Search

Objective: The increase in resistant gram-negative bacteria is a major concern and has led to difficulties in the treatment of infections. The aim of this study was to compare the in vitro efficacy of CLZ-TAZ and CAZ-AVB combinations against carbapenem-resistant Enterobacteriaceae strains.

Kateter ile ilişkili kan dolaşımı enfeksiyonları (KİKDE), hayatı tehdit edici durumlara yol açabilmeleri nedeniyle önem taşırlar. Koagülaz negatif stafilokoklar (KNS), KİKDE etkenleri arasında ilk sıralarda yer alırlar. Bu enfeksiyonlarda, bakterilerin biyofilm oluşturabilme potansiyelleri kateter üzerindeki kolonizasyonlarını sağlayarak önemli bir virülans faktörü olarak karşımıza çıkmakta ve tedaviyi güçleştirmektedir. Çalışmamızda 30'u sağlıklı hastane çalışanı olmayan bireylerin ellerinden, 26'sı sağlıklı hastane çalışanı gönüllülerin burunlarından, 35'i kateter kolonizasyonu etkeni, 15'i KİKDE etkeni (15 santral venöz kateterden + 15 bu hastaların periferik kan kültürlerinden izole), 89 kateter takılı olmayan hastaların periferik kan kültürlerinden izole edilen toplam 210 KNS suşu kullanılmıştır. Tüm suşların antimikrobiyal direnç profilleri Kirby-Bauer disk difüzyon yöntemi ile çalışılmış ve hiçbirisinin teikoplanin ve linezolide dirençli olmadıkları saptanmıştır. Suşların vankomisin için minimum inhibitör konsantrasyon (MİK) değerleri CLSI (2014) verilerine göre değerlendirilmiş, hepsi < 4 µg/ml olarak bulunmuş ve duyarlı kabul edilmiştir. Suşların metisilin direncine mecA geni araştırılarak PZR yöntemiyle bakılmıştır. mecA geni pozitif bulunan 159 olan suşa SCCmec tiplendirimi amacıyla M-PZR protokolü uygulanmıştır. Suşların biyofilm oluşturma yetenekleri mikroplak yöntemi ile kantitatif olarak gösterilirken, slime faktör oluşumlarına da Kongo red agar (KRA) yöntemi ile fenotipik olarak bakılmıştır. Çalışmadaki tüm suşlarda icaA, icaD ve IS256 genleri araştırılmış, pozitiflik saptanan suş sayıları sırasıyla; 47 (%22.38), 75 (%35.71) ve 100 (%47.62) olarak bulunmuştur. Suşların vankomisin için minimum biyofilm eradike edici konsantrasyon (MBEK) değerleri hesaplanmıştır. Ayrıca KİKDE etkeni olan suşlara, kateterden izole edilen suşlar ile olan benzerliklerini ortaya koymak amacıyla Değişken Alanlı Jel Elektroforezi (Pulsed Field Gel Electrophoresis-PFGE) uygulanmıştır. Çalışmamızda hastanemizdeki kateter ile ilişkili kan dolaşımı etkenlerinin epidemiyolojik özellikleri ve antimikrobiyal direnç profilleri hakkında bilgi edinilmesini sağlayarak, tedavi protokollerine ışık tutulması hedeflenmiştir. Catheter related blood stream infections (CRBSI) are important because they may cause life threatening situations. Coagulase negative staphylococci (CoNS) are one of the first factors of CRBSI. In these infections, biofilm generation potential of the bacteria appears as an important virulence factor and makes the treatment harder by facilitating their colonization on the catheters. In our study, a total of 210 CoNS strains, 30 of them were obtained from the hands of individuals who do not work at the hospital, 26 of them were obtained from the noses of healthy volunteer hospital workers, 35 of them are catheter colonization factors, 15 of them are CRBSI factors (15 isolated from the central venous catheter + 15 isolated from these patients' peripheral blood culture), 89 of them were isolated from peripheral blood cultures of patients who do not have catheters, were used. Antimicrobial resistance profiles of all strains was studied by Kirby-Bauer disc diffusion method and it was determined that none of them is resistant to teicoplanin and linezolid. Minimum inhibitor concentrations (MIC) of the strains for vancomycin were evaluated according to the CLSI (2014) data, all of them were found as

