Search

Er is een toename van het aanbod van e-health-toepassingen in Nederland, dat blijkt onder meer uit de e-health monitor 2016 (www.e-health-monitor.nl). Eén van de aanbevelingen uit deze monitor is dat meer onderzoek moet plaatsvinden naar veilige en effectieve e-health-toepassingen. In dit artikel bundelen onderzoekers van verschillende kenniscentra hun ervaringen en beschrijven de door hen geleerde lessen die zijn gebaseerd op diverse onderzoeksprojecten.

Cliënten, hun naasten en voedingsprofessionals (diëtisten en voedingskundigen) worden geconfronteerd met technologieën gericht op het verbeteren of behouden van gezondheid en/of kwaliteit van leven. Technologieën worden tevens ingezet om de efficiëntie en/of kosteneffectiviteit van zorg te verbeteren. Voorbeelden hiervan zijn beeldschermzorg en ziekte specifieke apps voor de smartphone. De perspectieven van alle betrokkenen in een praktijksituatie in de gezondheidszorg bepalen hoe technologieën gebruikt worden. In dit hoofdstuk worden verschillende perspectieven op technologie, gezondheid en zorg bediscussieerd en worden dilemma’s beschreven die hieruit kunnen ontstaan. Theorie en praktijk tonen het belang van bewust nadenken over de eigen, persoonlijke perspectieven op technologie, gezondheid, voeding en zorg en over perspectieven van anderen. Conclusie: diëtisten en voedingskundigen hebben de verantwoordelijkheid om sensitiviteit te ontwikkelen voor potentiële dilemma’s bij het gebruik van technologieën om daar in de praktijk zorgvuldig mee om te gaan.

De handreiking Kwetsbare Zwangeren van de KNOV in samenwerking met de werkgroep Regionale aanpak kwetsbare zwangere vrouwen, is een zeer praktijkgerichte aanpak. Hierin staat beschreven wat zorgverleners in de eigen regio kunnen doen voor de groep kwetsbare zwangeren. Denk aan het in kaart brengen van het probleem aan de hand van de juiste gegevens en het betrekken van de zwangere zelf bij de oplossing. Ook het samenwerken staat hierin centraal. Bijvoorbeeld het overtuigen van alle relevante partijen, zowel uitvoerenden in zorg als beleidsmakers. Alleen samenwerking in een overtuigende organisatie (bij voorkeur op wijkniveau en met respect voor elkaars kunde) kan leiden tot een gezonde toekomst voor deze groep aanstaande moeders en kinderen.

of patients.

Brochure about the Meaningful Music in Health care (MiMiC) practice.

Aims and objectives. To compare a functioning assessment based on the International Classification of Functioning, Disability and Health (ICF) with a conventional medical assessment, in terms of their respective consequences for health professionals’ clinical decision-making and the fit with patient’s own perspective of health. Background. In chronic diseases, pathogenic-oriented health care falls short in generating all the information required for determining healthcare provision to improve health. A broader, so-called salutogenic approach, by using the ICF, focusing on how to stay healthy, rather than on what causes diseases, seems more appropriate. Design. A cross-sectional comparative study using data from a randomised controlled trial. Methods. Data about patient problems and professional healthcare activities were collected from a total of 81 patients with severe multiple sclerosis who were randomly assigned to one of two groups: the ICF group, assessed with a functioning assessment (n = 43), and the medical group, assessed with a conventional medical assessment (n = 38). Data were analysed statistically using descriptive and inferential statistics. Results. A functioning assessment resulted in the registration of significantly more patient problems in the health components ‘participation’ and ‘environmental factors’, as well as significantly more professional healthcare activities befitting these components. The ICF group had a significant positive correlation between registered problems by health professionals and patients’ self-reported problems, whereas the medical group had several negative correlations. Conclusion. A functioning assessment resulted in a care plan that not only was broader and more complete but also reflected the patients’ self-reported problems more closely than a medical assessment, without a loss of focus on medical problems. Relevance to clinical practice. This study has shown that some health problems remain unnoticed by a medical assessment alone, which is especially important for the chronically ill. A functioning assessment provides a strong foundation for identifying all relevant information related to health.

Presentation for delegates for Konkuk University from South Korea

Panel presentation about artistic music practices in healthcare settings.

The European core competence framework for health and social care professionals working with older people. Presentation in a parallel session - on this European Nursing Conference

At the department of electrical and electronic engineering of Fontys University of Applied Sciences we are defining a real-life learning context for our students, where the crossover with regional healthcare companies and institutes is maximized. Our innovative educational step is based on openly sharing electronic designs for health related measurement modalities as developed by our students. Because we develop relevant reference designs, the cross fertilization with society is large and so the learning cycle is short.

