Search

This paper examines to what extent gazelles are the drivers of the growth of industries and structural change. To this purpose we analyze gazelles over a 12 year period (annually from 1997 until 2008) in the Netherlands, and relate them to the dynamics in employment per industry. We use a panel vector autoregressive (PVAR) model to explore the relations between the presence of gazelles and industry (employment) growth (with 43 two digit industries). An increase in the presence of gazelles in an industry appears to have a positive effect on the subsequent growth of the industry. We do not find evidence for an inverse causal relation: there are no long run positive effects of increases in industry growth on the presence of gazelles. There is also no relation between the overrepresentation of gazelles and subsequent industry growth.

In recent years, Web 2.0 and social media were such an enormous hype, that today the popularity of these terms seems to be declining already. However, scientists and practitioners in (e)Goverment are still bothered by important questions, like: what is Web 2.0 and should we do something with it? In this paper, we give an extensive description of what Web 2.0 entails and to what degree it is really something ‘new’. Consequently, we analyse the critical preconditions and main outcomes of working with Web 2.0 in governmental organisations. We base our analysis on a worldwide study of real-life cases, which resulted in the discovery of four relevant cases. In these cases we found four critical preconditions for working with Web 2.0, namely: technology, cultural change, training of staff and room for experimentation. Similarly, we found three main outcomes of working with Web 2.0: the 'New World of Work', the relationship with the outside world and the added value of social media. We conclude that Web 2.0 has arrived at a critical point in its development cycle and that, now the time of the hype is over, its true added value needs to surface or the concept and its advocates will slowly fade away.

Oil price volatility harms economic growth. Diversifying into different fuel types can mitigate this effect by reducing volatility in fuel prices. Producing bio-fuels may thus have additional benefits in terms of avoided damage to macro-economic growth. In this study we investigate trends and patterns in the determinants of a volatility gain in order to provide an estimate of the tendency and the size of the volatility gain in the future. The accumulated avoided loss from blending gasoline with 20 percent ethanol-fuel estimated for the US economy amounts to 795 bn. USD between 2010 and 2019 with growing tendency. An amount that should be considered in cost-benefit analysis of bio-fuels.

Hoe kunnen studenten die meer kunnen en willen dan het reguliere onderwijsprogramma hen biedt extra worden uitgedaagd? Deze vraag speelt in het Nederlandse hoger onderwijs en heeft de afgelopen jaren geleid tot nieuwe uitdagingen voor deze studenten zodat hun talenten verdergaand ontwikkeld kunnen worden. De verwachting is dat een sterk kennisgedreven economie, steeds meer behoefte zal hebben aan excellente afgestudeerden, die de motor kunnen zijn van innovatie. Dat zal overigens zeker en beslist niet alleen het geval zijn in de industriële sectoren, maar ook in bijvoorbeeld gezondheidszorg, logistiek en waterbeheer. In dit artikel geven we de eerste bevindingen weer van programma’s die gestart zijn met subsidie in het kader van het Sirius Programma van het ministerie van OCW. Voor de bachelor zijn er negentien instellingen met deze gelden aan de slag gegaan. Ze zetten excellentietrajecten op of bouwen bestaande trajecten verder uit.

Nanotechnologieën en nanomaterialen hebben in onze maatschappij een hoge vlucht genomen. In bijvoorbeeld de consumentensfeer zijn allerlei producten met nanomaterialen op de markt, waaronder elektronica en producten voor persoonlijke verzorging. In 2006 heeft de Gezondheidsraad het advies ‘Betekenis van nanotechnologieën voor de volksgezondheid’ uitgebracht, waarin de raad pleitte voor een beleid gebaseerd op het principe van voorzorg. Het kabinet heeft dit overgenomen in zijn Kabinetsvisie Nanotechnologie uit 2006. Voortbouwend op het eerdere advies vraagt de Gezondheidsraad in dit signalement aandacht voor nanomaterialen in het afval. Het is opgesteld door de Commissie Signalering Gezondheid en milieu, die tot taak heeft te attenderen op belangrijke verbanden tussen milieu-invloeden en de volksgezondheid.

