Search

Randomize kontrollü olan bu araştırmanın amacı, masaj ve inhaler yollarla uygulanan aromaterapinin kemoterapiye bağlı akut bulantı-kusmaya etkisini karşılaştırmak ve değerlendirmektir. Araştırma, Hacettepe Üniversitesi Onkoloji Hastanesi Gündüz Tedavi Ünitesi'nde meme kanserli kadın hastaları ile Eylül 2014-Aralık 2015 tarihleri arasında yürütülmüştür. Araştırma örneklemini, masaj, inhalasyon ve kontrol gruplarının her birinde 25 kişi olmak üzere randomizasyonla seçilen toplam 75 meme kanseri hastası oluşturmuştur. Çalışmada gruplar (inhalasyon, masaj ve kontrol) arasında kemoterapi protokolü ve antiemetik kullanımı açısından homojenlik sağlanmıştır. Masaj grubundaki hastalara, 2., 3. ve 4. kemoterapi kürlerinde 20 dakika İngiliz nanesi, bergamot ve kakule esansiyel yağlarından oluşan karışım ile aromaterapi ayak masajı; inhalasyon grubundakilere ise, 2., 3. ve 4. kemoterapi kürlerinde aynı esansiyel yağ karışımı ile 3 dakika inhalasyon uygulanmıştır. Kontrol grubuna, araştırma boyunca herhangi bir girişimde bulunulmamıştır. Bulantı şiddeti, kusma ve öğürme sayıları; Vizüel Analog Skala (Visual Analog Scale) ve kusma-öğürme çizelgesinden oluşan `Bulantı-Kusma-Öğürmeye İlişkin Hasta Günlüğü Formu` ile değerlendirilmiştir. Aromatik masaj gurubunun 3. ve 4. kemoterapi kürlerinde bulantı-öğürme yaşama durumu inhalasyon ve kontrol grubundakilere göre anlamlı şekilde daha düşüktür (p

AMAÇ: Mide kanseri radyoterapisinde böbrekler doz sınırlayıcı organlardan biridir. Bazı klinik çalışmalarda, böbreklerin tolerans limitleri altında tutulmasına rağmen klinik semptoma yol açacak derecede böbrek fonksiyon bozuklukları bildirilmiştir. Bu çalışmada mide kanseri nedeniyle postoperatif kemoradyoterapi uygulanan hastalarda böbrek hasarının glomerüler filtrasyon hızı (GFR), dinamik böbrek sintigrafisi (DBS) ile analizi ve doz volüm parametreleri (DVH) ile karşılaştırılması amaçlanmıştır.GEREÇ-YÖNTEM: 2013 - 2015 yılları arasında mide kanseri tanısı ile postoperatif kemoradyoterapi uygulanan, başlangıç üre, kreatinin, DBS değerlerine ulaşılabilen 22 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi. Postoperatif kemoterapi INT-0116 çalışmasına göre uygulandı. Onsekiz hastada inverse IMRT, 4 hastada forward IMRT tekniği ile 45 Gy/25 fraksiyonda radyoterapi uygulandı. Planlama sırasında böbreklerin aldığı dozlar QUANTEC önerilerinin altında tutuldu. Böbreklerin fonksiyonel değerlendirmesi için kemoterapi başlamadan evvel ve tüm tedavi bittikten sonra GFR hesaplamaları MDRD formülü kullanılarak yapıldı. Tedavi öncesi ve sonrası GFR ve kreatinin değerlerinin kıyaslamasında t-test kullanıldı. Hastalardan DBS ölçümleri, tedavi öncesinde ve tedaviden en erken 6 ay sonrası olacak şekilde istendi. DBS sonuçlarına göre böbreklerin katılım yüzdesi üzerinden sol/sağ (L/R) şeklinde oranlama yapılıp başlangıç ve kontrol katılım oran farkının yüzdesi hesaplandı. Explorer analizinde verilerin dağılımı normal olmadığı için L/R fark yüzdesi ile DVH kıyaslamasında (her iki böbreğin ayrı ayrı ve toplamda aldığı Dmean, V5, V10, V15, V20…değerleri ) spearman korelasyon analizi uygulandı. BULGULAR: Medyan 20 aylık takipte hiçbir hastada klinik böbrek hasarı görülmedi. Tedavi öncesi ve sonrası GFR ölçümlerinin karşılaştırılmasında anlamlı fark bulunmadı. Tedavi öncesi DBS ölçümünde bir hastada sağ böbrek fonksiyonlarında azalma, bir hastada bilateral böbrek kortikal fonksiyonlarında azalma tespit edildi. Kontrol sintigrafi istenme süresi medyan 10 aydır. Bir hastada tedavi sonrası DBS'de sol böbreğin kortikal fonksiyonunda azalma görüldü. Tüm hasta analizinde radyoterapi öncesi ve sonrası DBS fonksiyonel katılım yüzdelerinde ve L/R oranlarında tedaviye bağlı anlamlı değişim görülmedi. DVH ile anlizde sol böbreğin ve bilateral böbreklerin V5, V10 hacim değerleri ile GFR değerlerindeki azalma ile aynı zamanda kreatinin değerlerindeki yükselme arasında anlamlı bir ilişki bulundu. Ancak DBS sonuçları ile DVH kıyaslamasında L/R oranın azalmasında anlamlı sonuç elde edilemedi. Radyoterapi sonrası kontrol DBS süresi 12 aydan daha uzun olan 7 hastanın verileri değerlendirildiğinde bilateral böbrek V15 (medyan % 48.5) ve mean doz (medyan 15 Gy) değeri ile fonksiyonel kayıp arasında istatistiksel anlamlı ilişki bulundu. SONUÇ: Mide kanseri nedeniyle adjuvan kemoradyoterapi uygulanan hastalarda planlama sırasında böbreklerin bazal fonksiyonlarına ve özellikle böbrek mean dozu ile 5 Gy, 10 Gy ve 15 Gy doz alan hacimlerin mümkün olduğunca az olmasına dikkat edilmelidir. Klinik böbrek fonksiyon bozukluklarının değerlendirilmesi açısından daha uzun dönemli takibe ihtiyaç vardır. Anahtar Kelimeler: Mide kanseri, Kemoradyoterapi, Böbrek hasarı, Doz volüm histogram, Böbrek toleransı PURPOSE: Kidneys are one of the dose-limiting organs in radiotherapy for gastric cancer. Although kidneys were kept under tolerance limits, renal dysfunction leading to clinical symptoms has been reported in some clinical trials. In this study, we aimed to analyze kidney damage with glomerular filtration rate (GFR) and dynamic renal scintigraphy (DRS) and compare with dose volume histogram (DVH) parameters in gastric cancer patients treated with postoperative chemoradiotherapy.MATERIALS AND METHODS: Twenty-two patients with available pretreatment urea, creatinine, DRS data who were treated with postoperative chemoradiotherapy between 2013-2015 with a diagnosis of gastric cancer were retrospectively evaluated. Postoperative chemotherapy was administered according to the INT-0116 study. A total dose of 45 Gy was performed in 25 fractions with inverse-IMRT in 18 patients and with forward-IMRT in 4 patients. Renal doses were kept under QUANTEC proposal during treatment planning. GFR calculations for the functional assessment of the kidneys were calculated by the MDRD formula before and after the treatment protocol. T-test was used for comparison of pretreatment and posttreatment GFR and creatinine values. DRS was requested prior to treatment and at least 6 months after the treatment. The relative contribution of the left and right kidney in DRS results was expressed as left-to-right ratio (L/R) and the percentage of initial and control participation ratio difference was calculated. Spearman correlation analysis was used to compare the percentage of L/R ratio difference with the DVH parameters (each kidney and bilateral kidney Dmean, V5, V10, V15, V20 …) due to the data distribution is not normal in the explorer analysis. RESULTS: Symphtomatic nephropathy was not developed and the GFR was not significantly declined at a median 20-month of follow-up. In the pre-treatment DRS analysis, decrease in right renal function in one patient and decrease in bilateral renal cortical function in one patient were observed. Median time for control scintigraphy was 10 months. In the post-treatment DRS analysis, decrease in cortical function of the left kidney was observed in one patient. No significant changes related to treatment were observed in the comparison of pre and post radiotherapy DRS functional participation percentages and L/R ratios. L/R ratio nonsignificantly decreased in time. The V5, V10 values of the left and bilateral kidneys were significantly associated with decline of the GFR and increase in serum creatinine levels. None of the dose volume parameters were significantly associated with the L/R ratio. However, The V15 and Dmean values to the bilateral kidney were significantly correlated with greater decrease of the L/R ratio in the evaluation of 7 patients' data whose posttreatment control DRS period was longer than 12 months. CONCULUSION: In gastric cancer patients undergoing adjuvant chemoradiotherapy, basal function of the kidneys must be taken into account and especially mean renal dose, 5 Gy, 10 Gy and 15 Gy receiving volumes should be kept as low as possible during the treatment planning. Long term follow-up is needed in terms of evaluating the clinical renal dysfunction.KEY WORDS: Gastric cancer, chemoradiotherapy, kidney damage, dose volum histogram, tolerans of kidney 49

