Search

Mikroplastikler olarak adlandırılan plastik fragmentleri oluşturdukları çevresel riskler nedeniyle son yıllarda oldukça dikkat çeken bir konudur. Mikroplastikler boyutlarına kıyasla oldukça geniş bir yüzey alanına sahip oldukları için bulundukları çevredeki organik kirleticilerin ve patojen mikroorganizmaların tutunabileceği yapılardır. Söz konusu plastik fragmentlerin bozulma, yayılma ve toksik karakteristikleri hakkına bilinenler sınırlıdır. Bu sebeple mikroplastik kaynaklı risklerin saptanması oldukça güçtür. Plastik fragmentlerin sucul ve karasal sistemlerdeki dinamiklerinin ve canlılar üzerindeki etkilerinin saptanabilmesi, detaylı örnekleme yöntemlerinin ve hızlı, ucuz, güvenilir analitik tekniklerin kullanıldığı rutin analizlerin geliştirilmesine bağlıdır. Mikroplastiklerin toplum sağlığı ve sucul, karasal ekosistemler üzerindeki muhtemel olumsuz etkilerine karşı yürütülecek mücadele, söz konusu çevresel kirleticilerin temel kontaminasyon yollarının tespit edilmesi ve anlaşılması sonrasında anlam kazanacaktır. Bu derlemede havadaki, sudaki ve karasal alanlardaki mikroplastik kontaminasyonu değerlendirilerek Türkiye’de mikroplastik kirliliği hakkında yapılan çalışmalar incelenmiştir., Microplastics, plastic fragments under 5 mm in length, are now in the public domain as a growing issue of global concern because of their potential impacts on the environment. Their fragmentation characteristics and tendency to sorb or release persistent organic pollutants (POPs) are determined by the polymer type. The high surface-to-volume ratio of microplastics favors their interaction with organic pollutants present in the surrounding area, particularly in the aqueous area. The inconsistent findings regarding the toxic effects of microplastics point to the need for further studies to interpret risks originating from microplastics. For this reason, standard sampling methodologies and easy, reliable analytical techniques are needed to determine the fate of microplastics in marine and terrestrial ecosystems. Furthermore, in the context of public health, it is crucial to identify the routes of human exposure, the potential toxicological consequences, and concerns. Therefore, this review assesses the microplastic contamination in the air, water and soil environment. Also, studies conducted in Turkey on microplastic pollution are given.

© 2022Schizophrenia is a chronic disabling disease affecting 1 % of the population. Current antipsychotics have limited efficacy in mitigating the severity of the symptoms of the disease. Therefore, searching for new therapeutic targets is essential. Previous studies have shown that α2C-adrenoceptor antagonists may have antipsychotic and pro-cognitive effects. Therefore, the current study evaluates the behavioral and neurochemical effects of JP-1302, a selective α2C-adrenoceptor antagonist, in a model of schizophrenia-like deficits induced by sub-chronic ketamine (KET) administration. Here, we administered ketamine (25 mg/kg, i.p.) to male and female Wistar rats for eight consecutive days. On the last two days of ketamine administration, rats were pretreated with either JP-1302 (1-3-10 μmol/kg, i.p.), chlorpromazine (0.1 mg/kg, i.p.), or saline, and the behavioral tests were performed. Behaviors related to positive (locomotor activity), negative (social interaction), and cognitive (novel object recognition) symptoms of schizophrenia were assessed. Glutamate, glutamine, GABA levels, and α2C-adrenoceptor expression were measured in the frontal cortex and the hippocampus. Tyrosine hydroxylase immunocytochemical reactivity was also shown in the midbrain regions. Sub-chronic ketamine administration increased locomotor activity and produced robust social interaction and object recognition deficits, and JP-1302 significantly ameliorated ketamine-induced cognitive deficits. Ketamine induced a hyperdopaminergic activity in the striatum, which was reversed by the treatment with JP-1302. Also, the α2C-adrenoceptor expression was higher in the frontal cortex and hippocampus in the ketamine-treated rats. Our findings confirm that α2C-adrenoceptor antagonism may be a potential drug target for treating cognitive disorders related to schizophrenia.

© 2022 Elsevier B.V.The consumption of the widely used flame retardant Triphenyl phosphate (TPP) is increasing. It is now frequently detected in the environment and also domestically. Although the possibility of dermal exposure to TPP is quite high, little is known about its potential molecular toxicity mechanisms. In this study, we found that TPP caused cytotoxicity on human skin keratinocytes (HaCaT) and significantly inhibited the proliferation and cell migration in a concentration-dependent manner. Additionally, HaCaT cells were sensitive to TPP-induced apoptosis. Reactive oxygen species production was induced with TPP, which increased the protein carbonylation and lipid peroxidation levels. Moreover, TPP inhibited proteasome activity and increased the accumulation of ubiquitinated proteins. Exposure to TPP significantly increased the HSP90, HSP70, GRP94 and GRP78 protein levels. Overall, our findings indicate that TPP may pose a risk to human health and contribute to the current understanding of the risks of TPP at the molecular level.

Amaç: Acil servise zehirlenme ile başvuran çocuk hastaların demografik özellikleri ve laboratuvar parametrelerini incelemek, bu hasta grubunu değerlendiren hekimlerin tedavi stratejilerini güncel tutup aydınlatmak, müdahalelerin hızlı ve etkin olmasını sağlamaktır. Gereç ve Yöntem: Sakarya Eğitim Araştırma Hastanesi Çocuk Acil Servise 2018-2020 yıllarındaki 24 ay boyunca gerçekleşen kazara ve/veya intihar amaçlı zehirlenme nedeni ile başvuran 0-18 yaş arası olgular çalışmamıza dahil edilmiştir. Olguların yaşı, cinsiyeti, zehirlenme anında nerede olduğu, varsa aile tarafından yapılan ilk müdahale, zehirlenme sonrasında ne kadar süre içinde acil servise girişinin olduğu, zehirlenmeye neden olan madde, zehirlenme yolu, kazara/kasten maruziyet durumu, zehirlenme sonrasında antidot ya da aktif kömür kullanım durumu, yatış ya da yoğun bakım gerekliliği, hastanede kalış süresi, mortalite morbidite varlığı ile bazı laboratuvar verileri kaydedilmiştir. İnflamatuvar parametrelerin değişkenler ile ilişkisi de araştırılmıştır. Bulgular: 74 kız (%23,0) ve 5 erkek (%1,7) çocuğunun intihar ettiği, 235 kız (%74,6), 266 erkeğin (%90,6) kazara zehirlendiği tespit edildi. Zehirlenme amacı ile yatış gün sınıfları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki tespit edildi (χ2=13,776; p=0,008). AST, ALT, WBC, lenfosit, platelet, CRP, INR değerleri arasında zayıf anlamlı ilişki tespit edilmiş olup, fare zehiri ile zehirlenmede AST ve INR değerlerinin daha yüksek olduğu ancak istatistiksel düzeyde anlamlı olmadığı (p>0,05), temizlik malzemeleri ile zehirlenmede WBC değerinin anlamlı düzeyde yüksek (p, Objective: To keep up-to-date and enlighten the demographic characteristics of children admitted to the emergency department with poisoning and the treatment strategies of physicians, to examine laboratory parameters, and to ensure rapid and effective interventions. Materials and Methods: Patients aged 0-18 years who were admitted to the Sakarya Training and Research Hospital Pediatric Emergency Service for 24 months in 2018-2020 for accidental or suicidal poisoning were included in our study. Age, gender, location of the cases at the time of poisoning, first intervention by the family, if any, how long after the poisoning, the substance causing the poisoning, the route of poisoning, the accidental / deliberate exposure, the use of antidote or active charcoal condition, need for hospitalization or intensive care, duration of hospital stay, presence of mortality and morbidity, and some laboratory data were recorded. The relationship between inflammatory parameters and variables was also investigated. Results: It was determined that 74 girls (23.0%) and 5 boys (1.7%) committed suicide, 235 girls (74.6%) and 266 boys (90.6%) were accidentally poisoned. A statistically significant relationship was found between the purpose of poisoning and hospitalization day classes (χ2 = 13.776; p = 0.008). A weakly significant correlation was found between AST, ALT, WBC, lymphocyte, platelet, CRP, INR values, the AST and INR values were higher in mouse poisoning but not statistically significant (p> 0.05), WBC value in poisoning with cleaning materials It was found that it was significantly high (p 0.05). Neutrophil / lymphocyte ratio (NLR) increases with age (p

Amaç: Micromeria fruticosa subsp. brachycalyx bitkisinin metanol ekstresinin potansiyel antioksidan, antienflamatuvar, analjezik ve antispazmodik aktiviteleri ile sitotoksik ve genotoksik etkisinin incelenmesi hedeflenmektedir. Gereç ve yöntem: Bitki ekst

Mikrodiyaliz (MD), doku ve organlardaki fizyolojik ve kimyasal maddeleri belirlemek için hem hayvan hem de insanlarda kullanılan in vivo biyoanalitik örnekleme yöntemidir. “Mikro” son derece küçük ölçeği, “diyaliz” ise kimyasalların yarı geçirgen bir zar üzerindeki hareketini ifade eder. MD, kimyasal olayların sistemik kan seviyelerinde değişiklikler yaratmadan önce dokularda neler olup bittiğinin bir ön izlemesini sunar. Bu yöntem, ilk kez 1950’li yılların sonunda hayvan beynindeki endojen bileşikleri incelemek için tasarlanmış; yıllar içerisinde diğer organlarda kullanılmak üzere geliştirilmiştir. İn vivo olan bu yöntemde; hemen hemen her doku, organ veya biyolojik sıvıdan elde edilen mikrodiyaliz örneklemesi, hücre dışı sıvının bileşimini yansıtmaktadır. Özel olarak tasarlanmış problar kullanılarak, bağlı olmayan analitler sürekli olarak örneklenir. Bu analitler, biyokimyasal işlevlerini değerlendirmek için örneklenen endojen molekülleri (nörotransmitter, hormon, glikoz) veya bu moleküllerin biyolojik sistem içindeki dağılımlarını belirlemek için örneklenen ekzojen bileşikleri (farmasötikler) içerebilir. Ekzojen bileşiklerin lokal etkileri; merkezi sinir sistemi, hepatik doku, dermis, kalp düzeyinde mikrodiyaliz yoluyla incelenebilmektedir. Ayrıca, MD merkezi sinir sistemi çalışmalarında, antidepresan, antipsikotik, antiparkinson, halüsinojen, bağımlılık yapıcı maddeler ve deneysel ilaçlar gibi farklı farmakolojik ve toksikolojik maddelerin nörotransmisyon üzerindeki etkilerin araştırılması için yaygın olarak kullanılmaktadır. MD, çok yönlü olmasından dolayı biyomedikal araştırmalar da dahil olmak üzere günümüzde birçok alanda yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu derlemenin amacı, mikrodiyalizin; temel prensiplerini tanımlamak, uygulama alanlarını belirtmek, avantaj ve dezavantajlarını ortaya koymak, klinik farmakoloji ve toksikoloji araştırmalarındaki önemini vurgulamaktır., Microdialysis (MD) is an in vivo bioanalytical sampling method used in both animals and humans to determine physiological and chemical substances in tissues and organs. “Micro” refers to the extremely small scale and “dialysis” refers to the movement of chemicals across a permeable membrane. MD provides a preview of what goes on in tissues, before chemical events can be reflected as changes in systemic blood levels. This method was designed for the first time in the late 1950s to study endogenous compounds in the animal brain. It has been developed for use in other organs over the years. In this in vivo method, sampling from almost any tissue, organ or biological fluid reflects the composition of the extracellular fluid. Using specially designed probes, unbound analytes are continuously sampled continuously. These may include endogenous molecules (e.g. neurotransmitters, hormones, glucose) sampled to assess their biochemical functions or exogenous compounds (e.g. pharmaceuticals) sampled to determine their distribution within the animal. Local effects of exogenous compounds have been studied in the central nervous system, hepatic tissue, dermis, heart and corpora luteae of experimental animals by means of microdialysis. Furthermore in central nervous studies, this technique has been extensively used for the study of the effects on neurotransmission at different central nuclei of diverse pharmacological and toxicological agents, such as antidepressants, antipsychotics, antiparkinsonians, hallucinogens, drugs of abuse and experimental drugs. MD is widely used today in many fields including biomedical research. The aim of this review is to define the basic principles of microdialysis, to indicate its application areas to reveal its advantages and disadvantages and to emphasize its importance in clinical pharmacology and toxicology research.

