Search

Bu vaka sunumunda 5 aylık bir erkek buzağıda teşhis edilen jejunum invaginasyonunun klinik, laboratuar ve operasyon bulguları değerlendirildi. Tanımlanan klinik vakada hayvanın 3 gündür iştahsız olduğu ve defekasyon yapmadığı sahibinden öğrenildi. İç Hastalıkları kliniğinde yapılan klinik ve laboratuar muayenelerinden sonra hayvan cerrahi kliniğine sevk edildi. Sol açlık çukurluğundan laporatomi operasyonu yapıldı. Operasyonda bağırsaklar patolojik vaziyet değişikliği yönünden kontrol edildi. Operasyon esnasında yapılan muayenede ventral hattın hafif sağında katı kıvamlı bağırsak segmenti palpe edildi. Palpe edilen bağırsak segmenti karın boşluğundan çıkarıldığında invagine olmuş jejunum olduğu görüldü. İnvagine kısım ödematöz, siyanotik ve fibröz adezyonların bulunmasından dolayı rezeksiyonu ve uç uca anostomozu yapıldı. Taburcu edilen buzağı hakkında hasta sahibinde bilgi alındı. Sonuç olarak bağırsak invaginasyonunun 5 aylık buzağılarda nadiren görüldüğü, teşhisinin experimental laparotomi ile koyulabileceği ve bu sürede rutin cerrahi operasyon ile tedavisinin yapılabileceği kanısına varıldı., The purpose of the present case report was to describe the clinical, laboratory and surgical findings of jejunum intussusception in a five-month old male calf. In this clinical case history, anorexia and lack of defecation for three days were learned from the owner. After clinical and laboratory examination the calf was referred to the Surgery Clinic. A leftflank laparotomy was performed. Intestines were examined for pathologic situation changes. During examination, solid consistency intestine segment was palpated at slight right of the ventral line. During macroscopic examination, invaginated intestine segment was detected as jejunum. Invaginated parts of intestine were edematous, cyanotic and fibrous adhesive, resection and end-to-end anastomosis were performed. The calf discharged was followed by owner. In conclusion, intussusceptions are rarely seen in five month old calves. Its diagnosis could be made by experimental laparotomy and intestine intussusceptions treated with routine surgical interventions in this period.

Bu vakada Selçuk Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Kliniğine getirilen 7 yaşlı, 300 kg ağırlığında, dişi bir Rahvan atta sağ ramus mandibula'da bulunan ossifiye fibrom olgusunun klinik, radyolojik, laboratuar ve histo-patolojik bulguları sunuldu., In this case report, 7 years old, female, weighted 300 kg, the Rahvan horse which brought to Department of Surgery, Faculty of Veterinary Medicine Clinic with, ossifying fibroma at the right ramus mandible; clinical, radiological, laboratory and histopathological findings were presented.

Amaç: Profilaktik gastropeksi özellikle büyük ırk köpeklerde gastrik dilatasyon volvulus (GDV)’un önlenmesi için yapılan cerrahi bir uygulamadır. Bu çalışmada, GDV’nin profilaksisinde etkili olan klasik gastropeksi ile laparoskopik destekli gastropeksi yöntemleri iyileşmedeki etkileri ve uygulanma kolaylığı açısından karşılaştırıldı. Gereç ve Yöntem: Araştırma materyalini 12 adet köpek oluşturdu. Köpeklerin ağırlıkları ortalama 20-30 kg olarak belirlendi. Köpekler iki gruba ayrıldı. 1. Gruptaki köpeklere klasik gastropeksi (ventral orta hat gastropeksi) yöntemi uygulandı. 2. Gruptaki köpeklere ise laparoskopik destekli gastropeksi operasyonu uygulandı. Biyokimyasal analizler ve kan gazı muayeneleri için preoperatif dönem ve postoperatif 9. günde kan alınarak incelendi. Ultrasonografik muayeneler 5-7.5 MHz’lik konveks problar ile gerçekleştirildi. Postoperatif dönem 9. günde köpeklere direkt ve indirekt radyografik muayeneler yapıldı. Bulgular: Post-operatif olarak köpeklerin, 9 gün süreyle operasyon sonunda günlük kontrolleri yapıldı. Sonuçlar, her iki operatif tekniğin hızlı ve kolay uygulanabilirliğini ortaya koydu. Klasik gastropeksi için ortalama operasyon süresinin 20 dakika oldu- ğu belirlenirken, laparoskopi grubunda bu sürenin 41.5 dakika ortalamasında olduğu belirlendi. Her iki cerrahi müdahalenin sonucunda post-operatif bakımda dikişlerin alınmasına kadar komplikasyonla karşılaşılmadı. Ultrasonografik muayenede, her iki grup için gastrik peristaltik kontraksiyonlar postoperatif 7. günde sayıldı. Klasik gastropeksi ve laparoskopik gastropekside 4-5 kontraksiyon ortalaması bulundu. Radyolojik muayene, midenin lokalizasyonu, ölçüsü, şekli, içeriği, gastrik rugal ve duvarda herhangi patolojik bir durum ile karşılaşılmadı. Öneri: Çalışma sonunda laparoskopik gastropeksi ve klasik gastropeksinin acil cerrahi müdahalelerde ve profilaktik amaç için uygulanabileceği önerildi., Aim: Prophylactic gastropexy is an applicated for prevention in large breed dogs, especially gastric dilatation volvulus (GDV)'s