Search

BACKGROUND The human microbiota modulates the immune system and forms the surface flora. Antibiotic administration causes dysbiosis in the intestinal flora. It is not clear if antibiotic administration in the community effects the upper airway flora in the mid-term or long-term. This study aims to define long-term influence of antibiotics on upper airway flora. MATERIAL AND METHODS In this prospective study, aerobic microbiological analysis of nasal and nasopharyngeal surfaces was performed. Antibiotic administration history of the last 6 months was retrieved using the social insurance database. Culture results of antibiotic-treated and antibiotic-naïve subjects were compared by Pearson's chi-square test or Fisher's exact test. RESULTS A total of 210 subjects were included in the study. Normal flora were documented in 86 nasal swabs and 99 nasopharyngeal swabs. Most of the remaining cases demonstrated gram-positive bacterial overgrowth. There were 113 subjects who did not receive any antibiotic, and 93% of the remaining 97 patients received broad-spectrum antibiotics. Statistical analysis showed that nasal and nasopharyngeal flora did not change upon antibiotic administration, but antibiotic administration during the last month caused increased methicillin resistance development of coagulase-negative Staphylococcus and Staphylococcus aureus microorganisms. CONCLUSIONS Antibiotic exposure did not lead to perturbations in general composition of upper airway flora within 6 months, although the incidence of methicillin resistance in coagulase-positive and -negative Staphylococci demonstrated significant increases when patients received antibiotic during the last month. This should be considered in case of broad-spectrum antibiotic administration, since methicillin resistance increases the morbidity and mortality of nosocomial Staphylococcus infections.

Objectives: Hepatitis B virus (HBV) infection is one of the leading causes of hepatocellular carcinoma, but the underlying molecular mechanisms are quite complex. In this study, the aim was to reveal the relationship of these parameters with HBV-DNA loads by evaluating serum CTNN beta, (beta-catenin) and E-cadherin levels in hepatitis B patients.

Ülkemizde, moleküler mikrobiyoloji tanı laboratuvarlarında yapılan HBV DNA ve HCV RNA viral yük saptama testlerinin ulusal bir dış kalite kontrol programında değerlendirilmesi amacıyla MOTAKK (Moleküler Tanıda Kalite Kontrol) Ulusal Programı başlatılmıştır. ISO 17043:2010 (Uygunluk değerlendirmesi- Yeterlilik deneyi için genel şartlar) standartlarına uyularak hazırlanan bu program, ülkemizde yapılan moleküler tanı testlerinin, daha standart ve doğru yapılmasına katkıda bulunarak, yurt dışından sağlanan dış kalite kontrol (DKK) programlarının yerini almayı amaçlamaktadır. Bu çalışmada, MOTAKK DKK Programı kapsamındaki HBV DNA ve HCV RNA viral yük 2015 ve 2016 sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yapılan çağrılar MOTAKK web sayfası (www.motakk.org) üzerinden ilan edilmiştir. Web sayfası üzerinden kayıt olan katılımcı laboratuvarlara, 2015 ve 2016 yıllarında birer kalite kontrol paneli gönderilmiştir. Çevrimlerde kullanılan paneller, HBV, HCV, HIV, HAV, Parvovirüs B19 ve CMV serolojik belirteçleri negatif olan plazma ile dilüsyon yapılan değişik viral yüklere sahip örnekler ile hazırlanmış, negatif örneklerle beraber soğuk zincirde katılımcı laboratuvarlara ulaştırılmıştır. Laboratuvarlar ilgili testleri 2-3 hafta içerisinde sonuçlandırarak, MOTAKK web sayfasına sonuçlarını girmiştir. MOTAKK tarafından geliştirilen bir yazılım ile katılımcı laboratuvarların sonuçları ISO 13528’e uygun olarak analiz edilerek sonuç raporları oluşturulmuş ve web sayfasına yüklenerek katılımcılara iletilmiştir. Katılımcılar, çalışma sonucunu diğer laboratuvar sonuçları ile karşılaştırmalı olarak değerlendirme imkanına sahip olmuş ve referans değerlere ve ortalama sonuçla ilgili farklılıkları görerek kullandıkları testleri tekrar değerlendirmiştir. HBV DNA ve HCV RNA DKK programına, 2015-2016 yıllarında 70-73 laboratuvar katılmıştır. Katılımcılar, program araçlarına yüksek uyum göstererek kayıt, sonuç girme ve sonuç raporlarının alınmasını aksaksız olarak gerçekleştirmişlerdir. HBV panelinde; 2015 yılında katılımcı laboratuvarların %72.6-89.1’inin, 2016 yılında ise %84.7-90.3’ünün 1 standart sapma (SS) aralığında yer aldığı görülmüştür. HCV panelinde ise; katılımcıların %70.8-89.1’i 1 SS’de, ikinci çağrının yapıldığı 2016 yılında ise, %84.7-90.3’ünün 1 SS’nin içerisinde yer aldığı görülmüştür. Bu proje ile Türkiye’de HBV DNA ve HCV RNA ile ilgili ilk kez ulusal bir DKK programı hazırlanmış ve başarıyla uygulanmıştır. MOTAKK, DKK programı sonuç raporlarında sağlanan bilgiler, yurt dışından sağlanan kalite kontrol programı sonuç raporlarının sağladığı tüm bilgileri karşılamakta; ek olarak kullanılan teknolojilerin ve ticari ürünlerin sağlıklı karşılaştırmalarına olanak sağlamaktadır. MOTAKK, as a national external quality control program has been launched to evaluate the molecular detection of viral infections including HBV DNA and HCV RNA in molecular microbiology diagnostic laboratories in Turkey. This program is prepared in compliance with ISO 17043:2010 (Conformity assessment general requirements for proficiency testing) standards, and aims to take the place of external quality control programs from abroad, contributing to standardization and accuracy of molecular diagnostic tests in our country. The aim of this study was to evaluate 2015 and 2016 results of the MOTAKK External Quality Control Program for HBV DNA and HCV RNA viral load . The calls were announced on the web page of MOTAKK (www.motakk.org). The quality control samples were sent to participating laboratories in 2015 and 2016. Main stocks were prepared from patients with chronic hepatitis B and C who had viral load detection with reference methods according to WHO reference materials for viral load studies to improve quality control sera. From these main stocks, samples with different viral loads were prepared from dilutions of plasma with HBV, HCV, HAV, HIV, Parvovirus B19 and CMV negative serologic markers. Quality control samples were sent to the participating laboratories along with the negative samples in the cold chain. The laboratories accomplished the related tests within 2-3 weeks and entered their results on the MOTAKK web page. These results were analysed according to ISO 13528 (Statistical methods for use in proficiency testing by interlaboratory comparison) and scoring reports were created by a software developed by MOTAKK and sent to participating labs. Each laboratory evaluated their own results in comparison with the other laboratory results, reassessed the tests via observing the distance from the mean result and the reference values. The number of laboratories participating in the HBV DNA and HCV RNA external quality control program was 70-73 in 2015-2016. Participants were able to comply with the program tools, registering, entering results and receiving the results reports without problem. In HBV panel, 72.6-89.1% and 84.7-90.3% of the participant laboratories were in 1 standard deviation (SD) in 2015-2016, respectively. In HCV panel, 70.8-89.1% and 84.7-90.3% of the participant laboratories were in 1 SD in 2015-2016, respectively. A national external quality control program for HBV DNA and HCV RNA in Turkey has been prepared for the first time with this project and implemented successfully. All the data provided in the MOTAKK external quality control program final report, compensate all the data provided by the quality control program final reports from abroad; additionally, the report allows comparison of used technologies and commercial products.