Objectives: Anxiety appears as a normal reaction to life events such as life-threatening events, disappointment, separation from a loved one or environment, and physical illnesses. If the defense mechanisms in people are mentally healthy, they can cope by controlling the feeling of anxiety, but if the individuals are not fully mentally healthy, the feeling of anxiety can become chronic. This may cause undesirable situations in patients.Materials and Methods: Our research; This is a prospective study conducted in Atatürk University Medical Faculty Hospital Emergency Service. The study was conducted in accordance with the descriptive research model that aims to compare patients who took single and multiple drugs for suicide purposes according to their demographic characteristics and the value they received from the beck anxiety scale. Our study was conducted on patients who applied to the emergency department in April (01.04.2019) -May (31.05.2019) in 2019.Results: Our study was conducted on 111 patients in total, 56 of whom were taking multiple drugs, and 55 of whom were taking single drugs. The demographic data of the patients and the values they obtained from the beck anxiety scale were not found to be statistically significant between the patients taking single and multiple drugs:Discussion: Patients with many psychiatric disorders due to organic or psychiatric reasons use drugs and these patients generally use these drugs for suicidal purposes. In our study, we investigated whether there was an underlying cause of single or multiple drug use. In our study, it was investigated whether multiple drug intake was related to a more severe anxious condition. However, in our study, no relationship was found between the amount of medication taken and the depressive state of the patient who committed suicide.Conclusion: In our study, no relationship was found between patients who took single or multiple drugs for suicide and their anxiety levels., Giriş: Anksiyete hayatı tehdit eden hadiselerde, kişide hayal kırıklığı oluşturan nedenler, sevilen birinden veya ortamdan ayrılma, fiziksel hastalıklar gibi yaşam olaylarına normal bir tepki olarak ortaya çıkmaktadır. Eğer kişilerdeki savunma mekanizmaları yani ruhsal olarak sağlıklı ise anksiyete hissini kontrol altına alarak baş edebilir fakat bireyler tam olarak ruhsal sağlıklı değilse anksiyete hissi kronik bir hal alabilir. Buda hastalarda istenmeyen durumların ortaya çıkmasına neden olabilir.Materyal ve Metot: Araştırmamız; Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Servisinde yapılmış prospektif bir çalışmadır. Araştırma intihar amaçlı tekil ve çoklu ilaç alan hastaların demografik özellikleri ve beck anksiyete ölçeğinden aldıkları değere göre karşılaştırılmasını amaçlayan tanımlayıcı araştırma modeline uygun olarak yapılmıştır. Çalışmamız 2019 yılı Nisan(01.04.2019)-mayıs(31.05.2019) aylarında acil servise başvuran hastalar üzerinde yapılmıştır.Bulgular: Çalışmamız, çoklu ilaç alan hasta sayısı 56 tekil ilaç alan hasta sayısı da 55 olmak üzere toplam 111 hasta üzerinde yapılmıştır. Hastaların demografik verileri ile beck anksiyete ölçeğinden aldıkları değerler tekil ve çoklu ilaç alan hastalar arasında istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı:Tartışma: Organik veya psikiyatrik nedenlere bağlı olarak birçok psikiyatrik rahatsızlığı bulunan hasta ilaç kullanmaktadır ve bu hastalar genellikle bu ilaçları suisid amaçlı kullanmaktadır. Bizde çalışmamızda tekil veya çoklu ilaç kullanımının altta yatan bir nedeninin olup olmadığını araştırdık. Araştırmamızda çoklu ilaç alımının daha şiddetli bir anksiyöz duruma bağlı olup olmaması araştırılmıştır. Ancak çalışmamızda alınan ilaç miktarı ile intihar eden hastanın depresif durumu arasında bir ilişki bulunamamıştır.Sonuç: Araştırmamız ile intihar amaçlı tekil veya çoklu ilaç alan hastalar ile bu hastaların anksiyete seviyeleri arasında bir ilişki tespit edilemedi.

The COVID-19 pandemic is caused by the Severe Acute Respiratory Syndrome Coronavirus 2 (SARS-CoV-2) that is continuing to spread around the world threatens the human health and has an impact on global economic crisis. As of 26th July 2020, no dedicated FDA-approved treatment and vaccine strategies have been confirmed for the treatment and prevention of COVID-19 patients. Many ongoing clinical trials are in progress, and varieties of possible treatments are being tested around the globe.As a vital part of the healthcare system, doctors, nurses and pharmacists play an important role in providing guidelines of protection to the public not only to prevent and control the infection but also to develop treatment strategies and discover vaccine during the pandemic. Several countries around the world are in rush to discover a new and safe therapy and vaccine for novel coronavirus. This review highlights current knowledge about the possible therapies, their mechanisms, safety considerations based on interventional trials, clinical data of in vitro studies and a patient response.

Colchicine is an alkaloid used in the treatment of acute gout attacks, Familial Mediterranean Fever, Behçet's Disease and inflammatory bowel diseases. Depending on the dose taken, the clinic occurs in various ways. Gastrointestinal manifestations are common in colchicine intoxication, but multi-organ failure is a more rare and more serious problem. As the blood level of colchicine is determined by the kidney and the liver, toxicity may progress more rapidly in dysfunction of these organs. In this case report, we aimed to remind that colchicine intoxications may be more mortal in patients with renal insufficiency.

Amaç: Hastanemiz acil tıp kliniğimize başvuran karbon monoksit zehirlenmesi olgularının demografik verileri ve karboksihemoglobin düzeyleri ile ilgili mekânsal analizler yaparak zehirlenme verilerine katkıda bulunmayı amaçladık.Yöntemler: Çalışmamız kliniğimize karbon monoksit zehirlenmesi ile başvuran hastalardan karboksihemoglobin düzeyi %10’ un üzerinde olanlar dahil edildi. Hastaların demografik verileri değerlendirilerek zehirlenme adresleri kullanılarak vaka yoğunluğu ve karboksihemoglobin değerlerine göre iki ısı haritası oluşturulmuştur.Bulgular: Çalışmaya 414 hasta dahil edildi. 39 hasta çalışma dışı bırakıldı. Hastaların %52,3'ü kadın, %47,7'si erkekti. Ortalama karboksihemoglobin değerleri %14 idi (IQR = 13). Kış aylarında kabul edilen vaka sayısının diğer mevsimlere göre daha yüksek olduğu bulundu. Karbon monoksit zehirlenmesinin adreslerine dayanarak iki ısı haritası oluşturuldu.Sonuç: Karbon monoksit zehirlenmesi ülkemizde önemli bir sağlık sorunudur. Coğrafi Bilgi Sistemleri ile çok merkezli çalışmalar karbon monoksit zehirlenmesi için alınması gereken önlemlere katkıda bulunabilir., Background: We aimed to contribute to the poisoning data by performing spatial analyzes related to the demographic data and carboxyhemoglobin levels of carbon monoxide poisoning cases admitted to our hospital emergency medicine clinic.Methods: The population of this retrospective study included all adults who were admitted to our clinic with carboxyhemoglobin level above 10%. Two heat maps were created based on address of carbon monoxide poisoning and carboxyhemoglobin values of the persons in this position. Results: 414 patients were included in the study. 39 patients were excluded from the study. 52.3% of the patients were female and 47.7% were male. Median of carboxyhemoglobin values was 14% (IQR = 13). The number of cases admitted during the winter was found to be higher than the other seasons. Two heat maps were created based on addresses of carbon monoxide poisoning.Conclusion: Carbon monoxide poisoning is an important health problem in our country. Multicenter studies with Geographical Information Systems may contribute to the measures to be taken for carbon monoxide intoxication.

Amaç: İntihar girişimi olan hastaların bakımı multidisipliner bir yaklaşım gerektirir. Günümüzde bu hasta grubunun tedavi ve takipleri büyük bir oranda acil servislerde ve yoğun bakım ünitelerinde yapılmaktadır. Biz bu çalışmamızda intihar girişimi ile hastanemiz acil servisine başvuran hastaların takip ve tedavilerinin hangi kliniklerde yapıldığını, acil serviste yapılan konsultasyonlarını incelemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Acil servisimize Ocak 2014 - Ocak 2017 tarihleri arasında intihar girişimi sonrası başvuran 16 yaşından büyük hastalar prospektif olarak incelendi.Bulgular: Toplam 426 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların 285’i (%66,9) acil serviste gözlem odasında yatırılıp takip edildi. Şuuru açık ve acil operasyon ihtiyacı olmayan 404 hastaya (%94.8) psikiyatri konsültasyonu yapıldı. Sonuç: İntihar girişimi ile başvuran hastaların tedavisinde acil servislerin, psikiyatri kliniğinin ve özellikle travmatik girişim varsa cerrahi servislerin önemli rol oynadığı görüldü. Bu nedenle ilgili kliniklerin bu hasta grubunun yönetimi için geliştirilmesinin ve hazır hale getirilmesinin bakım kalitesini arttıracağını düşünmekteyiz., Objectives: Intervention of patients after suicide attempt requires a multidisciplinary approach. Today, the treatment and follow-up of this patient group is mostly carried out in emergency departments and intensive care units. In this study, it was aimed to evaluate the consultations and follow-up clinics of the patients with suicide attempt. Methods: Patients over 16 years of age who applied to our emergency department between January 2014 and January 2017 due to suicide attempt were examined prospectively. Results: A total of 426 patients were included in this study. 285 (66.9%) of the patients included in the study were hospitalized and followed up in the emergency room. Psychiatric consultation was requested for 404 patients (94.8%) who were conscious and did not need urgent operation. Conclusions: Emergency departments, psychiatry clinics, and surgical clinics, especially in patients requiring traumatic intervention, played an important role in the treatment of patients presenting with suicide attempt. Therefore, we think that developing and preparing the relevant clinics for the management of this patient group will increase the quality of care.

Nurses are usually the members of the health team who first reach the patients with cardiopulmonary arrest. The theoretical and practical training of the nurses on basic life support (BLS) is important. The study was designed to assess the cardiopulmonary resuscitation (CPR) knowledge and practice of the all nurses who attended BLS course in a tertiary care hospital. The participants were asked to respond to the questions about CPR training information, CPR experiences, and self-confidence in this area before the training. After the questionnaire the participants’ CPR performances on the model were evaluated and the steps are repeated after training. A total of 287 nurses had the training course and all of them were recruited in the study. 11.8% of the par ticipants did not receive any practical training. Only 43.2% of them performed effective CPR. Previous practical training did not show any difference for effective CPR (41.9% versus 52.9% p = 0.222). Those with CPR experience carried out significantly more effective CPR (49.3% versus 27.5% p = 0.001). The ones with real-life CPR experience reported significantly more self-confidence (91.3% versus 66.3%, p

COVID-19 disease ,which has been seen first, in City Wuhan of Hubei Province of China ,with it’s etiology,contamination route and treatment options continues to being the main topic of the World. Because of it’s severe form ,necessitating intensive care facilities, COVID-19 disease is the main subject of different investigations. During the course of COVID-19 infection, symptoms of macrophage activation syndrome/secondary Hemophagocytic Lymphohistiotosis (MAS/sHLH) may develop, characterized by cytokin storm due to excessive inflammatory response. In this article the relation of COVID-19 diasease with Hemophagocytic Lymphohistiocytosis is discussed., Ocak 2020 başından beri önce Çin’in Hubei Eyaleti Wuhan Kentinde ortaya çıkan ve COVID-19 diye adlandırılan hastalık, nedeni, bulaşma şekli ve tedavi seçenekleri ile dünya kamuoyunu yoğun bir şekilde meşgul etmektedir.Yüzde 20 oranında ciddi seyreden hastalıkta, mortalite %2-3 civarındadır. Ancak bu hastalık son döneminde yoğun bakım şartları gerektiren ağır formu nedeniyle yoğun araştırma konusudur. COVID-19 enfeksiyonun seyri sırasında aşırı enflamatuvar yanıta bağlı sitokin fırtınası ile karakterize makrofaj aktivasyonu sendromu/sekonder Hemofagositik Lenfohistiyotoz (MAS/sHLH) bulguları gelişebilir. Bu makalede COVID-19 hastalığının HLH ile olan ilişkisi derlenmiştir

Human history has witnessed a wide variety of viral outbreaks from past to present, following these outbreaks, there has been an increase in the frequency of neuropsychiatric, neurodegenerative, neurobehavioral, and autoimmune disorders. Dramatic increases in psychotic disorder, anxiety disorder, depression, mania, and suicide cases after viral pandemics in the 19th and 20th centuries caused great debate. Trying to explain this increase in psychiatric disorders only with panic and trauma experienced by the populations who are caught unprepared for viral outbreaks will be incomplete without addressing the underlying infectious agents and the inflammation triggered in the host. Recent studies show that viral infections and inflammatory mechanisms triggered by them cause uncontrolled activities in microglia and impaired neurotransmitter functions, which leads to many psychiatric disorders based on genetic predisposition. In this review, we discusscase presentations and clinical studies in the literature related to acute psychiatric findings, which are thought to be associated with SARS-CoV-2(the virus that causes COVID-19), the underlying etiological mechanisms, and possible psychoimmunological reflections of these acute symptoms, by considering past viral outbreaks., İnsanlık tarihi geçmişten günümüze çok çeşitli viral salgınlara tanık olmuş, bu salgınların ardından, etkilenen toplumlarda nöropsikiyatrik, nörodejeneratif, nörodavranışsal ve otoimmün bozuklukların görülme sıklığında artış meydana gelmiştir. 19. ve 20. yüzyıllarda viral pandemilerin ardından psikotik bozukluk, kaygı bozukluğu, depresyon, mani ve intihar olgularında görülen dramatik artışlar büyük tartışmalara yol açmıştır. Psikiyatrik bozukluklarda görülen bu artışın viral salgınlara hazırlıksız yakalanan toplumların yaşadığı panik ve bunun neden olduğu travma ile açıklanmaya çalışılması altta yatan enfeksiyöz ajanları ve konakçıda tetikledikleri inflamasyonu ele almadan eksik kalacaktır. Son dönemde yapılan çalışmalar, viral enfeksiyonların ve tetikledikleri enflamatuvar mekanizmaların mikroglialarda kontrolsüz aktivitelere ve nörotransmitter fonksiyonlarında bozulmalara neden olduğu, bu durumun da genetik yatkınlık zemininde birçok psikiyatrik bozukluğa yol açtığını göstermektedir.Bu derlemede, SARS-CoV-2’nin (COVID-19 etmeni) neden olduğu düşünülen psikiyatrik bulgularla ilgili literatürde yer alan vaka sunumları ve klinik çalışmaları, altta yatan etiyolojik mekanizmaları ve sebep olduğu akut tabloların ileri dönemdeki olası psikoimmünolojik yansımalarını, geçmiş viral salgınları da göz önünde bulundurarak tartıştık.

