Search

The Dutch climate is changing; winters are becoming wetter and summers are becoming drier. How can water management at regional level respond to the increasing drought in the growing season? Model calculations were used to study the effect of water retention measures at regional level on agriculture and nature in the eastern sandy area of Friesland. In addition, the effectiveness of water retention measures was evaluated in field experiments on seven dairy farms. Model results showed that in the current climate, the increase in wet damage was larger than the decrease in drought damage following regional water retention measures, resulting in a slight net increase in total damage. For the future Dutch climate (Gh-2050), both wet and drought damage increased compared to the current reference situation, with drought damage increasing relatively more than wet damage. In contrast to measures on a regional scale, water measures taken on farm scale in field experiments reduced drought damage to a larger extent than the increase in wet damage. Farm-scale measures therefore appear to be more effective than regional measures. Results also showed that the more farmers implement water retention measures, the better they will succeed in structurally raising the low groundwater level in the summer. It is expected that a large-scale approach to water conservation will pay off, if its implementation is locally tailored. The low-lying peat and bog parts (watershed areas) are the limiting factor for water retention due to the extra wetting occurring in this areas. For these soils it is important to combine different tasks: water storage, stream restoration, nature development, water storage and lower greenhouse gas emissions by reducing peat oxidation. Robust and future-oriented water management requires choices regarding the low parts of the sandy area., Het Nederlandse klimaat verandert; de winters worden natter en de zomers worden droger. Hoe kan met regionaal waterbeheer worden ingespeeld op de toenemende droogte in het groeiseizoen? Aan de hand van modelberekeningen is onderzocht wat het effect is van watervasthoudende maatregelen op gebiedsniveau, op landbouw en natuur in het oostelijke zandgebied van Friesland. Daarnaast is aan de hand van praktijkproeven de effectiviteit van watervasthoudende maatregelen onderzocht op zeven agrarische bedrijven. Uit het modelonderzoek bleek dat door het nemen van maatregelen op regionale schaal bij het huidige klimaat voor landbouw de natschade meer toenam dan de droogteschade afnam, waardoor netto de totale schade licht steeg. Bij het toekomstig klimaat (Gh-2050) namen zonder maatregelen zowel de nat- als droogteschade toe ten opzichte van de huidige referentiesituatie, waarbij de droogteschade relatief meer toenam dan de natschade. Bij watermaatregelen op lokale schaal (praktijkproeven) nam, in tegenstelling tot maatregelen op regionale schaal, de droogteschade meer af dan de natschade toenam. Bedrijfsspecifieke maatregelen lijken daarmee doelgerichter dan algemene, regionale maatregelen. Daarbij toont het onderzoek aan dat hoe meer agrariërs watervasthoudende maatregelen uitvoeren, hoe beter men erin slaagt om de lage grondwaterstand in de zomer structureel te verhogen. Verwacht wordt dat een grootschalige aanpak van water vasthouden loont, indien dit lokaal op basis van maatwerk wordt uitgevoerd. Voor water vasthouden zijn de laag gelegen veen- en moerige gronden (veelal beekdalen) de beperkende factor door de extra vernatting die hier optreedt. Voor deze bodems is het belangrijk om verschillende opgaven te combineren: waterberging, beekherstel, natuurontwikkeling, waterberging en lagere uitstoot broeikasgassen door vermindering veenafbraak. Een robuust en toekomstgericht waterbeheer vraagt om keuzes met betrekking tot deze lage delen van het zandgebied.

