Search

The Hilâl-i Ahmer (currently known as the Turkish Red Crescent Society), one of the institutions that the Republic of Turkey took over from the Ottoman Empire, has played a prominent role in the founding of the new state. The 19th century was a century of downturn period for the Ottoman Empire. Because of the wars on many fronts, most of the lands were lost. During all these losses and destructions, the Hilâl-i Ahmer healed the wounds of the army behind the front. Taking on its first important mission in the Tripoli War, the Society gradually increased its influence and looked after the soldiers injured in the war and struggled with epidemics. In addition to this, it also met the expectations and basic needs of the immigrants. Moreover, the resources of the Society naturally decreased during the Tripoli, the Balkan, the First World Wars and the National Struggle. Due to the wars that took place one after another in a very short time, the Society often sought help from the public. While fulfilling its duties, the Society was able to continue its activities through domestic and foreign aids. Likewise, the Society has undertaken a lofty aim that requires bearing a hand to people regardless of religion, language, race and sect. In this context, the prominent names, poets and writers of the period both attempted to provide financial support to the Society and to make it gain necessary reputation.In this study, which focused on the Hilâl-i Ahmer, the poems of Abdülhak Hamit Tarhan, Tevfik Fikret, Nigâr Hanım, İhsan Raif, Mehmet Emin, Yusuf Ziya, Hüseyin Daniş, İbrahim Alaettin, Celâl Sahir, Faik Âli have been analyzed. In the aforementioned difficult days, the support given by these artists in order for the Society to maintain its activities has been set forth., Türkiye Cumhuriyeti’nin Osmanlı Devleti’nden devraldığı kurumlardan birisi olan Hilâl-i Ahmer Cemiyeti -bugünkü adıyla Türkiye Kızılay Derneği- yeni devletin kuruluşunda önemli rol oynamıştır. 19. yüzyıl Osmanlı Devleti için âdeta parçalanma yüzyılı olmuştur. Birçok cephede verilen savaşların sonunda toprakların büyük kısmı kaybedilmiştir. İşte bu kayıplar ve yıkımlar sırasında, cephenin gerisinde ordunun yaralarını Hilâl-i Ahmer Cemiyeti sarmıştır. İlk önemli görevi Trablusgarp Savaşı’nda üstlenen Cemiyet, bu tarihten itibaren gittikçe güçlenmiş ve savaşta yaralanan askerlerle ilgilenmiş, salgın hastalıklarla da mücadele etmiştir. Bununla birlikte Cemiyet, kaybedilen topraklardan göç eden halkın beklentilerini, temel ihtiyaçlarını da karşılamıştır. Dahası, Trablusgarp, Balkan Savaşları, Birinci Dünya Savaşı ve Millî Mücadele sırasında Cemiyetin kaynakları doğal olarak azalmıştır. Çok kısa sürede art arda yaşanan bu savaşlar sebebiyle Cemiyet sıklıkla halktan yardım istemiştir. Cemiyet, görevlerini ifa ederken yurt içinden ve yurt dışından gelen yardımlarla faaliyetlerine devam edebilmiştir. Zira Cemiyet, din, dil, ırk ve mezhep ayırt etmeksizin insanlara yardım eli uzatmayı gerektiren ulvi bir görevi üstlenmiştir. Bu bağlamda da özellikle Cemiyete maddi destek ve gereken önemin verilmesini sağlamak üzere dönemin önde gelen isimleri, şairleri, yazarları birtakım girişimlerde bulunmuşlardır. Hilâl-i Ahmer Cemiyetine odaklanan bu çalışmada Abdülhak Hamit Tarhan, Tevfik Fikret, Nigâr Hanım, İhsan Raif, Mehmet Emin, Yusuf Ziya, Hüseyin Dâniş, İbrahim Alâettin, Celâl Sahir, Faik Âli gibi isimlerin şiirleri analiz edilmiştir. Bahsi geçen zorlu günlerde Cemiyetin faaliyetlerini sürdürebilmesi için bu sanatçıların verdiği destek ortaya konmuştur.

