Search

[Workshop]

Workshop, Care arrangements for children growing up in families with multiple problems need to be of high quality to ensure child safety and well-being. Services like these rely, in turn, on high quality research to provide meaningful guidance for practitioners in their complex decision-making processes. Conducting research in families with multiple problems, however, can be considered particularly challenging, which is not surprising if one considers that they are also known in social work practice as one of the hardest target groups to reach. The problems these families face are often severe and complex and sustained problem solving often involves various family members, social network partners and professionals. The goal of our symposium, therefore, is to do justice to both: (1) the distinctiveness and complexities of providing family based services in multi problem situations, and (2) the methodological rigor needed to provide scientifically sound evidence on problem specifics, as well as, on possible benefits and the harm of the interventions offered. The symposium will be open to discussions that involve all attendees, held in the form of a dialogue that explores boundaries and possibilities of different research approaches, mainly focusing on quantitative methods, though being open for inputs on qualitative research perspectives as well. Topics such as: (a) target group characteristics, (b) control group designs (in randomized trial settings or not), (c) regression to the mean, and (d) missing values will be addressed. Moreover, if possible, topics submitted by the attendees beforehand will also be addressed.

Purpose: The purpose of this paper is to describe the development and application of the KIPP-list of care activities. The acronym KIPP stands for Knowledge and Insight into Primary Processes. The instrument is intended as a tool for family coaches to systematically report care activities conducted in the Dutch family support programme Ten for the Future (in Dutch: Tien voor Toekomst). Design/methodology/approach: The design of the instrument was based on the components of the programme and a literature search for similar instruments used in the Netherlands, complemented by a staff survey. A series of three studies was carried out to test the instrument’s validity and user-friendliness, and to assess its potential for programme evaluation. Findings: The majority of care activities were performed in cooperation with one or both parents alone, and less frequently with children or external professionals. Although the main focus of the work of the family coaches fell into the categories of “collecting information” and “working towards (behavioural) change” with families, the relatively high frequency of all the types of care contacts emphasises the intensity of this family support programme with a complex target group. Originality/value: Data gathered with the instrument provided meaningful information by descriptive analysis. KIPP thereby proved its general feasibility in increasing insight into service provision. The instrument can be useful in several stages and on several levels of quality assurance and service optimisation, including reflective practice, supervision, team management and research.

Het beperkte gebruik in de Duitse jeugdzorg van het oorspronkelijk Noord-Amerikaanse concept ‘multi-problem family’ als aanduiding voor een doelgroep die gekenmerkt wordt door complexe, langdurige en veelvuldig met elkaar verweven problemen, is vanuit Nederlands perspectief opvallend. Als alternatief worden in Duitsland de concepten ‘armoede’ en ‘deprivatie’ gehanteerd, gekoppeld aan sociaal-wetenschappelijke theorieën over de ‘leefsituatie’. Dit verschil was voor ons de aanleiding om aan de hand van literatuurstudie te onderzoeken welke theoretische en praktische meerwaarde deze verschillende concepten hebben bij een beschrijving van de bedoelde gezinnen. Vertrekpunt is het begrip ‘leefsituatie’. We gaan na welke overeenkomsten en verschillen er tussen beide landen bestaan in gehanteerde begrippen, en evalueren deze in het licht van hun waarde binnen een ethisch verantwoorde zorg- en onderzoekspraktijk. De conclusie luidt dat het concept ‘leefsituatie’, onder andere door de verbinding die het legt tussen het micro-, meso- en macro-niveau van gezinsfunctioneren en gezinscontext, een waardevol aanknopingspunt biedt in praktijk en onderzoek om de individuele gesteldheid van cliënten in multiprobleem gezinnen in beeld te brengen, mede vanuit een maatschappelijke inbedding van hun problematisch bestaan.

Although parental problems and poor parenting are commonly associated with adolescents' admission to secure residential care, few studies examined these parental characteristics. This study aims to identify parental problems and strengths and their association with parenting styles for 64 of these parents. We assessed perspectives of both adolescents and their parent figures shortly after admission. Parents often report high levels of psychopathology for both mothers and fathers, respectively, including depression (54.7% and 39.1%), anxiety (29.7% and 12.5%), substance dependence (14.1% and 26.6%), antisocial behaviour (1.6% and 21.1%), and psychosis (11.0% and 9.4%). Parents also report high parenting stress specifically related to the behaviour of their child. In contrast to our expectations, most parents experience a high quality of life. Living in a 1‐parent family, being unemployed and having debts are most frequently mentioned risk factor combinations. We found limited support for the hypothesis that parents with more risk and less protective factors show poorer parenting. Parents with more psychopathology and parenting stress do show poorer parenting than parents without these problems. Based on our findings, we describe several implications for engaging and supporting parents of adolescents in secure residential care.

