Search

This thesis compares sickness absence in Belgium, West-Germany and The Netherlands. The comparison was restricted to sickness absence in greatly similar groups of private sector employees in these countries (observation period 1980, 1981). For a more recent observation period (1983-1987) rates are adapted and calculated from benefits administrations. Most sickness absence investigations regard the effects of personal and organizational factors, which operate within a given national context. After having assessed the weight of some of these factors, the further inquiry has been focussed on macro-level differences. Macro-level differences taken together with some related organization-level differences show to be highly relevant for our understanding of the international differences observed in sickness absence rates.

Deze PS-special, het vervolg op de PS-special 'Reïntegratie-instrumenten voor arbeidsgehandicapten' uit 1999, geeft een overzicht van reïntegratie-instrumenten die tot doel hebben personen met een arbeidshandicap te (re)integreren op de arbeidsmarkt. Hierbij komen niet alleen de middelen die in de Wet REA worden genoemd aan bod, maar ook de subsidies, incentives en verplichtingen die in andere wetten te vinden zijn. Elk instrument wordt aan de hand van vaste items beschreven, zoals doelgroep, uitvoeringsinstantie, toekenningsvoorwaarden, aanvraagtermijnen, omvang en wijze van betaling. Stand van zaken in december 2000.

Hoofdlijnen van de in 1999 verschenen studie "Van TAV tot REA: bedrijfsbeleid en verzuim: een verkenning naar de relatie tussen arbo- en verzuimbeleid van bedrijven en de relatie met ziekteverzuim in de jaren 1996-1998". Centrale vraag in deze studie: hebben de wetten die bedoeld zijn om het ziekteverzuim en de arbeidsongeschiktheid tegen te gaan - TZ, TAV, wijziging Arbowet, Wulbz, Pemba en Wet REA - daadwerkelijk effect gehad?

Hoofdlijnen van de in 1999 verschenen studie "Van TAV tot REA: bedrijfsbeleid en verzuim: een verkenning naar de relatie tussen arbo- en verzuimbeleid van bedrijven en de relatie met ziekteverzuim in de jaren 1996-1998". Centrale vraag in deze studie: hebben de wetten die bedoeld zijn om het ziekteverzuim en de arbeidsongeschiktheid tegen te gaan - TZ, TAV, wijziging Arbowet, Wulbz, Pemba en Wet REA - daadwerkelijk effect gehad?

Om medewerkers van bedrijven en instellingen die betrokken zijn bij de reactivering van arbeidsgehandicapten te informeren over nieuwe (wettelijke) regelingen op dit terrein, wordt ingegaan op de Wet op de (re)integratie arbeidsgehandicapten (Wet REA) en overige wettelijke regelingen die met de Wet REA zijn geïntroduceerd, zoals loondispensatie, het Herplaatsingsbudget, het Plaatsingsbudget en het Pakket op maat. Na een inleiding komen achtereenvolgens aan de orde: incentives voor de werkgever, werkgeversverplichtingen, incentives voor de arbeidsgehandicapte werknemer, verplichtingen van de arbeidsgehandicapte en incentives voor zelfstandigen. Als bijlagen zijn opgenomen de Wet REA en de op de Wet REA betrekking hebbend artikelen uit de Arbeidsvoorzieningswet 1996, de Wet inschakeling werkzoekenden, het Burgerlijk Wetboek, de Ziektewet, de Werkloosheidswet, de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering en de Farboregeling.

Studie naar de problemen die arbeidsgehandicapten ervaren bij het verkrijgen of behouden van een baan aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Eerst wordt de arbeidsmarktpositie van de arbeidsgehandicapten in kaart gebracht. Vervolgens wordt nagegaan welke factoren de kans op werk voor arbeidsgehandicapten hetzij positief, hetzij negatief beïnvloeden. Tot slot wordt onderzocht welk effect de recente veranderingen in de sociale zekerheid (Pemba, Wulbz e.d.) hebben op de arbeidsdeelname van arbeidsgehandicapten. Het onderzoek is deels gebaseerd op literatuur, deels op interviews met werkgevers en organisaties die arbeidsgehandicapten begeleiden naar een baan.

