Search

Amaç: Çocuklarda özofagus patolojilerinin sıklığı, bu hastalıkların yaş, cinsiyet ve semptomlarla ilişkisini içeren veriler sınırlıdır. Çalışmanın amacı, çocuklardaki özofagus patolojilerinin sıklığının, etiyolojisinin, endoskopik ve histopatolojik özelliklerinin incelenmesidir.Gereç ve Yöntemler: Birimimizde Mayıs 2009 - Haziran 2015 tarihleri arasında özofagogastroduodenoskopi yapılmış 1-17 yaş aralığında hastalar retrospektif olarak incelendi (n=3081). Hastaların dosya bilgilerinden yaşı, cinsiyeti, şikayetleri ve endoskopik bulguları kaydedildi. İstatiksel değerlendirmede iki grup karşılaştırmalarında normal dağılım gösteren değişkenler için Bağımsız İki Örnek t testi, normal dağılım göstermeyen değişkenler için Mann-Whitney U testi, kategorik değişkenlerin karşılaştırılmasında Ki-kare testi kullanıldı.Bulgular: Toplam 335 hastanın (%10.8) özofagusunda patoloji mevcuttu (205 hastada endoskopik, 12 hastada histopatolojik, 118 hastada hem endoskopik hem de histopatolojik). On yaşının üzerindeki hastalarda özofagus patolojisinin daha sık görüldüğü tespit edildi (p, Objective: Data concerning the prevalence of esophageal pathologies in children, and their relations with age and sex and symptoms, are limited. The purpose of this study was to investigate the prevalence, etiology and endoscopic and histopathological characteristics of esophageal pathologies in children.Material and Methods: Patients aged 1-17 and undergoing esophagogastroduodenoscopy in our unit between May 2009 and June 2015 were investigated retrospectively (n=3081). Patients’ ages, sex, symptoms and endoscopic findings were recorded from their medical files. At statistical analysis, the Independent Two Sample t test was used for normally distributed variables in two-group comparisons and the Mann-Whitney U test for non-normally distributed variables. The chi square test was used to compare categoric variables.results: Pathology was present in the esophagus of 335 patients (10.8%) (endoscopic in 205, histopathological in 12 and both endoscopic and histopathological in 118). Esophageal pathology was more common in patients aged over 10 (p

Amaç: Bu çalışma ile amacımız spontan mezenterik fibromatozis vakalarında kliniğimizin cerrahi yaklaşımını, tümörlerin özellikleri, klinik prezentasyonlarını ve uzun dönem takip sonuçlarını literatür eşliğinde ortaya koymaktır. Gereç ve Yöntem: Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalında Ocak 2005 ve Aralık 2014 tarihleri arasında sporadik mezenterik fibromatozis nedeni ile opere edilen 8 hastanın verileri geriye dönük olarak incelenmiştir. Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 46.719.9 idi. Hastalardan 4 (%50)'ü ileus tanısı ile acil şartlarda ameliyat edilmiş, müphem karın ağrısı şikayeti olan 2 (%25) mezenterik kitle saptanmış, 1 (%12.5) hasta üroloji tarafından yapılan benign sebepli bir cerrahi esnasında ince barsak mezosunda kitle saptanması üzerine opere edilmiş ve 1 (%12.5) hastada distal pankreas kaynaklı olabilecek kitle nedeni ile yapılan ameliyat sonrası piyesin patolojisi mezenterik fibromatozis olarak raporlanmıştır. Ortalama 33.534.5 aylık takip sonrasında sadece 1 (%12.5) hastada nüks ve reoperasyon ihtiyacı olmuştur. Sonuç: Patolojik olarak benign bir tümör özelliği gösterse de klinik olarak agresif seyreden ve nüks oranı yüksek olan bu tümörün tedavisinde temel prensip geniş cerrahi rezeksiyondur., Objective: Our aim with this study is to present the surgical approach of our clinic, the characteristics of the tumor, clinical presentation and long-term follow-up results with the literature in the cases of spontaneous mesenteric fibromatosis. Material and Methods: The data collected from 8 cases of patients, who had underwent surgery because of sporadic mesenteric fibromatosis at Necmettin Erbakan University Medical School's Department of General Surgery between January 2005 and December 2014, were retrospectively evaluated. Results: The mean age of the patients was 46.7±19.9. Four (50%) of the patients were taken into emergency surgery having been diagnosed with ileus, 2 (25%) patients were ascertained to have mesenteric mass upon complaints of obscure abdominal pain, 1 (12.5%) patient underwent surgery on the detection of a mass in the meso of the small intestines during a surgical procedure performed by urologists because of a benign cause and in 1 (12.5%) patient's case, the pathology results of the piece, which was removed after a surgical procedure performed because of a mass that might have been originated from the distal pancreas, was reported to be mesenteric fibromatosis. Only 1 (12.5%) patient had recurrence and necessitated re-operation following an average of 33.5±34.5 months of follow-up. Conclusion: The fundamental principle in the treatment of this clinically aggressive tumor with a high recurrence rate, although it has the pathological characteristics of a benign tumor, is wide surgical resection.