Acinetobacter baumannii hastanelerde, özellikle yoğun bakım ünitelerinde mortalite ve morbiditeyi artıran, hastane kaynaklı enfeksiyonların önemli bir nedenidir. Bu çalışmanın amacı, klinik örneklerden izole edilen A.baumannii suşlarının antibiyotik duyarlılıklarını, direnç genlerini ve izolatların birbirleriyle olan klonal ilişkilerini değerlendirip, hastanemizde bu bakteriye ilişkin direnç mekanizmalarını ortaya koymaktır. Çalışmaya, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi İbn-i Sina Hastanesi Merkez Bakteriyoloji Laboratuvarına Nisan 2010-Aralık 2011 tarihleri arasında gönderilen 160 yatan hastaya ait 201 klinik örnekten izole edilen (trakeal aspirat %35.3, kan %27.3, apse %18.4, diğer %19) Acinetobacter suşu alınmıştır. A.baumannii izolatlarının tanımlanması ve amikasin, siprofloksasin, tetrasiklin, sulbaktam/ ampisilin, trimetoprim/sülfametoksazol (TMP-SMZ), seftazidim, gentamisin, imipenem, levofloksasin, meropenem, piperasilin/tazobaktam, sefoperazon/sulbaktam, sefepim ve kolistine karşı duyarlılıklarının değerlendirilmesi otomatize sistemler [Vitek 2 (bioMérieux, Fransa) ve BD Phoenix (Becton Dickinson, ABD)] ile yapılmıştır. Beta-laktam direncine neden olan enzimatik mekanizmalar ve integron taşıyıcılığı polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) yöntemiyle araştırılmıştır. Türkiye’de sık görülmesi nedeniyle blaPER-1 taşıyıcılığına bakılmıştır. Çalışmamızda, A.baumannii suşlarında çoklu ilaç direnç oranı %94.5 (190/201) olarak saptanmış; en etkili antibiyotiğin kolistin olduğu tespit edilmiş (189/201; %94); onu %32’lik duyarlılık oranı ile amikasin ve TMP-SMZ izlemiştir. Kolistine dirençli 12 izolat E-test (AB Biodisk, İsveç) yöntemiyle tekrar değerlendirildiğinde tümü kolistine dirençli bulunmuştur. Metallo-beta-laktamaz üretimine neden olan genlere ait sonuçlar negatif bulunurken, blaOXA genlerinin değişik oranlarda (OXA-51 %100; OXA-23 %91.5; OXA-58 %7; OXA-24 %2) pozitif olduğu görülmüştür. Suşların 42 (%21)’si blaPER-1 pozitif olarak saptanmış olup, hepsi seftazidime dirençlidir. İzolatlar arası klonal ilişkinin araştırılmasında “pulsed-field” jel elektroforezi (PFGE) yöntemi kullanılmış; dört farklı ana klonda kümeleşme (genotip A’da 29, genotip B’de 23, genotip C’de 18, genotip D’de 7 izolat) görülmüş, ancak ortak bir salgın izolatı saptanamamıştır. İzolatlar arasında direnç genlerinin geçişinde rol alan sınıf 1 integron varlığı araştırıldığında, 112 (%55.7) izolatta pozitiflik bulunmuştur. Sınıf 1 integron içeren izolatların genotiplere göre dağılımı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır (p 0.05). Çoklu ilaç direnci gösteren izolatlarda, integron taşıyıcılığı ile tetrasiklin, TMP-SMZ, imipenem, meropenem, sefoperazon/sulbaktam ve sefepim direnci arasındaki ilişki ise istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p 0.05). Bu çalışma ile A.baumannii karbapenem direncinde blaOXA-51 ile birlikte bulunan blaOXA genlerinin önemli bir rol oynadığı, çoklu antibiyotik direncinin bu bakteri ile olan enfeksiyonlarda hala önemli bir problem olduğu ve dirence neden olan genlerin transferinde integronların aracılık edebileceği gösterilmiştir. Sonuç olarak, çok ilaca dirençli A.baumannii izolatlarının hastanemizde oldukça yaygın olduğu görülmüş, elde edilen epidemiyolojik verilerin hastanemizde ileriye yönelik araştırmalar