The 19th century has been the period of dissolution for Ottoman Empire. The period of regression in all areas and defeats in wars has also brought about territorial losses. Hence, millions of Turkish who were living different territories started to migrate to Anatolia. The Island of Crete which depends as a province on Ottoman Empire was one of these territories that sending its citizens to Anatolia as well. Besides, the defeats in fronts, uprisings started by Christian citizens in island and their desire for annexation of island by Greece and almost completely loss of the Balkan Peninsula in 1912 affected in a negative way Cretan Muslims there. Eventually, the rest of Muslims in island left right after the population exchange agreement signed between Turkey and Greece in 1923. It is inevitable that social events and changes are reflected in literature. The Turkish-Greek population exchange is one of the important sources that enriches Turkish literature in the last quarter century, it has also been the theme of many novels. The novel Kritimu (My Crete) by Sabâ Altınsay is one of these novels. Sabâ Altınsay who is also a member of an exchanged family, focuses on, how a family's life changed before and during the population exchange in her novel, which has some autobiographical feauters. In this article, the novel titled Kritimu which delivers some historical stories to the readers concerning the gradually change of power balances in the Island of Crete, the loss of safety of life and property of Cretan Muslims who become a minority and Muslims’ departure from their home town will be dealt with in terms of various themes., XIX. yüzyıl Osmanlı Devleti için parçalanma yüzyılı olmuştur. Her alanda gerilemenin devam etmesi, savaşlarda alınan ağır yenilgiler toprak kayıplarını da beraberinde getirmiştir. Farklı coğrafyalarda yaşayan milyonlarca Türk kaybedilen topraklardan Anadolu’ya göç etmeye başlamıştır. Osmanlı Devleti’nin eyaletlerinden olan Girit Adası da bu topraklardan biridir. Bununla birlikte cephelerde alınan yenilgiler, adada Hristiyan tebaa tarafından başlatılan ayaklanmalar, onların Yunanistan ile birleşme teşebbüsü ve 1912 yılında Balkanların neredeyse tamamına yakınının elden çıkması adadaki Müslümanları olumsuz bir şekilde etkilemiştir. Nihayetinde 1923 yılında Türkiye-Yunanistan arasında yapılan zorunlu göç ile adada kalan son Müslümanlar da adadan ayrılmıştır.Toplumsal olayların, değişmelerin edebiyata yansıması kaçınılmazdır. Türk-Yunan mübadelesi de son çeyrek yüzyılda Türk edebiyatını besleyen önemli kaynaklardandır ve birçok romana konu olmuştur. Sabâ Altınsay’ın Kritimu Giritim Benim isimli romanı bunlardan biridir. Kendisi de mübadil bir aileden gelen Sabâ Altınsay’ın otobiyografik özellikler taşıyan romanı, bir ailenin mübadele öncesinde ve mübadele ile birlikte hayatlarının nasıl değiştiğine odaklanır. Bu makalede, okuyucuya, Girit’teki güç dengelerinin kademeli şekilde değişimi, bir azınlık durumuna gelen Girit Müslümanlarının can ve mal güvenliğini kaybetmesi ve onların adadan ayrılmasıyla ilgili kimi tarihî hikâyeler sunan Kritimu isimli roman, bazı izlekler bakımından ele alınacaktır.

Bu çalışma, metinlerarasılık kuramından hareketle Türk romanında kutsal metinlerin izlerini tespit etmeyi esas alır. Çalışma `Giriş`, `Sonuç` ve `Kaynakça` dışında iki ana bölümden oluşmaktadır. `Giriş`te Türk romanında metinlerarasılık kuramının uygulamasının yapıldığı çalışmalar tanıtılmıştır. `Birinci Bölüm`de metinlerarasılık kuramının ortaya çıkışı, kökenleri ve Türk edebiyatındaki metinlerarasılık kuramı ve uygulamalarıyla ilgili çalışmalar tartışılmıştır. `İkinci Bölüm`de teze malzeme teşkil eden romanlar incelenmiştir. Bununla birlikte kutsal metinlerin hangi tekniklerle bu romanlara dâhil edildiği tematik bir tasnife bağlı olarak tespit edilmiştir. `Sonuç`ta çalışma boyunca elde edilen bulgular ortaya konulmuştur. `Kaynakça`da ise araştırmamıza esas aldığımız romanlar ve çalışma boyunca yararlanılan kaynaklar gösterilmiştir.Anahtar Kelimeler: Türk edebiyatı, roman, metinlerarasılık, kutsal metinler, Kur'an-ı Kerim, Kutsal Kitap, Tevrat, Zebur, İncil This study is aim to establish the traces of sacred texts in Turkish novel on the basis of intertextuality theory. The study consists of two main chapters except `Introduction`, `Conclusion` and `Bibliography` chapters. In `Introduction`, the studies which exemplify intertextuality practices have been introduced. In `Chapter One`, the emergence and origins of intertextuality theory, and the researches related to intertextuality theories and practices in Turkish literature have been discussed. In `Chapter Two`, the novels providing material for this study have been examined. However, the techniques by which the sacred texts are included in these novels have been determined based on a thematic classification. The findings obtained during this study have been presented in `Conclusion` chapter. The selected novels for this study and the references have been listed in `Bibliography` chapter.Keywords: Turkish literature, novel, intertextuality, sacred texts, the Quran, Holy Book, Torah, Psalm, Bible 576