It is known that a closed polygon P is a critical point of the oriented area function if and only if P is a cyclic polygon, that is, P can be inscribed in a circle. Moreover, there is a short formula for the Morse index. Going further in this direction, we extend these results to the case of open polygonal chains, or robot arms. We introduce the notion of the oriented area for an open polygonal chain, prove that critical points are exactly the cyclic configurations with antipodal endpoints and derive a formula for the Morse index of a critical configuration

This discussion paper resulted in a forthcoming article in the Journal of Economic Behavior & Organization. This paper characterizes the set of equilibrium networks in the two-way flow model of network formation with small decay, and this for all increasing benefit functions of the players. We show that as long as the population is large enough, this set contains large- as well as small-diameter networks. For all benefit functions, the periphery-sponsored star is the most stable. When the marginal benefits of information are constant, all non-star networks are equally stable. With increasing marginal benefits of information, small-diameter networks in general tend to be more stable. However, with decreasing marginal benefits of information, large-diameter networks tend to be the most robust along with the periphery-sponsored star.

In order to obtain a more standardised semen motility evaluation, Varkens KI Nederland has introduced a computer assisted semen analysis (CASA) system in all their pig AI laboratories. The repeatability of CASA was enhanced by standardising for: 1) an optimal sample temperature (39 °C); 2) an optimal dilution factor; 3) optimal mixing of semen and dilution buffer by using mechanical mixing; 4) the slide chamber depth, and together with the previous points; 5) the optimal training of technicians working with the CASA system; and 6) the use of a standard operating procedure (SOP). Once laboratory technicians were trained in using this SOP, they achieved a coefficient of variation of < 5% which was superior to the variation found when the SOP was not strictly used. Microscopic semen motility assessments by eye were subjective and not comparable to the data obtained by standardised CASA. CASA results are preferable as accurate continuous motility dates are generated rather than discrimination motility percentage increments of 10% motility as with motility estimation by laboratory technicians. The higher variability of sperm motility found with CASA and the continuous motility values allow better analysis of the relationship between semen motility characteristics and fertilising capacity. The benefits of standardised CASA for AI is discussed both with respect to estimate the correct dilution factor of the ejaculate for the production of artificial insemination (AI) doses (critical for reducing the number of sperm per AI doses) and thus to get more reliable fertility data from these AI doses in return.

Resultaten van onderzoek en meetprogramma’s kunnen zonder adequate aandacht voor de rol en betekenis van onzekerheden verkeerd worden geïnterpreteerd en tot verkeerde conclusies en beleidsbeslissingen (met mogelijk grote gevolgen) leiden. Echter, niet-technisch publiek lijkt niet altijd prijs te stellen op deze detailinformatie: men wil geen “documenten vol nuances”. De relevantie van onzekerheidsinformatie wordt dan ook lang niet altijd onderkend, begrepen of zelfs maar opgemerkt. Kortom, een lastige situatie en een uitdaging voor auteurs van rapporten om een goede strategie te kiezen voor het communiceren van onzekerheid. Dit rapport presenteert een quickscan analyse van de communicatie van onzekerheden in zes rapporten van het RIVM Centrum voor Milieumetingen.

