Search

Bu çalışmada amaç, AFO ile çıplak ayağa göre normal değerlere yakın yürüyen spastik hemiparezili ve spastik diparezili çocukların ortez içindeki ayak hareketleri konusunda bilgi sahibi olmak, ortezin dışarıdan göründüğü gibi plantar fleksiyon artışını önleyip önleyemediğini video bazlı gözlemsel yürüme analizi ile değerlendirmektir. Çalışmada olgularımızın 16'sı spastik hemiparezi, 8'i spastik diparezi teşhisli, 10'u kız, 14'ü erkekti. Olgularımız bağımsız yürüyebilmekte ve 6 aydan fazla süredir solid ve eklemli AFO kullanmaktaydı. Kullanılan AFO'lar klinikte başarı sağlamış AFO'lardan seçilmiş olup, fizyoterapist tarafından düzgün yürüyüşü sağlamak amaçlı önerilip, ortotist tarafından yapılmış AFO'lardı. Olgulara İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji ABD, Yürüme Analizi Laboratuvarında, kullandıkları AFO ile ve AFO'suz yürüyüşleri ile video bazlı gözlemsel yürüme analizi yapıldı. AFO ve ayakkabının topuk kısmına her topuk teması yaptığında ışığı yanmak üzere tasarlanmış bir sensör yerleştirildi. Işığın yürümenin basma fazlarından ilk temas, yüklenme ve basma ortası fazlarında yanıp yanmadığı gözlenerek değerlendirildi. İstatistikler SPSS 15.0 for Windows ile yapıldı. Kategorik değişkenler Fisher'in kesin testi kullanılarak, sürekli değişken Student-T testi kullanılarak incelendi. Sürekli değişkenin nomal dağılıma uygunluğu Shapiro-Wilk testi ile bakıldı. p< 0,05 anlamlılık düzeyi olarak kabul edildi. Yapılan istatiksel analiz sonucunda, spastik hemiparezili ve spastik diparezili olgularda AFO'nun ilk temas fazında topuk temasında etkin olmadığı, AFO'suz yürüyüşlerde daha fazla olguda topuk temasının yapıldığı, yüklenme ve basma ortası fazlarında AFO'lu ve AFO'suz yürüyüş arasında anlamlı bir farklılık olmadığı saptanmıştır. Sonuç olarak, bağımsız yürüyebilen spastik diparezili ve spastik hemiparezili çocuklarda yürümenin ilk temas fazında daha fazla olguda, AFO'nun içinde topuk temasının yapılmadığı, yüklenme ve basma ortası fazlarında daha fazla olguda, AFO'nun içinde topuk temasının yapıldığı kanısına varıldı The purpose of this study was to have information about the movements of the foot in the orthosis and to evaluate that if orthosis prevent the increase in plantar flexion of the ankle in children with spastic hemiparesis and spastic diparesis who were walking with AFO close to normal values of barefoot. We evaluated with the video-based observational gait analysis. In our study, there were 16 cases of spastic hemiparesis and 8 cases of spastic diparesis and 10 cases were female, 14 cases were male. Cases were walking independently and had their solid and hinged AFOs for six months. The AFOs were prescribed with certain goals by physiotherapist. The AFOs were selected from the AFOs which had clinical success. The AFOs were made by orthotist. Video based observational gait analysis was performed the cases who were walking with AFO and without AFO in Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Department of Orthopedics and Traumatology, Gait Analysis Laboratory. We placed a sensor that provides visual feedback when heel contact of the cases, the section of heel in AFO and in shoe. We evaluated if the lights on in which phases of initial contact, loading response and midstance by observation. Statistics were performed with SPSS 15.0 for Windows. Categorical variables were evaluated using Fisher's exact test. Continuous variables were evaluated using the Student-T test. The compliance of continuous variables to normal distribution, compliance with the Shapiro-Wilk test. p

