Search

Bu çalışmanın amacı; farklı yüzey işlemleri uygulanmış monolitik seramik sistemlerde eskitme sonrası renk ve translusensi değişimlerini değerlendirmektir. Monolitik zirkonya (Zirkonzahn Prettau) ve lityum disilikat seramik (IPS e.max Press LT) materyallerinden disk şeklinde örnekler hazırlanmıştır. Örnekler yüzey işlemine göre üç alt gruba ayrılmıştır (n=9, G grubu: glaze, L grubu: polisaj kiti ve P grubu: polisaj kitini takiben polisaj patı). Renk ölçümleri, UV eskitme işlemi öncesi ve sonrasında spektrofotometre cihazı (Vita Easyshade Advance 4.0, Vita Zahnfabrik, Bad Säckingen, Almanya) ile gerçekleştirilmiştir. L*, a*, b*, parametreleri kaydedilerek ΔE ve TP (Translusensi Parametresi) değerleri hesaplanmıştır. Veriler; Mann Whitney U, Kruskal Wallis ve post-hoc testler ile analiz edilmiştir (pL, G). IPS e.max Press materyalinde gerçekleşen renk değişimi ise uygulanan yüzey işlemlerinden etkilenmemiştir. IPS e.max Press materyali; Zirkonzahn Prettau materyalinden çok daha translusent bulunmuştur. İki materyal grubunda da uygulanan yüzey işlemleri arasında TP değerleri açısından istatistik olarak anlamlı farklılık görülmemiştir. Eskitme sonrası translusensi değerleri iki materyal grubunda düşmüştür ancak bu düşüş klinik olarak algılanabilir seviyenin çok altındadır. Yüksek estetik gereksinimin mevcut olduğu ön bölge restorasyonlarında monolitik zirkonya yerine, lityum disilikat seramik materyalinin daha iyi bir tercih olacağı düşünülmektedir. The aim of this study was to evaluate the influence of surface treatments and aging procedures on the translucency and color stability of monolithic ceramic systems. Disc-shaped specimens for each material; monolithic zirconia (Zirkonzahn Prettau) and lithium disilicate monolithic glass-ceramic (IPS e.max Press LT) were prepared according to the manufacturer's instructions. The specimens were divided into three groups according to the surface treatments (n=9, Group G:Glazing, Group L: Rubber polishing system and Group P: Rubber polishing system followed by polishing paste.) Color measurements were performed before and after UV aging process, using a spectrophotometer device (Vita Easyshade Advance 4.0, Vita Zahnfabrik, Bad Säckingen,Germany). L*, a*, b*, parameters were recorded and ΔE and TP (Translucency Parameter) values were calculated. Data were statistically analysed using Mann Whitney U, Kruskal-Wallis and post-hoc tests (pL, G). Color change value was not affected by the surface treatment for the IPS e.max Press after aging. IPS e.max Press showed significantly greater translucency than Zirkonzahn Prettau material. There were no significant differences in TP values between the surface treatments applied to the two groups of materials. TP values of both material groups decreased after aging but these changes were not clinically perceptible. Lithium disilicate glass ceramic considered to be a better choice than monolithic zirconia for the restorations in the anterior region which highly esthetic requirements are demanded. 136

The aim of this study was to perform the dosimetric controls of lung cancer patients' IMRT treatment plans that generated by CTPS with using two different equipments and also to make comparison in terms of their reliability and practicability. Dosimetric investigation of 15 IMRT treatment plans which created by CTPS was performed by 2D-Array and EPID and then compared with gamma analysis. The overall median values obtained from comparision of 2D-Array and TPS for all plans were γmax= 1.207 (0.890 – 2.177) γort= 0.406 (0.326 – 0.508) and γ%≤ 1= 98.06 (95.05 – 100). And the overall median values obtained from comparision of EPID and TPS for all plans were γmax = 1.709 (1.265 – 4.324), γavg= 0.379 (0.257 – 0.531) and γ%≤ 1= 97.81 (95.02 – 99.82) for EPID. Although the overall results of IMRT plans verification using EPID and 2D-Array were within the tolerance levels, the results for γmax were higher in EPID. The differ-ences of spatial resolution was emphasized between two systems and thought that the result of differences caused by this spatial resolution differences. The measurement for low dose region, which is important for the lung cancer, EPID with its finer resolution is more suitable to detect the dosimetric errors caused by CTPS., Çalışmamızın amacı yoğunluk ayarlı radyoterapi (YART) tekniği ile tedavi edilen akciğer kanserli hastaların bilgisayarlı tedavi planma sistemi (BTPS) ile oluşturulan tedavi planlarının iki farklı dozimetrik ekipman kullanılarak doz kontrollerinin yapılması, bu ekipmanların güvenilirlik ve uygulanabilirlik açısından karşılaştırılmasıdır. BTPS ile oluşturulan 15 YART tedavi planlanın dozimetrik doğrulaması iki boyutlu düzlem dedektör (2D – Array) ve elektronik portal görüntüleme cihazı (EPID) ile yapılmıştır. Ölçümlerin BTPS verileri ile karşılaş-tırılmasında gamma analiz yöntemi kullanılmıştır. Ölçülen YART alanlarının dozimetrik doğrulamasında elde edilen gamma parametrelerinin medyan değerleri ve dağılım aralığı 2D Array için γmax= 1.207 (0.890 – 2.177) γort= 0.406 (0.326 – 0.508) ve γ%≤ 1= 98.06 (95.05 – 100), EPID için γmax= 1.709 (1.265 – 4.324), γort= 0.379 (0.257 – 0.531) ve γ%≤ 1= 97.81 (95.02 – 99.82) olarak bulunmuştur. Her iki sistem için de elde edilen sonuçların tedavi kabul koşullarını sağlamasına karşın EPID ile elde edilen γmax parametrelerinin 2D – Array'den daha yüksek olduğu görülmüştür. γmax parametresi açısından oluşan farkın iki dedektör arasındaki uzaysal çözünürlük farklılığından kaynaklandığı düşünülmektedir. EPID sisteminin yüksek uzaysal çözünürlüğü ile akciğer kanserleri için önemli olan düşük doz bölgelerinin ölçülmesinde daha uygun bir sistem olduğuna, BTPS'den kaynaklanan hataların belirlenmesinde daha güvenilir olacağı sonucuna varılmıştır.

Çalışmamızın amacı sol meme radyoterapisinde, kaynak-cilt mesafeli (SSD- SOURCE SKIN DISTANCE) yöntemiyle elde edilen, hedef volüm ve kritik organ dozlarının üç boyutlu bilgisayarlı tedavi planlama sisteminden (BTPS) elde edilen verilerle karşılaştırarak in-vivo dozimetriyle doz hesaplama algoritmasında kullanılan dozimetrik sürecin kontrolüdür. Bilgisayarlı Tomografi Simülatör ile 0,5 cm aralıklarla tomografi kesitleri alınarak, randofantom üzerinde hedef volümler ve kritik organlar konturlandı. Kalibre edilen Termolüminesans Dozimetri (TLD) çipleri randofantom üzerine belirlenen noktalara yerleştirildi. Her teknik için 5’er kez ışınlama yapılarak ölçüm değerlerinin ortalaması elde edildi. Hedef hacim ve kritik organ dozları incelendi. BTPS ve ölçülen değerler arasında ±%5’in altındaki değerler kabul edilebilir sınırlar içine alındı. Üç ve dört alan SSD tekniğiyle hedef volüm içindeki üç noktada BTPS ile hesaplanan doz değerlerinin ortalaması sırasıyla 206.67 cGy ve 209.03 cGy, bu noktalarda TLD çipleri ile ölçülen dozların ortalaması sırasıyla 208.55 cGy ve 210.78 cGy’dir. Her iki teknikte de kalp ve akciğer noktalarında ölçülen ve hesaplanan dozlar arasındaki fark %5’in altındayken sağ meme cildinde %14’e varan farklar bulundu. Meme radyoterapisinin amacı; yinelenme olasılığını azaltmak ve hedef hacimde homojen doz dağılımını sağlayarak sağlam dokuları minimum düzeyde ışınlamaktır. Çalışmamızda elde edilen sonuçlar tedavi planlama sürecinde oluşabilecek hataların belirlenmesinde TLD ile yapılan doz ölçümlerinin, ideal olmasa da, yararlı olabileceğini göstermektedir. The purpose of this study is comparing target and critical organ doses which are obtained by SSD method at the left breast radiotherapy with data obtained by 3D computer-based TPS and the control of dosimetric process by in-vivo dosimetric method. Tomography cutaways were taken CT simulator by 0.5 cm intervals, were contured on randophantom. Calibrated TLDs were placed the points defined in advance. Average of measurements values was calculated by 5 times irradiation for each method, target and critical organs doses were investigated. TPS and measured values were taken into acceptable limits under %5. Whereas average of dose calculated TPS three points in target by three-four field were respectively 206,67-209,03 cGy, the avarage of measured doses with TLD were respectively 208,55-210 cGy. Whereas the difference of measured and calculated doses heart and left lung with both methods were below %5, difference at right breast skin was calculated %14. The aim is to reduce the likelihood of recurrence and providing homogeneous dose distrubition in target and minimum level of steady tissues irradiation. The results of our study have shown in-vivo doses measurements made with TLD aren’t ideal but helpful for defining the failures which may show up during treatment planning process.

