Search

This article explores the feasibility of setting up a shopfloor social dialogue mechanism in Turkey based on the synthesis of EU Directive (2002/14/EC), the German works council model and various dimensions of Turkish labour law and practice. Evaluating the outputs of the questionnaire conducted between the years 2015-2016 and addressed to selected samples of representatives of labour unions and employers’ organizations as well as to officials of the Turkish Ministry of Labour and Social Security, the article proposes two alternatives for a dual-channel representation system: namely, the establishment of works councils to co-exist with unions and the election of employee representatives. Since the majority of Turkey’s workplaces are currently unrepresented by unions, it is assumed that either option may serve the objectives of adapting Turkish labour relations to international standards and locating representative industrial democracy at the core of work life. Bu makale, AB Direktifi (2002/14/EC), Alman İş Konseyi Modeli ve Türk İş Hukuku uygulamalarının çeşitli boyutlarıyla sentezine dayalı olarak, Türkiye'de sosyal diyalog merkezli bir işyeri çalışan temsilciliği mekanizması modeli önerisinde bulunmayı amaçlamaktadır. Makalede işçi ve işveren örgütlerinin temsilcilerinin yanı sıra, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’nın bazı yetkililerinden oluşan örneklem grubuna yönelik 2015-2016 yılları arasında yürütülen anketin çıktıları temel alınarak, çift kanallı bir temsil sistemi için işçi sendikaları ile birlikte var olacak çalışma konseylerinin kurulması ve çalışan temsilcilerinin seçilmesi olmak üzere iki alternatif model önerilmektedir. Türkiye'de hâlihazırda işyerlerinin çoğunluğu için sendika temsili söz konusu olmadığından, önerilen her iki seçeneğin de gerek Türkiye'deki çalışma ilişkilerinin uluslararası standartlara uyumu gerekse temsili endüstriyel demokrasiyi çalışma hayatının merkezine yerleştirme hedeflerine hizmet edebileceği düşünülmektedir. Publisher's Version

Giriş 1. Bölüm Kavramsal Çerçeve 1.1. Hanenin Tanımı, Hane Ve Ailenin Çerçevesi Olarak Gündelik Hayat 1.1.1. Hanenin Tanımı 1.1.2. Hane-Aile İlişkisi 1.1.3. Hane-Aile İlişkisinde İktidarların Mücadele Alanı Olarak Gündelik Hayat 1.2. Kitle Kültürü Ve Gündelik Hayat İlişkisi 1.2.1. Kültürün Farklı Biçimleri 1.2.2. Kültürel Sermayenin Dönüşümü: Mekânın Ve Eğlencenin Değişimi 1.3. Özel Hayat- Özel Alan- Kamusal Alan 1.4. Biyopolitika 1.5. Yeni Sağ’ın Haneyi Ve Onun Bileşenlerini İnşası 2. Bölüm Resmi Politikada Hanenin İnşası 2.1. 1980 Sonrası Resmi Politikanın Dinamikleri 2.2.İlişkiler Mekânı Olarak Hane 2.2.1 Ailenin Siyasal, Sosyal Ve Kültürel İnşası 2.2.2. Sosyokültürel İnşada Hanenin Başköşe Konuğu: Televizyon 2.3. Hanenin Biyopolitik İnşası: Nüfus Planlaması 2.4. İktidarın Mekânsal Boyutu: Konut Politikalarıyla Haneyi İnşa Etmek 3. Bölüm Kitlelere Ulaşan Hane Kurgusu: Dönemsel Dergilerin Analizi 3.1. Tamam Mı Devam Mı? Biyopolitik Bir Unsur Olan Nüfus Planlamasına Farklı Bakışlar 3.2. Hane İçi İlişkilerde Düzen: Yerini Ve Sınırını Bilmek 3.3. Dört Duvardan Daha Fazlası: İç Ve Dış Görünümüyle Konut Tasavvuru 3.4. Akışına Bırakmamak, Yön Vermek: Hanede Boş Zamanı Değerlendirmek