Amaç: Bu çalışmada hastanemize başvuran idrar yolları enfeksiyonu (İYE) tanısı almış çocuklarda idrar kültürlerindeüreyen mikroorganizmaların sıklık ve duyarlılıklarının saptanması amaçlanmıştır. Bulgularımızagöre bölgemizdeki ampirik antibiyotik seçenekleri belirlenebilecektir.Gereç ve Yöntemler: İki yıllık sürede idrar kültürlerinde anlamlı üreme olan 1167 çocuk hasta örneği çalışmayadahil edilmiştir. Hastalardan uygun şartlarda alınan orta akım idrar örnekleri, %5 koyun kanlı agarve eosin metilen blue (EMB) agar besiyerlerinin yüzeyine inoküle edilmiştir. İzolatların tanımlanması veduyarlılık testleri Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) kriterlerine göre VITEK 2 Compact (bio-Merieux-Fransa) sistemi ile yapılmıştır.Bulgular: Üreyen mikroorganizmalar içinde en sık Escherichia coli (%73,1) görülmüş olup bunu sırasıylaKlebsiella spp. (%9,6) ve koagülaz negatif stafilokoklar (KNS) (%5) takip etmiştir. Enterobacteriaceae grububakterilerde direnç en çok ampisilin (%69) ve trimetoprim-sülfametoksazole (SXT) (%34,4) karşı gözlenirken,en az meropenem (%0,8) ve amikasine (%5) karşı tespit edilmiştir. KNS ve Staphylococcus aureus izolatlarındaen dirençli antibiyotik penisilin olurken (%90 ve %88) her iki grupta da linezolid, vankomisin ve teikoplaninekarşı direnç saptanmamıştır. Enterococcus spp. izolatlarında ise en fazla direnç ampisiline (%76)karşı gözlenmiştir.Sonuç: Saptanan sonuçlar bölgemizde çocukluk dönemindeki İYE sağaltımında antibiyogram yapılmasınınönemini ve gerekliliğini göstermekte; ampirik tedavi başlanması gereken durumlarda ise ampisilin, amoksisilin-klavulanik asit, sefuroksim ve SXT tercih edilmesinin uygun olmayacağını düşündürmektedir. Düşükdirenç nedeniyle aminoglikozidler ampirik tedavide önerilebilecek antibiyotiklerdir.Anahtar Kelimeler: Ampirik tedavi; Antibiyotik direnci; Çocuklar; İdrar analiziABSTRACTObjective: We aimed to detect common microorganisms in children with urinary tract infections (UTIs)in our hospital and to determine empirical antibiotic options according to their antibiotic sensitivity andresistance patterns.Materials and Methods: The samples of 1167 pediatric patients with significant growth in urine cultures fora period of two years were included in the study. Midstream urine samples were taken from patients underappropriate conditions and inoculated to blood agar and eosin methylene blue (EMB) agar. Identification ofisolated strains and susceptibility testing was performed by VITEK 2 Compact (bioMerieux-France) systemaccording to Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) criteria.Results: Escherichia coli was the most frequently isolated bacteria with the rate of 73.1% and this wasfollowed by Klebsiella spp. (9.6%) and coagulase-negative staphylococci (CNS) (5%). While Enterobacteriaceaefamily were found to be more resistant to ampicillin (69%) and sulfamethoxazole/trimethoprim(SXT) (34.4%), the resistance patterns to meropenem (0.8%) and amikacine (5%) were the lowest. CNS andStaphylococcus aureus were found more resistant to penicillin (90% and 88%) and there were no resistanceto linezolid, vancomycin and teicoplanin. The antibiotic which had the highest resistance rate was ampicillin(76%) for Enterococcus spp. isolates.Conclusion: The present study proved the importance and requirement of culture and antibiogram. Thesefindings show ampicillin, amoxicillin-clavulanic acid, cefuroxime and SXT are not suitable drugs for empirictherapy for UTIs treatment. Aminoglycosides may be recommended antibiotics because of the low resistancerates.Key words: Empiric therapy; Antibiotic resistance; Children; Urinanalysis

