Search

Bu çalışmanın amacı; ergonomik düzenleme önerileri verilen ofis çalışanlarında postür ve solunum egzersizlerinin ağrı, yaşam kalitesi, aktivite ve fonksiyonel uygunluk düzeyi üzerine etkisini değerlendirmektir. Finansbank Genel Müdürlük Krediler Bölümünde Ekim 2013- Mart 2014 yılları arasında yürütülen çalışmaya, yaşları 24-50 yıl arasında değişen, 50 birey alındı. Ağrı şiddeti 'Visüel Analog Skala'(VAS), yaşam kalitesi 'Yaşam Kalite Ölçeği Kısa Form'(Short Form 36-SF 36), aktivite ve fonksiyonel uygunluk düzeyi 'Kol, Omuz ve El Yaralanması Anketi'(DASH) ile değerlendirildi. Çalışmaya katılan bireylerin egzersiz programı öncesi ve egzersiz programı sonrası kas iskelet sistemi şikayetlerinin sıklığı karşılaştırıldığında; anlamlı fark bulundu(p0,05). Çalışmaya katılan bireylerin egzersiz sonrası ağrı şiddeti değerlerine bakıldığında, egzersiz öncesine göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük olduğu saptandı(p0,05). Çalışmaya katılan bireylerin egzersiz programı öncesi ve egzersiz programı sonrası yaşam kaliteleri karşılaştırıldığında; SF-36 Yaşam Kalite İndeksinin alt parametreleri fiziksel fonksiyon, vücut ağrısı, canlılık, sosyal fonksiyon, emosyonel rol, ruh sağlığı, fiziksel sağlık durumu, mental sağlık durumu değerlerinde anlamlı düzelme bulunurken(p0,05), fiziksel rol ve genel sağlık durumu değerlerinde anlamlı değişim bulunmadı (p0,05). Egzersiz programı öncesi ve egzersiz programı sonrası aktivite ve fonksiyonel uygunluk düzeyi karşılaştırıldığında; anlamlı fark bulundu(p0,05). Sonuç olarak, ergonomik düzenleme önerileri verilen ofis çalışanlarında postür ve solunum egzersizleri ağrıyı azaltırken yaşam kalitesi, aktivite ve fonksiyonel uygunluk düzeyini arttırmaktadır.Anahtar kelimeler: Aktivite ve Fonksiyonel Uygunluk, DASH, Ergonomik Düzenleme, Ofis Çalışanları, Postür ve Solunum Egzersizleri, SF-36 The Effect of Postur and Respiratory Exercises on Pain and Quality of Life amoung Office WorkerThe purpose of this study; ergonomic arrangement suggestions in the office working posture and breathing exercises on pain, quality of life, activity and to evaluate the effects on the level of functional fitness. Finansbank at the Department of the General Directorate of Credit October 2013 - March 2014 study conducted between the years, ages ranging from 24-50 years, 50 subjects were included. Pain intensity 'Visual Analogue Scale' (VAS), quality of life 'Quality of Life Questionnaire-Short Form' (Short Form 36-SF 36), activity and functional fitness level 'Arm, Shoulder and Hand Injury Survey (DASH) were evaluated. When the frequency of musculoskeletal complaints in individuals who are participated to the study before workouts and after workouts are compared and the signifcant diffrence is founded (p0,05). The İntensity of pain values of the individuals who are participating in the study when looking at after exercise, compared to pre-exercise it was found to be statistically significantly lower (p0,05). Participants' quality of life before and after exercise program compared and SF-36 Quality of Life Index underside of the parameters of physical functioning, bodily pain, vitality, social function, role emotional, mental health, physical health status, mental health status with significant recovery (p0,05), but physical role and general health status values there was no significant alteration (p0,05). When before and after workouts fitness level and functional activity compared; found no significant difference (p0,05). As a result, the office staff recommendations in the ergonomic arrangement of posture and breathing exercises while reducing pain, quality of life, activity and functional fitness level increases.Key words: Activity and Functional Fitness, DASH, Ergonomic Regulations, Office Workers, Posture and Breathing Exercises, SF-36 88

Amaç: Bu çalışmada, Kayseri il merkezindeki birinci basamak sağlık kuruluşuna başvuran 30 yaş ve üzeri bireylerde kardiyovasküler risk faktörleri ve yaşam kalitesi ilişkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Araştırma Kayseri ilinde Talas 1 nolu Aile Sağlığı Merkezi'ne herhangi bir nedenle başvuran 30 yaş ve üzeri bireylerde yapıldı. Minimum örneklem büyüklüğü 323 kişi olarak hesaplandı ve araştırmaya 400 kişi dahil edildi. Araştırma grubundaki bireylere; sosyodemografik özellikleri ve kardiyovasküler risk faktörleri ile ilgili 35 soru içeren anket formu yüz yüze görüşme yöntemi ile uygulandı. Yaşam kalitesini değerlendirmek için ise SF-36 yaşam kalitesi ölçeği uygulandı. Total kolesterol, trigliserid, HDL, LDL ve açlık kan glukozu ölçümleri yapıldı. Ayrıca, bu bireylerin boy, ağırlık, bel ve kalça çevresi ve kan basıncı ölçümleri yapıldı. Bireylerin yaşam kalitesi puanları ile sosyodemografik özellikleri ve kardiyovasküler risk faktörleri karşılaştırıldı.Bulgular: Araştırma grubundaki bireylerin %23.2'si erkek olup, bireylerin yaş ortalaması 46.5±12.5 yıl idi. Araştırma grubundaki bireylerin %39.5'inde hipertansiyon, %14.5'inde diabetes mellitus, %47.8'inde hiperlipidemi mevcuttur. Araştırma grubundaki bireylerin %42.3'ünün şişman, %64.8'inin abdominal şişman olduğu bulunmuştur. Her gün sigara içenlerin oranı %23.0, düzenli egzersiz yapanların oranı %27.3 olarak bulunmuştur. Araştırma grubunda, yaşam kalitesinin tüm boyutlarında erkekler kadınlara göre istatistiksel açıdan önemli şekilde daha yüksek puanlar almıştır (p

Giriş ve Amaç: Kronik otitis media tanısıyla kliniğimizde ameliyat edilen hastaların ameliyat öncesi ve sonrası yaşam kalitesi ve ruhsal durumda ortaya çıkan değişikliklerin incelenmesi amaçlanmıştır. Kronik otitis medialı hastalarda işitme kaybı, kulak akıntısı, çınlama ve baş dönmesi gibi hastanın hem sosyal hem de fiziksel durumunu etkileyebilecek şikayetler olabilmektedir. Cerrahi sonrası bu şikayetlerdeki değişime bağlı olarak psikiyatrik yönden farklılık olup olmadığını araştırmayı hedefledik.Gereç ve Yöntem: Araştırma; Kasım 2012 – Mayıs 2013 tarihleri arasında, Dicle Üniversitesi Kulak Burun Boğaz Hastalıkları kliniğinde kronik otitis media tanısıyla ameliyat edilen 50 hasta üzerinde prospektif olarak yapılmıştır. Psikolojik semptom profili ve yaşam kalitesinin karşılaştırılması Symptom Check List 90-Revised Form (SCL-90-R) ve Short Form 36 (SF-36) ölçekleri kullanılarak yapılmıştır. Bu testler hastalar tarafından ameliyattan önce ve ameliyattan sonraki 6. ayda doldurulmuştur.Bulgular: KOM nedeniyle kliniğimizde ameliyat edilen 50 hastanın ameliyat öncesi ve sonrası psikiyatrik durumlarında ortaya çıkan değişiklikler karşılaştırıldı ve değerlendirildi. Hasta grubu 18-55 yaş aralığında olup ortalama yaş 26,1'di. Cinsiyet dağılımına göre 23'ü bayan, 27'si erkekdi. Ameliyat olan 50 hastanın SF-36 testi değerlendirildiğinde tek istatistiksel olarak anlamlı değişikliğin sadece bedensel ağrı skorunda olduğu görüldü. SCL-90-R testi değerlendirildiğinde ise obsesif-kompulsif, kişiler arası duyarlılık, anksiyete, öfke-düşmanlık ve global şiddet indeksinde istatistiksel olarak anlamlı değişikliğin olduğu görüldü. Ameliyat olan 50 Kronik otitis medialı hasta üzerinde yapmış olduğumuz araştırmada; 36 hastanın işitme düzeylerinde iyileşme saptandı. Bu hasta grubunun SF-36 değerlendirilmesinde bedensel ağrı, genel sağlık algısı ve ruh sağlığı parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu. İşitme değerlerinde düzelme saptanan 36 hastanın SCLl-90-R değerlendirmesinde obsesif-kompulsif, kişiler arası duyarlılık, anksiyete, öfke-düşmanlık ve global şiddet indeksinde istatistiksel olarak anlamlı değişikliğin olduğu görüldü. Ameliyat olan 50 hastanın 36'sında işitme dışındaki ek semptomlarında düzelme saptandı. Bu hasta grubunun SF-36 değerlendirilmesinde bedensel ağrı ve ruh sağlığı parametrelerinde istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu. EkIIIsemptomlarında düzelme saptanan 36 hastanın SCL-90-R değerlendirmesinde obsesif-kompulsif, kişilerarası duyarlılık, depresyon, anksiyete, öfke-düşmanlık ve global şiddet indeks parametrelerinde anlamlı derecede düzelme olduğu görüldü.Sonuç: Bir kronik hastalık tanısı ile hastanın yaşamı değişebilir ve bu kronik hastalık durumu hasta üzerinde yaşam kalitesi ve psikolojik durumda değişikler yaratabilir. Kronik hastalık tedavisinde klinisyenlerle, psikiyatri kliniğin koordineli çalışması gerektiği hastalar üzerinde daha iyi sonuçlar elde edebileceği kanısı mevcuttur. Bu çalışmada, Kronik otitis media hastalığının hasta üzerinde psikiyatrik rahatsızlık yarattığı ve uygun tedavi edildiği takdirde hastanın yaşam kalitesini ve psikiyatrik rahatsızlıklarının düzeltilmesinde kısmen de olsa faydası olduğu bulunmuştur. Sağlıkla ilgili yaşam kalitesi ölçütleri birçok rahatsızlıkta olduğu gibi KOM hastaların değerlendirilmesinde ve tedavi etkinliğinin doğru şekilde saptanmasında gün geçtikçe artan bir öneme sahiptir. ABSTRACTAims: In this study, we aimed to compare the quality of life and mental health of patients with chronic otitis media pre-and postoperatively. Patients with chronic otitis media may have symptoms like hearing loss, ear discharge, tinnitus and vertigo which can affect social and physical condition. Changes in these symptoms may affect the psychiatric problems of patients after surgery.Materials and Methods: Our research was conducted on 50 patients who were operated for chronic otitis media between November 2012 - May 2013 in Dicle University Medical School Department of Otorhinolaryngology. Comparison of psychological symptoms and quality of life profile was done by using Symptom Check List 90-Revised Form (SCL-90-R) and Short Form 36 (SF-36) scale. These tests were fille by the patients before surgery and 6 months after surgery.Results: Fifty patients were involved in study. The mean age of patients was 26,1 years and the age range was between 18-55. The only statistically significant change in SF- 36 was bodily pain postoperatively. When the SCL-90- R test was evaluated, statistically an improvement was observed in obsessive-compulsive, interpersonal sensitivity, anxiety, anger - hostility, and global severity index postoperatively. Thirty six patients among 50 patients showed improvement in hearing levels. Evaluation of SF-36 test of this 36 patients showed statistically significant improvement in bodily pain, general health perception and mental health parameters postoperatively. In SCL -90- R test, obsessive-compulsive, interpersonal sensitivity, anxiety, anger - hostility, and global severity index was found to be improved statistically. Also, 36 of 50 patients who underwent surgery had additional symptoms other than hearing showed improvement. In this group, SF-36 demonstrate significant improvement in bodily pain and mental health parameters. Additional evidence of improvement in parameters of 36 patients were obsessive-compulsive, interpersonal sensitivity, depression, anxiety, anger - hostility, and global severity index when the was SCL -90- R was evaluated.Conclusion: Patients with may cause changes in quality of life and psychological state. Psychiatric aspect of chronic ilnesses should be dealed by combination of clinicians with psychiatrics to get better results. Health- related quality of lifeVmeasures in chronic otitis media, as in many diseases play an important role in treatment efficcacy of this disease. 63

Lomber bölge kas iskelet sistemi ağrılarının en sık görüldüğü lokalizasyondur. Sanayileşmiş ülkelerde yaşayanların yaklaşık % 80'i aktif yaşamlarının bir bölümünde bel ağrısı çekerler. Bel ağrısı etyolojisinde önemli bir yer tutan lomber disk herni patolojileri oldukça sıktır. Tüm vertebral disk patolojilerinin %61.94'ü lomber bölgededir.Bu çalışmada lomber disk hernisinde güncel tedavi yaklaşımları arasında yerini alan HILT ile ultrason ve medikal tedavinin etkinliğini karşılaştırmayı amaçladık. Bu çalışmaya Abant İzzet Baysal Üniversitesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon polikliniğine başvuran veya kliniğimizde yatarak fizik tedavi programı alan hastaların içinden dahil olma kriterlerini karşılayanlar alındı. Hastaların tanısı anamnez, fizik muayene, ve görüntüleme sonuçlarıyla konuldu. Çalışmamıza son 1 yıl içerisinde çekilmiş lomber MRG ile kesinliği saptanmış toplam 65 lomber disk hernisi tanılı hasta alındı. Hastalar randomize şekilde 3 gruba ayrıldı. !. hasta grubuna lomber bölgeye yüksek yoğunluklu lazer ve lomber izometrik egzersiz tedavisi uygulandı. Tüm hastalar tedavi öncesi ve sonrasında VAS, Oswestry skalası, SF-36 ile değerlendirildi. Elde edilen verilere göre tedavilerin etkinliği karşılaştırıldı. Çalışmamızın sonucunda her üç tedavi grubunda da tedavi öncesi ve sonrası değerler karşılaştırldığında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p0,05). Sonuç olarak lomber disk hernisinde HILT, ultrason ve medikal tedavi kısa dönemde etkilidir. Bu konuda daha geniş hasta ve kontrol gruplarının dahil edildiği, tedavilerin uzun dönem etkilerinin de araştırıldığı çalışmalara ihtiyaç vardır. Lumbar region is the most common localization that musculoskeletal pain is seen. Approximately 80% of people living in industrialized countries feel low back pain in a part of their lives. Lumbar disc pathology which is important in the etiology of low back pain is quite common. 61,94% of all vertebral disc pathology is in the lumbar region. The aim of this study is to compare the effectiveness of HILT replacing in the current treatments, ultrasound and medical treatment in lumbar disc herniation. This study included outpatients and inpatients who met the criterias of the study of Physical Medicine and Rehabilitation Clinic in Abant Izzet Baysal University. The diagnosis was made by history, physical examination and imaging results. A total of 65 patients diagnosed with lumbar disc herniation with the certainty of lumbar MRI in the last one year were included in this study. The patients were randomly seperated into three groups and treated with 10 sessions of HILT+ lumbar isometric exercise, 10 sessions of ultrasound+ lumbar isometric exercise and 10 days medical treatment (NSAID)+ lumbar isometric exercise in groups 1,2 and 3 respectively. All patients were evaluated with VAS, Oswestry scale, SF-36 before and after treatment. The efficacy of the treatments were compared according to the obtained data. As a result of the study, when the values before and after treatment in all three treatment groups were compared, statistically significant difference were found. (p 0,05). As a result; HILT, ultrasound and medical treatment in lumbar disc herniation are effective in the short term. Further studies including larger patients and control groups and evaluating the treatments' long term effects are needed for this topic. 76

El bilek yaralanmaları Ortopedi ve Travmatoloji'nin Mikrocerrahi bölümü ile Plastik cerrahinin sık karşılaşılan ortak yaralanmalarındandır. El bileği yaralanmalarının sonucunda, kesik yapıların çokluğu vesinir hasarına bağlı olarak hareket kısıtlılığından sakatlığa kadar uzanan bir yelpazede rahatsızlıklar görülebilmektedir.Amaç: Kliniğimizde opere ettiğimiz, nonpsikolojik (psikolojik olmayan) nedenlerden dolayı çogunluğu iş kazası nedeniyle gerçekleşen spagetti elbileği yaralanmalı hastaların fonksiyonel sonuçları ile hastanın bu travma sonrasında günlük yaşam aktivitelerinde yeterliliği, fiziksel, sosyal ve psikolojik açıdan bu travmadan ne kadar etkilendiği, işe geri dönüş durumu, memnuniyet düzeyi ile bu fonksiyonel yetersizliklerin iş kazaları ile ilişkisinin gösterilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Kliniğimizde 2010 – 2014 tarihleri arasında nonpsikolojik elbileği spagetti yaralanmaları tanısı konulan ve opere edilen 31 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalarımızın ek kısa 6 ay en uzun 4 yıl takibi mevcuttur.9-63 (ortalama=34) yaş aralığında, okuryazar, mental yetersizliği bulunmayan ve daha önce psikiyatrik hastalık tanısı almamış hastalar irdelendi. Hastalara ayrıntılı el muayenesi yapıldı. Kavrama gücünü değerlendirmek için hidrolik el dinamometresi, sinir kesisi olanlarda SWM monoflaman testi ve iki nokta diskriminasyon testi, arteriyel dolaşım takibi için Allen testi ve El Doppleri uygulandı. Hastalar sosyodemografik bilgi formu, omuz, kol, el sorunları anketi(DASH), kısa-form 36 (SF-36), Beck anksiyete ölçeği (BAÖ) ile değerlendirildi.Bulgular: Olgularımızın biri hariç hepsi işyeri kazasıydı. % 64,5 inde dominant olarak kullandıkları elleri yaralanmıştır.%74,2'ü rehabilitasyongörmüş olup, süreleri ortalama 44,61 gündü. Olgularımzın %64,5 ü Kleinert cihazını kullanmış olup süresi ortalama 31,65 gündü. 7 hastamız reopere oldu. Olgularımzın işe geri dönüş süreleri ortalama 4,76 aydı. Yaralanan ele göre sağlam el dinamometre ölçümlerindeki 25,70 birimlik fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p=0,001; p0,05). Olguların Beck Anksiyete Ölçeği puanları arasında radial kesik görülme durumuna göre istatistiksel olarak farklılık saptanmamıştır. Radiyal arter kesisi görülme durumuna göre olguların hem SF-36 fiziksel hemde mental sağlık puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır. Ulnar arter kesisi durumuna göre DASH-T, BECK Anksiyete, SF-36 Ölçeği fiziksel sağlık ve mental sağlık puanları istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermemektedir(p>0,05). Radiyal sinir kesilme durumuna göre DASH-T, BECK Anksiyete, puanları istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermemektedir(p>0,05).Radiyal sinir kesisi görülen olguların hem fiziksel hemde mental sağlık puanları, sinirde kesik görülmeyenlere göre anlamlı düzeyde düşüktür. Ulnar sinir kesisi görülme durumuna göre olguların DASH-T, BECK Anksiyete, SF-36 ölçeği fiziksel sağlık ve mental sağlık puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmamıştır(p>0,05). Median sinir kesisi görülme durumuna göre olguların DASH-T, BECK Anksiyete, SF-36 ölçeği fiziksel sağlık ve mental sağlık puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmamıştır(p>0,05).Sonuç: Non-psikoljik nedenlerden kaynaklananelbileği spagetti yaralanmalı hastalarda, post operatif dönemde asıl problemin psikososoyal desteğin sağlanmasından ziyade fonksiyonel yetersizliğin yaşanmaması için multidisipliner bir ekip çalışmasının gerekliliği, sağlıklı ve fonksiyonel bir ele kavuşmak için postoperatif başarılı bir rehabilitasyon programının önemi ve zorunluluğu, işçilerin karşılastıkları mesleki risklere karşı gerekli önemlerin artırılması, mesleki aktivitelere dönüşü kolaylaştırıcı sağlık ve çalışma politikalarının oluşturulması gerekliliği ve son olarak bu tür yaralanmalarda, uyumsuz hasta, deneyimsiz cerrah ve yetersiz rehabilitasyonun ameliyatın başarısını etkileyen en önemli aktörler olduğu görüşündeyiz. 128