RIVM rapport:Met de landelijke aanpak piekbelasting wil het kabinet stikstofdepositie in kwetsbare natuurgebieden terugdringen. Onder de aanpak piekbelasting vallen verschillende regelingen, waaronder de ‘landelijke regeling om veehouderijen met piekbelasting te beëindigen’ (Lbv-plus). Voor de Lbv-plus liet het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV(Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit)) eerder vijf varianten doorrekenen om te bepalen onder welke voorwaarden bedrijven voor de regeling in aanmerking kunnen komen. Gekozen is voor de variant met bedrijven die de hoogste vracht aan stikstofdepositie veroorzaken op de overbelaste stikstofgevoelige Natura 2000-gebieden, binnen een straal van 25 kilometer rond het bedrijf. Er wordt dan ingegrepen op zo min mogelijk bedrijven om de grootste daling in de stikstofdepositie te bereiken. Op verzoek van LNV heeft het RIVM nu deze vijf varianten gecontroleerd. Het RIVM heeft dit met eigen berekeningen gedaan en hiervoor actuelere gegevens gebruikt. Hieruit blijkt dat de gekozen variant inderdaad de grootste stikstofwinst geeft. LNV verwacht dat 20 procent van de bedrijven die voor de aanpak piekbelasting in aanmerking komen, meedoen met de Lbv-plus. Dit zijn ongeveer 600 bedrijven. Als dat gebeurt, dan daalt de gemiddelde stikstofdepositie in de kwetsbare natuur naar schatting met ongeveer 40 mol stikstof per hectare per jaar, op een gemiddelde overbelasting van de kritische depositiewaarde (KDW) van 385 mol stikstof per hectare per jaar. Het werkelijke effect kan pas berekend worden als bekend is welke bedrijven er meedoen. Hun emissie en ligging ten opzichte van de natuur zijn hierbij bepalend en geven een marge van tientallen procenten op het resultaat. Daarnaast is natuurlijk het aantal deelnemers bepalend. LNV gaat uit van 600 bedrijven maar een range van 100 tot 700 bedrijven levert een depositiereductie van 7 tot 47 mol stikstof per hectare per jaar. Met de door het RIVM gebruikte actuelere gegevens daa, The government has adopted a national action plan to combat peak loads for the purpose of reducing nitrogen deposition in vulnerable nature conservation areas. The national action plan to combat peak loads comprises a number of schemes, including a national scheme (Lbv-plus) to close down livestock farms classified as nitrogen ‘superemitters’. Previously, the Ministry of Agriculture, Nature & Food Quality (LNV) commissioned an analysis to determine the conditions that businesses must meet in order to qualify for the Lbv-plus scheme. This yielded five possible variants. The government has opted for the variant that involves closing down the businesses that deposit the most nitrogen on overburdened and delicate Natura 2000 areas within a 25-kilometre radius. This variant strikes a balance between affecting the fewest possible businesses and achieving the greatest possible nitrogen deposition reduction. At LNV’s request, RIVM has now validated all five variants. To this end, RIVM performed its own calculations using more up-to-date data. Its conclusion is that the chosen variant is indeed the most efficient. LNV expects that 20 per cent of the businesses that qualify for the national action plan to combat peak loads will take part. This amounts to around 600 businesses. In this scenario, the average nitrogen deposition in vulnerable nature is estimated to fall by around 40 mol nitrogen per hectare per year, related to an average access of the critical level of 269 mol nitrogen per hectare per year. The actual effect will be calculated when it is known which businesses will take part. Using the more up-to-date data, the estimated nitrogen deposition reduction is slightly greater than the figure LNV had previously calculated. There are several possible reasons for this. For instance, RIVM used the emission factors from the Netherlands’ Emissions Registration, while the earlier analysis commissioned by LNV used the emission factors from the statutory Ammonia and Livestock

