Search

Glucose-6-phosphatase catalytic subunit 3 (G6PC3) deficiency was recently defined as a new severe congenital neutropenia subgroup remarkable with congenital heart defects, urogenital malformations, endocrine abnormalities, and prominent superficial veins. Here, we report 3 patients with G6PC3 deficiency presenting with recurrent diarrhea, failure to thrive, and sinopulmonary infections leading to bronchiectasis. In patient I and II, a combined immune deficiency was suspected due to early-onset disease with lymphopenia, neutropenia, and thrombocytopenia, along with variable reductions in lymphocyte subpopulations and favorable response to intravenous γ-globulin therapy. Apart from neutropenia, all 3 patients had intermittent thrombocytopenia, anemia, and lymphopenia. All patients had failure to thrive and some of the classic syndromic features of G6PC3 deficiency, including cardiac abnormalities and visibility of superficial veins in all, endocrinologic problems in PI and PIII, and urogenital abnormalities in PII. Our experience suggests that a diagnosis of congenital neutropenia due to G6PC3 may not be as straightforward in such patients with combined lymphopenia and thrombocytopenia. A high index of suspicion and the other syndromic features of G6PC3 were clues to diagnosis. Screening of all combined immune deficiencies with neutropenia may help to uncover the whole spectra of G6PC3 deficiency.

Protein kinase C delta (PRKCD) has essential functions in controlling B-cell proliferation and apoptosis, development of B-cell tolerance and NK-cell cytolitic activity. Human PRKCD deficiency was recently identified to be causative for an autoimmune lymphoproliferative syndrome like disorder with significant B-cell proliferation particularly of immature B cells. Here we report a child with a novel mutation in PRKCD gene who presented with CMV infection and an early onset SLE-like disorder which was successfully treated with hydroxychloroquine.

BACKGROUND: Studies of monogenic gastrointestinal diseases have revealed molecular pathways critical to gut homeostasis and enabled the development of targeted therapies. METHODS: We studied 11 patients with abdominal pain and diarrhea caused by early-onset protein-losing enteropathy with primary intestinal lymphangiectasia, edema due to hypoproteinemia, malabsorption, and less frequently, bowel inflammation, recurrent infections, and angiopathic thromboembolic disease; the disorder followed an autosomal recessive pattern of inheritance. Whole-exome sequencing was performed to identify gene variants. We evaluated the function of CD55 in patients' cells, which we confirmed by means of exogenous induction of expression of CD55. RESULTS: We identified homozygous loss-of-function mutations in the gene encoding CD55 (decay-accelerating factor), which lead to loss of protein expression. Patients' T lymphocytes showed increased complement activation causing surface deposition of complement and the generation of soluble C5a. Costimulatory function and cytokine modulation by CD55 were defective. Genetic reconstitution of CD55 or treatment with a complement-inhibitory therapeutic antibody reversed abnormal complement activation. CONCLUSIONS: CD55 deficiency with hyperactivation of complement, angiopathic thrombosis, and protein-losing enteropathy (the CHAPLE syndrome) is caused by abnormal complement activation due to biallelic loss-of-function mutations in CD55. (Funded by the National Institute of Allergy and Infectious Diseases and others.).

Recently autosomal recessively inherited mutations in the gene encoding Jagunal homolog 1 (JAGN1) was described as a novel disease-causing gene of severe congenital neutropenia (SCN) JAGN1-mutant neutrophils were characterized by abnormality in endoplasmic reticulum structure, absence of granules, abnormal N-glycosylation of proteins and susceptibility to apoptosis. These findings imply the role of JAGN1 in neutrophil survival. Here, we report two siblings with a homozygous mutation in JAGN1 gene, exhibiting multisystemic involvement.

