Search

Amaç – COVID-19 salgını yaşamın birçok alanını olumsuz etkilemekte ve salgına yönelik temel tedbir olan sosyal izolasyonun sağlanması amacıyla çeşitli düzenlemeler gerçekleştirilmektedir. Bu tedbirlerin ötesinde, bireylerin sağlık ve güvenlik konusundaki endişelerini giderebilmek için çalıştıkları kurumlardan da birtakım beklentileri ortaya çıkmıştır. Örgütler bu beklentilere karşılık vermek ve mevcut işgücünü korumak adına birtakım düzenlemelerde bulunmaktadır. Bu düzenlemelere bağlı olarak çalışanların bir kısmı evden çalışma sistemine geçerken bir kısmı da iş yerlerine gitmeye devam etmektedir. Bireylerin hayatında önemli bir yer tutan iş yaşamındaki bu düzenlemeler, iş dışı faaliyetlerini ve örgüte yönelik tutumlarını etkileyebilmektedir. Bu doğrultuda mevcut araştırmada salgın sürecinde evden çalışmanın işten ayrılma niyeti ile ilişkisini ve algılanan iş yaşamı kalitesinin bu ilişkiye aracılık edip etmediğini incelemek amaçlanmıştır. Yöntem – Araştırmada ilişkisel tarama yöntemi kullanılmıştır. Araştırma verileri, kartopu örnekleme yöntemiyle ulaşılabilen ve çevrimiçi ankete katılım gösteren 292 beyaz yakalı çalışandan elde edilmiştir. Veri toplama araçları, evden çalışmaya ilişkin bilginin de alındığı Demografik Bilgi Formu, İş Yaşamı Kalitesi Ölçeği ve İşten Ayrılma Niyeti Ölçeği’nden oluşmaktadır. Veriler SPSS 21 paketinde korelasyon ve çoklu hiyerarşik doğrusal medyatör regresyon analizi ile analiz edilmiştir. Bulgular – Yürütülen çoklu hiyerarşik doğrusal medyatör regresyon analizi sonucunda salgın sürecinde evden çalışma ile işten ayrılma niyeti arasında negatif yönlü ilişki olduğu ve algılanan iş yaşamı kalitesinin bu ilişkiye tam aracılık ettiği görülmüştür. Tartışma – Evden çalışma düzenlemesinin, bireylerin salgın sürecinde ortaya çıkan sağlık, güvenlik ve ekonomi konularındaki temel ihtiyaçlarına cevap verdiği görünmektedir ve bu nedenle bireyler mevcut organizasyonlarında çalışmaya devam etmek istemektedir. Salgın sonrası süreçte evden çalışma sisteminin faydalarını korumak için bu sistemin bireylerin beklentileri ile örtüşmesine dikkat edilmelidir. Purpose – The COVID-19 outbreak has a negative impact on many areas of life, so various measures are taken to ensure social isolation. Beyond these measures, some expectations of employees have emerged from their organizations to overcome their concerns about health and safety. Organizations make some arrangements to meet these expectations and protect the existing workforce. While some of the employees continue to go to workplaces, some of them have started to work from home due to arrangements. The aim of the current study is to investigate the relationship between working from home (WFH) during the outbreak and the intention to leave and the mediator role of perceived quality of work life in this relation. Design/methodology/approach – The relational scanning method was used in the research. Snowball sampling method was used to reach the participants and data were obtained from 292 white collar employees who answered the online survey. Data collection tools consist of the Demographic Information Form which contains information about working from home, Quality of Work Life Scale and Intention to Turnover Scale. It was evaluated by correlation and multiple hierarchical linear mediator regression analysis in the SPSS 21 package.

