Search

Tiroid nodülleri tüm dünyada ve ülkemizde yaygın olarak görülmektedir. Tiroid nodüllerinin büyük çoğunluğu benigndir, %5'inden azı ise maligndir. Tiroid nodüllerinde malignite riski düşük olmasına rağmen, tiroid kanserinin erken tanısı sağ kalım oranını artırabilir. Tiroid nodüllerine klinik yaklaşımda rutin olarak kullanılan tiroid fonksiyon testleri, ultrasonografi ve sintigrafi ile önemli bilgiler elde edilmekle birlikte; benign ve malign lezyonların ayrımı kesin olarak yapılamamaktadır. İnce iğne aspirasyon biopsisi (İİAB) diğer tanı yöntemleri ile birlikte değerlendirildiğinde; tiroid nodüllerinin patolojisi hakkında daha doğru bilgiler verdiği için tiroid nodüllerinin değerlendirilmesinde yaygın olarak kullanılmaktadır.Çalışmamızda Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı'nda Eylül 2012 ile Nisan 2014 tarihleri arasında, tiroid bezinde nodül olan ve ameliyat kararı alınan 100 hastanın dosyası retrospektif olarak değerlendirildi. Bu hastaların fizik muayene, laboratuvar, ultrasonografi bulguları ve İİAB sonuçları ile postoperatif patoloji sonuçları karşılaştırıldı. Bu yöntemlerin benign/malign ayırımındaki duyarlılığı ve özgüllüğünü değerlendirildi. Hastaların fizik muayenede saptanan nodül boyutlarıyla malignite arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptanmış olup nodül boyutu arttıkça malignite oranında azalma gözlendi (p=0.034). Ultrasonografi ile saptanan nodül boyutu ve malignite arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptanmış olup nodül boyutu arttıkça malignite oranında düşme görüldü (p=0.019). İİAB sonuçlarıyla postoperatif patoloji sonuçları arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptandı (p=0.001). Buna göre İİAB'nin spesifitesi (özgüllüğü) %82,8 olarak, İİAB'nin sensivitesi (duyarlılığı) ise %25,4 olarak tespit edildi. İİAB yüksek sensivite (%65-98) ve spesifiteye (%72-100) sahip olup, çalışmamızda İİAB'nin sensivitesinin düşük tespit edilmesi; İİAB sonuçlarının diğer yöntemlerle birlikte değerlendirildiğinde tanı ve tedavi yönetimi konusunda daha doğru karar verilmesini sağlayacağı sonucuna varıldı. Thyroid nodules are common around the world as well as in our country. The vast majority of the thyroid nodules are benign and less than 5% of clinically apperant nodules are malignant. Although the risk of malignancy in a thyroid nodule is low, early detection of the thyroid cancer may improve survival rates. Management of thyroid nodules includes thyroid function tests, ultrasound, thyroid scintigraphy and fine needle aspiration (FNA). FNA is commonly used for diagnosis of thyroid nodules. It yields more accurate results when combined with other tests.The study design involved reviewing medical records of the patients with thyroid nodule who had undergone thyroidectomy in Department of Otorhinolaryngology Gaziantep University Faculty of Medicine between 2012 and 2014. The collected data included the physical examination findings, blood tests, ultrasonographic findings and results of FNA. The correlation between physical examination findings, blood tests and ultrasonographic findings and FNA results of the patients and postoperative histopathologic findings were investigated. The sensitivity and specifity of these diagnostic tests for differentiating benign nodules from malignant nodules were calculated.We found a significant association between the nodule size and the malignancy rate (p=0.034). Malignancy significantly decreased with increasing nodule size. There was a significant association between the nodule size detected by ultrasound (p=0.019).Malignancy significantly decreased with increasing nodule size. We found a significant association between FNA results and final histopathologic examination (p=0.001). According to our results, the sensitivity and specifity of FNA for thyroid nodules were 25.4% and 82.8%, respectively. The sensitiviy of FNA calculated in our study was lower than reported in the literature. We concluded that FNA should be combined with other tests for accurate diagnosis of thyroid nodules. 79

Başkent Üniversitesi Ankara hastanesi üroloji kliniğine 2004-2013 yılları arasında alt üriner sistem semptomları ve PSA yüksekliği olan TRUS eşliğinde prostat iğne biyopsisi yapılan 563 hasta retrospektif olarak incelendi.Çalışmamıza dahil edilen hastaların tanı sırasındaki yaşları 42 ile 89 arasında olup bu hastaların yaş ortalaması 63,4 'dü. Hastalar yaş grubuna göre dört gruba ayrıldı .Bu yaş gruplarında serbest - total PSA, transizyonel zon hacmi, total prostat hacmi ve oranları incelendi. Ortaya çıkan bulgular ise ortalama PSA 10.08 ng/ml, ortalama serbest PSA 2.1 ng/ml, ortalama prostat hacmi 64.93 ml, ortalama transizyonel prostat hacmi 47.47, ortalama serbest total PSA oranının ortalaması % 20.14, transizyonel prostat hacminin tüm prostat hacmine oranının ortalaması % 71.32 olarak bulundu. Hastaların yaş ile prostat hacimleri arasında ileri derecede korelasyon olduğu görüldü. Yaş artışı ile özellikle serbest PSA arasında korelasyon olduğu görüldü. Ancak serbest/total psa ile transizyonel zon hacmi/total prostat hacmi arasındaki ilişki istatiksel olarak anlamlı ancak yüksek derecede korelasyon göstermemektedir. Bu sonuçlar ışığında prostat hacimlerini gösterebilmek için en uygun yaklaşım TRUS'dir. Ancak TRUS yapılma imkanı olmadığı zaman prostat volümünü göstermek için özellikle serbest PSA düzeyleri kullanılabilir The patients included in the study were between the ages of 42 and 89 at the time of diagnosis, and the mean age was 63,4. The patients were divided into four groups according to their ages. In these groups, free - total PSA, transition zone volume, total prostate volume and rate were analyzed.The clinical findings were as follows : Mean PSA 10.08 ng/ml, mean free PSA 2.1 ng/ml, mean prostate volume 64.93 ml, mean transitional zone volume 47.47, mean free to total PSA rate % 20.14, mean ratio of transitional prostate volume to the whole prostate volume % 71.32.The age and prostate volume of patients were significantly correlated with increasing age, especially free PSA is found to be correlated. However, the relation between Free/Total PSA and transition zone volume/ total prostate volume was statistically significant but not highly correlated.According to these results, the best approach to show the prostate volume is TRUS. However, when there is no possibility of applying TRUS, free PSA levels can be used to estimate the prostate volumes. 71

ÖZET``Prostat rebiyopsisinde saturasyon tekniğinin sonuçları''H-PIN prostatik adenokarsinom prekürsörüdür ve prostat iğne biyopsilerinde görülme sıklığı %0.8-%20 arasında değişir. ASAP ise patoloğun kanser kuşkusunu ifade eder ve iğne biyopsisi patoloji raporlarında görülme sıklığı ortalama %5'tir. Prostat biyopsisilerinde patoloji sonuçları PİN ve/veya ASAP olan hastalara rebiyopsi yapmak gerekmektedir.Yaptığımız çalışmaya, prostat biyopsi patoloji sonucu ASAP ve/veya PİN olan 79 hasta dahil edildi. Randomize olarak bir gruba 14 kor rebiyopsi (Grup I), diğer gruba 24 kor saturasyon rebiyopsi (Grup II) protokolü uygulandı. Olguların yaş ortalaması 67.3±8.5 yıl, PSA ortalaması 12.32±16 ng/ml, TRUS ortalaması 61.3±29.15 cm3 idi. Yaş, PSA ve TRUS'un gruplara göre dağılımı homojendi. Çalışmamızdaki hastaların tamamına kombinasyon anestezisi yapıldı. Her iki grup, kanser saptama oranları, VAS (ağrı) skorları ve komplikasyon oranları açısından karşılaştırıldı. Grup I'de toplam 34 hasta mevcuttu ve rebiyopside, 9 hastada prostat Ca (%26.5), 6 hastada ASAP (%17.6) ve 19 hastada benign (%55.9) biyopsi sonucu saptandı. Grup II de toplam 45 hasta mevcuttu ve yapılan saturasyon (24 kor) rebiyopside, 9 ASAP (%20), 1 PIN (%2.2), 5 Prostat Ca (%11.1), 30 benign (%66.7) sonuç elde edildi. Kanser saptama oranı bakımından çalışmamızda standart grup ve saturasyon grubu arasında fark yoktu. VAS skorları ve komplikasyon oranları iki grupta benzerdi.Saturasyon biyopsisi güvenli ve biyopsi ilişkili morbiditeyi artırmayan bir yöntemdir. Sekstant başlangıç biyopsi sonrası rebiyopside kanser saptama oranı ve son prostatektomi patolojisi ile iğne biyopsisi arasındaki uyumsuzluk oranlarını azaltması yönüyle standart yaklaşımdan üstün olduğunu bildiren çalışmalar vardır. Ancak çalışmamızdan elde edilen sonuçlar kanser saptama oranı bakımından saturasyon rebiyopsisinin standart yaklaşımdan farklı olmadığı yönündedir. Ulaştığımız bu sonucun çalışmamızdaki başlangıç biyopsi şemasının yapılan diğer çalışmalardan daha geniş olması ile ilgili olduğunu düşünmekteyiz. Ancak ?geniş başlangıç biyopsi sonrası saturasyon rebiyopsi standart yaklaşımdan daha iyi sonuçlara sahip değildir? diyebilmek için daha geniş hasta serili ve karşılaştırmalı çalışmalara ihtiyaç vardır.Anahtar Sözcükler: Prostat, ASAP, PIN, Rebiyopsi, Saturasyon biyopsisi ?Results of saturation technique at prostate rebiopsy?H-PIN is a prostatic adenocarcinoma precursor and its incidence in prostate needle biopsies changes between 8%-20%. ASAP points out cancer doubt of pathologist and its incidence in needle biopsy is an average of 5% in pathology reports.In this study, we included 79 patients who had ASAP and/or PIN biopsy results in their pathology reports. We applied randomly 14 core rebiopsy to Group I and 24 core saturation rebiopsy to Group II.Average age of cases, average PSA values and average TRUS values were; 67.3±8.5 year, 12.3±16 ng/ml and 61.3±29.15 cm3 respectively. The distribution of these parameters between among groups was homogeny. The anesthetic administration was the combinated PNB and IRLA in all cases.Both groups were compared with regards to cancer determination rates, Visual Analog Scale (VAS) scores and complication rates. There were 34 patients in group I and rates of prostate CA, ASAP and benign biopsies were; 9/34(%26.5), 6/34(%17.6), 19/34(%55.6) respectively. There were 45 patients in group II. Rates of prostate Ca, ASAP, PIN and benign biopsies were; 5/45 (%11.1), 9/45 (%20), 1/45(%2.2), 30/45(%66.7) respectively. There was no difference in cancer determining rate between the standard and the saturation groups. VAS scores and complication rates were similar in both groups.Saturation biopsy is a safe procedure which doesn?t increase biopsy related morbidity. There are studies show that saturation biopsy is much better to standard method with regard to cancer determination rate in rebiopsy after sextant initial biopsy and decreasing the mismatch ratios between pathology of prostatectomy specimen and needle biopsy. The results obtained from our study show that there is no difference between saturation biopsy and standard approach in prostate cancer determining rate. We think that this result is related to our larger initial biopsy scheme contrary to previous studies. There is needed large series of patients and comparative studies to say that `saturation rebiopsy after expanded initial biopsies doesn?t have better results than the standard methods?.Keywords: Prostate, ASAP, PIN, Rebiopsy, Saturation biopsy 76

Bu çalışmada Ondokuz Mayıs Üniversitesi Radyoloji Anabilimdalında Ocak 2009 ve Haziran 2013 tarihleri arasında yapılan pankreasın solid kitlelerine yönelik US eşliğinde perkütan kesici organ iğne biyopsisi uygulamalarının sonuçları ve komplikasyonları değerlendirilmiştir.Çalışmamızda 30?u erkek, 23?ü kadın, yaşları 36-87 arasında değişen yaş ortalaması 66 olan 53 hastaya toplamda 60 kesici organ iğne biyopsisi işlemi uygulanmıştır.Elde edilen histopatolojik sonuçlara göre 60 örnekten 11?i benign, 45?i malign olarak sonuçlandı. Bu sonuçlar kesin klinik tanılar ile karşılaştırıldığında duyarlılık 84.9%, özgüllük 100%, tanısal doğruluk oranımız 85.7%?dir.Çalışmamızda US eşliğinde yapılan perkütan kesici organ iğne biyopsilerinde, iğne giriş sayısından bağımsız olarak, alınan parça boyutu 1 cm ve üzerinde olanlarda, 1 cm?nin altında olanlara göre malign-benign lezyon ayırımında sensitivitesi ve tanısal doğruluk oranı daha yüksek olup istatiksel anlamlı farklılık elde edilmiştir.İşlem esnasında veya sonrasında hastalarımızda major yada minör herhangi bir komplikasyon saptanmamıştır.Sonuç olarak çalışmamız, anrezektabl solid pankreatik kitle lezyonu bulunan hastalarda US eşliğinde perkütanöz kesici organ iğne biyopsisi işlemi uygulamasının kolay, güvenilir, zaman ve maliyet yönünden tasarruf sağlayan, komplikasyon oranı oldukça düşük, tanısal doğruluk oranı ve duyarlılığı yüksek bir yöntem olduğunu ancak benign biyopsi bulgularının pankreas malignitesi varlığını dışlamak için kullanılmamasını ve malignite varlığı açısından yüksek klinik şüphe varsa biyopsi işleminin tekrarlanması gerekliliğini göstermektedir.Anahtar Kelimeler: US, pankreas solid kitle, Kesici iğne, biyopsi Conducted at the Department of Radiology, Ondokuz Mayıs University between January 2009 and June 2013, this study evaluates the results and complications of ultrasound-guided percutaneous core-needle biopsy procedures aimed at the solid masses of the pancreas.In this study, 60 core-needle biopsy procedures were performed on 53 patients, 30 male and 23 female, aged between 36-87 with a mean age of 66.Histopathological examinations revealed that 11 of the 60 specimens were benign, and 45 malign. Compared with final clinical diagnoses, these results suggest a sensitivity of 84.9%, specificity of 100%, and a diagnostic accuracy of 85.7%.In our study, in ultrasound-guided percutaneous core-needle biopsy procedures, irrespective of the number of needle passes, sensitivity in separating between benign-malignant lesions and diagnostic accuracy rate found to be higher in specimens ?1 cm in length compared with specimens < 1 cm in length, which suggests a statistically significant difference.No major or minor complications were observed in our patients during or after the procedure.As a result, our study shows that ultrasound-guided percutaneous core-needle biopsy procedure is an easy-to-apply, reliable, time and cost-effective method with relatively lower complication rates and a high diagnostic accuracy and sensitivity in patients with unresectable solid pancreatic mass lesion, but that the benign biopsy findings should not be used to exclude the presence of pancreas malignity and the biopsy procedure should be repeated in case of high clinical suspicion of malignancy.Keywords: US, pancreas solid mass, core-needle, biopsy 79

Mamografi ve ultrasonografi ile tespit edilemeyip sadece meme MR ile saptanan, malignite açısından kuşkulu lezyonların MR rehberliğinde uygulanan girişimsel işlemler yardımıyla histopatolojik olarak değerlendirilmesi gerekir.Bu çalışmanın amacı bilgisayar destekli manyetik rezonans görüntüleme (MR- CAD) yardımı ile meme lezyonlarından kesici iğne biyopsi (KİB) örnekleri elde etmek, bu yöntemin etkinlik ve uygulanabilirliğini değerlendirmektir.Aralık 2010-Nisan 2012 tarihleri arasında 35 hastanın sadece MR ile görüntülenebilen, vakum biyopsi veya cerrahi eksizyon tercih edilmeyen 35 lezyonu çalışmaya dahil edilmişti. Lezyonlar, mevcut MR görüntüleri değerlendirildikten sonra BI-RADS kategorisine göre sınıflandırılmıştı. Morfolojik ve kinetik olarak şüpheli veya yüksek riskli kabul edilen (kategori 4-5) lezyonlar çalışmaya alınmıştır. İşlemde MR uyumlu 12 G tru-cut iğnesi ile her lezyondan ortalama 4-6 adet biyopsi örneği alınmıştı. Biyopsi uygulanan ve patoloji sonucu benign olarak raporlanan tüm olgular için altı ay sonrasında kontrol MR planlanmıştı.MR eşliğinde tru-cut biopsi uygulandıktan sonra patolojik tanıları elde edildi. Buna göre 4 hastada fibrozis, 4 hastada adenozis, 7 hastada fibroadenomatoid lezyon, 10 hastada benign intraduktal epitelyal hiperplazi, 1 hastada atipik duktal hiperplazi, 1 hastada intraduktal papillom, 2 hastada DCIS, 1 hastada invazif tübülolobüler karsinom ve 5 hastada invazif duktal karsinom tanıları konuldu. Altı ay sonra kontrolleri yapılan hastalarda MR incelemede patolojik bulgu saptanmamış olup takip programı devam etmektedir.Yalnızca MR incelemede izlenebilen meme lezyonlarının, bilgisayar destekli manyetik rezonans görüntüleme eşliğinde uygulanan tru-cut biyopsi ile değerlendirilmesinde kısa dönemde oldukça etkin ve güvenilir sonuçlar elde edilmiştir. Hasta sayısının artması ve uzun dönem hasta takipleri ile elde edilen tecrübeler doğrultusunda yöntemin daha etkin olacağı düşüncesindeyiz. The suspicious lesions, only detected by Breast MRI and can not be seen with mammography and ultrasonography should be evaluated histopathologically with the help of MR-guided interventional procedures.The aim of this study was with the help of computer-aided magnetic resonance imaging (MR-CAD) supported, to obtain cutting needle biopsy (CNB) samples of breast lesions and to evaluate the effectiveness and applicability of this method.Between December 2010-April 2012, totally 35 lesions could be viewed only by MRI of each 35 patients that have not prefered vacuum biopsy or surgical excision have been included in the study. The lesions were classified as BI-RADS category after evaluating their existing MR images. Morphologically and kinetically considered suspicious or high risk (category 4-5) lesions were studied. Average 4-6 biopsy samples have been taken by MR compatible 12G tru-cut needle from each lesion. For all patients underwent biopsy and their pathological result reported as benign control MRI has been scheduled for six months later.Pathological diagnosis has been obtained after apllication of MR guided tru-cut biopsy. Accordingly, fibrosis in 4 patients, adenosis in 4 patients, fibroadenomatoid lesions in 7 patients, benign intraductal epithelial hyperplasia in 10 patients, atypical ductal hyperplasia in 1 patient, and intraductal papilloma in 1 patient, DCIS in 2 patients, tubulolobular invasive carcinoma in 1 patient and invasive ductal carcinoma was detected. Six months later, no pathological findings were detected in patients who underwent control MRI examination and follow-up program continues.The result of MR-CAD guided tru-cut biopsy in the evaluation of breast lesion only monitored in MR studies have been quite effective and reliable in the short term. Increasing number of patients and long-term patient follow-up in line with the experience gained, we think that this method will be more effective. 62

ÖZETGiriş: Tiroid nodüllerine popülasyonda sık rastlanmaktadır. Bunların %5-10'u malign özellik taşımaktadır. İİAB ile tiroid nodüllerinin patolojisi hakkında daha doğru bilgilere ulaşıldığından yaygın olarak kullanılmaktadır. Bu çalışmamızda İİAB'nin duyarlılık ve özgüllüğünü saptamayı amaçladık. Materyal ve metod: Ocak 2006 - Mart 2013 tarihleri arasında Kliniğimizde troid ince iğne aspirasyon biyopsisi uygulanan ve takiben tiroidektomi yapılan toplam 354 hasta demografik bulgular, fizik muayene, preoperatif radyoloji ve laboratuar bulguları, preoperatif İİAB sonuçları, operasyon ve postoperatif histopatolojik inceleme bulguları açısından retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Çalışmamızda hastaların 266(%75,2)'sı kadın, 88(%24,8)'i ise erkek idi. Yaş ortalamaları sırasıyla 44.44±13.71 (12?87) ve 48.76±12.58 (21?81) yıl idi. Preoperatif dönemde fizik muayenede 232(% 65,6) hastada tiroid nodülü palpe edilirken, 122(% 34,4) hastada nodül palpe edilmedi. Boyun muayenesinde 5(%.1,4) hastada servikal lenfadenopati palpe edildi. Ultrasonografide ise hastaların 284(% 80,2)'ünde tiroid bezinde birden fazla nodül tespit edilirken 70(% 19,8) hastada soliter nodül tespit edildi. Bunların 263'ü (% 74,2)ötiroidik, 34(% 9,6)'ü hipotiroidik ve 57'si (% 16,2) hipertiroidik olarak saptandı. İİAB yapılan hastaların biyopsi sonucu 283(% 79,9) hastada benign 38(% 10,7) hastada malign, 22(% 6,2) hastada önemi belirsiz atipi ve 11(% 5,2) hastada yetersiz materyal olarak tespit edildi. İİAB'ni takiben 337(% 95,1) hastaya bilateral total tiroidektomi, 6(% 1,8)'sına lobektomi, 11(% 3,1)'ine tamamlayıcı tiroidektomi yapıldı Postoperatif histopatolojik bulgular 57(%16,2) hastada malign 297(%(83,8)) hastada benign olarak raporlandı.Sonuç: İİAB ile malign ve benign lezyon ayırımı yapılarak endikasyon dışı tiroid operasyonları önlenebilir. İİAB Tiroid malignitelerinin tanısında en güvenilir yöntem dir.Anahtar kelimeler: Tiroid İİAB, Tiroid nodülü ABSTRACTIntroduction: Thyroid nodules are frequently observed in population. 5-10% of these are malign. As more acute information is obtained with FNAB about thyroid nodule pathology, it is more frequently used. In this study, we aimed to determine the sensitivity and the specificity of FNAB. Material and Methods: 354 patients have been retrospectively examined for demographic observations, physical examination, preoperative radiology, laboratory observations, preoperative FNAB results, operation and postoperative histopathologic analyses results obtained after thyroidectomy following thin needle aspiration biopsy performed on the patients applying to our clinic between January 2006 and March 2013. Observations: In our study, 266 (75,2%) of our patients were women, while 88 of them (24,8%) were men. The mean ages were respectively 44.44±13.71(12?87) and 48.76±12.58 (21?81). Thyroid nodules were palpated in 232 (65,6%) patients during physical examination in preoperative period, while it was not palpated in 122 patients (34,4%). In neck examination, cervical lymphadenopathy has been palpated in 5 (1,4%) patients. In ultrasonography, while more than one nodule have been detected in thyroid tissue in 284 (80,2%) patients, solitary nodules have been detected in 70 (19,8%) patients. 263 (74,2%) of these were euthyroid, 34 (9,6%) were hypothyroid and 57 (16,2%) were hyperthyroid. The results of the patients undergoing FNAB were as follows: benign in 283 (79,9%) patients, malign in 38 (10,7%) patients, unknown atypical in 22 (6,2%) patients and insufficient material in 11 (5,2%) patients. Following the FNAB, bilateral total thyroidectomy has been performed on 337 (95,1%) patients, lobectomy in 6 (1,8%) patients and supplementary thyroidectomy in 11 (3,1%) patients. The postoperative histopathologic observations have been reported as malign in 57 (16,2%) patients and benign in 297 (83,8%) patients.Results: Unrecommended thyroid surgery may be prevented by doing malign and benign lesion separation using. FNAB is the most reliable method for the diagnosis of thyroid malignities.Key Words: Thyroid FNAB, Thyroid nodules 87

BT Kılavuzluğunda Yapılan Perkütan Vertebra Biyopsilerinin Tanısal Doğruluğu ve Biyopsi Başarısına Etki Edebilecek Faktörler Amaç: Bu çalışmanın amacı vertebrada tümör, tümör benzeri lezyon ya da enfeksiyon ile uyumlu olabilecek lezyonu bulunan hastalara yapılan perkütan iğne biyopsilerinin sonuçlarının tanısal doğruluğunun araştırılması ve biyopsi başarısına etki edebilecek faktörlerin incelenmesidir.Gereç ve Yöntem:Bilgisayarlı tomografi ya da manyetik rezonans görüntüleme ile vertebrada tümör veya enfeksiyon ile uyumlu bulgu bulunan ve biyopsi işlemi için gönderilen 156 hastaya BT eşliğinde toplam 170 perkütan biyopsi yapıldı. Biyopsi sonrası opere olan olgularda nihai patoloji sonucu ile biyopsi sonucu karşılaştırılarak, opere olmayanlarda ise en az 6 aylık klinik ve radyolojik takip ile biyopsilerin tanısal doğrulukları değerlendirildi. Yeterli materyal elde edilen biyopsilerden tanısal doğruluk gösterenler başarılı olarak kabul edildi. Her bir lezyonun radyolojik özellikleri, kullanılan iğnelerin özellikleri ve uygulanış şekli, patoloji sonuçları ve hasta demografik verileri incelenip bunların biyopsi başarısına etkisi olup olmadığı istatistiksel olarak değerlendirildi.Sonuçlar: Tanısal doğruluk gösteren başarılı biyopsi oranı % 80.0 olarak bulundu. Yaş, cinsiyet, lezyonun yerleşimi, radyolojik görünümü ve boyutu, iğne çeşidi ve yaklaşımı ile materyal yeterliliği ve biyopsi başarısı arasında ilişki saptanmadı. Lezyonların histopatolojisi ile materyal yeterliliği ve biyopsi başarısı arasında ilişki olup primer malign grupta yeterlilik ve tanısal doğruluk düşük bulundu (p

