Search

Although forced migration research on refugee family functioning clearly points to the potential breakdown of parental availability and responsiveness in the context of cumulative migration stressors, studies exploring attachment security in refugee children are surprisingly lacking so far. The authors report their findings from a 2-site, small-scale administration of an attachment measure, adapted for use with refugee children aged between 4 and 9 years from a reliable and validated doll-play procedure. We evaluated interrater reliability and conducted a qualitative analysis of refugee children's narrative response to identify migration-specific representational markers of attachment quality. The level of agreement among 3 independent coders ranged between .54 to 1.00 for both study samples, providing initial psychometric evidence of the measure's value in assessing child attachment security in this population. The exploratory analysis of migration-related narrative markers pointed to specific parameters to be used in parent-child observational assessments in future validation of the attachment measure, such as parental withdrawal or trauma-communication within the parent-child dyad.

In de adolescentie is er een verhoogde kwetsbaarheid voor het ontwikkelen van opzettelijk zelfverwondend gedrag (ZVG). Het JOnG! onderzoek wijst uit dat de prevalentie van ZVG op twaalfjarige leeftijd reeds 4,50% bedraagt. Nationale en internationale onderzoeksbevindingen doen echter vermoeden dat de prevalentie van ZVG zal stijgen naarmate de leeftijd toeneemt. In JOnG! 12 wordt verder onderzocht of er verschillen bestaan tussen de gezinnen van jongeren die zichzelf verwonden en gezinnen van jongeren die zichzelf niet verwonden op vlak van opvoeding (gedrag en controle), opvoedingsstress, subjectieve gezinsbelasting, en meegemaakte gebeurtenissen van gezinsleden (bv.: ziekte, echtscheiding, overlijden, ziekenhuisopname). In JOnG! 12 wordt een significante samenhang gevonden tussen gepercipieerd opvoedingsgedrag en ZVG. Jongeren die zichzelf verwonden percipiëren meer negatieve en psychische controle door hun ouders, dan jongeren die zichzelf niet verwonden. Daarentegen geven ouders geen verschillen aan in opvoedingsgedrag, opvoedingsstress, subjectieve belasting of meegemaakte gebeurtenissen. ispartof: Online factsheet status: published

status: published

The present study investigated the prevalence of non-suicidal self-injury (NSSI) and suicidal self-injury (SSI) in a sample of 1,417 Flemish adolescents aged 12 to 18, as well as psychosocial differences between adolescents engaging in NSSI and adolescents engaging in SSI. Participants completed an anonymous online survey inquiring about NSSI and SSI functions, sociodemographic correlates, help seeking behaviors, and stressful life events. Lifetime prevalence of NSSI was 13.71% and SSI was 3.93%. No gender or age differences appeared between adolescents engaging in NSSI or SSI; however, differences in educational level were observed. Significant differences in functions of the behavior and number of stressful life events were noted between groups. Finally, the likelihood of receiving professional help differed between adolescents engaging in NSSI and adolescents engaging in SSI. Implications of the findings for assessment and treating NSSI and SSI are discussed.

ispartof: Caleidoscoop vol:22 issue:4 pages:11-17 status: published

x

De implementatie van de werkvorm in Vlaanderen als een behandelingsalternatief voor jongeren en hun gezin die zich geconfronteerd wisten met ging gepaard met een mogelijke residentiële uithuisplaatsing van de minderjarige, ging van bij de start gepaard met het nodige wetenschappelijke onderzoek om de effectiviteit van de werkvorm na te gaan. In deze presentatie komt het evaluatie-onderzoek naar Crisishulp aan Huis in Vlaanderen aan bod en worden zowel de bereikte doelgroep als de uiteindelijke uitkomsten van de geboden crisisbegeleiding onder de loep genomen en voorzien van de nodige kritische nuanceringen. Een verdere opbouw van het onderzoek naar een proces-uitkomstonderzoek wordt voorgesteld. Aansluitend wordt de focus gelegd op de bijhorende methodologische vraagstukken. Het aanbod van de werkvorm Crisishulp aan Huis sluit aan op de oorspronkelijke Homebuilders-filosofie om kinderen veilig thuis te kunnen houden, de mogelijkheden van hun gezin te versterken om zodoende een onnodige residentiële uithuisplaatsing te vermijden. Voorliggend onderzoek werd geconcipieerd als een pretest-posttest-follow up design, en brengt vier kerndomeinen naar de voorgrond waar opvoeding zich op richt: (1) interactie tussen ouder en kind, (2) sociale steun, (3) ouderlijke stress en (4) problemen en competenties van de jongere. Afsluitend in de discussie zal de nadruk worden gelegd op de nood aan meer inhoudelijk, kwalitatief onderzoek naar: wat doen gezinsmedewerkers in en met deze gezinnen, wat maakt de effectiviteit uit van deze begeleidingen: de onderzoeksvraag naar helpende processen achter de uitkomstgegevens wordt geïntrodueerd.

Volgt

not available

not available

not available

not available