Search

Hemifasiyal spazm (HFS), 7. kranial sinirin innerve ettiği fasiyal kasların tek taraflı istemsiz ve ağrısız kontraksiyonudur. Sıklıkla 7. kranial sinirin bir komşu arter tarafından kök giriş bölgesinde vasküler dolikoektaziye bağlı kompresyonu ile oluşmaktadır. Fasiyal sinirin vasküler patolojiye bağlı kompresyonunu ve diğer kranial sinirleri değerlendirmede 3B CISS MR sekansı, konvansiyonel görüntülere ek olarak yapılması gerekli bir görüntüleme yöntemidir. Bu yazıda, 3B CISS MRG yöntemi ile vertebrobaziler dolikoektazi ve buna bağlı nörovasküler basının gösterildiği hemifasiyal spazmı olan bir olgunun klinik ve radyolojik bulgularını sunmayı ve tartışmayı amaçladık. Hemifacial spasm (HFS) is unilateral involuntary and painless contractions of the facial muscle innervated by the seventh cranial nerve. It is generally formed by the compression of the root exit zone of the seventh cranial nerve via the neighbourhood artery, due to its vascular dolichoectasia. 3B CISS MR sequences are a necessary imaging method in addition to conventional methods in the evaluation of hemifacial spasm. We aimed to report and discuss the clinical and radiological findings of case with contractions on the left half of his face, having hemifacial spasm due to vertebrobasilar dolichoectasia demonstrated by 3D CISS MRI method.

Amaç: Lomber disk hernisi nedeniyle cerrahi tedavi uygulanan olguların, preoperatif MR incelemelerinde yaygın olarak saptanan ve dejeneratif disk değişikliğinin bir bulgusu olan end-plate değişikliklerinin, opetrasyon sonrası uzun dönemde tekrarlayan bel ağrısı yakınması ve rekürren disk hernisi gelişimi ile ilişkisinin araştırılması.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ocak 1994 ve Haziran 2003 tarihleri arasında, lomber disk hernisi nedeniyle opere olan 748 olgu dahil edildi. Olguların preoperatif lumbosakral MR incelemelerinde saptanan end-plate değişikliklerinin düzeyi, tipi ve şiddeti ile operasyon sonrası uzun dönemdeki klinik iyileşme durumları arasındaki ilişki değerlendirildi. Ayrıca operasyon sonrası rekürren disk hernisi nedeniyle tekrar opere olan 38 olgunun preoperatif lumbosakral MR incelemelerinde saptanan end-plate değişikliklerinin düzeyi, tipi ve şiddeti ile rekürren disk hernisi gelişimi arasındaki ilişki incelendi.Bulgular: Cerrahi tedavi sonrası ortalama 12,6 aylık izlem süresinde tekrarlayan bel ağrısı yakınması olan olguların % 8,5'inde Tip 1 , % 57,7'sinde Tip 2, % 1,1'inde Tip 3 end-plate değişikliği saptandı ve istatistiksel olarak Tip 2 end-plate değişikliğinin operasyon sonrası uzun dönemde tekrarlayan bel ağrısı yakınması ile ilişkili olduğu görüldü (p=0,000). Rekürren disk hernisi nedeniyle tekrar opere olan 38 olgunun % 0,5'inde Tip 1, % 3,5'inde Tip 2 end-plate değişikliği olduğu görüldü, Tip 3 end-plate değişikliği saptanmadı. End-plate değişiklikleri ile rekürren disk gelişimi arasında, istatistiksel açıdan anlamlı ilişki bulunmadı (p˃0,05).Tartışma ve Sonuç: MR incelemede saptanan Tip 2end-plate değişiklikleri, lomber disk hernisi nedeniyle opere olan olgularda, uzun dönemde görülebilecek tekrarlayan bel ağrısı yakınmasının bir göstergesi olabilir. Ancak MR'da saptanan end-plate değişiklikleri, rekürren disk hernisi gelişimi ile ilişkili görülmemektedir.Anahtar kelimeler: End-plate, lomber disk hernisi, manyetik rezonans görüntüleme. Purpose: To investigate the relationship between postoperative long term complaint of lumbar back pain and recurrent disc herniation development with end-plate changes which is a common finding of degenerative disc changes observed in preoperative MR imaging.Materials and Methods: 748 cases operated for lumbar disc herniation between January 1994 and July 2003 are included in the study. The relationship of the level, type and intensity of the end-plate changes observed in preoperative lumbosacral MR imaging and the postoperative long term clinical improvement are evaluated. In addition, the level, type and intensity of the end-plate changes observed in lumbosacral MR images of the 38 cases who are reoperated for recurrent disc herniation and their relation with recurrent disc herniation development is investigated.Results: Of the cases having recurrent lumbar back pain in the post operative follow up, which was approximately 12.6 months, 8.5% exhibited Type 1, 57.7% exhibited Type 2, 1.1% exhibited Type 3 end-plate changes and Type 2 end-plate changes seem to be statistically related to recurrent lumbar pain complaint (p=0.000). Of the 38 cases reoperated for recurrent lumbar disc herniation, 0.5% showed Type 1, 3.3% showed Type 2 end-plate changes. Type end-plate changes were not observed. No statistically significant relation was found between end-plate changes and recurrent disc herniation development (p˃0.05).Conclusion: Type 2 end-plate changes described in MR imaging can be an indicator of long term lumbar back pain in cases operated for lumbar disc herniation. But the end-plate changes observed in MR seems not to be related to recurrent disc herniation development.Key words: End-plate, lumbar disc herniationi magnetic resonance imaging. 46

