Search

In this study, soft hydrogel layers reinforced withcotton nonwoven were produced to use as a surgical dressing. Solutionconsisting of two polymers (O-carboxymethyl chitosan and polyethylene glycol)were chemically cross-linked using polyethylene glycol diglycidyl ether.Optimum hydrogel formulation was determined considering mechanical parameters. Aftercasting of the selected formulation onto nonwovens, samples were freeze-dried. Toincrease the swelling capacity of the hydrogels, nano/micro-sized cellulose wasadded. Physical features, dynamic fluid handling capacity, water vaporpermeability, morphology (SEM), and chemical structure (FT-IR) were examined. Antibacterialand in vitro cytotoxicity assays wereapplied to the formulation showing the best characteristics.&nbsp

Amaç: Çalışmamızda lokal ileri evre rektum kanseri tanısı alanhastalarda, neoadjuvan tedavi öncesi serum Karsionoembriyonik Antijen (CEA)düzeyleri ile neoadjuvan tedaviye yanıt ölçütleri arasındaki birlikteliğideğerlendirmeyi amaçladık.Gereçler ve Yöntem: 1993-2009 yılları arasında lokal ileri rektum kanseri tanısıalıp takipleri Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde yapılan 138 hastaincelendi. Tüm hastalara toplam 45-50 Gy dozunda (20-25 günde) preoperatifradyoterapi uygulandı ve eş zamanlı 5-Fluorouracil (225mg/m2/gün, haftanın 5günü) kemoterapisi verildi. Neoadjuvan tedavi sonrası 6-8 hafta içerisindehastalar total mezorektal eksizyon tekniği ile opere edildi. Neoadjuvan tedaviöncesi hastalardan çalışılan serum CEA düzeyleri, neoadjuvan tedaviye yanıtölçütleri ile birlikte değerlendirildi.Bulgular: Ortalama izlem süresi 42 ay olan hastaların ortalama yaşının58 ± 13 ve 89 (%64,5)’unun erkek olduğu belirlendi. Preoperatif evrelerinebakıldığında, 24’ü evre II (%17,4), 114’ü evre III (%82,6) olarak bulundu. 83(%60,1) hastaya sfinkter Koruyucu Cerrahi (SKC) yapılırken diğer hastalara AbdominoperinealRezeksiyon (APR) uygulandı. Postoperatif 8 (%5,8) hastada patolojik tam yanıtsaptandı. Hastaların 86’sında (%62,3) neoadjuvan tedavi sonrası evre gerilemesisaptandı. Ortalama CEA değeri 11,1 ± 23,6 ng/ml (dağılım; 0,32-202ng/ml) idi.74 hastanın (%53,6) CEA düzeyi ≤5 ng/ml olarak kaydedildi. İzlemde 19 hastadalokorejyonel nüks saptandı. Neoadjuvan tedavi öncesi CEA düzeyi 3,5 ng/mLaltında olan hastalarda lokorejyonel nüks sıklığı istatistiksel olarak anlamlışekilde daha düşüktü. Neoadjuvan tedaviye yanıtlılarda genel sağ kalım 127±13ay (p

Kist hidatik endemik bölgelerde ekinokoklar tarafından oluşan parazitik bir enfeksiyondur. Sıklıkla karaciğer ve akciğerde yerleşir. Primer peritoneal yerleşimi oldukça enderdir. Acil servise karın ağrısı, bulantı ve ateş şikayetleri ile gelen 7 yaşındaki kız çocukta acil şartlarında yapılan eksplorasyon sonucunda appendektomi sırasında saptanıp çıkarılan kitlenin patolojik incelenmesinde, appendisit ile birlikte kist hidatik saptanmıştır. Pelvik ve peritoneal hidatik kist oldukça nadirdir. Sıklıkla primer karaciğerdeki kistin perforasyonu sonucu oluşan bulaş yoluyla oluşur. Sonuç olarak özellikle hayvancılığın yaygın olduğu endemik bölgelerde batın içi kitle nedeni ile başvuran hastalarda ayırıcı tanıda düşünülmelidir ve operasyon sırasında, perforasyon sonucu oluşabilecek anaflaksi ve bulaşı önlemek için hazırlıklı bir şekilde operasyona girilmelidir., Hydatid disease is a parasitic infection caused by ecinococcus at endemic areas. İt often, locates in liver and lung. Primary peritoneal placement is quite rare. It was detected as a result of the exploration of 7 years old girl with acute abdominal pain, nausea and fever. Pelvic and peritoneal hydatid disease is quite rare. It often occurs as a result of primary liver cyst perforation through transmission. Especially in endemic areas where the animal husbandry is common, should be considered in the differential diagnosis of patients with intra abdominal mass and during the operation to prevent transmission and anaphylaxis, must be prepared before the operation.

