Search

Bakgrunn: Høy strykprosent og lav snittkarakter på eksamen i anatomi, fysiologi og biokjemi (AFB) skaper bekymring og spørsmål om sykepleierstudenter har tilstrekkelig kunnskap i naturvitenskapelige fag. På bakgrunn av dette ansatte Oslomet – Pilestredet læringsassistenter for å forbedre undervisningen i AFB i obligatoriske seminargrupper. Sammen med en vitenskapelig ansatt inngikk de i forskergruppen, som utviklet, gjennomførte og evaluerte et revidert undervisningsopplegg i AFB, basert på near-peer teaching (NPT). Vi ønsket å undersøke hva som karakteriserer læringsassistentene og deres undervisning, som bidrar til at sykepleierstudenter lærer AFB. Hensikt: Fremskaffe kunnskap om gvordan sykepleierstudenter får hjelp til å lære AFB med læringsassistenter i obligatoriske seminargrupper. Metode: I denne studien analyserte vi kvalitative data fra anonyme skriftlige tilbakemeldinger (n = 55) og tre fokusgruppeintervjuer (n = 22) fra førsteårsstudenter i de tre seminargruppene (N = 71) som var ledet av de seks læringsassistentene. Dataene ble analysert ved hjelp av Graneheim og Lundmans kvalitative dataanalyse. Resultat: Sykepleierstudentene opplevde at undervisning med læringsassistene hjalp dem med å lære AFB. Trekk ved læringsassistentene som studentene opplevde som positivt, var at de 1) hadde eksamensrelevant kunnskap og faglig engasjement, 2) forsto studentene og bidro til et godt klassemiljø, og 3) brukte gøyale og kreative metoder. Det som hemmet læring, var at de brukte for mye tid på utprøving og ikke koordinerte undervisningen med forelesningene. Konklusjon: Læringsassistentenes kombinasjon av faglig dyktighet, sosialt engasjement og kreative læringsmetoder reduserte sykepleierstudentenes sperrer mot å lære naturvitenskap og ga dem eierskap til AFB. Læringsassistentene skapte trygge læringsmiljøer og bestemte tempo og retning, noe som reduserte ubehaget ved å lære komplisert fagstoff og økte sykepleierstudentenesmulighet til å utnytte sitt læringspotensial. Selv om læringsassistentene manglet pedagogisk utdanning og hadde kommet kort i eget studieløp, viser studien at de kan utgjøre en ressurs som sykepleierutdanningene bør bruke for å møte utfordringen med for lavt kunnskapsnivå i AFB hos sykepleierstudentene.

Belajar Anatomi Faal Dengan Menggunakan Media Interaktif Power Point Untuk Meningkatkan Hasil Pemahaman Siswa Terhadap Pembelajaran Ipa Sd Kelas 5 Sdn Sukabumi I Probolinggo Penelitian ini bertujuan untuk mengetahui pengaruh media interaktif dan motivasi terhadap hasil belajar anatomi. Anatomi (susunan tubuh) adalah ilmu yang mempelajari susunan tubuh dan bentuk tubuh atau dikenal dengan ilmu ulai. Fisiologi (faal tubuh) ilmu yang mempelajari faal (fungsi) bagian tubuh dari alat atau jaringan tubuh. Anatomi tubuh manusia tersusun atas sel, jaringan, organ, dan sistem organ, sistem organ merupakan bagian yang menyusun tubuh manusia. Sistem ini terdiri dari berbagai jenis organ, yang memiliki struktur dan fungsi yang khusus. Masing – masing sistem organ saling tergantung satu sama lain, baik secara langsung maupun tidak langsung. Penelitian dilakukan untuk mengukur sejauh mana pengetahuan peserta didik tentang anatomi faal sebagai perbandingan akan kebutuhan utama dari objek penelitian dengan mengumpulkan data – data yang ada di lapangan. Penelitian ini menggunakan jenis metode kualitatif dan kuantitatif, yang terdiri dari metode diskusi, ceramah, dan tanya jawab yang diikuti oleh 65 siswa. Untuk data yang telah didapat, diperoleh melalui pengamatan mahasiswa, dalam bentuk pemberian pertanyaan, diskusi, dan pertanyaan spontan dari peserta didik SDN SUKABUMI I kota Probolinggo. Untuk memperluas wawasan terhadap meningkatkan pemahaman pembelajaran IPA SD siswa siswi kelas V di SDN SUKABUMI I kota Probolinggo tentang anatomi faal . Hasil penelitian menunjukkan peningkatan pengetahuan peserta didik semakin mengenal struktur tubuh manusia dari pembelajaran IPA Anatomi Faal, dengan mereka memiliki pengetahuan dasar maka kedepannya akan lebih mudah penerapan dari kegiatan keseharian sebagai bekal mereka untuk menuju ke tingkat Pendidikan yang lebih tinggi. Dari data yang didapatkan, maka kami merekomendasikan kepada pihak sekolah untuk lebih mengenal struktur tubuh manusia.

Paper ini dibuat untuk memenuhi tugas dalam mata kuliah Penulisan Artikel Ilmiah dengan Menulis sebuah paper mengenai penggabungan dua atau lebih bidang di bawah disiplin Biologi. Dalam tugas ini menggabung bidang Struktur dan perkembangan tumbuhan dengan Ekologi tumbuhan. Uji Marka Anatomi Schima wallichii (DC.) Korth. (Puspa) sebagai Tanaman Revegetasi Lahan Pasca tambang. Hasil dari penelitian ini dapat menunjukkan karakter dan kualitas Puspa sehingga restorasi ekosistem dapat terlaksana.

Aksesuar kemikçikler ve sesamoid kemikler, ayakta çeşitli hastalıklara neden olan ve kırıkları taklit eden kemikleşmesini tamamlamış kemik yapılardır. Radyografilerde tesadüfen keşfedilirler ve çoğu zaman gözden kaçırılarak yanlış teşhislere yol açarlar. Bu nedenle, acil servise ayak ve ayak bileği şikâyeti ile başvuran hastaların radyografi görüntülerinde aksesuar kemikçik ve sesamoid kemiklerin görülme sıklığının belirlenmesi amaçlandı. Acil Servisi başvuran hastalara ait anteroposterior, oblik ve lateral ayak grafileri (506) retrospektif olarak değerlendirildi. Aksesuar kemikçiklerin ve sesamoid kemiklerin varlığı, prevalansı, bir arada bulunuşu ve dağılımı cinsiyete ve ekstremite tarafına göre detaylı olarak analiz edildi. 506 ayak grafisinde, %18.4 oranında aksesuar kemikçik, % 86.4 oranında sesamoid kemik tespit edildi. En yaygın aksesuar kemikçikler; os naviculare accessorium (%11.5), os peroneum (%3.6), os trigonum (% 1.8), os supranaviculare (%0.4), os vesalianum (%0.2), os supratalare (%0.2), os subfibulare (% 0.6) ve os calcaneus secundarius (%0.2)’tur. Radyografilerin %86.4'ünde halluks sesamoid gözlemlendi. Halluks’un interfalangeal sesamoid kemiği, radyografilerin %2'sinde görüldü. Metatarsofalangeal sesamoid kemik insidansı MTP II’de % 2, MTP IV’te % 0.4 ve MTP V’te % 6.7 olarak bulundu. Çalışmanın sonuçları literatürde belirtilen aralıklarda olmasına rağmen, çalışma grubunun farklı populasyon ve yaş gruplarından oluşması ve sadece acil servise başvuran hastaların dahil edilmesi nedeni ile diğer literatür raporlardan önemli ölçüde farklı göstermektedir., Accessory ossicles and sesamoid bones are bone structures that have completed ossification that mimic fractures and cause various diseases in the foot. They are discovered by chance on radiographs and are often overlooked, and lead to misdiagnosis. For this reason, it was aimed to determine the frequency of the accessory ossicles and sesamoid bones in the radiographic images of the patients who were admitted to the emergency department with foot and ankle complaints. Anteroposterior, oblique and lateral foot radiographs of patients (506) admitted to the Emergency Service were evaluated retrospectively. The presence, prevalence, coexistence and distribution of accessory ossicles and sesamoid bones were analyzed in detail according to gender and extremity sides. In 506 foot radiographs, accessory ossicles were detected in 18.4% and sesamoid bones in 86.4%. The most common accessory ossicles were accessory navicular (11.5%), os peroneum (3.6%), os trigonum (1.8%), os supranaviculare (0.4%), os vesalianum (0.2%), os supratalare (0.2%), os subfibulare (%0.6) ve os calcaneus secundarius (%0.2). We observed hallux sesamoid in 86.4% of radiographs. Interphalangeal sesamoid bone of the hallux was seen in 2% of radiographs. Incidences of MTP I were found as 2% in the MTP II, 0.4% MTP IV and 6.7% MTP V. In conclusion, although the results of the study are within the ranges stated in the literature, they differ significantly from other literature reports because the study group consisted of different population and age groups and only patients who applied to the emergency department were included.

In this study, analysis of morphological, anatomical and ecological character of subsp. of the Salvia candidissima species which belong to family of Labiatae have been determined. In morphological studies of this species, parts of stem, leaves, flower and fruit have been measured. In anatomical investigations of this species have been taken from root, stem, leaves by microtom and hand. These sections have been painted and made constant slide. Afterwards, photographs of these preparations were taken with the help of a camera microscope and detailed anatomical examinations were made. Stomatal characteristics have been examined by section taken superficial from these plants leaves and stomatal index has been calculated., Bu çalışmada Lamiaceae familyasına ait Salvia candidissima Vahl türüne ait S. candidissima subsp. candidisma ve S. candidissima subsp. occidentalis alt türleri morfolojik, anatomik, ve tohum mikromorfolojisi açısından değerlendrilmiştir. Morfolojik çalışmalarda alt türlerin; gövde, yaprak, çiçek ve meyve kısımlarının ölçümleri yapılmıştır. Anatomik incelemelerde, türün kök, gövde ve yapraklarından, mikrotom ve el ile kesitler alınarak boyanmış ve daimi preparatlar haline getirilmiştir. Daha sonra kameralı mikroskop yardımıyla bu preparatların fotoğrafları çekilerek, ayrıntılı anatomik incelemeler yapılmıştır. Bitkilerin yapraklarından yüzeysel kesitler alınarak stoma özellikleri incelendi ve stoma indeksi hesaplanmıştır.