The diversity and distribution of TEM, SHV and CTX-M type of extended-spectrum beta-lactamases (ESBLs) are important for the treatment and control of infections. Determination of ESBL genes in clinical isolates by polymerase chain reaction (PCR) and DNA sequencing can obtain useful data for their molecular epidemiology and risk. The aim of this study was to investigate the frequency of beta-lactamase genes in Acinetobacter baumannii strains isolated from different regions of Turkey. A total of 519 A. baumannii strains collected from hospitals located at 12 different provinces of Turkey (Bolu (n=67), Tokat (n=47), Trabzon (n=25), Ordu (n=27), Diyarbakir (n=47), Nigde (n=31), Kayseri (n=36), Ankara (n=41), Kirikkale (n=26), Kahramanmaras (n=25), Mersin (n=40), Istanbul (n=107)] between 2011-2012 period were included in the study. Identification of the isolates were performed by both conventional methods and automated systems, VITEK2 Compact (BioMerieux, France) and API 32GN (BioMerieux, France). Disc diffusion method was used for the detection of antibiotic susceptibilities of the isolates and the results were evaluated according to CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute) criteria. Tigecycline and colistin sensitivities of the isolates were evaluated according to BSAC (British Society for Antimicrobial Chemotherapy) criteria. The presence of beta-lactamase genes, namely bla(oxa-51), bla(TEM), bla(SHV), bla(CTX-M1), bla(CTX-M2), bla(GES) and bla(VIM) were detected by PCR. In our study, the resistance rates against colistin, tigecycline, ampicillin-sulbactam, amoxicillin-clavulanic acid, cefoperazone/sulbactam, tobramycin, ceftriaxone, piperacillin-tazobactam, gentamicin, ampicillin, tetracycline, cefepime, piperacillin, amikacin, trimethoprim-sulfamethoxazole, meropenem, levofloxacin, ciprofloxacin, imipenem and ceftazidime were detected as; 0.6%, 2.7%, 11.9%, 15.2%, 21%, 22.9%, 23.9%, 48.6%, 59.5%, 61.8%, 66.3%, 67.8%, 69.2%, 71.1%, 77.5%, 78.6%, 81.1%, 82.9%, 87.5% and 89.4%, respectively. All of the isolates (100%) were OXA-51 positive, while 443 (85.4%) out of 519 strains harbored other beta-lactamase genes searched in the study. When the distribution of the genes were evaluated, bla(TEM-1) was found as the predominant one with a frequency rate of 55.7% (n=289/519), followed by bla(CTX-M2) (63/519, 12.1%), bla(CTX-M1) (42/519, 8.1%), bla(SHV) (40/519, 7.7%), bla(GES) (8/519, 1.5%) and bla(VIM) (1/519, 0.2%). Cooccurence of ESBL genes was detected in 16.3% (72/443) of the strains, being mostly TEM+CTX-M2 (20/72, 27.8%), TEM+SHV (11/72, 15.3%) and TEM+CTX-M1 (10/72, 13.9%). In addition, it was noted that the distribution of ESBL genes between isolates showed differences according to the provinces. Accordingly, none of the strains isolated from four provinces (Bolu, Nigde, Mersin, Kahramanmaras) and from three provinces (Bolu, Kahramanmaras, Diyarbakir) harbored bla(CTX-M1/M2) and bla(SHV) genes, respectively. The bla(TEM) gene was detected in isolates collected from all of the provinces, with a highest frequency in Nigde (28/31, 90.3%) and lowest in Trabzon (1/25, 4%). The presence of GES-11 type ESBLs was found only in the isolates sent from Nigde province (8/31; 25.8%). Screening of metallo-beta-lactamase VIM gene also yielded a single positive result amongst only Nigde isolates (1/31; 3.2%), and this gene was identified as VIM-5 type by DNA sequencing.

Amaç: Bu çalışmada Ünye Devlet Hastanesi’nin çeşitli servislerinde yatan ve polikliniklere başvuran hastaların idrar örneklerinden izole edilen GSBL pozitif E.coli suşlarının antibiyotik direnç durumlarının belirlenmesi amaçlanmıştır.Yöntem: İzole ve identifiye edilen izolatların duyarlılık testleri yapılıp değerlendirilmiştir. GSBL varlığı çift disk sinerji testi yapılarak ve kombine disk testi ile doğrulanarak tespit edilmiştir.Bulgular: İdrar örneklerinde saptanan 285 E.coli suşundan 78’i (%27) GSBL pozitif olarak tespit edilmiştir. Antibiyotik duyarlılıkları incelendiğinde yalnızca imipeneme %100 duyarlılık gözlenmiş, buna karşılık sefazolin ve sefotaksime %100 oranında direnç tespit edilmiştir. Diğer antibiyotiklere karşı olan duyarlılık yüzdeleri; meropenem %97.5, nitrofurantoin %92, amikasin %91, sefoksitin %87, piperasilin-tazobaktam %68, gentamisin %62, sefepim %41, trimetoprim-sulfometaksazol %25.5, levofloksasin %24, siprofloksasin %23 ve ampisilin-sulbaktam %21.5 olarak saptanmıştır. Sonuçlar: Bulunan %27’lik GSBL pozitiflik oranı, ülkemizdeki çalışmalarla karşılaştırıldığında benzerdir. Çalışmada GSBL üreten E.coli suşlarında karbapenem grubu ilaçlar dışında, en az direncin nitrofurantoin ve amikasine karşı olduğu belirlenmiştir. Bu doğrultuda ampirik tedavide, bu ilaçların kullanılabileceği sonucu çıkarılabilir