Bu çalışmada, eklamptik ensefalopati kliniği olan olgularda kranyal MR bulgularının saptanması ve difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans (DAMR) görüntüleme ile tedavi seçenekleri farklı olan serebral enfarkt ile ensefalopatiye bağlı geçici vazojenik ödem sahalarının ayırımı amaçlandı. Nörolojik defisit gelişen 14 olguda; kranyal MR incelemesi yapıldı. 1,5 T MR cihazında T1 ağırlıklı (T1A), T2 ağırlıklı (T2A) ve/veya Fluid Attenuated Inversion Recovery (FLAIR) ve DAMR sekansları uygulandı. İki olgu dışında, olguların hepsinde bilateral ve simetrik, posterior dolaşım sulama alanlarında hakim ödem alanları saptandı. Sitotoksik/vazojenik ödem ayırımı için yapılan DAMR inceleme 4 olguda (%29) normal iken, 10 olguda (%71) bu bölgelerde hiperintensite saptandı. Sitotoksik ödem sahalarını temsil edebilecek hiperintens bölgelere yönelik yapılan ölçümlerde, 9 olguda difüzyon katsayılarının normal sınırlarda veya üstünde olduğu saptanarak “T2 shine through” etkisi olarak değerlendirildi. Bir olguda ise serebral enfarktı temsil eden düşük ADC değerleri bulundu. Sonuç olarak, eklamptik ensefalopatide sitotoksik ödem ile geçici vazojenik ödem alanlarının ayırımında DAMR inceleme; ADC haritalarının kullanımıyla birlikte etkili bir yöntemdir. The aim of this study was to detect the cranial MR findings in eclampsia and to differentiate cerebral infarction from reversible vasogenic edema by diffusion weighted imaging (DWI). Cranial MR (1,5T; T1-weighted, T2-weighted and/or Fluid Attenuated Inversion Recovery;FLAIR and DWI) was performed in 14 eclamptic patients in order to evaluate the neurological deficits. Bilateral and symmetrical one fields most commonly located in the distribution of the posterior cerebral circulation were detected in all patients except two. DWI performed to differentiate cytotoxic edema from vasogenic edema was normal in 4 (29 %) patients while increased intensity was detected in 10 (71 %) of them. Quantitative apparent diffusion coefficients (ADC) were normal or above in abnormal regions of 9 patients. This was considered as “T2 shine through effect”. ADCs were abnormally low, representing cerebral infarction in one eclamptic patient. As a result, DWI with ADC calculations is a valuable means of differentiating vasogenic edema from cytotoxic one in eclamptic encephalopathy.

Objective: To investigate the effectiveness of low-level laser therapy in the treatment of temporomandibular disorder and to compare treatment effects in myogenic and arthrogenic cases. Methods: Thirty-five patients were evaluated by magnetic resonance imaging and randomly allocated to active treatment (n=20) and placebo treatment (n = 15) groups. In addition to a daily exercise program, all patients were treated with fifteen sessions of low-level laser therapy. Pain, joint motion, number of joint sounds and tender points were assessed. Results: Significant reduction in pain was observed in both active and placebo treatment groups. Active and passive maximum mouth opening, lateral motion, number of tender points were significantly improved only in the active treatment group. Treatment effects in myogenic and arthrogenic cases were similar. Conclusion: Low-level laser therapy can be considered as an alternative physical modality in the management of temporomandibular disorder.