Amaç: Ulusal Çekirdek Eğitim Programı tıp fakültelerindeki eğitim seviyesinin standartların üzerinde tutulmasına yardımcı olması amacıyla 2002 yılından bu yana geliştirilmektedir. Mezuniyet öncesi tıp eğitimi çekirdek eğitim programının 2020’de yayınlanan son versiyonunun temel bilimlerde sürdürülen eğitime uyarlanması gerekmektedir. Tıp eğitimi alanında temel tıp bilimlerindeki müfredatın ulusal çekirdek eğitim programına uyumu ihtiyacına dayanarak planlanan bu çalışma Türk Anatomi ve Klinik Anatomi Derneği Yönetim Kurulu’nun kararı ile tıp fakültelerinde uygulanan anatomi ders içerikleri ile Mezuniyet Öncesi Tıp Eğitimi Ulusal Çekirdek Eğitim Programı ‐ 2014 uyumunun sağlanması amacıyla yapılmıştır.Yöntem: Çalışmanın planlamasında anatomi eğitiminde genel olarak kullanılan “sistematik anatomi eğitimi yaklaşımı” esas alınmış, hazırlanan rapor Anatomi-ÇEP 1.sürüm olarak adlandırılmış, yeni sürümlerin bu rapor üzerinden geliştirilerek güncel tutulmasına yönelik çalışma planı yapılmıştır. ULUSAL-ÇEP ile uyum listelerinin oluşturulmasında anatomi anabilim dalı öğretim üyelerinin katıldığı çalıştaylar yapılmıştır. Oluşturulan uyum listelerinin kabulünde ise anatomi eğitimi veren öğretim üyelerinin katıldığı konsensüs anketlerinden yararlanılmıştır.Tıp eğitimindeki temel anatomi ders içeriklerinin saptanmasında uluslararası kabul görmüş “Terminologia Anatomica” referans alınarak ana ve alt başlıkları saptanmıştır. Bulgular: Süreç içinde iki çalıştay yapılmış, bu çalıştaylarda "Mezuniyet Öncesi Tıp Eğitimi Ulusal Çekirdek Eğitim Programı- 2014"’de yer alan “Çekirdek Hastalıklar ve Klinik Problemler” ile anatomi konularının ilişkileri saptanmıştır. “Çekirdek Hastalıklar ve Klinik Problemler” listesinin alfabetik sıralı olması nedeni ile anatomi ders içeriklerine göre sistematik düzende listeler yeniden oluşturulmuş, listeler Anatomi Anabilim dallarında görev yapan öğretim üyelerinin iki kez görüşlerine sunularak konsensüs kararı alınmıştır. Konsensüs sonucu %80 ve üzerinde kabul gören listeler “Anatomi-ÇEP 1.sürüm” adı altında internet üzerinden yayımlanmıştır. "Anatomi-ÇEP 1.sürüm’de" "UÇEP2014"’te yer alan temel hastalıklar ile anatomi eğitimindeki temel konuların uyumu sağlanmış olmasına rağmen semptom ve durumlar ve temel hekimlik uygulamaları ile ilişkilendirilmemiştir. Sonuç: Bu makale ile "Anatomi-ÇEP 1.sürüm"de yapılanların akademisyenlerle paylaşılması ve alınacak geri bildirimlerle "UÇEP-2020" ile getirilen değişiklerin "Anatomi-ÇEP"e uyarlanması için yapılacak çalışmalara veri sağlanması amaçlanmıştır., Aim: The National Medical Core Curriculum Program has been developed since 2001 to help keep the level of education in medical schools above high standards. The education in basic medical sciences should be adapted to the latest version of the national undergraduate medical education core curriculum, published in 2020. This study, which was planned on the basis of the need for adaptation of the curriculum in basic medical sciences to the national core education program in the field of medical education, was carried out with the decision of the Board of the Turkish Society of Anatomy and Clinical Anatomy with the aim of adaptation the anatomy course contents applied in medical faculties to the National Core Curriculum for Undergraduate Medical Education - 2014.Methods: The planning of the study was based on the "systematic anatomy education approach", which is commonly used in anatomy education. The prepared report was named as Anatomi-ÇEP 1st version, and a work plan was made to keep the new versions up-to-date through this report. Workshops were held with the participation of the faculty members of the anatomy department in the creation of the adaptation lists. Consensus questionnaires participated by faculty members who teach anatomy were used in the acceptance of the adaptation lists.Results: Two workshops were held in the process. In these workshops, the relationships between anatomy subjects and "Core Diseases and Clinical Problems" in "Undergraduate Medical Education National Core Education Program- 2014" were determined. Since the "Core Diseases and Clinical Problems" list was in alphabetical order, the lists were re-created in a systematic order according to the anatomy course contents. The lists were presented to the opinions of faculty members working in the Anatomy Departments twice and a consensus decision was made. In "Anatomy-ÇEP 1st Edition", basic diseases in "UÇEP2014" have been adapted to the basic topics in anatomy education, but they have not been associated with symptoms and conditions and basic medical practices. Conclusions: With this article, it was aimed to share what was done in "Anatomy-ÇEP 1st Edition" with academicians, and to provide data for studies to be carried out to adapt the changes brought by "UÇEP-2020" to "Anatomy-ÇEP" with the feedback to be received.

Amaç:Anatomi eğitimini desteklemek için tablet ve akıllı telefonları kapsayan mobilcihazların potansiyel kullanımlarını tanımak ve mobil öğrenmeyi anatomialanında teşvik etmektir.Gereç ve Yöntem: Araştırma''Anatomy'', ''Anatomi'', ''İnsan'' ve ''Human'' ana kelimelerininkombinasyonları kullanılarak, insan anatomisi hakkında bilgi içerenaplikasyonlar 13 Haziran-13 Ağustos 2018 tarihleri arasında gerçekleştirildi.Araştırma alanları olarak çevrimiçi iOS ve Android işletim sisteminin dahilolduğu App Store ve Google Play uygulama mağazaları (Application Stores)kullanıldı. Veri toplama formu araştırmacı tarafından geliştirildi.Bulgular:Arama algoritması kullanılarak toplam 298 anatomi uygulaması tespit edildi.Uygulamaların %19.4’ü (58) iOS mobil işletim sisteminde bulunurken, %80.6’sı(240) ise Android mobil işletim sisteminde bulundu. Uygulamaların %9.3’ünün(28) birden fazla dili desteklediği, %3.7’sinde (11) Türkçe dil desteğininbulunduğu, %28,8’unda (86) quiz özelliğinin mevcut olduğu ve %37.6’sinin (112)ücretli olduğu tespit edildi.Sonuç:Bu analizin, anatomistlerin ve sağlık profesyonellerinin temel uygulamalarıtanımlamasına, işlevsellik kazandırmasına ve gelecekteki mobil uygulamalarıngeliştirilmesine ve entegrasyonuna rehberlik etmesine yardımcı olabileceğidüşünülmektedir., Background: The purpose of the study is to evaluate quantitatively mobile anatomy applications that compatible the iOS and Android operating system in App Store and Google Android application stores.Methods: In this research, the applications containing information about human anatomy were analyzed by using the combinations of the words ''Anatomy'', ''Anatomi'', ''İnsan'' and ''Human''. As research areas, App Store and Google Play application stores, including the online iOS and Android operating systems, were used. Data were collected between June 13 and August 13, 2018. The data collection form was developed by the researchers.Results: A total of 298 anatomy applications were detected using the search algorithm. 19,4% (58) of the applications were found in the iOS mobile operating system, while 80,6% (240) were found in the Android mobile operating system. It was found that 9,3% (28) of the applications supported more than one language, 3,7% (11) had Turkish language support, 28,8% (86) had quiz feature and 37,6% (112) available for purchase.Conclusions: This study is notable for the fact that applications related to macroscopic anatomy are the first analysis performed on both Android and iOS. It is seen that some of the downloading rates are more popular. It is suggested that such applications be examined and recommended to students for use in anatomy course programs and integrated into educational processes.

Bu çalışmanın amacı, Allium cepa L.’da deltametrinin toksik etkilerini araştırmaktır. Bu amaçla, kök uzunluğu, ağırlık kazanımı, çimlenme yüzdesi, mikronukleus (MN), kromozomal anormallik sıklığı ve anatomik değişimler ile malondialdehit (MDA) düzeyi gibi parametreler kullanılmıştır. Bulblar 1 kontrol ve 3 uygulama olarak 4 gruba ayrılmıştır. Kontrol grubu bulblar çeşme suyu, uygulama grubu bulblar ise deltametrinin 5, 10 ve 20 mg L - 1 dozları ile 72 saat muamele edilmiştir. Sonuçlar, kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, tüm uygulama gruplarında, kök uzunluğunu, ağırlık kazanımı ve çimlenme yüzdesinin azaldığını, MN ve kromozomal anormalliklerin sayısının ise arttığını göstermiştir. Yapışkan kromozom, köprü, fragment, c-mitoz ve kromatinin eşit olmayan dağılımı şeklinde kromozomal anormallikler gözlenmiştir. Ayrıca, sonuçlar, deltametrinin uygulanan tüm dozlarda yassılaşmış hücre çekirdeği, nekroz, iletim dokuda bazı maddelerin birikimi, korteks hücre duvarında kalınlaşma, belirgin olmayan iletim doku ve hücre deformasyonu vb. anatomik hasarlara neden olduğunu da göstermiştir. Diğer yandan, deltametrine maruz kalan kök uçlarının MDA düzeylerinde önemli bir değişim olduğu saptanmıştır. Deltametrin uygulamasının lipid peroksidasyonunu önemli ölçüde arttırdığı ve tüm uygulama gruplarında MDA düzeylerinde bir artışa neden olduğu belirlenmiştir. Bu çalışmada elde edilen veriler, A. cepa biyo-analizlerinin deltametrin’in muhtemel toksisitesini belirlemede önemli bir indikatör olarak kullanılabileceğini göstermiştir. The purpose of the present study was to investigate toxic effects of deltamethrin in Allium cepa L. For this purpose, we used parameters such as the root length, weight gain, germination percentage, frequency of micronucleus (MN) and chromosomal aberrations, anatomical changes with malondialdehyde (MDA) levels. Seeds were divided into 4 groups as 1 control and 3 application groups. The seeds of control group were treated with tap water only, and the seeds of application group were treated with 5, 10 ve 20 mg L -1 doses of deltamethrin for 72 h. The results showed that significantly reduced the, root length, weight gain and germination percentage, and the number of MN and chromosomal aberrations increased in all the application groups compared with results the control group. Chromosomal abnormalities were observed as sticky chromosome, bridge, fragment, c- mitosis and unequal distribution of chromatin. Also, results showed that deltamethrin at all doses caused anatomical damages such as flattened cell nuclei, necrosis, accumulation of some substances in the vascular tissue, thickening in the cortex cell walls, nonspecific vascular tissue and cell deformation. On the other hand, there was significant an alteration in the MDA levels of the root tips exposed to deltamethrin. Deltamethrin treatment significantly enhanced the lipid peroxidation and caused an increase in MDA levels in all treatment groups. The data obtained in this study showed that Allium cepa bioassays can be used as an important indicator to detect possible toxicity of deltamethrin.

Bu çalışmanın amacı kızıl tilkilerde arteria (a). carotis externa ve bundan ayrılan dalların makro-anatomik yapısını incelemektir. Bu amaçla, kış aylarında Kars ili çevre yolunda ve merkez köy yollarında trafik kazası sonucu ölü olarak bulunan 6 adet kızıl tilki başı materyal olarak kullanılmıştır. Tilki başlarının arteriyel vaskularizasyonunu sağlayan arteria (a.) carotis communis dextra ve a. carotis communis sinistra ‘dan %0.9‘luk tuzlu su çözeltisi verilerek arterler yıkandı. A. carotis communis dextra ve a. carotis communis sinistra’ya renklendirilmiş latex enjekte edilerek baş bölgesindeki arterlerin dolması sağlanmıştır. Latex’in katılaşması için materyaller oda sıcaklığında çeşme suyu içerisinde 24 saat bekletildi. Daha sonra % 10‘luk formaldehit solüsyonu içerisinde 8-12 gün bekletilmiştir. Yapılan diseksiyonlar sonucunda a. carotis communis’ten a. carotis externa ve a. carotis interna ayrıldıktan sonra, a. carotis externa’dan da; a. occipitalis, a. laryngea cranialis, a. lingualis, a. facialis, a. auricularis caudalis, a. temporalis superficialis, isimli dalların ayrıldığı görüldü. A. carotis externa’nın devamının a. maxillaris olduğu, a. maxillaris’ten de ilk önce a. alveolaris inferior ve a. temporalis profunda caudalis’in ayrıldığı tespit edildi. Daha sonra canalis alaris’e giren a. maxillaris’in kanal içerisinde hiç dal vermeyip kanaldan çıktıktan sonra a. ophthalmica externa, a. ethmoidalis externa ve a. temporalis profunda rostralis’i verdiği görülmüştür. Sonuç olarak kızıl tilkilerde a. carotis externa ve dalları üzerine yürütülen bu araştırma ile kızıl tilkilerin baş bölgesindeki damarların seyir ve dallanmalarının genel olarak carnivorlarla benzerlik gösterdiği ancak bazı farklılıkların da olduğu tespit edilmiştir.

