Search

Overqualification leads to stress, anxiety and depression and can therefore pave the way for bad mental health. Other research however claims that overqualification doesn’t necessarily engender discontentment. It can result in better work performances, positive future expectations and a larger chance of experiencing upward mobility. This qualitative study shows that the dichotomy in possible outcomes can be explained by the broader ‘coping resources’ that are, or are not, accessible for overqualified employees. Feeling connected with the job, encountering a sense of significance and meaning and experiencing social support from colleagues stimulate the viewpoint of an overqualified job position as an opportunity and a challenge. These coping can even counter the perception of feeling overqualified for a job. Lack of these positive coping resources, on the other hand, gives rise to stress and unhealthy outcomes. Apart from these job characteristics, there is also evidence of a social stigma connected to overqualified work employment. This article offers a renewing insight in the underlying mechanisms and determinants of social stress as a consequence of overqualification.

Hoe breng je kinderen en jongeren die in de marge van de samenleving leven in het centrum van een onderzoek? En vragen kinderen en jongeren die in precaire omstandigheden opgroeien om een andere, gedifferentieerde onderzoeksaanpak? Dat zijn de vragen die in dit rapport centraal staan. Gebaseerd op goede onderzoekspraktijken uit binnen- en buitenlands onderzoek in diverse disciplines, staan we stil bij de specifieke uitdagingen die zich stellen in de verschillende fases van onderzoek: sampling, dataverzameling, data-analyse en rapportage. Voortbouwend op onderzoekstradities die recht willen doen aan de communicatie- en participatierechten van kinderen en jongeren, bespreken we een geselecteerd aantal kwesties. Daaruit vloeien onderzoeksaanbevelingen voort die het perspectief van kinderen en jongeren als uitgangspunt nemen. In het bijzonder voor deze kinderen en jongeren, die zich vaker sociaal geïsoleerd en minder geaccepteerd voelen, achten wij deze benadering cruciaal. Een sleutelterm in dit rapport is ‘gevoeligheid’. We ontlenen dit begrip aan het boek van Pranee Liamputtong (2007), een van de relatief zeldzame methodologische handboeken integraal gewijd aan kwetsbare groepen (zie ook Knight, Roosa & Umaña-Taylor, 2009)., In this report we discuss the challenges of doing research with socially vulnerable children and young people. We present good practices, tackle issues like sensitivity, confidentiality, stigmatization and empowerment.

Item does not contain fulltext

‘Media’ is een vrij beladen term die een waaier van betekenissen in zich vervat. Naast het duiden van een beroepscategorie en een professionele sector, kan media slaan op uiteenlopende inhoud die wordt geconsumeerd, de veelheid van kanalen die daarvoor kunnen worden ingezet, de platformen die daartoe beschikbaar zijn en de dragers waarop de informatie uiteindelijk wordt geconsulteerd. Die informatie over de wereld die ons omringt, wordt geacht een belangrijke rol te spelen in een democratische samenleving en vele burgers horen toegang te hebben tot die informatie via media. Door ons te informeren over de samenleving waarin we leven, nemen we eraan deel. In dit hoofdstuk worden aan de hand van de Participatiesurvey de platformen, kanalen en dragers bekeken die toegang verschaffen tot analoge en digitale informatiebronnen. Welke inhouden de voorkeur genieten, de mate waarin en de wijze waarop ze worden geconsumeerd staat in dit onderzoek centraal. Enerzijds worden het bezit en de gebruiksfrequentie van verschillende toestellen gemeten, anderzijds worden smaakvoorkeuren van verschillende kanalen onder de loep genomen. Bijzondere aandacht gaat daarbij naar de rol die nieuws en actualiteit innemen in het mediarepertoire van Vlaamse burgers en de mate waarin zij voldoende mediawijs zijn om deze informatie-technologie maximaal te benutten.

