Search

Giriş ve Amaç: Tiroid nodülleri sık karşılaşılan endokrin patolojiler olup yaklaşık %5-15'ini malign nodüller oluşturur. Konvansiyonel tiroid ultrasonografi, tiroid hastalıklarının tanısında ilk tercih edilen yöntem olmakla birlikte benign, malign nodül ayrımında sınırlılıkları vardır. Tiroid nodüllerinin USG bulgularını tanımlamada ve biyopsi kararının verilmesinde ilgili kriterleri tanımlayan birkaç kılavuz ve sınıflandırma modeli vardır. Hovarth ve arkadaşlarının 2009 yılında ortak bir sınıflandırma sistemi oluşturmak amacıyla TIRADS'ı tanımlanmasından sonra, diğer sınıflandırma sistemleri (Kwak, ACR ve EU-TIRADS ile ATA kılavuzu) de yıllar içinde tanımlanmıştır. Ancak standart bir sınıflandırma sistemi henüz oluşturulamamıştır. `Shear wave` elastografi (SWE) yeni umut vaat edici bir teknik olmakla birlikte halen yaygın olarak kullanılmamaktadır. Renkli Doppler USG ise tiroid nodüllerinin vaskülerite paternlerinin değerlendirilmesine olanak sağlayan bir tekniktir. Elastografi ve renkli Doppler US (RDUS) bulguları TIRADS sınıflamasına dahil edilmemişlerdir. Çalışmamızın amacı TIRADS sınıflama sistemlerinin nodüllerin patolojik tanısı ile uyumluluğu ile `Shear wave` elastografi (SWE) ve RDUS bulgularının tiroid nodüllerinin sınıflandırmasına katkısını araştırmaktır. Materyal-Metod: Çalışmamız prospektif ve gözlemsel bir çalışma olarak planlanmıştır. Etik kurul onayı Aralık 2017'de alınmıştır. US ünitemize Aralık 2017- Nisan 2019 tarihleri arasında rutin tiroid US için başvuran 318 hastada tespit edilen toplam 350 nodülden, takiben 216 tanesi TİİAB ya da cerrahi ile sitopatolojik olarak incelenmiş olup 6 nodülde önemi belirsiz atipi saptanması nedeniyle çalışmadan çıkarılmıştır. Sitopatolojik olarak tanısı kesinleşmiş 210 nodül çalışmaya dahil edilmiştir. TIRADS sınıflamasında kullanılan konvansiyonel US bulgularına ek olarak, doku elastisitesini yansıtan parametreler SWE ile ölçülmüş olup nodül vaskülaritesi ve rezistivite indeksi (RI) ise RDUS ile ölçülmüştür. Nodüller KWAK, ACR, EU-TIRADS, ATA kılavuzu ve tarafımızca geliştirilen skorlama bazlı yeni sınıflandırma sistemine göre ayrı ayrı sınıflandırılmıştır. Bulgular: Malignite tespitindeki önemi açısından diğer çalışmalar ile paralellik gösteren çoğu konvansiyonel US bulgusunun (ekojenite, içerik, sınır ve kalsifikasyon) aksine, çalışmamızda genişliğinden uzun şeklin malignite tespitinde yalnızca 1 cm'den küçük nodüllerde faydası gösterilebilmiştir. SWE ile ölçülen Emean eşik değeri 33 kPa olarak belirlenmiştir. Emean eşik değerinin sensitivitesi %95,6 (%95 CI: 0,85-0,98) ve spesifisitesi %95 (%95 CI:0,90-0,97) bulunmuştur. RI eşik değeri 0,64 olarak belirlenmiştir. RI için 0,64 eşik değerinin sensitivitesi %73,3 (%95 CI:0,59-0,83) ve spesifisitesi %80 (%95 CI:0,73-0,85) olarak saptanmıştır. Tarafımızca skorlama bazlı tasarlanan, SWE ve RDUS bulgularının dahil edildiği yeni sınıflandırma modelinde, TR 1, 2, 3, 4, 5 kategorilerinde malignite oranları sırasıyla: %0, %14,3, %33,3, %77,8 ve %87,2 olarak bulunmuş olup fark istatistiksel olarak anlamlıdır. (p