Amaç: Bu çalışmada, poliklinikten takip edilen ve antipsikotik monoterapi ya da polifarmasi uygulanan ağır ruhsal bozukluğu olan hastalarda metabolik sendrom (MetS) sıklığı ve ilişkili etmenlerin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırmadaki veriler KTÜ Tıp Fakültesi Psikiyatri Ana Bilim Dalı şizofreni-bipolar bozukluk özelleşmiş polikliniğinde Ocak 2007- Aralık 2014 tarihleri arasında takip edilmiş, ağır ruhsal bozukluğu olan 290 hastadan alınmıştır. Son kullandığı antipsikotik ilacı ya da ilaçları en az son 8 haftadır kullanan, rutin metabolik izlemi yapılan ve dosya bilgileri yeterli olan hastalar çalışmada yer almıştır. MetS tanısı NCEP ATP III ölçütlerine göre konulmuştur. Bulgular: ATP III'e göre MetS sıklığı tüm hastalarda %32,1, şizofreni hastalarında %30,6, şizoaffektif bozukluk hastalarında %36,4, bipolar bozukluk hastalarında %34,1 bulunmuştur. MetS sıklığının yaşla birlikte anlamlı derecede arttığı görülmüştür. Hastalarda yüksek trigliserit düzeyi, artmış bel çevresi ve düşük HDL düzeyleri sık rastlanan metabolik özelliklerdir. Tüm hastalarda antipsikotik polifarmasi oranı %32,1 olup, bipolar bozukluk hastalarına kıyasla şizofreni ve şizoaffektif bozukluk hastalarına daha sık antipsikotik polifarmasi uygulandığı tespit edilmiştir. MetS sıklığı açısından monoterapi ve polifarmasi grupları arasında anlamlı bir fark saptanmamıştır. Ayrıca çalışmamızda BKİ'nin MetS için güçlü bir öngörücü olduğu belirlenmiştir.Sonuç: Şizofreni ve diğer ağır ruhsal bozukluklar nedeniyle tedavi edilen hastalarda MetS sık görülmektedir. Kullanılan MetS kriteri, cinsiyet, etnik köken, ülke, yaş grubu ve kullanılan antipsikotik tedaviye göre MetS sıklığı önemli ölçüde değişkenlik göstermektedir. Bizim çalışmamızda MetS sıklığı Türkiye ve diğer ülkelerde yapılan önceki çalışmalara benzer oranlarda bulunmuştur. Ayrıca çalışmamızda polifarmasi, MetS açısından artmış risk ile ilişkili bulunmamıştır. Objective : The aim of this study was to examine the prevalence of metabolic syndrome and related factors in outpatients with severe mental illness (SMI) who were on antipsyhotic monotherapy or polypharmacy. Method: The data of 290 patients with SMI, who were followed at KTU Psychiatry Department Schizophrenia-Bipolar Disorder outpatient clinic between January 2007 and December 2014 were screened. Data were obtained from clinical records in the charts and electronic medical records. The data for patients who were on antipsychotic monotherapy or polypharmacy with effective doses of antipsychotic drugs for at least 8 weeks, who were meeting all necessary criteria for the study and whose all metabolic data was fully recorded for the same time period were taken to the study. Patients were diagnosed for MetS according to NCEP ATP III criteria. Results: The prevalence of MetS was 32,1% in all patients, 30,6% in schizophrenia patients, 36,4% in schizoaffective disorder patients and 34,1% in bipolar disorder patients according to ATP III. The prevalence of MetS increased with age significantly. High triglyceride level, increased waist circumference and low HDL were frequent among the patients. The prevalence of antipsychotic polypharmacy was 32,1% in all patients. Antipsychotic polypharmacy was significantly more common in schizophrenia and schizoaffective disorder patients comparing with bipolar disorder patients. There was no significant difference between monotherapy and polypharmacy groups in terms of MetS prevalence. Also it is found that higher body mass index (BMI) is a powerful predictor of MetS.Conclusion: The MetS is highly prevalent among treated patients with schizophrenia and other severe mental illness. Depending on used MetS criteria, gender, ethnicity, country, age groups and antipsychotic treatment, percentages vary considerably. In the present study, the MetS prevalence was similar with the previous studies from Turkey and other countries. Also in our study antipsychotic polypharmacy was not found associated with increased MetS risk.Keywords: Antipsychotic monotherapy, antipsychotic polypharmacy, metabolic syndrome, severe mental illness 136

Bir organizmaya uygulanan farklı ilaçların beraber kullanıldıklarında gösterdikleri etkileşimler, gerek sinerji gerek antagonizm şeklinde, klinik önem taşımaktadır. Ayrıca, ilaç-ilaç etkileşimlerinin mekanizmasını ve doğasını anlamak büyük hem pratik hem de teorik açıdan önemlidir. Daha önce ilaç-ilaç ve gen-ilaç etkileşimleri üzerinde çalışılmış olsa da, bu verilerden ilaç-ilaç etkileşimlerinin tahmini ve rasyonalizasyonu karmaşık bir problem oluşturmaktadır. Projemizde bu problemin işlemli olarak çözülmesi için bir strateji sunuyoruz. Kullandığımız yöntem yayınlanmış, büyük çaplı genetik, kemogenomic ve ilaç-ilaç etkileşimi verilerini kullanarak S. cerevisiae'da sinerjistik ya da antagonistik etkileşimler yapma ihtimali yüksek olan bileşik çiftleri bulmaktadır. İlaçlar için, heterozigot delesyonları ilaca duyarlılık yaratan genleri 'hedef adayları' olarak tanımladık. İlaç çiftlerinin 'hedef adayları' arasındaki genetik etkileşimlerin sıklığına bakarak, bunu genel genetik etkileşim sıklığı ile karşılaştırdık. Bunu temel alarak bilinmeyen ilaç çiftlerinin etkileşimini tahmin etmeye çalıştık ve bazı tahminleri deneysel olarak kontrol ettik.Ayrıca, DrugBank veritabanında bulunan ilaç-ilaç etkileşimlerini analize ettik. DrugBank insanlarda klinik olarak kullanılan ilaçların etkileşimlerinin doğal dil olarak içermektedir. Bu verileri elle kategorize ve standardize ederek bilgisayarla okunabilen bir formata çevirdik. Bu verilerin de analizini sunuyoruz. The interactions between multiple drugs administered to an organism concurrently, whether in the form of synergy or antagonism, are of clinical relevance. Moreover, un-derstanding the mechanisms and nature of drug-drug interactions is of great practical and theoretical interest. Work has previously been done on gene-gene and gene-drug interactions, but the prediction and rationalization of drug-drug interactions from this data is not straightforward. We present a strategy for attacking this problem and produc-ing a computational solution. Our approach makes use of published work on large-scale genetic, chemogenomic and drug-drug interactions in order to find compound pairs that are likely to interact synergistically or antagonistically with each other in S. cerevisiae. We defined gene sets whose heterozygous deletion confers sensitivity to a drug as 'drug target candidates.' For each drug pair whose interaction is known in S. cerevisiae, we found the number of genetic interactions between each drug's 'target candidates.' We examined whether genetic interaction frequency between 'drug target candidates' is dif-ferent than overall genetic interaction frequency. We attempted to use this as a basis for prediction of drug-drug interactions, and experimentally tested some of the interactions.Additionally, we have also analyzed the DrugBank database of drug-drug interactions. DrugBank includes data about the interactions of clinically used drugs in human pa-tients, which is supplied in natural language format. We have standardized this data by a process of manual curation, and produced a large dataset of machine-readable human drug-drug interaction data. We also present some analyses performed on this dataset. 86

