Search

This study is aimed at examining the place of distance and perspective concepts as a narrative form in cinematography and making analysis in relation to them. One of the areas that comprising the hypothetic aspect of cinema is narrative analysis. Although implementation of narratology, more or less, can be seen in literature, it also brings forward seminal information to cinema in this area. This study gives place to narrative modes of cinematography and describes diegetic and mimetic settlements which form these modes and mentions the construction of narrative distance and perspective in cinematic texts based on them. All of these are scrutinized in three films which are taken as samples, Bu çalışmanın amacı, bir anlatı formu olarak sinematografide anlatı mesafesi ve anlatı perspektifi kavramlarının yerini irdelemek ve buna ilişkin çözümlemeler yapmaktır. Sinemanın kuramsal yönünü oluşturan alanlardan biri de anlatı çözümlemeleridir. Daha çok edebiyat alanında uygulamaları görülen Anlatıbilimi narratology bu alanda sinemaya da oldukça ufuk açıcı bilgiler sunmaktadır. Çalışmada, sinematografinin anlatı tarzlarına narrative modes yer verilmiş, bu tarzları oluşturan diegetik ve mimetik yapılanmalar tanımlanmış, buradan yola çıkarak filmsel metinlerdeki mesafe ve perspektif inşasının uygulamalarına değinilmiş ve tüm bunlar örneklem olarak ele alınan üç film üzerinde irdelenmiştir.

Bu çalışmanın amacıöykü anlatım aracıolarak sinemada, öykülemenin asal unsurlarından biri olan bakışaçısıkavramının nasıl biçimlendiğini irdelemek ve örnek çözümlemeler aracılığıyla bunun açınımıyapmaktır. Bakışaçısıkavramı, anlatıtasarımında yer alan kişi, olay, zaman ve mekâna bakılan ‘optik açı’ olarak tanımlanabilir. BakışAçısı`nı, kim ve kimlerin temsil ettiğini; bu açı`dan kime, neyin, nasıl anlatıldığınıbelirlemek sanatsal tasarım sürecinin önemli bir parçasıdır. Hangi karakterin varlığıve bakışıbelirleyici olmalıdır? Karakter, sahnedeki pek çok kişi gibi nesnel olarak mıişlenmelidir? Kamera öznel mi, yarı-öznel mi, nesnel mi olmalıdır? Kamera seyirciye kendisini aksiyonun içinde olduğunu hissettirecek şekilde sahnenin tam ortasında mıolmalı, yoksa farklıbir bakışaçısıelde etmek için uzaklaştırma etkisi yaratan görüntülerle mi anlatmalıdır gibi sorular bakışaçısınıbelirlemekte kullanılan sorulardır., The aim of this work is to express the formation of “Point of View” notion as a tool of story-telling and to put samples about. The point of view can be described as an “optical angle” directed to a person, event, moment or place. An important part of the artistic creation is to decide on the person that the point of view represents or deciding on how, what and whom to narrate. Deciding on the character whom the camera will represent; whether the character is to be filmed with objective shots as others are to be taken; whether the camera is to be used subjective or half-subjective; whether to replace the camera in the middle of the location with aim to to put the spectator in the middle of the action or to use some alienating techniques are the issues to be solved

Türkiye'deki değişik yerlerden toplanan Mus domesticus and Mus macedonicus'a ait 529 örnek morfolojik, bakulum ve fallus özellikleri bakımından incelendi. ZI indeksi M. domesticus'ta 0.32 - 0.47 and M. macedonicus'ta ise 0.60 - 0.85 olarak belirlendi. H+B/T indeksi M. domesticus'ta 0.87 -1.05 and M. macedonicus'ta, ise 1.08 - 1.78 arasında değiştiği saptandı. Zygomatic plaka M. domesticus ve M. macedonicus'ta düz ya da dış bükeydir. Parietal kemiklerin ventral kenarları M. domesticus'ta zikzak, M. macedonicus'ta ise düz ya da öne doğru girinti yapmış biçimdedir. M1'de anterolabial mine adacığı M. domesticus'ta kayıp olmuş ya da az belirgin M. macedonicus'ta ise belirgindir. Bakulum ve phallus özellikleri M. domesticus'u M. macedonicus'tan ayırmadı., We examined 529 specimens of Mus domesticus and Mus macedonicus from Turkey, in terms of their morphological, bacular, and phallic aspects. The zygomatic index (ZI) varied from 0.32 to 0.47 in M. domesticus, and 0.60 to 0.85 in M. macedonicus. The head plus body length/tail length (H+B/T) index varied from 0.87 to 1.05 in M. domesticus, and 1.08 to 1.78 in M. macedonicus. The zygomatic plate is straight or convex in M. domesticus and M. macedonicus. The ventral wing of the parietal is generally tortuous in M. domesticus and is protruding or straight in M. macedonicus. The anterolabial cusp on M1 is missing or indistinct in M. domesticus and is forwardly prominent in M. macedonicus. Characteristics of the baculum and phallus did not differentiate M. domesticus from M. macedonicus.

The study is based on the examination of the dimensions concerning the applicative design of the documentary. The nature of the documentary is presented in general terms. The designing dimension has been transformed into a systematic structure composed of certain parameters. This study aims to reach conclusions related to the Turkish documentaries by evaluating the data obtained from the analysis, Bu çalışma, belgesel filmin uygulama tasarımına yönelik boyutun irdelenmesi üzerine kurulmuştur. Çalışmada belgesel sinemanın doğası genel çizgiler içinde verilerek, tasarım boyutu belirli parametrelerle oluşturulan dizgesel bir yapı içinde irdelenmiştir. Bu yapı, bir analiz çerçevesinde Türk belgesel filmlerine uygulanmış; analizden elde edilen veriler yorumlanarak Türk belgesel film yaratımında genel çıkarsamalara ulaşılmak amaçlanmıştır.

