Search

Giriş: İnfektif endokardit (İE), kalbin endokardiyal yüzeyinin enfeksiyonu olup,sıklıkla kalp kapaklarını etkilemektedir.Gerek seyri, gerekse komplikasyonları açısından İE sistemik ve ölümcül birhastalıktır. Çalışmamızda 2010-2019 yılları arasında modifiye Duke kriterlerine göre İE tanısı alan ve cerrahi uygulanan hastaların hastane içi mortalitesi üzerinde etkili klinik ve laboratuvar parametreler değerlendirilmiştir.Yöntem: 2010-2019 yılları arasında kliniğimizde takip edilen ≥18 yaş olan 101 erişkin İE hastası çalışmaya dahil edildi. Demografik özelliklerden yaş, cinsiyet; komorbid hastalıklardan DM, KOAH, hipertansiyon, konjestif kalp yetmezliği, NHYA fonksiyonel sınıflandırma, preoperatif koroner anjıografi sonuçları; laboratuar bulgulardan LDL, CRP, prokalsitonin ve pro-BNP değeri, böbrek ve karaciğer fonksiyon bozukluğu, kültür sonuçları; preoperatif embolik olay gelişimi, preoperatif atrial fibrilasyon, geçirilmiş İE öyküsü, nativ ve ya protez kapak endokarditi olması, ekokardiyografik olarak İE'in kalpteki tutulumu, oluşan patolojik yapı, vejetasyon boyutu, operasyon endikasyonu ve zamanlanması, yapılan operasyon ve kullanılangreft, postoperatif kanama kontrolü, düşük kardiyak debi, inotrop ve mekanik destekihtiyacı, postoperatif solunum yetmezliği, SVO gelişimi, kalıcı pil ihtiyacı, hastane içi mortalite ve nedenleri ile ilgili hastalara ait tıbbi dokümanlar retrospektif olarakincelendi.Çalışmamızdaki primer sonlanım noktası, hastane mortalitesine etki eden bağımsız belirteçler olarak belirlendi. Sekonder sonlanım noktaları ise, yoğun bakım yatış süreleri, postoperatif kanama oranları, bir haftadan uzun süren inotrop veya mekanik destek ihtiyacı olması, postoperatif solunum ve böbrek yetmezliği gelişimi, postoperatif inme gelişimi ve postoperatif kalıcı pil ihtiyacı olarak belirlendi. Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 53,4±16 (min:18, max:80) idi. Operasyonuygulanan 101 hastanın 72'sinin 50 yaş üzerinde olduğu görüldü. Erkek/Kadıncinsiyet oranı 3.04 olarak saptandı (76 / 25). Postoperatif hastane içi mortalite oranı %31.7 (n=32) olarak saptandı. Komorbid faktörlerden diabetes mellitus (p=0.04),preoperatif kalp yetmezliği (p=0.001), NHYA sınıf 3 ve 4 (p more...

Endotelyal öncül hücreler, kemik iliğinden köken alarak kana geçen ve yüksek derecede farklılaşma potansiyeline sahip olan kök hücrelerden oluşmaktadır. Bu hücreler anjiyogenezde, tümör büyümesinde rol oynamaktadır. Çeşitli sitokinler, büyüme faktörleri ve hormonların etkisi ile harekete geçerek, yerleştiği bölgelerde kan damarı oluşumunu sağlarlar. Bu hücrelerin hasar görmüş dokuların onarımında rol oynadıkları bilinmektedir. Endotel progenitör hücreler miyokard infarktüs gibi kalp ve damar hastalıkları sonrasında harekete geçerek, kalp krizinden zarar gören kan damarlarının onarımını sağlarlar. Bu hücreler anjiyogenezis ve vaskülogenez de büyük bir rol oynamaktadırlar. Endotelyal progenitör hücreleri farklı kaynaklardan elde edilmesi ve bu hücreleri rejeneratif tıp alanında kullanması birçok bilim insanının ilgisini çekmiştir. Embriyonik kök hücrelerden endotelyal progenitör hücre elde etmek son yılların önemli projelerinde yer almıştır. 2006 yılında Yamanaka ve arkadaşları tarafından bilim dünyasına sunulan uyarılmış pluripotent kök hücreler, rejeneratif tıp ve kök hücre biyolojisinde yeni bakış açısı yaratmıştır. Bu hücreler avantajlarından dolayı birçok araştırmacı tarafından farklı amaçlarla araştırılmıştır.Bu tezde, son dönemde geliştirilen uyarılmış pluripotent kök (uPK) hücreler kullanılarak ilk aşamada, Flk1+ öncül hücreler elde edildi. Çalışmamızda bu hücrelerin izolasyonu için en uygun zamanı (5.5. gün) belirlemek amacıyla 10 farklı genin ifade seviyeleri değerlendirildi. İkinci aşamada, izole edilen hücreler iki farklı hücre gurubuna yani endotelyal öncül hücrelere (CD31+, AC133+) ve düz kas hücrelerine (αSMA+) farklılaştırıldı. Buna ek olarak elde edilen EÖH'lerin Arteryal ve venöz endotel hücrelere farklılaşma potansiyeli ve bu hücrelerin belirteçleri olan EphrinB2 ve VCAM genlerinin ifade seviyelerinin artışı ile değerlendirildi. Farklılaştırma süreçinde elde edilen hücrelerin karakterizasyonu için gen ifade analizleri 11 farklı gen ifadesi ile değerlendirildi. Elde edilen sonuçların validasyonu için protein ifade analaizleri farklılaştırmanın her aşamasından western blot analizi yapıldı. Bu projede damar oluşumunda (anjiogenezis ve revaskülarizasyon) önemli rol oynayan iki hücre grubu in vitro koşullarda üretildi ve bu hücrelerin endotelyal ve düz kas hücrelerine dönüştükleri günümüzün gelişmiş teknolojik metotlarıyla başarıyla üretilip karakterize edildi. Endothelial progenitor cells (EPC) are bone marrow-derived stem cells that circulate in the blood with high differentiation potential. These cells are important in tumor growth and angiogenesis. Various cytokines, growth factors, and hormones cause hematopoietic cells, and by association endothelial progenitor cells, to be mobilized into the peripheral circulation, ultimately homing to regions of blood vessel formation. These cells are known to play a role in the repair of damaged tissues. After cardiovascular diseases such as myocardial infarction, endothelial progenitor cells mobilized and provide to repair of damaged blood vessels. These cells play a key role in angiogenesis and vasculogenesis. Obtained endothelial progenitor cells from different sources and use in filed regenerative medicine studied by many scientists. To achieve endothelial progenitor cells from embryonic stem cells has been involved in major projects in recent years. In 2006 Yamanaka and colleagues presented induced pluripotent stem cells (iPSc) to the scientific world and has created a new perspective in regenerative medicine and stem cell biology. Some advantages of these