Search

Het strafrecht is onmisbaar voor de effectieve handhaving van het recht. Voor de effectieve handhaving is vaststelling van de relevante feiten en derhalve een bewijsregeling noodzakelijk. Het strafrechtelijk leerstuk van onrechtmatig verkregen bewijs vindt zijn grondslag in het Bloedproefarrest van de Hoge Raad en is gecodificeerd in artikel 359a Sv van het Wetboek van Strafvordering, door de inwerkingtreding van de Wet vormverzuimen. De wetgever heeft het voornemen om de wettelijke regelingen betreffende processuele sancties te wijzigen, teneinde de processuele sancties - in het licht van de overwegingen van de Hoge Raad betreffende dit onderwerp - enigszins vereenvoudigd en overzichtelijk op te zetten. In deze scriptie worden de voorgenomen wijzigingen betreffende de processuele sancties besproken in het licht van de (strafrechtelijke) argumenten die ten grondslag kunnen liggen aan processuele sancties, in het bijzonder het reparatieargument, het demonstratieargument en het effectiviteitsargument.

In deze scriptie is onderzocht of het wetsvoorstel seksuele misdrijven, voor wat betreft de strafbaarstelling van seksuele intimidatie, voldoet aan het legaliteitsbeginsel. Met het voorgenomen art. 429ter Sr wil de wetgever art. 40 Verdrag van Istanbul implementeren in het Wetboek van Strafrecht en seksuele intimidatie als zelfstandige gedraging strafbaar stellen. In de kern bevat art. 429ter Sr het strafrechtelijk verwijt dat men een ander op een openbare plaats op een indringende en intimiderende wijze als seksueel object benadert. Het intimiderende karakter volgt uit het bestanddeel ‘op een wijze die vreesaanjagend, vernederend, kwetsend of onterend is te achten’. Betoogd wordt dat dit bestanddeel een subjectief karakter bevat waardoor het onduidelijk is wat de reikwijdte van dit bestanddeel betreft. Deze onduidelijkheid kan leiden tot strijdigheid met het legaliteitsbeginsel. Geconcludeerd kan worden dat deze onduidelijkheid blijkens jurisprudentie niet tot schending van het voorzienbaarheidsvereiste hoeft te leiden indien een onduidelijke term in een strafbepaling door de rechter wordt geconcretiseerd. Dit neemt echter niet weg dat de wetgever, ten behoeve van de rechtszekerheid, voortdurend moet streven naar een duidelijk geformuleerde strafbepaling.

Sinds de inwerkingtreding van de Awb heeft de digitalisering en technologische ontwikkeling van toezichtmethoden een hoge vlucht genomen. Als gevolg van deze ontwikkeling zijn toezichtmethoden gemoderniseerd. Daarnaast zijn er de afgelopen jaren een aantal nieuwe ingrijpende methoden bijgekomen. De uitoefening van toezichtsbevoegdheden kan voor de betrokken ondernemingen en natuurlijke personen ingrijpend zijn. De inzet van toezichtmethoden kan immers leiden tot een aantasting van het door artikel 8 EVRM beschermde recht op respect voor het privéleven. In dit onderzoek is onderzocht of titel 5.2 Awb als grondslag voor moderne toezichtmethoden nog toereikend is in het licht van artikel 8 EVRM. Gebleken is dat de ernst van de inbreuk van geval tot geval kan verschillen, vanwege de variërende aard en intensiteit van de toezichtmethode. Gelet op de rechtspraak van het EHRM is voor toezichtmethoden die een ingrijpende inbreuk maken nadere regelgeving nodig waarin wordt bepaald onder welke voorwaarden en ten aanzien van wie de bevoegdheid mag worden ingezet. De wetgever én de toezichthouders zijn aan zet om een hernieuwde balans te zoeken tussen het houden van effectief toezichtonderzoek, de voortdurende ontwikkeling van toezichtmethoden en het bestaande juridische kader.