Toksoplazmoz, immün sistemi baskılanmış hastalarda ve AIDS?lilerde ciddi klinik tablolara neden olmaktadır. Atovakuon yan etkileri az olan bir antiprotozaoldır. Astragalus memebranaceus kök ekstresinin (AmE) immüniteyi stimüle etme etkisi ve fagositer hücrelerin aktivitesini arttırdığı, enfeksiyonlarda immünmodülatör etkiye sahip olduğu gösterilmiştir.Bu çalışmada; deneysel olarak Toxoplasma gondii ile enfekte edilen farelerde, atovakuon ve AmE tek tek ve kombinasyon olarak kullanılarak tedaviye ve IL-2, IL-12, INF gamma sitokin seviyelerine etkisinin olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla her biri sekiz BALB/c fareden oluşan dört deney grubu oluşturulmuş ve tüm fareler 2x10 üzeri 4/ml T.gondii RH suşu trofozoiti ile intraperitoneal yolla enfekte edilmiştir. 24 saat sonra, kontrol (K) grubu dışında, Atovakuon (Ato) grubuna atovakuon, Astragalus (Astra) grubuna AmE ve Ato+Astra tedavi grubuna ise atovakuon ve AmE birlikte oral gavaj yolu ile verilmiştir. Sekizinci günde tüm farelerden alınan periton sıvıları Thoma lamında sayılarak trofozoit sayıları belirlenmiş ve serum örneklerinin IL-2, IL-12, INF gamma düzeyleri ELISA ile araştırılmıştır. Ato+Astra tedavi grubundaki trofozoit sayısı; K, Ato ve Astra gruplarındaki trofozoit sayılarından anlamlı derecede düşük bulunmuştur (p

Amaç: Timpanoplasti operasyonlarında operasyon boyunca kontrollü hipotansiyon, derin anestezi sağlamak vehastanın eforsuz uyanması ameliyatın başarısı için çok önemlidir. Bu amaçla çeşitli ajanlar kullanılmaktadır.Bu çalışmada primer amacımız, genel anestezi ve kontrollü hipotansiyon uygulanan ve anestezi idamesinin Desfluran?la sağlandığı timpanoplasti operasyonlarında extübasyon kalitesini arttırmak için intraoperatif olarak kullanılan üç farklı ilaç uygulamasının (Remifentanil infüzyonu, Dexmedetomin infüzyonu ve extübasyondan 10 dakika önce intravenöz yoldan verilen tek doz 1,5 mg/kg %2 Lidokain) etkilerinin karşılaştırılması; Sekonder amacımız ise intraoperatif kullanılan bu üç farklı ilacın postoperatif boğaz ağrısı ve greft tutma başarısı üzerine olan etkilerinin karşılaştırılmasıdır.Metod: Elektif Tip I timpanoplasti planlanan Hastalar 45 kişilik 4 ayrı gruba ayrıldı.Anestezi indüksiyonu için Midazolam 0,4 mg/kg; Propofol 2,5 mg/kg; Fentanyl 3mcg/kg; Rokuronyum 0,6 mg/kg kullanıldı. Anestezi idamesi için Desfluran %5 ? 6 ve %40 0ksijen kullanıldı; azot protoksit kullanılmadı. Her 45 dk için 0,7 mcg/kg Fentanyl IV verildi. Postoperatif Rezidüel Kürarizasyondan (PORC) sakınmak için extübasyon öncesi TOF %80 seviyesine gelene dek beklendi ve her hastaya 0.5 mg atropin verildikten sonra 1,5 mg neostigmin intravenöz olarak verilerek hastalar dekürarize edildi.Tüm hastalarda ekstübasyondan 10 dk önce postoperatif analjezi ve Remifentanile bağlı postoperatif hiperaljeziyi önlemek amacıyla 0,5 mg/kg Tramadol Hidroklorür ve 1 gr parasetamol verildi.Hastalar, genel anestezi uygulaması sırasında kliniğimizde rutin olarak kullandığımız aşağıdaki ilaçlara göre kapalı zarf yöntemiyle gruplandırıldı. Hastalara rutin anestezi protokolü uygulandı.1.Grup L?de ki hastalara (n=45) anestezi bitiminden 10 dk önce 1,5mg/kg %2 lidokain IV verildi.2.Grup D?de ki hastalara (n=45) anestezi başlangıcında ilk 10 dakika dexmedetomidin 1 mcg/kg/dk infüzyonla verildi.10dk sonra0.5mcg/kg/dk infüzyonla idamede verildi. Extübasyon sonrası infüzyon durduruldu.3.Grup R?de ki hastalara (n=45) anestezi başlangıcından itibaren Remifentanil 0,5 mcg/kg/dk infüzyonla kullanıldı. Cerrahi işlem bittiğinde infüzyon 0,05 mcg/kg/dk olarak devam etti. Extübasyon sonrası infüzyona son verildi.4. Grup K?da ki hastalar (n=45) için herhangi bir ek uygulama olmadı.Çalışma kapsamındaki 180 hastanın,Anestezi indüksiyonunda 0,4 mg/kg Midazolam İV yapıldıktan 5 dk sonra hastanın hemodinamik parametreleri ve parmak ucundan ölçülen Sp02 değerleri kaydedildi; daha sonra tüm hastalar Propofol 2,5 mg/kg; Fentanyl 3mcg/kg; Rokuronyum 0,6 mg/kg kullanılarak hastalar entübe edildi. Rokuronyum 0.15 mg kg dozunda 40 dakikada bir uygulandı. Tüm hastalara tidal volum 7 ml/ kg,solunum sayısı 10 - 12 dk olacak şekilde mekanik ventilasyon uygulandı.Tüm hastaların extübasyondan 1 dakika önceki(T0); extübasyon sırasındaki(T1); extübasyon işlemi sonrası birinci(T2), ikinci (T3) ve beşinci (T4) dakikalardaki hemodinamik parametreleri, parmak ucundan ölçülen SpO2 değerleri kaydedildi.Tüm hastaların extübasyon sırasında ıkınmaları değerlendirilerek 0 - 1 - 2 olarak puan verildi: 0 - Ikınma hiç yok1 - Hafif ıkınma var2 - Şiddetli ıkınma varTüm hastaların extübasyon sırasında öksürmeleri değerlendirilerek 0 - 1 - 2 olarak puan verildi: 0 - Öksürük hiç yok1 - Hafif öksürük var2 - Şiddetli öksürük varOperasyondan iki ay sonra tüm hastaların greft tutma başarısının değerlendirilmesi yapıldı: 1 - Greft yerinde; operasyon çok başarılı2 - Greft yerinde değil ve tekrar cerrahi müdahale ihtiyacı varExtübasyon sonrası birinci ve altıncı saatlerde tüm hastalara boğaz ağrıları olup olmadığı soruldu. Hastalardan boğaz ağrıları için 0 - 1 - 2 arası puan vermeleri istendi: 0 - Boğaz ağrısı hiç yok1 - Hafif boğaz ağrısı var2 - Boğaz ağrısı hiç yokElde edilen tüm değerler kaydedildi.Bulgular: Gruplar arası greft tutma başarısı değerledirildiğinde sadece Grup R, Grup K?ya göre istatiksel olarak anlamlı başarılı bulundu. (P=0,026) Greft tutma başarısı için diğer gruplar arası istatiksel olarak anlamlı fark bulunamadı.(P?0,005)Grup R? de; Grup K, Grup Dve Grup L?ye göre ıkınma istatiksel olarak anlamlı daha az görüldü. (P=0,001)Grup R?de, Kontrol grubu (P=0,001) ve Lidokain (P=0,002) grubuna göre öksürük istatiksel olarak anlamlı daha az görüldü. Grup D?de öksürük, Grup K?ya göre istatiksel olarak anlamlı düşük görüldü.(P=0,001)Ortalama Arter Basınçlarının Grup R?de diğer tüm gruplara göre istatiksel olarak anlamlı düşük olduğu kaydedildi.(p