Tiroid karsinomları en yaygın görülen endokrin malignitelerdir. Tiroid ince iğne aspirasyonu (İİA), tiroid lezyonlarının değerlendirilmesinde ve tanısında çok yaygın bir prosedürdür. Basit, güvenilir ve maliyet etkin bir yöntem olması nedeniyle tiroid lezyonlarının değerlendirilmesinde ilk sırada yer alır.Bu çalışmada, tiroid İİA'ları için yeni bir metod olan ThinPrep (TP) yönteminin yararlılığını araştırmak amaçlanmıştır. Tiroid İİA materyallerinden sırasıyla TP, sitospin ve hücre bloğu (HB) preparatı hazırlanan 135 olgu yeniden incelenmiş ve sitolojik sonuçlar aynı olguların histolojik tiroidektomi sonuçlarıyla karşılaştırılmıştır.TP preparatlarının %94.8'i (128/135) tanısalken, sitospin preparatlarının %77.6'sı (104/135), HB preparatlarının %57.7'si (78/135) tanısaldır. TP, sitospin ve HB metodları birlikte kullanıldığında duyarlılık %100, özgüllük %98.8'dir. Yöntemler ayrı ayrı değerlendirildiğinde, TP ve sitospin için duyarlılık %100, özgüllük %100 iken HB için duyarlılık %95.8, özgüllük %97.7 olarak bulunmuştur.Tiroid İİA'larında, TP yöntemi yararlı bir metoddur ve ek olarak diğer metodlar için materyal sağlar. Aynı zamanda TP yöntemi tanı için daha fazla selülarite oranı sağladığından ve hücre detayları daha net değerlendirildiğinden sitospin ve HB yöntemlerinden daha yararlıdır. Sonuç olarak, her üç yöntemin birlikte kullanılması doğru tanıya ulaşmada en iyi yoldur. Thyroid cancer is the most common type of endocrine malignancy. Fine needle aspiration (FNA) of the thyroid is a very common procedure for the initial evaluation and diagnosis of thyroid lesions. It is a simple, safe, reliable and cost effective procedure as a first line technique for the diagnosis and management of thyroid lesions. Additional material is often obtained for cytospin and cell block (CB) preparations.In this study, we aimed to investigate usefulness of ThinPrep (TP) which is a new method for thyroid FNA. We reviewed 135 cases which TP, cytospin and CB slides prepared respectively from thyroid FNA materials, and we compared these cytological results with histological thyroidectomy results of same cases.TP was diagnostic in 94.8% of cases (128/135), cytospin diagnostic in 77.6% of cases (104/135), and CB diagnostic in 57.7% of cases (78/135). TP, cytospin and CB methods used in conjunction with sensitivity 100%, specificity 98.8%, respectively. When methods were evaluated separately sensitivity was 100%, specificity was 100% for TP and cytospin methods; and sensitivity was 95.8%, specificity was 97.7% for CB.TP slide preparation in thyroid FNAB is useful method and additional material is often obtained for other methods. Also, TP slide preparation is superior to cytospin and CB slide preparation and is more likely to have greater cellularity for diagnosis and cellular details are seen more clearly. As a conclusion, using all three methods is the best way for correct diagnosis. 102

AMAÇ: Ele gelen kitle oluşturan meme lezyonlarının değerlendirilmesinde ince iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB) değerli bir tanısal yöntemdir. Üçlü yaklaşımın bir ayağı olan İİAB'nin amacı, cerrahi gerektiren malign lezyonu saptamak ve nonneoplastik veya benign lezyonlarda gereksiz cerrahiyi engellemektir. Benign lezyonlarda İİAB ile doku tanısı arasındaki uyumluluk genellikle eksizyon yapılmadığı için malign lezyonlar kadar iyi dökümante edilmemiştir.Çalışmamızın amacı benign proliferatif meme lezyonlarının karakteristik sitolojik özelliklerinin ortaya konması ve İİAB'nin hücre bloğu ile karşılaştırılmasıdır.MATERYAL METOD: Çalışmamızda cerrahi olarak konfirme edilmiş 22 kolumnar hücreli lezyon, 14 adenozis olgusu, 28 papiller lezyon ve 8 kompleks fibroadenom olgusu sitomorfolojik özellikleriye değerlendirilmiştir.SONUÇLAR: Kolumnar hücreli lezyonlar için epitelyal tabakalarda palizadik dizelenen kolumnar hücreler karakteristik bulunmuştur. Açılanma yapan prolifere duktuslar ve duktuslara tutunan küçük yoğun kollajenöz stroma, sklerozan adenozis için ayırdedici bulunmuştur. Papiller lezyonlarda da fibrovasküler kor içeren papiller yapılar, stellat ve birbirini çaprazlayan ağ oluşturan stroma ve zeminde köpüksü histiyositlerin çok sayıda olması diğer lezyonlardan ayırdeden sitolojik özelliklerdir.YORUM: Benign proliferatif meme lezyonlarının atipili ve atipisiz olarak sınıflandırılması klinik yaklaşım açısından çok faydalıdır. Bu lezyonlarda klinikoradyolojik veriler dahilinde dikkatli sitomorfolojik inceleme, lezyonların ayrımını sağlamaktadır. AIM: Fine needle aspiration biopsy (FNAB) is a valuable diagnostic method for the evaluation of palpable breast lesions. As a step of the triple diagnostic approach, the purpose of FNAB is to determine malignant lesions requiring a surgical procedure or to prevent unnecessary surgery in benign or non-neoplastic lesions. The concordance between FNAB diagnosis and the tissue diagnosis has not been well documented in the benign cases due to lack of surgical excisions of the breast masses.The aim of this study is to determine characteristic cytological features of benign proliferative breast lesions and also to compare those of FNA and cell block preparation.MATERIAL AND METHODS: In this study cytomorphologic features of surgically confirmed FNA cases including 22 columnar cell lesions, 14 sclerosing adenosis cases, 28 papillary lesions and 8 cases of complex fibroadenoma were evaluated.RESULTS: Palisading columnar cells in flat epithelial sheets were characteristic for columnar cell lesions. Proliferated ducts with angulation and a collagenous stroma attached/attenuated to the ducts were suggestive for sclerosing adenosis. For the papillary lesions, papillary structures with fibrovascular cores, stellate and meshwork tissue fragments and foamy histiyocytes in the background were distinctive cytological features.CONCLUSION: The classification of benign proliferative breast lesions as with and without atypia is quite useful for the clinical study. Careful cytomorphological examination with aid of the clinicoradiological data makes it possible to differentiate such lesions. 103

Kronik hepatitlerde hastalığın progresyon gösterdiğinin ana belirleyicisi fibrozistir. Karaciğer biyopsisi hepatik inflamasyonun derecelendirilmesinde uzun zamandır altın standart olarak yer almıştır. Son zamanlarda bilim adamları fibrozisin noninvaziv belirteçlerini araştırmaktadır. Konnektif doku büyüme faktörü (CTGF); epitelyal-mezenkimal değişimin kilit noktası olarak görev yapan fibrojenik bir belirteçtir. Proliferatif aktivite, hücre farklılaşması, ekstrasellüler matriks sentezi, hücrelerin ekstrasellüler matrikse adezyonu gibi önemli hücresel fonksiyonlarını etkiler. P2/MS oranı ise hepatik fibrozis derecesini belirleyen basit, doğru ve noninvaziv bir test olup sadece tam kan sayımı ile hesaplanabilir. Bizim bu çalışmadaki amacımız, kronik hepatitli bireylerde fibrozisin değerlendirilmesinde CTGF'nin ve P2/MS oranının non invaziv belirteçler olarak yerini araştırmak ve bunları karaciğer biyopsisi ve birbirleriyle karşılaştırmaktır. Bu amaçla karaciğer biyopsisine sahip 52 kronik hepatitli hasta ve 31 sağlıklı birey prospektif olarak çalışmaya dahil edildi. Kronik hepatitli hastalarda sağlıklı gönüllülere göre CTGF'nin anlamlı derecede daha yüksek, P2/MS oranının ise daha düşük olduğu tespit edildi. Hastaların karaciğer biyopsi derecelerine göre CTGF seviyeleri fazla bir değişiklilik göstermedi. P2/MS oranının fibrozisi yansıtmada karaciğer biyopsisiyle korelasyonu CTGF'den daha anlamlı bulundu. Son olarak; P2/MS oranının CTGF'ye göre karaciğer biyopsisi bulgularını yansıtmak açısından daha duyarlı olduğunu düşünüyoruz. Tam kan sayımı gibi basit ve her yerde bulunabilen bir teste dayanması P2/MS'nin değerini daha da arttırmaktadır. Ancak sonuçlarımızın doğrulanması için daha geniş vaka sayılı ileri çalışmalar gerekmektedir.Anahtar Sözcükler: Hepatit, fibrogenez, karaciğer biyopsisi, konnektif doku growth faktörü, P2/MS Advanced fibrosis is the major predictor for progression in chronic hepatitis. Liver biopsy has long been the gold standard for the grading of hepatic inflammation and staging of hepatic fibrosis. More recently, clinical investigators have been searching for noninvasive serum markers of fibrosis. Connective tissue growth factor (CTGF) is proposed as a fibrogenic marker that acts like a switch for epithelial- mesenchymal transition. CTGF affects important cellular functions, e.g. proliferative activity, differentiation of cells, extracellular matrix synthesis, cell adhesion to extracellular matrix and cell migration. P2/MS ratio is known as a simple, accurate and noninvasive marker for determination of the degree for hepatic fibrosis. More over this test can be performed by only complete blood count. In this study, we aimed to investigate the diagnostic performance of connective tissue growth factor (CTGF) and P2/MS ratio as fibrosis markers in patients with chronic hepatitis and to compare the performance of these two parameters with liver biopsy. Fifty-two patients and 31 healthy volunteers were included in this study. We found that chronic hepatitis patients had higher CTGF levels and lower P2/MS ratio than healthy volunteers. CTGF levels have not changed too much between liver biopsy stages. However P2/MS values were found to be more correlated with liver biopsy results when compared with CTGF levels. In conclusion; P2/MS ratio showed significant diagnostik accuracy according to CTGF for the detection of fibrosis. The value of P2/MS ratio is further increased when the fact that it depends only on complete blood count, a test that can be performed in every clinic is considered. But further studies with larger number of patients is needed to confirm our results.Keywords: Hepatitis, fibrogenesis, liver biopsy, connective tissue growth factor, P2/MS 60

Amaç: Amiloidoz, amiloid fibrillerinin birikimi olan bir grup hastalığı göstermektedir. Böbrek amiloidozu kronik böbrek yetmezliği nedenleri arasında yer almaktadır.Amiloid birikiminin klinik ve histopatolojik özellikleri, öncü proteinin tipine göre değişmektedir. Amiloidozun histopatolojik tanısı rutin kongo kırmızısı (KK) histokimya inceleme yöntemine dayanır. Biz bu çalışmada renal amiloidozun tiplendirilmesi, skorlanması ve derecelendirilmesi, klinik prognozun değerlendirilmesi ve renal amiloidoz raporlarının standart hale getirilmesini amaçladık.Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda 1998-2012 yılları arasında renal amiloidoz tanısı alan 160 olgu incelemeye alındı. hematoksilen-eozin ile boyalı kesitlerde hücre dışında biriken eozinofilik amorf amiloid madde birikimi görüldü. Amiloid birikimleri KK ile boyandı. Polarize ışık altında yeşil refle vermesi pozitif kabul edildi. Olgulardaki amiloid birikim yerleri ve dağılımı skorlandı, tiplendirilmesi için immunohistokimyasal belirteçlerden AA amiloid, CD95, Ig kappa, Ig lambda, ß2 mikroglobulin uygulandı. Sonuçlar ki-kare, multivariyete analiz testleri kullanılarak değerlendirildi. P

Amaç: Bu prospektif çalışmada, güvenli kabul edilen transrektal ultrasonografi (TRUS) eşliğinde prostat iğne biyopsisinin alt üriner sistem semptomlarına ve üroflowmetrik parametrelere etkisini araştırdık.Gereç ve yöntem: Nisan 2012 ile Ocak 2013 arasında prostat kanseri şüphesi olan 100 hasta çalışmaya alındı. Hastalara TRUS eşliğinde prostat iğne biyopsisi yapıldı. Biyopsi öncesi üroflowmetri, rezidüel idrar volumü, tam idrar analizi yapıldı, uluslar arası prostat semptom skoru (IPSS) formu dolduruldu. Biyopsi sonrası birinci ve yedinci günde üroflowmetri, rezidü idrar volumü, tam idrar analizi yapıldı. Yedinci günde IPSS tekrar değerlendirildi. İstatistiksel değerlendirme SPSS 14.0 programı kullanılarak Wilcoxon, Kruskal-Wallis ve Friedman testleri kullanılarak yapıldı.Bulgular : Biyopsi sonrasında tepe akım hızında ve IPSS de biyopsi öncesi değrelere göre istatistiksel anlamlı değişiklik izlenmedi. Yaş, prostat volumü, PSA değeri, PRİ bulgusu, histopatolojik tanıya göre oluşturulan alt gruplarda da biyopsi sonrası tepe akım hızı ve IPSS değerlendirmelerindeki değişiklik istatistiksel anlamlı bulunmadı. IPSS alt grupları içinde biyopsi sonrası tepe akım hızında ve tepe akım hızı alt grupları içinde biyopsi sonrası IPSS değerlerinde istatistiksel anlamlı bir değişiklik saptanmadı. Biyopsi sonrası yedinci günde rezidü idrar miktarında ve eritrositüride istatistiksel anlamlı artış gözlendi. Akut üriner retansiyon üç hastada (% 3) gözlendi, bu olguların prostat volümleri 50 cc üzerinde ve patolojileri benigndi. İki hastada (%2) hastaneye yatırılarak tedavi edilen idrar yolu enfeksiyonu gelişti.Sonuç: TRUS eşliğinde prostat iğne biyopsisinin alt üriner sistem semptomlarına ve üroflowmetrik parametrelerde istatistiksel anlamlı bir fark oluşturmadığı kanaatindeyiz. Prostat volümü büyük ve benign histopatolojik tanı saptanan olgular akut üriner retansiyon için riskli olabilir.Anahtar Kelimeler: Prostat biyopsisi, IPSS, AÜSS Introduction and Objective: In this prospective study, we investigated the effect of TRUSG (Transrectal ultrasonography) guided- prostate needle biopsy, which is considered safe, on lower urinary tract symptoms and uroflowmetric parameters. Materials and Methods: Between April 2012 and January 2013, one hundred patients with suspect of prostate cancer were enrolled. Transrectal ultrasound guided prostate biyopsy was performed. Before biyopsy, uroflowmetry, postvoiding residual urine volume and urine analysis were assessed. International Prostate Symptom Score (IPSS) chart was filled. At the first and seventh days, uroflowmetry, postvoiding residual urine volume and urine analysis were done. At the seventh day, IPSS were repeated. For Statistical analysis Wilcoxon, Kruskal-Wallis and Friedman tests on SPSS14.0 were utilized.Results: After biyopsy, compared with prebiopsy values, maximum peak flow and IPSS did not change statistically. Also in subgroups according to age, prostate volume, prostate specific antigen level, digital rectal examination findings and histopathologic diagnosis, the alteration in maximum peak flow and IPSS after biyopsy was not found statistically significant. In IPSS subgroups post-biopsy peak flow values and inversely, in peak flow subgroups post-biopsy IPSS values did not changed in a statistically significant fashion. . On the seventh day, postvoding residual urine volume and eritrosituria increased significantly. Acute urinary retention was observed in three patients (%3) with benign prostates of more than 50 cc. Two patients(%2) were hospitalized because of urinary tract infection. Conclusion: We considered that TRUSG guided prostate biyopsy did not cause a statistically significant difference in lower urinary tract symptoms and uroflowmetric parmeters. High prostate volume and bening histopathologic nature may be risk factors for acute urinary retention after biyopsy. Key Words: Prostate biyopsy, IPSS, LUTS 67

AMAÇ: Pankreatik duktal adenokarsinoma (PDAK) pankreasın en sık görülen malign tümörüdür. Sağ kalımı oldukça az olan bu tümörlerin çoğu tanı anında opere edilemeyecek evreye ilerlemiştir. Bu nedenle pankreasta bir kitle varlığında tanı cerrahi rezeksiyon materyalinden çok İİAB veya trucut biyopsi gibi sınırlı dokunun incelendiği örnekler ile konmak zorundadır. İyi diferansiye bir pankreatik duktal adenokarsinomayı, nonneoplastik pankreas dokusundan ayırt etmek, cerrahi rezeksiyon materyallerinde dahi zor olabilmektedir. Bu durum küçük trucut biyopsi materyallerinde, ince iğne aspirasyonu (İİAB) ile elde edilen hücre bloğu materyallerinde daha sıklıkla karşımıza çıkmaktadır. Hızlı, güvenilir, komplikasyon oranının az olması nedeniyle son yıllarda pankreas İİAB'si, pankreas kitlelerinin tanısında altın standart haline gelmiştir. Literatürde PDAK tanısında pankreas İİAB'lerinin hassasiyet ve özgüllüğünü artırmak için sitolojik kriterlerin değerlendirildiği çeşitli çalışmalar mevcuttur. Aynı zaman literatürde çeşitli tümör belirteçlerinin PDAK tanısına katkısı da incelenmiştir. Bu çalışmanın amacı S100P, IMP3, maspin ve pVHL antikorlarının PDAK-normal/kronik pankreatit ayırımında yararlılığının araştırılmasıdır.GEREÇ-YÖNTEM: Ocak 2007 ile Haziran 2011 yılları arasında Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Sitoloji Bilim Dalına gelen İİAB yaymaları ve hücre bloğu materyallerinden PDAK tanısı almış 33 olgu çalışmaya dahil edilmiştir. Kontrol grubu olarak kronik pankreatit, pankreatik duktal adenokarsinoma veya müsinöz kistik neoplazi nedeniyle aynı tarihler arasında opere edilmiş, pankreas rezeksiyon materyali bulunan 34 olgunun normal/kronik pankreatitli blokları kullanılmıştır. PDAK olgularının hücre bloklarından ve kontrol grubunun normal/kronik pankreatit içeren bloklarının kesitlerine immünhistokimyasal olarak S100P, maspin, IMP3 ve pVHL antikorları uygulanmıştır.SONUÇLAR: Çalışmada S100P, IMP3 ve maspin ile PDAK'ların (sırası ile duyarlılık %90.9, %84.8, %90.6, özgüllük her üç antikor için %100) büyük bir kısmında yaygın ve güçlü pozitif boyanma saptanırken, normal/kronik pankreatit grubunda ise bu üç antikordan hiçbiri ile boyanma gözlenmemiştir. Sensitivite ve spesifiteleri oldukça yüksek olan bu üç antikorun her birinin PDAK-normal/kronik pankreatit ayırımına katkısının ististiksel olarak anlamlı olduğu gözlenmiştir. Normal/kronik pankreatit olgularının tamamında (%100) pVHL ile immün boyanma (%100 yaygın, %97.1 güçlü) gözlenmiştir. PDAK'ların ise 13'ünde (%39.4) pVHL pozitif immün boyanma saptanmıştır. Ancak bu boyanmaların çoğunu zayıf (%76.9) ve fokal (%92.3) olduğu izlenmiştir. Diğer antikorlar da olduğu gibi pVHL boyanması da PDAK-normal/kronik pankreatit olgularında istatistiksel olarak anlamlıdır.Antikorların kombine kullanımda ise en yüksek duyarlılık (%93.9), özgüllük (%100) ve doğruluk (%97) oranının S100P, IMP3 ve maspin herhangi ikisi veya üçünün kombinasyonu ile olduğu saptanmıştır.YORUM: Bu çalışmada PDAK-normal/kronik pankreatit ayırımda, S100P, maspin, IMP3'ün pozitifliği ve pVHL'nin negatifliği PDAK'yı destekleyecek şekilde değerli bulunuştur.Anahtar kelimeler: İnce iğne aspirasyon biyopsisi, pancreaatik duktal adenokarsinoma, S100P, IMP3, maspin, pVHL AIM: Pancreatic ductal adenocarcinoma (PDAC) is the most common malign neoplasm of the pancreas. The survival is very short for these cancers and most of them are unresectable at the time of diagnosis. Fine needle aspiration biopsy (FNAB) or trucut biopsy are the most prefered techniques rather than an operation material, when a tumor is suspected in the pancreas. Differantiation PDAC from nonneoplastic pancreatic tissue should be problematic even in the resected operation materials. This problem is prominent with small trucut biopsies and cell blocks. In recent years, FNAB which is rapid, safe and have low complication rate, has become the gold standart in the diagnosis of the pancreatic masses. There are several reports which evaluates the cytologic features to increase the sensitivity and spesifity of the FNAB of the pancreas in the diagnosis of the PDAC. There are also papers that evaluates usefulness of some antibodies in the diagnosis of PDAC. The aim of this study is to evaluate reliability of S100P, IMP3, maspin and pVHL antibodies on differantial diagnosis of the PDAC and normal/chronic pancreatitis.MATERIAL AND METHODS: A total of 33 PDAC cell blocks and 34 normal/chronic pancreatitis operation materials were included in the study. An immunocytochemistry panel including S100P, IMP3, maspin and pVHL were applied to parafin section of cell blocks and operation materials. Test performance of each antibody and combined use of antibodies were evaluated.RESULTS: In the current study we found very high sensitivity and specificity rates with S100P, IMP3 and maspin antibodies in the differantial diagnosis of the PDAC and normal/chronic pancreatitis (sensitivities are %90.9- %84.8- %90.6, specificity is %100 for each antibody). All normal/chronic pancreatitis were diffuselly positive for pVHL, and 39.4% PDAC were positive for pVHL. Most of the pVHL positive PDAC cases showed weak (%76.9) and focal (%92.3) positive results. pVHL was useful in differantial diagnosis of PDAC and normal/chronic pancreatitis, whose negativity should be used to diagnose PDAC.Combination of the antibodies are also evaluated. This study demonstrates that the positive immunostaining profile of 2 or 3 of these markers (IMP3, S100P, maspin) is the most useful in the distinction of PDAC from normal/chronic pancreatitis. CONCLUSION: S100P, maspin, pVHL and IMP3 were useful in the differential diagnosis of the PDAC and normal/chronic pancreatitis. While S100P, IMP3 and maspin positivity supports the PDAC diagnosis, pVHL positivity support the benign lesions such as normal/chronic pancreatitis.Key Words: Fine needle aspiration biopsy, pancreatic ductal adenocarcinoma, S100P, IMP3, maspin, pVHL 93