Anatomical features of four Pilosella Vaill. taxa (P. officinarumVaill., P. piloselloides (Vill.) Sojak subsp. bauhini (Schult.) S. Bräut. & Greuter, P.× hypeurya (Peter) Sojak,P. densiflora (Tausch) Sojak) collected from Black Sea Region of Turkeywere investigated. Anatomical studies include transverse sections of root, stemand leaf with their illustrations. Although the anatomical properties aresimilar to the typical anatomy of dicotyledons, some differences were observedamong them. While root anatomy of P. officinarum, P. piloselloides subsp. bauhini and P. densiflora consist of a single layer exodermis, there is 2-3 layer exodermis in the natural hybrid P. × hypeurya. Additionaly theroot pith of this hybrid taxacompletely composed of schlerenchyma cells in contrast to other investigatedtaxa. The stem anatomy of the investigated taxa is similar to each other exceptthe number of the tracheidal elements. The numbers of the stomata per µm2 disticltly differ in P. piloselloides subsp. bauhini from the rest examinedtaxa., Anatomical features of4 Pilosella Vaill. species (P. officinarum Vaill., P. piloselloides (Vill.) Sojak, P. hypeurya (Peter) Sojak, P.densiflora (Tausch) Sojak) collected from Black Sea Region of Turkey wereinvestigated. Anatomical studies include transverse sections of root, stem andleaf with their illustrations. Although the anatomical properties are similarto the typical anatomy of dicotyledons, some differences were observed amongthem. While root anatomy of P.officinarum, P. piloselloides andP. densiflora consist of a singlelayer exodermis, it consist of 2-3 layer in P.hypeurya Additionaly the root pithof P. hypeurya is completely composedof schleranchymatic cells in contrast to other investigated species. The stemanatomy of the investigated species is similar to each other except the numberof the tracheidal elements. The numbers of the stomata per µm2 disticltly differ in P. piloselloides,from the rest examined species.

The current study deals with anatomical, palynological and micromorphological aspects of endemic Silenetunicoides for the first time. With morphological analysis, the descriptions of species were enlarged as different fromprevious studies in point of calyx and corolla dimensions, androecium and gynoecium dimensions. With anatomicalanalysis, the shape of leaves of cross sections, presence of starch grains in pith cells are found different. Pollen and seedmorphology can be useful to distinguishing species. Pollen dimensions, pore shape and structure, microechinae number,ornamentation are the most important were determined as pollen traits. Seed shape, suture structure, surface, teeth shapeand dimensions are the most valuable seed characteristics., Mevcut çalışma, endemik Silene tunicoides’i anatomik, palinolojik ve mikromorfolojik yönlerden ilk defaincelemektedir. Morfolojik analizler ile türün deskripsiyonu, kaliks ve korolla boyutları, erkek ve dişi organ boyutlarıaçısından önceki çalışmalardan farklı olarak genişletilmiştir. Anatomik analizler ile yaprak enine kesitlerinin şekli ve özhücrelerinde nişasta tanelerinin varlığı farklı bulunmuştur. Polen ve tohum morfolojisi türleri ayırmada faydalıdır. Polenboyutları, por şekli ve yapısı, mikroekina sayısı ve ornamentasyonu polen özelliği bakımından en önemli olarakbelirlenmiştir. Tohum şekli, sutur, yapısı, diş şekli ve boyutları en önemli tohum karakterleridir.

Cetaceans use sound for communication, navigation and finding prey. Most extant odontocetes produce broadband (BB) biosonar clicks covering frequency ranges from tens of kilohertz to 150-170 kHz. In contrast, the biosonar clicks of some odontocetes are unique, being narrow in bandwidth with high centroid frequency (NBHF), peak frequencies being at 125-140 kHz and bandwidths of 11-20 kHz. Thirteen species within four families (Phocoenidae, Pontoporiidae, Kogiidae, Delphinidae) are known to produce these signals, implying convergent evolution under strong selective drivers. Several hypotheses have been proposed, including acoustic crypsis to escape predation by killer whales, but none has provided comprehensive explanation of the timing of NBHF evolution and the pressures driving sound production to such extremes. Using molecular phylogenetics and the cochlea anatomy of extinct and extant taxa, we demonstrate that early NBHF adaptations occurred at least 10 Mya, and possibly up to 18 Mya, indicating that killer whales cannot have been the sole driving force of NBHF signals, but that now extinct odontocetes may have provided similar pressures. Using palaeoclimate modelling, we further demonstrate that the upper advantageous spectral window for NBHF signals at around 130 kHz has persisted throughout most of the global sea area since the mid-Miocene, covering all known instances of NBHF evolution.

Solunum, metabolizmanın devamlılığı için hayati öneme sahip olan fonksiyonlardan birisidir. Bir canlının metabolik faaliyet düzeyi dokularına oksijen taşınmasına ve birikmiş karbondioksitin toplanmasına aracılık eden solunum sistemine bağlıdır. Bir kuşta solunum yolunu naris, cavitas nasalis, larynx, trachea, syrinx, primer bronchi (mesobronchi), sekonder bronchi, tersiyer bronchi (parabronchi), air capillaries, pulmo, air sacs ve pneumatik kemikler oluşturur. İnspiration’da alınan havanın yarısı caudal hava keselerine, diğer yarısı ise akciğer üzerinden (oksijeni bırakıp karbondioksit yüklenerek) cranial hava keselerine gider. Ekspiration’da caudal keselerdeki hava akciğer üzerinden (oksijeni bırakıp karbondioksit yüklenerek)trachea’ya geçerken, cranial keselerdeki hava da trachea’ya geçer.

Bu çalışmada Bursa ve çevresinde yayılış gösteren Gentiana L ., ( Gentianaceae) taksonlarının morfolojik, anatomik, kimyasal, etnobotanik ve ekolojik özellikleri incelenmiştir. Ülkemizde ağırlıklı olarak alpin bölgelerde yayılış gösteren cinsin Bursa Uludağ’da yayılış gösteren üç taksonu bulunmaktadır. Bu taksonlar; Gentiana lutea subsp. symphyandra (Murb.) Hayek , Gentiana verna subsp. balcanica Pritchard ve Gentiana asclepiadea L. Çalışmanın morfoloji bölümünde taksonların kök, gövde, yaprak, çiçek, meyve özellikleri belirlenmiş, fotoğrafları çekilmiş ve deskripsiyonları yapılarak bir ayırım anahtarı hazırlanmıştır. Anatomik çalışmada üç taksona ait gövde, toprak altı organı ve yaprak enine kesitleri ile yaprak yüzey kesitleri alınmış ve dokularının özellikleri ve ölçümleri belirlenmiştir. Ayrıca kesitlerin fotoğrafları çekilerek çalışmaya eklenmiştir. Kimyasal çalışmada G. lutea subsp. symphyandra ve G. asclepiadea L. taksonlarının kurutulmuş rizomlarından mikrodistilasyon yöntemi ile elde edilen yağ GC ve GC / MS’de incelenmiştir. Sonuçlar tablolar halinde ilgili bölümde verilmiştir. Tıbbi bir etkiye sahip olan G. lutea L. taksonunun etnobotanik araştırmalarında; Kurutulmuş rizomlar daha önce iştah arttırıcı olarak kullanılmıştır, ancak bitkilerin aşırı toplanması nedeniyle günümüzde insanlar tarafından yaygın olarak kullanılmadığı ve toprak üstü kısımlarının hayvanlara yem olarak verildiği belirlenmiştir. Ekolojik çalışmada bitki örneklerinin toplandığı alanda 0 - 30 cm derinlikten alınan toprak örneklerinde pH, total tuz, CaCO 3, saturasyon, organik madde, fosfor, potasyum miktarları saptanmıştır. Ayrıca sonuçlara, yerinde yapılan gözlemlere göre taksonların ekolojik özellikleri belirlenmiştir. In this study, Morphological, anatomical, chemical, ethnobotanical and ecological properties of Gentiana L. (Gentianaceae) taxa, which spread in Bursa and its surroundings, were investigated. In our country, the genus which is predominantly spreading in alpine regions has three taxa that spread in Bursa Uludağ. These taxa are; Gentiana lutea subsp. symphyandra (Murb.) Hayek, Gentiana verna subsp. balcanica Pritchard and Gentiana asclepiadea L. In the morphology section of the study, the root, stem, leaf, flower and fruit characteristics of taxa were determined, photographs were taken and a distinction key was prepared by making descriptions. In the anatomical study, the trunk, underground organ and leaf cross sections and leaf surface sections of three taxa were taken and the properties and measurements of their tissues were determined. In addition, photographs of the cross sections were taken and added to the study. In chemical study, oil obtained from dried rhizomes of G. lutea subsp . symhyandra and G. asclepiadea taxa by microdistillation method was examined by GC and GC / MS. The results are given in the relevant section in tables. In the ethnobotanical research of G. lutea L. taxon, which has a medical effect; Dried rhizomes have been previously used as appetite enhancers, but due to the excessive collection of plants, it has been determined that they are not widely used by humans today and the aboveground parts are given to animals as feed. In the ecological study, pH, total salt, CaCO 3 , saturation, organic matter, phosphorus and potassium amounts were determined in soil samples taken from 0 - 30 cm depth in the area where plant samples were collected. In addition, according to the results and on-site observations, the ecological characteristics of taxa have been determined.

Yüksek Lisans Tezi, Bu araştırmanın genel amacı Leonardo da Vinci'nin bilime olan merakının sanatını nasıl etkilediğidir. Araştırma literatür tarama tekniği kullanılarak hazırlanmıştır. Araştırmada Leonardo da Vinci'ye ait sanatsal ve bilimsel veriler araştırılmış, sanatçının bilimsel çalışmalarının sanatına ne gibi etkiler yaptığı incelenmeye çalışılmıştır. Araştırma sonucunda Leonardo da Vinci'nin sanatsal çalışmalarının yanı sıra matematik, geometri, botanik, mühendislik, anatomi gibi pek çok bilimsel alanda çalışmalar yaptığı ve bu çalışmaların resimlerinde etkileri görülmektedir. Anatomi alanında ki bilgiler sağlam temelli figürler çizmesine, matematik ve geometri gibi alandaki çalışmaları ise uzamsal ve perspektif olarak derin çalışmalar yapmasına temel hazırlamıştır., The general purpose of this research is how Leonardo da Vinci's curiosity towards science affected his art. The research has been prepared using literature scanning techniqueIn the research, artistic and scientific data of Leonardo da Vinci were investigated, and the effects of the artist's scientific works on his art were tried to be examined. As a result of the research, besides the artistic works of Leonardo da Vinci, he worked in many scientific fields such as mathematics, geometry, botany, engineering, and anatomy, and the effects of these studies are seen in his paintings. The knowledge in the field of anatomy has laid the basis for drawing solid-based figures, and studies in the field such as mathematics and geometry have provided the basis for deep studies in spatial and perspective.

Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ulusal Diş Hekimliği Kongresi (1. 2021 : Zonguldak, Türkiye) Amaç: Bu çalışmanın amacı, dental volümetrik tomografi (DVT) kullanarak Türk alt popülasyonundaki maksiller premolarların kanal konfigürasyonunu incelemektir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma için, üniversite kliniğine başvuran 95 hastanın DVT görüntüsü retrospektif olarak tarandı ve 212 maksiller premolar (104 birinci ve 108 ikinci premolar) seçildi. Endodontik tedavili, çürük bulunan, furkasyon ve periapikal lezyonlu, kök rezorpsiyonu bulunan, post restorasyonlu, periodontal kayıp ve ortodontik tedavili dişler çalışma dışı bırakıldı. DVT görüntüleri; aksiyel, koronal ve sagittal kesitlerde incelendi. İncelenen tüm dişlerin kök sayıları kaydedildi. Vertucci sınıflamasına göre birinci ve ikinci maksiller premolarlarki kanal konfigürasyonları tespit edildi ve kaydedildi. İstatistiksel analiz yapıldı. Bulgular: Çalışmamızın sonuçları, maksiller birinci premoların %79'unun iki köke, %21'inin tek köke sahip olduğunu gösterdi. Bu çalışmada incelenen maksiller ikinci premolarların tümü (%100) tek köklüydü. Kanal konfigürasyonu için, Vertucci tip IV (%88) ve tip I (%54) sırasıyla maksiller birinci ve ikinci premolar dişlerde en yaygın görülen kanal konfigürasyonları olarak tespit edildi. Birinci premolarda tip IV kanal konfigürasyonları dışında, tip I (%3), II (%5) ve V (%4) kanal konfigürasyonları da belirlendi. İkinci premolar için tip I kanal konfigürasyonları dışında tip II (%36), III (%3) ve IV (%6) kaydedildi. Bu çalışmanın sonuçları, maksiller premolarların kanal konfigürasyonunda erkekler ve kadınlar ile sol veya sağ taraf arasında istatistiksel olarak herhangi bir fark göstermedi (p> .05). Sonuç: Çalışmamız, maksiller premolarlarda çeşitli Vertucci tipi kanal konfigürasyonları olduğunu gösterdi. Bu yüzden premolarlarda farklı kanal konfigürasyonlarının varlığının dikkatli ve detaylı araştırılması gerekir. DVT radyografik görüntüleme tekniğinin maksiller premolarların kanal konfigürasyonunun araştırılması için uygun olduğu görüldü. No sponsor

Yüzey anatomi bilgisi, klinikte hasta değerlendirmesinde, invaziv girişimlerde ve cerrahi insizyonların yapılmasında önemlidir. Çalışmamızda çocuklarda thorax ve abdomendeki major oluşumların yüzey anatomisiyle ilişkisini belirlemeyi amaçladık. Çalışmamızda 0-18 yaşları arasındaki sağlıklı çocuklara ait 129'u abdominal, 127'si thoracal bölgeye ait toplam 256 bilgisayarlı tomografi görüntüsü incelendi. Olgular yaşa göre 0-3,4-7,8-11,12-14 ve 15-18 olarak 5 gruba ayrıldı. Thorax ve abdomen'deki major vasküler yapıların, böbreklerin, dalağın, kalbin, akciğerlerin, m.diaphragmanın ve anatomik düzlemlerin yüzey anatomisi belirlendi. En büyük yaş grubunda truncus coeliacus, a.mesenterica superior(AMS), bifurcatio aortae ve a.renalis sinistra daha alt düzeyde, v.cava inferior oluşumu ise en küçük yaş grubunda planum medianum'a (PM) daha yakın bulundu. Böbreğin pozisyonu sağda T12-L3, solda ise T11-L3 seviyesinde bulundu. Hilum renalis(HR) sağ'da L2, solda L1 ve L2 seviyelerinde bulundu. Her iki böbreğin en sık costa XII ile komşu olduğu bulundu. Dalak costa VIII-XI düzeyinde ve linea axillaris mediana'nın anterior'unda bulundu. Hilum renalis'ler ve fundus vesicae fellae, planum transpyloricum'un altında, bifurcatio aortae ise planum supracristale'nin yukarısında bulundu. Vv. brachiocephalicae küçük yaşlarda art.sternoclavicularisin(Art.SC) lateralinde, büyük yaşlarda posteriorunda oluşmaktadır. VCS, Art.SC ile cartilago costalis(CC) I düzeylerinde oluşmakta ve spatium intercostale(Sİ) II - CC III düzeylerinde atrium dextrum ile birleşmektedir. Apex cordis, Sİ IV-Sİ V seviyelerinde ve PM'nin 4,7-7,6 cm uzağındadır. Tüm yaş gruplarında foramen venae cavae T8 den alt seviyede, hiatus aorticus T12 seviyesinde bulunmuştur. Hiatus oesophageus 0-7 yaşlarında T10 düzeyinden yukarıda bulunmuştur. Bulgularımızın klinikte çocuklarda dalağın ve kalbin değerlendirmesine, diyafram eventrasyonların tanımlanmasına, santral venöz kateterizasyon, göğüs tüpü yerleştirilmesi gibi uygulamalar ile pediyatrik ürolojideki prosedürlere katkı sağlayacağını düşünmekteyiz.Anahtar Kelimeler: Pediyatrik anatomi, Yüzey anatomisi, Thorax, Abdomen, Radyolojik anatomi Accurate knowledge of surface anatomy is important for physical examination of patients, invasive procedures, and surgery. We aimed to determine the association of major anatomical structures of the thorax and the abdomen with surface anatomy in children. A total of 129 abdominal and 127 thoracic computer tomography scans belonging to healthy children aged 0-18 were analyzed. Patients were divided into 5 groups according to age. Surface anatomy of major vascular structures in the thorax and the abdomen, the kidneys, the spleen, the heart, the lungs, the diaphragm, and anatomical planes were determined. In the oldest group, truncus coeliacus, a.mesenterica superior, bifurcatio aortae, and a.renalis sinistra were found at a lower level. Formation of v.cava inferior was found closer to the planum medianum(PM) in the youngest group. The position of right kidney was found between T12-L3 levels and of left was found at T11-L3 levels. The right hilum renalis(HR) was found at L2 and the left was at L1 and L2 levels. The spleen was at the costa VIII-XI levels and anteriorly to linea axillaris mediana. HR and fundus vesicae felleae were below the planum transpyloricum and bifurcatio aortae was above the planum supracristale. Vv. brachiocephalicae formed lateral to art.sternoclavicularis(Art.SC) in younger ages, while they formed posterior to it in older ages. V.cava superior formed at the levels of Art.SC and cartilago costalis(CC) I and merged with the atrium dextrum at levels of spatium intercostale(Sİ) II -CC III. Apex cordis was found at Sİ IV-Sİ V levels. Distance of apex cordis to the PM were ranged between 4,7-7,6 cm in age groups. In all age group, foramen venae cavae was found at lower than T8 level and hiatus aorticus was at T12 level. Hiatus oesophageus was found at above T10 level in 0-7 years. We think that our findings will contribute to physical examination of the spleen and the heart, diagnosing diaphragmatic eventrations, invasive procedures such as central venous catheterization, chest tube insertion and procedures in pediatric urology. Keywords: Pediatric anatomy, Surface anatomy, Thorax, Abdomen, Radiologic anatomy 206

Tam Metin / Tez Bu çalışma ile Türk Dönemi Komana Antik kenti’ndeki koyun ve keçi metapodiumları’nın osteometrik olarak incelenmesi ve bu dönem hakkında bilgi edinmek amaçlandı. Araştırmada 2014-2017 Komana kazısından çıkarılan, koyun ve keçiye ait toplamda 480 adet metapodial kemik fragmanı incelendi. Kemik fragmanlarının 263 tanesi ossa metacarpalia ve 217 tanesi ossa metatarsalia olarak tanımlandı. Makroskobik olarak incelenen kemiklerden morfometrik ölçümler alınarak morfometrik hesaplamalar ile istatistiksel analizler yapıldı. Bu kemik fragmanların 173 adetinin keçi’ye, 177 adetinin ise koyuna ait olduğu saptandı. Bunun dışında kalan 130 adet kemik fragmanda tür ayırt edilemedi. Kemik fragmanları üzerinde makroskobik incelemeler sonucunda 65 adetinin üzerinde kasaplık aktivitesi gözlendi. Ayrıca bazı kemik fragmanları üzerinde patolojik bulgular ile arkeolojide işlenmiş olarak tanımlanan yani insanın günlük hayatta kullanımına maruz kalarak oluşan izler belirlendi. Bu çalışmada metapodium’larda ölçüm için kullanılan DEM, DEL, DIL, DIM, Bp, GL, Bd parametrelerinin tür tayininde kullanılabileceği doğrulandı. Bu çalışma ile metapodium’lardan alınan ölçümlerle elde ettiğimiz tahmini omuz yükseklikleri koyun için ortalama 59,24 cm, keçi için ise 64,31 cm belirlendi. Çalışmada en düşük ve en yüksek %CV değerinin koyun metacarpus’unda GL (%CV 5,96) ve DEL (CV % 10,12), metatarsusunda ise Dp (%CV 3,09) ve SD (CV% 9,69) olarak saptandı. Keçi’de ise en düşük ve en yüksek %CV değeri metacarpal kemiklerinde GL (CV % 5,1) ve Bp (CV% 12,32) metatarsal kemik grubunda ise DIM (CV%5,23) ve Dp’de (CV%11,94) olarak hesaplandı. Sonuç olarak bu çalışma ile Komana Antik kenti hayvanlarının görsel morfolojisi hakkında bilgi sahibi olmamız sağlanmıştır. Omuz yüksekliklerine bakılarak Türk Dönemi Komana Antik kenti koyunlarının Doğu Anadoluda yaşayan Urartu-Demir çağı koyunları ve Roma Dönemi Akdeniz’de yaşayan koyunlara benzer omuz yüksekliğine sahip küçük hayvanlar olduğu, keçilerinin ise Bizans Dönemi keçileri ile modern dönem keçileri olan Kilis ile Anadolu keçisine benzer orta boy hayvanlar oldukları belirlendi. With this study, it was aimed to examine the sheep and goat metapodiums in the ancient city of Komana in the Turkish Period, osteometrically and to obtain information about this period. In the research, a total of 480 metapodial bone fragments belonging to sheep and goats extracted from the 2014-2017 Komana excavation were examined. Of the bone fragments, 263 were identified as ossa metacarpalia and 217 as ossa metatarsalia. Morphometric measurements were taken from the macroscopically examined bones and statistical analyzes were performed with morphometric calculations. It was determined that 173 of these bone fragments belong to goats and 177 of them belong to sheep. Other than that, the species could not be differentiated in 130 bone fragments. As a result of macroscopic examinations on bone fragments, more than 65 butchery activities were observed. In addition, pathological findings on some bone fragments and traces formed by exposure to human use in daily life, which are defined as processed in archeology, were determined. In this study, it was confirmed that DEM, DEL, DIL, DIM, Bp, GL, Bd parameters used for measurement in metapodiums can be used in species determination. With this study, the estimated shoulder heights we obtained from the measurements taken from the metapodiums were determined as an average of 59.24 cm for sheep and 64.31 cm for goats. In the study, the lowest and highest CV% values were GL (CV 5.96%) and DEL (CV 10.12%) in sheep metacarpus, Dp (CV 3.09%) and SD (CV% 9.69) in the metatarsus was determined. In goat, the lowest and highest CV% values were found in GL (CV 5.1%) and Bp (CV 12.32%) in metacarpal bones and in DIM (CV 5.23%) and Dp (CV% 11.94) in the metatarsal bone group. As a result, with this study, we have been informed about the visual morphology of the animals of the ancient city of Komana. Looking at the shoulder heights, the sheep of the Turkish Period Komana Ancient City are small sized animals similar to the Urartu-Iron Age sheep living in Eastern Anatolia and the sheep living in the Mediterranean in the Roman Period, while the goats are medium sized animals similar to the Byzantine Period goats and the modern period goats in Kilis and Anatolian goats.