Superior mesenteric artery syndrome is a rare and life-threatening clinical condition caused by the compression of the third portion of the duodenum between the aorta and the superior mesenteric artery\'s proximal part. This compression may lead to chronic intermittent, acute total or partial obstruction. Sudden weight-loss and the related decrease in the fat tissue are considered to be the etio­logical reason of acute stenosis. Weight-loss accompa­nied by nausea, vomiting, anorexia, epigastric pain, and bloating are the leading complaints. Barium radiographs, computerized tomography, conventional angiography, tomographic and magnetic resonance angiography are used in the diagnosis. There are medical and surgical ap­proaches to treatment. We hereby present the case of a patient with superior mesenteric artery syndrome with delayed diagnosis., Superior mezenterik arter sendromu duodenum üçüncü kısmının aorta ve süperior mezenterik arter proksimal kıs­mı arasında basıya uğraması sonucu ortaya çıkan, nadir görülen ve yaşamı tehdit eden bir klinik tablodur. Bu bası kronik aralıklı, akut total ya da parsiyel obstrüksiyona yol açabilir. Ani gelişen kilo kaybı ve buna bağlı yağ doku­da azalma akut daralmanın etyolojik sebebi olarak kabul edilmektedir. Kilo kaybı ile birlikte giden bulantı, kusma, anoreksi, epigastrik ağrı ve şişkinlik başlıca yakınmalar­dır. Tanıda baryumlu grafiler, bilgisayarlı tomografi, kon­vansiyonel anjiografi, tomografik ve manyetik rezonans anjiografi kullanılmaktadır. Tedavide medikal ve cerrahi yaklaşımlar mevcuttur. Bu yazıda tanısı geciken superior mezenter arter sendromlu bir olguyu sunmayı amaçladık

Hidatik kist bazı bölgelerde yaygın görülen bir paraziter hastalıktır. Vücutta birçok organda yerleşim gösterebilir. Ancak pankreas nadir tutulan bir organdır. Ameliyat öncesi tanısı konulamayan 48 yaşındaki bir hasta ameliyat edildikten sonra pankreas unsinat proseste yerleşmiş hidatik kist saptandı. Postoperatif albendazol verildi. Kontrol ultrasonografide herhangi bir problemle karşılaşılmadı. Nadir görülen bu olgu pankreasın kistik maligniteleri ve psödokistleriyle karıştırılabilir. (Turkiye Parazitol Derg 2011; 35: 214-6), Hydatid cyst is a parasitic disease that is commonly seen in certain areas. It may localize in many organs in the body. Pancreas is a rarely involved organ. A 48 years old patient who could not be diagnosed before surgery was then diagnosed with hydatid cyst localized in the uncinate process of the pancreas post-operatively. Albendazole treatment was begun after the operation. No problem was observed in the follow-up ultrasonography. This rare case may be mistaken for cystic malignancies and pseudocysts of pancreas. (Turkiye Parazitol Derg 2011; 35: 214-6)

Amaç: Non-hodgkin lenfoma (NHL)’lar lenfositlerden kaynaklanan tümörlerin farklı bir grubudur. Kolonun Nonhodgkin lenfomaları nadirdir. Gastrointestinal sistem ekstranodal non-hodgkin lenfomaların yaygın yerleşim bölgesidir. Akut batın oluşturmuş kolonun NHL’sini sunmayı amaçladık. Olgu sunumu: Seksen iki yaşında erkek hasta yaklaşık 1 aydır sağ alt kadranda karın ağrısı şikayeti nedeniyle kliniğimize başvurdu. Hastanın yapılan fizik muayenesinde akut batın bulguları olması üzerine acil operasyona alındı. Sağ hemikolektomi uygulandı. Sonuç: Nadir görülen intestinal NHL’nin prognozu histolojik tipe, evreye ve total eksizyona bağlıdır. Bu tümörlerde ilk tedavi protokolü cerrahi olmakta ve sonrasında kemoterapi veya radyoterapi kombinasyonu eklenmektedir, Objective: Non-Hodgkin’s lymphomas (NHL) are a diverse group of cancer which arises from lymphocytes. NHL of colon is rare. The gastrointestinal tract is the predominant site of extranodal NHL. We aimed to present a case of NHL of colon with acute abdominal appearance. Case report: Eighty-two years-old male patient admitted to our service for right lower quadrant of stomach ache lasted approximately for 1 month. The patient had operated for acute abdomen signs in physical examination urgently. It was applied right hemicholectomy procedure. Conclusion: Prognosis depends on type of histology, stage and total excision. In these tumors surgery is the first choice of therapy protocol and then combination of chemotherapy and radiotherapy is added.

Karaciğer kist hidatiği dünya çapında görülen bir hastalıktır. Kist ciddi boyutlara ulaştığı zaman dispepsi, karın ağrısı gibi spesifik olmayan bası semptomlarına yol açabilir. Sık görülen komplikasyonlar rüptür ve sekonder enfeksiyondur. Bununla birlikte hidatik kistin gastrointestinal sisteme fistülizasyonu oldukça nadir görülen bir komplikasyondur. Altı yıl önce hidatik kist nedeni ile kistektomi yapılan 56 yaşında erkek hasta dispeptik yakınmaları olması üzerine kliniğimize başvurdu. Batın ultrasonografisinde nüks kiste rastlanan hastaya ileri tetkik olarak BT, MRCP görüntüleme ve üst gastrointestinal sistem endoskopisi yapıldı. Nüks hidatik kist ve kistoduodenal fistül tespit edildi. Cerrahi müdahale planlandı ve perikistektomi ile beraber fistül traktı eksize edildi. Ameliyat sonrası dönemde herhangi bir komplikasyon gelişmeyen hastaya antihelmitik tedavi uygulandı. Primer ve nüks hidatik kist olgularında kistoduodenal fistül gibi çok nadir komplikasyonlar görülebileceği akılda tutulmalıdır., A Rare Recurrent Hydatid Cyst Complication: Cystoduodenal Fistula Hepatic hydatid cyst is a disease seen worldwide. The cyst may cause non-specific pressure symptoms like dyspepsia and abdominal pain when it grows into significant sizes. Rupture and secondary infections are the frequently seen complications. Nonetheless, the fistulization of the hydatid cyst into the gastrointestinal system is a very rare complication. A 56-year-old male patient had had cystectomy because of hydatid cyst 6 years ago. He presented to our clinic with dyspeptic complaints. The patients abdominal ultrasonography showed recurrent mass and CT and MRCP imaging and upper gastrointestinal system endoscopy procedures were performed for the patient as advanced diagnostic techniques. The patient was seen to have recurrent hydatid cyst and cystoduodenal fistula. The case was followed-up for two years and did not have any other recurrences. It should be noted that very rare complications like cystoduodenal fistula may be seen in primary and recurrent hydatid cyst cases.

