Search

Problem odabira uopćenog frazema razmatra se na fonološkoj i morfološkoj razini. Na leksičkoj razini problem je pod kojom će se ključnom riječi obrađivati frazem koji u raznim govorima ima različite izraze za iste sadržaje. Razmatra se pitanje treba li u tijelu članka navesti odgovarajući frazem književnoga jezika (ako postoji).

Rad se bavi mjestom Bartola Kašića izmedju dijalektologije i standardologije.

Opis znastvenih zasluga Dalibora Brozovića, njegov životopis i njegova bibliografija.

Pionirski se dijalektološki rad Ivana Milčetića iščitava iz njegovih radova s etnografskom i povijesnom tematikom ili iz filoloških rasprava o glagoljskoj i usmenoj književnosti. Nezaobilazan su izvor podataka i Milčetićeve neobjavljene bilješke, kao i njegova korespondencija, ponajprije ona s V. Jagićem. Cilj je ovoga rada analiza dijalektoloških podataka iz navedenih, primarno nedijalektoloških radova.

U tekstu se hrvatska dijalektološka situacija promatra iz slavističke perspektive i usporedbom slavenskih dijalekata ukazuje na "ekskluzivnost" hrvatske dijalektološke podjele.

U okviru tri hrvatska narječja mnoštvo je dijalekata i mjesnih govora s nizom jedinstvenih autohtonih sustava te prijelaznih i miješanih područja. U knjizi se proučava miješanje organskih idioma u situacijama graničnoga i arealnoga jezičnoga kontakta.

Dvobroj "Suvremene lingvistike", znanstvenoga časopisa Hrvatskoga filološkog društva za 1997. godinu posvećen je u cijelosti akademiku Milanu Mogušu u povodu njegova sedamdesetoga rođendana. U radu se prikazuju trideset i dva znanstvena i stručna članka iz časopisa.

Obrađuje se lingvistički rad Blaža Jurišića, dijalektološki, onomastički, standardološki i ostali.

Izravan dijalektološki rad Ivana Milčetića, za razliku od njegovih usputnih dijalektoloških bilješki u radovima s nedijalektološkom tematikom, podrazumijeva sustavno i ciljano bavljenje isključivo dijalektološkim problemima. Stoga se u radu analiziraju objavljeni samostalni dijalektološki radovi te promišljanja o dijalektološkoj problematici iz neobjavljenih bilježaka i korespondencije.

Obradba lingvističkoga rada Mate Hraste, osobito njegova čakavološkoga opusa.Prikazuju se i ostala područja njegova rada.

Djelatnosti i glavni radovi akademika Božidara Finke, osobito s obzirom na dijalektologiju.

Donose se osnovni podaci o životu i radu pokojnoga Božidara Finke, naročito o njegovu dijalektološkom radu.

Hrvatski Grob jedno je od četiriju preostalih naselja u Slovačkoj u kojemu se od 16. stoljeća do danas očuvao hrvatski jezik (uz Čunovo, Hrvatski Jandrof i Novo Selo). Monografija o govoru Hrvatskoga Groba nastala je na temelju terenskoga istraživanja u kontaktu s izvornim govornicima kojih je sve manje. U uvodnome dijelu monografije iznose se povijesne okolnosti koje su dovele do iseljavanja Hrvata u Gradišće, informacije o broju nekadašnjih gradišćansih Hrvata (naseljavali su oko 200 sela) koji danas žive u tri države (Austriji, Mađarskoj i Slovačkoj) i o Hrvatima u Slovačkoj. Slijedi razdioba gradišćanskohrvatskih govora unutar hrvatske dijalektologije i određivanje govora Hrvatskoga Groba kao pripadnika kontinentalnoga poddijalekta srednjočakavskoga dijalekta. Slijedi opis govora Hrvatskoga Groba na fonološkoj, morfološkoj, tvorbenoj, sintaktičkoj, leksikološkoj, onomastičkoj i leksičko-semantičkoj razini. Slijedi Rječnik govora Hrvatskoga Groba koji pripada skupini rječnika izvornih čakavskih govora čija struktura bitno ne odudara od ostalih rječnika izvornih čakavskih govora.