Objective: The six dimensional health state short form (SF-6D) was designed to be derived from the short-form 36 health survey (SF-36). The purpose of this research was to compare the SF-6D index values generated from the SF 36 (SF-6D(SF-36)) with those obtained from the SF-6D administered as an independent instrument (SF-6D(Ind)). The goal was to assess the consistency of respondents answers to these two methods of deriving the SF-6D. Methods: Data were obtained from a sample of the Portuguese population (n = 414). Agreement between the instruments was assessed on the basis of a descriptive system and their indexes. The analysis of the descriptive system was performed by using a global consistency index and an identically classified index. Agreement was also explored by using correlation coefficients. Parametric tests were used to identify differences between the indexes. Regression models were estimated to understand the relationship between them. Results: The SF-6D(Ind) generates higher values than does the SF-6D(SF-36), There were significant differences between the indexes across sociodemographic groups. There was a significant ceiling effect in the SF-6D(Ind) a but not in the SF-6D(SF-36). The correlation between the indexes was high but less than what was anticipated. The global consistency index identified the dimensions with larger differences. Considerable differences were found in two dimensions, possibly as a result of different item contexts. Further research is needed to fully understand the role of the different layouts and the length of the questionnaires in the respondents' answers. Conclusions: The results show that as the SF-6D was designed to derive utilities from the SF-36 it should be used in this way and not as an independent instrument. Fundacao para a Ciencia e a Tecnologia (FCT)

Bei 59 Fällen mit mindestens einem zweizeitigen Knie-TEP-Wechsel wurden der klinische Verlauf, die gesundheitsbezogene Lebensqualität anhand des WOMAC Index und des SF-36 Health Survey sowie verschiedene Einflussfaktoren hinsichtlich des Sanierungserfolges untersucht. In 93,2 % der Fälle konnte der Infekt erfolgreich saniert werden. Die körperliche Lebensqualität der Nachuntersuchungsgruppe, gemessen mit dem SF-36 Health Survey, ist gegenüber der Normpopulation signifikant gemindert. Die Fälle mit Arthrodese und Amputation weisen eine signifikant schlechtere körperliche Funktionsfähigkeit auf als die Fälle mit Revisionsprothese. Die psychische Lebensqualität bleibt unbeeinflusst. Signifikant häufiger persistierte der Infekt bei Diabetes mellitus, Nikotinabusus, stattgehabtem Trauma im Bereich des Kniegelenkes, Adipositas und bei Gelenkfistel, insbesondere bei Kombination mehrerer Faktoren.

Çalışmamızda Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Anesteziyoloji ve Reanimasyon AB. Algoloji Polikliniği?ne Haziran 2012-Mayıs 2013 tarihleri arasında başvuran bel ağrısı hastaların mizaç özelliklerini ortaya koyarak ağrı tedavisine mizaç özelliklerinin etkisini göstermeyi amaçlanmıştır. Böylece günümüzde önem kazanan kişiye özel tedavi planı geliştirme sürecine katkıda bulunulması planlanmıştır.Etik kurul onayı alındıktan sonra hastaların gönüllü onam formu alınarak, sosyodemografik özellikleri ve ağrı skalaları kaydedildi. Tedavi planı yapılmadan önce SF-36 yaşam kalitesi anketi ve TEMPS-A Mizaç anketi uygulandı. Takibe alınan hastaların ikinci ve üçüncü vizitte ağrı skorları ve tedaviye yanıtı değerlendirilerek tedavi planı gözden geçirildi. Tedavi sonrası SF-36 yaşam kalitesi anketi tekrarlandı. Mizaç türü, yaşam kalitesi ve ağrı skorları arasında bir korelasyon olup olmadığına bakıldı.Yaptığımız çalışmanın sonucunda hastaların sosyodemografik özelliklerine baktığımızda % 72? si kadın, % 38 bel-kalça ağrısı ve hastaların %42? si LDH tanısı almıştır. TEMPS-A Mizaç ölçeğiyle değerlendirilen hastalarda %70 baskın mizaç saptanmamıştır. Hastaların ilk tedavisi %56 oranıyla medikal ve tetik nokta enjeksiyonu olmuştur. Hastaların tedavi sonrasında VNS, VDS skorları azalmıştır. İlk ve üçüncü vizitte yaşam kalitesi değerlendirilen hastalar tedavinin başında ve sonunda mental ve fiziksel özet puanları açısından karşılaştırıldığında SF-36 testindeki PCS ve MCS değerleri arasında korelasyon saptanmamıştır. Üçüncü vizitte hastaların VNS, VDSpuanları ile SF-36 testinin mental ve fiziksel özet puanları karşılaştırıldığında PCSdeğerleri anlamlı olarak tedavi sonrasında öncesine göre anlamlı olarak yüksek bulunmuştur. Ancak fiziksel sağlık durumları iyiye giden hastalarda tedavi öncesi ve sonrası mental özet puanları karşılaştırıldığında anlamlı fark bulunmamıştır.Sonuç olarak; hastaların çoğunda baskın mizaç olmadığı, diğer mizaç türü arasında en sık depresif mizacın bulunduğu tespit edilmiştir. Diğer nadir görülen mizaç tipleri değerlendirildiğinde bel ağrısı hastalarında belirli bir mizaç tipinin hastalık sıklığıyla ve süresiyle ilişkili olamadığı farklı tedavi yöntemleriyle de yanıtın farklı mizaçtaki hastalarda değişmediği kaydedilmiştir. In this study chronic back pain patients administered to Gazi university Faculty of Medicine Anesthesiologists and Reanimation Algology Department were investigated for temperament nad the effect of temperament on chronic pain treatment was investigated. The aim was to contribute individualized treatments.After Ethical Committee approval written informed consent of patients were taken and patients were enrolled to the study. Sociodemographic features and pain intensity was evaluated. Before treatment SF-36 for life quality and TEMPS-A for temperament identification was administered. During 2nd and 3rd visits pain scores and response to treatmen was evaluated. At the end of the treatment SF-36 was repeated. The relation between temperament, quality of life and pain scores were evaluated.In this study 70% of patients were women; 38% of patients had back and buttock pain and 42% were diagnosed as LDH. TEMPS-A was evaluated for each patient and 70% of patients had no dominant temperament. After treatment VNS and VDS scores were significantly lowered. After the 3rd visit, VNS, VDS and health quality test SF-36 mental and physical scores were significantly higher than pretretment scores; which implies healing. There was no significant difference between mental scores pre and posttreatment. As a result, most of our patients had no significant temperament and the most common temperament found was depressive temperament. In back pain patients temperament was not correlated with disease incidence and period, also there was no significance between tretment types in temperamant types. 95

Giriş ve Amaç: Diyabetik polinöropatili hastalarda nöropatik ağrının yaşam kalitesi üzerine olumsuz etkisi bilinen bir gerçektir. Hastaları günlük yaşamında fiziksel, mental ve duygusal açıdan çok yönlü olarak etkileyebilmektedir. Bu çalışma diyabetik hastalarda nöropatik ağrının tedavi öncesi ve tedavi sonrasında yaşam kalitesi üzerine olan etkisinin karşılaştırılması amacıyla planlandı.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya nöroloji ve endokrinoloji polikliniklerine başvuran diyabetes mellitus tanılı 60 hasta dahil edildi. Tüm katılımcılara nörofizyolojik test olarak Elektronöromiyelografi (ENMG); hemoglobin A1C ve açlık kan şekeri düzeyi kan tetkikleri, VAS, LANSS,DN4 skalaları ve SF-36 (kısa form) yaşam kalitesi ölçeği formu uygulandı. Diyabetik polinöropatili hastalarda nöropatik ağrının tedavi öncesi ve tedavi sonrasında yaşam kalitesi üzerine olan etkisi karşılaştırıldı.Bulgular: Diyabetik polinöropatili toplam 60 hastanın 32 (%53,3)?si kadın, 28 (%46,7)?si erkekti. Hastaların yaş ortalaması 57,55 ± 9,61 idi. ENMG çalışmasında %80 hastada pozitif polinöropati bulguları saptandı. VAS değerleri ortalaması tedavi öncesi 6,98; tedavi sonrasında 4,78 saptandı. DN 4 skala değerlendirmesi tedavi öncesinde 5,56 iken tedavi sonrasında 3,73 idi. LANSS tedavi öncesinde ortalama 13,95; tedavi sonrasında ise 9,65 saptandı. SF 36 yaşam kalitesi ölçeği değerlendirmesinde fiziksel sağlık skorlama özeti (PCS) değerleri tedavi öncesi 39,73 ve tedavi sonrası 44,13 iken mental sağlık skorlama özeti (MCS) değerleri tedavi öncesi 39,35 tedavi sonrasında ise 44,25 olarak saptandı.Sonuçlar: Çalışmamızda diyabetik polinöropatili hastalarda nöropatik ağrının yaşam kalitesi üzerine olumsuz etkisi gösterilmiştir. Yaşam kalitesi ölçeği değerlendirmesi tedavi öncesi ve tedavi sonrasında istatistiksel olarak anlamlı farklı bulunmuştur.Anahtar Kelimeler: Diyabetik polinöropati, nöropatik ağrı, SF-36 yaşam kalitesi ölçeği The effect of Neuropathic pain on Quality of Life Before and After treatment in Diabetic PolyneuropathyBackground and Aim: It is a known fact that Neuropathic pain have a negative impact on quality of life on diabetic polyneuropathy patients. This pain can affect the patients? daily life on multi way such as physical, mental and emotinal. This study was planned to compare the neuropathic pain effect on quality of life before and after treatment on diabethic patients.Materials and Metods: Sixty diabetes mellitus patients ıncluded to this study, who applied to Norology and Endocrinology out patient clinic. Neuropsychological test. Electronoromiyelography ( ENMG) , Hemoglobine A1C and fasting blood glucose level, and blood test, VAS, LANSS, DN4 scales and SF 36 ( Short form) quality of life scale was applied to all participants. The effect of neuropathic pain on quality of life before and after treatment was compared on diabetic polyneuropathy patients.Results: Total Diabetic polineuropathy patients are 60, 32 of them were female ( 53,3 % ) and 28 of them were male. (46,7 %). The average age of patients were 57,5±9,61 Electrophysiological study, 80% of patients had positive findings of polyneuropathy. The average of Pre- treatment VAS result was 6.98 and; Post- treatment was 4,78. DN4 scale rating was 5.56 before treatment, and it was 3,73after treatment. Pre- treatment LANSS average was 13,95, and it was 9,65 after treatment. SF 36?s quality of life assesment, which is about physical health summary scale (PCS): Pre- treatment Score was 39,73 and post ?treatment score was 44,13. The summary of mental health score (MCS) was 39,25 before treatment and 44,25 after treatment.Conclusions: In our study, the negative impact of neuropathic pain on quality of life in diabetic neuropathy patients are shown. Pre-treatment and post-treatment quality of life scale ratings were significantly differentKey Words: Diabetic polineuropathy, neuropathic pain, SF-36 quality of life assesment. 97

Amaç: Kronik böbrek yetmezliği (KBY), dünyada ve ülkemizde epidemi halini almış önemli bir halk sağlığı sorunudur. KBY?nin Evre V; son dönem böbrek yetmezliği (SDBY) gelişen hastalarda renal replasman tedavilerinden birini uygulamak gerekir. Renal replasman tedavileri hemodiyaliz (HD), periton diyalizi (PD) ve böbrek transplantasyonudurTürk Nefroloji Derneği renal kayıt sisteminde merkez bazlı verilere göre, 2010 yılı sonu itibariyle Türkiye?de toplam 62,903 hastanın renal replasman tedavisi aldığı tespit edilmiştir. Prevalans milyon nüfus başına 853?dir (bu sayıya çocuk hastalar dahildir). Hemodiyaliz tedavisinde ayrıca iki faktör ön plana çıkmaktadır. Bunlardan ilki hastaların yaşam sürelerini uzatmak, ikincisi ise hastalara daha iyi bir yaşam kalitesi sağlamaktır. Yaşam sürelerini uzatmada hemodiyaliz hastalarının tedavisinde beslenme önemli bir yer tutar.Yöntem: Bu çalışma da hemodiyalize giren SDBY olan hastalara tıbbi beslenme tedavisi konusundaki uygulanacak eğitimin beslenme bilgi düzeyi, beslenme durumu, laboratuvar değerleri ve yaşam kalitelerine olan etkilerini değerlendirmek amaçlanmıştır. Araştırma, önce-sonra karşılaştırılmalı girişimsel araştırma olarak planlanmıştır. Araştırmanın yapıldığı 01.07.2010 ? 31.12.2010 tarihleri arasında 73 hasta ile araştırma başlamış ve 60 hasta ile izlemler tamamlanmıştır. Hastaların dahil edilme kriterlerine uyan tümü ' girişim (araştırma) grubu' olarak kabul edilmiştir. Kontrol grubu seçilmemiştir. Hastaların girişim (eğitim) öncesi ve sonrası durumları karşılaştırılmıştır. Hasta eğitimi için Taba-Tyler Modeli temel alınmıştır.Bulgular: Toplanan veriler, SPSS 17,0 paket programında çözümlenmiştir. Girişimin etkileşimi incelemek için eşleştirilmiş t testi ve general linear model'de repeated measures ( tekrarlanmış ölçümlerde varyans analizi) yapılmıştır. Tıbbi beslenme tedavisi konusundaki uygulanan eğitim girişiminden sonra hastaların ' Tıbbi Beslenme Bilgi Düzeyleri' artmıştır. Ancak; girişim sonrası ' İki Diyaliz Arası Aldıkları Sıvı Miktarı ' değişmemiş ve alınan sıvı miktarı azalmamıştır. Eğitim öncesi ve sonrası beslenme durumu subjektif global değerlendirme (SGD), laboratuvar ve antropometik ölçümlerle değerlendirilmiştir, anlamlı bir değişiklik olmamıştır.Girişim öncesinde hastaların yaşam kalitesini oldukça düşük algıladıkları; girişim sonrası emosyonel rol kısıtlaması hariç tüm SF36 alt puanları yükseldiği tespit edilmiştir.Sonuç: Hemodiyaliz hastalarında tıbbi beslenme tedavi eğitimi, sürekli olmalı, akılda kalıcı şekilde verilmeli ve belli aralıklar ile yinelenmelidir.Anahtar sözcükler: Hemodiyaliz, tıbbi beslenme tedavisi, SF36,SGD. Aim: Chronic renal failure (CRF) has become an important public health problem and epidemic in Turkey and in the World. The CRF, the Phase V; in patients with end-stage renal failure (ESRD) must implement one of the developing renal replacement treatments. Renal replacement treatments are hemodialysis (HD), peritoneal dialysis (PD) and kidney transplantation.Turkish Nephrology Association renal registry system as of the end of the year 2010, according to data from the Central-based Turkey received renal replacement therapy the patient a total 62,903. Prevalence was per million population 853 (this number includes pediatric patients)..Hemodialysis in the treatment of two factors also come to the fore. The first of these is to extend the lifetimes of patients, and the second is to provide a better quality of life for patients. Lifetime in overtime keeps an important place in the treatment of hemodialysis patients nutrition.Methods: This research is also entering ESRD patients with hemodialysis treatment to be applied in medical nutrition, is intended to assess the effects of laboratory values, education nutrition knowledge level , nutrition status and quality of life. Research,comparative research is planned as a before-after Interventional. The survey was done between 73 patients with research from 01.07.2010 to 31.12.2010 and 60 patients with completed traces. All of the inclusion criteria of the patients ' initiative (research) has been recognized as a group. The control group is not selected. Patients with interference (education) before and after cırcumstances are compared. Patient education for Taba-Tyler Model is based.Results: The collected data, SPSS 17.0 package program have been resolved. Paired t test and to examine the interaction of the general linear model, repeated measures (repeated measurements analysis of variance). Medical nutrition therapy on patients ' Medical nutrition education implemented attempt after increased levels of information '. However; the amount of fluid between the two after their dialysis venture ' changed the amount of liquid and received same. Nutritional status before and after training were evaluated the subjective global assessment (SGD), laboratory and anthropometry measurements. It has not been a significant change in the measurements. The quality of life of patients with fairly low ahead of the perceived interference; after, emotional role in the venture in all except the lower scores, SF36 rises the constraint was identified..Conclusion: The training of medical nutrition therapy, continuous hemodialysis patients, should be presented in a way that should be repeated with certain ranges and catchy.Key words: hemodialysis, medical nutrition therapy, SF36, SGD. 227

