Search

ÖZETBir bakış biçimi olan perspektif Doğu ve Batı’da farklı şekillerde ortaya çıkmıştır. Doğu’da özne ve dünya arasında karşılıklı bir ilişki göze çarpmaktadır. Oysa Batı’da Geometrik perspektifin de kullanılmaya başlamasıyla özne ile dünya arasındaki ilişkide köklü bir değişim yaşanmış ve özne dünya karşısında etken hale gelmiştir. Çalışmada temel olarak sanatta geçmişten bugüne ‘‘bakış’’ meselesi ele alınmaktadır. Bakış, özneyi etkisi altına alan iki yanlı bakış ve öznenin tarafında olan voyöristik (dikizci) bakış olmak üzere iki yönüyle incelenmiştir. Voyöristik (dikizci) bakışın fantazmatik boyutuna ve Maurice Ponty, Jacques Lacan ve Jean Paul Sartre gibi düşünürlerin üzerinde çalıştığı, bakışın iki yanlılığı (özne ve ötekinin bakışı) kavramlarına vurgu yapılarak, sanat tarihinden çeşitlieserlerin bu kavramlar kapsamında analiz edilmesi hedeflenmiştir. Edouart Manet, Dominique Ingres, Cindy Sherman, Alfred Hitchcock gibi sanatın çeşitli mecralarında üretim yapmış olan sanatçıların yapıtları bu kavramlar kapsamında incelenmiştir. Çalışmanın temel çerçevesi Edward Hopper resimleri üzerinden kurgulanmış ve bu eserlerin hem voyöristik hem de iki yanlı bakış türünden bulgular taşıdığı sonucuna ulaşılmıştır.--------------------The perspective, which is a form of look, has emerged in different forms in the East and West. There is a mutual relationship between the subject and the world in the East. However, as the Geometric perspective began to be used in the West, there has been a radical change in relation between the subject and the world, and the subject has become influential in the face of the world.The study is mainly concerned with the issue of "look" from past to present in art. The gaze has been studied in two ways: a two-sided view which effects the subject and a voyeuristic view of the subject. It was aimed to analyze various works from the history of art within the scope of these concepts, with emphasis on the fantasy dimension of the visionary perspective and on the concepts of the two aspects of gaze (subject and other's gaze) which Maurice Ponty, Jacques Lacan and Jean Paul Sartre have worked on.The art works of artists who produced in various mediums of art such as Edouart Manet, Dominique Ingres, Cindy Sherman, and Alfred Hitchcock have been investigated within this scope. The basic framework of the work was edited through Edward Hopper's paintings, and these works are the result of both voyeuristic and bilateral glance findings.

Elimizdeki en eski yazılı Türkçe metinlerden itibaren hemen hemen her eserde az veya çok karşımıza çıkan atasözleriyle ve deyimlerle ilgili özellikle Osmanlı Devleti'nin [1300-1922] son dönemlerinde birçok derleme kaleme alınmıştır. Bu çalışmada, bahse konu derlemelerden biri olan ve Türk Dil Kurumu Kütüphanesine Etüt/104-1 ve Etüt/104-2 numaralarıyla ve Atalar Sözü adıyla kayıtlı bulunan Çelebioğlu Abdülhalim Hakkı'nın iki ciltlik yazma eserinin 1. ila 538. sayfaları ele alınmıştır. Çalışma; Giriş ve Yöntem, Çelebioğlu Abdülhalim Hakkı'ya ve Atalar Sözü Mecmuası'na Dair, Metin, Dizin, Sonuç, Kaynaklar ve Ekler olmak üzere yedi bölümden oluşmaktadır.Yazılması 1898 Ağustos 22'den başlayarak en azından 1920 Kasım 12'ye kadar yirmi yılı aşkın bir süre ile devam etmiş olan Atalar Sözü Mecmuası, Arap harfleri temelli Osmanlı elifbası ile kaleme alınmış bir yazmadır. Eserin asıl metin kısmı; atasözü, deyim, vecize, mısra, beyit, dua ve kargış gibi yapılardan oluşan madde başları, madde başlarında geçen bazı kelimelerin açıklamaları ve madde başlarının geçtiği alıntılardan oluşmaktadır. Bu çalışmada; asıl metni meydana getiren madde başları, açıklamalar ve alıntılar tespit edilerek madde başları ve müellife ait açıklamalar Türkiye Türkçesine aktarılmış; alıntılar ise çeviri yazı ile Latin harfli olarak kaydedilmiştir. Alıntılar kaynak metinlerden tespit edilerek tahkik edilmiş, Türkiye Türkçesinde kullanılmayan kelimelerin anlamları ve kelimelerin yazmada kaydedilmiş farklı imlaları dipnotlarda gösterilmiş, gerekli görülen yerlerde açıklamalar yapılmıştır. Many compilations have been penned about the proverbs and sayings that are more or less encountered in almost every work from the oldest written Turkish texts at hand, especially in the last periods of the Ottoman Empire [1300-1922]. This study, addresses pages 1 to 538 of the two-volume written work of Çelebioğlu Abdülhalim Hakkı, one of the said compilations numbered in the Turkish Language Institute's Library as Etude 104-1 and Etude 104-2 under the name Atalar Sözü [=Proverbs]. The study, consists of seven sections: the Introduction and Method, about Çelebioğlu Abdülhalim Hakkı and Atalar Sözü Mecmuası, the Text, Index, Results, Resources, and Annexes.Atalar Sözü Mecmuası, written continuously over a 20-year period of time from August 22, 1898 until at least November 12, 1920, is a manuscript written with the Arabic-based Ottoman alphabet. The work's main text part; consists of item headings formed from constructs such as proverbs, sayings, aphorisms, verses, couplets, prayers, and imprecations; from explanations of certain words taking place in the item headings; and from quotations where the item headings take place. The item headings and explanations of the author have been translated into the Turkish alphabet by identifying the item headings, explanations, and quotations that compose the main text; quotations have been recorded by translating the font using Latin letters. Quotations have been verified by identifying them from the source texts. The meanings of words not used in modern Turkish and different spellings of words recorded in the writing have been shown in footnotes, with explanations being made where deemed necessary. 2172

“Millî Şair” olarak anılan Mehmet Emin Yurdakul, Türk Millî Edebiyat akımının önemli sanatçılarındandır. Servet-i Fünûn gibi taban tabana zıt olduğu bir edebiyat ekolünün en güçlü döneminde şiirlerini yayınlamaya başlayan şair, konularını milletinin sosyal ve siyasi hayatından alarak yazdığı manzumeleri ile millî şiir ahenginin öncülüğünü yapmıştır. 1897 Teselya Harbi münasebetiyle yazdığı “Cenge Giderken” adlı şiirinde “Ben bir Türk’üm dinim, cinsim uludur.” diyerek edebiyatımızda yeni bir çığır açan şair, kendi milliyetini de açık bir şekilde ilan etmiş, bu sayede Türk edebiyatı tarihinde önemli bir yere sahip olmuştur. Onun şiirlerinin ortak paydası halkın içinde bulunduğu karamsar ruh halinden, gerilikten, bilinçsizlikten kurtarmak, milletine kendi öz kimliğini, tarihini hatırlatarak güven duygusu ve ruh gücünü aşılamak, maddi ve manevi açılardan kalkınmasını sağlamaktır. Çalışmamızın konusu “Mehmet Emin Yurdakul’un Şiirlerinde Sosyal ve Siyasi Meseleler” olduğundan biz de bu ortak paydadan hareketle şairin şiirlerini “sosyal” ve “siyasi” olmak üzere iki bölüm altında toplayıp, detaylı incelemeye tabiî tuttuk. Siyasi meseleleri ele aldığımız bölümde devrin değişen siyasi olayları karşısında Mehmet Emin’in tutumu yazdığı şiirlerden hareketle ‘Abdülhamit Aleyhtarlığı’, ‘Kahramanlık ve Tarihe Dönüş’, ‘Savaşlar’, ‘Turancılık Akımı ve Mehmet Emin, İnkılap’ gibi alt başlıklar halinde irdelenmiştir. Halka ve halkın durumuna karşı bigâne kalmayan şairin duygu ve düşüncelerini aksettirdiği şiirleri sosyal meseleler bölümünde ‘Çalışmanın Önemi’, ‘İlim ve Eğitimin Önemi’, ‘İstanbul ve Anadolu Aykırılığı’, ‘Kadın ve Kız Çocuklarına Dair Dikkatler’, ‘Örnek İnsanlar’ başlıkları altında ele alınmıştır. --------------------Mehmet Emin Yurdakul, who is known as "National Poet", is an important artist of Turkish National Literature movement. The poet started publishing his poems in the strongest period of a literary school, which was the same as Servet-i Fünûn. The poet made the subject of national poetry with his poems written from the social and political life of the nation. The poet, who opened a new epoch in our literature by saying "I am a Turk, I am a Turk, I am a religion and a breed" in his poem "Going to Cenge" written on the occasion of 1897 Teselya Harbi, has clearly declared his own nationality and has an important place in the history of Turkish literature .The common motive of his poems is to save people from the pessimistic mood, backward from unconsciousness, to make their nation self-identity, to overcome the confidence and spirit power by reminding the history, to develop from the material and spiritual angles.Since the topic of our work is "Social and Political Issues in Mehmet Emin Yurdakul's Poems", we have collected poetry poems under two sections as "social" and "political" with this joint payday. In the section where we deal with political issues, devrin has been examined in terms of subheadings such as 'Abdülhamit Opposition', 'Heroism and Tarihe Return', 'Wars', 'Turanism and Mehmet Emin, Revolution' in the light of the poems written by Mehmet Emin in the face of changing political events. The poems of the poet whose thoughts and reflections reflect the feelings and thoughts of the poet who are not big against the situation of the people and the people are under the headings of 'The Job of the Work', 'The Science and the Education', 'Istanbul and Anatolian Aykırılığı', 'Attention on Women and Girls' It is discussed.