This Report is one of the deliverables of the Global System Dynamics and Policies (GSD) Project (www. globalsystemdynamics.eu) which is coordinated and funded by the Future & Emerging Technologies Division of the European Commission (Work Package 3: Appendix A). Chapter 1 provides an introduction to economic growth models in the context of macro problems such as resource depletion and ecosystem degradation. The first Chapter examines the standard ‘textbook’ models within the larger framework of different worldviews and the various ways in which these models can be improved. In Chapter 2 we provide the reader with an overview of the literature on Complex Systems Science (CSS) in the search for better ‘elementary models for a sustainable economy’ – which was the title used for a workshop held in Utrecht in January 2010 (Appendix B). This overview is in fact biased as it is largely based on the contributions of workshop participants. It contains brief descriptions of economic growth engine models, supply-demand mechanisms at microlevel, evolutionary economics models, generalised utility function formulations, income distribution mechanisms, agent-based models of economic behaviour, energy and knowledge as production factors and the incorporation of catastrophic regime shifts and provision of services in ecosystems. The description of this rapidly growing field is, of course, incomplete. In subsequent chapters we describe some research done in the context of the GSD project. We first report on the SusClime model, which has been used to explore the role of decision making rules in the transition to renewable (noncarbon) energy sources to offset natural resource depletion and climate change. This has led to the use of a model in which utility-maximising strategies are simulated in a world of finite oil reserves and climate change. The utility loss for a competitive strategy (where each region optimises for itself) is compared against a cooperative strategy (where a central planner optimises) and is shown for a set of modelling experiments. Strengthening the science-policy interface is partly a matter of legitimacy – hence the importance of simple, interactive models and simulation games about (the perception of) macro-problems. In the last chapter a brief description is given of an MSc research project done on the perception and behaviour of climate change risks under uncertainty.

The report is based on 11 weeks of field research in Ituri and the Kivus between September and December 2009, and looks at the linkages between community security and DDR in the case of eastern DRC. To assess this relation , the report starts with an analysis of what security is considered to entail and what factor are influencing security at the local level. Following, the focus shifts to DDR, and in particular on the problems with DDR as experienced by those involved. The perceptions on (in-)security in eastern DRC in relation to DDR programmes are then analyzed in relation to the DDR process requirements as put forward by ex-combatants and recipient communities. Based on this analysis the report concludes with a number of practical recommendations for DDR programmers, the international community, and local initiatives involved in DDR.

