Search

In het geval dat de ontwikkeling en veiligheid van een (jong) kind in een gezin met meervoudige en complexe problemen wordt bedreigd, kan de kinderrechter besluiten het gezin onder toezicht te stellen en/of te verordonneren dat het kind uit huis dient te worden geplaatst. Het gaat hier om een – in principe – tijdelijke maatregel van kinderbescherming waarbij de ouders, met behulp van professionele steun, de kans krijgen de opvoedingssituatie te verbeteren. Na verloop van tijd moet beoordeeld worden of er sprake is van een zódanige betekenisvolle verandering in de opvoedingssituatie dat het kind veilig thuis kan blijven of terug kan naar huis. Uit onderzoek komt herhaaldelijk naar voren dat terugplaatsingen niet altijd definitief zijn; een deel van de kinderen wordt na een terugplaatsing wederom uit huis geplaatst. Het is dan ook noodzakelijk om de plaatsingsbeslissingen waar het hier over gaat zeer weloverwogen te nemen om kinderen continuïteit van de opvoedsituatie te bieden. Binnen het Expertisecentrum voor Behandeling en Beoordeling van Ouderschap en Psychiatrie – onderdeel van GGZ Drenthe – worden ouderschapsbeoordelingen in het kader van dergelijke beslissingen uitgevoerd. In dit hoofdstuk beschrijven we het hierop gerichte interventieprogramma van de kliniek De Stee welke deel uitmaakt van het Expertisecentrum. Tevens presenteren we enkele uitkomsten van meerjarig evaluatieonderzoek naar dit programma., In geval de ontwikkeling en veiligheid van een (jong) kind in een gezin met meervoudige en complexe problemen wordt bedreigd kan de kinderrechter besluiten het gezin onder toezicht te stellen en/of te verordonneren dat het kind uit huis dient te worden geplaatst. Het gaat hier om een, in principe tijdelijke maatregel van kinderbescherming waarbij de ouders, met hulp van professionele steun, de kans krijgen de opvoedingssituatie te verbeteren. Na verloop van tijd moet beoordeeld worden of er sprake is van een zódanige betekenisvolle verandering in de opvoedingssituatie dat het kind veilig thuis kan blijven of terug kan naar huis. Uit onderzoek komt herhaaldelijk naar voren dat terugplaatsingen niet altijd definitief zijn; een deel van de kinderen wordt na een terugplaatsing wederom uit huis geplaatst. Het is dan ook noodzakelijk om de plaatsingsbeslissingen waar het hier over gaat zeer weloverwogen te nemen om kinderen continuïteit van de opvoedsituatie te bieden. Binnen het Expertise Centrum voor Behandeling en Beoordeling van Ouderschap en Psychiatrie – onderdeel van GGZ Drenthe – worden ouderschapsbeoordelingen in het kader van dergelijke beslissingen uitgevoerd. In dit hoofdstuk beschrijven we het hierop gerichte interventieprogramma van de kliniek De Stee welke deel uitmaakt van het Expertise Centrum. Tevens presenteren we enkele uitkomsten van meerjarig evaluatieonderzoek naar dit programma.