Ağır Akut Solunum Sendromu Coronavirus 2’nin (SARS-CoV2) etken patojen olduğu SARS-CoV2 enfeksiyonu (COVID-19) yeni bir enfeksiyon hastalığıdır. Akciğerler COVID-19 için hedef organdır; akut akciğer hasarı solunum yetmezliğine ilerleyebilir ve çoklu organ yetersizliği de gelişebilir. COVID-19; inflamasyon artışı, trombosit aktivasyonu, endotel disfonksiyonu ve kan akımında stazın etkisiyle hem venöz hem de arteriyel sistemde tromboz gelişimine neden olabilir. Bu derleme, COVID-19 pandemisinin ilk aylarındaki mevcut güncel bilgiler ışığı altında hazırlandı. Ancak, trombotik komplikasyonla ilgili çalışmalar da dahil mevcut kanıtlar çok sınırlıdır, başlıca az sayıda hastaların olduğu retrospektif analizlere dayalıdır, daha güçlü ve yüksek kalitede yeni çalışmalara ihtiyaç vardır., The severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV2) is the causative pathogen of a new infectious disease, COVID-19. The lungs are the target organ for COVID-19; acute lung injury can progress to respiratory failure, and multiorgan failure can also occur. COVID-19 may predispose to both venous and arterial thromboembolic disease due to coagulation activation caused by a combination of excessive inflammation, platelet activation, endothelial dysfunction, and stasis in blood flow. This review was prepared in the light of the current information available in the first months of the COVID-19 pandemic. However, the existing evidence, including studies on thrombotic complications, is very limited and derived primarily from small and retrospective analyses, and more strong and high quality new studies are required.

Kanser tedavisi (kemoterapi, radyoterapi, kök hücre nakli, immünoterapi vd) gören veya yakın zamanda tedavisi bitmiş olan gerek erişkin, gerek çocuk hastalar bağışıklık sistemleri baskılandığından enfeksiyona duyarlıdırlar. Kanser tedavisi gören hastalar ve kanser geçirmiş olan kişiler COVID-19 pandemisinde riskli bir grubu oluşturmaktadırlar. Hastalığın ilk görüldüğü Çin'de ve diğer ülkelerde kanser hastalarında, genel populasyona oranla COVID-19 infeksiyonunun insidans ve prevalansının daha yüksek olduğu, komorbiditelerin olmasının da riski artırdığı bildirilmektedir. Çocukların erişkinlere oranla daha düşük riskte oldukları bildirilmektedir. Kanser hastalarının tanı, tedavi ve takibinde görev alan onkologlar ve idarecilerin hastaların tanı ve tedavilerinin devamını sağlarken, infeksiyona maruz kalmalarını önlemeleri önemlidir. Bu nedenle hastalar, onlara bakım veren yakınları ve sağlık çalışanları başta el yıkama ve cerrahi maske takmak olmak üzere gerekli kişisel korunma önlemlerine azami ölçüde dikkat etmelidir. Kanser hastalarıyla uğraşan hekim ve sağlık personelinin, COVID enfeksiyonu servislerinde çalıştırılmaması önerilir. Kanser hastalarının takip ve tedavi süreçlerinde COVID-19 enfeksiyonundan korunmada Sağlık Bakanlığının önerileri, ulusal ve uluslararası kılavuzlar güncel olarak takip edilmeli, bu önerilere göre hareket edilmelidir., People with cancer and cancer survivors, particularly those with compromised immune systems, are prone to infections and are at high risk for the new coronavirus 2019 (COVID-19) infection. The incidence and prevalence of the COVID-19 infection in cancer patients are higher than the general population according to data reported from China, where COVID-19 was first identified and other countries. Based on available evidence, children seem to be at a lower risk for COVID-19 than adults. Oncology specialists and other providers involved in diagnosis, treatment, and follow-up of patients with cancer must consider how to balance delay in cancer diagnosis or treatment against the risk for potential COVID-19 exposure. Patients, caregivers and hospital staff members should be keen on hand washing, correct use of masks. Healthcare workers should use the appropriate personal protective equipment. Physicians and nurses dedicated to Hematology-Oncology and Stem Cell Transplant Units shall not attend any COVID-19 patients or services. Guidelines provided by the Ministy of Health and international guidelines should be followed.

COVID-19 (coronavirus disease 2019) is a respiratory tract infection with a coronavirus thought to have originated as a zoonotic virus. In 2019, this outbreak began from Wuhan, China, causing a pandemia with a high mortality rate and medical and socioeconomic turmoil all over the world and with no proven treatment and vaccination. Clinical findings (commonly fever, cough, rarely headache, gastrointestinal symptoms; rhinorrhea, sneezing, sore throat are unusual) starting mildly, progress (in some cases) to the point of respiratory distress and shock. Mortality rate among is generally about 2% to 3% in severe cases. For patients with severe disease in ICU, drugs like Chloroquine and hydroxychloroquine, Remdesivir, Lopinavir-ritonavir, Tocilizumab and Sarilumab (Interleukin-6 antagonists for cytokine release syndrome), Corticosteroids, antibiotics for secondary infections, antifungals, antivirals, supportive treatment, anticoagulants, non-invasive or mechanical ventilations are being used; in addition to them, immune convalescent plasma from cured patients is being used recently. The efficacy of immune convalescent plasma for patients in ICU, might come from the suppression of viremia by antibodies; early usage may result with early immunity. Passive Antibody Treatment (immune convalescent plasma) is defined as transfer of antibodies from patients with activated immune system against this pathogen to severe patients for treatment or prophylaxis. Sufficient levels of neutrolizing antibodies in plasma and early treatment for patients with high risk factors are the key factors for the success of this treatment. Loss of these antibodies in time could not be proven in limited number of studies. For this specific treatment, the donors, and the experience of the center and staff is crucial. The donor, if treated inpatient, must have two negative molecular nasopharyngeal swab tests for SARS-CoV-2, at least 24 hours apart Their clinical findings (cough, fever, dyspnea, fatigue, etc) must have disappeared for at least 14 days. The rules for being a blood donor should also be checked. Males, women with no history of pregnancy and no transfusion in the past are preferable. Immune plasma donation might be applied for three times/month (7-10 days apart) starting from the initial donation. The convalescent plasma, must have >1:80 neutralizing antibody titers for anti-SARS-CoV-2 if possible. Until the test becomes possible, 200-600 ml of plasma should be collected by apheresis and pathogen inactivation and irradiation (30Gy) must be considered. FDA from USA prepared a guide for this procedure. According to this guide, this tratment must be given to severe COVID-19 patients with the following findings: laboratory proven COVID-19, severe (dyspnea, respiration rate ≥ 30/min, blood oxygen saturation ≤% 93, PAO2 / FIO2 % 50 in 24-48 hours) or life threatening (respiratory failure, septic shock, multiorgan dysfunction or failure); informed concent is also needed. There are three main studies for the usage of immune convalescent plasma for COVID-19. These studies are with small number of patients, uncontrolled and together with standart therapies and antivirals. In all three studies, this treatment is well tolerated without any severe side effects. The results of these pilot studies showed that immune convalescent plasma might be a potential treatment for SARS-CoV-2 (+), critical patients. But, the effect of convalescent plasma on overall survival is still obscure as these patients are also getting supportive care, experimental drugs, antivirals and there were no control groups. So the clinical efficacy of immune convalescent plasma and/or supportive care could not be estimated clearly. The effect and safety of convalescent plasma transfusions for SARS-CoV-2 (+) patients must be tested with well designed, controlled studies with more patients., COVID-19 enfeksiyonu, solunum yollarını tutan SARS-CoV-2 (ağır akut solunum sendromuna yol açan coronavirus 2) olarak adlandırılan bir zoonotik virustan kaynaklanmaktadır; 2019 yılının sonlarında Çin’in Wuhan şehrinden başlayarak tüm dünyada büyük bir pandemiye yol açan, yüksek mortalite oranları nedeniyle medikal ve sosyoekonomik bir karmaşaya neden olan, tedavisi henüz çok çeşitlilik gösteren, aşı ile korunması olmayan bir hastalıktır. Klinik bulgular (en sık ateş ve öksürük, daha nadir miyalji ve yorgunluk; nadiren baş ağrısı ve gastro-intestinal semptomlar görülür; nezle ve boğaz ağrısı görülmez) hafif başlayıp RDS ve şoka gidebilir, genellikle ağır seyretmektedir ve total mortalite %2-3 civarındadır. Yoğun bakımdaki hastalarda, Klorokin, Remdesivir, Lopinavir-ritonavir, sitokin salınımı sendromu için Tocilizumab ve Sarilumab (İnterlökin-6 antagonistleri), Kortikosteroidler, sekonder infeksiyonlar için antibiotikler, antifungaller, destek tedaviler, antikoagülanlar, non-invazif veya mekanik ventilasyonlar kullanılmaktadır, buna ilave olarak hastalığı tamamen iyileşen kişilerden toplanan plazma ile yapılan immun plazma tedavisi de uygulanmaktadır. İmmun plazma tedavisinin etkinliği için olası bir açıklama, immun plazmadan alınan antikorların viremiyi baskılayabilmesidir, erken immunite gelişeceğinden hastalığın erken evresinde uygulanması daha etkili olmalıdır. Pasif Antikor Tedavisi (immun plazma tedavisi), söz konusu patojene karşı immun sistemi aktive olmuş bireylerden patojene karşı duyarlı bireylere tedavi veya profilaksi amacıyla antikorların aktarılması olarak tanımlanmaktadır. Bu tedavinin olumlu sonuçlanmasında en önemli etkenlerden birisi nakledilen plazmada yeterli miktarda nötralizan antikorun olması, bir diğeri ise yaş gibi potansiyel risk faktörlerinin olduğu bireylerin tedavisine hızlı başlanması şeklinde özetlenebilir. İyileşen hastaların plazmasında zamana bağlı antikorların azalabileceği konusunda sınırlı çalışmalarda bu düşüş gözlenmemiştir. Özellikli bir tedavi olduğundan verici, ortam, işlemi yapacak merkezin ve personelin yeterliliği önemlidir. Bağışçı adayı, hastanede yatarak tedavi görmüş bir kişi ise en az 24 saat ara ile iki nazofarenks sürüntü örneğinin SARS-CoV-2 moleküler test sonuçları “NEGATİF” bulunmalı ve klinik olarak (öksürük, ateş, nefes darlığı, halsizlik vb.) iyileşmesinin üzerinden en az 14 gün geçmiş olmalıdır. Gönüllü COVID-19 immün plazma bağışçısı olabilmek için “Tam Kan Bağışı” için gereken şartların mevcut olması gereklidir. İmmün plazma bağışçıları tercihen erkeklerden, gebe kalmamış (doğum/düşük/kürtaj) kadınlardan ve kan transfüzyonu yapılmamış kişilerden seçilmelidir. İmmün plazma bağışı, ilk bağışın yapıldığı tarih başlangıç tarihi olarak kabul edilmek kaydıyla, en az 7-10 günde bir olmak üzere bir ay içerisinde en fazla 3 kez yapılabilir. Plazmalardan, anti-SARS-CoV-2 titreleri nötralizan antikor değeri 1:80 ve üzerinde olanların seçilmesi, bu test yapılabilir hale gelene kadar, bu ölçüm yapılmadan 200-600 ml plazmanın aferezle alınması, patojen inaktivasyonu ve 30Gy ışınlanması önerilmektedir. Amerikan İlaç ve Gıda Dairesi (FDA), halk sağlığı acil durumu sırasında COVID-19'dan (COVID-19 immun plazma) iyileşen bireylerden toplanan incelenen immun plazmanın yönetimi ve araştırılması konusunda sağlık hizmeti sağlayıcılarına ve araştırmacılara öneriler sunmak için bir rehber yayınlamıştır. Buna göre Covid-19 immun plazma adayı hasta uygunluk kriterleri şunları içerir: Laboratuvar onaylı COVID-19, şiddetli (nefes darlığı (dispne), solunum frekansı ≥ 30 / dak, kan oksijen saturasyonu ≤% 93, PAO2 / FIO2 %50) veya hemen hayatı tehdit eden COVID-19 enfeksiyonu (solunum yetmezliği, septik şok, çoklu organ disfonksiyonu veya yetersizliği) varlığı, hasta veya sağlık vekili tarafından bilgilendirilmiş onam alınması. Literatürde kovid-19 immun plazmanın kullanımı ile ilgili üç çalışma vardır. Bu çalışmalar, kontrolsuz küçük vaka serilerinden oluşmaktadır ve eş zamanlı tüm hastalara diğer standart bakımlar ve anti viral ilaçlar verilmiştir. Ayrıca her üç çalışmada da tedavi iyi tolere edilmiş ve ciddi bir immun plazma ilişkili yan etki gelişmemiştir. Pilot çalışma sonuçları, immun plazmanın SARS-CoV-2 ile enfekte olan kritik hastalar için potansiyel bir tedavi olabileceğini göstermektedir. Bununla birlikte, hastaların eş zamanlı destekleyici bakım, araştırma tedavileri, antiviral ilaçlar da almaları ve çalışmalarda kontrol grubunun olmaması nedeni ile verilen immun plazmanın sağkalım üzerine katkıları net değildir. İmmun plazma ve / veya destekleyici bakımın herhangi bir klinik yarar sağlayıp sağlamadığı bu nedenle tam olarak bilinmemektedir. SARS-CoV-2 ile enfekte olan hastalarda iyileşmiş plazma transfüzyonunun güvenliği ve etkinliği iyi tasarlanmış, kontrollü, geniş vaka sayısı içeren klinik çalışmalar bağlamında incelenmelidir.