Voor een rechtzoekende is de competentieverdeling tussen de bestuursrechter en de burgerlijke rechter moeilijk te doorgronden. De hoofdregel is dat de burgerlijke rechter bij het ontbreken van rechtsbescherming door de bestuursrechter, aanvullende rechtsbescherming biedt. De competentie van de bestuursrechter is in beginsel gekoppeld aan het besluitbegrip, waardoor het lijkt dat zijn rechtsmacht voldoende is afgebakend. De huidige competentieverdeling leidt echter tot drie knelpunten. In dit onderzoek is onderzocht of het concept van de bestuursrechtelijke rechtsbetrekking een oplossing kan bieden voor de huidige problematische competentieverdeling tussen de burgerlijke rechter en de bestuursrechter. Na toepassing van het concept van de bestuursrechtelijke rechtsbetrekking op de drie knelpunten kan geconcludeerd worden dat de bestuursrechtelijke rechtsbetrekking (in potentie) een oplossing vormt voor het strategisch oprekken van het besluitbegrip door de bestuursrechter en de gefragmenteerde bestuursrechtelijke rechtsbescherming. Voor de problemen van de competentieverdeling die veroorzaakt worden door het vage onderscheid tussen het publiek- en privaatrecht geldt dit niet.

Predictive Identification – een systeem met gebruik van algoritmen – maakt een voorspelling van normoverschrijdend gedrag waarbij grootschalige monitoring van data plaatsvindt met als doel om criminaliteit te voorkomen. Onderzocht is of Predictive Identification – zoals ingezet in Roermond – de subsidiariteits- en proportionaliteitstoets van artikel 8 lid 2 EVRM doorstaat. Uit onderzoek naar de werking van Predictive Identification blijkt dat het risicomodel en een lijst met indicatoren onvoldoende transparant zijn. En niet bekend is welke indicator in welke mate bijdraagt aan de classificatie van de profilering. Het is dus niet alleen onvoldoende transparant, het bevat mogelijkerwijs ook onvoldoende waarborgen tegen (onbedoelde) discriminerende uitvloeisels. Het einde van Predictive Identification is daarmee zeker niet in zicht. Het gebruik van algoritmen in de opsporing zal een steeds belangrijkere rol (gaan) innemen. De Nederlandse Staat zal dus op zoek moeten naar een oplossing in het kader van de proportionaliteit en subsidiariteit. De fair balance herstellen, dus meer balans tussen doel van wetgeving die een inbreuk mogelijk maakt en de inbreuk op het privéleven. Voor Predictive Identification kan gedacht worden aan het direct verwijderen van no-hits. Of het (rigoureus) beperken van datadeling binnen lopende politieonderzoeken.

Bij de beoordeling van de beginselplicht tot handhaving kan het vertrouwensbeginsel een rol spelen. Naast bijzondere omstandigheden kan handhaving onevenredig zijn tot de daartoe te dienen belangen.Op 29 mei 2019 heeft de Afdeling een interessante uitspraak gedaan inzake het vertrouwensbeginsel. De Afdeling geeft aan dat ze meer uit zal gaan van hetgeen een burger mocht veronderstellen dan van hetgeen het bestuur bedoelde. De onderzoeksvraag is of een geslaagd beroep op het vertrouwensbeginsel nu eerder leidt tot afzien van handhaving. Uit onderzoek van voor en na deze uitspraak blijkt dat er niet sneller toegekomen wordt aan een belangenafweging bij de beoordeling van een beroep op het vertrouwensbeginsel. Het vertrouwensbeginsel kan als bijzondere omstandigheid ertoe leiden dat moet worden afgezien van handhaving. Om te bepalen of er sprake is van opgewekt vertrouwen, zijn alle feiten en omstandigheden van belang. De verschillende belangen dienen daarbij tegen elkaar afgewogen te worden. Daarnaast kan handhaving onevenredig zijn tot de daarmee te dienen belangen. Ook daarbij dienen de verschillende belangen afgewogen te worden. De uitspraak van 29 mei 2019 leidt niet vaker tot een geslaagd beroep op het vertrouwensbeginsel en het leidt er dan ook niet toe dat het op zichzelf eerder leidt tot het afzien van handhaving.

