Search

De Bijzondere Afd. Automatisering Serologisch Onderzoek maakt voor de screening op congenitale hypothyreoidie gebruik van de (125-I) Neonatal T4 RIA (LP) van Diagnostic Products Corporation (DPC). Vanaf maart 1984 zal deze kit echter niet meer geleverd worden. DPC heeft namelijk een nieuwe kit geintroduceerd. Coat-A-Count Neonatal T4 (CAC). In het Lab. voor Endocrinologie werd CAC geevalueerd en vergeleken met LP. De correlatie-coefficient voor 350 monsters hielprikbloed van pasgeborenen bedroeg 0,92. De vergelijking voor de orthogonale regressie was LP = 1,28 CAC + 5,86. Het lagere meetniveau van CAC wordt voornamelijk veroorzaakt door een "herwaardering" van de calibratiemonsters uit de CAC-kit. De sterkteverhouding tussen de serie calibratiemonsters uit CAC t.o.v. LP, gemeten in beide systemen, bedroeg 1,24. CAC is minder arbeidsintensief en biedt mogelijkheden tot automatisering. De conclusie is dat CAC een goed alternatief is voor de huidige LP kit.

Dit rapport beschrijft de resultaten van de evaluatie van de SimulTRAC Neonatal T4/TSH Radioimmunoassay kit van Becton Dickinson (BD). De Kit is bedoeld voor de simultane bepaling in een buis van thyroxine (T4) en thyrotoropine (TSH) in hielprikbloed van pasgeborenen voor de screening op congenitale hypothyreoidie (CHT). De kit maakt gebruik van twee tracers: (57-CO)-T4 en (125-I)-TSH. De binnen- en tussenmeetsessiespreiding was bevredigend voor T4. Wel gaf BD 60% hogere T4 concentraties dan de "in-huis" T4 RIA. Waarschijnlijk is de calibratie van de T4 standaardbloedvlekken bij BD niet correct. De resultaten voor TSH zijn slecht: lage initiele- en hoge aspecifieke binding, onvoldoende gevoeligheid, slechte reproduceerbaarheid van de ijklijn. De kit werd daarom niet verder geevalueerd.

Beschreven wordt de evaluatie van de "Coat-A-Count" Ria (CAC) voor 17- beta-oestradiol (E2) van Diagnostic Products Corporation. De kit heeft een goed meetbereik. De spreiding binnen en tussen meetsessies varieerde tussen 4,1 en 13,7% respectievelijk 3,4 en 13,4% voor sera met een E2-gehalte tussen 0,2 en 1,3 nmol/l. Het percentage terugwinning van aan serum toegevoegd E2 varieerde tussen 60 en 80%. Een verbeterde versie (CAC-nieuw) gaf ten aanzien van de terugwinning dezelfde resultaten. Wel was het meetniveau ten opzichte van de eerste versie (CAC-oud) 1,5 tot 2 keer zo laag. Bij het bepalen van E2 in serum van normale ratten lag het E2-gehalte in ongeveer 50% van de sera beneden de detectiegrens van de bepaling. CAC is voor dit doel dus niet geschikt.

De Pharmacia "Dry Spot TSH RIA (IRMA)"-kit is onderzocht op zijn bruikbaarheid voor de bepaling van schildklierstimulerend hormoon (TSH) in hielprikbloed van pasgeborenen. Volgens de bijsluiter kan de eerste incubatiestap 3 uur of overnacht (18 uur) worden geincubeerd. Het percentage radioactief gebonden TSH ligt bij 18 uur incubatie hoger dan bij 3 uur. Bij 3 uur is de extractie van het TSH uit het filtreerpapier en/of de binding van TSH aan het antiserum dus nog niet tot een evenwicht gekomen. De 3 uurs procedure is te ongevoelig om een goed onderscheid te kunnen tussen monsters met een bij de CHT-screening gehanteerd "negatief", "dubieus" of "positief" TSH-gehalte. Bij 18 uur incubatie is dit wel mogelijk. Door het invoeren van een (niet voorgeschreven) wasstap van het precipitaat kunnen de gevoeligheid van de methode en de dupliceerbaarheid aanzienlijk worden verbeterd. Conclusie: de kit is bruikbaar bij 18 uur incubatie een wasstap van het precipitaat en vijf minuten teltijd voor het meten van de radioactiviteit worden sterk aangeraden.