Kemik iliğinde yer alan stromal hücreler, myelom hücresinin büyümesi, yaşaması, migrasyonu ve ilaç direnci geliştirmesinde de önemli bir role sahiptir.. Tümör ilişkili makrofajların (TİM); tümör hücrelerinin yaşaması, çoğalması, yeni damar oluşumu ve yayılmasındaki önemli rolü vardır. Bu çerçevede MM patogenez ve prognozunda TİM infiltrasyonu önemli rol oynayabilir. Bu çalışmaya Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları, Hematoloji Bilim Dalı'nda tanı almış toplam 68 MM hastası alındı. Hastaların ortanca yaşı 60 (min-maks, 40-84) olup, 36'si erkek, 32'si kadın idi. Makrofaj infiltrasyonunu saptamak için tanı anı kemik iliği biyopsilerinde anti CD68 ve CD163 monoklonal antikorlar ile immunhistokimyasal boyama yapılarak değerlendirme yapıldı. Hastaların CD68+ hücre sayısı ortanca 1 (min-maks, 0-8) ve CD163+ hücre sayısı ortanca 5 (min-maks, 0-13) olarak saptandı. CD163+ hücre sayısı > 7 olan hasta sayısı 17 (%25), ? 7 olan hasta sayısı 51 (%75) olarak bulundu. Ortanca sağ kalım CD163+ hücre sayısı > 7 olan hastalarda 9,5 (min-maks, 1-75) ay, ? 7 olan hastalarda 33 (min-maks, 1,5-108) olarak bulundu (p=0,005). Altı yıllık toplam sağ kalım olasılığı CD163+ hücre sayısı > 7 olan hastalarda %22 iken CD163+ hücre sayısı ? 7 olan hastalarda %57 olarak bulundu (p=0,011). Tek ve çok değişkenli analizde CD163+ hücre sayısının 6 yıllık sağ kalım üzerinde anlamlı olarak etkili olduğu saptandı (p=0,015 v.s. 0,039). Kolay uygulanabilir bir yöntem olması da göz önünde bulundurulur ise immunohistokimyasal olarak CD163 ifadelenmesinin saptanması yeni tanı MM hastalarında prognostik bir belirteç olarak kullanılabilir. Bone marrow stromal cells support the growth, survival, migration and drug resistance of myeloma cells. Tumor associated macrophages (TAM) are also known to support the survival and proliferation of tumor cells, and neo-angiogenesis in the tumor tissuesIn this respect, we investigated whether TAM might have a role in pathogenesis and prognosis of MM. Sixty-eight patients who were diagnosed with MM at Gazi University Faculty of Medicine, Department of Hematology from January 2000 through January 2011 were included in this study. Median age of the patients was 60 (range, 40-84) years with 36 males and 32 females. Immunohistochemical staining using anti CD63 and anti CD163 monoclonal anticors were performed on parffin embedded tissue blocks were analysed retrospectively for the assessment of TAM. Median CD68+ cell number was found to be 1 (range, 0-8) and median CD163+ cell number was found to be 5 (range, 0-13). Seventeen (25%) of the patients had > 7 CD163+ cells and 51 (75%) had ? 7 CD163+ cells. Median survival of the patients was 9.5 (range, 1-75) months in patients with > 7 CD163+cells and 33 (range, 1.5-108) months in patients with ? 7 CD163+ cells (p=0.005). The probability of overall survival at 6 years was 22% in patients with > 7 CD163+ cells and 57% in patients with ? 7 CD163+ cells (p=0,011). In univariate and multivariate analysis, CD163+ cell number had an impact on 6 year survival (p=0,015 v.s. 0,039). CD163 expression could be used as a prognostic marker in newly diagnosed patients. 93

Amaç: Parotis kitlelerinde post op histopatolojik sonuçlar referans alınarak İİAB'nin tanıdeğerini belirlemek.Materyal-Metod: Çalışmaya Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi 1. KBB kliniğitarafından yapılan 33 parotidektomi spesimeninin histopatolojik tanısı ve İİAB sonuçları dahiledildi.Bulgular: Post-op patoloji sonuçları referans alındığında benign ve malign ayrımında İİABnin duyarlılık, özgüllük, doğru tahmin değeri (PPV-pozitif prediktif value), yanlış tahmindeğeri (NPV-negatif prediktif value) ve yararlılık oranı sırası ile 4/5 (%80), 27/28 (%96,4),4/5 (%80),27/28 (%96,4),31/33(%93,9) olarak hesaplandı.Sonuç: İİAB parotis kitlelerinde kolay uygulanan, çabuk ve güvenilir sonuç veren, duyarlılıkve özgüllüğü yüksek, ucuz ve risksiz erken tanı yöntemidir. Çalışmamızda da bulunan yüksekduyarlılık ve özgüllük değerleri de literatür verileri ile korelasyon göstermektedir. İİABradyolojik yöntemleri tamamlayan bir yöntem olarak düşünülebilir. 50

Tiroid hastalıkları bütün dünyada olduğu gibi ülkemizde de sık görülen hastalıklardandır.Yurtdışında yapılan otopsi serilerinde tiroid bezlerinin %50'sinden fazlasında nodül saptanmış olması ve palpasyonla normal olan glandların çoğunda ultrasonografi ile küçük nodüllerin saptanabilmesi, nodüler guatrın yaygınlık ve önemini gösterir. Tiroid nodüllerinin klasik yöntemlerle tanısı pahalı ve güçtür. 1980'lerin başından beri uygulamalarda geniş yer bulan ince iğne aspirasyonu ile yapılan biyopsiler hasta seçiminde önemli bir yer tutmaktadır. İğne biyopsisi, ameliyat öncesi benign tiroid nodüllerinin malign tiroid nodüllerinden ayrımında güvenilir bir teşhis yöntemi olarak kabul edilmektedir. Tehlikesiz, az maliyetli ve genellikle doğru sonuç veren bir yöntem olduğundan, iğne aspirasyon biyopsisi tiroid nodüllerinin teşhisinde ilk tercihtir.Çalışma Gaziantep Üniversitesi Genel Cerrahi kliniğinde toplam 221 hastanın dosyalarının retrospektif olarak incelenmesi ile yapılmıştır. Olguların yaşları 17 ile 77 arasında değişmekte olup ortalama yaş 45.1±0.8117'di. Patolojide malignite tanısı konan 63 olgunun İİAB'de %12,6'sı malign, %42,8'i süpheli, %44,4'ü bening tanısı almıştır. Bu değerlerle testin duyarlılığı %55 olarak; özgüllüğü %96 olarak saptanmıştır. Bu bulgularımız litaratürle uyumlu olarak bulunmuştur.Sonuç olarak; ince iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB) güvenilir sonuçlar vermesi, az sayıda komplikasyona sebep olması, hastalar tarafından iyi tolere edilebilmesi ve tanısal değerinin artan tecrübe ile giderek yükselmesi tiroid nodüllerinin tanı ve tadavisinde İİAB'ni vazgeçilmez bir basamak haline getirmiştir.Anahtar Kelimeler : Nodüler guatr, İnce İğne Aspirasyon biyopsisi, Malign Thyroid diseases are frequently seen in our country as they are all around the world. According to the results of autopsy series, performed in some other countries, In more than 50 percent of the cases, nodules were detected and also in the most of the cases that palpation does not detect any abnormality, small nodules can be detected by ultrasound scan. These findings indicate the importance and prevalence of the nodular goiter.Detection of thyroid nodules by classical methods is difficult and expensive. Since the beginning of 1980s, the biopsy that performed using Fine Needle Aspiration occupies an important position on choosing the patients. Needle biopsy is accepted as the most reliable method on the differentiation of benign thyroid nodules from malign thyroid nodules. Since, it is safe, inexpensive and reliable; needle aspiration biopsy is the first choice on the diagnosis of thyroid nodules.Our retrospective study was performed on 221 cases at Gaziantep Üniversity Education and Research Hospital, General Surgery Clinic. Patient ages were varying between 17 and 77 with an average of 45.1±0.8117.In the pathological examination, 63 cases were diagnosed as malign and12,6% of these cases were identified as ?malign? in Fine Needle Aspiration Biopsy (FNAB), 42,8% as ?suspicious? and 44,4% of them were identified as ?benign?. Estimated test sensitivity was 53.8% and the test specificity was 80.9%. These findings were consistent with the literature.As a result, FNAB gives reliable results, causes few complications, tolerated well by patients and its diagnostic value improves with experience. These aspects of FNAB proves it to be an irreplaceable step for the diagnosis and treatment of thyroid nodules.Key Words : Noduler goitre, Fine Needle Aspiration Biopsy , Malign 77

Meme kitlelerinin tanısında, perkütan kesici iğne biyopsisi (KİB), güvenilir bir yöntem olmasına karşın, nadir görülen papiller lezyonlarında tanı değeri tartışmalıdır. Papiller lezyonlar, fokal atipi, in situ veya invaziv kanser odakları içerebildikleri ve KİB ile lezyonun tamamı örneklenemediği için, bu lezyonların total eksizyonu önerilmektedir. Ancak, KİB ile benign sonuca ulaşılan lezyonların takip edilebileceğine dair çalışmalar da vardır. Bu çalışmada, KİB ile papiller lezyon tanısı alan olguların eksizyon veya takiple ulaşılan kesin tanıları karşılaştırılarak, radyolojik bulguların tanıya olası katkıları araştırılmıştır.Retrospektif olarak yapılan çalışmamıza, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı Meme Kanseri Tarama Ünitesi'nde, Ağustos 2000-Mart 2012 tarihleri arasında KİB yapılan 2621 lezyondan, papiller lezyon tanısı alan ve cerrahi eksizyon veya takip ile kesin tanıya ulaşılan 66 lezyon alınmıştır. Olguların klinik, mamografi, ultrasonografi (US) bulguları incelenerek, biyopsi ve kesin tanıları arasındaki ilişki araştırılmıştır. US bulguları dört grup altında toplanarak tanıya katkıları araştırılmıştır.Ellidört lezyonda KİB ile kesin tanı uyumlu iken, 12 lezyonda sonuçlar uyumsuz bulunmuştur. US'de en sık rastlanan dilate duktus içerisindeki solid lezyona (grup 1) (n=30, %45) göre değerlendirme yapıldığında, KİB ile kesin tanı arasında %100 uyum bulunmuştur. Tüm olgular göz önüne alındığında ise, iki yöntem arasında orta derecede bir uyum bulunmuştur (?=0.479; p

Bu çalışmada 1989?2011 tarihleri arasında Yüzüncü Yıl Üniversitesi (YYÜ) Tıp Fakültesi Araştırma Hastanesi'nde tiroid kanseri tanısı ile takip ve tedavi edilen hastaların; demografik ve klinik özellikleri, hastalara tanı esnasında ve takipte uygulanan işlemler, aldıkları tedaviler ve laboratuar değerleri retrospektif olarak incelenmiştir.Çalışmamızın amacı tiroid kanser tiplerinin oranları, yaş ve cinsiyetle ilişkilerinin saptanması, tedavi başarısı ile nüksü etkileyen faktörlerin tespit edilmesi, hastaların takip ve tedavilerinin daha iyi bir şekilde yapılmasına katkıda bulunmaktır.Çalışmaya 407 hasta alındı. Hastaların tanı yaşları 11?90 yaş arasında dağılım göstermekte olup ortalama tanı yaşı 44,7±12,9 yıldı. Hastaların 336'sı kadın (%82,6), 71'i (%17,4) erkekti. Kanser tipi olarak %82,3 ile en yüksek tiroid papiller karsinom, ikinci sıklıkta % 7,6 ile tiroid folliküler karsinom ve üçüncü sıklıkta % 7,4 ile medüller tiroid karsinom bulunmuştur. Sadece iki hastada (%0,5) anaplastik tiroid karsinomu mevcuttu. On hastanın ise patoloji sonucuna ulaşılamadı. Tüm tiplerde kadın hasta sayısı erkek hasta sayısından yüksek olarak bulunmuştur. Cinsiyet ile tümör tipinin papiller veya folliküler olması arasında fark bulunmamıştır. Her iki tip kanserde de kadın hasta sayısı erkek hasta sayısından yüksek olarak saptanmıştır. Hastaların %33,9'una tiroid ince iğne aspirasyon biopsisi (TİİAB) yapılmış ve TİİAB yapılanların %85'inde sonuç malignite şüphesi veya malignite olarak gelmiş. İlk operasyonda hastaların %79,6'sına total veya boyun diseksiyonlu total tiroidektomi yapılmış. Geri kalan %20,4'üne de subtotal veya totale yakın tiroidektomi uygulanmış. YYÜ'de total veya boyun diseksiyonlu total tiroidektomi yapılma oranı %90 iken, diğer merkezlerde bu oran %71 idi. 57 (%14) hastaya reoperasyon yapılmış. Reopreasyonda malignite patoloji raporuna ulaştığımız 36 hastanın 12'sinde (%33) mevcuttu. Papiller kanserli olgularda %34,9 oranında lokal lenf bezi tutulumu tespit edilirken, folliküler kanserli olgularda bu oran %11,1 olarak bulundu. Hastaların %18,2'sinde geçici hipoparatiroidizm, %3,7'sinde kalıcı hipoparatiroidizm gelişmişti. Hastaların %55'i radyoaktif iyot (RAİ) tedavisi almıştı. Alınan ortalama RAİ dozu 124±35 mCi idi.Erkek hastalarda kadın hastalara göre ileri derecede anlamlı bir şekilde daha fazla lenf bezi metastazı saptanmıştı. RAİ alan grubun son başvurusundaki Tg değeri ölçülebilirlik durumu RAİ almayan gruba göre ileri derecede anlamlı olarak daha düşük bulundu. Bu RAİ tedavisinin etkin bir tedavi olduğunu göstermektedir. In this study, which included the patients followed and treated with the diagnosis of thyroid cancer, in Yuzuncu Yıl University Faculty of Medicine Hospital, between 1989-2011; demographic and clinical properties, procedures done at diagnosis and follow-up, given treatments and laboratory values were retrospectively reviewed.The purpose of this study is, to determine ratios of thyroid cancer types, age and gender relationships, the factors affecting the success of treatment and relapse, and to contribute a better way of follow-up and treatment of patients.407 patients were included in this study. Our patients average diagnosis age was 44,7±12,9 years, ranging 11-90 years. 336 patients were female (82,6%), 71 were male (17.4%). Thyroid papillary carcinoma is found to be the most reported cancer type in our patients, with the ratio of 82,3%. The second most rated type is follicular carcinoma (7,6%) and the third one is thyroid medullary carcinoma (7,4%). In only just two patients, was there anaplastic thyroid carcinoma (0,5%). We couldn?t reach the pathology reports of ten patients. In all types of cancers number of female patients were more than the males. There was no statistically significant difference between gender and cancer type being follicular or papillary carcinoma. In these two types of cancer, females outnumbered the males. In 33,9% of the patients, thyroid fine needle aspiration biopsy was performed, and 85% of these biopsies were reported as malignant or suspicious for malignancy. In the first operation of 79,6% patients, total thyroidectomy or total thyroidectomy with neck dissection was performed. For the rest of the patients of 20,4% subtotal or near total thyroidectomy operations were performed. For primary operation, total thyroidectomy or total thyroidectomy with neck dissection operations were performed in 90% of patients of YYU, but this ratio was 71% for operations performed in other centers. In 57 ( 14%) of the patients reoperation was performed. For reoperation, we attained the pathology reports of 36 patients, and among these patients 12 were positive for malignancy (33%). Lymph node involvement was positive in 34,9% of papillary cancer cases; this was 11.1% for follicular cancer patients. Transient hypoparathyroidism developed in 18,2%, and permanent hypoparathyroidism in 3,7% of patients. Fifty five percent of the patients were given radioactive iodine (RAI) treatment. Megiven RAI dosage was 124±35 mCi.Lymph node metastasis was significantly more frequent in male patients compared with female patients. Measurability of Tg in the last follow-up was significantly more lower in the RAI given group, compared with the group not given. This implies the effectiveness of RAI treatment. 91

Akciğer kanseri bugün dünyadaki en yaygın kanserdir.Erkeklerde kadınlara göre 2.7 kat daha fazladır.Akciğer kanserlerinin tanısında sitoloji önemli bir yer almaktadır.Santral yerleşimli endobronşiyal hastalıklar için %88'in üzerinde sensiviteye sahiptir.Solunum sistemi hastalıklarının tanısındasitolojik olarak bronşial fırçalama, bronş aspirasyonu, bronkoalveaolar lavaj, ve transbronşal-transtorasik ince iğne aspirasyonu (İİA) yöntemleri kullanılmaktadır.Bu çalışmada akciğer lezyonlarının eş zamanlı olarak yapılan biyopsilere verilen tanılar ile sitolojik materyallerin tanıları karşılaştırılarak tanısal doğruluk oranın saptanması amaçlanmıştıor.2004-2010 tarihleri arasında KTÜ Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı'nda rapor edilmiş, transtorasik ince iğne aspirasyon sitolojisi, bronş fırçalama, bronş lavajı ve bronkoalveolar lavaj yöntemleri ile alınmış,495'i erkek (%81.1), 115'i kadın (%18.9) olmak üzere 610 olgunun sito-histopatolojik sonuçları karşılaştırıldı. 610 olgunun 423'ü (%69) bronş fırçalama, 469'u (%77) bronş aspirasyonu, 128'i (%21) bronkoalveolar lavaj, 48'i (%8) transtorasik ince iğne aspirasyon sitoloji materyaliydi.Bronş fırçalama yöntemi ile elde edilen materyallerin sitolojik değerlendirmeleri ile aynı olgulara ait biyopsi materyallerinin histopatolojik değerlendirmeleri karşılaştırıldığında bronş fırçalama sitolojisinin duyarlılığının %80.8, özgüllüğünün %82.8 olduğu gözlemlendi.BAL yöntemi ile elde edilen materyallerin sitolojik değerlendirmeleri ile aynı olgularar ait biyopsi materyallerinin histopatolojik değerlendirmeleri karşılaştırıldığında BAL sitolojisinin duyarlılığının %22.2, özgüllüğünün %99 olduğu gözlemlendi. Bronş aspirasyonu yöntemi ile elde edilen materyallerin sitolojik değerlendirmeleri ile aynı olgularar ait biyopsi materyallerinin histopatolojik değerlendirmeleri karşılaştırıldığında bronş aspirasyonu sitolojisinin duyarlılığının %33.8, özgüllüğünün %96.1 olduğu gözlemlendi. TTİİAS yöntemi ile elde edilen materyallerin sitolojik değerlendirmeleri ile aynı olgularar ait biyopsi materyallerinin histopatolojik değerlendirmeleri karşılaştırıldığında TTİİAS sitolojisinin duyarlılığının %97.6, özgüllüğünün %60 olduğu gözlemlendi. Sonuç olarak; bronş fırçalama ve TTİİAS 'lerinin günümüz şartlarında, akciğer kanserlerinin tanısında güvenli, ucuz, yüksek tanısal değere sahip oldukları ve akciğer kanseri tedavisinin planlanmasında başarı ile kullanılabilecekleri kanatindeyiz. Bronş aspirasyonu ve BAL sıvılarının tanısal değeri düşük olup lezyonun lokalizasyonuna göre diğer yöntemlerle kombinasyon şeklinde kullanılması doğru tanı oranlarını yükseltecektir. Lung cancer is the most common cancer with a high death rate in the world today. It is 2.7-fold higher in men than in women.Cytology has an important role in the diagnosis of lung cancers with a sensitivity rate of 88% for centrally located endobronchial diseases. Cytologic techniques such as bronchial brushing, bronchial aspiration, bronchoalveolar lavage and transbronchial-transthoracic fine needle aspiration (FNA) are used in the diagnosis of respiratory system disorders.The aim of this study is determine the diagnostic accuracy of cytology in the diagnosis of lung lesions by comparing the results of simultaneously performed biopsies.Cytologic materials of transthoracic fine needle aspiration, bronchial brushing, bronchial lavage and bronchoalveolar lavage that were reported in the Department of Pathology of KTU Medicine Faculty between 2004-2010 were included in this study. 495 male and 115 female cases for a total of 610 cytology results were compared with biopsy results of patients. 423 bronchial brushing, 469 bronchial aspiration, 128 bronchoalveolar lavage , and 48 transthoracic fine needle aspiration cytology were selected.The comparision of results of bronchial brushing cytology and histopathology of biopsy materials showed that bronchial brushing cytology had 80.8% sensitivity and 82.8% specifity.The comparsion of results of BAL cytology and histopathology of biopsy materials showed that BAL cytology had 22.2% sensitivity and 99% specifityThe comparision of results of bronchial aspiration and histopathology of biopsy materials showed that bronchial aspiration cytology had 33.8% sensitivity and 96.1% specifity.The comparision of results of TTFNA cytology and histopathology of biopsy materials showed that TTFNA cytology had 97.6% sensitivity and 60% specifity.In conclusion, we believe that bronchial brushing and TTFNA cytology are safe and inexpensive methods in the diagnosis and planning the treatment of lung cancer with a high diagnostic value in today's circumstances. The diagnostic value of bronchial aspiration, and BAL fluid is low and rates of accurate diagnosis will increase in combination with other methods, according to the localization of the lesion. 60

ÖZETAmaç:Tiroid bezinin en sık karşılaşılan hastalığı, tiroid bezi nodülleridir. Hastalarda nodüllerden ötürü duyulan en önemli kaygı kanser olup olmadıklarıdır. Boyutu ne olursa olsun tiroid nodüllerinde kanser saptanma prevalansının %5-15 olduğu tespit edilmiştir. Günümüzde tiroid nodüllerinde temel tanısal yöntem ince iğne aspirasyon biopsisidir (TİİAB). Ancak folliküler lezyonların değerlendirilmesinde duyarlılığı düşüktür. Çalışmamızda hastanemizde TİİAB sonucu; folliküler neoplazm, onkositik değişiklik ve hurthle hücreli neoplazm olarak raporlanan ve opere edilen hastaların tiroid US bulguları, yaş, cinsiyet, guatr öyküsü, guatr tipi, kanser, sigara ve boyuna radyasyon öyküsü, uygun hastalarda nodüllerin sintigrafik özellikleri ile postoperatif histopatolojik inceleme sonuçlarını değerlendirdik.Gereç ve yöntem:Çalışmaya 2009-2012 tarihleri arasında Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Endokrinoloji ve Dahiliye polikliniklerine başvuran, tanısal amaçlı TİİAB yapılan ve TİİAB sonucu folliküler neoplazm, onkositik değişiklik ve hurthle hücreli neoplazm olarak raporlanan ve tiroidektomi yapılan hastalar alındı. TİİAB sonucu malign sitoloji ve malignite kuşkulu olarak raporlanan hastalar çalışmaya alınmadı. Hasta dosyaları retrospektif olarak tarandı. 26-78 yaşları arasında 81 bayan, 22 erkek olmak üzere toplam 103 hasta çalışma için uygun bulundu. Hastaların; Yaş, cinsiyet, guatr öyküsü, kanser öyküsü, boyuna radyasyon, sigara öyküsü, guatr tipi (soliter nodüler, multinodüler guatr), nodüllerin ultrasonografik özellikleri (ekojenite, uzun boyut, UB/KB, kalsifikasyon), nodüllerin60sintigrafik özellikleri, TİİAB sonucu (her bir nodül için) ve tiroidektomi materyali postoperatif histopatolojik inceleme sonuçları kayıt edildi.Bulgular ve Sonuç:Yaş ortalaması; tüm hastalar için 48,6±11,1 bayanlar için 47,5±11,1 erkekler için 52,9±10,3 olarak hesaplandı. Yapılan TİİAB sitolojik değerlendirmelerinde 71 olguda folliküler neoplazm, 10 olguda hurtle hücreli neoplazm, 22 olguda onkositik değişiklik saptandı. Tüm olgular için postoperatif histopatoloji sonuçları değerlendirildiğinde; 15 olguda papiller karsinom, 6 olguda folliküler karsinom, 82 olguda benign histopatoloji tespit edildi. TİİAB sonuçları ile postoperatif histopatoloji sonuçları arasında istatistiksel açıdan anlamlı fark saptanmadı. Postoperatif histopatoloji sonuçları ile nodüllerin US özellikleri karşılaştırıldığında; ekojenite açısından istatistiksel anlamlı ilişki vardı. Yaş, cinsiyet, kalsifikasyon, nodül uzun boyutu, nodül uzun boyut-kısa boyut oranı, nodül sintigrafik özellikleri açısından anlamlı fark saptanmadı. Ultrasonografide nodülün hipoekoik izlenmesi malignite için bağımsız öngördürücü faktör olarak tespit edildi. ( odds oranı=5,77 %95 güven aralığı 2.007-16.607, p=0,001) ABSTRACTObjective:Thyroid gland nodules are the most common disease of the thyroid gland . The most important concern for patients that have nodules is that if they have cancer or not. The prevalence of the detection of cancer in thyroid nodules is 5-15%. Today, fine-needle aspiration biopsy is the basic diagnostic method (FNAB). However, FNAB has low sensitivity in the evaluation of follicular lesions. We evaluated patients whose nodules were reported as follicular neoplasm, Hurthle cell neoplasm and have oncocytic changes in FNAB results. We compared the patients? ultrasonographic findings, age, gender, history of goiter, goiter type, cancer, smoking and a history of neck irradiation, scintigraphic features of nodules with postoperative histopathologic examination results.Materials and Methods:Our study included the patients that applied to University Hospital of Düzce Medical Faculty?s Endocrinology Clinics and Internal Medicine Clinics between the years 2009 and 2012. All the patients that were included had underwent FNAB and diagnosted as having folicular neoplasm, oncocytic changes and Hurthle cell neoplasm. These patients had underwent thyroidectomy operation. Malignant and suspiciously malignant cytology results were excluded. Patient files were retrospectively reviewed. 81 women and 22 men, a total of 103 patients, between the ages of 26-78 were eligible fort he study. The age, gender, history of62goiter, a history of cancer, neck radiation, smoking history, goiter type (solitary nodular, multinodular goiter), nodules? ultrasonographic features (echogenicity, long size, calcification), scintigraphic features of the nodules, FNAB results (for each nodule) and postoperative histopathological examination of thyroidectomy material results were recorded.Results and Conclusion:The mean age calculated for all patients was 48.6±11.1 ; 47.5±11.1 for women only; 52.9±10 for men only. Follicular neoplasm in 71 cases, Hurthle cell neoplasm in 10 cases, oncocytic changes in 22 cases were reported in FNAB cytologic evaluation. All patients were evaluated for the postoperative histopathological results. 15 cases were papillary carcinoma, 6 cases were follicular carcinoma and 82 cases? histopathological results were benign. The difference between the results of postoperative histopathology and the results of FNAB were not statistically significant. Ultrasonographic features of nodules and postoperative histopathology results were compared. There was a statistically significant relation between the histopatology results and echogenicity of nodules. As for age, gender, calcification, nodules? long size and short-and long-aspect ratio, scintigraphic features there was no significant difference. We concluded that for a thyroid nodule, being sonographically hypoechoic is an independent predictive factor for malignancy. 77