The relationship between job stress and task performance is frequently studied in the literature. However, it is seen that there are fewer studies examining the relationship between job stress and safety performance which has important outcomes such as life safety. Therefore, the first aim of the present study was determined as examining the relationship between job stress and safety performance. Although previous studies have demonstrated the effects of various individual and situational factors on the job stress-performance relationship, it is noteworthy that the moderator role of the safety climate has not been examined yet. In this respect, another aim of the study is to investigate the moderator role of the safety climate as a situational variable in the relationships between job stress and sub-dimensions of safety performance. The present study was conducted with employees from the health sector as it contains both the most stressful jobs and high level of safety performance expectation. In this regard, the participants of the present study consisted of 165 healthcare professionals (73.3% women, 26.7% men) reached within the borders of Istanbul and Kocaeli. These professionals work in various departments and different roles (doctors, nurses, technicians, physiotherapists, laborants) in 11 institutions including three public hospitals and eight private hospitals. Job Stressor Appraisal Scale, Safe Behavior Scale and Safety Climate Scale were used to collect data. The correlation analysis results demonstrated the negative and significant relationship between job stress and safety compliance and safety participation as sub-dimensions of safety performance. Furthermore, it was found that the relationship between job stress and safety participation was moderated by the safety climate. These results indicate that while work stress increases safety participation in a low safety climate, it decreases in a high safety climate. On the other hand, the moderator effect of safety climate was not found statistically significant in the relationship between job stress and safety compliance. These results were compared with other research results in the literature and the effects of measurement-related and environmental factors on the results were discussed, İş stresinin görev performansıyla ilişkisi alan yazında sıklıkla incelenmektedir. Ancak, can güvenliği gibi önemli çıktıları olan güvenlik performansının iş stresiyle ilişkisini ele alan çalışmaların çok daha az olduğu görülmektedir. Bu nedenle mevcut çalışmanın ilk amacı, iş stresi ve güvenlik performansı arasındaki ilişkinin incelenmesi olarak belirlenmiştir. Bu ilişkiyi inceleyen önceki araştırmalarda çeşitli bireysel ve durumsal faktörlerin bu ilişkiye olan etkisinin ortaya konulmasına karşın güvenlik ikliminin düzenleyici rolünün henüz incelenmediği dikkat çekmektedir. Bu doğrultuda çalışmanın bir diğer amacı, iş stresi ve güvenlik performansının alt boyutları arasındaki ilişkide durumsal bir değişken olan güvenlik ikliminin düzenleyici rolünün sınanmasıdır. Bir yandan oldukça stresli işleri barındırması, bir yandan da çalışanlardan yüksek düzeyde güvenlik performansı beklentisine sahip olunması nedeniyle mevcut araştırma sağlık sektöründeki çalışanlar ile yürütülmüştür. Bu doğrultuda araştırmanın katılımcıları İstanbul ve Kocaeli sınırları içerisinde ulaşılabilen 165 sağlık çalışanından (%73.3 kadın, %26.7 erkek) oluşmaktadır. Bu çalışanlar, üçü kamu hastanesi ve sekizi özel hastane olmak üzere 11 kurumun çeşitli departmanlarında ve farklı rollerde (doktor, hemşire, teknisyen, fizyoterapist ve laborant) görev yapan kişilerdir. Verilerin toplanmasında İş Stresi Değerlendirme