0 Samenvatting In oktober 2007 zijn zes scholen gestart met het KIOSCproject (Kennis- Innovatie- en Onderzoekscentra in de School). In de loop van het project zijn twee scholen gestopt vanwege schoolorganisatorische problemen. Het doel was om te bevorderen dat docenten hun eigen onderwijspraktijk op een systematische manier leren onderzoeken en daardoor onderbouwd en kritisch met innovatie om kunnen gaan. Binnen het project is gelijktijdig een metaonderzoek gestart dat erop was gericht om de opbrengst van de KIOSC, in relatie tot de opzet en uitvoering ervan, voor de individuele docent en voor de school vast te stellen. Dit metaonderzoek is uitgevoerd door IVLOS. De daarbij horende onderzoeksvraag was: Welke samenhang is er tussen het functioneren van de KIOSC en de ontwikkeling van de werkbeleving, onderzoekscompetentie en onderzoekscultuur in de participerende scholen? Het metaonderzoek is hoofdzakelijk beschrijvend. Gedurende de looptijd van het KIOSCproject is per school halfjaarlijks de ontwikkeling in de tijd beschreven van respectievelijk de opzet en uitvoering van de KIOSC, de werkbeleving en onderzoekscompetentie van de KIOSCdocenten en van de onderzoekscultuur op school. In totaal zijn vijf metingen uitgevoerd, bij de eerste en laatste daarvan werden behalve de KIOSCmedewerkers ook de overige docenten op school bevraagd. Deze samenvatting van het eindrapport beschrijft de ontwikkeling van het KIOSCproject gedurende de periode vanaf begin 2008 tot juli 2010. Hierin zijn de opzet en uitvoering van de KIOSCen beschreven, daarnaast worden de opbrengsten van de KIOSC gepresenteerd en voor zover mogelijk aan opzet en uitvoering van de KIOSC gerelateerd. Methode van onderzoek De beschrijving van de opzet en uitvoering van de KIOSCen wordt gegeven aan de hand van de indicatoren: schoolcontext, doel van de KIOSC, de onderzoeksthema’s, de vorm van de KIOSC, de geplande output en de waardering die schoolleiding en de KIOSCmedewerkers geven aan de KIOSC. Voor de beschrijving van vorm en uitvoering van de KIOSC zijn gestructureerde interviews gehouden met medewerkers van de KIOSC en de schoolleiding. Om de werkbeleving van docenten te meten hebben we gebruik gemaakt van een bestaande vragenlijst, de zgn. Utrechtse Bevlogenheids Schaal (UBES, Bakker, 2007). De werkbeleving wordt hiermee beschreven aan de hand van drie aspecten: vitaliteit, toewijding, absorptie. Voor het bepalen van de onderzoekscompetentie en de onderzoekscultuur is gebruik gemaakt van een gestructureerde gesloten vragenlijst (OZC). De onderzoekscompetentie wordt gemeten in termen van de geneigdheid om vraagstukken en problemen op een onderzoeksmatige manier te benaderen alsook het vertrouwen in de eigen onderzoeksbekwaamheid. Met het begrip onderzoekscultuur bedoelen we de mate waarin docenten en schoolleiding een onderzoeksmatige houding tonen in hun professionele handelen en in werk- en leerprocessen gebruik maken van onderzoek. Ontwikkeling van de opzet en uitvoering van de KIOSC Wat betreft het doel waarmee de KIOSCen zijn gestart volgden de scholen gedurende het project dezelfde lijn: door docenten hun eigen praktijkvragen laten onderzoeken op den duur een onderzoekscultuur op school realiseren. De KIOSCdocenten onderschrijven die doelstelling en zien kansen om zichzelf door KIOSC te ontwikkelen. Aanvankelijk zijn er grote verschillen in opzet en uitvoering. In de loop van het traject zien we afhankelijk van de aanpak van de school kleine nuances ontstaan. Waar de schoolleiders aanvankelijk vooral de persoonlijke ontwikkeling als onderdeel van het KIOSCproject zagen, zien zij steeds meer als doel van onderzoek dat het innovaties binnen de school moet ondersteunen. Ook wat betreft de onderzoeksthema’s, het aantal docentonderzoekers, de werving en de output zijn we veel overeenkomsten. Op alle scholen staan zowel vakgerichte als schoolbrede thema’s op de onderzoeksagenda. De KIOSC wordt gevormd door enkele tot hooguit acht docentonderzoekers per school, en soms een of twee onderzoekscoördinatoren. Bij de werving speelt de schoolleider meestal nog de hoofdrol. Op alle scholen heeft het KIOSConderzoek producten opgeleverd zoals vragenlijsten