The purpose of this study is comparing target and critical organ doses which are obtained by SSD method at the left breast radiotherapy with data obtained by 3D computer-based TPS and the control of dosimetric process by in-vivo dosimetric method. Tomography cutaways were taken CT simulator by 0.5 cm intervals, were contured on randophantom. Calibrated TLDs were placed the points defined in advance. Average of measurements values was calculated by 5 times irradiation for each method, target and critical organs doses were investigated. TPS and measured values were taken into acceptable limits under %5. Whereas average of dose calculated TPS three points in target by three-four field were respectively 206,67-209,03 cGy, the avarage of measured doses with TLD were respectively 208,55-210 cGy. Whereas the difference of measured and calculated doses heart and left lung with both methods were below %5, difference at right breast skin was calculated %14. The aim is to reduce the likelihood of recurrence and providing homogeneous dose distrubition in target and minimum level of steady tissues irradiation. The results of our study have shown in-vivo doses measurements made with TLD aren't ideal but helpful for defining the failures which may show up during treatment planning process., Çalışmamızın amacı sol meme radyoterapisinde, kaynak-cilt mesafeli (SSD- SOURCE SKIN DISTANCE) yöntemiyle elde edilen, hedef volüm ve kritik organ dozlarının üç boyutlu bilgisayarlı tedavi planlama sisteminden (BTPS) elde edilen verilerle karşılaştırarak in-vivo dozimetriyle doz hesaplama algoritmasında kullanılan dozimetrik sürecin kontrolüdür. Bilgisayarlı Tomografi Simülatör ile 0,5 cm aralıklarla tomografi kesitleri alınarak, randofantom üzerinde hedef volümler ve kritik organlar konturlandı. Kalibre edilen Termolüminesans Dozimetri (TLD) çipleri randofantom üzerine belirlenen noktalara yerleştirildi. Her teknik için 5'er kez ışınlama yapılarak ölçüm değerlerinin ortalaması elde edildi. Hedef hacim ve kritik organ dozları incelendi. BTPS ve ölçülen değerler arasında ±%5'in altındaki değerler kabul edilebilir sınırlar içine alındı. Üç ve dört alan SSD tekniğiyle hedef volüm içindeki üç noktada BTPS ile hesaplanan doz değerlerinin ortalaması sırasıyla 206.67 cGy ve 209.03 cGy, bu noktalarda TLD çipleri ile ölçülen dozların ortalaması sırasıyla 208.55 cGy ve 210.78 cGy'dir. Her iki teknikte de kalp ve akciğer noktalarında ölçülen ve hesaplanan dozlar arasındaki fark %5'in altındayken sağ meme cildinde %14'e varan farklar bulundu. Meme radyoterapisinin amacı; yinelenme olasılığını azaltmak ve hedef hacimde homojen doz dağılımını sağlayarak sağlam dokuları minimum düzeyde ışınlamaktır. Çalışmamızda elde edilen sonuçlar tedavi planlama sürecinde oluşabilecek hataların belirlenmesinde TLD ile yapılan doz ölçümlerinin, ideal olmasa da, yararlı olabileceğini göstermektedir.