Tijekom 1996. i 1997. godine provedena su terenska istraživanja mjesnih godina istarske općine Barban tijekom kojih smo identificirali mjesne govore s većim brojem ekavskih odraza fonema /e/ u leksičkom morfemu dok je u gramatičkome morfemu taj fonem uvijek ikavskoga odraza. Prema ikavskome refleksu /e/ u leksičkom i gramatičkom morfemu barbanski mjesni govori pripadaju ikavskim čakavskim govorima.

Teorijska razmatranja sadržana u ovome radu predstavljaju pokušaj sagledavanja nekih bitnih aspekata ideje Lingvističkih atlasa u okvirima znanosti o jeziku, a povodom istraživanja unutar opsežnijeg znanstveno-istraživačkog projekta pod nazivom "Lingvistički atlas Istre i Kvarnera".

Prikaz knjige Josipa Lisca "Hrvatski govori, filolozi, pisci". Autor podrobno prikazuje knjigu i upozorava na njezina najvažnija dostignuća.

U člansku se raspravlja o pučkim nazivima za vrstu Upupa epops u Istri i na otoku Krku. Za svaki se ornitonim daje etimologijsko rješenje. Nazivi su dio opsežnijeg korpusa od oko 9000 termina koje je autor sam prikupio.

U knjizi je objavljena leksička građa do koje se došlo s pomoću upitnika od oko 2500 pitanja postavljenih u jedanaest mjesta u Istri. Posebno je bitna građa za Rovinj, Vodnjan, Galižanu, Fažanu, Šišan i Bale u kojima se još uvijek govori predmletački romanski idiom u romanistici poznat kao istriotski. Osim tih šest mjesta upitnik je proveden i u četiri čakavska punkta(Čabrunići, Valtura, Svetvinčenat, Ližnjan) te u jednom istromletačkom (Pula).

Textele din care a fost scos materialul pentru glosarul de faDb au fost culese în satele istroromâne între anii 1961 Ei 1967. Cea mai mare parte a lor a fost înregistratb pe bandb de magnetofon în vara anului 1961 (în toate satele istroromâne în afarb de satul Letai), iar dupb aceea, în cursul anului academic 1961/1962, transcrisb la Institutul de Foneticb Ei Dialectologie al Academiei Române din BucureEti. Este pentru mine o plbcutb datorie sb adresez mulDumiri conducerii Institutului, care mi-a pus la dispoziDie toate mijloacele tehnice necesare, precum Ei specialiEtilor de la Institut - în mod deosebit, domnilor Andrei Avram, Marius Sala Ei Valeriu Şuteu - care, în orice moment, au avut ambilitatea sb-i dea sprijin unui începbtor în dialectologia limbii române. Mai multe texte le-am notat direct, dupb auz. Pânb în 1967, am întocmit, pe baza acestor texte, un glosar istroromân(-dacoro-mân) cu statistica tuturor formelor morfologice Ei a tuturor variantelor fonetice, care apar în texte, dar din cauza dimensiuni manuscrisului (câteva sute de pagini) Ei a dificultbDilor de ordin grafic acest glosar statistic n-a potut sb gbseasca un editor. În versiunea actualb a glosarului (istroromân-croat) am suprimat toate datele statistice, dintre exemplele în context n-am reDinut decât acelea care oferb informaDii suplimentare de ordin gramatical sau lexical, iar trancrierea am redus-o, în fond, la o transcriere fonologicb (totuEi, în afarb de ceea ce este strict distinctiv, s-au notat Ei unele variante caracteristice care pbstreazb "culoarea localb" a pronunDbrii). În repetate rânduri am verificat materialul din texte pe teren. Cu toate cb la materialul din corpusul meu de texte n-am adbugat nimic din alte izvoare, am folosit datele acestor verificbri pentru completarea structurii articolelor (formele gramaticale care nu apar în texte, recDiile care nu se pot deduce din textele culese etc.). Atât pentru forme, cât Ei pentru sensuri se dau indicaDii referitoare la localitatea/localitbDile de provenienDb. În partea a doua (Gramatica) am expus, întâi, câteva date istorico-culturale Ei socio-lingvistice relative la istroromânb, iar dupb aceea am prezentat o descriere fonologicb Ei morfologicb sumarb, precum Ei particularitbDile sintatice Ei lexicale de bazb ale istroromânei actuale. Dat fiind diferenDe de limbb de la un sat la altul, m-am strbduit sb ofer o prezentare sistematicb a acestui idiom pe baza graiului satului Jeibni (Žejane), iar graiurile celorlalte sate se prezintb numai diferenDial. În limitele posibilului, am încercat ca datele din fonologie Ei morfologie sb le rezum în tabele, iar datele din sintaxb Ei lexic sb le ilustrez prin exemple. Spre a ilustra practic elementele lingvistice prezentate, în partea a treia am adbugat Eaisprezece texte istroromâne. Pentru fiecare text, se db întâi o parte (vreo 25 rânduri) în transcriere foneticb impresionistb, urmeazb dupb aceea acelaEi text (în întregime) în transcriere fonologicb (totuEi cu un oarecare numbr de variante de pronunDare) Ei o traducere a textului în croata standard.