Amaç: İntrakranial araknoid kistlerin operasyon endikasyonuna karar verilmesinde ve cerrahi yaklaşımın belirlenmesinde araknoid kist ile subaraknoid boşluk arasındaki ilişkiyi göstermek için, BT-sisternografi gibi invaziv yöntemlere karşı alternatif bir tanı yöntemi olarak beyin omurilik sıvısını dinamik olarak incelemeye imkan tanıyan BOS-flow MR'ın güvenilirliğini araştırmak.Gereç ve Yöntem: İntrakranial araknoid kist saptanan 25 olgu BOS-flow MR inceleme ile değerlendirildi. Anatomik oryantasyonu sağlamak için dinamik çalışma öncesi T2A görüntüler elde olundu. BOS-flow inceleme 2D-FISP phase contrast cine-MR sekans ile gerçekleştirildi. Kardiak siklusun sistol ve diyastol fazlarında EKG tetiklemeli cine görüntüler oluşturularak, lezyonların komşu subaraknoid mesafe ile bağlantısı değerlendirildi. Sonuçlar cerrahi ve BT sisternografi bulguları ile karşılaştırılarak çalışmanın duyarlılığı araştırıldı.Bulgular: BOS-flow MR ile 17 araknoid kistte subaraknoid mesafe ile bağlantı gözlenmezken, 8 araknoid kist olgusunda komşu subaraknoid mesafe ile bağlantı açısından anlamlı olan kist içerisine doğru uzanan pulsatil akım ile uyumlu siyah ve beyaz alanlar saptandı. Olguların tümünde BOS-flow MR sonuçları, cerrahi ve BT-sisternografi bulguları ile uyumlu bulundu.Sonuç: Araknoid kistlerin operasyon endikasyonuna karar verilmesinde subaraknoid mesafe ile arasındaki ilişkiyi göstermek için BOS-flow MR invaziv bir yöntem olan BT-sisternografiye alternatif bir tanı yöntemi olarak kullanılabilir. Bu konu ile ilgili literatürde kısıtlı sayıda çalışma bulunmaktadır. Alternatif bir yöntem olarak BOS-flow MR incelemenin kullanılabilmesi için, yöntemin limitasyonlarını tespit etmeye yönelik yapılacak daha kapsamlı yeni çalışmalara gereksinim vardır.Anahtar Kelimeler: Araknoid kist, PC cine-MR, BOS, BT sisternografi Purpose: To evaluate the potential role of ECG-gated flow sensitive phase contrast cine-MR imaging in detecting the communication between arachnoid cyst and neighboring cerebrospinal fluid spaces.Materials and Methods: Twenty five patients with arachnoid cysts underwent CSF studies in addition to the T2 weighted turbo gradient spin echo sequence. CSF-flow studies was performed with ECG gated two-dimensional fast imaging steady-state precession (2D-FISP) PC cine-MR. Using the cine images obtained per cardiac cycle, we try to identify the communication between cysts and neighboring CSF spaces. Results were compared with intraoperative findings and CT cisternography.Results: In 17 arachnoid cysts no communication was identified. In 8 arachnoid cysts a pulsatile CSF flow was seen into the cysts. All intraoperative and CT cisternography findings was compatible with the results of the CSF-flow MR studies.Conclusion: Cine mode MR imaging with ECG gated phase contrast sequence technique is a reliable noninvasive alternative to CT cisternography for functional evaluation of the arachnoid cysts, because it enables visualization of the flow communication between cysts and neighboring CSF spaces.Key Words: Arachnoid cyst, PC cine-Mr, CSF, CT cisternography 56

Aims—To determine the eYcacy of dacryocystoplasty with balloon dilatation in the treatment of complete and partial obstruction of the lacrimal drainage system. Methods—The procedure was performed on 26 patients with epiphora due to complete (n=16) or partial (n=10) obstruction of the lacrimal drainage system. A flexible tipped guide wire was introduced through the superior canaliculus into the inferior meatus and manipulated out of the nasal cavity. A 3 mm balloon was then introduced in a retrograde direction over the guide wire and dilated at the obstruction site. Results—The procedure was technically successful in all patients with partial obstruction, but unsuccessful in four of 16 cases with complete obstruction. Reobstruction occurred in eight of 12 patients with complete obstruction, and in five of 10 patients with partial obstruction. The overall success rate was 25% for complete and 50% for partial obstructions. The mean follow up was 14 months (8‐37 months). Conclusion—Although the balloon dacryocystoplasty is a simple and minimally invasive technique, the outcome from our study indicates that it is not advisable for treatment of complete obstruction of the lacrimal drainage system. Balloon dilatation may prove suitable for the treatment of patients with partial obstruction below the level of the lacrimal sac, especially in those who are poor candidates for surgery, or who do not wish to undertake dacryocystorhinostomy. Even in the partial obstruction group the success rate was only 50%, so that further modification to the technique and controlled studies are likely to be required before it could be recommended for general use. (Br J Ophthalmol 1999;83:692‐696)

Cerebral hydatid cysts account for 2% of all intracranial masses. Preoperative diagnosis is important since cyst rupture and spillage may cause an anaphylactic reaction. CT is the primary modality for the diagnosis. Two forms of cerebral hydatid cysts have been reported on the basis of CT appearances: unilocular and multilocular. Demonstration of the cyst wall is important for the diagnosis. MRI is superior to CT for demonstrating the cyst capsule and perifocal oedema. We retrospectively reviewed the CT and MRI findings of 6 surgically proven cases of cerebral hydatid cyst and compared the two modalities on the basis of their demonstration of findings helpful in the diagnosis, such as the capsule and perifocal oedema. In 1 case CT showed the capsule. In 2 cases MRI showed a hypointense capsule around the cyst on T2-weighted images. While CT is the modality of choice, in clinical practice MRI is superior for demonstrating the cyst capsule, which is a helpful finding in the diagnosis and can be used in inconclusive cases.