surgery. In this study, ventral midline gastropexy and laparoscopic gastropexy which are effect of prophylaxis of GDV were compared for prognosis and surgical intervention. Materials and Methods: The study material consisted of 12 dogs. Average weight of 20-30 kg dogs, respectively. The dogs were divided into two groups. The dogs in group 1 classic gastropexy method were applied. Laparoscopically assisted gastropexy was applied in dogs in group 2. Biochemical analysis and blood gas have been investigated for examination in the preoperative and postoperative period by the 9th day. Ultrasonographic examinations were performed with convex probe 5-7.5 MHz. Direct and indirect radiographic examinations were performed of postoperative period by 9th days. Results: Post-operatively, dogs, daily controlled for 9 days after the operation. The results of both operative techniques revealed fast and easy applicability. The average operating time for the classic gastropexy was 20 minutes. Laparoscopic group which time 41.5 minutes was determined to be average. There were no complications of both techniques of post-operative care. Postoperative gastric peristaltic contractions were counted on day 7 by ultrasonography for both groups. Classic laparoscopic supported gastropexy and found an average of 4-5 contraction. Radiologic examination of the stomach, location, size, shape, content, and rugal gastric wall were encountered with any pathological condition. Conclusions: At the end of the study, both techniques, laparoscopic and conventional gastropexy can be applied for emergency surgery and prophylactic interventions.

Amaç: Bu çalışmada intraoküler lens (IOL) konularak veya konulmadan yapılan ekstrakapsüler ekstraksiyon (EKKE) ve fakoemülsifikasyon (FAKO) yöntemlerinin 28 gün süre içinde göz içi basınçlarına etkilerini araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Materyal olarak her iki cinsiyetten farklı yaşlarda vücut ağırlıkları 10 ile 30 kg arası olan katarakt teşhisi konulan 20 köpek kullanıldı. Katarakt teşhisi, direkt ve indirekt oftalmoskop, ultrasonografi, biyomikroskop ile yapıldı. Katarakt olguları klinik muayene ve ultrason ile immatür (7 olgu), matür (7 olgu) ve hipermatür (6 olgu) olarak sınıflandırıldı. Köpekler 10'arlı iki gruba ayrıldı. Katarakt teşhisi konulan 10 köpeğe EKKE ve diğer 10 köpeğe ise FAKO operasyonları gerçekleştirildi. Her iki grup için 41 dioptrilik tek parça akrilik intraoküler lens kullanıldı. Bulgular: Göz içi basınçı IOL kullanılmayan EKKE grubunda 14. günde en düşük seviyede ölçüldü. IOL uygulanan grupta ise düzensiz seyir gösterdi. Fakoemülsifikasyon IOL uygulanmayan grupta ise göz içi basınçları 21. günde en düşük seviyede ölçüldü. Bununla birlikte 28. gün sonunda bütün değerlerin referans aralığında olduğu tespit edildi. Öneri: Kataraktlı olgularda göz içi basınçları dikkate alındığında her iki cerrahi uygulamanında kullanılabileceği kanısına varılmıştır. Cerrahinin başarısı doğru hasta seçimi, doğru cerrahi teknik, doğru ekipman ile olmaktadır. Bunun yanı sıra katarakt immatür dönemde teşhis edilirse fakoemülsifikasyonun başarı oranı artmaktadır., Aim: The aim of this study was to investigate the effects of intraocularpressure (IOP) in extracapsular extraction (ECCE) and phacoemulsification (PHACO) methods with or without intraocular lens (IOL) on dogs with cataract for a 28-day period. Materials and Methods: Twenty adult dogs of both sexes with cataracts, weighing between 10 to 30 kg and at different ages were used as materials. Cataracts were diagnosed by direct and indirect ophthalmoscopy, ultrasonographic examination and biomicroscopy. Cataracts were classified as immature (7 animals), mature (7 animals) and hypermature (6 animals). Dogs were divided into two groups each consisting of 10 animals. Ten dogs with cataract were operated on for ECCE and the other group of 10 dogs underwent a phacoemulsification procedure. In the two groups, 10 animals were used for 41 dioptry single-piece acrylic intraocular lens. Results: Intraocular pressure was felt at the lowest level 14 days after the operation in the ECCE without IOL implanted group. The IOL implanted group showed irregular levels. Intraocular pressure level was the lowest on the 21st day, without IOL implanted group in phacoemulsification. However, all values remained within the reference values at the end of a 28-day period postoperatively. Conclusions: Both surgeries could be used for cataract cases in terms of IOP effects. Selection of the patient, correct surgical technique and adequate equipment are important for the success of a surgery. But, it has been also concluded that success of phacofragmentation surgery increased when the animals are in immature stages.