Ölçeği, Güvenli Davranış Ölçeği ve Güvenlik İklimi Ölçeği kullanılmıştır. Korelasyon analizi sonucunda iş stresinin güvenlik performansının alt boyutları olan güvenlik uyumu ve güvenlik katılımı ile negatif yönde ve anlamlı ilişkilere sahip olduğu görülmüştür. Ayrıca iş stresi ve güvenlik katılımı arasındaki ilişkide güvenlik ikliminin düzenleyici rolü olduğu tespit edilmiştir. Buna göre düşük güvenlik iklimine sahip ortamlarda iş stresinin güvenlik katılımını artırdığı, yüksek güvenlik iklimine sahip ortamlarda ise azalttığı tespit edilmiştir. Diğer yandan, iş stresi ve güvenlik uyumu arasındaki ilişkide güvenlik ikliminin düzenleyici bir rol oynamadığı gözlenmiştir. Bu sonuçlar, alan yazındaki diğer araştırma sonuçları ile karşılaştırılmış, ölçümle ilgili ve ortamsal faktörlerin bu sonuçlar üzerindeki etkisi tartışılmıştır

Giriş Günümüzde iş hayatında geniş rekabet ortamları söz konusudur. İş gücünün yaşamlarını başarılı bir şekilde devam ettirebilmeleri ve gelişmeleri için gereken verimlilik ve kârlılığa ulaşabilmelerinin önemi büyüktür. İşletmeler başta personel seçimi olmak üzere, eğitim, yükselme, işe uyarlama, ücretlendirme ve iş kazalarını önleme konusunda psikoteknik yöntemden çok boyutlu biçimde yararlanmaktadırlar. Psikoteknik, kuramsal bir çalışma olmayıp, pratiğe yönelik, geçerli ve gerçekçi bilgileri toplayarak karar organlarına sunan bir tekniktir.” (Uzunçarşılı, 1999). Her ne kadar robotlar devreye girmiş, iş yaşamındaki tekrarlanan montaj, aktarma, yerine koyma gibi monoton işleri robotlar aksatmadan yapıyor iseler de onların manipülasyonunu ve montajını yapan insanların bazı zihinsel ve bedensel becerilerine ihtiyaç vardır.

Çağımızın çalışma sistemi, çalışanların hayatlarında işi merkezi bir konuma getirmektedir. Böylece iş alanının çalışan hayatında büyük bir alanı kapsaması iş dışı alanını daraltmaktadır. Bu durumda bireyin iş alanı ile iş dışı alanı dengede tutabilmesi gün geçtikçe güç bir hale gelmektedir. Bu çalışmada da son yıllarda araştırmacılar tarafından rağbet gören iş alanı ile iş dışı alan arasındaki ilişkiyi inceleyen hayat dengesi kavramı üzerinde durulmaktadır. Erkek egemen toplumumuzda özellikle kadınlara yüklenen iş dışı alandaki rollerin erkeklere göre fazla olması alanlar arasındaki dengeyi sağlamada zorluk yaşamalarına sebep olmaktadır. Dolayısıyla bu çalışma eğitim düzeyi lisans ve üzeri olan, iyi eğitim almış kadın çalışanları hedef alarak hayat dengesi algıları üzerinde etkileri olabilecek faktörlerin rollerini incemeleyi amaçlamıştır. Bu araştırmanın amacı, nitelikli kadın çalışanlar üzerinde mesai dışı iş ve iş dışı faaliyetlerine ayrılan zamanın hayat dengesi algısı üzerindeki yordayıcı etkide iş rollerine ve iş dışı yaşam rollerine önem vermenin moderatör etkilerinin incelenmesidir. Ayrıca kadınların yaşamlarında üstlendikleri rollerde zorlanma derecesi ile hayat dengesi algısı düzeyi ve iş-iş dışı faaliyetlere ayırdıkları zaman arasındaki ilişkilere bakılmıştır. Araştırma, aktif olarak iş piyasasında varlığını sürdüren 145 nitelikli kadın çalışanların katılımıyla gerçekleştirilmiştir. Gönüllülük esasıyla araştırmaya katılan kişilerin hayat dengesi algısı düzeylerini, hayatlarında üstlendikleri rollerde zorlanma düzeylerini, mesai dışı iş faaliyetlerine ile iş dışındaki aktivitelere ayırdıkları zamanı ve iş alanı ile iş dışı alandaki rollere verdikleri önem düzeyini belirlemek için bir anket formu oluşturulmuştur. Çalışmanın bağımlı, bağımsız ve moderatör değişkenlerinin değerlendirmeleri için sırasıyla Hayat Dengesi Ölçeği, Rollerde Zorlanma Ölçeği, Mesai Dışında İş ve İş Dışı Faaliyetlere Ayrılan Zaman Ölçeği ve Rol Önemi Ölçeği kullanılmıştır. Bu ölçeklerin öncesinde demografik verilerin