At the department of electrical and electronic engineering of Fontys University of Applied Sciences we are defining a real-life learning context for our students, where the crossover with regional healthcare companies and institutes is maximized. Our innovative educational step is based on openly sharing electronic designs for health related measurement modalities as developed by our students. Because we develop relevant reference designs, the cross fertilization with society is large and so the learning cycle is short.

“Nederland staat op een kantelpunt. Veel mensen zijn de laatste jaren in beweging gekomen. Uit verzet. Uit frustratie. Uit motivatie. Uit onmacht. Uit inspiratie. Creatieve jongeren breken uit de verstarde systemen. Dit is de opstand van uiteindelijk miljoenen zzp’ers, een beweging van onderop vanuit passie en inspiratie. Met een explosie van lokale initiatieven tot gevolg op gebied van energie en klimaat, voedsel, zorg, sociale zekerheid en bouw”. Dit schrijft Jan Rotmans, hoogleraar transitiekunde in zijn boek In het oog van de orkaan. Daarin beschrijft hij de kanteling of systeemverandering zoals die op dit moment in verschillende sectoren plaatsvindt, die volgens hem leidt tot een verschuiving van de macht van de overheid naar de burger. De centrale, bureaucratisch en hiërarchisch geordende samenleving zal volgens hem worden vervangen door lokale, decentrale, horizontaal geordende netwerken. "De burger neemt het heft in handen." (Rotmans, 2012)

“Nederland staat op een kantelpunt. Veel mensen zijn de laatste jaren in beweging gekomen. Uit verzet. Uit frustratie. Uit motivatie. Uit onmacht. Uit inspiratie. Creatieve jongeren breken uit de verstarde systemen. Dit is de opstand van uiteindelijk miljoenen zzp’ers, een beweging van onderop vanuit passie en inspiratie. Met een explosie van lokale initiatieven tot gevolg op gebied van energie en klimaat, voedsel, zorg, sociale zekerheid en bouw”. Dit schrijft Jan Rotmans, hoogleraar transitiekunde in zijn boek In het oog van de orkaan. Daarin beschrijft hij de kanteling of systeemverandering zoals die op dit moment in verschillende sectoren plaatsvindt, die volgens hem leidt tot een verschuiving van de macht van de overheid naar de burger. De centrale, bureaucratisch en hiërarchisch geordende samenleving zal volgens hem worden vervangen door lokale, decentrale, horizontaal geordende netwerken. "De burger neemt het heft in handen." (Rotmans, 2012)

The central question of this research is how the access to and quality of health care and youth care for asylum-seeking children is organized and functions in the Netherlands. The report is based on desk research and qualitative semi-structured interviews with persons involved in the provision of health care to asylum-seeking children at the policy and practical level. The report highlights central aspects of the legal framework, the responsibilities of different organizations and the financing of health care, relevant supervision and monitoring mechanisms as well as the implementation of health policies and the collaboration of health care providers and other organizations concerned with asylum-seeking children in the Netherlands. The research points to the crucial importance of timely information provision, clear standards and a systematic process of transferal and relocation as well as to the role of schools in the prevention of health issues, to the necessity of preventive health care for the mental health of asylum-seeking children and to the importance of a constructive relationship between the parents of asylum-seeking children and health care providers. It ends with recommendations for improving the current situation and questions for future research on this issue.

The central question of this research is how the access to and quality of health care and youth care for asylum-seeking children is organized and functions in the Netherlands. The report is based on desk research and qualitative semi-structured interviews with persons involved in the provision of health care to asylum-seeking children at the policy and practical level. The report highlights central aspects of the legal framework, the responsibilities of different organizations and the financing of health care, relevant supervision and monitoring mechanisms as well as the implementation of health policies and the collaboration of health care providers and other organizations concerned with asylum-seeking children in the Netherlands. The research points to the crucial importance of timely information provision, clear standards and a systematic process of transferal and relocation as well as to the role of schools in the prevention of health issues, to the necessity of preventive health care for the mental health of asylum-seeking children and to the importance of a constructive relationship between the parents of asylum-seeking children and health care providers. It ends with recommendations for improving the current situation and questions for future research on this issue.

The central question of this research is how the access to and quality of health care and youth care for asylum-seeking children is organized and functions in the Netherlands. The report is based on desk research and qualitative semi-structured interviews with persons involved in the provision of health care to asylum-seeking children at the policy and practical level. The report highlights central aspects of the legal framework, the responsibilities of different organizations and the financing of health care, relevant supervision and monitoring mechanisms as well as the implementation of health policies and the collaboration of health care providers and other organizations concerned with asylum-seeking children in the Netherlands. The research points to the crucial importance of timely information provision, clear standards and a systematic process of transferal and relocation as well as to the role of schools in the prevention of health issues, to the necessity of preventive health care for the mental health of asylum-seeking children and to the importance of a constructive relationship between the parents of asylum-seeking children and health care providers. It ends with recommendations for improving the current situation and questions for future research on this issue.