Şiirin felsefeyle kadim zamanlara dayanan ilişkisi; felsefi bir anlayışın şair personası ve şiirin içeriği üzerindeki dönüştürücü etkilerini tespit etmeyi mümkün kılmaktadır. Rönesans'la artan ve Aydınlanma ile devam eden bilimsel gelişmeler hem Batı'da hem de Batı ile sürekli temas hâlinde bulunan Osmanlı'da bireysel ve toplumsal pek çok alanda paradigma değişimlerine sebep olmuştur. Bu değişimin Osmanlı edebiyat sahasındaki etkileri ilk olarak yüzyıllar boyu en önemli ifade aracı olan şiirde kendini göstermiştir. Bu çalışma Batı felsefesinin etkisiyle gerçekleşen paradigma değişimlerinin etkilerini 1839-1885 yılları arasında Türk şiirinde hermenötiğin imkânlarından yararlanarak tespit etmeyi amaçlamaktadır. Bu bağlamda Âkif Paşa, Şinasi, Sadullah Paşa, Ziya Paşa, Namık Kemal, Recaizâde Mahmut Ekrem ve Abdülhak Hâmit Tarhan'ın şiirleri çalışmaya esas alınmıştır. The old-time relationship between poetry and philosophy makes posibble to ascertain the converting effects of philosophical ideas on poet's persona's and the content of the poem. Scientific developments have soared since the Renaissance and have been maintained by the Age of Enlightenment, causing many paradigm shifts in both individual and social ways. These paradigm shifts have occurred both in the West and in the Ottoman Empire, by maintaining constant contact with the West. The effects of shifts in Ottoman literature were first seen through the most important forms of expressions hundreds of years of mankind, poems. This study aims to establish the impacts of paradigm shifts, due to western philosophy, on Turkish poems between 1839 and 1886, benefiting of hermeneutics. The study is mainly grounded on the poems of Âkif Paşa, Şinasi, Sadullah Paşa, Ziya Paşa, Namık Kemal, Recaizâde Mahmut Ekrem and Abdulhak Hâmit Tarhan. 281

Ölçünlü Türkiye Türkçesinin temeli olan İstanbul Türkçesinin şekillenmeye başladığı 17. ve 18. yüzyıllar, dil tarihi açısından çok önemlidir. İlim âleminde Orta Osmanlıca olarak anılan bu devrin dil özellikleri, Osmanlı Türkçesinin kalıplaşmış imlası sebebiyle yazıya nüfuz edememiş, konuşma dilinde saklı kalmıştır. 1799 yılında İbrahim Nihâlî Efendi tarafından kaleme alınan Mir'âtü'l-'Ukalâ adlı eserin Millet Kütüphanesi Ali Emiri Koleksiyonu’nda 34 Ae Şeriyye 665 demirbaş numarası ile kayıtlı nüshası, Orta Osmanlıca dil özelliklerini bünyesinde barındırması dolayısıyla nadide bir metindir. Çalışmada bu nüsha, sözü edilen dil özellikleri ile birlikte deşifre edilmektedir.--------------------17th and 18th centuries in which İstanbul Turkish that is the base of standard Turkey Turkish are very important in terms of language history. The language traits of this era which is known as middle Ottoman language in science society couldn’t influence an written language due to its stereotyped marks and it was hidden in spoken language. Mir'âtü'l-'Ukalâ which was written by İbrahim Nihâlî Efendi in 1799 has been enrolled in Millet Library in Ali Emiri collection with the stock number 34 Ae Şeriyye 665. It’s a precious copy in terms of having middle Ottoman language features. In this study that copy is decoded with the language features which is mentioned.

ÖZBeşerî manada Kur’ân’ın ilk müfessiri, şüphesiz Hz. Peygamberdir. Ancak o (s.a.v.), Kur’ân’ı bütünüyle de tefsir etmiş değildir. Vefatından sonra, önce “sahabe” diye isimlendirilen yakın arkadaşları, daha sonra da bilgi ve tecrübesiyle toplumda temayüz etmiş ilim adamları, Kur’ân’ın kapalı kalan manalarını insanlara açıklamışlardır. Değişimin kaçınılmazlığı ve anlayışların farklılığı sebebiyle, asıl metne bağlı kalınmasına rağmen, yöntem ve muhteva olarak birbirinden farklı pek çok tefsir ortaya çıkmıştır. Mesela; Mukâtil b. Süleymân’ın (ö. 150/767) et-Tefsîru’l-kebîr’i, Zemahşerî’nin (538/1144) el-Keşşâf’ı, Fahreddîn er-Râzî’nin (ö. 606/1210) Mefâtîhu’l-gayb’ı ve Beyzâvî’nin (ö. 685/1286) Envâru’t-tenzîl’i bunlardan sadece birkaçıdır. Necmüddîn et-Tûfî’nin (ö. 716/1316) el-İşârâtü’l-ilahiyye ile’l-mebâhisi’l-usûliyye’si de bütün bu yazın içerisindeki yerini almıştır. Onun, el-İşârât’ının incelendiği bu araştırmada, hayatı ile birlikte eserinin metot ve muhtevası ele alınmıştır. İlk bölümde klasik kaynaklarda yer aldığı kadarıyla müellifin hayatı irdelenmiş ve yaşadığı dönemle birlikte ders aldığı hocaların onun üzerindeki etkilerine değinilmiştir. İkinci bölümde ise eserin tanıtımı yapılarak metodu ortaya konmuştur. Varmak istediği sonuç bakımından usulü dîn için “kader”e, usulü fıkıh için de “umum ve husus”a merkezî bir konum vermesinden hareketle düşünce ve ekol olarak Eş‘arî-Hanbelî çizgisinde olduğu anlaşılmıştır. Çalışmada, muhtevadan hareketle kelâm veya fıkha ait ihtilaf örneklerine üçüncü bölümde yer verilmiştir. Bu yapılırken kelâm konuları, klasik kelâmın kendi içindeki tasnife uygun olarak ulûhiyet, nübüvvet ve ahiret olarak tasnif edilmiştir. Şî‘a ve felsefecilerle ulema arasındaki tartışmalı konular ise konu bütünlüğü gözetilerek “diğer bazı ihtilaf konuları” başlığı ile verilmiştir. Fıkhî ihtilaflar, eserin muhtevasıyla irtibatlı olarak usulü fıkıh konuları ile mükellef, nesih ve içtihat gibi belli başlı konular üzerinden ilerlemiştir. Tefsir literatürü içerisinde mezheplerin kendi meşruiyetleri için delil getirdiği ayetleri, Kur’ân’ın kendi tertibine uygun olarak nasıl yorumladıklarını ele alması, büyük çoğunluğun onlara karşı ne şekilde cevap verdiğini belirtmesi ve bunu yaparken de müellifin objektif kalmaya azamî derecede özen göstermesi, el-İşârât’ı oldukça farklı yapmaktadır. Bu bakımdan el-İşârât’ın özgün bir tefsir olduğu kanaatine varılmıştır.--------------------ABSTRACTThe first interpreter of Qur’an is undoubtfully Prophet Muhammed (peace be upon him). However, he did not interpret all Qur’an. After his death, his close friends, called ṣaḥâbah, and later on scientists who were popular in the society continued to interpret the parts of Qur’an, not known by everybody. Since change is impossible, there have been many tafsîrs different from one another in terms of method and content despite the fact that they were based on the Qur’anic text. Some of them are al-Tafsîru’l-Qabîr by Mukatil b. Suleyman (150/767), al-Kashshâf by Zamaḫsharî (538/1144), al-Tafsîru’l-Qabîr or also named Mafâtîḥu’l-Gayb by Faḫraddîn al-Râzî (606/1210) and Anvâru’t-Tanzîl by Qâdî Baydâvî (685/1286). al-Ishârât al-ilâhiyye ila’l-mabâḥisi’l-osouliyyah by Najmuddîn al-Tûfî’nin (716/1316) is also one of these in the literature. The present study investigates the method and content of al-Ishârât and the life story of the writer as well. Based on the information found in classical works, the first chapter discusses the life of the writer and his period and also the effects of his teachers on himself. The second chapter introduces the book and discusses his method. It has been understood that the book is in line with Ash‘arî-Hanbalî school, since it gives a central role to “fate/destiny” for al-osûl al-dîn and to “omûm and hosûs” for al-osûl al-fiqh. Based on the content, the third chapter presents disagreement examples belong to kalâm or fiqh. The kalâm topics were categorised as godhead, prophethood and hereafter in accordance with the classical kalâm. Controversy topics between al-ahl al-sunne and al-shia and philosophers are discussed under the title “some other controversy topics” regarding topic integrity. In accordance with the content of the book, fiqh disagreements are discussed along with topics of al-ousûl al-fiqh and religious, nasḫ and precedent. What makes el-İşârât a quite remarkable book is that it discusses how sects interpret verses in accordance with the organization of Quran for their own justification, how the majority respond to themselves and the writer’s taking care to be objective while doing all these. Thus, it has been found that el-İşârât is an original tafsîr.

International audience

Bu çalışmada Nuruosmaniye Kütüphanesi'nde bulunan 4957 numarada kayıtlı şiir mecmuasının transkripsiyonlu metni sunulup nesre çevirisi yapıldıktan sonra üzerinde incelemelerde bulunulmuştur. Tamamı 254 varak olan mecmuanın, çalışılan 199b-220a varaklarında toplam 198 şiir bulunmaktadır. Bunların biri rubai olmak üzere geriye kalan 197 şiir gazeldir. İstinsah tarihiyle ilgili kesin bir tarih bulunmamaktadır. Fakat mecmuada 16 ve 17. yüzyıllarda yaşamış şairlerin şiirleri yer aldığı için mecmuanın 17. yy'da istinsah edildiği düşünülebilir.Üç bölümden oluşan çalışmanın ilk bölümünde, Klasik Türk Edebiyatında mecmua ile ilgili genel bilgiler verilmiş; ikinci bölümde çalışma konusu olan mecmuanın şekil ve muhtevasına dair incelemeler yapılmıştır. Üçüncü bölümde, çalışılan varaklar arasındaki şiirlerin divanlarla karşılaştırılmış metni ve nesre çevirisi yer almıştır.--------------------The aim of this study is to transcribe, prose and analiyze the poetry magazine which is registered with number 4957 in Nuruosmaniye library. The magazine consist of 254 sheets. There are 198 poems on 199b-220a sheets which is concern of this study. One of these poems is rubai. The remaining 197 poems are gazels. There is no exact date when they were copied. However, there are poems of 16. and 17. century poets in the magazine. So, it can be estimated that this magazine is copied in 17. century.This study consists of three parts. In the first part, it is given general information about the magazines in the Classical Turkish Literature. In the second part, it is analyzed the form and content of the magazine which was previously mentioned above. In the third part, the poems are compared with the divans and they are prosed.