Mevcut araştırmanın amacı, sağlıklı ve E. coli LPS kullanılarak endotoksemi oluşturulmuş buzağılarda desfuroylceftiofur (DFC) farmakokinetiği üzerine dopamin, deksametazon ve sıvı tedavisini içeren kombine tedavinin etkilerini belirlemektir. Çalışma iki grup iki fazlı olarak 18 yeni doğan sağlıklı erkek buzağı üzerinde gerçekleştirildi. Birinci grup (çapraz dizayn) birinci fazda (Ceft) tüm hayvanlara FTS (%0.9 NaCl, Dİ) uygulamasını takiben ikinci saatte seftiofur (2.2 mg/kg, Kİ) uygulandı. İkinci fazda (LPS+Ceft), beş günlük temizlenme süresinden sonra LPS (E. coli 0111:B4, 2 µg/kg, Dİ) uygulamasını takiben ikinci saatte aynı dozda seftiofur uygulandı. İkinci grup (paralel dizayn) birinci fazda (Comb) birinci grup birinci fazdaki uygulamalara ilave olarak kombine tedaviler yapıldı. İkinci fazda (LPS+Comb) LPS uygulanmasını takiben ikinci grup birinci fazdaki uygulamaların aynısı gerçekleştirildi. Klinik skorlama, monitorizasyon, kan gazları ve hemogram parametre ölçümleri septik şokun tanısı için belirlendi. DFC konsantrasyonları plazmada HPLC yardımıyla belirlendi. DFC'nin farmakokinetik parametreleri hesaplandı. LPS'nin klinik skorlama, monitorizasyon, kan gazı ve hemogram parametrelerinde septik şok yönünde değişikliklere neden olduğu belirlenirken kombine uygulamaların bunları düzeltebildiği görüldü (p, The purpose of this study was to determine the effects of combined therapy including dopamine, dexamethasone and fluid replacement on the desfuroylceftiofur (DFC) pharmacokinetics in healthy and E. coli LPS-induced endotoxemic calves. This study was performed as two phases in two groups on neonatal healthy 18 male calves. In the first phase (Ceft) of the first group (cross over design), ceftiofur (2.2 mg/kg, IM) was injected at two hours of physiological saline administration (%0.9 NaCl, IV) to calves. In the second phase (LPS+Ceft), ceftiofur following the withdrawal period (5 days) was administered at the same dose at two hours of LPS (E. coli 0111:B4, 2 µg/kg, IV) administration. In the first phase (Comb) of the second group (parallel design), the combined treatments were done in addition to the applications in the first phase of the first group. In the second phase (LPS+Comb), same application of the fist phase of second group were treated following LPS administration. Clinical scores, motorization, blood gases and hemogram values were determined in order to diagnosis of septic shock. Plasma levels of DFC were measured using HPLC. Pharmacokinetic parameters of DFC were calculated. While LPS caused the alterations like to septic shock in the clinical scoring, monitoring, blood gases and hemogram parameters, the combined therapy improved (p

Kanser tedavisinde oral ajan kullanan hastalara MASCC Öğretim Aracı (MOATT©) kullanarak yapılan eğitimin ilaç uyumuna ve öz etkililiğine etkisinin incelenmesi amacıyla yapılan yarı deneysel tipteki bu araştırma Başkent Üniversitesi Hematoloji ve Onkoloji Klinik/Poliklinikleri ile Sağlık Bakanlığı Dr. Abdurrahman Yurtaslan Onkoloji Eğitim-Araştırma Hastanesi Ayaktan Kemoterapi Ünitesinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın örneklemini bu hastanelerde tedavi görmekte olan 41 hasta oluşturmuştur.Çalışmada veriler, literatürden yararlanılarak hazırlanan soru formu, İlaç Tedavisine Bağlılık/Uyum Öz-Etkilik Öçleği (MASES), Memorial Semptom Tanılama Skalası (MSAS), Ağızdan (oral) kemoterapi tedavisi alan hastayı izleme formu aracılığı ile toplanmıştır. Daha önce en az bir kür tedavi almış ve çalışmaya katılmaya gönüllü hastalara formları doldurmaları istenmiş ve planlanan zamanda MOATT kullanılarak öğretim yapılmış, ilaca özel bilgi, tedavi şeması ve izlem formu verilmiştir. Öğretim sonrası birinci hafta ve iki hafta sonra telefon görüşmesi yapılmış; bir sonraki kür için geldiklerinde MSAS, MASES ve ilaç uyumuna ilişkin formu tekrar doldurmaları istenmiştir. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistiklerin yanı sıra Wilcoxon, Pearson Korelasyon Analizi ve Chi-square testleri kullanılmıştır.Hastaların yaş ortalamalarının 51.8; çoğunluğunun evli olup yarıya yakınının eşi ve çocukları ile birlikte yaşadığı ve ortaokul ya da ilkokul mezunu olduğu; yarıdan fazlasının meme kanseri, dörtte birinin mide kanseri olduğu, çoğunluğunun kanser tedavisinde oral ajan olarak capecitabine kullandığı ve beraberinde intravenöz kemoterapi aldıkları belirlenmiştir.Hastaların çoğunluğu (%70.7) eğitim öncesi ve sonrası ilaç kullanırken hatırlamaya yardımcı uygulama kullanmadıklarını belirtmişlerdir. Eğitim öncesinde katılımcıların yarısından çoğunun eğitim sonrasında ise tamamına yakınının kemoterapi ilaçlarını kendi kutularında, serin, karanlık, rutubetsiz ortamda muhafaza ettikleri saptanmıştır.Hastalara ilaç kullanımları ile ilgili ifadeler yöneltildiğinde çoğunluğu (%90.2) ilaç almayı unutmadıklarını belirtmiştir. Tedavi süresince hastaların çoğu (%78) kullandıkları ilaçların yan etkilerini deneyimledikleri; en sık olarak bulantı (%69.7) olduğunu belirttikleri; MSAS ile elde edilen veriler incelendiğinde ise hastaların en çok halsizlik, bulantı, ağız kuruluğu, tat değişikliği, iştahsızlık, kendini sinirli hissetme ve kabızlık sorununu yaşadığı saptanmıştır. Eğitim sonrası genel olarak semptom şiddeti ve algılanan semptom sıkıntısı puan ortalamalarında azalma olduğu görülmüştür.Hastaların MASES ile elde edilen, ağızdan kemoterapi ilaçlarını her zaman alacaklarından ne kadar emin olabildiklerine ilişkin madde puan ortalamaları eğitim sonrasında artış göstermiştir. Eğitim öncesi ve sonrasındaki madde toplam korelasyonları incelendiğinde sekiz maddenin % 100 korele olduğu ve istatistiksel olarak anlamlı olduğu saptanmıştır.Kanser tedavisinde oral ajan kullanan hastalara yapılan bireysel öğretim ve izlemin ilaç tedavisine uyum ve öz-etkililiği attırdığı görülmüştür. MOATT'ın oral ajan kullanan hasta öğretimi ve izleminde kullanılması; tedavi başlangıcından sonuna kadar uzun dönemde ilaç uyumuna etkisinin değerlendirilmesi ve çalışmanın daha büyük örneklem grubu ile yapılması önerilebilir.Anahtar Kelimeler: Oral ajan, ilaç uyumu, öz-etkililik. This quasi-experimental study has been conducted at Baskent University Hematology and Oncology in-patient/out-patient clinics and Dr Abdurrahman Yurtaslan Oncology Training and Research Hospital Ambulatory chemotherapy clinics. Aim of the study was to examine the effect of the structured education using MASCC Teaching Tool (MOATT©) for patients receiving oral agents for cancer treatment on medication adherence and self-efficacy. Study sample included 41 patients receiving treatment at these hospitals.Data were obtained via using questionnaire, medication adherence self-efficacy scale (MASES), Memorial Symptom Assessment Scale (MSAS) and follow-up form (diary) for patient receiving oral chemotherapy. Patient who has received at least one course of oral chemotherapy and volunteered to participate were asked to complete forms and educated via using MOATT at scheduled time, supplemented with drug specific information, treatment scheme and diary. Phone interviews were done at one week and two week after educational session; when they are available during follow-up/before next cycle of treatment they asked to complete MSAS, MASES and questionnaire for medication adherence again. Data were analyzed with using descriptive statistics besides Wilcoxon, Pearson Correlation and Chi-square tests.Mean age was 51.8; majority of them were married and living with their mades and children, secondary or primary school graduates; more than half were diagnosed with breast cancer, one in forth had stomach cancer; most of them were using capecitabine as oral agent for cancer treatment combined with intravenous chemotherapy.Majority of patients were not using any tool for medication reminder, before and after education. It was found that before education more than half and after education almost all patients were keeping their drugs in their package, a cool and dark place, away from heat, sunlight and moisture.When asked about common medication taking behaviors, majority (90.2 %) were stated that they are not forgotten to take their medication. Most of them were experienced medication related side-effects (78%); mostly cited as nausea (69.7%); when examined the data from MSAS most of them had lack of energy, nausea, dry mouth, and taste alterations, lack of appetite, feeling nervous and constipation. In general mean score of symptom severity and perceived symptom distress were slightly decreased after education.Item mean of MASES on how confident are you can take your oral chemotherapy drugs were increased after education. When analyzed item correlations between pre and post education scores; eight items were correlated as 100% and were found statistically significant.It was shown that individual education and follow-up for patient receiving oral agents for cancer treatment increased their medication adherence self-efficacy. The use of MOATT for patient teaching and follow-up; evaluation of the effectiveness on medication adherence in long term, from beginning of the treatment to the end, and having further study with larger sample can be suggested.Key Words: Oral agents, medication adherence, self-efficacy. 123