In electron beam treatment, various calculation algorithms have been described for the change of dose disturbation and profiles caused by surface disorders and different source-skin-distance. The main issue of those algorithms is the necessity of dose profile changing measurement for each machine. The aim of this study was to experimentally assess the output values which were obtained by calculating the algorithms. The output scores for 6, 9, 12 and 15 MeV electron beams were obtained in different source-skin-distance as well as in different field sizes. Results were compared with the values which were obtained by using effective SSD method. When the output values were compared, the percentage difference in small field sizes was found to be more. Due to the reduction of field size and energy, the effective SSD is reduced. In higher energies, the measured dose is higher because of the high amount of scattering electrons. In particular for small field sizes and low energies, the effective SSD method gains more importance. Hence, in small fields and low energies, depending upon variable SSD, measurements should be done and gap correcting factors should be detected for each linear accelerator and air correcting factor should be used in Monitor Unit (MU) calculation., Elektron demetlerinde yüzey düzensizliği ve farklı kaynak yüzey mesafelerinde (SSD Source to Skin Distance) doz dağılımındaki ve profilindeki değişimi öngören değişik hesaplama algoritmaları tanımlanmıştır. Bu algoritmaların temel önerisi her cihazın doz profil değişiminin ölçülmesi gerektiğidir. Bu çalışmada hesaplama algoritmaları ile elde edilen output değerlerini deneysel olarak ölçerek kontrol etmeyi amaçladık. Çalışmamızda 6,9,12 ve 15 MeV elekron huzmelerinde farklı SSD'lerde farklı alan boyutlarında output değerleri ölçüldü. Bu değerler ile Efektif SSD yöntemine göre hesaplanan kuramsal değerlerle karşılaştırıldı. Output değerleri incelendiğinde küçük alanlarda yüzde farkın fazla olduğu görülmektedir. Enerji ve alan boyutu küçüldükçe etkin SSD değeri küçülmektedir. Yüksek enerjilerde saçılan elektronların fazla olması sebebiyle oluşan doz daha yüksek ölçülür. Sonuç olarak özellikle küçük alan ve düşük enerjilerde etkin SSD bulma yöntemi daha fazla önem kazanmaktadır. Bu nedenle küçük alan ve düşük enerjilerde değişen SSD'ye bağlı olarak her cihaz için ölçümler alınıp düzeltme faktörleri saptanmalı ve Monitör Unit (MU) hesaplamasında düzeltme faktörünün kullanımı gerekmektedir.

The purpose of this study was to evaluate the efficacy and the toxicity of concomitant chemoradiotherapy (CRT) with capecitabine in cases with locally advanced rectal cancer. 26 cases with stage II-III rectal adenocarcinoma, treated with postoperative CRT with capecitabine at Uludag University Faculty of Medicine Radiotherapy Center, between March 2004-January 2007, were evaluated retrospectively. The radiotherapy was delivered with a boost dose of 50.4-54 Gray (Gy) totally and capecitabine was given median 1650 mg/m²/day (range, 1300- 1650). The median 2- year overall survival (OS) was 80%, and during the median follow-up time of 19 months (range, 1-30) there was no locoregional recurrence. Grade 3 leucopenia and diarrhea were observed in one (4%) and two (8%) cases, respectively. Although the insufficiency of follow-up time and the number of cases, we concluded that the concomitant postoperative chemoradiotherapy with capecitabine may be an effective and tolerabl treatment in locally advanced rectal cancer., Çalışmanın Amacı lokal ileri evre rektum kanserli olgularda postoperatif radyoterapi (RT) ile eş zamanlı kapesitabin uygulanmasının etkinliğini ve tolere edilebilirliğini değerlendirmektir. Mart 2004-Ocak 2007 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoterapi Merkezi'nde postoperatif radyoterapi ile eş zamanlı kapesitabin uygulanan evre II-III rektum adenokarsinomlu 26 olgu retrospektif değerlendirildi. Olgulara RT boost dozu ile birlikte toplam 50.4- 54 Gray (Gy), kapesitabin ortanca 1650 mg/m²/gün (minimum-maksimum : 1300- 1650) dozda uygulandı. Ortanca iki yıllık genel sağkalım (GSK) oranı %80 olup, ortanca 19 aylık (minimum-maksimum: 1-30) izlem süresinde hiçbir olguda lokal yineleme görülmedi. Grade 3 lökopeni ve diyare sırasıyla bir (%4) ve iki (%8) olguda gözlendi. İzlem süresi ve olgu sayısının yetersizliğine rağmen lokal ileri evre rektum kanserinde radyoterapi ile eş zamanlı kapesitabin uygulanımı etkin ve tolere edilebilir olması nedeniyle alternatif tedavi olarak önerilebilir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Kayıt no: 547698, 21. yüzyıl, bireylerin bilgiye ulaşabilen, bilgiyi kullanabilen, kendi kendine öğrenebilen, gelişmeleri takip edebilen ve değişime ayak uydurabilen kişiler olmasını gerektirdiği bir çağdır. Dolayısıyla, eğitim sistemlerinin öğrencilerin bilgiye ulaşma yollarını öğrenmelerini, problem çözme ve karar verme becerilerini geliştirmelerini sağlaması gerekmektedir. Bu gereksinimler ışığında Türkiye'de de eğitim alanında yeni çalışmalar yapılmaktadır. Bu düzenlemelerden birisi de 2004 yılında yapılandırmacı yaklaşım esas alınarak geliştirilen ilköğretim programlarıdır.Yeni ilköğretim programı birçok konuda olduğu gibi değerlendirme alanında da yenilikler getirmiş ve yapılandırmacı anlayışa uygun olarak sonuç değerlendirme tekniklerinin yanı sıra süreç değerlendirme tekniklerini de uygulamaya sokmuştur. Bu değerlendirme tekniklerinden birisi bireysel gelişim dosyasına dayalı değerlendirmedir. Bireysel gelişim dosyasına dayalı değerlendirme ilköğretim okullarında yeni uygulamaya konulduğu için birçok sorunla karşılaşılabilmektedir. Bireysel gelişim dosyalarının ilköğretim okullarında uygulanmasında öğretmenlerin anahtar bir rol oynadığı göz önünde bulundurulduğunda, öğretmenlerin uygulamada karşılaştıkları sorunların belirlenerek düzeltilmesi önem kazanmaktadır.Bu araştırmada, ilköğretim okullarında uygulanan bireysel gelişim dosyasına dayalı değerlendirme uygulamalarına ilişkin sınıf öğretmenlerinin görüşlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.Araştırma verileri, bireysel gelişim dosyasına dayalı değerlendirmeye ilişkin oluşan sorunların derinlemesine ortaya çıkarılabilmesi amacıyla nitel araştırma yöntemlerinden yarı yapılandırılmış görüşme yoluyla toplanmıştır. Verilerin çözümlenmesinde betimsel çözümleme tekniği kullanılmış ve elde edilen bulgular sayısallaştırılarak sunulmuştur.Araştırmada, 2006-2007 Öğretim Yılında Eskişehir il merkezinde Milli Eğitim Müdürlüğü'ne bağlı 102 ilköğretim okulundan 8 ilköğretim okulunda görev yapan 28 sınıf öğretmeniyle görüşülmüştür.Araştırma sonucunda elde edilen bulgula ra göre; öğretmenlerin, bireysel gelişim dosyasına dayalı değerlendirmenin çocuklar için oldukça önemli olduğu, öğrencilerin gelişmesini sağladığı, öğretmenin öğrencinin gelişimini izlemesini ve öğrenciyi tanımasını sağladığı, öğrencinin kendi gelişimini izlemesini ve öz değerlendirme yapmasını sağladığı görüşünde oldukları ortaya çıkmıştır. Bunun yanında, öğretmenlerin bireysel gelişim dosyasına dayalı değerlendirmede bazı sorunlarla karşılaştıkları anlaşılmıştır. Sınıf mevcutlarının kalabalık olması, öğretmenlerin bireysel gelişim dosyaları hakkındaki bilgi eksikliği, fiziksel olanakların kısıtlı olması (bazı çalışmaların dosyaya konulamaması, dosyaların saklanacağı dolapların yetersizliği, sınıfların dosyaları saklamak için elverişsiz olması), zaman yetersizliği, dosyadaki çalışmaların velilerce hazırlanması, öğrencilerin ekonomik durumu karşılaşılan güçlüklerdendir. Ayrıca, öğretmenler tarafından öğretmenlere bireysel gelişim dosyaları hakkında seminerler verilmesi, okullarda dosyaların sergilen ebileceği alanların oluşturulması, sınıfların bireysel gelişim dosyalarının saklanabilmesine olanak tanıması, sınav sisteminin yenilenmesi, sınıf mevcutlarının düşürülmesi, bireysel gelişim dosyası etkinlikleri için kullanılacak araç-gereçlerin okul tarafından karşılanması biçiminde çözüm önerileri dile getirilmiştir.