New strategies are needed to suppress airway inflammation and prevent or reverse airway remodeling in asthma. Reprogramming induced pluripotent stem cells (iPSCs) have the potential of embryonic stem cells (ESCs) and provide a resource for stem cell-based utility. The aim of this study was to evaluate the histopathological and immunomodulatory effects of ESCs and iPSCs for potential allogenic application in a murine model of acute asthma. BALB/c mice were sensitized with alum-absorbed ovalbumin (OVA) and then challenged with 1% aerosolized OVA. 5 x 10(5) ESCs and iPSCs were administrated intranasally on the last day of nebulization. Mice were sacrificed after 24 h, and serum allergen specific antibody level, airway remodeling, cytokine levels in lung supernatants, and eosinophilic infiltration in BAL fluid were examined. As a result, more ESCs and iPSCs integrated into the lungs of mice in OVA groups than those of the controls. Epithelial, smooth muscle and basal membrane thicknesses as well as goblet cell hyperplasia occurring in airway remodeling were significantly suppressed by pluripotent stem cells in both distal and proximal airways. Percentage of eosinophils decreased significantly in BAL fluid as well as serum allergen-specific IgE and IL-4 levels in lung supernatants. On the contrary, regulatory cytokine - IL-10 level - was enhanced. Application of especially ESCs significantly increased the percentage of Treg subsets. Our comparative results showed that i.n. delivery of miRNA-based reprogrammed iPSCs is beneficial in attenuating airway inflammation in a murine model of acute asthma, and that cells also have similar immunomodulatory effects in mice. (C) 2014 Elsevier B.V. All rights reserved.

Objective: Hyper-IgE syndrome (HIES) is characterized by susceptibility to infection and low number of Th17 cells. Th17 is believed to be critical in the clearance of fungal and extracellular bacterial infections. Present study investigates the differentiation of Th17 cells by evaluation of interleukin 17 (IL-17) secretion and ….. (ROR?t) expression in HIES compared with healthy subjects.Method: Three children diagnosed with HIES and 4 healthy subjects were enrolled in the study. HIES scores were evaluated and clinical data of patients were collected from their hospital records. At Th17 polarizing conditions, Th17 differentiation was assessed by the secretion of IL-17 with ELISA and the expression of ROR-?t with real time PCR.Results: HIES (n=3) patients showed significantly lower levels of IL-17 secretion compared to the healthy subjects (n=4) regarding the peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) and CD45+RA naive T cells cultured in Th17 differentiating conditions. In addition, phorbol 12-myristate 13-acetate (PMA) and ionomycin stimulated IL-17 levels of healthy group were significantly higher than unstimulated conditions. Moreover, PMA and ionomycin stimulated IL-17 levels of PBMC cultures were significantly higher when compared to unstimulated conditions for both HIES patients and healthy subjects. ROR-?t expression level of stimulated PBMCs for HIES patient was detected nearly half of that of the healthy subject. Conclusion: Evaluation of IL-17 secretion and ROR-?t expression should be performed to determine the patients who are candidates for mutation analyses. Performing these steps and selection of HIES patients without known mutations in our country would provide an opportunity to discover new genetic defects and so new therapeutic approaches in HIES.Key words: Th17, interleukin 17 (IL-17), ….. (ROR-?t), Hyper-IgE syndrome (HIES), Amaç: Hiper-IgE sendromu (HIES), enfeksiyona duyarlılık ve düşük sayıdaki Th17 hücreleri ile karakterize edilir. Th17 hücreleri fungal ve hücre dışı bakteriyel enfeksiyonların eliminasyonunda önemli rol oynarlar. Bu çalışmada amacımız, HIES hastaları ve sağlıklı kontroller arasında interlökin 17 (IL-17) salgılanması ve ……. (ROR?t) ekspresyonunun ölçülmesi ile Th17 hücrelerinin farklılaşmasını araştırmaktır.Yöntem: Çalışmaya 3 adet HIES tanısı almış çocuk ve 4 adet sağlıklı kontrol alındı. HIES skorları değerlendirildi ve hastaların klinik verileri hastane kayıtlarından toplandı. Th17 farklılaşması, ELİSA yöntemi ile IL-17 üretiminin ve gerçek zamanlı PZR yöntemi ile ROR-?t ekpresyonunun ölçülmesiyle değerlendirildi.Bulgular: HIES hastalarında, peripheral kan mononükleer hücreler (PKMH) ve CD45+RA naif T hücreler Th17 farklılaştırma koşullarında kültüre edildiğinde, IL-17 sitokin seviyesinde sağlıklı bireylere göre önemli derecede azalma gözlendi. Buna ek olarak, sağlıklı kontrollerin IL-17 seviyeleri forbol 12-miristat 13-asetat (FMA) ve iyonomisin uyarımlı durumda uyarımsız duruma göre daha yüksek bulundu. Ayrıca PKMH kültürlerinde IL-17 seviyesi FMA ve iyonomisin uyarımlı durumda, HIES hastaları ve sağlıklı kontroller için uyarımsız koşullarla karşılaştırıldığı zaman önemli derecede yüksek gözlendi. HIES hastasında uyarılmış PKMH’lerdeki ROR?t ekspresyon seviyesi, sağlıklı kontrolün yarı düzeyinde olarak tespit edildi.Sonuç: IL-17 salgılanması ve ROR-?t ifadesinin değerlendirilmesi mutasyon analizleri için aday olan hastaları belirlemek için yapılmalıdır. Ülkemizde bu adımların uygulanması ve bilinen mutasyonları olmayan HIES hastalarının seçimi, yeni genetik bozuklukların keşfedilmesine ve böylece yeni tedavi yaklaşımlarına olanak sağlayacaktır.Anahtar Kelimeler : Th17, interlökin 17 (IL-17), …. (ROR-?t), Hiper-IgE sendromu (HIES)

ÖZETAstımda hava yolu inflamasyonunu baskılayacak ve hava yolu yeniden yapılanmasını önleyecek veya tersine çevirebilecek yeni stratejilere ihtiyaç duyulmaktadır. Yeniden programlanmış uyarılmış pluripotent kök hücreler (uPKH), embriyonik kök hücre (EKH) potansiyeline sahiptir ve kök hücre bazlı kullanım için kaynak sağlamaktadır. Bu çalışmada, allojenik olarak uygulanan EKH ve uPKH’lerin akut astım modeli oluşturulmuş fareler üzerinde histopatolojik ve immünmodülatuar etkilerinin araştırılması amaçlandı. Bu amaçla, akut astım fare modeli, BALB/c farelerin i.p. olarak OVA proteini ile duyarlılaştırılması ve %1 OVA’nın nebulize yolla verilmesi sonucu oluşturuldu. Son nebülizasyon günü, EKH ve uPKH’ler intranazal (i.n.) yolla 5x105 hücre olacak şekilde uygulandı. Fareler 24 saat sonra sakrifiye edilerek, serum spesifik antikor miktarı, hava yolu yeniden yapılanması, sitokin miktarları, BAL sıvısındaki hücre miktarı, lenfositlerin proliferasyon ve apoptoz tayini yapıldı. Kontrol grubuna (PBS) göre, astım grubunda (OVA) daha fazla EKH ve uPKH’nin akciğerde toplandığı belirlendi. Hava yolu yeniden yapılanmasında meydana gelen epitel, düz kas ve bazal membranda artışın ve aynı zamanda goblet hücre hiperplazisinin distal ve proksimal hava yollarında pluripotent kök hücrelerin uygulanması sonucu anlamlı derecede baskılandığı gözlendi. BAL sıvısında eozinofil yüzdesinin anlamlı derecede azaldığı saptandı. Serumda allerjen-spesifik IgE’nin baskılandığı ve IL-4’ün akciğer süpernatanında azaldığı, aynı zamanda, regülatör sitokin olan IL-10’un arttığı tesbit edildi. Özellikle EKH’nin uygulanması ile, akciğerde Treg hücre alt grupları yüzdesinin anlamlı şekilde arttığı ve akciğer lenfosit hücre proliferasyonunun ve apoptozunun anlamlı olarak baskılandığı gözlendi. Bu çalışmada elde edilen sonuçlar, i.n. olarak uygulanan EKH ve uPKH’lerin akut astım fare modeli ile ilişkili hava yolu inflamasyonu üzerine iyileştirici etkiler sağladığını ve ayrıca, bu hücrelerin farelerde in vivo immünmodülasyon etkinliğinin benzer olduğunu göstermektedir.Anahtar Sözcükler: Astım, BALB/c, EKH, İmmünomodülasyon, uPKHSUMMARYInvestigation on the Effect of Pluripotent Stem Cells on Murine Model of Acute AsthmaNew strategies are needed to supress airway inflammation and prevent or reverse airway remodeling in asthma. Reprogramming induced pluripotent stem