Search

Klasik Arap edebiyatının önde gelen mizah şairlerinden Ebû Dülâme Zend b. Cevn el-Esedî el-Eşca‘î el-Ezdî (ö.161), Emevî Hilafetinin son dönemiyle Abbasi hilafetinin kuruluş dönemlerine şahitlik eden “muhadram şairler” kadrosunun en seçkin üyelerinden biridir. Abbasi hanedanının üç kudretli halifesi es-Seffâh, el-Mehdi ve el- Mansûr’un, her daim meclislerinde görmeyi arzuladığı, anekdot ve şiirlerini dinlemekten zevk aldığı muzip bir nüktedandır. Özel menfaati için kurguladığı hikâyeleri, uydurduğu rüyaları sayesinde bahsi geçen halifelerin iltifat ve teveccühlerine mazhar olmuş; hayatı boyunca da menfaat temini için izlediği türlü entrika ve stratejilerin meyvelerini toplamıştır. Çevresinde cereyan eden her hadiseyi, akıl almaz taktiklerle kendi lehine çevirebilen Ebû Dülâme sıradan bir “tufeylî” olmayıp, mizah yeteneği ile şiir dehasını başarıyla harmanlayan usta bir şair ve birinci sınıf bir nüktedandır. İşte bu tezde, klasik edeb kaynaklarında azımsanamayacak nüktesi bulunan; birinci el teracim ve tabakat eserlerinde, klasik Arap tarihi kaynaklarında dağınık da olsa hakkında epeyce bir malumat bulunan Şair Ebû Dülâme’nin sosyo-kültürel bir portresi sunulmaya çalışılmıştır. Abo Dolama Zand b. Cawn al-Asadi al-Ashcai al-Azdi (died 161) is one of the most distinguished members of the "muhadram poets" cadre, who witnessed the last period of the Umayyad Caliphate and the establishment periods of the Abbasid Caliphate. He is a mischievous humorist that the three mighty caliphs of the Abbasid dynasty, es-Seffah, al- Mahdi and al-Mansur, always wanted to see him in their assemblies and enjoyed listening to his anecdotes and poems. By means of the stories and dreams he made up for his private benefit, he received the compliments and favors of the aforementioned caliphs and throughout his life reaped the fruits of his intrigues and strategies he followed for the sake of gaining benefits. Abo Dolama, who can turn every situation in his favor through unbelievable tactics, is not an ordinary "tufayli", but rather a master poet and first-class humorist who successfully mixes his jokes and wits with his poetic genius. In this thesis, a socio-cultural portrait of the poet Abo Dolama will be tried to be presented, and the distinctive lines of the poet and his witty identity will be highlighted.

