Search

The establishment of the range of soil biodiversity found within European soils is needed to guide EU policy development regarding the protection of soil. Such a base-line should be collated from a wide-ranging sampling campaign to ensure that soil biodiversity from the majority of soil types, land-use or management systems, and European climatic (bio-geographical zones) were included. This paper reports the design and testing of a method to achieve the large scale sampling associated with the establishment of such a baseline, carried out within the remit of the EcoFINDERS project, and outlines points to consider when such a task is undertaken. Applying a GIS spatial selection process, a sampling campaign was undertaken by 13 EcoFINDERS partners across 11 countries providing data on the range of indicators of biodiversity and ecosystem functions including; micro and meso fauna biodiversity, extracellular enzyme activity, PLEA and community level physiological profiling (MicroResp (TM) and Biolog (TM)). Physical, chemical and bio-geographical parameters of the 81 sites sampled were used to determine whether the model predicted a wide enough range of sites to allow assessment of the biodiversity indicators tested. Discrimination between the major bio-geographical zones of Atlantic and Continental was possible for all land-use types. Boreal and Alpine zones only allowed discrimination in the most common land-use type for that area e.g. forestry and grassland sites, respectively, while the Mediterranean zone did not have enough sites sampled to draw conclusions across all land-use types. The method used allowed the inclusion of a range of land-uses in both the model prediction stage and the final sites sampled. The establishment of the range of soil biodiversity across Europe is possible, though a larger targeted campaign is recommended. The techniques applied within the EcoFINDERS sampling would be applicable to a larger campaign. (C) 2015 Elsevier B.V. All rights rese

Item does not contain fulltext, We evaluated the efficacy and safety of rituximab as induction therapy in renal transplant patients. In a double-blind, placebo-controlled study, 280 adult renal transplant patients were randomized between a single dose of rituximab (375 mg/m(2)) or placebo during transplant surgery. Patients were stratified according to panel-reactive antibody (PRA) value and rank number of transplantation. Maintenance immunosuppression consisted of tacrolimus, mycophenolate mofetil and steroids. The primary endpoint was the incidence of biopsy proven acute rejection (BPAR) within 6 months after transplantation. The incidence of BPAR was comparable between rituximab-treated (23/138, 16.7%) and placebo-treated patients (30/142, 21.2%, p = 0.25). Immunologically high-risk patients (PRA >6% or re-transplant) not receiving rituximab had a significantly higher incidence of rejection (13/34, 38.2%) compared to other treatment groups (rituximab-treated immunologically high-risk patients, and rituximab- or placebo-treated immunologically low-risk (PRA

Deze studie onderzocht de relatie tussen het boundary management gedrag van studenten, overall balans, tevredenheid met het privéleven en zelfgerapporteerde studieprestatie. Er werd bekeken of studie-privé conflict en privé-studie deze relaties medieerden. Daarnaast werd er iets nieuws aan de boundary management literatuur toegevoegd door te kijken naar de modererende rol van voorkeur voor een bepaalde boundary management stijl. Een dagboekstudie van vijf dagen werd afgenomen onder 128 studenten van de Universiteit Utrecht. De studenten vulden van tevoren ook een demografische vragenlijst in. Om de hypotheses te toetsen zijn multipele regressie analyses uitgevoerd. Consistent met mijn verwachtingen werd gevonden dat conflict de relatie van boundary management en de uitkomstvariabelen medieerde, en wel zo dat integratiever boundary management gedrag leidde tot meer conflict, wat leidde tot minder ervaren overall balans en minder tevredenheid met het privéleven. Anders dan voorspeld is er geen evidentie gevonden voor de moderatie van voorkeurstijl. Het hebben van een voorkeur voor een bepaalde stijl had geen invloed op de relatie met conflict. Exploratieve analyses suggereren dat boundary management gedrag geen constant construct is, maar fluctueert van dag tot dag, wat aanleiding geeft tot vervolgonderzoek. Deze resultaten suggereren dat universiteiten hun studenten effectiever kunnen laten studeren door hen te trainen in het effectief toepassen van boundary management.