Zonguldak Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ulusal Diş Hekimliği Kongresi (1. 2021 : Zonguldak, Türkiye) Amaç: Bu çalışmanın amacı, dental volümetrik tomografi (DVT) kullanarak mandibular premolarların fasiyal alveolar kemik kalınlığını incelemektir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma için, üniversite kliniğine başvuran 50 hastanın DVT görüntüsü retrospektif olarak tarandı ve 108 mandibular premolar (52 birinci ve 56 ikinci premolar) seçildi. Endodontik tedavili, çürük bulunan, periapikal lezyonlu, post restorasyonlu ve ortodontik tedavili dişler çalışma dışı bırakıldı. DVT görüntüleri; aksiyel, koronal ve sagittal kesitlerde, x5 büyütmede incelendi. Fasiyal alveolar kemik kalınlıkları kret tepesinden, kret tepesinin 6 mm apikalinden ve kökün apikal seviyesinden ölçüldü. İstatistiksel analiz yapıldı. Bulgular: Birinci premoların kemik kalınlığı kret tepesinde 0.51 mm, kret tepesinden 6 mm apikalde 0.70 mm ve apikalde 2.93 mm olarak ölçüldü. İkinci premolarda ise kemik kalınlığı kret tepesinde 0.61 mm, kret tepesinden 6 mm apikalde 1.06 mm ve apikalde 2.80 mm olarak ölçüldü. Hiçbir örnekte, kret tepesinde ve kret tepesinden 6 mm apikalde, 2 mm’den kalın fasiyal alveolar kemik ölçülmedi. Apikal seviyede, 2 mm’den kalın fasiyal alveolar kemik birinci premolarda ikinci premolara göre daha yüksek bulundu. Mandibular premolarların fasiyal kemik kalınlıklarında cinsiyet ve sol veya sağ taraf arasında istatistiksel olarak herhangi bir fark görülmedi (p> .05). Sonuç: Çalışmamız, birinci premoların fasiyal alveoler kemik kalınlığını, kret tepesi ve kret tepesinden 6 mm apikalde ikinci premolardan daha düşük olduğunu göstermiştir. Apikalde ise, birinci premoların kemik kalınlığı, ikinci premolardan daha yüksek görülmüştür. Mandibular premolarlara implant veya periodontal cerrahi planlandığında, kemik kalınlığının daha ayrıntılı incelenmesi önerilmektedir. No sponsor

Cousinia (Asteraceae, Cardueae) cinsi çiçekli bitkiler içerisinde tür sayısı bakımından 50. büyük cins ve Asteraceae familyası içerisinde yaklaşık 700 türle temsil edilen en büyük cinslerden biridir. Bu çalışma, Cousinia seksiyonu içerisinde yer alan Cousinia decolorans türünün anatomik, palinolojik mikromorfolojik özelliklerinin belirlenerek cinsin sistematiğine katkı sağlamak amacıyla yapılmıştır. C. decolorans türünün polen mikromorfolojik özellikleri çalışılmış ve türe ait fotoğraflar verilmiştir. Bu türün anatomik çalışmasında gövde, yaprak ve orta damar özellikleri tespit edilerek fotoğrafları verilmiştir. Anatomik çalışmalar için bitki kısımları parafine gömülmüş ve dokuların boyanma işlemi için safranin fast green boyama metodu uygulanmıştır. Anatomik karakterlerden orta damar şeklinin yarıorbikular ve orta damardaki iletim demeti sayısının 3 olmasıyla bu karakterlerin türler arasında ayrımda kullanılabileceği belirlenmiştir. Palinolojik çalışmalarda ışık mikroskobu kullanılarak polen şeklinin prolat olduğu tespit edilmiştir. Polen ekzin yüzey süslerinin belirlenmesi için SEM mikroskobu kullanılıp, polenlerin fotoğrafları çekilmiş ve polen yüzeylerinin verrukat olduğu belirlenmiştir. Ayrıca akenlerin morfolojik ve mikromorfolojik özellikleri incelenmiş ve yüzey ornamentasyonunun retipilat olduğu belirlenmiştir., The genus Cousinia (Asteraceae, Cardueae) is the 50th largest genus in terms of the number of species among flowering plants and one of the largest genera represented by approximately 700 species in Asteraceae family. This study is carried out in order to contribute to the systematics of the genus by determining the anatomical, palynological micromorphological features of the Cousinia decolorans in the section Cousinia. Pollen micromorphological features of C. decolorans is studied and photographs of the species are given. In anatomical study of this species, the stem, leaf and midrib features are determined and their photographs are given. For anatomical studies, plant parts are embedded in paraffin and for the staining of tissues, the safranin fast green staining method is applied. It has been determined that these characters can be used to distinguish between species, as the midrib shape is semiorbicular and the number of vascular bundles in the midrib is 3. In palynological studies, it is determined that the pollen shape is prolate using light microscopy. SEM microscope is used to determine the surface ornaments of the pollen exine, photographs of the pollen are taken and it is determined that the pollen surfaces are verrucate. Morever, morphological and micromorphological properties of the achenes are examined and surface ornamentations are determined as retipilate.

Amaç: Kolorektal kanser tanısı almış ve operasyon geçirmiş hastaların tümörlerinin anatomik lokalizasyonunu sağ kolon ve sol kolon olmak üzere tasnif edip klinik ve patolojik özelliklerini de değerlendirerek bu bulguların sağ kalım sürelerini ve hastalığın prognozunu nasıl etkilediğini belirlemeyi amaçladık.Materyal ve Metot: Çalışmamızda 19.06.2009 ile 15.08.2019 tarihleri arasında İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezi Genel Cerrahi polikliniğine başvurmuş ve kolorektal kanser tanısı alarak opere edilmiş 521 hastanın dosyaları retrospektif olarak incelendi. Hastaların yaş, cinsiyet, genetik yatkınlık, tümörün evresi, cerrahi sınırlara (distal ve proksimal) uzaklığı, boyutu, lenf nodu sayısı, metastaz yapan organlar, kolon makroskopik özellikleri, kemoterapi ve sağ kalım gibi verileri karşılaştırıldı. Bulgular: Hastaların % 42.6 kadın ve % 57.4 erkekti. Tüm hastaların yaş ortalaması 59.79; kadınların yaş ortalaması 60.39±1.023, erkek hastaların yaş ortalaması ise 59.35±1.800'dü. Kolorektal kanserin en fazla olduğu anatomik bölgeler rectum, colon sigmoideum ve caecum'du. Hastaların % 40.5 sağ kolon yerleşimli tümöre sahipken % 59.5 sol kolon yerleşimli tümöre sahipti. Bu hastalarda distal cerrahi sınır (p=0.002), proximal cerrahi sınır (p=0.001), tümör boyutu (p=0.001) ve çıkarılan lenf nodu sayısı (p=0.002) verileri değerlendirildiğinde aralarında anlamlı farklar vardı. Sağ kolondaki ortalama sağ kalım 71.499±3.589 ay, sol kolonda ise 71.121±2.953 ay olarak bulundu. En uzun sağ kalım colon ascendens'te 76.856±6.117 ay iken en kısa sağ kalım flexura coli dextra'da 57.399±4.671 ay olarak hesaplandı. Sonuç: Kolorektal kanserde tümörün anatomik lokalizasyonunun hastalığın bulguları, seyri, tedavi seçenekleri ve sağ kalım durumu gibi klinik farkları belirlemede önemli bir yere sahip olabileceğini düşünmekteyiz. Aim: We classified anatomical localization tumors of patients diagnosed with colorectal cancer and undergoing surgery as right and left colon and evaluating its clinical and pathological features, we aimed to determine how this funding affects the prognosis of the disease and survival times. Material and method: In our study 521 patients who applied to the general surgery outpatient clinic of İnönü University Turgut Özal Medical Center 19.06.2009 and 15.08.2019 between dates and operated with a diagnosis of colorectal cancer files were reviewed retrospectively. The patients' data were compared as age, gender, genetic predisposition, stage of tumor, distance to surgical margins (distal and radial), size, number of lymph nodes, metastasizing organs, colon macroscopic features, chemotherapy and survival.Results: 42.6% of the patients were female and 57.4% male. The average age of all patients is 59.79; The average age of women was 60.39 ± 1.023 and the average age of male patients was 59.35 ± 1.800. The anatomical regions where colorectal cancer was most common were rectum, colon sigmoideum and caecum. 40.5% of the patients had a tumor located in the right colon, while 59.5% had a tumor in the left colon. When the distal surgical margin (p = 0.002), proximal surgical margin (p = 0.001), tumor size (p = 0.001) and the number of removed lymph nodes (p = 0.002) were evaluated in these patients, there were significant differences between them. The mean survival in the right colon was 71.499 ± 3.589 months and in the left colon was 71.121 ± 2.953 months. The longest survival was 76.856 ± 6.117 months in colon ascendens, while the shortest survival was calculated as 57.399 ± 4.671 months in flexura coli dextra.Conclusion: we are thinking that in colorectal cancer the anatomical localization of the tumor can hold an important place to determine the clinical differences such as, the disease symptoms, course, treatment options and survival status. 78

Amaç: Foramen intervertebrale (FIV) yapısının demografik özelliklere göre değişim gösterebildiği ve buradaki varyasyonların hastaların kliniğini etkileyebileceği bildirilmiştir. Bu çalışmadaki amacımız FIV ve discus intervertebralisin (DIV) morfolojik öze