The novel coronavirus disease (COVID-19) was firstly reported at the end of 2019. The disease rapidly spread all around the world in a few months and was declared a worldwide pandemic by World Health Organisation in March 2020. COVID-19 causes respiratory tract illness that may generally occur as mild upper respiratory tract disease or pneumonia. Older patients and those with pre-existing medical conditions such as hypertension, diabetes, cardiovascular disease, cancer, chronic lung disease and chronic kidney disease have been identified as populations at risk of a severe disease course. Therefore, it is not clear how COVID-19 will progress in hemoglobinopathies such as sickle cell anemia and thalassemia, which are common comorbidity. In this review, it is planned to examine the condition of COVID-19, in which we still have limited information and remains unknown, in sickle cell anemia and thalassemia patients., Yeni koronavirüs hastalığı (COVID-19) ilk olarak 2019'un sonunda bildirildi. Hastalık birkaç ay içinde hızla tüm dünyaya yayıldı ve Mart 2020'de Dünya Sağlık Örgütü tarafından dünya çapında bir salgın olarak ilan edildi. COVID-19 üst solunum yolu enfeksiyonu veya pnömoni gibi solunum yolu enfeksiyonlarına neden olan bir hastalıktır. İleri yaş grubunda ve altta yatan hipertansiyon, diabet, kardiyovasküler hastalık, kanser, kronik akciğer hastalığı, ve kronik böbrek hastalığı gibi komorbiditesi olanlar ağır hastalık tablosu için risk oluşturmaktadır. Bu yüzden orak hücreli anemi ve talasemi gibi sık komorbidite görülen hemoglobinopatilerde COVID-19'un nasıl seyredeceği net olarak bilinmemektedir. Bu derlemede halen kısıtlı bilgilere ulaşabildiğimiz ve bilinmezliği devam eden COVID-19’un orak hücreli anemi ve talasemi hastalarındaki durumunun irdelenmesi amaçlanmıştır.

Dentists are exposed to the highest risk of occupational respiratory and droplet infections by working face-to-face with patients in an area that exists microbiota, often exposed to body fluids like saliva, blood and gingival crevicular fluid during the study, and procedures performed with air and water powered sharp instruments. So, interim guidelines were prepared during novel coronavirus (COVID-19) pandemic. According to the guidelines, dental facilities postponed elective procedures, surgeries, and non-urgent dental visits, and prioritized urgent and emergency visits and procedures. Urgent applications in dentistry during the pandemic process can be carried out in line with standard infection control measures and only with a number of additions such as a special change in personal protective equipment. Accordingly, each clinic should organize its own risk analysis and prepare protocols specific to this period. In this review, to be a guide for dentists, the differences in personal protective equipment recommended for dentistry procedures during the COVID-19 pandemic period, patient acceptance criteria; Algorithms for screening the patients for COVID-19 Status and Triaging for Dental Treatment related to the guidance and patient care of patients with suspected COVID-19 are explained in line with the recommendations of US Centers for Disease Prevention and Control (CDC), American Dental Association (ADA), Turkish Dental Association (TDB) and Ministry of Health of Turkish Republic., Diş hekimi, mikrobiyotası olan bir alanda hastalarla yüz yüze çalışan, çalışma sırasında sıklıkla tükürük, kan ve dişeti oluk sıvısı gibi vücut sıvılarına maruz kalan ve kullandığı hızla dönen hava ve su ile çalışan keskin aletler ile yapılan işlemlerle solunum ve damlacık yoluyla bulaşan infeksiyon riskine en yüksek düzeyde maruz kalan meslek grubundadır. Bu nedenle yeni koronovirus infeksiyonu-2019 (COVID-19) pandemisi süresince uygulanacak geçici rehberler hazırlanmıştır. Bu rehberlere göre, COVID-19 pandemisi sürecinde olası ya da onaylanmış COVID-19 tanısı alan ya da şüphesi bulunan bireylerin rutin diş tedavileri yapılmaması ve diğer tüm bireyler için acil olmayan diş tedavilerinin ertelenmesi yönünde karar alınmıştır. Pandemi sürecinde diş hekimliğinde acil uygulamalar, standart infeksiyon kontrol önlemleri doğrultusunda ve ancak kişisel koruyucu ekipmanlarda özel değişiklik gibi bir takım eklemeler ile gerçekleştirilebilmektedir. Bu doğrultuda, her klinik kendi risk analizini yaparak bu döneme özel protokoller düzenlemelidir. Bu derlemede, COVID-19 pandemi döneminde diş hekimlerine rehber olması amacıyla, diş hekimliği işlemleri için önerilen kişisel koruyucu donanımlardaki farklılıklar, hasta kabul kriterleri; triajı ile COVID-19 şüpheli hastaların yönlendirilmesi ve hasta bakımı ile ilgili Amerikan Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezi (CDC), Amerikan Diş Hekimleri Birliği (ADA), Türk Diş Hekimliği Birliği (TDB) ve T.C. Sağlık Bakanlığı önerileri doğrultusunda oluşturulmuş algoritmalar anlatılmıştır.

Serology tests are performed for diagnosis or monitoring of the disease for a possible exposure to certain pathogens. The strategy mainly depends on testing the presence of antigens that belongs to pathogens by binding to its specific antibody from blood or serum samples of the patient. Currently, these tests are in the process of development for the novel coronavirus or another term SARS-CoV2 and reported studies still require confirmation by RT-PCR method. The determination of the specific SARS-CoV2 antibody should develop depending on the immune system's response in the presence of a pathogen. Several studies reported different immunoglobulin types from different patient samples, additional data would indicate more specific outcome to produce detection tests. Serology tests are basically characterized by the neutralization, antigen-antibody reaction, and the appropriate detection stage. The definition of immunoglobulin types after infection is the major step. The development of serology test data related to the SARS-CoV2 being reported fast and updated rapidly. Protein-based viral serological tests are an attempt to be accelerated for diagnosis and changes in the course of infection. In order to determine a protein-based test, virus-dependent antigenic portions must be identified however SARS-CoV2antigenic sites still under investigation. Only the antigenic similarities of the other coronavirus serological tests (such as SARS/MERS CoV) provide the serologic test outcome. Though, the effectiveness of similar coronaviruses is evaluated rapidly and reported. The particular antibody that to be bound to its antigen and act as an "anchor" for protein-based approaches of the SARS-CoV2 are still in research process., Serolojik testler belirli patojenlere maruziyetin varlığını teşhis etmek ya da seyir takibi amacıyla kullanılan testlerdir. Kan veya serum örnekleri kullanılarak, patojenlere ait antijenlerin varlığı ve spesifik antikorlara bağlanma prensibine göre çalışır. Güncel olarak COVID-19 veya bir diğer deyişle SARS-CoV2 teşhisi ve seroloji testlerine ait bulguların doğrulanması gerçek zamanlı PCR (RT-PCR) tekniği ile yapılmaktadır. SARS-CoV2 seroloji testlerine ilişkin gelişmeler hızlı bir şekilde güncellenmektedir. Özgün SARSCoV2 antikorlarının tayin edilmesi, patojen varlığında immün sistemin oluşturacağı yanıta bağlı olarak geliştirilir. Bugüne kadar yapılan çalışmalarda farklı hastalardan elde edilen örneklerde farklı immünglobülin tiplerinin belirlendiği bildirilmiştir. Bu nedenle öncelikle enfeksiyondan sonra gelişen immünglobülin tiplerinin belirlenmesi önem arz etmektedir. Serolojik testler temelde; nötralizasyon, antijen-antikor reaksiyonu ve belirleme aşamaları ile karakterizedir. Enfeksiyonun hızlı teşhisi ve seyrinin takibi için SARS-COV2 seroloji testleri ile ilgili araştırma ve geliştirme çalışmaları hızla devam etmektedir. Bugüne kadar bildirilen serolojik test sonuçları, benzerlik taşıyan koronavirüs antikor testleri (SARS/MERS-CoV vb) kullanılarak elde edilmiştir. Bu sürecin tamamlanması için virüse bağlı antijenik kısımların tanımlanması gerekmektedir. SARS-CoV2’ye özgül, antijene bağlanacak antikorun, protein temelli yaklaşımlarda bir "çapa" (anchor) olarak kullanılması için araştırmalar devam etmektedir.

31 Aralık 2019'da Dünya Sağlık Örgütü (WHO), Çin'in Hubei Eyaleti, Wuhan Şehrinde tespit edilen nedeni bilinmeyen pnömoni vakalarından oluşan bir küme hakkında bilgilendirildi. 12 Ocak 2020'de vakalardan elde edilen örneklerde yeni bir koronavirüs tespit edildiği ve virüs genetik dizi analizi sonucunda, salgının virüs nedenli olduğunu açıklandı. Bu virüs SARS-CoV-2 ve buna bağlı hastalık COVID-19 olarak adlandırıldı. 26 Nisan 2020 itibariyle, Dünya genelinde 210 Ülke 203 binden den fazla ölümle birlikte 2.9 milyondan fazla vaka teşhis edilmiştir. Ülkemizde Sağlık Bakanlığı yoğun çalışmaları neticesinde vakaların izolasyonu ve yakın temaslıların karantinası ile birlikte epidemiyolojik araştırmalar yoluyla COVID-19'un yayılmasını kontrol altına almaya çalışmaktadır. Bununla birlikte, olası yayılma derecesini belirlemek için yetersiz epidemiyolojik veriler çalışmalar süreci zorlaştırmaktadır. Olası bulaşma noktaları epidemiyolojik araştırmalarla retrospektif olarak tanımlansa bile, epidemiyolojik araştırmaların desteklenmesinde kullanımını göstermede önemli bir rol oynamıştır. Korunma ve hafifletme önlemleri yoğunlaşırken, hastalığın tedavisi konusunda farmakolojik bileşikler geliştirilirken, COVID-19 yayılmaya devam etmektedir. Bu makalede COVID-19 ile ilgili güncel verilerin tanımlayıcı araştırmalar çerçevesinde kişi yer, zaman özellikleri açısından kısa bir incelemesi sunulmaktadır., On December 31, 2019, the World Health Organization (WHO) was informed about a cluster of unknown causes of pneumonia detected in Wuhan City, Hubei Province, China. On January 12, 2020, a new coronavirus was detected in samples from cases, and the first analysis of virus genetic sequences suggested that this was the cause of the epidemic. This virus was called SARS-CoV-2 and associated disease COVID-19. As of April 26, 2020, more than 2.9 million cases were identified, with more than 203 000 deaths from 210 countries worldwide. As a result of the intensive studies of the Ministry of Health in our country, it is trying to control the spread of COVID-19 through the isolation of cases and quarantine of close contacts, through epidemiological research. However, insufficient epidemiological data to determine the degree of possible spread make studies more difficult (complicate the studies) . Although possible points of contamination have been identified retrospectively by epidemiological research, they have played an important role in demonstrating their use in supporting epidemiological research. COVID-19 continues to spread, while pharmacological compounds are being developed in the treatment of the disease, and while prevention and mitigation measures are intensifying. In this article (research), a brief review of current data about COVID-19 in terms of person-place and time characteristics is presented within the framework of descriptive studies

In December 2019, an undetermined cause of pneumonia was reported in the city of Wuhan in China, and then this disease was named COVID-19. In March 2020, COVID-19 disease was declared as a pandemic by the World Health Organization (WHO). It has been stated by WHO that the polymerase chain reaction technique may be applied for diagnosis in asymptomatic or mild symptomic cases. In our country, RT-PCR applications are carried out in accordance with the WHO guideline and approved by the Ministry of Health in order to make a exact diagnosis of SARS-CoV2. This review summarizes the process of detecting SARS-COV-2 virus by RT-PCR, which causes COVID-19 disease., 2019 yılının Aralık ayında nedeni belirlenememiş bir pnömoni vakası Çin’de Wuhan şehrinde bildirilmiştir ve ardından bu hastalık COVID-19 olarak isimlendirilmiştir. 2020 yılının Mart ayında Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) tarafından COVID-19 hastalığı pandemi olarak ilan edilmiştir. DSÖ tarafından asemptomatik ya da hafif semptomlu vakalarda polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) tekniğinin tanı koyma amacıyla uygulanabileceği belirtilmiştir. Ülkemizde, SARS-CoV2 kesin tanısının konması amacıyla gerçek zamanlı PCR (RT-PCR) uygulamaları DSÖ’nün kılavuzunda belirttiği ve Sağlık Bakanlığı’nın onayladığı şekilde gerçekleştirilmektedir. Bu derlemede, COVID-19 hastalığına neden olan SARS-COV-2 virüsünün RT-PCR ile tespitine ilişkin süreç özetlenmektedir.