DergiPark: 449042 trakyasobed Sevgi Soysal’s Tante Rosa which is regarded as a collection of stories by some critics and is considered a short novel by the others has been published serially in Dost magazine (1966-68). Writer created Rosa who based on her aunt Rosa and is antagonist of her book which consists of fourteen related stories. According to our opinion, this work is a kind of bildungsroman differentiating from usual bildungsromans. It is a genre firstly appeared in German literature and we name it also “development novel” dealing with subjects such as material and spiritual elements which contribute to antagonist’s development, the stages which have been experinced by him/her and the ideal personality he/she has eventually reached. At the centre of the novel, there is a story based upon a development process. Writer handles Rosa who has an unusual personality and a life with full of failure in this novel and the process of turning into an adult in Tante Rosa occurs in contrast to similar novels. While the character is expected to obey the society and its rules in bildungsromans, Rosa has difficulty in adapting herself to society and defies it instead of being a part of it. In the work of Soysal the consecutive events which have been experienced by a person in his/her whole life is treated but these events and negative/positive experiences do not carry to him/her an ideal point. On the contrary Rosa always attacks the ideal concept and sometimes subverts it with colorful scenes. Rosa never reaches an ideal point and turns into a “completed personality”, an “adult who found the meaning of life.” It would not be wrong to name her as an anti-hero. Moreover, although the novel includes a “development story” it hasn’t been fictionalized in accord with the typical features of genre. This work may be regarded as a parody or a kind of “anti-bildungsroman”. In this article, possibilities of how Sevgi Soysal’s Tante Rosa could be read as an “anti-bildungsroman” will be discussed on the basis of these assumptions. Sevgi Soysal’ın bazı eleştirmenlerce öykü kitabı bazı eleştirmenlerce öyküler toplamı ve kısa roman olarak değerlendirilen Tante Rosa isimli eseri, 1966-68 yılları arasında seri yazılar hâlinde Dost dergisinde yayımlanır. Yazar, birbiriyle ilintili on dört öyküden oluşan kitabın kahramanı Tante Rosa’yı, teyzesi Rosel’in kişiliğinden yola çıkarak yaratmıştır. Bu eser, kanaatimizce alışılmış olandan farklı bir “bildungsroman”dır. Alman edebiyatının bir roman çeşidi olan ve “oluşum” romanı olarak adlandırabileceğimiz bildungsroman, kahramanın oluşumuna etkisi olan maddi ve manevi unsurları, geçirdiği aşamaları, sonunda ulaştığı ideal durumu/kişiliği konu edinir. Romanın merkezinde gelişim ya da oluşum eksenli bir öykü vardır. Tante Rosa’da ise yazar, sıra dışı bir kişiliğe sahip olan Rosa’nın başarısızlıklarla dolu hayatını ele alır, olgunlaşma bu eserde bir anlamda tersine işler. Bildungsromanda kahramanın yaşadığı topluma ve onun kurallarına uyum sağlaması beklenirken, yaşadığı topluma ayak uyduramayan Rosa, toplumun bir parçası olmaktan ziyade, toplumu hayatı boyunca karşısına almıştır. Soysal’ın eserinde de bir karakterin hayat çizgisi boyunca geçirdiği zincirleme aşamalar söz konusudur; ancak bu aşamalar ve yaşanan olumlu/olumsuz deneyimlerin Rosa’yı ideal bir noktaya taşıması umulurken; sürekli “ideal” kavramını gerileten, kimi zaman yıkan ve karşıtı olan renkli bir tablo sunulur. Rosa, beklenen ideal noktasına ulaşamadığı gibi, bu roman türünü belirleyen “tamamlanmış kişilik”, “yetişkin ve hayatın anlamını kavramış insan tipi”ne de dönüşemez. Ona bir “anti-kahraman” demek çok yanlış olmaz. Üstelik her ne kadar romanın merkezinde bir “gelişim öyküsü” bulunsa da bu alışılmış kalıplara uygun şekilde kurgulanmamıştır. Bu eseri, bir anlamda bir parodi ya da tersine “bildungsroman” olarak görmek mümkündür. Bahsi geçen varsayımlardan hareket edilerek bu yazıda, Sevgi Soysal’ın Tante Rosa isimli eserinin tersine bir bildungsroman örneği olarak okunabilirliğinin imkânları tartışılacaktır.