Amaç: Çalışmamızda lokal ileri evre rektum kanseri tanısı alan hastalarda, neoadjuvantedavi öncesi serum Karsionoembriyonik Antijen (CEA) düzeyleri ile neoadjuvantedaviye yanıt ölçütleri arasındaki birlikteliği değerlendirmeyi amaçladık.Gereçler ve Yöntem: 1993-2009 yılları arasında lokal ileri rektum kanseri tanısı alıptakipleri Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde yapılan 138 hasta incelendi. Tümhastalara toplam 45-50 Gy dozunda (20-25 günde) preoperatif radyoterapi uygulandıve eş zamanlı 5-Fluorouracil (225mg/m2/gün, haftanın 5 günü) kemoterapisi verildi.Neoadjuvan tedavi sonrası 6-8 hafta içerisinde hastalar total mezorektal eksizyontekniği ile opere edildi. Neoadjuvan tedavi öncesi hastalardan çalışılan serum CEAdüzeyleri, neoadjuvan tedaviye yanıt ölçütleri ile birlikte değerlendirildi.Bulgular: Ortalama izlem süresi 42 ay olan hastaların ortalama yaşının 58 ± 13 ve 89(%64,5)’unun erkek olduğu belirlendi. Preoperatif evrelerine bakıldığında, 24’ü evre II(%17,4), 114’ü evre III (%82,6) olarak bulundu. 83 (%60,1) hastaya sfinkter KoruyucuCerrahi (SKC) yapılırken diğer hastalara Abdominoperineal Rezeksiyon (APR)uygulandı. Postoperatif 8 (%5,8) hastada patolojik tam yanıt saptandı. Hastaların86’sında (%62,3) neoadjuvan tedavi sonrası evre gerilemesi saptandı. Ortalama CEAdeğeri 11,1 ± 23,6 ng/ml (dağılım; 0,32-202ng/ml) idi. 74 hastanın (%53,6) CEA düzeyi≤5 ng/ml olarak kaydedildi. İzlemde 19 hastada lokorejyonel nüks saptandı.Neoadjuvan tedavi öncesi CEA düzeyi 3,5 ng/mL altında olan hastalarda lokorejyonelnüks sıklığı istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha düşüktü. Neoadjuvan tedaviyeyanıtlılarda genel sağ kalım 127±13 ay (p

Çalışmamızda planlı off-pump koroner arter bypass cerrahisi sırasında acil kardiopulmoner bypassa konversiyonun sonuçlarını değerlendirdik ve konversiyon hastalarının sonuçlarını kardiyopulmoner bypass eşliğinde yapılan koroner bypass ile retrospektif olarak karşılaştırdık. Kliniğimizde Ocak 2004-Ocak 2010 tarihleri arasında 1257 izole çalışan kalpte koroner bypass, 494 izole konvansiyonel koroner bypass uygulandı. 66 hastada (%5.4) acil kardiyopulmoner bypassa konversiyon gereksinimi oldu. Kardiyopulmoner bypassa konversiyon olan hastalar, konvansiyonel cerrahi ile karşılaştırıldığında mortalitenin (p=0.003), intraaortik balon pompa kullanımının (p=0.007), ventilasyon süresinin (p=0.020), kardiopulmoner bypass süresinin (p=0.002), operasyon süresinin (p=0.001), inotrop ihtiyacının (p