en onderzoeksrapporten. Disseminatie daarvan heeft de vorm van presentatie aan directe collega’s, in teamvergaderingen, aan het managementteam of –afhankelijk van het onderwerp- aan de hele school. De KIOSCdocenten zijn blij met de kans om onderzoek te doen en vinden het prettig om gericht bezig te zijn met hun eigen vragen. Degenen die met hun onderzoek gestopt zijn deden dat omdat ze van baan veranderden of omdat de combinatie met onderwijs een te grote werkdruk veroorzaakte. Op de aspecten positionering, begeleiding en samenwerking was de aanpak van de scholen zeker in het begin, wat verschillend. De positionering verschilde in zoverre dat enkele scholen al direct verbindingen legden tussen KIOSC en andere onderzoeksinitiatieven binnen de school. Qua begeleiding hebben vijf scholen gekozen voor externe begeleiding in de vorm van een centraal aangeboden scholingstraject van het CNA met in de latere fase begeleiding op maat. Een school koos ervoor om alleen gebruik te maken van de door CNA geboden begeleiding op maat. Aan het einde van het project zijn op drie scholen onderzoekscoördinatoren benoemd voor de dagelijkse begeleiding, daarnaast is voorzien in een opleidingstraject voor nieuwe KIOSCdocenten. De samenwerking tussen de docentonderzoekers was gedurende het project weinig gestructureerd. Tegen het eind van het project is er wel een vorm van structureel overleg bij sommige scholen van de grond gekomen. Ontwikkeling werkbevlogenheid, onderzoekscompetentie en onderzoekscultuur Wat betreft de werkbevlogenheid van de KIOSCdocenten, die zich niet van de overige docenten onderscheidde, is er geen verschil tussen start en einde van het project, die was en bleef hoog. Omdat onderzoek van de startsituatie al een hoog gemiddelde liet zien voor werkbevlogenheid, viel er ook niet zo veel winst op dit punt te behalen. Wel had achteruitgang tot de mogelijkheden behoord, het was immers niet ondenkbaar dat docenten als gevolg van innovaties op school minder plezier in hun werk zouden krijgen. Dat is niet gebeurd, ondanks de hoge werkdruk en de schoolorganisatorische problemen die op alle scholen speelden. Onderzoekscompetentie De KIOSCdocenten schatten hun onderzoekscompetentie aan het begin hoger in dan de groep overige docenten, maar aan het eind van het project is hun inschatting hiervan even hoog als die van de overige docenten. De interviews weerspreken het beeld dat er met betrekking tot de onderzoekscompetentie geen ontwikkeling bij de KIOSCdocenten zou hebben plaatsgevonden. Zijzelf zeggen dat ze beter geleerd hebben om systematisch tot een onderzoekbaar probleem te komen en dat met de juiste methoden uit te werken. Ze vinden ook dat ze kritischer zijn gaan kijken naar zichzelf en naar anderen. Onderzoekscultuur Volgens de groep ‘overige docenten’ en de schoolleiding is de onderzoekscultuur op school toegenomen. De KIOSCdocenten zien wel dat zij daaraan bijdragen doordat ze zich meer doen gelden als kritische bevrager van zaken die in de school spelen, maar ze vinden dat hun collega’s nog te weinig in die ontwikkeling delen. Relatie opzet en opbrengst KIOSC Op basis van de data zijn een de belangrijkste aantal succesfactoren in de opzet van de KIOSC bepaald. Deze factoren zijn gevalideerd in de literatuur en werden door de scholen herkend. Factor 1: De hoge mate van eigenaarschap die docenten krijgen heeft een positieve invloed op de motivatie van docenten om onderzoek te doen in de eigen school. Factor 2: Een gezamenlijk trainingstraject dat gevolgd wordt door collega’s van dezelfde school, met aansluitende begeleiding op maat, heeft een positieve invloed op de onderzoekscompetentie en samenwerking. Factor 3: Op scholen waar de schoolleiders onderzoekscoördinatoren aanstellen en verbindingen leggen met verwante initiatieven is de kans op een duurzame onderzoekscultuur groter. Factor 4: Samenwerking tussen docentonderzoekers levert meer en kwalitatief betere onderzoeksresultaten op. Daarnaast genereert samenwerking meer communicatie over onderzoek, waardoor een groter draagvlak voor onderzoek in de school ontstaat. Factor 5: Voldoende en aaneengeschakelde onderzoekstijd werkt positief op de onderzoeksoutput.