cells (iPSCs) has the potential of embryonic stem cells (ESCs) and provide a resource for stem cell-based utility. The aim of this study was to evaluate the histopathologic and immunomodulatory effects of ESCs and iPSCs for potential allogenic application in a murine model of acute asthma. For this aim, BALB/c mice wre sensitized with alum-absorbed ovalbumin (OVA) and then challenged with aerosolized 1% OVA. 5x105 ESCs and iPSCs were administrated intranasally on the last day of nebulization. Mice were sacrified after 24 hours, and serum allergen spesific antibody level, airway remodeling, cytokine levels in lung supernatants, cellular distribution in BAL fluid, lymphocyte proliferation and apoptosis assays were then examined. More ESC and iPSCs integrated into the lungs of mice OVA groups than those of the control mice. Epithelial, smooth muscle and basal membrane thicknesses as well as goblet cell hyperplasia occurring in airway remodeling were suppressed significantly by pluripotent stem cells in both distal and proximal airways. Percentage of eosinophyls decreased significantly in BAL fluid. Reduction in serum allergen-spesific IgE level as well as IL-4 level in lung supernatatnts was observed. Meanwhile, regulatory cytokine, IL-10, was enhanced. Application of especially ESCs significantly increased percentage of Treg subsets and supressed proliferation and apoptosis of lung lymphocyte cells. Our results showed that i.n. delivery of ESCs and iPSCs provide a benefical effect to attenuate airway inflammation related with acute asthma murine model, and these cells also have similar immunomodulatory effectiveness in mice.Key Words: Asthma, BALB/c, ESCs, Immunomodulation, iPSCs

Objective: Common variable immunodeficiency (CVID) is a heterogeneous disease in the group of predominantly antibody deficiencies, which is defined by hypogammaglobulinemia and normal or low level of B cells, and characterized by increased susceptibility to recurrent bacterial infections, autoimmune disorders, and malignancies. In this study, we aimed to investigate the proliferation of the B and T lymphocytes in patients with CVID. Method: The proliferation of CD19 + , CD21 + , CD27 + B cells, and CD3 + , CD4 + , CD8 + T cells were investigated by Carboxyfluorescein Succinimidyl Ester (CFSE) method. CVID patients (n=13) and control group (n=5) were enrolled in the study. B and T cells were isolated from periferal blood samples with the negative selection procedure called Rosette Sep andthe isolated lymphocytes were stained in dark using CFSE. The cells were stimulated with anti- CD2, CD3, CD28 (CDmix) and cultured for four days in order to determine T cell proliferation. The proliferation of CD3 + , CD4 + , CD8 + T cells was analyzed by flow cytometry. Isolated B cells were cultured for four days along with anti-IgM+IL-4. The proliferation of CD19 + , CD27 + and CD21 + B cells were analyzed with flow cytometry. Results: First proliferation of T lymphocytes and CD19 + B lymphocytes and second proliferation of CD4 + T lymphocytes after stimulation were increased in CVID patients compared to healthy controls. Conclusion: In CVID patients T cell and B cells proliferation seem to be normal.Key words: CVID, CFSE, Lymphocytes proliferation, T lymphocyte isolation, B lymphocyte isolation, Amaç: Sık Değişken İmmün Yetmezlik (SDİY); hipogamaglobülinemi ve normal / düşük B hücre ile tanımlanan antikor eksikliği hastalıkları grubundandır ve tekrarlayan bakteriyel infeksiyonlar, otoimmün hastalıklar ve malignite ile karakterize edilmektedir. Bu çalışmada, SDİY hastalarındaki T ve B lenfositlerinin proliferasyonlarının incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: T ve B hücre alt gruplarında hastalığın immünopatogenezinde önemli rol oynadığı düşünülen CD19 + , CD21 + , CD27 + B hücreleri ve CD3 + , CD4 + , CD8 + T hücrelerinin Carboxyfluorescein SuccinimidylEster (CFSE) ile