Bu çalışma Klasik Ermenice'den, İngilizce'ye Robert Bedrosian tarafından çevrilmiş olan, Ghewond'un Tarihi Metinlerinin Türkçe'ye çevrilmesini kapsar. Yaşamına dair neredeyse hiçbir bilgiye tesadüf etmediğimiz Ermeni müellifi Ghewond'un, kilise doktoru derecesine yükseldiği ve yüzyılın ikinci yarısında öldüğü bilgisi Robert Bedrosian'ın araştırmalarıyla teyit edilmiştir. Eseri İngilizceye çeviren Robert Bedrosian, Ghewond'un kayıtlarının pek güvenilmeyen, niteliksiz ve yanlı olduğunu ileri sürmektedir. Ghewond'un tarih kitabını Ermenileri Müslüman idareye karşı isyana örgütleyen Smbat Sparepet'in oğlu Shapuh Bagrutini himayesinde yazmış olması sözü geçen Ermeni kaynağını İslâm tarihi açısından izaha muhtaç bırakmıştır. Çalışmamızın ana gayesi de bu ihtiyacı gidermek ve Ermeni kaynağını İslâm tarihi açısından daha kullanılır hale getirmektir. Ghewond'un Ermeni milliyetçiliği ve dini inanışın gölgesinde oluşturduğu bu kaynağın objektiflikten uzak olduğu Robert Bedrosian'ın; "Düşmanlarını cesaretlendiren rahipler gördüğünü ileri sürüyor. Bu bir kaynak değil, yazınsal bir araçtır. Diğer din adamları ve Ermeni soyluları ve yazarın kendi gözlemleri, 8. Yüzyılın çoğu için ana kaynak gibi görünmektedir." şeklindeki ifadesiyle daha iyi anlaşılmaktadır. Bizim tespitlerimize göre; Ghewond'un tarih yazım metodunda Hz. Muhammed'e (s.a.v.) ve Hulefâ-yi Râşidîn'e yönelik söylemlerinde hakaret içeren bir üslup kullanması onun tarafsızlığına gölge düşürmüştür. Ermeni tarihi kaynakları her ne kadar yanlı kaynaklar olsa da onların detaylı bir analizden geçirilerek kullanılması tarihçiliğin olmazsa olmazlarındandır. Bu sebeple bu çalışma oluşturulurken başta İslâm kaynakları olmak üzere diğer çağdaş eserler incelenmiş ve Ghewond'un kayıtları elde edilen bulgularla kıyaslanmak suretiyle açıklığa kavuşturulmaya çalışılmıştır. Ghewond'un eserinin Türkçe'ye Transkripsiyonunda, Robert Bedrosian'ın 42 bölüm olarak başlıklandırıp bölüm özetleri ilave ettiği İngilizce metinler esas alınmıştır. This work covers the translation of Ghewond's historical texts from classical Armenian into Turkish, translated into English by Robert Bedrosian. The knowledge that Ghewond, the Armenian author, whose life we have never met, was elevated to the degree of Doctor of the church and died in the second half of the century has been confirmed by the research of Robert Bedrosian. Robert Bedrosian, who translated the work into English, asserts that Ghewond's records are hardly trusted, unqualified, and biased. The fact that Ghewond wrote the history book under the auspices of Shapuh Bagrutini, son of Smbat Sparepet, who organised the Armenians to revolt against the Muslim rule left the Armenian source in need of explanation in terms of Islamic history. The main objective of our study is to address this need and make the Armenian source more useful in terms of Islamic history. This source, which ghewond created in the shadow of Armenian nationalism and religious belief, is far from objective, suggesting that Robert Bedrosian saw priests "Encouraging their enemies. This is not a source, it is a literary tool. Other clergy and Armenian nobles, and the author's own observations, 8. It appears to have been the main source for most of the century." it is better understood by his expression. According to our findings; in Ghewond's method of writing history, Hz. Muhammed (s.a.v) will appear. To Hz. Muhammad (s.a.v.) and his use of an insulting style in his rhetoric against Hulefâ-yi Râşidîn has cast a shadow over his neutrality. Although Armenian historical sources are biased sources, their use through a detailed analysis is a must for historiography. For this reason, during the creation of this work, other contemporary works, especially Islamic sources, were examined and Ghewond's records were tried to be clarified by comparing them with the findings obtained. The transcription of Ghewond's work into Turkish is based on English texts, which Robert Bedrosian titled as 42 chapters and added chapter summaries.

Ornaments and decorations were essential in the architectural design of the ninth century, the early Islamic period. Umayyad and Abbasid ornamentation, which was the basis of the decorative elements used by later Islamic states, developed from the 7th century to the 10th century. Early Islamic art and architecture developed in the Umayyad period, then was further enriched during the Abbasid period, which saw an increase in the Turkish influence. Byzantine, Sasanian, Arab, and Turkish cultures contributed to foundational patterns of Islamic decorative elements. The new style was characterized by geometric patterns, in which the circle is essential. The six or eight-pointed star that is often the first image to come to mind when we think of Islamic art and architecture, is derived from interconnected squares, hexagons, and octagons that begin with a circle. These themes are also easily portrayed in construction. This article is a geometric analysis of motifs derived from the circle.

All examination of 159 hoards with 1822 dirhams minted at Damascus during the first four centuries of Islam sheds much light on a number of important questions regarding the economic history of the Near East during the Umayyad, 'Abbasid, and Ikhshidid eras. Using the hoard-count method of estimating mint outputs, it has been determined that the Damascus mint was significantly active only during the Umayyad period, a time when the city was the capital of the caliphate. Having no local silver mines and lacking revenue transfers from the provinces after 127 H, Damascus was, at best, a marginal mint for the production of dirhams. However, because Syria and the eastern Mediterranean region in general fell into a gold-copper metallic zone during the period in question, it is surprising that Damascus was at all an important mint when the city was the capital of the Islamic world.