Kutu yuvalar, birçok yuva boşluğuna bağımlı türün ekolojisini desteklemek ve incelemek için pratik bir yöntemdir. Bu çalışmada, İshakkuşlarının üreme ekolojisini incelemek için ahşap kutu yuvalar kullanıldı. Şubat 2017'de, Orta Doğu Teknik Üniversitesi (ODTÜ) kuzey kampüsünde 40 yuva ve Eymir Gölü çevresinde 30 kutu yuva yerleştirildi. Üreme parametreleri 5-10 günlük ziyaretler sırasında toplandı. İshakkuşları tarafından 2017 yılında toplam 11 (7 yuva başarılı), 2018 yılında 16 kutu yuva (13 yuva başarılı) kullanıldı. İki yıllık çalışmada toplam 97 yumurta bırakıldı. Bırakılan bu yumurtalardan 87 tanesinden (%89,7) yavru çıktı ve 64 yavru (%66,0) başarıyla yuvadan uçtu. Ortalama yumurta küme büyüklüğü 3,88±0,78'e ulaştı. 2017 yılında iki yuvada predasyon meydana geldi; bir yuvadan yavruların uçtuğu belirsizdi ve bir yuvada yumurtalar açılmadı. 2018 yılında ise iki yuvada üreme tamamlanmadan ve bir yuvada üreme tamamlandıktan sonra yuva terki yaşandı. Başarılı yuva başına uçan ortalama yavru sayısı 2017 yılı için 2,43±0,53 ve 2018 yılı için 3,62±1,15 olmuştur. 2017 yılında ilk yumurta bırakma tarihi medyan değeri 24 Mayıs, 2018 yılında ise 10 Mayıs'tır. İki yıl arasında uçan yavru başarısında ve üreme fenolojisinde görülen farkın 2018 yılında gerçekleşen olağandışı uygun hava koşullarından kaynaklandığı düşünülmektedir. Çalışma, Türkiye'de bu türle ilgili ilk ekolojik verileri sunmaktadır. Nest boxes are a practical method to support and study the ecology of many cavity-dependent species. In this project, we installed and monitored 70 wooden nest boxes to study Scops Owls (Otus scops) around Ankara, Turkey. In February 2017, we placed 40 nest boxes on trees in the Middle East Technical University (METU) northern campus and 30 nest boxes around Lake Eymir. We collected reproductive data during visits at 5-10 day intervals in the breeding seasons of 2017 and 2018. In 2017, 11 owl pairs nested (7 pairs were successful) and 16 pairs nested in 2018 (13 pairs were successful). A total of 97 eggs were laid in the two-year study; 87 (89.7%) eggs hatched, and 64 (66.0%) chicks successfully fledged from the nests. Mean clutch size (all nests combined) was 3.88±0.78 eggs. The causes of nest failure in 2017 were: predation (2 nests); eggs did not hatch (1 nest); and unknown cause (1 nest). The causes of nest failure in 2018 were: nest abandonment (2 nests); and chick death after hatching (1 nest). Number of fledged young per successful nest were 2.43±0.53 for 2017, and 3.62±1.15 for 2018. Estimated first egg hatch median dates for 2017 and 2018 were 24 May and 10 May, respectively. The considerable difference between years in both breeding phenology and fledging success are likely a result of unusually favorable weather conditions in 2018. Our study provides the first data on the breeding ecology of this species in Turkey. 71

Şizofreni multifaktöriyel bir hastalıktır. Küçük etkileriyle beraber birçok özgün tek nükleotit polimorfizmi (SNP) beraberce şizofreninin esas riskinin yaklaşık %30'unu açıklayabilir ve şizofrenide rol oynayan yatkınlık genlerini bulmak hastalığın risk faktörlerini açıklayabilir. Neuregulin 1 veya NRG1 sinir sistemi normal gelişimi için çok önemlidir. NRG1, ilk olarak İzlanda toplumunda şizofreni ile arasında ilişkisi olduğu ortaya çıkan 8p21-22 üzerindeki bağlantı eşitsizlik sıralamasından sonra şizofreniye dahil edildi. Şizofreniyle ilişki bulmak üzere iki NRG1 SNP'ini (rs3924999 ve rs2954041) araştırdık. Çalışmaya Malatya'da yaşayan Türk popülasyonundan 178 şizofreni hastası ve kontrol olarak 180 sağlıklı bireyi dahil ettik. SNP genotiplemesi, PZR-RFLP (polimeraz zincir reaksiyonu - restriksiyon fragment uzunluk polimorfizmi) yöntemi ile gerçekleştirildi ve hasta ve kontrol grupları, genotip ve alel dağılımları arasındaki muhtemel farlılık için karşılaştırıldı. Yaptığımız hasta-kontrol çalışması, rs3924999 ve rs2954041 SNPlerinin genotipik ve alelik dağılımları açısından taradığımız hasta ve kontrol grupları arasında önemli bir farklılık olmadığını gösterdi. Bu çalışmada şizofreni ve ilgili iki SNP arasında tek SNP ilişkisinin varlığını destekleyen yeterli kanıt bulamadık. Schizophrenia is a multifactorial disorder. Many characteristic single nucleotide polymorphisms (SNPs), accompanying their narrow impact, collectively can describe around 30% of the essential risk of schizophrenia. Finding susceptibility genes that play role in development of schizophrenia can explain the risk factors of the disease. Neuregulin 1 or NRG1 is crucial for the ordinary development of the nervous system. NRG1 was initially involved in schizophrenia in the Icelandic community after linkage disequilibrium aligning over 8p21–22 displayed association between schizophrenia. We investigated two NRG1 SNPs (rs3924999 and rs2954041) to find association with schizophrenia. We included 178 patients with schizophrenia and 180 healthy individuals as controls from a Turkish population living in Malatya. SNP genotyping was carried out with PCR-RFLP (polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism) method and case and control groups were compared for a potential difference between distributions of genotypes and alleles. The case-control study we have done showed there was no significant difference in terms of genotype and allelic distributions of rs3924999 and rs2954041 SNPs between case and control groups we have screened. We were not able to find enough evidence to support presence of a single SNP association between schizophrenia and two SNPs concerned in this study. 67