Öz İçerisinde bulunduğumuz dönem ölümün sayılarla ifade edilir hale geldiği, tablodaki rakamların normalleştiği arkasındaki sosyal boyutun görünmez kılındığı bir şekilde karşımıza çıkmaktadır. Hastanede veya evde izole şekilde hastalıkla mücadele ederken belki de hiç olmadığı kadar Elias’ın medeni toplumlardaki ölümün yalnızlaşmasını ele alış biçimini tekrar değerlendirmekte fayda var. Hijyen alanlarına hapsedilip, yaşamın kıyısına itilen ölüm ve ölme hali aslında bizlere ne kadar da ötelesek yakınımızda olduğunu tekrar hatırlatırken ölüm kavramının sadece biyolojik değil aynı zamanda sosyolojik öğelerle de değerlendirmenin gerekliliği bu dönemde bir kez daha karşımıza çıkıyor. Bu nedenle bu makalenin amacı ölüm kavramının Elias tarafından nasıl analiz edildiğini açıklamaya çalışmak ve bunu yaparken çeşitli eserlerini bir arada değerlendirerek kavramın hem ilişkiselliğini hem de Elias’ın kendi yazıları içindeki bağlantıları ortaya koyabilmektir. Ölüm kavramının modernite ile olan ilişkisi, tarihsel süreç içerisinde nasıl değiştiği bu çerçevede değerlendirilerek ele alınacaktır. Böylelikle gündelik yaşamın kıyısına itilen bir olgu olan ölüm tekrar yaşamın bir parçası olarak analiz edilme imkânına sahip olacaktır. Orta Çağ’dan günümüze ölüm kavramının değişimini algılamak hem bugüne ışık tutarken hem de toplumsal yapının değişimiyle gündelik yaşamın en belirgin olgusunda nasıl bir değişiklik meydana geldiğini göstermesi açısından anlamlıdır. Ölümün bireysel, toplumsal, ulusal ve hatta bugünün koşullarında küresel bir mesele haline gelip gelmediğini tarihsel ve sosyolojik açıdan bakarak kavramak oldukça önemlidir. Abstract The period we are in emerges in a way that death becomes expressed in numbers, the figures in the table are normalized and the social dimension behind it is rendered invisible. Perhaps more than ever, it is worth reconsidering Elias’ handling of the isolation of death in civilized societies while dealing with illness in isolation in the hospital or at home. While the state of death and dying, imprisoned in hygiene areas and pushed to the edge of life, is actually reminding us that no matter how far we move, the necessity of evaluating the concept of death not only with biological but also with sociological elements appears once again in this period. Therefore, the purpose of this article is to try to explain how the concept of death isanalyzed by Elias and to reveal both the relationality of the concept and the connections within Elias’s own writings by evaluating his various works together. The relationship between the concept of death and modernity and how it has changed in the historical process will be evaluated within this framework. In this way, death, which is a phenomenon pushed to the edge of daily life, will have the opportunity to be analyzed again as a part of life. Perceiving the change of the concept of death from the Middle Ages to the present is meaningful both in terms of shedding light on today and showing how a change has occurred in the most significant phenomenon of daily life with the change of social structure. It is very important to grasp from a historical and sociological perspective whether death has become an individual, social, national and even today's conditions global issue .

The roots of anti-communism and conservative family ideology are well-founded aspects of national education in Turkey as a reflection of the country’s joining the U.S-led Western bloc during the Cold War and the ideological as well as educational policies of the bloc at the end of the 1940s. When the Democrat Party (DP) came to power in Turkey in 1950, it pursued a program that synthesizes capitalist development, liberal economic rights and conservative values. In a context where anti-Communism became the state’s official policy, the increasing role of religion in education and the tightening control in schools appeased the political and ideological concerns of the DP government. Looking at these measures was crucial not only to understand the major changes that took place in the Turkish education system but also to analyze the social and political dynamics of the entire period. This article aims to find answers to the following questions: “How did Turkey’s childhood policy evolve in the 1950s? Which ideological values and tools were used effectively in this process?” What were the differences and imilarities between the U.S educational policies and the practices of the Turkish government with regards to education? In order to answer these questions, we will ponder the role of anti-Communism in education together with the role of experts from America in designing the education system in Turkey. Subjects such as religious education, schooling, educational institutions, and anti-Communism that played a role in the political construction of childhood will be analyzed. Debates in the Turkish parliament, comments in newspapers, and journals such as Yeni Okul, Forum, and İlk Öğretim (New School, Forum and Primary Education), published for educators, are the main sources used in this research.

Özet: Neoliberalizm ve neomuhafazakarlık sentezi olan Yeni Sağ ideolojisi günümüz dünyasını şekillendiren temel olgu olarak karşımıza çıkar. İdeolojilerin bireylerin gündelik hayatlarını, yaşam tarzlarını etkileme biçimleri düşünüldüğünde serbest piyasanın geleneksel değerlerle örülü motiflerinin pek çok kanaldan kitlelere aktarılması net bir biçimde görülmektedir. Reklam, kuşkusuz, bunlar arasında kitlelere ve bireylerin özel alanı olan hanelere ulaşıp, tüketim kültürünü özgün/yerel öğelerle süsleyerek pekiştiren unsurların başında gelir. Bu nedenle reklam analizi siyasal düşüncenin ekonomik sistem üzerinden üretilişini ve bunun toplumsal yapıda dönüştürmek istediği çerçeveyi anlamak açısından önemlidir. Reklamlarda kullanılan unsurlar ilgili ülkenin kültürel, toplumsal yapısı, arzu edilen ekonomik biçim ve küresel sermayenin gereklilikleri göz önüne alınarak belirlenmektedir. Bu çerçevede, bu makalenin hipotezi; “geleneksel/yerel kültürün bir parçası olan Ramazan ayında, “küresel düşün yerel üret” söylemi, reklamlar aracılığı ile Neoliberalizm ve Neomuhafazarlık kavramları çerçevesinde şekillenir ve topluma yansır” olarak belirlenmiştir. Bu noktadan hareketle, Ramazan dönemi reklamları içerik ve göstergebilim açısından incelenerek, Yeni Sağ kavramının toplumsal yansımasının kısa bir analizi yapılacaktır.