RIVM rapport:Greenpeace Nederland eist een beter stikstofbeleid en heeft daarvoor in juli 2023 de Nederlandse staat gedagvaard(externe link)Als voorbereiding op deze rechtszaak heeft het RIVM de belangrijkste kennis over stikstof overzichtelijk op een rij gezet. Het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV(Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit)) heeft het RIVM daarom gevraagd. Die kennis gaat onder andere over hoeveel stikstof in Nederland wordt uitgestoten: nu, in het verleden en in de toekomst. Hetzelfde geldt voor de hoeveelheid stikstof die hierdoor op de natuur terechtkomt (depositie). Ook beschrijft het RIVM door welke maatregelen die Nederland en de omliggende landen sinds 1990 hebben genomen, de uitstoot en depositie lager zijn geworden. De depositie in Nederland is hierdoor sterk gedaald. De reductie is nog onvoldoende om de depositie voor het gewenste oppervlak van de Natura2000-gebieden onder de kritische depositiewaarde te krijgen. Het RIVM heeft voor het overzicht met name gebruikgemaakt van de laatste onderzoeken en data die het heeft gepubliceerd. De verwachte stikstofdepositie voor de toekomst is berekend met maatregelen die tot 1 mei 2022 zijn uitgewerkt. De effecten van stikstofmaatregelen die daarna zijn ingevoerd, zoals het afbouwen van de derogatieregeling en de maatregelen voor piekbelasters, zijn nu nog niet bekend. Daarom zijn ze niet in deze berekeningen meegenomen. Nieuw in dit overzicht zijn berekeningen van de mate waarin ‘zeer urgente’ en ‘urgente’ habitattypen met stikstof worden belast. Dat zijn stukken land en water in Natura2000-gebieden waar veel stikstof op terechtkomt én die heel gevoelig zijn voor stikstof. Hiervoor is berekend hoeveel minder stikstof er moet worden uitgestoten om ervoor te zorgen dat de natuur niet te veel wordt belast (kritische depositiewaarde). Deze waarden zijn sinds 2023 vanwege de nieuwste internationale inzichten strenger geworden., In July 2023, Greenpeace Nederland sent a summons to the State of the Netherlands to press home its demand for an improved nitrogen policy. In anticipation of the upcoming legal proceedings, RIVM has prepared a handy overview of the salient knowledge on nitrogen at the request of the Ministry of Agriculture, Nature and Food Quality (LNV). Among other things, this knowledge relates to the amount of nitrogen emitted in the Netherlands – past, present and future – and the amount of nitrogen that ends up in nature (through deposition). RIVM has also described the measures taken by the Netherlands and neighbouring countries since 1990 that have resulted in lower emissions and depositions. These have drastically reduced the amount of nitrogen deposited in the Netherlands, but not enough to meet the standards. RIVM based the overview mainly on its own latest published research and data. It calculated the future nitrogen deposition forecast on the basis of the measures introduced up to 1 May 2022. The effects of the nitrogen measures introduced after that date – such as the phasing out of the derogation scheme and the measures affecting super-emitters – are still unknown, hence they were not used for the calculation. New in the overview are calculations of the extent to which ‘high priority’ and ‘priority’ habitat types are affected by nitrogen. These are tracts of land and water in Natura 2000 areas on which large amounts of nitrogen are being deposited and that are also highly vulnerable to nitrogen. For these habitat types, RIVM calculated by how much the amount of nitrogen emitted would have to be reduced in order to ensure that nature would not become overburdened (critical deposition value). As a consequence of the latest international insights, these values have become more stringent since 2023.

RIVM rapport:Het Ministerie van Financiën (FIN) heeft sinds 2021 analyses uitgevoerd op een aantal thema’s binnen de stikstofopgave. Het RIVM heeft hiervoor invoerdata beschikbaar gesteld aan FIN, en de toepassing daarvan eerder al cijfermatig gevalideerd. De cijfermatige validatie geeft echter geen uitsluitsel over de toepasbaarheid van de berekeningen voor beleidsontwikkeling. Een aanvullende validatie is volgens de ministeries van FIN en LNV(Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit) noodzakelijk om de toepasbaarheid van de berekeningen en juistheid van de conclusies te kunnen beamen. De Minister van Financiën heeft deze validatie in haar brief van 10 februari 2023 aan de Kamer toegezegd. Op basis van de informatie uit de zes achtergrondnotities of notebooks zijn de hierin gepresenteerde getallen in veel gevallen niet door RIVM te valideren: hiervoor zijn de gebruikte kentallen, referenties en aannames te summier beschreven. Om dezelfde reden kan het RIVM de verschillende conclusies over natuurherstel, vergunningverlening en stikstofreductie door klimaatmaatregelen niet valideren. Wel was het mogelijk om het gebruik van de door RIVM aangereikte emissies op bedrijfsniveau (stal- en veldemissies) te controleren en deze zijn op een correcte manier gebruikt. De effecten van stalinnovaties zijn maximaal ingeschat – ook eigen opmerkingen van FIN stellen dat dit waarschijnlijk te positief is. RIVM meent dit ook maar vindt dit niet altijd terug in de gepresenteerde stikstofreducties.