Amaç: Bu çalışmada Ankilozan Spondilit (AS) tanılı hastalarda inspiratuvar solunum egzersizlerinin etkinliğini ve konvansiyonel solunum egzersizlerine üstünlüğü olup olmadığını değerlendirmeyi amaçladık.Gereç-Yöntem: Çalışmaya Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon AD polikliniklerinde modifiye New York kriterleri? ne göre AS tanısı almış ve fizik tedavi amacıyla yatış verilmiş 40 hasta alındı. Randomize, kontrollü, prospektif çalışma Eylül 2012 - Temmuz 2013 tarihleri arasında yapıldı. Hastalar randomize olarak 20?şer kişilik iki grupa ayrıldı. 1. gruba FT (HP, US, TENS, Hidroterapi) ve Konvansiyonel Solunum Egzersizleri, 2. gruba FT (HP, US, TENS, Hidroterapi) ve İnspiratuvar Solunum Egzersizleri (Respifit S® ile) verildi. Her iki gruba verilen solunum egzersizleri günlük 30 dakika ve toplam 20 gündü. Hastalar tedavi öncesinde ve tedavi sonrasında VAS (Vizüel Analog Skala) ağrı, göğüs ekspansiyonu, BASDAI, BASFI, Kısa Form-36, Beck Depresyon Ölçeği ve solunum fonksiyon testi kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: İnspiratuar solunum egzersizleri verilen grupta daha belirgin olmak üzere her iki grupta VAS ağrı, Göğüs Ekspansiyonu, BASDAI, BASFI, SF-36, Beck Depresyon Ölçeği, PEF değerlerinde tedavi sonrası anlamlı düzelme tespit edildi (p

Yoğun bakım ünitelerinde, geniş bir spektrumda hastalığı olan kritik hastalar yatmaktadır. Hekimler son zamanlarda bu ünitelerdeki sağ kalım yanında hastaların yaşam kalitesine yönelik endişelerini de gündeme getirmeye başlamıştır. Hastaların sonuçları değerlendirilerek benzer hastalardaki tedavi planlarının geliştirilmesi hedeflenmiştir. Bu çalışmada amaç Anesteziyoloji ve Reanimasyon yoğun bakımlarında yatan hastaların yatış öncesi ve yatışın birinci senesindeki yaşam kalitelerini karşılaştırmaktır.Çalışmaya 01 Mayıs 2011- 31 Ekim 2011 tarihleri arasında on sekiz yaşından büyük, yirmi-dört saatten uzun yatışı olan, üniteden veya hastaneden taburcu edilebilen ve çalışmaya katılmayı kabul eden 66 hasta dâhil edildi. Hastalara yatışlarının ilk gününde yaşam kalitelerini değerlendirmek üzere kısa form 36 (Short form 36-SF 36) anketi uygulandı. Yatışın birinci senesinde hastalar telefonla aranarak anket tekrar uygulandı.SF-36 anketinin puanları RAND Corporation tarafından sağlanan puanlama kılavuzuna göre yatış öncesi ve yatışın birinci senesi olmak üzere hesaplandı ve karşılaştırıldı. Hastalar alt gruplara (girişimsel radyolojik işlem sonrası gözlem amaçlı yatan ve diğer sebeplerden yatan) ayrılarak kendi içlerinde yatış öncesi ve yatışın birinci senesindeki yaşam kaliteleri ayrıca karşılaştırıldı.Hastalar genel olarak değerlendirildiğinde SF-36 formunun değerlendirdiği tüm yaşam kalitesi parametrelerinde bir düzelme olduğu gözlemlendi. Grupların ayrı olarak kendi içlerinde yaşam kalitesi karşılaştırmalarında radyolojik işlem sonrası takip amaçlı yatan hastalarının genel sağlık algısı, sosyal fonksiyon, emosyonel rol güçlülüğü ve mental sağlık alt ölçeklerinde bir sene sonraki yaşam kalitelerinin istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde düzeldiğini görmekteyiz.Yatış nedenleri diğer sebeplerden olan hastaların yatış öncesi ve bir sene sonraki yaşam kaliteleri karşılaştırıldığında fiziksel ve emosyonel rol güçlülükleri, ağrı ve mental sağlık alt ölçeklerinde istatistiksel olarak anlamlı bir artış olduğunu görmekteyiz. A wide spectrum of critically ill patients undergo treatment in intensive care units (ICU). Physicians have recently been forced to validate expenditure and improve quality in the ICU which is the cause investigating quality of life of patients after ICU stay. The aim of this study is to compare the quality of life of patients before and one year after ICU stay.Sixty-six patients greater than 18 years of age, with an ICU stay of more than 24 hours, who were discharged from the ICU and who willingly participated in the study were enrolled between May 1, 2011 and October 31, 2011. Patients were administered the Short form 36 (SF 36) questionnaire on the first day of admission. Patients were re-administered the questionnaire by telephone 1 year after ICU stay.The SF 36 questionnaire was scored using the RAND Corporation guide. Patients were divided into subgroups (follow-up after interventional radiological procedures and other indications for ICU stay) and the quality of life before and one year after ICU stay were compared within each group.In general patients demonstrated an improvement in all subcategories measured by the SF 36 questionnaire. Comparison of quality of life before and one year after ICU stay in patients admitted for interventional radiological procedures demonstrated an improvement in in general health, social function, emotional role limitations and mental health. Comparison of quality of life before and one year after ICU stay in patients admitted for other indications demonstrated an improvement in physical and emotional role limitations, pain, and mental health. 78

Ankilozan spondilit inflamatuvar romatizmal bir hastalık olup, sadece omurga, periferik eklemler ve entezis bölgelerini etkilemekle kalmaz aynı zamanda üvea gibi organları da tutar. Hastalar ağrı, tutukluk ve yorgunluk gibi semptomlar dışında aktiviteler ve sosyal katılımda da kısıtlılık yaşarlar.Uluslararası Fonksiyonellik Sınıflandırması'nın Dünya Sağlık Örgütü tarafından kabülü ile kişilerin her türlü durum ve hastalıktaki fonsiyonelliklerini daha sistematik bir yolla sınıflandırabilir olduk. Uluslararası Fonksiyonellik Sınıflandırması'nı pratikte uygulamak için birçok hastalığa özgü Uluslararası Fonksiyonellik Sınıflandırması çekirdek setleri oluşturulmuştur. Ankilozan spondilit hastaları için de hem kapsamlı hem de özet Uluslararası Fonksiyonellik Sınıflandırması çekirdek setleri oluşturulmuştur.Bu çalışmaya 1984 Modifiye New York tanı kriterlerine göre ankilozan spondilit tanısı almış 100 hasta dahil edildi. Hastaların sosyodemografik ve hastalık ile ilgili özellikleri kaydedildi. Hastaların hastalık aktivitelerini ölçmek için BATH Ankilozan Spondilit Hastalık Aktivite İndeksi, yaşam kalitelerini değerlendirmek için de Kısa Form-36 kullanıldı ve ardından hastalara Uluslararası Fonksiyonellik Sınıflandırması - Ankilozan spondilit özet çekirdek set anketi uygulandı.Çalışmamızda ankilozan spondilit hastalarında Kısa Form-36 skorlarının Türk toplumu ortalamasına göre düşük olduğunu, Uluslararası Fonksiyonellik Sınıflandırması- Ankilozan spondilit özet çekirdek setine verilen yanıtlar ile Kısa Form - 36 ve BATH Ankilozan Spondilit Hastalık Aktivite İndeksi arasında paralellik olduğunu, uyku kalitesinin ileri derecede bozulduğunu, egzersiz toleransının hastaların %60'ında bozulduğunu, vertebral kolonda ve kalçadaki tutulumun tanıda gecikmeyle doğru orantılı olduğunu, hastaların %75'inin kullandıkları ilaçtan memnun olduğunu ve yakın aile desteğinin %95 olduğunu bulduk.Sonuç olarak Uluslararası Fonksiyonellik Sınıflandırması - Ankilozan spondilit özet çekirdek seti ankilozan spondilitteki fonksiyonelliğe hasta odaklı, çok seviyeli ve kapsamlı bir bakış açısı sağlayacaktır. Ankylosing spondylitis is an inflammatory rheumatic disease affecting not only the spine, peripheral joints and entheses, but also other organs such as the uvea. Apart from symptoms such as pain, stiffness and fatigue, patients are limited in activities and restricted in participation in society.With the approval of the International Classification of Functioning, Disability and Health by the World Health Organization there is now a universally accepted model to classify and describe functioning, disability and health in persons with all kind of disease or conditions in a more systematic way. To apply the International Classification of Functioning in practice, Core Sets have been developed for various diseases. Both a Brief Core Set and a Comprehensive Core Set have been established for patients with ankylosing spondylitis.In this study we included 100 patients who were diagnosed as ankylosing spondylitis according to the 1984 modified New York criteria. Patients? sociodemographic and disease characteristics were recorded. For the assessment of disease activity BATH Ankylosing Spondylitis Disease Activity Index and for the assessment of quality of life, Short Form-36 were used and then brief International Classification of Functioning core set survey was applied to the patients.In this study we found that the patients with ankylosing spondylitis had relatively low Short Form-36 values compared with normal Turkish society standards. There was a correlation between the given answers to brief core set, BATH Ankylosing Spondylitis Disease Activity Index and Short Form-36. The quality of sleep was highly impaired. The exercise tolerance was impaired in 60% of patients. Vertebral column and hip involvement was directly proportional to the delay in diagnosis. 75% of the patients were satisfied with drugs which they use and 95% of the patients had immediate family support.In conclusion, the brief core set will provide a patient-oriented, multilevel and comprehensive view on functioning with ankylosing spondylitis. 118

Sağlıklı bir toplum oluşmasında kadının yaşam kalitesinin yüksek tutulması önemli bir unsurdur. Bu çalışmada Elazığ kent merkezinde yaşayan 15-49 yaş grubu kadınların yaşam kaliteleri ve etkileyen faktörlerin incelenmesi amaçlanmıştır.Kesitsel tipte olan bu çalışma, Elazığ kent merkezinde 15-49 yaş grubu 547 kadın arasında yapılmıştır. Örneklem grubu araştırmaya dahil edilen aile hekimliklerinin kayıtlarından çıkarılan listelerden sistematik örnekleme ile seçilmiştir. Örnekleme alınan kadınlara içerisinde SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği?nin de yer aldığı bir anket yüz yüze görüşme ile uygulanmıştır.Araştırma kapsamına alınan kadınların yaş ortalaması 32.21±9.88 olup, %67.5?i evlidir. Kadınların %13.9?u okuryazar değil/sadece okuryazar, %79.2?si herhangi bir işte çalışmamakta, %16.3?ünün sosyal güvencesi yok/yeşil kartlıdır. Kadınların SF-36 Yaşam Kalitesi Ölçeği alt boyutlarından fiziksel fonksiyon, fiziksel rol güçlüğü, ağrı, genel sağlık, vitalite, sosyal fonksiyon, emosyonel rol güçlüğü ve mental sağlık ölçütlerinden aldıkları puan ortalamaları sırasıyla; 81.25±19.49, 59.23±44.69, 57.89±30.31, 56.77±20.34, 53.54±20.06, 76.96±24.51, 68.06±43.59, 64.06±20.72 olarak bulunmuştur. Kadınların eğitim düzeyi yükseldikçe sosyal fonksiyon ve emosyonel durumları değişmemekte (p>0.05), fiziksel fonksiyon, fiziksel rol güçlüğü, ağrı, genel sağlık, vitalite ve mental sağlık puanları yükselmektedir (p0.05), physical function, physical role limitations, pain, general health, vitality and mental health scores increased (p

Kanser dünyada hemen her ülkede mortalite ve morbidite oranları açısından önde gelen bir sağlık sorunudur. Bu hastalığı önlemenin en ucuz yolu, risk grubundaki hastalara tarama yöntemlerinin uygulanmasıdır. İlk tıbbi temas noktası olmaları sebebiyle de aile hekimleri Periyodik Sağlık Muayenesi (PSM) dahilinde, tarama testlerini hastalarına önermekte ve yaptırmaları için gerekli yönlendirmeleri yapmaktadırlar. Hastaları için rol model olmaları dolayısıyla; aile hekimlerinin hastaları sağlıklarına dikkat etmeleri hususunda teşvik edebilme kabiliyetlerinin kendileri ile ilgili tutum ve davranışlarından etkilendiği bilinmektedir. Biz de bu çalışmamızda aile hekimlerinin kendilerine kanser tarama testlerini ne oranda yaptırdıklarını saptamayı amaçladık. Çalışmaya Haziran 2013 - Ağustos 2013 tarihleri arasında, Ankara ili merkez ilçeleri aile sağlık merkezlerinde çalışan, 40 yaş ve üzerinde olan, çalışmaya katılmayı kabul eden 453 aile hekimi dahil edildi. Çalışma için hazırlanmış anket formu doktorlar ile yüz yüze görüşülerek dolduruldu. Çalışmaya katılanların %43'ü 46-50 yaş arasında idi. Aile sağlık merkezlerinde çalışan aile hekimlerinin %9,5 ü uzmanlık eğitimi almıştı. Aile hekimlerinin tarama testlerini yaptırma oranları sırasıyla kolonoskopi için %8,6, gaitada gizli kan testi için %2,7, mamografi için %60,0, klinik meme muayenesi için %41,1, pap-smear için %60,0 ve PSA için %61,5 idi. Aile hekimlerinin %25,8'inin birinci derece akrabalarında en az bir kanser öyküsü vardı. Birinci derece akrabalarında en az bir kanser öyküsü ile doktorların PSA, klinik meme muayenesi, mamografi, pap-smear, gaitada gizli kan testi ve kolonoskopi yaptırıp yaptırmama durumları karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p>0,05). Ailedeki kanser öyküsü tarama testi yaptırmayı etkilememişti. Sadece birinci derece akrabalarında kolon kanseri öyküsü olanlarda kolonoskopi yaptırma oranı daha yüksekti ve bu durum istatistiksel olarak anlamlı idi (p0.05). Only in the doctors who had a first-degree relative with a history of colon cancer, colonoscopy rate was higher and the difference was statistically significant (p

DM insülin sekresyonu, insülin etkisi veya her ikisindeki bozuklukluklardan kaynaklanan hiperglisemi ile karakterize metebolik bir hastalıktır. Diyabeti olan hastalarda, genel popülasyonla karşılaştırıldığında, diğer kronik hastalıklarda olduğu gibi psikiyatrik belirti ve hastalık oranları yüksektir. DM'de yaşam kalitesi kronik hastalığı olmayanlara göre daha kötü iken, diğer kronik hastalıklara göre daha iyidir. Çalışmamızda, DM hastalarının yaşam kalitesi ile uyku kalitesinin değerlendirilmesi ve klinik özellikler ile yaşam kalitesi ve uyku kalitesi arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır.Çalışmaya, hasta grubunda 56'sı (%56) kadın, 44'ü(%44) erkek, kontrol grubunda ise 53'ü (%53) kadın, 47'si (%47) erkek olmak üzere 100 sağlıklı gönüllü dahil edildi. Hastaların sosyodemografik ve klinik özellikleri ile ilgili parametrelerle değerlendirildi. Hastalar tarafından SF?36 ve Pittsburg uyku kalitesi ölçeği anketi dolduruldu. Puan hesaplamaları yapıldı. Veriler SPSS 14 programına yüklenerek istitistik analizler yapıldı.Hasta ve kontrol grubu arasında yaşam kalitesi puanlamaları karşılaştırıldığında tüm yaşam kalitesi alt parametrelerinde istatiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır (p

Kronik Renal Replasman Tedavisi Alan Hastalarda Kan Basıncı Kontrolü ve İnflamasyonun Yaşam Kalitesine EtkisiGiriş ve Amaç: Son dönem böbrek yetersizliği (SDBY) nedeni ile takip edilen hasta sayısı tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de her geçen gün artmaktadır. Hemodiyaliz (HD), periton diyalizi (PD) ve böbrek nakli (Rtx) ile tedavi edilen hastalarda yaşam kalitesi ile morbidite, mortalite arasında yakın bir ilişkinin olduğu gözlenmektedir. HD, PD, Rtx hastalarında mortalite ile ilişkili olan yaşam kalitesini etkileyen etmenlerin belirlenmesinin yaşam kalitesini daha iyi hale getireceği ön görülmektedir. Çalışmamızda; farklı renal replasman tedavisi alan SDBY hastalarında, renal replasman tedavi modalitesinin, inflamasyon belirteçlerinin, kan basıncı kontrolünün sağlıkla ilgili yaşam kalitesi ile ilişkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Nefroloji Bilim Dalında tedavi edilen 16 hemodiyaliz ve 17 periton diyalizi hastası ve 27böbrek nakil hastası alınmıştır. Kontrol grubunu hipertansiyon ön tanısı ile Nefroloji polikliniğine başvuran 29 kişi oluşturmuştur. Hastaların yaş, cinsiyet, eğitim durumu, böbrek yetersizliği nedeni, diyaliz tedavi yöntemi (HD, PD), diyaliz tedavi süresi, böbrek nakli süresi, kullandıkları ilaçlar [antihipertansif (ACE inhibitörü, ARB, beta bloker, kalsiyum kanal blokeri, alfa bloker, diüretik), immunsupresifler ve diğerleri] ve fizik muayene bulguları kaydedildi. Yaşam kalitesinin değerlendirilmesi için tüm hastalar tarafından AKBM günü short form (SF-36) formu dolduruldu. AKBM oskillometrik tipte, model ve numarası Spacelabs Healt Care 2010 ref 90207-1Q, SN 207-063257 marka olan cihaz ile yapıldı. Moduler DPP cihazıyla, CRP Dode Behring II` marka cihazla immünotürbimetrik yöntemle, ferritin, Roche Modüler sistem cihazla immünotubimetrik yöntem ile çalışıldı. Tam kan sayımı Beckman marka coulter cihazı ile çalışıldı. IL-6 ve IL-10 ölçümü ise ELISA yöntemi ile (DIAsource, Belçika) çalışıldı. Bulgular: Yaşam kalitesi alt birimleri puanları PD ve HD hastaları karşılaştırıldığında fiziksel fonksiyon puanı dışındaki tüm alt grup puanları HD hastalarında daha yüksek idi. HD hastaları ve Rtx hastalarının karşılaştırmasında ise yaşam kalitesi ölçeğinin tüm alt grup puanları Rtx hastalarında daha yüksekti ve ağrı, mental sağlık, sosyal fonksiyon, fiziksel fonksiyon alt birimlerindeki fark istatistiksel anlamlı idi. (p0,05) HD ve Rtx hastalarına bakıldığında ise DKB ve DKB yükü ölçümlerinde anlamlı farklılık yok iken diğer ölçümlerde ise istatistiksel anlamlı fark mevcuttu. (p 0.05) When looking at HD and Rtx patients, no significant differences in the measurement of DBP and DBP load while there was a statistical difference in other measurements. (p