Gençlikten yetişkinliğe geçiş aşamasında olan bireylerin oluşturduğu genç yetişkinler, genellikle işgücüne yeni katılmış ya da katılmak üzere olduklarından birtakım sorunlarla karşılaşırlar. Bu sorunlar cinsiyet bazında incelendiğinde, kadınların bu süreçte daha fazla güçlükle karşılaştığı görülür. Genç yetişkin kadınlar, öncelikle kadın işgücünün karşılaştığı hane içi sorumluluklar nedeniyle kadın istihdamının ikincil olarak görülmesi problemiyle yüzleşmektedir. Bu durumun da etkisiyle, doğurganlık çağında olan genç yetişkin kadınların sıklıkla çocuk sahibi olma ile işgücünde bulunma arasında tercih yapmaları gerekmektedir. Türkiye’de kadın işgücüne ait problemler ve genç işgücünün karşılaştıkları problemlerin kronikleşerek ileri yaş gruplarına yansıması, işgücünde genç yetişkin kadınların ayrı bir grup olarak incelenmesini önemli hale getirmektedir. Türkiye’de, 25-34 yaş grubundaki genç yetişkin kadınlara ilk kez yönelerek, bu grubun işgücü durumunu makro açıdan araştırmayı amaçlayan çalışma, konuya ilişkin bir durum tespiti yapmayı ve politika önerilerinde bulunmayı hedeflemektedir. Türkiye’de genç yetişkin kadınlarda işgücüne katılım ve istihdam oranları erkeklere göre daha düşük, işsizlik oranı ise daha yüksektir. Yarı-zamanlı çalışanlar içinde, özellikle 30-34 yaş grubunda, kadınların oranı erkeklere göre çok daha yüksek olup; aradaki fark giderek artmaktadır. İstihdamın sektörel dağılımı, genç yetişkin kadınların oldukça büyük bir kısmının hizmetler sektöründe istihdam edildiğini; eğitim düzeyinin incelenmesi ise işgücünde aktif genç yetişkin kadınların yarısından fazlasının yükseköğretim mezunu olduğunu göstermektedir. Dolayısıyla, genç yetişkin kadınların erkeklere kıyasla daha nitelikli olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Çalışma ile son olarak, genç yetişkin kadınlara yönelik bakım yükünü azaltarak işgücüne katılımı arttırmayı ve işsizliği azaltmayı hedefleyen çeşitli politikalar önerilmiştir. Constituted by the individuals in the transformation process from the youth to adulthood, young adults experience some challenges in the labor force as they are either newcomers to or are about to enter the labor market. An examination of these challenges from the gender perspective shows that women encounter problems to a larger extent compared to men in this process. Because household labor is asymmetrically laid on women, young adult women face the perception that women’s employment is considered to be secondary. As a result of this; young adult women, who are at the fertility age, mostly face a trade-off between bearing a child and being in the labor force. In addition to such challenges experienced by the women in Turkey, the chronic labor market problems for the youth that are then reflected in the further age groups also makes it crucial to examine the labor market status of young adult women as a separate group. Accordingly, this study aims to examine the 25-34 aged young adult women in the labor force for the first time in Turkey by focusing on the macro perspective and offer policy recommendations. The labor force participation and employment rates of young adult women are lower than men in the same age group in Turkey, while the unemployment rate is higher. The share of women in total part-time workers, particularly in the 30-34 age group, is extremely higher than men and the gap keeps widening. The sectoral composition of employment shows that a remarkably high share of young adult women is employed in the services sector, and the examination of educational attainment indicates that more than half of the young adult women that are active in the labor force have a tertiary level of education in Turkey. Accordingly, the study finds out that young adult females are more qualified than their male counterparts. Finally, the study offers some policy recommendations that aim to decrease unemployment and increase labor force participation of young adult women by adjusting care duties. Publisher's Version