The article reviews practical experiences and theoretical reflections from the Dutch child and youth care sector on the provision of care for families with multiple problems. Emphasis is laid upon the complex relations between socio-economic and psychosocial problems, and subsequent issues that may arise in arranging child and youth care. Furthermore, the current state of discussion in program development for the target group in the Netherlands is introduced. The originally English concept of families with multiple problems has been used only modestly in German-speaking countries. This is remarkable from an international perspective, especially considering the re-emerging prominence of social policies that define families as a site of social work practice in English-speaking countries. We conclude that the themes, as derived from our review open up possibilities for further international comparisons, and can provide valuable reference for the transnational discourse about child and youth care services for families with multiple problems.

Letztes Jahr im September sprach Valentin Aichele, Leiter der deutschen Monitoring-Stelle zur UN-BRK, auf einem Kongress in Luzern über seine Erfahrungen mit der Umsetzung der UN-BRK in Deutschland. Seitdem ich ihm dort zugehört habe, lässt mich ein Satz nicht mehr los: "Inklusion, das heisst Veränderung…". Im wahrsten Sinne des Wortes, er hat Recht damit. Warum und was das für uns bedeuten kann, damit beschäftigt sich der Beitrag.

Kinderen van multiprobleemgezinnen moeten meer aandacht krijgen. Soms is een gezinsgerichte interventie niet genoeg om hun situatie te verbeteren. Ouder en kind zouden daarom bijvoorbeeld ieder een eigen hulpverlener moeten krijgen en instanties zouden overkoepelend moeten samenwerken.

Families who face a multitude of severe and persistent problems in a number of different areas of life are commonly referred to as multi-problem families in Dutch child welfare. Although evidence suggests that short-term crisis interventions can have positive effects in these families, they have up to now not sufficiently succeeded in facilitating sustainable change. Interventions, which offer integrated care over longer periods of time, have been piloted in different European countries, but only few evaluation studies are available yet. In our study we therefore explored an integrated flexible family support program from the Netherlands, called ‘Ten for the Future’ [in Dutch: Tien voor Toekomst]. The research included 122 families over a period of four years and seven months. Analyses on group level and individual case level were carried out. Our results suggest that the intervention is associated with a decrease in family stress. Furthermore, families with lower initial parental stress were found to have a higher chance to end the program significantly earlier. Child behavior problems and family functioning, as perceived by care workers, show less coherent patterns of change. This might be connected to a main focus of family coaches on the direct work with parents alone. We conclude that the care program has potential to decrease family stress and suggest focusing on the further development of a dual key worker approach that offers allocated care for children next to parenting support in families with multiple problems.

Voor gezinnen met complexe, langdurige en veelvuldig met elkaar verweven problemen zijn in Nederland verschillende Intensieve Pedagogische Thuishulpprogramma's (IPT's) ontwikkeld. Door de aard en veelvoud van de problemen die deze gezinnen ervaren wordt een stevig beroep op' het aanbod en de kwaliteit van de hulpverlening gedaan. Hoewel cijfers erop wijzen dat het om een relatief kleine groep binnen de jeugdzorg gaat, stelt de zorgvraag van deze gezinnen de hulpverlening voor aanzienlijke problemen. Evaluatieonderzoek naar interventies voor multiprobleemgezinnen is in Nederland tot op heden met name toegespitst geweest op de vraag 'werkt het?' en niet zozeer op de vraag 'wat werkt voor wie, onder wellee omstandigheden en waarom?', met als gevolg een onderwaardering van kwalitatief onderzoek en procesevaluatie. juist de beantwoording van de tweede vraag is voor gezinnen, die meestal al langdurig in de hulpverlening verkeren, én voor zorgaanbieders van evident belang.

Families who face a multitude of severe and persistent problems in a number of different areas of life are commonly referred to as multi-problem families in Dutch child welfare. Although evidence suggests that short-term crisis interventions can have positive effects on these families, such programmes did not succeed sufficiently up to now in facilitating sustainable change. Alternatively, interventions that offer integrated care over longer periods of time have been developed but evaluation studies hardly are available yet. This research project therefore explored a widely employed long-term family support programme in The Netherlands, called ‘Ten for the Future’ [Tien voor Toekomst]. A longitudinal prospective research design was applied. The project included 122 families over a period of four and a half years. The results show that the intervention "Ten for the Future" is associated with a significant decrease in family stress, especially within the first year of the intervention. Furthermore, families with lower initial family stress levels were found to have a higher chance to end the programme earlier. Child problem behaviour and family functioning show a lower magnitude and a less coherent pattern of change. This might be explained by a main focus of care workers on direct work with the parents, more than with the children. It can be concluded that the long-term care programme has evident potential to decrease family stress. We suggest to develop dual care worker approaches that target not only parents but also offer allocated care for children at the same time.