Giriş:Parotis bezi şişlikleri, tümörler, inflamatuar olaylar veya kistler başta olmak üzere çok çeşitli nedenlerle ortaya çıkmaktadır. Klinik inceleme ve radyolojik teknikler bu lezyonların natürünü belirlemede yetersiz kalmaktadır. İnce iğne aspirasyon sitolojisi baş ve boyun bölgesindeki şişliklerin incelenmesinde, basit, hızlı ve güvenilir bir metod olarak, başlangıçta kullanılabilecek temel tanısal yöntemdir.Amaçlar:Bu çalışmanın amacı, parotis bezi şişliklerinin tanısında, İİAS ve histopatoloji sonuçlarını karşılaştırmak ve İİAS' nin sensitivite ve spesifitesini tesbit etmektir.Materyal Metod:İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi 2007-2012 yılları arasında uygulanmış 82 tükrük bezi İİAS retrospektif olarak değerlendirildi, rezeksiyon materyali de olan 50 olguda İİAS ile histopatolojik tanılar karşılaştırıldı ve aynı zamanda hastaların epidemiyolojik özellikleri incelendi.Bulgular:İİAS' nin doğru tanıyı tesbit etmede sensitivitesi %66,6 , spesifitesi %97,7 , pozitif prediktif değeri %80 ve negatif prediktif değeri %95 olarak bulundu. Yararlılık oranı ise %94 olarak tesbit edildi.Sonuçlar:İİAS parotis bezi lezyonlarının önemli bir kısmını tesbit etmede yüksek oranda sensitif ve spesifik bir tekniktir. Operasyon öncesi tanı, cerrahi girişimin gerekliliğini tesbit ve rezeksiyon öncesi yeterli cerrahi yaklaşımı planlamak için son derece faydalı bir yöntemdir.Anahtar kelimeler: Parotis bezi lezyonları, ince iğne aspirasyonu, sito-histopatolojik kolerasyon. Introduction:Parotid gland swellings can arise from a number of aetiologies including tumours, inflammatory processes or cysts. Clinical examination and imaging techniques can be inaccurate to reveal the exact nature of these lesions. Fine needle aspiration cytology (FNAC) is used as the main initial diagnostic investigation for swellings in the head and neck region as a simple, rapid and safe method.Aims:The aims of this study are to correlate FNAC diagnoses with histopathology and to establish the sensitivity and specificity of FNAC in diagnosis of parotid gland swellings.Material and Method:A total of 82 salivary gland FNAs performed at Istanbul University Cerrahpaşa Medical College between 2007 and 2012 were retrospectively reviewed and the correlation between the FNAC and the histopathologic diagnosis of the 50 cases with resection samples as well as the epidemiological information of patients were evaluated.Findings:The sensitivity of FNAC to establish the accurate diagnosis was %66,6 and the specificity was %97,7 with a positive predictive value of %80 and negative predictive value of %95. The effectiveness rate was %94.Results:FNAC is highly sensitive and specific technique for the diagnosis of parotid gland lesions. It is a valuable tool for pre-operative diagnose and to determine the need for surgical intervention and assist in planning the appropriate surgical approach prior to resection.Key Words: Parotid gland lesions, fine needle aspirations, histopathology correlation. 58

Dünyada, 240 milyondan fazla kronik B viral hepatit ve yaklaşık 150 milyon kronik C viral hepatit olgusu olduğu ve her yıl yaklaşık 600.000 kişinin hepatit B'ye, 350.000'den fazla kişinin de hepatit C'ye bağlı karaciğer hastalığından öldüğü bilinmektedir. Türkiye, genel nüfusu içinde hepatit B prevalansının yüksek, anti-HCV prevalansının orta düzeyde olduğu ülkelerden biridir. Yeni antiviral ilaçlar ve karaciğer transplantasyonu gibi tedavi seçeneklerinin gelişmesiyle tedaviden yarar görebilecek hastaların belirlenmesi ve tedaviye yanıtlarının değerlendirilmesi amacıyla karaciğer biyopsilerinin kullanımı artmıştır. Karaciğer ince iğne biyopsilerinin mikroskopik değerlendirmesi, başta kronik viral hepatitler olmak üzere tüm non-neoplastik karaciğer hastalıklarında doku tanısının konulması yanı sıra karaciğerdeki nekroinflamasyon ve fibrozis derecesinin belirlenmesi ile tedaviye rehberlik eder. Sistematik bir metodoloji ve terminoloji sağlamak amacıyla önerilen ilk yöntem olan Knodell histolojik aktivite indeksi, kronik hepatit histopatolojisinin anlaşılmasını sağlamış; ancak tekrarlanabilirlik tartışmasını da beraberinde getirmiştir. İzleyen yıllarda, Ishak sistemi, Knodell sisteminin; Batts-Ludwig sistemi ise Scheuer sisteminin modifikasyonları olarak geliştirilmiştir. Kronik viral hepatit olgularında karaciğer iğne biyopsilerinin skorlaması yarı sayısal bir işlemdir. Lezyonlara verilen skorlar, her ne kadar sayılar ile ifade edilseler de, aslında objektif ölçümlere değil, histopatolojik özelliklerin subjektif değerlendirmesine dayanır. Bunun doğal bir sonucu olarak izlenen lezyonlar aynı olsa da, subjektif değerlendirmeler sayısal olarak ifade edildiğinde verilen skorlar, değerlendiren kişinin deneyim ve yorumuna göre gözlemciler arasında ve aynı gözlemcinin değişik zamanlardaki değerlendirmelerinde farklılık gösterebilir. Kronik viral hepatit olgularında histolojik aktivite indekslerinin karşılaştırılması amacıyla yürüttüğümüz bu çalışmada, Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Patoloji Anabilim Dalı'nda; 2007-2011 yılları arasında kronik viral hepatit tanısı almış olan 408 iğne biyopsi materyali Knodell, Ishak ve Metavir sistemleri kullanılarak üç Tıbbi Patoloji tıpta uzmanlık öğrencisi tarafından tekrar skorlanmış; tek gözlemci uyumu ve gözlemciler arası uyum sorgulanmıştır. Knodell, Ishak ve Metavir sistemleri ile elde edilen verilerin tek gözlemci uyumu ağırlıklı kappa (k) testi ile; gözlemciler arası uyum ise Kendall W testi ile değerlendirilmiştir. Tek gözlemci uyumu ve gözlemciler arası uyum yönünden her üç sistemde de istatistiksel olarak anlamlı farklılık gözlenmemiştir. Sistemler farklı olsa da kullanılan parametreler benzerlik gösterir ve elde edilen skorlar bu parametrelerin yorumlanmasına dayanır. Bu çalışmada her iki gözlem turunda tek gözlemci uyum düzeyinin yüksek olması ve gözlemciler arasında uyum bulunması; gözlemcilerin aynı bölümde eğitim almalarından, gözlem öncesinde kullanılan sistemleri ve parametreleri birlikte tartışmış ve skorlama kriterlerinde fikir birliğine varmış olmalarından kaynaklanmış olabilir. It is well known that over 240 million people are suffering from chronic hepatitis B and 150 million from chronic hepatitis C all over the world and every year, 600.000 cases worldwide are reported to die of liver diseases due to chronic hepatitis B and over 350.000 cases due to chronic hepatitis C. Turkey is one of the countries with a high hepatitis B prevalence and mid-high anti-HCV prevalence. With the development of new antiviral medications and treatment modalities such as liver transplantation the use of liver biopsies to determine the patients to take advantage of treatment and to evaluate patient response to treatment have increased. The microscopic examination of liver fine needle biopsy samples guides the treatment of all non-neoplastic liver diseases primarily including chronic viral hepatitis not only by providing tissue diagnoses but also by determining liver necroinflammation and fibrosis stage. Knodell histological activity index, very first method recommended for providing a systematic methodology and terminology, has led to clarification of the histopathology of chronic hepatitis; however, its reproducibility has remained controversial. In the following years, Ishak system was modified from Knodell and Batts- Ludwig system was modified from Scheuer. Scoring liver fine needle biopsy samples is a semi-quantative process in chronic viral hepatitis. Although scores given to the lesions are expressed by numbers, they are actually based on subjective evaluation of histopathologic features, not on objective measures. Thus, although lesions observed appear the same, when the subjective evaluations are expressed in numbers the resulting scores may differ between observers and observations at different times according to experience and interpretation of the observers. In the given study we have constructed in order to compare histological activity indexes in chronic viral hepatitis cases; 408 fine needle biopsies obtained from chronic viral hepatitis patients between 2007 and 2011 at Bülent Ecevit University, Department of Medical Pathology were re-scored by three residents in Pathology using Knodell, Ishak, and Metavir systems, and intra-observer and inter-observer reproducibility were both questioned. Intra-observer variation obtained by Knodell, Ishak, and Metavir systems was evaluated with weighted kappa (k) test; on the other hand inter-observer variation was measured with Kendall W test. No significant intra- and inter-observer variation existed in any of the three systems. Although the systems are different, parameters used are similar and scores are based on interpretation of these parameters. The high levels of both intra- and inter-observer agreement obtained in both observations in this study may result from the fact that the residents were trained in the same department, and that before their observations they had discussed the systems and the parameters which are involved in the systems together and had reached a consensus on the scoring criteria. 86

Amaç: İnce iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB) sonucu malignite kuşkusu taşıyan tiroid nodüllü olgularda preoperatif değerlendirmede F-18 FDG PET/BT'in rolünü ortaya çıkarmaktır.Gereç ve Yöntem: Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Nükleer Tıp Anabilim Dalında, prospektif olarak 2009-2011 yılları arasında Genel Cerrahi ve Endokrinoloji polikliniklerine başvuran, tiroid nodülü olan, İİAB yapılmış ve sonuçları malignite kuşkusu (foliküler neoplazi kuşkusu, hurtle hücreli neoplazi kuşkusu) gelen 46 hastanın, lobektomi veya total tiroidektomi yapılmadan önce tüm vücut F-18 FDG PET/BT çekilerek, tiroid nodüllerindeki FDG tutulum paternleri ve SUVmax değerleri, postoperatif histopatolojik sonuçları ile karşılaştırıldı.Bulgular: Toplam olgu sayısı, 40 (% 87,0) kadın ve 6 (% 13,0) erkek olmak üzere 46 hastadır. 46 olgunun patoloji sonuçlarına göre 29 (% 63) tanesi benign, 17 (% 37) tanesi malign histopatolojik tanıları almıştır. Tiroid USG bulgularının değerlendirilmesinde; 46 olgunun 19 (% 41,3) tanesinde tek (soliter), 27 (% 58,7) tanesinde ise 2 ve 2'den fazla (multiple) nodüller izlenmektedir. 19 soliter nodülün 9 (% 47,4) tanesi malign, 10 (% 52,6 ) tanesi ise benign patolojilere sahip hastalarda izlenmiştir. Nodül iç yapıları değerlendirildiğinde; 33 (% 71,7) olguda solid, 13 (% 28,3) olguda ise mikst, (solid ve yer yer kistik yapılar içeren) nodül izlenmiştir. Tiroid nodüllerinin USG görünümleri; 21 (% 45,7) olguda izoekoik, 23 (% 50,0) olguda hipoekoik ve 2 ( % 4,3) olguda ise hiperekoik görünümdedir.Olguların SUVmax değerleri karşılaştırıldığında; malign olgularda ortalama 5,6 ± 3,5, benign olgularda ise 3,8 ± 4,2, tüm olgularda ortalama 4,5 ± 4,0 `dır. Malign ve benign histopatolojik tanı almış olgularda SUVmax değerleri arasında anlamlı istatistiksel fark saptanmamıştır.(p=0,160). F -18 FDG PET/BT değerlendirmelerinde, FDG tutulum görünümlerine göre olgular; fokal tutulum, diffüz tutulum, irregüler tutulum ve normal bazal tutulum olarak 4 ana kategoriye ayrıldı. Malign histopatolojik tanılı 17 olgudan 15 (% 88,2) olguda fokal tutulum, 1 (% 5,9) olguda irregüler tutulum ve 1 (% 5,9) olguda ise normal bazal tutulum izlenmektedir. Benign histopatolojik tanılı olgulardan 17 (% 58,6) olguda tiroid bezinde irregüler FDG tutulumu, 8 olguda (% 27,6) bazal tutulum, 2 olguda (% 6,9) diffüz tutulum ve 2 olguda (% 6,9) fokal tutulum paternleri izlenmiştir. Malign olgularda istatistiksel olarak anlamlı şekilde en çok fokal FDG tutulum paterni izlenmiştir.(p=0,001)Sonuç: Ultrasonografik incelemede, nodüllerin soliter ve multiple olması, ekojenite özellikleri ve çapları arasında benign- malign ayrımında istatistiksel anlamlı fark saptanmamıştır. PET/BT değerlendirmede benign ve malign olgularda ayırt ettirici bir SUV max eşik değeri izlenmemiştir. Malign ve benign nodüller arasındaki en ayırt ettirici özelliğin F-18 FDG tutulum paterninde olduğunu saptadık. Malign olgularda tiroid nodüllerinde belirgin şekilde fokal tutulum paterni izlenmektedir. Bizim yaptığımız bu çalışma İİAB sonuçları malignite yönünden şüpheli olan tiroid nodüllü olgularda, F-18 FDG PET/BT'in hasta yönetiminde önemli rol oynayabileceğini göstermektedir.Anahtar Sözcükler; F-18 FDG PET/BT, FDG tutulum paterni, SUVmax, İİAB, tiroid nodülü. Aim: The aim of this study was to determine the role of F-18 FDG-PET/CT in the preoperative evaluation of thyroid nodules with inconclusive fine needle aspiration biopsy results.Material and methods: Fourty six patients with thyroid nodules who had inconclusive FNA results for malignancy (possible follicular neoplasia and hurtle cell neoplasia) and who were evaluated at General Surgery and Endocrinology Clinics of Cukurova University Medical Faculty and referred to Nuclear Medicine Deparment for whole body F-18 FDG PET/CT scan before lobectomy or total thyroidectomy between years 2009-2011 were prospectivaly studied. The F-18 FDG uptake patterns and SUVmax of the thyroid nodules were compared with postoperative histopahologic results.Results: Of the total 46 patients, 40 (87.0%) were female and 6 (13.0%) were male. Pathologic evaluation of 46 patients revealed 29 (63%) benign and 17 (37%) malignant nodules. On the ultrasonographic evaluation of the thyroid nodules of 46 patients, 19 (41,3%) had solitary and 27 (58.7 %) had 2 or more thyroid nodules. Nine (47.4 %) of the 19 solitary nodules were malign, 10 (52.6 %) were benign. According to nodule characteristics, 33 (71.7%) patients had solid, 13 (28.3%) had mixed (containing solid and cystic components) nodules. The echo ultrasonographic patterns of the thyroid nodules in 21 (45.7 %) patients were isoechoic, in 23 (50.0 %) were hypoechoic and in 2 (4.3%) were hyperechoic.The mean SUVmax was 5.6±3.5 in malignant cases, 3.8±4.2 in the benign cases and 4.5±4.0 in all cases. No significant difference was obtained in SUVmax values of the malignant and benign nodules (p=0,160). In evaluation with F-18 FDG PET/CT, the patients were categorized in 4 groups according to F-18 FDG uptake patterns as focal, diffuse, irregular and normal basal uptake. Of the 17 patients who had malignant histopathologic diagnosis, 15 (88,2%) had focal uptake, 1 (5.9%) had irregular uptake and 1 (5.9 %) had normal basal uptake. The patients who had benign cytology , 17 (58.6 %) had irregular uptake, 8 (27.6%) had basal uptake, 2 (6.9 %) had diffuse uptake and 2 (6.9%) had focal uptake patterns in thyroid glands. Focal F -18 FDG uptake was the most statistically significant observed pattern in malignant cases (p=0,001).Conclusıon: On ultrasonographic evaluatıon, the number, the echogenicity and the diameter of the thyroid nodules had no statistically significant impact on the benign-malignant determination. On PET-CT evaluatıon, no distinctive SUVmax cut-off values was observed in benign and malignant nodules. We found F-18 FDG uptake pattern as the most differential feature of malignant and benign nodules. In malignant cases focal uptake pattern was seen markedly. This study shows that F-18 FDG PET/CT has an important role in the management of patients who had FNA findings inconclusive for malignancy.Key words: F-18 FDG PET/CT, FDG uptake patern, SUVmax, FNA, thyroid nodule. 65

Tiroid nodülü erişkinlerde sık rastlanan bir durumdur. Tiroid nodülünün klinik önemi, nodülün taşıdığı tiroid kanseri riskidir. Papiller tiroid kanseri (PTK) tiroid kanserleri arasında en sık görülen kanserdir. Hashimoto tiroiditi (HT) ise en sık görülen otoimmün tiroid hastalığıdır. HT ve PTK arasındaki ilişki yıllardır çeşitli çalışmalarda irdelenmiştir, literatürde bu konuda birbirine karşıt yayınlar bulunmaktadır. Bizim amacımız belli zaman aralığı içinde merkezimizde yapılmış tiroid ince iğne aspirasyon biyopsilerini (TİİAB) inceleyerek kendi merkezimizin deneyimlerini ortaya koyarken HT ile PTK arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.Ocak 2004- Temmuz 2010 tarihleri arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi'nde USG eşliğinde yapılmış olan 7321 nodülün TİİAB, biyokimyasal, radyolojik, sintigrafik ve patolojik sonuçlarıyla retrospektif olarak incelendi. TİİAB yapılmış hastaların demografik ve klinik verileriyle birlikte patoloji sonuçları kaydedilirken, bu hastalar arasında HT-PTK ilişkisine bakıldı. Tüm veriler SPSS 17.0 paket programı kullanılarak analiz edildi.Yedi bin üç yüz yirmi bir nodülün %80,6'sı kadınlara ait nodüllerdi, %82,3'ünün patolojik sonucu benign olarak saptandı. Bin beş yüz seksen yedi HT hastasının %89'u kadındı ve bu istatistiksel olarak anlamlıydı (p

AmaçMeme kanserinin (Ca) cerrahi tedavisinde sentinel lenf nodu biyopsisi (SLNB) prosedürü, aksiller lenf nodu diseksiyonuna (ALND) alternatif olarak geliştirilmiş ve düşük morbidite ile güvenli bir evreleme yöntemidir. Bu çalışmadaki amacımız Meme Koruyucu Cerrahi (MKC) + SLNB uygulanan hastalarda uzun dönemli takiplerde nüks oranlarını ve bunu etkileyen faktörleri saptamaktır.MetodÇalışmamıza 19 Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Genel Cerrahi Kliniğinde 2006 ile 2011 tarihleri arasında erken evre meme Ca nedeniyle MKC ve SLNB uygulanan 171 hasta dahil edildi. Dahil edilen hastaların 62'sinde sentinel lenf nodu (SLN) pozitif gelmesi üzerine level 1-2 aksiller diseksiyon uygulandı. SLNB (-) ve (+) gelen iki hasta grubu ortalama 36 ay klinik ve radyolojik olarak takip edildi. Literatür desteği ile aksiller lenf nodu pozitifliğini ve lokal-aksiller nüksü etkileyebilecek faktörler olarak; hastaların yaşı, menopozal durumu, tümör lokalizasyonu, tümör histolojisi, SLN boyutu, östrojen-progesteron reseptörü, c-erb-B2 pozitifliği, tümör grade'i, ekstensif intraduktal komponent (EİC) varlığı, tümör boyutu ve lenfovasküler invazyon (LVİ) varlığı incelendi.Bulgular171 hasta ortalama 36 ay takip edildi. SLNB (-) olan grupta primer ameliyattan 25 ay sonra 1 hastada aksiller nüks geliştiği saptandı, nüks oranı %0,92'dir. SLNB (+) gelip ALND uygulanan gruptaki 4 hastada (%5,84) lokal nüks (p=0,014) saptandı. 18 hastamızda da uzak organ metastazı belirlendi. Tümör boyutu, LVİ varlığı ve SLN boyutu SLN pozitifliğini etkileyen faktörler olarak saptandı (p

Tiroid bezi hastalıklarının değerlendirmesinde İİAB çok önemli bir yere sahiptir. Folliküler neoplazi şüphesi, tiroid İİAB'sinin gri zonudur. İİAB sonucu folliküler neoplazi şüphesi olan lezyonlar; folliküler adenom, adenomatöz hiperplazi, folliküler karsinom veya papiller karsinom folliküler varyantı temsil etmektedir. Bu çalışmanın amacı, İİAB sonucu folliküler neoplazi şüphesi olan hastalarda preoperatif değerlendirme ile malign hastalık öngörüsünde yardımcı olabilecek parametrelerin değerlendirilmesidirÇÜTF Genel Cerrahi Anabilim Dalı'nda folliküler neoplazi şüphesi ile tiroidektomi uygulanan 152 hasta çalışmaya alındı. Hastalar demografik özellikleri, serum TSH düzeyleri, ultrasonografik olarak nodül sayısı, çapı, nodül sınır düzeni, intranodüler kalsifikasyon ve vaskularizasyon özellikleri, nodül etrafı periferik halo varlığı ile malignite görülme arasındaki ilişki açısından değerlendirildiHastaların 127'si kadın, 25'i erkekti. Yaş ortalaması 48,14 idi. Malign hastalık 28 hastada saptandı (%18,4). Nodül sınırının düzensiz olması, intranodüler kalsifikasyon ya da vaskülarizasyon artışı ve nodül etrafı periferik halo olmaması malign lezyonlar için anlamlı derecede yüksek oranda bulunmuştur.Tiroid İİAB sonucu folliküler neoplazi şüphesi olan hastaların yaklaşık % 20'sinde malign hastalık saptanmaktadır. Geriye kalan %80 hasta ise benign hastalık nedeni ile opere edilmektedir. Frozen inceleme kapsül invazyonunu değerlendiremediği için bu lezyonların ayırıcı tanısında yetersiz kalmaktadır. Malign hastalık öngörüsünde, kanıt değeri yüksek yardımcı tanı yöntemlerinin tespiti operasyon planı hatta operasyon endikasyonlarını değiştirebilir. Bu çalışmanın sonucunda, nodül sınırının düzensiz olması, nodülde kalsifikasyon varlığı, intranodüler vaskülarizasyonunun artması, periferik halo yokluğunda malign hastalık olasılığının arttığı tespit edilmiştir. Daha geniş çalışmalarla elde edilecek veriler ışığında oluşturulacak risk indeksi, folliküler neoplazi şüphesi olan tiroid nodüllerinin cerrahi yönetiminde fayda sağlayabilir.Anahtar Kelimeler: Folliküler neoplazi şüphesi, Tiroid İİAB FNAB (Fine-needle aspiration biopsy) is a very important in evaluation of thyroid gland diseases. The suspicion of follicular neoplasm have been considered a diagnostic gray zone in thyroid FNAB. The lesions suspected follicular neoplasm as a result of FNAB; represent the follicular adenoma, adenomatous hyperplasia, follicular carcinoma or follicular variant of papillary carcinoma. The purpose of this study is to evaluate of the parameters may help in prediction of malignant disease with preoperative assessment in patients suspected follicular neoplasm as a result of FNAB.CUTF 152 patients underwent thyroidectomy, included to the study with the suspicion of follicular neoplasm in Department of General Surgery. Patients were evaluated in according to the relationship between malignancy seen with the vascularization characteristics, the peripheral halo presence around the nodule and demographic characteristics, serum TSH (thyroid stimulating hormone) levels, the number of nodules on ultrasonography, diameter, nodule boundary scheme, intranodulaire calcification and vascularization characteristics.127 of patients were female, 25 of them were male. The average age were 48.14. Malign disease was detected in 28 patients (18.4%). To be irregular of nodule boundary, intranodulaire calcification or increased vascularization and the presence of peripheral halo around the nodule was significantly found in high grade for malign lesions.Malign disease is detected in approximately 20% of patients suspected follicular neoplasm as a result of FNAB. The remaining 80% patients are operated due to benign disease. Because of not-evaluating the capsule invasion in frozen study, this are inadequate in the differential diagnosis of lesions. In prediction of malign disease, the detection of adjuvant diagnostic methods is high the value of evidence is to be changed the operation plan or even the operation indications.It has been ascertained that the possibility of malign disease increased by reason of being irregular of nodule boundary, the presence of calcification in nodule, to increase the intranodulaire vascularization and the presence of peripheral halo in conclusion of this study. The risk index to be created in consideration of datas to be obtained in more extensive studies may be beneficial in surgical management of thyroid nodules suspected follicular neoplasm.Keywords: Suspicion of Follicular neoplasm, thyroid FNAB 52