Çocukluk dönemi geleceğin vatandaşlarının kimliklerini edindikleri en önemli zaman dilimi içerisinde yer alır. Bu nedenle çocuklar, iktidarın elinde tuttuğu mekanizmalar aracılığı ile ideolojik aktarımlara maruz kalır. İktidar başta eğitim olmak üzere basın yayın, medya, tarih, edebiyat, sanat, kültür aktiviteleri gibi pek çok alanda kendi ideolojik aktarımını gerçekleştirip bu alanları yeniden şekillendirir. Çocuk edebiyatı da bu pratiğin dışında değildir. İktidarın ortak yaşam alanlarını dönüştürme çabası kent imgelerinin oluşumunda da etkisini gösterir. Bu süreçte ise yerel yönetim mekanizmalarının ilgili aktarım kanallarını nasıl kullandığı ve nasıl bir kent imgesi yarattıkları önem taşır. Bu çerçevede çocuklar için basılan ayrı bir yayın alanının var olması çocukların dünyasında oluşması hedeflenen İstanbul imgesini analiz etmek açısından oldukça kolaylaştırıcıdır. İstanbul Büyükşehir Belediyesi (İBB) Kültür A.Ş de özellikle 2000 sonrasında çocuklara yönelik olarak İstanbul’u anlatan pek çok kitap basmıştır. Bu çerçevede bu çalışma kapsamında söz konusu dönem içerisinde ulaşılabilen kitaplardaki İstanbul imgesi öne çıkan ana temalar, kullanılan sembolik öğeler, arka plandaki resimler, hâkim bir söylemin var olup olmadığı çerçevesinde değerlendirilecektir. İlgili kaynaklar türlerine göre başlıklandırılırken ana tartışma ekseninin geleneksellik vs. modernlik, saflık vs. bozulmamışlık, kır vs. kent ayrımları ekseninde gelişmiş olduğunu belirtmek gerekir., Childhood takes place in the most important time period in which future citizens gain their identities. For this reason, children are exposed to ideological transfers through the mechanisms held by the political power. The power carries out its own ideological transmission and reshapes many fields such as education, press, media, history, literature, art and cultural activities. Children's literature is not excluded from this practice. The effort of the power to transform the common living spaces also shows its effect on the formation of urban images. In this process, it is important how local government mechanisms use the relevant transmission channels and how they create a city image. In this context, the existence of a separate publication area for children makes it very easy to analyze the image of Istanbul that is aimed to be formed in the world of children. Istanbul Metropolitan Municipality Culture Inc. has also published many books about Istanbul for children, especially after the year 2000. In this context, this study will be within the framework of the main themes, the image of Istanbul in the books accessible during the said period, the symbolic elements used, the pictures in the background, and whether there is a dominant discourse. While the relevant sources are titled according to their types, it should be noted that the main axis of discussion is traditional versus modern, purity versus unspoiled, rural versus urban distinctions.

In developing countries, the economic potential of women has long been under-utilized as a means of lifting households and communities out of poverty. In this respect, microcredit schemes offer an innovative form of social welfare, widely accessible to women. This study examines one such program from the Turkish context: the Maya Enterprise for Micro Finance, a conditional credit opportunity for women to start and/or develop their own businesses, granted by the Foundation for the Support of Women's Work (KEDV). Our study aimed to explore the impact of KEDV's credit transfer scheme on the lives of users, especially in terms of the psychological and economic empowerment of women. Deploying a mixed methods research strategy, we administered and analyzed quantitative surveys (n=336) in order to determine the perceptions, thoughts, insights and reactions of KEDV program users, also conducting qualitative interviews with 21 participants. Our findings indicate that the program was influential in empowering women by increasing their self-confidence and changing their relationship with other people in the household. We would like to thank Foundation for the Support of Women's Work (Kadin Emegini Degerlendirme Vakfi-KEDV) management, coordinator Didem Rastgeldi Demircan, advisory board and staff for enabling this work and for the information and inputs they have provided for the study and also thanks to Dalyan Foundation for financial support for the field work. Publisher's Version

Underrepresentation of women in Turkish politics is well documented. This is evident in the numbers of women in key decision-making positions, including the Parliament. The role of women's NGOs is significant in educating, motivating and mobilizing women to participate in politics. These organizations increasingly use the Internet for mobilization, opinion formation, recruitment, networking, lobbying and fundraising. The paper explores the extent to which and the ways in which Ka-der as a WNGOs is affected by the Internet, both in terms of its structure and operation, including its relationships with members and adherents and in the way Ka-der communicates with external actors, such as similar organizations, potential members, politicians and the media. We argue that different functions of WNGOs are supported asymmetrically by the Internet. While the e-mail group is mostly used for internal purposes, the website and the use of social media serve to enhance links with the outside environment. Publisher's Version Author Copy