cells encouraged many scientists to use of these cells in their researches.In this study, in the first stage we differentiated iPS cells to Flk-1+ progenitor cells. In the next stage, we were able to differentiate Flk-1+ cells to two different cell types (CD31+, AC133+ endothelial progenitor cells, and αSMA+ smooth muscle cells) successfully. We concluded that optimal time for harvesting Flk-1+ cells on by MACS was is day 5.5 of initial differentiation. Following isolation of Flk-1+ progenitor cells, they were further matured into CD31+/CD133+ cells and smooth muscle cells (SMA+) within 4 days of induction. In addition, we evaluated differentiation potential of these EPCs to the arterial and venous endothelial cells by the increase in ephrin B2 and VCAM gene expression levels as a marker of arterial and venous markers. We characterized two different cell types that have an important role in angiogenesis and revascularization with high technology methods and validation with immunostaining, qRT-PCR and MACS methods. In conclusion, we showed that early EPC cells could be successfully derived from mouse fibroblast-driven iPS cells. We suggest that those iPS cell-derived EPC cells may be used in the treatment of heart failure, ischemic heart disease, and critical limb ischemia by remodeling the blood vessels and could be considered for an in vivo model for the translational research. 161 more...

Amaç: Kapak hastalıklarının tedavisinde sol ventrikül boyutlarına ve fonksiyonlarına en çok katkıyı sağlayacak cerrahi tedavi, öncelikle kapağın anatomik yapısını bozmadan ve protez kapak kullanılmadan kapağın tamir edilmesidir. Bizim bu çalışmamızın amacı kliniğimizde cerrahi olarak onardığımız mitral kapak hastalıklarının sonuçlarını bildirmektir.Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya, 2004-2014 yılları arasında kliniğimizde yatırılıp, mitral kapak onarım cerrahisi yapılan 101 hasta dahil edildi. Hastaların verileri preoperatif olarak yapılan tetkiklerinden ve dosyalarından, kontrol verileri ise postoperatif yapılan transtorasik ekokardiyografi bulgularından elde edildi. Hastaların preoperatif demografik bilgiler, intraoperatif ve postoperatif ritmleri, kros klemp ve KPB süreleri, inotrop ihtiyaçları, geçici ve kalıcı pacemaker ihtiyaçları, komplikasyonları ve mortalite durumları incelendi.Bulgular: Yaşları 18 ile 85 arasında değişmekte olan toplam 101 olgu incelendi. Olguların takip süreleri 4 ay ile 120 ay arasında değişmekte olup; ortalama takip süresi 31,20±22.15 aydır. Kapak onarımı uygulanan hastaların hemen hemen tamamında kapak rekonstrüksiyonuna anüloplasti ringi eşlik etmiştir.Takiplerde 10-yıllık komplikasyonsuz sağkalım ortalamaları mitral yetmezlik derecesi 2 ve üzeri %98±2, reoperasyon için %97±2, endokardit için %100, tromboembolizm için %100 olarak saptandı.Sol ventrikül sistol sonu ve diyastol sonu çap, sol atriyum çapı ve pulmoner arter basınçları preoperatif ve postoperatif olarak karşılaştırıldığında istatiksel olarak anlamlı olacak şekilde gerileme olduğu tespit edildi.Ejeksiyon fraksiyonları preoperatif, postoperatif taburcu edilirken, 3-6.aylarda kontrol edildi.Mitral onarım yapılan hastaların takiplerinde EF'nin artışı istatiksel olarak anlamlı saptandı (p=0,000).Sağ kalıma bakıldıgında %95±2,23 olarak saptandı. Izole mitral kapak cerrahisi yapılan hastalarda mortalite izlenmedi. Kombine prosedürler uygulanan vakalarda ise mortalite % 4,8 (5)olarak saptandı.Sonuç: Çalışmadan elde edilen sonuçlar paralelinde sol ventrikül fonksiyonlarının daha iyi korunması, kabul edilebilir operatif mortalite ve uzun dönem klinik sonuç nedenleriyle mitral kapak anatomisi uygun tüm olgularda öncelikle mitral kapak onarımı teknikleri etkili bir tedavi yöntemi olarak karşımıza çıkmaktadır. Aim: The main aim of treatment of the heart valve diseases during the repair of the left ventricular size and function is repair of the valve without disrupting anatomical structure or utilizing prosthesis valve and applying surgical treatment. The prior objective of this study is reporting the surgical results of mitral valve repair which performed in our clinic. Material and Method: In this study, 101 patients, who underwent mitral valve repair in our department between 2004 and 2014, were enrolled.Patients datas were obtained from preoperative tests and files also control datas were obtained postoperative from transthoracic echocardiography findings. Demographics, intraoperative and postoperative rhythms, cross clamp and cardiopulmonary bypass times, inotropic requirements, temporary and permanent pacemaker needs, complications and mortality of the patients were analyzed.Results: Totally 101 patients with the age range of 18 to 85 were analyzed. Follow –up period of the cases were 4 – 120 months, average follow up period was 31,20±22.15 months.Nearly for all patients with valve repair annuloplasty ring reconstructions were applied.Survival at10years for Freedom from grade 2 or more mitral regurgitation, reoperation, endocarditis, and thromboembolism were; %98±2, %97±2, %100, %100,respectively.During the preoperative and postoperative comparison of the left ventricular systolic and diastolic end diameters, left atrial diameter and pulmonary artery pressures were significantly decreased.The survival of patients within 10 year was %95±2,23 %. The mortality of the patients with isolated mitral valve operation was 0%(0). In cases with combine prosedures the mortality rate was found % 4,8 (5).Conclusion: According to the results obtained from the study, for better preservation of the left ventricular functions, with acceptable operative mortality and long-term clinical results, in all appropriate mitral valve cases, primarily mitral valve repair technique has emerged as an effective treatment method. 83 more...