Deze bijdrage gaat over onderzoek naar het Westminster Family Recovery Project (FRP). Dit is één van de 15 Engelse Think Family-projecten, die recent zijn ontwikkeld als antwoord op de constatering dat hulp vaak niet de gezinnen met de meest ernstige problemen bereikt. Bij FRP gaat het om een intensieve outreachende (IO-)benadering van gezinnen met meervoudige en complexe problemen. Er wordt een multidisciplinair team (Team Around the Family, TAF) samengesteld met de IO-werker als spil. De volgende basisprincipes staan centraal: a) er is sprake van een empathische en ondersteunende houding naar ouders en kinderen; b) er moet snel duidelijkheid ontstaan over wat er zou moeten veranderen, met respect voor de visie van de ouders op wat het beste kan worden gedaan; c) veiligheid en welzijn van kinderen staan voorop, werkers zijn eerlijk wanneer dwingende maatregelen nodig zijn; d) er is individuele aandacht voor de ouders en oog voor hun praktische, relationele en gezondheidsproblemen; e) de benadering behelst een flexibele combinatie van praktische hulp, ondersteuning, educatie, en behandeling. Onderzoek laat zien dat – gemiddeld genomen – gezinnen (N = 33) zeven contacten in de 14 dagen hebben met (vooral) de IO-werker of een ander TAF-lid. Hulptrajecten duren gemiddeld 28 weken (minimaal 6; maximaal 69). Bij afsluiting van de hulp is het welzijn van meerdere gezinsleden in bijna tweederde van de gezinnen (63%), naar verwachting duurzaam, verbeterd., Deze bijdrage gaat over onderzoek naar het Westminster Family Recovery Project (FRP). Dit is een van de 15 Engelse Think Family-projecten, die recent zijn ontwikkeld als antwoord op de constatering dat hulp vaak niet de gezinnen met de meest ernstige problemen bereikt. Bij FRP gaat het om een intensieve outreachende (IO-)benadering van gezinnen met meervoudige en complexe problemen. Er wordt een multidisciplinair team (Team Around the Family, TAF) samengesteld met de IO-werker als spil. De volgende basisprincipes staan centraal: a) er is sprake van een empathische en ondersteunende houding naar ouders en kinderen; b) er moet snel duidelijkheid ontstaan over wat er zou moeten veranderen, met respect voor de visie van de ouders op wat het beste kan worden gedaan; c) veiligheid en welzijn van kinderen staan voorop, werkers zijn eerlijk wanneer dwingende maatregelen nodig zijn; d) er is individuele aandacht voor de ouders en oog voor hun praktische, relationele en gezondheidsproblemen; e) de benadering behelst een flexibele combinatie van praktische hulp, ondersteuning, educatie, en behandeling. Onderzoek laat zien dat – gemiddeld genomen – gezinnen (N=33) zeven contacten in de 14 dagen hebben met (vooral) de IO-werker of een ander TAF-lid. Hulptrajecten duren gemiddeld 28 weken (min. 6; max. 69). Bij afsluiting van de hulp is het welzijn van meerdere gezinsleden in bijna tweederde van de gezinnen (63%), naar verwachting duurzaam, verbeterd.

A substantial number of children placed out of home in family foster care suffer severe emotional and behavioural problems. These problems can increase the risk of a placement breakdown, where a child's stay with a foster family comes prematurely to an end because, for instance, the foster carers are no longer able to handle the child's challenging behaviour. As a result, the child will be moved to another care environment. To reduce the risk of such breakdowns, it is crucial to assess prospective foster carers on whether they feel competent and are willing to raise children with special needs or conduct problems. As part of a research programme on the applicability of the Casey Home Assessment Protocol (CHAP) in the Netherlands, prospective foster carers (N=37) were interviewed about their willingness to include children with special needs in their families. In nearly 40% of cases the participants were 'under no circumstances' willing to admit into their families children who had committed sexual offences or were sexually active, who used drugs or who showed cruelty to animals. Children with incurable illnesses or intellectual or physical disabilities were also quite often not welcome. Offering professional help and support to foster carers increased their willingness to foster these children. The implications of the outcomes are discussed, especially regarding their significance for the matching process in family foster care.

Current research and observations indicate that complex processes are involved in dealing with stability and instability in family foster care. Disruptions, separations and transitions have great implications for foster children’s lives, and also for the daily practice of foster families, birth parents and social workers. Against this background, the ninth International Foster Care Research Network Conference was held in September 2017 in Paris (France) on the theme ‘Continuity and disruption in foster care’. A selection of the presentations there were rewritten into a paper as part of this special issue.

In vielen Ländern Westeuropas befindet sich die Heimerziehung in einem Wandlungsprozess. Der Artikel gibt einen Überblick über die Veränderungen und die fachlichen Innovationen in den Niederlanden. Im Gegensatz zu fachlichen Absichten und politischen Reformbemühungen steigt die Zahl der in den Niederlanden in Heimen untergebrachten Kinder und Jugendlichen an. Inhaltlich finden neue Ansätze der Intervention, wie Kompetenz- und Verhaltensmodelle, eine breite Anwendung in der Praxis. Daneben erfahren Konzepte der sozialen Gruppenarbeit in den Niederlanden eine Renaissance. Auf organisatorischer Ebene wurden, «Jugendhilfe-Büros» neu geschaffen, bestehende Konzepte wurden in sog. «Module» untergliedert und neue Interventionsprogramme eingeführt. Unabhängig von den fachlichen Innovationen existieren jedoch weiterhin Schwachstellen, wie z. B. Motivationsprobleme der jungen Menschen oder mangelhafte Beteiligungen der Eltern an Entscheidungsprozessen in der Jugendhilfe. Darauf bezogen begründen die Autoren die Notwendigkeit der Erprobung und Untersuchung neuer Formen der Partizipation von Eltern und betroffenen jungen Menschen im Hilfeprozess.