The report is based on 10 weeks of field research in Burundi between April and June 2010, and looks at the linkages between community security and DDR. It opens with a discussion of local experiences with DDR programmes, analyzing the impact of its different components, and analyzing the local perceptions of such programmes. The analysis looks both at the economic side of reintegration as well as the social aspects it. Then, the focus turns to community security and it is explored how local actors understand (in)security, and what actors and mechanisms related to security exist at the local level. The report also looks into the topic of civilian disarmament, as this is a key component of community security. Further, it is discussed how DDR programmes impact on local security. Finally, the conclusions then relate the issues discussed to practical recommendations.

Subitizing' refers to fast and accurate judgement of small numerosities, whereas for larger numerosities either counting or estimation are used. Counting is slow and precise, whereas estimation is fast but imprecise. In this study consisting of five experiments we investigated if and how the numerosity judgement process is affected by the relative spacing between the presented numerosities. To this end we let subjects judge the number of dots presented on a screen and recorded their response times. Our results show that subjects switch from counting to estimation if the relative differences between subsequent numerosities are large (a factor of 2), but that numerosity judgement in the subitizing range was still faster. We also show this fast performance for small numerosities only occurred when numerosity information is present. This indicates this is typical for number processing and not magnitude estimation in general. Furthermore, comparison with a previous haptic study suggests similar processing in numerosity judgement through haptics and vision. © 2010 Springer-Verlag.

Climate change may have a range of diverse effects on human health, ranging from increased heat-related disease and mortality to effects on vector-borne diseases and allergic disorders such as hay fever. Assessments for the Netherlands have indicated a number of effects that are considered relevant for the country, but indicate many knowledge gaps and uncertainties and note that quantification of impacts is difficult (MNP, 2006; Huynen et al., 2008). This makes it complicated to decide whether - and if so how much - adaptation to these various impacts is needed. Dessai and van der Sluijs (2007) assess that there are large differences in the level of uncertainty that various adaptation approaches can accommodate. Some approaches require detailed knowledge, while others function well in the face of ignorance (but may have other tradeoffs). Therefore, decision-making on these issues requires a good understanding of the state of knowledge and the associated uncertainties, in order to develop adaptation strategies that are fit for function. This study assesses the degree of uncertainty for the health effects of climate change in the Netherlands, and the policy implications of this uncertainty, by means of an in-depth expert elicitation.

Deze studie brengt de complexe interactie tussen klimaatpolitiek, wetenschap en media in beeld. Gedurende de jaren zeventig en tachtig kreeg politiek en wetenschap steeds meer aandacht voor het klimaatprobleem, destijds broeikaseffect geheten. Bij gebrek aan voldoende wetenschappelijk bewijs en internationaal beleid voerde Nederland een no-regret klimaatbeleid. Men zette extra in op maatregelen, zoals energiebesparing, die vanuit andere beleidsterreinen al gerechtvaardigd zijn. Dit veranderde in de periode tussen 1987 en 1994. Sindsdien wordt de politieke omgang met wetenschappelijke onzekerheden op het gebied van klimaatsverandering bepaald door het voorzorgsprincipe en de wetenschappelijke consensusbenadering van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC). Het voorzorgsprincipe houdt in dat er voor ingrijpen ter beperking van een milieurisico geen volledige wetenschappelijke kennis van dat risico nodig is; gerede wetenschappelijke aanwijzingen zijn voldoende. Om een eenduidige wetenschappelijke kennisbasis ter ontwikkeling en legitimatie van internationaal klimaatbeleid te creëren richtten de VN in 1988 het IPCC op. Internationaal politiek handelen werd op deze wijze afhankelijk gemaakt van de wetenschappelijke consensus binnen het IPCC. Het eerste IPCCrapport uit 1990 gaf aan dat dat voortgezette broeikasgasemissie door menselijk handelen waarschijnlijk tot opwarming zou leiden.. Op basis van die kennis werd in 1992 in Rio de Janiero het VN Klimaatverdrag afgesloten. Het tweede (1995), derde (2001) en vierde (2007) IPCC-rapport lieten een groeiend wetenschappelijk bewijs zien: in plaats van “waarschijnlijk” acht het IPCC het nu “zeer waarschijnlijk” dat niet ingrijpen “threats of serious or irreversable damage” met zich meebrengt. Het interactiemodel tussen politiek en wetenschap dat door de (inter)nationale politiek werd opgezet om met wetenschappelijke onzekerheden om te gaan wordt ook wel het lineaire of technocratische model genoemd. De aanname daarachter is dat meer wetenschappelijk onderzoek zal leiden tot meer betrouwbare kennis en minder onzekerheid en dat die kennis vervolgens een basis vormt voor politieke overeenstemming en besluitvorming. Men zou kunnen stellen dat voor Nederland het lineaire model lange tijd ‘gewerkt’ heeft, in de zin dat het heeft gezorgd voor een langdurige en brede politieke consensus over het klimaatbeleid. Als gevolg van deze aanpak is echter wel het politieke klimaatdebat niet ten volle gevoerd en is de klimaatwetenschap gepolitiseerd. Analyse van de parlementaire debatten over de laatste twintig jaar laten zien dat de IPCC-rapporten continu worden ingezet om het politieke debat in te perken. Herhaaldelijk worden vanuit de Tweede Kamer vragen gesteld over wetenschappelijke informatie en wetenschappelijke onzekerheden rondom het klimaatprobleem. Vragen daarover zijn afkomstig vanuit het gehele politieke spectrum. Het antwoord vanuit de regering is steeds dat wetenschappelijke onzekerheden zeker bestaan, maar dat het beleid gebaseerd is op de rapportages van IPCC en het voorzorgsprincipe. Doordat de politiek de IPCC-rapporten zo’n centrale rol hebben gegeven is het politieke conflict over klimaatverandering en de onderliggende ideologische tegenstellingen diep in het veld van de klimaatwetenschap zelf doorgedrongen. Anders gezegd: politieke invloed uitoefenen kan thans het effectiefst via de klimaatwetenschap. Met de IPCC-rapporten in de hand claimen voorstanders van klimaatbeleid een voorkeurspositie in het debat. Tegenstanders proberen het politieke debat juist open te breken door onzekerheden en onvolmaaktheden in de klimaatwetenschap uit te vergoten. In de discussie na Climategate en de ontdekking van fouten in het vierde IPCC-rapport is het lineaire model ruw aangevallen, maar tevens sterk verdedigd en bekrachtigd.

