Search

Memenin birincil malign lenfoması az görülür ve memede non—Hodgkin lenfomalar. Hodgkin lenfomasına göre daha sıktır. Çoğunlukla diffüz büyük hücreli türdedir ve B-hücre kökenlidir. Prognozu. klinik evre ve mikros— kobik tür ile ilişkilidir. Bu çalışmada 67 yaşında. 2 ay önce sağ memesinde 3 cm çaplı bir kitle saptayan bu kitlenin hızla büyümesi ile doktora başvuran bir bayan hasta sunulmuştur. Sağ areola altından başlayan kitle 10 cm çapında olup. mobil ve lastik kıvamındadır. Olgu— nun aksiller ve diğer sistem bakılarıncla patolojik bulguya rastlanmamıştır. Uygulanan sağ modifiye mastektomi materyalinin histopatolojik incelenmesinde diffüz büyük hücreli türde non-Hodgkin lenfoma tanısı almıştır. Aksiller bölgede metastaz izlenmemiştir

Günümüzde HLA uygunsuzluğu ile vericide olan fakat alıcıda olmayan HLA antijenlerinin varlığı anlaşılır. Ancak HLA moleküllerinin aminoasit (AA) sekanslarının belirlenmiş olması bu yaklaşımı modifiye etme arayışlarına yol açmıştır. Bu paralelde , HLA uygunsuzluğu olan durumlarda verici ile alıcı arasındaki farklı HLA antijenlerinin sayısı yerine verici ile alıcının HLA antijen moleküllerindeki farklılık gösteren AA substitusyonlarının sayısının dikkate alınması gerektiği ileri sürülmektedir. HLA B62 ile B46 molekülü 66 ve 76. AA'ler arasındaki segment hariç birbirleri ile identiktirler. B62'ye bağlanan fakat B46'ya bağlanmayan bir antikorun epitopu bu bölgede olmalıdır. Bu çalışmada kendi HLA antijenlerinden en az birisinin 66-76. AA segmenti HLA-B62 ile aynı olan sensitize hasta serumları kullanıldı. Serumlar önce Homozigot Tiplendirme Hücreleri (HTH) 9031 (A2,B62) ile absorbe ve elue edildi. Elde edilen eluat daha sonra HTH 9066 (A2,B46) ile absorbe edildi. Bu şekilde elde edilen antikor preparasyonunun B62'ye bağlanıp B46'ya bağlanmadığı flow sitometrede gösterildi. Bu antikorlar daha sonra 20 HTH'lik bir panele karşı flow sitometrede test edilerek , hangi HLA antijenlerine bağlandıkları saptandı. Antikor spesifisitelerinin HLA moleküllerinin AA sekansları ile birlikte analizi gösterdi ki bunlar 66-76. segmentteki AA'lere ilave olarak üç boyutlu yapıda bu segmente yakın olan AA'leri de tanıyorlardı. Sonuç olarak yabancı HLA molekülündeki alıcının kendi HLA moleküllerindeki ile aynı olan AA rezidüleri, başka bölgelerdeki farklı AA rezidüleri ile interaksiyona girerek alloantikor cevabını uyaran epitoplar oluşturabilirler. Applying absorption-elution techniques with homozygous typing cells and flow cytometry , a number of alloantibodies that recognized HLA-B62 but not B46 were identified. B62 and B46 are identical except in amino acids 66-76, which are probably recognized by the B62-specific antibodies. The patients who made these antibodies, however, had HLA antigens sharing amino acids 66-76 with B62, indicating that residues that are identical to the patient's own contribute to the antigenic determinants of foreign HLA molecules. Fine specificity analysis of most of these antibodies revealed that theyrecognized residues in the 66-76 segment in addition to other residues which were located in close proximity to this segment. We conclude that mismatched amino acid residues located in one part of the HLA molecule can interact with residues that are not from those in the patient's own HLA molecules to form epitopes recognizable by antibodies. These findings should be helpful in improving our understanding of how to use current knowledge at the molecular level for the purpose of matching transplant donors and recipients. 29