Geç preterm yenidoğanlar, gerek morbidite ve mortalite gerekse nörogelişimsel sorunlar açısından termlere göre daha yüksek bir risk grubuna girmektedirler. Çalışmamızda geç pretermlerde Bayley-III Gelişimsel Değerlendirme Testi (BGDT-III)'ni kullanarak bilişsel, nöromotor gelişimlerini değerlendirmeyi ve nörogelişimsel prognoza etki eden faktörleri belirlemeyi amaçladık. Çalışmaya İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Çocuk Nörolojisi ve Yenidoğan Polikliniğinde takip edilen 340/7- 366/7 gestasyon haftasında doğan 32 çocuk alındı. Çocuklara BGDT-III 12-24 ay aralığında uygulandı. İstatistiksel analizde Mann-Whitney-U, Ki-Kare, Kruskal-Wallis testi ve Spearman Korelasyon Analizi kullanıldı. BGDT-III bilişsel puanlara göre, ileri performans gösteren 1 (%3,1), normal performans gösteren 30 (%93,8), hafif gelişimsel gecikme olan 1 (%3,1) olgu vardı. Motor puanlara göre normal performans gösteren 29 (%90,6), hafif gelişimsel gecikme olan 2 (%6,3), ileri gelişimsel gecikme olan 1 (%3,1) olgu vardı. Olguların cinsiyeti, yenidoğan dönemindeki tanıları, anneye ait tanıları ile bilişsel ve motor skorlar arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p>0,05). Anne yaşı, doğum ağırlığı, Apgar skoru, hastanede kalma süresi ve gestasyon haftasının BGDT-III skorları üzerinde anlamlı bir etkisi olmadığı (p>0,05); ancak doğum ağırlığı ve gestasyon haftası arttıkça skorların arttığı, hastanede kalma süresi arttıkça skorların azaldığı, anne yaşı arttıkça bilişsel skorların azaldığı ve motor skorların arttığı bulundu. Olguların cinsiyeti ile yenidoğan dönemindeki tanılar, doğum şekli ve doğum ağırlıkları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmadı (p>0,05).Geç pretermlerin nörogelişimsel prognozlarını ve prognoza etki eden faktörleri belirlemek için, daha geniş bir grupta ve çok merkezli daha fazla sayıda çalışmalar yapılmasının gerektiğini, böylelikle riskli grubun erken dönemde tanınması ve ilgili birimlere yönlendirilmesinin gelişimlerinde önemli olacağını düşünmekteyiz. Late preterm newborns are in higher risk group in morbidity, mortality, and also neurodevelopment problems than terms. In our study, we aimed to evaluate the neuromotor development and determine the factors that effects neurodevelopment prognosis by using Bayley Scales of Infant Development III (BSID-III) at late preterms. In the study, 32 newborns who were born 340/7- 366/7 gestation week in Istanbul University Faculty of Medicine Department of Children's Health and Illnesses Policlinic of Children Neurology and Newborn were evaluated. Children were applied BSID-III at 12-24 months interval. On the statistical analysis, Mann-Whitney-U Test, Chi-Square Test, Kruskal-Wallis test ve Spearman?s Correlation Analysis were used. According to BSID-III cognitive points, 1 (3.1%) had high level performance, 30 (93.8%) had normal performance and 1 (3.1%) had minor developmental delay. According to motor points, 29 (90.6%) had normal performance, 2 (6.3%) minor developmental delay and 1 (3.1%) developmental delay. Relations among the diagnosis of the situations in newborn ages, diagnosis that mother has and motor scores were not statistically significant (p>0.05). It was found that mother?s age, birth weight, Apgar score, time of staying in the hospital and gestation week has no significant effect on BSID-III scores (p>0.05); however, when birth weight and gestation week became high, the scores rised; when staying time in the hospital got long, the scores became low; when mother?s age level rised, cognitive scores got low and motor scores rised. Relations among the sexes and the diagnosis in newborn age, the way of birth, birth weights were not statistically significant (p>0.05).We think that to define neurodevelopment prognosis of late preterm and the factors effects prognosis, more and more multi centered research in larger groups should be made; therefore early diagnosis of the risky group and for diverting them to the proper units will be very important to their development . 108

İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmotoloji Anabilim dalı, Yürüme Analizi Laboratuarında Ağustos 2007-Nisan 2008 tarihleri arasında yürütülen bu çalışmanın amacı bağımsız yürüyen ve ortez kullanan SP'li çocuklarda 1 DYT'nin kaba motor fonksiyon ile olan ilişkisini inceleyerek geçerliliğini artırmak, ek olarak AFO kullanımının motor fonksiyonlar ve fonksiyonel sonuçlar üzerine olan etkisini incelemektir. Çalışmaya AFO kullanan, komut alabilen ve daha önce ortopedik cerrahi girişimi geçirmemiş, yaşları 2-12 yaş (ortalama 5,88 ± 2,62 yıl) arasında değişen 30 (20 spastik hemiparezi, 10 spastik diparezi) çocuk alındı. Çalışmaya katılan her olgunun seviyeleri KMFSS ile sınıflandırıldı. İlk olarak 1 DYT ile maksimum yürüme hızında alınan mesafe test edildi. Daha sonra KMFÖ-88 ölçeği ilk olarak yalın ayak uygulandı ve ardından ayakta durma itemlerinde AFO kullanımı ile tekrarlandı. Yaklaşık 45-60 dakika sürdü. 1 DYT ile AFO'lu KMFÖ-88 arasındaki ilişkiye bakıldığında önemli pozitif korelasyon gözlenmiştir (r=0,848; p0,05). Çalışmanın sonucunda 1 DYT'nin yürüyebilen SP'li çocukların kaba motor fonksiyonlarının değerlendirilmesinde klinikte kullanışlı, pratik bilgi sağlayan bir test olduğu saptanmıştır. 1 DYT'nin güvenilirliği ve zaman içindeki değişikliklere duyarlılığı üzerine yapılacak çalışmalara ihtiyaç olduğu düşünülmektedir. Ayrıca ortezlerin kaba motor fonksiyon üzerine olan etkilerinin sistematik bir değerlendirmesi için, çalışma örneklerinin daha geniş seçilmesi, hareketin kalitesindeki değişimin, AFO tipleri ve materyal esnekliklerinin de değerlendirilmesi gerektiği düşünülmektedir.Anahtar Kelimeler : 1 Dakika Yürüme Testi, KMFÖ-88, ortez, SP, KMFSS The present study is conducted at İstanbul Medical School The Department of Orthopedic-Traumatology Department Gait Analysis Loboratory between August 2007 and April 2008. The purpose was to investigate the relationship between 1 minute walk test and gross motor function and to increase its validity, in addition to analyze the effect of AFO on motor function and functional outcomes. The study group consisted of 30 patient with cerebral palsy (20 spastic diparesia, 10 spastic hemiparesia) aged between 2 to 12 years old (mean 5,88 ± 2,62 year), who had no orthopedic surgery intervention and could perform the tasks and using an AFO. All patients were classified according to GMFCS. First, 1 MWT performed at a child?s maximum walking speed and then the GMFM-88 tool administered barefoot and then repeated using an AFO in the standing items. The GMFM-88 takes about 45-60 minutes to administer. Results showed a positive significant correlation between GMFM-88 score with using an AFO and walked distances during the 1 minute walk (r=0.848; p0.05). All the spastic hemiplegic and spastic diplegic patients results were similar (p>0.05). We concluded that 1 MWT gives practical knowledge, user-friendly method assessing the gross motor function ability in the clinical setting in children with ambulatory cerebral palsy. We suggest that further studies are needed to address its reliability and ability to detect change over time. Moreover, assessing the effect of orthosis on gross motor function systematically, new studies should be planned to detect the quality of movement and AFO types.Key Words : 1 Minute Walk Test, GMFM-88, CP, orthosis, GMFCS 87

Anahtar Kelimeler: ÇDDA, Bayley, Nörogelişim, Yenidoğan, Preterm.Yenidoğan yoğun bakım ünitelerinde izlenen doğum ağırlığı 1500 gr. altında olan çok düşük doğum ağırlıklı (ÇDDA) bebekler prenatal ve postnatal sahip oldukları morbiditeleri yanında, gelişimsel sorunlar açısından da yüksek riskli gruba girmektedirler. Pretermde nörogelişimsel prognozu önceden tahmin etmek, özellikle prognozun kötü olduğu bilinen hastalarda önceden farklı tedavi yaklaşımları uygulamak önemlidir. Nöromotor gelişimi değerlendirmek, nöromotor gelişim geriliği olanlarda erken tedaviye başlayarak prognozu takip edebilmek amacıyla Bayley II Gelişimsel Değerlendirme Testi (BGDT-II) kullanılmaktadır. Çalışmamızda ÇDDA bebeklerde BDGT-II'yi kullanarak nörogelişimsel prognozu etkileyen faktörleri belirlemeyi amaçladık. Çalışmaya İ.Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi (YDYBÜ)'nde yatmış 56 preterm ÇDDA çocuk alındı. Bebeklerin doğum ağırlıkları 1000-1500 gr., gestasyon haftaları 28-32 hafta idi. Çocuklara BGDT-II 1-2 yaş aralığında uygulandı. İstatistiksel analizde Spearman korelasyonu ve Mann Whitney U testi kullanıldı. YDYB yatış süresi, kranial ultrason bulgusu, nörolojik tanı, ROP bulgusu, surfaktan değişkenleri ile BGDT-II mental ve motor skala değerleri arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlıydı. 1. dakika Apgar, resusitasyon, mekanik ventilasyon, sepsis değişkenleri ile motor skala değerleri arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlıydı. Ancak doğum ağırlığı ve gestasyon haftasının mental ve motor skala değerleri ile ilişkisi anlamlı bulunmadı. Anlamlı risk faktörleri olarak; uzun süre YDYBÜ'nde ve mekanik ventilasyonda kalma, kranial ultrasonda patolojik bulgu, nörolojik tanı alma, resusitasyon, sepsis ve 1. dakika Apgar skorunu belirledik.ÇDDA pretermlerin nörogelişimsel açıdan daha riskli oldukları bilinmektedir. Bu bebeklerin nörogelişimsel prognozunda rol oynayan faktörlerin belirlenmesinin ve daha geniş hasta grubunda çalışılmasının böylelikle riskli grubun erken dönemde ilgili birimlere yönlendirilmesinin ailelere ve bize izlemde yol göstereceğini düşünmekteyiz. Key Words: VLBW, preterm, Bayley, Neurodevelopment, Neonatal.Very low birth weight (VLBW) infants under 1500 gr. Treated in neonatal intensive care unit (NICU) have prenatal and postnatal morbidity and also they are in an increased risk group in term of developmental problems. It is important to estimate neurodevelopmental prognosis for the preterms with high risk factors. Bayley Scales of Infant Development (BSID) is used for evaluating neurodevelopment and following the prognosis and beginning early treatment in preterm who have developmental retardation. Our aim in this study is to determine the factors, that effect neurodevelopmental prognosis, by using BSID-II in very low birth weight infants. 56 preterm VLBW infants, who were hospitalized in NICU in Cerrahpasa Medicine Faculty, Department of Pediatrics, Division of Neonatalogy, were included. Birthweight of infants was between 1000-1500 gr. and gestational age was 28-32 weeks. BSID-II were applied to infants at 1-2 corrected years of age. Spearman correlation and Mann Whitney U test used for statistics. There was a statistical significant relation between NICU hospitalization period, mechanical ventilation period, cranial ultrasound symptoms, neurological diagnosis, ROP symptoms, surfactan use and Bayley motor and mental development scale values. But there was no significant relation between birth weight, gestational age and Bayley motor and mental development scale values.It is known that VLBW infants have more risk in terms of neurodevelopment. We suggest that, determining the factors that effects neurodevelopmental prognosis, researching with more comprehensive patient groups, will give us families more information in the follow up period 100

istanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Çocuk Nörolojisi Bilim Dalı, Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon bölümünde Ekim 2003 - Mayıs 2004 tarihleri arasında yürütülen bu çalışmanın birinci amacı; preterm yenidoğanların motor gelişim basamaklarını iki ayrı gözlemsel değerlendirme kullanarak takip etmekti, ikinci amacı ise motor gelişim basamaklarındaki gecikmeleri belirlemek ve gereken egzersiz programını planlamak için en uygun gözlemsel değerlendirme yöntemini preterm yenidoğan fizyoterapi izleminde rutin kullanıma sokmaktı. Çalışmaya alınan 42 olguya düzeltilmiş 6. ve 12. aylarında PFMAI