sağlanması amacıyla bir soru formu oluşturulmuştur.Araştırmanın sonuçlarına göre mesai dışında iş dışı faaliyetlere ayrılan zaman ile hayat dengesi algısı arasında pozitif anlamlı illişki bulunmuştur. Ancak mesai dışı iş faaliyetlerine ayrılan zaman ile hayat dengesi algısı arasında anlamlı düzeyde bir ilişki bulunmamıştır. Ayrıca iş dışı faaliyetlerin içerisindeki ben alanı faaliyetlerine ayrılan zaman ile hayat dengesi algısı arasında olumlu düzeyde bir ilişki saptanmıştır. Bu çalışmada mesai dışı iş faaliyetlerine ayrılan zaman ile hayat dengesi algısı arasındaki ilişkide iş dışı yaşam rollerine önem vermenin moderatör etkisi bulunmuştur ancak iş rollerine önem vermenin moderatör etkisi görülmemiştir. Bu çalışmanın diğer sonuçlarında ise rollerde zorlanma düzeyleri ile hayat dengesi algısı düzeyi, iş dışı faaliyetlere ayrılan zaman ve iş dışı faaliyetler içerisinde yer alan ben alanı aktivitelerine ayrılan zaman arasında ters yönde anlamlı bir ilişki olduğu saptanmıştır. Bu bulgular, bireylerin üstlenmiş oldukları roller ile hayat dengesi algısı arasında anlamlı ilişkilerin olduğunu göstermiştir. Sonuçlar doğrultusunda literatür kapsamında araştırmanın bulguları tartışılmış ve gelecek çalışmalara öneriler sunulmuştur. In this era, work domain contains a large part of the lives of employees. Thus, employees are spending more time in work domain, so that they left less time for nonwork domain. In this situation employee cannot perceive work life balance and this situation. This study focused on the work life balance is the term which have been sought by researchers in recent years and examines the relationship between work and nonwork domain. In our patriarchial society, especially women encounter difficulties between their work roles and non-work roles. Therefore women cannot percieve work life balance in their lives. In that way, this master thesis aimed to investigate the roles of some factors that could have an impact on work life balance perceptions by targeting women employees who have a bachelor's degree and above level of education. This study aimed to examine the moderating effects of role salience on the relationship between the time spent for off the office hours work-nonwork activities and the work life balance perception on qualified women employees. Also this research investigated the relationship between the degree of strain in the role of women's lives with the level of work life balance perception and the time spent for off the office hours work-nonwork activities. One hundred forty five participants were voluntarily participated to the study. For the purpose of this study a questionnaire was developed to determine the level of work life balance perception, degree of strain in the role, the amount of time spent for off the office hours work-nonwork activities and the level role salience. The Life Balance Scale, The Strain of Role Scale, The Time Spent for Off the Office Hours Work-Nonwork Activities and The Role Salience Scale were used for the evalutaions of dependent, independent and moderator variables of this study.As a result of the study, there was a positive significant relationship found between the time spent for off the office hours nonwork activities and the work life balance. However, there was no significant relationship between the office hours work activities and the work life balance. Otherwise, this study found a positive relationship between time spent for personal domain activities and work life balance. In this study, moderator effect of nonwork life salience found between between the time spent for off the office hours work activities and the work life balance, but in this relationship could not found moderator effects for work salience. Other results showed that there is significant relationship between the degree of strain on roles and the level of the work life balance perception, time spent for nonwork activities and time spent for personal domain that are involved in nonwork activities. In the light of the results, findings of the research are discussed and presented some suggestions for the future studies. 110