U članku se raspravlja o ornitonimima hrvatskog podrijetla u korpusu koji sadrži oko devt tisuća naziva koje je autor prikupio na terenu od 1985. do 1990. godine, a manji je dio nazivlja pocrpljen iz literature. Ankete su provedene u 135 mjesta u Istri i na otoku Krku i to za sve idiome.

posebno kada se radi o samoglasnicima, značenje akustičkih podataka veće od značenja podataka dobivenih na drugi način. Dva su razloga toj tvrdnji. Metode artikulacijske instrumentalne fonetike, uključujući i rengenske analize, izvode se samopromatranjem istraživača, Što jedva da je prihvatljivo u dijalektologiji. S druge strane, akustički su podaci značajni, jer se samoglasnici sastoje od formanata više nego od artukulacijskih pokreta, što nam je potvrdila fonetska teorija. Ovu tvrdnju potkrepljuju dvije glasovne promjene u bugarskim dijalektima. Kao prvo u dijalektu Erkech postoje dvije varijante samoglasnika /a/, koje su artikulacijski različite ali akustički vrlo slične i funkcionalno ekvivalentne — to su srednji otvoreni zaokruženi samoglasnik i stražnji otvoreni nezaokruženi samoglasnik. Slične varijante centraliziranog poluzatvorenog nezaokruženog samoglasnika postoje u dijalektima Hvoyne, Banata i u nekoliko sela u Rodopima. Ove se glasovne promjene tumače kao dio lančanih pomaka u dijalektalnim sustavima.

U radu se govori o mađarskom jezičnom utjecaju na izvorne kajkavske govore u Podravini. Analizira se prilagodba posuđenica iz mađarskog jezika na fonološkoj, morfološkoj i semantičkoj razini.

U članku je objavljen dio (A-K) etimologijskog rječnika pučkog betinskog brodograđevnog nazivlja koji je autor gotovo u potpunosti pripremio za tisak.