Herediter hemorajik telenjiektazi (HHT) veya Osler-Weber-Rendu Hastalığı tüm organları tutabilen otozomal dominant bir hastalıktır. Sistemik fibrovasküler displaziye neden olan hastalıkta vasküler lezyonlar telanjiektazi, arteriovenöz malformasyonlar ve anevrizma klasik üçlüsü şeklinde görülür. Bu çalışmada, karaciğer tutulumu olan bir Osler hastalığı olgusunun US bulguları sunulmuş ve ilgili literatür gözden geçirilmiştir. Abdominal US findings in Osler's Disease Hereditary hemorrhagic telangiectasia (HHT) or Osler-Weber-Rendu disease is an autosomal dominant disorder, that causes systemic fibromuscular dysplasia, vascular lesions consist of the classical triad of telangiectasias, arteriovenous malformations and aneurysms. In this study, the sonographic findings in a case of Osler's disease with liver involvement were presented and related literature was reviewed.

Bu çalışma, 24-26 Eylül 1990 tarihlerinde İstanbul[Türkiye]’da düzenlenen XII. Ulusal Türk Radyoloji Kongresi‘nde bildiri olarak sunulmuştur. Behçet hastalığı nedeniyle takip edilen hasta öksürük, hemoptizi, nefes darlığı yakınmaları ile göğüs hastalıkları kliniğine başvurdu. Göğüs röntgenogramında her iki hilusta uniform yapıda yer kaplayan kitle lezyonları dikkati çekmekteydi. "Hilum overlie sign" pozitif olarak saptandı. Daha sonra yapılan toraks BT incelemesinde her iki pulmoner arter anevrizması olabileceği düşünüldü. Hastanın genel durumunun çok kötü olması nedeniyle pulmoner anjiografi yapılamadı. Ancak BT incelemesi yapılarak bilateral pulmoner arter anevrizma tanısı desteklendi. Bilateral pulmoner arter anevrizmasının çok nadir görülmesi nedeniyle olgumuzu sunmayı amaçladık. A case of Behçet applied to chest clinic with symptoms of cough, hemoptysis and dispnea. On chest x-ray there was mass lesions on both hilus with uniform structure. CT showed centralIy enhancing, periferally hypodens lesions on both hilar locations which were thought to be bilateral aneurysmatic lesions. lt was not possible to do pulmonary angiography because of patient's bad status and active hemoptysis. But reexomining with CT in dynamic mode supported the diagnosis of bilateral pulmonary aneurysms.

Santral sinir sisteminin invaziv olmayan yöntemlerle görüntülenebilmesi beyin patolojilerindeki diyagnostik yaklaşımı tamamen değiştirmiştir. Bilgisayarlı Tomografi (BT) ve Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG) nöroradyoloji alanında yaygın olarak kullanılırken, Ultrasonografi (US) fontaneli açık infantlarda intrakraniyal lezyonları değerlendirmede büyük bir önem kazanmıştır. Bu çalışmada fontaneli açık infantların intrakraniyal patolojilerinde US'nin tanı değerini saptamayı ve BT ile karşılaştırıldığında her iki yöntemin birbirine olan üstünlüklerini vurgulamayı amaçladık. The diagnostic approach in brain lesions has been completely changed by the non-invasive methods in central nervous system imaging. While CT and MR are being used extensively in neuroradiology, US has gained great importance in evaluating intracranial lesions in infants with open fontanel. We aimed in this study to confirn the diagnostic value of US in infants with open fontanel and to point out the relative superiorities of both CT and US when compared to each other.