Afyon Kocatepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde sık izole edilen bazı nozokomiyal patojenlere (Metisilin Resistant Staphlycoccus aureus-MRSA, Escherichia coli, Pseudomonas aemginosa, Acinetobacter baumannii) karşı %10’luk povidon-iyot, %4’lük klorheksidin glukonat, %2’lik gluteraldehit, %70’lik 2-propanol ve octenidine hydrochloride’in etkinlikleri Kalitatif Süspansiyon Testi ile araştırılmıştır. Klorheksidin glukonat ve gluteraldehitin bu patojenlere karşı en etkili dezenfektanlar olduğu saptanmıştır. Povidon- iyot’un %1’lik konsantrasyonunun bu patojenlere karşı etkisiz olduğu bulunmuştur. Saf haldeki yüzde yetmişlik 2-propanol P.aeruginosa ve A.baumannii suşlarmm hepsine etkili olduğu bulunmuştur. Buna karşın %70’lik 2-propanol’ün saf halde MRSA suşlarmda 30 dakika içinde, E. coli suşlarmda ise 10 dakika içinde etkinlik gösterdiği saptanmıştır. Octenidine hydrochloridinin %25’lik, %10’luk ve %1’lik dilüsyonlarmm Pseudomonas aeruginosa ya etkili olmadığı gözlenmiştir. Ayrıca octenidine hydrochloridin de %10 (E coli, E coli ATTC 11229 ve S aureus ATCC6538 hariç) ve %.1’lik konsantrasyonlarının suşlara etkisiz olduğu, P.aeruginosa suşlarma ise %25’lik konsantrasyonunun da etkili olmadığı görülmüştür. Antibiyotik duyarlı ve dirençli suşlar arasında dezenfektanların etkinliği açısından fark saptanmamıştır.

Kızamıkçık virüsü ve sitomegalovirüs (CMV) hamilelik esnasında enfeksiyon oluştururlarsa fetüste konjenital malformasyona yolaçabilen önemli virüslerdir. Bu çalışmada ilimizdeki hamile kadınlarda kızamıkçık ve CMV seroprevalansının belirlenmesi amaçlanmıştır.Yöntem: 1 Ocak- 31 Mart 2013 tarihleri arasında kadın hastalıkları ve doğum klinik ve polikliniklerine başvuran 546 hamile kadının antenatal takibi sırasında elde edilen serumlarda anti-rubella IgM-IgG ve anti-CMV IgM-IgG testleri kemiluminesans immunassay (Vitros 3600, Ortho-Clinical Diagnostics, U.S.A) yöntemi ile merkez mikrobiyoloji laboratuvarımızda çalışılmıştır. Bulgular: Üç aylık dönem boyunca takip edilen hamile kadınların yaş ortalaması 28.24±4.25 idi. Rubella ve CMV seropozitiflikleri sırası ile anti-rubella IgM % 0,9, anti-rubella IgG % 76, anti-CMV IgM % 0,18, anti-CMV IgG % 88 bulundu. Sonuç: Ülkemizdeki yüksek rubella ve CMV seropozitifliği, kadınların çoğunun doğurganlık yaşından önce bu virüslerle karşılaştığını göstermektedir. Bu enfeksiyonların gebelik döneminde geçirilmesi anne sağlığı ve fetüs açısından önemli sonuçların ortaya çıkmasına neden olabilir. Ordu bölgesinde yaşayan gebelerde rubella ve CMV seropozitiflik oranları Türkiye'nin diğer bölgelerde yapılan çalışmalarla büyük oranda benzerlik göstermektedir. Farklı bölgelerde yaşayan gebelerde rubella ve CMV seropozitiflik oranlarının saptanması hem Türk toplumundaki genel seropozitiflik oranlarınınsaptanması hem de bölgeler arası farklılıkların ortaya koyulması açısından önemlidir.

A Grubu Beta Hemolitik Streptokoklar (AGBHS), akut tonsillofaranjitin en önemli etkenlerinden birisi olup eradikasyonunda klasik tek seçenek penisilindir. Ancak penisilin allerjisi ve başka nedenler dolayısıyla alternatif tedavi seçeneği olarak bilinen eritromisinin bu suşlardaki direnç oranının saptanması önemlidir. Çalışmada boğaz kültürlerinde AGBHS saptanma oranı ve eritromisin direncinin yıllara göre değişiminin belirlenmesi amaçlanmıştır. Ocak 2000-Temmuz 2003 tarihleri arasında değişik yaş gruplarından 1430 kadın, 1245 erkek toplam 2675 birey Mikrobiyoloji laboratuvarına boğaz kültürü istemi ile gönderilmiş, alınan boğaz sürüntü örnekleri %5 koyun kanlı agara ekildikten sonra 37°C’de 18-24 saatlik inkubasyon sonrasında üremeleri değerlendirilmiştir. AGBHS olarak saptanan kökenlerin eritromisin duyarlılıkları %5 koyun kanlı Muller-Hilton besiyerinde disk diffuzyon yöntemi ile belirlenmiştir. Örneklerden toplam 512’sinde (%19.1) AGBHS saptanmış, bunlarda %8.0 (41/512) oranında eritromisin direnci bulunmuştur. Boğaz kültürlerinden saptanan AGBHS ve eritromisin direnci oranlarının yıllara göre dağılımı sırasıyla 2000 yılı için %19.4 ve %7.3; 2001 yılı için %17.7 ve %9.0; 2002 yılı için %21.8 ve %7.2 ve 2003’ün ilk yarısı için %15.9 ve %7.2 bulunmuş, dağılımda istatistiksel farklılık belirlenmemiştir (p>0.05). Sonuç olarak bölgemizde yıllara göre AGBHS sıklığı ve izolatların eritromisin direnci oranlarında anlamlı bir değişim saptanmamıştır. Ancak belirlenen direnç oranlarının Ülkemizde bildirilen diğer bölge verilere göre göreceli yüksek olması bölgemizde eritromisin direncinin izlenmesinin yararlı olacağını düşünülmektedir. A Group Beta-Hemolytic Streptococci (AGBHS) is the major etiologic pathogen of acute tonsillopharangitis and in such cases the classical therapeutic choice is penicillin. However, in case of penicillin allergy and other factors, the alternative choice is known as erythromycin and the detection of resistance to erythromycin is important. This long term study was done for the determinate of this resistance pattern. The throat cultures were assessed in Microbiology laboratory, from 1430 female and 1245 male, total 2675 patients in different age groups January 2000-July 2003. The specimens were inoculated onto 5% sheep blood agar and evaluated after 18-24 hours incubation at 37oC. The in vitro erythromycin susceptibility was tested on 5% blood supplemented Mueller-Hinton agar by standard disc-diffusion method among strains identified AGBHS. Of 512 samples (19.1%) AGBHS were isolated and the resistance rate to erythromycin was found as 8.0%, totally. AGBHS isolation and the erythromycin resistance rates according to years were 19.4% and 7.3% for 2000; 17.7% and 9.0% for 2001; 21.8% and 7.25% for 2002 and 15.9% and 7.2% for first six month in 2003. There was no statistical difference between rates and years (p>0.05). As a result there are no difference AGBHS ratios and resistance rates to erythromycin according to years in our region. The detected resistance ratio is a valuable data as representing a relatively higher rate than the ones obtained by other authors in our country. Therefore, it is suggested that the follow up of erythromycin resistance is beneficial.