COSTRUZIONI NAVALI DI BETINA: VOCABOLARIO ETIMOLOGICO DELLA TERMINOLOGIA POPOLARE Il presente libro č frutto di un lavoro che iniziň nel lontano 1982. Le interviste principali per raccogliere il materiale sono state fatte in due occasioni, nel 1982 a Betina e nell'anno successivo a Curzola ; in seguito, il materiale č stato aggiornato a piů riprese, fino agli ultimi ritocchi del 1991. f stato indispensabile in un vocabolario diacronico trattare alla pari anche il lessico curzolano perché il mestiere dei costruttori navali č stato da Curzola trapiantato a Betina nel 1745 quando Pasquale Filippi con tutta la famiglia lasciň quest'isola per trasferirsi su un' altra, quella di Murtero, volendo probabilmente voltar pagina e iniziare una nuova vita arando, per quel che riguarda la costruzione navale, una terra virgo. Nacque cosě il primo squero nella Dalmazia settentrionale. Pare che la sua scelta abbia fruttato bene: la famiglia Filippi (oggi Filipi a Murtero e Fillippi a Curzola) ha trasmesso tramite i suoi bravissimi artigiani l'arte di costruire le navi lungo tutta la costa adriatica, fino a Pirano. Non si sa esattamente quando ebbe inizio la costruzione navale sulle sponde adriatiche orientali, e con essa naturalmente l’inizio della marineria, perň, alcuni fatti storici indicano con assoluta certezza la presenza delle antiche popolazioni dell’Adriatico anche sulle isole piů lontane giŕ dopo il 3000 A. C. Ci sono anche delle attestazioni che riguardano i contatti delle genti delle sponde orientali dell’Adriatico con le popolazioni della penisola italiana e quella pelleponesiaca. I natanti neccessari per queste attivitŕ dovevano essere di costruzione propria. I primi abitanti delle nostre sponde erano gli illiri dei quali troviamo ricche testimonianze sulle pagine dei geografi e storici greci. In quell’epoca gli illiri non erano piů solamente allevatori di bestiame e agricoltori, ma erano giŕ diventati dei bravissimi navigatori e costruttori navali. Il mestiere l’hanno appreso, o meglio, l’hanno perfezionato influenzati da greci che a loro volta erano stati fortemente influenzati dai fenici diventando la maggior potenza marittima del Mediterraneo. Anche i romani, come gli illiri, hanno appreso le nozioni fondamentali delle costruzioni navali dai greci senza perň dare alcuna innovazione importante. A differenza di essi gli illiri, tra i quali i piů noti erano i liburni che diedero nome ad una nave da guerra, la Liburna, che venne molto usata anche dai romani. Senza una propria marina da guerra fino alla I guerra Punica, i romani seppero perň in breve tempo costruire una di tale forza da poter sottomettere quella cartaginese, all epoca la piů forte. I romani, non avendo dei porti naturali, hanno dovuto costruirne di artificiali. Nelle nostre zone i piů importanti erano Jader, Narona, Scradona e Salona. Salona era sicuramente piů importante e fu probabilmente uno dei centri di costruzione navale dell'Adriatico orientale. Fu distrutta nel VII secolo (612) dalla invasione slavo-ŕvara. Dal VII secolo in poi anche i nuovi invasori cominciavano a diventare un popolo marittimo, apprendendo il mestiere dalle popolazioni latinizzate trovate sul posto. All'inizio continuavano la tradizione portata dal paese d'origine costruendo natanti molto primitivi caratteristici della navigazione fluviale - come testimonianza di questo periodo abbiamo la denominazione laja che tuttora indica un natante molto semplice. Per le aspirazioni piů esigenti hanno dovuto approfondire le conoscenze del mestiere e nel X secolo, scrive l'imperatore Costantino, i naretani (croati) possedevano sull'isola di Curzola una cittŕ fortificata. Prendendo in considerazione la boscositŕ dell'isola ed il fatto che i croati non avevano altre cittŕ fortificate, possiamo dedurre che proprio su quest'isola venne costruita la maggior parte delle navi croate. La vita marittima dei croati, nata dai contatti con gli altri popoli mediterranei, dal X secolo in poi sarŕ sempre piů legata alla Serenissima. L'influsso della Repubblica di Venezia č stato cosě forte anche dal punto di vista linguistico da riuscire quasi a coprire tutti gli strati piů antichi della terminologia marittima delle sponde orientali dell'Adriatico. La terminologia elaborata nel vocabolario ha dunque radici molto profonde. Le parole elaborate sono le testimonianze di una lunga storia e del mescolarsi dei popoli che scambiavano tra loro le culture e le tradizioni ; esse tramite i piů svariati strati linguistici coperti, ricoperti e nascosti rispecchiano le nazioni scomparse e quelle sopravvissute che hanno saputo conservare la propria identitŕ ; esse rispecchiano la convivenza e la collaborazione delle genti adriatiche e mediterranee ; rivelano infine ai nostri occhi un mestiere molto antico che si sta spegnendo per rinascere negli altri materiali perdendo perň nel rumore delle potenti macchine dei grandi cantieri tutta la poesia famigliare di una volta. Il presente vocabolario, oltre all'elaborazione lessicologico-lessicografica ed etimologica dei termini, cerca anche di salvare i residui di un arte, una volta cosě proficua ed importante, che ci sono rimasti a testimonianza di epoche remote.

U članku se raspravlja o izabranim brodograđevnim terminima koji su u uporabi među betinskim brodograditeljima. Obrađeni izrazi dio su opsežnijeg korpusa koji je prikupio autor ovoga rada.