Amaç: Gastrointestinal stromal tümörlerin lokal etkileriyle immünsupresyonda rol oynadığı düşünülmektedir. İnflamasyonla ilişkili bazı kanserlerde tedavi öncesi nötrofil lenfosit oranındaki artış kötü prognozun göstergesi olarak kabul edilmektedir. Çalışmamızın amacı gastrointestinal stromal tümör hastalarında kan nötrofil lenfosit oranı ile hastalığın prognozunu değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Kliniğimizde primer gastrointestinal stromal tümör nedeniyle cerrahi uygulanan 78 hastanın verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların operasyon öncesi periferik kandan bakılan nötrofil lenfosit oranları belirlendi. Nötrofil lenfosit oranı ile tümör riski ve prognoz arasındaki ilişki karşılaştırıldı. Verilerin değerlendirilmesinde Pearson korelasyon analizi ve ANOVA Welch testi kullanıldı. Bulgular: Preoperatif nötrofil lenfosit oranındaki artış patolojik olarak yüksek riskli gastrointestinal stromal tümör gruplarında anlamlıydı (p0,05). Preoperatif nötrofil lenfosit oranı yüksek olan hastaların sağkalımları düşüktü (r- 0,32, p0,009). Ayrıca nötrofil lenfosit oranı artışı ile tümör mitotik aktivitesi artışı benzerdi (r-0,364, p0,025). Sonuç: Gastrointestinal stromal tümörlerde preoperatif nötrofil lenfosit oranı yüksek riskli tümörlerin belirlenmesinde ve kötü prognozun göstergesi olarak kullanılabilecek bir parametredir., Objective: Gastrointestinal stromal tumors are believed to play a role in immunosuppression with their local effect. In some cancers with associated inflammation, an increased pretreatment neutrophil lymphocyte ratio is considered as an indicator of poor prognosis. The aim of our study was to assess the relationship of increased blood neutrophil lymphocyte ratio with disease prognosis in patients with gastrointestinal stromal tumors. Material and Methods: The data of 78 patients who underwent surgery with the diagnosis of primary gastrointestinal stromal tumor in our clinic were evaluated retrospectively. The preoperative neutrophil lymphocyte ratio in the peripheral blood was determined. The neutrophil lymphocyte ratio and its relationship with tumor risk and prognosis were compared. The data were evaluated by Pearson's correlation analysis and the Welch ANOVA test. Results: The preoperative neutrophil lymphocyte ratio was significantly increased in the high-risk groups (p>0.05). An increased preoperative neutrophil lymphocyte ratio was associated with shorter survival (r-0.32, p0.009). In addition, an increase in the neutrophil lymphocyte ratio was associated with an increase in the mitotic activity of the tumor (r-0.364, p0.025). Conclusion: The preoperative neutrophil lymphocyte ratio in gastrointestinal stromal tumors can be used as an indicator of high-risk tumors and poor prognosis.

Amaç: Restoratif proktokolektomi günümüzde ülseratif kolit ve FAP hastalığında kullanılan sfinkter koruyucu seçkin bir tedavidir. Kliniğimizde yapılan ileal poşlu girişimleri ve sonuçlarını literatür eşliğinde irdelemeyi amaçladık.Gereç ve Yöntemler: Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi'nde 2006-2013 yılları arasında yapılan 35 restoratif proktokolektomi ve J poş ileoanal anastomoz ameliyatlarının sonuçları retrospektif olarak hastaların dosyalarından incelendi. Hastalar yaş, cinsiyet, hastanede kalış süresi, tanı, takip süresi ve poş komplikasyonlarına göre değerlendirildi. Tüm hastalara telefonla ulaşıldı ve kontrol için poliklinik randevusu verildi.Bulgular: Hastaların 19'u erkek (%54) ve 16'sı kadın (%46) idi. Ortalama yaş 45 idi. Ortalama hastanede kalış süresi 11 gündü. Hastaların 22'si (%63) FAP, 12'si (%34) senkron rektum kanseri ile birlikte kolon tümörü veya polibi ve 1'i (%3) ülseratif kolit nedeniyle ameliyat edildi. Tüm hastalara J poş ve koruyucu ileostomi uygulandı. İleostomi kapatıldıktan sonra iki olguda J poş fistülü tespit edildi. Hastalar 6 ay ile 7 yıl arasında takip edildi. Olgulara telefonla ulaşılıp aktif şikâyetleri, defekasyon sayısı üriner ve cinsel disfonksiyonları soruldu. Ortalama günde 5 dışkılama olduğu, 4 (%11) olguda 1 defa olan gece dışkılaması tespit edildi. Yapılan endoskopik kontrol incelemesinde poşit tespit edilmedi.Sonuç: Restoratif proktokolektomi ve J poş ileoanal anastomoz ameliyatı ileri yaş dâhil düşük morbidite ve mortalite oranları ile uygulanabilir bir cerrahi prosedürdür., Objective: Retrospective proctocolectomy is a distinguished, sphincter saving treatment used for the treatment of ulcerative colitis and FAP disease. We aimed to evaluate ileal pouch interventions performed at our clinic and their results in the light of literature.Material and Methods: Medical records of 35 restorative proctocolectomy and J pouch ileo-anal anastomosis surgeries performed at Necmettin Erbakan University, Meram School of Medicine between the years 2006-2013 were retrospectively examined. The patients were assessed according to their age, gender, length of hospital stay, diagnosis, follow-up duration and pouch-related complications. All patients were contacted by phone and they were scheduled for controls at the outpatient clinic.Results: Nineteen patients were male (54%) and 16 were female (46%). Their mean age was 45 years . The mean length of hospital stay was 11 days. Twenty two (63%) patients were operated on due to FAP, 12 (34%) due to synchronous rectum cancer and colon tumor or polyp, and one (3%) due to ulcerative colitis. All patients received J pouch and protective ileostomy. After the closure of ileostomy, two cases were identified to have J pouch fistulas. The patients were followed up for 6 months to 7 years. They were contacted by phone and they were questioned about their active complaints, number of defecations, urinary and sexual dysfunctions. It was identified that they had 5 defecations per day on average and that 4 (11%) cases had one nocturnal defecation. No pouchitis were identified in the follow-up endoscopic examinations.Conclusion: Restorative proctocolectomy and ileo-anal anastomosis technique is a surgical procedure that can be performed with low rates of morbidity and mortality, including the elderly.