ve AIMS gözlemsel değerlendirme yöntemleri uygulandı. PFMAI postür ve ince motor becerileri, AIMS postür becerilerini değerlendirmekte idi. Değerlendirmelerde düzeltilmiş yaşlar esas alındı. Değerlendirme sonuçlarına göre bebeklere uygun fizyoterapi programı planlandı ve uygulandı. PFMAI ve AIMS 6. ve 12. ay sonuçları arasındaki uyum Kohen'in kappa ölçümü ile karşılaştırıldı. Sonuçlar arasında uyum olduğu saptandı. Doğal ilerleme süreci dikkate alındığında, PFMAI 6 ile 12.ay postür ve ince motor sonuçları; AIMS 6 ile 12.ay sonuçları arasında gerilemeler gözlemlenmemiştir. Olguların PFMAI 6. ay sırtüstü ve yüzüstü sonuçları arasında istatistiksel bir fark bulunamadı. Doğum ağırlıklarının ve gestasyon haftalarının bebeklerin motor gelişim basamaklarına etkili olmadığı görüldü. Çalışmamızın sonucunda PFMAI değerlendirmesinin yaş gruplarına göre bölümlere ayrılması, çocuğu farklı pozisyonlara zorlamadan gözlemlemesi, ayrıntılı postür ve motor gelişimin yanında ince motor gelişimi de değerlendirmesi açısından motor gelişim basamaklarındaki gecikmelerin belirlenmesi ve erken fizyoterapi programının planlanmasında yardımcı bir değerlendirme olarak kullanabileceğini düşünmekteyiz. 99 The first aim of this study which was conducted in Istanbul University, Faculty of Medicine, Department of Paediatrics, Division of Child Neurology through October 2003 - May 2004 was to follow up the motor development levels of preterm infants by using two different observational assessements methods. The second aim was to identify the delays in motor development levels and planning the required exercise programme by placing the most appropriate observational assessment into routine usage at the infant physiothreaphy programme. PFMAI and AIMS observational assessments were applied to all of the cases at 6th and 12th months corrected age. PFMAI was evaluating the posture and fine motor skills and AIMS was evaluating posture skills. According to the assessements results, the appropriate physiotheraphy programme is planned and applied to the 42 infants. The correlation between PFMAI and AIMS results at 6th and 12th months are compared with Kohen's Kappa measure. Accordance was well between PFMAI and AIMS. When the natural progress process is taken into consideration, no regression is observed between PFMAI 6th and 12th month posture and fine motor results; AIMS 6th and 12th month results. No statistical difference is obtained between prone and supine results of PFMAI 6th month. It was observed that the birthweights and gestation weeks has no effect on infants' motor developmental levels. As the result of our study, we suggest that, PFMAI can be used as a supplementary tool, for identifying the delays in motor development levels and planning the early physiothreaphy programme because of its; classification according to age groups, observing child without forcing to different positions, assesing the fine motor development besides the detailed posture and motor development properties. 100 119

ÖZET İstanbul Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Çocuk Nörolojisi Bilim Dalı polikliniğinde Mayıs 2002 - Mayıs 2003 tarihleri arasında yürütülen bu çalışmanın amacı; cerrahi tedavi görmüş doğumsal brakial pleksus yaralanmalı bebeklerin prognozlarını belirleyerek erken tahminlerin yapılabilmesini sağlamak ve tedavinin etkinliğini değerlendirmektir. Çalışmaya yetersiz iyileşme gösteren (biseps kas fonksiyonunu yerçekimine karşı gerçekleştiremeyen, el fonksiyonları yetersiz ), 12 doğumsal brakial pleksus yaralanmalı hasta (11 total, 1 C5-6-7 tutulumlu) dahil edildi. Cerrahi tedavi uygulanan hastalar 3 aylık aralar ile kas testi ve antropometrik ölçüm yapılarak değerlendirildi. Gerekli görülen zamanlarda laboratuar tetkikleri tekrar edildi. Böylelikle cerrahi tedavi sonrası bir yıllık prognozları belirlendi. Bir yıl sonunda