Hepatit A virüs (HAV) infeksiyonu dünyada ve ülkemizde yaygın olarak görülen önemli bir halk sağlığı sorunudur. Ciddi morbidite ve mortalite nedeni olabilen hastalığın yaygınlığı sosyo-ekonomik koşullarla ve çevresel faktörlerle yakından ilişkilidir. Bu çalışmada Eylül 2009-Eylül 2010 tarihleri arasında Ünye Devlet Hastanesi’ne başvuran ve çeşitli nedenlerle anti-HAV IgG tetkiki istenen toplam 728 hastanın sonuçları retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Toplam 728 olgunun 412’si kız, 316’sı erkek olup, total seropozitiflik oranı %57.9 olarak tespit edilmiştir. Yaşa göre dağılımları incelendiğinde, anti-HAV IgG düzeyleri 0-23 ay arası; %50, 2-6 yaş arası; %29.2, 7-10 yaş arası; %17.2, 11-20 yaş arası; %37.5, 21-30 yaş arası; %74.4, 31-40 yaş arası; %93.7, 41-50 yaş arası; %96.3 oranında pozitif olarak saptanmıştır. Sosyoekonomik durumun iyileşmesiyle birlikte hastalığı geçirme geçmiş yıllara oranla ileri yaşlara kaymaktadır. İleri yaşlarda daha komplike seyredebildiği göz önüne alındığında adölesan, genç erişkin ve risk grubundaki bireylerin Hepatit A virüsü ile karşılaşma durumunun araştırılarak duyarlı bireylerin aşılanması uygun görünmektedir

Objective: Hospital-acquired staphylococcal infections lead to increased morbidity, mortality and hospital costs. Nasal S.aureus carriers are mostly responsible for these infections. In this study we aimed to investigate nasal staphylococcal carriage in hospital staff, methicillin and mupirocin resistance in these strains and variation in respect to occupational groups and hospital units. Material and Methods: A total of 104 hospital employees were screened by taking samples from anterior nares by cotton swabs soaked into saline. Specimens directly plated on 5% sheep blood agar. Samples were incubated for 24 hours at 37ºC. Bacterial identification was done by Standard microbiologic methods. Methicillin and mupirocin resistance were tested by disc diffusion method according to CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute) recommendations. Results: Nasal swabs from 73 female (70.2%) and 31 male, (29.8%) with a total of 104 hospital employees were taken. S. aureus was isolated in 46 (44.2%) and coagulase-negative staphylococci were isolated in 54 (51.9%) of these samples. Methicillin-resistance was 30.4% in S. aureus and 33.3% in CNS strains. The prevalance of mupirocin-resistance was 22% when all strains were included and it increased to 28.6% in MRSA strains. When analyzed in respect to employee's occupation type and place of work, methicillin-resistance was highest in intensive care unit staffs and unskilled (non-professional) workers. Conclusion: Since carrier employees can cause hospital-acquired staphylococal infections, it is of paramount importance to assess carriage state of hospital staff, education and proper treatment of the carriers. The authors think that, to prevent development of mupirocin-resistance and treatment failures due to mupirocin-resistance, antibiotic susceptibility tests must be done and carriers must be treated accordingly. Key words: Nasal Staphylococcal Carriage; Methicillin Resistance; Mupirocin Resistance., Amaç: Yüksek tedavi maliyetleri, morbidite ve mortalite oranlarına sebep olan hastane kaynaklı stafilokok enfeksiyonlarından yüksek oranda nazal S. aureus taşıyıcıları sorumludur. Bu çalışmada, hastane çalışanlarında nazal stafilokok taşıyıcılığı belirlenerek bu suşlarda metisilin ve mupirosin direncinin saptanması, meslek grupları ve çalıştığı birimlere göre farklılıkların araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Hastanemizde çalışan 104 personelin burun deliklerinden steril serum fizyolojik ile ıslatılmış eküvyon kullanılarak sürüntüler alınmış ve doğrudan %5 koyun kanlı besiyerine ekim yapılmıştır. Örnekler 37ºC'de 24 saat inkübe edildikten sonra standart mikrobiyolojik yöntemlerle tanımlanmıştır. Metisilin ve mupirosin direnci Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) önerilerine göre disk difüzyon yöntemi ile araştırılmıştır. Bulgular: Burun sürüntü örnekleri 73'ü (%70,2) kadın, 31'i (%29,8) erkek olmak üzere toplam 104 kişiden alınmıştır. Bu örneklerden 46'sında (%44,2) S. aureus, 54'ünde (%51,9) koagülaz negatif stafilokok (KNS) üremesi saptanmıştır. İncelenen S. aureus'larda metisilin direnç oranı %30,4 iken, KNS'larda metisilin direnci %33,3 olarak bulunmuştur. Çalışmaya katılan bütün hastane çalışanlarında %13,5 oranında nazal metisiline dirençli S. aureus (MRSA) taşıyıcılığı bulunmuştur. İncelenen tüm suşlarda mupirosin direnç oranı %22 iken, MRSA suşlarında bu oran %28,6'ya yükselmiştir. Meslek gruplarına göre dağılım incelendiğinde en fazla metisilin direnci hizmetli sağlık personelinde, çalıştığı birimlere göre değerlendirildiğinde ise yoğun bakımda çalışan personelde bulunmuştur. Sonuç: Taşıyıcı hastane personeli hastane kaynaklı stafilokok enfeksiyonlarına neden olabileceğinden, çalışanların belirli periyotlarla taranması ile taşıyıcılık durumlarının belirlenmesi, eğitimi ve bu kişilerin uygun şekilde tedavi edilmesi, hastane enfeksiyonları ve epidemilerin önlenmesinde son derece önemlidir. Ayrıca mupirosine direnç gelişimini ve mupirosin direncine bağlı tedavi başarısızlıklarını engellemek amacıyla, antimikrobiyal duyarlılık testi sonuçlarına göre tedavi uygulanması gerektiğini düşünmekteyiz. Anahtar kelimeler: Nazal Stafilokok Taşıyıcılığı; Metisilin Direnci; Mupirosin Direnci.