Amaç: 45 Yaş ve Üstü Bireylerde 'Ayak Bileği/Ön Kol İndeksi (ABİ)' ve SF-36 ile Periferik Arter Hastalığı ve yaşam kalitesi değerlendirilmesi; 'Yürüme Mesafesinin Azalması Ölçeği' (WIQ) Türkçe geçerlilik ve güvenilirliğinin belirlenmesidir.Yöntem: Araştırma İzmir Balçova bölgesindeki bir aile sağlığı merkezine başvuran 283 gönüllü katılımcıyla yapılmıştır. Araştırmacı tarafından anamnez ve fizik muayene yöntemleri uygulanması ardından ABİ değerleri hesaplanmış ve periferik arter hastalığı (PAH) olup olmadığı belirlenerek SF36 ölçeği ile yaşam kalitesi değerlendirilmiştir. Türkçeye uyarlanan WIQ anketi 2-4 hafta ara ile iki kez uygulanarak test-retest analizleri yapılmıştır. WIQ ve SF-36 arasındaki ilişki geçerlik için hesaplanmış, iç tutarlıklık için Cronbach alfa hesaplanmıştır. Analizde SPSS 15.0 programı kullanılmış ve p

Background: This study aimed to assess pain and quality of life in a large cohort of patients with multiple hereditary exostoses. Methods: All 322 known patients with multiple hereditary exostoses in the Netherlands were asked to participate. An age-specific questionnaire was sent to children (less than eighteen years old) and adults. The questionnaire focused on pain, daily activities, and school and/or professional situation. Adults also filled out the RAND-36 questionnaire.Results were statistically analyzed with use of the SPSS 15.0 software and with the chi-square test and multiple logistic regression. A p value of

Obez bireylerin tedavi planında egzersizin önemi bilinmektedir. Yapılan birçok çalışmada, obez bireylere uygulanan egzersizlerin türü ve etkinliği incelenmiştir. Bunun yanında, yine yapılan çalışmalarda (nispeten daha az sayıda), uygulanan egzersiz programının, birey tarafından sürdürülebilirliği incelenmiştir. Ancak literatürde, hem egzersiz programının yapısının ve türünün hem de sürdürülebilirliğinin incelendiği araştırmalar oldukça sınırlıdır.Bu çalışmanın amacı; 30 yaş üstü obez bireylerde, artırılmış bireysel egzersiz programı yöntemi ile katılımcılara egzersiz yapma alışkanlığı kazandırmak, bu alışkanlığın kalıcılığını sağlamak ve katılımcıların fiziksel aktivite seviyelerini arttırmaktır. Bunun için çalışmada, iki farklı tür egzersiz programı uygulayan grubun egzersizi sürdürebilirliği takip edilmiş ve incelenmiştir.Çalışmada, Grupsal Egzersiz Grubu (GEG) araştırmacıyla birlikte egzersiz programına katılırken, Bireysel Egzersiz Grubuna (BEG) giderek artan miktarda bireysel egzersiz programı uygulanmıştır. Her iki grubun antropometrik ölçümleri, fiziksel aktivite düzeyleri, kuvvetleri, dayanıklılıkları, yaşam kalitesi düzeyleri, uygulama öncesinde (ön test), arasında (ara test) ve sonrasında (son test) değerlendirilmiştir. Araştırmaya katılma kriterlerine uygun olan gönüllü katılımcılar (n=24) rastgele olarak iki gruba ayrılmışlardır (BEG; n=11, GEG=13). Bireysel Egzersiz Grubu, egzersiz döneminde, ilk ay haftanın 3 günü araştırmacıyla, 1 günü bireysel, ikinci ay, haftanın 2 günü araştırmacıyla, 2 günü bireysel, üçüncü ay, haftanın 1 günü araştırmacıyla, 3 günü bireysel olmak üzere haftada toplam 4 gün (60 dk./gün) egzersiz yapmışlardır. Grupsal Egzersiz Grubu ise 3 ay boyunca haftanın 4 günü (60 dk./gün) araştırmacıyla beraber egzersiz yapmışlardır.Egzersiz programı sonlandırıldıktan sonra her iki gruptaki katılımcılar 3 ay süresince takip edilmiş ve egzersiz yapmaya devam etmeleri için teşvik edilmişlerdir. Bu süre sonunda katılımcıların, egzersiz sürdürülebilirliğini sağlayıp sağlamadıkları son testler ile belirlenmiştir. Sonuç olarak, egzersiz döneminde, her iki grupta da antropometrik özelliklerde ve kuvvette anlamlı düzeyde iyileşme gözlenmiştir (p0.05). Fiziksel aktivite düzeyinin belirlenmesinde kullanılan fiziksel aktivite süresi ve aktif enerji harcamasında GEG'da anlamlı düzeyde iyileşme belirlenmiştir. Devamlılık döneminde ise, her iki grubun da sahip oldukları değerleri sürdürdükleri gözlenmiş ve katılımcıların birçok parametrede başlangıç değerlerine gerilemediği saptanmıştır. Bu çalışma sonunda, Grupsal Egzersiz Grubundaki değişimlerin her iki dönemde de, Bireysel Egzersiz Grubuna göre, daha olumlu yönde olduğu gözlenmiştir. Bu farkın, egzersize yönlendirme konusunda potansiyel zorluk yaşayan obez bireylerin, grupsal egzersizden daha fazla motive olmuş olmasından kaynaklanmış olabileceği düşünülmektedir. A large body of evidence have shown the importance of exercise in treatment of obesity. However most of these studies did not follow the participants in terms of whether they had the habit of exercise after completing the exercise treatments or not. The other studies in which the participants were followed the efficiency and type of the exercises was examined. Therefore, the aim of this study was to develop the habit of exercise, ensure the persistency of this habit and increase the physical activity level through augmented individual exercise programme in obese and over 30 years old individuals. In order to achieve these goals the sustainability of two different exercise programmes were followed and examined in this study.In Individualized Exercise Group (IEG) a continuously increasing exercise programme was implemented whereas in Group Exercise Group (GEG) an exercise programme with the researcher was applied. In both of the groups the anthropometric measurements, physical activity levels, strength, endurance and life quality levels were recorded in pre-, during and post- application periods. Individuals who met the criteria for involving in study were divided into these two different groups randomly (BEG, n=11; GEG, n=13). BEG performed an exercise programme of 4 days/week (60 min/day) starting 3 day/week with the researcher and 1 day/week alone during the first month, 2 day/week with the researcher and 2 day/week alone during the second month and 1 day/week with the researcher and 3 day/week alone during the third month. GEG performed an exercise programme of 4 days/week (60 min/day) with the researcher for 3 months.After completing the exercise programmes both of the groups were followed for 3 months and asked to continue to do exercise. The sustainability of the exercise programmes were examined through final test at the end of this period. Results showed that both of the groups had significantly improved anthropometric measurements and strength levels (p0.05). There were significant improvements in physical activity level indicators Physical Activity Duration and Active Energy Expenditure levels in GEG. During the follow up period none of the parameters show a significant difference in both groups (p

Lebensqualität bei Fabry-Patienten: Erhebung mit dem SF-36®Fragebogen Elisabeth Blohm Hintergrund: Der Morbus Fabry ist eine X-chromosomal vererbte, lysosomale Speichererkrankung bedingt durch den Mangel an dem Enzym α-Galaktosidase A. Die gesundheitsbezogene Lebensqualität von Fabry-Patienten ist im Vergleich zur Normalbevölkerung oder Patienten anderer chronischer Erkrankungen sowohl bei physischen als auch psychischen Aspekten reduziert. Es ist bekannt, dass für den Morbus Fabry typische Symptome, wie Schmerzen oder Dysfunktionen lebenswichtiger Organe, wie Herz- und Niereninsuffizienz, sowie frühzeitige Schlaganfälle zu einer signifikant verringerten gesundheitsbezogenen Lebensqualität beitragen. Fragestellung: Ziel dieser Arbeit war es, mit Hilfe des SF-36-Fragebogens die gesundheitsbezogene Lebensqualität einer großen Kohorte von Fabry-Patienten zum Zeitpunkt der ersten Vorstellung in einem spezialisierten Fabry Zentrum zu ermitteln. Gleichzeitig sollten begleitende Faktoren identifiziert werden, die mit den verschiedenen Dimensionen der psychischen und physischen Funktionsfähigkeit assoziiert sind. Dabei legten wir einen Schwerpunkt auf die Nierenfunktion. Methoden: Es wurden 99 Patienten mit Morbus Fabry eingeschlossen. Wir untersuchten die Daten des ersten Besuchs in unserem Fabry-Zentrum. Die Patientencharakteristika der Studienteilnehmer und die verschiedenen Skalen der HRQoL wurden über die CKD-Stadien unter Verwendung von ANOVA, Kruskal-Wallis-Test, χ²-Test und Fisher’s-exact-Test verglichen. Die mit den verschiedenen Dimensionen der HRQoL assoziierten Faktoren wurden mittels einer linearen Regressionsanalyse untersucht. Im multivariaten Modell wurden die folgenden Variablen in das Modell aufgenommen: Alter, Geschlecht, Nierenfunktion, Schmerzen, Schmerztherapie und vaskuläres Ereignis. Ergebnisse: Die meisten Patienten, besonders die meisten Frauen, hatten eine erhaltene Nierenfunktion, wohingegen Patienten mit eingeschränkter Nierenfunktion mit höherer Wahrscheinlichkeit männlich waren. Alle Patienten, die einer RRT erhielten, waren männlich; zwei von ihnen erhielten eine Nierentransplantation, sieben waren unter Dialyse. Eine eingeschränkte Nierenfunktion, besonders die Notwendigkeit einer RRT war über allen Skalen mit einer deutlichen Reduktion der HRQoL assoziiert. Desweiteren waren männliches Geschlecht, Schmerzen und Schmerztheapie signifikant und deutlich mit niedrigeren Werten in den SF-36-Skalen assoziiert. Im multivariaten Modell stellten sich eine eingeschränkte Nierenfunktion und Schmerzen als die Hauptfaktoren für reduzierte Werte in den physikalischen Kategorien heraus (körperliche Funktionsfähigkeit, körperliche Rollenfunktion, körperliche Schmerzen, allgemeine Gesundheitswahrnehmung und körperlicher Summenwert). Im Gegensatz dazu stellte sich heraus, dass die Notwendigkeit einer RRT mit reduzierter HRQoL in den psychischen und sozialen Kategorien assoziiert war. Schlussfolgerung: In dieser großen Kohorte von Fabry-Patienten aus einem Zentrum war die chronische Nierenerkrankung, besonders die Notwendigkeit einer RRT, ein entscheidender Faktor mir eine reduzierte HRQoL in physischen und psychisch/sozialen Aspekten des Lebens. Außerdem hatten Schmerzen eine unabhängige Beziehung mit niedrigeren Werten der physischen Skalen. Neben der Enzymersatztherapie könnten eine optimale Behandlung der Nierenerkrankung, sowie eine effektive Schmerztherapie helfen, die HRQoL von Fabry-Patienten zu verbessern., Health Related Quality of Life in Patients with Fabry Disease: Investigation with the SF-36® questionnaire Elisabeth Blohm Background Fabry disease is an X-linked lysosomal storage disorder caused by a deficiency of the enzyme α-galactosidase A. Health related quality of life (HRQoL) in patients with Fabry disease is reduced when compared to the healthy population and to other chronic diseases in physical as well as mental aspects of well-being. Fabry specific symptoms such as pain, vital organ dysfunction including heart and renal failure or premature strokes are known to contribute significantly to impaired HRQoL Aims The purpose of the current study was to characterize HRQoL as assessed by the SF-36® questionnaire in a large cohort of patients with Fabry disease of a single center. We aimed to identify factors associated with the various dimensions of physical and mental functioning, with a focus on kidney function. Methods 99 patients with Fabry disease were enrolled. We analyzed data from the first visit at our center. Characteristics of study participants and the different scales of HRQoL were compared across CKD stages (eGFR >60 ml/min vs. eGFR

Background Few studies have related nutritional factors with quality of life in healthy populations. The purpose of the study was to assess whether dietary fat intake is associated to mental and physical quality of life. Methods This analysis included 8,430 participants from the SUN (Seguimiento Universidad de Navarra) Project. The intake of saturated fatty acids (SFA), polyunsaturated fatty acids (PUFA), trans unsaturated fatty acids (TFA), and monounsaturated fatty acids (MUFA) was assessed through a 136-item food frequency questionnaire at baseline. Quality of life was measured with the SF-36 Health Survey after 4 years of follow-up. Generalized Linear Models were fitted to assess the regression coefficients (b) and their 95% confidence intervals (95% CI) for the 8 domains of the SF-36 according to successive quintiles of each kind of fatty acids intake. Results The multivariate-adjusted models revealed a significant inverse association for SFA intake (in quintiles) and two of the physical domains (physical functioning and general health). E.g. for general health domain: (highest quintile of intake (Q5) vs. lowest quintile (Q1), b = -1.6; 95% CI = -3.1, -0.1. General health also showed a dose-response relationship (p for trend < 0.05). For TFA intake (in quintiles), a significant inverse association was found for most of the mental domains (vitality, social functioning and role emotional). E.g. for vitality domain (Q5) vs. (Q1), b = -2.0, 95% CI = -3.4 to -0.6. We also found an inverse association between TFA intake and the bodily pain domain: (Q5 vs. Q1), b = -2.6; 95% CI = -4.4 to -0.8, with a statistically significant dose-response relationship (p for trend < 0.05). Except for TFA intake and the mental domains, the rest of the associations were attenuated when we repeated the analysis adjusting for adherence to the Mediterranean diet. Conclusions A detrimental relationship between TFA intake at baseline and most of the SF-36 mental domains measured 4 years later were found, whereas weak inverse associations were found for SFA intake and some physical domains.

Objectives The aim of this study was to investigate the influence of rate control on quality of life (QOL). Background The RACE II (Rate Control Efficacy in Permanent Atrial Fibrillation II) trial showed that lenient rate control is not inferior to strict rate control in terms of cardiovascular morbidity and mortality. The influence of stringency of rate control on QOL is unknown. Methods In RACE II, a total of 614 patients with permanent atrial fibrillation (AF) were randomized to lenient (resting heart rate [HR] Results Median follow-up was 3 years. Mean age was 68 +/- 8 years, and 66% were males. At the end of follow-up, all SF-36 subscales were comparable between both groups. The AF severity scale was similar at baseline and end of study. At baseline and at end of study there were no differences in the MFI-20 subscales between the 2 groups. Symptoms at baseline, younger age, and less severe underlying disease, rather than assigned therapy or heart rate, were associated with QOL improvements. Female sex and cardiovascular endpoints during the study were associated with worsening of QOL. Conclusions Stringency of heart rate control does not influence QOL. Instead, symptoms, sex, age, and severity of the underlying disease influence QOL. (Rate Control Efficacy in Permanent Atrial Fibrillation; NCT00392613) (J Am Coll Cardiol 2011;58:1795-803) (C) 2011 by the American College of Cardiology Foundation

Objectives The aim of this study was to investigate the influence of rate control on quality of life (QOL). Background The RACE II (Rate Control Efficacy in Permanent Atrial Fibrillation II) trial showed that lenient rate control is not inferior to strict rate control in terms of cardiovascular morbidity and mortality. The influence of stringency of rate control on QOL is unknown. Methods In RACE II, a total of 614 patients with permanent atrial fibrillation (AF) were randomized to lenient (resting heart rate [HR] Results Median follow-up was 3 years. Mean age was 68 +/- 8 years, and 66% were males. At the end of follow-up, all SF-36 subscales were comparable between both groups. The AF severity scale was similar at baseline and end of study. At baseline and at end of study there were no differences in the MFI-20 subscales between the 2 groups. Symptoms at baseline, younger age, and less severe underlying disease, rather than assigned therapy or heart rate, were associated with QOL improvements. Female sex and cardiovascular endpoints during the study were associated with worsening of QOL. Conclusions Stringency of heart rate control does not influence QOL. Instead, symptoms, sex, age, and severity of the underlying disease influence QOL. (Rate Control Efficacy in Permanent Atrial Fibrillation; NCT00392613) (J Am Coll Cardiol 2011;58:1795-803) (C) 2011 by the American College of Cardiology Foundation

Hintergrund Diese Studie ist ein Teilprojekt eines von der Deutschen Krebshilfe geförderten Forschungsvorhabens zur tracheoösophagealen Ersatzstimme Laryngektomierter. Sie zielt auf den Komplex des subjektiven Erlebens der Betroffenen und dessen Zusammenhang mit der Krankheitsbewältigung. Probanden und Methoden Insgesamt 33 männliche Laryngektomierte füllten die kommerziell verfügbaren Fragebögen SF-36 zur gesundheitsbezogenen Lebensqualität und TSK Trierer Skalen der Krankheitsbewältigung aus. Ergebnisse Zwischen den Summenskalen des SF-36 und den Subskalen der TSK bestehen nur vereinzelte signifikante Zusammenhänge: SF-36Psych psychische Summenskala vs. TSK RU "Rumination" mit p=0,005; SF-36Körper körperliche Summenskala vs. TSK SE "Suche nach sozialer Einbindung" mit p=0,046. Schlussfolgerung Die beiden auf psychische Aspekte zielenden Bereiche SF-36Psych und TSK RU hängen zusammen, dies bildet ihre ähnliche theoretische Fundierung ab. Die Befähigung, der Wunsch und die Realisierung nach sozialer Einbindung hängen offenbar vom allgemeinen körperlichen Wohlbefinden ab. Dies ist im Rahmen der onkologischen Nachsorge in einem ganzheitlichen Ansatz der Patientenbetreuung zu berücksichtigen. Background This study is a partial project of a research project promoted by the German cancer help to the tracheooesophageal spare voice of Laryngectomees. It aims at the complex of the subjective experience of the affected persons and its connection with the illness coping. Test persons and methods A total of 33 male Laryngectomees filled the commercially available questionnaires SF-36 for the health-related quality of life and TSK Trierer scales of the illness coping. Results Between the sum scales of SF-36 and the Subscales of the TSK only isolated significant connections exist: SF-36Psych psychical sum scale versus TSK RU "Rumination" with p=0,005; SF-36Körper physical sum scale versus TSK SE "search for social integration" with p=0,046. Conclusion The both areas which aimed to psychical aspects SF-36Psych and TSK RU are connected, this illustrates their similar theoretical origin. The ability, the wish and the realisation for social integration depend on the general physical well-being. This is to be considered within the scope of the oncological aftercare in a holistic approach of the patient's care.