ve tedavi yöntemleri açısından yararlı olabileceği düşünülmüştür., Acinetobacter baumannii is an important cause of nosocomial infections that particularly increase the mortality and the morbidity at the intensive care units of the hospitals. The aims of this study were to evaluate the resistance genes, antibiotic susceptibility and the clonal relations among Acinetobacter stra- ins isolated from clinical samples and to determine the resistance mechanisms related to these bacteria in our hospital. A total of 201 A.baumannii strains isolated from different clinical samples (35.3% from tracheal aspirate, 27.3% from blood, 18.4% from abscess material, 19% from other samples) of 160 inpatients evaluated at the Ibni Sina Hospital Central Bacteriology Laboratory, Ankara University School of Medicine, Turkey from April 2010 to December 2011, were included in the study. Identification of the isolates and their susceptibility testing against amikacin, ciprofloxacin, tetracycline, sulbactam/ampi- cillin, trimethoprim/sulfametoxazole (SXT), ceftazidime, gentamicin, imipenem, levofloxacin, merope- nem, piperacillin/tazobactam, cefoperazone/sulbactam, cefepime and colistin were performed by the automated systems, namely Vitek 2 (bioMérieux, France) and BD Phoenix (Becton Dickinson, USA). The molecular mechanisms of beta-lactamase resistance and the presence of integrons were analyzed by polymerase chain reaction (PCR). Moreover, since blaPER-1 gene is of high frequency in Turkey, it was also investigated in the isolates. Pulsed-field gel electrophoresis (PFGE) was performed to examine the clonal relations between isolates. Our results indicated that multidrug resistance rate of A.baumannii was 94.5% (190/201), while 94% (189/201) of the isolates were susceptible to colistin thus making it the most potent antimicrobial agent, followed by amikacin and SXT with a susceptibility rate of 32%. Twelve colistin-resistant isolates were further investigated with the E-test method (AB Biodisk, Sweden) and found to be colistin-resistant. While the results were negative for the genes responsible from metal- lo-beta-lactamase production, positive results were obtained for blaOXA genes at various rates (OXA-51 100%; OXA-23 91.5%; OXA-58 7%; OXA-24 2%). PFGE results revealed four different main clones (29 isolates in genotype A, 23 in genotype B, 18 in genotype C and 7 in genotype D) in the study popu- lation. No common epidemic isolate was detected. Class 1 integrons which take part in the transfer of resistance genes were detected in 112 (55.7%) isolates. There was no statistically significant difference between the genotype distributions of class 1 integron positive strains (p> 0.05). The relationship betwe- en the presence of integron in multidrug resistant isolates and resistance to tetracyclin, SXT, imipenem, meropenem, cefoperazone/sulbactam and cefepime were found to be statistically significant (p< 0.05). Of the isolates 42 (21%) were positive for blaPER- 1 gene and all were resistant to ceftazidime. This study indicated that blaOXA genes found together with blaOXA-51 genes play an important role in carbapenem resistance of A.baumannii strains. Moreover, multidrug resistance is still an important problem in infec- tions caused by A.baumannii and integrons play a role in the transfer of the resistance genes. In conclu- sion, multidrug resistant A.baumannii strains were common in our hospital and our epidemiologic data would be helpful for further investigations and in therapeutical approaches.