Giriş ve AmaçMeme kitlelerinnin kesici iğne biyopsisinde shear-wave elastografi (SWE) rehberliğinin meme kanseri immunohistokimyasal alt tiplerinin doğru saptanmasında rolünü araştırmak amaçlanmıştır.Gereç ve YöntemMayıs 2018-Nisan 2019 tarihleri arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı'nda gerçekleştirilen kontrollü randomize prospektif kohort çalışmamıza, kesici iğne biyopsisi yapılması amacıyla yönlendirilen ve lezyon boyutu 1 cm'den büyük olan erişkin hastalar dahil edildi. Hastalar blok randomizasyon ile iki gruba ayrıldı. Kontrol grubu (grup 1) olarak otuz lezyona B-Mod ultrasonografi, otuz lezyona SWE kılavuzluğunda (grup 2) biyopsi yapıldı. Kontrol grubuna yapılan biyopsi A, SWE rehberliğinde lezyonun görece sert alanından yapılan biyopsi B ve görece daha az sert alanından yapılan biyopsi C olarak kaydedildi. Lezyonların tanısı ve immünohistokimyasal sonuçları kaydedilerek cerrahi sonrası sonuçlarla karşılaştırıldı.BulgularHastaların yaş ortalamaları grup 1'de 57,7 ± 18,5, grup 2'de 56 ± 13,7; biyopsi yapılan lezyon boyutları grup 1'de 33,2 mm ± 22,6, grup 2'de 27,8 mm ± 11,9 olup gruplar arasında anlamlı fark yoktu (p> 0,05). Duyarlılık biyopsi A'da %96,7, biyopsi B ve C'de %100'dür. Benign-malign doğruluk biyopsi A, B ve C'de sırasıyla %94,7, %100 ve %90; tanısal doğruluk ise %89,5, %100 ve %90'dı. İmmunohistokimyasal belirteçler değerlendirildiğinde; biyopsi A'da 1 hastada (%14,3) Her2 reseptör durumu yanlıştı. ER, PR ve Ki67 oranlarındaki %10'luk farklılık anlamlı kabul edilerek karşılaştırıldığında ER oranında doğruluk %77,8 ile biyopsi B'de en yüksekti (p= 0,04). İmmunohistokimyasal alt tiplendirmede doğruluk biyopsi B'de %100, biyopsi A ve C'de %71,4'tü (p = 0,08). SonuçMeme lezyonlarında kesici iğne biyopsisinde SWE kullanılması duyarlılık, tanısal doğruluk ve immunohistokimyasal alt tiplendirmede doğruluğu %100'e çıkartmıştır. PurposeThe aim of this study was to investigate the role of shear-wave elastography (SWE) guided-core needle biopsy of breast masses for the accurate determination of breast cancer immunohistochemical subtypes.Material and MethodThis controlled randomized prospective cohort study, which was carried out in the Dokuz Eylül University Medical Faculty Department of Radiology between May 2018 and April 2019, included adult patients who had a breast lesion larger than 1 cm and were referred for a core needle biopsy. Patients were divided into two groups by block randomization. B-Mode ultrasonography (USG)-guided biopsy was performed in thirty lesions as a control group (group 1) and SWE guided biopsy was performed in thirty lesions (group 2). The biopsy in control group was recorded as biopsy A, SWE guided biopsy from the relatively rigid area of the lesion was recorded as biopsy B and biopsy from the relatively less rigid area of the lesion was recorded as biopsy C. Diagnosis and immunohistochemical results of the lesions were recorded and compared with the surgical results.ResultsThe mean age of the patients was 57.7 ± 18.5 in group 1 and 56 ± 13.7 in group 2; lesion sizes were 33.2 ± 22.6 mm in group 1, 27.8 ± 11.9 mm in group 2 