Gelenkersatz ist ein wichtiger und anwachsender Markt, besonders für Knie- und Hüfterkrankungen. Aufgrund der Veränderungen im Gesundheitsbewusstsein tritt neben den rein klinischen Zielen (Schmerzfreiheit, Beweglichkeit) auch die Patientenzufriedenheit immer mehr in den Vordergrund. Unter diesem Gesichtspunkt soll mit etablierten, objektiven Fragebögen, aber auch mittels speziell konzipierter patientenzentrierter Fragebögen nicht nur die klinischen und radiologischen Veränderungen, sondern auch die gesundheitsbezogene Lebensqualität in einem Kollektiv nach Hüftgelenkersatz untersucht werden. Zusätzlich wird das Outcome in Abhängigkeit von den unterschiedlichen Indikationen (Grunderkrankungen) betrachtet. Anschließend soll überprüft werden inwieweit patienten- und untersucherzentrierte Einschätzungen übereinstimmen und ob die angewendeten Fragebögen für die vorgesehene Erhebungsform geeignet sind. In einer prospektiven Studie wurden Patienten vor und nach Implantation einer zementfreien Hüft-Totalendoprothese untersucht. 82 konsekutive Patienten bildeten das Kollektiv mit einem Altersdurchschnitt von 59 Jahren und einem ausgewogenen Geschlechterverhältnis. 67 Patienten (81,7 %) konnten im Mittel ein Jahr postoperativ nachuntersucht werden. Durchschnittlich ein Jahr postoperativ fand eine Nachuntersuchung hinsichtlich körperlichen und funktionellen Fähigkeiten sowie zur allgemeinen und bewegungsapparat-spezifischen Lebensqualität statt. Mit dem Harris Hip Score und dem Score nach Merle d’Aubigné wurden klinische Daten erhoben. Die radiologische Beurteilung orientierte sich an Brooker, DeLee und Charnley sowie Gruen. Neben diesen krankheitsspezifischen kamen auch gesundheitsbezogene Instrumente zum Einsatz. Der SF-36 und der SMFA-D lieferten patientenzentrierte Ergebnisse. Der künstliche Gelenkersatz stellt für alle untersuchten Teilnehmer eine deutliche Verbesserung ihrer gesundheitlichen Lage dar. Dies zeigt sich zum Einen im direkten Vergleich der prä- und postoperativen Ergebnisse, z.B. im HHS mit 48 Punkten vor Gelenkersatz versus 91 Punkten nach Gelenkersatz. Und zum Anderen wird mit Hilfe von Effektstärken das Ausmaß der Veränderungen zwischen dem prä- und dem postoperativen Zustand ausgedrückt, wodurch auch ein Vergleich zwischen den Fragebögen möglich ist. Die größte Steigerung fand im körperlichen Bereich statt, beispielsweise belegt durch die hohe Effektstärke (ES) von 4,23 im untersucherzentrierten HHS (Gesamtergebnis), aber auch nachgewiesen durch eine ES von 1,82 im SF-36-Bereich „körperliche Schmerzen“, einem patientenzentrierten Messinstrument. Eine Beeinflussung des Gesamtergebnisses eines Scores durch nicht die Hüfte betreffende Gelenkprobleme, z.B. Rheumatiker und Patienten mit Arthrose in den Händen, kann aufgrund der geringen Fallzahl (n=6) in dieser Studie nicht nachvollzogen werden. Die Veränderungen im psycho-sozialen Bereich waren weniger stark und interindividuell verschieden. Diese allgemeine Beobachtung spiegelt sich in den entsprechenden Fragen bzw. Skalen der einzelnen Instrumente wider. Zwischen den unterschiedlichen Indikationsgruppen zeigen sich postoperativ keine signifikanten Unterschiede, jedoch zeigen z.B. die Nekrose- und die Dysplasie-Gruppe die stärksten Verbesserungen im HHS und SMFA-D. Diese Kollektivuntergruppen sind innerhalb dieser Studie die beiden jüngsten Gruppen mit dem niedrigsten BMI und profitieren wohl auch durch den fehlenden Befall anderer Gelenke so deutlich von der Hüft-Totalendoprothese. Es gibt bei diesem Kollektiv keinen Unterschied zwischen den Einschätzungen aus Arzt- bzw. Patientensicht. Der Erfolg war objektiv messbar und auch die Erwartungen der Patienten wurden – subjektiv – erfüllt. Dies konnte durch die Anwendung der entsprechenden Fragebögen bzw. Scores gezeigt werden. Mit der Erhebungsform sind wir den aktuellen Forderungen, neben objektiven klinischen Ergebnissen auch die subjektive Einschätzung des Operationserfolges zu berücksichtigen, gerecht geworden. So wird nicht nur der psychosoziale Aspekt der Gesundheitswahrnehmung und Lebensqualität berücksichtigt, sondern auch die körperlichen Verbesserungen nach der Operation durch Abfragen von Tätigkeiten (z.B. Anziehen von Socken oder Hosen) festgestellt, was für den Patienten nicht nur verständlicher ist, sondern das Zurechtkommen im Alltag besser widerspiegelt als beispielsweise die Messung der Hüftgelenksbeweglichkeit in Grad. Die Anwendung der vorgestellten patientenzentrierten Fragebögen kann helfen eine Diskrepanz zwischen Arzt- und Patienteneinschätzung aufzudecken, was für die Betreuung subjektiv unzufriedener, aber klinisch als erfolgreich behandelt eingestufter Patienten nützlich sein kann. Problematisch jedoch könnte der bei fünf Fragebögen nicht unerhebliche Zeitaufwand sein und den Einsatz im klinischen Routinebetrieb beeinträchtigen. Joint replacement is an important and crowing market, especially concerning knee and hip diseases. Because of changes in health awareness, the satisfaction of the patient comes more to the fore next to exclusive clinical targets like analgesia and mobility. Regarding this aspect, the health-related quality of life should be analysed next to clinical and radiological changes by using established objective questionnaires as well as specially designed patient-centred questionnaires in a group of patients after total hip replacement. Although it should be proved to which extend patients and examiners estimations are consistent and if these questionnaires are practical for its intended use. Patients were examined before and after implantation of a non-cemented total hip joint endoprosthesis in a prospective study. The collective consisted of 82 patients with a mean age of 59 (range 29-75) years and a well-balanced gender ratio (42 men, 40 women). 67 patients (81, 7 %) came to the follow-up at an average of one year post surgery (9-16 months). At an average of one year (9-16 months) after surgery was the follow-up examination which contains physical and functional abilities as well as the quality of life in general and specific to the musculoskeletal system. Clinical data was collected by using the score of Harris Hip and the score according to Merle d’Aubigné. The radiological assessment was conform to Brooker, DeLee and Charnley and Gruen. In addition to these disease-specific devices, also health-related instruments were used. The SF-36 and the SMFA-D provided patient-centred results. Joint replacement means a noticeable improvement of health situation for all patients seen at the follow-up. On the one hand, this is documented by comparing pre- and postoperative results directly, such as the HHS with 48 points before and 91 points after joint replacement. On the other hand, the extent of changes between the pre- and postoperative state is expressed by using effect sizes (ES), by what a comparison among the different questionnaires gets possible. Major progression was found in the physical sector (pain, movement and mobility), for example proved by the high ES of 4,23 in the physician-centred HHS (overall result), but also shown by an ES of 1,82 in the patient-centred SF-36-item “bodily pain”. The overall result of a score could be influenced by joint problems aside from the hip, e.g. patients with arthrosis in the hands and rheumatics. This influence was not found, because of the little number of those patients (n=6) in this study. Changes in the psycho-social sector were less clear and different among the individuals. This general finding is reflected in corresponding answers respectively scales of the questionnaires. There are different indications for total hip replacement and among these groups are no significant differences in the postoperative follow up, however the necrosis- and the dysplasia-group show the greatest improvements concerning HHS and SMFA-D. These both subgroups are in this study the two youngest groups with the lowest BMI and profit probably by the missing affection of other joints so much from total hip replacement. In this collective is no difference between the physician’s and the patient’s evaluation. The success was objectively measurable and the expectations of the patients have been fulfilled. This statement is possible by using the corresponding questionnaires respectively scores. In the manner described, we met current demands to include the individual estimation of surgical outcome as well as objective, clinical findings. Not only the psychosocial aspects of health perception and quality of life are respected, but also the physical improvements after surgery by checking usual activities (like putting on stockings or a pair of trousers), which is more understandable for the patients and reflects much better the ability to manage every day life than the measurement of hip mobility in degree. The use of these patient-centred questionnaires can help to detect discrepancy between physician’s and patient’s assessment, which is helpful for the handling of patients treated successfully by surgery but who are personally unsatisfied. Relevant effort of time may be a problem in the use of these five questionnaires and could influence their application in clinical routine.

Zwischen 1995 und 2004 wurden 45 Patienten im Bergmannsheil Bochum aufgrund suizidaler Selbstverbrennung stationär behandelt. Die Daten aus einer ausführlichen Aktenrecherche und einem Interview (n=11), bestehend aus fünf standardisierten Fragebögen und einem selbst erstelltem Fragebogen, wurden ausgewertet hinsichtlich prädisponierender Faktoren, psychiatrischem Status vor und nach dem Trauma, Therapieverlauf sowie Lebensqualität. Niemand mit Verbrennungen über 69% der Körperoberfläche (KOF) überlebte den Suizidversuch, im Mittel waren 45% der KOF betroffen. Bei 80% der Patienten war eine psychiatrische Erkrankung bekannt, meist Depression, Persönlichkeitsstörung oder Schizophrenie. Das äußere Aggressionspotential war eher gering ausgeprägt, aggressive Tendenzen scheinen eher nach innen gerichtet zu werden. Auch wenn noch Probleme wie eine erhöhte Re-Suizidrate vorhanden sind, gelingt den meisten Patienten eine Reintegration mit Verbesserung des sozialen Netzwerkes.

Spor yapmanın genel olarak sağlığa olumlu katkıları iyi bilinmektedir. Bu çalışmanın amacı görsel yetiyitimi olan kişilerde spor yapmanın yaşam kalitesi üzerine etkilerini belirlemektir. Bunun yanında değişik sosyodemografik değişkenlerin ve görme düzeylerinin, görsel yetiyitimi olanlarda, yaşam kalitesi ile ilişkisini ortaya koymak amaçlanmıştır.Araştırmaya 2009 yılı içinde Türkiye'de görsel yetiyitimliler için yapılan spor müsabakaları öncesi muayenelere katılan sporculardan uygun örnekleme ile seçilen 100 sporcu ve bunlarla yaşı, cinsiyeti ve görme düzeyi uyumlu olarak seçilen, spor yapmayan 100 kişi kontrol grubu olarak dahil edilmiştir. Tüm bireylerin düzeltilmiş görme keskinliği iyi gözde 6/60 (0,1)'in altında veya görme alanları 10 derecenin altındadır. Katılımcıların sosyodemografik özellikleri kaydedilmiş, sonrasında göz muayeneleri yapılmıştır. Muayenelerden sonra SF-36 yaşam kalitesi ölçeği uygulanmıştır.Araştırma kapsamındaki bireylerin yaşları, cinsiyetleri, medeni durumları, çalışma durumları, görme kaybı zamanları ve görme düzeyleri spor yapanlar ve yapmayanlar arasında benzer bulunmuştur. Öğrenim düzeyleri sporcularda daha yüksektir (p=0,049).Spor yapanlarda SF-36 yaşam kalitesi ölçeğinin tüm alt ölçek puanları kontrol grubuna göre yüksek bulunmuştur. Spor yapma süresi (yıl) arttıkça fiziksel işlevsellik artmakta (p=0,044) diğer alt ölçek puanları etkilenmemektedir. Spora başlama yaşı daha küçük olanlarda fiziksel işlevsellik daha fazla olup (p=0,038) diğer alt ölçek puanları spora başlama yaşı ile ilişkili değildir. Haftalık spor yapma miktarı (saat) ile yaşam kalitesi puanları arasında ilişki gözlenmemiştir. Yaş arttıkça fiziksel işlevsellik puanı azalmaktadır (p=0,019). Erkeklerde vitalite (canlılık) ve ruhsal sağlık puanları daha yüksek bulunmuştur (p=0,017 ve p=0,008). Evli olanlarda vitalite puanı bekarlara göre daha yüksek izlenmiştir (p=0,044). Görmesini daha küçük yaşta kaybedenlerde fiziksel işlevsellik ve fiziksel rol güçlüğü puanları daha yüksektir (p=0,035 ve p=0,004). Ailedeki kişi sayısı fazla olanlarda genel sağlık algısı ve vitalite puanları yüksek (p=0,028 ve p=0,049), fiziksel işlevsellik puanları anlamlılığa yakın biçimde yüksektir (p=0,053). Öğrenim düzeyi arttıkça fiziksel işlevsellik puanı artmakta (p=0,023) ve genel sağlık algısı anlamlılığa yakın düzeyde artmaktadır (p=0,059). Gelir getiren bir işte çalışanlarda çalışmayanlara göre vitalite puanı daha yüksektir (p=0,026).Görsel yetiyitimlilerde spor yapmak yaşam kalitesinin tüm alt boyutlarını olumlu etkilemektedir. Görsel yetiyitimi olanların rehabilitasyon programlarında, bu gruptaki insanlara yönelik uygun sporları yapmaları rehabilitasyonun başarısını ve yaşam kalitelerini artıracaktır. Öğrenim düzeyinin artması ve gelir getiren bir işte çalışma yaşam kalitesine katkı sağlamaktadır. Bu gruptaki kadınların yaşam kalitesinin bazı boyutlarındaki puanlarının daha düşük olması görsel yetiyitimi olan kadınlara yönelik destek ve rehabilitasyon çalışmalarının özgül olarak geliştirilmesi gerektiğini göstermektedir. The positive effects of sports participation on health in general are well known. The aim of this study was to determine the effect of sports on quality of life in subjects with visual disability. It was also aimed to determine the effects of various sociodemographic variables and visual level on the quality of life in subjects with visual disability.The study included 100 athletes with visual loss sampled appropriately from those who participated in national games for people with visual disability in the year 2009, and 100 subjects who did not participate in sports and matching to athletes according to age, gender and visual level, as the control group. All subjects had best corrected visual acuity less than 6/60 (0.1) or visual field less than 10 degrees in the better eye. Sociodemographic variables were recorded and ophthalmic examinations were performed. Afterwards, the Short-Form Health Survey (SF-36) has been applied.Age, gender, marital status, working status, the age of visual loss and visual level were similar in the study and the control groups. Athletes had a higher level of education (p=0.049).Scores of all dimensions of the SF-36 were higher among athletes compared to controls. Physical function score increased with increse in duration of sports participation (years) (p=0,044), and there were no relation between duration of sports participation and scores of other dimensions of SF-36. Physical function scores were higher in those athlets who had started sports at a younger age (p=0,038) and there were no relation with other dimensions and starting age of sports participation. There were no significant relation between dimension scores and weekly sports participation (hours). Physical function score decreased with advancing age (p=0.019). The scores of vitality and mental health were higher among men (p=0.017 and p=0.008). The vitality scores were higher among married subjects, compared to singles (p=0.044). Physical function and physical role limitation scores were higher in athletes who had visual loss at an earlier age (p=0.035 and p=0.004). General health and vitality scores were higher (p=0.028 and p=0.049 respectively) and physical function scores were near statistical significance (p=0.053) in subjects with higher number of people in the family. Physical function scores were higher (p=0.023) and general health scores were near statistical significance (p=0.059) in more educated subjects. Those who had a job had higher vitality scores (p=0,026).Sports participation improves scores of all dimensions of the SF-36 in subjects with visual disability. Success of the rehabilitation and quality of life would improve if appropriate sports are included in the rehabilitation program of subjects with visual disability. Increase of the educational level and having a job improves quality of life in these subjects. Scores of some dimensions of quality of life are lower in women with visual disability. This indicates that support and rehabilitation programs for women with visual disability should be developed specifically. 100

Survival and quality of life was measured in patients with chronic ventilatory insufficiency caused by different diseases. Qualitiy of life was measured with the SF-36 and self-developed questionnaires. We found that quality of life is reduced in patients with chronic ventilatory failure, and also sexuality is reduced against normal population. The main predictive factor for survival was the main diseasis. We found the BMI as a predictive factor in patients with COPD and restrictive thoracic failure. pCO2 and pH baseline as well as pCO2 after 3 months ventilation were predictive factors in all groups but patients with neuromuscular diseases. Under long term ventilation quality of life and sexuality were increased, several physical parameters were influenced significantly., In der vorliegenden Arbeit wurden Parameter zu Physiologie und Outcome im Langzeitverlauf bei Patienten mit CVI untersucht. Betrachtet wurden die Langzeitüberlebensrate und die allgemeine sowie krankheitsspezifische Lebensqualität. Das untersuchte Patientenkollektiv (n=438) bestand aus COPD-Patienten (38%), thorakorestriktiv Kranken (TR, 32%), neuromuskulär Erkrankten (NM, 10%) sowie Patienten mit Obesitas-Hypoventilationssyndrom (OHS, 20%). Der Altersmedian betrug 60 Jahre. In der Überlebenszeitanalyse nach Kaplan-Meier stellte die Hauptdiagnose den Hauptrisikofaktor dar. Patienten mit thorakorestriktiven Erkrankungen lebten durchschnittlich länger (3 Jahre, 2 Tage) als Patienten mit OHS (2 Jahre, 8 Monate, 22 Tage) oder neuromuskulär Kranke (1 Jahr, 10 Monate, 6 Tage) bzw. COPD-Patienten (1 Jahr, 10 Monate, 8 Tage). Ältere Patienten lebten signifikant länger (p=0,02). Lebensqualität bei Patienten mit häuslicher Beatmung gemessen mit SF-36 ergab im Vergleich mit einer alters- und geschlechtsangepassten deutschen Normstichprobe ein signifikant niedrigeres Ergebnis in der körperlichen und psychischen Gesundheit (p

Objective To assess the impact of rapid aneuploidy detection (RAD) combined with fetal karyotyping versus karyotyping only on maternal anxiety and health-related quality of life. Methods Women choosing to undergo amniocentesis were selected into group 1, i.e. receiving a karyotype result only (n = 132) or to group 2, i.e. receiving both the result of RAD and karyotyping (n = 181). Results There were no systematic differences in time of RAD combined with karyotyping versus karyotyping only in terms of anxiety (P = 0.91), generic physical health (P = 0.76, P = 0.46), generic mental health (P = 0.52, P = 0.72), personal perceived control (P = 0.91) and stress (P = 0.13). RAD combined with karyotyping reduced anxiety and stress two weeks earlier compared to karyotyping only. Conclusion RAD as add-on to karyotyping reduces anxiety and stress in the short term but it does not influence overall anxiety, stress, personal perceived control, and generic mental and physical health when compared to a karyotype-only strategy. Copyright (C) 2010 John Wiley & Sons, Ltd.