The purpose of this study was to evaluate outcomes of emergency conversion to cardiopulmonary bypass during planned off-pump coronary artery bypass grafting and compare patients outcomes for acutely converted OPCAB with CABG-CPB in retrospective. From January 2004 through January 2010, 1257 consecutive isolated off pump coronary artery bypass operations and 494 isolated convantionel coronary artery bypass operations were performed at our Medical Faculty. Sixty six (5.4%) patients required emergency conversion to cardiopulmonary bypass. Those converted to cardiopulmonary bypass had significantly higher rates of mortality (p=0.003), intraaortic balloon pumping (p=0.007), ventilation time (p=0.02), CPB time (p=0.002), operation time (p=0.001), need for inotrop (p, Çalışmamızda planlı off-pump koroner arter bypass cerrahisi sırasında acil kardiopulmoner bypassa konversiyonun sonuçlarını değerlendirdik ve konversiyon hastalarının sonuçlarını kardiyopulmoner bypass eşliğinde yapılan koroner bypass ile retrospektif olarak karşılaştırdık. Kliniğimizde Ocak 2004-Ocak 2010 tarihleri arasında 1257 izole çalışan kalpte koroner bypass, 494 izole konvansiyonel koroner bypass uygulandı. 66 hastada (%5.4) acil kardiyopulmoner bypassa konversiyon gereksinimi oldu. Kardiyopulmoner bypassa konversiyon olan hastalar, konvansiyonel cerrahi ile karşılaştırıldığında mortalitenin (p=0.003), intraaortik balon pompa kullanımının (p=0.007), ventilasyon süresinin (p=0.020), kardiopulmoner bypass süresinin (p=0.002), operasyon süresinin (p=0.001), inotrop ihtiyacının (p

Çalışan kalpte koroner bypass operasyonları günümüzde hızla artan oranlarda uygulanmaktadır ve pek çok rapor hastane ve kısa dönem mortalite ve morbiditenin kardiopulmoner bypass eşliğinde yapılan operasyonlara göre daha az olduğunu göstermektedir. Fakat genelde çalışan kalpte yapılan operasyonların kardiyopulmoner bypass a dönüşümünden bahsedilmemektedir. Acil konversiyon, çalışan kalpte CABG operasyonu uygulanması sırasında hemodinamik bozulma, hemoraji, iskemik epizot ve kardiyak arrest gibi nedenleri takiben kardiyopulmoner bypass kullanılması olarak tanımlanır. Bu çalışmanın amacı planlı off pump koroner bypass cerrahisi sırasında acil kardiopulmoner bypassa konversiyonun sonuçlarını değerlendirmek ve konversiyon hastalarının sonuçlarını kardiyopulmoner bypass eşliğinde yapılan koroner bypass operasyonları ile retrospektif olarak karşılaştırmaktı.Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesinde Ocak 2004-Ocak 2010 tarihleri arasında 1257 izole çalışan kalpte koroner bypass operasyonu ve 494 izole konvansiyonel koroner bypass operasyonu uygulandı. 66 hastada (%5.4) acil kardiyopulmoner bypassa konversiyon gereksinimi oldu.Kardiyopulmoner bypassa konversiyon olan hastalar, konvansiyonel cerrahi ile karşılaştırıldığında, mortalitenin (p=0.003), intraaortik balon pompa kullanımının (p=0.007), ventilasyon süresinin (p=0.02), KPB süresinin (p=0.002), operasyon süresinin (p=0.001), inotrop ihtiyacının (p