© 2015 Gazi Eye Foundation. All rights reserved.Purpose: To evaluate effect of age, sex and axial length on photoreceptor layer (PRL), retina pigment epithelium layer (RPEL) and choroid layer (CL) thicknesses in a population of healthy eyes, using spectral-domain optical coherence tomography (SD-OCT). Material and Methods: Seventy-one subjects with an age ranging between 16 and 65 years were examined with SD-OCT. Mean PRL, RPEL and CL thicknesses were measured at the fovea and 500 ?m, 1000 ?m, 2000 ?m distances from the fovea at nasal and temporal quadrants. Choroidal thickness was manually measured from the posterior edge of the retinal pigment epithelium to the choroid-scleral junction. Results: Fourty-six (64.8%) of the patients were women, 25 (35.2%) were men. The mean age of the participants was 43.07±13.56 years (range, 16-65 years). The mean axial length was 23.28±0.74 mm (range, 21.18-24.76 mm). Macular PRL, RPEL and CL thicknesses showed no significant variations by sex, age, spherical equivalent and axial length (p>0.05). There were a statistically significant correlation between PRL and RPEL thicknesses at all quadrants. Conclusion: Photoreceptor layer, RPEL and choroidal thicknesses had no significant correlation with age, sex and axial length. Prosepective studies with larger sample size are needed to assess the correlation between choroidal thickness and outer retinal layers.

Herpetik keratitte dağılım ve tedavi sonuçlarımız

Amaç: Yeni doğmuş tavşanlarda intravitreal uygulanan vasküler endotelyal büyüme faktörü (VEGF) inhibitörlerinin lokal ve sistemik etkisinin değerlendirilmesi amaçlandı.Yöntem: Çalışmaya iki haftalık 28 tavşan (Yeni Zelanda albino tavşan) dahil edildi. Çalışmaya dahil edilen tavşanlar 5 gruba ayrıldı [grup-I (kontrol grup): 0.025cc BSS, grup-II: 0.25 mg ranibizumab, grup-III: 0.3125 mg bevacizumab, grup-IV: 0.625 mg bevacizumab, grup-V: 1 mg aflibercept]. Tavşanların gözleri üç hafta boyunca günlük takip edildi. Üç haftalık takip sonunda tavşanlardan kan örnekleri alındı ve sonra tavşanlar sakrifiye edildi. Gözleri enüklee edilip, hipokampus ve böbrekleri çıkarıldı. Göz, böbrek ve hipokampus dokuları ışık mikroskobik ve apopitotik aktivasyonu gösteren immünohistokimyasal (TUNEL ve kaspaz-3 boyama) incelemeler için hazırlandı.Sonuçlar: Hematoksilen-eozin (H&E) boyama ile yapılan incelemede, çalışma gözlerinin histolojik kesitlerinin hiçbirinde retinal toksisiteye rastlanmadı. Anti-VEGF ilaç enjeksiyonu yapılan gruplardaki tavşan gözlerinde, TUNEL ve kaspaz-3 boyanma yüzdeleri, kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı daha fazla saptandı (TUNEL boyama ile sırasıyla p=0.006, p=0.006, p=0.006, p=0.004. Kaspaz-3 boyama ile sırasıyla p=0.043, p=0.006, p=0.006, p=0.004.). Işık mikroskobik ve kaspaz-3 boyama ile yapılan incelemelerde; anti-VEGF ilaç enjeksiyonu yapılan grupların hepsinde böbrek ve hipokampus dokularının histolojik yapısının kontrol grubu ile benzer olduğu görüldü. Serum VEGF düzeyleri, anti-VEGF ilaç enjeksiyonu yapılan gruplardaki tavşan gözlerinde kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı daha düşük bulundu (sırasıyla p=0.011, p=0.011, p=0.011, p=0.014). İntravitreal bevacizumab enjekte edilen gruplarda serum bevacizumab