Cumhuriyet Üniversitesi Algoloji(Ağrı) Bilim Dalına Kronik bel ağrısı şikayeti ile başvuran hastaların uyku ve yaşam kalitesinin belirlenmesiDr. B. CÖMERT, Anesteziyoloji ve Reanimasyon A.D., Sivas, 2010Çalışmamızda algoloji bilim dalımıza Kronik bel ağrısı şikayeti ile başvuran hastaların, ağrıya bağlı olarak sosyodermografik verileri ile uyku ve yaşam kalitesinin nasıl etkilendiğini saptamak amaçlanmıştır.Fakültemiz etik kurul onayı ve bireylerin yazılı onayı alındıktan sonra bire bir görüşme ile 100 hasta çalışmaya alınmıştır. Bireyler; Sosyo-demografik özellikleri bilgi toplama formu, Vizüel analog skalası (VAS), Yaşam kalitesi ölçeği (SF-36) ve de Pittsburg uyku kalitesi ölçeği (PUKÖ), ile değerlendirilmiştir. Veriler SPSS 14.0 programında kodlanarak değerlendirilmiştir. İstatistik analiz olarak; iki ortalama arasındaki farkın önemlilik (t testi) testi, Kruskal Wallis testi, Mann Whitney U testi ve korelasyon analizi kullanılmıştır.Çalışmamızdaki hastaların, VAS yönünden, eğitim durumu, gelir durumu, yönünden anlamlı ilişki saptandı(p0,05).Yaşam kalitesi bileşen puanlar düşük bulundu. En düşük puanı fiziksel rol fonksiyonu, emosyonel rol fonksiyonu almaktadır(14,00±19,24-14,00±22,81). Kronik bel ağrılı bireylerin yaşam kalitesi bileşenleri çalışmamızdaki tüm değişkenlerle anlamlı bir ilişkiye sahipti(p0.05) Lifetime quality combined scores were low. The lowest score s are physical role function and emotional role function.( 14,00±19,24-14,00±22,81). The lifetime quality compenents of the individuals, who have Chronical low back pain, have a meaningful relation with all variables in our study.(p

Fibromiyalji sendromu (FM) yaygın ve kompleks bir kronik ağrı sendromudur. FM kronik yaygın ağrı ve basınca ağrılı yanıt olan allodini ile karakterizedir. Yapılan bazı çalışmalarda FM klinik semptomları ile hipotalamo-hipofizer-adrenal (HHA) aks arasında ilişki olduğu ileri sürülse de, HHA aks değişikliklerinin FM'de ki rolü net değildir. FM tedavisinde egzersiz önemli bir yer tutmaktadır. Bu çalışmanın öncelikli amacı FM'li hastalarda aerobik egzersiz tedavisine HHA aks hormonal yanıtlarının değerlendirilmesidir. Bu çalışmadaki ikincil amacımız ise FM'de egzersiz tedavilerinin etkilerini incelemektir.1990 Amerikan Romatizma Koleji kriterlerine göre FM tanısı almış 50 kadın (20-49 yaş) hasta randomizasyon tekniğine uygun olarak ev egzersiz programı grubu (Grup 1) veya yürüme bandı aerobik egzersiz grubu (Grup 2) olarak ayrılmışlardır. Grup 1'deki hastalar (n=25) FM tedavisi açısından esneklik ve gerginlik egzersizlerini içeren 6 haftalık ev egzersiz programı uygulamışlardır. Grup 2'deki hastalar (n=25) ise 6 hafta süreyle, haftada 3 kez yürüme bandı üzerinde aerobik egzersiz tedavisi almışlardır. Her egzersiz seansı, 5'er dakikalık ısınma ve soğuma dönemleri arasında 40-50 dakika süre olarak planlanmıştır. Değerlendirme parametreleri olarak, sabah tutukluğu süresi (dk), ağrı şiddeti (VAS), uyku kalitesi, hassas noktalar, yetersizlik (fibromiyalji etki sorgulaması), yaşam kalitesi (Kısa form-36) ele alınmıştır. Tüm hastalar yürüme bandı üzerinde anaerobik eşiklerini (AT) belirlemek üzere ergospirometik egzersiz testine tabi tutulmuşlardır. Sonrasında aynı hafta içinde, bir başka gün bazal plazma büyüme hormonu (GH), adrenokortikotropik hormon (ACTH), insülin benzeri büyüme faktörü-1(İGF-1) ve kortizol değerlerini saptamak için kan örnekleri alınmış ve hastalara kendi AT yoğunluk değerleri üzerinde egzersiz uygulanmıştır. Her hasta için egzersiz süresi 15 dakika olarak belirlenmiştir. Hormon seviyelerinin belirlenmesi için tekrar kan örnekleri hemen egzersiz bitiminde ve bundan 60 dakika sonra tekrarlanmıştır. Tüm bu değerlendirmeler 6 haftalık tedavi bitiminde bir kez daha tekrarlanmıştır.Ortalama yaş Grup 1'de 36.9 ±7.8, Grup 2'de ise 35.1± 8.1 olarak saptanmıştır ve gruplar arasında yaş, hastalık süresi, almış olduğu önceki tedaviler ve ek hastalık varlığı açısından farklılık saptanmamıştır. Tedavi sonrası her iki grupta da klinik değerlendirme parametrelerinde anlamlı düzelmeler saptanmıştır. Bazı parametreler açısından aerobik egzersiz grubunda daha anlamlı ilerlemeler saptanmıştır. Hassas nokta sayısı, FIQ skoru ve ağrı açısından her iki grupta da düzelme saptanmıştır. Bunlara ek olarak aerobik egzersiz grubunda (Grup 2) sabah tutukluğu, Kısa form-36'nın alt bileşenlerinden vücut ağrısı, sosyal fonksiyon ve fiziksel bileşenler alt ünitelerinde iyileşme gözlenmiştir. Hastaların egzersiz testine ilişkin parametrelerden egzersiz süresi, aerobik egzersiz grubunda daha uzun olarak tespit edilmiştir.GH'nun bazal değerine göre diğer iki ölçümde artış saptanmıştır. Altı haftalık egzersiz tedavisi sonrasında GH değerlerindeki bu artış daha belirgin hale gelmiştir. Ancak artış istatistiki seviyeye ulaşmamış ve her iki grup arasında fark tespit edilmemiştir. Aerobik egzersiz grubunda 6 haftalık tedavi sonrasında yapılan test sonrası ölçümde kortizol düzeylerinde düşme tespit edilmiş olup bu sonuç dikkat çekicidir. Diğer hormonlarda üç ölçüm arasında, tedavi öncesi ? sonrasında ve gruplar arasında farklılık tespit edilmemiştir.Araştırmanın sonuçları FM'de HHA aksda değişiklik olduğu ve uygulanan egzersiz tedavisinin aks üzerinde etkili olduğu hipotezini kısmen desteklemiştir. Diğer yandan elde edilen sonuçlar, sekonder amacımız olan egzersizin FM semptomları üzerinde etkili olduğu hipotezimizi doğrulamıştır. Daha geniş hasta grubu ile ve daha sensitif ve hassas değerlendirme parametrelerinin de eklenerek bu çalışmaya devam edilmesinin yararlı olacağı düşünülmüştür Fibromyalgia Syndrome (FM) is a common and complex chronic pain disorder. FM is characterized by chronic widespread pain and allodynia, a painful response to pressure. Although, some studies suggest that there may be relationship between the hypothalamo-pituitary-adrenal (HPA) axis and clinical manifestations of FM, the role of the HPA axis alterations in FM is not clear. Exercise is an important component of the management of FM. The first aim of this study was to evaluate the HPA hormonal responses to aerobic exercise treatment in patient with FM. The second aim of this study was to investigate the effects of exercise treatments in FM.Fifty women (20-49 year) with FM according to the American College of Rheumatism criteria were randomized to either home exercise (group 1) or treadmill aerobic exercise treatment group (group 2) using a sequence of random numbers. Group 1 (n=25) performed home exercises consisting of stretching and flexibility for the treatment of fibromyalgia for 6 weeks. Group 2 (n=25) performed to aerobic exercise on the treadmill, three times a week for 6 weeks. Each exercise session was planned to last 40?50 min including 5 min of warm-up and cool-down periods. Assessment parameters included morning stiffness duration (min), pain severity (VAS), sleep quality, tender points, disability (Fibromyalgia Impact Questionnaire), quality of life (Short Form 36). All patients were subjected to an ergospirometric exercise test on the treadmill to determine anaerobic threshold (AT). On another day during the same week, blood sample was collected for basal plasma levels of growth hormone (GH), insulin-like growth factor-1 (IGF-1), cortisol, and adrenocorticotrophic hormone (ACTH); and subjects exercised on treadmill at an intensity above their AT. The duration of the exercise was 15 minutes for all patients. Blood samples were collected again to measure hormone levels just after the exercise stopped and 60 minutes later. All assessments were repeated at the end of 6 weeks of treatment.The mean age was 36.9 ±7.8 yr in group 1 and 35.1± 8.1 yr in group 2. The ages of the patients in two groups showed no difference. There were significant improvements in both groups in clinical assessment parameters at the end of treatment. Aerobic exercise group had a higher improvement in some parameters. There were significant improvements in both groups regarding tender point count, FIQ score and pain after treatment. The bodily pain and social functioning among SF-36 subscales, physical component summary measure and morning stiffness duration also improved in group 2. The exercise duration in Group 2 was significantly higher than Group 1.The levels of GH increased after the exercise test and decreased at 60 min compared to the basal level. This increase after exercise test was more characteristic after the exercise treatment for 6 weeks. But the change was not different between groups. The cortisol levels decreased significantly at after test and 60 min after the treatment for 6 weeks in group 2. ACTH and IGF-1 levels did not change in time, and there was no difference between groups.The results of the present study partially support the our hypothesis that alterations HPA axis in FM and the effectiveness of exercise treatment on HPA axis. On the other hand, these results confirm that the exercise treatment effective at improving FM symptoms. This study should be continued in case of the addition of more sensitive assessment parameters within large number of patients. 109

Amaç: Çalışmanın amacı, Adana il merkezinde yaşayan farklı sosyokültürel grupların sağlık hizmet basamakları kullanımının ve bunun sosyodemografik özelliklerle ilişkisinin değerlendirilmesi ve tıbbi bakım ekolojisinin gösterilmesidir.Gereç ve Yöntem: Adana il merkezinde, sosyoekonomik açıdan `iyi'. `orta' ve `kötü' olarak belirlenen üç bölgede yaşayan 685 erişkin birey çalışmamıza alındı. Çalışma 1 Mayıs 2009-15 Haziran 2009 tarihleri arasında yürütüldü. Bireylere sosyodemografik veri toplama anketi, sağlık tutum davranış değerlendirme anketi ve kısa form-12 (SF-12) kısa sağlık ölçeği yüz yüze görüşme tekniği ile uygulandı. Veriler, istatistik paket programı kullanılarak analiz edildi.Bulgular: Araştırmamıza katılan 685 bireyin 504'ü (% 73,6) kadın, 181'i (% 26,4) erkek, yaş ortalaması 36,68±13,89 yıl (18-83) idi. Bireylerin 273'ünün (% 39,9) eğitim düzeyinin ilköğretim, 520'sinin (% 75,9) evli, 479'unun (% 69,9) Adana'ya göç etmiş, 577'nin (% 84,2) sosyal güvencesinin olduğu, 368'inin (% 53,7) sosyoekonomik olarak kendini ve ailesini `orta' düzeyde değerlendirdiği saptandı. Eğitim düzeyi, sosyal güvence, sosyoekonomik durum ve medeni durum ile SF-12 alt ölçeği olan MCS-12 arasında anlamlı ilişki bulundu (p

Bu araştırma, karaciğer transplantasyonlarında sağ lop donörlerinin yaşam kalitesinin incelenmesi amacıyla retrospektif ve tanımlayıcı bir araştırma olarak yapıldı.Transplantasyon merkezlerinin, organ gereksinimi ve ölü donör organ temini arasındaki dengesizliği gidermeye yönelmesiyle birlikte, canlı donör organlarının kullanımı son yıllarda hızla artmıştır. Böylece, donörlerin bakım kalitesinin arttırılması ve organ bağışı sonrası sağlıkla ilişkili yaşam kalitesi detaylarının iyi bilinmesi önem kazanmaya başlamıştır.Bu nedenle 2007-2009 yılları arasında İstanbulda özel bir hastanede karaciğer sağ lop donörlerinin yaşam kalitesi retrospektif olarak incelendi. Çalışmaya dahil edilen 63 donör tarafından organ bağışından en az 3 ay sonra standart SF-36 yaşam kalitesi skalası formu ile sosyo-demografik özellikleri içeren ve 10 maddeden oluşan ek form dolduruldu. Elde edilen veriler Mann Whitney U ve Kruskall Wallis testleri ile birlikte analiz edildi.Seride mortalite yoktu. Karaciğer transplantasyonu için sağ lop hepatektomi yapılan donörlerin fiziksel ve mental sağlık skorları sırasıyla 53.42 ± 8.003 ve 48.31 ± 5.741 bulundu. Sağ hepatektomisine giden donörler ile Türkiye genel populasyonunun fiziksel ve mental sağlık düzeyleri benzerdi. 40 yaşından küçük donörlerin fizisel sağlık skorları daha yüksek bulundu (p

Background: Whether self-monitoring of blood glucose (SMBG) improves glycaemic control in patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM) not using insulin is questionable. Our aim was to investigate the effects of SMBG in patients with T2DM who were in persistent moderate glycaemic control whilst not using insulin. Methods: Patients were eligible when between 18 and 70 years of age, with an HbA1c between 7 and 8.5%, using one or two oral blood glucose lowering agents. Forty-one of the anticipated 52 patients were randomly assigned to receive either SMBG added to usual care, or to continue with usual care for one year. A fasting glucose value and three postprandial glucose values were measured twice weekly (including a Saturday or a Sunday). The primary efficacy parameter was HbA1c. Furthermore, health-related quality of life and treatment satisfaction were assessed using the Short-form 36 Health Survey Questionnaire (SF-36), the Type 2 Diabetes Symptom Checklist (DSC-r), the Diabetes Treatment Satisfaction Questionnaire (DTSQ) and the WHO-Wellbeing Index (WHO-5). Results: Change in HbA1c between groups was -0.05% (95% CI: -0.51, 0.41; p=0.507). Also, there were no significant changes between groups on the DTSQ, DSC type 2, WHO-5 or SF-36, except for the SF-36 dimension 'health change' which was lower in the SBMG group (mean difference: -12 (95% CI: -20.9, -3.1). Conclusion: On top of the absence of a clinical benefit, tablet-treated T2DM patients experienced some worsening of their health perception. We therefore argue that the use of SMBG in this patient group is questionable, and its unlimited use and promotion should be reconsidered.

SUMMARY The impact of dizziness on Quality of Life (QoL) can be assessed by the Dizziness Handicap Inventory (DHI), which is used as a discriminative and evaluative tool. Although the DHI is available in several languages, an equivalent version for the Italian population is not yet available. Aim of this study was to translate the DHI into the Italian language (DHI-I), assess its correlation to the Italian version of the Short Form-36 Health Survey and to investigate its reliability in evaluating the QoL of patients with acute dizziness. The study population consisted of 50 patients (76% females and 24% males), mean age 51.6 years, range 25-85 years (SD = 14.5). A cross-sectional design was used to examine the internal consistency (Cronbach’s α) and concurrent validity (Pearson’s product moment correlation r). The application followed the stages of translation from English to Italian and linguistic adaptation, grammatical and idiomatic equivalence review. To confirm the external validity of DHI-I, the Pearson correlation test between the total score and single subscales of DHI-I and the 8 scales of the Short Form Health Survey (SF-36) was performed. The Cronbach α coefficients for internal consistency were 0.92 for the DHI-I and 0.82, 0.84 and 0.75 for the sub-scale functional, emotional and physical, respectively. The frequency distribution of no one item showed a percentage higher than 75% in a single possible answer (0, 2, 4), excluding a ceiling or floor effect. Correlations with the total score of DHI-I were consistent and the correlation between total score of DHI-I and total score on SF-36 was -0.593. Of the single subscales, the emotional scale showed a closer correlation with almost all scales of the SF-36. The correlation between the total score of SF-36 and the single sub-scale of DHI-I (functional, emotional, physical) were respectively -0.599, -0.563, -0.398. The DHI was culturally and linguistically adapted for its application in the Italian population. The DHI-I demonstrated a good reliability and is recommended as a measure of disability in patients with dizziness and unsteadiness. According to the DHI-I, patients with acute dizziness and with a clinical diagnosis of vestibular syndrome presented a decreased QoL; the physical aspects were the most compromised.