Kranioservikal bileşke os occipitale, vertebralar, ligament yapıları ve sinoviyal eklemlerden oluşan baş ve boyun hareketlerinin yapıldığı vücudun en hareketli bölümlerinden biridir. Hareketli yapıya sahip olması çok fazla travmaya maruz kalmasına ve yapısında bulunan kemik, ligament ve eklemler ile içerdiği nörovasküler yapıların zarar görmesine sebep olur. Baş ağrısı nörolojik hastalıklara ve sistemik hastalıklara eşlik eden insan hayatında en sık karşılaşılan ağrılardan biridir. Çalışmada bireyler retrospektif olarak incelenip, kranioservikal bileşkede yer alan yapıların morfometrik olarak ölçümlerinin yapılması, ayrıca cobb metodu ile servikal lordoz açısı ölçümü planlandı. Elde edilen bulgularla cinsiyete göre, baş ağrısı olan hastalar ile kontrol grubunda yer alan bireylerin ölçümlerinin karşılaştırılması amaçlandı. Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Radyoloji Anabilim Dalı arşivinde bulunan son 10 yıl içerisinde ağrı polikliniğine baş ağrısı şikayeti ile başvuran 70 hastada ve 70 kontrol grubu bireyde MRG üzerinde retrospektif olarak ölçümler yapıldı. Yapılan değerlendirmeler sonucunda dens axis yüksekliği, dens axis'in anteroposterior mesafesi, ligamentum apicis dentis uzunluğu, dens axis'in anterosuperior mesafesi, medulla spinalisin sagittal çapı, canalis vertebralisin sagittal çapı, toplam servikal vertebra uzunluğu, clivodental açı ve cobb açısında kontrol grubuyla hasta grubu arasında anlamlı bir fark bulunmadı (p>0,05). Foramen magnumun sagittal çapı, C3, C4, C5 foramen transversarium'un sağ ve sol tarafta anteroposterior ve mediolateral mesafesi kontrol grubunda hasta grubuna göre anlamlı derecede yüksek bulundu (p0,05). Boogard açısı; kontrol grubundaki erkeklerde hasta grubundaki erkeklere göre daha küçük bulunurken (p0,05). Ligamentum apicis dentis uzunluğu; kontrol grubu ve hasta grubunda yer alan kadın ve erkeklerdeki fark anlamsızdı (p>0,05)., The craniocervical junction os occipitale is one of the most mobile parts of the body where head and neck movements are made, consisting of vertebrae, ligament structures and synovial joints. Having a mobile structure causes it to be exposed to too much trauma and damage the bones, ligaments and joints in its structure and the neurovascular structures it contains. Headache is one of the most common pain accompanying neurological and systemic diseases in human life. In the study, individuals were examined retrospectively, morphometric measurements of the structures in the craniocervical junction, and cervical lordosis angle measurement with the cobb method was planned. With the findings obtained, it was aimed to compare the measurements of patients with headache and individuals in the control group by gender. Retrospective measurements were performed on MRI in 70 patients and 70 control group individuals who presented to the pain outpatient clinic with headache complaints in the last 10 years, which are in the archives of the Radiology Department of Selcuk University Medical Faculty Hospital. As a result of the evaluations, dens axis height, anteroposterior distance of the dens axis, ligamentum apicis dentis length, anterosuperior distance of the dens axis, sagittal diameter of the medulla spinalis, sagittal diameter of the canalis vertebralis, total cervical vertebral length, clivodental angle and cobb angle in the control group with the control group. There was no significant difference between the two (p> 0.05). Sagittal diameter of foramen magnum, anteroposterior and mediolateral distances of C3, C4, C5 foramen transversarium on the right and left sides were significantly higher in the control group compared to the patient group (p 0.05). Boogard angle; While the males in the control group were found to be smaller than the males in the patient group (p 0.05). Ligamentum apicis dentis length; The difference between men and women in the control group and patient group was insignificant (p> 0.05).

Amaç: Bu araştırma, endemik bir tür olan Adi sülün (Phasianus colchicus) plexus lumbalis ve plexus sacralis’lerinin morfolojik olarak incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 5 adet dişi ve 5 adet erkek sülün kullanıldı. Sülünler rutin fiksasyon (%10 formalin) ve diseksiyon yöntemiyle makroskobik ve morfolojik olarak incelendi. Çalışmada isimlendirmeden kaynaklanan karışıklığın olmaması için Nomina Anatomica Avium (1993) kullanıldı. Bulgular: Plexus lumbalis ve plexus sacralis incelenirken synsacrum’un varlığı nedeniyle synsacral spinal segmentler bir bütün olarak incelendi. Genel olarak plexus lumbalis’in 2-4. synsacral spinal sinirlerin ventral dalları tarafından şekillendiği gözlendi. Plexus sacralis’in ise plexus lumbalis’in caudal’inde olduğu ve 4.- 8. synsacral spinal segmentlerin ventral kolları tarafından oluştuğu belirlendi. Öneri: Sonuç olarak Adi sülün’de (Phasianus colchicus) plexus lumbalis ve plexus sacralis’in oluşumuna katılan synsacral spinal sinirler ve bu plexus’lardan çıkan sinirler ayrıntılı olarak incelendi. Kanatlı türleri arasında şekillenen benzerlik ve farklılıklar ortaya konuldu., Aim: This research was carried out to investigate the lumbar and the sacral plexuses of the Common Pheasant (Phasianus colchicus) is the native bird. Materials and Methods: In the study, 5 female and 5 male pheasants were used. Pheasants were examined macroscopically and morphologically by routine fixation (10% formalin) and dissection method. Nomina Anatomica Avium (1993) was used to avoid confusion arising from naming in the study. Results: The synsacral spinal segments were examined as a whole due to the presence of synsacrum, when examining the plexus lumbalis and plexus sacralis. Generally, it was observed that the plexus lumbalis was shaped by the ventral branches of the 2-4th synsacral spinal nerves. Plexus sacralis was observed to be in the caudal of the plexus lumbalis and it was determined that it consisted of the ventral branches of the 4-8th synsacral spinal segments. Conclusion: As a result, the synsacral spinal nerves involved in the formation of the plexus lumbalis and plexus sacralis in the Common Pheasant (Phasianus colchicus) and the nerves emerging from these plexuses were examined in detail. Similarities and differences between avian species were revealed.

Understanding the canal anatomy of mandibular premolars has clinical importance to manage successful endodontic treatment. The aim of the study was to investigate the canal configuration of mandibular premolars in the Turkish subpopulation using cone-beam computed tomography (CBCT). For the study, CBCT images of 55 patients who referred to the university clinic were retrospectively scanned and 186 mandibular premolars (86 first and 100 second premolars) were selected. CBCT images were taken from Orthophos (Sirona Dental Systems, Bensheim, Germany). Endodontically treated teeth, post-core restoration, carious lesion, vertical root fracture, external or internal resorption were excluded. CBCT images were analyzed on the coronal, axial, and sagittal plane in CBCT at x5 magnification. According to Vertucci classification, canal configurations of mandibular premolars were recorded. Statistical analysis was performed. All of the mandibular premolars (100%) examined in this study were single-rooted. Type I canal configuration in mandibular first and second premolars was detected as 89 % and 94 %, respectively. In mandibular first premolars, type II and type IV canal configurations were 4.8 % and 6.2 %, respectively. In mandibular second premolars, all samples except the single canal configuration were identified as type II (6 %). There is no statistical difference between males and females in the canal configuration of mandibular premolars (p>.05). The complex canal anatomy of mandibular premolars is needed careful and detailed investigation. CBCT imaging technique was considered suitable for the investigation of canal configuration of mandibular premolars. The results of the study may guide clinicians for endodontic therapy of these teeth. Ethnic and racial factors may variate the canal configurations of mandibular premolars. No sponsor

Sinus Paranasales Hacimsel Özelliklerinin İnce Kesit Kraniyofasiyal Bilgisayarlı Tomografi Görüntülerinde İnteraktif Segmentasyonu Yöntemiyle İncelenmesi Amaç: Bu çalışmanın amacı klinik açıdan oldukça önemli olan sinus paranasales’in hacimsel özellikler

Study Objectives: It was stated that the effect of dietary habits is of great importance in the prevention, pathogenesis, and treatment of osteoporosis. This descriptive and cross-sectional study was conducted to determine the effect of nutritional habits on bone mineral density in postmenopausal women with osteoporosis. Methods: The research was completed with 158 women who applied to the orthopedics and traumatology outpatient clinic with the diagnosis of postmenopausal osteoporosis between October 2020 and April 2021 in a practice and research hospital in Central Anatolia. The data were collected with the DEXA result reports in the patient files and the Patient Identification Form created by the researchers by scanning the literature. Results: 94.3% of the women included in the study smoked, 98.1% did not drink alcohol, 48.1% occasionally consumed coffee, 54.4% daily 3 cups of tea, 45.6% decently consumed cereals and cereal products, 39.3% sometimes consumed milk and dairy products. 82.3% of participants do not receive vitamin D and 88% do not receive calcium support therapy. Conclusion: It was determined that smoking, tea consumption, and BMI of women did not affect bone mineral density (p>0.05). It was determined that coffee consumption, frequently consumed food type, and taking vitamin D and calcium supplements affected bone mineral density (p

Bu çalışmada, penetran keratoplasti sonrasında otolog kan serumu (OKS), trombositten zengin plazma (TZP) veya göbek kordon serumu (GKS) uygulamlarının kornea iyileşmesi, greft re-epitelizasyonu ve sağlam epitelyum koruması üzerine olası etkilerini ortaya koymak amaçlandı. Çalışmanın hayvan materyalini 120 Yeni Zelanda tavşanı oluşturdu. Penetran keratoplasti sonrası tavşanlar; TZP, OKS, GKS, Penetran Keratoplasti (PK), kontrol ve donör kornea olmak üzere uygulama gruplarına ve bunlar da kendi içerisinde postoperatif 7, 14, 21 ve 84 gün süreyle takip edilen beşerli alt gruplara ayrıldı. Penetran keratoplasti sonrası korneal iyileşme sürecinin klinik değerlendirmesinde; korneal vaskülarizasyon bakımından gruplar arasında istatistiksel olarak bir fark saptanmazken (p>0,05), haftalara göre 3 ve 12 haftalık grupların ortalamaları 1 haftalık gruba göre yüksek ve istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p 0.05), the averages of the groups of 3 and 12 weeks were higher and statistically significant compared to the 1-week group (p

Parkinson Olgusu Yaratılan Sıçanlarda Düzenli Uygulanacak Yüzme Egzersizi ve Melatonin’in Striatum’daki Nöronlar Üzerindeki Etkisi Sinem Gergin, Prof. Dr. Ümit Süleyman Şehirli, Anatomi Anabilim Dalı Amaç: Parkinson hastalığı, ilerleyici bir nörodejenerat