Atriyal fibrilasyon (AF), klinikte en sık karşılaşılan kalp ritim bozukluğudur ve kalp kapak hastalıklarıyla birlikte gözlenebilir. Mitral kapak yetmezliği (MY) erişkinde ikinci sıklıkta görülen kalp kapak hastalığıdır. Ciddi mitral yetmezliği olan hastaların yaklaşık %70'inde patogenezden bağımsız olarak AF eşlik etmektedir. Yakın geçmişte medikal ve cerrahi yöntemlerde sağlanan aşamalara rağmen özellikle kalıcı AF'lu olgularda klinik sonuçlar tatmin edici düzeyde değildir. AF ile mücadelede yeni tedavi yaklaşımlarının bulunabilmesi hücresel ve moleküler mekanizmaların öğrenilmesi ile mümkün olacaktır. AF'lu hastalarda sinüs ritminin geri dönmesi ve idamesi mortalite, morbitide ve sağlık bakım giderlerini azaltılmasına büyük katkıda bulunacaktır. Bugüne dek AF'un global moleküler analizine dair farklı çalışmalar yapılmıştır. Ancak bu çalışmalardaki en büyük sorun, heterojen gruplarla yapılan, kompleks hastalıkların araştırıldığı yüksek işlem hacimli çalışmalarda karşılaşılan gürültünün, sonuçlar üzerine gölgeleyici etkisinin olmasıdır. Heterojen bir patoloji olan AF'u, mikrodizin gibi yüksek işlem hacimli bir yöntemle araştırırken etiyoloji ve kontrol grubu açısından homojen örneklerin seçilmesi gerekmektedir. Bu nedenle AF'un moleküler patofizyolojisinin araştırıldığı bu tez çalışmasında hasta ve kontrol grupları son derece homojen tutulmaya çalışılmıştır.Bu tez çalışması kapsamında dejeneratif mitral yetmezliği olan 15 kalıcı AF ve 15 sinüs ritimli hastadan operasyon sırasında örneklenen sağ ve sol atriyum dokularında (n=60) transkriptom boyu (54675 transkript) karşılaştırma yapılmıştır. Buradan sağlanan veriyle gerçekleştirilen biyoinformatik analizlerle gruplar arasında farklı ifade edilen gen setleri belirlenmiştir. AF grubunda 213 genin ifadesinin istatistiki olarak anlamlı düzeyde değişim gösterdiği tespit edilmiştir. Bu genler içinde CACNA1G, CSRP3, GNAO1, KCNJ18, CHL1, COL21A1, COL28A1, COLQ, FGF1, SLC1A3, VIT, ANGPTL2, BMP7, NPPB, TNNI1, CACNB2, GJC1, KCNK3, ATP1B4, SNX22, PRKAR1A, DNAJA4, BNIP3, FASTKD1, DAPK2, GADD45, BCL6, KLF10, NTRK2, AKAP3, AKAP6, ADAM11 gen ifadelerindeki değişim özellikle dikkat çekicidir. Farklı ifade olan genlerin fonksiyonel anotasyonları ve yolak analizleri ile kalıcı AF'la paralel olarak değişen yolaklar tespit edilmiş ve bu yolaklardaki değişikliğe sebep olan tetik genler irdelenmiştir. Bu çalışmayla kalıcı AF'na moleküler düzeyde transkriptom ebadında bakış sağlanmıştır. Ayrıca AF sürecine apoptozis mekanizmasının karıştığı bilindiğinden, fibrile atriyal miyokardda apoptozis incelemesi gerçekleştirilmiştir. Aynı hastalardan alınan doku kesitlerinde apoptozis immünohistokimyasal değerlendirilmiş, morfolojik inceleme amacıyla geçirmeli elektron mikroskobik araştırma gerçekleştirilmiştir. Bu araştırmalarda hücre ölümüne işaret eden morfolojik farklılaşmalarda apoptozisle birlikte otofajinin de rolü dikkat çekmiştir.Gerçekleştirilen araştırmaların tümü birlikte değerlendirildiğinde AF patogenezinde sorumlu olan yeni moleküler yolaklar tanımlanmıştır. Bu tez kapsamında elde edilen veriler, AF'un moleküler mekanizmalarının araştırıldığı ileriki çalışmalara temel oluşturacaktır. Atrial fibrillation (AF) is the most common cardiac arrhythmia seen in clinical practice and can be associated with valvular heart disease. Mitral valve regurgitation (MR) is the second most common valvular heart disease encountered in adults. Overall, 70% of the patients with severe MR are associated with AF independent from pathogenesis. Despite the recent advances in medical and surgical therapeutic strategies particularly in permanent AF patients, successful results still could not be obtained. Understanding the cellular and molecular mechanisms of AF is essential for the development of new-targeted therapeutic interventions. Recovery and maintenance of sinus rhythm would reduce mortality, morbidity, and health care expenditure costs.To date, there has accumulated a variety of studies dissecting the molecular mechanisms of AF. The main issue, which overshadows these studies, is the noise that arises in high-throughput analyses, that is a consequence of utilizing heterogeneous groups in investigating complex diseases. While investigating AF -a heterogeneous pathology- by way of a high-throughput method such as microarray, etiology of the subject group and the homogenous selection of the control group is of utmost importance. In light of these important focus points, subject and control groups were selected meticulously to ensure a high level of homogeneity for the present thesis study.The aim of this dissertation was to compare left and right atrial gene expression profiles in patients with degenerative MR and permanent atrial fibrillation (n=15) with degenerative MR and sinus rhythm (n=15). In brief, sixty human atrial samples were analyzed transcriptome wide by microarray analysis representing 54.675 transcripts. Through the span of the study, advanced bioinformatic analyses were performed on the gene expression data in order to spot the genes that have differential expression levels. Functional annotations and pathway analysis of differentially expressed gene sets were performed. 