Amaç: Nöroektodermal orijinli nadir bir tümör olan Feokromasitomalı olgulardaki klinik deneyimlerimizi gözden geçirmektir. Yöntem: 2005 ve 2012 yılları arasında kliniğimizde feokromasitoma tanısı konmuş 14 hastanın klinik, laboratuar, radyolojik ve cerrahi verileri geriye dönük olarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Kliniğimizde feokromasitoma tanısı ile tedavi gören 14 hastanın 8'i erkek, 6'sı kadın olup yaşları 18 ve 60 arasında değişmekte idi. Hastaların 10 (%71)'unda hipertansiyon mevcuttu. En sık semptom karın ağrısı (%57) idi. Yerleşim yerleri açısından sekizi (%57) solda, beşi (%35) sağ ve birinde (%7) tümör bilateral adrenal yerleşimliydi. Tanıda kullanılan görüntüleme yöntemi ultrasonografisi ve bilgisayarlı tomografiydi. Hastalarımızın hiç birisinde ailesel feokromasitoma sendromu ile ilişkili değildi. Bütün hipertansif hastalara preoperatif fenoksibenzamin ve propranolol verildi. Cerrahi işlem dokuz olguda laparoskopik, beşinde ise laparotomi ile gerçekleştirildi. Hipertansif hastaların % 80'inde cerrahi sonrasında remisyon gözlendi. İki hastada malign feokromasitoma tespit edildi. Tüm hastaların takibi 24 saatlik idrarda VMA düzeyi ve batın BT ile düzenli olarak yapıldı. Takiplerde olguların birinde karaciğer metastazı tespit edildi. Sonuç: Bu çalışma ile feokromasitomanın nonspesifik ve değişken bir kliniğinin olduğu gösterilmek istendi. Sıklıkla tümör rastlantısal olarak bulunmaktadır. Feokromasitoma nadir bir tümör olmasına rağmen, doğru bir değerlendirme, iyi bir preoperatif hazırlık ve tam cerrahi eksizyon ile tedavi edilebilir., Objective: The aim of our study is to review our clinical experiences with pheochromocytoma case s which are rare tumors with neuroectodermal origins. Method: The clinical, lab, radiological, and surgical data of a total of 14 patients diagnosed with pheochromocytoma between 2005 and 2012 at our clinic were evaluated retrospectively. Results: Eight out of 14 patients who received treatment at our clinic having been diagnosed with pheochromocytoma were male, while 6 were female and their ages ranged between 18 and 60. 10 (71%) of the patients had hypertension. The most frequent symptom was abdominal pai n (57%). Eight tumors were located on the left (57%) and five were located on the right (35%), while one tumor (7%) had bilateral adrenal location. The imaging techniques used in diagnosis were ultrasonography and computerized tomography. None of our patie nts had a history of familial pheochromocytoma. All the hypertensive patients were administered pre-op phenoxybenzamine and propranolol. The surgical procedures were performed by laparoscopy in nine cases, and by laparotomy in five. Post-op remission was o bserved in 80% of the hypertensive patients. Malign pheochromocytoma was detected in two patients. The follow-up of all the patients was conducted through testing the VMA level in 24-hour urine and through abdominal CT regularly. The follow-ups revealed that one case had liver metastasis. Conclusion: This study aims at demonstrating that pheochromocytoma has a non-specific and unstable clinic. The tumor is frequently found randomly. Although pheochromocytoma is a rare tumor, it can be treated through a right evaluation, good pre-op preparation, and complete surgical excision.

Amaç: Bu çalışmada kliniğimizde meme kanseri nedeni ile meme koruyucu cerrahi uygulanmış olan hastaların uzun dönem sonuçları sunulmuştur. Yöntemler: Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Genel Cerrahi anabilim dalında Ocak 2005 ve Aralık 2013 tarihleri arasında meme kanseri nedeni ile meme koruyucu cerrahi uygulanan 99 hastanın verileri geriye dönük olarak incelenmiştir. Çalışmamıza ait analizler SPSS 21,0 paket programı kullanılarak yapıldı. Bulgular: Toplam hasta sayısı 99 ve yaş ortalaması 51.11 9,62 (31-74) idi. En sık görülen patoloji infiltratif duktal karsinom idi (62 (%62,6) hastada). Vakaların %88,7 (87 olgu)'sine operasyon sonrası adjuvan radyoterapi uygulandı. Ortalama 38,86 23,43 (5-92) aylık takipler sonrasında sadece 1 hasta yaşamını yitirmiştir. 1 hasta operasyondan 70 ay sonra gelişe lokal nüks ve 3 hasta cerrahi sınırda tümör tespit edilmesi nedeni ile yeniden opere edildi. Sonuç: Meme kanserinin cerrahi tedavisindeki temel yaklaşım kabul edilebilir onkolojik sonuçlar sağladıktan sonra hastanın yaşam kalitesini en az etkileyecek yöntemi seçmektir. Bu noktada meme koruyucu cerrahinin doğru seçilmiş hastalarda radikal cerrahi yöntemler yerine tercih edilmesi uygun bir yaklaşımdır., Objective: This study presents the long-term results of patients who had breast conserving surgery at our clinic because of breast cancer. Methods: The data of 99 patients, who had breast conserving surgery because of breast cancer between January 2005 and December 2013 at Necmettin Erbakan University, Meram Medical Schools Department of General Surgery, were retrospectively evaluated. The analyses of the study were conducted by the SPSS 21.0 program. Results: The total number of patients was 99 and the mean age was 51.11 ± 9.62 (31-74). The most frequently seen pathology was infiltrative ductal carcinoma and it was detected in 62 (62.6%) patients. 88.7% (87 cases) of the cases received adjuvant radiotherapy in the post-op period. Following the mean follow-up period of 38.86 ± 23.43 (5-92) months, only one patient passed away. Further, 1 patient underwent surgery again after having local recurrence 70 months later and 3 patients also underwent surgery again upon detecting that they had tumors on the surgical border. Conclusion: After obtaining acceptable oncological results, the fundamental approach in the surgical treatment of breast cancers is to select the method that will have the least negative effect on the patients quality of life. At this point, selecting breast conserving surgery over radical surgical methods is an appropriate approach for suitable patients chosen carefully.