The novel Coronavirus disease 2019 is originated from severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (COVID-19), which is a member of Betacoronavirus. COVID-19 was detected in large group of patients with acute respiratory failure syndrome in Wuhan, China in December 2019. Coronaviruses were isolated from several hosts including mice, chickens, pigs, dogs, cats, bats, rabbits, horses, cattle and humans. The virus may be transmitted by droplet, aerosolation and contact. Whether the transition of virus from mother to baby during pregnancy is uncertain. Common symptoms of infection are fever, cough, and dyspnea. The severity of disease could differentiate from asymptomatic to severe acute respiratory syndrome. The patients indicated for hospitalization are under one year old infants or children with chronic lung disease (asthma), cardiovascular disease and immunosuppressed children. Poor prognostic criteria are determined as; lymphocyte count is 40 mg / l or ferritin> 500ng / ml or D-Dimer> 1000 ng / ml. Computed tomography may be helpful for making diagnosis and differential diagnosis. Typical radiological signs of COVID-19 pneumonia are interstitial inflammation, widespread consolidation, unilateral or bilateral patchy involvement, ground-glass opacities. There may be peripheral and subpleural involvement. Blocking the virus is one of the most restrictive points of treatment due to its large RNA, several repetitive parts, and usage of different receptors in different types., Yeni Koronavirüs 2019 hastalığı Betakoronavirus ailesinden şiddetli akut solunum yetmezliği koronavirus 2 (COVID-19) virüsünden kaynaklanmaktadır. COVID-19 hastalığı Çin, Wuhan’da büyük bir grup hastada görülen akut solunum yolu yetmezliği sendromu ile belirlenmiştir. Koronovirüsler fareleri, tavukları, hindileri, domuzları, köpekleri, kedileri, yarasaları, tavşanları, atları, sığırları ve insanları içine alan geniş birçok konak grubundan izole edilmiştir. İnsanlardaki CoV’un ana bulaş şekilleri damlacık enfeksiyonu, aerosolizasyon ve enfeksiyon nakletme özelliği olan eşyalarladır. Virüsün gebelikte anneden bebeğe geçip geçmediği belirsizdir. Enfeksiyonun yaygın belirtileri solunum semptomları, ateş, öksürük ve dispnedir. İnsanlarda koronavirüs enfeksiyonu asemptomatik olabileceği gibi ağır akut solunum sendromuna kadar değişkenlik gösterebilmektedir. Hastanede yatış gereken hastaların çoğunlukla bir yaş altı süt çocuğu olduğu ve eşlik eden hastalıklar olarak da çoğunlukla kronik akciğer hastalığı (astım), kardiyovasküler hastalık ve immunsüprese çocuklar olduğu tespit edilmiştir. Belirlenen kötü prognostik kriterler; lenfosit sayısı 40 mg/l veya ferritin >500ng/ml veya D-Dimer>1000 ng/ml’dır. Bilgisayarlı Tomografi tanı koymada veya ayırıcı tanıda yardımcı olabilir. COVID-19 pnömonisinin tipik radyolojik bulguları interstisyel inflamasyon, yaygın konsolidasyon, tek taraflı veya bilateral yamasal tutulum ve buzlu cam opasiteleridir. Periferal ve subplevral tutulum olabilir. Büyük bir RNA’ya sahip olması, tekrarlayan kısımları fazla olması ve farklı türlerde farklı reseptörleri kullanması nedeni ile virüsü bloke etmek tedavinin en kısıtlayıcı noktalarındandır.

The virus, which was isolated from the pneumonia cases in Wuhan City in Hubei Province of China for the first time in December 2019 and determined to be from the Coronaviridae family, was called severe acute respiratory syndrome coronavirus-2 (SARS-CoV-2). Genetic analysis of SARS-CoV-2, originating from zoonotic like other coronaviruses, indicates that it has the same origin as bat coronavirus populations. Since there is usually limited contact between humans and bats, the transmission of the virus to humans is more likely to occur through another animal species that is more likely to be contacted. This intermediate host can be a pet, a wild animal or a domesticated wild animal, but has not yet been identified. In this article, structural and epidemiological features of coronaviruses are examined and current developments about SARS-CoV-2, which take over the world, are evaluated., İlk defa Aralık 2019’da Çin’in Wuhan Şehrinde ortaya çıkan pnömoni vakalarından izole edilen ve Coronaviridae ailesinden olduğu belirlenen virus “severe acute respiratory syndrome coronavirus-2; SARS-CoV-2” olarak adlandırılmıştır. Diğer coronaviruslar gibi zoonotik kaynaklı olan SARS-CoV-2’nin genetik analizleri, yarasa coronavirus popülasyonları ile aynı kökene sahip olduğunu göstermektedir. İnsanlar ve yarasalar arasında genellikle sınırlı bir temas olduğundan, virusun insanlara bulaşmasının, insanlar ile temas olasılığı daha fazla olan başka bir hayvan türü yoluyla gerçekleşmesi daha olasıdır. Bu ara konak, evcil bir hayvan, vahşi bir hayvan veya evcilleştirilmiş bir vahşi hayvan olabilir, ancak henüz tanımlanmamıştır. Bu makalede coronavirusların yapısal ve epidemiyolojik özellikleri incelenerek tüm dünyayı etkisi altına alan SARS-CoV-2’ye dair güncel gelişmeler değerlendirilmiştir.

It has been recently shown that the activation of the coagulation system takes an important part in the pathogenesis of COVID-19. It has come into insight that the mortality rate is lower in patients who were administered low molecular weight heparin (LMWH) during the course of COVID-19 when compared with those who were treated without LMWH. However, we observe that the coagulopathy accompanying COVID-19 seems to be different from sepsis associated disseminated intravascular coagulation (DIC), therefore we think that organ specific coagulopathy should be better named ‘Pulmonary Intravascular CoagulationPIC’. Here we provide possible pathogenetic mechanisms underlying COVID-19 including PIC and give treatment recommendations as administration of prophylactic LMWH at patients with increased D-dimer levels at early phase, escalation to treatment dose of LMWH in case of increasing D-dimers and usage of tPA or defibrotide with evaluation of bleeding risk in patients with respiratory insufficiency. However, in what point of COVID-19 disease shall those anticoagulant/antitrombotic-thrombolytic agents used must be evaluated with further studies., Tüm dünyayı ve ülkemizi etkisi altına alan COVID-19 hastalığının patogenezinde koagülasyon sisteminin aktive olmasının önemli rolü olduğu, dissemine intravasküler koagülasyonun (DİK) laboratuvar bulgularından D-dimer değeri yüksek olan olgulara erken dönemde düşük molekül ağırlıklı heparin (DMAH) başlanması durumunda mortalitenin azaldığı bilinmektedir. COVID-19 enfeksiyonundaki ana mekanizmalardan birinin sepsis ilişkili DİK’ten farklı organa özgü ‘Pulmoner İntravasküler Koagülasyon-PİK’ olduğunu düşünmekteyiz. Patogenetik mekanizmaları açıkladığımız derlememizde PİK erken dönemlerinde profilaktik dozda DMAH, D-dimer artışı devam etmesi durumunda tedavi dozunda DMAH, respiratuar yetmezlik gelişmesi durumunda kanama riski göz önünde bulundurularak doku plazminojen aktivatörü (tPA) ve defibrotid tedavilerinin kullanımı konusunda tedavi önerileri yer almaktadır. Bu tedavilerin COVID-19 enfeksiyonunun hangi aşamalarında kullanılmasının uygun olacağının netleştirilmesi için klinik araştırmalara gerek duyulmaktadır.

Purpose: The purpose of this retrospective study was to evaluate the screw malpositions of patients who underwent transpedicular screw application in various elective and emergency conditions.Material and Methods: 100 patients who underwent transpedicular screw application with various spinal pathologies between January 2012 and September 2016 were included in this retrospective study. Anteroposterior and lateral X-rays and thin section spinal computed tomography scans were performed within 72 hours after the operation. The data including age, gender, operation levels, number of screws placed, preoperative and postoperative neurological conditions, complications, number of screw malpositions and revision surgeries of the patients were gathered.Results: A total of 692 transpedicular screws were applied to 100 cases. 610 (88.15%) of the 692 transpedicular screws placed were evaluated as normal. 82 screws (11.85%) were evaluated as malpositions and 5 of them were revised. According to Gertzbein classification; 20 screws were grade 1, 44 screws were grade 2 and 18 screws were grade 3. 4 patients had anterior perforation, 39 patients had medial perforation, 38 patients had lateral perforation and 1 patient had inferior perforation. There was a dominancy of thoracal levels in screw malpositions.Conclusion: Thin section CT scans taken postoperatively was found to be the gold standard for detecting screw malpositions. We identified that malpositions were most frequently seen as medial pedicle wall perforations in the thoracal region due to anatomical structure of the pedicles., Amaç: Çalışmamızda elektif ve acil şartlarda çeşitli tanılarla opere olarak transpediküler vida uygulanan hastaların, vida pozisyonlarının retrospektif olarak incelenerek vida malpozisyonlarının değerlendirilmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Ocak 2012 ile Eylül 2016 tarihleri arasında çeşitli spinal patolojilerle transpediküler vida uygulanan 100 hasta retrospektif olarak incelendi. Operasyon sonrası 72 saat içinde anteroposterior ve lateral direk grafi ve ince kesit spinal bilgisayarlı tomografi görüntülemeleri yapıldı. Hastaların yaş, cinsiyet, operasyon seviyeleri, yerleştirilen vida sayıları, preoperatif ve postoperatif nörolojik durumları, komplikasyonlar, vida malpozisyon sayıları ve revizyon ameliyatlarını içeren verileri toplandı.Bulgular: 100 olguya toplam 692 transpediküler vida uygulandı. Yerleştirilen 692 transpediküler vidanın 610'u (%88.15) normal olarak değerlendirildi. 82 vida (%11.85) malpozisyon olarak değerlendirildi ve 5'i revize edildi. Gertzbein sınıflamasına göre; 20 vida derece 1, 44 vida derece 2 ve 18 vida derece 3 olarak değerlendirildi. 4 hastada anterior perforasyon, 39 hastada medial perforasyon, 38 hastada lateral perforasyon, 1 hastada inferior perforasyon vardı. Vida malpozisyonlarının torakal seviyelerde daha çok görüldüğü saptandı.Sonuç: Ameliyat sonrası alınan ince kesitli bilgisayarlı tomografi taramaları vida malpozisyonlarının belirlenmesinde altın standart olarak kabul edilmektedir. Malpozisyonların pediküllerin anatomik yapısına bağlı olarak en sık torakal bölgede medial pedikül duvarı perforasyonları şeklinde olduğunu tespit ettik.

Amaç: Bu çalışmanın amacı spastik serebral palsili çocuklarda myotonometre ile gastrokinemius kasının biyomekanik özelliklerini (tonus, elastisite, sertlik) değerlendirmek ve elektrik stimulasyonun kas tonusu, elastisite ve sertlik üzerine etkinliğini göstermektir. Gereç ve Yöntem: Spastik serebral palsili 40 hasta (11 diplejik, 16 quadriplejik, 13 hemiplejik) ve yaş, cinsiyet, vücut kitle indeksi eşleşen 20 sağlıklı kontrol değerlendirildi. Diplejik/quadriplejik hastaların ve sağlıklı kontrollerin bilateral, hemiplejik hastaların ise paralitik taraflarının medial ve lateral gastrokinemius kasının tonusu, elastisitesi ve sertliği MyotonPro cihazı ile ölçüldü. Spastisite Ashworth skalası ile, fonksiyonel seviyeleri Kaba Motor Fonksiyon Sınıflama Sistemi ile değerlendirildi. Serebral palsili hasta grubunun 66 ekstremitesinden elde edilen ölçümler, sağlıklı grubun 40 ekstremitesinden elde edilen ölçümlerle karşılaştırıldı. Bulgular: Serebral palsili hasta grubundan 18 hastanın (31 ekstremite) gastrokinemius kasına 5 gün elektrik stimulasyon tedavisi uygulandı. Tedavi öncesi ve sonrası ölçümler tekrarlandı. Elektrik stımulasyonu sonrası medial ve lateral gastrokinemius kasında tonus ve sertlikte anlamlı azalma, elastisitede ise anlamlı artış görüldü. Ashworth skoru da anlamlı olarak azalmakla birlikte Ashworth skoru ile myotonometrik değerler arasında korelasyon yoktu. Sonuç: Çalışmamızın sonucunda, elektrik stimulasyonu uygulaması ile kas tonusu, elastisite ve sertlik değerlerinde iyileşme sağlandı. MyotonPro’nun serebral palsili çocuklarda spastisitenin değerlendirilmesinde ve tedavi etkinliğinin ölçülmesinde kullanılabileceği sonucuna varıldı. Purpose: The aim of this study was to evaluate the biomechenical properties (tone, elasticity, stifness) of gastrocnemius muscle (GCM) using myotonometry in children with spastic cerebral palsy (CP) and to demonstrate therapeutic effectiveness of electrical stimulation onmuscle tone, elasticity and stiffness. Materials and Methods: Forty patients with spastic CP (11 diplegic, 16 quadriplegic, 13 hemiplegic) and 20 age, gender and body mass index matched healthy controls were evaluated. MyotonPro was used to measure the medial and lateral GCM on bilateral sides of diplegic/quadriplegic patiens and healthy controls,and from the paretic side of the hemiplegic patients. Spasticity was evaluated by Ashworth Scale and functional level was assessed by Gross Motor Function Classification System.The measurements of 66 extremities of 40 patients were compared with 40 extremities of 20 controls. Results: Eighteen patients (31 extremities) with spastic CP were treated for 5 days of electrical stimulation which was applied on GCM. The muscle tone and stiffness of medial and lateral GCM decreased and the elasticity values increased significantly after the intervention. Although Ashworth scores were also decreased, no correlations between Ashworth scores and myotonometric values were detected. Conclusion: Our results suggest that electrical stimulation for the treatment of spasticity had improvements on muscle tone, elasticity and stiffness. MyotonPro can be used to measure the effects of treatment in spasticity.