Workshop presentation: ELLAN – European Later Life Active Network - Transnational development of an agreed core European competencies framework for working with older people

Describing and analysing process interfaces in healthcare: an operations management perspective

Zelf gegenereerde gezondheidsinformatie speelt steeds vaker een rol in het zorgproces. Deze trend komt enerzijds door het gemak waarmee mensen zelf met wearables en apps data over zichzelf kunnen verzamelen. Anderzijds wordt deze trend door zorgverleners en de overheid gestimuleerd om de klinische observaties met data uit de thuissituatie te kunnen verrijken, of omdat door reorganisatie of bezuiniging zelfmanagement is gewenst. Ondanks positieve verwachtingen is er nog weinig onderzoek gedaan naar de implementatie en effectiviteit van zelfmeting en hieraan gerelateerde producten en diensten.

De verpleegkundige diagnose Levensbeschouwelijke Nood: een review

[Uit de inleiding:] Veel gezondheidsproblemen (bijvoorbeeld obesitas, luchtwegklachten, hart- en vaatziekten, diabetes en depressies) zijn effectiever aan te pakken als het ‘accounthoudend’ ministerie van VWS samenwerkt met andere ministeries, omdat bijvoorbeeld onderwijs, woon- en werkomstandigheden, het milieu of de economie grote effecten op de volksgezondheid kunnen hebben.Gecoördineerde samenwerking tussen verschillende sectoren heeft als voordeel dat iedere sector zijn eigen achterban heeft waardoor een groot bereik van interventies mogelijk is. Bovendien is iedere sector te beschouwen als bron van mens/denkkracht en middelen. Toch blijkt deze samenwerking tussen ministeries en horizontale verbinding van beleidsterreinen vaak moeilijk, op zijn minst niet-vanzelfsprekend. Het lectoraat Public Governance van De Haagse Hogeschool richt zich in onderzoek en onderwijs op het functioneren van de nationale overheid, met name de rol van beleidsambtenaren. De term governance staat daarbij voor prioriteren, sturen en verantwoorden in netwerken van relaties (Theisens, 2012). In de afgelopen drie decennia zijn taken en bevoegdheden van veel nationale overheden verschoven naar andere actoren: internationale organisaties, andere onderdelen van de nationale overheid, andere overheden, maatschappelijke organisaties, burgers en bedrijven. Deze beweging heeft grote gevolgen voor governance en ambtelijke professionaliteit: verbinding zoeken met partners uit het netwerk is de nieuwe werkelijkheid voor de overheid om publieke doelen te kunnen realiseren. De algemene perceptie is dat binnen de rijksoverheid beter moet worden samengewerkt, onder andere door de kerndepartementen. Dat moet de efficiëntie en kwaliteit van de beleidsvorming helpen verhogen in contexten van toegenomen onderlinge afhankelijkheid, complexiteit en coproductie bij de aanpak van toekomstige maatschappelijke problemen [...]