Akut gastrik dilatasyon ilk olarak 1833 yılında Duplay tarafından tarif edilmiştir. Biz akut mide dilatasyonuna bağlı mide nekrozu ve perforasyonu saptanan 55 yaşındaki bir erkek hastayı literatür eşliğinde sunmak istedik. Mide nekrozu ve perforasyonu oldukça nadir görülür, çünkü mide zengin bir kan dolaşımına sahiptir. Klinik olarak olguların %90'ından fazlasında kusma şikayeti mevcuttur. Tanıyı ve etyolojiyi ortaya koymada bilgisayarlı tomografi önemlidir. Peritonit bulguları olmayan ve endoskopide nekroz gelişmemiş hastalarda medikal tedavi yararlı olabilir. Cerrahi tedavide geç kalınan olgularda mortalite oranı yüksektir, Acute gastric dilatation was first defined by Duplay in 1833. We herein present the case of a 55-year-old male patient diagnosed with gastric necrosis and perforation caused by acute gastric dilatation. Since the stomach has a rich blood circulation, necrosis and perforation are rarely seen. Clinically, more than 90% of cases have complaints of vomiting. The most useful method in revealing the diagnosis and aetiology is computerized tomography. Medical treatment is appropriate for cases where no necrosis and peritonitis findings are detected through endoscopy. Delays in surgical treatment increase the risk of mortality.

Adrenal bezin kistik lezyonları nadir görülür ve bunların ancak %6'sını hidatik kistler oluşturur. Adrenal bezi tutmuş dev hidatik kist olgusunu literatür eşliğinde sunmayı amaçladık. 30 yaşında kadın hasta, 3 aydır karın şişliği ve ağrısı mevcuttu. Fizik muayenede batın sağ yarısın da belirgin bir asimetri ve düzgün yüzeyli kitle lezyonu palpe edilmekte idi. Yapılan tetkiklerde sağ sürrenal hidatik kist tanısı kondu. Laparoskopik parsiyel kistektomi işlemi uygulandı ve hasta ameliyat sonrası 3. günde 20 mg/kg albendazol tedavisi ile sorunsuz şekilde taburcu edildi. Adrenal kaynaklı kistlerin ayırıcı tanısında, özellikle endemik olduğu bölgelerde hidatik kist de mutlaka akılda tutulmalıdır., Cystic lesions of the adrenal gland are rarely seen and only 6% of these account for hydatid cysts. We aim at presenting a case of giant hydatid cyst involving the adrenal gland alongside with literature. 30-year-old female patient was presented with abdominal distensi- on and pain present for 3 months. The patient's physical examination revealed a distinctive asymmetry and a palpable mass lesion with a smooth surface on the right side of the abdomen. The patient was diagnosed with right surrenal hydatid cyst through the imaging techniques. Laparoscopic partial cystectomy was performed and the patient was discharged without any problems on post-op 3rd day with 20 mg/kg albendazole treatment. Hydatid cyst should be kept in mind of the differential diagnosis of adrenal cyst, especially in areas where it is endemic

Hidatik kist en sık karaciğer ve akciğerde yerleşerek hastalık oluşturur. Retroperitoneal yerleşimli hidatik kist çok nadir olarak görülür. Kırk beş yaşında kadın hasta sırt ağrısı, kilo kaybı ve yorgunluk şikayetleri ile hastanemize müracaat etti. Bilgisayarlı tomografide (BT) sol böbrek posteriorunda, paravertebral alanda retroperitoneal yerleşimli komşuluğundaki kostayı destrükte eden yaklaşık 8x7x6 cm boyutlarında septalı kistik lezyon izlendi. Laparotomide retroperitoneal yerleşimli kistin duvarı kısmen eksize edilerek kalan kavite drene edildi, dren ameliyat sonrası 5. gün çıkartıldı. Histopatolojik tanısı hidatik kist olarak rapor edildi. Postoperatif albendazol verilen hastanın kontrollerinde herhangi bir problemle karşılaşılmadı. Hidatik kist ülkemizde endemik bir hastalık olup atipik yerleşimleri de olduğu bilinmelidir., Hydatid cysts cause diseases most frequently by localizing in the liver and the lungs. Hydatid cysts with retroperitoneal localization are very rare. A 45-year-old female patient presented to our hospital with complaints of back pain, weight loss, and fatigue. The computerized tomography (CT) revealed that the patient had a septated cystic lesion of about 8x7x6 cm localized in the posterior of the left kidney, in the paravertebral site causing destruction of the neighboring costa. During laparotomy, the wall of the cyst with retroperitoneal localization was partially excised and the remaining cavity was drained. The drain was removed on post-op day 5. The histopathological diagnosis was reported to be a hydatid cyst. No problems were seen during the follow-ups of the patient who was administered post-op albendazole. Hydatid cysts are an endemic disease in our country and it should be kept in mind that they also have atypical localizations.