Son zamanlarda artan pek çok sebepten dolayı doğanın tahrip edilmesi sonucu karasal memelilerin çoğu büyük baskı altındadır ve bundan en çok vücut yapıları nedeniyle büyük memeli türleri etkilenmektedir. Türkiye kıtalar arası bir köprü görevi görmektedir ve bu sayede türlerin yayılmasını sağlamakta, ayrıca sahip olduğu konum itibariyle bünyesinde yüksek sayıda memeli türü barındırmaktadır. Ancak daha önce bazı araştırmacılar tarafından muhtemel yayılışları verilen bu türlerle ilgili güncel bilgiler eksiktir. Doğal türleri koruyabilmemiz için öncelikle ekolojik durumları hakkında bilgiye sahip olmamız gerekmektedir. Bu çalışmanın dayandığı temel neden budur.Bu çalışma Batı Karadeniz Bölümü'nde Zonguldak ilini kapsayan 3.309 km²'lik alandan Mayıs 2014 – Mayıs 2015 tarihleri arasında fotokapan yöntemiyle elde edilen kayıtlar temel alınarak başta kesin tür tespiti, yayılış haritalarının oluşturulması, günlük ve yıllık aktivite kalıplarının belirlenmesi, türlerin belirlenme derecesinin ve çeşitliğinin ortaya çıkarılmasına dayanmaktadır. Zonguldak ilinde gerçekleştirdiğimiz çalışmada toplam 50 fotopakan kullanıldı ve 11.868 fotopakan gün gözlemi sonucunda 16 türe ait 3653 kayıt elde edildi. Zonguldak ilinde kesin yayılışını tespit ettiğimiz orta ve büyük memeli türleri; Canis lupus (kurt), Canis aureus (çakal), Vulpes vulpes (kızıl tilki), Ursus arctos (boz ayı), Martes martes (ağaç sansarı), Martes foina (kaya sansarı), Mustela nivalis (gelincik), Meles meles (porsuk), Lutra lutra (su samuru), Felis silvestris (yaban kedisi), Sus scrofa (yaban domuzu), Cervus elaphus (kızıl geyik), Capreolus capreolus (karaca), Lepus europaeus (yaban tavşanı), Erinaceus concolor (kirpi) ve Sciurus anomalus (Sincap)'tur. Literatürlerdeki mevcut kayıtların aksine Mustela putorius (kokarca), Vormela peregusna (alacasansar), Felis chaus (saz kedisi), Lynx lynx (vaşak), Dama dama (alageyik) ve Capra aegagrus (yaban keçisi)'un Zonguldak ilindeki varlığı fotokapan, iz ve işaretler yardımıyla yapılan araziler sonucu doğrulanmadı.Diğer türlere göre yaban domuzu %36,57 ve çakal %19,44 en çok kaydı alınan türlerdir. Kızıl geyik, karaca, boz ayı, yaban tavşanı ve kurt genel olarak insan etkisinin az olduğu ormanlık alanlarda yayılış gösterirken, geri kalan tüm türler Zonguldak genelinde yayılış göstermektedirler. Bu türlerin en çok aktivite gösterdiği dönemler sırasıyla şu şekildedir; yaban domuzu ve boz ayı Ekim ve 19:00 – 22:00, çakal Temmuz ve 19:00 – 22:00, kirpi Temmuz ve 20:00 – 23:00, yaban kedisi Mart ve 19:00 - 00:00, kızıl tilki Nisan ve 19:00 – 00:00, porsuk ve 00:00 – 04:00, karaca Mayıs ve 17:00 - 20:00 ve sincap Ocak ve 09:00 - 13:00'dadır. Çalışma alanın insan etkisinden daha uzak olan Karabük, Bolu ve Düzce sınırı boyunca uzanan ormanlık alanlarda memeli tür çeşitliliğinin iç kesimlerden daha fazla olduğu tespit edildi. Kentleşme, tarım, ormancılık ve kaçak avcılık faaliyetleri türlerin yayılmasında en önemli tehditlerdir. Sonuç olarak Zonguldak ilinin zengin bir memeli faunasına sahip olmasının en büyük etkenleri, hali hazırdaki zarar görmemiş ekosistem ve habitatlar ve bu türleri korumaya çalışan yerel halktan insanlar, araştırmacılar ve bağlı oldukları kurumlardır. As a result of the increasing degradation of natural habitats, the majority of terrestrial mammals are under the pressure and the most affected ones are the large mammals. Due to its position as a natural bridge for the spread of species between continents, Turkey possesses a high number of mammalian species. However as given earlier by some researchers, current information about the potential distribution of these species is deficient. The collection of ecological data is the first step towards the development of the conservation programs for native species. This is the main reason of the present study.This study is based on the records obtained by the photo trapping method. The photographs were used for species identification, creating the distribution maps, determining the daily and annual activity patterns, revealing the presence and diversity of large mammalian species over 3,309 km2 area in Zonguldak province in the Western Black Sea Region of Turkey, dated between May 2014 and May 2015. During this study, 50 camera traps were used and 3653 camera trap records of 16 species were obtained as a result of 11.868 camera trap days. The following large mammals species were idendified and distribution mapped from Zonguldak province: Canis lupus (gray wolf), Canis