İnsülin parçalayan enzim (IDE), 2. Tip şeker ve Alzheimer hastalıklarında önemli rol oynayan sırasıyla insülin ve amyloid-ß proteinlerinin kandan temizlenmesinde görev alan alosterik bir Zn2+ metalloproteazdır. Çeşitli bulgular IDE'nin işlev bozukluğunun bu kronik hastalıkların patogenezinde etkili olabileceğini göstermektedir. Bu bağlamda IDE'nin katalitik fonksiyonunu düzenlemek bu hastalıkların tedavisi için kullanılabilecek alternatif bir yaklaşımdır. Alzheimer hastalarının beyinlerinde oluşan plakların en temel maddesi olan Aß proteinin ve insulinin parçalanma hızlarının arttırılması IDE enziminin katalitik fonksiyonunun arttırılması ile mümkün kılınabilir. IDE'nin kristal yapısı bu enzimin N-terminalinde ve katalitik bölgeden ~30 Å uzakta bulunan exosite bölgesinin, IDE substratlarının kesilecek kısımlarını katalitik bölgeye yönlendiren düzenleyici bir özelliği olduğunu göstermiştir. Buna ek olarak, 9 amino asitlik bir peptit substrat olan bradykinin'in de IDE'ye exosite bölgesinden bağlanarak IDE'nin aktivitesini arttırdığı bilinmektedir. Bu bulgular dahilinde IDE'nin katalitik fonksiyonunu aktive eden düzenleyici moleküllerin tasarımı için moleküler dinamik simülasyonu, yapıya dayalı sanal tarama ve exosite bölgesini hedef alan moleküler kenetlenme simülasyonlarını da içeren bir protokol uygulanarak bir molekül veritabanı taranmıştır. Insulin-degrading enzyme (IDE) is an allosteric Zn2+ metalloprotease involved in the clearance of various physiologically relevant peptide substrates including amyloid beta (Aß), and insulin that play key roles in Alzheimer?s disease (AD) and type 2 diabetes mellitus (T2DM), respectively. Several evidences suggest that IDE dysfunction may be responsible in the pathogenesis of these chronic diseases. Therefore, the regulation of IDE might be an alternative approach for the treatment of both AD and T2DM. It should be possible to enhance the catabolism of Aß which is the major component of plaques that are observed in the brains of AD patients and insulin by increasing the activity of IDE. Crystal structure of IDE revealed that N-terminal domain of IDE has a highy conserved exosite which is ~30 Å away from the catalytic region. This specific site allows the anchoring of the N-terminus of IDE substrates in the substrate binding chamber and orients them to the catalytic site. Additionally, a 9-amino acid long peptide, bradykinin is known to bind to the exosite and enhances the activity of IDE. On the basis of this finding, a computer-aided small molecule discovery protocol involving molecular dynamics, structure-based virtual screening with docking simulations targeting to the IDE exosite has been used for screening compounds that might regulate the catalytic function of IDE from a compound library. 153

Amaç: İlaç uygulama hataları sistemdeki birçok faktörün etkileşimi ile oluşmaktadır. Bu faktörleri tanımlamak ilaç uygulama hatalarını azaltmada önemlidir. Türkiye'de pediatrik ilaç hatası sıklığı ve hatalara yol açan faktörler konusunda bilinenler son derece sınırlıdır. Bu çalışma pediatrik ilaç uygulama hatalarının sıklığını, tiplerini, hataya yol açan faktörleri tanımlamak ve Organizasyonel Kaza Modeli'ne (OKM) göre hazırlanan ilaç uygulama hatalarını önleme girişimlerinin etkinliğini değerlendirmek amacı ile yapılmıştır.Yöntem: Tek grupta öntest-sontest yarı deneysel tasarımla yapılan bu araştırmada ilaç uygulama hatalarının sıklık ve tiplerinin belirlenmesinde gözlem yöntemi kullanılmıştır. Hatalara yol açan faktörler, gözlem ve Kritik Olay Tekniği kullanılarak hemşirelerle yapılan görüşmelerle belirlenmiştir. Hatalar ve yol açan faktörler OKM'ne göre sınıflandırılmıştır.Bulgular: Girişim öncesi, %28.2 olan ilaç uygulama hatası oranı; hata önleme girişimleri sonrasında %21.4 olmuştur. En sık yapılan zaman ve doz hatalarında; önleme girişimlerinden sonra sırasıyla %3.6 ve %3 oranında azalma sağlanmıştır. İlaç uygulama sürecinde bölünme oranı %36.3'den %23.2'ye düşmüştür. OKM'ne göre hataların büyük bölümünü ihlaller oluşturmaktadır. İhlal ve hataya yol açan faktörlerin büyük bölümü sistemle ilgilidir. İlaç uygulama protokollerinin yetersiz olması, işyükü, bölünmeler, personel ve araç yetersizliğinin hatalara neden olduğu bulunduğu belirlenmiştir.Sonuç: İlaç uygulama hatalarını tanımlayan ve gözlem yöntemi ile yapılan çalışmaların eksikliği bulgularımızı önemli kılmaktadır. Sonuçlarımız ile uluslararası diğer çalışma sonuçlarının benzerliği, ilaç uygulama hatalarının evrensel bir problem olduğunu desteklemektedir. Bu çalışma, ilaç uygulama hatalarının çok faktörlü olduğunu, hataya yol açan faktörlerin anlaşılmasına yönelik yönetim stratejilerinin kullanılmasını desteklemektedir. Objective: This study was conducted to examine the frequency of pediatric medication administration errors and to identify contributing conditions and, determining the effect of prevention strategies created according to Organisational Model of Accidents (OMA).Method: This research has used the undisguised observation method in determining the frequency and types of medication administration errors. Observation results have been employed to determine contributing factors and in addition, Critical Incident Technique was used in conducting face to face interviews with nurses. Errors and contributing factors were classified through OMA.Results: Medication administration errors rate was 28.2 % in pre-intervention phase. Medication administration errors rate was 21.4 % in post intervention. The most frequent errors were wrong time and wrong dose errors. There was a significant reduction of medication administration errors in the third phase of the study: wrong time %3.6 and wrong dose %3. Rate of total interruptions was significantly lower in third phase (23.2%) compared with first phase (36.3%). Our results demonstrate that medication administration errors and violations result from interrelated factors concerning the system. A large portion of total error consisted of violations. In the interviews and observations, it was determined that the inadequacy of medication preparation and administration protocols, workload, interruptions, personnel and equipment inadequacies contributed to error.Conclusion: The outcomes of the study declare that medication administration errors are multifactorial and it has vital importance to understand the latent conditions of errors. The results obtained in our study point to importance of systematic approach to prevention of medication errors. 145

Daha önce Sosyal Güvenlik Kurumu verileri üzerinden etkileşimli ilaçların birlikte reçetelendirilme oranları hakkında bir çalışma yapılmamıştır.Bu çalışmada en fazla reçete edilen bazı kardiyovasküler ilaçların etkileşimleri incelenmiş ve bu etkileşimli ilaçların ne oranda birlikte reçetelendiği araştırılmıştır.Bunun için etkileşimli ilaçları içeren müstahzarların barkod numaraları tablo halinde Sosyal Güvenlik Kurumu'na sunulmuş ve kurumdan, birlikte ve ayrı ayrı reçetelenme sayıları belirli aylar için istenmiştir.Kurumdan gelen veriler doğrultusunda % birlikte reçetelenme oranları bulunmuş, tablo ve grafikler halinde yorumlanmıştır.Buna göre bulunan anlamlı değerler üzerinden bakıldığında yaklaşık olarak kardiyovasküler ilaçlardan Verapamil'in Beta Blokörler ile birlikte reçetelenme yüzdesi %7.5, İnsülinlerin Beta Blokörler ile reçetelenme yüzdesi %10,5, Kalsiyum Kanal Blokörlerin Beta blokörler ile reçetelenme yüzdesi %17, Siklosporinin Verapamil ile birlikte reçetelenme yüzdesi %1, Digoksinin Omeprazol ile birlikte reçetelenme yüzdesi %1, Verapamilin Digoksin ile birlikte reçetelenme yüzdesi % 7 dir.Bu sonuçlar hekimlerin etkileşimli kardiyovasküler ilaçları oldukça yüksek oranlarda birlikte yazmak durumunda kaldığını göstermektadir. Bu da bilimsel açıdan alternatif ilaçların geliştirilmesinin önemini göstermekte ve hekimlerin de meslek içi eğitimlerle etkileşimli ilaç kullanılması gerektiğinde doz ayarlamasının nasıl yapılması gerektiği konusunda bilgilendirilmesi gerekliliğini ortaya koymaktadır. There is no previous study about the prescribing ratio of interacting drugs together, based on the data of Turkish Social Security Institution.In this study some of the commonly prescribed cardiovascular drugs examined for their interactions and ratio of combined prescribing of those drugs are also studied.Therefore we put forward the barcode numbers of interacting drugs to Social Security Institution as a table. We requested the quantity of the prescriptions on which this drugs were prescribed together or single for some selected months.According to data we got, we studied out the percentage of combined prescribing and we interpret it as some tables and graphics.So if we look upon the significant amounts, approximately 7.5% of whole Verapamil is prescribing together with Beta Blockers, 10,5% of İnsuline is prescribing with Beta Blockers, 17% of Ca Canal Blockers is prescribing with Beta Blockers, 1% of Siklosporine is prescribing with Verapamil, 1% of Digoxine is prescribing with Omeprazole and 7% of Verapamil is prescribing with Digoxin.This results shows that frequently the doctors are compulsorily prescribing this interacted drugs together. And this, points out the importance of synthesizing new drugs and necessity of in-service training of doctors about dosage adjustment of interacting drugs. 85