Sinema ilk ortaya çıktığı günden itibaren toplum ve toplumun egemen güçleri ile birlikte ilerleyen bir sanat olmuştur. Sinema ile sıkı ilişkiler içerisinde olan toplumun egemen güçleri, mevcut güçlerini meşrulaştırmak amacıyla bireyleri yönlendirmek için sinemaya sıklıkla başvurur. Bu çalışmada öncelikle sinema ve toplum arasındaki ilişki sinemanın ideolojik kullanımı esas alınarak değerlendirilmiş, sinemanın ideolojik bir araç olarak ne şekilde kullanıldığı tespit edilmiştir. Çalışmanın devamında 1970-1980 yılları arasında Türkiye'deki egemen ideolojik atmosferin Türk sineması üzerindeki yansımaları ve sinemanın ideolojik bir araç olarak kullanımı üzerinde durulmuştur. Bu bağlamda Türk siyasi tarihinin en karışık dönemlerinden biri olan 1970-1980 yılları arasında bu karmaşayı yansıtır şekilde sinemada müstehcenliğin artışı değerlendirilmiştir. Seks filmlerinin izlenme ve çekilme sayılarının bu dönemde çekilen diğer filmlere kıyasla açık ara önde olduğu gözlemlenmiştir. Seks filmleri içerisinde müstehcenlik seviyesinin 1970'ten 1980'e doğru arttığı tespit edilmiştir. Bu yılları kapsayan dönemde sinemada aşamalı olarak artan müstehcenliğin yanında, toplumda da siyasi, ekonomik, sosyal gerginliklerin aşamalı olarak arttığı literatür taraması ile tespit edilmiştir. 1970-1980 arasındaki Türk sineması ve Türk siyasi-toplumsal yapısı birlikle değerlendirildiğinde, sinemanın toplumda yaşanan bu kargaşa karşısında bir nevi toplumu apolitik hale getirmek için ideolojik aygıt olarak kullanıldığı ve bunu müstehcenlik ile yaptığı sonucuna ulaşılmıştır. Since its first emergence, cinema has been an art form which reflects the society and dominant forces in the society. This dominant forces use cinema, which they have close relations with, to manipulate individuals for the purpose of legitimating their existing power. In this work, the relationship between cinema and the society is evaluated focusing on cinema's ideological usage, then the ways which cinema is used as an ideological tool is examined. Further in this work, effects and reflections of the dominant ideological atmosphere on Turkish cinema between 1970 to 1980 and cinema's usage as an ideological tool is examined. In this context, continuous rise of vulgarity in Turkish cinema is examined considering the parallel rise of confilicts in Turkey's political atmosphere during the 1970's to 1980, one of the most confilictive times of Turkey's politics. In this timeline, productions and view ratings of the sex movies is seen to be highest among all movies. Furthermore, consistent rise of vulgarity levels in sex movies from 1970 to 1980 has identified in this work. Also, along with the gradual rise of vulgarity in cinema, reflecting gradual rise in political, economical and social conflicts has been detected through literature research. In conclusion, considering Turkish cinema and Turkish political-societal structure of 1970 to 1980 together, cinema is concluded to be used as an ideological tool to soothe society by using vulgarity during this conflicting times. 196

Bu çalışmada, çeşitli mecmualarda şiirleri olan, ancak mürettep bir divanı bulunmayan XVI. yüzyıl şairi ve tezkire yazarı Ahdî-i Bağdâdî'nin şiirlerinin toplanıp şairin Dîvân metninin ortaya çıkarılması amaçlanmıştır.Çalışma, iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde Ahdî-i Bağdâdî'nin Hayatı ve Edebi Kişiliği ele alınmış, ikinci bölümde ise 292 şiirden oluşan Divan metni ortaya konmuştur. In this study, it's aimed to uncover the Divan, which was published some magazines but not collected so far, is belong to Ahdi, the 16th century poet and book writer. The study consists of two chapters. In the first chapter, the life and literary personality of Ahdi was reviewed and in the second chapter 292 poetry texts arranged. 185

International audience

ÖZETBu çalışmada Sibirya Türklerinden Altay, Hakas, Tıva, Şor ve Yakutlara ait seçili destan metinleri üzerinden kötülük kavramının incelenmesi hedeflenmiştir. Kötülük kavramının fiziki, felsefi, dini ve mitolojik açılardan ele alınmasıyla destan metinleri üzerinden Sibirya Türklerinin kötülüğü nasıl algıladıkları ortaya konmuştur. Çalışmada “Kötülük” önce mahiyeti bakımından ahlaki kötülük, fiziki kötülük ve metafizik kötülük olarak incelenmiş daha sonra kaynakları ve nedenleri, ortaya çıkış biçimleri, sonuçları ve etkileri, kötülükle nasıl mücadele edildiği ve neticeleri incelenmiştir. Sibirya Türklerinden sadece Altay, Hakas, Tıva, Şor ve Yakut Türklerine ait destan metinleri rastgele seçilmiştir. Sibirya Türklerine ait destan metinlerinin sayıca fazla olması, bazılarına ulaşılamaması ve zamansal sınırlılıklar göz önünde bulundurularak araştırmada yalnızca seçilen destan metinleri incelenmiştir. Yapılan tüm bu çalışmalar neticesinde Sibirya Türklerinin yaşam şekilleri ve dünya görüşlerinden yola çıkarak kötülüğe bakış açılarının tespiti yapılmıştır. Sibirya Türklerinin halk kültürüne mal olmuş ve nesilden nesile aktardıkları gelenekleri ve bakış açılarını destan metinleri üzerinden incelemenin ve bu sayede elde edilen sonuçların bundan sonra yapılacak çalışmalarda kolaylık sağlayacaktır. --------------------ABSTRACT ANALYZE THE CONCEPT OF THE BADNESS IN SIBERIAN TURKS EPICS This thesis intends to analyze particular epic texts in the concept of badness from some of the Sibirian Turks; Altai, Khakas, Tuvan, Shor and Yakut. It has been tackled how Siberian Turks perceive badness in the epic texts by taking the concept of badness from the physical, philosophical, religious and mythological perspectives. In this study, "badness" was first analyzed as moral badness, physical badness and metaphysical badness in terms of nature, then its sources and reasons, forms of emergence, consequences and effects, how to combat badness and its consequences. Of the Siberian Turks only these epic texts belonging to Altai, Khakas, Tuvan and Shor Turks were randomly selected. Only selected epic texts have been analyized in the study, considering that the number of epic texts belonging to the Siberian Turks is rather large, some are inaccessible and time limitations. As a result of all these analyzes, the lifestyle of Siberian Turks and their view of badness from the world viewpoints were determined. The traditions of the Siberian Turks, which belong to the folk culture and are transmitted from generation to generation and analyze the points of view through the epic texts and the results obtained at this point will facilitate the future works.

Bu çalışmada Nuruosmaniye Kütüphanesi 4957 nolu şiir mecmûasının (72b- 92b) varaklarının transkripsiyonlu metne aktarımı, nesre çevirisi ve incelemesi yapılmıştır. 4957 nolu şiir mecmûası 254 varaktan oluşmaktadır ve çalıştığımız kısımda 20 varak bulunmaktadır. Bu kısımda Nef’î ve Şeyhülislâm Yahyâ’ya ait şiirler bulunmaktadır.Nef’î’nin kaside, gazel, kıt’a, rubâ’î ve müfretlerinin bulunduğu bölümden sonra Şeyhülislâm Yahyâ’nın gazelleri yer almaktadır. Çalışmamız iki bölümden oluşmaktadır ve ilk bölümünde mecmûaların edebiyat tarihindeki yerinden ve öneminden bahsedilmiş, 4957 numaralı şiir mecmûasının ilgili kısmında yer alan şiirler ve bu şiirlerin şairleri Nef’îve Şeyhülislâm Yahyâ’nın hayatı, eserleri ve sanatları hakkında incelemeler sonucunda elde edilen bilgiler sıralanmıştır. Mecmûanın MESTAP projesine uygun tablosu çıkartılmıştır. Çalışmanın son bölümünde ise sözkonusu varaklarda bulunan kaside, gazel, kıt’a, rubâ’î ve müfretlerin divanla karşılaştırılmış transkripsiyonlu metni ve nesreçevirileri yer almaktadır. --------------------At this study the discriptioned text transfer, prose translation and examination of the foils of poetry magazine no. 4957 (72b-92b) from Nuruosmaniye library hes bee done. The poetry magazine no. 4957 consist of 254 foils and there are 20 foils in the section we study on. There are poems belong to Nef’î and Şeyhülislâm Yahyâ in this section. After the section in which there eulogies, odes , verses, quatrains and uniques of Nef’î, there are odes of Şeyhülislâm Yahyâ. Our study consist of two sections and in the first section, the place and the importance of the magazines in the literature history in mentioned, the poems in the related part of the poetry magazine no. 4957 and the information gathered after the examinations about the lifes, works and art of the poets of these poems, Nef’î and Şeyhülislâm Yahyâ, are listed. The magazine is brought to the table relevant to the MESTAP project. In the last section of our study there are transcriptioned text transfer compared to dewan(divan) and prose translations of eulogies, odes, verses, quatrains and uniques in the foils mentioned.