hücre proliferasyon yanıtlarına bakıldı. Çalışmaya SDİY tanısı almış hastalar (n=13) ve kontrol grubu için SDİY hastalarıyla yaş uyumu olan sağlıklı bireyler (n=5) alındı. Tüm deneklerden alınan kan örneklerine, negatif seçim yöntemi (Rosette Sep) ile T ve B hücre izolasyonu yapıldı. Daha sonra izole edilen lenfositler CFSE-FITC ile karanlık ortamda işaretlendi ve T hücre proliferasyonu için hücreler anti-CD2, anti-CD3, anti-CD28 (CDmix) ile uyarılarak 4 günlük kültürleri yapıldı. Kültür sonunda hücreler anti-CD3-PE, anti-CD4-PE, anti-CD8-APC ile boyandıktan sonra CD3 + , CD4 + , CD8 + T hücrelerinin proliferasyonu akım sitometrisi ile bakıldı. B hücre proliferasyonu için hücreler anti-IgM + IL-4 ile 4 gün kültür edildikten sonra anti-CD19-APC-Cy7, anti- CD27-PE, anti-CD21-APC ile boyandı ve CD19 + , CD27 + ve CD21 + B hücrelerinin proliferasyonu akım sitometrisi ile bakıldı. Bulgular: T lenfositlerinin ve CD19 + B hücrelerinin proliferasyonlarının 1. bölünmesinde ve CD4 + T hücrelerinin 2. bölünmesinde, CDmix uyaranlı SDİY’li hastalarda, CDmix uyaranlı kontrolden anlamlı olarak daha fazla prolifere olduğu gözlendi. Sonuç: T hücreleri ve B hücrelerinin proliferasyonlarının SDİY hastalarında normal olduğu gösterildi.Anahtar Kelimeler : SDİY, CFSE, Lenfosit proliferasyonu, T lenfosit izolasyonu, B lenfosit izolasyonu

Objective: Hyper IgE Syndrome (HIES) and Common Variably Immunodeficiency (CVID) are immuno-deficiency diseases. HIES is characterized by recurrent skin abscesses, pneumonia, mucocutaneous fungal infections, eczama, eosinophilia and high serum IgE levels. CVID is characterized by recurrent bacterial infections in airways and gastrointestinal tract. In this study, differentiation of Th17 cells were aimed to be investigated in CVID and HIES patients.Method: Two groups of patients diagnosed either with HIES and CVID and one group including four healty individuals were enrolled into the study. In each group, peripheral blood mononuclear cells (PBMC) and CD45RA+ naive T cells were isolated from venous blood. Isolated cells were cultured in Th17 differentiating conditions and IL-17 levels of culture supernatants were measured by ELISA method.Results: When naive T cells obtained from HIES patients were cultured under Th17 differentiating conditions, culture supernatant IL-17 cytokine level did not show any significant increase compared to unstimulated group. When PBMCs isolated from the same patients were cultured under differentiating conditions, IL-17 cytokine level had been measured nearly statistical significant compared to healthy control group. On the other hand, when naive T cells isolated from CVID and healthy control groups were cultured under Th17 differentiating conditions, a significant increase had been observed in IL-17 levels of both groups compared to the unstimulated group. Results of differentiated cultures of isolated PBMC and naive T cells showed that there is no significant difference in the IL-17 cytokine levels between the healthy group and CVID.Conclusion: These results show that there may be a defect in IL-17 secreting T cells in HIES group, but there is no defect in IL-17 secreting T cells in CVID patients.Key words: HIES, CVID, immunodeficiency, Th17, Amaç: Hiper IgE Sendromu (HIES) tekrarlayan cilt apseleri, pnömoni, mukokutanöz mantar enfeksiyonları, egzema, eozinofili ve yüksek IgE düzeyi ile karakterize, Sık Değişken İmmün Yetmezlik (SDİY) ise solunum ve gastrointestinal sistemde tekrarlayan bakteriyel enfeksiyonlarla karakterize olan immün yetmezlik hastalıklarıdır. Bu çalışmada patogenezi tam olarak bilinmeyen HIES ve SDİY hastalıklarında altta yatan immünolojik bozukluğun aydınlatılması amacıyla immün yanıtta önemli olduğu bilinen Th17 hücrelerinin farklılaşmasının incelenmesi amaçlanmıştır.Yöntem: Çalışmaya HIES ve SDİY tanısı almış iki grup hasta ve sağlıklı bireylerden oluşan bir grup kontrol alındı. Her gruptan