Kronik lenfositik lösemi (KLL) batı toplumunda, erişkinlerde en sık görülen lösemi türüdür. KLL'nin kinik seyri oldukça değişkendir. Hastaların bir kısmı sessiz klinik gidişe sahipken, bir kısmı hızlı ilerleyen agresif bir davranış gösterir. KLL'nin klinik seyrinden dolayı hızlı seyredecek hastaları önceden belirlemek önemlidir. Rai ve Binet klinik evreleme sistemleri erken evrede tanı konmuş hastalardan hangilerinin hızlı seyredeceğini saptamada yetersizdir. Bu nedenle KLL'de prognozu belirlemeye yardımcı çeşitli faktörler tanımlanmıştır. Son zamanlarda immunglobulin ağır zincir değişken bölge (IgVH) mutasyonunun önemi üzerinde durulmakta olup, mutasyon yokluğunun hızlı ilerleyen hastalık ve kısa süreli sağkalım ile ilişkili olduğu düşünülmektedir. IgVH mutasyonu pahalı, tesbiti zor bir inceleme olup, nasıl yapılacağı ve değerlendirileceği konusunda kabul edilmiş standart bir protokol yoktur. Bu nedenle mutasyon durumunu indirekt olarak gösterecek markerların kullanımı gündeme gelmiştir. KLL'li olguların IgVH mutasyonsuz formlarında zeta zincir iliskili protein70 (ZAP70) yanı sıra CD38 ekspresyonun saptandığı bildirilmektedir. Bu belirleyicilerin IgVH mutasyonunun yerine kullanılabileceği ileri sürülmektedir.Bu çalışma, KLL'de hızlı progresyon ve agresif gidişle ilişkileri çeşitli çalışmalarla belirlenen ZAP70 ve CD38 proteinleri ile IgVH mutasyon durumu arasındaki ilişkileri değerlendirmek ve bunların ekspresyonunun kemik iliği infiltrasyon paternleri ile bağlantısı olup olmadığını ortaya koymak amacıyla planlanmıştır.Gereç ve yöntem: Beş yıllık süre içinde KLL tanısı konan 84 olgunun kemik iliği biopsi örneklerinin parafin bloklarından elde edilen kesitlere avidin-biotin peroksidaz yöntemiyle ZAP70 ve CD38 antikorları uygulanmıştır. Tümör hücrelerinin her iki antikorla boyanma oranları saptanarak birbirleriyle karşılaştırılmış; her bir antikor ise kendi içinde kemik iliği infiltrasyon paternleri açısından değerlendirilmiştir. Ayrıca 20 hastaya ait parafine gömülü kemik iliği biyopsilerinden izole edilen DNA örneklerinden Biomed-2 primerler kullanılarak PCR ve sekans analizi ile IgVH mutasyon durumu değerlendirilmiş, immünhistokimya ile ilişkisi araştırılmıştır.Bulgular: Kötü prognostik faktör oldukları yaygın olarak kabul edilen ZAP70 ve CD38'in boyanma oranları arasında istatistiksel olarak pozitif korelasyon (P=0.000) bulunmuş, bu korelasyon bu iki belirleyici ile IgVH mutasyon durumu arasında saptanmamıştır. (sırasıyla p=1.000 ve p=0.931). Ayrıca ZAP70 boyanması gösteren olguların istatistiksel olrak anlamlı bir şekilde tanı sonrasında daha erken tedavi gereksinimi olduğu gözlenmiştir (p=0.046).Kemik iliği infiltrasyon paterni ile ZAP70 ve CD38 ekspresyonun diffüz tutulumda anlamlı biçimde fazla olduğu saptanmıştır (sırasıyla p=0,000, p=0,001). Ayrıca diffüz infiltrasyon gösteren olguların tanı sonrası erken tedavi gereksinimi olduğu (p=0,019) ve Binet klinik evre açısından ileri evrede (Evre B, C) bulunduğu (p=0,000) gözlenmiştir.Sonuç: KLL'de ZAP70 ve CD38 ekpresyonlarının kötü prognostik belirleyici olarak rutinde kullanılabileceği, IgVH mutasyon durumunun hastalığın seyri ve progresyon açısından riskini belirlemede yararlı olduğunu göstermek için daha geniş vaka gruplarına ihtiyaç olduğu ve kemik iliği biyopsi örneklerinde diffüz infiltrasyonunun kötü prognostik faktör olarak dikkate alınmaya devam edilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Özellikle ZAP70 pozitif olan hastaların daha hızlı seyredebileceği ve erken tedavi gereksinimleri olabileceği düşünülerek bu hastalar yakın klinik takip altında tutulmalıdır.Anahtar kelimeler: KLL, kemik iliği biyopsisi, IgVH mutasyonu, ZAP70, CD38, immünohistokimya, PCR Chronic lymhocytic leukemia (CLL) is a common malignancy among adults in Western countries. It may have a various processes in a range of between subtle and aggressive nature. It is important to predict whether the patients would have the agressive disease. Rai and Binnet Classification systems are not enough to make this prediction. Thus, a number of complementary factors have been introduced to predict the prognosis of CLL. Recently, efforts focus on the immunoglobulin heavy chain variable domain (IgVH); it is thought that the abcence of mutation is associated with aggressive disease and poor survival outcomes. Identification of IgVH mutations are expensive and difficult; moreover, there is no consensus on any standarts about how to perform or evaluate, so indirect methods indicating the mutation status become more important. It is reported that Zeta chain-associated protein 70 and CD38 are expressed in the absence of IgVH mutations in CLL. It is said these indicators may be used instead of IgVH mutation identification.This study aims to evaluate the relationships between IgVH, ZAP70 and CD38 proteins, which has been shown to be associated with poor prognosis, and to investigate whether their expression is related with the bone marrow infiltration patterns.MATERİAL&METHOD: Paraffin blocks of bone marrow biopsy specimen of 84 patients with CLL was collected within 5 years, then ZAP70 and CD38 antibodies were performed to the slices from the parafin blocks via avidin-biotin method. Staining of tumor cells with these two antibodies were compared, each antibody was assessed with respect to marrow infiltration patterns. On the other hand, DNA samples of 20 patients were isolated from the paraffin blocks and PCR was performed using Biomed-2 primers and IgVH mutation status with sequence analysis was evaluated; then results were compared to immunohistochemistry.RESULTS: Well known poor prognostic factors, ZAP70 and CD38 had positive correlation between their staining (p=0,000); but that correlation was not found between this two indicators and IgVH (p=1.000 and p=0.931, respectively). It is also observed that ZAP70 staining cases required earlier treatment following diagnosis (p=0,046).Bone marrow infiltration pattern and ZAP70 and CD38 expression were analyzed and with immunohistochemistry, both markers were found to have increased expression in diffuse infiltration (for ZAP70; p=0,000, for CD38; p=0,001). The patients with diffuse infiltration needed earlier treatment (p=0,019) and they had advanced disease according to Binnet classification (Stage B,C) (p=0,000).CONCLUSION: we conclude that ZAP70 and CD38 expressions may be used in routine practice as a negatif prognostic factor in CLL. Larger study groups are required to demonstrate the risk of IgVH mutation status on the nature and the progression of the disease. It is also revealed that we should propose the diffuse infiltration as a poor prognostic factor. Of note, patients with positive ZAP70 staining may have more agressive disease and earlier treatment should be considered and so they should have closer follow up.Keywords: CLL, bone marrow biopsy, IgVH mutation, ZAP70, CD38, immunohistochemistry, PCR 108

Amaç: Böbrek kitlelerinden biyopsi alınması standart değildir ve özel bazı durumlarda önerilmektedir. Bu çalışmada, kliniğimizde biyopsi yapılan küçük böbrek kitlelerinde (

AMAÇ: Tiroid nodüllerinin preoperatif tanısında ince iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB) en etkin tanı yöntemidir. Tiroid İİAB' nin ana amacı cerrahi gerektiren tümörü saptamak ve konservatif olarak yaklaşılan nonneoplastik/ benign lezyonlarda gereksiz cerrahi girişimi azaltmaktır. Tiroid İİAB' nin bu başarısına karşın iki önemli sorunu vardır. Birincisi yetersiz veya tanısal olmayan sonuçlar, ikincisi ise tüm tiroid İİAB' lerinin %15-30' unu oluşturan indetermine kategorideki lezyonlardır. Tanısal doğruluğun arttırılmasında, immünhistokimyasal belirleyiciler önemli bir rol oynamaktadır. Ancak bu belirleyicilerin hiçbirisi tek başına %100 güvenilir bulunmamış ve tanısal doğruluğun arttırılabilmesi için bir panel halinde kullanılmaları gerektiği söylenmektedir. Sitopatoloji literatüründe tiroid nodüllerinin tanısı ile ilgili ve geniş antikor paneli uygulanan yalnızca birkaç çalışma vardır.Çalışmanın amacı konvansiyonel sitoloji ile benign-malign ayırımı yapılamayan tiroid nodüllerinde, galektin-3, CK19, HBME-1, CD56, CITED-1 ve IMP3' ün tek tek veya kombine kullanımının tanıya katkısını araştırmak, doğru tanı için en uygun antikor panelini belirlemek ve bu panelin gereksiz cerrahi girişimleri ne kadar azaltabileceğini belirlemektir.MATERYAL- METOD: Bu çalışmada histopatolojik korelasyonu bulunan 92 tiroid İİAB hücre bloğu materyali kullanılmıştır. Hücre bloğu ve tiroidektomi materyallerinden seçilen 6 antikor immünhistokimyasal olarak çalışılmıştır. Her bir belirleyicinin tek başına ve kombine kullanımlarındaki test performansları istatistiksel olarak değerlendirilmiştir.SONUÇLAR: Benign ve malign tiroid lezyonlarının preoperatif değerlendirilmesinde en etkili immünhistokimyasal belirleyici HBME-1 olarak saptanmıştır. Antikor kombinasyonları arasından sadece HBME-1 ve CITED-1' in birlikte kullanımı duyarlılığı arttırmıştır (89.1%).YORUM: Bu çalışmada tiroid nodüllerinin preoperatif değerlendirilmesinde en faydalı belirleyici HBME-1 olarak saptanmıştır. Antikorların kombine kullanımının tanısal doğruluğu arttırmadığı gözlenmiştir. İmmünhistokimyanın kullanımı ile indetermine tiroid nodüllerinin yaklaşık olarak %80' ine doğru tanı vermek mümkün olabilmektedir. AIM: Fine needle aspiration cytology (FNAC) is well-established technique for the evaluation of thyroid nodules. However, thyroid FNAC has some limitations such as nondiagnostic results and indeterminate lesions. Immunocytochemistry (ICC) may play an important role to improve the yield of indeterminate results. In several studies, diagnostic value of ICC on cytological material has been documented, but no single antibody by itself could completely separate a benign nodule from malignant one. To overcome this problem, the use of ICC markers as a panel has been strongly recommended. There are few studies evaluating diagnostic value of combination of ICC markers in a large panel on cytological specimens in the literature. The aim of this study is to determine diagnostic usefulness of if any single or combination of ICC markers, including galectin-3, CK19, HBME-1, CD56, CITED-1, and IMP3 in preoperative cytological diagnosis of thyroid nodules.MATERIAL-METHODS: In this study, selected ICC antibodies were researched from a total of 92 thyroid FNA cell blocks and corresponding surgical specimens. Test performances of each marker and their combinations were also measured.RESULTS: HBME-1 seems to be the most promising single marker for the differentiation of benign and malignant thyroid nodules. Among all possible antibody combinations, only HBME-1 plus CITED-1 improved sensitivity (89.1%).CONCLUSION: HBME-1 is the most useful single marker in the preoperative evaluation of thyroid nodules and with the use of ICC, approximately 80% of indeterminate thyroid nodules could be accurately classified as benign or malignant. Compared to the single use of HBME-1, combined use of ICC markers does not improve diagnostic accuracy in the thyroid FNAs. 98

Fiberoptik bronkoskopi akciğer hastalıklarının tanı ve tedavisinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Klinik kullanıma 1960'ların sonunda giren fiberoptik bronkoskopi ile işlemler daha pratik, güvenli ve konforlu bir hale getirilmiştir.Transbronşiyal akciğer biyopsisi fiberoptik bronkoskopi aracılığı ile uygulanabilen ve akciğer parankim örneklemesine olanak sağlayan bir yöntemdir. Diğer biyopsi yöntemlerinde olduğu gibi amaç yeterli ve tanı sağlayabilecek örnekler elde etmektir. Transbronşiyal akciğer biyopsisi ile başta diffüz parankimal akciğer hastalıkları olmak üzere, primer ve metastatik maligniteler, infeksiyoz hastalıkları, kollajen doku hastalıklarının akciğer tutulumu gibi pek çok hastalığa histopatolojik olarak tanı konulabilmektedir.Çalışmaya Ocak 2008-Mayıs 2010 tarihleri arasında Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Göğüs Hastalıkları kliniğinde floroskopi olmadan transbronşiyal akciğer biyopsisi yapılmış olan hastalar dahil edildi. Anamnez, fizik muayene, laboratuar ve radyolojik incelemeler sonucunda diffüz ya da lokalize akciğer parankim hastalığı düşünülüp, tanı amaçlı transbronşiyal akciğer biyopsisi alınan hastalar retrospektif olarak değerlendirildi.Transbronşiyal akciğer biyopsisi endikasyonları 90 hastada (% 40) akciğer kanseri, 27 hastada (% 12) sarkoidoz, 28 hastada (% 12) tüberküloz, 25 hastada (% 11) akciğer karsinomu ya da tüberküloz, 25 hastada (% 11) interstisyel akciğer hastalığı, 9 hastada (% 4) hipersensitivite pnömonisi, 7 hastada (% 3) metastatik akciğer hastalığı, 4 hastada (% 2) BOOP, 4 hastada (% 2) vaskülit, 3 hastada (% 1) mediastinal LAP etyolojisi, 2 hastada (% 1) miliyer tüberküloz, 2 hastada (% 0.8) pnömoni ve bir hastada (% 0.4) silikozis idi.Transbronşiyal akciğer biyopsi işlemi 227 olguya bir kez ve 11 olguya 2 kez olmak üzere toplam 238 kez uygulandı. Olguların 86'sı (% 37.9) kadın, 141'i (% 62.1) erkektir. Ortalama yaş 56.8 ( 17-86 ) median yaş 57.0 dir.Direk akciğer grafisinde lokalize tutulumu olanların % 27.1'inde, diffüz tutulumu olanların % 42.5'inde TBAB ile kesin tanı elde edilebilmiştir. Toraks BT'de lokalize tutulumu olan olguların % 30.4'ünde, diffüz tutulumu olanların % 54.3'ünde kesin tanı elde edilebilmiştir.Transbronşiyal akciğer biyopsisi ile tanı oranımız tüberkülozda % 54, sarkoidozda % 87, idiyopatik pulmoner fibrozisde % 27, kriptojenik organize pnömonide % 73, epidermoid karsinomda % 54, küçük hücreli dışı akciğer karsinomunda % 40, adeno karsinomda % 31, küçük hücreli karsinomda % 75, genel olarak akciğer karsinomunda % 47, hipersensitivite pnömonisinde % 14 bulundu.Komplikasyon açısından incelendiğinde 238 TBAB işleminin 14'ünde (% 5,8) pnömotoraks, 20'sinde (% 8.4) kanama olduğu tespit edildi. Olguların 193'ünde (% 81) herhangi bir komplikasyon gelişmedi. Pnömotoraks gelişen olguların 6'sı (% 43) konservatif yöntemlerle (oksijen) tedavi edildi. Kalan 8 (% 57) olguya göğüs tüpü takıldı. TBAB sonrası gelişen kanamalardan biri (% 5) adrenalin, biri (% 5) ankaferd (Blood stoper)(R), 15'i (% 75) soğuk serum fizyolojik verilerek kontrol altına alındı. Fiberoptic bronchoscopy is widely used in the diagnosis and treatment of lung diseases. Clinical use of fiberoptic bronchoscopy is in the late 1960s and after that process has been made more practical, safe and comfortable.Transbronchial lung biopsy via fiberoptic bronchoscopy can be applied and and is a method that allows lung parenchyma sampling. As with other methods of biopsy objective is to obtain adequate specimens and specimens that provide diagnosis. Especially, diffuse parenchymal lung diseases can be diagnosed with transbronchial lung biopsy and also histopathological diagnosis of many diseases such as primary and metastatic malignancies, infectious diseases, connective tissue diseases with lung involvement.This study included patients that have been made transbronchial lung biopsy without fluoroscopy in January 2008- May 2010 at 19 Mayıs University Medical Faculty Hospital of Chest Diseases Clinic. Patients; localized or diffuse parenchymal lung disease is thought as a result of history, physical examination, laboratory and radiological examinations and applied transbronchial lung biopsy for the diagnosis were evaluated retrospectively.Indications for transbronchial lung biopsy in 90 patients (40%) lung cancer, 27 patients (12%) sarcoidosis, 28 patients (12%), tuberculosis, 25 patients (11%) lung cancer or tuberculosis, 25 patients (11%) interstitial lung disease , 9 patients (4%) hypersensitivity pneumonitis, 7 patients (3%) metastatic lung disease, 4 patients (2%) BOOP, 4 patients (2%) vasculitis, 3 patients (1%) etiology of mediastinal LAP, 2 patients (% 1) miliary tuberculosis, 2 patients (0.8%) pneumonia, and one patient (0.4%) had silicosis.Transbronchial lung biopsy procedure were performed once to 227 cases and two times to 11 cases, totally 238 times. Eighty six cases (37.9%) women, 141 (62.1%) were male. The average age is 56.8 (17-86), the median age is 57.0.Those had localized involvement in direct chest X-ray of 27.1% cases and diffuse involvement of 42.5 % cases had definitive diagnosis with transbronchial lung biopsy (TBLB). Those had localized involvement in thorax CT of 30.4% cases and diffuse involvement of 54.3% cases had definitive diagnosis.Transbronchial lung biopsy diagnosis rate was found 54% in tuberculosis , 87% in sarcoidosis, 27% in idiopathic pulmonary fibrosis, 73% in cryptogenic organizing pneumonia, 54% in epidermoid carcinoma, 40% in non- small cell lung cancer, 31% in adeno carcinoma, 75%small cell carcinoma, 47% in lung cancer in general and 14% in hypersensitivity pneumonia.Two hundered thirty eight TBLB process were analyzed in terms of complications; pneumothorax in 14 (5.8%), bleeding in 20 (8.4%)of them were detected. 193 patients (81%) had no complications. 6 (43%) of those with pneumothorax were treated with conservative methods (oxygen). Chest tube was inserted to the remaining 8 (57%) patients. Bleeding occurred after TBLB controlled by adrenalin in 1 case (5%), by Ankaferd (blood stopper) (R) in 1 case (5%), and by giving a cold saline solution in 15 (75%) cases. 83

ediastinal Lezyonlarda Endoskopik Ultrasonografi Eşliğinde İnce-İğne Aspirasyon Biyopsisinin Tanı BaşarısıGünümüzde EUS, trans-özefagial ve trans-gastrik yaklaşımla akciğer kanserlerinde, en uygun tedavi yaklaşımının ve prognozun belirlenmesinde, önemli parametrelerden olan, mediastinal lenf nodlarına ve bazı vakalarda da uzak organ metastazlarına ulaşarak, doku örneklerinin sağlanmasında en etkili ve minimal invaziv bir yöntem olarak kabul görmüştür. Bu çalışmada, endosonografi ünitesinde torasik lezyonlarda EUS endikasyonu konularak, İİAB planlanan olguların prospektif olarak oluşturulan dosyalarının retrospektif olarak değerlendirilerek EUS-İİAB'nin diagnostik başarısının araştırılması amaçlanmıştır.Materyal ve metodOcak 2008 ve Eylül 2010 tarihleri arasında, mediastinal kitle, mediastinal lenf nodu, mediastene invaze intrapulmoner kitle ve/veya primer akciğer kanserinin uzak organ metastazları nedeniyle tanı amaçlı EUS-İİAB planlanan 71 hastanın, dosyası retrospektif olarak değerlendirildi. Dosya bilgilerinden hastaların demografik verilerine ilaveten, endosonografi raporlarından EUS endikasyonu, işlemin teknik, sonografik ve ekografik özellikleri ile İİAB uygulanan lenf nodu veya kitlenin lokalizasyonu ile ilgili bilgilere ulaşıldı. İİAB uygulanan vakalarda, patoloji raporları incelendi. Hastalarda EUS ve/veya EUS İİAB ile varılan final tanıları, uygulanan tedavi ve klinik takipleri ile birlikte değerlendirildi.BulgularEUS/EUS-İİAB işlemi, 71 hastanın (51 erkek, 20 kadın; ortalama yaş: 62±10) 8'inde mediastinal kitle, 11'inde pulmoner kitle, 9 olguda pulmoner kitle ve eşlik eden lenf nodlarına, 34 olguda yalnızca mediastinal lenf nodlarına, 4 olguda sürrenal ve/veya karaciğer kitlelerine ve 7 olguda ise intraabdominal lenf nodları sebebiyle uygulanmıştı. İİAB uygulanan 60 (% 84) olgularda ortalama işlem süresi 33±12 dk idi.% 32,3 olguda 22G, % 38,8'inde 19G ve % 14 olguda ise her iki iğne kullanılmıştı. 66 lenf nodu ile 31 kitleye EUS-İİAB işlemi uygulanmış ve 60 vakadan toplam 97 biyopsi materyali alınmıştı. Biyopsi materyallerinin 72 (% 65,4)'si yeterli idi ve sonuçlar 44 (% 40)'ünde malign, 28 (% 25,5)'inde ise benign idi. Kitle ve lenf nodlarından alınan biyopsi materyallerindeki yeterlilik oranları istatistiksel olarak farklı değildi (p= 0,99). EUS-İİAB ile alınan 97 biyopsi materyalinin, 49'unda 22G ve 48'inde ise 19G iğne kullanılmıştı. 22G ile % 77,6 oranında, 19G ile % 70,8 oranlarında yeterli materyal alınmıştı ve fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0,49). İİAB uygulanan 60 (% 84) hastada final tanıya ulaşılmıştı. 1 olguda EUS-İİAB ile tanı yanlış negatif idi. EUS-İİAB'nin malign hastalık için spesifitesi % 100, sensitivitesi ise % 97 iken granülamatöz hastalık için hem spesifitesi hem de sensitivitesi % 100 idi.SonuçEUS, sistematik değerlendirme gücü ile aynı seansta mediastinal veya intraabdominal lenf nodlarından veya kitlelerinden yeterli materyal alınmasına imkan vererek malign/bening ayrımı yapabilen ve sitopatolojik tanıya ilaveten özellikle akciğer tümörlerinin evrelemesine imkan sağlayan tanı başarısı yüksek, komplikasyon oranı son derece düşük, maliyeti diğer invaziv yöntemlere göre oldukça ucuz ve daha invaziv girişimleri gereksiz kılan bir girişimsel tanı yöntemidir.Anahtar kelimeler: Endoskopik ultrason, ince iğne aspirasyonu, mediastinal, adenopati, akciğer kanseri, metastaz, mediasten. EUS has proven to be the most effective and minimally invasive technique for the collection of tissue samples by accessing mediastinal lymph nodes and, in some cases, distant organ metastases, which are among the most important parameters for the determination of the optimal treatment approach and the prognosis through transesophageal and transgastric approaches in lung cancer. In this study, we aimed to investigate the diagnostic yield of EUS-FNA based on a retrospective evaluation of medical records of patients who underwent FNAB after establishing the indication for EUS in thoracic lesions in the endosonography unit.Materials and MethodsWe retrospectively evaluated medical records of 71 patients in whom diagnostic EUS-FNA was planned due to mediastinal mass, mediastinal lymph node, intrapulmonary mass invading the mediastinum and/or distant organ metastasis from primary lung cancer. Data obtained from medical records included patient?s demographic data as well as indications for EUS from endosonography reports, technical, sonographic and echographic characteristics of the procedure and the location of the lymph node or mass in which FNA was performed. The pathology reports of the patients who underwent FNAB were reviewed. Final diagnosis of the patients confirmed by EUS and/or EUS FNAB results were assessed along with the treatment applied and clinical follow-up of patients.ResultsOf 71 patients (51 males, 20 females; mean age: 62±10), EUS/EUS-FNA was performed on mediastinal mass in 8 patients, pulmonary mass in 11, pulmonary mass and accompanying lymph nodes in 9, only mediastinal lymph nodes in 34, adrenal mass and/or liver mass in 4 and intraabdominal lymph nodes in 7. The mean operative time was 33±12 minute, in 60 patients (84 %) who underwent FNAB. A 22 gauge needle was used in 32,3 % of patients and a 19 gauge needle in 38,8 % of patients whereas both needles were used in 14 % of patients. EUS-FNA was performed on 66 lymph nodes and 31 masses and a total of 97 biopsy samples were collected from 60 patients. 72 % of the biopsy samples were deemed adequate and biopsy results were malignant in 44 patients (40 %) and benign in 28 patients ( 25,5 %). Adequacy of biopsy samples from masses and lymph nodes was not statistically significant (p= 0,99). Of 97 biopsy samples obtained by EUS-FNA, a 22 gauge needle was used in 49 and a 19 gauge needle in 48. The success rate in obtaining adequate biopsy samples was 77,6 % with the 22 gauge needle and 70,8% with the 19 gauge needle, however the difference did not reach statistical significance (p= 0,49). A final diagnosis was established in 60 patients (84 %) who underwent FNAB. One patient had a false negative result with EUS-FNA. The specificity and sensitivity of EUS-FNA were 100 % and 97 %, respectively, for malignant disease whereas both specificity and sensitivity were 100 % for granulomatous disease.ConclusionEUS is an interventional diagnostic method with a high diagnostic yield, low rate of complication and lower overall cost compared to other invasive methods. EUS, with its capability for systemic evaluation, enables obtaining adequate samples from mediastinal or intraabdominal lymph nodes or masses in the same session, thus allowing malignant/benign discrimination and particularly, staging of lung tumors as well as cytopathologic diagnosis and eliminates the need for more invasive procedures.Key words: Endoscopic ultrasound, fine-needle aspiration, mediastinal, adenopathy, lung cancer, metastasis, mediastinum. 110

