Search

Referring to our previous laboratory results related to the tyrosinase and urease inhibition by pyrazolo[4,3-e][1,2,4]triazine sulfonamides, we examined here in silico the mechanism of action at the molecular level of the investigated pyrazolotriazine sulfonamides by the molecular docking method. The studied compounds being evaluated for their cytotoxic effect against cancer cell lines (MCF-7, K-562) and for recombinant Abl and CDK2/E kinase inhibitory potency turned out to be inactive in these tests. The pyrazolotriazines were also investigated with respect to their lipophilicity and plasma protein binding using HPLC chromatography in isocratic conditions. The observed small affinity for plasma proteins could be advantageous in the potential in vivo studies. Moreover, the compounds were sensitive to metabolic transformations with phase I enzymes, which led to the hydroxylation and dealkylation products, whereas phase II transformations did not occur. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Beekeepers are a particular group of people highly exposed to stings and allergy to bee venom due to the nature of their work. Positive skin test results or bee venom specific IgE are observed in up to 60% of beekeepers. Reaction to the bee sting occurs most often as a normal local reaction, but a person allergic to bee venom may experience large local reaction, systemic symptoms, including anaphylactic shock. In patients with confirmed systemic allergic reaction in the past, basic diagnostic tests such as skin tests and bee venom specific IgE must be performed. Where appropriate, additional tests such as component- -resolved diagnosis, cell-based assays, tryptase or the venom-specific IgG4 levels should be conducted. Studies have shown significantly higher tryptase and specific IgG4 levels in beekeepers. Moreover, a correlation between clinical symptoms after the sting and the phospholipase A2 specific IgE concentration was observed. During venom-specific immunotherapy, increasing the dose to 200 μg should be considered in beekeepers. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Introduction: Beekeepers are a group of people with high exposure to honeybee stings and with a very high risk of allergy to bee venom. Therefore, they are a proper population to study the correlations between clinical symptoms and results of diagnostic tests. Aim: The primary aim of our study was to assess the correlations between total IgE, venom- and phospholipase A2- specific IgE and clinical symptoms after a bee sting in beekeepers. The secondary aim was to compare the results of diagnostic tests in beekeepers and in individuals with standard exposure to bees. Material and methods: Fifty-four individuals were divided into two groups: beekeepers and control group. The levels of total IgE (tIgE), venom-specific IgE (venom sIgE), and phospholipase A2-specific IgE (phospholipase A2 sIgE) were analyzed. Results: Our study showed no statistically significant correlation between the clinical symptoms after a sting and tIgE in the entire analyzed group. There was also no correlation between venom sIgE level and clinical symptoms either in beekeepers or in the group with standard exposure to bees. We observed a statistically significant correlation between phospholipase A2 sIgE level and clinical signs after a sting in the group of beekeepers, whereas no such correlation was detected in the control group. Significantly higher venom-specific IgE levels in the beekeepers, as compared to control individuals were shown. Conclusions: In beekeepers, the severity of clinical symptoms after a bee sting correlated better with phospholipase A2 sIgE than with venom sIgE levels. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Wstęp: Chorzy z alergią na pokarmy stanowią heterogenną grupę. Zróżnicowane są przyczyny objawów, patogeneza i obraz kliniczny. Podstawą podejrzenia alergii pokarmowej (AP) jest wywiad, tylko część objawów można ocenić obiektywnie w oparciu o badanie przedmiotowe, testy in vitro i in vivo weryfikują IgE zależny mechanizm nadwrażliwości, ale nie ma między nimi pełnej korelacji; niedostępne są metody laboratoryjnej weryfikacji alergii niezależnej od IgE. Brak precyzyjnych metod diagnostycznych uniemożliwia personalizację zaleceń terapeutycznych. Tych problemów nie rozwiązują także stosowane od kilku lat nowe systemy diagnostyczne oparte na diagnostyce molekularnej. Wciąż