Torakal lezyonların tanısında perkütan transtorasik iğne biyopsisi (PTİB) iyi bilinen ve yaygın olarak kullanılan girişimsel bir tanı yöntemidir. Kullanılan iğneler, kesici ve ince aspirasyon iğnesi olmak üzere iki arklı tiptedir. PTİB nin yapılabilmesi için lezyonun kılavuz görüntüleme tekniği ile görülebilmesi gerekir. Çalışmamızda göğüs duvarına komşu lezyonu olan 39 olguya US eşliğinde kesici iğne biyopsisi, aspirasyon biyopsisi veya aynı seansta her ikisi de yapıldı. Doğru tanı oranını kesici iğne biyopsisi uyguladığımız olgularda % 86, aspirasyon biyopsilerinde % 80 olarak bulduk. Komplikasyon saptamadık. Kanımızca US göğüs duvarına komşu ve kemik yapılar tarafından maskelenmeyen kitle lezyonlarının tanısında güvenli ve kolay uygulanabilir olması nedeniyle seçilecek kılavuz görüntüleme yöntemi olmalıdır. In diagnosis of thoracic lesions percutaneous transthoracic needle biopsy (PTNB) is a well known and widely used invasive diagnostic method. Two types of needles used in the procedure, cutting needle and fine needle for aspiration. In order to perform PTNB, the lesion need to be visualized by guide imaging technique. In our study, 39 cases having lesions adjacent to thoracic wall were applied either US guided cutting needle or fine needle aspiration biopsy, and is some of these cases both were used. We found a true positive diagnostic rate of 86 % in cutting needle biopsies and 80 % in fine needle aspiration biopsies. We have recorded no complication. We suggest that US should be the first choice of guide imaging method in diagnosis of mass lesions adjacent to thoracic wall which are not masked by bony structure because it is reliable and easily appliable.

Ektopik dalak ektopik böbrekten daha nadir görülen bir anomalidir. Literatürde aksesuar dalak, splenogonadal füzyon ve ektopik pelvik dalak gibi birçok konjenital dalak anomalisi bildirilmiştir. Araştırabileceğimiz kadarıyla ektopik dalak (Wandering dalak) ve ektopik böbreğin birlikte görüldüğü literatür bilgisi bulamadık. İlginç olması ve nadir görülmesi nedeniyle tanısı US ile konan, EU ve BT ile doğrulanan olguyu ilgili literatürü gözden geçirerek sunmayı amaçladık. Ectopic spleen anomaly occurs rarer than ectopic kidney. There is some literature reported about congenital spleen anomalies such as accessory spleen, splenogonadal fusion and ectopic pelvic spleen. But we couldn't find any case that has wandering spleen (ectopic spleen) and ectopic kidney anomaly together in the literature. Because of its seldom occurrence, we report this interesting case diagnosed with US and proved by EU and CT.

Anorektal malformasyonlarda 1980'li yıllara gelinceye kadar konvansiyonel radyolojik yöntemler kullanılmıştır. 1980'li yıllarda yaygınlaşan US, BT ve MR görüntüleme yöntemleri ile anorektal yapılar ve eşlik eden oluşumlar direkt olarak görüntülenmekte, bu yöntemler postoperatif değerlendirmede de yararlı olmaktadır. Bu yazıda modern görüntüleme yöntemleri ile ilgili literatür özetlenmekte, US, BT ve MR görüntüleme yöntemlerinin konvansiyonel yöntemlere üstünlüğü vurgulanmaktadır. Until eighties only conventional radiologic procedures was applied to anorectal malformations. Using US, CT and MR imaging techniques, which became widespread in eighties, not only anorectal anatomic structures and other companging anomalies can be directly seen, but also postoperative evaluation is possible. In this article modern imaging techniques is reviewed and superiority of US, CT and MR imaging modalities against conventional methods is stressed.

Obstrüktif sarılıkların değerlendirilmesinde radyolojinin rolü son yıllarda çok hızlı bir gelişme göstermiştir. US ve BT gibi noninvaziv kesitsel yöntemler, perkütan transhepatic kolangiografi (PTK) ve endoskopik retrograd kolangiopankreatografi (ERCP) gibi invaziv yöntemlerin radyoloji pratiğine girmesi ile biliyer obstrüksiyon tanısında ve ayırıcı tanısında yeni gelişmeler olmuştur. Çalışmamız 1989-1991 yılları arasında Radyoloji Anabilim dalına başvuran ve sarılık ön tanısı alan 13'ü erkek, 17'si kadın toplam 30 olguyu kapsamaktadır. Olgularımızın tümüne ultrasonografi ve 23 üne de PTK yapılmıştır. Çalışmamızda biliyer obstrüksiyon oluşturan lezyonlarda US ve PTK'nın tam değerini karşılaştırdık. Bunu yaparken amacımız birbirini tamamlayan her iki yöntemin tam değerini saptamak ve obstrüktif sarılıklarda diagnostik protokol hazırlanmasına katkıda bulunmaktı. The role of radiology for evaluating obstructive jaundice has shown very rapid improvement in recent years. There have been new developments in the diagnosis and differential diagnosis of the biliary obstructions with the entering of non-invasive methods such as PTC, ERCP and noninvasive sectional methods such as US and CT to the radiology practice. Our study consisted of 13 male and 17 female, totally 30 cases which had obstructive jaundice as a former diagnosis and referred to the Radiology Department between 1989-1991. We performed US in all cases and PTC in 23 cases. In our study, we compared the diagnostic value of US and PTC in the lesions which cause biliary obstruction. Our purpose was to determine the diagnostic value of both methods which completed each other and to supplement for preparing diagnostic protocol in obstructive jaundice.

