Search

The aim of the study is to look from a relational perspective at how patients with bipolar disorder (BD) cope with stress. This is done firstly in the context of dyadic coping and secondly in the context of individual coping strategies that result from patients’attachment styles. The way in which BD patients start relationships is important on many levels, including in the context of treatment effectiveness and relapse prevention. Dyadic coping can act as aprotective function against both external and relational stress, and it can become a buffer that protects against relapse, or atherapeutic factor reducing theseverity of symptoms and the frequency of their occurrence. Insecure attachment is considered one of the risk factors of the development of affective disorders. The insecure attachment style of BD patients makes them more often exposed to relapse when relational support is lost. Extending the coping concept of BD patients with the attachment aspect creates a new perspective for understanding their behavioral-emotional-cognitive stress responses. In addition, by approaching the problem from the dyadic level, the picture is supplemented with the impact of close relationships on the motivational processes of both partners in coping with the illness, building relationships, their mutual satisfaction and overall well-being.

Aripiprazol jest atypowym lekiem przeciwpsychotycznym tzw. trzeciej generacji, o odmiennym mechanizmie działania od większości dostępnych leków przeciwpsychotycznych. Jego profil działania receptorowego przyczynia się do względnie dobrej tolerancji oraz niskiego ryzyka powikłań metabolicznych. Opisano wysokie bezpieczeństwo stosowania aripiprazolu w wielu grupach chorych – u osób starszych, u pacjentów z cukrzycą, chorobami nerek, wątroby, serca, ponadto coraz więcej badań wskazuje, iż lek stosowany w populacji kobiet w ciąży nie wiązał się z istotnym klinicznie wzrostem ryzyka powstawania dużych wad wrodzonych u płodów. Obecnie aripiprazol jest stosowany głównie w leczeniu schizofrenii, choroby afektywnej dwubiegunowej oraz lekoopornej depresji nawracającej i zajmuje znaczącą pozycję w rekomendacjach dotyczących schematów leczenia tych schorzeń. U osób z chorobami psychicznymi często współwystępują choroby somatyczne (w tym zespół metaboliczny oraz cukrzyca) i uwzględnienie aripiprazolu w terapii może wiązać się z dodatkową poprawą parametrów metabolicznych. Z danych literaturowych wynika, że politerapia z użyciem aripiprazolu (szczególnie w połączeniu z takimi lekami atypowymi, jak olanzapina, klozapina czy risperidon) może nieść wymierne korzyści dla pacjentów ze schizofrenią. Jego przydatność kliniczna jest znacząca w kontekście napotykanych trudności w terapii schizofrenii i choroby dwubiegunowej – braku współpracy pacjentów w zakresie zażywania leków oraz współwystępowania licznych schorzeń somatycznych w obu tych chorobach.