De wetgever opent met de Tijdelijke Wet Groningen een nieuwe weg voor Groningse gedupeerden om bevingsschade vergoed te krijgen. Naast het vorderen van een nadeelcompensatiebesluit of het starten van een civiele procedure tegen de mijnbouwexploitant kunnen zij een verzoek om schadevergoeding indienen bij het Instituut Mijnbouwschade Groningen. Deze ‘derde weg’ leidt tot de centrale vraag van dit onderzoek: hoe past de Tijdelijke Wet Groningen in de huidige systematiek van de competentieverdeling tussen de burgerlijke rechter en de bestuursrechter? Een analyse van de wet laat zien dat juridische vragen rijzen op het gebied van bevoegdheid, ontvankelijkheid en de vergoeding die het Instituut uitkeert. Het feit dat de wetgever een privaatrechtelijk geschil in een bestuursrechtelijke jas ‘perst’, en daarbij onduidelijk blijft of de grondslag van de vergoeding die het Instituut uitkeert is gelegen in een rechtmatige, of onrechtmatige daad, zorgt voor een juridische constructie die niet aansluit bij de huidige systematiek.

De auteur van een dagboek wordt door de Duitsers opgepakt. Zijn geliefde mijmert in een brief over het vervolg in het dagboek.

Brieven aan soldaten werden gecensureerd. Strategische informatie wordt niet toegestaan. Persoonlijke en emotionele gegevens komen des te meer voor.

Een indringende tentoonstelling over hoevedieren en in het bijzonder over de producten die ze voortbrengen in het Museum voor Industriële Archeologie en Textiel (MIAT, Gent).

"Cauderlier" ( 1812-1887) is ongetwijfeld een "monument" in onze Belgische keuken. In zijn boek, "L'Economie culinaire", dat voor het eerst in 1861 gepubliceerd werd en het meest bekende is, legde hij voor altijd de basis vast van wat de goede en klassieke Belgische ( Vlaamse) burgerkeuken kan genoemd worden.De Academie voor de Streekgebonden Gastronomie voelde zich om meerdere redenen geroepen de figuur van Cauderlier en zijn werk opnieuw in de belangstelling te brengen.

Heeft jouw kanarie de postbode gered van de kwaadaardige hond van de buren? Is je moeder stiekem balletdanseres? Woont de broer. van Rambo bij jou in de straat? Met deze oproep in buurtkrantjes, op radio en televisie begon in februari 2001 de zoektocht naar ongekende Gentse heldenverhalen.In oktober 2002 werd het Heldenboek officieel voorgesteld en werd ertevens een multimedia tentoonstelling over dit project georganiseerd in het Caemersklooster. Centraal staan de verzamelde verhalen en videofragmenten uit het spektakel. Een ideaal moment waarbij de deelnemers elkaar terug zien en herinneringen ophalen. Uit alle contacten met deelnemers blijkt dat Gentse helden een hoogtepunt in 2002 was.

Een vermoedelijk nooit eerder gepubliceerde tekst van een onbekende auteur geeft ons een levendig beeld van het wereldje om en rond een beestenmarkt1 zo’n zeventig jaar geleden, toen dieren nog niet allemaal per camion naar de markt en het slachthuis gebracht werden maar meestal per tram (!) of trein aangevoerd of gewoon te voet geleid. Uit een weggelaten inleidend fragment kan afgeleid worden dat het hier gaat over de wekelijkse Gentse beestenmarkt, maar de geschetste taferelen konden zich evengoed elders afspelen, ook buiten de oorlogsjaren.

The collation, effective management and timely transfer of robust and credible data impact all activities and transcend all phases of the disaster cycle. All actors involved in recovery and reconstruction are dependent upon specific datasets in order to inform decision making, prioritise and mobilise resources as well as to measure the impact of interventions and response strategies. However in spite of the recognised importance of data in terms of resilience, preparedness and responsiveness to a disaster it is apparent that the efficiency of disaster intervention and planning continues to be undermined by ineffective collaboration and constraints on information sharing between the various actors that constitute the responder community. The UNFPA (2010) report entitled ‘Guidelines on Data issues in Humanitarian Crisis Situations’ suggests that because of the universal importance and cross-cutting nature of disaster response data no specific agency or response cluster, sub-cluster or even working group has thus far been foreseen within the responder community to focus specifically on data issues. The UNFPA report goes on to conclude that the relative absence of defined responsibility has resulted in confusion as to the most reliable sources of data and which approaches to adopt to avail such data.

De vleeskalverhouderij heeft met de welzijnsmonitor een middel in handen waarmee de emotiediscussie over welzijn kan worden onderbouwd met objectieve cijfers. De reacties bij de introductie van de welzijnsmonitor zijn dan ook overwegend positief. Cruciale vraag is nu, hoe de monitor in de praktijk te implementeren. Dat mag in ieder geval niet leiden tot nog meer controles en extra kosten