FDG PET/BT görüntüleme yöntemi günümüzde birçok malign hastalığın değerlendirilmesinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Tiroid maligniteleri dışındaki endikasyonlarla FDG PET/BT çekilen ve daha önce bilinen tiroid lezyonu olmayan hastaların bir kısmında, insidental olarak tiroid bezinde fokal veya diffüz FDG tutulumu görülebilmektedir. Bu çalışmada PET/BT incelemelerinde tiroidde insidental olarak saptanan fokal ve diffüz FDG tutulumlarının klinik önemini araştırmak istedik. Bu amaçla Mart 2010- Şubat 2011 tarihleri arasında tiroid dışı malign hastalıkların değerlendirilmesi amacıyla 18-F-FDG PET/BT çekilen ve daha önceden primer tiroid patolojisi bilinmeyen ve tiroid glandında fokal/multifokal veya diffüz FDG tutulumu izlenen 52 hasta çalışmaya dahil edildi. Bu hastaların tümünde tiroid patolojilerini araştırmak amacıyla ileri incelemelere gidilebildi. Bu 52 hastanın tümüne tiroid USG yapıldı. 52 olgunun 39 tanesinde (% 75) tiroid glandında fokal/multifokal , 12 tanesinde (% 23.1) diffüz ve 1 hastada (% 1.9) hem diffüz hem fokal FDG tutulumu izlendi. Sonuç olarak, TİİAB uygulanan toplam 34 hastanın 11 tanesinde (% 32,3) primer (7 hasta) veya metastatik (4 hasta, 1 renal hücreli kanser metastazı, 3 akciğer ca metastazı) tiroid malignitesi saptandı. Tiroid sintigrafisinde hipoaktif nodül saptanan ve sitolojik inceleme yapılabilen 14 hastadaki malignite saptanma oranı ise % 42.8 olarak saptandı. Tiroid USG ile değerlendirilen toplam 52 hastada ise malignite oranı % 21.2 olarak hesaplandı. USG'de >1 cm nodül tespit edilen 30 hastada ise malignite oranı % 36.6 olarak hesaplandı. Hastalar, sitoloji sonucu malign gelenler ve benign olarak kabul edilenler olarak iki grup olarak ele alındı. Sitoloji sonucu benign gelen hastalardaki tiroid nodüllerinin USG'de ölçülen çapları 8 mm ile 37 mm (ortalama 16,0±7,36 ) arasında idi. Bu lezyonların FDG tutulum yoğunlukları (SUDmax değerleri) ise 2.0 ile 13.6 ( ortalama 4,3±3,04) arasında idi. Sitoloji sonucu malign gelen hastalardaki tiroid nodüllerinin USG'deki ölçülen çapları 8mm ile 35 mm (ortalama 20±7.32 ) arasında idi. Bu lezyonların FDG tutulum yoğunlukları (SUDmax değerleri) ise 3.9 ile 34.5 (ortalama 6.3 ±8.97) arasında idi. PET/BT çalışmasında tiroidde insidental olarak fokal FDG tutulumu izlenen lezyonların SUDmax değeri ile sitoloji sonucunun benign veya malign olması arasında anlamlı bir ilişki olduğu görüldü (p=0,026). Ayrıca USG'deki süpheli nodül özellikleri ile malign sitoloji ilişkisi de anlamlı bulundu (p=0,01). Diğer taraftan, USG'deki nodül boyutları ile sitoloji sonucunun benign veya malign olması arasındaki ilişki ise anlamlı bulunmadı. Yüksek TSH düzeyi ve tiroid otoantikor pozitifliği ile PET/BT'de diffüz tutulum ve benign sitoloji arasında anlamlı bir ilişki olduğu görüldü (p=0,03 ve 0,00). PET/BT'de saptanan fokal tutulum ile korelatif tiroid sintigrafisinde hipoaktif nodül saptanması arasındaki ilişkide anlamlı olarak sintigrafinin PET/BT'de saptanan fokal odakların % 48'ini saptayamadığı görüldü (p=0,022).Sonuç olarak tiroid insidentolamalarında malign lezyon saptanma olasılığı nispeten yüksektir. Her ne kadar FDG tutulumlarına göre bu lezyonlarda malign ve benign ayırıcı tanısını kesin olarak yapmak mümkün değilse de FDG PET/BT çalışmalarında saptanan yüksek SUDmax değerine sahip tiroid insidentalomalarının, USG ve sintigrafi ile korelâsyon yapılması, nodül saptanan olguların ve/veya USG'de malignite şüphesi taşıyan nodüllerin TİİAB ile verifiye edilmesi gerekmektedir. Bu hastalarda tiroid hastalığının hastanın tedavi planına etkisi ile primer hastalığından hayat beklentisi de göz önüne alınmalıdır. FDG PET/CT is now widely being used for the evaluation of malignant diseases. Incidental focal thyroid uptake is seen in some patients who don?t have a history of any thyroid disease, referred to FDG PET/CT for some other indication. In our study we aimed to investigate the clinical meaning of incidental focal or diffuse FDG uptake in the thyroid gland on PET/CT scan. The study included 52 patients with various malignancies other than known thyroid carcinoma and without any previous history of any thyroid disease and focal/multifocal or diffuse FDG uptake on PET/CT between March 2010 ?February 2011. All of the 52 patients could be investigated for the possible thyroid diseases with further examinations. USG examination was performed in all of the 52 patients. 39 of 52 patients (75%) showed focal uptake, 12 of 52 patients (23,1%) showed diffuse uptake and 1 patient (1,9%) showed both . As a result, FNAB was performed in 34 patients. In 11 (32,3%) primary (7 patients) or secondary (4 patients, 1 renal cell cancer metastase, 3 lung cancer metastases) thyroid malignancies were detected. The cythological examinations revealed a malignancy rate of 42,8% in 14 patients with hypofunctioning nodule on thyroid scans. Malignancy rate was 21.2% in all of the 52 patients which were examined by USG. Malignancy rate was 36,6% in 30 patients with the nodules 1cm in size. Patients were grouped as the malignant and the benign group referring to their FNAB results. The benign group?s thyroid nodule sizes ranged between 8.0 mm and 37mm (16,00mm average, SD ± 7.36) on USG examination. These nodules have SUVmax values between 2,0 and 13,6 (average 4,3, SD± 3,04). Malign group?s thyroid nodule sizes ranged between 8.0 mm and 35 mm (average 20.0 mm, SD ± 7.32) on USG examination. SUVmax values of these lesions were between 3.9 and 34.5 (average 6.3, SD ± 8.97). There was significant correlation between SUVmax of the incidental focal thyroid lesions seen on FDG PET/CT and FNAB results. In the focal FDG uptake pattern cases the mean max SUVof malignant cases was higher than that of benign cases (p=0,026). Also there was significant correlation between findings of suspicious USG features and malignant FNAB results (p=0,01). On the other hand no difference found between the nodule sizes of the malignant group and the benign group. In the diffuse uptake pattern cases, the mean serum TSH level was higher and positivity of thyroid autoantibody was significantly higher than that of focal cases (p=0,03 and p=0,00). 48% of the focal uptake pattern cases, Tc-99m scintigraphy was significantly showed no hypofunctioning (cold) nodule (p=0,022).As a conclusion there?s a relatively high possibility of a malignant lesion in thyroid incidentolamas. FDG uptake of these lesions is not a useful tool in absolute discrimination between malignancy and benignity. But, we suggest that the thyroid incidentalomas detected on FDG PET/CT should be further examined with USG andscintigraphy. If a nodule is detected, FNAB should be performed especially when the life expectation of the patient is long. 63

Nodüler guatr tiroid bezinin difüz büyümesi ile içinde tek ya da birden fazla nodül içerdiği durumdur. Tiroid nodülü tiroid glandı içinde büyüyen tiroid parankiminden radyolojik olarak ayırt edilebilen bir yapıdır. Tiroid nodülleri guatr olmadan da tiroid glandı içinde görülebilir. Bu çalışmada; nodüler tiroid hastalığı nedeniyle kliniğimizde takip ettiğimiz hastaların retrospektif olarak yaş, cins dağılımı, fizik muayene özellikleri, laboratuvar ve görüntüleme yöntemlerinin özellikleri, USG eşliğinde tiroid ince iğne aspirasyon biyopsisi ve cerrahi histopatoloji sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlandı. 2000?2010 yılları arasında Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Endokrinoloji Kliniği'ne başvuran 701 nodüler tiroid hastalığı tanılı hasta incelendi. Tüm olgulara USG eşliğinde TİİAB yapıldı ve Bethesda sınıflamasına göre sitopatoloji sonuçları; % 11,7 yetersiz, % 79,3 benign, % 3,9 malign, % 1,1 şüpheli foliküler neoplazm, % 4 şüpheli malignite olarak saptandı. Şüpheli grupları da malign gruba dahil ettiğimizde malignite oranımız % 9 olarak saptandı. TİİAB sonrası opere olan hastaların TİİAB sitopatoloji sonucu ile cerrahi histopatoloji sonucu kıyaslandığında TİİAB'nin duyarlılığı % 79,4, özgüllüğü % 83,8, genel doğruluk oranı % 81,8, pozitif prediktif değeri % 80,6, negatif prediktif değeri % 82,7 olarak saptandı. Sonuç olarak USG eşliğinde biyopsi operasyon öncesi tiroid nodüllerinin değerlendirilmesinde oldukça yüksek doğruluk oranına sahiptir. Nodüler tiroid hastalarının değerlendirilmesi deneyimli bir ekip (iç hastalıkları-endokrinolog, radyolog, sitopatolog) çalışması gerektirir.Anahtar Kelimeler: Tiroid ince iğne aspirasyon biyopsisi, nodüler tiroidhastalığı, tiroid malignitesi The nodular goiter is a condition which includes one or more nodules with diffuse enlargement of thyroid gland. The thyroid nodule is a structure which can be distinguished radiologically from thyroid parenchyma grown within thyroid gland. Thyroid nodules can be seen within thyroid gland without goiter. In this study, we aimed to retrospectively evaluate the age, gender, physical examination characteristics, the characteristics of laboratory and imaging methods and USG- guided thyroid fine needle aspiration biopsy and surgery results of patients followed by our clinic. Totally 701 patients referred to Eskisehir Osmangazi University Medical Faculty Endocrinology Clinic and diagnosed nodular thyroid disease were examined from 2000 to 2010. The USG guided thyroid FNAB was performed in all cases and according to Bethesda classification, the cytopathology results showed 11,7 % insufficient, 79,3 % benign, 3,9 % malign, 1,1 % suspected follicular neoplasm and 4 % suspected malignancy. When we included the suspected groups into malign group, the malignancy rate was estimated as 9 %. When thyroid FNAB cytopathology results and surgery histopathology results of patients operated after thyroid FNAB were compared, the sensitivity, specificity, general accuracy rate, positive predictive value and negative predictive value of thyroid FNAB was 79,4 %, 83,8 %, 81,8 % and 80,6 %, respectively. As a conclusion, USG guided biopsy has a considerable accuracy rate for the evaluate of thyroid nodules before the surgery. An experienced teamwork (internal medicine-endocrinologist, radiologist, cytopathologist) is needed for the evaluation of nodular thyroid patientsKey Words: Thyroid fine needle aspiration biopsy, nodular thyroid disease,thyroid malignancy 96

Meme kanseri kadın popülasyonu için en önemli mortalite ve morbidite nedenleri arasında yer almaktadır. Hastalığın tedavisi meme kanserinin mümkün olan en erken evrede tanınması ve uygun olan tedavinin uygulanması ile mümkün olabilmektedir. Bu konudaki önemli basamak olan biyopsi tekniklerinin çeşitleri ve buna bağlı olarak uygulama teknikleri farklılıklar göstermektedir. Stereotaktik vakum eşlikli biyopsi tekniği bu konuda atılmış önemli adımlardan biridir ve bu çalışmaya konu oluşturmaktadır.Mart 2008 ile Mayıs 2011 tarihleri arasında, memesinde saptanan mikrokalsifikasyonlar için sterotaktik vakum biyopsi uygulanan 57 kadın hasta çalışmaya dahil edildi. Bu olguların mamografik özellikleri, biyopsi öncesi tanımlanan BİRADS skorları ve biyopsi sonrası patoloji sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi. Biyopsi uygulanan hastaların yaş aralığı 40-69, ortalama yaşları 50.8 idi.Biyopsiler öncesinde uygulanan tanısal işlemler ile lezyonlar BİRADS sınıflamasına göre gruplandı. İşlem öncesinde 44 lezyon (%77.2) kategori 4, 13 lezyon ise (%22.8) kategori 5 olarak sınıflandı.Vakum eşlikli biyopsi uygulanan hastalarda elde edilen histopatolojik sonuçların doğruluğunun değerlendirilmesi amacıyla bu bulgular eksizyonel biyopsi, mammografik takip ve klinik takip sonuçlarıyla değerlendirildi. Takip süresi 3-40 ay (ortalama 25.9 ay) olarak gerçekleşti.Biyopsi uygulanan 57 hastanın histopatolojik değerlendirmesinde 31 lezyon (%54.4) benign, 26 lezyon (%45.6) malign olarak değerlendirildi. Benign lezyonların 9 (%29) tanesi spesifik tanı alırken, 22 (%71) tanesi nonspesifik tanılar aldı. Malign lezyonların 22 (%84) tanesi DKİS olarak bildirildi.Vakum eşlikli biyopsi işlemi öncesinde kategori 4 olarak değerlendirilen 44 lezyondan 13 tanesi (%29.5) malign olarak rapor edilmiştir. Kategori 5 olarak değerlendirilen 13 lezyonun tamamı (%100) malign olarak rapor edilmiştir. Bu verilerden yola çıkarak stereotaktik vakum biyopsi yönteminin pozitif öngörü değeri (PÖD) %45.6 olarak hesaplanmıştır. PÖD değerlerinin arzu edilen sınırları %25-40 olarak kabul edilmektedir. Kullandığımız biyopsi yöntemi için değerlerimiz kabul edilebilir sınırlardadır. Çalışmamızda yanlış negatif sonuç %0 ve doğru pozitif sonuç %100 bulunmuş olup literatür değerleri ile uyumludur.Vakum eşlikli biyopsi diğer biyopsi yöntemlerine göre daha fazla doku örneklemesi yapabilmektedir. Bu özelliği sayesinde tanıda hata olma olasılığı azalmaktadır. Vakum eşlikli biyopsi tekniği sayesinde küçük meme lezyonlarının perkütan yolla tamamen çıkartılmaları mümkün olmakta ve bu sayede gereksiz cerrahi girişimler önlenebilmektedir. Radyolojik olarak BİRADS kategori 3 olarak sınıflanan mikrokalsifikasyonlara bazı özel durumlarda, gerekli ek incelemeler yapıldıktan sonra biyopsi uygulanabilir; ancak radyolojik olarak malign olma olasılıkları oldukça düşüktür. Vakum eşlikli biyopsi tekniği işlem sırasında ortaya çikabilecek kanama ve ağrı gibi komplikasyonlara lezyonun içerisinde müdahele şansı vermekte, bu sayede tedavi süresi ve boyutu büyümemektedir. Breast cancer has an important place among the most significant mortality and morbidity reasons for female population. The treatment of the disease is possible when the breast cancer is identified in the earliest period and relevant therapy applied afterwards. Because of the variety of biopsy techniques which are an important step in this subject the application techniques reveal differences. The technique of stereotactic vacuum assisted biopsy is one of the important steps which was made in this way and it adds subject to this study work.57 women patients, who underwent stereotactic vacuum assisted biopsy for microcalsifications determined in their breasts between the period March 2008 to May 2011, were added to the study work. The mammographic characteristics , BIRADS scores defined prior to biopsy and post-biopsy pathology results of these patients were retrospectively evaluated. Ages of patients who underwent biopsy ranged between 40 and 69, the average age was 50.8.Lesions were grouped with regards to BIRADS classification via pre-biopsy diagnostic procedures. 44 lesions (77.2%) were grouped under category 4, whereas 13 lesions (22.8%) under category 5 before the procedure.In order to justify the histopathological results obtained from patients who undergone stereotactic vacuum assisted biopsy these findings were evaluated with excisional biopsy, mammographic tracing and clinical follow-up. Follow up period was actualized to be 3-40 (25.9 on average) months.During the histopathological evaluation of 57 women patients who undergone biopsy31 lesions (54.4%) were evaluated as benign, whereas 26 lesions (45.6%) as malign. 9 (29%) of benign lesions received specific diagnosis, while 22 (71%) non-specific diagnosis. 22 (84%) of malign lesions were reported as DCİS.13 (29.5%) out of 44 lesions which were defined as category 4 prior to vacuum assisted biopsy process were reported as malign. All 13 (100%) lesions previously evaluated as category 5 were reported as malign. Based on these data, positive predictive value (PPV) for stereotactic vacuum assisted biopsy method was calculated to be 45.6%. The desirable margins for PPV are acceptable between 25-40%. Our results for applied biopsy method is within borderlines. We had 0% wrong negative results and 100% right positive results in our study work which are compatible with literature results.Vacuum assisted biopsy gives more tissue sampling compared to other biopsy methods. Due to such features diagnosis error probability decreases. Due to vacuum assisted biopsy method it?s possible to completely remove small breast lesions percutaneously and this helps to avoid unnecessary surgical procedures. Microcalsifications radiologically grouped as BIRADS category 3, can undergo biopsy in some special cases after necessary additional inspections, but radiologically the probability of being malignant is very low. Vacuum assisted biopsy gives opportunity of intervention inside lesion in case of possible complications like bleeding or pain which can occure while processing. The period and size of treatment is not growing then. 123

Çalışmamızın amacı ultrason eşliğinde tiroid ince iğne aspirasyon biyopsilerinde, radyolog tarafından sitopatolog olmaksızın gerçekleştirilen biyopsilerin spesimen yeterliliği, biyopsi süresi, girişim sayısı, sitolojik tanı koyma süresi ve sitolojik toplam harcanan süre yönünden sitopatolog eşlikli yönteme göre farkını araştırmaktır. On milimetre ve daha büyük boyutlu nodülü olan 203 hasta prospektif randomize çalışmamıza dahil edildi. Hastalara ultrason eşliğinde tiroid İİAB'si girişimsel radyolog tarafından gerçekleştirildi. Ultrason cihazı olarak SİEMENS ACUSON ANTARES ULTRASON sistemi ve buna bağlı 10Mhz yüzeyel prob kullanıldı. Yüz iki hasta patolog eşlikli (kontrol grubu), 101 hastaya ise patolog eşliksiz (çalışma grubu) İİAB'si uygulandı. Çalışma grubunda her nodülden 4 örnek alındı. Bu grupta sitolojik yayma ve preparat hazırlanması radyolog tarafından gerçekleştirildi. Kontrol grubunda İİAB'sine sitopatolog sitolojik materyeli yeterli görene kadar devam edildi ve toplam girişim sayısı not edildi. Her iki gruptada toplam biyopsi süresi not edildi. Her iki gruptaki spesimenler sitolojik tanısal yeterlilik süresi, sitolojik harcanan toplam süre, sitolojik yeterlilik ve tanı açısından tek bir sitopatolog tarafından kör olarak değerlendirildi. Biyopsi girişim sayıları, patoloji laboratuarundaki sitolojik harcanan toplam süre student t-test (bağımsız değişkenler t testi), biyopsi süreleri ve patoloji laboratuarındaki sitolojik tanısal yeterlilik süreleri Mann-Whitney U testi, elde edilen sitolojik materyel yeterliliği Pearson Chi-Kare testi kullanılarak analiz edildi. Çalışmamız sonucunda sitopatolog eşliksiz İİAB'lerinde biyopsi süresinin belirgin olarak azaldığı, sitolojik spesimen yeterliliği, patoloji laboratuarında sitolojik tanı koyma süresi ve sitolojik harcanan toplam sürelerde anlamlı fark olmadığı ancak toplam biyopsi aspirasyon sayısının daha fazla olduğu sonucuna vardık. Sitopatoloğun bulunmadığı merkezlerde tiroid İİAB ve yayma işlemi eğitimli bir radyolog tarafından yalnız başına gerçekleştirilebileceğini düşünüyoruz. The aim of our study was to evaluate the average difference in biopsy time, specimen adequacy ratio, total aspiration number, cytopathologist?s cytological diagnosis time between thyroid fine needle aspiration biopsies (FNAB) performed by a radiologist accompanied by a cytopathologist and biopsies performed by the radiologist alone without the cytopathologist. Two hundres three patients with nodules of 10 mm and larger were included in our prospective randomized study. Ultrasound guided thyroid FNAB were performed by an interventional radiologist. SİEMENS ACUSON ANTARES ULTRASOUND machine with a 10Mhz superficial probe was used. One hundred two patients underwent FNAB performed by the radiologist accompanied by a cytopatologist (control group), and 101 patients underwent FNAB in the absence of the cytopathologist (study group). Four samples per patient were taken from the nodule in the study group. Cytologic slides were prepared by the radiologist. In the control group FNAB was continued until the cytopatologist decided that the cytological material was adequate and the number of the aspirations was noted. As the specimens were analysed for adequacy and diagnosis by the same blind cytopathologist, cytological diagnosis time and the cytopathologist?s total time consumption in the pathology laboratory were noted. Total aspiration numbers, the cytopathologist?s total time consumption in the lab were analysed with the student t-test. Biopsy times and cytological diagnosis time were analysed with Mann-Whitney U test.The specimen adequacy ratio was analysed with Pearson Chi-Square test. Our results showed that when thyroid FNABs are performed in the absence of the cytopathologist, biopsy times are reduced and there?s no significant difference in specimen adequacy ratio, cytopathologist?s cytological diagnosis time and and the cytopathologist?s total time consumption in the pathology laboratory. But we found that the total number of aspirations were high during the FNABs without the cytopathologist. In centers where a cytopatologist isn?t present, thyroid FNAB and slide preparation can be done alone by an educated radiologist. 47