Purpose: Vitamin B12 and folic acid have some basic functions in the synthesis, repair and expression of DNA of which susceptibility to damage is a major concern in carcinogenesis. We have examined the relationship between childhood cancers and vitamin B12 and folic acid levels in the present study. Materials and Methods: Between November 2013 and December 2015 newly diagnosed 125 patients with solid tumors and 113 patients with lymphoproliferative/ myeloproliferative malignant diseases and 63 controls were enrolled into the study. Vitamin B12, folic acid and homocysteine levels were measured as a part of diagnostic evaluation at the time of diagnosis. Results: Vitamin B12 and folic acid levels were found to be significantly lower in children with malignant diseases compared to the control group. Homocysteine levels however were statistically higher than those of the control group. Folic acid levels were significantly lower in lymphoproliferative/myeloproliferative malignant diseases group compared to the solid tumor group. Conclusion: Lower vitamin B12 and folic acid levels can be used as supportive markers at the time of diagnosis of cancer. This relationship needs to be proved in future studies with larger series. Amaç: Vitamin B12 ve folik asit DNA sentezi, tamiri ve ekspresyonunda önemli görevler alırlar. Bu çalışmada çocukluk çağı kanserleri ile vitamin B12 ve folik asit düzeyleri arasındaki ilişki araştırıldı. Gereç ve Yöntem: Kasım 2013 ve Aralık 2015 arasında yeni tanı alan solid tümörlü 125, lenfoproliferatif/miyeloproliferatif malign hastalığı olan 113 hasta ve 63 kontrol çalışmaya dahil edildi. Vitamin B12 ve folik asit düzeyleri tanısal çalışmaların bir parçası olarak tanı anında ölçüldü. Bulgular: Vitamin B12 ve folik asit düzeyleri malign hastalığı olan çocuklarda kontrol grubuna oranla anlamlı olarak düşük bulundu. Homosistein düzeyleri ise kontrol grubuna göre istatistiksel olarak daha yüksekti. Folik asit düzeyleri lenfoproliferatif/miyeloproliferatif malign hastalığı olanlarda solid tümör grubuna oranla daha düşüktü. Sonuç: Düşük vitamin B12 ve folik asit düzeyleri kanser tanısında destekleyici belirteçler olarak kullanılabilir. Bu ilişkinin gelecekte daha geniş serilerle ortaya konması gerekmektedir.

Amaç: Bu çalışma, Resim-İş Eğitimi özel yetenek sınavına giren adayların el anatomisinin (parmak uzunlukları, el bileği çap, çevre ve hareket genişliği ölçümleri) desen sınavında aldıkları puan ile ilişkisi olup olmadığını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Gereç ve Yöntem: Türkiye’deki bir üniversitenin Eğitim Fakültesi Güzel Sanatlar Eğitimi Bölümü Resim-İş Eğitimi Anabilim Dalı Özel Yetenek Sınavı’na giren adaylar çalışmaya dahil edilmiştir. Öğrencilerin dijital kaliper, esnek olmayan mezura ve dijital inklinometre kullanılarak parmak uzunlukları, el bileği çapı, çevresi ve hareket genişlikleri ölçülmüştür. Bulgular: Çalışmamıza 18-25 yaş arası 161 öğrenci (60 erkek, 101 kız öğrenci) dahil edilmiştir. Desen sınavında elli ve üzerinde puan alan 49 kız, 35 erkek öğrenci, kırk dokuz ve altında puan alan 52 kız, 25 erkek öğrenci bulunmaktadır. Çizim başarısı puanı elli ve üzerinde olan ile kırk dokuz ve altında olanların antropometrik özellikleri karşılaştırıldığında anlamlı fark elde edilememiştir. Sonuç: Bu çalışma, çizim becerisine etki eden pek çok unsurun olduğu ve tek başına antropometrik standartlarla çizim başarısı arasındaki ilişkinin ifade edilmesinin zor olduğunu göstermiştir. Purpose: The research aims to determine whether there is a statistically significant relation between the drawing exam scores got by candidates entering the special aptitude exams in the Fine Arts Education and their hand anatomy (phalange lengths, carpus diameter, circumference and width of motion measurements) or not. Materials and Methods: This study includes the candidates who entered Special Aptitude Exams organized by Department of Fine Arts Education, Faculty of Education of a university in Turkey. Phalanges length, wrist diameter, circumference and motion width were measured using digital caliper, inflexible scales and digital inclinometer. Results: In our study, 161 students (60 boys, 101 girls) aged 18-25 years were included. There are 49 female and 35 male students who score fifty or more in the drawing examination and 52 female and 25 male students with scores of forty-nine and under in this study. A significant difference was not obtained when the anthropometric features of those who were fifty or more and those who were below forty-nine were below the drawing achievement score. Conclusion: This study has revealed that there are many factors that influence the drawing skill. Also reached the conclusion that it is difficult to say that the effect of drawing on the success of the single anthropometric standards.

Amaç: Çalışmamızda epilepsi ve anlıksal yetiyitimlerinde ilk basamak tanı testi olarak moleküler karyotipleme yapmayı ve bu hastalıklar ile ilişkisini ortaya koymayı amaçladık.Gereç ve Yöntem: Çukurova Üniversitesi Balcalı Hastanesi Tıbbi Genetik Polikliniği'ne başvuran ve geniş bir klinik problem yelpazesi sergileyen 580 hastaya Affymetrix CytoScan platform aracılı moleküler karyotipleme yapıldı.Bulgular: Moleküler karyotipleme sonucunda anlıksal yetiyitimi olan hastaların %41’inde mikrodelesyon, %32’sinde duplikasyon ve %50’sinde hem delesyon hem de duplikasyon tespit edildi. Epilepsi hastalarının %16’sında mikrodelesyon, %34’ünde duplikasyon ve %50’sinde delesyon ve duplikasyon; anlıksal yetiyitiminin eşlik ettiği epileptik hastalarda %33.3 mikrodelesyon, %44.4 duplikasyon ve %22.2 hem delesyonlar hem de duplikasyon bulundu. Ayrıca, bu çalışmada bir epileptik hastada uniparental dizomi ve 2 hastada marker kromozom saptandı. Sonuç: Elde edilen sonuçlar, moleküler karyotipleme tekniğinin klinik rutinde uygulanmasının ve elde edilen verilerin tıbbi genetik uzmanı tarafından yorumlanmasının kromozom düzeyindeki anomalilerin veya sendromların tanınmasında faydalı olduğunu göstermektedir. Özellikle epilepsi ve anlıksal yetiyitimi olan hastaların tanısında ilk basamak tanı testi olarak moleküler karyotipleme tercih edilebilir., Purpose: The aim of this study was to investigate molecular karyotyping of epilepsy and intellectual disabilites and to reveal its relationship with these diseases. Materials and Methods: A total of 580 patients with a wide range of clinical problems underwent molecular karyotyping by Affymetrix CytoScan platform included in the study that were presented to Medical Genetics Policlinics of Balcali Hospital and Clinics, Cukurova University Faculty of Medicine. Results: Molecular karyotyping identified 41% microdeletions, 32% duplications and 50% both deletions and duplications in mental retardation patients; 16% microdeletion, 34% duplications and 50% both deletions and duplications in epilepsy patients; and 33.3% microdeletions, 44.4% duplications and 22.2% both deletions and duplications in mental retardation with epilepsy group. In addition, one of epilepsy group with uniparental disomy and 2 marker chromosomes were detected in this study. Conclusion: Our results demonstrate that molecular karyotyping and clinical interpretation by a medical geneticist is efficient in diagnosing chromosomal diseases. Moreover, molecular karyotyping might be more effective as a first tier testing in epilepsy and psychomotor retardation patients.

Amaç: Clavicula üst ekstremite ve gövde arasındaki kemik bağlantıdır. Bu çalışma, clavicula’nın anatomik yapısı ve morfometrik ölçümlerini belirlemek amacı ile yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada cinsiyeti belli olmayan yetişkin Anadolu insanına ait 66 adet clavicula (34 sol, 32 sağ) ölçülmüştür. Clavicula’nın; maksimum uzunluğu, orta noktasının çevresi, extremitas acromialis’in superior inferior ve anterior posterior kalınlığı, lateral sınırı ile linea trapezoidea orta noktası arası mesafe, impressio costoclavicularis maksimum uzunluğu, impressio costoclavicularis maksimum genişliği, fascies sternalis’in maksimum uzunluğu, fascies sternalis’in maksimum genişliği, fascies acromialis’in maksimum uzunluğu, fascies acromialis’in maksimum genişliği, konkav açı ölçülmüş ve ayrıca Robustness indeksi (dayanıklılık indeksi) hesaplanmıştır. Bulgular: Clavicula’nın; maksimum uzunluğu 136.19±13.41 mm; extremitas acromialis’in superior inferior kalınlığı 10.59±2.15 mm; extremitas acromialis’in anterior posterior kalınlığı 21.62±3.87 mm; lateral sınırı ile linea trapezoidea orta noktası arası mesafe 17.06±3.83 mm; impressio costoclavicularis maksimum uzunluğu 16.51±5.11 mm; impressio costoclavicularis maksimum genişliği 8.07±2.88 mm; fascies sternalis’in maksimum uzunluğu 16.58±3.22 mm; fascies sternalis’in maksimum genişliği 20.26±3.29 mm; fascies acromialis’in maksimum uzunluğu 9.10±2.55 mm; fascies acromialis’in maksimum genişliği 14.74±3.43 mm; konkav açı 139.43±8.25º; clavicula’nın orta noktasının çevresi 3.57±0.46 mm ölçülmüş ve ayrıca Robustness indeksi (dayanıklılık indeksi) 2.63±0.32 olarak hesaplanmıştır. Sonuç: Clavicula’nın anatomik yapısı ve morfometrik ölçümlerinin saptanması özellikle akut ayrışmış corpus clavicula kırıklarında ve claviculayı ilgilendiren diğer pek çok patolojilerde klinik açıdan önemlidir. Purpose: Clavicle is the bony link between upper extremity and the body. This study is undertaken to assess the anatomical structure of clavicle and to determine the morphometric measurements. Materials and Methods: Sixty-six clavicle of unknown gender of an Anatolian population (34 left- 32 right) are included. Maximum claviculer length, the perimeter of the midpoint, the superior inferior and anterior posterior thickness of extremitas acromialis, the distance between the lateral border of the clavicle and the midpoint of linea trapezoidea, maximum length and width of impressio costoclavicularis, maximum length and width of fascies sternalis, maximum lengt hand width of facies acromialis and concave angle are measured in addition the Robustness index (endurance index) is calculated. Results: Maximum claviculer length was 136.19±13.41 mm; superior inferior thickness of extremitas acromialis was 10.59±2.15 mm; and anterior posterior thickness of extremitas acromialis was 21.62±3.87 mm; the distance between the lateral border of the clavicle and the midpoint of linea trapezoidea was 17.06±3.83 mm; maximum length of impressio costoclavicularis was 16.51±5.11 mm; and maximum width of impressio costoclavicularis was 8.07±2.88 mm; maximum length of fascies sternalis was 16.58±3.22 mm; and maximum width of fascies sternalis was 20.26±3.29 mm maximum length of fascies acromialis was 9.10±2.55 mm; maximum width of fascies acromialis was 14.74±3.43 mm; concave angle was 139.43±8.25º; the perimeter of the midpoint of the clavicle was 3.57±0.46 mm and the Robustness index (endurance index) was calculated to be 2.63±0.32. Conclusion: Knowledge on the clavicular measurements may be essential for orthopaedic surgeons in acute displaced midshaft clavicle fractures and to choose a standart treatment modality in many other conditions.