Zijn de privatisering en marktwerking in de sociale zekerheid en de beoogde vereenvoudiging van de Arbowet niet te ver doorgeschoten? Zijn we niet bezig het collectieve stelsel van arbeidsbescherming en sociale zekerheid in te ruilen voor een individueel stelsel? Zo ongeveer luidt de laatste probleemstelling in de dissertatie van H. Vinke. De hypothese van haar dissertatie: er is sprake van een decollectiveringstendens bij de vergoeding van schade die werknemers lijden als gevolg van een bedrijfsongeval of een beroepsziekte. In dit artikel wordt het proefschrift van H. Vinke besproken. Het artikel wordt afgesloten met de vraag wat er moet gebeuren om de positie van de door een bedrijfsgeval of beroepsziekte getroffen werknemer te verbeteren. Eigenlijk moeten we weer terug naar het systeem van de ZW en de WAO van 1967. Dat is voor de gedupeerde werknemers het meest aantrekkelijke compensatiesysteem aldus de auteur van dit artikel.

Zijn de privatisering en marktwerking in de sociale zekerheid en de beoogde vereenvoudiging van de Arbowet niet te ver doorgeschoten? Zijn we niet bezig het collectieve stelsel van arbeidsbescherming en sociale zekerheid in te ruilen voor een individueel stelsel? Zo ongeveer luidt de laatste probleemstelling in de dissertatie van H. Vinke. De hypothese van haar dissertatie: er is sprake van een decollectiveringstendens bij de vergoeding van schade die werknemers lijden als gevolg van een bedrijfsongeval of een beroepsziekte. In dit artikel wordt het proefschrift van H. Vinke besproken. Het artikel wordt afgesloten met de vraag wat er moet gebeuren om de positie van de door een bedrijfsgeval of beroepsziekte getroffen werknemer te verbeteren. Eigenlijk moeten we weer terug naar het systeem van de ZW en de WAO van 1967. Dat is voor de gedupeerde werknemers het meest aantrekkelijke compensatiesysteem aldus de auteur van dit artikel.

Per 1 maart 1996 is de Ziektewet grotendeels vervangen door de Wet uitbreiding loondoorbetalingsverplichting bij ziekte (Wulbz). Werkgevers en werknemersvertegenwoordigers krijgen daardoor te maken met nieuwe beleidsvragen. Wat betreft het verzuim- of arbobeleid, maar ook ten aanzien van bijvoorbeeld de arbeidsvoorwaarden, de selectie van medewerkers en de keuze voor verzekeraar en arbodienst. Dit artikel staat stil bij de verandering van WAO-criteria, privatisering, verzekeraars en arbodiensten, beleidsaanpassing voor drie categorieën werknemersvertegenwoordigers (uitzendkrachten, vrouwen met zwangerschapsverlof en een bepaalde groep WAO-ers), loondoorbetaling, privacy, selectie op verzuim en aanstellingskeuringen. Het artikel bevat tevens een schema waarin een en ander op een rijtje is gezet.

Per 1 maart 1996 is de Ziektewet grotendeels vervangen door de Wet uitbreiding loondoorbetalingsverplichting bij ziekte (Wulbz). Werkgevers en werknemersvertegenwoordigers krijgen daardoor te maken met nieuwe beleidsvragen. Wat betreft het verzuim- of arbobeleid, maar ook ten aanzien van bijvoorbeeld de arbeidsvoorwaarden, de selectie van medewerkers en de keuze voor verzekeraar en arbodienst. Dit artikel staat stil bij de verandering van WAO-criteria, privatisering, verzekeraars en arbodiensten, beleidsaanpassing voor drie categorieën werknemersvertegenwoordigers (uitzendkrachten, vrouwen met zwangerschapsverlof en een bepaalde groep WAO-ers), loondoorbetaling, privacy, selectie op verzuim en aanstellingskeuringen. Het artikel bevat tevens een schema waarin een en ander op een rijtje is gezet.