Asya ile Kuzey Avrupa ve Orta Asya ile Anadolu arasında köprü görevi gören Kafkasya'nın önemli şehirlerinden biri de Derbend'dir. Derbend şehrinin Ortaçağ'ın ekonomik, siyasi, askeri vs. koşulları göz önüne alındığında çok önemli bir yere sahip olduğu görülür. Hazar Denizine kıyısı olması nedeniyle bu önemi daha da artmaktadır. Müslümanların fethine kadar çeşitli devletlerin mücadelesine sahne olan Derbend şehrinin yönetimi genel olarak Sasanilerin elindeydi. Bizans-Sasani mücadelesi zaman zaman bu şehir üzerinde gerçekleşmiştir. Şehrin meşhur surları Sasanilerin yönetimi altındayken inşa edilmiştir. Derbend'de Bizans-Sasani mücadelesi yerini İslamiyet'in ortaya çıkmasıyla birlikte, zamanla, İslam-Hazar mücadelesine bırakmıştır. Bu mücadele çok uzun bir süre devam etmiştir. İslam-Hazar mücadelesi esnasında şehir zaman zaman el değiştirse de genel olarak Müslümanların kontrolü altında kalmıştır. Bu süreçte şehrin çehresi büyük ölçüde değişime uğramıştır. Genel olarak şehrin ihtiyaçlarına yönelik yapılar inşa edilmiştir. Çeşitli devletlerin mücadelesine sahne olduğundan ve bulunduğu coğrafi konum bakımından birçok kültürü de bünyesinde barındıran bu şehir, kültür tarihi açısından da son derece önemli bir yere sahiptir. Çeşitli mimari yapılar, el sanatları, yapılan kazılarda ortaya çıkarılan çeşitli malzemeler bu şehrin kültürel derinliğini kavramamızda önemli ipuçları vermektedir. Bunların yanında şehirde bulunan çeşitli halkların dili, inançları ve yaşam tarzları şehrin kültürel derinliğini arttıran önemli faktörler olmuştur. Günümüzde adını pek fazla duymadığımız bu şehir, Ortaçağ tarihinde kendisinden sıkça bahsettirmiştir., Derbend, one of the most important cities in the Caucasus, serves as a bridge between Asia and North Europe, Central Asia and Anatolia. The city of Derbend is regarded as a highly important place considering the economic, political, and military conditions in the medieval period. This importance is further increased due to its shores by the Caspian Sea. The city of Derbend, which has seen the clash of several powers until the conquest by the Muslims, was generally ruled by the Sassanians. Byzantine-Sassanian battles occasionally took place in this city. Its famous walls have been built, under the rule of the Sassanians. After the emergence of Islam, the struggle between Byzantine and Sassanians has left its place to Muslim-Caspian struggle in Derbend. This struggle has continued for a long time. Although the ruling was overturned at times as the consequence of the struggle between the Muslims and Caspians, the city was generally held under the control of Muslims. In the meantime, the figure of the city changed greatly. Structures intended for the needs of the city were built in general. Witnessing battles by countless states and hosting numerous cultures as a result of its geographical location; this city has an extremely important role regarding cultural history. Various architectural structures, craftworks, the range of materials that were unearthed during excavations are important clues in our understanding of the cultural depth of this city. Furthermore, one of the important factors that increases the cultural diversity is having nuances in language, belief and lifestyle of the people that embody the city. The name of this city that is not frequently mentioned nowadays was highly renowned in the medieval history.

Les campagnes de fouilles effectuées en 2005 et 2006 dans le village d'al-Hadir ont permis de prouver que le village actuel d'al-Hadir ne peut pas être identifié avec la ville connue dans les textes arabes sous le nom de Qinnasrin. Cette mission était une mission d'étude du matériel : céramique, verre, métal, ossements animaux et humains, inscriptions.

Les campagnes de fouilles effectuées en 2005 et 2006 dans le village d'al-Hadir ont permis de prouver que le village actuel d'al-Hadir ne peut pas être identifié avec la ville connue dans les textes arabes sous le nom de Qinnasrin. Cette mission était une mission d'étude du matériel : céramique, verre, métal, ossements animaux et humains, inscriptions.

Le rapport sur la campagne 2006 dans le village d'al-Hadir a permis de vérifier l'absence de traces d'urbanisme dans l'occupation des débuts de l'islam. Il n'y a pas de mur d'enceinte ni aucune limite matérielle à l'agglomération occupée de l'époque omeyyade à l'époque ayyoubide. Aucun bâtiment différent d'une maison d'habitation n'a pu être mis en évidence.La conclusion s'impose : le village actuel d'al-Hadir ne peut pas être identifié avec la ville de Qinnasrin.

La mission de Hadir Qinnasrin, dans le village actuel d'al-Hadir, avait pour objectif de compléter le plan d'ensemble du site par un relevé topographique faisant apparaître le relief du terrain et d'effectuer des fouilles dans deux secteurs différents pour vérifier un certain nombre d'hypothèses formulées par nous ou par Donald Whitcomb suite aux campagnes précédentes.

La mission de Hadir Qinnasrin, dans le village actuel d'al-Hadir, avait pour objectif de compléter le plan d'ensemble du site par un relevé topographique faisant apparaître le relief du terrain et d'effectuer des fouilles dans deux secteurs différents pour vérifier un certain nombre d'hypothèses formulées par nous ou par Donald Whitcomb suite aux campagnes précédentes.

La mission de Hadir Qinnasrin, dans le village actuel d'al-Hadir, avait pour objectif de compléter le plan d'ensemble du site par un relevé topographique faisant apparaître le relief du terrain et d'effectuer des fouilles dans deux secteurs différents pour vérifier un certain nombre d'hypothèses formulées par nous ou par Donald Whitcomb suite aux campagnes précédentes.

Rapport préliminaire de la campagne 2003 à al-Hadir (région de Qinnasrin).

International audience