aureus (golden jackal), Vulpes vulpes (red fox), Ursus arctos (brown bear), Martes martes (pine marten), Martes foina (stone marten), Mustela nivalis (least weasel), Meles meles (Eurasian badger), Lutra lutra (Eurasian otter), Felis silvestris (wildcat), Sus scrofa (wild boar), Cervus elaphus (red deer), Capreolus capreolus (roe deer), Lepus europaeus (European hare), Erinaceus concolor (hedgehog) and Sciurus anomalus (squirrel). Contrary to the literature records, the presence of Mustela putorius (European polecat), Vormela peregusna (marbled polecat), Felis chaus (jungle cat), Lynx lynx (lynx), Dama dama (fallow deer) and Capra aegagrus (wild goat) could be verified using neither camera traps records nor animal tracks.Compared to other species, the wild boar (36,57%) and golden jackal (19,44%) were most frequently recorded. The red deer, roe deer, brown bear, European hare and gray wolf mostly distributed in the forest areas ocated far away from the human settlements while the other species are distributed all over Zonguldak province. According to the records, the highest activities for these species are respectively as the following: for the wild boar and brown bear - October and 19:00 – 22:00, for golden jackal - July and 19:00 – 22:00, for the hedgeog - July and 20:00 – 23:00, for the wildcat - March and 19:00 – 00:00, for red fox - April and 19:00 - 00:00, for the Eurasian badger - September and 00:00 – 04:00, for the roe deer - May and 17:00 – 20:00 and for the squirrel - January and 09:00 - 13:00.It has been determined that mammalian species diversity is richer at forest areas along with the borders of Karabük, Bolu and Düzce and they are away from the urban areas. Urbanization, agriculture, sylviculture and illegal hunting are the most important threats limiting the mammalian distribution. As a result, the most important factors for preserving Zonguldak's rich mammalian biodiversity are recently undamaged natural habitats, local people, researchers and their institutions that strive for species conservation. 151

Kuşların korunmasında üreme alanlarının belirlenmesi ve öncelikli olarak koruma altına alınması, nesillerinin sürdürülmesi açısından oldukça önemlidir. Bu çalışmada Zonguldak Filyos Havzasında bulunan balıkçılların üreme alanlarının ve üreme başarılarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla Şubat-Eylül 2015 tarihleri arasında Gri balıkçıl (Ardea cinerea), Gece balıkçılı (Nycticorax nycticorax) ve Küçük akbalıkçıl (Egretta garzetta)'ın Filyos Deltası (Zonguldak)'ndaki yuvalanma alanları ve üreme başarıları çalışılmıştır. Zonguldak'ta balıkçıllara ait iki farklı üreme bölgesi (Bakacakkadı ve Çaycuma Kent Ormanı) tespit edilmiştir. Bakacakkadı Üreme Bölgesi'nde toplam 79 balıkçıl yuva (Gri balıkçıl: 57, Gece balıkçılı: 13, Küçük akbalıkçıl: 9) ve yuva yoğunluğu 0,016 yuva/m² olduğu tespit edilmiştir. Çaycuma Kent Ormanı Üreme Bölgesi'nde ise toplam 74 yuva (Gri balıkçıl: 14, Gece balıkçılı: 44, Küçük akbalıkçıl: 16) ve yuva yoğunluğu 0,019 yuva/m² olarak tespit edilmiştir. Gri balıkçıl, Gece balıkçılı ve Küçük akbalıkçılların koloni halinde birlikte üredikleri tespit edilmiştir. Üreme alanlarına ilk gelen türün Gri balıkçıl olduğu (Şubat sonu) ve daha sonra aynı zaman aralığında Gece balıkçılı ve Küçük akbalıkçılın geldiği (Nisan başı) tespit edilmiştir. Üreme faaliyetleri sona erdiğinde ise Ağustos başı ve ortası gibi üç türün de alanları terk ettikleri gözlenmiştir. İki üreme bölgesinden 3 balıkçıl türü için toplamda 372 tüylenen yavru tespit edilmiş ve bu yavrulardan 143 tanesinin uçtuğu gözlenmiştir.Bakacakkadı Bölgesi'nde balıkçılların yuvalanmak amacıyla Platanus orientalis (Doğu çınarı), Çaycuma Kent Ormanı Bölgesi'nde ise Fraxinus angustifolia (Dişbudak) ağaçlarını tercih ettikleri tespit edilmiştir. İki üreme alanında toplam 12 yuvaya ait ölçümler gerçekleştirilmiştir. Bakacakkadı Bölgesi'nde Gri balıkçıllarının en üst dallarda (23,39 ± 0,06 m), Küçük akbalıkçılların orta dallarda (19,89 ± 0,44 m) ve Gece balıkçılının en alt dallarda (18,03 ± 0,03 m) yuvalandığı; Çaycuma Kent Ormanı Bölgesi'nde ise Gri balıkçılların en üst dallarda (30,7 ± 0,54 m), Gece balıkçılı (23,17 ± 0,05 m) ve Küçük akbalıkçılın orta dallarda (23,11 ± 2,9 m) yuvalandığı tespit edilmiştir. Fakat; yuvalarının yerden yüksekliğinin, iki üreme bölgesinde bulunan balıkçıllar arasında istatistiksel olarak bir fark görülmedi (P>0,05).Toplamda 26 yuvada yapılan gözlemler ile predasyon, tüylenen yavru sayısı ve uçan yavru sayısı gözlemlenerek yumurta sayıları tahmin edilmiştir. Bu tahminlere göre, 3 türe ait tahmin edilen kuluçka büyüklüğü (Gri balıkçıl: 4,4 ± 0,8, Gece balıkçılı: 3,8 ± 0,6 ve Küçük akbalıkçıl: 3,8 ± 0,68) tespit edildi. Tüylenme başarısı (Gri balıkçıl: 3,4 ± 1,01, Gece balıkçılı: 3 ± 0,6 ve Küçük akbalıkçıl: 2,6 ± 0,9) tespit edilmiştir. Yapılan çalışma ile Filyos Vadisi'nin Batı Karadeniz Bölgesi genelinde çalışılan balıkçıl türlerinin en yüksek sayılarda ürediği önemli bir alan olduğu ve alanın korunmasının önemi ortaya