Çocuk edebiyatı, edebiyatın önemli dallarından biridir. Tarihten günümüze, çocuklara verilen değer ve önem arttıkça, bu alanda gelişmeler yaşanması da kaçınılmaz olmuştur. Gerek dünyada gerekse ülkemizde yıllar içinde yaşanan bu gelişmeler, çocuk edebiyatı alanını da etkilemiştir.Çocuklar, çocuk edebiyatı ürünleriyle etkileşim içine girdikçe başta dil gelişimi ve bilişsel gelişim olmak üzere birçok gelişim alanında gelişme kaydetmektedir. Bu gelişmeler göz önünde bulundurulduğunda bir ülkede yayınlanan çocuk kitabı sayısının ve niteliğinin özellikle okul öncesi ve ilköğretim çağındaki çocukları doğrudan etkilediği söylenebilir. Kitapların resimleri, konuları, ana ve yardımcı karakterleri vb. etkenler çocukların birebir etkileşime girdikleri ve doğrudan etkilendikleri etkenler olarak sayılabilir. Resimli çocuk kitapları çocuğun dil gelişimini destekleyerek ana dilini geliştirmenin yanında, kendi kültürünü, alışkanlıklarını, gelenek göreneklerini ve değerlerini ona aşılayarak çocuğu, toplumun bir parçası olarak hayata hazırlar.Bir ülkedeki çocukların resimli kitapları, o ülkenin kültürüne sahip yazarlar tarafından hazırlanan kitapları ve başka ülkelerden, başka kültürlere sahip yazarların çeviri kitaplarını içermektedir. Çocuklar, gerek yerli yazarlar tarafından yazılmış resimli çocuk kitaplarıyla, gerekse çeviri çocuk kitaplarıyla etkileşime girerek hem farklı kültürleri tanıyabilecek, hem de kendi kültürüne has özellikleri öğrenmiş olacaktır. Kültürler arasında farklılıklar olduğu gibi ortak değerler ve benzerlikler de bulunmaktadır. Bu bağlamda çocuk edebiyatı eserlerinde ortak değerlere yer verilmesinin kaçınılmaz olduğu söylenebilir. Coğrafi olarak yakın yaşamanın getirisi olan ortak kültürel ögeler olmakla birlikte, günümüzde küreselleşmenin de etkisiyle evrensel değerlerin oluşması kaçınılmazdır. Bu durum, edebiyatın bir kolu olan çocuk edebiyatı eserlerinde kolaylıkla görülmektedir. Bütün bunlar göz önüne alındığında yerli ve çeviri çocuk kitaplarının kültüre, evrensel değerlere, farklılıklara yer vermiş olması beklenmektedir. Buradan yola çıkılarak yapılan bu çalışmada, 2013-2017 yılları arası yayınlanan toplamda 55 adet resimli çocuk kitabı incelenerek kültür bağlamında değerlendirilmiştir. Yapılan araştırmada şu sorulara cevap aranmıştır:1. Türkiye'de yayınlanan yerli yazarlar/ressamlar tarafından oluşturulmuş resimli çocuk kitapları ile yabancı yazarlar/ressamlar tarafından oluşturulmuş resimli çocuk kitapları arasında kültürel anlamda farklılıklar ve benzerlikler var mıdır?2. Türkiye'de yayınlanan yerli yazarlar/ressamlar tarafından oluşturulmuş resimli çocuk kitapları ile yabancı yazarlar/ressamlar tarafından oluşturulmuş resimli çocuk kitapları arasında kültürel anlamda farklılıklar ve benzerlikler olmalı mıdır?3. 2013-2017 yılları arasında Türkiye'de yayınlanan yerli ve çeviri resimli çocuk kitaplarının sayıca oranı nedir?Araştırmada, 28 yerli, 27 çeviri olmak üzere toplam 55 resimli çocuk kitabı incelenmiştir. Bu inceleme sırasında araştırmacı tarafından oluşturulan 40 maddelik ölçütler tablosu kullanılmıştır. 3 bölümden oluşan bu ölçütlerin ilk 20 maddesi kültürlemeyle, 21. maddeden 29. maddeye kadar olan bölümü kültürlenmeyle, 30. maddeden 40. maddeye kadar olan bölüm ise kültürleşmeyle ilişkili maddelerdir. Araştırma sonucunda elde edilen yüzdeler yerli ve çeviri kitaplar için ayrı ayrı ve toplam olarak hesaplanmış ve yüzdelikler arasında karşılaştırma yapılmıştır. Araştırma sonucunda yerli ve çeviri resimli çocuk kitaplarının çoğunda evrensel değerlere ya da kültürel ögelere rastlanmıştır. Genel olarak bakıldığında yerli kitaplardaki bu oranın çeviri kitaplara göre daha fazla olduğu söylenebilir. Children's literature is one of the important branches of literature. As value and importance given to children has increased from past to present, new developments in this area have become inevitable. In addition, social, political and economic changes , both in our country and the world , have had an effect on children's literature.As children are interact to literature, they develop in many areas of development, especially language and cognitive development. Considering these influences, it can be said that the amount and quality of children's books published in a country directly affect the children in preschool and primary school age. The pictures, subjects, main and auxiliary characters of the books and similar factors can be counted on as factors in which children directly interact with. Children's picture books support the child's linguistic development and develop his mother tongue, and prepare him for life as part of society by instilling his own culture, habits, traditions and values.Children's picture books in a country include books prepared by authors who have the culture of that country, as well as translated books of foreign writers from other cultures. Children will be able to recognize new and different cultures as well as learn the characteristics of their own culture by reading children's books written by native Turkish writers and foreign translated children's books. There are common values and similarities as well as differences between cultures. In this context, it can be said that the inclusion of common values in children's literature is inevitable. As with the common cultural elements that are the result of geographically close living, it is inevitable that universal values will be created with the effect of globalization. This situation is easily seen in children's literature.Considering all this, it is expected that the native and translated children's books will include culture, universal values and differences. In this study based on this point, 55 children's picture books published between 2013-2017 were examined and evaluated in the context of culture. In this research, answers were sought for the following questions:1. Are there the similarities and differences in the context of culture between children's picture books by Turkish writers and illustrators and those of foreign writers and illustrators?2. Should there be any similarities and differences in the context of culture between children's picture books by Turkish writers and illustrators and those of foreign writers and illustrators?3. What is the ratio of the number of native and translated children's picture books published in Turkey between 2013-2017?In this study, a total of 55 children's picture books, 28 of which were native and 27 of which were translated, were examined. During this study, a table with 40 matter made by researcher was used. The first 20 items of this criterion are cultured, 21 through 29 are cultured, and the 30th to 40th items are related to culturalization.The percentages obtained as a result of the research were calculated separately for native and foreign translated books and compared. As a result of the research, most of the children's books with native and translation picture have been found to have universal values or cultural elements. In general, it can be said that this ratio in native books is higher than in translation books. 162

Bu çalışmada Nuruosmaniye Kütüphanesi 4957 nolu şiir mecmuasının (33b - 53a) varaklarının transkripsiyonlu metne aktarımı, nesre çevirisi ve incelemesi yapılmıştır. 254 varaktan oluşan 4957 nolu şiir mecmuasının çalıştığımız bölümünde Nef’î’ye ait 14 kaside bulunmaktadır. İki bölümden oluşan çalışmamızın ilk bölümünde mecmua ve mecmuaların edebiyat tarihindeki önemine değinilmiş, 4957 numaralı şiir mecmuasının ilgili kısmında yer alan şiirler ve bu şiirlerin şairi Nef’î’nin hayatı, eserleri ve sanatı hakkında incelemeler sonucunda elde edilen bilgiler sıralanmış, kasidelerin sunulduğu devlet adamları hakkında bilgiler verilmiş ve mecmuanın MESTAP projesine uygun tablosu çıkartılmıştır. İkinci bölümünde ise söz konusu varaklarda bulunan kasidelerin divanla karşılaştırılmış transkripsiyonlu metnine ve nesre çevirilerine yer verilmiştir.--------------------In this thesis, for pages 33b-53a in the poetry journal 4957 in the Nuruosmaniye Library, I transcribed the Ottoman script in direct form and then also translated it into narrative form, as well. The poetry journal 4957 that has a total of 254 pages, and the section that I have studied has 14 odes (kaside) composed by Nef’i. The thesis contains two sections. The first section explores the importance of these types of literary journals throughout history of literature and it also includes the odes from the aforementioned section of journal 4957 and a compilation of the life works and art of Nef’i. Additionally, it includes information about various statesmen that these odes were presented to, and the work was prepared using the official guidelines for the MESTAP project. The second section is a comparative study of these poems from the journal versus those in the Divan of Nef’i, and it includes the transliterations and narrative / prose translations of those poems, as well.

Bu çalışma 17. yüzyıl Osmanlı hekimlerinden Hekîm-i Dendânî Mehmed bin Ahmed'in Terceme-i Muhtasar-ı Müfîd fî 'İlmi't-Tıbb adlı Osmanlı Türkçesi tıp eseri üzerinedir. Bu eser, 13. yüzyıl Arap hekimi İbnü's-Süveydî'nin Doğulu ve Batılı dört yüz kadar bilim insanından alıntılar yaparak oluşturduğu Et-Tezkire adlı kitabın bir muhtasarından tercüme edilerek oluşturulmuştur. Çalışma; İnceleme, Metin, Dizin ve Tıpkıbasım olmak üzere dört bölümden oluşmaktadır. İnceleme bölümünde çalışmanın amacı ve yöntemi açıklandıktan sonra eser üzerine yapılan araştırmalarda elde edilen bulgulara yer verilmiş ve metnin yazım özellikleri ile ses bilgisi üzerinde durulmuştur. Metin bölümünde eserin 4b-28b varakları çeviri yazıya aktarılmıştır. Dizin bölümünde çeviri yazıya aktarılan metnin genel dizini oluşturularak sözcükler kullanıldıkları bağlama göre anlamlandırılmıştır. Tıpkıbasım bölümünde ise eserin orijinal metninin kopyasına yer verilmiştir. This study is on the Ottoman Turkish medical work of Terceme-i Muhtasar-ı Müfîd fî 'İlmi't-Tıbb, which is written by the 17th century Ottoman physician Hekîm-i Dendânî Mehmed bin Ahmed. This work is the translation of a shortened version of the 13th century Arabic physician As-Suwaydi's book At-Tadhkira, which is composed citing from about four hundred eastern and western scientists. The study is consisted of four parts: Analysis, Text, Index and Facsimile. In the first part, after the work's aim and method have been explained the findings from the researches on the book have been given. Then spelling features and phonetics of the text have been told. In the second part, the text in the 4b-28b leaves of the work have been transcribed into Latin alphabet. In the third part, the transcribed text's index has been made and the words explained referring to contexts they have been used in. In the forth part, the work's original text has been added. 427