Primer açık açılı glokom (PAAG) kronik, bilateral, sıklıkla asimetrik bir optik nöropatidir. PAAG, açık ön kamara açısı ve yüksek (>21 mmHg) göz içi basıncı (GİB) ile seyreden, optik sinir liflerinde edinsel kayba ve görme alanında anormalliklere neden olan bir hastalıktır.Çalışmamızın amacı; şu an ülkemizde glokom tedavisinde kullanılmakta olan sabit kombine göz damlalarının GİB üzerine etkilerinin ve oküler tolerabilitelerinin kıyaslanmasıydı.Çalışmamıza 58 hasta (106 göz) dahil edildi. Hastalar uygulanan sabit kombine göz damlalarına göre gruplandırıldı [grup 1 (brimonide tartrate 0,2% / timolol maleate 0,5%), grup 2 (dorzolamid hidroklorür 0,2% / timolol maleat 0,5%), grup 3 (latanoprost 0,005% / timolol maleat 0,5%)]. Yaş ortalaması, cinsiyet, hasta sayısı ve MKK ölçümleri bakımından üç grup arasında anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). Her üç grupta, hastaların çalışmaya dahil edilmeden önceki (saat 10:30' da elde edilen iki GİB ölçümünün ortalaması) GİB ortalamaları arasında istatistiki olarak fark saptanmadı (p>0,05). Başlangıçta ve 2. ayda elde edilen gün içi tüm GİB ortalamaları, 2. ayda elde edilen GİB düşüş miktarları üç grup arasında istatistiki anlamda benzer bulundu (p>0,05). Her üç grupta da 2. ayda elde edilen GİB ortalamaları, başlangıçta elde edilen GİB ortalamalarına göre istatistiksel olarak ileri düzeyde anlamlı düşüş gösterdi (p0,05). Her üç grup için hesaplanan yan etki skor ortalamaları istatistiksel açıdan benzer bulundu (p>0,05).Sonuç olarak çalışmamızda GİB düzeyinin her üç ilaç ile de istenilen seviyelere gerilediği görüldü. Her üç ilacın GİB üzerine etkileri benzer olarak değerlendirildi. Her üç tedavi grubunda da yan etkiler tolere edilebilir düzeydeydi. Primary Open-Angle Glaucoma (POAG) is an optical neuropathy which is chronic, bilateral and frequently asymmetric. POAG is a disease that causes to acquired loss in the optical nerve fibers and abnormalities in the field of vision with open angle of anteior chamber and high (>21 mmHg) intraocular pressure (IOP).Aim of our study was to compare the effects of fixed combined eye drops, which are currently in use for glaucoma therapy in our country, on IOP and their ocular tolerabilities.Fifty eight patients (106 eyes) were included into our study. Patients were grouped according to their applied fixed combined eye drops [group 1 (brimonide tartrate 0,2% / timolol maleate 0,5%), group 2 (dorzolamid hydrochloride 0,2% / timolol maleate 0,5%), group 3 (latanoprost 0,005% / timolol maleate 0,5%)]. No significant difference was found among the three groups in terms of average age, sex, number of patients and central corneal thickness measures (p>0,05). There is no statistical difference found among the IOP averages of the three groups of patients before they were involved into the study (average of the two IOP measures which were taken at 10:30) (p>0,05). All IOP averages which were obtained at all hours at the beginning and in the second month and IOP decrease amounts which were obtained in the second month, were all found to be similar in statistical terms (p>0,05). Decrease in the IOP which was obtained in the second month was regarded to be significant in statistical terms for each of the three groups (p0,05). Averages of the side effect scores which were calculated for each of the three groups were found to be similar in statistical terms (p>0,05).As a conclusion, it was seen in our study that IOP level regressed to the desired levels with any of these three medicines. Effects of the each three medicines on IOP were evaluated to be similar. In each of the three treatment groups, side effects were within a tolerable range. 59

Romatoid artrit (RA), etiyolojisi bilinmeyen, öncelikli olarak eklemleri tutan, kronik, sistemik inflamatuar bir hastalıktır. RA tedavisinde DMARD'lar etkili olmakla birlikte halen birçok hastada hastalık aktivitesi tam olarak kontrol edilememektedir. RA tedavisinde yeni gelişmeler klasik tedaviye yanıtsız hastalar için alternatif tedavi seçenekleri sağlamıştır. Günümüzde anti TNF ajanlar en sık kullanılan yeni ilaçlardırFiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Kliniğinde izlenen RA'lı hastaların dosyaları incelendi. 24 haftalık verileri eksiksiz olan 75 romatoid artritli hasta alındı. Hastaların demografik özellikleri, hastalık süresi ile klinik ve rutin laboratuar değerlendirilmeleri dosyaları incelenerek öğrenildi. Hastalar kombine anti TNF alan 37 hasta ve sadece DMARD alan 38 hasta olmak üzere 2 ayrı grupta incelendi. Hastaların DAS28, VAS ve HAQ parametreleri hesaplandı. Tedavi etkinliği ACR20, 50 ve 70 kriterleri ile belirlendiÇalışmamızda gruplar arasında yaş ve cinsiyet açısından anlamlı farklılık bulunmamıştır. Anti-TNF ve DMARD kullanan hastalarda yaş ortalaması sırasıyla 50.27±7.9 ve 46.79±8.6 olarak hesaplanmıştır. Gruplar arasında tedavi öncesinde bakılan tez parametrelerinden sadece HAQ arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır. Gruplar arasında bakılan tedavi öncesi ve sonrası tez parametreleri her iki grupta da azalma göstermektedir ancak bu azalma anti TNF tedavisi alan grupta istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Her iki grup arasında 6. ay kontrollerinde bakılan DAS28, VAS, HAQ değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır. Çalışmamızda anti TNF ve DMARD alan grupta ACR20, 50 ve 70 değerleri sırası ile %81-%44, %54-%15, %22-%0 olarak saptanmıştır (p