TÜRK CEZA HUKUKUNDA DAVA ZAMANAŞIMI

Amaç: Gastrointestinal sistemde Malign Melanom beklenmedik bir durumdur fakat nadir değildir. Primer Malign melanom anorektol bölgede nadir görülür. Uzun dönem yaşam beklentisi nadirdir. Çoğu hasta tedavi edilemeyen sistemik hastalık nedeniyle kaybedilmektedir. Bu çalışmada Malign Melanomla ilgili klinik deneyimlerimizi aktararak, tanı ve tedavisi ile ilgili güncel literatür bilgilerini paylaşmayı amaçladık. Materyal ve metot: 2006-2011 tarihleri arasında cerrahi girişimde bulunulan ve patolojik tanısı Malign Melanom olan 10 olgu retrospektif olarak incelendi. Hastalar yaş, cinsiyet, klin görünüm, metastaz varlığı, immünhistokimyasal özelliği, takip süreleri ve uygulanan cerrahi girişimin açısından değerlendirildi. Bulgular: Hastaların 4'ü kadın, 6'si erkek olup yaş ortalaması 67,7 (50-83)' idi. Beş hastada cerrahi tedavi ile kür sağlandı. Dört hasta inoperable olarak tespit edildi. Tüm vakalarda S-100 pozitifti. Hastalar ortalama 15 (5-24) ay takip edildi. Sonuçlar: Primer anorektal malign melanom, anorektal tümörlerin ayırıcı tanısında nadir bir nedendir. Tercih edilen tedavi seçeneği cerrahidir. Palyatif amaçlı kemoterapi ve immünoterapi kullanılır. Tedavi yöntemlerindeki gelişmelere rağmen, bu tümörün prognozu halen kötüdür., Background: Malignant melanoma in the gastrointestinal tract is uncommon but not rare. Primary malignant melanoma is a rare entity in the anorectum. Longterm survival is rare, as most patients die of disseminated systemic disease regardless of treatment. In this study we are aiming to share the most up to date knowledge about diagnosis and treatment of these tumors by transferring our clinical experience about malignant melanoma. Methods: The 10 patients who was operated and pathologic examination were reported as malignant melanoma between 20062011 years have been viewed retrospectively. Patients' age, sex, clinical, presence of metastasis, survival and immunohistopathologic features and treatment methods were evaluated. Results: Four of patients were women and 6 of them were men whose age averages were 67,7 (50-83). With a surgical intervention 5 of them had been cured. 4 cases accepted as an inoperable. S-100 was positive in our all cases. Patients had been observed for 15 (5-24) months. Conclusions: Primary anorectal malignant melanoma is a rare cause in the differential diagnosis of anorectal tumors. Surgery remains the therapy of choice. Chemotherapy and immunotherapy are principally used in a palliative setting. Despite advances in therapy, the prognosis of this tumor entity remains unfavorable.

Pankreasın solid psödopapiller tümörü (SPT) nadir görülen, patogenezi halen belirsiz ve cerrahi sonrası prognozu iyi olan bir pankreatik tümördür. 2005-2011 yılları arasında kliniğimizde malignite nedeniyle pankreas cerrahisi uygulanan 190 hastanın 3(%1,5)'üne histopatolojik olarak SPT tanısı kondu. Hastaların başvuru şikayeti nonspesifik karın ağrısı olup üçü de kadın idi. Tümör iki hastada pankreas kuyruğunda, bir hastada ise pankreas baş kesiminde idi. İki hastaya distal pankreatektomi ve splenektomi, bir hastaya ise pankreatikoduodenektomi yapıldı. Tüm hastalarda R0 rezeksiyon sağlandı. Patolojik incelemede tüm hastalarda cerrahi sınır negatif olup lenf nodu metastazı ve damar ya da sinir invazyonu saptanmadı. Sonuç olarak pankreasın solid pseudopapiller tümörleri nadir görülen ancak tedavi edilebilir pankreas tümörleridir., Solid pseudopapillary tumor of the pancreas (SPT) is a rare pancreatic tumor whose pathogenesis is yet to be known and which has a good post-op prognosis. 3 (1.5%) out of 190 patients who had pancreatic surgery because of malignity at our clinic between 2005 and 2011 were histopathologically diagnosed with SPT. The presenting complaints of the patients were non-specific abdominal pain and they were all female. The tumor was at the pancreatic tail in two patients, while it was at the head in one patient. Two patients had distal pancreatectomy and splenectomy, while one had pancreaticoduodenectomy. R0 resection was achieved in all patients. Pathological analysis revealed that the surgical border was negative in all patients and no lymph node metastasis and vein or nerve invasion were observed. In conclusion, solid pseudopapillary tumors of the pancreas are but treatable pancreatic tumors.

Fıtık onarımı cerrahların sık uyguladıkları ameliyatlardandır. Fıtık cerrahisinde istenmeyen problemlerden birisi dev fıtık içeriğinin karın içerisine itilmesi esnasında oluşabilecek kompartman sendromudur. Bu problemi önlemek için pnömoperitoneum (PP) yöntemini dev inguinal fıtıklarda kullandık ve tartışmaya değer bulduk. Kasıkta ağrı, şişlik ve idrar yaparken zorlanma şikâyeti olan 70 yaşında erkek hastanın dev inguinal fıtık onarımında PP uyguladık. Ultrasonografi eşliğinde intraabdominal alana yerleştirilen kateterle 15mmHg basıncında pnömoperitoneum 12 gün boyunca günde bir seans olarak uygulandı. Anterior yaklaşımla gerilimsiz mesh hernioplasti ameliyatı yapılan hasta ameliyat sonrası 5. günde taburcu edildi. PP dev inguinal fıtıkların onarımında abdominal kompartman sendromunun gelişmesini önlemede etkin bir yöntem olarak kullanılabilir., Hernia repair is one of the most frequent operation surgeons apply. One of the undesired problems in hernia surgery is compartment syndrome which can occur when giant hernia content is pushed into the abdomen. In order to prevent this problem, we used pneumoperitoneum method in giant inguinal hernias and we found it to be worth of discussing. wia catheter placed under direct ultrasonographic vision We applied pneumoperitoneum to repair giant inguinal hernia in our 70 year-old patient with pain and tubercle in the inguinal and dysuria complaints. We applied pneumoperitoneum for 12 days at 15mmHg with catheter placed under direct ultrasonographic vision. The patient on whom tension-free mesh hernioplasty operation was performed was discharged on the postoperative 5th day. Pneumoperitoneum can be used as an effective method in the prevention of abdominal compartment syndrome in the repair of giant inguinal hernias.