INTRODUCTION Diabetes is a worldwide epidemic, causing a high disease and economic burden. Type 2 diabetes, the most common form of diabetes, is associated with overweight and obesity and an unfavourable lifestyle, including unhealthy diet and physical inactivity. Over the last two decades, many large-scale experimental trials have shown that type 2 diabetes can be delayed or prevented by lifestyle modification in high-risk subjects. This evidence has been translated and implemented in interventions in real-world settings, however, no (cost)effective diabetes prevention programme in Dutch primary health care was available at the start of the current project in 2008. Therefore the SLIMMER study (SLIM iMplementation Experience Region Noord- en Oost-Gelderland) was started in which the SLIM intervention, revealing a 47% diabetes risk reduction, was translated to Dutch primary health care. The aim of this thesis was to implement the SLIMMER intervention in Dutch primary health care and to evaluate its (cost)effectiveness and implementation. METHODS In 2010-2011, the SLIMMER intervention was tested for its feasibility and desired impact in a one-year pilot study (n = 31) with process evaluation, including quantitative and qualitative methods. From 2011 to 2014, the SLIMMER intervention was implemented on a larger scale in Dutch public health and primary health care. A randomised controlled trial was conducted (n = 316), including subjects aged 40 to 70 years with impaired fasting glucose or high risk of diabetes. The 10-month SLIMMER intervention involved a dietary and physical activity programme, including case management and a maintenance programme. The control group received usual health care. A logic model of change was composed to link intervention activities with intervention outcomes in a logical order. Primary outcome was fasting insulin. Measurements were performed at baseline and after 12 and 18 months and covered quality of life, clinical and metabolic risk factors (e.g. glucose tolerance, serum lipids, body fatness, and blood pressure), and eating and physical activity behaviour. Furthermore, a process evaluation including quantitative and qualitative methods was conducted. Data on process indicators (recruitment, reach, dose received, acceptability, implementation integrity, and applicability) were collected in semi-structured interviews with health care professional (n = 45) and intervention participant questionnaires (n = 155). Moreover, cost-effectiveness analyses were performed from both a societal and a health care perspective. Participants completed questionnaires to assess health care utilisation, participant out-of-pocket costs, and productivity losses. RESULTS The pilot study showed that participants lost on average 3.5 kg (p = 0.005) of their body weight. Both participants and health care professionals were satisfied with the intervention, which was implemented as planned and appeared to be suitable for application in practice. Refinements were identified and made prior to further implementation. The randomised controlled trial showed that after 12 and 18 months, the intervention group significantly improved weight (β=-2.7 kg (95% CI: -3.7;-1.7) and β=-2.5 kg (95% CI: -3.6;-1.4), respectively), and fasting insulin (β=-12.1 pmol/l (95% CI: -19.6;-4.6) and β=-8.0 pmol/l (95% CI: -14.7;-0.53), respectively) compared with the control group. Intervention subjects improved weight and glucose tolerance, independent of manner of recruitment (laboratory glucose test or Diabetes Risk Test). Furthermore, intake of total and saturated fat decreased and fibre intake increased in the intervention group compared with the control group, both at 12 and 18 months (p < 0.05). The DHD-index score – indicating adherence to the Dutch dietary guidelines – was significantly higher in the intervention group than in the control group, both at 12 and at 18 months (p < 0.05). Vigorous activities and physical fitness improved both at 12 and at 18 months. Finally, beneficial changes in several domains of quality of life were found both at 12 and at 18 months, although not all domains reached statistical significance. From the process evaluation it was revealed that it was possible to recruit the intended high-risk population, and the SLIMMER intervention was very well received by both participants and health care professionals. The intervention programme was to a large extent implemented as planned and was applicable in Dutch primary health care. Higher dose received and participant acceptability were related to improved health outcomes and dietary behaviour, but not to physical activity behaviour. The cost-effectiveness analysis showed that, from a societal perspective, the incremental costs of the SLIMMER lifestyle intervention were €547 and that the incremental effect was 0.02 QALY, resulting in an incremental cost-effectiveness ratio (ICER) of 28,094/QALY. When cost-effectiveness was calculated from a health care perspective, the ICER decreased to 13,605/QALY, with a moderate probability of being cost-effective (56% at a willingness to pay (WTP) of €20,000/QALY and 81% at a WTP of €80,000/QALY. CONCLUSION In conclusion, this study showed that a thorough preparation of translation and implementation has led to a cost-effective intervention to prevent type 2 diabetes which is feasible to implement in Dutch primary health care. In fact, our clinical effects were larger than those in most other real-world intervention programmes, and most effects sustained at 18 months. Furthermore, we showed that a higher intervention dose and participant acceptability were associated with improved health outcomes and dietary behaviour. Further research is needed on effects and costs over longer follow-up, effective intervention components, and consequences of suggested adaptations of the programme on intervention effectiveness. The results of this study provide valuable insights that can contribute to structural embedding and funding of effective diabetes prevention programmes in Dutch primary health care.