XVII. yüzyıl, Osmanlı müzik kültürü adına gerek nazariyattaki çeşitlilik ve derinlik, gerekse de bestecilik alanındaki üretkenlik ve nitelik açısından adeta bir zirve noktası teşkil etmektedir. Bu dönemde ilk defa Osmanlı müziğine kendine has rengini katan `bestecilik ekollerinin` tespiti, makamların kullanımındaki özgünlük ve bestecilikte kullanılan form çeşitliliği açılarından mümkün olabilmektedir. Buhurîzâde Mustafa Efendi (Itrî) bu dönemle özdeşleşmiş en önemli besteciler arasındadır. Itrî'nin besteleri XVII. yüzyıla has özgün `Osmanlı müzik kimliğini` hem makamsal hem de biçimsel uygulamalar yönünden başarıyla yansıtmaktadır. Bu anlamda Itrî, adeta kendinden önceki ve sonraki dönemler arasında bir `kutup` oluşturmaktadır. Bunun yanında Itrî, tezin yoğunlaşma alanlarından biri olan `Türk Din Mûsikîsi` alanında da, döneme dair birikimi yansıtan en nitelikli besteciler arasındadır. Bu tez çalışması içinde Osmanlı müzik kültürü; Itrî öncesi dönem, Itrî dönemi ve Itrî sonrası dönem olmak üzere, üç bölüme ayrılmış ve literatürde bu dönemleri en iyi yansıtan altı bestekârın Rast makamına ait değişik formlardaki eserlerinin -Türk Din Mûsikîsi'ne dair bestelerin merkeze alınarak- incelenmesi ile dönemlerarası müzikal ilişkiler, değişime dair izler ve sosyal kültüre ilişkin yansımalar tartışılmaya çalışılmıştır. Söz konusu eserlerin incelenmesinde `müzikal analiz` tekniğinden faydalanılarak, her dönemde çok yaygın olarak kullanılan ve makamsal müzik geleneği açısından büyük bir zenginliği yansıtan Rast makamına dair benzerlik ve farklılıklar, besteci tercihleri açısından değerlendirilmiştir. Sonuç kısmında, söz konusu eserlerin makamsal yapıları üzerinde tecrübe edilen döneme has değişiklikler ortaya konarak, Osmanlı müzik kültürüne ve bestecilik geleneğine dair dönemlere özgü tercihler tartışılmış ve Osmanlı müzik geleneğinin bu dönemler içindeki izdüşümü ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Anahtar Kelimeler: Klâsik Türk Müziği, Buhurîzâde Mustafa Itrî Efendi, Itrî, Rast Makamı 17th century, in the name of Ottoman Music Culture, can be considered as a climax both in the variety and depth of theories and in terms of productivity and quality at the field of composition. In this period, for the first time, it has been probable to detect the `écoles of composition` that adds the unique color to the Ottoman music `composer schools of`, used in the compositional originality and authority in the use of forms is possible in terms of diversity.Buhurîzâde Mustafa Itrî Efendi can be considered among the eminent composers that represents his period. His compositions successfully reflect the unique Ottoman music identity of the 17th century, both in musical structures (maqāms) and in practices regarding the forms. On that note, Itrî stands as a pole between his successors and followers. In addition to this, Itrî is among the most qualified composers reflecting the intellectual and cultural background of the period in the field of Turkish Religious Music that forms one of the main focal points of the thesis. In this study, Ottoman music culture, remarkable composers and prominent works have been examined and discussed by dividing into three sections such as `pre-Itrî, Itrî period and post-Itrî period` and the various forms of compositions in the maqām of Rast -with an approach centered at compositions in Turkish religious music-, the musical relations between these periods mentioned, the reflections on social culture and traces of conversion. The similarities and differences in the maqām of Rast, which is widely used in each period and reflects a great richness and substantiality in tradition of this peculiar music structure, have been evaluated regarding the composers' preferences.In the conclusion part, while putting forward the changes applied to the structures of maqāms peculiar to the periods of the Ottoman music culture, the preferences in traditions of composition and culture of music were discussed and the knowledge and heritage of Ottoman music tradition have been revealed. Key words: Classical Turkish Music, Buhurîzâde Mustafa Efendi, Itrî, maqām of `Rast`. 121

Çalışmamızda Nuruosmaniye Kütüphanesi 4957 numarada kayıtlı 254 varak olan ve içerisinde 23 şaire ait gazel, kaside, rubai, beyit, kıt'a gibi çeşitli nazım şekillerinin yer aldığı şiir mecmuasının 93a-123b varaklarında bulunan metin, transkripsiyonlu şekilde hazırlanmış ve metinde bulunan şiirler dipnotta günümüz Türkçesine aktarılmıştır. Çalışmanın başında mecmualar ve mecmuaların Klasik Türk Edebiyatı bakımından önemi üzerinde durulduktan sonra çalışma konumuz olan mecmua tanıtılmış, içerisinde yer alan şairler ve şiirleri tablo şeklinde hazırlanmıştır. Çalışma konumuz olan varaklar arasında yer alan, Şeyhülislam Yahyâ ve Gelibolulu Âlî'ye ait olan 283 şiirin, yayımlanmış divanlarla karşılaştırılmış transkripsiyonlu metni ve çevirileri verildikten sonra bu şairler hakkında bilgiler verilmiş, `Beyitlerle İlgi Bazı İzahat` kısmında beyitlerde geçen kavramlardan bahsedilmiş ve son olarak metinde yer alan deyim ve atasözlerinin dizinine yer verilmiştir. In our study, poems written with the poetical forms of gazel, kaside, rubai, beyit, kıt'a of 23 poets in poetry mecmua numbered 4957 in Nuruosmaniye Library are prepared in transcription alphabet and these poems are translated into contemporary Turkish.After focusing on the importance of classical Turkish literature at the beginning of the work, tables that contain information about poems and poets are demonstrated After the transcriptional texts and translations of 283 poems of Şeyhülislam Yahyâ and Gelibolulu Âlî, information about these poets is given, concepts in couplets are mentioned and finally the indexes of idioms and proverbs in the text constitute the last part of our work. 437

İslam ahlak düşüncesi içerisinde tedbîrü'n-nefs, tedbîrü'l-menzil ve tedbîrü'l-müdün olmak üzere üç ana bölüm halinde bina edilmiş ahlak eserleri ortaya konmuştur. Bu eserlerin birçoğu tahkik yapılarak matbu hale getirilmiştir. Fakat daha ziyade tasavvuf ve tefsir eserleriyle tanınan Abdurrezzâk Kâşânî'nin bu geleneği sürdürerek telif ettiği Tezkiyetü'l-Ervâh an Mevânii'l İflâh adlı eseri, İslam ahlak literatürü içerisinde yeterince bilinmemektedir. Bu tez, yazma halinde iki nüshası bulunan Tezkiyetü'l-Ervâh'ın tahkikini yaparak eseri matbu hale getirip araştırmacıların dikkatine sunmayı amaçlarken, içerik tahlili ile de eserin İslam ahlak düşüncesi içerisindeki yerini belirlemeyi hedeflemiştir. Tezin birinci bölümünde Kâşânî'nin hayatı ve eserleri, ikinci bölümünde ise bireysel ahlak ve şehir yönetimi mevzuları ele alınmaya çalışılmıştır. Üçüncü bölümde de eserin tahkikli metnine yer verilmiştir. In the Islamic moral thought, moral works were built in three main sections, tedbîrü'n-nefs, tedbîrü'l-menzil and tedbîrü'l-müdün. Many of these works have been inspected and published. However, Abdurrezzâk Kâşânî, known for his works of mysticism and tafsir, is not well known in the Islamic morality literature. Kaşani, contributed to this literature with his work titled Tezkiyet al-Ervah an Mevanii'l İflah. This thesis aimed to make the edition criticism through two copies of Tezkiyetü'l-Ervâh. Also aimed to determine the place of the work in Islamic morality literature and to present it to researchers. In the first part of the thesis, the life and works of Kaşanî were examined and in the second part the individual ethics and city administration were tried to be discussed. The third chapter contains the essences for publishing this work and the criticized text. 186

Süleyman Nazif; Servet-i Fünûn topluluğuna mensup olmakla birlikte Tanzimat zihniyetini devam ettirmiş bir şair, yazar ve gazetecidir. 2. Meşrutiyet'in ilanından sonra aktif olarak gazeteciliğe başlamış, 31 Mayıs 1909'da Ebüzziya Tevfik'le Yeni Tasvîr-i Efkâr'ı çıkarmaya başlamıştır. Yazarın 1 Ocak - 31 Temmuz 1909 arasındaki yazılarında ağırlığın siyasi konulara verildiği görülür. Devrin çalkantılı olmasının bunda payı vardır. Siyasi yazıların ağırlık noktasını da Girit meselesi hakkındaki yazılar oluşturur. Sosyal, ekonomik ve kültürel meseleler de bu yazılarda yer bulmuştur. Azınlıkların durumuna değinilmiş, hükümetin azınlıklar konusunda yapması gerekenler belirtilmiştir. Yazar, Osmanlı milletini oluşturan unsurların kardeşçe yaşamaları gerektiğini belirtmiş, herhangi bir etnik grubun kendi menfaatini öne çıkarmasını doğru bulmamıştır. Yazar, ülkenin geleceğini düşünmüş ve dönemin önemli gelişmelerini yorumlarken tarafsız davranmaya gayret etmiştir. İstikbal için endişelendiği her hâlinden belli olan yazar, İttihat ve Terakki hükümetini çekinmeden eleştirmiştir. Osmanlı Devleti'nin güçlü dönemlerinin geride kaldığını, o devirdeki ittifaklardan birine dâhil olunması gerektiğini söylemiştir. Bu dönemdeki son yazılarında, 2. Meşrutiyet'le ortaya çıkan tablonun istibdat devrindekinden çok da farklı olmadığını dile getirmeye başlamıştır. Yazarın devlet adamları hakkındaki görüşleri ve meselelere yaklaşım tarzı hürriyetçi ve meşrutiyetçi kimliğini göstermektedir. Dilde sadeleşmeye karşı çıkan Süleyman Nazif; bu dönemdeki yazılarında oldukça ağır bir dil kullanmıştır. Kelimelerini titizlikle seçmiş, Osmanlı nesrinin yetkin örneklerini vermiştir. Yazılarında edebî sanatlara ve özlü söz niteliğinde cümlelere rastlamak mümkündür. Süleyman Nazif'in yazıları, o devre ışık tutmaları açısından tarihî, sanatkârane bir anlayışla kaleme alınmaları açısından edebî değer taşımaktadır.--------------------Süleyman Nazif is a poet, writer and journalist who member of Servet-i Fünun and pursuance to tradition of Tanzimat. After the declaration of the Second Constitution, he began actively journalism and on May 31, 1909 he and Ebuzziya Tevfik started to publish the Yeni Tasvîr-i Efkâr. From 1 January to 31 July 1909, author's mainly writings are about political matters. Political unrest and chaos at this period was effektive on author's this selection. Many from political writings were about to Crete issue, too. Also on this writings are about to social, economic and cultural issues too. Author writed about to situation of minorities, and what the government needs to do about minorities. He specified necessity of living peacefully of ethnic elements on Ottoman nation, and opposed to that any ethnic group own interests to be prominent. Author thinks about to the future of country and tries to be a neutral on his interpretation of that period's events. Author who worrying about to future, criticises the goverment of Union and Progress fearlessly. He said that the strong periods of the Ottoman State lagged behind, necessity to joining in one of political alliances of that period. İn the last writings at this period, he began saying period of constitutionalism not difference from period of despotism. Author's opinions about to statesmen and his interpretations about to problems, constitute evidence he is libertarian and constitutionalist. Süleyman Nazif who opposed to simplification of language, writed with complicated language in this period. He chosed words meticulously and was successfull at prose of Ottoman. His writings have aphorisms and literary arts. Süleyman Nazif's writings have historical and literary value, because this writings contains informations about to that period and these are artistic.