venöz kandan Periferal Kan Mononükleer Hücreler (PKMH) ve CD45RA+ naif T hücreleri izole edildi. İzole edilen hücreler Th17 farklılaşma koşullarında kültüre edildi ve kültür süpernatantlarındaki IL-17 sitokin seviyesi ELİSA yöntemi ile ölçüldü.Bulgular: HIES grubunda naif T hücreler Th17 farklılaştırma koşullarında kültüre edildiğinde IL-17 sitokin seviyesinde uyarım öncesine göre istatistiksel olarak anlamlı artış gözlenmedi. Aynı hasta grubundan izole edilen PMKH farklılaştırma koşullarında kültüre edildiğinde ise, IL-17 sitokin salınımı kontrol grubuna göre anlamlılığa yakın olarak düşük bulundu. SDİY ve kontrol gruplarından izole edilen naif T hücreler Th17 farklılaştırma koşullarında kültüre edildiğinde, her iki grupta da uyarım öncesine göre IL-17 sitokin seviyesinde istatistiksel olarak anlamlı artış gözlendi. İzole edilen PMKH ve naif T hücrelerin Th17 farklılaştırma kültürleri sonucu, kontrol ve SDİY grupları arasında IL-17 sitokin salınımında anlamlı fark saptanmadı.Sonuç: Elde edilen veriler HIES’li hastalarda T hücrelerin IL-17 sitokinini üretmede kusurlu olabileceklerini, fakat SDİY’li hastalarda IL-17 üretiminde aksaklık olmadığını düşündürmüştür.Anahtar Kelimeler : HIES, SDIY, immün yetmezlik, Th17

Objective: Hyper-IgE syndrome (HIES) is characterized by susceptibility to infection and low number of Th17 cells. Th17 is believed to be critical in the clearance of fungal and extracellular bacterial infections. Present study investigates the differentiation of Th17 cells by evaluation of interleukin 17 (IL-17) secretion and RAR-related orphan receptor gamma t (ROR gamma t) expression in HIES compared with healthy subjects. Objective: Hyper-IgE syndrome (HIES) is characterized by susceptibility to infection and low number of Th17 cells. Th17 is believed to be critical in the clearance of fungal and extracellular bacterial infections. Present study investigates the differentiation of Th17 cells by evaluation of interleukin 17 (IL-17) secretion and RAR-related orphan receptor gamma t (RORγt) expression in HIES compared with healthy subjects. Method: Three children diagnosed with HIES and 4 healthy subjects were enrolled in the study. HIES scores were evaluated and clinical data of patients were collected from their hospital records. At Th17 polarizing conditions, Th17 differentiation was assessed by the secretion of IL-17 with ELISA and the expression of ROR-γt with real time PCR. Results: HIES (n=3) patients showed significantly lower levels of IL-17 secretion compared to the healthy subjects (n=4) regarding the peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) and CD45+RA naive T cells cultured in Th17 differentiating conditions. In addition, phorbol 12-myristate 13-acetate (PMA) and ionomycin stimulated IL-17 levels of healthy group were significantly higher than unstimulated conditions. Moreover, PMA and ionomycin stimulated IL-17 levels of PBMC cultures were significantly higher when compared to unstimulated conditions for both HIES patients and healthy subjects. ROR-γt expression level of stimulated PBMCs for HIES patient was detected nearly half of that of the healthy subject. Conclusion: Evaluation of IL-17 secretion and ROR-γt expression should be performed to determine the patients who are candidates for mutation analyses. Performing these steps and selection of HIES patients without known mutations in our country would provide an opportunity to discover new genetic defects and so new therapeutic approaches in HIES Amaç: Hiper-IgE sendromu (HIES), enfeksiyona duyarlılık ve düşük sayıdaki Th17 hücreleri ile karakterize edilir. Th17 hücreleri fungal ve hücre dışı bakteriyel enfeksiyonların eliminasyonunda önemli rol oynarlar. Bu çalışmada amacımız, HIES hastaları ve sağlıklı kontroller arasında interlökin 17 (IL-17) salgılanması ve RAR-bağımlı orphan reseptör gama t (RORγt) ekspresyonunun ölçülmesi ile Th17 hücrelerinin farklılaşmasını