213 genes were differentially expressed between AF and sinus rhythm patients. Most remarkable genes were CACNA1G, CSRP3, GNAO1, KCNJ18, CHL1, COL21A1, COL28A1, COLQ, FGF1, SLC1A3, VIT, ANGPTL2, BMP7, NPPB, TNNI1, CACNB2, GJC1, KCNK3, ATP1B4, SNX22, PRKAR1A, DNAJA4, BNIP3, FASTKD1, DAPK2, GADD45, BCL6, KLF10, NTRK2, AKAP3, AKAP6, ADAM11. Target genes in the pathways involved in AF process were discussed. Apoptosis was also evaluated in fibrillating atrial myocardium and compared to controls. Immunohistochemistry of the protein families that function in the apoptotic pathways and morphological analysis of electron microscopy investigation were performed. Electron microscopic evaluations revealed morphological differentiations in the AF group, an indication of the existence of programmed cell death, which proves that there is an inclination towards apoptotic, processes as well as autophagy.The evaluation of the overall outcomes of this study presents new molecular pathways that might be responsible for the pathogenesis of atrial fibrillation. Data acquired from the present finalized study is going to constitute a new ground for the following studies. 145 more...

Kardiyovasküler rejenerasyon odaklı hücresel tedavi araştırmaları, kök hücre aracılı anjiogenezis veya kardiyomiyogenezis, sistolik ve diastolik kardiyak fonksiyonların iyileştirilmesi ve/veya yeni, fonksiyonel miyokard dokusunun oluşturulmasını hedeflemektedir. Mezenkimal kök hücrelerle kardiyomiyosit füzyonu, kardiyak rejenerasyon mekanizmalarından biri olarak öngörülmektedir. Ancak füzyon ile onarım mekanizmaları ve fonksiyonel sonuçları tam olarak aydınlatılamamıştır. Bu tezde, kök hücrelerin onarım mekanizmalarından biri olan füzyonun insan kardiyak onarımındaki rolünün açıklanması ve mezenkimal kök hücrelerin yeniden programlama özellikleri mikrodizin yöntemiyle araştırılmıştır.İlk aşamada insan MKH/KM füzyonu PEG (polietilenglikol) kullanılarak indüklendi. iMKH ile iKM arasındaki maksimal füzyon, ko-kültür sonrası 15. günde elde edildi. Hibrid hücrelerin immünohistokimyasal, elektrofizyolojik özellikleri araştırıldı. Daha sonra iMKH, iKM ve hibrit hücrelerdeki gen ifade düzeyindeki değişikler mikrodizin yöntemi kullanılarak analiz edildi. Füzyondan sonra elde edilen hibrit hücrelerde kardiyak belirteçler (alfa sarkomerik aktin, kardiyak troponin, laminin) ve MKH pozitif yüzey belirteçleri (CD90, CD73, CD29) araştırıldı. Hibrit hücrelerde MKH ve KM belirteçlerinin pozitiflik gösterdiği saptandı. Böylelikle hibrit hücrelerde ko-kültüre giren her iki hücre kaynağının da özelliğini koruduğu gösterildi. Elektrofizyolojik çalışmalarda patch-klamp tekniği ile kalsiyum kanalları araştırıldı ve hibrit hücreler ile insan AC16 kardiyomiyositleri arasında ATP ve kafeine yanıt açısından bir fark bulunamadı. Mikrodizin sonuçlarına göre, hibrit hücreler MKH ve AC16 ile karşılaştırıldığında, MKH-Hibrit karşılaştırılmasında en az 4 kat farklı genlere bakıldığı zaman 1494 gen farklı ifadelenmiştir. AC16-Hibrit karşılaştrılmasında ise en az 4 kat farklı genlere bakıldığı zaman 139 gen farklı gen ifadelenmiştir. Kemokin sinyal yolağı, sitokin-sitokin reseptör etkileşim yolağı, ekstra selüler matriks-reseptör etkileşim yolağı,fokal adezyon, TGF-beta sinyal yolağı, nod-like reseptör sinyal yolağı gibi KM farklılaşmasında öne çıkan yolaklar tesbit edildi. Hibrit hücrelerin kardiyomiyosit özelliğini koruduğunu yani MKH'lerin, kardiyomiyositleri destekleyerek kardiyomiyosit yönünde farklılaşmayı sağladığını söyleyebiliriz.Kardiyovasküler hastalıklarda hücresel tedavi yolunda ilerleme, doğru kardiyak transdiferansiyasyon ve füzyon kapasitesine sahip hücreler üzerinde ileri araştırmalar yapılabilmesiyle mümkün olacaktır. Bu çalışmada iMKH/iKM kokültür sonrası elde edilen hibrid hücrelerin her iki hücre kaynağına da immünohistokimyasal ve elektrofizyolojik olarak benzerlikler gösterdiği ortaya konmuştur. Füzyon, kardiyovasküler rejenerasyonda önemli bir terapötik mekanizma olarak çevirimsel tıpta kullanılabilir.Anahtar Sözcükler: Hücre füzyonu, Kardiyomiyosit, Mezenkimal kök hücre, Mikrodizin Cell Fusion Following Cardiomyocyte and Mesenchymal Stem Cell Co-Culture and Functional Evaluation of Cellular ChangesCellular thearpy research focusing on cardiovascular regeneration aims to achieve stem cell mediated angiogenesis/cardiomyogenesis leading to sistolic and diastolic cardiac functional improvement and/or development of new, functional cardiac tissue. Fusion of mesenchymal stem cells (MSCs) and host cardiomyocytes has been proposed as one of the mechanisms for cardiac regeneration. However, the mechanisms and the functional consequences of cell fusion remain undefined. The aim of this thesis study is to elucidate the role of fusion in cardiac repair and explore reprogramming characteristics of mesenchymal stem cells with microarray methodology..We established an in vitro model that stimulates the fusion of human mesenchymal stem cells (h-MSCs) and human cardiomyocytes (hCM), which allowed functional evaluation of hybrid cells. Firstly, fusion between hMSCs/hCMs was induced with PEG (polyetilenglicol). Maximal