Bu tezde Abdülganî bin Celîl’in Kitâb-ı Sâ’atnâme eseri üzerinde çalışılmıştır. Tez üç bölümden oluşmaktadır. İnceleme kısmında yazar ve eserin özellikleri hakkında bilgi verildikten sonra eserin bölüm özetleri yapılmış ve ardından gramer incelemesi üzerinde durulmuştur. İkinci bölüm çeviri yazı metnidir. Çeviri yazı alfabesi verildiktensonra çeviri yazı metnine geçilmiştir. Üçüncü bölüm ise dizin bölümüdür. Bu bölümde metnin alfabetik dizini yapılmıştır. Tez, bibliyografya ve eserin orijinal metni ile sonlandırılmıştır.--------------------The thesis is mainly based on Abdülganî bin Celîl’s work called Kitâb-ı Sâ’atnâme. The thesis consists of three main parts. In the examination part, a great deal of information has been given to the writer, his work and the features of his work as well. Also, the chapters of the work have been summarised, and afterward it has been put anemphasis on a grammatical analysis. The second part consists of the transcription text. After mentioning about the transcription alphabet, a further explanation has been given about the transcription text. The third part includes the indexes. In the third part, an alphabetical index of the text is made. The thesis ends with the work’s original text and a bibliography.

Bu yüksek lisans tezinde Mahmud Hasaniy tarafından Özbek Türkçesine tercüme edilen Hüseyn İbn-i İbrâhim Muhammad et Taflisiy'nin Kâmilü't-Ta'bir/Mükammal Tuş Ta'birnâmasi adlı eserinin, 7-61. arası sayfaları üzerinde çalışılmıştır. Tez çalışması `Transkripsiyon, İnceleme, Aktarı, Dizin` olarak dört ana bölümden oluşmaktadır.Girişte yazar ve eser hakkında bilgi verildikten sonra; Transkripsiyon bölümünde, metnin Özbek Kirilinden Latin alfabesine transkripsiyonlu şekli verilmiştir. İnceleme bölümünde teze konu olan bölümün gramer incelemesi yapılmıştır. Aktarı bölümünde, metin Türkiye Türkçesine aktarılmıştır. Son bölümü oluşturan dizinde ise, metinde geçen tüm kelimeler ile birleşik yapılar alfabetik olarak sıralanıp metinde geçen anlamları ile verilmiştir. Dizin Türksözdiz programı ile hazırlanmıştır. Dizinin ardında kaynakça ve orijinal metin yer almaktadır. This MA thesis was conducted on the pages between 7 and 61 of Kâmilü't-Ta'bir/Mükammal Tuş Ta'birnâmasi written by Hüseyn İbn-i İbrâhim Muhammad et Taflisiy, which was translated into Uzbek Turkish by Mahmud Hasany. The thesis is comprised of four main chapters: Transcription, Research, Transition and Index.Following the Introduction, where the author and his work was explained, In the Transcription, the text was given in the form from Uzbek Cyrillic to Latin alphabet. Grammar analysis of the related part of the work was carried out in the Research. The text was translated into Turkish in Transition. In Index, which is the last part of the thesis, all the words and compound structures in the text were listed alphabetically and given with their meanings. The index was formed with the programme Türksözdiz. Following the Index, references and the original text are available. 320

Maktel-i Hüseyin yazma geleneği, vak'anın vukûundan günümüze kadar varlığını sürdürmüş ve edebiyatımızda birçok isim Hz. Hüseyin'in şehâdetini etkili bir biçimde kaleme almıştır. Süleymaniye Kütüphanesi nde Bulunan Bir Maktel - i Âl - i Resûl (Hacı Mahmud Efendi, nr. 4724) başlıklı bir maktel-i Hüseyin çalışması olan bu tezin amacı, maktel-i Hüseyin geleneğini canlı tutmak ve bu vesîle ile yazma eser kütüphanelerinde unutulan eserlerimizi gün ışığına çıkarmaktır. Çalışmanın giriş kısmı, araştırmacılara fayda sağlaması ümidi ile maktel-i Hüseyin'ler ile ilgili bir bibliyografya denemesine ayrılmıştır. Üç bölümden oluşan tezin birinci kısmı, ilgili eserin şekil ve muhtevâ özelliklerine hasredilmiş, ikinci kısımda ilgili eser ile tür içerisinde benzer üç çalışmanın kıyası yapılmıştır. Üçüncü bölüm ise nüsha tavsifi, transkripsiyonlu metin ve nüshaların tenkitli neşrine ayrılmıştır. The tradition of writing maktel-i Hussein, has been written since it happened and many distingushed writers in the literature have touchily indited Hussein's martyrdom. The main purpose of this thesis, a study of a manuscript on maktel-i Hussein named as A Maktel-i Âl-i Resûl in Süleymaniye Library (Hacı Mahmud Efendi no 4724), is to keep alive the spirit of The tradition of writing of maktel-i Hussein and herewith bring to light our written tradition which are unfortunately forgotten as manuscripts in libraries. This work consists of four chapters, an introduction, devoted to a bibliography essay regarding maktel-i Hussein with the hope that future researchers will benefit from it, three chapters. The first chapter includes the shape and content features of the related manuscript. In the second chapter the manuscript and are compared with three similar studies on the same topic. The last chapter is devoted to introduction of the manuscripts, transcriptional text and criticism of the manuscript. 331

Metin kavramında meydana gelen değişimle birlikte sadece yazılı bir eser metin olarak değerlendirilmemiş; müzik, resim, dans, heykel gibi sanatlara ait göstergeler, malzemeler de birer metin olarak okunmaya başlanmıştır. Farklı sanat biçimlerine ait göstergelerin birbirleriyle olan ilişkileri de böylece daha açık bir şekilde okunur hale gelmiştir. Metinlerarasılık kavramının yıllar içinde gelişmesi ve buna paralel olarak göstergelerarasılık kavramının da ortaya çıkmasıyla beraber sanat dalları arasındaki alışveriş işleminin açıklanması kolaylaşmıştır. Böyle bir ilişkinin örneği olarak edebiyat ve müzik yüzyıllar boyu çeşitli açılardan birbirini etkilemiş, birbirlerinin yaratım gücüne, anlatım biçimlerine, malzemelerine, göstergelerine ihtiyaç duymuştur. Özellikle şiir sanatıyla birlikte başlayan bu yolculuk, roman ve tiyatro gibi metinlerle de gelişim göstermiştir. Edebiyat ve müzik arasındaki geniş ilişki roman ve tiyatro gibi edebî metinlerle opera gibi göstermeye dayalı metinler arasındaki sınırlı ilişkiyi de beslemiştir. Böylece hem metinlerarası hem de göstergelerarası bir ilişki boyutuyla bir romandan, bir tiyatro eserinden etkilenerek oluşturulmuş çeşitli opera metinleri ortaya çıkmıştır. Böyle bir ilişkinin örneği Türk edebiyatında da görülmüştür. Türk bestecileri, Türk edebiyatının çeşitli eserlerinden etkilenerek opera metinleri oluşturmuşlardır. Böyle bir işlem yapılırken de edebî metin yenidenyorumlanmış, yeni bir biçimde işlenmiş, böylece güncellenmiştir. Bir edebî metin operaya aktarılırken besteci ve libretto yazarı kimi zaman anametne sadık kalırken, kimi zamanda yorumsal bir üst metin ortaya çıkarmışlardır. Görülmektedir ki Türk edebiyatının roman, tiyatro gibi eserleri, bestecilerin dikkatini çekmektedir.--------------------With the change in the concept of text, not only a written work has been evaluated as text; music, painting, dance, sculpture and etc. The indications belonging to the arts, the materials started to be read as texts. Thus the relationship of the representations of different art forms to each other has become more openly readable. With the development of the concept of intertextuality over the years and the parallelism of the notion of intersemiotic have also made it easier to explain the process of shopping between art branches. As an example of such a relationship, literature and music have been influencing each other for centuries, needed opening each other, creating each other's power, expression, materials. This journey, which started with the art of poetry in particular, has also evolved with texts such as novels and theater. The broad relationship between literature and music has also contributed to the limited relationship between literary texts, such as novels and theater. Thus, a variety of opera texts have been formed, influenced by a novel and a theater work, both in terms of intertextual and graphical relations. The example of such a relationship is seen in Turkish literature. Turkish composers were influenced by various works of Turkish literature and formed opera texts. When such an operation is carried out, the literary text is re-created, processed in a new form, and thus updated. While a literary text is being transmitted to the opera, the composer and the libretto writer have sometimes come up with an interpretive text, while the anamorphism remains faithful. It is seen that the works of Turkish literature such as novels and theater attract attention of composers.

Türk Sineması'nda 1990'ların ikinci yarısından itibaren başlayan hareketlilik, yerli sinemanın yasal düzenlemeye kavuşturulduğu, 2004 yılı 5224 sayılı kanunla daha da artmış ve özellikle 2005 yılından itibaren yerli sinema üretimleri salonları doldurmaya başlamıştır. Gelişen dijital teknolojiyle ve bu gelişmeyle birlikte Türk yönetmenler de korku, animasyon gibi türlerde yeni örneklerini izleyiciyle buluşturmuştur. Türkiye'de ilk uzun metrajlı animasyon film olan 1951 yapımı Evvel Zaman İçinde, banyosu için gönderildiği ABD'de kaybolunca, ilk reel animasyon sinema filmi olarak kabul edilen 1963 yapımı Cicican'dan sonra, sinemalarda gösterime giren uzun metrajlı yerli animasyon film üretimi olmamıştır. 2008 yılında TRT Çocuk'un faaliyetlerine başlaması, yerli çizgi film ve animasyon sinema filmi üretimleri için önemli bir milat olmuştur. Özellikle TRT Çocuk'ta yayınlanan ve büyük beğeni toplayan yerli çizgi filmler, sinema filmi formatında da gösterime girmeye başlamıştır. 2000'li yıllardan itibaren sinemalarda gösterime giren uzun metrajlı ilk Türk animasyon film ise 2009 yılı Eylül ayında vizyona giren Zeytinin Hayali filmi olmuştur ve bu filmden sonra da yerli animasyon sinema filmleri gösterime girmeye devam etmiştir.Günümüzde yerel kültürümüzün aktarım aracı olarak önem verilen, belli kriterler çerçevesinde dönemin hükümet programları, birtakım kanunlar ve kimi zaman da Kültür Bakanlığı, Başbakanlık gibi fonlar ile desteklenen 2000'li yılların Türk animasyon sinema filmleri, bu çalışmada modernleşme kuramları ekseninde incelenmiştir. İncelenen animasyon filmlerde geleneksel ve modern kültürün temsiline ilişkin değerlendirmelerde bulunulmuştur. The mobility in the Turkish cinema has begun to rise after the second half of 1990. This rise accelerated especially with the legal regulations such as the law no. 5224 in 2004. Local cinema products started to fill cinema saloons especially after 2005. With the advancing technology, Turkish directors has started to shoot new film types such as horror movies and animated. The first feature-length animated film of Turkey `Evvel Zaman İçinde` which was shot in 1951 was sent to USA to bath, but it got lost there. After Cicican which was accepted as the first real animated movie of Turkey and which was shot in 1963, no Turkish feature length animated film was shot even today. TRT Çocuk started broadcasting in 2008 and this has become a turning point for Turkish cartoon and animated productions. Especially the cartoons that got credit and that was broadcasted in TRT Çocuk, started to come to theatres. Zeytinin Hayali which was come out in 2009 is the first feature-length animated film of Turkey. After this film, Turkish animated films has continued to come out.Turkish animated films of 2000's which were thought as culture carriers and were supported by government, some regulations and funds of ministry of culture and of prime ministry were examined in the line with the modernization theories in this study. Some evaluations concerning the representation of modern and traditional culture were made in the examined animated films. 373