kesitsel olarak oluşturulan benzer yaş ve tutulumlu 13 brakial pleksus yaralanmalı bebek bir kez olmak üzere değerlendirilerek, klinik bulguları hasta grup ile karşılaştırıldı, istatistikler SPSS 10.0 ile Windows ortamında yapıldı. Çalışmamızda cerrahi tedavi gören ve görmeyen bebeklerin uzunluk ve çevre ölçümleri arasında anlamlı fark bulunmadı. Çalışma grubunun cerrahi öncesi ve sonrası omuz fleksiyon hareketinde 9 ve 12. ayda, omuz internal rotasyon hareketinde 6. ve 9. aylarda ve dirsek fleksiyon hareketinde 6, 9, 12. aylarda kas değerlerinde artış bulunurken, omuz abduksiyon, adduksiyon ve eksternal rotasyon, önkol pronasyon, supinasyon, el bileği fleksiyon, ekstansiyon, başparmak ve parmak fleksiyon ve ekstansiyon hareketlerinde cerrahi öncesi ve sonrası değerler arasında fark bulunmadı. Çalışma grubu ile kontrol grubunun kas değerleri karşılaştırıldığında ise çalışma grubunun pronasyon, parmak fleksiyon ve ekstansiyon, başparmak fleksiyon ve ekstansiyon kas değerlerinin kontrol grubuna göre daha yüksek olduğu bulundu. Bizim çalışmamızda takip süremiz kısa olduğu için, takip süresi uzadıkça kas fonksiyonlarındaki gelişmelerin daha fazla olacağını düşünmekteyiz. 56Sonuç olarak doğumsal brakial pleksus yaralanmalarında erken dönemde cerrahiye aday vakalar doğru seçildiğinde, yetersiz iyileşme gösteren bebeklerde cerrahi tedavinin iyileşme üzerinde olumlu etkileri olduğunu düşünmekteyiz. 57 SUMMARY This study was conducted at Istanbul Faculty of Medicine, Department of Pediatrics, Division of Child Neurology and Istanbul University, Child Health Institute between May 2002 - May 2003. The aim of the study was to determine postoperative prognosis of babies with brachial plexus injury and to evaluate the efficacy of treatment besides early estimations. Twelve patients with brachial plexus injury (1 1 total and one with C5-6-7 involvement) and with poor improvement (failure in biceps muscle function against gravity, ineffective hand function) were included to the study. All patients were evaluated by muscle test and anthropometric measurements after surgery with three month intervals for one year. Laboratory tests were also included. Prognosis for postoperative one year was determined. At the end of this period, a cross sectional control group (n=13) with the same age and involvement evaluated and compared with the patient group. Statistical analysis was done by using SPSS 10.0 for Windows. We failed to find any significant difference between control group and the patient group in terms of length and circumference measurements. Patient group showed increased shoulder flexion at 9th and 12th months, increased shoulder internal rotation at 6th and 9th months and increased elbow flexion at 6, 9, and 12th months after surgery at muscle testing whereas shoulder abduction, adduction, external rotation, forearm pronation, supination, wrist flexion, extension, thumb and finger flexion and extension showed no change after surgery. In comparisons of muscle tests results between control group and the patient group, pronation, finger flexion and extension, thumb flexion and extension levels were higher in patient group. We suggest that longer observation periods would result with better muscle function results. In conclusion, we suggest that surgical treatment have beneficial effects on brachial plexus injury when performed during early periods of the disease. 58 70