Het Nieuwe Werken wordt steeds belangrijker voor de herstelbehoefte en de werk-privé balans van individuen. Er wordt echter geen onderscheid gemaakt in wat het effect is van Het Nieuwe Werken op de herstelbehoefte van individuele medewerkers. Tot nu toe werd er vanuit gegaan dat deze relatie voor iedereen hetzelfde werkt. In het huidige onderzoek zijn daarom naast de Herstelbehoefte en de Werk-Privé balans ook Boundary Management, Self-efficacy en Persoonlijkheid meegenomen. Voor dit onderzoek zijn 133 participanten gebruikt van een woningbouwvereniging waar net Het Nieuwe Werken was ingevoerd. De participanten zijn via de email benaderd met de vraag of ze mee wilden doen aan het onderzoek. De belangrijkste bevinden waren dat Self-efficacy, Consciëntieusheid en Vriendelijkheid de relatie tussen Het Nieuwe Werken en Herstelbehoefte modereren. Het blijkt dat de relatie tussen de mate van Het Nieuwe Werken en de Werk-Privé Balans niet via de Herstelbehoefte loopt. Een mogelijke verklaring is dat deze steekproef vooral binnen de traditionele uren (van 9 tot 5) werkte en vooral op kantoor en niet thuis of ergens anders.

1 juni 2012, Item does not contain fulltext, Originally described as a proliferative glomerulonephritis, C1q nephropathy is nowadays mostly recognized as a variant of focal segmental glomerulosclerosis or minimal change disease. We describe a 30-year-old male patient with nephrotic range proteinuria. Kidney biopsy demonstrated a membranous nephropathy with predominant staining for C1q. Under conservative therapy the outcome was favorable. We suggest that this case represents another variant of C1q nephropathy, thus broadening the spectrum of the disease.

In het huidige onderzoek is een analyse gedaan van het motivationele proces volgens het Job-Demands Resources model. Verwacht werd dat energiebronnen positief zouden samenhangen met werkbevlogenheid. Ook werd verwacht dat persoonlijke hulpbronnen een positief verband zouden vertonen met bevlogenheid. Daarnaast werd verondersteld dat persoonlijke hulpbronnen een versterkend effect zouden hebben op de relatie tussen energiebronnen en bevlogenheid. Onder werknemers van Randstad Uitzendbureau (n = 112) is een digitale vragenlijst afgenomen. De resultaten tonen aan dat de energiebron ontplooiingsmogelijkheden positief samenhangt met bevlogenheid. Ook vertonen de persoonlijke hulpbronnen hoop en weerbaarheid een positieve relatie met bevlogenheid. Tot slot is voorzichtig aangetoond dat de persoonlijke hulpbron optimisme een versterkend effect heeft op het verband tussen de energiebron ontplooiingsmogelijkheden en bevlogenheid. In een organisatie met ontplooiingsmogelijkheden en werknemers die hoog scoren op hoop, weerbaarheid en optimisme werken bevlogen werknemers. Dit zijn tevreden werknemers die optimaal presteren.

In het huidige onderzoek is onderzocht welke rol persoonlijke hulpbronnen (persoonlijkheid en vaardigheden) innemen in het uitputtingsproces van het Job Demands-Resources model. Verwacht werd dat de werkgerelateerde taakeisen (werkdruk, mentale belasting, emotionele belasting, taakonduidelijkheid en administratieve verplichtingen) en persoonlijke hulpbronnen (hoop, optimisme, weerbaarheid, eigen-effectiviteit, beheersingsoriëntatie, flexibiliteit, assertiviteit, pro-activiteit, zelfsturing en work-life crafting) emotionele uitputting voorspellen. Daarnaast werd er verwacht dat de persoonlijke hulpbronnen een modererende rol innemen in de relatie tussen taakeisen en burnout. De hypothesen zijn getoetst onder 228 medewerkers van een Nederlandse zorginstelling. Uit de resultaten blijkt dat mentale belasting, emotionele belasting, taakonduidelijkheid, hoop, optimisme en flexibiliteit de belangrijkste voorspellers zijn van emotionele uitputting in de gezondheidszorg. Flexibiliteit blijkt een modererende rol te hebben in de relatie tussen mentale belasting en emotionele uitputting. Deze studie toont aan dat persoonlijke hulpbronnen een significante bijdrage leveren in de voorspelling van burnout in het Job Demands-Resources model. Op basis van dit onderzoek kunnen interventies ontwikkeld worden, gericht op het verminderen van vermoeidheidsklachten in de gezondheidszorg. Verder onderzoek is nodig om na te gaan of de gevonden voorspellers inderdaad de belangrijkste taakeisen en persoonlijke hulpbronnen zijn in de gehele gezondheidszorg.