Yapılan çalışmada preanestezik ajan olan detomidin ve medetomidinin atlar üzerindeki klinik etkileri, indüksiyon sonrası klinik bulgular ve anestezi esnasında çevresel faktörlerin anestezik ajanlarla etkileşimlerinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışma materyalini 27556 kg ağırlığında, 6.85.4 yaşında, 4 grupta 8 sağlıklı atlardan (4 erkek, 4 dişi) oluşan toplam 32 hayvan oluşturdu. Gruplar; detomidin-desfluran, detomidin-desfluran-atipamezol, medetomidin-desfluran, medetomidindesfluran-atipamezol olarak oluşturuldu. Çalışmada bireysel farklılıkların ortadan kaldırılması için oluşturulan gruplarda aynı atlar değerlendirildi. Her bir çalışma grubu başlamadan önce atlar 15 gün süre ile dinlendirildi. Atların preanestezi öncesi genel sağlık durumları, preanestezi ve indüksiyon uygulama sonrasında klinik bulgular kayıt edilerek değerlendirildi. Kayıt edilen klinik bulgularda grupları oluşturan aynı hayvanların genel görünüm ve davranış, vücut tutuluşu, vücut ısısı ve preanestezi sonrası yapılan değerlendirmelerde farklılıklar görüldüğü tespit edildi. Anestezi bitimi uygulanan atipamezolün ise hayvanların anesteziden uyanma sürelerini kısaltmadığı görüldü. Sonuç olarak detomidin ve medetomidinin atlar üzerine göstermiş oldukları klinik etkilerin istatistiki olarak farklı olmadıkları ve çevresel faktörlerin preanestezi öncesi ve indüksiyon sonrası yapılan değerlendirmelerde etkili olabileceği kayıt edildi, The aim of this study was to evaluate clinical effect of detomidine and medetomidine, assess the clinical findings after induction and investigate the interaction of enviromental factors on anesthetic agents in horses. Animal material of this study composed of 32 healthy horses (4 male and 4 female) weighted as 27556 kg and aged 6.85.4 years in 4 groups. The animals were divided into 4 seperate groups. The groups were allocated as detomidine-desflurane, detomidine-desfluraneatipamezole, medetomidine-desflurane, medetomidine-desflurane-atipamezole groups. For elimination of the individual differences, same horses were evaluated in each groups. The horses were rested 15 for days before each experimental group started. Clinical findings of horses were recorded and evaluated before and after preanaesthesia and induction. In the recorded clinical findings of the same horses which composed the experimental groups, there were clinical differences seen in general appearence and behavior, body involvement, body temprature and after preanaesthetic evaluations. Atipamezole applied at the end of anesthesia did not reduce the recovery times of the horses. As a result, there were no statistical differences between the clinical effects of detomidine and medetomidine. Moreover, enviromental factors were recorded to be effective for assessment of preanesthesia and induction

Amaç: Bu çalışmada intraoküler lens (IOL) konularak veya konulmadan yapılan ekstrakapsüler ekstraksiyon (EKKE) ve fakoemülsifikasyon (FAKO) yöntemlerinin 28 gün süre içinde göz içi basınçlarına etkilerini araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Materyal olarak her iki cinsiyetten farklı yaşlarda vücut ağırlıkları 10 ile 30 kg arası olan katarakt teşhisi konulan 20 köpek kullanıldı. Katarakt teşhisi, direkt ve indirekt oftalmoskop, ultrasonografi, biyomikroskop ile yapıldı. Katarakt olguları klinik muayene ve ultrason ile immatür (7 olgu), matür (7 olgu) ve hipermatür (6 olgu) olarak sınıflandırıldı. Köpekler 10’arlı iki gruba ayrıldı. Katarakt teşhisi konulan 10 köpeğe EKKE ve diğer 10 köpeğe ise FAKO operasyonları gerçekleştirildi. Her iki grup için 41 dioptrilik tek parça akrilik intraoküler lens kullanıldı. Bulgular: Göz içi basınçı IOL kullanılmayan EKKE grubunda 14. günde en düşük seviyede ölçüldü. IOL uygulanan grupta ise düzensiz seyir gösterdi. Fakoemülsifikasyon IOL uygulanmayan grupta ise