RIVM rapport:De Nederlandse overheid wil de kwaliteit van de natuur herstellen in gebieden die gevoelig zijn voor stikstof. In de Wet stikstofreductie en natuurverbetering (Wsn) staat dat er op minimaal 74 procent van de stikstofgevoelige natuur in Natura 2000-gebieden niet te veel stikstof mag neerslaan in 2035. Om dit wettelijke doel te halen is in 2022 met de provincies het Nationaal Programma Landelijk Gebied (NPLG) opgesteld. Het NPLG geeft onder andere aan hoeveel de uitstoot van stikstof per provincie moet dalen. Het RIVM berekende in 2021 voor het eerst hoeveel minder stikstof de landbouw moet uitstoten om het wettelijke doel te halen. Het deed dat op verzoek van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV(Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit)). Volgens deze berekening kon het doel worden gehaald als de landbouw 40 procent minder ammoniak uitstoot in 2035. Sindsdien zijn naar aanleiding van Europees onderzoek de normen voor stikstofdepositie (de KDW: kritische depositiewaarde) strenger geworden. Daarnaast zijn de wetenschappelijke inzichten over de uitstoot en neerslag van stikstof veranderd. Elk jaar worden namelijk de nieuwste gegevens over onder andere de uitstoot en metingen van stikstof gebruikt voor de berekeningen. Het RIVM heeft met al deze nieuwe inzichten berekend in hoeverre het wettelijke stikstofdoel wordt gehaald als de doelen van het NPLG worden bereikt. Berekend met de nieuwste inzichten wordt meer natuur met te veel stikstof belast dan in 2021 was berekend. In slechts 40 procent van de kwetsbare natuur wordt in 2035 de norm voor stikstof gehaald met de in het NPLG opgenomen gewenste daling in de provincies. Met deze daling zal het teveel aan stikstof dat op de natuur neerslaat wel veel lager (67 procent) zijn dan in 2021. Om het wettelijke doel van 74 procent alsnog te halen, is een forse aanvullende daling van de uitstoot nodig. Het RIVM heeft uitgerekend hoeveel minder stikstof hiervoor moet neerslaan. Gericht reduceren, The Dutch government wants to restore the quality of the natural environment in nitrogen-sensitive areas. The Nitrogen Reduction and Nature Improvement Act (WSN) states that deposition of excess nitrogen must be prevented in at least 74% of the nitrogen-sensitive natural environments in Natura 2000 areas by 2035. To achieve this statutory target, the National Programme for Rural Areas (NPLG) was created in 2022 in partnership with the provincial authorities. The NPLG mandates a reduction in the amount of nitrogen emissions per province. In 2021, RIVM calculated for the first time how much less nitrogen agriculture had to emit to achieve the statutory target. It did so at the request of the Ministry of Agriculture, Nature and Food Quality. According to this calculation, the target could be achieved if agriculture emitted 40% less ammonia by 2035. Since then, and based on new European research, the critical deposition values (CDV) have been made more stringent. Besides, the scientific understanding of nitrogen emissions and deposition has changed. Scientific understanding is based on the latest data on matters such as nitrogen emissions and measurements. For this reason, this understanding can change from year to year. With this new understanding, RIVM has calculated the extent to which the statutory nitrogen target will be reached if the goals of the NPLG are achieved. Based on the calculations using the new CDVs, more nature areas will be burdened with excess nitrogen than was predicted by the 2021 calculations. The nitrogen standard will be achieved in only 40% of the vulnerable natural environment by 2035 if the desired reductions are made by the provinces. However, the amount of excess nitrogen deposited in nature will be much lower (67%) than in 2021. To achieve the statutory target of 74%, emissions will have to be reduced even further. RIVM has calculated how large the reduction in nitrogen deposition needs to be to achieve this. Emission reductions which are

In een vijfjarig onderzoek in Conference-peer is nagegaan of de geografische variatie in stikstofgehalte van bladeren in de boomgaard als mogelijk gevolg van textuurvariatie in de bodem te meten is met non destructieve metingen. Via aangelegde stikstoftrappen in de boomgaard kon geen aantoonbaar verschil worden gecreëerd in stikstofgehalten in het blad. De geteste non destructieve methode met drones bleek geen geschikte methode, mede door de waargenomen storende werking van variatie van magnesium en ijzer op de gemeten waarden met de drones. Het inschatten van het stikstofgehalte in bladeren met behulp van een handscanner biedt wel perspectief om de geografische variatie in stikstofgehalte in kaart te brengen.