In dit onderzoek is getoetst of werkgerelateerde en persoonlijke hulpbronnen de relatie tussen transformationeel leiderschap en de bevlogenheid van werknemers uit generatie Y bemiddelde. In dit onderzoek werd verwacht van wel. Het belang van het onderzoek wordt aangestipt. Het doelt voornamelijk op het feit dat de behoeften van deze generatie, die net op de arbeidsmarkt verschijnt, nog vrij onbekend zijn. Werknemers die geboren zijn tussen 1980 en 1995 vormen werknemers uit generatie Y. De kennis is zowel relevant voor organisaties als voor werknemers zelf. Uit eerder onderzoek blijkt dat generatie Y behoeften te heeft als autonomie, ontwikkelingsmogelijkheden, proactiviteit en selfefficacy. Verondersteld werd dat als er in deze behoeften wordt voorzien, deze constructen als hulpbronnen kunnen functioneren die de positieve relatie tussen transformationeel leiderschap en bevlogenheid van werknemers uit generatie Y bemiddelden. Data is verzameld met behulp van een online survey onderzoek waaraan 145 werknemers uit generatie Y hebben meegedaan. Er zijn drie hulpbronnen die een significante mediator bleken in de relatie tussen transformationeel leiderschap en bevlogenheid van werknemers uit generatie Y, namelijk autonomie, mogelijkheden tot zelfontwikkeling en proactiviteit. Selfefficacy bleek geen mediator in deze relatie. Met deze resultaten kunnen organisaties hun beleidvoering aanpassen om werknemers bevlogen te maken of te houden, door er expliciet op te letten dat de werknemer uit generatie Y in haar behoeften wordt voorzien.

Time-resolved photoluminescence measurements reveal a minority carrier lifetime of greater than 412 ns at 77K under low excitation for a long-wavelength infrared InAs/InAs0.72Sb0.28 type-II superlattice (T2SL). This lifetime represents an order-of-magnitude increase in the minority carrier lifetime over previously reported lifetimes in long-wavelength infrared InAs/Ga1-xInxSb T2SLs. The considerably longer lifetime is attributed to a reduction of non-radiative recombination centers with the removal of Ga from the superlattice structure. This lifetime improvement may enable background limited T2SL long-wavelength infrared photodetectors at higher operating temperatures., Published in the Journal of Applied Physics Letters, v99 n25 Article 251110 p1-3, 2011. Supported in part by ARL and AFOSR Grant no. FA9550-10-1-0129.

Item does not contain fulltext, BACKGROUND: The variable course of immunoglobulin A nephropathy (IgAN) warrants accurate tools for the prediction of progression. Urinary kidney injury molecule-1 (KIM-1) and neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL) are markers for the detection of early tubular damage caused by various renal conditions. We evaluated the prognostic value of these markers in patients with IgAN. METHODS: We included patients (n = 65, 72% male, age 43 +/- 13 years) with biopsy-proven IgAN, who were evaluated for proteinuria. Urinary KIM-1 and NGAL were measured by enzyme-linked immunosorbent assay. We analysed data using Cox regression for the outcome end-stage renal disease (ESRD). RESULTS: Median serum creatinine was 142 mumol/L and proteinuria 2.2 g/day. During follow-up (median 75 months), 23 patients (35%) developed ESRD. In patients with IgAN median urinary KIM-1 excretion was 1.7 ng/min and NGAL excretion was 47 ng/min, both significantly higher than in healthy controls. KIM-1 and NGAL were correlated with proteinuria (r = 0.40 and 0.34, respectively, P < 0.01) and each other (r = 0.53, P < 0.01) but not with estimated glomerular filtration rate (eGFR). Interestingly, KIM-1 was not significantly correlated with the excretion of alpha(1)-microglobulin (alpha(1)m) and beta(2)-microglobulin (beta(2)m), known markers of tubular injury. Univariate analysis showed that baseline serum creatinine and urinary excretion of total protein, alpha(1)m, beta(2)m, immunoglobulin G, KIM-1 and NGAL were significantly associated with ESRD. By multivariate analysis, serum creatinine and KIM-1 excretion proved to be significant independent predictors of ESRD. CONCLUSION: KIM-1 and NGAL excretion are increased in patients with IgAN and correlate with proteinuria but not with eGFR. Baseline serum creatinine and urinary KIM-1, but not proteinuria, are independent predictors of ESRD.