Mehmet Salāhí Bey, 1856-1910 yılları arasında yaşamış, hayatının son dönemlerine dek çeşitli memurluklarda bulunmuştur. Hazırladığımız bu tezde Salāhí'nin dönemini ve hayat şartlarını göz önünde bulundurarak 2020 sayfadan müteşekkil Kāmūs-ı Osmāní adındaki sözlüğünün, Latin harflerine aktarımı yapılmıştır. Bahsi geçen sözlüğün birinci, ikinci, üçüncü cildi h.1313 senesinde İstanbul'da Mahmud Bey Matbaası'nda, `j` harfinden başlayan dördüncü cildi ise yine aynı matbaada h.1322 senesinde basılmıştır.Farsça, Arapça, Fransızca, Yunanca, İtalyanca, İngilizce gibi dillerden barındırdığı kelimelerle Osmanlıcanın geniş kelime hazinesini yansıtan bu sözlüğün en bariz özelliklerinden birisi de içerisindeki beyit örneklerinin, müellifin ve dönemin sanat zevkine ışık tutuyor olmasıdır. 9.000'i aşkın büyük bir nazım ve nesir seçkisi barındıran bu eserdeki beyitlerin divanlar içerisindeki -bulabildiğimiz- künyeleri hazırlanmıştır. Madde başı olan kelimelerin; eski Türk edebiyatında yaygın, mecaz-kinayeli ve nadir kullanım şekilleri sanatsal bir ahenkle yan yana gelir. Üstelik şairlerin bugün divanlarında dahi olmayan bazı beyitleri, Kāmūs-ı Osmāní'de hālā barınmaktadır. Çalışmamız ve gayretlerimizle Latin harflerine aktarılan, Osmanlıcanın en bilindik sözlüklerinden biri olma özelliğine sahip Kāmūs-ı Osmāní; edebiyat ve kültür dünyamızda artık daha aktif kullanım kazanacaktır. Mehmet Salahi Bey had lived between 1856 and 1910, he had worked as a clerk in various offices until his death. In this thesis Kāmūs-ı 'Osmāní Dictionary, which is composed of 2020 pages, was transcribed into Latin letters by taking into account the period of Salahi and his living condition. The first, the second and the third volumes of the dictionary was published in 1313 A. H. in Mahmut Bey Printing house in Istanbul but the forth volume, which begins with the letter`j` was also published in the same place in 1322 A. H. One of the most fundamental characteristics of this dictionary, which reflects the rich vocabulary of the Ottoman language with the words from Persian, Arabic, French, Greek, Italian, and English, is that the example couplets within it illuminate the artistic taste of its author and the period. There are more than 9.000 prose and poetry selection in this work. The references-as far as we can find- of the couplets in diwans were prepared. The forms of the use of entries such as common in Old Turkish Literature, metaphorical and ironical and unusual are juxtaposed with an artistic harmony. Moreover, some couplets of the poets that are not even exist in their diwan still reside in Kāmūs-i 'Osmani. Kāmūs-ı Osmāní, which has the characteristic of being one of the most known dictionaries of the Ottoman language, was converted into Latin letters with our hard work and efforts. It will be used actively in our cultural and literature world. 2190

Bu yüksek lisans tezinde; yakınçağ Osmanlı coğrafyasında yabancıların tertip ettiği ve etmek istediği müzikal faaliyetler ile teşkil ettiği ve etmek istediği musiki cemiyetleri incelenmiştir. Araştırmada, Osmanlı Arşivi vesikaları merkeze alınmıştır. Araştırma sonucunda, konserlerin sadece bir kültür-sanat etkinliği olmadığı aynı zamanda; eğlence, sosyal yardım ve devletler arası dostluk ilişkilerini pekiştirme amacına hizmet ettiği görülmüştür. Bu bağlamda, devlet adamları ile yabancı sanatçılar ve onları himaye eden elçileri arasında yoğun temaslar izlenmiştir. Benzer ilişki, resmi kurumlar ile musiki cemiyeti idarecileri ve üyeleri arasında da görülmüştür. Ancak süreç içerisinde özellikle XIX. yüzyıl sonlarından itibaren konserlerin ve birtakım cemiyetlerin, provokatif gayelerle ayrılıkçı amaçlara hizmet edecek bir paravan gibi kullanılması, Bâbıâli’nin bunlara yaklaşımında değişikliğe sebep olmuştur. Bu sebeple milliyetçi-ayrılıkçı akımlar ve bu yönde faaliyet gösteren kişi ve kurumlar yakından izlenmiş, bunların faaliyetlerini engelleyecek hukuki düzenlemeler yapılmıştır. Nihayet, bölgedeki idareciler ve güvenlik güçlerinin de desteğiyle denetimin ve kontrolün arttırılması yönünde yoğun çaba gösterilmiştir.--------------------In this master’s thesis; the musical activities which were organized, wanted to be organized and the musical groups that were constituted, wanted to be constituted by the foreigners in the modern age Ottoman geography were touched upon. In the study, records of Ottoman Archive were taken to the centre. As a result of the research, it was seen that the concerts were not just a culture-art event; at the same time the concerts served the purposes of entertainment, social assistance and strengthening interstate friendship. In this context, intense contacts were observed between the statesmen, foreign artists and ambassadors protecting them. Similar relationship was seen among the official institutions, the musical group administrators and members. However, especially towards the end of the XIX. century; the use of concerts and certain societies as a screen to serve separatist purposes with provocative goals caused a change in Sublime Porte’s (Bâbıâli) approaching to them. For this reason, nationalist-separatist movements and the people and institutions that operated in this direction were observed closely, legal arrangements were acted to prevent their activities. Finally, intensive efforts were fulfilled to increase supervision and control with the support of administrators and security forces in the region.

International audience

XV. Yüzyıl Şairi Habîbî ve Dîvânı adlı bu çalışmada, XV. yy Azerî sahası şairi Habîbî'nin, çeşitli mecmualarda ve çeşitli kaynaklarda dağınık şekilde bulunan şiirleri toplanmış ve bir Dîvân metni oluşturulmuştur. Çalışmamız iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde şairin hayatı ve edebî kişiliğiyle ilgili değerlendirmeler yapılmıştır. İkinci bölümde ise Habîbî'nin 57 şiirinin günümüz Türkçesine çevirisinin yapıldığı metin kısmı vardır. The work, named `15th Century Poet Habibi and his Divan`, is a collection of the 15th century Azerbaijani poet Habibi's poems, scattered between magazines and various other sources. The study consists of two chapters. In the first chapter, the life and literary personality of Habibi was handled, and in the second chapter consist of the texts of Habibi's 57 poems which were translated to modern Turkish. 98

Küreselleşme mefhumu hayatın her alanında olduğu gibi sinemada da etkisini göstermektedir. Filmler yalnızca yapım, dağıtım ve gösterim aşamaları ile değil, kültürün globalleşmesinden dolayı da ulusal bağlamlarından uzaklaşabilmektedir. Küreselleşme kavramı yeryüzündeki halkların birbiri ile yakınlaşmasını tarif etmek için kullanılsa da onlar arasındaki güç ilişkisini büyük oranda muğlaklaştırır. Bu muğlaklık Afrika sinemasının Avrupa ile kurduğu ilişkilerde kendisini fazlasıyla göstermektedir. Yaşadığı sömürüden dolayı kendi filmlerini üretebilmek için 1960'ları beklemek zorunda kalan kıta, günümüzde öz kaynakları yetersiz olduğu için kıta dışından desteklere fazlasıyla bel bağlamış durumdadır. Bu da onu, sinemanın küresel doğasını vurgulamak için literatürde yerini alan ulusötesi sinema kavramı üzerinden okumamıza imkan tanımaktadır. Biz de bu çalışmamızda, ulusötesi sinema kavramı aracılığıyla, filmlerini Avrupa fonları ile gerçekleştiren ve onları çoğunlukla Avrupa'da faaliyet gösteren televizyon kanalları, film festivalleri ve sinema salonları vasıtasıyla seyirciyle buluşturabilen Moritanyalı sinemacı Abderrahmane Sissako'nun sinemasını inceledik. Çalışmamızın sonucunda, Abderrahmane Sissako'nun Frankofon Afrika ülkelerindeki sinema pratiği ile doğru orantılı bir şekilde güçlü bir Avrupa etkisine sahip olduğunu gözlemledik. The notion of globalisation shows its effect on cinema, as on every part of the life. Films are alienated from their national contexts not only because of the stages of production, distribution and screening but also the globalisation of culture. Although the word 'globalisation' is used to represent the integration among people of different nations, it substantially blurs the power relations between them. This ambiguity shows itself strongly in the relations that African Cinema have with Europe. Today the African continent, which had to wait until 1960s to produce its own films, highly relies upon supports that come from outside of the continent. And this allows us to read African Cinema through the eye of transnational cinema concept which makes its way into the literature to emphasize the global nature of cinema. Here I, with the help of transnational cinema concept, viewed the complicated relationship between Africa and Europe, that lasted until the first years of cinema, through the eye of Mauritanian filmmaker Abderrahmane Sissako who makes his films with European funds and usually can only bring his movies to the audience via TV channels, film festivals and movie theaters operating in Europe. As a result of my study, I observed that Abderrahmane Sissako has a strong European touch on his movies which is directly proportional to the cinematic practice in the Francophone African countries. 218

International audience

International audience

International audience

Actes du colloque international Figure dell'anomalia: la costruzione del personaggio del delinquente, dello straniero e dell'eccentrico tra letteratura, diritto e scienze mediche, , Bologne 8-9 juin 2015.; International audience

International audience

Black Popular Music in Britain Since 1945 provides the first broad scholarly discussion of this music since 1990. The book critically examines key moments in the history of black British popular music from 1940s jazz to 1970s soul and reggae, 1990s Jungle and the sounds of Dubstep and Grime that have echoed through the 2000s. While the book offers a history it also discusses the ways black musics in Britain have intersected with the politics of race and class, multiculturalism, gender and sexuality, and debates about media and technology. Contributors examine the impact of the local, the ways that black music in Birmingham, Bristol, Liverpool, Manchester and London evolved differently and how black popular music in Britain has always developed in complex interaction with the dominant British popular music tradition. This tradition has its own histories located in folk music, music hall and a constant engagement, since the nineteenth century, with American popular music, itself a dynamic mixing of African-American, Latin American and other musics. The ideas that run through various chapters form connecting narratives that challenge dominant understandings of black popular music in Britain and will be essential reading for those interested in Popular Music Studies, Black British Studies and Cultural Studies.