Giriş ve Amaç: Servikal lenf nodları birçok patolojik süreç tarafından etkilenmektedir. Lenfoma, metastaz ve tüberküloz gibi hastalıklara bağlı sık tutulan bir bölgedir. Boyun da tespit edilen malign kitlelerin %80'i metastatik karakterdedir. Klinik olarak malign lenf nodlarında, primere yönelik ayırıcı tanısının yapılması güçtür. Primer lezyonların tedavi seçenekleri farklı olduğu için tanısal yöntemler çok önemlidir. İzlenecek yol, öncelikle iyi bir fizik muayene ve anamnez sonrasında radyolojik tetkikler ve ince iğne aspirasyon biopsisi olmalıdır. Ultrasonografi, servikal lenf nodlarının saptanmasında, değerlendirilmesinde ve takip aşamasında radyolojik tetkikler arasında seçilecek ilk görüntüleme yöntemidir. Bu çalışmada malign lenf nodlarının ayırıcı tanısına ve primer tümörü saptamaya yardımcı olabilecek sonografik kriterleri tespit etmek amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya ultrasonografi de malign servikal lenf nodu özelliği gösteren ve histopatolojik korelesyonu yapılan 119 olgu alınmıştır. Lenf nodlarını değerlendirirken gri skala ultrasonografi ile boyut, şekil, eko paterni, ekojenik hilus, intranodal sınır, kistik nekroz, koagülasyon nekrozu, kalsifikasyon, renkli Doppler ultrasonografi ile vasküler dağılım, spektral Doppler ultrasonografi ile vasküler direnç (rezistivite indeks, pulsatilite indeks) kriter olarak kullanılmıştır.Bulgular: Her bir kriterin çalışmaya dahil edilen gruplarda görülme sıklığı belirlendi ve karşılaştırılması yapıldı. Hiperekoik eko paterni tiroid karsinom metastaz kaynaklı lenf nodlarında %39, retiküler eko paterni lenfoma olgularında %26, kalsifikasyon %33 tiroid karsinom kaynaklı lenf nodlarında, rezistivite ve pulsatilite indeks parametreleri lenfoma olgularında düşük değerde saptanıp istatistiksel olarak malign lenf nodlarının ayırıcı tanısında anlamlı kabul edildi (p

Amaç: Tiroid nodüllü hastaya yaklaşım günümüzde tartışma konusu olmaya devam etmektedir. Tiroid nodülüne yaklaşımda ince iğne aspirasyon sitolojisi, cerrahi veya takip kararı açısından en önemli tanısal yöntemdir. Yalancı pozitiflik, yalancı negatiflik gibi hasta yönetiminde önemli bir handikap teşkil etmektedir. Endemik bölgede tiroid hastalıklarının ve malignitelerinin dağılımı farklılık göstermektedir. Genel popülasyonda papiller karsinom Daha sıklıkla görülürken, foliküler ince iğne aspirasyon sitolojisinde tanısı zor olan malignitedir ve endemik bölgede daha sık görülmektedir. Otoimmun tiroiditler de endemik bölgede sıklıkla görülür. Çalışma ile endemik olan karadeniz bölgesinde ince iğne aspirasyon sitolojisinin sensitiflik, spesifiklik, pozitif prediktif değer, negatif prediktif değer ve tanısal doğruluk açısından değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Materyal ve metod: Bu çalışmada 2001 ile 2010 yılları arasında ince iğne aspirasyon sitolojisi çalışılmış ve daha sonra tarafımızdan operasyon endikasyonu doğmuş hastalar, geriye dönük olarak hastanemiz arşivinden dosya incelemeleri yapılarak ve patoloji anabilim dalı aşivinden rapor taraması yapılarak retrospektif olarak taranmıştır. Preoperatif ince iğne aspirasyonunun Patoloji Anabilim Dalı tarafından rapor edilen sonuçları ile postoperatif materyalin patoloji sonuçları karşılaştırılmıştır.Bulgular: 2001 ve 2010 yılları arasında ince iğne aspirasyon biyopsisi yapılan ve genel cerrahi servisinde opere olan 363 hasta mevcuttu. Bu sonuçlar retrospektif olarak tarandı. Sensitivite % 66, spesifite % 99,4 ve pozitif prediktif değer % 95,8 idi. 50 yaş altındaki hastalarla 50 yaş ve üstü, kadın ve erkek gruplar arasında sensitiflik ve spesifiklik açısından anlamlı fark yoktu (p>0,05). Ultrason eşliğinde girişimsel radyoloji tarafından yapılan İİAB, kör yapılan İİAB sonuçları ile karşılaştırıldı. Girişimsel radyoloji tarafından yapılan 86 biyopsinin 13'ü(% 17,8) non diagnostik olarak rapor edildi. Kör olarak yapılan 201 biyopsinin 76'sı(% 37,8) non diagnostik olarak rapor edildi. Bu fark anlamlı bulundu. (?2 =2.151) (p0.05). The biopsies performed at interventional radiology department with the guidance of ultrasonography were compared to those made blindly. 13 of 86 biopsies performed by interventional radiology (% 17,8) were non diagnostic. 76 of 201 biopsy performed blindly (% 37,8) were non diagnostic. There was significant difference between these groups (?2 =2.151) (p

Somatik ya da germinal mutasyonlar sonucu ortaya çıkabilen papiller tiroid karsinom (PTK) tiroid kanserleri içerisinde yaklaşık %80 oranında sıklıkla en çok rastlanan tiroid kanser tipidir. İyi ve kötü huylu tiroid lezyonlarının ayrımında en etkili yöntem ince iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB) yöntemidir. İİAB ile tanı sonucunda belirsiz veya şüpheli sonuç oranı yaklaşık %30'u bulabilmektedir. İİAB sonucu belirsiz olan ve dolayısıyla cerrahi operasyon yapılan dokuların daha sonra yapılan incelemelerinde ancak %30'a varabilen kısmı kötü huylu çıkmakta ve geri kalanında yapılan cerrahi müdahale ise gereksiz yere gerçekleştirilmiş olmaktadır. Bu nedenle tiroid kanser araştırmalarında en önemli hedeflerden biri de özellikle İİAB'nin yetersiz kaldığı durumlarda tanıda yardımcı belirteçlerin tespiti olmuştur. Bu zamana kadar genetik ve immunohistokimyasal belirteçler ile çeşitli epigenetik faktörlerin tiroid kanser tanısında kullanımıyla ilgili birçok çalışma yapılmış olmasına rağmen tam güvenilir ve kabul görmüş herhangi bir belirteç tespit edilememiştir. Bu çalışmada PTK'yı iyi huylu nodüllerden ayıran gen ifadesi seviyesinde moleküler belirteçler araştırılmıştır. Çalışmamızda DD-PCR yöntemi kullanılarak PTK'nın alt tiplerinden ikisi; foliküler alt tip (PTK-F) ve klasik alt tip (PTK-K) ile iyi huylu tiroid nodülleri arasındaki gen ifade farklılıkları ortaya konmuştur. Buna göre, toplam sayısı 42 olan çalışılan doku örneklerin dağılımı 15 adet iyi huylu tiroid nodülü, 14 adet PTK-F ve 13 bireye ait PTK-K şeklindedir. Bu çalışma sonucunda 21 adet genin ifadesindeki değişimler kullanılarak kanserli doku ile iyi huylu nodülün; PTK-K içeren doku ile nodül veya PTK-F dokularının birbirinden ayrılabileceği görülmüştür. Bu bulgulardan yola çıkılarak tiroid kanser tanısında yeni belirteçlerin geliştirilebileceği gibi aynı zamanda tiroid kanser biyolojisinin de daha iyi anlaşılabileceği düşünülmektedir. Papillary thyroid carcinoma (PTC), which emerges as a result of somatic or germinal mutations, is the most common thyroid cancer type with an approximate frequency of eighty percent. Fine needle aspiration biopsy (FNA) is the most effective method in discriminating benign from malignant lesions. Up to 30% of FNA results are indeterminate or suspicious. These patients with suspicious or indeterminate results usually undergo surgery. According to the post-operational histopathological analysis, up to 30% of them carry a diagnosis of cancer which ultimately makes many of these operations unnecessary. For this reason, one of the greatest challenges in thyroid cancer research is to develop an adjunct to FNA to clarify the indeterminate lesions as benign or malignant. As for now, none of the potential immunohistochemical and genetic biomarkers or epigenetic mechanisms was proven to be totally succeeded in discrimination of these lesions. In this study potential biomarkers of PTC in gene expression level were investigated using DD-PCR method in 3 groups of totally 42 persons. Tissue distributions of the samples were 15 benign thyroid nodules, 14 follicular variant of PTC (FVPTC), and 13 classic variant of PTC (CVPTC). As a result of the study, using 21 genes? expression levels it was proven to be discriminated benign nodules and PTC lesions including its 2 subtypes (FVPTC or CVPTC). It is suggested that using the data obtained, not only new biomarkers can be developed in thyroid cancer diagnosis but also a chance of better understanding of thyroid cancer biology will be possible. 112

Çalışmamızda tiroid nodüllerinin benign malign ayrımında etkili olabileceğini dü?ündüğümüz difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntülemenin etkinliğinin günümüzde en etkili yöntem olduğu dü?ünülen ince iğne aspirasyon biyopsisi sonuçları ile kar?ıla?tırılması planlanlanmı?tır.Ufuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Dr.Rıdvan Ege Hastanesi Radyoji Anabilim Dalı?na tiroid ultrasonografi (US) istemiyle gelen ve yapılan incelemede nodül boyutu 1.5 cm?den büyük olan, pür kistik olmayan ve parankiminde tiroidit lehine bulgu saptanmayan 56 olgu Grup 1 kapsamına alındı. Öte yandan aynı istemle gelen ve tiroid US sonuçları normal olarak değerlendirilen 40 olgu Grup 2? ye alındı.Grup 1?deki olgularda saptanan 65 nodüle öncelikle difüzyon ağırlıklı görüntüleme (DAG) yapıldı. ADC (Apperent diffusion coefficient) değerleri b-100, b-200 ve b-300 mm2/s olmak üzere üç farklı b faktör kullanılarak nodülden ve nodül dı?ı sağlıklı görünen parankimden elde edildi. Daha sonra nodülün üç farklı yerinden ince iğne aspirasyon biyopsisi (??AB) yapıldı. Grup 2?deki olgulara sadece difüzyon ağırlıklı manyetik rezonans görüntüleme ile her iki lobdan b-100, b-200 ve b-300 faktörleri kullanılarak ölçümler alındı.Grup 1?deki katılımcıların nodüllerinin ??AB sonucuna göre 6?sı malign ve 59?u benigndi. Çalı?mamızdan elde ettiğimiz sonuçlara göre malign nodüllerin her 3 b faktörü için ADC değerlerleri, benign nodüllerden alınan ADC değerlerinden istatistiksel olarak anlamlı dü?üktü. Benign nodüllerin nodülden ve nodül dı?ı normal görünümlü parankiminden alınan ADC değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Malign nodüllerin ise nodülden alınan ADC değerleri normalgörünümlü parankimden alınan ADC değerlerinden istatistiksel olarak anlamlı dü?üktü. Benign, malign nodüllerin nodül dı?ı sağlıklı görünen parankim alanları ile Grup 2?deki olguların ADC değerleri kar?ıla?tırıldığında fark istastistiksel olarak anlamlı değildi.Difüzyon ağırlıklı görüntülemenin; tiroid nodüllerinin benign malign ayrımında, iyi seçilmi? olgularda invaziv olmayan ve güvenilir olarak uygulanabilecek etkin bir yöntem olabileceği dü?ünüldü. In this study, we aimed to compare the results of the effectivenesss of thediffusion-weighted imaging (DWI) that we thought may be efficient in thedifferentiation of thyroid nodules as benign or malignant and fine needle aspirationbiopsy (FNAB) that is thought to be the most efficacious method today.Among the patients admitted to Ufuk University, Faculty of Medicine,Rıdvan Ege Hospital Radiology Department for thyroid ultrasonography (US); 56cases that had nodules bigger than 1,5 cm without any evidence of thyroiditis or purecystic appearance were included in the Group 1. Forty cases that had normal thyroidfindings with ultrasound were included in the Group 2.Primarily, DWI was performed to the 65 nodules that were detected in theGroup 1. Apparent diffusion coefficient (ADC) values were obtained from thenodules and the normal looking parenchyma surrounding the nodule by using threedifferent b factors of 100, 200 and 300 mm2/sec. Later, FNAB was performed inthree different sides in the nodules. In the second group, only DWI was performedand ADC values were obtained from both of the lobes using three different b factorsas 100, 200 and 300 mm2/sec.Six cases of Group 1 were malignant and 59 cases were benign by FNABresults. According to the results of this study, the ADC values of every three bfactors for malignant nodules were statistically significantly lower than the ADCvalues of the benign nodules. In the benign nodules, no statistically significantdifference was found between the ADC values obtained from the nodules andnormal-appearing parenchyma around them. In the malignant nodules, ADC valuesobtained from the nodules were statistically significant lower than the ADC values obtained from the surrounding normal-appearing parenchyma. ADC values of the normal-appearing parenchymal tissues of Group 1 and Group 2 showed no statistically significant difference.We concluded that in selected cases, DWI can be used effectively as a non invasive and safe method in the differentiation of benign or malignant thyroid nodules. 130

Soliter pulmoner nodül (SPN), akciğer parankimi içerisinde normal akciğer dokusu ile çevrili, 3 cm'den küçük, tek, yuvarlak veya oval görünümlü, radyografide lokal dansite veya opasite artışı ile kendini gösteren, beraberinde atelektazi, lenfadenopati veya plörezinin eşlik etmediği lezyonlara verilen isimdir.Benign granülomlardan akciğer kanserlerine kadar çok çeşitli nedenlere bağlı olarak gelişen SPN'lere doğru tanı koymak önemli olduğu kadar zordur. Malign nodüllü hastaların ameliyat kararının en kısa sürede ve doğru bir şekilde verilmesi gerekirken diğer hastalar gereksiz cerrahiden ve invaziv girişimlerden korunmalıdır.Bu çalışmada SPN'li hastaların demografik özellikleri, nodüllerin morfolojik yapıları, kanser için risk faktörleri ve tanıda kullanılan yöntemlerin ba?arı oranları incelenmiştir.Çalışmaya Ocak 2007-Ekim 2009 tarihleri arasında direkt akciğer grafisi ve/veya toraks bilgisayarlı tomografisi (BT) ile SPN tanısı konulan 18 yaş üstü hastalar alındı.Hastaların yaşı, sigara içme durumları, meslekleri, geçirdiği önemli hastalıklar, ameliyatlar hakkında bilgiler alındı.Hastaların detaylı fizik muayeneleri yapıldı. Eğer mevcut ise hastaların daha önceki yıllara ait akciğer grafileri ve toraks BT'leri temin edilip, yenileri ile kıyaslamalar yapıldı. Radyolojik özellikler not edildi.Radyolojik olarak takip edilen nodüllere ilk 1 yıl 3 ayda bir, sonraki 1 yıl ise 6 ayda 1 kez Toraks BT çekildi. Özellikle nodül çapında artma ve yapısındaki deği?iklikler değerlendirildi. ?kiye katlanma zamanı 20-400 gün arasında ise kanser ön tanısı ile biyopsi yapıldı. İki yıl süre ile nodül çapında ve özelliğinde değişiklik saptanmadığı durumlarda benign lezyon olarak kabul edildi.Nodüllerin 57'si (%76) benign, 18'i (%34) malign idi. Malign nodüller en sık sağ üst lobda yerle?mekte idi. Yaş ortalaması benign grupta 52.5±14.6, malign grupta 60.8±8.1 yıl idi. Ortalama nodül çapı benign lezyonlarda 14.3±7.4 mm, malign lezyonlarda 24.1±6.5 mm idi. Malign SPN'lerin %94.4'ünde spiküler görünüm,%88.9'unda düzensiz kontür, % 44.4'ünde lobüle kontür saptandı. Benign SPN'lerin %89.5'i düzenli kontürlü, %31.6'sı kalsifik idi. Malign SPN'lerin hiçbirinde kalsifikasyon gözlenmedi. Çalı?maya alınan 75 hastanın 53'üne (%70.7) klinik ve radyolojik 10'una (%13.3) torakotomi, 6'sına (%6.7) bronkoskopik biyopsi, 6'sına (%6.7) transtorasik ince iğne aspirasyon biyopsisi (TTİİAB), 1'ine (%1.3) lenf nodu biyopsisi ve 1'ine (%1.3) laparotomi ile tanı konuldu.En sık benign SPN nedeni stabil nodül/ granülom (30 hasta ,%40) iken en sık malign SPN nedeni skuamöz hücreli kanser idi.Malign SPN için risk faktörleri, ileri yaş, sigara, kanser öyküsü, nodül çapının 20 mm'den fazla olması, düzensiz kontür, lobüle kontür, spiküler görünüm olarak saptandı. Solitary pulmonary nodule (SPN) is a term that is used for opacities with a diameter of less than 3 cm is covered by normal lung tissue without any aother associated radiologic abnormality.It is both diffucult and important to diagnose the SPNs because it may develop from a huge variety of diseases including benign and malignant ones. Decision of surgery is an urgency for the patients with a malign SPN, whereas the decision would be an unnecessary for patients with benign SPN.In this study, the demographic features of patients, radiologic characteristics of the nodules, risk factors for cancer and diagnostic yields of the biopsy procedures were evaluated.The patients with a diagnosis of SPN, who are older than 18 years, in between January 2007 and October 2009.Detailed physical examination of patients were performed. If present, previous chest x-rays and thorax CTs were obtained and compared with the new ones and radiological features were recorded.The nodules that were been followed up radiologically, thorax CT was performed every three months in first year, and every six months in the second year. Particularly, increase in nodule diameter and changes of its structure were assessed. If the doubling time was in between 20-400 days, biopsy was performed due to high chance of malignancy. It was accepted as a benign SPN if there was no change in diameter and shape of nodule two-years follow-up.Fifty-seven (76%) of the nodules were benign, and 18 (34%) were malignant. The malign nodules were most frequently localised on the right upper lobe. The mean age was 52.5±14.6 years and 60.8±8.1 years for benign and malignant SPN , respectively. The mean nodule diameter was 14.3±7.4 mm for benign SPNs and 24.1±6.5mm for malignant SPNs. Other important radiologic features of malignant SPNs were as follows: spiculataed appearance 94.4%, irregular contour 88.9%, lobule contour 44.4% and calcification 0%. Distribution of methods for diagnosis was as follows: clinical and radiological 70.7%, thoracotomy 13.3%, bronchoscopy 6.7%, transthoracical fine-needle aspiration biopsy 6.7%, and laparotomy 1.3%.In summary, the most common causes of benign and malignant SPNs were stable nodule and/or granuloma with 40% and squamous cell carcinoma ( %), respectively. And the risk factors for malignancy were smoking history, prior cancer diagnosis, larger than 20 mm in diameter, irregular contour, lobulated appearance, and spiculated borders. 78

54

GİRİŞ: Yeni önerilen Bethesda sistemine göre; tiroid ince iğne aspirasyon sitolojisinde 7diagnostik kategori kullanılmaktadır. Bu kategorileri kullanarak bizim patoloji bölümündekiince iğne aspirasyon sitolojisindeki deneyimler; sitolojik histolojik korelasyonlar, hatalarınsebepleri ve klinik değerlendirmeler önemle çalışıldı.M ETOD: Kurumsal bilgi temelinde tiroid ince iğne aspirasyon sitolojisinin retrospektifaraştırmasıyla hastaların sitolojik bilgileri elde edildi. Sitolojik teşhisler yetersiz, benign,önemi belirsiz atipik folliküler hücreler, folliküler neoplazm, hürthle hücreli neoplazm,malignansi için şüpheli, malign olarak tekrar sınıflandırıldı. Bu çalışmada ince iğneaspirasyon sitolojisi ve devamında cerrahisi olan 206 hasta mevcuttur.S ONUÇLAR: 206 iğne aspirasyon sitolojisinin; % 24'ü yetersiz, % 58'i benign, % 4'üAFC-US, % 9'u folliküler neoplazm (hürthle hücreli neoplazmı da içeriyor), % 4'ümalignansi için kuşkulu, % 3'ü malignant olarak sınıflandırıldı. Bu kategorilerde histolojikolarak doğrulanmış malignansi oranları sırasıyla % 8, % 1, % 38, % 25, % 62, % 100 dür.Teşhisteki hataların sebepleri; yetersiz spesmen, örnekleme hatası ve folliküler adenom vehiperplastik nodüller arasındaki üst üste binen sitolojik özelliklerdir. Tiroid ince iğneaspirasyon sitolojisinin önceki değerlendirmeye göre malignensi teşhisindeki duyarlılık veözgüllüğü sırasıyla % 83.3 ve % 100' dür. Tiroid ince iğne aspirasyon sitolojisinin Bethesdasistemine göre değerlendirildiğinde malignensi teşhisindeki duyarlılık ve özgüllük sırasıyla% 85.7 ve % 100' dür.S O N UÇ: Şimdiki bulgulara göre tiroid ince iğne aspirasyon sitolojisi tiroidmalignansilerin uygun teşhisini sağlıyor. 7 teşhis kategorisi; klinik takip veya cerrahideğerlendirmede hastalar için faydalıdır. BACKGROUND: The Bethesda system recently proposed seven diagnostic categories forthe classification of thyroid fine-needle aspiration (FNA) cytology. Using these categories,the experience with FNA from our pathology departmant was studied with emphasis oncytologic-histologic correlation, source of errors, and clinical management.METHODS: Patient cytology data were retrieved by a retrospective search of thyroid FNAin the institutional databases. Cytologic diagnosis were classified as unsatisfactory, benign,atypical follicular cell of unknown significance, suspicious for follicular neoplasm (FN),suspicious for Hürthle cell neoplasm, suspicious for malignancy, and positive for malignancy.The present study included 206 consecutive patients who underwent FNA, and subsequentlysurgery.RESULTS: Of 206 FNA samples, 24 % were classified as unsatisfactory, 58 % wereclassified as benign, 4 % were classified as AFC-US, 9 % were classified as suspicious forFN ( including Hürthle cell neoplasm), 4 % were classified as suspicious for malignancy, and3 % were classified as malignant. The rates for histologically confirmed malignancy in thesecategories were 8 %, 1 %, 38 %, 25 %, 62 % and 100 %, respectively. Sources of errorsincluded diagnoses on inadequate spesmen, sample errors, and overlapping cytologic featuresbetween hyperplastic nodules and follicular adenoma. The sensitivity and specificity ofthyroid FNA for the diagnosis of malignancy were 83.3 % and 100 %, for previous cytologicresults, respectively. The sensitivity and specificity of thyroid FNA for the diagnosis ofmalignancy were 85.7 % and 100 %, for Bethesda system cytologic results, respectively.CONCLUSIONS: The current results indicated that FNA provides an accurate diagnosisof thyroid nodules. The seven diagnostic categories were benefical for triaging patients foreither clinical follow-up or surgical management. 61