Anton Westerlaken, voorzitter van het Christelijk Nationaal Vakverbond (CNV), maakt zich boos over de Ziektewet- en WAO-plannen van de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. In dit artikel, dat deel uit maakt van een serie interviews, geeft Westerlaken zijn mening over het rapport van de commissie Kortmann (Van keurslijf naar keurmerk), het concept Arbobesluit en de privatisering van de sociale verzekeringen.

Dit artikel maakt deel uit van een serie interviews waarin diverse betrokkenen hun licht laten schijnen over het rapport van de commissie Kortmann, het concept Arbobesluit en de privatisering van de sociale verzekeringen. Dit artikel geeft een interview weer met de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Robin Linschoten.

Anton Westerlaken, voorzitter van het Christelijk Nationaal Vakverbond (CNV), maakt zich boos over de Ziektewet- en WAO-plannen van de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. In dit artikel, dat deel uit maakt van een serie interviews, geeft Westerlaken zijn mening over het rapport van de commissie Kortmann (Van keurslijf naar keurmerk), het concept Arbobesluit en de privatisering van de sociale verzekeringen.

FNV-voorzitter Johan Stekelenburg ziet weinig in een bedrijfsleven dat uitsluitend zelf toezicht houdt op goede arbeidsomstandigheden. Hij wordt ook niet vrolijk van de plannen van Linschoten voor privatisering van Ziektewet en WAO. Maar hij rekent erop dat het wetsvoorstel nog flink geamendeerd wordt richting SER-advies. Stekelenburg stelt de loonmatiging ter discussie: als het niet anders kan moet het kabinet het maar zonder het draagvlak bij de werknemersvertegenwoordigers doen.

FNV-voorzitter Johan Stekelenburg ziet weinig in een bedrijfsleven dat uitsluitend zelf toezicht houdt op goede arbeidsomstandigheden. Hij wordt ook niet vrolijk van de plannen van Linschoten voor privatisering van Ziektewet en WAO. Maar hij rekent erop dat het wetsvoorstel nog flink geamendeerd wordt richting SER-advies. Stekelenburg stelt de loonmatiging ter discussie: als het niet anders kan moet het kabinet het maar zonder het draagvlak bij de werknemersvertegenwoordigers doen.

Dit artikel maakt deel uit van een serie interviews waarin diverse betrokkenen hun licht laten schijnen over het rapport van de commissie Kortmann, het concept Arbobesluit en de privatisering van de sociale verzekeringen. Dit artikel geeft een interview weer met de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Robin Linschoten.

In Nederland melden zich jaarlijks 250.000 mensen ziek met klachten van psychische aard. Ongeveer 60.000 van deze werknemers belanden in de WAO. Geschat wordt dat in totaal 300.000 mensen om psychische redenen arbeidsongeschikt zijn. Het gaat vaak om jonge mensen. De Stichting Pandora vraagt al meer dan tien jaar aandacht voor de positie van werknemers of sollicitanten met psychische problemen. Dit artikel staat stil bij de problemen waar deze stichting tegenaan loopt en bij de activiteiten die ze onderneemt.

In Nederland melden zich jaarlijks 250.000 mensen ziek met klachten van psychische aard. Ongeveer 60.000 van deze werknemers belanden in de WAO. Geschat wordt dat in totaal 300.000 mensen om psychische redenen arbeidsongeschikt zijn. Het gaat vaak om jonge mensen. De Stichting Pandora vraagt al meer dan tien jaar aandacht voor de positie van werknemers of sollicitanten met psychische problemen. Dit artikel staat stil bij de problemen waar deze stichting tegenaan loopt en bij de activiteiten die ze onderneemt.

De belangstelling voor het terugdringen van ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid is de laatste jaren sterk toegenomen vanwege de hoge kosten. In dit boek wordt een overzicht gegeven van onderzoeksliteratuur vanaf 1980 op het terrein van ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid. De determinanten van het ziekteverzuim zoals persoonskenmerken, privé-situatie en werksituatie worden nader toegelicht. Daarnaast worden de wettelijke en uitvoeringsaspecten beschreven, zoals de rol van de bedrijfsvereniging bij de uitvoering van de Ziektewet, verzuimbegeleiding, gezondheidszorg en algemeen maatschappelijke factoren. Tenslotte worden de determinanten van WAO-instroom en WAO-uitstroom aangegeven.