Bu çalışma mesane tümörlü hastalara uygulanan cerrahi girişimler sonrası yaşam kalitesini belirlemek üzere tanımlayıcı bir çalışma olarak yapıldı. Aralık 2007- Aralık 2008 tarihleri arasında Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Üroloji polikliniğine gelen uygun, mesanesine cerrahi girişim uygulanmış 84 hasta dahil edildi. Verilerin toplanmasında SF- 36 yaşam kalitesi ölçeği ve bireysel bilgi formu kullanıldı. Tüm veriler SPSS yazılım programına girilerek analizleri yapıldı. Tanımlayıcı istatistiklerin yanı sıra, bağımsız değişkenlerin karşılaştırılmasında Mann Whitney U testi ve Kruskal Wallis varyans analizi kullanıldı. Farklı değişkenler arasında ilişki varlığı Korrelasyon analizi ile araştırıldı. Çalışmaya katılanların % 84,5'inin erkek, % 61,9'unun 65 yaşın üzerinde, % 69'unun ilkokul mezunu, % 49 `unun aylık gelirinin 500 TL'nin altında olduğu bulunmuştur. Hastaların mesane tümörleri ameliyatı sonrası yaşam kalitesi puanlarının en az emosyonel rol kısıtlılıklarında 3,5(3-6) puan ve en çok fiziksel fonksiyonlarda 20(10-30) puan aldıkları belirlendi. Ancak tüm alt gruplarda yaşam kalitesi puanlarının 50' nin altında olduğu görüldü. Hastaların cinsel yaşamı etkilenenlerde, yaşam kalitesi ağrı alt grubunda yaşam kalitesi puanlarının istatistiksel olarak anlamlı derecede düştüğü belirlendi (6,1 (4,2-8,2) 6,7 (4,2-9,7), p=0,032, p0,05). Sonuç olarak, mesane tümörlü hastalara uygulanan cerrahi girişimler sonrası hastaların yaşam kaliteleri olumsuz yönde etkilenmekte ve hemşirelerin mesane tümörü tanısına sahip olan ve mesanesine cerrahi girişim planlanan hastalara, yaşam kalitelerini etkileyen kişisel ve hastalıkla ilgili özellikleri dikkate alarak yaşam kalitesini arttırmaya, desteklemeye yönelik bakım vermelerini önermekteyiz.Anahtar Sözcükler: Mesane Tümörü, Yaşam Kalitesi, SF-36, Hemşirelik Bakımı This study was aimed to determine the life quality of patients after bladder tumor surgery. The study population consisted of 84 patients who underwent bladder surgery at Trakya University, Medicine Faculty Hospital, Urology Polyclinic between December 2007 and December 2008. The data were collected using SF-36 life quality scale and individual information forms. All data were entered into the SPSS software and analyzed. In addition to descriptive statistics, Mann Whitney U test and Kruskal Wallis variance analysis was used in comparing the independent variables. The relation among different variables was studied using correlation analysis. It was found that 84.5% of the participants were male, 61,9% were over 65 years old, 69% were primary school graduates, and 49% had monthly income below 500 TL. The life quality scores after bladder tumor surgery revealed that the patients had the lowest scores in emotional role restrictions, 3,5 (3-6), and highest scores in physical functions, 20 (10-30). However, the life quality scores in all sub-groups were below 50. In patients whose sexual lives were affected, the life quality scores in life quality-pain sub-group showed a statistically significant decrease (6,1 (4,2-8,2) 6,7 (4,2-9,7), p=0,032, p0,05). As a result, the life quality of the patients after bladder tumor operations is adversely affected, so the care provided by the nurses to the patients diagnosed with bladder tumor and planned to be operated should aim to improve and support life quality taking into consideration the personal and disease-related characteristics affecting their life quality.Key Words: Bladder Tumor, Life Quality, SF-36, Nursing Care 81

Stres inkontinansı olan hastalarda, biofeedback tedavi öncesi ve sonrası, ürodinamik parametrelerin ve The International Consultation on Incontinance Quastionnaire-Short Form (Uluslararası İnkontinans Sorgulama Formu), (ICIQ-SF) skorlarının karşılaştırılmasını amaçlandı.Çalışma kapsamına alınan stres üriner inkontinansı olan 40 hastaya biofeedback tedavi öncesi ICIQ-SF skorlama formu dolduruldu ve ürodinami yapıldı. Hastalara biofeedback tedavi sonrası yeniden ICIQ-SF skorlama formu dolduruldu ve ürodinami yapıldı. Yedi hasta yedinci haftadan sonra tedaviye gelmedi. Bunlar arasından beş hasta düzeldiği için, iki hasta hiç fayda görmediği için tedaviyi yarıda bıraktı. Bu yedi hastaya ürodinami yapılmadan sadece ICIQ-SF skorlama formu dolduruldu.Çalışmamızda biofeedback tedavisi sonrasında ICIQ-SF skorunda (9.95±4.39), tedavi öncesi ICIQ-SF (18.07±2.40) skoruna göre anlamlı düzelme olduğu saptandı. Ancak tedavi öncesi ürodinamik parametrelerle (kapasite, instabilite, sensasyon ve rezidü), tedavi sonrası ürodinamik parametreler arasında istatistiksel anlamlı farklılık gözlenmedi.Bulgularımız ışığında biofeedback tedavi ile hastaların şikayetleri büyük ölçüde düzelmekte olup, ICIQ-SF skorlarında anlamlı düşüş meydana gelmektedir. Bu yüzden cerrahi tedaviye endikasyonuna göre iyi bir alternatiftir. Ürodinamik parametrelerde değişikliğe yol açmadığı için, stres üriner inkontinanslı biofeedback tedavisi planlanan hastalarda ürodinamiye mutlaka ihtiyaç yoktur.Anahtar Kelimeler: Stres üriner inkontinans, ICIQ-SF skoru, Ürodinami It is aimed that the comparison between the urodynamics paramethers and The International Consultation on Incontinance Questionnaire- Short Form (ICIQ-SF) scores which are done before and after the biofeedback therapy, on the patients with stres urinery incontinance.In this study the ICIQ-SF is filled and urodynamics ais done the 40 patients who have got stres urinery incontinance. After the biofeedback therapy, ICIQ-SF is filled and urodynamics are done again. After the seven treatments, the seven patients didn?t come to the therapy. Among these, five patients who getting well and the two patients who couldn?t get benefit from this therapy ended the therapy of comman hospital. Without doing urodynamics to these seven patients, justly filled ICIQ-SF.In this study it is seen that there is a great benefit from the scores of ICIQ-SF (9.95±4.39) after the biofeedback theraphy to the scores of ICIQ-SF (18.07±2.4) which are done before the biofeedback therapy. However, it is observed that there isn?t any istatistical differance between the urodynamics parameters which are before the therapy and the urodynamics parameters which are after the therapy.Considering the results of this study, the patients start getting well with the help of the biofeedback therapy and the ICIQ-SF scores decreased. That?s why the biofeedback is a good alternative according to the surgery therapy if surgery is indicated. The reason why urodynamics is needless on the stres urinery incontinance who are planned to biofeedback therapy, because it doesn?t illustrate any differance on the urodynamics parameters.Key words: Stres urinery incontinance, ICIQ-SF score, Urodynamics 69

Bu tez çalışmasında kronik konversif nöbetleri olan hastalarda psiko-edükatif, bilişsel-davranışçı ve analitik teknikleri bir arada kullanan, eklektik, yarı yapılandırılmış bir grup psikoterapisinin nöbet sıklığını azaltmadaki etkinliği araştırılmıştır. Hastalara ve ailelere EOPN ve etyolojisi hakkında bilgilendirici kitapçıklar dağıtılmış ve yapılan görüşmelerde bu bilgilerle ilişkili sorularını sormaları teşvik edilmiştir. Ailelerle psikoterapinin başında, ortasında ve sonunda hem bilgilendirme hem de tutum önerme amaçlı dört görüşme yapılmıştır. Çalışmaya 13 hasta ile başlanmış; hastalardan dokuzu terapi seanslarının en az %75'ine katılmıştır. Grup psikoterapisi, haftada bir gün, 90 dakikalık 12 seanstan oluşmuştur. Ön değerlendirme olarak, psikiyatrik görüşme ve SCID-I yapılmış; Beck Depresyon Envanteri, Disosiyatif Yaşantılar Ölçeği, Spielberger Durumluk-Sürekli Kaygı Ölçeği, SF-36 Hayat Kalitesi Ölçeği, ve Toronto Aleksitimi Ölçeği terapinin başlangıcında ve 12 haftanın sonunda uygulanmış; grup bitiminde hastalar aynı hekim tarafından poliklinik takibine alınmış; 6., 9., 12., aylarda hastaların nöbet sıklığı tekrar değerlendirilmiştir. 1 yıllık takip sonunda nöbet sıklığındaki azalma (p

Son dönem böbrek hastalarında hemodiyaliz (HD), periton diyalizi (PD) ve renaltransplantasyon (TX) olmak üzere başlıca 3 renal replasman tedavisi (RRT)uygulanmaktadır. Kronik hastalıklarda yaşam kalitesi, tıbbi tedavinin etkilerinideğerlendiren önemli göstergelerden biridir. Bu çalışmanın amacı, farklı RRT alanson dönem böbrek hastalarında yaşam kalitesini karşılaştırmaktı. ÇalışmayaCerrahpaşa Tıp Fakültesi'nden 18 yaşından büyük ve en az 1 yıldır aynı tedaviseçeneğini alan hastalardan 31 HD, 30 PD ve 31 TX hastası rastgele seçildi. Çalışmadamateryal olarak hastaların demografik ve klinik özelliklerini sorgulayan anketformu, yaşam kalitesini değerlendirmek için Kısa Form-36 (SF-36) ve BöbrekHastalığı Yaşam Kalitesi Formu-36 (KDQOL-36) ölçeklerinin Türkçe versiyonukullanıldı.Hemoglobin, hematokrit ve albumin düzeyleri PD hastalarında HD ve TX hastalarıile karşılaştırıldığında anlamlı derecede daha düşüktü (p

Bu çalışmanın amacı, sık görülen ortopedik, nörolojik ve romatolojik hastalıklarda, uygulanan fizik tedavi ve rehabilitasyon programı öncesinde ve tedavinin bitiminde hastaların sağlıkla ilişkili yaşam kalitesinde oluşan değişiklikleri tanımlamaktı.Çalışmaya alınan ortopedik hastalık grupları servikal patolojier, omuz patolojileri, lateral epikondilit, karpal tünel sendromu, dorsalji + osteoporoz, torakal disk hernisi, miyofasial ağrı sendromu, fibromiyalji, lomber patolojiler, kalça ve diz osteoartriti, meniskopati ve generalize osteoartritti. Nörolojik hastalıklardan, hemiparezi-hemipleji ve spinal kord yaralanmaları, romatolojik hastalıklardan ise artralji, romatoid artrit, ankilozan spondilit ve undiferansiye spondiloartropatiler çalışmaya dahil edilen hastalıklardı. Çalışmaya ortalama yaşları 51.92 olan, 193'ü kadın, 57'si erkek toplam 250 hasta alındı. Farklı fizik tedavi ve rehabilitasyon programlarının uygulandığı hastalar, tedavi öncesi ve sonrasında değerlendirildi. Hastaların ağrı ve uyku durumlarının değerlendirilmesinde, hekimin hastayı global değerlendirmesinde Vizüel Analog Skala, hastaların emosyonel durumlarının belirlenmesinde Hastane Anksiyete ve Depresyon Skalası kullanıldı. Sağlıkla ilişkili yaşam kalitesinin değerlendirilmesinde SF-36 ve Nottingham Sağlık Profili'nin Türkçe versiyonu kullanılarak sorgulama yapıldı. Ayrıca hemiparezi-hemipleji ve spinal kord yaralanmalı hastalarda FIM dolduruldu.Bulgular VAS'da, SF-36 ve NHP'nin tüm subskalalarında anlamlı düzelmeler olduğunu gösterdi. Tedavi öncesi ve sonrasındaki HADS ortalama değerleri, hastaların anksiyete açısından risk altında olmadığını gösterdi. Buna rağmen HADS skorları da anlamlı oranda düzelme gösterdi. Motor-FIM skorlarında anlamlı bir iyileşme olmadı. Kognitif-FIM skorlarında ise hiçbir değişiklik görülmedi.Bu çalışma kombine fizik tedavi ve rehabilitasyon programlarının, ortopedik ve romatolojik patolojisi olan hastaların yaşam kalitesini anlamlı derecede düzelttiğini gösterdi. Nörolojik hastalarda düzelme olmayışı, hasta sayısının azlığı ve takip peryodunun kısa olmasına bağlandı.Anahtar kelimeler: Fizik tedavi, yaşam kalitesi, ortopedik hastalıklar, nörolojik hastalıklar, romatolojik hastalıklar. The purposes of this study were to describe changes in health-related quality of life of patients between initial assessment and the time of discharge from physical therapy and rehabilitation for common orthopaedic, neurologic and rheumatologic diagnoses.Orthopaedic diagnostic categories were cervical pathologies, shoulder pathologies, lateral epicondylitis, carpal tunnel syndrome, dorsal pain + osteoporosis, thoracic disc herniation, myofascial pain, fibromyalgia, lumbar pathologies, hip and knee osteoarthritis, meniscopathy, common osteoarthritis of body in study. Neurologic diagnostic categories were hemiparesia-hemiplegia and spinal cord injury in study. Rheumatologic diagnostic categories arthralgia, rheumatoid arthritis, ankylosing spondylitis, undifferential spondyloarthropathies in study. 250 patients ( 193 women, 57 men ) were included in the study. The mean age was 51.92. Various physical therapy and rehabilitation programs was applied to patients. Patients were evaluated before treatment and after treatment. VAS was used to assess patients pain and sleep disorders and physician global assessment of the patients. HADS was used to assess emotional status of patients. Health- related quality of life was evaluated by the Turkish version of SF-36 and Nottingham Health Profile ( NHP ) questionnaire. FIM instrument was used in hemiparesia-hemiplegia and spinal cord injury.The results showed that there were significant improvements on VAS, all subscales of SF-36 and NHP. HADS mean values before and after treatment showed that patients were not at risk in terms of anxiety. Although, HADS scores were significantly improved. Motor-FIM scores were not improved significantly. After treatment, cognitive-FIM scores were no changes.This study showed combined physical therapy and rehabilitation programs, have successfully improved the quality of life of patients with orthopaedic and rheumatologic diseases. Lack of improvement in patients with neurological disease was attributed to the small number of patients and short follow-up period.Key words: Physical therapy, quality of life, orthopaedic diseases, neurologic diseases, rheumatologic diseases. 90

Jinekolojik kanserlerin kadın sağlığı üzerindeki olumsuz etkileri çok boyutludur. Bu araştırmada jinekolojik kanser tanısı almış bireylerin yaşam kalitesi durumunun saptanması, jinekolojik kanser tanısı alan hastalarla, kanser tanısı almamış kontrol grubunun yaşam kalitesi durumunun karşılaştırılması ve jinekolojik kanser tanısı alan hastaların yaşam kalitesini etkileyen demografik ve sosyokültürel etmenlerin incelenmesi amaçlanmıştırÇalışma, Haziran-Aralık 2008 tarihleri arasında yapılmıştır. Araştırmanın olgu grubunu, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinin Jinekolojik Onkoloji kliniğinde yatarak tedavi alan jinekolojik kanser tanısı almış 120 hasta, kontrol grubunu ise Kadın Doğum polikliniğine ayakta başvuran, jinekolojik kanser tanısı almayan ve olgu grubuna uygun yaş ve eğitim düzeyinde olan 123 kişi katılmıştır. Araştırmanın verileri, hastaların sosyo-demografik, kültürel özelliklerini içeren anket formu ve yaşam kalitesi ölçeği (Short Form-36, SF-36) aracılığıyla toplanmıştır. Veri girişi ve analizi SPSS 11.5 paket program ile yapılmış ve bireylerin sosyo-demografik özellikleri, hasta ve hastalık özelliklerine göre karşılaştırmalar yapılmıştır. SF-36 puanlarının normal dağılıp dağılmadıkları incelenmiş ve tüm puanlarda normallik varsayımı sağlanamamıştır. Bu nedenle, gruplar arası karşılaştırmalarda iki kategori olduğu durumda Mann-Whitney U testi, 2'den çok kategori olduğu durumlarda Kruskal-Wallis tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır.Araştırmanın olgu ve kontrol grupları yaş ortalaması, medeni durum, öğrenim durumu, çalışma durumu ve sahip olunan yaşayan çocuk sayısı açısından karşılaştırıldığında arada bir farklılık bulunmamıştır; Olgu ve kontrol grupları benzer özelliktedir. Olgu grubunun SF-36 Ölçeği'nin tüm bileşenler ve toplam puanlara ait ortalamaları kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşüktür. Medeni durum, öğrenim durumu, çalışma durumu, sosyal güvence, eşinin öğrenim durumu, eşinin çalışma durumu, tedavi gören kişilerin bakıcı durumu ve tedavi gören kişilerin gelecek hakkında düşünceleri faktörleri için SF-36 bileşeninin genel puan ve alt ölçeklerinde anlamlı farklılıklar saptanmıştır. Ayakta ve yatarak tedavi alan kişilerin hastalık tanıları ve evreleri yaşam kalitelerini etkilememektedir.Sonuç olarak; Jinekolojik kanser tanısı almış bireylerin yaşam kalitesinin jinekolojik kanser tanısı almamış bireylerin yaşam kalitesinden düşük olduğu saptanmış olup; özellikle jinekolojik kanserlerden etkilendiği belirlenen yaşam alanlarına yönelik multidisipliner yaklaşımlar getirmek ve yaşam kalitesini yükseltici çabalarda bulunmak gerekliliğinden yola çıkarak kimi önerilerde bulunulmuştur.Anahtar kelimeler: SF-36, jinekolojik kanserler, yaşam kalitesi, olgu-kontrol, onkoloji, yaşam kalitesi ölçeği. Negative impacts of gynecologic cancers on women?s health are multi-dimensional. The aim of this study was to determine the quality status of life of patients diagnosed with gynecological cancer, and comparing the quality of life between gynecological cancer patients and control group who were diagnosed with gynecological problems other than gynecological cancer and to investigating some demographic and socio-cultural factors potentially affecting quality of life of patients diagnosed with gynecological cancer.The study was administered between June-December 2008. Case group of this study was consisted of 120 inpatient women who were diagnosed with gynecological cancer at the Gynecologic Oncology Department of Gazi University Medical School and control group was composed by 123 outpatient women who were not diagnosed with gynecological cancer; and educational level and age were matched at Department of Obstetrics and Gynecology Outpatient Unit of the same center. The data of the study were collected through a face to face questionnaire form including basic socio-cultural and demographc characteristics of both study groups and a quality of life scale (Short Form-36, SF-36). Data entry and analysis were performed with SPSS v11.5 package program and comparisons were conducted according to socio-demographical and disease-related characteristics of participants. It was examined whether SF-36 scores ranged normal; and normality assumption was not obtained for all measurements. Thus, for comparing the median values, Mann-Whitney U test was used for bivariate variables and Kruskal-Wallis unidirectional analysis of variance was used for more than two categories.There were no differences among case and control groups regarding average age, marital status, educational status, working status and number of children alive they had. So, case and control groups were similar about in terms of required features (matching requirement was realised). Averages of total scores and all components of SF-36 Scale of the case group were significantly low when compared with the control group. Significant differences were determined in the overall score and sub-scales of SF-36 component regarding marital status, educational status, working status, social insurance, working status of spouse, status of accepting treatment to date, caretaker status of individuals that underwent treatment, thoughts of patients who underwent therapy. Disease diagnosis and stages of inpatients and outpatients cases do not affect the quality of life of the study groups.Consequently, the quality of life of patients who diagnosed with gynecological cancer is determined to be lower than the patients who were not diagnosed with a gynecological cancer. It is essential to ensure multidisciplinary approaches especially for living areas determined to be affected by gynecological cancer and also to make efforts for enhancing quality of life; therefore, some suggestions were made regarding these issues peculiarly considering early diagnosis of gynecological cancer.Keywords: SF-36 Short Form, gynecologic cancers, quality of life, oncology, quality of life measurement scale, case and control study. 116