Amaç: Çalışmamızın amacı tamamlayıcı tiroidektomilerin sebeplerini ve komplikasyonlarını araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Tamamlayıcı tiroidektomi yapılan 110 hasta, yaş, cinsiyet, uygulanan ameliyat teknikleri, nüks, ince iğne aspirasyon biyopsileri, ilk ve son patoloji sonuçlar ve komplikasyonlarına göre incelendi. Bulgular: Yüz on hastanın 97’si kadın, 13’u erkek idi. Elli altı hasta malign, 54 hasta benign nedenlerle ameliyat edilmişti. Hastaların %55’i dış merkezlerden kurumumuza gönderilmişti. Histopatolojik sonuç olarak en sık multinoduler guatr ve ikinci sıklıkla papiller tiroid ca tespit edildi. Kırk hastada geçici hipokalsemi, 17 hastada seroma,1 hastada rekurren larengeal sinir hasarına bağlı kalıcı ses kısıklığı, 1 hastada ozofagus yaralanması, 1 hastada internal juguler ven yaralanması, 1 hastada apse tespit edildi. Hastaların %38’inde ilk ameliyata göre farklı taraf tiroid lobunda nuks tespit edildi. Olguların %23,6’sının retiroidektomi piyesinde paratiroid dokusuna rastlandı. Sonuç: İkincil ameliyatlarda birincil ameliyatlardan daha ciddi komplikasyonlarla karşılaşılmaktadır ve insidental paratiroidektomi oranı artmaktadır. Tamamlayıcı tiroidektomi gereksinimi ve buna bağlı oluşacak komplikasyonların total tiroidektomi ile en aza indirilebileceği kanısındayız., Objective: The aim of this study is to investigate the reasons and complications of completion thyroidectomy. Material and Methods: One hundred and ten patients undergone completion thyroidectomy were evaluated according to their age, gender, expenditure, operative technics, recurrence, fine-needle aspiration biopsies cytology, final pathology and complications. Results: Out of 110 patients 97 were female and 13 were male. Fifty six patients were operated on for malign reasons while 54 patients were operated on for benign reasons. 55% of the patients had been sent to our institution from another institution. Multinodular goiter was the most frequent histopathological result followed by papillary thyroid carcinom. Hypocalcemia was detected in 40 patients, seroma in 17 patients, permanent hoarseness resulting from recurrent laryngial nerve injury in 1 patient, esophageal injury in 1 patient, internal jugular vein injury in 1 patient and abscess in 1 patient. Recurrence was detected in the other lobe among from the operated one was in 38% of the patients. Parathyroid tissue was found in the rethyroidectomy piece in 23.6% of the cases. Conclusion: In the second thyroidectomy complications were more severe than the initial thyroidectomy and the rate of incidental parathyroidectomy increases obviously. We believe that the need for completion thyroidectomy and resulting complications can be reduced to a minimum through total thyroidectomy.

Altmış beş yaşında yetişkin bir hastada kolorektal kansere bağlı invajinasyon gelişimi oldukça nadirdir. Bu yazının amacı, invajinasyonun yetişkinilerdeki insidansını bildirmek, değişken bulguları ve malign hastalıklarla yüksek birlikteliği hakkında bilgi vermek ve tedavi yöntemleri hakkında önerilerde bulunmaktır. Hasta; kilo kaybı, bulantı, kusma, hafif sol taraflı karın ağrısı ve rektal kanama yakınmaları ile acil serviste görüldü. Karın muayenesinde; minimal distansiyon, sol alt kadranda hassasiyet ve kitle saptandı. Digital rektal muayenede rektum boş olup hematokezya mevcuttu. Ayakta direkt batın grafisinde hava-sıvı seviyesi mevcuttu. Batın tomografisinde karın sol tarafta kolokolik invajinasyon saptandı. Hastaya anterior rezeksiyon işlemi uygulandı. Patolojik tanı kötü differansiye stage 2 adenokarsinom olarak raporlandı. Bu vaka karın ağrısı ve rektal kanama şikâyeti olan yetişkin hastalarda ayırıcı tanıda kolorektal kansere bağlı invajinasyonun olabileceğini göstermektedir., The case of a 65-year-old adult patient with intussusception formation related to colorectal cancer is very rare. The aim of this article is to report; the incidence of intussusception in adults, to offer information on variant symptoms and high co-existence with malign diseases, and to suggest treatment methods. The patient presented to the emergency department with complaints of weight loss, nausea, vomiting, mild abdominal pain on the left and rectal bleeding. The abdominal examination of the patient revealed minimal distension, sensitivity in the lower left quadrant and a mass. Digital rectal examination showed that the rectum was empty and there was hematochezia. The patient's standing direct abdominal graphy revealed air-fluid level. Abdominal tomography showed colocolic intussusception on the left side of the abdomen. Anterior resection was performed on the patient. The pathological diagnosis was reported to be poorly differentiated Stage 2 adenocarcinoma. This case demonstrates that there might be intussusception related to colorectal cancer in the differential diagnosis of patients presenting with complaints of abdominal pain and rectal bleeding.