Bu çalışma, 24-26 Eylül 1990 tarihlerinde İstanbul[Türkiye]'da düzenlenen XII. Ulusal Radyoloji Kongresinde bildiri olarak sunulmuştur. Ateş, konvulsiyon, aktivite düşüklüğü ve BOS'ta hücre saptanan bir aylık yenidoğanın transfontanel ultrasonografisinde (US), beyin parankiminde multiple, hipoekoik fokal odaklar saptandı. Aynı gün yapılan bilgisayarlı tomografi(BT) incelemede, kontrastlı kesitlerde boya tutan, multiple hipodens lezyonlar görüldü. Hastanın daha sonra tekrarlanan US ve BT tetkiklerinde lezyonların tipik abse görünümü aldığı izlendi. Lezyonların transfontanel US ile erken dönemde görüntülenmesi, gerek BT ve gerek US görünümün başlangıçta tipik olması nedeniyle olduğumuzu sunmayı amaçladık. One month of age newborn admitted with a history of fever, convulsion, hypoactivity. Transfontanelle US was performed and multiple hyperechoic foci were detected in brain parenchyma. At the same day, CT scanning was performed and multiple hypodense lesions showing contrast enhancement were seen. Lesions changed to typical abscess from following US and CT scans. We report the case since cerebral abscesses can be imaged at the beginning of the disease with transfontanel US although their appearances are not typical on neither CT seans or US images.

Bu çalışma, XII. Ulusal Türk Radyoloji Kongresinde bildiri olarak sunulmuştur. Vertebral hemanjiomlar (VH), otopsi serilerinde % 11 sıklıkla rastlanılan, vertebral kolonun benign vasküler tümörleridir. Nadiren spinal kordu komprese ederek semptomatik olurlar. Düz röntgenogram bulguları oldukça karakteristik olmasına karşın, klinik olarak sessiz VH lar ile spinal kord basısı oluşturan kompulsif VH'ların (KVH) radyolojik olarak ayırt edilmesi oldukça zordur. BT ve selektif spinal arteriografi gibi daha ileri görüntüleme yöntemlerinin düz röntgenogramlarda birlikte kullanılması hem VH'Iarın diğer kemik lezyonlarında ayırt edilmesinde hem de tedavinin planlanması da yararlı olmaktadır. Ayrıca bu yöntemler kullanılarak asemptomatik ve KVH Iarın ayırt edilmesinde kullanılabilecek bazı radyolojik ölçütler bildirilmiştir. Vertebral hemangiomas are benign vascular tumors that have been demonstrated in 11 % of spines at autopsy, and despite their common occurrence and usual benign course, they occasionally produce spinal cord compression. It's difficult to differentiate asymptomatic lesions from compressive ones radiologically, although tlıeir plain radiographic features are well known and characteristic. New imaging techniques, CT scanning and selective spinal arteriography are helpful in combination with plain radiography especially differentiation from other bone lesions and for planning treatment. Additionally, some radiologic criterias are established by which silent and compressive VHS may be distinguished. In our study, 11 asymptomatic and one compressive VH cases are analysed to compare for distinct radiologic criteria by wlıich to distinguish clinically silent VH's from those responsible for compression of the spinal cord.

İnternal akustik kanallar ve serebellopontin köşe tezyonları konvansiyonel yöntemler dışında kranial BT, pozitif kontrast BT-Sisternografisi ve BT-Hava sistemagrafisi gibi ileri tanı yöntemleri ile de incelenmektedir. BT-Hava sistemagrafisi serebellopontin sistemadaki küçük tümörleri, intrakanalikdüler yerleşimli yer kaplayan tezyonlan ve bu lokalizasyondaki anatomik yapıları detaylı bir şekilde demostre eder. Çalışmamızda, 1989 yılı içinde, değişik polikliniklerden departmanımıza, özellikle kulak çınlaması, işitme azlığı gibi köşe tümörleri için erken belirtiler olabilecek semptomlarla sevkedilen 40 hasta tetkike alındı. Subaraknoid mesafeye lomber ponksiyonla verilen 4-5 ml havanın, hastaya belirli pozisyonlar verilerek serebellopontin köşeye ve internal akustik kanala ulaşması sağlandı. Tek taraflı bulguları olan hastalarda aynı taraf, şüpheli durumlarda iki taraf incelendi. İncelenen 40 hastanın ikisinde tek taraflı, birinde çift taraflı tümör (menenjiom, nörinom) saptandı, bir olguda yalancı pozitif sonuç elde edildi. 36 olgu normal olarak değerlendirildi. The lesions of internal auditory canal and cerebellopontine angle can be detected effectively by cranial CT, positive contrast CT-Cistenography and gas CT Cistenography. Gas CT cisternogram demonstrates the small tumors of the cerebellopontine cistern, intracanalicular tumors and anatonıical structures of this localization. This study had been performed on 40 patients who were referred for gas CTC in 1989. All had unilateral or bilateral hearing loss or tinnitus. Lumbar puncture was performed with the patient in the decubitus position. 4-5 ml filtered air injected intrathecally and allowed to bubble up to the CP angle cistern and internal auditory canal. Detection was performed unilaterally or bilaterally according to the symptoms. Out of 40 examinations, in two patients unilateral acoustic nerve tumor, in one patients unilateral (meningioma, neurinonıa) were demonstrated. We had one false positive result and the other 36 patients were accepted as normal.