Amaç: Bu çalısmada, Kayseri il merkezindeki birinci basamak sağlık kuruluslarınabasvuran diyabetik hastalarda tıbbi ve sosyal faktörlerin yasam kalitesine etkisinindeğerlendirilmesi amaçlanmıstır.Gereç ve Yöntem: Diyabet grubuna; herhangi bir nedenle sağlık ocağına basvuran,kendisinde diyabet olduğunu ifade eden, 30 yas ve üzeri 294 birey; kontrol grubunaise herhangi bir nedenle sağlık ocağına basvuran, kendisinde diyabet olmadığınıbelirten, 30 yas ve üzeri aynı sayıda birey alındı.Diyabetik hastalara sosyodemografik ve diyabetle ilgili sorular içeren anket, kontrolgrubuna ise sosyodemografik ve sağlıkla ilgili diğer özelliklerine iliskin sorulariçeren anket uygulandı. Her iki gruba da SF?36 yasam kalitesi ölçeği uygulandı.Ayrıca tüm diyabetli hastaların HbA1c ölçümleri yapıldı. Diyabet ve kontrolgruplarındaki hastaların SF-36 yasam kalitesi puanları ile sosyodemografiközellikleri, diyabet ve sağlıkla ilgili diğer özellikleri karsılastırıldı.Bulgular: Diyabet grubunda kadın-erkek dağılımı esit, yas ortalaması 57.6±9.7 yıl,ortalama diyabet süresi 6.8±6.2 yıl ve HbA1c değerleri ortalaması 7.79±1.69'dur.Hastaların %45.9'unun metabolik kontrolü kötü, %29.3'ünün sınırda, %24.8'inin iyiolarak değerlendirildi. Diyabetik hastalarda yasam kalitesi, kontrol grubuna göredaha düsüktür. Diyabetli kadınlarda yasam kalitesi, erkeklere göre istatistiksel açıdanönemli sekilde daha düsüktür (p

Major Abdominal Cerrahide Hasta Kontrollü Epidural Preemptif AnaljeziUygulamasının Postoperatif Analjezi ve Sağlık ?liskili Yasam Kalitesine EtkileriÇalısmamızda major abdominal cerrahi geçirecek hastalarda genel anesteziöncesinde torakal epidural analjezi ile preemptif analjezi sağlandıktan sonralevobupivakain ve levobupivakain ile fentanil karısımlarının genel anesteziye ekepidural anestezi altında hemodinamiye etkileri ve inhaler anestezik tüketimleri,postoperatif analjezi, yoğun bakımda kalma süresi, barsak fonksiyonları, analjezikihtiyaçları, yan etki profilleri ve sağlık iliskili yasam kalitesine etkileri karsılastırıldı.ASA I- III 40 hasta rastgele iki gruba ayrıldı. Hastalara genel anesteziden önce sterilkosullarda T9-T11 arasından epidural katater uygulandı ve preeptif analjezi amacıylalevobupivakain verilerek T4-T8 drmatomunda hipoestezi sağlandıktan sonra genelanestezi uygulandı. Gup I'e 180 ml %0.9 NaCl + 20 ml %0.5 levobupivakain grupII'ye 172 ml %0.9 NaCl + 20 ml %0.5 levobupivakain + 400 ?g fentanyl cerrahibaslamadan önce HKEA pompası ile epidural infüzyon 4 ml/h infüzon olarak baslandı.intraoperatif hemodinamik değisimler, MAC, intraoperatif kanama, kaydedildi. Her ikigrup demografik verileri benzerdi (p> 0.05). Her iki grup arasında intraoperatif kanamamiktarı verilen sıvı miktarı ve hemodinamik veriler benzerdi (p>0.05). Gruplar arasındaintraoperatif MAC düzeyi grup II`de anlamlı olarak düsük saptandı (p 0.05 ). Between thetwo groups the amount of intraoperative bleeding, hemodynamic data and given theamount of fluid was similar ( p > 0.05 ). Between groups in intraoperative MAClevel significantly lower in group II were identified ( p < 0.05 ). Between the groupsin preoperative health-related quality of life SF 36 test between physical function andgeneral health point of view also had significantly lower in group II were identified (p < 0.05 ). Postoperative VAS and wilson sedation score was similar. In group Ibowel function and oral food purchase was started significantly shorter duration ( p 0.05 ).As a result, major abdominal surgery to have general anesthesia cases in addition tothe thoracal epidural analgesia provides hemodynamic stabilization, cause lowconsumption of opioid and sevofluran that the strong analgesic effect and low sideeffect profile, in addition to having postoperative early mobilization to provide maybe in the opinion of preferred. Why is the side effect profile will be added localanesthetic opioid changes in the profile to create complications and health-relatedquality of life because of the effect is not sufficient to provide analgesia alonelevobupivakain may be preferred. 94

Araştırmamızda, hemofili hastalarından oluşan çalışma grubu ve sağlıklı bireylerden oluşan kontrol grubunun ağız-diş sağlıklarına ve genel sağlıklarına bağlı yaşam kalitelerinin ölçülmesi; oral muayenelerinden elde edilen bilgilerle karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Araştırmamıza yaş ve cinsiyet açısından uyumlu 90 hemofili hastası ve 98 sağlıklı birey katılmıştır. Katılımcılara sosyodemografik özelliklerini, tıbbi özgeçmişlerini, ağız-diş sağlıklarıyla ilgili hijyen alışkanlıkları ve algısını, dişhekimi muayenesine gidiş sıklıklarını kaydetmemizi sağlayan çeşitli sorularla birlikte OHIP-14, OHQoL-UK ve SF-36'nın bulunduğu bir anket formu uygulanmıştır. Hemofili grubu eğitim seviyesi, çalışma durumu ve aylık gelir miktarı açısından sağlıklı kontrol grubuna göre istatistiksel olarak daha düşük seviyededir. Dişhekimine gitme sıklıkları ve oral hijyen alışkanlıkları açısından her iki grup arasında bir fark yoktur. Hemofili hastaları dental tedavi ihtiyaçlarının daha fazla olduğunu düşünmekte; VAS ile yapılan değerlendirmede ağız-diş sağlıklarının daha kötü seviyede olduğunu bildirmektedirler. DMF(T/S), M(T/S), F(T/S) skorları açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamaktadır. Hemofili hastalarının D(T/S) skorları, kontrol grubundan anlamlı derecede yüksek seviyededir. Dişeti cep derinliği hemofili grubunda daha yüksek düzeydedir. API ve GI değerleri açısından gruplar arasında anlamlı bir fark bulunmamaktadır. OHIP-14 ve OHQoL-UK anketleri kullanılarak yapılan ağız-diş sağlıklarına bağlı yaşam kalitesi değerlendirmesinde hemofili grubunun skorlarının istatistiksel olarak daha düşük düzeyde olduğu saptanmıştır. SF-36 kullanılarak yapılan sağlığa bağlı yaşam kalitesi değerlendirmesinde, vitalite ve mental sağlık alanında gruplar arasında fark bulunmadığı; diğer alanlarda hemofili grubunun skorlarının daha düşük olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak hemofili hastalarının ağız-diş sağlıklarına ve genel sağlıklarına bağlı yaşam kaliteleri, hemofili olmayan bireylere oranla daha kötü seviyededir. Hemofiliklerin sağlıklarıyla ilgili yaşam kalitesinin daha iyi seviyelere yükselmesi için sağlık alanında kolaylıklar sağlanmalı, multidisipliner bir yakalaşımla hemofiliklerin sorunları çözülmelidir.Anahtar Kelimeler: yaşam kaltesi, hemofili, OHIP-14, OHQoL-UK, SF-36 In this study, we aimed to investigate oral and general health related quality of life in haemophilia patients compared with general population; and to test the data of the oral examination is well-matched with participants? quality of life scores. Data were collected from haemophiliacs (n = 90) and age/sex-matched controls (n = 98) by the application of a survey form including different questions about socio-demografic features, medical history, self-rating oral health status, perceived dental treatment needs, dental habits, pattern of dental attendance; and life quality surveys OHIP-14, OHQoL-UK, SF-36. In the field of education level, employment and monthly income the control group is in better conditions compared with the haemophilia group. Both the two groups are in same conditions in dental attendance and tooth brushing frequencies. The evaluation, which the VAS was used in, disclosed that hemophiliacs perceived the need to dental treatments mostly; and they believed their oral health is in worse conditions than the control group. No difference was found in DMF(T/S), M(T/S), F(T/S) scores, but D(T/S) scores of the study group were found statistically higher than the control group. The difference in API and GI scores between the two groups (t=0, 78, p=0,439) was not statistically significant. Probing depth scores of the hemophiliacs were determined statistically higher than the control group. OHIP, OHQoL-UK, SF-36 scores - except the subscales including vitality and mental health- the control group is in better condition statistically. Both the two groups are in good conditions in vitality and mental health. As a result, hemophilia patients? life quality related with oral and general health is in worse conditions compared with general population. In order to eliminate the dilemma in the field of health, we should facilitate the hemophiliacs? lives by serving the health care in a multydisciplinary view.Key Words: life quality, hemophilia, OHIP-14, OHQoL-UK, SF-36 140

Hypertension is a chronic disorder with a high prevalence worldwide. Despite considerable efforts, it is sometimes hard to reach treatment goals for blood pressure (BP) with classical treatment options. Reducing breathing frequency has been advocated as a method to reduce BP.A randomized, single-blind, controlled trial was conducted in 30 non-diabetic patients with hypertension over a period of 9 weeks to evaluate the effect of a device that helps to slow breathing (Resperate) on BP and quality of life (QoL). The control group listened to music and used no other therapeutic device.There was no significant difference in change in BP between intervention and control; BP -4.2 mmHg (95% CI -12.4 to 3.9)/-2.6 mmHg (95% CI -8.4 to 3.3). This result did not alter in post hoc analyses, when patients not achieving target breathing frequency (10 breaths/min) or non-compliant patients were excluded. QoL did not change over time.We found no effect of the Resperate on BP or QoL compared with the control group. We conclude that, at this moment, this device has no added value in the treatment of hypertension.

Son dönem böbrek hastalığı (SDBH) olan bireylerin çoğu için böbrek nakli, hasta ömrünü en çok uzatan, yaşam kalitesini en çok artıran renal replasman tedavi şeklidir. SDBH olan hastalara nakil yapılabilse de hastalığın uzun dönemde etkileri nakil hastalarının yaşam kalitelerini negatif yönde etkilemeye devam etmektedir. Bunlara ek olarak nakil sonrası medikal tedavinin kendisi ve yan etkileri, böbrek naklinin kısa dönemde ve uzun dönemdeki komplikasyonları hastaların yaşamlarını etkilemekte ve ek stres doğurmaktadır. Yaşam kalitesi ölçümleri, nakil hastalarının tedaviye yanıtlarını ve nakil böbreğinin fonksiyonunu gösteren önemli bir takip parametrisidir.Bu çalışmanın ana hedefi, nakil hastalarının yaşam kalitesinin değerlendirilmesi ve yaşam kalitesini etkileyen değişkenlerin bulunmasıdır. Nakil hastalarının diyaliz hastaları ve sağlıklı bireyler ile yaşam kalitelerinin karşılaştırılması hedeflendi. Bu çalışma, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Araştırma Hastanesi Nefroloji Bölüm takibinde olan toplam 80 böbrek nakil hastası, 42 diyaliz hastası ve 35 kişilik kontrol grubu ile görüşülerek gerçekleştirildi. Hastalar kendi doldurdukları 38 sorudan oluşan KDQOL- SF anketi ile değerlendirildi. Sağlıklı bireylerden oluşan kontrol grubuna SF ? 36 yaşam kalitesi ölçüm skalası uygulandı.Hastaların yaşam kalite skorları ile yaş, yeterli sosyal destek varlığı, komorbid faktörler, son altı ay içinde hastaneye yatış, kullandığı ilaç sayısı, albumin, hemoglobin, nakil öncesi diyalize giriş süresi (toplam diyalize giriş süresi) arasında anlamlı ilişki tespit edildi. Yaşam kalitesini birincil etkileyen faktörün, normal fonksiyonlarını devam ettirebilen nakil böbreği olduğu görüldü.Nakil hastalarının yaşam sürelerinin uzatılması yanında, yaşam kalitesinin de artırılması sağlanmalıdır. Bu nedenle tedavinin sonuçlarının takibine nakil hastalarının periyodik yaşam kalitesi ölçümleri eklenmelidir.Anahtar Kelimeler: Yaşam kalitesi, Böbrek nakli, KDQOL- SF Renal transplantation is the best method of renal replacement therapy for patients with end-stage renal disease (ESRD) in terms of patient survival and quality of life. Despite the succesfull renal transplantation, the quality of life of many patients is affected adversely by the long term complications of the primary disease. Additionally, immunosupressive treatment itself, adverse effects of the drugs, short and long term complications of transplantation influence the life of patients, causing further stress. Quality of life (QOL) evaluations in transplant patients are important follow-up parameters reflecting indirectly the success of immunosupressive treatment, patient compliance and graft function.The main objective of this study is to assess the quality of life in renal transplant patients and to determine the variables affecting it. This study was performed in Ondokuz Mayıs University Hospital, Nephrology Department. 80 renal transplant patients, 42 hemodialysis patients and 35 healthy volunteers were included in this study. The patients were evaluated by KDQOL?SF questionnaire consisting of 38 questions which was filled up by patients on their own. The healthy volunteers were evaluated with SF?36 health quality questionnaire.There was a statistically significant correlation between the quality of life scores and age, adequate social support, comorbid factors, admission to hospital over the past 6 months, numbers of the medicine regularly taken, albumin, hemoglobin and the duration of dialysis treatment. Good graft function was seen the most important parameter influencing the QOL of transplant patientsBesides prolonging the expected duration of life in transplant patients, the increment of the QOL must also be achieved. Therefore regular (periodic) assesment of QOL of patients should be included in the follow-up protocols.Key words: Quality of life, Renal Transplantation, KDQOL - SF 88

WOS: 000268556500007 We investigated the effects of explosive acoustic trauma on sleep quality and quality of lives (QOLs) of the workers in Ammunition Factory. Forty-one male workers exposed to explosive acoustic trauma in Ammunition Factory 12 years ago constructed the study group (Group 1). Thirty-eight male workers of Ammunition Factory who were not exposed to the explosion, were included into the control group (Group 2). We used the Mini Sleep Questionnaire (MSQ) and SF-36 questionnaire. In workers of the study group who had experienced psychological and sleep problems; hearing loss and acute tinnitus just after explosion; and had higher education levels, some of the sleep and QOL parameters got worse. Workers, adjacent to the explosion site and not used earpluggs during explosion, had more impaired sleep quality results (p < 0.05). We may conclude that acute explosive acoustic trauma may affect negatively some items of sleep quality and quality of the lives of the workers. Workers should be educated to use ear muffs and ear plugs. For post-explosion sleep problems and other psychological problems, psychological support should be given to the workers by the health-team and their families.

WOS: 000273634300002 PubMed: 19442364 Objectives: This prospective study investigated the multi-item patient functions of health concepts using the SF-36 Health Survey in tinnitus patients with a high jugular bulb (HJB). Methods: The study group consisted of 10 adult tinnitus patients (7 males, 3 females) with an HJB on temporal bone high-resolution computed tomography (HRCT). The control group consisted of 10 healthy patients with normal hearing levels ( 7 males and 3 females) without tinnitus. Using a questionnaire, a tinnitus loudness level score (TLL-Sc) was found. Using the SF-36 questionnaire, eight health concepts were evaluated: physical functioning (PF), role limitations due to physical problems (RP), social functioning ( SF), bodily pain ( BP), general mental health (MH), role limitations due to emotional problems ( RE), vitality (VT), and general health perceptions (GH). Results: SF and VT scores were significantly lower in the study group (p < .05). As the duration of the tinnitus increased, sleep problems and impaired SF-36 scores were seen. Higher TLL-Scs did not cause lower quality of life (QOL) scores, even though they are associated with significantly higher sleep disturbance. In males, TLL-Scs seem to be higher and SF-36 domains lower than in females. Older patients have lower TLL-Scs and do not have impaired HJB-related QOL results, although they do have sleep problems. Conclusion: Longer tinnitus duration, male gender, and sleeping problems may impair QOL. With higher TLL-Scs, QOL results are not lower owing to patients' getting used to living with their tinnitus. According to the SF- 36 Health Survey, tinnitus patients appear to have a higher level of emotional disability than physical disability.