Item does not contain fulltext, A subset of ciliopathies, including Sensenbrenner, Jeune, and short-rib polydactyly syndromes are characterized by skeletal anomalies accompanied by multiorgan defects such as chronic renal failure and retinitis pigmentosa. Through exome sequencing we identified compound heterozygous mutations in WDR19 in a Norwegian family with Sensenbrenner syndrome. In a Dutch family with the clinically overlapping Jeune syndrome, a homozygous missense mutation in the same gene was found. Both families displayed a nephronophthisis-like nephropathy. Independently, we also identified compound heterozygous WDR19 mutations by exome sequencing in a Moroccan family with isolated nephronophthisis. WDR19 encodes IFT144, a member of the intraflagellar transport (IFT) complex A that drives retrograde ciliary transport. We show that IFT144 is absent from the cilia of fibroblasts from one of the Sensenbrenner patients and that ciliary abundance and morphology is perturbed, demonstrating the ciliary pathogenesis. Our results suggest that isolated nephronophthisis, Jeune, and Sensenbrenner syndromes are clinically overlapping disorders that can result from a similar molecular cause.

Het doel van dit onderzoek was eventuele verschillen in kaart te brengen tussen generaties in a) hun streven naar het bereiken van een balans tussen werk en privé en b) hun ervaringen van conflict en facilitatie tussen werk en privé. Daarnaast worden de eventuele effecten hiervan op werkmotivatie, werktevredenheid en levenstevredenheid onderzocht. Niet in overeenstemming met de hypothesen is aangetoond dat de jongste generatie op de werkvloer (Generatie Y) minder streeft naar werk-privé balans in vergelijking tot de twee oudere generaties op de werkvloer (Generatie X en Generatie Baby Boomers). Tevens in tegenstelling met de hypothesen is er geen verschil tussen de generaties gevonden in hun ervaringen van WP conflict, PW conflict, WP facilitatie en PW facilitatie. In overeenstemming met de hypothesen is wel gebleken dat PW conflict negatief correleert met motivatie en werktevredenheid en dat WP conflict van negatieve invloed kan zijn op levenstevredenheid.

RIVM rapport:Het RIVM heeft geïnventariseerd welke effecten zogeheten exoten kunnen hebben op de flora en fauna van de Nederlandse zoete oppervlaktewateren. Exoten zijn niet-inheemse planten en dieren die door menselijk handelen in Nederland zijn terechtgekomen. Het merendeel is niet schadelijk, maar sommige kunnen een bedreiging vormen voor inheemse soorten. Zo kunnen inheemse soorten in de knel komen of verdwijnen door de komst van exoten. Hoewel deze verstorende invloed wordt erkend, wordt deze te weinig in ogenschouw genomen bij maatregelen die vanuit de Kaderrichtlijn Water (KRW) zijn ingesteld om de flora en fauna te verbeteren In het onderzoek staat eveneens beschreven welk internationaal en nationaal beleid is vastgesteld om schade door exoten te voorkomen en ze zonodig te bestrijden. Internationaal is er al veel beleid opgesteld, bijvoorbeeld om de biodiversiteit te beschermen of om plagen in de land- en tuinbouw te voorkomen. Vaak is dat beleid niet bindend. Nationaal is ook beleid vastgesteld. Doorgaans is dat beleid ingegeven door deelbelangen, bijvoorbeeld om de biodiversiteit te beschermen of om plagen in de land- en tuinbouw te voorkomen. Het RIVM beveelt daarom aan de regie te verbeteren op het signaleren en zonodig bestrijden van exoten. Dat kan bijvoorbeeld door deze bij één coordinerende instantie te leggen., RIVM made an inventory of impacts of invasive species on plant and animal life of the Netherlands. Invasive species are non-indigenous species which entered Netherlands by human influence. Most invasive species are not harmful, but some of them may threaten indigenous species. At worst indigenous species may get extinct. Although the disturbing effects of invasive species are acknowledged, they do not get enough attention when measures are taken to improve ecological water quality for the Water Framework Directive. RIVM also described which international and national policy is in place to prevent damage by invasive species and combat them when necessary. There are several international regulations, e.g. to protect biodiversity or to combat agricultural pests. These regulations are often not binding. There are also national regulations. In general these regulations are dealing with sectoral issues e.g. to protect biodiversity or to combat agricultural pests. RIVM recommends to improve coordination of monitoring invasive species and combatting them when necessary. This might be done by appointing one coordinating institution.