The aim of this study is To evaluate the role of Positron Emission Tomography (PET) for the detection of treatment response and recurrent disease in patients with Hodgkin lymphoma (HL), who had been treated with radiotherapy (RT). A total of 15 patients with the diagnosis of HL, who had been treated and followed by PET scan in the Radiation Oncology Department of Uludag University between April 2003 and August 2005, were included in the study. The median age was 26 (10-52) years. Three patients were women and 12 patients were male. One patient had stage I disease, 5 patients were stage II disease, 9 patients had stage III disease. Five patients had B symptoms. The patients had undergone a median of 6 (3-6) cycles of chemotherapy (CT) before RT. RT areas were as follows; mantle in 11 patients, mantle+paraaortic in 2 patients, involved field in one patient, and subtotal nodal irradiation in one patient. The median total RT dose was 39,6 (30,6-45) Gy. PET scan was performed on a median 2 months (1-5) after RT. Conventional radiological examinations were also used for follow-up. The median follow-up period of the patients was 36 months (21-49). Mediastinal hyperactivity was found in two patients by PET scan that was performed after the completion of RT and CT. However other 13 patients exhibited residual lymph nodes by conventional radiological examinations, PET scan showed normal findings. Mediastinoscopy and lymph node sampling were carried out in two patients, who showed mediastinal hyperactivity by PET scan. One of these patients had disease recurrence, and the other had xanthogranulomatous reaction only. It is concluded that PET is a valuable scanning method for staging, response evaluation and follow-up of patients with HL. It has high sensitivity and specifity for the evaluation of lymph node involvement., Bu çalışmanın amacı Hodgkin Lenfoma (HL) tanısıyla radyoterapi (RT) uygulanan hastalarda Fluorodeoksiglukoz-Pozitron Emisyon Tomografisi'nin (PET) tedavi cevabı ve nüks hastalığı belirlemedeki rolünü saptamaktır. Çalışmaya Nisan 2003-Ağustos 2005 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalı'nda HL nedeniyle tedavi edilen ve takiplerinde PET kullanılan 15 hasta dahil edilmiştir. Hastaların ortanca yaşı 26 (10-52) yıldı. Üç hasta kadın, 12 hasta ise erkekti. Bir hasta evre I, 5 hasta evre II, 9 hasta evre III'dü. Beş hastada B semptomları bulunuyordu. Hastalara RT öncesi ortalama 6 (3-6) kür kemoterapi (KT) uygulanmıştı. RT alanları; 11 hastada mantle, 2 hastada mantle+paraaortik, 1 hastada tutulmuş alan, 1 hastada da subtotal nodal ışınlamadır. Ortanca toplam RT dozu 39,6 (30,6-45) Gy'dir. Hastalara RT sonrası ortalama 2. ayda (1-5) PET çekimi yapıldı. Takipte diğer konvansiyonel radyolojik görüntüleme yöntemleri de kullanıldı. Hastaların ortanca takip süresi 36 (21-49) aydır. KT ve RT sonrası iki hastanın PET tetkikinde mediastinal hiperaktivite saptandı. Diğer 13 hastanın konvansiyonel radyolojik görüntülemelerinde rezidü lenf nodu mevcut iken, PET incelemeleri normal sonuçlandı. PET'de mediastinal hiperaktivite saptanan iki hastaya mediastinoskopi ve lenf nodu örneklemesi yapıldı. Bir hastada hastalık yinelemesi, diğer hastada ise ksanto-granülomatöz reaksiyon saptandı. PET'in, HL hastalarında evreleme, tedavi cevabını değerlendirme ve takipte kullanılan değerli bir görüntüleme yöntemi olduğu ve lenf nodu tutulumunun değerlendirilmesinde duyarlılığının ve özgüllüğünün yüksek olduğu sonucuna varıldı.