ÖZET İLERİ EVRE MİDE KANSERLİ HASTALARDA KRONOTERAPININ YAŞAM KALİTESİ İ ZERİNE ETKİSİNİN ARAŞYIRILMASI: PROSPEKTİF RANDOMİZE `CROSS-()/ ER` ÇALIŞMA Kanserli hastalarda kemoterapinin kronomodüle edilerek verilmesi durumunda loksisite azaltılabilmektedir. Daha önce yapılan bir çalışmada, periferik kan hücreleri ritminin, pineal bez tarafından ayarlandığı düşünülen, vücudun sirkadiyen ritmini yansıtabileceği gösterilmiştir (Akbulut. J Pineal Res 1999;26:1). Bu çalışmada. 5-florourasil(5-FU) + folinik asit(FA) kombinasyonu kronomodüle infüzyon şeklinde uygulamanın (aynı doz ve süre içinde olmak üzere), rutin gündüz infüzyon uygulamaya göre tolerabiliteyi değerlendirmek amacıyla düzenlendi. Metastatik mide kanserli 20 hasta ilk kürlerinde alacakları tedavi şekline göre kronoterapi kolu veya normal gündüz uygulama kolu olmak üzere randomize edildi ve takip eden kürlerde diğer kola geçecek şekilde `cross-over` yapıldı. Tedavi şeması. 5-FU 600 mg/m2 dozda 8-10 saatlik 1-5 gün, i.v. infüzyon, FA ise 20 mg/m2 dozda, 5-FlTdan 30 dakika önce i.v. puşe şeklindeydi. Bütün hastalara ilk kür öncesi ve her kür sonunda EORTC'nin `QLQ-C30 yaşam kalitesi` skorlama formları verildi. Kan sayımlan her kür sonrasında haftalık yapıldı ve toksisiteler kaydedildi. Onsekiz hasta, medyan yaş 54 yıl (41-69). değerlendirildi. İlk kürlerinde kronoterapi kolunda 10. gündüz tedavi kolunda 8 hasta vardı. Hastalar takibeden kürde diğer kola `cross-over` yapıldı. Bütün hastalar en az iki kür tedavi aldılar. İkinci kür sonunda genel objektif yanıt % 33 (%95 Cl: 12-55) idi. Tedavi öncesi değerlendirmede iki kol arasında `QLQ-C30 skorları` açısından anlamlı bir fark yoktu. Bununla birlikte, birinci kür sonrasında, kronoterapi kolunda `QLQ-C30 yaşam kalitesi` skorlarında % 45 iik bir düzelme gözlenirken (p=0.021), gündüz kolunda % 1 1 'lik bir düzelme (p=0.57) saptandı. `Cross-over` yapıldıktan sonra kronoterapi alan grupta (önceden gündüz koluydu) `QLQ-C30 yaşam kalitesi` skorlarında anlamlı bir şekilde düzelme gözlendi (% 14 vs -%18, p=0.001). Her iki kolda hematolojik toksisitc açısından 40anlamlı bir fark olmamasına rağmen, gündüz koluna göre diyare kronoterapi kolunda anlamlı olarak daha az gözlendi (p=0.015). Sonuç olarak, periferik kan hücrelerinin ritmine göre 5-FU infüzyonunun kronomodüle edilmesi yaşam kalitesini ve tedavi toksisitesini düzeltebileceğinden, ilerlemiş kanserli hastalarda daha toksik ajanların kronomodüle şekilde verilmesiyle ilgili daha fazla sayıda çalışmalara ihtiyaç vardır. ANAHTAR KELİMELER: Mide kanseri Kronoterapi 5-Florourasıl Yaşam kalitesi Mukozıt 41 ABSTRACT THE EFFECTS OF CHRONOTHERAPY ON THE QUALITY OF LIFE IN PATIENTS WITH ADVANCED GASTRIC CANCER : PROSPECTIVE RANDOMIZED `CROSS-OVER` STUDY The toxicity of chemotherapy may be reduced by chronomodulated use of drugs. We previously showed that rhythm of peripheral blood cells may reflect the arcadian rhythm of the body presumably paced by the pineal gland (Akbulut, J Pineal Res 1999;26:1). This study was designed to assess the tolerability of chronomodulated infusion (individualized by the rhythm of blood cells) of 5-fluorouracil (5-FU) + folinic acid (FA) compared with the routine day-time infusion of the same schedule. Twenty patients with metastatic gastric cancer were randomized to chronotherapy or day-time amis in the first cycle and crossed-over to the other ami in the following cycles. The schedule was 5-FU 600 mg/m2, 8-10 hour infusion, and FA 20 mg/m2, intravenously, day 1-5. All patients were given QLQ-C30 questionnaire (EORTC) on enrollment and then after cycle. Blood counts were repeated weekly after each cycle and the toxicities were noted. Eighteen patients with a median age of 54 years (41 to 69) were evaluable. Ten patients were assigned to chronotherapy ami and 8 to day-time in the first cycle. Patients were crossed-over to other arm following each cycle. AH patients had a minimum of 2 cycles of the treatment. The overall response rate following second cycle was 33 % (95% CI: 12-55). There was no significant difference between two arms with regard to QLQ-C30 scores on enrollment. However, after the first cycle, while the chronotherapy ami yielded an improvement of 45% in quality of life in terms of QLQ-C30 scores (p=0.021), the day-time ami had 11% improvement (p=0.575). After the crossing- over, chronotherapy arm, again, had a significant improvement in QLQ-C30 scores, compared to the day-time ami (14% vs- 18%, p=0.001, respectively). Although, there was no significant difference between the two amis with regard to hematologic toxicity, diarrhea was significantly higher in the day-time arm compared to chronotherapy arm (p=0.015). In 42conclusion, chronomodulated infusion of 5-FU based on the rhythm of peripheral blood cells, might improve the quality of life and treatment toxicity and put forward the need of further trials of chronomodulated administration of more toxic agents in patients with advanced cancer. KEYWORDS: Gastric carcinoma Chronotherapy 5-fluoro uracil Quality of life Mucositis 43 50

ÖZET Malign hastalıkları nedeni ile çeşitli kemoterapi kombinasyonları olan 44 çocuk hastada, toplam 150 kemoterapi küründe, bir 5HT3 reseptör antagonisti olan tropisetronun antiemetik etkinliği araştırıldı. Tropisetron (Navoban- Sandoz) kürün hemen önce sinde 0.2 mg/kg (max. 5 mg) tek doz i.v. olarak uygulandı; tedavi günde tek doz i.v. veya oral olarak devam etti. Sisplatin içeren kürlerde antiemetik tedavi 5 güne, içermeyen tek günlük kürler de 2 güne tamamlandı. Sisplatin içeren kürlerde randomize olarak 20 mg/m2 deksametazon kürün birinci gününde i.v. infüzyon şeklinde eklendi. Her kemo terapi kürünün ilk 5 gününde 24 saatlik dönemde tropisetrona yanıt: tam (Bulantı ve kusma yok), kısmi (1-4 kusma atağı ve/veya 5 saatten kısa süreli mide-bulantısı), yetersiz (4'den fazla kusma atağı ve/veya en az 5 saat süren mide bulantısı) olarak değerlendiril di. Kemoterapinin 1. kürü 1. gününde tüm kürlerde % 75 tam, % 23 kısmi, % 2 yetersiz yanıt alındı. Sisplatin içeren kürlerde yalnız tropisetron uygulananlarda % 53 tam, % 45 kısmi, % 2 yetersiz; tropisetron + deksametazon uygulananlarda % 70 tam, % 28 kısmi, % 2 yetersiz yanıt alındı (p>0.05). Sisplatin içeren tüm kürlerde % 62 tam, % 37 kısmi, % 1 yetersiz yanıt alındı. Sisplatin içermeyen 4. derece kusma kürlerinde sırasıyla % 89 tam, % 10 kısmi, % 1 yetersiz olarak hesaplandı (p