Het behouden van en investeren in talentvolle werknemers is tegenwoordig een belangrijk aandachtspunt van organisaties. Talenten kunnen competitief voordeel opleveren en inzicht in de behoefte van talenten kan in de toekomst voor succes zorgen. Deze studie geeft inzicht in de factoren die een rol spelen in de uitputting en motivatie van talenten en hoe talenten de aangeboden talentenprogramma’s ervaren. De subpopulatie ‘talenten’ is nog nauwelijks onderzocht en is daarom aan de hand van het bekende Job demands Resources Model van Schaufeli & Bakker (2004; 2007) bekeken. Het JD-R model is gerepliceerd op deze specifieke groep werknemers en er zijn twee extra factoren aan toegevoegd. De extra factoren zijn vriendelijkheid en labelvoordeel. Vriendelijkheid is een persoonlijkheidsdimensie, bij een hoge score op deze factor werd een sterkere relatie verwacht tussen taakeisen en emotionele uitputting. Labelvoordeel is een nieuwe variabele en omvat de visie die talenten hebben ten opzichte van het talentenprogramma. Een hoge score betekent dat zij het als toegevoegde waarde zien en als unieke kans voor zelfontplooiing. Een lage score toont dat zij negatieve percepties ervaren die met name zijn gericht op de hoge druk en verwachtingen van de omgeving. Van de factor labelvoordeel werd de invloed bekeken op het motivationele proces. De respondenten (N = 147) zijn talentvolle werknemers van een internationale organisatie. Zij zijn op basis van objectieve criteria geselecteerd door de organisatie en er is kwantitatief onderzoek verricht door middel van een online vragenlijst. Uit de resultaten is gebleken dat de twee processen van het JD-R model grotendeels worden ondersteund, echter blijkt dat deze twee processen niet voldoende zijn om de uitputting en motivatie van talenten volledig te dekken. Er zijn crossrelaties gevonden, die in vervolgonderzoek meegenomen moeten worden. Het meest opmerkelijke resultaat is de bufferende werking die een hoge score op labelvoordeel lijkt te

Het doel van het onderzoek is om inzicht te krijgen in motivationele processen tijdens organisatieverandering. Gebaseerd op het JD-R model wordt een positieve samenhang verwacht tussen persoonlijke en werkhulpbronnen, werkbeleving en organisatie uitkomsten. Verder wordt gekeken naar de modererende rol van persoonlijke hulpbronnen op de relatie tussen werkhulpbronnen en werkbeleving en de medierende rol van werkbeleving op de relatie tussen werkhulpbronnen en gedrag van werknemers. 98 werknemers uit verschillende sectoren die te maken hadden met verschillende organisatieveranderingen vulden de online vragenlijst in. Regressieanalyse liet zien dat de werkhulpbron open-systeem-waarden cultuur positief samenhangt met bevlogenheid en bevlogenheid positief samenhangt met team veranderprestatie. De voornaamste conclusie is dat organisatiecultuur een belangrijke voorspeller is voor bevlogenheid, wat positief samenhangt met team veranderprestatie. Dit biedt aanknopingspunten voor vervolgonderzoek naar motivationele processen binnen organisatieverandering. De verwachte moderatie en mediatie effecten kunnen niet bevestigd worden.