INTRODUCTION Diabetes is a worldwide epidemic, causing a high disease and economic burden. Type 2 diabetes, the most common form of diabetes, is associated with overweight and obesity and an unfavourable lifestyle, including unhealthy diet and physical inactivity. Over the last two decades, many large-scale experimental trials have shown that type 2 diabetes can be delayed or prevented by lifestyle modification in high-risk subjects. This evidence has been translated and implemented in interventions in real-world settings, however, no (cost)effective diabetes prevention programme in Dutch primary health care was available at the start of the current project in 2008. Therefore the SLIMMER study (SLIM iMplementation Experience Region Noord- en Oost-Gelderland) was started in which the SLIM intervention, revealing a 47% diabetes risk reduction, was translated to Dutch primary health care. The aim of this thesis was to implement the SLIMMER intervention in Dutch primary health care and to evaluate its (cost)effectiveness and implementation. METHODS In 2010-2011, the SLIMMER intervention was tested for its feasibility and desired impact in a one-year pilot study (n = 31) with process evaluation, including quantitative and qualitative methods. From 2011 to 2014, the SLIMMER intervention was implemented on a larger scale in Dutch public health and primary health care. A randomised controlled trial was conducted (n = 316), including subjects aged 40 to 70 years with impaired fasting glucose or high risk of diabetes. The 10-month SLIMMER intervention involved a dietary and physical activity programme, including case management and a maintenance programme. The control group received usual health care. A logic model of change was composed to link intervention activities with intervention outcomes in a logical order. Primary outcome was fasting insulin. Measurements were performed at baseline and after 12 and 18 months and covered quality of life, clinical and metabolic risk factors (e.g. glucose tolerance, serum lipids, body fatness, and blood pressure), and eating and physical activity behaviour. Furthermore, a process evaluation including quantitative and qualitative methods was conducted. Data on process indicators (recruitment, reach, dose received, acceptability, implementation integrity, and applicability) were collected in semi-structured interviews with health care professional (n = 45) and intervention participant questionnaires (n = 155). Moreover, cost-effectiveness analyses were performed from both a societal and a health care perspective. Participants completed questionnaires to assess health care utilisation, participant out-of-pocket costs, and productivity losses. RESULTS The pilot study showed that participants lost on average 3.5 kg (p = 0.005) of their body weight. Both participants and health care professionals were satisfied with the intervention, which was implemented as planned and appeared to be suitable for application in practice. Refinements were identified and made prior to further implementation. The randomised controlled trial showed that after 12 and 18 months, the intervention group significantly improved weight (β=-2.7 kg (95% CI: -3.7;-1.7) and β=-2.5 kg (95% CI: -3.6;-1.4), respectively), and fasting insulin (β=-12.1 pmol/l (95% CI: -19.6;-4.6) and β=-8.0 pmol/l (95% CI: -14.7;-0.53), respectively) compared with the control group. Intervention subjects improved weight and glucose tolerance, independent of manner of recruitment (laboratory glucose test or Diabetes Risk Test). Furthermore, intake of total and saturated fat decreased and fibre intake increased in the intervention group compared with the control group, both at 12 and 18 months (p < 0.05). The DHD-index score – indicating adherence to the Dutch dietary guidelines – was significantly higher in the intervention group than in the control group, both at 12 and at 18 months (p < 0.05). Vigorous activities and physical fitness improved both at 12 and at 18 months. Finally, beneficial changes in several domains of quality of life were found both at 12 and at 18 months, although not all domains reached statistical significance. From the process evaluation it was revealed that it was possible to recruit the intended high-risk population, and the SLIMMER intervention was very well received by both participants and health care professionals. The intervention programme was to a large extent implemented as planned and was applicable in Dutch primary health care. Higher dose received and participant acceptability were related to improved health outcomes and dietary behaviour, but not to physical activity behaviour. The cost-effectiveness analysis showed that, from a societal perspective, the incremental costs of the SLIMMER lifestyle intervention were €547 and that the incremental effect was 0.02 QALY, resulting in an incremental cost-effectiveness ratio (ICER) of 28,094/QALY. When cost-effectiveness was calculated from a health care perspective, the ICER decreased to 13,605/QALY, with a moderate probability of being cost-effective (56% at a willingness to pay (WTP) of €20,000/QALY and 81% at a WTP of €80,000/QALY. CONCLUSION In conclusion, this study showed that a thorough preparation of translation and implementation has led to a cost-effective intervention to prevent type 2 diabetes which is feasible to implement in Dutch primary health care. In fact, our clinical effects were larger than those in most other real-world intervention programmes, and most effects sustained at 18 months. Furthermore, we showed that a higher intervention dose and participant acceptability were associated with improved health outcomes and dietary behaviour. Further research is needed on effects and costs over longer follow-up, effective intervention components, and consequences of suggested adaptations of the programme on intervention effectiveness. The results of this study provide valuable insights that can contribute to structural embedding and funding of effective diabetes prevention programmes in Dutch primary health care.

Voor veel mensen met dementie is eten en drinken moeilijk. Goede zorg bij eten en drinken is essentieel om mensen met dementie zo gezond mogelijk te houden en hun kwaliteit van leven hoog te houden. Verzorgenden, verpleegkundigen en voedingsassistenten krijgen met dit boek praktische handvatten om hun cliënten te kunnen ondersteunen. Ze leren met dit boek hoe ze kunnen helpen bij het eten en drinken en hoe ze het thema eten en drinken kunnen gebruiken om de kwaliteit van leven van mensen met dementie te verbeteren.