ÖZET Oftalmik cerrahi ve anestezide arzu edilen, hastada kas tonusunun yeterince azalması, tüm ameliyat boyunca göz içi basıncının düşük kalması, göz küresinin hareketsizliği ve göz içi damarlarda kanlanmanın artmamasıdır. Uyanma ve derlenme döneminde ıkınma, öksürme ve kusmanın orbital venlerde neden olduğu konjesyon ile göz içi basıncının arttığı bilinmektedir. Bu dönemin bulantı, kusma ve öksürük olmaksızın, huzursuzluk ve rahatsızlık hissi bulunmaksızın geçirilmesi operasyonun başarısını arttırmaktadır. Bu çalışmada analjezik olarak fentanyl, hipnotik olarak propofolün uygun dozlarda birlikte kullanımı ile yukarıda sözü edilen amaca en yakın anestezi ve derlenme döneminin elde edilip edilemeyeceğini araştırdık. Çalışmamızda ortalama ameliyat süresi 52.8±7.9 dakika idi ve toplam 40 hasta üzerinde uygulandı. İndüksiyon için önce 2u.g/kg bolus dozunda fentanyl verildi. Daha sonra 0.5mg/kg dozunda atrakurium ve 1 mg/kg dozunda propofol verilerek indüksiyon tamamlandı. Tüm hastalar indüksiyon süresince %100 02 ile ventile edilerek kas gevşemesini takiben orotrakeal entübe edildiler. Anestezi idamesi ilk 10 dakika 10mg/kg/st, ikinci 10 dakika 8mg/kg/st, operasyonun geri kalan süresi boyunca 6mg/kg/st dozunda propofol infuzyonu ile sağlandı. Ventilasy on 3/5 oranında 02/hava karışımı ile sürdürüldü. Anestezi derinliği PRST değerlendirme sistemi ile değerlendirildi. Operasyon bitimine 5 dakika kala propofol infuzyonu kesilerek hastalar %100 O2 ile ventile edildi. Operasyon bitiminde gerekiyorsa dekürarize edildi. Propofol infuzyonu kesildikten sonra dakika olarak ekstübasyon zamanı, sözlü komutlara uygun yanıt, oryantasyon zamanı kaydedildi. Hastalar uyanma ve derlenme döneminde olabilecek yan etkiler yönündengözlendi. Derlenme dönemi karakteristikleri Aldcrete post-operatif derlenme skoru ile değerlendirildi. Çalışmamızda kontrol değerleri ortalama 127±13mmHg olan SAB indüksiyon ve trakeal entübasyonu izleyen ilk 10 dakikada ortalama 118±13mmHg, ikinci 10 dakikada ortalama 119±15mmHg, operasyonun geri kalan süresince ortalama 114±14mmHg idi. Bu değerler kontrol değerleri ile karşılaştırıldığında; istatistiksel olarak çok anlamlı bir düşüş saptandı (pO.001). Kontrol değerleri ortalama 86±9.4mmHg olan DAB indüksiyon ve trakeal entübasyonu izleyen ilk 10 dakikada ortalama 76±9.4mmHg, ikinci 10 dakikada ortalama 77±llmmHg, operasyonun geri kalan süresince ortalama 81±7.8mmHg olarak ölçüldü. Bu değerler kontrol değerleri ile karşılaştırıldığında; istatistiksel olarak ilk 1 0 dakikada ileri derecede anlamlı bir düşüş (pO.001), ikinci 10 dakikada çok anlamlı bir düşüş (p0.05) saptandı. Kontrol değerleri ortalama 99±9.3mmHg olan OAB indüksiyon ve trakeal entübasyonu izleyen ilk 1 0 dakikada ortalama 90±9.9mmHg, ikinci 10 dakikada ortalama 91±llmmHg, operasyonun geri kalan süresinde ise ortalama 91±9.5mmHg olarak bulundu. Bu değerler kontrol değerleri ile karşılaştırıldığında; istatistiksel olarak ilk 10 dakikada ileri derecede anlamlı bir düşüş (pO.001), ikinci 10 dakika ve operasyonun geri kalan süresince ise çok anlamlı bir düşüş bulundu (p0.05), ikinci 10 dakikada ileri derecede anlamlı bir düşüş (pO.001), operasyonun geri kalan süresince ise çok anlamlı bir düşüş (p

ÖZET Genel anestezide amaç, ideal cerrahi koşullan hastaya en az zarar verecek şekilde sağlarken, aynı zamanda kısa sürede kaliteli ve güvenli bir derlenme dönemi gerçekleştirmektir. Bundan yola çıkarak, günümüzde değişik teknikler ve ajanlar birarada kullanılmaktadır. Biz de çalışmamızda yaşlan 27 ile 73 (ortalama 68.43±11.96) arasında değişen 20'si erkek, 10'u kadın olan ASA I-II grubundan 30 hastaya alfentanil/propofol/halotan kombinasyonu ile farklı bir dengeli anestezi tekniği uyguladık. İndüksiyonun başında 50ug/kg alfentanili takiben l-2mg/kg dozunda propofolü kirpik refleksi kayboluncaya kadar verdik. İdamede lug/kg/dk alfentanil ile hipnotik etkiyi sağlayacak konsantrasyonda (ortalama 0.49+0.09) halotan/02/hava kullandık. Kas gevşemesinin nondepolarizan bir kas gevşeüci olan atrakıuyuminfuzyonu ile sağladık Ameliyatın son 30 dakikasında halotanı keserek son cilt sütürüne kadar 6mg/kg/s hızında propofol infuzy onuna başladık. Ameliyatın bitmesine 15 dakika kala alfentanil ve atrakuryum infüzyonunu sonlandırdık. Rezidüel blok sinir stimülatörü ile kontrol edildikten sonra, gerekiyorsa atropin prostigmin ile antagonize edildi. Erken derlenme dönemi süre ve olası yan etkiler açısından değerlendirildi. Ayrıca tüm hastalara solunum, dolaşım, cilt görünümü ve kas aktivitesini değerlendirme olanağı veren Aldrete ve Kroulik'in anestezi sonrası derlenme değerlendirme sistemini de uyguladık. Böylece geleneksel inhalasyon anestezisine göre ortam havasını daha az kirleten, TİVA'ya göre daha ekonomik olan ve propofohîn derlenme dönemi özelliklerini gösteren bir anestezi tekniği geliştirmeyi amaçladık. Yaptığımız literatür taramalarında benzer çalışma bulamadığımız için derlenme dönemi bulgularımızı aynı uyanma kriterlerini kullanan TİVA ve inhalasyon anestezisi uygulamaları ile karsılaştırdık Uyguladığımız dengeli anestezi tekniği ile derlenme sürelerinin diğer iki tekniğe göre anlamlı derecede kısa olduğunu gördük. Sonuç olarak alfentanil/propofol/halotan kombinasyonu ile ameliyat süresince hemodinamik stabihte sağlarken, kısa sürede kaliteli güvenli ve olası yan etkilerin az görüldüğü bir derlenme dönemi gerçekleştirdik. Geliştirdiğimiz bu tekniğin uzun süreli cerrahi girişimlerde başardı bir şekilde kullanılacağını düşünmekteyiz. 57

ÖZET Son yıllarda kısa etki süreli ve birikici olmayan intravenöz anesteziklerin klinik uyugulamaya girişi ve înhalasyon anestezikleri ile çalışma ortamının kirlenmesinin öneminin giderek artması, bu ajanların potansiyel hepatotoksik kabul edilmesi minor veya ayaktan cerrahi girişimler yanında major cerrahi girişimlerde de bu tekniğin kullanımını yaygınlaştırmıştır. Çalışmamızda elektif abdominal histerektomi planlanan ASA 1-2 grubu toplam 33 hasta, propofol-alfentanil grubu (n=17) ve izofluran grubu (n=16) olmak üzere tesadüfi olarak 2'ye ayrılmış, premedikasyon için 1 gece önce ve operasyondan 2 saat önce 1 0mg P.O. Diazepam verilmiştir. Propofol grubunun indüksiyonunda 20>g/kg alfentanil, 2mg/kg propofol, 0.1mg/kg vekronyum; izofluran grubunun indüksiyonunda ise 2,5 mg/kg propofol, 0.1 mg/kg vekuronyum verildikten 2-2.5 dk. sonra orotrokeal entübasyon yapılmış, her iki grupta da ventilasyon N 20 + 02 (%65-35) karışımı ile ET CO 2 33- 35 mmHg olacak şekilde otomatik ventilatörle sağlanmıştır. Daha sonra anestezi idamesi propofol grubunda; propofol (1 Omg/kg/saat 30 dk sonrası yarı doza inilerek hasta gereksinimine göre titre edilerek ve alfentanil (40-50 [xg/kg bolus sonrası 40-50 ng/kg/saat) infüzyonları ile sağlanmıştır. Gerektiğinde ek alfentanile bolus dozları verilmiştir. İzofluran grubunda ise izofluran başlangıçta %2-2,5 volüm, daha sonra %0,6 - 1,5 volümde hasta gereksinimlerine göre titre edilerek verilmiştir. Ameliyat bitiminden yaklaşık 1 5-20 dakika önce alfentanil infüzyonu, cilt sütürleri başlandığında ise propofol izofluran / N 20 verimi sonlandırılmıştır. Operasyon sonunda hastanın indüksiyon, insizyon, uterus manuplasyonu ve derlenme dönemlerinde hemodinamik parametreleri, ilaç gereksinimleri ve derleme zamanları kaydedilerek, değerlendirilmiştir. Bulguların istatistiksel analizi eşleşmiş ve eşleşmemiş t-testi kullanılarak yapılmış, p < 0.05 olduğunda farklar anlamlı kabul edilmiştir. Sonuçta : Propofol - alfentanil sürekli infüzyonları ile sağlanan intravenöz anestezinin yumuşak bir indüksiyon sağlaması, kolay kontrol edilebilir oluşu, hızlı ve sorunsuz bir derlenme sağlaması ile izofluran uygulanması ile sağlanan inhalasyon anestezisine iyi bir alternatif olduğu, ortamı kirletmemesi ve kısa aralıklarla tekrarlanabilir oluşu ile de daha avantajlı olabileceği kanısına varılmıştır. 55 63