In dit artikel wordt de ontwikkeling van de verrichtingenlijst KIPP beschreven. KIPP staat voor kennis en inzicht primair proces. Doel van de KIPP is om structurele kennis over de inhoud van het primaire hulpverleningsproces bij de interventie '10' voor Toekomst te ontwikkelen. Allereerst is met behulp van een literatuurverkenning naar Intensief Pedagogische Thuishulp (IPT), multiprobleemgezinnen, '10' voor Toekomst en (het werken) met verrichtingenlijsten in combinatie met een praktijkverkenning een conceptversie van de KIPP gemaakt. Vervolgens heeft een pilotstudy met de I

In den Niederlanden ist in den letzten Jahrzehnten viel investiert worden in die Professionalisierung diagnostischen Handelns im Kontext problembehafteter Erziehungssituationen. In diesem Artikel werden drei Entwicklungslinien aufgezeigt, die in diesem Zusammenhang von besonderer Bedeutung sind. In inhaltlicher Verbindung hierzu wird im Anschluss das so genannte Hypothesen Testende Modell (HTM) vorgestellt. Neben der Tatsache, dass das Hypothesen Testende Modell deutliche Richtlinien für die Diagnostikerausbildung und die in der Diagnostik tätigen Professionellen bieten kann, werden die dem Modell zugrunde liegenden Annahmen der qualitativen Verbesserung nachfolgender Interventionen und des aktiven Einbezugs der Klientel zur Diskussion gestellt.(DIPF/Orig.) Much has been invested in the development of dealing with problematic childrearing situations in a professional diagnostic way in the Netherlands over the past few decades. In this article three developments that have been of importance in this respect will be discussed. In connection with these developments the so-called Hypothetical Testing Model (HTM) has been drawn up. Beside the fact that the Hypothetical Testing Model can provide precise guidelines for the training of future professionals as well as for the work of current professionals, general underlying assumptions of the model will be discussed in regard to the qualitative improvement of the care and the active involvement of the clients.

In verschiedenen europäischen Ländern ist in den letzten Jahren deutlich eine Tendenz der "Ambulantisierung" von Jugendhilfemaßnahmen zu verzeichnen. Die Ambulantisierung in der Jugendhilfe beinhaltet die institutionelle Auslagerung der Unterstützung und Begleitung von Kindern und Jugendlichen sowie ihrer Familien in ihr Lebensumfeld und ihre persönliche Familiensituation. Primäres Ziel ist dabei eine Fremdunterbringung zu vermeiden. Die Ambulantisierung der Jugendhilfe hat ohne Zweifel ihre Verdienste, wirft aber ebenso kritische Fragen auf. So ist die erhöhte Aufmerksamkeit für ambulante Hilfen einhergegangen mit einem Rückgang der verfügbaren Heimplätze und einer geringeren Würdigung der pädagogischen Möglichkeiten einer Fremdunterbringung. Auf Basis eines theoretischen Modells der Familien- und Erziehungshilfen sowie relevanter empirischer Forschungsbefunde wollen wir in diesem Beitrag kritische Bemerkungen zum heutigen Stand der Ambulantisierung von Jugendhilfemaßnahmen treffen. Wir plädieren dafür die ambulanten und stationären Formen der Kinder- und Jugendhilfe nicht mehr als entgegengesetzte, sondern als ergänzende und miteinander kooperierende Interventionsformen zu sehen: beide gerichtet auf Kinder- und Jugendliche sowie ihre Familien, die Bedarf an einer effektiven und professionellen Hilfe zur Erziehung haben.

Die geringe Rezeption des aus dem englischen Sprachraum stammenden Konzeptes der „Multiproblemfamilie“ im deutschsprachigen Raum ist aus internationaler Perspektive auffallend. In dem anschließenden Beitrag werden vor dem Hintergrund der komplexen Zusammenhänge zwischen sozio-ökonomischen und psychosozialen Problemlagen von Familien, sowie der spezifischen Schwierigkeiten, die diese Familien innerhalb des Kinder- und Jugendhilfesystems häufig aufweisen, internationale Forschungsergebnisse und praktische Erfahrungen der niederländischen Kinder- und Jugendhilfe vorgestellt. Aus ihnen können durchaus interessante Erkenntnisse, Perspektiven und Inspirationen für die Kinder- und Jugendhilfe gewonnen werden. Ebenfalls wird der aktuelle Stand der fachlichen Methodendiskussion in den Niederlanden vorgestellt.

Children in families with multiple problems are from a child and youth care point of view a very vulnerable target group. Yet we still know relatively little about these families and the effectiveness of interventions for them. What we know from research indicates that most types of intervention have up to now not sufficiently succeeded in facilitating sustainable change for the children in these families. In this paper we propose that this might be due to two main reasons: 1. that most interventions durations are too short to deal with complex problems, and 2. that there is not enough direct support for children in home-based family interventions. Based on research related to Pinkerton's model of the care continuum we argue for long-term visions on the effectiveness of child care interventions and the implementation of dual care worker approaches, which offer direct support for children at the same time as for the parents. The care activities and outcomes of such interventions need to be monitored by further research.