Amaç: Güvenli açı aralığı, sütür ankor yerleşimi için güvenli olan yerleşim sınırını belirlemek amacıyla kullanılan anatomik bir ölçümdür. Bu çalışmanın amacı, artroskopik cerrahi sırasında dril ucunu dik pozisyonlamanın, sütür ankor yerleşimini kolaylaştırmak için ve eklem içerisine ve dışına doğru oluşabilecek perforasyonları engellemek için bir referans noktası olabileceğini göstermektir.Gereç ve Yöntem: 100 adet kalça bilgisayarlı tomografisi (BT) üç boyutlu (3B) acetabulum modeli oluşturmak için kullanıldı. Her bir acetabulum modeli saat 4, 3 yönlerinde ve spina iliaca anterior inferior (SIAI) hizasında (en çok saat 2:20 yönüne denk gelmektedir) radial olarak kesildi. Dik referans çizigisi, dik yerleştirilmiş dril ucunu temsil etmektedir ve her bir saat yönünde güvenli açı aralığı ile olan ilişkisi not edilmiştir. Dik referans çizgisinin uzunluğu ve cinsiyetin ölçümler üzerindeki etkisi incelenmiştir. Bulgular: Dik referans çizgisi, en çok kadın cinsiyetlerde ve saat 3 yönünde olmak üzere toplamda 28 örnekte güvenli açı aralığının dışında kalmıştır. Güvenli açı aralığını hedeflemek için gereken minimal açı 4⁰ olarak bulunmuştur.Sonuç: Artroskopik cerrahi sırasında ankor perforasyonlarını engellemek için dril ucunu acetabulum yüz planına dik olarak yerleştirmek, güvenli açı aralığını hedeflemede pratik bir yöntemdir. Dik yerleştirilmiş dril ucuna göre, eklem dışı perforasyonları engellemek için dril ucuna ekleme doğru en az 4⁰ ve eklem içerisine doğru perforasyonları engellemek için ekleme doğru en fazla 30⁰ açı verilmelidir.Amaç: Güvenli açı aralığı, sütür ankor yerleşimi için güvenli olan yerleşim sınırını belirlemek amacıyla kullanılan anatomik bir ölçümdür. Bu çalışmanın amacı, artroskopik cerrahi sırasında dril ucunu dik pozisyonlamanın, sütür ankor yerleşimini kolaylaştırmak için ve eklem içerisine ve dışına doğru oluşabilecek perforasyonları engellemek için bir referans noktası olabileceğini göstermektir.Gereç ve Yöntem: 100 adet kalça bilgisayarlı tomografisi (BT) üç boyutlu (3B) acetabulum modeli oluşturmak için kullanıldı. Her bir acetabulum modeli saat 4, 3 yönlerinde ve spina iliaca anterior inferior (SIAI) hizasında (en çok saat 2:20 yönüne denk gelmektedir) radial olarak kesildi. Dik referans çizigisi, dik yerleştirilmiş dril ucunu temsil etmektedir ve her bir saat yönünde güvenli açı aralığı ile olan ilişkisi not edilmiştir. Dik referans çizgisinin uzunluğu ve cinsiyetin ölçümler üzerindeki etkisi incelenmiştir. Bulgular: Dik referans çizgisi, en çok kadın cinsiyetlerde ve saat 3 yönünde olmak üzere toplamda 28 örnekte güvenli açı aralığının dışında kalmıştır. Güvenli açı aralığını hedeflemek için gereken minimal açı 4⁰ olarak bulunmuştur.Sonuç: Artroskopik cerrahi sırasında ankor perforasyonlarını engellemek için dril ucunu acetabulum yüz planına dik olarak yerleştirmek, güvenli açı aralığını hedeflemede pratik bir yöntemdir. Dik yerleştirilmiş dril ucuna göre, eklem dışı perforasyonları engellemek için dril ucuna ekleme doğru en az 4⁰ ve eklem içerisine doğru perforasyonları engellemek için ekleme doğru en fazla 30⁰ açı verilmelidir. Purpose: The safe acetabular rim angle is an anatomical measurement used to determine the safety margin when inserting suture anchors. The aim of the present study was to demonstrate that aligning the drill bit perpendicularly during arthroscopic surgery can provide a reference point for determining an appropriate angle to facilitate the suture anchor insertion and to prevent extra- and intra-articular perforations.Methods: 100 computed tomography (CT) hips were used to reconstruct 3-dimensional (3D) acetabular hip models. Each model was radially sectioned at 4-o’clock, 3-o’clock and the anterior inferior iliac spine (AIIS) positions (corresponded mainly to the 2:20 clock). A perpendicular reference line, representing perpendicular drill bit alignment, was drawn for each position within the acetabular model, and its relation to the safe acetabular rim angle was measured. The length of the perpendicular reference line and the effect of gender on measurements were also evaluated. Results: The perpendicular reference line located out of the safe acetabular rim angle in 28 cases, mostly in female acetabula at the 3-o’clock position, and the required minimal angle was 4° to target the safe acetabular rim angle.Conclusion: Aligning the drill bit perpendicular to the acetabular opening plane during arthroscopic anchor placement is a practical way to estimate and target the position of the safe acetabular rim angle to avoid anchor perforations. Based on measurements from a perpendicularly aligned drill bit, the drill bit should be directed toward the joint minimally 4° to avoid extra-articular perforations and maximally 30° to avoid intra-articular perforations.

No sponsor

Bu tezde biri endemik olmak üzere Eskişehir’de doğal yayılış gösteren üç Thesium türü (Thesium billardieri, Thesium procumbens, Thesium scabriflorum) üzerinde anatomik ve morfolojik çalışmalar yapılmıştır. Morfolojik çalışmalarda türlerin genel görünümleri incelenmiş olup, bitkilerin yaprak, meyve, çiçek gibi morfolojik kısımları ölçülmüştür. Anatomik çalışmalarda el ile jilet yardımıyla bitkinin gövde ve köklerinden enine kesitler, yapraklarından enine ve yüzeysel kesitler alınarak Zeiss Axiobserver Z1 markalı ışık mikroskobu ile incelenmiş ve görüntüleri alınmıştır In this thesis, anatomical and morphological studies were conducted on three species of Thesium (Thesium billardieri, Thesium procumbens, Thesium scabriflorum), one of which is endemic, showing natural distribution in Eskisehir. In morphological studies, the general appearance of species was examined and morphological parts of plants such as leaves, fruits, flowers were measured. In anatomical studies, transverse sections from the stem and roots of the plant, transverse and superficial sections from its leaves were taken with the help of a razor by hand and examined with a Zeiss Axiobserver Z1 branded light microscope and their images were taken

Cousinia, Asteraceae’deki en büyük cinslerden biridir, Güneybatı ve Orta Asya’da 700 tür içermektedir. Cousinia seksiyonu Türkiye’de 23 tür ile temsil edilmektedir. Cousinia’nın taksonomisi tartışmalıdır. Anatomi ve polen morfolojisinin kullanılması, türlerin tanımlanması ve sınırlandırılması için faydalı bir araç olabilmektedir. Bu nedenle bu çalışmada Cousinia aucheri DC’nin anatomik, palinolojik ve aken mikromorfolojik özelliklerini araştırmayı ve Cousinia’nın sistematiğine katkı sağlamayı amaçladık. Anatomik çalışmalar için gövde, yaprak ve orta damar kesitlerinde parafin yöntemi kullanıldı. Palizat parankima sayısı, orta damarın şekli, damar demetlerinin sayısı ve düzenlenişinin önemli taksonomik bilgiler sağladığı belirlendi. Polen preparatları Wodehouse yöntemine göre hazırlandı. Polen taneleri trikolporat aperture ve verrukat süslemeye sahip olduğu belirlenmiştir. Ayrıca akenlerin morfolojik ve mikromorfolojik özellikleri araştırılmış ve yüzey süslemelerinin retipilat olduğu tespit edilmiştir., Cousinia is one of the largest genera in the Asteraceae and includes 700 species in Southwest and Central Asia. The section Cousinia is represented by 23 species in Turkey. The taxonomy of Cousinia is contentious. The use of anatomy and pollen morphology can be a useful tool for species identification and delimitation. Therefore in this study, we aimed to investigate the anatomical, palynological and achene micromorphological characteristics of Cousinia aucheri DC. and to contribute to the systematics of Cousinia in this study. Paraffin method was used on stem, leaf and midrib sections for anatomical studies. It was determined that the number of palisade parenchyma, the shape of the midrib, the number and arrangement of the vascular bundles provide important taxonomic information. The pollen slides were prepared according to Wodehouse method. The pollen grains have tricolporate aperture and verrucate ornamentation. Furthermore, the morphological and micromorphological features of the achenes were investigated and their surface ornaments were found to be retipilate.

Normal popülasyonda omurgada görülen yaşa bağlı dejeneresyon hem vertebra hem diskus intervertebralisleri (Di) etkiler. Servikal ve lumbal bölgenin geniş hareket yeteneğine sahip olması, lumbal bölgenin aynı zamanda gövde ağırlığını da taşıması bu bölgelerin sıklıkla travmaya ve birçok patolojiye maruz kalmasına sebep olurken beraberinde cerrahi ihtiyacını da doğurabilir. Çalışmamızda özellikle ülkemiz popülasyonu için, yaş ve cinsiyetle ilişkili olarak klinikte korpus vertebra ve Di'lerin normal morfolojik değişikliklerini patolojik olanlardan ayırmada kullanılabilecek, olguya uygun ekipmanı seçerek komplikasyonları önleme anlamında cerrahi planlamaya ve bu alanda yapılacak biomekanik çalışmalara ışık tutacak özgün örnek veriler elde edilmesi amaçlanmıştır. Çalışmamız, verileri 120 servikal ve 251 lumbal spinal midsagittal manyetik rezonans görüntüsü üzerinde morfometrik ölçümler yapılarak elde edilmiş olan retrospektif bir çalışmadır. Çalışmamızda patoloji saptanmamış 18-50 yaş arası olguların görüntülerini kullandık. Sonuçlarımıza göre servikal ve lumbal korpus vertebra yüksekliklerinin bu aralıkta yaşa bağlı değişimi istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Servikal ve lumbal korpus vertebra yüksekliklerinin erkeklerde kadınlardan daha büyük olduğu gözlenirken bu farklılık servikal bölgede her yaş grubunda tüm seviyeler için anlamlı, lumbal bölgede ise 40-50 yaş grubunda L3 ve L4'e ait ön yükseklikler ile L5'e ait arka yüksekliklerdeki farklılıklar hariç istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Anterior kama indeksinin bu yaş aralığında hem servikal hem lumbal vertebralar için normal yaşlanma sürecinde belirleyici bir parametre olmadığı görülmüştür. Konkavite indeksinin yaşla ilişkisi ise servikal vertebralar için sadece erkeklerde C3 ve C4 seviyesinde anlamlıyken lumbal vertebralar için anlamlı bulunmamıştır. Bu iki indeksin cinsiyetler arası farklarının anlamlılığı ise seviyelere göre değişkenlik göstermiştir. Servikal Di yüksekliklerinin yaşa bağlı değişimi kadınlarda Di6 ve erkeklerde Di1'in arka yüksekliği hariç istatistiksel olarak anlamlı değildir. Lumbal Di yüksekliklerinin yaş arttıkça arttığı görülmüş bu artış ön yükseklik için kadınlarda Di5, erkeklerde Di1 hariç tüm seviyelerde anlamlı bulunmuş, arka yükseklik için ise sadece erkeklerde Di4 ve Di5'te anlamlı bulunmuştur. Servikal Di yüksekliklerinin tümünün erkeklerde kadınlardan daha büyük olduğu gözlenirken bu farkların anlamlılığı yaş grupları ve seviyelere göre değişkenlik göstermiştir. Lumbal Di yüksekliklerinin genel olarak erkeklerde kadınlardan daha büyük olduğu sadece 19-29 yaş grubunda Di5'in ön, Di4 ve Di5'in arka yüksekliklerinin kadınlarda erkeklerden daha büyük olduğu görülmüştür. Lumbal bölgede disk yüksekliklerinin kadın ve erkekler arasındaki farklılıklarının anlamlılığı ön yükseklikler için yaş grubu ve seviyeye göre değişkenlik gösterirken, arka yükseklikler için anlamlı olmadığı gözlenmiştir. Servikal ve lumbal disk derinliği değerleri kadın ve erkeklerde yaşlanmayla birlikte genel olarak artış eğilimi göstermiş ve bu değişiklikler servikal diskler için kadınlarda tüm seviyelerde, erkeklerde Di1 seviyesinde istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Lumbal diskler için ise kadınlarda Di2 hariç tüm seviyelerde istatistiksel olarak anlamlı bulunurken, erkeklerde anlamlı bulunmamıştır. Hem servikal hem lumbal disk derinliği değerlerinin tüm seviye ve yaş gruplarında erkeklerde kadınlardan daha büyük olduğu görülmüştür. Servikal Di'lerin kama indeksi değerlerinin yaşla değişimi hem erkek hem kadınlarda istatistiksel olarak anlamlı değildir. Lumbal Di'lerin kama indeksi değerlerinde yaşla değişimin anlamlılığı ise kadın ve erkeklerde seviyelere göre değişkenlik göstermiştir. Tüm disklerin kama indeksi değerlerinin cinsiyetler arası farkları ve bunların anlamlılıkları yaş grupları ve seviyelere göre değişkenlik göstermiş olup bir genelleme yapılamamıştır. Elde ettiğimiz sonuçların bu yapıların patolojik durumları ile ilgilenen klinisyen ve cerrahların çalışmalarına katkı sağlayacağını düşünmekteyiz. The age-related degeneration seen in the normal population of the columna vertebralis affects both the vertebrae and the discus intervertebrales (Di). In addition, the wide range of motion of the cervical and lumbar region, the lumbar region also carrying the body's weight, causes these regions to be exposed to trauma and many pathologies. It may also cause the need for surgery. The present study aims to obtain original sample data that could be used to distinguish the normal morphological changes of corpus vertebra and discus intervertebralis from the pathological ones in the clinic concerning age and gender. The study may shed light on biomechanical studies in this field and surgical planning in terms of preventing complications by selecting the appropriate equipment for the case, especially for the population of our country. The present study is a retrospective study of morphometric measurements on 120 cervical and 251 lumbar spinal midsagittal magnetic resonance images. In the study, we used the images of the cases aged 18-50 years without any pathology. According to our results, age-related changes in cervical and lumbar vertebral corpus heights in this range were not statistically significant. While observing that the cervical and lumbar corpus vertebra heights were higher in men than in women, this difference was significant for all segments in the cervical and lumbal region, except for the differences in front heights of L3 and L4 and the posterior heights of L5 in the 40-50 age group. It has been observed that the anterior wedge index is not a determining parameter in the normal aging process for both cervical and lumbar vertebrae in this age range. The relation of concavity index with age was significant for cervical vertebrae only at C3 and C4 segments for males, but not for lumbar vertebrae. The significance of the difference between genders of these two indexes varied according to the segments. The age-related change in cervical Di heights is not statistically significant except for the posterior height of Di6 in females and Di1 in males. That the lumbal Di heights increased with increasing age was observed. This increase of anterior heights was significant in all segments except for Di5 in women and Di1 in men, the increase of posterior heights was significant in Di4 and Di5 for men only. While all of the cervical Di heights were observed to be greater in men than in women, the significance of these differences varied according to age groups and segments. Lumbal Di heights were generally higher in men than women, only in the 19-29 age group, the anterior height of Di5, posterior heights of Di4 and Di5 were higher in women than men. The significance of the differences in disc heights between men and women in the lumbar region varies according to age group and segments for the anterior heights, but not for the posterior heights. Cervical and lumbar disc depth values generally increased with aging in men and women These changes were found to be statistically significant for cervical discs at all segments in women and only Di1 in men. Lumbar discs at all segments except Di2 for women but not for men were statistically significant. Both cervical and lumbar disc depth values were greater in males than females in all levels and age groups. The change in wedge index values of cervical discus intervertebrales with age is not statistically significant in both men and women. The significance of the change with age in the wedge index values of lumbal discus intervertebrales varied according to the segments both in men and women. The differences between the genders of the wedge index values of all discs and their significance varied according to age groups and segments. This has refrained us from generalizing. We think that our results will contribute to the studies of clinicians and surgeons interested in these structures' pathological conditions.