fusion between hMSCs/hCMs was achieved on 15th day of culture. Hybrid cells were selected and re-cultured for another 15 days. After this period, hybrid cells were examined for their immunohistochemical and electrophysiological characteristics. Gene expression changes between hMSC, hCM and hybride cells were analysed with microarray methodology. Cardiac markers 8alpha-sarcomeric actin, cardiac troponin, laminin) and MSC positive surface markers (CD90, CD73, CD29) were examined. It was shown that hybrid cells were positive for both MKH and KM markers. Thus, hybride cells maintained the characteristics of both cell types. As a part of electrophysiological studies, calcium channels were also examined by patch-clamp. No significant difference was found between hybrides and human cardiomyocytes regarding response to ATP and caffeine. According to microarray results, 1494 and 139 genes were found to be expressed differently (4 fold or more) between MKH/hybride cells and AC16/hybride cells respectively. Chemokine signal pathway,cytokine-cytokine interaction pathway, focal adhesion pathway, TGF-beta signal pathway, NOD-like receptor signal pathway were determined in hybride cells.It can be concluded that hybride cells maintain the cardiomyocyte characteristics and MSCs support cardiomyocytes in a way to promote their differentiation to cardiomyocytes .Progress in cellular therapy for cardiovascular diseases can be achieved by further analysis of cells with cardiac differentiation and fusion capacity. This study shows immunohistochemical and electrophysiologic similarities between hybrid cells following co-culture of hMSC/hCM and original hCMs. Fusion can be an important therapeutic mechanism in cardiovascular regeneration and also can be applied to translational science.Key Words: Cardiomyocyte, Cell fusion, Mesenchymal Stem Cells, Microarray 186 more...

Ankara Üniversitesi Kalp Damar Cerrahisi kliniğinde Mayıs 2007 ile Mayıs 2011 tarihleri arasında izole koroner arter hastalığı olan 540 hastadan çalışmaya dahil edilme kriterlerini karşılayan arasında 80 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışmamızda hastaların kimlik bilgileri ve gerçekleştirilecek cerrahi prosedür internet üzerinden ROME adlı siteden cerrahiden önce randomize edilerek kararlaştırılmıştır. Çalışmanın ana hedefi koroner arter cerrahisi geçirecek hastaların tedavisinde OPKAB?nin hem kısa hem de uzun dönem etkinlik ve güvenilirliğini tam olarak değerlendirmek amacıyla geniş, uluslararası, çok merkezli, randomize kontrollü bir çalışma planlanmıştır. Türkiye?deki merkezlerin CORONARY TRIAL adlı çalışmaya katılımı Kalp ve Damar Cerrahisi Anabilim Dalımızca koordine edilmiştir. Hastaların preopertif değerlendirilmelerinde tamkan, biyokimya, koagulasyon profili, 12 derivasyon EKG, TTE kullanılmıştır. Bütün hastalarda mediyan sternotomi uygulandı. Randomizasyon sonrasında 42 hastaya OFF-PUMP, 39 hastada ON-PUMP cerrahi uygulanmıştır. OFF-pump koroner baypas cerrahisi uygulanan 42 hastanın 3 tanesinde ON-pump koroner baypas?a konversiyon yapılmıştır. Bu hastaların iki tanesinde LAD?nin intramiyokardiyal yerleşimli olması ve diğer hastada ise Cx arter pozisyonu sırasında yeterli hemodinamik stabilite sağlanamamasından dolayı ON-pump?a geçilmiştir. ON-pump cerrahi grubunda bulunan 2 hastada çıkan aortada yaygın kalsifikasyon bulunması ve uygun aorta kanülasyonu yapılacak yer bulunmaması nedeniyle OFF-pump cerrahiye konversiyon yapılmıştır. Greft seçiminde her zaman LİMA kullanılmakla beraber safen ven greftleri ve uygun hastalarda radiyal greft konduit olarak hazırlandı.Her iki gruptaki hastaların operatif ve postoperatif değişkenler detaylı bir şekilde kaydedilmiştir. ON-PUMP ve OFF-PUMP hasta grupların yaş dağılımları, cinsiyet, CCS skor, NYHA sınıfı, EUROscore değişkenler açısından istatistiki anlamlı farklılık görülmemiştir (p>0.05). NYHA sınıflamasında en fazla hasta grubunun sınıf II grubunda (OFF-pump %68.8, ON-pump %54.2) olduğu gözlenmiştir. Her iki grup arasında preoperatif risk faktörlerinin karşılaştırılmasında; PAH, SVO, KBY?nin gruplar arasında dağılımda anlamlı fark gözlenmezken (p>0.05), DM ON-pump grubunda (%51.3) ile anlamı olarak tespit edilmiştir (p < 0.05). Revaskülarizasyon açısından bakıldığında ise aterosklerotik tıkanıklık bulunan damar sayıları açısından (OFF-pump: 2.8 ± 0.7, ON-pump: 3.1 ± 0.7, p=0.08) istatistiki farklılık bulunmamıştır.Postoperatif değerlendirmede ise; OFF-pump grubunda entübasyon süresi (6.1 ± 2.2 saat) ON-pump grubundan (15.6±9.3 saat) istatistiki olarak anlamlı düzeyde düşük tespit edilmiştir (p=0.01). OFF-pump grubunda daha az postoperatif inotrop gereksinimi olmuştur (p=0.04). ON-pump ve OFF-pump grubunda yoğun bakımda yatış süresinde anlamlı fark izlenmezken (p=0.3), hastanede yatış sürelerinde OFF-pump grubunda anlamlı fark izlenmiştir (p=0.01). Ayrıca OFF-pump grubunda postoperatif dönemde tüm kan ürünleri (eritrosit süspansiyonu, taze donmuş plazma ve trombosit) kullanım gereksinimi ON-pump grubundan istatistiki olarak anlamlı düzeyde düşük tespit edilmiştir.Hastaların preoperatif ve postoperatif alınan laboratuvar verilerinde sadece ON-PUMP grubunda