OBJECTIVES Previous studies regarding nursing documentation focused primarily on documentation quality, for instance, in terms of the accuracy of the documentation. The combination between accuracy measurements and the quality and frequencies of outcome variables such as the length of the hospital stay were only minimally addressed. METHOD An audit of 300 randomly selected digital nursing records of patients (age of >70 years) admitted between 2013-2014 for hip surgery in two orthopaedic wards of a general Dutch hospital was conducted. RESULTS Nursing diagnoses: Impaired tissue perfusion (wound), Pressure ulcer, and Deficient fluid volume had significant influence on the length of the hospital stay. CONCLUSION Nursing process documentation can be used for outcome calculations. Nevertheless, in the first generation of electronic health records, nursing diagnoses were not documented in a standardized manner (First generation 2010-2015; the first generation of electronic records implemented in clinical practice in the Netherlands).

De zorgsector is volop in beweging en de uitdagingen zijn bovendien gigantisch. Er is dan ook een enorme behoefte aan artsen en hoofdverpleegkundigen met leiderschapsvaardigheden: zij moeten een toekomstvisie kunnen uitdenken én een strategie om die visie te realiseren. Artsen en hoofdverpleegkundigen zijn dan wel opgeleid om uitstekende zorg te verlenen, zij kunnen niet altijd meteen terugvallen op reeds ontwikkelde leiderschapscompetenties. Die competenties kan je wel leren. Dit boek biedt daarop een antwoord en vult daarmee een grote leemte op. De auteur staat stil bij verschillende technieken om leiderschap te laten groeien vanuit je persoonlijkheid. De grote meerwaarde van dit boek ligt in de vele cases en getuigenissen waarmee het doorspekt is. Verschillende expert-leiders uit de gezondheidszorg verleenden er hun medewerking aan. Door zijn originele aanpak is Leiderschap in de gezondheidszorg rijk aan informatie, praktijkgericht en vlot leesbaar. Dit unieke standaardwerk is een onmisbare inspiratiebron voor alle leidinggevenden en leidinggevenden in spe in de zorg, artsen, hoofdverpleegkundigen, maar ook niet-artsen en andere medewerkers.

[Uit de inleiding:] Veel gezondheidsproblemen (bijvoorbeeld obesitas, luchtwegklachten, hart- en vaatziekten, diabetes en depressies) zijn effectiever aan te pakken als het ‘accounthoudend’ ministerie van VWS samenwerkt met andere ministeries, omdat bijvoorbeeld onderwijs, woon- en werkomstandigheden, het milieu of de economie grote effecten op de volksgezondheid kunnen hebben.Gecoördineerde samenwerking tussen verschillende sectoren heeft als voordeel dat iedere sector zijn eigen achterban heeft waardoor een groot bereik van interventies mogelijk is. Bovendien is iedere sector te beschouwen als bron van mens/denkkracht en middelen. Toch blijkt deze samenwerking tussen ministeries en horizontale verbinding van beleidsterreinen vaak moeilijk, op zijn minst niet-vanzelfsprekend. Het lectoraat Public Governance van De Haagse Hogeschool richt zich in onderzoek en onderwijs op het functioneren van de nationale overheid, met name de rol van beleidsambtenaren. De term governance staat daarbij voor prioriteren, sturen en verantwoorden in netwerken van relaties (Theisens, 2012). In de afgelopen drie decennia zijn taken en bevoegdheden van veel nationale overheden verschoven naar andere actoren: internationale organisaties, andere onderdelen van de nationale overheid, andere overheden, maatschappelijke organisaties, burgers en bedrijven. Deze beweging heeft grote gevolgen voor governance en ambtelijke professionaliteit: verbinding zoeken met partners uit het netwerk is de nieuwe werkelijkheid voor de overheid om publieke doelen te kunnen realiseren. De algemene perceptie is dat binnen de rijksoverheid beter moet worden samengewerkt, onder andere door de kerndepartementen. Dat moet de efficiëntie en kwaliteit van de beleidsvorming helpen verhogen in contexten van toegenomen onderlinge afhankelijkheid, complexiteit en coproductie bij de aanpak van toekomstige maatschappelijke problemen [...]

Quantified Self – gevolgen voor zorglandschap.Quantified Self staat voor de zelfmetende mens. Verschillende soorten activity trackers en gezondheidsapplicaties voor de smartphone maken het relatief eenvoudig om persoonlijke gegevens te verzamelen over beweging, voeding, slaap, hartslag, menstruatiecyclus, etc. Steeds vaker zullen mensen dit soort data meenemen naar hun zorgverlener. Tegelijkertijd is er behoefte vanuit zorgverleners om de klinische observaties met zelfmetingen van patiënten te verrijken. Dan is er ook nog een politiek-economisch gedreven behoefte aan verschuiving van zorg richting de patiënt. Deze ontwikkelingen maken dat er veel belangstelling is voor de vraag wat quantified self voor de zorg kan betekenen. Tijdens de presentatie zal ik de achtergrond van Quantified Self toelichten, deze in een breder perspectief van technologische ontwikkelingen zette en iets zeggen over de zin en onzin van zelfmetingen, waarbij de focus zal liggen op Quantified Self met betrekking tot gezondheid en levensstijl.