51 ÖZET Brakial pleksus, omuz, kol ve el kaslarının innervasyonundan sorumlu olan sinirlerin kaynak aldığı, medulla spinalisin servikal 5-8 ve torakal 1 segmentlerinden çıkan sinir köklerinin oluşturduğu sinir ağıdır. DBPF'i ise, doğum esnasında boynun traksiyonuna bağlı olarak bu sinir ağının gerilmesi veya bazen sinir kopması ile sonuçlanan hasarıdır. Sıklığı tüm canlı doğumların %0.5-2.5' i olan bu lezyonun ağırlığına göre klinik ve laboratuar bulguları değişmektedir. Geçmişte önemli bir sakatlık nedeni olan DBPF'i, günümüzde tam tekniklerinin gelişmesi ve tedavisinde büyük aşama kaydedilmesine rağmen halen ciddi bir sağlık problemidir. DBPF' i olan bir bebeğin ilk değerlendirmesi ve mevcut laboratuar teknikleri ile lezyonun ağırlığının saptanması en önemli aşamadır. Olgunun takip ve tedavisine karar vermek için prognozunun belirlenmesi gerekmektedir. DBPF' li bir bebeğin ayrıntılı klinik değerlendirme ve laboratuar yöntemleri ile durumu ortaya konduktan sonra multidisipliner bir anlayış ile takip ve tedavisi yapılmalıdır. DBPF' li olguların başlangıçtaki değerlendirmelerinde, lezyon çevresindeki ödemin etkisi ile klinik bulgular daha ağır olarak değerlendirilebilir. Bu nedenle periyodik aralarla hastaların değerlendirilmesi, motor düzelmenin tespiti için gereklidir. Hafif vakalarda klinik düzelme ilk aylarda başlar ve tedavinin de yardımı ile vakaların % 75-80' inde tam veya tama yakan iyileşme saptanır. Daha ağır vakalarda, özellikle rüptür veya avülsiyon tarzı lezyon mevcut ise, iyileşme geç olur veya yeterli iyileşme görülmez. Bu vakalarda erken sinir onarımı gerekebilir. DBPF' ni değerlendirirken laboratuar yöntemleri oldukça yardımcı olur. EMG, sinir hasarının derecesini belirlemede ve lezyonun yerini saptamada oldukça faydalıdır. Ayrıca takip edilen hastaların iyileşme derecesini saptamada ve erken cerrahi uygulanan hastaların ameliyat sonrası izlemlerinde kullanılır. DBPF' inde lezyon bölgesinin görüntülenmesinde kullanılan yöntemlerin en güncel olanı servikal MRG' dir. Çocuklarda kullanımı giderek yaygınlaşan MRG, invazif olmaması, radyasyona maruz kalınmaması, pleksus etrafindaki çevre dokunun iyi ayır edilmesi nedeniyle tercih edilmektedir. Çalışmamızda, DBPF nedeniyle İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Çocuk Nörolojisi Bilim Dalma yenidoğan veya süt çocukluğu döneminde başvuran hastaların, bir yıllık klinik izlem ve laboratuar sonuçlan ile prognoz tahminleri yapılmıştır. Bu amaçla, 14' ü erkek, 12' si kız olmak üzere 26 olgu izlenmiştir. 57

ÖZET Spastik diparezili çocukların görsel algı gelişimlerinin ve bu gelişim üzerine önemli etkileri olabilecek biyolojik ve toplumsal etkenlerin belirlenmesi amacıyla planlanan bu çalışmaya spastik diparezi tanısı ile izlenmekte olan yaşları 4-10 1/ı2 yıl arası (ort. 82.9 + 19.7 ay), 17'si erkek, 13'ü kız 30 olgu alındı. Çalışmanın diğer grubunu (2. grup) yaşları 4-10 4/ı2 yıl (ort. 79.7 + 23.1 ay) arasında değişen, 18'i erkek, 12'si kız 30 olgu oluşturdu. Her iki gruptaki olgulara Stanford-Binet zeka testi ve görsel algılama testi olan Wravma'nin çizim ve eşleme alt testleri uygulandı. Birinci ve 2. gruplardaki olguların özellikleri istatistiksel olarak karşılaştırıldığında cinsiyet, kronolojik yaş, gestasyon yaşı, el tercihi, okul durumu, kardeş varlığı, anne ve baba eğitimi açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı. İki grubun zeka puanları karşılaştırıldı ve zeka seviyeleri arasında anlamlı fark bulundu. Birinci grubun Wravma çizim alt testi ortalaması 87.5 + 26.9 (dağılım 45- 154), İkinci grubun çizim alt testi ortalaması 113.9 + 15.7 (dağılım 80-184) bulundu. Sonuçlar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı. Birinci grubun Wravma eşleme alt testi ortalaması 77.4 + 17.4 (dağılım 45-113) idi. İkinci grubun eşleme alt testi ortalaması 93.4 + 16.9 (dağılım 69-155) bulundu. Sonuçlara arsındaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı. Grupların kendi içinde cinsiyet, yaş grupları (4-1 10) göre yapılan karşılaştırmada ise spastik diparezili grupta çizim ve eşleme alt testi puanları arasında anlamlı fark bulunmuştur. İkinci gruptaki çocuklarda ise anlamlı fark bulunmamıştır. Çalışmanın sonuçları spastik diparezili olgularda zeka düzeyinin normal sınırlarda olmasına karşın görsel algı bozukluklarına rastlandığını, çocukların eğitimlerinin bu yönde yönlendirilmesi gerekliliğini göstermektedir. 