Amaç: Juvenil idiyopatik inflamatuvar miyopatiler (JIIM) nadir görülen, kronik kas inflamasyonu ile seyreden, ciddi morbidite, mortalite ile sonuçlanan bir grup otoimmün hastalıktır. Çalışmamızda Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Romatoloji Bilim Dalı tarafından JIIM tanısı ile izlenen hastaların klinik ve laboratuvar verilerinin, tedavi yanıtlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Eylül 2003 ile Haziran 2017 tarihleri arasında JIIM tanısı ile izlemde olan 15 hasta çalışmaya alındı. Demografik veriler, tanı ve takip laboratuvar verileri, EMG ve kas biyopsi sonuçları, uygulanan tedaviler, tedavi yanıtları ve hastalık komplikasyonları geriye dönük arşiv dosyalarından elde edildi. Bulgular: JIIM hastalarının kız erkek oranı 2.75:1 idi. Hastaların 13 tanesi (%80) Juvenil Dermatomiyozit (JDM), 2 tanesi (%13.3) Juvenil Polimiyozit (JPM) ve bir tanesi (%6.7) Overlap Miyozit (OM) tanısı ile izlemdeydi. Başlangıç bulguları heliotrop raş ve malar raş (%86.7), Gottron papülü (%73.3) ve proksimal kas güçsüzlüğü (%100) idi. Erken dönem kortikosteroid tedavisi tüm hastalara ve metotreksat tedavisi 13 hastaya (%86.7) başlandı. Ayrıca 3 hastaya (%20) siklosporin, bir hastaya (%6.7) siklofosfamid, bir hastaya (%6.7) mikofenolat mofetil ve 4 hastaya (%26.7) intravenöz immunglobulin (IVIg) kullanıldı. Sonuçta tüm hastalar remisyona ulaştı fakat hastalık komplikasyonu olarak 2 hastada kalsinozis, bir hastada lipodistrofi gelişti. Sonuç: JIIM’de erken tanı ve yoğun immünsupresif tedavi hastalık komplikasyonu gelişimini önlemede önemlidir. Bu nedenle uluslararası standart tedavi ve izlem programları hastalık süreci boyunca dikkate alınarak izlem yapılmalıdır., Purpose: Juvenile idiopathic inflammatory myopathies (JIIMs) are rare autoimmune diseases. Delay in treatment may cause serious morbidity and mortality. Aim of this study is to evaluate demographic and clinical features, laboratory data, treatment modalities and outcome of patients with JIIMs.Materials and Methods: 15 patients with JIIMs, followed between 2003 and 2017 at Pediatric Rheumatology Department were included this study. We retrospectively collected data from patients’ medical records and analyzed them. Results: Out of the 15 patients, 13 (80 %) had Juvenile Dermatomyositis (JDM), 2 (13.3%) Juvenile Polymyositis (JPM) and 1 (6.7 %) Overlap Myositis (OM, with scleroderma). Clinical symptoms at diagnosis were proximal muscle weakness (100%), heliotrope rash and malar rash (86.7%), Gottron papule (73.3%). Early aggressive treatment with corticosteroid (100%) and methotrexate (86.7%) were started. Intravenous immunoglobulin in 4 patients (26.7 %), cyclosporine in 3 patients (20 %), cyclophosphamide in one patient (6.7 %), and mycophenolate mofetil in one patient (6.7%) were among additional immunosuppressive treatments. Eventually all patients achieved remission but two had calcinosis and one had lipodystrophy.Conclusion: Early diagnosis and early aggressive treatment are the key points for JIIMs. For this reason, international standard treatment and follow-up programs should be taken into consideration during the disease process.

Amaç: Çalışmamızın amacı, EMG biofeedback’in hemiplejik omuzun yeniden eğitimi üzerindeki etkisinin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya toplam 30 hasta alındı. Hastaların tutulan tarafında yer alan üst trapezius kasına, omuz hareketleri sırasında, relaksasyon sağlamak amacıyla 10 seans EMG biofeedback eğitimi verildi. Hastaların, tedavi öncesi ve sonrasında; üst trapezius kasının myoelektrik aktivitesi ile tonusu, deltoideus kasının ise sadece tonusu ölçüldü. Omuzdaki fonksiyonel iyileşmeyi değerlendirmek için Manuel Fonksiyon Testi kullanıldı. Bulgular: Tedavi sonunda üst trapezius kasının tonusunda ve myoelektrik aktivitesinde azalma, deltoideus kasının tonusunda ise artma olduğu görüldü. MFT sonuçlarına göre, tedavi sonunda omuz fonksiyonelliğinde yüzdece anlamlı bir iyileşme olduğu tespit edildi. El fonksiyonlarında ise herhangi bir iyileşme olmadı. Sonuç: Çalışmamızda EMG biofeedback eğitiminin, hemiplejik hastalarda omuz fonksiyonlarının iyileştirilmesi üzerine etkili olduğu görüldü. Hemiplejik hastalarda, EMG biofeedback ile yapılan omuz egzersizlerinin kliniklerde kullanılmasıyla tedavide olumlu sonuçlar alınabileceği sonucuna varıldı. Purpose: The aim of our study was to evaluate the effect of EMG biofeedback on hemiplegic shoulder reeducation. Materials and Methods: A total of 30 patients were included in the study. 10 sessions of EMG biofeedback training was given to the upper trapezius muscle on the affected side of the patients during shoulder movements to provide relaxation. Patients were evaluated before and after treatment; the myoelectric activity and tone of the upper trapezius muscle, and only the tone of the deltoideus muscle. Manual Function Test was used to assess functional recovery of the shoulder. Results: At the end of the treatment, it was seen that there was a decrease in the tone of the upper trapezius muscle and myoelectric activity and an increase in the tone of the deltoideus muscle. According to MFT results, there was a significant improvement in the percentage of shoulder function at the end of treatment. There was no improvement in hand function. In our study, EMG biofeedback training was found to be effective in improving shoulder function in hemiplegic patients. Conclusion: Preliminary results in this study suggested that in hemiplegic patients, the use of EMG biofeedback with shoulder exercises in the clinic, resulted in favorable outcomes in the treatment.

Amaç: Bu çalışmanın amacı; diyabetli ve sağlıklı bireylerin sosyal sorun çözme becerilerinin karşılaştırılması, diyabetli hastaların sosyal sorun çözme tarzlarının/yönelimlerinin yaşam kaliteleri ve HbA1c düzeyleri ile ilişkisinin incelenmesidir.Gereç ve Yöntem: Endokrinoloji Polikliniğine başvuran Tip 2 Diabetes Mellitus tanılı hastalardan dahil etme kriterlerini karşılayan 90 hasta ile benzer sosyodemografik özelliklerde 90 sağlıklı bireye sosyodemografik bilgi formu, Sosyal Sorun Çözme Envanteri Kısa Formu, Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Anketi Kısa Formu uygulandı. Diyabet hastalarının son 3 ay içindeki HbA1c ölçüm değerleri kullanıldı. Glisemik kontrolde hedef değer HbA1c≤7 olarak belirlendi.Bulgular: Diyabet hastalarının işlevsel sorun çözme puanları sağlıklı bireylerden anlamlı olarak daha yüksek; yaşam kalitesinin bedensel ve çevresel alan puanları ise anlamlı olarak daha düşüktü. Kadın, çalışmayan, hastalığı ile ilgili eğitim almayan diyabet hastalarının işlevsel olmayan sorun çözme puanları anlamlı olarak daha yüksek bulundu. HbA1c değeri ≤7 olan diyabetlilerin soruna olumlu yaklaşım puanları daha yüksekti. Korelasyon analizlerinde diyabetlilerin işlevsel sorun çözme tarzları ile yaşam kalitesinin bedensel, ruhsal ve çevre alanı arasında pozitif yönde, HbA1c arasında ise negatif yönde ilişki saptandı.Sonuç: Diyabetli hastaların sosyal sorun çözme becerilerinin değerlendirilmesi, gereksinimleri doğrultusunda girişimlerde bulunulması yaşam kalitesinin ve klinik sonuçların iyileştirilmesine katkı sağlayabilir., Purpose: The aim of this study is to compare the social problem-solving skills of diabetic and healthy individuals and to investigate the correlation between the social problem-solving styles/orientations of diabetic patients with their quality of life and HbA1c levels.Materials and Methods: Social Problem-Solving Inventory Short Form and World Health Organization Quality of Life Survey Abbreviated Version were performed on ninety patients admitted to Endocrinology Outpatient Clinic diagnosed with Type 2 Diabetes Mellitus, who met the inclusion criteria, and on 90 healthy individuals with similar sociodemographic characteristics to the patients. HbA1c measurement values of the diabetic patients over the last 3 months were used. The target value in the glycemic control was determined as HbA1c≤7.Results: Functional problem-solving scores of diabetic patients were significantly higher than the healthy subjects; the physical and environmental domain scores of quality of life were significantly lower. The non-functional problem solving scores of the diabetic patients who were women, unemployed and uneducated about the disease were significantly higher. Diabetic patients with HbA1c value ≤7 had higher positive attitude scores. Correlation analyses revealed that the functional problem solving styles of diabetics have a positive correlation with the physical, mental and environmental domains of the quality of life, and a negative correlation with HbA1c.Conclusion: Evaluating social problem-solving skills of diabetic patients and initiating them according to their requirements may contribute to the improvement of the quality of life and clinical outcomes.

Purpose: The aim of this study was to assess sleep characteristics and sleep disorders in bipolar euthymic patients who declared to have sleep problems when asked. Material and Methods: A total of 57 outpatients aged 18-65 who said “no” to “Are you generally satisfied with your sleep pattern? Have you been satisfied with your sleep pattern for last one year?” questions (at least one of them) and / or said “yes” to “Is there a problem with your sleep according to others’ observations” question and have been followed in Bipolar Disorder Unit of Department of Psychiatry, Cukurova University Medical School were included in the study. A data form for socio-demographic features and another form for clinical characteristics of bipolar disorder have been completed. The general features of sleep were investigated by General Sleep Questionnaire (GSQ). All patients completed Epworth Sleepiness Scale (ESS).Results: The patients had problems in initiation, maintenance and termination of sleep frequently and 43.9% of sample group reported to sleep more than 10 hours a day, 54.4% to snore and 1.8% to have sleep apnea. Sleep disturbances were seasonal in 36.8% of sample group and were commonly defined as secondary and psychogenic. Conclusion: Sleep disorders are frequently seen in euthymic bipolar patients, rarely result with hospital admissions and are frequently overlooked. Their negative effects on illness course, functionality and quality of life are well known. All patients with bipolar disorder should be examined in detail in terms of sleep habits, sleep structure and sleep disorders., Amaç: Bu çalışmada ötimik dönemde olup, sorulunca uyku sorunu bildiren hastalarda uykunun genel özellikleri ile görülen uyku bozukluklarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Bipolar Bozukluk Birimi’ne ayaktan başvuran ve “Genel olarak uyku düzeninizden memnun musunuz? Son 1 yıldır uyku düzeninizden memnun muydunuz?” sorularından en az birine “hayır” ve / veya “Başkalarının gözlemine göre uykunuzda sorun var mı?” sorusuna “evet” yanıtı veren 18-65 yaş arası 57 hasta alındı.Sosyodemografik Veri Formu ve Bipolar Bozukluk Veri Formu dolduruldu. Genel Uyku Anketi (GUA) ile uykunun genel özellikleri ve uyku bozuklukları sorgulandı. Tüm hastalar Epworth Uykululuk Ölçeği (EUÖ)’ni doldurdu. Bulgular: Uykuyu başlatma, sürdürme ve sonlandırma evrelerinde sıklıkla sorun yaşadığı gözlenen hastaların %43.9’unun 10 saatten fazla uyuduğunu, %54.4’ünün horladığını, % 1.8’inin uyku apnesi yaşadığını bildirdiği gözlenmiştir. Hastaların %36.8’inin uyku sorunlarının mevsimsel özellik gösterdiği saptanmış, uyku sorunları çoğunlukla ikincil ve ruhsal kökenli olarak tanımlanmıştır. Sonuç: BPB’un ötimik dönemlerinde uyku bozuklukları oldukça sık görülen, tedavi için başvuru nedeni olmayan, gözden kaçan ve hastalık seyri, işlevsellik ve yaşam kalitesi üzerine etkileri iyi bilinen bozukluklar olup, BPB tanılı her hastanın uyku alışkanlıkları, yapısı ve bozuklukları açısından ayrıntılı olarak incelenmesi büyük önem taşımaktadır.

Dental implantların maksiller sinüs içine yer değiştirmesi nadir görülen bir komplikasyondur. İmplantların maksiller sinüse yer değiştirmesi genellikle hatalı cerrahi planlama veya yetersiz cerrahi teknik ile ilgilidir. Dental implantlar sıklıkla sinüslerde yabancı cisim reaksiyonlarına neden olur ve sinüs komplikasyonlarının gelişmesinden kaçınmak için çıkarılmalıdır. Bu komplikasyonları önleyebilmek için, preoperatif dikkatli klinik ve radyolojik değerlendirmeler ile anatomik oluşumlarla ilgili cerrahi öngörü doğru bir şekilde yapılmalı ve atravmatik çalışılmalıdır. Bu çalışmada, retrospektif vaka serisini sunarak, sinüste bulunan dental implantın biyouyumlu olmasına rağmen çıkarılma gerekliliği tartışıldı., Dental implant displacement into the maxillary sinus is a rare complication. Maxillary sinus displacement of the implants is often associated with incorrect surgical planning or inadequate surgical technique. Dental implants often result in foreign body reactions in the sinuses and should be removed in order to avoid the development of sinus complications. A careful preoperative clinical and radiological evaluations and surgical foresight regarding anatomical formations should be done correctly and atraumatic technique should be performed in order to prevent these complications. In this study, a retrospective case series was presented to discuss the necessity of removing the sinus dental implant even if it is biocompatible.