This scenario study was designed to gain more insight in the anticipated effects of new working (NW) on work-family role conflict and facilitation. Moreover the opinion of generation Y students on NW was examined. Results (N =86) did not support the main hypothesis that generation Y students prefer NW over a traditional work place (TW). Other outcomes were that of the four expected types of role facilitation (energy-based, time-based, behavioral, and psychological work-family facilitation) NW only lead to a significantly higher time-based facilitation. Other outcomes were that of the four anticipated types of role conflict (strain-based, time-based, behavioral, and psychological work-family conflict) NW lead to less psychological conflict. However NW also leads, contrary to the predicted decrease, to more behavioral role conflict. Lastly, none of the anticipated moderator effects for gender and intelligence were found.

In het huidige onderzoek is de relatie tussen onderzocht professionele ontwikkeling, gemeten in training en ontwikkelingsmogelijkheden, en hr-resultaten, betrokkenheid, prestatie, tevredenheid en bevlogenheid via het Job Demands-Resources model (JD-R model). Verwacht werd dat dit effect deels verloopt via organization-based self-esteem (OBSE) en self-efficacy. Data is verzameld met behulp van een digitale vragenlijst die is ingevuld door 113 werknemers van een overheidsinstelling. De hypothesen zijn getoetst aan de hand van onderlinge correlaties en hiërarchische multipele regressie-analyses. Er is geen relatie gevonden tussen training en de hr-resultaten in het huidige onderzoek en tussen ontwikkelingsmogelijkheden en prestatie. Er is wel een relatie gevonden tussen ontwikkelingsmogelijkheden en betrokkenheid, tevredenheid en bevlogenheid. Anders dan verwacht is alleen gevonden dat deze relatie verloopt via OBSE, het mediërende effect van self-efficacy is niet gevonden. Dit onderzoek wijst uit dat een subjectieve hulpbron van werk, ontwikkelingsmogelijkheden, via zelfvertrouwen invloed heeft op verschillende hr-resultaten maar dat dit niet geldt voor vertrouwen in eigen kunnen. Dit wijst erop dat de rol van self-efficacy als mediator variabele in het JD-R model nader onderzocht moet worden. Verder levert het onderzoek bewijs dat als medewerkers het gevoel hebben dat zij zich kunnen ontwikkelen dit hun betrokkenheid, tevredenheid en bevlogenheid verhoogt.

Dit veld-experiment heeft aan de hand van het Transactionele Model van Stress (Lazarus & Folkman, 1994) gekeken naar het effect van een persoonlijke hulpbronnen micro interventie uit de positieve psychologie, op de cognitieve beoordeling, werk-privé balans en tevredenheid bij werkende moeders met jonge kinderen (N = 27). Het huidige onderzoek had als doel op korte termijn om participanten situaties eerder als uitdaging en minder als bedreiging te laten beoordelen. Op langere termijn was het doel om een betere werk-privé balans (veel facilitatie, weinig conflict en een overall gevoel van balans) te creëren. Participanten hebben een week lang persoonlijke hulpbronnen ingezet en werden vergeleken met een controlegroep. De participanten hebben op drie meetmomenten online een vragenlijst ingevuld: voor aanvang van de interventieweek (T0), direct na de interventieweek (T1) en een maand na de interventieweek (T2). Uit de resultaten is naar voren gekomen dat participanten in de interventie conditie, vergeleken met de controle conditie, het vervullen van verschillende rollen bij het combineren van werk en privé eerder als uitdaging (primaire beoordeling) beoordeelden en dat zij rapporteerden energie te krijgen van hun werk, waardoor zij thuis een betere bijdrage konden leveren (energie gerelateerde werk-thuis facilitatie). Er werd geen ondersteuning gevonden voor de verwachtingen dat participanten in de interventie conditie het combineren van verschillende rollen minder als bedreiging zouden zien en dat zij meer uitdagingsgerelateerde en minder bedreigingsgerelateerde emoties zouden ervaren vergeleken met de controle conditie. Ook is er geen effect gevonden van de persoonlijke hulpbronnen micro interventie op prestatie en tevredenheid, zowel op het werk als in het privéleven. Dit onderzoek biedt nieuwe theoretische inzichten in de positieve effecten die het vervullen van meerdere rollen kan hebben.