zauważalna jest potrzeba wprowadzenia nowych markerów diagnostycznych oraz poszukiwania skutecznych celów terapeutycznych. Jednym z głównych czynników ryzyka rozwoju AP jest atopowe zapalenie skóry (AZS). AZS jest zazwyczaj uznawane za paradygmat choroby alergicznej, w której pośredniczą limfocyty Th2 i Th1. Natomiast ostatnie odkrycia naukowe sugerują, również udział komórek T pomocniczych typu 17 (Th17) w patogenezie alergii i AZS. Cel: Celem badania było oznaczenie stężenia cytokin prozapalnych zaangażowanych w szlak odpowiedzi immunologicznej komórek T pomocniczych typu 17 w surowicy atopowych dzieci z IgE-zależną oraz IgE-niezależną AP. Cytokiny będąc ważnymi mediatorami odporności stanowią obiecujący cel terapeutyczny oraz mogą być rozważane w kontekście potencjalnych czynników prognostycznych. Materiały i Metody: Do badania włączono 76 dzieci (0-5 lat) z przewlekłymi objawami AZS. Dodatkowo u części pacjentów wystąpiły ostre objawy po ekspozycji na pokarmy pod postacią pokrzywki, obrzęku naczynioruchowego i/lub anafilaksji. Na podstawie historii choroby, objawów oraz wyników molekularnego badania ALEX2 pacjenci zostali przydzieleni do odpowiedniej grupy: IgE--zależna AP; IgE-niezależna AP; grupa kontrolna (brak AP). Surowice pacjentów zostały poddane badaniu Bio-Plex Pro Human Cytokine Assay. Nowatorska technologia Luminex/XMAP, umożliwiła jednoczesne oznaczenie stężenia 15 cytokin w jednym eksperymencie. Otrzymane dane poddano analizie statystycznej wykorzystując test Kruskala Wallisa, ANOVA oraz krzywe ROC (p<0.05). Wyniki: Stężenie cytokin zapalnych w surowicy pacjentów z IgE-zależną AP było zwiększone w porównaniu z pozostałymi grupami. Różnica była istotna statystycznie dla IL-1b. W grupie pacjentów z IgE-niezależną AP ekspresja większości cytokin była obniżona porównując z grupą kontrolną i uczestnikami z alergią zależną od IgE. Zgodnie z krzywymi ROC, interleukina 1 beta może być rozważana jako potencjalny czynnik predykcyjny IgE-zależnej AP u małych dzieci z przewlekłymi objawami AZS (AUC~0.7;p<0.05). Podsumowanie: Nasze wyniki sugerują, że występowanie IgE-zależnej alergii pokarmowej znacząco wpływa na profil cytokin zaangażowanych w szlak odpowiedzi immunologicznej komórek Th17 u pacjentów z przewlekłymi objawami AZS, zwiększając ich ekspresję. Cytokiny te mogą brać udział w patogenezie IgE-zależnej AP. Podwyższone stężenie IL-1 beta w surowicy może być predyktorem alergii pokarmowej w przebiegu AZS. Interleukinę 1beta należy, również uznać za potencjalny cel terapeutyczny. IL-1RA może blokować wiązanie IL-1 beta z receptorem, hamując kaskadę immunologiczną, związaną z odpowiedzią limfocytów Th17. Wymagane są dalsze, zawansowane badania na poziomie proteomicznym, aby potwierdzić nasze założenia. Z pewnością otrzymane dane rzucają nowe światło na rolę i zaangażowanie cytokin prozapalnych w reakcję alergiczna i odpowiedź immunologiczną organizmu w przebiegu AZS. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Wstęp: Alergia na jad owadów błonkoskrzydłych jest jedną z najczęstszych przyczyn anafilaksji. Dlatego odpowiednia diagnostyka, immunoterapia oraz zrozumienie mechanizmów odpowiedzi organizmu na użądlenie są bardzo istotne w praktyce alergologicznej. Cel: Celem badań była charakterystyka pacjentów z alergią na jady owadów błonkoskrzydłych z wykorzystaniem rutynowo stosowanych metod diagnostycznych, jak również badań w oparciu o najnowsze osiągnięcia z dziedziny proteomiki i metabolomiki. Materiały i Metody: Próbki surowicy pochodzące od osób z alergią na owady błonkoskrzydłe oraz osób zdrowych analizowano technikami spektrometrii mas: MALDITOF/TOF MS oraz LC-ESI-QQQ MS. Peptydy o najwyższych właściwościach dyskryminacyjnych poddano identyfikacji w oparciu o chromatografię cieczową sprzężoną z tandemową spektrometrią mas (LC-MS). Uzyskane dane poddano analizie chemometrycznej w celu stworzenia modeli dyskryminacyjnych. Analizowano zarówno związki małocząsteczkowe (np. aminokwasy) jak również peptydy i białka. Wyniki: Wykazano, że złożona strategia wykorzystująca metody spektrometrii mas, uzupełniona o kompleksowe dane kliniczne i wsparta wielowymiarowymi metodami statystycznymi nadaje się do charakterystyki alergii na jady owadów błonkoskrzydłych. Podsumowanie: Zaproponowana metodologia może być potencjalnie wykorzystywana w poszukiwaniu wskaźników chorób alergicznych oraz w monitorowaniu postępów immunoterapii. [ABSTRACT FROM AUTHOR]