Ratteprolactine is een hormoon dat een belangrijke rol speelt bij toxicologisch, farmacologisch en reproduktie onderzoek. Een ringijking werd georganiseerd tussen vijf onderzoekslaboratoria in Nederland met tien monsters ratteserum voor de bepaling van prolactine. De monsters werden bereid binnen het RIVM. De gebruikte methoden waren door de deelnemende laboratoria zelf ontwikkeld, al dan niet met behulp van reagentia afkomstig van het Amerikaanse National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases (NIDDK). De resultaten laten een grote tussenlaboratoriumspreiding zien die voor een belangrijk deel terug te voeren is op het gebruik van verschillende referentiepreparaten en antisera. Om te komen tot vergelijkbaarheid en uitwisselbaarheid van gegevens tussen laboratoria, maar ook voor het vaststellen en onderling vergelijken van referentiewaarden door laboratoria moet gestreefd worden naar de produktie en certificering van (inter-)nationale referentie/standaard preparaten en antisera voor prolactine en andere proefdierhormonen.

Bij de evaluatie van de Corning "MAGIC TSH-RIA"-kit voor de RIA van hTSH in serum werd nagegaan of met deze kit, na modificatie, het TSH- gehalte in hielprikbloed van pasgeborenen kan worden gemeten. De ijkcurven van de bloedvlek- en serumcalibratoren kwamen goed met elkaar overeen. Het TSH-gehalte in 32 monsters hielprikbloed, die in de screening op congenitale hypothyreoidie (CHT) als "negatief voor CHT" werden beoordeeld, lag in alle gevallen beneden het TSH-gehalte overeenkomend met de classificatie "dubieus" voor CHT. De respons voor deze monsters lag echter in het vlakke, ongevoelige gedeelte van de ijkcurve. Verlenging van de incubatietijd van 2 uur tot 16 uur bracht hierin geen verbetering. Conclusie: het lijkt in principe mogelijk om met deze kit TSH in hielprikbloed te meten verder onderzoek is dan nog wel noodzakelijk.

Beschreven wordt een methode voor het meten van progesteron (P) in ratteserum. De methode bestaat uit de extractie van 0,02 ml serum met n-hexaan, gevolgd door een radioimmunochemische bepaling van P in het extract. Het meetgebied loopt van 0,015 tot 0,5 pmol P per buis. De detectiegrens bedraagt 3 nmol P per liter serum. In 3 rattesera werd in 6 experimenten in duplo de progesteron concentratie gemeten. Voor deze sera met respectievelijk 12, 24 en 48 nmol P per liter, bedroeg de spreiding binnen______ meetsessie respectievelijk 12%, 5,1% en 4,9% en de spreiding tussen______ meetsessies 16%, 14% en 11%.

De plasma renine activiteit (PRA) wordt gemeten door de radioimmunochemische bepaling (RIA) van het angiotensine I (AI) dat gevormd wordt tijdens incubatie van het renine met zijn substraat (angiotensinogeen). Om degradatie van het gevormde AI door peptidases te voorkomen worden als angiotensinases toegevoegd: phenylmethylsulfonylfluoride (PMSF), 8-hydroxyquinoline (HQ) en EDTA. Om uitputting van het endogene substraat gedurende de enzymincubatie te voorkomen wordt als extra substraat plasma van genefrectomeerde ratten toegevoegd. De AI-concentratie wordt zowel voor als na enzymincubatie bepaald om te kunnen corrigeren voor het AI dat vooraf reeds in het plasma aanwezig is. De detectiegrens bedraagt 8 fmol AI/buis, ofwel 0,2 nmol/l/uur. Het percentage terugwinning (x + s) van aan plasma toegevoegd AI bedraagt voor enzymincubatie 102 + 7% (n=12) en na enzymincubatie 101 + 9% (n=11).