The presence of fenestration and dehiscence has clinical importance for periodontal surgery, orthodontic treatment, and implant planning. The aim of the present study was to investigate the dehiscence and fenestration in maxillary first molars using cone-beam computed tomography (CBCT). For the study, 68 CBCT images obtained from the university clinic were retrospectively scanned and 96 maxillary first molars were selected. CBCT images were taken from Orthophos (Sirona Dental Systems, Bensheim, Germany). Teeth with caries, endodontic treatment, post-core restoration, periodontal destruction, internal or external resorption were excluded from the study. To detect fenestrations and dehiscence, CBCT images were analyzed on the coronal, axial, and sagittal plane in CBCT at x5 magnification. Fenestration and dehiscence detected in twodimensional axial sections were confirmed by three-dimensional reconstructions. Statistical analysis was performed. The prevalence of fenestration in the mesial and distal root of the maxillary first molar was 26% and 9.4%, respectively. The prevalence of dehiscence in the mesial and distal root of the maxillary first molar was 10.41% and 6.25%, respectively. There is no statistical difference between males and females in the prevalence of fenestration and dehiscence (p>.05). In this study, it was found that the prevalence of fenestration and dehiscence was higher in mesial roots compared to distal roots. For periodontal or implant surgeries, maxillary molars should be more carefully evaluated by three-dimensional tomography especially in mesial roots that showed the fenestration rate was 26%. CBCT imaging was considered suitable for the evaluation of the presence of fenestration and dehiscence in maxillary molars. Fenestrasyon ve dehisens gibi kemik defektlerinin varlığı periodontal cerrahi, ortodontik tedavi ve implant planlaması açısından klinik öneme sahiptir. Bu çalışmanın amacı, dental volümetrik tomografi (DVT) kullanarak maksiller birinci molar dişlerdeki dehisens ve fenestrasyon oranını araştırmaktır. Bu çalışma için üniversite kliniğine başvuran 68 hastanın DVT görüntüsü geriye dönük olarak tarandı ve 96 maksiller birinci molar seçildi. DVT görüntüleri Orthophos (Sirona Dental Systems, Bensheim, Almanya) cihazından elde edildi. Çürük bulunan, endodontik tedavili, post restorasyonlu, periodontal yıkımı bulunan, iç ve dış rezorpsiyonu olan dişler çalışma dışı bırakıldı. Fenestrasyon ve dehisens varlığını saptamak için DVT görüntüleri, x5 büyütmede koronal, aksiyel ve sagital düzlemde analiz edildi. İki boyutlu aksiyel kesitlerde tespit edilen fenestrasyon ve dehisens, üç boyutlu rekonstrüksiyon incelemeleriyle doğrulandı. İstatistiksel analiz yapıldı. Maksiller birinci moların mezial ve distal kökündeki fenestrasyon prevalansı sırasıyla % 26 ve % 9.4 olarak bulundu. Maksiller birinci moların mezial ve distal kökündeki dehisens prevalansı ise sırasıyla % 10.41 ve % 6.25 olarak tespit edildi. Erkek ve kadın arasında fenestrasyon ve dehisens prevalansı açısından istatistiksel bir fark olmadığı görüldü (p> .05). Bu çalışmada mezial köklerde fenestrasyon ve dehisens prevalansının distal köklere göre daha yüksek olduğu bulunmuştur. Periodontal veya implant cerrahisinde maksiller molarlar, özellikle fenestrasyon oranının % 26 olduğu mezial köklerde üç boyutlu tomografi ile daha dikkatli bir şekilde değerlendirilmelidir. DVT radyografik görüntüleme tekniğinin maksiller molar dişlerde fenestrasyon ve dehisens varlığının değerlendirilmesi için uygun olduğu görülmüştür. No sponsor

In this study, the anatomical features of some taxa (Origanum sipyleum, Satureja parnassica subsp. sipylea, Sideritis sipylea, Thymus sipyleus subsp. sipyleus var. sipyleus) belonging to the Lamiaceae distributed on the Spil Mountain of Turkey were compared statistically. Lamiaceae family to which the investigated taxa belong are of high importance for their antioxidant potential, multiple pharmaceuticaluses in folk medicine. The some anatomical features of the stem were selected and measurements were taken. The data obtained from the anatomical features were evaluated statistically. By this study it has been determined that cortex length and diameter of pith are the best character pairs which represent the variations in them. Thus, the cortex length and diameter of pith can be viewed as a taxonomic character for classification of species. The results showed that investigated taxa also could be distinguished from each other not only by their morphological features but numerical anatomical characters as well., Bu çalışmada, Türkiye'nin Spil Dağı’nda yayılış gösteren Lamiaceae’ye ait bazı taksonların (Origanum sipyleum, Satureja parnassica subsp. sipylea, Sideritis sipylea, Thymus sipyleus subsp. sipyleus var. sipyleus) anatomik özellikleri istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Çalışmada incelenen taksonların da ait olduğu Lamiaceae familyası, antioksidan potansiyelleri ve halk hekimliğinde çoklu farmasötik kullanımları nedeniyle büyük önem taşımaktadır. İncelenen taksonların bazı anatomik gövde özellikleri seçilerek bunlardan anatomik ölçümler alındı. Anatomik özelliklerden elde edilen veriler istatistiksel olarak değerlendirildi. Bu çalışma ile korteks uzunluğu ve öz çapının, varyasyonları temsil eden en iyi karakter çiftleri olduğu belirlenmiştir. Böylece, korteks uzunluğu ve öz çapı, türlerin sınıflandırılması için taksonomik karakterler olarak görülebilir. Elde edilen sonuçlar, incelenen taksonların sadece morfolojik özellikleriyle değil, sayısal anatomik karakterleri ile de birbirlerinden ayırt edilebildiğini göstermiştir.

Mandibula, konuşma ve çiğneme gibi fonksiyonlarının yanı sıra üzerinde bulundurduğu anatomik yapılar sayesinde antropometrik öneme sahiptir. Aynı zamanda yüzün merkezi bileşeni olan çeneyi oluşturarak yüz estetiğinde de önemli bir rol oynamaktadır. Çalışmamızda 18-72 yaş arasında 41 kadın ve 18-72 yaş arasında 47 erkek olmak üzere toplam 88 kişiye ait bilgisayarlı tomografi görüntüleri kullanıldı. Ölçümler, bilgisayarlı tomografi görüntülerinden elde edilen üç boyutlu görüntüler üzerinde ve horizontal düzlemde yapıldı. Yüze ait olan bizygion genişliği, sağ ve sol yüz genişliği ölçüldü. Mandibula’ya ait bicondylar genişlik, sağ ve sol proc. coronoideus arası genişlik, sağ ve sol ayrı olarak horizontal düzlemde her iki caput mandibulae’yi birleştiren doğru ile caput mandibulae’nın merkezi ve proc. coronodeius’u birleştiren doğru arasındaki açı (sağ ve sol A açısı), sağ ve sol ayrı olarak caput mandibulae ile proc. coronoideus’u kesen doğru ile aynı tarafa ait corpus mandibulae’nın uzun ekseni üzerinden geçen doğru arasındaki açı (sağ ve sol B açısı), sağ caput mandibulae-spina mentalis-sol caput mandibulae arasındaki açı (C açısı) ve intercondylar açı ölçüldü. Erkeklerde kadınlara göre bizygion uzunluğu, sağ yüz genişliği, sol yüz genişliği, bicondylar genişlik ve sağ ve sol proc. coronoideus arası genişlik istatistiksel olarak anlamlı derecede uzun belirlendi (p