Randomized controlled trials (RCTs) are the gold standard to establish the benefit-risk ratio of novel drugs. However, the evaluation of mature results often takes many years. We hypothesized that the addition of Bayesian inference methods at interim analysis time points might accelerate and enforce the knowledge that such trials may generate. In order to test that hypothesis, we retrospectively applied a Bayesian approach to the HOVON 132 trial, in which 800 newly diagnosed AML patients aged 18 to 65 years were randomly assigned to a “7 + 3” induction with or without lenalidomide. Five years after the first patient was recruited, the trial was negative for its primary endpoint with no difference in event-free survival (EFS) between experimental and control groups (hazard ratio [HR] 0.99, p = 0.96) in the final conventional analysis. We retrospectively simulated interim analyses after the inclusion of 150, 300, 450, and 600 patients using a Bayesian methodology to detect early lack of efficacy signals. The HR for EFS comparing the lenalidomide arm with the control treatment arm was 1.21 (95% CI 0.81–1.69), 1.05 (95% CI 0.86–1.30), 1.00 (95% CI 0.84–1.19), and 1.02 (95% CI 0.87–1.19) at interim analysis 1, 2, 3 and 4, respectively. Complete remission rates were lower in the lenalidomide arm, and early deaths more frequent. A Bayesian approach identified that the probability of a clinically relevant benefit for EFS (HR < 0.76, as assumed in the statistical analysis plan) was very low at the first interim analysis (1.2%, 0.6%, 0.4%, and 0.1%, respectively). Similar observations were made for low probabilities of any benefit regarding CR. Therefore, Bayesian analysis significantly adds to conventional methods applied for interim analysis and may thereby accelerate the performance and completion of phase III trials.

Deze scriptie onderzoekt de evolutie van H.P. Berlages oorspronkelijke visie voor Plan Zuid en de vertaling ervan naar de daadwerkelijke stedelijke en architectonische vormgeving van Amsterdam-Zuid. Het onderzoek richt zich op de aanpassingen die zijn gemaakt in het ontwerp van Plan Zuid en de motieven achter deze aanpassingen. De historische context wordt grondig onderzocht, waarbij aandacht wordt besteed aan de belanghebbenden en hun invloed op de ontwikkeling van Plan Zuid. Externe factoren zoals economische depressie en oorlog hebben invloed gehad op bepaalde delen van Plan Zuid. Vervolgens wordt Berlages visie op Plan Zuid geanalyseerd en vergeleken met de daadwerkelijke uitvoering. Berlages visie evolueerde van een dynamische tuinstad naar een concept van monumentaliteit en harmonie. Deze visie is grotendeels instant gebleven. Specifieke aandacht wordt besteed aan de Rijnbuurt en de Prinses Irenebuurt, waar significante aanpassingen zijn doorgevoerd. De invloed van financiën en functionaliteit op de uiteindelijke vormgeving van Plan Zuid wordt geïllustreerd door de aanpassingen die zijn doorgevoerd in latere gebieden. Ook Berlages opvattingen over de architectuur van Plan Zuid worden onderzocht, waarbij de invloed van het historische kader wordt belicht. De scriptie concludeert dat stedelijke planning een voortdurende dialoog is tussen visies en praktische realiteit, zoals geïllustreerd door de evolutie van Plan Zuid., AR2A011, Architectural History Thesis, Architecture, Urbanism and Building Sciences