postopertif CK-MB değerlerinde anlamlı artış izlenmiştir.CORONARY TRIAL çalışması tüm dünya genelinde devam eden bir çalışma olup hastalara uygulanacak OFF-pump ve ON-pump cerrahi arasındaki net ayrımı verecek en geniş kapsamlı çalışmadır. OPKAB uygulanacak ameliyatlarda cerrahi tecrübe daha ön plana çıkmakla birlikte kullanılacak yardımcı cerrahi malzemelerde önem kazanmıştır. OPKAB grubunda postoperatif veriler göz önüne alındığında özellikle tam revaskülarizasyonun elde edilmesi konvansiyonel yöntem kadar başarılı olmuştur. Hastaların özellikle entübasyon süresi ve hastanede yatış sürelerinde anlamlı farklılık gözlenmiştir. Bu verilerin yanında yoğun bakımda kullanılan eritrosit süspansiyonu (ES), taze donmuş plazma (TDP), trombosit süspansiyonlarında (TS) anlamlı farklılık ve bunların paralelinde drenaj miktarlarında anlamlı fark gözlenmiştir. Çok merkezli çalışmanın devamında net olarak çıkacak bilgilerle bizim çalışmamızdaki gibi OFF-pump?ın daha üstün olduğu özellikle deneyimli cerrahi ekiplerde tam revaskülarizasyon ve anastomoz kalitesinin KPB eşliğindeki kadar sağlıklı ve başarılı olarak gerçekleştirileceği kanısındayız.Sonuç olarak CORONARY trial çalışmasının daha önceki retrospektif ve meta-analiz verilerindeki OPKAB ile ilgili tartışma ve sonuç kısımlarında vurgulanan ve eksik kalan yeterli hasta sayısı, tecrübeli cerrahi ekip, ve uzun dönem sonuçlarıyla birlikte dünya genelindeki verilerle birlikte literatürdeki eksikliği tamamlayacağını düşünmekteyiz. 80 patients who matched the criteria were added to the study out of 540 patients who are enrolled with isolated coronary artery disease in Ankara University Cardiovascular Surgery Department. In this study, patient?s identity information and the planned procedure data were randomized using ROME web site. Primary goal of the study is to evaluate short and long term effectivity and safety of OPCAB in a wide, international, multi-centered and randomized controlled design. Addition of new centers to CORONARY TRIAL study in Turkey, was coordinated by our Cardiovascular Surgery Department.Whole-blood and biochemistry analyses, coagulation profiles, 12 derivation ECG and TTE were done for pre-operative evaluation. Median sternotomy were performed on all patients. Following randomization, 42 patients were operated by OFF-PUMP, ON-PUMP was used on 39 patients. Among 42 patients who enrolled OFF-pump coronary by-pass surgery, 3 were converted to ON-pump coronary surgery. Of these three patients, two had intramyocardial localization of LAD and the other patient was converted to ON-pump because of the hemodynamic unstability could not be achieved on the Cx artery position in OFF-pump settings.Two patients who were assigned to ON-pump group were converted to OFF-pump group, due to diffuse calcification in the ascending aorta which hinders aortic cannulation. LIMA was always preffered for arterial grafting, while saphenous vein grafts and, for suitable patients, radial graft counduit was prepared.Operative and post-operative variables were recorded for both groups of patients. ON-PUMP and OFF-PUMP patient groups showed no statistically significant difference in age, sex, CCS score, NYHA classification and EUROscore variables (p>0.05). Highest number of patients in NYHA classification, is class II (OFF-pump 68.8%, ON-pump 54.2%). A comparison between two groups regarding risk factors showed; there is no significant difference in the distribution of pulmonary artery hypertension, cerebro-vascular event, chronic kidney failure among groups (p>0.05), Diabetes Mellitus is significantly high in ON-PUMP group (%51.3, p < 0.05). In relation to revascularization, no significant difference (p=0.08) was observed in the number of arteries with atherosclerotic disease between OFF-pump (2.8 ± 0.7) and ON-pump (3.1 ± 0.7,).Postoperative evaluation showed significantly lower (p=0.01). duration for entubation in OFF-pump (6.1 ± 2.2 hours) patients compared to ON-pump patients(15.6±9.3 hours). OFF-pump group has lower need for postoperative inotropes (p=0.04). Between groups, while no significant difference is observed in duration of stay in ICU (p=0.3), OFF-pump group have significantly lower durations of hospital stay (p=0.01). In addition, OFF-pump group has significantly lower need for use of blood products (erythrocyte suspension, fresh frozen plasma and thrombocyte suspension).On pre-operative and post-operative lab results, ON-pump group has significant increase in post-operative CK-MB values.CORONARY TRIAL study, is an ongoing, extensive, world-wide project which is going to definitively resolve which technique is to be used on which type of patient. Surgical experience is of high necessity with OFF-pump surgery while, assisting surgical equipments gain importance as well. Post-operative data shows equally successful results with conventional method, especially achieving the complete revascularization. OFF-pump patients has shorter entubation and hospital stay duration. In addition, these patients has significantly lower requirements of erythrocyte suspension, fresh froozen plasma and thrombocyte suspension during ICU stay. Parallel to these results, significantly lower drainage amounts is recorded.Our study supports that, in experienced hands, OFF-pump surgery is a superior technique that has successful and safe results in complete revascularization and anostomosis compared to conventional surgery . We are confident that, with the completion of the multi-centered study, similar results are going to be announced.In conclusion, we believe that, CORONARY TRIAL study is going to complete the necessary missing information that were mentioned as shortcomings in conclusion and discussion parts of the retrospective and meta-analysis studies such as low patient number, lack of experienced surgical teams and long-term results, regarding OFF-pump coronary artery bypass surgery. 110 more...