Amaç: Bu çalışmada çocuklarda hematolojik hastalıklar nedeniyle yapılan splenektominin faydasını ve endikasyonlarının araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Hastanemizde 2009-2015 yılları arasında, 0-17 yaş aralığında, herhangi bir sebepten dolayı splenektomi yapılmış hastalar araştırıldı. Hastalarının yaşı, cinsiyeti, tanıları, postsplenektomi enfeksiyon olup olmadığı, portal venoz tromboz (PVT) olup olmadığı, ameliyat tipi, preoperatif ve postoperatif beyaz küre sayısı, hemotokrit ve trombosit sayısı, eşzamanlı kolesistektomi, dalak boyutu ve ameliyattan fayda görüp görmediği retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Hastaların (n=58) yaş ortancası 8’di. %41’i kız, %59 ‘u erkekti. Dört hastada splenektomi sonrası PVT gelişti. Hastaların 8’ine laparoskopik splenektomi yapıldı. 2 hasta ise ameliyata laparoskopik başlanmış ancak kanama sebebiyle açığa dönülmüştür. On dört hastaya eş zamanlı kolesistektomi yapıldı. En çok orak hücreli anemi (n=20 %34.5) ,daha sonra talasemi major ( n=17 %29,3) ve immün trombositopenik purpura (n=6 %10,3) tanılarıyla splenektomi yapıldı. Dokuz (%15) hasta splenektomi sonrası enfeksiyon nedeniyle hastanemize yatışı yapıldı. Hastaların 17 ‘sinde splenektomiden fayda görüp görmediği veri yetersizliğinden dolayı değerlendirilemedi. Değerlendirilen hastaların %85’i (n=35) splenektomiden fayda gördü. 4 hasta eksitus olmuştur. Talasemi major ve immün trombositopenik purpura olan birer hasta splenektomiden fayda görmedi. Orak hücreli anemi olan hastaların hepsi splenektomiden fayda gördü. Sonuç: Splenektomi, hala birçok hematolojik hastalığın tedavisi için kullanılan etkili cerrahi bir işlemdir. Trombosit sayısını yükseltmek için yapılan ameliyatlarda hastanın yaşı, azda olsa önemlidir. Purpose:. We aimed to research benefits and indications of splenectomy operation due to hematological disease in children. Materials and Methods: The children who underwent to splenectomy due to hematological diseases between 2009-2015 were included in this study. Age of patients, sex, diagnosis, post splenectomy infection, portal vein thrombosis (PVT), operation types, pre and post operative thrombocyte, leucocyte and hematocrit counts, simultaneous cholecystectomy, spleen size, the efficacy of operation were noted retrospectively. Results: Median age of the patients (n=58) was 8. 41% of them were girl and 51% were boy. PVT occurred in 4 patients after splenectomy. 8 of them underwent splenectomy laparoscopically. 2 had conversion due to uncontrolled bleeding. 14 patients underwent cholecystectomy simultaneously. Diagnosis were sickle cell anemia (SCA) (n=20, 34.5%), thalassemia major (n=17, 29.3%) and immune thrombocytopenic purpura (ITP) (n=6, 10.3%). 9 (15%) patients were hospitalized because of post splenectomy infections. Efficacy of splenectomy was not evaluated in 17 patients due to data lack. Efficacy of splenectomy was 85% in evaluated patients. 4 patients were death. One each of thalassemia major and ITP patients had no benefit and all of SCA patients had benefited from splenectomy. Conclusion: Splenectomy is still efficient operation procedure for many hematologic diseases. Age of patients is also important in respect of increasing thrombocyte counts

Karaciğerde görülen en sık benign neoplazm hemanjiyomdur. Genellikle asemptomatik olup ender olarak komplikasyon oluşturabilir. Karaciğer ve senkron organ tutulumu görülebilir. Genellikle medikal takip edilir. Semptomatik, hızlı büyüme gösterir ve tanı kesin değilse cerrahi tedavi uygulanmalıdır. Bu yazıda karaciğer ve diaframda aynı dönemde görülen senkron hemanjiyomu olan bir olgu sunulmuştur. The most common benign neoplasm seen in the liver is haemangioma. It is usually asymptomatic and rarely causes complications. Liver and synchronous organ involvement can be seen. It is usually followed by medical. If symptomatic, rapid growth and diagnosis is uncertain, surgical treatment should be performed. In this article, a case who presented with synchronous haemangima on liver and diaphragma has been reported.

The performance of resultant topological structure of Kohonen Self Organizing Map SOM is highly dependent of the learning rate and neighborhood parameters. In literature there are plenty many different types of approaches to and proposals for those parameters. It has been investigated that in general the learning rate and neighborhood parameters are data independent and predefined before the training period. Here in this paper a novel approach has been proposed to change the learning rate parameter according to the interaction of neurons with data. During training, the worst matching neuron also tracked and used to trace the formation of topological structure of SOM. A slight modification on conventional learning rate with proposed method has a considerable influence on resultant topologies in a positive way. The effects of this approach have been tested with the real world problem and different synthetic data.

The role of air transport in transportation system is increasing every year. However, there can be difficulties to meet this increase. Therefore, efforts to resolve the problems in air transport become important. Delays and congestions are seen in the air transport system are among these problems. Airports are one of the most critical points of air transportation system facing these problems. One of the measures to be taken to resolve this problem is improving the existing system. Istanbul Ataturk Airport, the busiest airport in Turkey, often experiences delay and congestion problems. To propose a solution to these problems and to reduce runway occupancy time in Istanbul Ataturk Airport, additional fast-exit taxiways to the runway 05 were constructed. In this study, the impact of infrastructure changes made in Istanbul Ataturk Airport is examined, and traffic flow and capacity analysis is carried out comparing three different runway configurations. In consequence of the construction of additional fast-exit taxiways to the runway 05, airport capacity has increased 1.9 per cent. It is also shown that the high average delay time reduces airport capacity.

Pneumomediastinum is due to air penetration in to the mediastinum. In children it is mostly due to asthma, however in newborns pneumonia or meconium aspiration syndrome are the predisposing factors. Pneumomediastinum is recognised by chest radiography, in newborn babies -spinnaker sign- an upwards and outwards deviation of thymic lobes can be seen due to raising of thymus above the heart by pneumomediastinal air. Babies may be asymptomatic or they may have respiratory distress. Pneumomediastinum usually resorbs spontaneously over one or two weeks. Here we report two newborn babies with pneumomediastinum. Although pneumomediastinum was obvious in the chest X-rays, both babies had mild respiratory distress and mediastinal air resorbed spontaneously., Pnömomediastinum mediastene hava girişi ile oluşmaktadır. Çocuklarda genellikle astıma bağlıdır, ancak yenidoğanlarda pnömoni veya mekonyum aspirasyon sendromu predispozan faktörlerdir. Pnömomediastinum tanısı genellikle akciğer grafisi ile konur, yenidoğan bebeklerde pnömomediastinal hava ile kalbin üstündeki timik lopların yukarı ve dışa doğru sapmasıyla timusun yükseldiği yelken işareti görülür. Bebekler asemptomatik olabildiği gibi solunum sıkıntısına da neden olabilir. Pnömomediastinum genellikle bir veya iki haftada kendiliğinden resorbe olur. Burada pnömomediastinumlu iki yenidoğan bebek sunulmuştur. Her iki bebeğin göğüs filminde belirgin pnömomediastinum olmasına rağmen, solunum sıkıntısı orta düzeyde idi ve mediastinal hava spontan resorbe oldu.

Thiophene belongs to a class of heterocyclic compounds. In this study, three new dimethyl-5-hydroxy isophtalate derived thiophene esters were successfully synthesized and characterized by FT-IR, Elementel Analysis, 1H-NMR, 13C-NMR and HRMass techniques. Synthesized compounds antimicrobial effects were tested on Staphylococcus aureus (ATCC 25923); Enterococcus faecalis (ATCC 29212); Enterococcus faecalis (ATCC 51922); Klebsiella pneumoniae (ATCC 700603); Pseudomonas aeruginosa (ATCC 27853); Escherichia coli (ATCC 35218); Escherichia coli (ATCC 25922) and Candida albicans (ATCC 90028); Candida glabrata (ATCC 90030); Candida krusei (ATCC 6258); Candida parapsilosis (ATCC 22019). Compound C1 showed the highest antimicrobial activity, possessing the same potential as chloramphenicol against, P. aeruginosa ATCC 27853. According to MTT assays, this compound (C1) was identified as non-toxic.

research Thermoluminescence study on nitrogen doped Tl2Ga2S3Se single crystals was achieved by performing the experiments with different stopping temperatures of 10?24 K and various heating rates between 0.4 and 1.2 K/s below room temperature. Thermoluminescence peak with peak maximum temperature of 54 K was detected from the emitted luminescence. Two trap levels were obtained from the observed spectra. Curve fitting and initial rise methods were applied to compute the activation energies and the values of 34 ± 2 and 70 ± 4 meV were found. Thermal cleaning process was applied to separate the overlapping peaks and so true energy region of trapping levels was corroborated. Moreover, variations of shape and position of TL curve were studied by investigating the heating rate behavior of trap levels. The best known behavior which the peak maximum temperature increases while the thermoluminescence intensity decreases with raising heating rate was observed. The effect of the N doping on the existed defects was discussed.

Sayın editör, Kritik hastanın tespiti ve tedavinin yönetilmesinde pek çok klinik ve laboratuvar parametrelerini de içeren skorlama sistemleri geliştirilmiştir. Bu skorlama sistemlerinden bazıları Glasgow Koma Skalası, Acute Physiology and Chronic Health Evaluation II, Rapid Acute Physiology Score, Rapid Emergency Medicine Score olarak sayılabilir. Günlük pratikte sıklıkla kullanılan skorlama sistemleri acil serviste kritik hastanın tespiti için kullanılabileceği gibi yoğun bakım ünitelerinde hastanın tedaviye yanıtını değerlendirme amacıyla da kullanılabilmektedir. Acil servis ve yoğun bakım pratiğinde kritik hasta yönetiminde bilinç takibi vital parametrelerle birlikte önemli bir klinik belirteçtir. Bilinç durumunun değerlendirmesinde yaygın olarak kullanılan skorlama sistemi Glasgow Koma Skalasıdır. Bunun yanı sıra Matthew ve Lawson tarafından 1966 yılında önerilen Matthew Lawson Koma Skoru özellikle zehirlenme hastalarında kullanılmaktadır. Matthew ve Lawson 1966 yılında yaptıkları araştırmada skorlama sistemini tanımladılar ve barbiturat intoksikasyonu hastalarında kullanılabileceğini önerdiler (1). Starmark ve Heath 1988 yılında intihar amaçlı kendini zehirleyen 26 hastanın verilerini incelediği çalışmada Matthew Lawson Koma Skorunun kullanılabileceğini önerdiler (2). Hultén ve arkadaşları da 1992 yılında yaptıkları çalışmada Matthew Lawson Koma Skorunun trisiklik antidepresan intoksikasyonunda da güçlü bir prediktör olduğunu gösterdiler (3). Staniszewska ve Bujalska-Zadrożny ise 2016 yılında yayınlanan Varşova’da yaptıkları çalışmada akut valproik asit zehirlenmeli 26 hastanın verilerini analiz ettiler (4). Staniszewska ve Bujalska-Zadrożny yaptıkları araştırmada serum valproik asit düzeyinin araştırılan parametreler ile arasında ilişki olmadığını ortaya koyarken Matthew Lawson Koma Skorunun hastanede kalış süresi ile ilişkili olduğunu raporladılar (4). Bilinç düzeyi, Matthew Lawson Koma Skoruna göre 0 ile 4 arasında derecelendirilir ve seviyeler roma rakamları ile gösterilir. Grade 0, tamamen bilinçli, uyanık hali ifade eder. Grade I, uykulu ancak sözlü komuta yanıt verme hali ifade eder. Grade II, bilinçsiz hastayı ifade eder ancak hasta minimal ağrılı uyaranlara yanıt verir ve refleksler bozulmamıştır. Grade III, bilinçsiz hastayı ifade eder ve hasta maksimal ağrılı uyaranlara yanıt verir, yüzeysel reflekslerin yoktur ve derin refleksler hafif alınabilir. Grade IV, ağrılı uyaranlara yanıt vermeyen bilinçsiz hastayı ifade eder, korneal, laringeal, faringeal dahil tüm reflekslerin kaybı söz konusudur. Grade III ve IV şiddetli zehirlenme olarak kabul edilir (1). Matthew Lawson Koma Skorunun az sayıda örneklemler ile yapılan çalışmalarda özellikle santral sinir sistemini etkileyen ilaç zehirlenmelerinde kullanılabileceği önerilmektedir. Bu skorun geliştirilmesi ve ülkemiz ve dünya literatürüne katkı sağlamak amacıyla zehirlenme alanında geniş örneklemler ile yapılacak çalışmalara ihtiyaç vardır.