Servikal bölge, anatomik ve patolojik özellikleri nedeniyle, nöroradyolojik olarak incelenmesi zor bir kesimdir. Servikal disk hernisi ve spondiloz tanısında, tanı değeri en yüksek yöntemlerden olan Konvansiyonel/ Myelografi (KM) ve Bilgisayarlı Tomografik Miyelogrfinin (BTM) tanıya katkılarını araştırmak amacıyla 40 olgudan oluşan prospektif bir çalışma yaptık. Olguların hepsine KM ve BTM uygulandı. Beş olguda ise önceden düz: BT yapılmıştı. Kırk olguda incelenen 139 seviyenin 80'inde (% 57.5) her iki yöntem eşit derecede bilgi verdi. Elli seviyede (% 36) KM'de lezyon saptanmakla birlikte BTM'de önemli ek bilgi sağlandı. Yedi seviyede (% 5) KM'de lezyon görülmedi halde BTM'de saptandı. İki seviyede ise (% 1.5) KM'de tezyon olmasına karşın BTM normaldi. Beş olguda yapılmış olan düz BT, disk hernilerinin bir kısmı ile kord deformasyonlarını demonstre edemedi. Çalışma sonucunda KM lezyonların seviyesini belirlemekte başarılı bulunmuştur. Ancak, lezyonların yapısının belirlenmesinde ve spinal korddaki değişiklerin gösterilmesinde BTM ye gereksinim duyulmaktadır. Sonuç olarak, servikal disk hernisi ve spondiloz tanısında ilk yöntem olarak KM uygulanmalıdır. KM bulguları klinik tabloyu açıklamıyor veya lezyonların karakterizasyonu gerekiyorsa BTM yapılması uygun olacaktır. Tekal panksiyon yapılamayan olgularda düz BT yararlı bilgiler verebilir. It is considerably difficult to evaluate the cervical region neuroradiologicaly because of the anatomical and pathological features of this region. We have done prospectif study in 40 cases in order to research the contribution of Computed Tomographic Myelography (CTM) and Conventional Myelography (CM), which have very high diagnostic accuracy, to diagnose cervical disc herniation and spondylosis. CM and CTM were both performed for every case. Five case had previous plain CT studies. Eighty of 139 levels in 40 patients were evaluated and both methods gave same information in these cases (57.5 %). In 50 levels the lesions were detected with CM but CTM gave nıore detailed information (36 %). In seven levels the lesions were not detected with CM. Whereas CTM studies were positive in these cases (5 %). The lesions were seen with CM and not seen with CTM in two levels ( 1.5 %). Plain CT studies in five patients did not demonstrate cord deformation and also some disc herniation. With this study, it is decided that CM is successful to detect level of the lesion. But CTM is necessary to show the changes of the spinal cord and to be the characteristics of the lesion. In the data above it is concluded that CM should be done as a first method to detect cervical disc herniation and spondylosis. CTM can be done when the CM study don't give enough information for clinical sitıtotion or when it is necessary to characterise lesions. CT study can also show some helpful findings when the thecal ponction can 't be done.

Sık görülmemesi ve tanıda zorluklara neden olması dolayısıyla bir splenik arter anevrizması olgusu sunulmuş ve konuya ilişkin literatür gözden geçirilmiştir. Because of its rarity and diagnostic difficulties, a case of splenic artery aneurysm is presented and related literature has been reviewed.

Biri hematokolpos, diğeri hematometrokolpos iki olgunun ultrasonografi bulguları sunulmuş ve ilgili literatür gözden geçirilmiştir. Two cases, one with hematocolpos and one with hematometrocolpos were studied with ultrasonography. In both cases there was an abdominal mass arising from the pelvis. The ultrasonic findings of both cases were presented and related literature reviewed.

Ultrasonografik olarak tanı konulan bir superior mezenterik arter anevrizması olgusu,çok seyrek görülmesi ve genellikle fatal seyirli komplikasyonlara yol açması nedeniyle, ilgili literatür gözden geçirilerek sunulmuştur. The superior mesenteric artery (SMA) aneurysm is very uncommon and causes fatal complications. In this paper a case of SMA· aneurysm diagnosed by ultrasound is presented and related literature has been reviewed.