Kumarin türevi bir antikoagülan olan varfarin, tüm dünyada tromboembolik olayların tedavisinde ve önlenmesinde kullanılan bir ilaçtır. Kumarin türevi olan varfarin, antikoagülan etkinliğini vitamin-K-epoksi-redüktaz enzim sentezini inhibe ederek göstermekte, sonuç olarak K vitaminine bağımlı olarak ? -karboksilasyona uğrayan II, VII, IX, X gibi koagülasyon faktörlerinin üretimi engellenmektedir. Varfarin tedavi sürecinde bireyler arası ilaç yanıt farklılıkları, varfarine özgü dar terapötik pencere ve ilaç etkisinin nötralize edilmesindeki zorluklarla karşılaşılmakta ve hastalar tedavi sürecinde kanama veya tromboemboli gibi ciddi komplikasyonlarla karşı karşıya kalabilmektedir. Bu çalışmanın amacı, vitamin K epoxide redüktaz kompleks alt ünite-1 (VKORC1 [G-1639A, C1173T]), Faktör V Leiden G1691A (FVL), Prothrombin/Faktör II (G20210A) ve Metilentetrahidrofolat redüktaz (MTHFR C677T) genlerindeki tek nükleotid polimorfizmlerinin oluşturduğu farmogenetik bilginin warfarin yanıtı ve klinik sonuçları üzerindeki etkisinin araştırılmasıdır.Bu çalışmaya terapötik hedef INR değeri 2.5-3.5 arasında değişen toplam 120 hasta dahil edilmiştir. Varfarin endikasyonu 90 hastada kardiyak nedenlerle (mekanik kapak replasmanı, atriyal fibrilasyon), 30 hastada ise vasküler nedenlerle (derin ven trombozu, pulmoner tromboemboli) konmuştur. Tüm çalışma grubu için günlük ortalama warfarin dozu 4,54 mg'dır. Periferal kan EDTA içeren vakumlu tüplere toplanmıştır. DNA izolasyonundan sonra, FVL, FII, MTHFR ve VKORC1 polimorfizmlerini tespit etmek için eş zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu ve erime eğrisi analizleri yapılmıştır.Hasta grubunda, trombotik risk allel frekansı verileri: FVL G-A %23.3 (28), A-A %3.4 (4); FII (G20210A) G-A %10 (12), A-A 0% (0); MTHFR (C677T) C-T %46.6 (56), T-T %5.9 (7)- olarak belirlenmiştir. Hastaların %40'ında VKORC1 (G1639A) için AA genotipi ve VKORC1 (C1173T) için TT genotipi bulunmuştur. Antikoagülasyon ve hemorajik komplikasyon riski (%10.8), VKORC1 genetik varyantlarına sahip hastalarda yüksek bulunmuş, bu varyantların taşıdığı A ve T alleleleri arasında tam bağlantı bulunmuştur. Varfarin gereksinimi olan hasta grubunda FVL polimorfizmini taşıma oranı sağlıklı birey prevelansına göre yüksek bulunmuştur. Warfarin, a coumarin derivative, is an oral anticoagulant used for prevention and treatment of thromboembolitic cases all over the world. Warfarin, a coumarin derivative, produces an anticoagulant effect by interfering with the vitamin K 2,3 epoxide reductase (VKOR) enzyme and ? -carboxylation of vitamin K-dependent clotting factors such as II, VII, IX, and X. However, management of warfarin therapy is complicated with inter individual differences in drug response, delayed onset of action, difficulty with reversal and a narrow therapeutic window leading to increased risk of life-threatening hemorrhagic adverse events or thromboembolism. The objective of this study was to investigate the relative impact of pharmacogenetic information including vitamin K epoxide reductase complex subunit-1 (VKORC1 [G1639A, C1173T]), factor V gene G1691A (FVL), prothrombin/factor II (G20210A) and methylenetetrahydrofolate reductase (MTHFR C677T) single nucleotide polymorphisms (SNP) on warfarin response and clinical outcome.A total of 120 patients with therapeutic INR values ranging between 2.5 and 3.5 were included in the study. Warfarin therapy were started in 90 patient due to cardiac disorders (mechanical heart valve replacement, atrial fibrillation), and 30 patient due to vascular disorders (deep vein thrombosis and pulmonary thromboembolism). For the entire cohort, daily mean dose of warfarin was 4.54 mg. Peripheral blood was collected into evacuated tubes containing EDTA. After DNA isolation, Real-time PCR and melting curve analysis were performed to detect FVL, FII, MTHFR and VKORC1 polymorphisms .Among 120 individuals, the data showed that thrombotic risk allele frequencies ? Factor V Leiden (G1691A) G-A 23.3% (28), A-A 3.4% (4), FII (G20210A) G-A 10% (12), A-A 0% (0), MTHFR (C677T) C-T 46.6% (56), T-T 5.9% (7). The risk of over-anticoagulation and hemorrhagic complications (10.8%) were higher in patients with VKORC1 genetic variants carrying this A and T alleles showing complete linkage had . Patients started warfarin therapy shows FVL polymorphism carring patient higher prevalence than normal patient. 82 more...