43 SUMMARY The purpose of the study is to determine the visual perception development of the children with spastic diplegia and biological and social factors that can be important on their development. The study is carried out with thirty spastic diplegia children (1st group), 13 girls and 17 boys, whose ages are between 4-10 V12 years (mean 82.9 + 19.7 months). The other group's (2nd group) age were between 4-10 4/i2(mean 79.7 ±23.1), 18 boys and 12 girls. Stanford-Binet intelligence test and Wravma (Wide Range Assessment of Visual Motor Abilities Test) were individually administered to all children. There was no significant difference between the children with spastic diplegia and healthy children groups in sex, chronological age, gestational age, dominant hand, school situation, sister/brother presence, mother education and father education. There was a significant difference between groups in intelligence. The mean score of the spastic diplegia group in drawing subtest was 87.5 + 26.9 (45-154 standart scores), second group's drawing subtest mean score was 113.9 + 15.7 (80-184 standart scores). The difference between the scores were statistically significant. The mean score of the spastic diplegia group in matching subtest was 77.4 + 17.4 (45-113 standart scores). Second group's matching subtest mean score was 93.4 + 16.9 (69-155 standart scores). The difference between the scores were statistically significant. Both in spastic diplegia group and healthy group the results were not statistically significant in sex, age groups (4

ÖZET Çalışma yuva bakımı altında olan çocukların nöromotor gelişimlerini etkileyen faktörleri araştırmak amacı ile Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğü'ne bağlı Bahçelievler Çocuk Yuvasında kalan 4-5 yaş arası 110 çocuk üzerinde yürütüldü. Psiko-motor gelişim geriliği olan çocuklar toplam sayıdan çıkartılarak, geriye kalan 103 çocuk değerlendirildi. Araştırmaya alınan çocukların nöromotor gelişimlerini etkilediği düşünülen; yuvaya veriliş yaşı, yuvada kalış süresi, anne ve babanın hayatta olup olmaması, anne-babanın eğitimi, yaş, meslek, sağlık durumları, medeni durumları, çocuğun aileye ve yakınları tarafından ziyaret edilme sıklıkları, çocuğun aile ve yakınları tarafından izine alınma sıklığı, çocuğun televizyon izleme alışkanlığı, çocuğun okul öncesi eğitim programlarından yararlanıp yararlanmadığı hakkında yuvanın sosyal ve eğitsel servis ünitesindeki her çocuk için tutulan kişisel dosyalan incelendi. Araştırmacı tarafından çocuğun bakım ve eğitiminden sorumlu kişilerden anketler yoluyla bilgi toplandı. Sosyal servis ünitesinde çocukların özel dosyalarından çocuğun yuvaya alınışındaki korunma kararı öyküsü, çocuğun yuvada kaldığı süre içindeki değişimleri ve gelişmeleri hakkındaki raporlar incelendi. Araştırmaya alınan her çocuk için Denver II Gelişimsel Tarama Testi çocuk gelişimi ve eğitimcisi tarafından uygulandı. 5 yaşındaki çocukların ince devinsel gelişim sonuçları 4 yaşrndaki çocuklara göre geri bulundu. Erken çocukluk dönemlerinde yuvaya verilen çocuklarda ince devinsel gelişimleri geri bulundu. Erken çocukluk dönemlerinde (0-12 ay) yuvaya verilen çocuklarda dil gelişim sonuçları geri bulundu. Erken bebeklik dönemlerinde yuvaya verilen çocuklarda kaba devinsel gelişim sonuçlan geri bulundu. Yuvada kalış süreleri uzun olan çocukların dil gelişim sonuçları kısa süre kalan çocuklara göre geri bulundu. Yuvada uzun süre kalan çocukların ince devinsel gelişim sonuçları kısa süre kalan çocuklara göre geri bulundu Okul öncesi eğitim programlarından yararlanmayan çocukların Denver Gelişimsel Tarama Testi ince devinsel 75gelişim sonuçları iyi bulundu. Herhangi bir hastalığı olan çocukların Denver Gelişimsel Tarama Testi dil ve kişisel sosyal gelişimleri fazla oranda geri bulundu. 76 92