konulmuştur. Determination of breeding areas when it comes to protection of birds and primarily put them under protection is very important for sustainability of their generations. In this study, it was aimed to determine the nesting sites and breeding success of Ardeids in Zonguldak Filyos Basin. For this purpose, nesting sites and breeding success of Grey heron (Ardea cinerea), Black-crowned night heron (Nycticorax nycticorax) and Little egret (Egretta garzetta) at Filyos Delta (Zonguldak) between February and September in 2015 has been studied.Two different breeding areas of Ardeids were found (Bakacakkadı and Çaycuma Kent Ormanı) in Zonguldak. In Bakacakkadı breeding area, 79 Ardeids's nests were identified (Grey heron: 57, Black-crowned night heron: 13, Little egret: 9) and nest densitiy for these nests were calculated as 0,016 nest/m². In Çaycuma Kent Ormanı breeding area 74 Ardeids's nests were also identified (Grey heron: 14, Black-crowned night heron: 44, Little egret: 16) and nest densitiy for these nests were calculated as 0,019 nest/m².It was observed that Grey herons, Black-crowned night herons and Little egrets bred in colonies. Grey herons come first to the breeding areas (late February) then Black-crowned night herons and Little egrets arrive to the breeding areas in the same time (early April). It was observed that Ardeids left before middle of august when their breeding activities ended. It was observed that from the 372 feathered nestlings, 143 of them flew away from the nest successfully at two different breeding areas.It was found that ardeids in Bakacakkadı breeding area, preferred Platanus orientalis (Oriental plane) for nesting, Ardeids in Çaycuma Kent Ormanı breeding area, preferred Fraxinus angustifolia (Narrow-leaved ash) for nesting. In total, 12 nests were observed and surveyed at aforementioned breeding areas. In Bakacakkadı breeding area it was observed that Grey herons nest at highest branches (23,39 ± 0,06 m). While Little egrets choose middle height branches to nest, Black-crowned night herons choose to nest lowest branches (18,03 ± 0,03 m) when compared with other ardeids. Like Bakacakkadı breeding area Grey herons nest at highest branches (30,7 ± 0,54 m) in Çaycuma Kent Ormani breeding area. However it was observed that in Çaycuma Kent Ormani breeding area Little egrets (30,7 ± 0,54 m) and Black-crowned night herons (23,17 ± 0,05 m) choose to nest in the middle height branches. However, there were no sufficient statistical differences (P>0.05) in height of the nests between species.Number of eggs were estimated with observating predation, number of offspring fledge and fly in total of 26 nests. According to these sets of observations, cluster size (Grey heron: 4.4 ± 0.8, Black-crowned night heron: 3.8 ± 0.6 and Little egret: 3.8 ± 0.68) of these 3 species was estimated. Fledging success (Grey heron: 3.4 ± 1.01, Black-crowned night heron: 3 ± 0.6 and Little egret: 2.6 ± 0.9) of these 3 species was estimated.With this study, it was pointed out that Zonguldak Filyos Basin is one of the important areas when it comes to studied Ardeids in the northwest part of Black Sea Region which should be protected. 140

Türkiye dikenli faresi, Acomys cilicicus, Türkiye'de bulunan altı endemik memeli türünden birisidir. Tür ilk defa 1978 yılında Silifke'nin 20 km. doğusundan yakalanan örneklere dayanarak Spitzenberger tarafından tanımlanmıştır. Bu çalışma ile bilinen yayılış alanından başlanarak diğer yönlere doğru türün yayılış alanı araştırıldı. Çalışmada Sherman tipi canlı yakalama kapanları kullanıldı ve her kapanın konulduğu noktanın GPS ile kaydı alındı. Çalışma boyunca 18 farklı lokaliteye toplam 1783 kapan kuruldu. Yakalanan örneklerin dağılımına göre tür Silifke ile Kumkuyu arasındaki bölgede deniz kenarından itibaren 6-7 km kadar iç kesimlere kadar ilerleyen ve rakımın 510 m.'ye kadar olduğu yaklaşık 80-90 km2'lik bir alanda yayılış göstermektedir. Yayılışın en yoğun olduğu bölge Kızkalesi-Narlıkuyu arasındaki sahile yakın alanlardır. Tür yayılış alanını başlıca Apodemus mystacinus ile paylaşmaktadır. Göksu nehrinin batısındaki uygun görünen 2 habitata kurulan kapanlarda dikenli farenin yakalanmamış olması türün Göksu nehrinin batısına geçememiş olduğunu göstermektedir. Türün tipik habitatı zemini taşlık, kayalık yapıdaki bozulmamış maki alanlarıdır. Tür bölgede oldukça küçük bir alanda yayılış gösterdiği için türün varlığının sürdürülebilmesi için yayılış alanındaki uygun habitatların titizlikle korunması gerekli görülmektedir. Turkish spiny mouse, Acomys cilicicus, is one of six endemic species in Turkey. This species was first identified by Spitzenberger based on samples that collected from 20 km. east of Silifke. Distribution area of the species were investigated starting from known distribution area toward the other directions by this study. Sherman type live capture traps were used in the study, and record were taken by GPS for each trap setting point. 