Web 2.0 and social media for strengthening the support for development aid: opportunities, challenges and state of the art Web 2.0 and social media for strengthening the support for development aid: opportunities, challenges and state of the art This article reflects upon the question how web 2.0 and social media can be used to strengthen the public support for development aid. Based on a literature review, desk research and a survey administered among 26 NGO’s that are active in the North, the article discusses (1) the opportunities and challenges of web 2.0 and social media and (2) the use of these media by Belgian development aid organizations.

Onderzoek omtrent populisme richt zich meestal op het populisme van politieke partijen (discoursen, ideologische kenmerken, …). In veel onderzoek worden één of meer partijen in een bepaald electoraal landschap bestempeld als populistisch, zodat het electoraat van dergelijke partijen beschouwd kan worden als populistisch. In deze bijdrage worden populistische houdingen echter op individueel niveau onderzocht. We vertrekken vanuit het standpunt dat populisme een ‘dunne’ ideologie is. De kern van deze dunne ideologie wordt gemeten op basis van een vijftal items. Daaruit blijkt dat het draagvlak voor populistische attitudes veel groter is dan dat de partijvoorkeur bij verkiezingen duidelijk maakt. Hoe de populistische attitudevorming tot stand komt wordt onderzocht aan de hand van twee verschillende perspectieven. Het eerste perspectief verbindt populisme met het concept van de moderniseringsverliezer. Door verschillende maatschappelijke ontwikkelingen voelen deze verliezers zich bedreigd in hun bestaanszekerheid. Het is vanuit deze positie dat men zich aangesproken zou voelen tot het populisme. Het eerste perspectief verbindt populisme aldus met sterk egocentrische motieven, terwijl het tweede uitgaat van sociotropische motieven. Dit tweede, cognitieve, perspectief stelt namelijk dat populistische attitudes eerder het resultaat zijn van een negatieve perceptie op de evolutie van de maatschappij. Op basis van deze visie delen populisten een gevoel dat de samenleving op zijn retour is, waarvoor vooral de gevestigde politieke elite verantwoordelijk gehouden wordt. Beide perspectieven worden getoetst op basis van surveydata verzameld tussen september en november 2013. De representatieve steekproef bestaat uit inwoners van België (Nederlands- en Franstalig), tussen de 25 en 35 jaar oud (N=1.951). De resultaten laten zien dat een populistische houding voornamelijk het gevolg is van een negatieve perceptie over de samenleving. De gepercipieerde persoonlijke sociaaleconomische bedreigingen blijken niet daadwerkelijk effectief in het verklaren van populistische attitudes. Populisme lijkt daarom eerder het gevolg van sociotropische dan egocentrische motieven.

Children share their experiences and present mediation as an opportunity to discover and learn together.

Uitgebreide studie van de ECOOM-survey aangaande doctoraten en doctoraatstrajecten en -carrières. Enquête uitgevoerd in 2015. Betreft enkel VUB geaffilieerden.

Sinds 2000 zijn er geen officiële cijfers meer beschikbaar over de mate van armoede in Suriname. In 2012 is hierin verandering gekomen met de uitvoering van het Latin American Public Opinion onderzoeksproject. In dit kader is een landelijke enquête gehouden over de inkomens en de leefomstandigheden van de bevolking en zijn de verzamelde data voor het publiek ter beschikking gesteld. Op basis van deze data wordt de armoede situatie in 2012 beschreven. Deze paper besteedt voorts aandacht aan de begripsmatige aspecten van de inkomensbenadering en presenteert de resultaten van de uitgevoerde berekeningen. Bij de inkomensbenadering is gebruik gemaakt van zowel absolute als relatieve armoedelijnen en is ook nog eens gekeken naar de perceptie die geënquêteerden hebben over hun eigen situatie. Toepassing van armoedelijnen variërend van $2 tot $11 (PPP) per dag resulteert in een armoedepercentage tussen 11 en 59%. Gezinnen van alleenstaande ouders, “Marronhuishoudens” alsook huishoudens met een lager opleidingsniveau, hebben in vergelijking met overige subgroepen een relatief hoger risico op armoede.