Workshop Interdisciplinair Samenwerken. De Nederlandse samenleving vergrijst, we leven steeds langer en blijven langer gezond. Maar de ouderdom komt ook met gebreken en, jammer genoeg blijft het vaak niet bij 1 gezondheidsprobleem. Het huidige gezondheidszorgsysteem is erg in hokjes en vakjes verdeeld. Als je iets aan je longen ga je naar de longarts, kun je niet goed praten naar de logopedist, kun je niet goed lopen naar de fysiotherapeut. Echter als je iets aan je longen hebt én niet goed kunt praten én niet goed kunt lopen moet je dus naar 3 verschillende zorgprofessionals. De vraag is of dit efficiënt en effectief is want weten die verschillende disciplines wel van elkaar wat ze doen en waarom. Zou het niet effectiever zijn als die 3 verschillende zorgprofessionals in hun behandelingen elkaar versterken en zou het niet efficiënter kunnen zijn als bijvoorbeeld 1 zorgprofessional zich richt op alle 3 de problemen?

Van verzorgingsstaat naar participatiesamenleving

The Hanze University of Applied Science can combine its expertise in the field of ICT with knowledge of communication and knowledge game design and user experience to contribute to the effective communication on ehealth applications by researching communication patterns and developing communication means.

Branding of care organizations: oktober 2015.Presentatie gehouden tijdens de USE Conferentie, October 2015, A healthy working life in a healthy business.

The Hanze University of Applied Science can combine its expertise in the field of ICT with knowledge of communication and knowledge game design and user experience to contribute to the effective communication on ehealth applications by researching communication patterns and developing communication means.

Although many pilots with new eHealth products have been developed, only very few of these products reach widespread adoption within healthcare organisations. The literature mentions a wide range of bottlenecks for the acceptance of new technology in the healthcare industry, among which insufficient attention for change management and acceptance by intended users. In this paper, we argue that agile software development, with its practices for user involvement and product visibility, can be used as a change management approach in healthcare innovation projects. We compare agile methods with the change approach of Kotter (1995). As an illustration of our theoretical findings, we describe a development project of an innovative eHealth application to support the care for persons with intellectual disability.

Although many pilots with new eHealth products have been developed, only very few of these products reach widespread adoption within healthcare organisations. The literature mentions a wide range of bottlenecks for the acceptance of new technology in the healthcare industry, among which insufficient attention for change management and acceptance by intended users. In this paper, we argue that agile software development, with its practices for user involvement and product visibility, can be used as a change management approach in healthcare innovation projects. We compare agile methods with the change approach of Kotter (1995). As an illustration of our theoretical findings, we describe a development project of an innovative eHealth application to support the care for persons with intellectual disability.

Agile as change approach in ehealth innovation projects.Presentation USE Conference 2015. Agile software development, with its practices for user involvement and product visibility, can be used as a change management approach in healthcare innovation projects.

Dutch ehealth governance: introducing ehealth applications in Dutch healthcare organisations. Presentation USE Conference 2015

Presentatie gehouden tijdens het Quantified Self Conference op 18th - 19th June 2015 Fort Mason, San Francisco, CA, USA.

Healthy ageing: naar een nieuw paradigma in de zorg. De vergrijzing en de toename van chronische zieken maakt dat we niet meer in ziektes moeten denken of de zorg organiseren maar in systemen waarin de T-shaped professional werkt.

The impact of quantified self data on Healthcare. Guest lecturer at GSMS PhD congres ‘Create your Future, Discover Talent’ Martijn de Groot (1975) is a medical biologist (MSc) with a background in teaching (MEd) and medical science (PhD). After his PhD research he has worked as a researcher, teacher and developer of higher education programs for the University Medical Center Groningen, the Premedical University and the Hanze University of Applied Sciences Groningen. He has a special interest in the integration of technology and biology and ambition to bridge the gap between medical sciences and health care education. He is one of the co-founders of the Quantified Self Institute, which was launched in 2012. In his current job as program leader of the Quantified Self Institute he works on the development of personalized science and self-tracking with interest for applied scientific research, higher education and entrepreneurship.