araştırmaktır. Yöntem: Çalışmaya 3 adet HIES tanısı almış çocuk ve 4 adet sağlıklı kontrol alındı. HIES skorları değerlendirildi ve hastaların klinik verileri hastane kayıtlarından toplandı. Th17 farklılaşması, ELİSA yöntemi ile IL-17 üretiminin ve gerçek zamanlı PZR yöntemi ile ROR-γt ekpresyonunun ölçülmesiyle değerlendirildi. Bulgular: HIES hastalarında, peripheral kan mononükleer hücreler (PKMH) ve CD45+RA naif T hücreler Th17 farklılaştırma koşullarında kültüre edildiğinde, IL-17 sitokin seviyesinde sağlıklı bireylere göre önemli derecede azalma gözlendi. Buna ek olarak, sağlıklı kontrollerin IL-17 seviyeleri forbol 12-miristat 13-asetat (FMA) ve iyonomisin uyarımlı durumda uyarımsız duruma göre daha yüksek bulundu. Ayrıca PKMH kültürlerinde IL-17 seviyesi FMA ve iyonomisin uyarımlı durumda, HIES hastaları ve sağlıklı kontroller için uyarımsız koşullarla karşılaştırıldığı zaman önemli derecede yüksek gözlendi. HIES hastasında uyarılmış PKMH’lerdeki RORγt ekspresyon seviyesi, sağlıklı kontrolün yarı düzeyinde olarak tespit edildi. Sonuç: IL-17 salgılanması ve ROR-γt ifadesinin değerlendirilmesi mutasyon analizleri için aday olan hastaları belirlemek için yapılmalıdır. Ülkemizde bu adımların uygulanması ve bilinen mutasyonları olmayan HIES hastalarının seçimi, yeni genetik bozuklukların keşfedilmesine ve böylece yeni tedavi yaklaşımlarına olanak sağlayacaktır

In Bacillus subtilis, bacilysin is a nonribosomally synthesized dipeptide antibiotic composed of L-alanine and L-anticapsin. The biosynthesis of bacilysin depends on the bacABCDEywfG operon (bac operon)and the adjacent ywfH gene. To elucidate the effects of global regulatory genes on the expression of bac operon, we used the combination of lacZ fusion analysis and the gel mobility shift assays. The cell density-dependent transition state induction of the bac operon was clearly shown. The basal expression level of the bac operon as well as transition state induction of bac is directly ComA dependent. Three Phr peptides, PhrC, PhrF and PhrK, are required for full-level expression of ComA-dependent bac operon expression, but the most important role seemed to be played by PhrC in stimulating bac expression through a RapC-independent manner. Spo0A is another positive regulator which participates in the transition state induction of bac both directly by interacting with the bac promoter and indirectly by repressing abrB expression. AbrB and CodY proteins do not only directly repress the bac promoter, but they also mutually stimulate the transition state induction of bac indirectly, most likely by antagonizing their repressive effects without preventing each other’s binding since both proteins can bind to the bac promoter simultaneously.

Objective: Hyper IgE Syndrome (HIES) and Common Variably Immunodeficiency (CVID) are immuno-deficiency diseases. HIES is characterized by recurrent skin abscesses, pneumonia, mucocutaneous fungal infections, eczama, eosinophilia and high serum IgE levels. CVID is characterized by recurrent bacterial infections in airways and gastrointestinal tract. In this study, differentiation of Th17 cells were aimed to be investigated in CVID and HIES patients.

Bacillus subtilis'te genetik kompetans, sporulation ve antibiyotik üretimi hücre yoğunluğu sinyali mekanizması ile kontrol edilmektedir. B. subtilis'in bazı suşları tarafından sentezlenen basilisin, L-alanin ve L-antikapsinden oluşmuş bir dipeptitdir. Basilisin biyosentezinin, ComQ/ComX, PhrC (CSF), ComP/ComA'nın etkisinde hücre yogunluğu sinyali mekanizmasının kontrolü altında olduğunu ve bunun Spo0K (Opp)'ye bağlı bir biçimde gerçekleştiğini daha önceki çalışmalarımızda göstermiştik. Kısa bir süre önce, B. subtilis 168'in ywfBCDEF genlerinin basilisin biyosentetik fonksiyonlar taşıdığı gösterilmiş ve ilgili operon bacABCDE olarak yeniden adlandırılmıştır. Şimdiki çalışma, daha önce tanımlanan