and there was no significant difference between groups (p> 0.05). Sensitivity was 96.7% in biopsy A and 100% in biopsy B and C. Benign-malignant accuracy was 94.7%, 100% and 90% and diagnostic accuracy was 89.5%, 100% and 90% in biopsy A, B and C, respectively. When immunohistochemical markers were evaluated; in one patient (14.3%) at biopsy A, Her2 receptor status was wrong. When the 10% difference in ER, PR and Ki67 rates were considered significant, the accuracy of ER was highest in biopsy B as 77.8% (p = 0.04). Accuracy in immunohistochemical subtyping was 100% in biopsy B, 71.4% in biopsy A and C (p = 0.08).ConclusionSWE-guided core needle biopsy of breast lesions increased sensitivity, diagnostic accuracy and accuracy in immunohistochemical subtyping to 100%. 70

Prostat Biyopsisi Yapılacak Hastalarda Prostat Sağlık İndeksinin Araştırılması Ve ÖnemiAmaç : Çalışmamızda, PSA yüksekliği nedeniyle trans rektal ultrasonografi eşliğinde ince iğne prostat biyopsisi (TRUS-Bx) yapılacak hastalarda eş zamanlı prostat sağlık indeksi (PHİ) hesaplanarak PHİ'nin prostat kanseri tanısı konulmasındaki etkinliğin araştırıdı.Materyal ve Metod : Kliniğimizde, Ağustos 2014 ve Mart 2016 tarihleri arasında PSA yüksekliği nedeniyle TRUS-Bx yapılan 258 ardışık hasta çalışmamıza dahil edildi. Parmakla rektal muayenede prostat kanseri şüphesi olan ve/veya serum PSA yüksekliği saptanan olgulardan işlem öncesi PSA, sPSA ve proPSA bakılıp TRUS-Bx uygulandı.Bulgular : Ortalama yaşları 63,5 ± 8 (36-91) yıl olan 258 hastanın ortalama PSA değeri 40,1 ± 194,2 (0,12 – 2170) ng/ml, ortalama PHİ değeri 118 ± 164,5 (0,41 – 1308) ng/ml idi. 96'sının TRUS-Bx patolojisi Adeno kanser, 140'ı BPH, 10'u ASAP, 1'i HGPİN, 10'u kronik prostatit ve 1'i skuamöz hücreli karsinom olarak raporlanmıştır. TRUS-Bx patolojisi Adeno kanser olan hastaların PSA ortalaması 93,9 ± 311,8 (2,2 – 2170) ng/ml, BPH olanların PSA ortalaması 7,5 ± 6,7 (0,3 – 71,1) ng/ml ve diğer hastaların PSA ortalaması 12,7 ± 14,5 (0,12 – 60,4) ng/ml idi. PSA değeri 4'ün altı düşük, 4 ve üstü yüksek olarak kabul edildiğinde, PSA düşük olan grupta 10 (% 31,2) hasta Adeno kanser 22 (% 68,8) hasta BPH, PSA yüksek olan grupta ise 86 (% 42,2) hasta Adeno kanser, 118 (% 57,8) hasta BPH olarak raporlandı. PSA değeri 4'ün altı düşük, 4 ve üstü yüksek olarak kabul edildiğinde, PSA'nın prostat Adeno kanseri yakalamadaki duyarlılığı % 89,6 özgüllüğü % 15,7 olarak hesaplandı. PHİ'nin değeri 55'in altı düşük, 55 ve üstü yüksek olarak kabul edildiğinde , PHİ'nin prostat Adeno kanseri yakalamadaki duyarlılığı % 71,9 özgüllüğü % 67,9 olarak hesaplandı.Tartışma : Bu bulgular, PHİ'nin prostat kanseri yakalamadaki özgüllüğünün PSA'ya göre daha yüksek olduğunu göstermektedir.Anahtar kelimeler: Prostat kanseri, prostat iğne biyopsisi, PSA, proPSA, prostat sağlık indeksi Investigation and Importance of Prostate Health Index for Candidates of Prostate BiopsyObjective: The aim of the present study was to search the efficiency of prostate health index (PHI) which is calculated simultaneously during ultrasound-guided fine needle prostate biopsy (TRUS-Bx) on