Son yıllarda bireylerin yaşam tarzlarında ortaya çıkan değişikliklerle birlikte, dental erozyonun prevalansının arttığı belirtilmektedir. Türkiye'de erozyonun prevelansı ve erozyona yol açan etiyolojik faktörlerle ilgili az sayıda araştırma bulunmaktadır. Ayrıca dünya genelinde yürütülen erozyon çalışmaları, ülkemiz koşullarını tam olarak yansıtmamaktadır. Bu nedenlerle, epidemiyolojik çalışmamızda, 11-15 yaş aralığındaki çocukların daimi dişlerinde dental erozyon prevelansının belirlenmesi, erozyona yol açan olası faktörlerin araştırılması, erozyon ve etiyolojik faktörler arasındaki ilişkinin açıklanması ve bu sayede koruyucu-önleyici uygulamalara katkıda bulunulması amaçlanmıştır.Çalışmamız Ankara İlinde, nüfus yoğunluğu en fazla olan yedi ilçeden sistematik örnekleme yöntemi ile seçilen 576 öğrenci ile yürütülmüştür. Öğrencilerin çürük değerleri Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) kriterlerine göre DMF-S indeksiyle, dental erozyon varlığı ise O'Sullivan'ın erozyon indeksi kullanılarak değerlendirilmiştir. Erozyonun etiyolojik faktörlerinin belirlenebilmesi için öğrencilerden sistemik hastalıklar, kullanılan ilaçlar, içecek tüketimi, meyve tüketimi, spor alışkanlıkları ve oral hijyen alışkanlıklarını içeren dental erozyon anamnez formunu doldurmaları istenmiştir.Çalışmamız sonuçlarına göre dental erozyon prevalansının %25,9 olduğu ve erozyonun en sık olarak üst çene kesici dişlerde görüldüğü tespit edilmiştir. En sık görülen erozyon skorunun A1(-) olduğu, erozyondan en çok etkilenen diş yüzeyinin labial/bukkal yüzeyler, en sık etkilenen diş dokusunun mine olduğu belirlenmiştir. Erozyon ile yaş ve cinsiyet ilişkisi incelendiğinde, erozyon görülen ve görülmeyen öğrenciler arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmamıştır (p>0,05). Sistemik hastalık varlığı, vücut kitle indeksinin yüzdesi, erken doğum ve düşük doğum ağırlığı ile erozyon arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki olmadığı tespit edilmiştir (p>0,05). Yapılan ağız içi muayene sonuçlarına göre DMF-S değerinin 576 çocuk için ortalama 4 olduğu, DMF-S değerleri açısından erozyon görülen ve görülmeyen öğrenciler arasında istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı belirlenmiştir (p>0,05). İlçeler sosyoekonomik düzeylerine göre sınıflanmış, erozyon ile sosyoekonomik düzey (SED) arasında istatistiksel olarak ilişki olmadığı bulunmuştur (p>0,05).İçecek tüketimi ile erozyon ilişkisi değerlendirildiğinde; erozyon tespit edilenlerde kolalı içecek, gazoz, ayran, sütlü kakaolu içecek, spor içeceği ve enerji içeceği tüketimlerinin istatistiksel olarak anlamlı oranda yüksek olduğu bulunmuştur (p0,05), akşam asitli içecek tüketenlerde erozyon görülme sıklığının istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu belirlenmiştir (p0,05).Meyvelerin tüketim sıklıkları ve tüketim şekillerinin dental erozyon oluşumu üzerine etkisinin istatistiksel olarak anlamlı olmadığı (p>0,05) tespit edilirken, meyveli yoğurdun tüketim sıklığı ile erozyon görülme sıklığı arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki olduğu tespit edilmiştir (p0,05).Diş fırçalama zamanı ile erozyon arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki olmadığı (p>0,05), fakat yemeklerden sonra ve kahvaltıdan önce-yatmadan önce dişlerini fırçalayanlarda erozyon görülme oranının daha yüksek olduğu belirlenmiştir.Çalışmamızın sonuçlarına göre dental erozyon ile ilişkili olarak tespit edilen asidik içecek ve yiyeceklerin eroziv potansiyelleri konusunda bireyler bilgilendirilmeli, bu ürünlerin tüketiminin azaltılması için önerilerde bulunulmalıdır. Düzenli olarak yüzme ve spor alışkanlıkları ile erozyon arasında ilişki tespit edildiğinden, bu alışkanlığa sahip bireyler erozyon hakkında bilinçlendirilmeli, koruyucu-önleyici tedaviler ve remineralizasyon uygulamaları yapılmalıdır. Çalışmamızın da dahil olduğu epidemiyolojik araştırmalar, erozyon ile olası risk faktörleri arasındaki ilişkiyi ortaya çıkarmak açısından değerli bilgiler vermektedir. Fakat erozyonun çok faktörlü bir hastalık olduğu, bireysel etkenlerin de erozyon gelişiminde önemli rolü olduğu bilindiğinden, bu nedenle, etiyolojik faktörlerin tam olarak belirlenebilmesi için çok sayıda bireyin