srfA, oppA, comA, phrC, phrF, phrK, comQ(comX), comP, spo0H, spo0A, abrB ve codY regülator genlerinin bacABCDE basilisin biyosentetik operonunun üzerine transkripsiyon düzeyinde etkilerinin belirlenmesini amaçlamaktadır. bac operon ekspresyon düzeyinin ölçülmesi için, Bacillus subtilis'e özgü, bacA gen lokusu ile füzyon oluşturacak bir lacZ geni içeren, B. subtilis PY79 bacA In Bacillus subtilis, genetic competence, sporulation and antibiotic production are controlled by quorum-sensing global regulatory mechanism. Bacilysin, being produced and excreted by certain strains of Bacillus subtilis, is a dipeptide antibiotic composed of L-alanine and L-anticapsin. We showed that the biosynthesis of bacilysin is under the control of quorum sensing global regulatory pathway through the action of ComQ/ComX, PhrC (CSF), ComP/ComA in a Spo0K (Opp)-dependent manner. Recently, the ywfBCDEF genes of B. subtilis 168 were shown to carry biosynthetic core function and renamed as bacABCDE operon. The objective of the present study is to elucidate the effects of previously-identified genes srfA, oppA, comA, phrC, phrF, phrK, comQ (comX), comP, spo0H, spo0A, abrB and codY on the expression of bacilysin biosynthetic operon bacABCDE. In order to monitor the expression of bac operon a B. subtilis strain, namely OGU1, containing a transcriptional bacA-lacZ fusion at bacA locus was constructed. Subsequently, each of the above-mentioned genes of cell density signaling was insertionally inactivated by transforming the competent cells of OGU1 with chromosomal DNA of the corresponding blocked mutant strains. The resulting strains and OGU1 as the control were cultured in PA medium and bacA-directed ß-galactosidase activities were monitored. bacA-lacZ expression was severely impaired in the srfA, oppA, comA, phrC, phrF, phrK, comQ (comX), comP, spo0H and spo0A disrupted mutants. On the other hand, in the abrB single mutant bacA expression level increased nearly 2-fold during exponential growth and in the codY mutant it severely decreased during the stationary phase. 82

Amac: Hiper-IgE sendromu (HIES), enfeksiyona duyarlilik ve dusuk sayidaki Th17 hucreleri ile karakterize edilir. Th17 hucreleri fungal ve hucre disi bakteriyel enfeksiyonlarin eliminasyonunda onemli rol oynarlar. Bu calismada amacimiz, HIES hastalari ve saglikli kontroller arasinda interlokin 17 (IL-17) salgilanmasi ve ……. (ROR?t) ekspresyonunun olculmesi ile Th17 hucrelerinin farklilasmasini arastirmaktir. Yontem: Calismaya 3 adet HIES tanisi almis cocuk ve 4 adet saglikli kontrol alindi. HIES skorlari degerlendirildi ve hastalarin klinik verileri hastane kayitlarindan toplandi. Th17 farklilasmasi, ELISA yontemi ile IL-17 uretiminin ve gercek zamanli PZR yontemi ile ROR-?t ekpresyonunun olculmesiyle degerlendirildi. Bulgular: HIES hastalarinda, peripheral kan mononukleer hucreler (PKMH) ve CD45+RA naif T hucreler Th17 farklilastirma kosullarinda kulture edildiginde, IL-17 sitokin seviyesinde saglikli bireylere gore onemli derecede azalma gozlendi. Buna ek olarak, saglikli kontrollerin IL-17 seviyeleri forbol 12-miristat 13-asetat (FMA) ve iyonomisin uyarimli durumda uyarimsiz duruma gore daha yuksek bulundu. Ayrica PKMH kulturlerinde IL-17 seviyesi FMA ve iyonomisin uyarimli durumda, HIES hastalari ve saglikli kontroller icin uyarimsiz kosullarla karsilastirildigi zaman onemli derecede yuksek gozlendi. HIES hastasinda uyarilmis PKMH’lerdeki ROR?t ekspresyon seviyesi, saglikli kontrolun yari duzeyinde olarak tespit edildi. Sonuc: IL-17 salgilanmasi ve ROR-?t ifadesinin degerlendirilmesi mutasyon analizleri icin aday olan hastalari belirlemek icin yapilmalidir. Ulkemizde bu adimlarin uygulanmasi ve bilinen mutasyonlari olmayan HIES hastalarinin secimi, yeni genetik bozukluklarin kesfedilmesine ve boylece yeni tedavi yaklasimlarina olanak saglayacaktir. Anahtar Kelimeler : Th17, interlokin 17 (IL-17), …. (ROR-?t), Hiper-IgE sendromu (HIES)