This study reflects our experience with controlled arterial hypertension and normocapnia and controlling back bleeding in a cohort of patients who underwent carotid endarterectomy (CEA) without shunting. We reviewed retrospectively 116 consecutive CEA performed in 112 patients with controlled arterial hypertension and normocapnia under general anesthesia. CEA's were performed after assessment of pressure and color with evaluation of back-bleeding. The mean age of the patients was 64.2 ± 8.6 (47-83). The male/female ratio was 79/37 and the mean cross-clamp time was 25.63±5.1 (15-55) minutes. Thirty patients had bilateral carotid lesions with more than %70 stenosis. Fourteen patients were asymptomatic (12%), and 102 had symptoms (88%). All of the CEA's were performed without intraluminal shunting. In 93 patients the arteriotomy was closed primarily (80%), in 23 patients closed with patch (20%). Neurological complication occurred within 30 days in 2 patients (1.7%). One stroke and one amaurozis fugax occurred. There was no mortality in the study population. We think that this study provides opinion for avoiding unnecessary shunting. Without shunting, maintaining a controlled hypertensive state and normocapnia and checking back bleeding from ICA enables us to perform surgery with low mortality and morbidity rates., Bu çalışma, şantsız karotis endarterektomi yapılan hasta grubunda kontrollü arteryel hipertansiyon, normokapni ve geri kanama kontrolü hakkındaki tecrübemizi yansıtmaktadır. Genel anestezi, normokapni ve kontrollü hipertansiyon altında 112 hastada yapılmış 116 ardışık karotis endarterektomi (KEA) verileri retrospektif olarak incelendi. Karotis endarterektomi geri kanama, basınç ve renk değerlendirilmesi sonrası gerçekleştirildi. Hastaların ortalama yaşı 64.2 ± 8.6 (47-83), Erkek/kadın oranı 79/37 ve ortalama kros-klemp zamanı 25.63±5.1 (15- 55) dakika idi. Otuz hastada %70'in üzerinde bilateral karotis darlığı mevcuttu. On dört hasta asemptomatik (%12) ve 102 hasta (%88) semptomatik idi. Karotis endarterektomilerin tamamı intraluminal şant kullanılmadan uygulandı. 93 hastada(%80) arteriotomi primer, 23 hastada (%20) yama ile kapatıldı 30 günlük hastane içi nörolojik komplikasyonlar iki hastada (%1.7) gelişti. Bunlar; bir hastada inme ve bir hastada amarozis fugaks gelişti. Çalışma grubunda ölüm görülmedi. Bu çalışmanın gereksiz şant uygulamasından sakınmak için bir görüş sağladığını düşünmekteyiz. Şant uygulamadan kontrollü hipertansiyon, normokapni ve internal karotis arterden (İCA) geri kanama kontrolü ile karotis endarterektomi düşük morbitide ve mortalite oranlarıyla cerrahi yapabilmemizi sağlamaktadır.