‘Subitizing’ refers to fast and accurate judgement of small numerosities, whereas for larger numerosities either counting or estimation are used. Counting is slow and precise, whereas estimation is fast but imprecise. In this study consisting of five experiments we investigated if and how the numerosity judgement process is affected by the relative spacing between the presented numerosities. To this end we let subjects judge the number of dots presented on a screen and recorded their response times. Our results show that subjects switch from counting to estimation if the relative differences between subsequent numerosities are large (a factor of 2), but that numerosity judgement in the subitizing range was still faster. We also show this fast performance for small numerosities only occurred when numerosity information is present. This indicates this is typical for number processing and not magnitude estimation in general. Furthermore, comparison with a previous haptic study suggests similar processing in numerosity judgement through haptics and vision.

The present study offers a picture of the complex interaction between climate politics, science and the media. During the 1970s and 1980s, politics and the sciences focused increasingly on the climate problem, at the time known as the greenhouse effect. Due to a lack of sufficient scientific evidence and absence of international policies, the Netherlands pursued a ‘no regrets’ climate policy. Measures such as energy savings, which were already justified in other policy domains, were sharpened. This all changed in the period between 1987 and 1994. Since then, the precautionary principle and the scientific consensus approach of the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) have determined how the political arena deals with scientific uncertainties in the field of climate change. The precautionary principle entails that in order to intervene to limit an environmental risk no full scientific knowledge of that risk is needed – clear scientific indications suffice. To create a clear scientific knowledge base for the development and legitimation of an international climate policy, the UN established the IPCC in 1988. This made political actions at an international level dependent on the scientific consensus within the IPCC. The first IPCC report from 1990 indicated that it is likely that continued emissions of anthropogenic greenhouse gases would lead to global warming. On the basis of this knowledge the UN Framework Convention on Climate Change was signed in Rio de Janeiro in 1992. The second (1995), third (2001) and fourth (2007) IPCC reports showed a growing scientific evidence: instead of ‘likely’, the IPCC now considers ‘very likely’ that not intervening will cause ‘threats of serious or irreversible damage’. The interaction model between politics and science that was set up in domestic and international political arenas to deal with scientific uncertainties is also known as the linear or technocratic model. Its underlying assumption is that more scientific research will lead to more reliable knowledge and less uncertainty, and that that knowledge will then form a basis for political consensus and decision-making. One could say that, for the Netherlands, the linear model has worked for a long time, in the sense that it has provided a long-term and broad political consensus about climate policy.