Bu araştırma, okul öncesi eğitim kurumuna devam eden çocukların akran şiddetine maruz kalma düzeyi, mizaç tarzı ve empatik incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Bu kapsamda; Araştırmanın evrenini 2015-2016 eğitim-öğretim yılında Ankara ili Etimesgut ilçe merkezinde bulunan bağımsız anaokullarına ve ilkokulların bünyesindeki anasınıflarına devam eden 48 ay ve üzeri çocuklar oluşturmuştur. Evrenden basit tesadüfi örnekleme metodu ile en az 95 denek sayısı belirlenmiş olup, ulaşılan 128 çocuk araştırmanın örneklemini oluşturmuştur. Araştırmada çocuklara ilişkin demografik verilerini elde etmek amacıyla `Çocuklar için Genel Bilgi Formu`, akran şiddetine maruz kalma düzeylerini belirlemek için `Akran Şiddetine Maruz Kalma Ölçeği`, çocukların mizaç tarzlarını belirlemek için ` Çocuklar için Kısa Mizaç Ölçeği` ve çocukların empati düzeylerini belirlemek için `Sullivan Çocuklar İçin Kısa Empati Ölçeği` kullanılmıştır. Elde edilen veriler SPPS 20 paket programında, bağımsız değişkenlerin kategori sayısına göre, bağımsız örneklemler için t testi ve Tek Yönlü Varyans Analizi ile analiz edilmiş olup; anlamlı çıkan farklılıklarda, grup farklılıklarını inceleyebilmek amacıyla Bonferroni testi kullanılmıştır. Değişkenler arasındaki ilişkiler Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon Katsayısı ile incelenmiştir. Yapılan istatistiklerde anlamlılık düzeyi olarak 0,05 seçilmiştir. Araştırmasonucunda akran şiddetine maruz kalma düzeyinin; çocuğun yaşı, anne öğrenim durumu, baba öğrenim durumu, aile tipi, baba mesleği değişkenlerine göre istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılık gösterdiği; bununla birlikte, çocukların mizaç tarzı tepkisellik boyutu puanlarının; ailedeki çocuk sayısı, anne öğrenim durumu, baba öğrenim durumu ve aile tipi değişkenlerine göre istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılık gösterdiği belirlenmiştir. Çocukların empatik beceri düzeylerinin ise; anne öğrenim durumu ve aile tipi değişkenlerine göre istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılık gösterdiği belirlenmiştir. Araştırma sonucunda; çocukların akran şiddetine maruz kalma düzeyi ile tepkisellik alt boyutu ve empatik beceri düzeyi ile sıcakkanlılık alt boyutu arasında pozitif, anlamlı düşük bir ilişki bulunduğu saptanmıştır. Ayrıca ritmiklik alt boyutu ile tepkisellik alt boyutu arasında, şiddete maruz kalma düzeyi ile sebatkarlık alt boyutu arasında ve şiddete maruz kalma düzeyi ile empatik beceri düzeyi arasında negatif anlamlı, düşük bir ilişki bulunduğu saptanmıştır.Anahtar Kelimeler : Okul öncesi dönem, akran şiddeti, mizaç, empatik beceri The purpose of this research is to investigate the effects of the level of exposure to same age violence of pre-school students on their temperament styles and empathic skills. In this context, the universe of the research is constituted by the students who are 48 months and older and attending the kindergartens and kindergartens classes that are a part of elementary schools in Etimesgut district of Ankara province in the academic year of 2015-2016. At least 95 experimental subjects have been identified out of the universe by the simple random sampling method, and 128 children that have been reached have constituted the sample of the research. In the research, `General Information Form for Children` for obtaining the demographic data of the children, `Same Age Violence Exposure Scale` for identifying the exposure to violence by the children of the same age, `Short Temperament Scale for Children` for identifying the temperament styles of the children, and `Sullivan's The Empathy Scale for Children` for identifying the empathy levels of the children. The Data obtained has been analyzed with t test and One-Way Analysis of Variance for independent samples according to the category numbers of the independent variables in the SPPS 20 Package Program, and Bonferroni Test has been used in order to examine the group differences for significant differentiations. The relationship between the variables have been examined by Pearson Product-Moment Correlation Coefficient. Level of significance hasbeen chosen as 0,05 in the statistics. Research result shows that the level of exposure to same age violence differs significantly in terms of statistics according to the age of the child, educational background of the mother, educational background of the father, family type and father's occupation variables. In addition, it is determined that the temperament style reactiveness magnitude points of the children shows significant differences statistically according to number of children within the family, educational background of the mother, educational background of the father and family type variables. As for the levels of empathic skills of the children, it is determined that they show significant differences statistically according to the educational background of the mother and family type variables. According to the result of the research, it is determined that a positive, significant low relationship is present between the level of exposure to same age violence and reactiveness sub-dimension, and between the level of empathic skills and friendliness sub-dimension of the children. Furthermore, it is determined that a negative, significant low relationship is present between rhythmicity sub-dimension and reactiveness sub-dimension, between level of exposure to violence and tenaciousness sub-dimension, and between level of exposure to violence and level of empathic skills.Key Words : Preschool education, children's temperament, violence, empathic skills. 150

