Celem badań jest analiza hiszpańskiego dyskursu politycznego jednych z najmłodszych hiszpańskich partii politycznych, Podemos i Ciudadanos, na podstawie wpisów umieszczonych na oficjalnych profilach partii na jednym z najbardziej znanych portali społecznościowych, Twitterze. Bazę metodologiczną niniejszej pracy stanowi przede wszystkim krytyczna analiza dyskursu oraz teoria argumentacji w języku. Analiza skupia się na mechanizmach syntaktycznych oraz wyrażeniach metaforycznych wykorzystywanych przez polityków w celu stworzenia pozytywnego obrazu partii w kontekście współczesnych przemian społeczno-ekonomicznych oraz politycznych Hiszpanii. W celu usystematyzowania analizy, praca została podzielona na trzy części. Na pierwszą część składają się trzy rozdziały przedstawiające najważniejsze założenia teorii będących podstawą naszej analizy. W pierwszym rozdziale omówione zostały podstawy krytycznej analizy dyskursu (Wodak,1989, 2003; Fairclough, 1989; Fairclough i Wodak, 2000; van Dijk, 2009) oraz pojęcie tworzenia pozytywnego obrazu polityków w dyskursie (van Dijk, 2005; Poprawa, 2009). Celem drugiego rozdziału było zaprezentowanie głównych elementów teorii argumentacji (Aliaga i de Bustos, 2001) oraz szczegółowe przedstawienie zagadnień dotyczących teorii argumentacji w języku (Anscombre y Ducrot, 1994; Anscombre, 1998; Ducrot, 1998; Fuentes Rodríguez i Alcaide Lara, 2002, 2007; Portolés 1998, 2004; García Negroni, 2005). W trzecim rozdziale skupiliśmy się na szczegółowym omówieniu mechanizmów argumentacji, które wykorzystane zostały do analizy korpusu, tj. elementów syntaktycznych (Fuentes Rodríguez i Alcaide Lara, 2002, 2007; Portolés,1998, 2004), metafor (Dobrzyńska, 1994; de Bustos, 2014) oraz wartościowania w języku (Bralczyk, 2001). Druga część pracy składa się z dwóch rozdziałów (4 i 5), które zostały poświęcone problemom społeczno-ekonomicznym oraz zmianom politycznym, jakie miały miejsce na przestrzeni ostatnich lat w Hiszpanii. Zwróciliśmy uwagę na kryzys ekonomiczny oraz jego wpływ na społeczeństwo hiszpańskie, protesty mające miejsce w roku 2011 oraz zmiany na arenie politycznej, które określa się mianem “starej i nowej polityki”. Przedstawiono również kontekst nowych technologii oraz scharakteryzowano Twittera z punktu widzenia nowego modelu komunikacji w Internecie (Castells, 2003, 2007; Abejón Mendoza, Sastre, i Linares Rodríguez, 2012; Feenstra i Casero Ripollés, 2012). Trzecią część niniejszej pracy stanowi analiza korpusu badawczego, na który składają się wiadomości opublikowane przez Podemos i Ciudadanos na portalu społecznościowym Twitter w okresie kampanii wyborczej przed hiszpańskimi wyborami parlamentarnymi w roku 2016, między 1 a 26 czerwca. Analiza została zorganizowana na podstawie pięciu głównych pojęć wykorzystywanych przez obie partie w swoich wiadomościach: rząd (hiszp. gobierno), zmiana (hiszp. cambio), współpraca (hiszp. colaboración), ojczyzna (hiszp. patria) oraz populizm (hiszp. populismo). Pojęcia te posłużyły nam do stworzenia schematu pojęciowego WSPÓŁPRACA-RZĄD-ZMIANA, który stał się podstawą usystematyzowania przykładów analizowanych z punktu widzenia mechanizmów syntaktycznych, przede wszystkim konektora dyskursywnego ale (hiszp. pero), oraz wyrażeń metaforycznych wykorzystywanych w celu pozytywnego przedstawienia partii politycznej (van Dijk, 2005). Zaobserwowano, że analizowany materiał ukazuje dwa sposoby przedstawiania swojej własnej partii. Z jednej strony obie partie skupiają się na pozytywnych cechach, przedstawiają się jako partie godne zaufania, chętne do współpracy z pozostałymi frakcjami. Często również odnoszą się do swoich wcześniejszych sukcesów. Zaznaczają, że potrafią zrozumieć i rozwiązać problemy obywateli. Drugi sposób związany jest z negatywnym opisywaniem przeciwnika. Obie partie zwracają uwagę na błędne decyzje polityczne pozostałych partii, oskarżają o brak chęci współpracy z innymi oraz zwracają uwagę, że proponowane przez innych zmiany nie są pozytywne dla społeczeństwa. Biorąc pod uwagę fakt, iż naszym zdaniem, poza kilkoma artykułami opublikowanymi na przestrzeni ostatnich lat (Zugasti Azagra i Pérez González, 2016; Ballesteros Herencia et al., 2017; López Meri, 2017), dotychczas nie przeprowadzono dokładnych badań nad współczesnym hiszpańskim dyskursem politycznym partii uznawanych za “nową politykę” hiszpańską, uważamy że analiza tworzenia pozytywnego obrazu partii z punktu widzenia krytycznej analizy dyskursu może stać się podstawą do nie tylko do badań nad mechanizmami funkcjonowania dyskryminacji w języku, ale również podstawą do analizy zachowań nowych partii politycznych, których członkowie bardzo często mają bardzo małe doświadczenie polityczne. Ponadto, wyniki naszych badań mogą dać początek analizie porównawczej dla badań nad dyskursem “nowej i starej polityki”, czy też jakiegokolwiek polityka bądź partii politycznej, również z punktu widzenia zmian jakie można zaobserwować na przestrzeni lat.