Atriyal fibrilasyon (AF), klinikte en sık karşılaşılan kalp ritim bozukluğudur ve kalp kapak hastalıklarıyla birlikte veya ayrı oluşabilir. İnsidansı yaşla birlikte artar. AF epizodunu başlatan faktörlerle ilgili bilgilerimiz elektrofizyolojik çalışmalarla artmış olmasına rağmen kalıcı AF patogenezine karışan moleküler mekanizmalar hala açıklanmamıştır ve tartışmalı kalmıştır. AF hastalarında sinüs ritmin geri dönmesinin mortalite, morbitide ve sağlık bakım giderleri açısından önemli etkileri vardır. AF'un mevcut medikal tedavisinde antiaritmik ilaçlar, elektriksel kardiyoversiyon, hız kontrol medikasyonları ve antikoagülasyon kullanılmaktadır. AF tedavisi için cerrahi stratejiler Cox-Maze prosedürü ve radyofrekans, lazer, mikrodalga, kryotermi veya yüksek-yoğunluk odaklı ultrasound gibi farklı enerji kaynaklarının kullanıldığı ablasyon teknikleridir. Özellikle kalıcı AF hastalarının %40'ında başarılı sonuçlar elde edilemediği rapor edilmiştir.Apoptozis, ayırıcı morfolojik ve biyokimyasal özellikleri olan, genetik olarak regüle edilen aktif bir programlanmış hücre ölümü prosesidir. Bu enerji bağımlı proses, sitoplazmik ve nükleer kondenzasyon, DNA fragmantasyonu, membran kabarcıklanması ve apoptotik cisimciklerin fagositler tarafından yutulup lisozomal olarak degrade edilmesi ile karakterizedir. Birçok kardiyovasküler sistem patolojisinde apoptozisin önemli rolü vardır. Bu çalışmanın amacı, kronik AF hastalarında ve kalp kapak hastalıklarında apoptozisin rolünü araştırmaktır. Bu nedenle, bu çalışmada kalıcı AF hastaları ile normal sinüs ritimli kontrol hastalarının sağ atriyal kardiyomiyozitlerinde TUNEL yöntemiyle apoptozis araştırılmış ve Bcl-2 ailesi proteinlerinin ekspresyon paternleri incelenmiştir. Sonuçta, kontrol örneklerine kıyasla AF hastalarının sağ atriyal kardiyomiyozitlerinde Bcl-2 ailesi proteinlerinin ekspresyonunun arttığı ve önemli ölçüde yüksek insidansı olan DNA fragmantasyonu gözlenmiştir. Atrial fibrillation is the most common sustained cardiac rhythm disturbance seen in clinical practice and may occur with or without valvular heart disease. The prevalence increases with age. Although electrophysiologic studies have expanded our understanding of the factors that initiate individual episodes of AF the molecular mechanisms involved in the pathogenesis of permanent AF are still unclear and remains controversial. Restoration of sinus rhythm in AF patients has important implications in terms of mortality, morbidity and health care costs. Current medical treatment involves antiarrhythmic drugs, electrical cardioversion, rate control medications, and anticoagulation. Currently available surgical strategies for the treatment of AF are Cox-Maze procedure, and ablation techniques using different energy sources such as radiofrequency, laser, microwave, cryothermy, or high-intensity focused ultrasound. However suboptimal overall results have been reported, especially in the 40% of patients with permanent AF.Apoptosis is an active process of gene-regulated programmed cell death with distinctive morphological and biochemical features. This energy-dependent process characterized by cytoplasmic and nuclear condensation, DNA fragmentation, membrane blebbing, and the engulfment and lysosomal degradation of apoptotic bodies by phagocytes. Apoptosis has a significant role in a number of pathologies of cardio-vascular system. This study aimed to investigate the role of apoptosis in patients with permanent AF and valvular heart disease. Therefore, we examined the expression pattern of Bcl-2 family proteins and the extent of right atrial cardiomyosite apoptosis using the TUNEL assay in patients with chronic AF versus control subjects who maintain normal sinus rhythm. Our results indicated increased expression of Bcl-2 family of proteins and significantly higher incidence of DNA fragmentation in right atrial cardiomyocytes of AF patients compared to control subjects. 86 more...