1783 traps were set in 18 different localities during the study. According to the range of captured samples, the species distributes in the region between Silifke and Kumkuyu up to 6-7 km toward inland from the the sea side, Distribution continues up to 510 meters above sea level in an area of about 80-90 square kilometers. The most highest density area for distribution is the areas between Kızkalesi- Narlıkuyu region that close to sea side. Turkish spiny mouse shares the distribution area mainly the Apodemus mystacinus. The fact that any spiny mice were captured by traps which set in two seemingly suitable habitat in west of Göksu river shows that the species could not pass to the west of Göksu river. Typical habitat type of the species unchanged maquis with stony and rocky ground. Since the species shows a fairly small area, it seems necessary to protect suitable habitats carefully in distribution area maintain the species. 49

Talpa cinsi 20-22 milyon yıl önce erken Miyosende Asya'da ortaya çıkmış ve yayılmıştır. Günümüzde yaşamakta olan 9 türden 8'i üzerinde yapılan filogenetik analizlerle Talpa europaea, T. caeca, T. romana, T. levantis, T. stankovici ve T. occidentalis türleri doğu türleri grubuna ve T. altaica ile T. caucasica batı türleri grubuna girmekte ve bazalde yer almaktadır. T. davidina bu analizlere dahil edilmediği için hangi gruba dahil olduğu literatürde yer almamaktadır. Bu türlerden 4 tanesi (T. levantis, T. caucasica, T. davidiana ve T. europaea) Türkiye'de yayılış göstermektedir. Köstebek türlerinin morfolojisi toprakaltı yaşama konvergent evrimin bir sonucu olarak birbirlerine çok benzerdir ve morfolojik ayrımları da oldukça zordur. Bu çalışmada Türkiye köstebeklerini kromozom bantlama özelliklerine göre ayırt etmek ve T. davidiana'nın hangi gruba ait olduğunu yorumlamak hedeflenmiştir. Türkiye'de yayılışı bulunan 4 türe ait 14 lokaliteden, 60 (27 erkek, 33 dişi) örnek bu çalışmada değerlendirildi. Örneklerin karyotipleri, G ve C bant özellikleri ortaya konularak farklılıkları ve benzerlikleri ortaya konuldu. Sonuçlara göre incelen türlerin karyotipleri şöyledir: T. europaea ve T. levantis 2n = 34, NF = 68; T. caucasica 2n = 38, NF = 66; T. davidiana 2n = 34, NF = 66. Talpa cinsinde 9 türün diploid kromozom sayısı 2n= 34, NF = 68 olduğu için atasal formun kromozom sayısının da 2n= 34, NF = 68 olduğu kabul edilmektedir. C bantlama sonuçlarına göre T. europaea'da interstitial heterokromatin varlığı görülmezken, T. levantis ve T. caucasica'da 1 adet; T. davidiana'da ise 2 adet interstitial heterokromatin bölge bulunmaktadır. G bantlama sonuçları türleri ayırmada kullanılacak karakterler sunmamış, ancak T. davidiana'nın 15. kromozom çiftinde delesyon olduğunu; T. caucasica'nın karyotipinde bulunan 2 çift akrosentrik kromozomun robertsonian ayrılması ile T. levantis'in karyotipindeki 2. ve 8. kromozom çiftine karşılık olarak oluştuğunu göstermiştir. Atasal form 2n = 34, NF = 68 ise T. caucasica'nın 2 adet robertsonian fizyon ile (2n = 38, NF = 68) oluşmuş olmalıdır. T. davidiana'nın bir kromozom çiftindeki adet delesyon ile oluştuğu (2n = 34, NF = 66) öngörüldü. Bu sonuçlara göre Türkiye'de yayılış gösteren Talpa türlerinin kromozamal değişiminde Robertsonian fizyon ve delesyon mekanizmalarının etkili olduğu ortaya konuldu. Türlerin karşılaştırılmasında G ve C bantlama sonuçlarından elde edilen 27 karakter kullanılarak PAUP 4.0 programı ile filogenetik ağaç oluşturuldu. Bu ağaç sonucuna göre ise T. europaea ve T. levantis'in batı köstebekleri, T. caucasica ve T. davidiana'nın ise doğu köstebekleri grubunda yer aldıkları, dolayısı ise Türkiye'ye köstebeklerin girişi ve yayılışının hem doğudan, hem de batıdan gerçeklemiş olduğu sonucuna varılmıştır.Karyotip ve kromozom bantlama sonuçları morfolojik ayrımı oldukça tartışmalı ve zor olan Türkiye köstebeklerinin ayrımı için kullanışlı veriler sunmuştur. Bununla birlikte cins üzerindeki taksonomik problemlerin çözümü için türlerin bütün izole populasyonlarını ve dünyadaki 9 türü birlikte değerlendiren geniş kapsamlı bir moleküler çalışma gerekli görülmektedir. In this study Talpa levantis, Talpa europaea, Talpa caucasica and Talpa davidiana which were distributed in Turkey were utilized. G- and C- banding patterns and karyotypic results of a total of 60 specimens (27 male, 33 female) across 14 localities were analyzed. According to karyotype results, chromosome number of Talpa davidiana determined as 2n = 34; NF=66, and G- and C- banding results were discussed with the literature for the first time. The pattern of G- and C- banding of each species were compared and differences among species were shown. G- and C- banding of four Talpa species were compared and rearrangements among species were shown. The banding results were used to construct phlyogenetic tree. According to the constructed phlyogenetic tree, all species including outgroup, T. romana were divided intofour groups. T. levantis were determined as an ancestral Talpa species in Turkey. However to understand the full mechanism of speciation of Talpa distributed in the world, we need more data as discussed in literature.It was determined Robertsonian fusion and deletion mechanisms of chromosomal rearrangements which were effective chromosomal evolution of Talpa in Turkey. These results suggested that 2n = 34 was ancestral form. The chromosome number of 2n = 34 and 2n =38 of Talpa were determined in this study and similar banding patterns showed that chromosomal rearrangements didn't have a powerful evolutionary role on speciation of genus Talpa. Therefore it was determined that speciation of Talpa was allopatric and the possible scenarios for speciation of Talpa genus during time were discussed in the light of current literature. 92