Primary central nervous system non-Hodgkin's lymphoma (PCNSL) is an uncommon tumor, representing 0.85-2.0 % of all primary brain tumors. PCNSL occurs more frequently in congenital and acquired im-munodeficiency states, especially in acquired immunodeficiency syndrome (AIDS). Patients with sporadic PCNLS without HIV infection and immunosupression have traditionally been treated with radiotherapy (RT). For nonimmunosuppression patients, whole brain irradiation (40 to 50 Gy) with or without a local boost to the primary tumor (60 to 65 Gy) is suggested. Despite high clinical and radiological response rate and effective palliation, the disease mostly recurs with a median survival fallowing RT alone only 10-18 months and few long-term survivors. Improved survival with the addition of chemotherapy (CT) to RT has been suggested; but combined modality therapy did not produce an overall survival advantage in multiple trials., Primer santral sinir sistemi (SSS) lenfomalarının görülme sıklığında son yıllarda artış olmakla birlikte tüm beyin tümörlerinin yaklaşık %0.85-2'sini oluştururlar. Konjenital ve kazanılmış immün yetmezlikli hastalarda (AIDS), özellikle AIDS ile birlikte primer SSS lenfomalarının görülme sıklığı artmıştır. Sporodik veya immünsüpresif primer SSS lenfomalarında tedavi yöntemi olarak radyoterapi (RT) daha sık kullanılmaktadır. İmmünsüpresif olmayan hastalarda, tüm beyin ışınlaması (40-50 Gy) ve primer tümöre yönelik lokal boost uygulaması başarılı sonuçlar vermiştir. Klinik ve radyolojik cevap oranlarının yüksek olmasına ve etkili palyasyon sağlanmasına rağmen tek başına radyoterapi ile rekürrens sık ve ortanca sağkalım 10-18 ay gibi kısa sürelidir. Radyoterapiye kemoterapinin (KT) eklenmesi ile sağkalımda gelişme sağlanabileceği düşünülmüştür, fakat kombine tedavi modellerinin kullanılmasıyla da sağkalımda gelişme elde edilememiştir.

Cure rates and survival have shown dramatic improvement for patients with cancer due to modern cancer treatments. The incidence of second primary malignancy seems to have increased in recent years and were significantly associated with gender (male), age and calendar year at diagnosis of the first cancer. The incidence of second primary carcinoma of the lung was evaluated in most cases of primary lung cancer. The average incidence of second lung cancer in patients with lung cancer was found as 0.5%. Distinguishing single lung metastasis from primary lung cancer in patients with a solitary lung nodule is important. The criteria for diagnosing lung cancer as a second primary or intrapulmonary metastase were declared to be the different histologic type, origination from carcinoma in situ and gross appearance suggestive of primary lung cancer according to radiologic findings. We found second primary lung cancer in a patient 31 months after initial diagnosis of primary renal cell carcinoma. Thereby, we reviewed second primary lung malignancies., Modern kanser tedavi yaklaşımları ile kürabilite ve sağkalım arttığı için tedavi sonrası ikinci primer tümör görülme sıklığı da artmıştır. İkinci primer tümör insidansının; erkek cinsiyette, ileri yaşta ve ilk tanıdan itibaren geçen süre ile ilişkili olarak arttığı bildirilmiştir. İkinci primer akciğer kanseri insidansı en çok akciğer kanserli hastalarda incelenmiş ve %0.5 oranında bulunmuştur. Akciğerde saptanan nodülün metastaz veya ikinci primer tümör olup olmadığının ayırımı önemlidir. İkinci primer akciğer kanserini intrapulmoner metastazdan ayırtedici tanı kriterleri olarak; farklı histolojik tip, karsinoma insitu orijin ve radyolojik olarak primer akciğer kanserini destekleyecek görünüm olması gerektiği bildirilmiştir. Renal hücreli karsinomlu bir olgumuzda ilk tanıdan 31 ay sonra ikinci primer akciğer kanseri saptanması üzerine ikinci primer akciğer tümörlü olgularımız değerlendirilmiştir.