2014 saw the long-awaited first publication of Elizabeth Harrower’s final novel, 'In Certain Circles', written nearly four decades earlier and withdrawn by the author shortly before its scheduled publication by Macmillan in 1971. This belated publication itself enacted a form of literary revival, not least in bearing the impress of international endorsement in the form of a “Rediscovering Harrower” essay by James Wood in the New Yorker. Just ahead of this publication, Harrower said in an interview with Susan Wyndham that part of the reason she withdrew the novel from publication might have had to do with the death of her mother, which had left her “frozen” with grief; she also claimed to have forgotten the novel, and to be no longer interested in it, or in her writing life, or indeed in writing at all.

Creuset, réceptacle, confident, le journal abrite ce qui ne peut ou n'ose se dire. Lorsque la société entre en crise, notamment durant les périodes de guerre, il est l'un des derniers espaces de liberté dont l'individu dispose pour exprimer son désaccord ou sa révolte. Ce livre, fruit d'une recherche collective, se concentre sur un corpus de journaux des XIXe et Me siècles, y étudiant comment la politique et la sexualité y sont évoquées par les auteurs. Au fil des pages, on découvre la façon dont ceux-ci ont vécu leur orientation, leur condition ou leur engagement, en particulier lorsque ces derniers étaient en contradiction avec le discours dominant. On voit ainsi se dessiner les mécanismes de résistance intérieure mis en oeuvre, avec plus ou moins de succès, quand l'identité, l'intégrité ou les repères de la vie ordinaire sont menacés. Cette plongée au coeur du journal personnel, dans sa dimension intime - mais également historique et sociale -, associe des oeuvres devenues classiques, tel le Journal d'un voyageur de George Sand ou celui d'Adèle Hugo, à des textes trop rarement étudiés (journal de Jocelyne François, de Micheline Bood), redécouverts (journal d'Hélène Berr, d'Hélène Hoppenot, de Mary Martin) ou encore inédits (journal du banquier Christian Lazard sous l'Occupation, de l'écrivain Yves Navarre, journaux d'exode déposés à l'Association pour l'Autobiographie)."

Creuset, réceptacle, confident, le journal abrite ce qui ne peut ou n'ose se dire. Lorsque la société entre en crise, notamment durant les périodes de guerre, il est l'un des derniers espaces de liberté dont l'individu dispose pour exprimer son désaccord ou sa révolte. Ce livre, fruit d'une recherche collective, se concentre sur un corpus de journaux des XIXe et Me siècles, y étudiant comment la politique et la sexualité y sont évoquées par les auteurs. Au fil des pages, on découvre la façon dont ceux-ci ont vécu leur orientation, leur condition ou leur engagement, en particulier lorsque ces derniers étaient en contradiction avec le discours dominant. On voit ainsi se dessiner les mécanismes de résistance intérieure mis en oeuvre, avec plus ou moins de succès, quand l'identité, l'intégrité ou les repères de la vie ordinaire sont menacés. Cette plongée au coeur du journal personnel, dans sa dimension intime - mais également historique et sociale -, associe des oeuvres devenues classiques, tel le Journal d'un voyageur de George Sand ou celui d'Adèle Hugo, à des textes trop rarement étudiés (journal de Jocelyne François, de Micheline Bood), redécouverts (journal d'Hélène Berr, d'Hélène Hoppenot, de Mary Martin) ou encore inédits (journal du banquier Christian Lazard sous l'Occupation, de l'écrivain Yves Navarre, journaux d'exode déposés à l'Association pour l'Autobiographie)

The thesis examines Bolivian fiction written about the war with Paraguay (1932-35), known as the Chaco War. The study takes two different perspectives: the first considers the fiction as works of literature, and studies three major aspects of fictional writing: narrative organization, characterization arid figurative language, in order to investigate the constraints imposed upon writers who produce fiction about an historical event, (in this instance a military conflict). The second perspective views the works of fiction as historical documents and assesses their informative value by comparing factual information supplied in the novels with that provided in historiographical accounts and also by examining the kind of information which is the peculiar contribution of fiction to the understanding of an historical event. These two examinations are undertaken in Chapters V and VI respectively, and constitute the main body of the thesis. In order to place them in a wider context, the thesis considers previous critical studies of Chaco War fiction (in the Introduction). There follows a study of the relationship between the writing of contemporary history and documentary fiction (Chapter I), a brief summary of the Chaco War (Chapter II), an examination of some possible influences and precedents (Chapter III) and a survey of the writers and the works of Bolivian fiction of the Chaco War (Chapter IV). The conclusion suggests that the problems encountered by writers of documentary fiction are those faced by any naturalist writer, compounded here by the nature of the subject matter. If they cannot fully succeed on an artistic level, however, these works do provide a view of the historical facts of the war which is reasonably accurate. In addition they lead to a distinctive understanding of the war as an historical experience which no historiographical work can produce.

The present study opens up the field of Catalan connections with English literature. The importance of Edwardian influences on the general transmission of English authors and works is demonstrated. Original data on the reception of G.K. Chesterton, the Edwardian figure with a most remarkable impact in Catalonia, is brought to light (Chapter 1, Appendix 1), followed by discussion of the presence of H.G. Wells and G.B. Shaw and an account of the reception of Well's early fiction (Chapter 2); their influence sheds new light on the aspiration of an élite to modernise Catalan culture. Catalan translations of English fictional works produced in the period 1918-38 (Chapter 3, Appendix II) are linked to the reception of the roman anglais in the context of the crisis of the roman à thèse, and the meditating influence of French criticism is revealed. The values of romance, adventure, and the common man (from Defoe to Stevenson, from Stevenson to Conrad) constitute the recurrent thread associated with the English tradition and with the Edwardian fictional canon, as these were mediated from France to Catalonia. This panorama of transmission enhances an understanding of Catalan views of the novel, in the light of Edwardian values (Chapter 4), as exemplified in Carles Riba's critical appraisal of two Catalan authors, in the appeal of Joseph Conrad's narrative technique and its influence on J.M. de Sagarra, as well as in the comparison of Frank Swinnerton's Nocturne (a best-seller of 1917) and its Catalan counterpart, M. Teresa Vernet's Les algues roges. This thesis also includes a chronology of the reception of Chesterton and a list of Catalan translations of English works of fiction.

The thesis examines Greek short stories written and published since the fall of the dictatorship in Greece in 1974, a year marking the beginning of the country's increasing opening to western lifestyles, mentalities and preoccupations. The present research explores two questions: How do Greek short stories of this period respond to the challenges of the postmodern condition, and what is the picture of the postmodern that one could draw from these texts. To this goal more than a hundred short stories are examined, by Sotiris Dimitriou, Michel Fais, Rhea Galanaki, E. Ch. Gonatas, Yiorgos loannou, Christophoros Milionis, Dimitris Nollas, I. Ch. Papadimitrakopoulos, Ersi Sotiropoulou, Christos Vakalopoulos, and Zyranna Zateli. The thesis is structured on a thematic basis, studying the major themes of reality and the subject, in order to evaluate the kind and degree of subversion that this fundamental bipolar axis of modern thought is undergoing in the postmodern condition. The readings are informed by contemporary theory, ranging from microhistory and Bakhtinian dialogism to poststructuralism and deconstruction, Levinas's ethical theory and Wittgensteinian language games. The textual analysis reveals that the traditional notion of reality as a unified totality is coming under severe strain; the critique mounted by the texts ranges from negative recognition of cosmological plurality through epistemological failure to an increasingly positive recognition of multiple incommensurate universes, be that by means of metafiction or, more radically still, a magic realism that transcends the world of the text to imbue performatively the world of the reader. The reality of the past in the form of historical truth is another target of scrutiny, as the unearthing of multiple insignificant, private and a-systemic events undermines the formerly dominant monolithic representations of the past and uncover its discursive construction, thereby facilitating the emergence of marginal historical subjects by means of fictional terms. Accordingly, the subject is no longer represented as a dominant and autonomous agent but as discursively constructed within a web of power relations. Yet this predicament creates the potential for a narrative identity and an alternative ethics founded on the acknowledgment of difference and interpersonal relations. Lastly, games, and especially language games, as a particular trope of merging reality and the subject, signal the cultural determination of irredeemable difference and plurality that is a constant in postmodern critique. Apart from suggesting the significance of the texts studied and proposing novel approaches to them, the thesis also promotes the re-evaluation of the short story as a genre in the study of the contemporary, while at the same time offering a detailed account of particular instances of postmodern critique on the fundaments of modern thought.

Gregory was the first monk to be pope; proverbially, he would have preferred to have remained a monk; the audience he addressed was almost always made up of monks. However, no sustained attempt has been made to establish the contexts for Gregory as a monastic writer. The thesis represents an initial attempt to do so, and in particular, to question the image of Gregory as a monk unable to cope with the assumption of episcopal power.The sources principally chosen for study are as follows: Augustine's Praeceptum; Cassian's Institutes and Conferences; the writings of the early Lerins circle; the Sermons and Rules of Caesarius of Aries; the Rule of St. Benedict, together with the Rules of the Master and Eugippius of Lucullanum. The thesis has been structured as a series of comparisons between these texts, and the situations in which they were produced, with Gregory's writings and his situation in late sixth century Rome.Gregory's ecclesial and eschatalogical perspectives, to which he adhered before papal election, are seen to set him apart from earlier monastic writers, and into confrontation with contemporary ascetics and clerics, the Roman clerical establishment in particular.These aspects of Gregory's thought are related to his rhetorical performance, and the voice he develops is compared to those of earlier ascetics. It is argued that the central concern of the texts considered is that of language: western ascetic projects are seen to focus on holiness of rhetoric, especially in the sixth century. In choosing to speak and write primarily as an exegete, Gregory signalled that he did not wish to contribute to the Gaulish or Italian monastic cultures developing around written Rules. He was concerned instead to articulate a personal holy authority.