Bu çalışma, Xl. Ulusal Türk Radyoloji Kongresi'nde bildiri olarak sunulmuştur. Çalışmamızda nörolojik muayenesi ve BT bulguları normal olarak değerlendirilen ve çeşitli nedenlerle BT tetkiki istenen 165 olguda; frontal boynuz çapı (FBÇ), bifrontal çap (BFÇ) , Evans oranı (FBÇ/BFÇ = EO), üçüncü ve dördüncü ventrikülün en geniş transvers boyutlan ölçülerek yaş ve cins dağılımları incelendi ve literatürle karşılaştırıldı. Ortalama değeri 32.53 mm olan frontal boynuz çapının yaş farkı göstermediği ve genç erkeklerde genç kadınlara oranla daha geniş görülmekle birlikte yaşlılarda cins farklılığının bulunmadığı saptandı (p = 0.005). Ortalama bifrontal çap değeri 107.99 mm idi. Yaş farkı bulunmadı (p = 0.005). Her iki yaş grubunda da erkeklerde daha geniş olduğu görüldü (p = 0.005). Evans oranı ortalama değeri 0.297 olarak bulundu. Yaş ve cins farkı saptanmadı (p = 0.005). Üçüncü ventrikülün en geniş transvers boyutu ortalama 4.43 mm olarak ölçüldü. Yaşlılarda ve erkeklerde geniş olduğu görüldü (p = 0.005). Dördüncü ventrikülün en geniş transvers boyutu ortalama 12.11 mm idi. Yaş ve cins farkı saptanmadı (p = 0.005). In this study, cranial CT of the 165 cases that have nomıal neurologic and CT findings were examined. We measured frontal hom diameter (FHD), bifrontal diameter (BFD ), Evans ratio (ER = FHD/BFD ), maximum transvers diameter of third and fourth ventricules and examined age, sex distribution of this parameters. We reviewed literature and compared with our findings.

İleoçekal valfi içeren masif rezeksiyonlarda malabsorbsiyonun önde gelen nedenlerinden biri kolo-ileal reflü sonucunda ince barsakların bakteriyel kontaminasyonudur. Bu çalışmada 12 sokak köpeği üzerinde çalışılarak ileoçekal valfin rezeksiyonu halinde, oluşturulan yapay "telescoping nipple valu"in klasik uç-uca anastomoza göre hem koloileal reflüyü engellemede hem de ince barsakların bakteriyel kontaminasyonunu önlemede etkili olduğu sonucuna varılmıştır. The most important cause of malabsorption after massive resection of small intestine with ileocecal valve, is bacterial contamination of remaining small intestinal mucosa, result of coloileal reflux. We study on 12 mongreal dogs and we find that an artificial " telescoping nipple valve" is an effective mechanical and bacteriological barrier in dogs.

Bu çalışma, 2-5 Kasım 1988 tarihlerinde düzenlenen XI. Ulusal Türk Radyoloji Kongresinde bildiri olarak sunulmuştur. lll. Ventrikül kolloid kistleri nadir görülen intrakranial neoplazmalardandır. Tüm intrakranial tümörlerin % 1'inden azını oluştur. Foramen, Monro seviyesinde sferik veya ovoid şekili keskin konturlu ve büyük çoğunluğu hiperdens yapıda lezyonlardır. Büyüklükleri birkaç milimetreden dokuz santimetreye kadar değişebilir. Kontrastlı kesitlerde minimal yoğunluk artışı görülür. Klinik bulgular spesifik değildir. Tanı radyolojik olarak konur. Çalışmamızda üçü opere edilen beş kolloid kisti olgusu sunulmuştur. Büyüklükleri 9-21 mm arasında değişen olgularımızın BT özellikleri çoğunlukla literatür verilerine uymaktadır. Hiperdens olan bir olgumuzun şant operasyonundan sonra hiperdens görünüm alması ilginç bir bulgu olarak değerlendirilmiştir. Olgularımızın diğer özellikleri literatür verileri ile karşılaştırılmış ve sonuçlar tartışılmıştır. Third ventricle colloid cysts are rare intracranial neoplasms and consist less than 1 % of all central nervous system tumors. They are spherical or ovoid shaped, well defined and mostly hiperdens lesions. Their sizes varies from 1 mm to 90 mm. They have little enhancement in CT with contrast. The clinical features of these tumours are not specific and diagnosis are made mostly with radiological studies. In this study 5 colloid cyst cases which 3 of them. The clinical findings of our cases showed similarity with literature. In one of our cases, the hypodense cyst becomes hiperdens after shunt insemon. The hipollens radiographic findings and operative results were discussed with literature.