AMAÇÇalışmamızda klinik olarak lokal ileri evre rektum kanseri tanısı alıp, neoadjuvan kemoradyoterapi almasına karar verilen hastaların, neoadjuvan tedavi öncesi CEA düzeyleri ile neoadjuvan tedaviye yanıt ölçütleri ve histopatolojik incelemede saptanan tümör regresyon dereceleri arasındaki ilişkiyi değerlendirmek ve neoadjuvan tedaviye yanıtı öngörmede kullanılabilecek faktörleri ortaya çıkarmak amaçlanmıştır.GEREÇ VE YÖNTEM1993-2009 yılları arasında lokal ileri rektum kanseri tanısı alıp tedavi ve takipleri Dokuz Eylül Üniversite Hastanesi'nde yapılan ve bilgileri prospektif olarak tutulan hastalar retrospektif olarak Kolorektal Kanser veri tabanından tarandı. Bilgilerine eksiksiz olarak ulaşılabilen 138 hasta çalışmaya dahil edildi.Hastaların patolojik evrelemeleri `'Collage of American Pathologist'' kriterlerine uygun olarak incelendi. Tümör regresyon derecelendirmesi için Wheeler skorlama sistemi kullanıldı.Preoperatif radyoterapi, toplam 45-50 Gy doz, 20-25 günde uygulandı. Hastalara eş zamanlı 5FU 225mg/m2/gün kemoterapi santral venöz katater yolu ile uygulandı.Neoadjuvan tedavi sonrası 6-8 hafta süre içinde tüm hastalara total mezorektal eksizyon tekniği ile operasyon uygulandı. Distalde 2cm temiz cerrahi sınır sağlanabilen hastalara sfinkter koruyucu cerrahi, sağlanamayanlara ise abdominoperineal rezeksiyon uygulandı.İstatistiksel analiz için SPSS for Windows 15.0 kullanıldı.BULGULARÇalışmada yer alan 138 hastanın 89 (%64.5)'u erkek, 49 (%35.5)'u kadın olup ortalama yaşları 58±13 (dağılım; 21-87) idi. Tümör, 92 (%66.7) hastada alt rektum, 31 (%22.5) hastada orta rektum ve 15 (%10.8) hastada üst rektum yerleşimli idi. Preoperatif evrelerine bakıldığında, 24 (%17.4)'ü evre II, 114 (%82.6)'ü evre III olarak bulundu. Hastaların 83 (%60.1) tanesine sfinkter koruyucu cerrahi, 55 (%39.9) hastaya abdominoperineal rezeksiyon yapıldı.Postoperatif 8 (%5.8) hastada patolojik tam yanıt saptandı. Hastaların %62.3 (86)'ünde neoadjuvan tedavi sonrası evre gerilemesi saptandı. Seride TRG1 olan 39 (%28.2) hasta, TRG2 olan 70 (%50.7) hasta ve TRG3 olan 29 (%21.1) hasta saptandı. TRG1 hastaların 27 (%69.2)'sinde neoadjuvan tedaviye yanıt saptandı (p>0.05).Hastaların ortalama CEA değeri 11.1±23.6 ng/ml (dağılım; 0.32-202ng/ml) idi. Hastaların %53.6 (74 hasta)'sının CEA düzeyi ?5 ng/ml, %46.4 (64 hasta)'ü CEA>5 ng/ml idi. CEA?5 ng/ml grubunda T evresindeki gerileme , CEA>5 grubuna göre anlamlı olarak fazlaydı (p=0.004). Evre gerilemesi de CEA?5 ng/ml grubunda anlamlı olarak fazla idi (p=0.002). CEA düzeyleri ve TRG grupları arasında anlamlı ilişki saptanmadı.Ortalama izlem süresi 42 ay idi. Çevresel rezeksiyon sınırı pozitif olan hastalar çıkarıldığında 11 (%8.1) hastada lokorejyonel nüks saptandı. Neoadjuvan tedaviye yanıt ile lokorejyonel nüks arasında anlamlı bir ilişki saptandı. Neoadjuvan tedaviye yanıtı olan hastalarda lokorejyonel nüks anlamlı olarak daha az görüldü (p=0.025). TRG ile lokorejyonel nüks arasında ilişki saptanmadı.Neoadjuvan tedaviye yanıt verenlerde genel sağ kalım 127±13 ay bulundu (p0.05).Patients? mean CEA value was 11.1 ± 23.6 ng/ml (ranging; 0.32-202ng/ml). CEA level was ?5 ng/ml in 53.6 % (74 patients) and >5 ng/ml in 46.4 % (64 patients). The regression in T stage was significantly higher in patients with CEA ?5 ng/ml, compared to the group with CEA>5 (p=0.004). Regression in stage was also significantly higher in the CEA ?5 ng/ml-group (p=0.002). A significant relationship was found between CEA levels ve TRG groups.The mean duration of follow-up was 42 months. When the patients with positive peripheral resection limit were excluded in 11 (8.1 %) patients a locoregional relapse was detected. A significant relationship was established between response to neoadjuvant therapy and locoregional relapse. Locoregional relapse was observed significantly infrequent in patients who respond to neoadjuvant therapy (p=0.025). There was no relationship between TRG and locoregional relapse.The overall survival rate in patients who respond to neoadjuvant therapy was found as 127 ± 13 months. In the same group disease-free survival was 99.9 ± 11.2 months (p