göz içi basınçları 21. günde en düşük seviyede ölçüldü. Bununla birlikte 28. gün sonunda bütün değerlerin referans aralığında olduğu tespit edildi. Öneri: Kataraktlı olgularda göz içi basınçları dikkate alındığında her iki cerrahi uygulamanında kullanılabileceği kanısına varılmıştır. Cerrahinin başarısı doğru hasta seçimi, doğru cerrahi teknik, doğru ekipman ile olmaktadır. Bunun yanı sıra katarakt immatür dönemde teşhis edilirse fakoemülsifikasyonun başarı oranı artmaktadır., Aim: The aim of this study was to investigate the effects of intraocularpressure (IOP) in extracapsular extraction (ECCE) and phacoemulsification (PHACO) methods with or without intraocular lens (IOL) on dogs with cataract for a 28-day period.Materials and Methods: Twenty adult dogs of both sexes with cataracts, weighing between 10 to 30 kg and at different ages were used as materials. Cataracts were diagnosed by direct and indirect ophthalmoscopy, ultrasonographic examination and biomicroscopy. Cataracts were classified as immature (7 animals), mature (7 animals) and hypermature (6 animals). Dogs were divided into two groups each consisting of 10 animals. Ten dogs with cataract were operated on for ECCE and the other group of 10 dogs underwent a phacoemulsification procedure. In the two groups, 10 animals were used for 41 dioptry single-piece acrylic intraocular lens. Results: Intraocular pressure was felt at the lowest level 14 days after the operation in the ECCE without IOL implanted group. The IOL implanted group showed irregular levels. Intraocular pressure level was the lowest on the 21st day, without IOL implanted group in phacoemulsification. However, all values remained within the reference values at the end of a 28-day period postoperatively. Conclusions: Both surgeries could be used for cataract cases in terms of IOP effects. Selection of the patient, correct surgical technique and adequate equipment are important for the success of a surgery. But, it has been also concluded that success of phacofragmentation surgery increased when the animals are in immature stages.

Bu çalışmanın amacı; atlarda desfluran-detomidin ve medetomidin kombinasyonlarının klinik, laboratuar ve kardiyopulmoner etkilerinin karşılaştırılmasıdır. Çalışma Selçuk Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalında gerçekleştirildi. Çalışma materyalini ağırlıklar ortalaması 275+ 56 kg, yaşları ortalaması 6,8+ 5, 4 erkek ve 4 dişi olmak üzere her biri 8 sağlıklı atlardan oluşan toplam 4 adet grup oluşturdu. Gruplar; detomidin-desfluran, detomidin-desfluran-atipamezol, medetomidin-desfluran, medetomidin-desfluran-atipamezol olarak oluşturuldu. Çalışmada bireysel farklılıkların ortadan kaldırılması için, oluşturalan gruplarda aynı atlar değerlendirildi. Her bir çalışma grubu başlamadan önce atlar 15 gün süre ile dinlendirildi. Hayvanlara premedikasyon uygulaması detomidin (25µg/kg) (Domosedan, 50mg/10ml, Pfizer) ve medetomidin (7µg/kg) (Domitor, 10mg/10ml, Pfizer) ile yapıldı. İndüksiyon ise midazolam (0,03mg/kg) (Demizolam 15mg/3ml, DeltaSelect Gmbh) ve ketamin (2,2mg/kd) (Ketasol %10, 2500mg/25ml, Bremer Pharma Gmbh) ile gerçekleştirildi. Volatil ajan olarak desfluran (Suprane, Eczacıbaşı Baxter) kullanıldı. Anestezi bitiminde II ve IV. gruplara atipamezol (0,06mg/kg) IV olarak (Antisedan 50mg/10ml, Pfizer) uygulandı. Anesteziden önce atların genel muayeneleri yapılarak sonuçlar oluşturulan formlara kaydedildi. Hayvanların vücut ağırlıkları tartılarak anestezi öncesi hematolojik, biyokimyasal ve kardiyovasküler değerlendirmeler için kan ve EKG traseleri (0. dakika) alındı. Tüm hayvanlardan anestezi süresince de 15, 30, 60, 90 dakikalarda ve 24. saatte aynı amaçla kan alınıp, EKG değerleri kaydedildi. Hayvanların anestezisi sırasında, uyanma aşamasında ve ayağa kalkışında ise; preanestezik enjeksiyon etki süresi, midazolam+ketamin