De belangstelling voor het terugdringen van ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid is de laatste jaren sterk toegenomen vanwege de hoge kosten. In dit boek wordt een overzicht gegeven van onderzoeksliteratuur vanaf 1980 op het terrein van ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid. De determinanten van het ziekteverzuim zoals persoonskenmerken, privé-situatie en werksituatie worden nader toegelicht. Daarnaast worden de wettelijke en uitvoeringsaspecten beschreven, zoals de rol van de bedrijfsvereniging bij de uitvoering van de Ziektewet, verzuimbegeleiding, gezondheidszorg en algemeen maatschappelijke factoren. Tenslotte worden de determinanten van WAO-instroom en WAO-uitstroom aangegeven.

Ondanks voorlichting en berichtgeving over de nieuwe wetgeving omtrent ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid blijkt over veel details nog onzekerheid te bestaan. Dit artikel belicht bepaalde aspecten van de wetgeving. Aandacht wordt geschonken aan de premiedifferentiatie Ziektewet, bonus-malusregeling en aan ontslagbescherming. Tenslotte wordt aangegeven wanneer men onder de oude, danwel de nieuwe regelgeving valt.

This thesis compares sickness absence in Belgium, West-Germany and The Netherlands. The comparison was restricted to sickness absence in greatly similar groups of private sector employees in these countries (observation period 1980, 1981). For a more recent observation period (1983-1987) rates are adapted and calculated from benefits administrations. Most sickness absence investigations regard the effects of personal and organizational factors, which operate within a given national context. After having assessed the weight of some of these factors, the further inquiry has been focussed on macro-level differences. Macro-level differences taken together with some related organization-level differences show to be highly relevant for our understanding of the international differences observed in sickness absence rates.

Wie langere tijd in de Ziektewet loopt zal te maken krijgen met de behandelende sector van de gezondheidszorg. Er zal met wisselend succes aan herstel gewerkt worden. Er zijn echter factoren in de curatieve gezondheidszorg die herstel juist belemmeren en die er toe bijdragen dat patiënten in de WAO terchtkomen. In de dissertatie wordt de relatie tussen curatieve sector, ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid onderzocht. Dit resulteert in een uitgebreide inventarisatie van knelpunten, gevolgd door suggesties voor verbetering. De auteur betoogt dat beleid niet van bovenaf moet worden opgelegd, maar georiënteerd dient te zijn op ideeën, ontwikkelingen en bewegingen in de curatieve gezondheidszorg zelf. Degenen die daarin werken dienen meer kennis te verwerven over de relatie tussen werk, gezondheid, ziekte en sociale zekerheid. Beter samenwerking met bedrijfs- en verzkeringsgeneeskundigen is noodzakelijk. Er worden aanbevelingen gedaan voor een integrale benadering van zieke werknemers. Deze beogen de deelname vanuit de gezondheidszorg aan het maatschappelijk debat over arbeidsongeschiktheid te stimuleren.

Wie langere tijd in de Ziektewet loopt zal te maken krijgen met de behandelende sector van de gezondheidszorg. Er zal met wisselend succes aan herstel gewerkt worden. Er zijn echter factoren in de curatieve gezondheidszorg die herstel juist belemmeren en die er toe bijdragen dat patiënten in de WAO terchtkomen. In de dissertatie wordt de relatie tussen curatieve sector, ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid onderzocht. Dit resulteert in een uitgebreide inventarisatie van knelpunten, gevolgd door suggesties voor verbetering. De auteur betoogt dat beleid niet van bovenaf moet worden opgelegd, maar georiënteerd dient te zijn op ideeën, ontwikkelingen en bewegingen in de curatieve gezondheidszorg zelf. Degenen die daarin werken dienen meer kennis te verwerven over de relatie tussen werk, gezondheid, ziekte en sociale zekerheid. Beter samenwerking met bedrijfs- en verzkeringsgeneeskundigen is noodzakelijk. Er worden aanbevelingen gedaan voor een integrale benadering van zieke werknemers. Deze beogen de deelname vanuit de gezondheidszorg aan het maatschappelijk debat over arbeidsongeschiktheid te stimuleren.