düzeyleri, 0.3125 mg bevacizumab enjekte edilen grupta 0.25±0.15 ng/ml, 0.625 mg bevacizumab enjekte edilen grupta ise 0.54±0.36 ng/ml olarak ölçüldü. İki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı doz bağımlı ilişki bulunmadı (p=0.229).Tartışma: Yeni doğmuş tavşanlarda intravitreal olarak uygulanan VEGF inhibitörleri, retinal fotoreseptör, ganglion ve bipolar hücrelerde apopitozise neden olmuştur ve vitreustan sistemik dolaşıma geçip serum VEGF düzeyini baskılamıştır. Vasküler endotelyal büyüme faktörü inhibitörleri içinde ranibizumab en az apopitotik etkiye neden olan ve serum VEGF düzeyini en az baskılayan anti-VEGF ilaç olarak kabul edilmiştir. Prematüre retinopatisi (PR) tedavisinde kullanılmakta olan VEGF inhibitörlerinin potansiyel lokal ve sistemik toksik etkileri olabilmektedir. Bu nedenle uzun vadede yol açabileceği sonuçlar tedavide göz önünde bulundurulmalıdır.Anahtar kelimeler: Apopitozis, intravitreal anti-VEGF ilaçlar, prematüre retinopatisi, VEGF inhibisyonu. Purpose: The purpose of this study was to document the local and systemic side effects of the intravitreal injections of vascular endothelial growth factor (VEGF) inhibitors in the newborn rabbit eyes.Methods: Two week old 28 rabbits (New Zealand, albino rabbit) were used in this study. The rabbits were divided into five groups [group-I (control group): 0.025cc BSS, group-II: 0.25 mg ranibizumab, group-III: 0.3125 mg bevacizumab, group-IV: 0625 mg bevacizumab and group-V: 1 mg aflibercept]. The eyes of the rabbits were observed daily for three weeks. Serum samples were obtained from rabbits at the end of the third week and rabbits were sacrificed. Globs were enucleated; hippocampus and kidneys were removed. Eye, kidney, hippocampal tissues were prepared for light microscopy and immunohistochemical examination (TUNEL and caspase-3 staining) which showed apoptotic activation.Results: Examination with hematoxylin and eosin (H&E) staining, no significant retinal toxicity is observed in any histological sections of study eyes. TUNEL and caspase-3 staining rate was found statistically higher in the anti-VEGF drug injected rabbit eyes groups compared to the control group (TUNEL stain; p=0.006, p=0.006, p=0.006, p=0.004, respectively. Caspase-3 stain; p= p=0.043, p=0.006, p=0.006, p=0.004, respectively). Hippocampus and kidneys showed no significant differences in all anti-VEGF injection groups compared to the control group on examination with light microscopic and caspase-3 staining. The serum VEGF concentrations were found statistically lower in the anti-VEGF drug injected rabbit eyes compared to the control group (p=0.011, p=0.011, p=0.011, p=0.014, respectively). Serum bevacizumab concentrations were found as 0.25±0.15 ng/mL in 0.3125 mg bevacizumab injected group and 0.54±0.36 ng/ml in 0.625 mg bevacizumab injected group. There was no statistically significant dose related difference between two groups (p=0.229).Conclusion: In newborn rabbits intravitreal VEGF inhibitors caused apoptotic activity in photoreceptor, bipolar and ganglion cells, also intravitreal injected inhibitors passed into the systemic circulation and inhibited serum VEGF levels. Among anti-VEGF drugs ranibizumab was accepted the one with the least apoptotic activity and also it reduced the serum VEGF concentration less than the other anti-VEGF drugs. VEGF inhibitors which is used in the treatment of retinopathy of prematurity (ROP) has potential ocular toxic effects and risk of leakage into systemic circulation. Therefore, the possible systemic effects must be considered in the treatment.ÜKey words: Apoptosis, intravitreal anti-VEGF drugs, retinopathy of prematurity, VEGF inhibition. 84