Markala-yeniden yakala yöntemi memeli populasyon büyüklüğü ve demografik özelliklerinin belirlenmesi çalışmalarında yaygın şekilde kullanılmakta olan güvenilir bir yöntemdir.Bu çalışmada Zonguldak İli, Kozlu Beldesi, Olukyanı Köyü yakınında seçilen bir karışık yaprak döken orman alanında yaşayan kemirici türlerin populasyon büyüklükleri markalama yöntemiyle Aralık 2011- Kasım 2012 arasında belirlendi. Seçilen 250 m x 40 m olmak üzere toplam 10.000 m2'lik (1 ha) alana 130 canlı yakalama kapanı grid yöntemine göre 10'ar m aralıklarla yerleştirildi.Canlı örneklerden Apodemus türlerinin teşhisleri A. mystacinus hariç mümkün olmadığı için kapanlarda ölen veya eter verilirken ölen örneklerin kafatası ve diş özelliklerinin incelenmesi ile Apodemus sylvaticus, A. mystacinus, A. flavicollis ve A. witherbyi türlerinin alanda yayılış gösterdiği belirlendi. Ayrıca canlı örneklerden türleri kolayca teşhis edilen Myodes glareolus, Glis glis ve Muscardinus avellanarius'un da alanda yayılış gösterdiği belirlendi. Apodemus örneklerinin canlı bireylerden Apodemus mystacinus hariç tür teşhisi mümkün olmadığı için tür ayrımı yapılmadı. Markalama çalışması ile alanda belirlenen Apodemus spp. için yıllık toplam populasyon büyüklüğü 689, Myodes glareolus için 97, Glis glis için 68 ve Muscardinus avellanarius için 3 birey/ha olarak; süper populasyon büyüklüğü ise Apodemus spp. için 1164, Myodes glareolus için 283, Glis glis için 98 birey/ha olarak hesaplandı. Aylık populasyon büyüklüğü Apodemus spp. için en küçük Ocak ayında (7 birey/ha), en yüksek Haziran ayında (119 birey/ha), Myodes glareolus için en küçük Ekim ayında (1 birey/ha), en yüksek Mayıs ayında (20 birey/ha); Glis glis için en küçük Haziran ayında (4 birey/ha), en yüksek Eylül ayında (20 birey/ha) belirlendi, ancak Glis glis örnekleri sadece Haziran-Ekim arasında yakalanabildi. Muscardinus avellanarius'dan ise sadece Temmuz ayında 3 birey yakalandı. Apodemus mystacinus örnekleri çalışma süresince çok az yakalandığı için populasyon büyüklüğü ve süper populasyon büyüklüğü değerleri hesaplanamadı.Marka takılan örneklerin gezinme aralıkları ve kat edilen maksimum mesafe değerleri de hesaplandı. En büyük gezinme aralıkları Apodemus spp. için 2800 m2 (ort.: 413 m2), Myodes glareolus için 400 m2 (ort.: 222 m2) ve Glis glis için 1600 m2 (ort.: 1050 m2) olarak hesaplandı. En büyük ORL değerleri Apodemus spp. için 233 m (ort.: 39 m), Myodes glareolus için 60 m (ort.: 28 m), Glis glis için 153 m (ort.: 50 m) ve Muscardinus avellanarius için 22 m olarak bulundu. Eşey oranının Apodemus spp. için 50:50, Myodes glareolus için 53:47 dişiler lehinde, Glis glis için 58:42 dişiler lehinde olduğu belirlendi. Yakalanan örneklerden elde edilen emziklilik ve skrotumun şiş olması gibi üreme verilerine göre alanda Apodemus spp.'nin Mart, Haziran ve Kasım olarak üç dönemde ürediği; Myodes glareolus' ın Mart-Ağustos arasında sürekli olarak; Glis glis'in Ağustos'ta ürediği belirlendi.Bu çalışma ile Türkiye'de ilk defa bir alandaki kemirici populasyonlarının populasyon büyüklükleri ve demografik özellikleri belirlendi ve sonraki yıllarda yapılacak benzer çalışmalar için bir temel sağlanmış oldu. Mark-recapture is a reliable method that used commonly in studies on determination of mammal population size and demographic features.In this study, population sizes of rodent species inhabit a selected mixed deciduous forest area near Olukyanı Village, Kozlu Town of Zonguldak Province were determined by marking method between December 2011 and November 2012. 130 live traps placed with 10 m. intervals, according to grid method in a 250 m x 40 m dimensioned, total of 10.000 m2 (1 ha) area selected for the study.Since live specimens of Apodemus species cannot be identified except A. mystacinus, Apodemus sylvaticus, A. mystacinus, A. flavicollis and A. witherbyi species are found inhabit the study area by examining skull and teeth characters of the specimens that died in traps or during anaesthetizing procedure. Additionally, species that easily identified by live specimens, Myodes glareolus, Glis glis and Muscardinus avellanarius were determined in the area. Because of Apodemus specimens cannot be identified with live specimens, species of this genera did not separated except A. mystacinus. By marking method, population size was calculated for Apodemus spp. as 689, for Myodes glareolus as 97, for Glis glis as 68 and for Muscardinus avellanarius as 3 individuals/ha; super population sizes was calculated for Apodemus spp. as 1164, for Myodes glareolus as 283, for Glis glis as 98 individuals/ha. Monthly population size of Apodemus spp. was the smallest at January (7 individuals/ha) and the biggest at June (119 individuals/ha), Myodes glareolus was the smallest at September (1 individual/ha) and the biggest at May (20 individuals/ha), Glis glis was the smallest at June (4 individuals/ha) and the biggest at September (20 individuals/ha), but Glis glis can only captured between June and September. 