Objective We explored the impact of clinical response to treatment for Attention Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) in children and adolescents on the subsequent changes in their self-image profile, the quality of life of their parents, and its effect on socio-demographic variables. Method Conners Rating Scales for Parents (CPRS-R) and for Teachers (CTRS-R) completed at the time of entry to the service were repeated to measure clinical response to treatment; the Self-image Profiles for Children (SIP-C) and Adolescents (SIP-A), the World Health Organization Quality of Life (WHOQoL) questionnaire and postcode data were used to evaluate other domains. Results Data was collected for 53 boys (84%) and 10 girls (16%) with current mean age 11.5 years. Four-fifths (51/63) received pharmacological treatment and all parents were offered group parent training program. The only subscale in CPRS-R to show significance was the ADHD Index. The CTRS-R demonstrated statistically significant improvement ( p Conclusion Clinical improvement in ADHD symptoms was positively correlated with some improvement in the Self-image Profile of children and adolescents, but its impact on the QoL in parents was limited.

low for fusidic acid among all isolates and can not be found any resistant isolate againts to vankomycine. 74 VIII. SUMMARY In this study, it is aimed that determination of methicillin resistance among staphylococcus which was isolated from environment specimens and several clinical specimens by different methods and the comparison of sensitivity and specificity of these methods and finding out multiple antibiotic resistance in methicillin resistant staphylococcus. For the investigation of methicillin resistance; Agar Screening Test as a referance test, Oxacillin Disk Diffusion Test, Cefoxitin Disk Diffusion Test, PBP2a Latex Agglutination Test and Microdilution Test are applied. Also for the testing of multiple antibiotic resistance, standart disc-diffusion method was done. The sensitivity of Oxacillin Disk Diffusion Test is found %99.4 with specificity %97.3; sensitivity of Cefoxitin Disk Diffusion Test is found %98.3 with spesifity %97.3; specificity of PBP2a Latex Agglutination Test is found %97.8 with specificity %95.9 and sensitivity of Microdilution Test is found %98.9 with specificity %95.9 in our study. Over all, any statistically significant difference can not be found between these methods (p>0.05). But the sensitivity of PBP2a Latex Agglutination Test is lower comparing to the other tests. In addition, Cefoxitin Disk Diffusion Test as a novel method, is to be found as sensitive as Oxacillin Disk Diffusion Test and could be prefered. In order to determine methicillin resistance exactly, Agar Screening Test which is proposed as a referance test by CLSI, can be used in the case of necessity. Staphylococcus which are sensitive to methicillin are find out to be sensitive to the other antibiotics mostly. More over, staphylococcus which are resistant to methicillin are find out to be resistant to the other antibiotics. When compared in methicillin sensitive and methicillin resistant staphylococcus the difference of resistance ratios was found is although statistically significant for fusidic asit and the other antibiotics, out of fusidic acid (p

15 gün önce Nijerya’dan geldiği öğrenilen 34 yaşında erkek hasta, yüksek ateş, titreme, eklem ağrısı ve terleme şikayetleriyle polikliniğimize başvurmuştur. Yapılan periferik yaymasında eritrositlerin içerisinde taşlı yüzük manzarasında trofozoitlerin görülmesi üzerine Plasmodium falciparum tanısı konularak tedavisi başlanmıştır. Olgu yurtdışı kaynaklı sıtma hastalığına dikkati çekmek ve gerekli korunma yöntemlerinin alınmasını vurgulamak amacıyla sunulmuştur., 34 years old male patient was admitted to our outpatient clinic with complaints of high fever, chills, joint pain and sweatting. The patient's history was learned that he was come from Nigeria 15 days ago. The peripheral smear test was showed that signed ring shaped trophozoids present in the erithrocytes so that Plasmodium falciparum malaria was diagnosed. This case was reported to attract attention to imported malaria and taking the precautions for the prevention of the disease