32- 8. ÖZET Bu araştırma Bafra ekolojik şartlarında fosforlu gübreleme ve kireçlemenin asit karakterli tabii çayırın botanik komposizyonuna, yeşil ve kuru ot verimiyle ham protein oranı ve verimine etkisini incelemek amacıyla 1995 yılında yapılmıştır. Kirecin 3 (dekara 0, 220 ve 440 kg.) ve fosforun 3 (dekara 0, 5 ve 10 kg) dozunun kombinasyonlar halinde yer aldığı deneme `şansa bağlı bloklarda bölünmüş parseller deneme deseni`'ne göre kurulmuştur. Hasat, Mayıs ayının ikinci haftasında baklagillerin %50 çiçeklerime zamanında yapılmıştır. Toprağa kireç uygulaması Kasım ayında yapılmıştır. Fosfor uygulaması ise Ocak ve Şubat aylarında yapılmıştır. Deneme, orta asit reaksiyonlu, azot bakımından zengin, elve rişli fosfor bakımından fakir, potasyum yönünden zengin, kireçsiz killi bünyeye sahip toprakta yapılmıştır. Denemeden elde edilen sonuçlar aşağıdaki gibi özetlenebilir. 1. Fosforlu gübreleme tabii çayırda yeşil ve kuru ot verimini arttırmıştır. 2. Fosforlu gübreleme tabii çayırda botonik kompozisyonda baklagillerin oranını arttırırken, diğergillerin oranını azaltmıştır. 3. Toprak pH'sı 5.75 olan tabii çayırda kuru ot ve botanik kompozisyon üzerine kireçleme işlemi etkili olmamıştır. Kirecin kuru ot verimi üzerine etkisinin tam olarak belirlenebilmesi için daha yüksek kireç dozları ile çalışılabilir. 4. Benzer şartlardaki çayırlara yüksek yaş ve kuru ot verimi bakımından dekara 5 kg fosfor verilmesi tavsiye edilebilir. -33- 9. SUMMARY This study was conducted in Bafra to investigate the effects of phosphorus and liming on the botanical composition of acidic grasslands, FM yield, DM yield, the crude protein ratio and the crude protein yield in 1995. The experiment was set up as divided parcels in randomized block design. The expertment was used 3 rates liming (0, 220, and 440 kg/da) and 3 rates of phosphorus (0, 5, and 10 kg/da ). The grass was harvested in the second week of May 1994 when the legumes were %50 flowered. The lime was applied in November 1994. The phosphorus was applied in January and February 1995. The experiment was conducted in medium acid clay soil with high nitrogen potassium, low available phosphorus and no lime content. The result can be summarized as follows: 1. Phosphorus increased FM and DM yields in grassland. 2. Phosphorus increased the legume ratio while had on effect on the rate of grass. On the other hand phosphorus decreased the ratio of other plants. 3. Liming had no effect on DM yield and the botanical composition of soil with 5.75 pH level. In order to determine the effects of liming on DM yield completely, high levels of lime can be used for other experiments. 4. Under similar conditions, 5 kg/da phosphorus can be recommended for high FM and DM yield in grasslands. 39

Tez (yüksek lisans) -- Ondokuz Mayıs Üniversitesi, 1995 Libra Kayıt No: 36464 Bu araştırma Bafra ekolojki şartlarında fosforlu gübreleme ve kireçlenmenin asit karakterli tabii çayırın ot ve ham protein verimi ile botanik kompozisyonuna etkilerini incelemek amacıyla 1995 yılında yapılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre fosforlu gübreleme tabii çayırda yeşil ve kuru ot verimini arttırmıştır. Fosforlu gübreleme tabii çayırda botanik kompozisyonda baklagillerin oranını artırırken diğer familyalara ait bitki oranlarını azaltmıştır. Deneme sonuçları benzer çayırlar için en uygun gübre miktarının dekara 5 kg P2O5 olduğunu göstermektedir. Kireçlenmenin botanik kompozisyon ve yüksek ot verimine bir tesiri olmamıştır. Benzer şartlarda daha yüksek kireç dozlarıyla çalışılmalıdır.