Search

The use of chemotherapeutics as a possible treatment strategy in avian oncology is steadily increasing over the last years. Despite this, literature reports regarding dosing strategies and pharmacokinetic behaviour of chemotherapeutics in avian species are lacking. The aim of the present study was to investigate the pharmacokinetics of carboplatin in a representative species of the order of Galliformes, Anseriformes, Columbiformes and Psittaciformes. Eight chickens, ducks and pigeons and twenty-eight parakeets were administered carboplatin intravenously (5 mg/kg body weight). A specific and sensitive liquid chromatography-tandem mass spectrometry method was developed and validated for quantification of the free carboplatin in plasma of the four birds species (limit of quantification: 20 ng/mL for chicken and duck, 50 ng/mL for pigeon and 100 ng/mL for parakeets). Non-compartmental pharmacokinetic analysis and allometric scaling demonstrated a significant correlation (R² = 0.9769) between body weight (BW) and elimination half-life (T1/2el). T1/2el ranged from 0.41 h in parakeets (BW: 61 ± 8 g) to 1.16 h chickens (BW: 1909 ± 619 g). T1/2el is a good parameter for dose optimization of carboplatin in other avian species, since also the previously reported T1/2el in cockatoos (average BW: 769 ± 68 g) of 1.00 h corresponds to the results obtained in the present study.

De farmacokinetische processen van geneesmiddelen, i.e. absorptie, distributie, metabolisatie en excretie, kunnen sterk verschillen tussen vogels en zoogdieren. Zo worden aminoglycosiden bij vogels trager geklaard en hebben een lager distributievolume dan bij zoogdieren. Deze farmacokinetische verschillen zijn hoofdzakelijk het gevolg van anatomische, biochemische en fysiologische verschillen tussen vogels en zoogdieren. Deze diersoortverschillen en verschillen in geobserveerde en voorspelde farmacokinetische parameters van geneesmiddelen bij vogels geëxtrapoleerd vanuit zoogdieren, zoals de klaring voor enrofloxacine, salicylzuur, meloxicam en flunixine, wijzen erop dat farmacokinetische gegevens van een geneesmiddel bij zoogdieren nauwelijks geëxtrapoleerd kunnen worden naar vogels. Ook tussen vogelsoorten onderling kunnen er verschillen aanwezig zijn. Indien mogelijk dient de dosisselectie van een geneesmiddel voor vogels bijgevolg te gebeuren op basis van de farmacokinetische gegevens van de desbetreffende vogelsoort. Indien dergelijke gegevens niet beschikbaar zijn, kan er gebruik gemaakt worden van allometrische schaling, waarbij de dosisselectie gebeurt op basis van de farmacokinetische gegevens van een andere vogelsoort gecorreleerd aan het lichaamsgewicht van deze vogelsoorten. Schaling op basis van zoogdiergegevens wordt slechts aangeraden indien de farmacokinetische gegevens van andere vogelsoorten niet beschikbaar zijn en het betreffende geneesmiddel een lage toxiciteit heeft.

Feather damaging behavior is a common problem in captive parrots (Psittaciformes). Besides medical indications, socio-environmental and neurobiologic causes may underlie the behavior, in which case it is often referred to as psychogenic feather picking. The treatment of this behavior problem is primarily based on environmental changes, e.g. enrichment activities, and behavior modification therapy. When these measures provide insufficient or lack of effect, pharmacologic intervention using psychoactive drugs may be considered. However, the correct use of these drugs requires in depth knowledge of the mechanism of action, pharmacokinetic characteristics and toxicity of the selected drug. Since specific information on the use of psychoactive drugs in birds is often lacking, the (off-label) use of these drugs will in most instances be based on empirical findings and dose extrapolation from mammals. This in turn may carry risks, as the metabolism and sensitivity towards the drug can greatly differ between birds and mammals, thereby resulting in therapy failure and/or serious side effects. Consequently, consideration of these limitations and careful monitoring of the patient are needed to use psychoactive drugs responsibly in pet birds.

Inflammatie is een beschermende respons op infectie en/of weefselschade die gepaard gaat met de migratie van immuuncellen en mediatoren van de circulatie naar het betreffende weefsel. Deze respons dient om de initiële noxe (onder andere lipopolysaccharide of LPS) te verwijderen en genezing en herstel van het beschadigde weefsel te bekomen. LPS is een onderdeel van de buitenste celmembraan van gramnegatieve bacteriën dat pro-inflammatoire eigenschappen heeft en na toediening bij vogels een ontstekingsreactie teweegbrengt. Deze ontstekingsreactie gaat gepaard met onder andere veranderingen in lichaamstemperatuur, de productie van pro-inflammatoire cytokinen en vorming van acutefase-eiwitten, leukocytose en ziektegedrag. In welke mate elk van deze symptomen aanwezig is bij vogels hangt af van de vogelsoort. Bovendien zijn er verschillen met zoogdieren. De karakteristieken en pathofysiologische gevolgen van een ontstekingsreactie worden vaak bestudeerd in LPS-inflammatiemodellen. Deze inflammatiemodellen kunnen vervolgens toegepast worden in farmacodynamiekstudies om het klinisch effect van anti-inflammatoire geneesmiddelen, zoals niet-steroïdale ontstekingsremmers (NSAIDs) te beoordelen. In dit artikel wordt een overzicht gegeven van de LPS-geïnduceerde inflammatoire respons bij vogels.