Quinolones are widely used antimicrobial agents, particularly for the treatment of infections caused by gram-negative bacilli such as E.coli. As a consequence, quinolone resistance has been increasing among this species in recent years. Bacterial resistance to quinolones usually results from mutations in the chromosomal genes which encode topoisomerases and also the expression of efflux pumps and loss of porines contributed to development of quinolone resistance. However, recent studies have shown that the spread and increase of quinolone resistance may be due to the transfer of plasmid-mediated genes. To date, three groups of plasmid-mediated quinolone resistance genes, namely qnr, aac(6')-1b-cr, and qepA, have been described. The aim of this study was to investigate the presence of plasmid-mediated quinolone resistance genes in E.coli clinical isolates. A total of 112 quinolone-resistant E.coli strains isolated from different clinical specimens (84 urine, 16 blood, 10 wound, 2 bronchoalveolar lavage) of which 78 (69.6%) were extended-spectrum beta-lactamase (ESBL) positive, in Afyon Kocatepe University Hospital, Microbiology Laboratory were included in the study. In the isolates, qnrA, qnrB, qnrS, qnrC, qepA, and aac(6')-1b-cr plasmid genes were analysed by polymerase chain reaction (PCR). After aac(6')-1b determinant was amplified by PCR, all aac(6')-1b positive amplicons were analyzed by digestion with BseGI restriction enzyme to identify aac(6')-1b-cr variant. It was found that, none of the strains horboured qnrA, qnrB, qnrS, qnrC and qepA genes, however, plasmid-mediated quinolone resistance gene aac(6')-1b-cr was found positive in 59.8% (67/112) of the strains. It was notable that 86.6% (58/67) of those isolates were ESBL producers. The rates of quinolone resistance among E.coli isolates infections were high in our region and an increasing trend has been observed in recent years. Our data indicated that the presence of plasmid- mediated resistance genes such as aac(6')-1b-cr, might have contributed to the high quinolone resistance rates. In conclusion, not only qnr genes but all other plasmid-mediated quinolone resistance genes, should be tested for the detection of plasmid-mediated quinolone resistance and this fact should be taken into consideration when the reservoirs are being searched for.

Amaç: Bu çalışmada, standart tedaviye yeterli yanıt alınamayan, klinik olarak belirgin infeksiyon bulguları göstermemekle birlikte, iyileşmesi uzamış hastalarda bakteri kolonizasyonu araştırıldı. Bakteri kolonizasyonu saptanan hastalarda sistemik antibiyotik tedavisinin yara iyileşmesi üzerine etkileri değerlendirildi. Gereç ve Yöntem: 2005 Eylül – 2012 Ocak venöz ülser nedeniyle başvuran ve ülserde bakteri kolonizasyonu saptanan 76 hasta rasgele iki gruba ayrıldı. Grup 1 (39) venöz yetmezlik tedavisine ek olarak, antibiyograma uygun şekilde anbiyotik te- davisi aldı. Grup 2 (37) ise, sadece venöz yetmezlik tedavisi aldı. Her iki grup yara iyileşmesi açısından karşılaştırıldı. Bulgular: Her iki grupta da en sık izole edilen bakteri Staphylococcus aureus oldu. İki grup karşılaştırıldığında yara büyük- lükleri açısından istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0,456). Ancak, antibiyotik verilen grupta yara iyileşme süresi, di- ğer gruba göre daha kısa olarak tespit edildi. Bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p: 0,038) Sonuç: Klinik olarak belirgin infeksiyon bulguları olmayan, ancak yara iyileşmesi gecikmiş hastalarda mutlaka sürüntü ör- nekleri alınmalıdır. Bakteri kolonizasyonu saptanan hastalarda sistemik antibiyotik tedavisi yara iyileşmesi üzerine olumlu etki göstermiştir, Aim: in this study, bacterial colonization was investigated in patients who did not fully respond to standard therapy, whose recovery was delayed despite the absence of significant infection findings. the effect of systemic antibiotic therapy on wound healing was investigated in patients in whom bacterial colonization was detected. Material and Method: A total of 76 patients admitted with venous ulcers between September 2005 and January 2010, and in whom bacterial colonization had been detected were randomly allocated into two groups. While Group I (n:39) received anti- biotic therapy according to the antibiogram in addition to venous insufficiency treatment, Group 2 (n:37) received only ve- nous insufficiency treatment. Both group were compared in terms of wound healing. Findings: the most commonly isolated bacteria was Staphylococcus aureus in both groups. There was no statistically sig- nificant difference between the groups in terms of wound size (p>0.456). However, the time required for wound healing was found to be shorter in the group which received antibiotic compared to the other group. This difference was statistically sig- nificant (p:0.038). Conclusion: A smear should certainly be obtained from patients who do not have significant infection findings, but whose wound healing is delayed. We consider that systemic antibiotic therapy has positive effects on wound healing in patients in whom bacterial colonization is detected.

15 gün önce Nijerya’dan geldiği öğrenilen 34 yaşında erkek hasta, yüksek ateş, titreme, eklem ağrısı ve terleme şikayetleriyle polikliniğimize başvurmuştur. Yapılan periferik yaymasında eritrositlerin içerisinde taşlı yüzük manzarasında trofozoitlerin görülmesi üzerine Plasmodium falciparum tanısı konularak tedavisi başlanmıştır. Olgu yurtdışı kaynaklı sıtma hastalığına dikkati çekmek ve gerekli korunma yöntemlerinin alınmasını vurgulamak amacıyla sunulmuştur.

Hepatit A virüs (HAV) infeksiyonu dünyada ve ülkemizde yaygın olarak görülen önemli bir halk sağlığı sorunudur. Ciddi morbidite ve mortalite nedeni olabilen hastalığın yaygınlığı sosyo-ekonomik koşullarla ve çevresel faktörlerle yakından ilişkilidir. Bu çalışmada Eylül 2009-Eylül 2010 tarihleri arasında Ünye Devlet Hastanesi’ne başvuran ve çeşitli nedenlerle anti-HAV IgG tetkiki istenen toplam 728 hastanın sonuçları retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Toplam 728 olgunun 412’si kız, 316’sı erkek olup, total seropozitiflik oranı %57.9 olarak tespit edilmiştir. Yaşa göre dağılımları incelendiğinde, anti-HAV IgG düzeyleri 0-23 ay arası; %50, 2-6 yaş arası; %29.2, 7-10 yaş arası; %17.2, 11-20 yaş arası; %37.5, 21-30 yaş arası; %74.4, 31-40 yaş arası; %93.7, 41-50 yaş arası; %96.3 oranında pozitif olarak saptanmıştır. Sosyoekonomik durumun iyileşmesiyle birlikte hastalığı geçirme geçmiş yıllara oranla ileri yaşlara kaymaktadır. İleri yaşlarda daha komplike seyredebildiği göz önüne alındığında adölesan, genç erişkin ve risk grubundaki bireylerin Hepatit A virüsü ile karşılaşma durumunun araştırılarak duyarlı bireylerin aşılanması uygun görünmektedir. Hepatitis A virus infection is a common public health problem in our country and in the world. As one of the serious morbidity and mortality reason, HAV infection is in a strong relationship with social economic and environmental factors. In this study, 728 patients results were analyzed retrospectively who referred to Ünye State Hospital beetween September 2009 and September 2010. Among the 728 patients, three hundred and sixteen of patients were male and four hundred and twelve were female and the total seropositivity rate was 57.9% of all patients. Anti-HAV IgG positivity rate examined by age, was 50% in 0-23monts, 29.2% in 2-6 years, 17.2% in 7- 10 years, 37.5% in 11-20 years, 74.4% in 31-40 years, 93.7% in 41-50 years. As social economic conditions are getting better, the disease is mostly seen in elderly. Adolescent and young adult people may be investigated against the risk of HAV infection and vaccination is recommended for that groups, since HAV infection complications may occur in elderly.