enjeksiyon etki süresi, hayvanın yere düşme zamanı, palpebral refleks kaybolma zamanı, spontan solunum kaybolma, palpebral refleks geri dönüş zamanı, spontan solunumun geri dönüş zamanı ve ekstübasyon zamanı gibi parametreler dikkate alındı ve kaydedilip değerlendirildi. Bu çalışmanın sonucunda uygulanan anestezi prosedürünün atlarda güvenli olarak kullanılabileceği ve desfluranın atlar için ideal bir volatil ajan olduğu görüldü. Desfluran'ın özellikle kardiyovasküler sistem, karaciğer ve üriner sistem hastalarında rahatlıkla kullanılabileceği fakat MAC değerinin üstündeki değerlerde dikkatli kullanılması önerilmektedir. Çünkü desfluranın alveoler konsantrasyonun hızlı değişimi kardiyovasküler sistemde olumsuzluk oluşturabileceği kanısına varıldı. Premedikatif ajanlarla beraber kullanılmalı ve bu sayede kalp atımını hızlandırması ve arteriyel kan basıncını düşürmesinin önüne geçilmelidir. Ayrıca kullanılan premedikatif ilaçların etki sürelerinin, organ ve sistemlere etkilerinin dikkate alınmasının gerekli olduğu görüldü. Anestezi sonrası kullanılacak olan ?-2 adrenoseptör antagonistlerinin özellikle uzun süreli anestezi sonrası uygulanacaksa daha yüksek dozlarda kullanılması gerektiği önerildi., The purpose of this study is comparision to clinical, laboratory and cardiopulmonary effects of desflurane, detomidin and medetomidine combinations in horses. The study was done in Department of Surgery, at faculty of veterinary medicine in the University of Selcuk. Eight healthy horses, mean body weight 275+ 56 kg, 6,8+ 5 aged, 4 mare and 4 female were used as a materials. The horses were dived four groups; first group desflurane-detomidine, second group desflurane-detomidine-atipamezole, third group desflurane-medetomidin and fourth group desflurane-medetomidine-atipamezole. For the elimination effect of individual differences, same horses were used for each groups. Before experiments all horses were taken a rest two weeks intervals. Premedication, detomidine (25µg/kg) (Domosedan, 50mg/10ml, Pfizer) and medetomidine (7µg/kg) (Domitor, 10mg/10ml, Pfizer) were induced. For induction midazolam (0,03mg/kg) (Demizolam 15mg/3ml, DeltaSelect Gmbh) and ketamine (2,2mg/kd) (Ketasol %10, 2500mg/25ml, Bremer Pharma Gmbh) were induced. Inhalation anaesthesic ajent Desflurane (Suprane, Eczacıbaşı Baxter) were used after induction. At the and of the anaesthesia atipamezole (0,06mg/kg) (Antisedan 50mg/10ml, Pfizer) was given by IV to II. and IV groups. Prior to anaesthesia, general examinations were made and results recorded to the forms. The animals are weighed and blood were taken for hematology and biochemically analyses. Cardiovascular systems findings and EKG traces were also taken by Bio-rad monitor. Blood and EKG traces were taken for same objective during the anesthesia within 15, 30, 60, 90 minutes and 24.hour. After induction of anaesthesia falling down time, loss of palpebral reflex, palpebral reflex return, loss of spontenous respiration, starting time of spontaneous respiration, extubation time and standing time were recorded. As a result of this study, the anaesthesic procedure and desflurane are seen an ideal volatil agent for horses. Especially desflurane can easily be used in the cardiovascular system, liver and urinary system in patients, but caution is recommended to use values above the MAC. Because the alveolar concentration of desflurane was concluded that rapid change and can make negativity in the cardiovascular system. Desflurane must be used with ?-2 agonist agents and thus should be prevented that the heartbeat rhythms slows down and arterial blood pressure. In addition, the duration of ?-2 agonist agents action and the effects of organs and system effects were must be taken into consideration. If the agent of ?-2 antagonist for use long time anaesthesia higer doses suggested.