Vokalski podsustavi u kajkavskim govorima nastaju različitim fonotaktičkim pravilima i njihova tipologija ovisi, prema tome, o fonološkim modelima kajkavskih govora. Tipologija vokalskih podsustava izvodi se iz sinkronijske tipologije vokalskih sustava, odnosno prema zadanim, postojećim, tzv. polaznim, neobilježenim vokalskim sustavima. To su sustavi koji imaju isti tip neobilježenih podsustava, što podrazumijeva isti inventar vokala u podsustavima koji se razlikuju samo prozodijski - intenzitetom (naglašeno ili nenaglašeno) i kvantitetom. To su tri glavna položaja vokala: u kratkim naglašenim slogovima, u dugim slogovima (naglašenim i nenaglašenim) i u kratkim nenaglašenim slogovima. U odnosu na neobilježene sustave, obilježeni sustavi imaju promijenjen broj i inventar vokala u podsustavima. Maksimalni inventar takvih obilježenih podsustava zabilježen je u sedam položaja u riječi i slogu formiranih na osnovi strukturnih i struktumo-kontekstnih elemenata fonotaktičkih pravila i koji su uvijek kombinirani s prozodijom. U istraženim govorima prema 10polaznih, neobilježenih vokalskih sustava, koji imaju isti tip podsustava, utvrđen je 21 tip vokalizma s obilježenim podsustavima, kojih može biti od dva do sedam u jednom govoru. Osim toga, utvrđeno je 15 različitih tipova, načina organiziranja vokalskih podsustava s 35 različitih pravila, što sve utječe na tipološku relevantnost vokalskih podsustava za kajkavske fonološke podsustave s bitnim elementom prisutnosti strukturnih razlika medu njima.

U članku je dan popis pučkih naziva za ptice u hrvatskom govoru Lindara i okolice.

U članku se raspravlja o 154 ornitonima za djetlovke (Picidae) u Istri i na otoku Krku. Autor daje etimologijsko rješenje za svaki termin, a predlaže i nekoliko novih. Nazivlje je dio korpusa od oko 9000 ornitonima koje je autor prikupio između 1985. i 1992. godine.

U radu se komentira Ivšićev dijalekatski zapis nekih akcenatskih pojava u govoru Dubrovnika i dubrovačkih otoka uz autorove dijalekatske i toponimijske bilješke kojima se pokušava dokazati dubrovački čakavski supstrat i njegova povezanost sa zapadnim štokavskim govorima.

Kozna z semanticnih grup vydbivaje zittja ljudej. Najviscij vidsotok praslovjanskih leksem je v hrupy kulturnih roslin, svijskih tvarin, derev i kusciv. Zapozicennja najcislennisi u novisih hrupah - nazvah kvitiv, kuljturnih roslyn.

U člansku se raspravlja o ornitonimima u novom rječniku rovinjskoga istriotskog govora. Autor ispravlja nekoliko krivih i nespretno određenih značenja, a za svaki termin nudi i etimologijsko rješenje.

U članku se raspravlja o pučkom nazivlju za ptice u lindarskom govoru.

Ovo je omaž istaknutom splitskom lingvistu i dijalektologu Radovanu Vidoviću povodom desetogodišnjice njegove smrti. Autor se posebno osvrće na Vidovićevu maritimnu trilogiju: Pomorski rječnik, Jadranske leksičke studije i Život pod jedrima. Istaknuta je, također, Vidovićeva uloga i zasluga za dijalektološki časopis Čakavska rič koji je on osnovao i bio mu glavnim urednikom do svoje smrti.

Članak obrađuje nazive za ptice iz obitelji kokošica (Radllidae, red Gruiformes) u pet istarskih idioma (istromletački, istriotski, istrorumunjski; hrvatski i slovenski dijalekti), a ravnopravno se raspravlja i o mugliškim ornitonimima iz literature. Obrađeno nazivlje dio je opsežnije ankete koju smo proveli u više navrata, s prekidima, od 1984. do 1991. g. u 135 mjesta u Istri i na otoku Krku. Sam korpus ima oko 9000 ornitonima od kojih smo veći dio sami prikupili na terenu, a manji dio pocrpili iz literature. Usporednom analizom nazivlja na kompleksnom istarskom jezičnom prostoru, pokušava se rasvijetliti podrijetlo i postanje ornitonima. Nazivi se ne promatraju izolirano, oni se uvijek uspoređuju s ornitonimima iz okolnih područja, a i šire. Na koncu članka daje se pregledan popis svih na terenu zabilježenih ornitonima, kao i ornitonima iz literature koji se tiču istarsko-kvarnerskog prostora., The paper deals with more than 100 bird-names fro R a l l i d a e in Istria (the island of Krk is included). The author gives the etymological solution for each term; he suggests a new ethymology for the bird-names (s) f o r c a n a, g a r i g o l a and similar forms. Elaborated names are part of a corpus containing about 9000 bird-names in Istria collected by the author from 1985 to 1991.