Afyon Kocatepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde sık izole edilen bazı nozokomiyal patojenlere (Metisilin Resistant Staphlycoccus aureus-MRSA, Escherichia coli, Pseudomonas aemginosa, Acinetobacter baumannii) karşı %10’luk povidon-iyot, %4’lük klorheksidin glukonat, %2’lik gluteraldehit, %70’lik 2-propanol ve octenidine hydrochloride’in etkinlikleri Kalitatif Süspansiyon Testi ile araştırılmıştır. Klorheksidin glukonat ve gluteraldehitin bu patojenlere karşı en etkili dezenfektanlar olduğu saptanmıştır. Povidon- iyot’un %1’lik konsantrasyonunun bu patojenlere karşı etkisiz olduğu bulunmuştur. Saf haldeki yüzde yetmişlik 2-propanol P.aeruginosa ve A.baumannii suşlarmm hepsine etkili olduğu bulunmuştur. Buna karşın %70’lik 2-propanol’ün saf halde MRSA suşlarmda 30 dakika içinde, E. coli suşlarmda ise 10 dakika içinde etkinlik gösterdiği saptanmıştır. Octenidine hydrochloridinin %25’lik, %10’luk ve %1’lik dilüsyonlarmm Pseudomonas aeruginosa ya etkili olmadığı gözlenmiştir. Ayrıca octenidine hydrochloridin de %10 (E coli, E coli ATTC 11229 ve S aureus ATCC6538 hariç) ve %.1’lik konsantrasyonlarının suşlara etkisiz olduğu, P.aeruginosa suşlarma ise %25’lik konsantrasyonunun da etkili olmadığı görülmüştür. Antibiyotik duyarlı ve dirençli suşlar arasında dezenfektanların etkinliği açısından fark saptanmamıştır. The effect of commonly used antiseptic and disinfectant (1% povidone- iodine; 4% chlorhexidine gluconate; 2% glutaraldehyde; 70% 2-propanol; octenidine hydrochloride) were investigated against some nosocomial pathogens, commonly isolated at Afyon Kocatepe University of Medical Faculty Hospital, (Methicillin Resistant S.aureus-MRSA, E.coli, P. aeruginosa, A.baumannii) were by Qualitative suspension test. Chlorhexidine gluconate and glutaraldehyde were determined as most effective disinfectants. %1 povidone-iodine was showed no activity against test strains but 70% 2-propanol dilution was effected against P.aeruginosa, A.baumannii in two minute. On the contrary 70% 2-proranol of 25%, 10%, 1% were found effective. (% 1, %0,1) Octenidine hydrochloride showed no effect test strains and 25% dilution of this disinfectant was affective against P.aeruginosa. There were no significantly differences between biocide resistance and antibiotic resistance.

Son yıllarda atipik mikobakterilerin etken olduğu infeksiyonlarda artışlar gözlenmektedir. Özellikle immün sistemi baskılanmış hastalarda lenf bezleri, akciğer ve yumuşak doku infeksiyonları gibi birçok önemli infeksiyonların etkenidirler. Atipik mikobakteriler mini¬mum besin varlığında üreyebilir ve endoskop kapak ve kanalları, su şişeleri veya yıkama makinelerinin su boru- cuklarında oluşan biyofılmlerde yaşayabilirler. Bazı dezenfektan maddeler, sekresyonları tespit edip biyofılm oluşumuna zemin hazırlar. Oluşan biyofilm dezenfektanların etkisini de engeller. Bu çalışmada, antiseptik amaçla kullanılan %10’luk povidon-iyot, %4’Iük klorheksidin glukonat, %2’lik gluteraldehit, %70’lik 2-propanol ve Octenidine hidroklorid'in bazı atipik mikobakteri suşlarına (Mycobacterium avium, M. kansasii, M. intracellulare, M. scrofulaceıım, M. fortuitum) karşı etkinliği farklı süre (5, 10, 20, 30 dakika) ve üretici firma tarafından önerilen konsantrasyonlarda modifıye Kelsey-Sykes yöntemi kullanılarak araştırılmıştır. Etkinliği araştırılan tüm dezenfektanların ilk beş dakika içinde atipik mikobakterilerin tamamına etkili olduğu saptanmıştır. In recently years, that was observed to increasing of infection by atypical mycobacterium. Especially, there were lymphoid tissue, lung and soft tissue in¬fection in immunocomprimise patients by atypical mycobacterium. Some disinfectants were fixed secretion and based biyofilm. That biyofilm block the effect of disinfectants. This study, the effect of commonly used antiseptics (10% povidone-iodine; 4% chlorhexidine gluconate; 2% glu taraldehyde; 70% 2-propanol; octenidine hydrochloride) were investigated against some atypical Mycobacterium agents (Mycobacterium avium, M. kansasii, M. intracellulare, M. scrofulaceum, M. fortuitum)à\fieKrti time(5, 10, 20, 30 min) were by modified Kelsey-Sykes test. As a re¬sult of all of the disinfectants were good effected on all mycobacterium in five minutes.