Safra kesesi adenokarsinomu yüksek mortaliteye sahip bir hastalıktır. Genellikle semptomatik safra taşı hastalığı için laparoskopik kolesistektomi geçiren hastalar arasında tesadüfen tanı konur. Seksen yaşında bayan hastaya semptomatik kolelitiazis nedeniyle laparoskopik kolesistektomi uygu- landı. Yirmi dört ay sonra trokar yerinde bir kitle şikâyeti ile hastaneye başvurdu. Trokar yerinde alınan biyopsi ile adenokarsinom metastazı tanısı kondu. Elli altı yaşında erkek hastanın laparoskopik kolesistektomi sonrası histopatolojik incelemesi ile safra kesesi adenokarsinom tanısı kondu. Uygulanan ikinci cerrahi müdahale ile karaciğerde safra kesesi yatağı ve trokar yeri rezeksiyonu ile birlikte lenf nodu diseksiyonu yapıldı. Laparosko- pik kolesistektomide karsinom şüphesi olduğu düşünülen olgularda safra kesesi endobag ile karın dışına alınmalıdır. Böylece trokar yeri metastaz sıklığını azaltacaktır., Carcinoma gall bladder is a disease with high mortality and is usually diagnosed as an incidental case among patients undergoing laparoscopic cho- lecystectomy for symptomatic gall stone disease. A 80-year-old woman underwent a laparoscopic cholecystectomy for symptomatic cholelithiasis. Twenty-four months later, she was admitted to the hospital with a complaint of a mass at the trocar site. A biopsy from the portsite led to the diagnosis of adenocarcinoma metastasis. A 56-year-old man was diagnosed as gallbladder carcinoma by postoperative histological examination following laparoscopic cholecystectomy. He underwent the second surgery of resection of gallbladder bed on the liver and portsite with lymph node dissection. That could raise a suspicion of malignancy of gallbladder and so use of retrieval bag as a routine measure in cases with bile spillage may reduce the incidence of portsite metastasis..

Pankreasın nadir görülen solid psödopapiller tümörü olgusunu sunmayı amaçladık. Nonspesifik gastrointestinal yakınma ile başvuran 15 yaşında kadın hastada, fizik muayenede epigastrik bölgede dolgunluk tespit ettik. Görüntüleme tetkiklerinde distal pankreasta solid psödopapiller tümörü düşündüren lezyonu distal pankreatektomi ile tedavi ettik. Çoğunlukla genç kadınlarda saptanan, cerrahi rezeksiyonla iyi prognoz elde edilmesi nedeniyle pankreasın solid psödopapiller tümörünün diğer pankreas malignitelerinden ayrıldığı akılda tutulmalıdır., We aimed to present a rare case of solid pseudopapillary tumor of the pancreas. In the physical examination, we diagnosed fullness in the epigastriatic area of a young female patien who applied to the hospital with a non-spesific gastrointestinal complaint. We amployed distal pancreatectomy on the lesion which brought to mind solid pseudo papillary tumor in distal pancreas in the imaging studies. It should be born in mind that solid pseudo papillary tumor, which is generally diagnosed in young women, differs from other pancreatic malignities in that a good prognosis is obtained through surgical resection.

Amaç: Bu çalışmada eşzamanlı paratiroid adenom ve papiller tiroid karsinomu hastalardaki cerrahi deneyimlerimizi sunmayı amaçladık. Yöntemler: Kliniğimizde 2005-2012 yılları arasında eş zamanlı olarak paratiroid adenomu ve papiller tiroid karsinomlu sekiz hastanın dosya kayıtları retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Sekiz hastanın altısı kadın, ikisi erkek olup yaş ortalamaları 53.6 yıl olarak saptandı. Serum kalsiyum düzeyi ortalama 11,7 mg/dl idi. Serum intakt parathormon düzeyi tüm hastalarda yüksek olup ortalama 338 pg/ml olduğu hesaplandı. En sık uygulanan cerrahi total tiroidektomi paratiroid adenom eksizyonu (n=6) idi. Olgularda tiroid karsinomunun ortalama boyutu 1, 2 cm olup bir hastada santral bölgede metastatik lenf nodu saptandı. Paratiroid adenomun en uzun çapına göre ortalama boyutu 2,1 (0,6-3,5) cm olarak ölçüldü. Operasyon sonrası altı hastada komplikasyon gelişti. Dördünde hipokalsemi, birinde kanama, birinde de geçici vokal kord paralizisi saptandı. Sonuç: Paratroid adenomu ile tiroid kanseri birlikteliği nadirdir. Hiperparatiroidili hastalar operasyon öncesinde tiroid kanseri açısından da değerlendirilmelidir. Birlikte yapılan tiroid ve paratiroid cerrahisi sonrası hipoparatiroidizm ve rekürren larengeal sinir yaralanma riski yüksektir., Objective: The aim of this study was to describe experiences with concurrent parathyroid adenoma and papillary thyroid carcinoma. Methods: Eight patients with concurrent parathyroid adenoma and papillary thyroid carcinoma were identified between 2005 and 2012, and their medical records were reviewed retrospectively. Results: Of the eight patients identified, two were male and six were female; their mean age was 53.6 years. The mean serum calcium concentration was 11.7 mg/dL. Intact parathyroid hormone (iPTH) concentrations were high in all patients, with a mean concentration of 338 pg/ mL. The most frequently used surgical technique was total thyroidectomy plus parathyroid adenoma excision (n=6). The mean size of the thyroid carcinoma was 1.2 cm, and one case showed metastatic lymph nodes in the central compartment. The mean parathyroid adenoma size was found to be 2.1(0.6-3.5) cm, according to the longest size of the adenom. Six patients (75%) developed postoperative complications, including temporary symptomatic hypocalcemia in 4 patients (50%), hematoma development in 1 patient (12.5%) and temporary vocal cord paralysis in one patient (12.5%). Conclusion: Thyroid carcinoma and parathyroid adenoma are rarely concomitant. Rarely hyperparathyroidism may be accompanied with thyroid carcinomas so preoperatively thyroid gland should be properly examined. Thyroid with parathyroid surgery are risk factors of recurrent laryngeal nerve injury and hypoparathyroidism.