dahil edildiği, toplumun tüm kesimlerini yansıtan uzun dönem takipli çalışmalara ihtiyaç olduğu düşüncesindeyiz.Anahtar sözcükler: Çocuklar, Dental Erozyon, Etiyoloji, İçecek, Prevalans In recent years with the changes in individuals' lifestyle, increase in prevalance of dental erosion is noted. In Turkey researches concerning with prevalance of erosion and the etiological factors that may contribute to erosion are inaduquete. Besides studies conserning dental erosion conducted all over the world has not been fully reflect our countries conditions. For these reasons, the aim of this epidemiologic study was to the assesment of dental erosion prevalence in permanent teeth of 11-15 years old children, investigation of etiological factors leading to erosion, explaining the relationship between the etiologic factors and erosion and contribute to protective applications.Our study carried out in Ankara with 576 students selected by systematic sampling from seven counties which have the highest population. Children's caries experience was measured using DMF-S (decayed, missed and filled permanent tooth surfaces) according to World Health Organization (WHO) criteria. Dental erosion was evaluated using O'Sullivan's erosion index. Children asked to fill out the dental erosion anamnesis form which contains students' systemic diseases, drugs, consumption of soft drinks, fruit consumption, sport habits and oral hygiene habits in order to determine the etiologic factors of erosion.According to our results, prevalence of dental erosion was 25,9% and erosion has been found most common in the upper incisors. The score of A1(-) was the most common score, and the most affected areas of the teeth were labial/buccal surface an enamel tissue. There were no significant difference between the presence of erosion and age, gender (p>0,05). Presence of systemic disease, the percentile of body mass index, premature birth and low birth weight were not found to be statistically significant related to dental erosion (p>0,05). According to the results of the oral examination, the mean of DMF-S value is 4 for 576 children and there was no significant difference between the presence of erosion and DMF-S score (p>0,05). When the counties classified according to socioeconomic status, there was no significant difference between erosion and socio-economic status (p> 0.05).Considering the relationship between beverage consumption and erosion; cola, sprite, buttermilk, nesquick, sports drinks and energy drinks consumption was found to be statistically significantly higher in erosion group (p 0,05), however there was statistically significant relationship between consuming acidic drinks in the evening and erosion (p 0.05). There was no relationship between the frequency of fruit consumption and consumption patterns and dental erosion (p>0.05), while fruit yogurt consumption frequency was significantly associated with dental erosion (p 0.05).There was no relationship between time of brushing teeth and erosion, however brushing teeth after meals and before breakfast-before bedtime was higher in the erosion group (p> 0.05).As a conclusion; cola, sprite, buttermilk, nesquick, sports drinks, energy drinks and fruit yogurt consumption found associated with dental erosion, so individuals should be informed about the erosive potential of those acidic beverages and foods, recommendations should be make to reduce the consumption of these products. Swimming professionaly all year and doing sports at least one year were associated with erosion, so individuals who have these habits should be informed about erosion, remineralization applications and preventive treatments should be made. Epidemiological studies, including our study, provide valuable information about the relationship between erosion and possible risk factors. But erosion is known to be a multifactorial disease, and individual factors also play an important role in the development of erosion. Therefore, long-term follow-up clinical studies included many numerous individuals and reflecting all sectors of society are needed to determine the etiologic factors exactly.Keywords: Beverages, Children, Dental Erosion, Etiology, Prevalance 168