U članku se pokušava utvrditi stratifikacija ornitonima u svim istarskim govorima. Daju se primjeri za svaki sloj s etimološkim rješenjima.

U člansku se raspravlja o 25 talasozoonima koji su u uporabi među ribarima iz Kopra, Izole, Strunjana i Pirana. Obrađeni su nazivi koje Vinja nije uvrstio u Jadransku faunu.

U ovom radu autor opisuje organsku ljudsku zajednicu Komiže na otoku Visu. Govori o fenomenu kolektivne memorije koja se održava usmenom predajom. Definira tip usmene priče - facende, te istražuje odnos umjetničkog i neumjetničkog teksta da bi rubnoj književnoj pojavi - nefikcionalnoj usmenoj priči dao status književne vrste. Autor istražuje fenomen usmene priče u kontekstu suvremenih književnih teorija i folkloristike, te afirmira lokalni naziv kao općeprihvaćen termin usmene književnosti u hrvatskoj znanosti o književnosti. Posebno poglavlje obuhvaća raspravu o stilu, a potom slijede lingvostilističke interpretacije pojedinih facendi. Knjiga sadrži i antologiju od 40 facendi koje predstavljaju autentičan zapis magnetofonskih snimki. Potom slijedi glosar u kojemu su riječi gramatički opisane i protumačene u različitim kontekstima.

Članak obrađuje nazive za ptice iz obitelji vrana (corvidae) u svih pet istarskih idioma. Ovdje obrađeno nazivlje dio je opsežnije ankete koju smo sproveli u 135 mjesta u Istri i na otoku Krku. Terenski rad na prikupljanju istarskih ornitonima trajao je nekoliko godina a završen je 1986. Usporednom analizom nazivlja na jednom jezično kompleksnom području, pokušava se rasvijetliti podrijetlo i postavljanje ornitonima. Ornitonimi ovoga područja ne promatraju se izolirano, oni se uvijek uspoređuju s nazivima iz okolnih područja, a i šire. Na kraju članka daje se pregledna tabela svih na terenu zabilježenih naziva za ptice iz obitelji vana, i nazive iz literature koji se tiču Istre (tako da se u tekstu neće uvijek navoditi izvor tih ornitonima, jer se on nalazi u tabeli)., Il presente saggio, che tratta i nomi di corvidi in Istria, fa parte di una ricerca quinquennale nella quale vengono presi in esame e elaborati oltre 6600 ornitonimi delle parlate istriane (romanze: istroveneto, istrioto, istrorumeno, e slave: i dialetti croati e sloveni). I nomi sono stati raccolti in 135 luoghi in Istria (l’isola di Veglia compresa).

Sustavi u dijalektologiji, Dijalektologija i dijalekti u školi, Naglasni tipovi, Akustičko ispitivanje, Živa imena, O razvitku, Slavonija prije migracija, Pokuplje i Bela krajina, Gradišćanski kajkavci, Sjeveroistočna kajkavština Istočno Međimurje, Pregrada i okolica, Kriški kraj, Kaqlničko-bilogorska štokavština

Rad je prikaz knjige Asima Pece ''Iz jezičke teorije i prakse''. Knjiga ne nudi samo teorijska razmatranja o jeziku nego i brojne primjere iz jezične prakse. Neke tematske cjeline: jezična kultura i jezični standard, dijalektologija, onomastika (toponimija), dijakronijska fonetika, akcentologija.

Unutar srpskohrvatskog jezičnog područja jasno se ispoljavaju dijalektalne granice. Mada je, od ranije, odbačena teza po kojoj su pojedini dijalekti vezivani za određenu nacionalnost, činjenica je da je samo štokavski dijalekt zajednički, a čakavština i kajkavština ostale su baština isključivo hrvatskog naroda. Ovdje se ukazuje na unutardijalekatsko raslojavanje prvenstveno u Bosni i Hercegovini, i to u vokalizmu i konsonantizmu (refleksi č zatvorenost ili otvorenost samoglasnika, fonem h, sekvenca jr, zamjena sonata m na kraju višesložnih riječi i sl). To raslojavanje pokazuje da su istorijske i društvene promjene (nacionalna i konfesionalna pripadnost) ostavljale vidnijih tragova na jeziku.

U članku se raspravlja o oblicima tipa barka, copul i ladva u dijalektima istočne jadranske obale.