Het boek "Jonge onderzoekers over de jeugdzorg: Enkele problemen uitgelicht", maakt de poging om de resultaten van wetenschappelijk onderzoek op het terrein van de jeugdzorg dichter bij de praktijk te brengen. Een interuniversitaire jury heeft zes meest veelbelovende jonge onderzoekers uitgenodigd om de resultaten van hun wetenschappelijk onderzoek op het gebied van de jeugdzorg op een toegankelijke wijze voor het voetlicht te brengen. Het hoofdstuk van Tim Tausendfreund, Jana Knot-Dickscheit en Erik J. Knorth heeft betrekking op het begeleiden van multiprobleemgezinnen. Hoe doe je dat zo effectief mogelijk? Met een specifiek op deze problematische gezinnen afgestemd hulpverleningsprogramma wordt nader onderzocht wat de resultaten daarvan zijn.

Children in families with multiple problems are from a child and youth care point of view a very vulnerable target group. Yet we still know relatively little about these families and the effectiveness of interventions for them. What we know from research indicates that most types of intervention have up to now not sufficiently succeeded in facilitating sustainable change for the children in these families. In this paper we propose that this might be due to two main reasons: 1. that most interventions durations are too short to deal with complex problems, and 2. that there is not enough direct support for children in home-based family interventions. Based on research related to Pinkerton's model of the care continuum we argue for long-term visions on the effectiveness of child care interventions and the implementation of dual care worker approaches, which offer direct support for children at the same time as for the parents. The care activities and outcomes of such interventions need to be monitored by further research.

Gezinnen met meervoudige, ernstige en langdurige problemen op verschillende leefgebieden staan in de Nederlandse jeugdzorg bekend als multiprobleemgezinnen. Hoewel er aanwijzingen zijn dat kortdurende crisisinterventie-programma’s positieve effecten kunnen hebben voor deze gezinnen, slaagt de hulpverlening er tot dusverre onvoldoende in om de problemen van multiprobleemgezinnen duurzaam op te lossen. Als alternatief zijn langdurige programma’s ontwikkeld die geïntegreerde zorg op verschillende leefgebieden kunnen bieden. Er is echter nauwelijks evaluatieonderzoek naar dit soort programma’s gedaan. Wij onderzochten daarom een langdurig hulpverleningssprogramma, genaamd ‘Tien voor Toekomst’, dat op grote schaal in Nederland wordt toegepast. Het design van het onderzoek was longitudinaal en prospectief. In het onderzoek werden 122 gezinnen geïncludeerd over een periode van ruim vierenhalf jaar. De resultaten laten zien dat toepassing van 'Tien voor Toekomst' gepaard gaat met een duidelijke afname van ouderlijke stress, met name in het eerste jaar. Bovendien blijken gezinnen met een aanvankelijk lager stressniveau een grotere kans te hebben om het programma eerder te beëindigen. Gedragsproblemen bij kinderen en het functioneren van het gezin als geheel tonen een minder coherent patroon van verandering. De focus van gezinscoaches op de begeleiding van ouders, meer dan op de begeleiding van kinderen, lijkt hiervoor een goede verklaring. Geconcludeerd wordt dat het hulpverleningsprogramma ‘Tien voor Toekomst’ ouderlijke stress kan verminderen en dat het programma een parallel aanbod dient te creëren van directe hulp voor kinderen, naast en in aanvulling op de hulpverlening voor ouders., Families who face a multitude of severe and persistent problems in a number of different areas of life are commonly referred to as multi-problem families in Dutch child welfare. Although evidence suggests that short-term crisis interventions can have positive effects on these families, such programmes did not succeed sufficiently up to now in facilitating sustainable change. Alternatively, interventions that offer integrated care over longer periods of time have been developed but evaluation studies hardly are available yet. This research project therefore explored a widely employed long-term family support programme in The Netherlands, called ‘Ten for the Future’ [Tien voor Toekomst]. A longitudinal prospective research design was applied. The project included 122 families over a period of four and a half years. The results show that the intervention 'Ten for the Future' is associated with a significant decrease in family stress, especially within the first year of the intervention. Furthermore, families with lower initial family stress levels were found to have a higher chance to end the programme earlier. Child problem behaviour and family functioning show a lower magnitude and a less coherent pattern of change. This might be explained by a main focus of care workers on direct work with the parents, more than with the children. It can be concluded that the long-term care programme has evident potential to decrease family stress. We suggest to develop dual care worker approaches that target not only parents but also offer allocated care for children at the same time.