Amaç: Mamografi tarama programlarının yaygınlaşması ile birlikte mamografik olarak saptanan ele gelmeyen meme lezyonlarının sayısı sürekli olarak artmaktadır. Stereotaktik vakumlu kor iğne biyopsi, mamografide saptanan ele gelmeyen meme lezyonlarının doku tanısının elde edilmesinde kullanılan efektif, güvenilir ve az invaziv bir tanısal işlemdir. Son zamanlarda, stereotaktik meme biyopsileri pron masa ve dijital mamografi ünitesinden oluşan sistemlerde yapılmaktadır. Bu çalışmanın amacı pron masada yapılan stereotaktik vakumlu kor meme biyopsi işleminin, tanısal değerini, başarı oranını, güvenilirliğini ve komplikasyonlarını değerlendirmektir.Gereç-yöntem: Mart 2007 ile Haziran 2010 tarihleri arasında bölümümüz mamografi ünitesinde, 137 hastaya ve 138 lezyona (134 (%97) mikrokalsifikasyon kümesi, 4'ü (%3) asimetrik fokal dansite) pron masada (Multicare, Hologic) stereotaktik vakumlu kor iğne biyopsi işlemi planlandı. Biyopsi için endikasyonlar ele gelmeyen ve ultrasonografide görülmeyen şüpheli mamografik anormalliklerdi. 137 hastadan 3'üne teknik nedenlerle, 1'ine işlem sırasında olan kanama nedeniyle biyopsi yapılamamıştır. Stereotaktik vakumlu kor iğne biyopsi 133 hastada (39?78 yaş, ortalama:53 yaş) ve 134 lezyona (ortalama boyut:15,6 mm) uygulanmıştır. Tüm biyopsiler tek bir radyolog tarafından gerçekleştirilmiştir.Vakum biyopsi sonuçları ile cerrahi çıkartılma sonrası patoloji raporları arasındaki uyum değerlendirilmiştir. Histopatoloji sonuçları, biyopsi işleminin hasta tarafından katlanılabilirliği ve işlem boyunca ortaya çıkan erken geç komplikasyonlar kaydedilmiştir. Biyopsi sırasında alınan parçaların ortalama sayıları ve radyolojik olarak tam çıkartılan hedef lezyonların yüzdesi analiz edilmiştir. Stereotaktik biyopsi sonrasında mamografik olarak tamamen çıkarıldığı düşünülen lezyon yerleşimlerine klips yerleştirilmiştir.Bulgular: Stereotaktik meme biyopsi 107 hastada ?Vacora? (10G) vakumlu kor biyopsi iğnesi ile, 27 hastada ?ATEC? sistemi (9G) ile yapılmıştır. Her biyopside elde edilen parça sayısı ortalama 12 (7-28) idi. İşlem süresi ortalama 26,5 dakika (15-53) idi. 88 lezyona stereotaktik vakumlu biyopsi sonrası klips yerleştirildi. 42 lezyona teknik nedenlerle, 4 lezyona ise kanama nedeni ile klips yerleştirilemedi. 3 lezyon BI-RADS 3, 89 lezyon BI-RADS 4A, 16 lezyon BI-RADS 4B, 16 lezyon BI-RADS 4C ve 10 lezyon BI-RADS 5 olarak sınıflandı. 134 lezyonun 31'inde (%23) karsinom saptandı. Benign lezyonların sayısı 90 (%67) ve atipik lezyonların sayısı 13 (%10) idi. Tüm malign lezyonlara mastektomi uygulanmıştır. Histolojik sonucu atipik gelen ve mamografik ve patolojik bulgular arasında uyumsuzluk olan hastalara cerrahi biyopsi uygulandı. Vakum destekli biyopsi sonuçları ile cerrahi biyopsi sonrası elde edilen patoloji raporları arasında uyum saptanmıştır.Hedef lezyonun radyolojik olarak tamamen çıkarılması lezyonların % 60'ında (80/134) elde edilirken, bu lezyonların %55'inin boyutları 5 mm'den küçüktü.İzlem mamografisi, kor biyopsi sonucu benign gelen (90, %67) ve cerrahi biyopsi sonucu atipi gelen tüm hastalara önerildi. 2 yıllık izlemlerde malign değişiklik saptanmadı.Çalışmamızda 1 tane yanlış negatif sonucumuz vardı. Yanlış negatiflik oranımız (1/134) % 0, 7. Yanlış pozitif sonuç ise saptanmamıştır.Komplikasyonlar hafif kanama ve gecikmiş hafif hematomlardan oluşuyordu. Biyopsi yapılan 6 (% 14) hastada işlem sırasında şiddetli kanama oldu.Sonuç: Bu çalışma, ele gelmeyen meme lezyonlarının tanısında vakum destekli biyopsi yönteminin etkinliğini doğrulamakta ve cerrahi tedaviyi planlamadaki yararını göstermektedir. Vakum biyopsi işlemi, meme lezyonlarının tanısı ve tedavisi için gerekli olan cerrahi müdahale sayısında azalma sağlamaktadır.Pron masada stereotaktik vakum destekli kor biyopsi, mamografide saptanan ele gelmeyen lezyonların örneklemesinde cerrahiye seçenek olabilecek doğru, güvenli ve hasta toleransı yüksek bir tekniktir. Purpose: The number of non-palpable breast lesions is constantly increasing due to expanding screening mammography programs. Stereotactic vacuum-assisted core-needle biopsy, is an effective, reliable and minimally invasive diagnostic procedure. Recently, stereotactic breast biopsies have been performed at dedicated systems containing a separate digital mammography unit and a prone table. The aim of this study is to evaluate the diagnostic value, success rate, safety and complications of the stereotactic vacuum-assisted core-needle breast biopsies performed on a prone table system.Materials and methods : From March 2007 to June 2010, stereotactic vacuum-assisted core-needle biopsies were planned on 137 patient and at 138 lesions (134; microcalcifications, 4; asymmetric focal densities) in our department on a mammography unit with pron table (Multicare, Hologic) stereotactic equipment. The indications for biopsy were mammographic abnormalities considered suspicious that were not palpable or not visible on ultrasound. Biopsy could not be finished because of technical reasons in 3 of 137 lesions, and because of massive bleeding during the procedure in 1 lesion. Stereotactic vacuum-assisted core-needle biopsies were performed in 133 patient (39-78 year, mean: 53 year) and at 134 lesions (mean size :15,6 mm). All biopsies were carried out by a single radiologist.The concordance between VAB results and surgical pathology reports was evaluated. The results including the final pathology, scarring, tolerability by patients and immediate and delayed complications due to the procedure were recorded. The mean number of core specimens and the percentage of complete radiological removal of the target lesion were analysed. The clip was placed when images obtained after stereotactic biopsy suggested that the lesion seen at mammography was removed.Results: Stereotactic breast biopsies were perfomed with 10-gauge ?Vacora? (10G) vacuum-core needle biopsy systems in 107 patients, and with `ATEC` (9G) systems in 27 patinets. The mean number of core specimens obtained per procedure was 12 (range 7?28). The mean procedure time is 26,5 (15?53) minute. The Clips were placed in 88 (%66) patient after stereotactic vacuum-assisted biopsies. Three lesions were classified as BI-RADS 3 category, 89 lesions were classified as BI-RADS 4A category, 16 lesions were classified as BI-RADS 4B category, 16 lesions were as BI-RADS 4C, and 10 lesions were classified as BI-RADS 5 category. Carcinoma was detected in 31 of the 134 lesions (%23). The number of benign lesions were 90 (%67) and atypical lesions were 13 (%10). All patients with malign lesions had undergone mastectomy. Surgical biopsy was recommended for the patients with atypical histologic results or for the patients with discordant results between mammographic and pathologic findings. There was an excellent concordance between VAB results and surgical pathology reports.Complete radiological excision of the target lesion was achieved in %80 (80/134 ) with 55% of these lesions smaller than 5 mm.Follow-up mammography was advised for all patients whose core biopsy results were benign (90, % 67) and atypical diagnosed after surgical biopsy. There has been no malign changes within a 2-year follow-up so far.There was one false negative result in our study. The false negative rate (1/134) % 0,7. We did not observe any false positive results.Complications were mild and consisted of immediate bleeding and delayed haematomas. Of those who underwent biopsy using the vacuum-assisted device, 7 (%5) had moderate to severe bleeding during the procedure.Conclusion: This study confirms the efficacy of the VAB procedure in the diagnosis of non-palpable breast lesions and demonstrates its usefulness in therapeutic surgical planning. VAB procedure allows for the reduction of the number of surgical procedures required to diagnose and treat non-palpable breast lesions. Stereotactic vacuum-assisted core biopsy on pron table is an accurate, safe technique for sampling of non-palpable lesions detected on mammography. This technique seems a reasonable alternative for surgery. 159

Amaç: Tiroidde nodül gelişimine klinikte oldukça sık rastlanır. Bu nodüllerin değerlendirilmesinde ve ameliyat gereksinimini belirlemede tiroid ince iğne aspirasyon biyopsisi (TİİAB) en yardımcı testtir. TİİAB ile malignite tanısında zorluklar yaşanan hastalarda çeşitli yardımcı tetkikler geliştirilmeye çalışılmaktadır. Bu sorunların immunohistokimyasal (İHK) belirteçlerin kullanılması ile aşılabileceği düşünülmüştür. Çalışmamızda nodülü olan, operasyona verilme ve malignite ihtimali daha yüksek hastaların TİİAB örneklerinde ve ameliyat materyallerinde çeşitli İHK belirteçlerin boyanma özellikleri dikkate alınarak hangisinin malignite tesbitinde faydalı ve önemli olduğunu saptamayı amaçladık.Hastalar ve Yöntem: Ocak 2006-Ocak 2010 tarihleri arasında Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Endokrinoloji polikliniğine başvurmuş klinik, fizik muayene ve ultrasonografi ile tiroid nodülü bulunan, malignite açısından şüpheli olan 125 hasta çalışmaya alındı. Şüpheli nodülü belirlemede erkek hasta olması, tek, hızlı büyüyen, sert veya fikse nodül olması, daha önce TİİAB ile şüpheli lezyon tanısı almış olması, yakınında tiroid kanseri anamnezi bulunması, servikal lenfadenopati bulunması, başka sebebe bağlanamayan öksürük, disfaji veya disfoni olması dikkate alındı. Nodüllere klinisyen ya da deneyimli radyolog tarafından TİİAB yapıldı. İnce iğne ile örnek alma sırasında sıvı bazlı sitoloji solüsyonuna da örnek alındı. Hastaların ameliyat materyallerinde ve sitoloji örneklerinde Galectin-3, Cytokeratin-19 (CK-19), Ghrelin, c-kit onkoprotein (CD117), CBP/p300-interacting transactivator-1 (CITED-1) ve Hector Battifora mesothelial antigen-1 (HBME-1) immunohistokimyasal belirteçleri çalışıldı. Ameliyat sonrası koyulan histopatolojik tanılar altın standart olarak kabul edilerek hem ameliyat materyallerinde hem de TİİAB ile alınan materyallerde duyarlılık, özgüllük, pozitif ve negatif kestirim değerleri ile doğruluk değeri hesaplandı.Bulgular: Çalışmaya şüpheli tiroid nodülüne sahip ve TİİAB sonucu malign çıkıp ameliyat olan toplam 125 hasta alındı. Hastaların 93'ü kadın, 32'si erkekti. Yaş ortalaması 51,8±13,2 yıl idi. TİİAB ile 68 hasta (%54) benign, 39 hasta (%31) malign bulundu. 18 hasta (%14) ise biyopsiye göre şüpheli-belirsiz nodül ve nondiagnostik aspirasyon tanısı aldı. Operasyon sonrası konulan tanılara göre 65 hastada (%52) benign, 60 hastada (%48) malign tiroid lezyonu vardı. Çalışmamızda TİİAB'nin duyarlılığı %76, özgüllüğü %88, pozitif kestirim değeri %84, negatif kestirim değeri %80 bulundu. Bu değerler literatürdeki ortalamaya yakın ancak biraz düşük değerlerdi. Çalışılan İHK belirteçlerden Galectin-3, TİİAB örneklerinde malignite duyarlılığı en yüksek belirteç (%56) olarak bulundu. Aynı belirtecin ameliyat materyallerinde özgüllüğü %95, pozitif kestirim değeri %89 idi. Duyarlılığı beklenenden düşük bulunmuş olmasına rağmen çalışmamızda TİİAB materyalinde Galectin-3 ekspresyonunun gösterilmesinin istatistiksel olarak anlamlı olarak (p

Meme kanseri hastalarında, aksiller lenf nodu metastazının, preoperatif, ultrasonografi (US) eşliğinde ince iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB) ile saptanmasıyla, zaman alıcı ve maliyeti yüksek olan, sentinel lenf nodu (SLN) sintigrafisi ve biyopsisi basamaklarının atlanması amaçlandı. Aralık 2007-Ekim 2009 tarihlerinde primer meme kanseri tanısı almış veya radyolojik olarak büyük olasılıkla malign kitlesi olan hastalar bilateral meme ve aksiller US ile incelendi. Lenf nodu boyutlarında artış, yuvarlaklık indeksinde artış, kortikal simetrik/asimetrik kalınlaşma, nonhiler kortikal akım ve korteks hipoekojenitesinde artış gri skala ve renkli Doppler US ile değerlendirildi. Otuz altı hastada, 38 adet şüpheli lenf noduna, 22 G ince iğneyle 3 kere aspirasyon yapıldı. Yirmi üç nodda sitoloji ile aksiller metastaz saptandı. Altı lenf nodunda aspirasyon yetersiz, 9 nodda negatifti. Sitolojisi pozitif olan 23 aksillanın hepsinde lenf nodu diseksiyonu ile metastaz saptandı. Sitolojisi yetersiz olan 6 nodun 4'ünde, sitolojisi negatif olan 9 nodun 3'ünde histopatolojik olarak aksiller metastaz saptandı. Aspirasyonu yetersiz olan 6 nodun 2'sinde, sitolojisi negatif olan 9 nodun 6'sında aksiller metastaz olmadığı patolojik olarak doğrulandı. Sitoloji ile aksiller lenf nodu metastazı saptanan 23 aksillaya SLNB yapılmasına gerek kalmadı (%60.5 oranında). İİAB duyarlılığı %88.46, özgüllüğü %100, pozitif öngörü değeri (PÖD) %100, negatif öngörü değeri (NÖD) %66.6 idi (aspirasyonu yetersizler dahil edildiğinde sırasıyla %76.6, %100, %100, %53.3). Asimetrik kortikal kalınlaşma, nonhiler kortikal akım, hipoekojenitede artış sadece metastatik lenf nodlarında vardı. Kortikal kalınlık, lenf nodu ve kitle boyutu metastatik grupta daha yüksekti. Meme kanserinde metastaz açısından şüpheli aksiller lenf nodlarına preoperatif dönemde US eşliğinde İİAB yapılmasıyla, preoperatif evreleme yapılabilmekte, SLN biyopsisi basamağı atlanarak direkt lenf nodu diseksiyonu yapılabilmektedir. Aksiller lenf nodu tutulumunun US eşliğinde İİAB ile değerlendirilmesi maliyet etkin ve duyarlılığı çok yüksek bir yöntemdir. Our aim was to detect preoperative axillary metastasis with sonography guided fine needle aspiration biopsy (FNAB) and enable to bypass -time consuming and costly-, sentinel lymph node scintigraphy and biopsy steps, in patients with breast cancer and in patients with suspected ultrasonography (US) findings of malignancy. From December 2007 to October 2009, patients with complaint of breast lump, histopathologically proven breast cancer and suspicious breast mass underwent breast and axillary US. Increase in lymph node size, cortical thickening, nonhilar cortical flow and hilar changes were evaluated with gray scale and color Doppler US. Total 36 patients and 38 sonographically suspicious axillary lymph nodes had FNAB with 22 G fine needle. Twenty one patients and 23 nodes had positive, 6 nodes had inadequate, 9 nodes had negative cytology. Twenty three axilla with positive cytology had all positive postoperative biopsy results. Four of 6 nodes with inadequate cytology and 3 of 9 nodes with negative cytology had pathologically proven positive axillary metastasis. Two of 6 nodes with inadequate cytology and 6 of 9 nodes with negative cytology had negative pathology results. Axillary lymph node dissection or sentinel lymph node scintigraphy and biopsy steps were bypassed in 23 axillas with positive axillary lymph node FNAB (60.5%). Axillary lymph node FNAB?s sensitivity was 88.46%, specificity was 100%, positive predictive value was 100% and negative predictive value was 66.6% (inadequate cytology included; 76.7%, 100%,100%, 53.3% respectively). Asymmetric cortical thickening, nonhilar cortical flow and increase in hypoechogenity were only detected in metastatic nodes. Cortical thickening, lymph node and breast mass size was higher in metastatic group. The assessment of suspicious axillary lymph nodes with preoperative sonography guided FNAB enables to skip high-cost and time consuming, sentinel lymph node scintigraphy and biopsy steps, also helps preoperative staging. Preoperative axillary lymph node FNAB is a cost-effective method with high specificity. 60

Amaç: Çapı bir cm ve altı olan tiroid nodülleri ile bir cm üzeri olan tiroid nodüllerinin İnce İğne Aspirasyon Biyopsi (İİAB) sonuçlarına göre malignite oranlarını ve nodüllerin ultrasonografi (US) özellikleri ile malignite arasındaki ilişkiyi değerlendirmeyi amaçladık.Gereç ve Yöntem: Mayıs 2009-Mayıs 2010 tarihleri arasında Endokrinoloji polikliniğine başvurarak takibe alınan ve US eşliğinde İİAB işlemi yapılan 60 tane bir cm ve altında ile 97 tane bir cm üzerinde 157 nodüler guatr tanılı hasta retrospektif olarak incelendi. Pür kistik nodüller, çepersel kalsifikasyonu bulunan nodüller ve İİAB sonucu yetersiz materyal gelen nodüller çalışma dışı bırakıldı. US de malignite kriteri olarak hipoekoik patern, solid yapı, punktat kalsifikasyon, kontur düzensizliği ve periferik halo olmaması özellikleri kullanıldı. İstatistiksel değerlendirme de p0.05).Sonuç: Nodüler guatrda malignite tanı oranı düşük olmakla beraber, oluşabilecek malignitelere erken tanı konulması çok önemlidir. Çalışmamızda İİAB yapılan nodüllerin değerlendirilmesinde nodülün US özellikleri ile malignite arasında anlamlı ilişki bulunmadı. Ayrıca bir cm ve altı tiroid nodülleri ile bir cm üstü tiroid nodülleri arasında malignite yönünden istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı. Bu nedenle nodül boyutu ve nodüllerin US özelliklerine bakılmaksızın yapılma olasılığı olan her nodüle erken tanı konması açısından İİAB yapılması gerektiğini düşünmekteyiz.Anahtar Kelimeler: Tiroid, US, nodüler guatr, nodül çapı, İİAB. Objective: In this study, we aimed to compare the possibility of being malignant of FNAB results of one cm and below one cm in diamater nodules and above one cm in diamater nodules. And we aimed to analyse the US findings and possibility of being malignant of FNAB results of these nodules.Materials and Methods:Between May 2009 and May 2010 157 nodular goiter patients applied to endocrinology polyclinic were followed up. 60 of these patients had one cm and below one cm in diamater and 97 of them had above one cm in diamater thyroid nodules. These patients were carried out FNAB with US and were analysed retrospectively. Whole cystic nodules, nodules with peripherial calcification and nodules that its FNAB result has poor material weren?t used in the study. As a malignancy criteria at US, including hypoechoic pattern, solid structure, punctate calcification, contour irregularity features of nodule and not having peripherial halo feature of nodule were used. In statistical analyse, p0.05).Conclusion: In nodular goitre malignancy diagnosis rate is low. Besides, early diagnosis of malignancy is very important. In our study ,as a result of considering nodules carried out FNAB, it wasn?t observed significant difference between US features of the nodule and malignancy. Besides, statistically it wasn?t observed significant difference between one cm and below one cm in diameter, and above one cm in diameter thyroid nodules in terms of determined malignancy rates. Therefore, we think that regardless of the nodule size and US features of nodule in order to early diagnosis FNAB should carried out the each nodules which are available to carry out.Key Words: Thyroid, US, nodular goiter, nodule diameter, FNAB 70

Meme kitle ve lezyonlarında fizik muayene tamamlanıp görüntüleme çalışmalarıincelendikten sonra sıra kesin tanıyı sağlayacak olan sitolojik inceleme amacıyla biyopsiaşamasına gelir. Günümüzdeki modern yaklaşım, definitif cerrahi girişimden öncesitopatolojik tanının minimal invaziv yöntemlerle elde edilmesi yönündedir.Bizim çalışmamızın bulguları sensitivite, spesifite doğru histopatolojiksınıflama açısından kor biyopsinin İİAB'ye üstün olduğunu göstermiştir. Buna rağmen İİAB'nin sağladığı hızlı, basit ve ucuz tanı tamamen göz ardı edilemez. Birçok hastada doğru tanıyı sağlamada etkindir ancak kor biyopsilerin benign lezyonlardaki doğru ve spesifiktiplendirmesi birçok hastayı açık biyopsilerden korumaktadır. Daha da önemlisi sağladığıreseptör tayinleriyle önemli prognostik bilgiler sağlamaktadır. Palpabl meme lezyonlarınıntanısında her ikisi de güvenle kullanılabilmekle birlikte daha kesin daha detaylı bilgilersağlaması nedeniyle kor biyopsi tanı değerinde daha üstün gözükmektedir. After completing the physical examination and imagination studies of the breastmass and lesions, comes the biopsy phase which in turn will give the final diagnostic.Nowadays, the modern approach to cytopathologic diagnosis way is minimal invasiveprocedures in contrast to definitive surgery. The results of our study, sensitivity and specificity, showed that in case of true histopathological classification, core biopsy is superior to FNAC. Nevertheless the fast,simple and cheap diagnosis cannot be ignored. It is effective in most of the patient diagnosis, however correct and specific typing of core biopsies in benign lesions protects patients from open biopsy. More important, with determination of the receptors,it provides important prognostic knowledge. In the diagnosis of palpable breast lesions, although both processes can be used with confidence, core biopsy seems to be superior because of providing more detailed and accurate information. 48

Amaç: Tiroid nodülleri yaygın olarak görülen patolojilerdendir. Tiroid ince iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB) tiroid nodüllerine yaklaşımda altın standarttır. Multinodüler guatr da dominant nodülden İİAB yapılması önerilmektedir. Bunun yanında solid, hipoekoik ve mikrokalsifikasyon içeren nodül-nodüllerden de İİAB yapılmalıdır. Çalışmamızda dominant nodül ve ultrasonografi (US) de malign olabilecek özellikleri olan herhangi diğer bir nodülden yaptığımız İİAB sonuçlarını karşılaştırdık. Ayrıca elde olunan sitoloji sonuçları ile nodüllerin US özellikleri arasındaki ilişki araştırıldı.Gereç ve Yöntem: 2009?2010 tarihleri arasında Endokrinoloji polikliniğine başvurarak takibe alınan hem dominat nodülden hem de dominat olmayan nodülden İİAB yapılan MNG tanılı 197 olgu incelendi. Pür kistik nodüller, çepersel kalsifikasyonu bulunan nodüller ve İİAB sonucu yetersiz materyal gelen nodüller çalışma dışı bırakıldı ve 171 olgu değerlendirmeye alındı. US de malignite kriteri olarak nodülün hipoekoik patern, solid yapı, mikrokalsifikasyon içermesi ve periferik halosu olmaması özellikleri kullanıldı. İstatiksel değerlendirme de p0.05).Sonuç: Multinodüler guatr tanılı hastaların sitolojik değerlendirilme sonuçlarına göre dominant nodül veya diğer nodüllerden biyopsi yapılması arasında anlamlı fark bulunmamaktadır. Ayrıca nodüllerin yapısı, boyutu, eko özelliği maliginite şüphesini belirtme olasılığını net olarak söyleyememektedir. Bundan dolayı hem dominat nodülden hemde US görüntüsünde malignite özelliği olan nodülden biyopsi yapılmasının faydalı olacağını düşünmekteyiz. Dominant olmayan nodüllerde malignite şüphesi yönünden İİAB işlemi yapılması için nodülün mikrokalsifikasyon içerme durumunun değerlendirilmesinin daha faydalı olacağını düşünmekteyiz.Anahtar kelimeler: Tiroid, Multinodüler guatr (MNG), İnce iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB), dominant nodül, diğer nodül Objective: Thyroid nodules are one of the pathologies that are commonly seen. Thyroid fine-needle aspiration biopsy (FNAB) is the golden standart for approaching thyroid nodules. It is recommended to carry out an FNAB from the dominant nodule in multinodular goitre. Furthermore, FNAB must also be carried out from nodules including solid, hypoechoic and microcalcification. In our study, we compared the FNAB results that we carried out from dominant nodule and any other nodule which have features that may be malignant to ultrasonography (US). Besides, the relationship between the results of cytology and US features of nodules has been analysed.Material and Methods: Between 2009-2010, 197 cases diagnosised MNG were analysed. These cases followed by applying to endocrinology polyclinic were carried out FNAB from both dominant nodule and non-dominant nodule. Whole cystic nodules, nodules with peripherial calcification and nodules that its FNAB result has poor material weren?t used in the study and 171 cases were used. As a malignancy criteria at US, including hypoechoic pattern, solid structure, microcalcification features of nodule and not having peripherial halo feature of nodule were used. In statistical analyse, p

Kronik Hepatit B virusu, tüm Dünyayı ilgilendiren bir sağlık sorunudur. Kronik hepatit B hastalarında tedavi kararı; serum HBV DNA, alanin amino transferaz(ALT), karaciğer biyopsisindeki nekroenflamasyon derecesine ve fibrozis evrelemesine göre verilmektedir. Bu çalışmada, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Enfeksiyon hastalıkları kliniğinde takip edilen KHB hastalarının tanısında biyopsi ve noninvaziv testlerin karşılaştırılması amaçlandı. 30 kronik hepatit B hastası çalışmaya alındı. Hastalara eş zamanlı karaciğer biyopsisi ve noninvaziv testler uygulandı. Noninvaziv testler olarak ALT, aspartat aminotransferaz (AST), gama glutamil transferaz (GGT), yaş, GUCI, GAPRI, Fİbrotest-Actitest (FT-AT), FIB-4 skor, alkalen fosfataz (ALP), total bilirubin, direkt bilirubin, platelet sayısı, protrombin zamanı değerlendirmeye alındı. Biyopsi sonucuna göre 7 hastada belirgin fibrozis saptandı. Knodell skorlamasına göre fibrozis skoru 2 ve üstü olanlar belirgin fibrozis olarak değerlendirildi. Çalışmanın istatistik analizi SPSS v.15.0 programı kullanılarak yapıldı. Tanımlayıcı istatitikler sayısal değişkenler için sayı, ortalama, standart sapma, minimum, maksimum olarak, kategorik değişkenler için sayı ve yüzde olarak verildi. Sayısal değişken gruplar arası farklar, iki grup varlığında parametrik olmayan bağımsız gruplar Mann-Whitney U testi ile incelendi. Sayısal değişkenler arası ilişkiler Spearman korelesyonu kullanılarak verildi. Analizlerde alfa anlamlılık düzeyini p