3 specimens of Muscardinus avellanarius can only captured at July. Since Apodemus mystacinus specimens were captured very few, population and super population sizes cannot be calculated.Home ranges and observed range lengths (ORLs) of marked specimens was calculated as well. The biggest home range was calculated for Apodemus spp. as 2800 m2 (mean 413 m2), for Myodes glareolus as 400 m2 (avg. 222 m2) and for Glis glis as 1600 m2 (mean 1050 m2). The biggest ORL was calculated for Apodemus spp. as 233 m (mean 39 m), for Myodes glareolus as 60 m (mean 28 m), for Glis glis as 153 m (mean 50 m) and for Muscardinus avellanarius as 22 m. Sex ratio was determined for Apodemus spp. 50:50, for Myodes glareolus 53:47 in favor of females and for Glis glis 58:42 in favor of females. According to reproduction signs, such as nursing females or males with swollen testes; the breeding period of Apodemus spp. was determined as three terms; March, June and November, Myodes glareolus was found continuously breeding between March and August and breeding period of Glis glis was determined as August.With this study, population sizes and demographic characteristics of rodent populations was determined for the first time in Turkey, supplied a base for future similar studies. 154

Nuri Bilge Ceylan Sinemasında Görüntü Tasarımının Grafik Unsurlar Açısından İrdelenmesi? konulu bu tez dört bölümde incelenmiştir. ?İmgenin Doğası? başlıklı birinci bölümde; imgenin doğası ana sorunsal olarak ele alınmış, bu sorunsalın açılımı için, resimsel imgede, fotoğrafik imgede, sinemasal imgede grafik unsurların nasıl yer aldığı ve imgenin kuruluşunda nasıl bir işlev yüklendiği irdelenmiştir.?Sinemasal İmgenin Doğası ve Diğer İmge Yaratımlarıyla İlintileri? başlıklı ikinci bölümde; sinemasal imgenin doğası daha derinlemesine ele alınmış ve diğer imge yaratımlarıyla olan ilişki ve farklılıkları bulunmaya çalışılmıştır.?Nuri Bilge Ceylan Sineması Anlatı Özellikleri? başlıklı üçüncü bölüm içerisinde; tezin öznesi olan Nuri Bilge Ceylan`ın sanatsal hayatı, fotoğrafik çalışmalarındaki estetik unsurlar incelenmiş ve sinema sanatçısı olarak ürettiği yaratıların anlatı dokuları bulunmaya çalışılmıştır. Sanatsal yaşamı ve filmleri arasındaki ilişki göz önünde bulundurularak, Ceylan'ın sinemasının genel karakteristiği çıkarılmaya çalışılmıştır.?Nuri Bilge Ceylan Sinemasında İmge Tasarımı? başlıklı, tezin asal bölümünü oluşturan son bölümde ise; Nuri Bilge Ceylan sinemasına ait; Koza, Kasaba, Mayıs Sıkıntısı, Uzak ve İklimler adlı beş adet filmi, sinemasal imgenin grafik unsurlar yönünden nasıl kurulduğu boyutundan analiz edilmiştir. Filmler; kompozisyon düzenlenmesi, ışık düzenlemesi, renk düzenlemesi ve figür-zemin ilintisi başlıkları altında irdelenmeye çalışılmıştır. ?The Examine of Visual Design with the Perspective of Graphic Elements About Cinema From Nuri Bilge Ceylan?, this thesis subject has been examineted under four sections. On the first section ?Nature of Image?, the Nature of Image has been examineted as a basic questionary. For the development of this basic questinory, how the graphic elements are taking part in design image, photographic image, cinema image and what for a function they have about the foundation of the image, this examine was a vehicle.On the second section, ?the nature of cinema image and its relation with other image creatures?, the nature of cinema image has been examineted more extensive and this occupation has tried to find out the relations and differences with other image creatures.On the third section ?the special fectures of style in Cinema of Nuri Bilge Ceylan?, the artistic Life of Nuri Bilge Ceylan, who is the subject of this thesis, and the esthetic elements on his photographic work have been examineted. It was a work to find out the style tissues of his creations as a cinema artist. It has been possible to find out the main characteristic of Cinema from Ceylan with the help of the relation between his artistic life and his films.The analysis of the five films from Cinema of Nuri Bilge Ceylan with the names; Koza (Cocoon), Kasaba (The Small Town), Mayıs Sıkıntısı (Clouds of May), Uzak (Distant) and İklimler (Seasons) was about; how have they been created by the perspective of graphic elements on cinema image. These Films have been examineted under the headlines; composition, light, colour orders and figur-ground relation. 172