Alle professionals in de publieke gezondheidszorg, en vooral diegenen die belast zijn met de uitvoering van beleid, zijn erg gebaat bij goed beschreven voorbeelden van effectieve interventies. Over een interventie wil je weten onder welke condities, bij welke doelgroep de gehanteerde aanpak een bepaald effect zal hebben. Om daarin keuzes te maken is het erg handig om overzichten van beschikbare interventies te hebben, met hun potentiele effectiviteit. In het brede veld van de openbare gezondheidszorg (dus inclusief jeugdzorg, reclassering, re-integratie, wijkzorg) zijn er intussen verschillende databases die een inventarisatie geven van effectieve interventies, of in ieder geval van de mate van bewijs voor effectiviteit. De ontwikkeling van die databases heeft een positief effect gehad op de nauwkeurigheid waarmee de interventies worden beschreven. Maar zelfs nu nog is er vaak meer documentatie te vinden over het uitgevoerde onderzoek rond de interventie, dan over de feitelijk uitvoering en aanpak ervan. De uitgebreide beschrijving van de interventie wordt meestal niet opgenomen in wetenschappelijke rapportages. Er is meer aandacht voor de methodologie van het onderzoek dan voor de methodologie van de interventie. En dat is jammer, want een goed evaluatieonderzoek evalueert meer dan alleen de uitgevoerde interventie. Juist ook de beoordeling van de gehanteerde uitgangspunten is erg waardevol.

Alle professionals in de publieke gezondheidszorg, en vooral diegenen die belast zijn met de uitvoering van beleid, zijn erg gebaat bij goed beschreven voorbeelden van effectieve interventies. Over een interventie wil je weten onder welke condities, bij welke doelgroep de gehanteerde aanpak een bepaald effect zal hebben. Om daarin keuzes te maken is het erg handig om overzichten van beschikbare interventies te hebben, met hun potentiele effectiviteit. In het brede veld van de openbare gezondheidszorg (dus inclusief jeugdzorg, reclassering, re-integratie, wijkzorg) zijn er intussen verschillende databases die een inventarisatie geven van effectieve interventies, of in ieder geval van de mate van bewijs voor effectiviteit. De ontwikkeling van die databases heeft een positief effect gehad op de nauwkeurigheid waarmee de interventies worden beschreven. Maar zelfs nu nog is er vaak meer documentatie te vinden over het uitgevoerde onderzoek rond de interventie, dan over de feitelijk uitvoering en aanpak ervan. De uitgebreide beschrijving van de interventie wordt meestal niet opgenomen in wetenschappelijke rapportages. Er is meer aandacht voor de methodologie van het onderzoek dan voor de methodologie van de interventie. En dat is jammer, want een goed evaluatieonderzoek evalueert meer dan alleen de uitgevoerde interventie. Juist ook de beoordeling van de gehanteerde uitgangspunten is erg waardevol.

Focus on nutrition. Lezing op MASCC congres, juni 2015, Kopenhagen.

A screenplay approach to simulate social impacts of technology in health care practices.Presentation accompanying the paper: A screenplay Approach to Simulate social impacts of technology in healthcare practices.

Gastcollege Gastcollege Huisartsgeneeskunde RuG Quantified Self + workshop voor het vak 'medicalisering, gezondheidszorg en sociale controle' dat onderdeel is van de opleiding sociale geneeskunde, Rijksuniversiteit Groningen. Quantified Self is een beweging die zich bezighoudt met het fenomeen dat de mens in toenemende mate technologie integreert in zijn leven, met het doel informatie te verzamelen over zichzelf en hiervan te leren. De term is in 2007 bedacht in de VS, door Gary Wolf en Kevin Kelly, destijds beide betrokken bij het tijdschrift Wired. Ze merkten dat steeds meer mensen om hen heen allerlei persoonlijke dingen aan het kwantificeren waren en dit deelden via de sociale media. Ze besloten bijeenkomsten te organiseren rondom dit onderwerp en werden bevestigd in het beeld dat ze hadden; er is een trend aan de gang. Steeds meer mensen doen aan 'selftracking'; ze houden dagelijks bij hoeveel ze bewegen, wat ze eten, wat hun hartslag en bloeddruk is, hoe laat ze naar bed gaan, hoe vaak ze de hond uitlaten of hoeveel luiers ze verwisselen. Omdat het kan, omdat het leuk is en omdat het inzicht oplevert om op basis hiervan betere beslissingen te kunnen nemen.

Van screening naar geïntegreerde diagnostiek en monitoring van ondervoeding. Lezing over screening, assessment en monitoring van ondervoeding, op invitational symposium georganiseerd door Nij Smellinghe, 21 april 2015.