In het hoger onderwijs wordt steeds vaker met performance assessments gewerkt om competenties van studenten te evalueren. Docenten worstelen echter met hoe performance assessments het beste kunnen scoren. Meestal wordt hier een combinatie van criterialijsten en holistisch scoren voor gebruikt. Deze methode leidt echter niet altijd tot betrouwbare resultaten. Ook treden er problemen op met de validiteit, doordat in deze methode de competentie niet als geheel benaderd wordt. In dit artikel wordt ingegaan op deze problematiek en wordt een alternatieve benadering voorgesteld, de comparatieve beoordelingsmethode (CB). In CB wordt aan beoordelaars gevraagd prestaties van studenten te vergelijken en aan te geven welke het best presteert in termen van de te beoordelen competentie. Door meerdere vergelijkingen op te lossen kan een rangorde gegenereerd worden van beste naar minst goede prestatie. Betrouwbaarheid wordt nagestreefd door meerdere beoordelaars prestaties meerdere keren te laten beoordelen. Daarnaast stelt de methode meer valide te zijn, omdat de beoordelaars hun keuze baseren op basis van een holistische evaluatie van de prestaties en de taak voor studenten kan meer open geformuleerd worden. Alhoewel onderzoek laat zien dat het een veelbelovende alternatieve methode is, is meer onderzoek noodzakelijk naar de betrouwbaarheid, validiteit en praktische haalbaarheid.

We challenged the current management of uncontrolled haemorrhagic shock (UHS) and put forward a hypothesis that therapeutic mild hypothermia combined with delayed fluid resuscitation will improve the survival rate. After an initial blood withdrawal of 3 ml/100 g for 15 min, the rat’s tail was amputated up to 75% to induce UHS phase I. The mean arterial blood pressure (MAP) was maintained at 40 mmHg or 80 mmHg, according to the assigned study group. This was followed by homeostasis of the tail wound and increase of the MAP up to 100 mmHg during resuscitation phase II. Finally, phase III was an observation of phase up to 72 h. Rats were anaesthetised and randomised into four groups. Group 1 received immediate fluid resuscitation and normothermia. Group 2 received immediate fluid resuscitation and therapeutic mild hypothermia. Group 3 received limited fluid solutions to maintain MAP at 40 mmHg and normothermia. Group 4 also received limited fluid solution, but the rats were subjected to therapeutic mild hypothermia. In groups 2 and 4, the body temperature was kept at 34 °C throughout the UHS phase I and resuscitation phase II. At the end of the observation phase III, the brains of the animals were fixed and analysed histologically. The blood loss from the tail during the UHS phase I was significantly higher in groups 1 and 2. The survival rate was 33.3, 83.3, 58.3 and 91.7%, respectively in groups 1–4. In all surviving rats, no histological brain damage was observed. These results indicate that therapeutic mild hypothermia or delayed fluid resuscitation increase the survival rate in this model. However, when mild hypothermia and limited fluid resuscitation were combined, the survival rate was the highest.

Abritant les plus grandes communautes de russophones et de Russes ethniques au sein de l’Union europeenne, les republiques baltes ont attire l’attention de nombreux universitaires et specialistes du sujet de l’integration des minorites nationales et leur capacite limitee d’integrer les minorites russes. Pourtant, le point de depart de cet article est que les dimensions politiques et celles relevant des interactions economiques du quotidien peuvent etre considerees separement. Par consequent, la limitation des droits politiques pour une partie de la population ne se reflete pas expressement dans la vie quotidienne, en tout cas pas dans celle de tous les russophones, qui sont peut-etre mieux integres que l’on le presente habituellement. Particulierement dans la jeune generation, il n’y a pas de sentiment de retourner « chez soi » quand ils visitent la Russie, mais plutot celui d’appartenir a un entre-deux. De facon interessante, cette attitude semble s’accompagner d’un rapport biaise a l’Etat qui est a la fois brimant en termes politiques et peu respectueux de la langue et de la culture russe, mais aussi reconnaissant des opportunites economiques qu’il offre par rapport a la Russie.