In het kader van het onderzoek naar het werkingsmechanisme van de tumorpromotor activiteit van chemische stoffen (LCM, project 658113) werden radioimmunochemische bepalingsmethoden (RIA) voor de prostaglandines E2 (PGE2) en F2alfa (PGF2alfa) ontwikkeld. Het onderzoeksmateriaal, celextracten en media, bevatte naast PGE2 en PGF2afla onder andere ook PGE1 en PGF1alfa. Door de sterke kruisreactie van het anti-PGE2alfa-serum met PGE1 (11%) en het anti- PGF2alfa-serum met PGF1alfa (25%) was een HPLC-voorzuivering van de monsters noodzakelijk. Deze hoge kruisreactie maakte het echter ook mogelijk om in gefractioneerde monsters met de PGE2- en de PGF2alfa-RIA eveneens PGE1 respectievelijk PGF1alfa te bepalen. De kwantificering van de afzonderlijke PG's werd door de noodzakelijke HPLC-voorzuivering echter dusdanig arbeidsintensief dat besloten werd dit facet van het tumor-promotor onderzoek voorlopig op te schorten.

Dit rapport beschrijft de ontwikkeling en karakterisering van antisera ten behoeve van de radioimmunochemische bepaling (RIA) van luteiniserend hormoon in ratteserum (rLH). Aangezien een voldoende hoeveelheid hooggezuiverd rLH niet beschikbaar was, werd geimmuniseerd met runder-luteiniserend hormoon (bLH). Vijf konijnen werden geimmuniseerd volgens de methode van Vaitukaitis (1). Vier van de vijf verkregen antisera hadden een hoge titer, waarbij een eindverdunning in de RIA-buis tussen 1:80000 en 1:250000 (V/V) kan worden gebruikt. Deze antisera hadden een hoge aviditeit voor rLH. De kruisreactie met rTSH varieerde tussen 5,8% en 9,8% ten opzichte van rLH-RP2. Deze kruisreactie kan grotendeels worden toegeschreven aan contaminatie van rTSH-I6 met 5% rLH. Een van de antisera werd uitgebreid gekarakteriseerd en bleek geschikt voor de RIA van LH in ratteserum.

Beschreven wordt de evaluatie van "MAGIC T4-RIA" (MAGIC) en de vergelijking met de totaal T4 resultaten van "IMMOPHASE FT4-RIA" (IMMO). MAGIC is in de practische uitvoerbaarheid eenvoudig en weinig arbeidsintensief. Voor 3 rattesera met 44, 95 en 167 nmol T4/l bedroeg de binnen- en tussenmeetsessiespreiding 3,5%, 3,6% en 3,6% respectievelijk 13,8%, 6,4% en 7,4%. Voor IMMO zijn deze percentages ongeveer tweemaal zo hoog. MAGIC is bij het meten in ratteserum, in vergelijking met IMMO, minder gevoelig voor matrixeffecten. In 120 rattesera werd met beide kits de T4-concentratie gemeten. De formule voor de orthogonale regressie was: MAGIC=1,06*IMMO-13,2 (r=0,952).

Met reagentia van het National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases (NIDDK) werd een radioimmunochemische methode (RIA) ontwikkeld voor de bepaling van prolactine in ratteserum (rPRL). Het meetgebied van de ijklijn loopt van 0,6-40 mug/l serum. De binnen en tussen meetsessiespreiding bedroeg voor drie sera met 3,6, 2,3 en 7,2 mug/l, 8,9%, 9,2% en 3,2%, respectievelijk 10,6%, 9,6% en 5,2%. De terugwinning van aan ratteserum toegevoegde rPRL bedroeg 108 plusminus 14% (x plusminus s ; N = 15). Bij chromatografie van rattesera over Ultrogel AcA54 werden telkens twee immunochemisch actieve pieken aangetoond. Het aandeel in de immunochemische activiteit varieerde voor de eerste piek tussen 5% en 50%. De aard van dit materiaal, dat in het exclusievolume van de kolom elueerde, werd niet verder onderzocht. De tweede piek (kav = 0,45) bestond uit monomeer rPRL.

De bepaling van thyroxine (T4) in bloed-serum is een van de belangrijkste en meest uitgevoerde analyses in de endocrinologie. Om te komen tot een geschikt gecertificeerd referentieserum is de ontwikkeling van een definitieve bepalingsmethode noodzakelijk. Dit rapport beschrijft fase I van een dergelijke ontwikkeling nml. de isolatie, voorzuivering, derivatisering en gaschromatografische analyse van T4 in serum. De ontwikkelde methode voldoet aan de eisen die eraan gesteld zijn en kan na overbrenging naar de gaschromatograaf- massaspectrometer dienen als basis voor een kandidaat-definitieve methode.