Türk tarihi boyunca hem idari hem ticari, hem de kültürel bir merkez olan, “mutluluk kapısı” olarak anılan, işgaller karşısında bir “serhad” görevi ifa eden Edirne, mazisindeki görkemli sahnelerin yanı sıra, kültürel zenginliğinin tecessüm ettiği mimarisi, hat ve süsleme sanatlarını örnekleyen yapıları ile de göz kamaştıran bir şehirdir. Asıl kültürel kimliğine Osmanlı devrinde kavuşan şehir; camileri, çarşıları, köprüleri, kervansarayları, şifahaneleri, külliyeleri ve bu yapıların burcunda âdeta kutlu bir yıldız gibi yükselen Selimiye Camii ile hem tarihî hem de turistik yüzünü ortaya koyar. Edirne kültürü ve tarihi üzerine bu zamana kadar birçok araştırmacı çalışmış ve önemli bilgiler ihtiva eden değerli eserler ortaya konulmuştur.

[Abtract Not Available]

[Abtract Not Available]

Osmanlı Devleti’nin yıkılmasından sonra yeni kurulan devletin sınırları dışında kalan Irak’ta yaşayan Türkmenle-rin kültür ve edebiyatını ortaya koyan en ciddi çalışmalardan birisi, Atâ Terziba-şı’nın hazırlamış olduğu Kerkük Şairleri adlı eseridir.

Yüksek Lisans Tezi Bu çalışma Tanzimat dönemi Türk edebiyatının önemli isimlerinden biri olan Ahmet Mithat Efendi'nin romanlarındaki kadın kahramanları incelemeyi esas alır. Çalışma "Giriş", "Sonuç" ve "Kaynakça" dışında iki bölümden oluşmaktadır. "Giriş"te Ahmet Mithat Efendi'nin kadına bakışını yansıtan çalışmalar tanıtılmıştır. "Birinci Bölüm"de hem dünyada hem de Türkiye'de kadın kavramı ve hareketinin gelişimi dikkate alındıktan sonra Ahmet Mithat Efendi'nin kadınları nasıl kavradığı tartışılmıştır. "İkinci Bölüm"de romanlar incelenerek kadının bireysel ve toplumsal yaşantısı, içinde bulunduğu dönemin koşulları açısından sergilenmeye çalışılmıştır. "Sonuç"ta çalışma boyunca elde edilen bulgular ortaya konulmuştur. "Kaynakça"da ise araştırmamıza esas aldığımız romanlar ve çalışma boyunca yararlanılan kaynaklar gösterilmiştir. Abstract This study aims to investigate the women characters in Ahmet Mithat Efendi's novels, one of the most prominent figures in the Turkish literature of the period of Tanzimat. The study consisting of two main chapters, as well as the chapters, namely "Introduction", "Conclusion" and "References", discusses respectively those issues: the "Introduction" chapter presents Ahmet Mithat Efendi's works which reflect his view of women. In the "First Chapter", after taking into consideration the concept of women and the development of women's movements both in the world and in Turkey, the question that how Ahmet Mithat Efendi conceived women is discussed. In the "Second Chapter", the personal and social life of women are demonstrated within the historical conditions of the period by examining Ahmet Mithat Efendi's novels. The "Conclusion" chapter displays the findings obtained from the research and the "References" include the novels on which this thesis based and the secondary resources we used.