Het boek "Jonge onderzoekers over de jeugdzorg: Enkele problemen uitgelicht", maakt de poging om de resultaten van wetenschappelijk onderzoek op het terrein van de jeugdzorg dichter bij de praktijk te brengen. Een interuniversitaire jury heeft zes meest veelbelovende jonge onderzoekers uitgenodigd om de resultaten van hun wetenschappelijk onderzoek op het gebied van de jeugdzorg op een toegankelijke wijze voor het voetlicht te brengen. Het hoofdstuk van Tim Tausendfreund, Jana Knot-Dickscheit en Erik J. Knorth heeft betrekking op het begeleiden van multiprobleemgezinnen. Hoe doe je dat zo effectief mogelijk? Met een specifiek op deze problematische gezinnen afgestemd hulpverleningsprogramma wordt nader onderzocht wat de resultaten daarvan zijn.

The field of child and youth care is under increasing pressure to optimize its mission: to deliver high quality support and to help children, parents and families in need of care. Two questions have arisen in many countries in the face of this pressure: the professional quality of childcare and the participant quality of childcare. These issues have traditionally been discussed separately; this unique book brings them together for an enlightening discussion. Examining the possible antagonism of childcare workers operating as professionals and clients participating as fully engaged partners, the book brings to light a new vision on developments and research in the field and informs the reader on recent findings. The expertise of the contributors makes this a truly valuable read for practitioners, policy makers, researchers and students in the field of child and youth care.

This conclusion presents some closing thoughts on the concepts discussed in this book. The book argues that child and youth care is characterized as: increasingly professional but (still) hesitantly participatory. It shows why it is necessary to attune the professional process to the needs and views of children, youth and parents, and why it is profitable for all parties involved that clients play an active role. Realizing a participatory approach to professionalization will not happen by itself. On the contrary, it asks for a pro-active attitude from child and youth care workers: they face the challenge of actively helping to realize the conditions for a dialogue with clients, both in the direct interaction with children, youth and parents, but also in considering the organizational conditions that can facilitate client participation. Also, it is desirable that working models supporting such client participation that have already been developed or will be developed, are evaluated with the help of scientific research.

This introductory chapter begins with a conceptual and pragmatic examination of what the notions 'professionalization' (of workers) and 'participation' (of clients) mean in the debate about quality in child and youth care. Because it is sometimes suggested that these processes are antagonisms, attention is also given to how the two processes relate to each other. The chapter also presents some of the key concepts discussed in this book. The book addresses a factor which has great significance for the level of professionalization: the economic factor. It discusses the professional identity of the (residential) child and youth care worker and what is needed to strengthen it. The book investigates what must be done to improve the quality of residential youth care, especially in the United Kingdom, and the potential role of a more professionally equipped staff. It provides a report of a comparative research into the way children cope with everyday conflicts with their parents or foster parents.

Working with treatment plans supposedly improves the quality of child and youth care. A larger scale study of the content of plans in several residential settings for child and youth care, working according to different models of treatment planning as far as group worker participation is concerned, is necessary to shed light in this matter. Working with treatment plans is unarguably one of the most striking features of the professionalization tendency in Dutch child and youth care. The chapter focuses on the meaning of working with these plans for those who deal with the young people in care on a daily basis: the group workers. It explores the literature on working with treatment plans. Treatment plans are considered to be of crucial importance for the quality of the work. Several advantages are connected with the use of treatment plans. The chapter then presents some findings from a small-scale study concerning group workers' experiences with and attitudes on this topic.

Recently, there has been growing interest amongst researchers, practitioners and policy-makers in approaches to understanding and ways of helping parents, children and the communities in which they live to respond to 'families experiencing multiple problems' (FEMPs). There is a strong need for information − both descriptive in terms of the services actually offered directly to children as well as their ability to benefit from the services provided to the whole family, and also evaluative, with a focus on outcomes. Motivated by the need for practice-oriented knowledge this special issue was prepared. The contributions have been divided into two parts; the first part focusing on perspectives on helping these families with special attention to the position and the interests of children; the second part covering empirical research on intervention programmes for FEMPs that support them in coping with daily struggles and challenges, and helping them to prevent unnecessary out-of-home placement of a child.