The report is based on 10 weeks of field research in Burundi between April and June 2010, and looks at the linkages between community security and DDR. It opens with a discussion of local experiences with DDR programmes, analyzing the impact of its different components, and analyzing the local perceptions of such programmes. The analysis looks both at the economic side of reintegration as well as the social aspects it. Then, the focus turns to community security and it is explored how local actors understand (in)security, and what actors and mechanisms related to security exist at the local level. The report also looks into the topic of civilian disarmament, as this is a key component of community security. Further, it is discussed how DDR programmes impact on local security. Finally, the conclusions then relate the issues discussed to practical recommendations.

Dit rapport bevat de nieuwste gegevens uit het HBSC-onderzoek (Health Behaviour in School-aged Children). In 2009 werd dit onderzoek voor de derde keer uitgevoerd onder schoolgaande jeugd van 11 tot en met 16 jaar. In deel 1 vindt u informatie over de jongeren. Deel 2 bevat informatie over de ouders van eze jongeren. U kunt hierin lezen over de opvoeding, meningen en regels van ouders met betrekking tot het gezondheidsgedrag van jongeren en de samenhang hiervan met het gedrag van jongeren. Deze studie bevat onmisbare gegevens voor wie geïnteresseerd is in de toestand van de jeugd in Nederland.

In this paper we investigate the effects of subsidizing low-skilled, labour-intensive services hired by high-skilled individuals in the presence of labour income taxation. Whether such a subsidy can be Pareto-improving depends crucially on the degree of substitutability of both types of labour in the non-service sector. In case of some substitutability, a service subsidy can benefit all and decrease inequality, but in case of complementarity, low-skilled individuals benefit and high-skilled individuals are worse off.

Based in the Netherlands, ENCI is a division of HeidelbergCement active in the Benelux countries. It possesses three main production facilities in the Netherlands, of which the biggest is the integrated production plant in Maastricht. ENCI has been generating cement from Maastricht since 1926, and directly employs 212 people. There, the full cement production process is realised, as limestone is extracted from the 135-hectare quarry and burnt in a kiln to make clinker, which is then ground into cement. ENCI has two further sites in the west of the Netherlands- in IJmuiden and Rotterdam - both of which are grinding plants, where clinker is supplied rather than produced. In the integrated site in Maastricht, mainly Portland cement is produced, while the two grinding plants in the west of the country are solely focused on blast furnace cement.

The aims of this country report are: (1) To identify new industries in the Netherlands where biomass is used as an energy carrier, or has the potential to be used in the future, and to describe which drivers, bottlenecks and opportunities these sectors see for the (increased) use of biomass; (2) To analyse bioenergy trends and reasons for change in the Netherlands and point out barriers & opportunities for trade, By ‘new industries’ we do mean industries which are normally not directly associated with bioenergy. Examples of ‘new industries are: metal (e.g. steel, silicon carbide), cement, food processing and construction (brick producing) industries. The forestry, pulp & paper and the energy sectors should be excluded –they are ‘classic’ bioenergy users, and are in other parts of the EUBIONETIII project. Also, the agricultural production sector (including farmers, pig & poultry producers, greenhouse cultivation, and aviculture as suggested by EUBIONETIII partners) are excluded. However, use of biomass in the food-processing industries (e.g. processing table olives, cocoa, coffee, meat) are included.

EUBIONET III will carry out analyses of bioenergy trends and reasons for change in different countries and provide an overview of solutions to specific barriers impeding the development of international biomass trade. Moreover, it will report opportunities for further biomass trade development. Special attention will be paid to those industrial sectors which to date have not been involved in bioenergy projects. These sectors will be identified during the project and could, for example include metal and construction material industries. Three expert group meetings and one international trade event will be organized to discuss the most important current market barriers and to formulate strategies and solutions to overcome barriers.