diagnosis of prostate cancer.Materials and Methods: The present study included 258 subsequent patients who had TRUS-Bx because of elevated blood levels of PSA in our clinic between August 2014 and March 2016. PSA, sPSA and ProPSA were analyzed in the cases who have suspicion of prostate cancer by digital rectal examination and/or those with elevated serum levels of PSA; and TRUS-Bx was performed.Results: Age average of 258 patients was 63,5 ± 8 (36-91) years and mean PSA level and mean PHI value of those patients were 40,1 ± 194,2 (0,12 – 2170) ng/ml and 118 ± 164,5 (0,41 – 1308) ng/ml, respectively. Pathological examination of TRUS-Bx specimens revealed Adeno cancer in 96 patients, BPH in 140 patients, ASAP in 10 patients, HGPIN in 1 patients, chronic prostatitis in 10 patients and squamous cell carcinoma in 1 patient. The mean PSA of the patients whose TRUS-Bx pathology were adeno cancer was 93,9 ± 311,8 (2,2 – 2170) ng/ml whereas mean PSA levels of those with PBH and mean PSA levels of other patients were 7,5 ± 6,7 (0,3 – 71,1) ng/ml and 12,7 ± 14,5 (0,12 – 60.4) ng/ml, respectively.When the PSA level below 4 was accepted low and at and above 4 were accepted as high, the low PSA group included 10 (31,2%) patients with adeno cancer, 22 (68,8%) patients with BPH; and in the high PSA group, 86 (42,2%) patients were reported as adeno cancer and 118 (57,8%) patients were reported as BPH.When the PSA levels below 4 was accepted low and at and above 4 were accepted as high, sensitivity and specificity of PSA to detect prostate adeno cancer were calculated as 89,6% and 15,7%, respectively. Similarly, when a PHI level below 55 was accepted as low and PHI level at and above 55 were accepted as high, sensitivity sensitivity and specificity of PHI to detect prostate adeno cancer were calculated as 71,9% and 67,9%, respectively.Discussion: Overall, the findings above indicate that specificity of PHI is higher than PSA in terms of prostate cancer detection.Key words: Prostate cancer, prostate needle biopsy, PSA, proPSA, prostate health index 60

Amaç: Bu prospektif çalışmanın amacı ve B-mod ultrason ile birlikte non-invaziv bir method olan ARFI (Acoustic radition force impulse, virtual touch quantification (VTQ)) elastografi ölçümleri ile benign ve malign tiroid nodüllerinin ayrımında ve malignite öngörüsünde histopatolojik bulgular referans standart alınarak sonuçlarla karşılaştırma yapılacaktır.Materyal ve Metod: Çalışmamıza 82 hastadan 93 tiroid nodulü dâhil edildi. Tüm hastalara histopatolojik örnekleme öncesi konvansyonel US incelemesi ve virtual touch quantification (VTQ) kullanılarak elastografi incelemesi yapıldı. Konvansiyonel inceleme ile tiroid nodülü lokalizasyonu, boyutu, tiroid nodülünün ekojenitesi, kalsifikasyon varlığı veya yokluğu, kanlanma paterni, kenar düzeni ve halo varlığı veya yokluğu değerlendirildi. Her bir nodülden ortalama 5 ölçüm yapılarak SWVortalama değerleri hesaplandı. Diagnostik performans ise receiver operating characteristic (ROC) analizi ile değerlendirildi. En iyi eşik değerler Youden indeks ile belirlendi. Tiroid nodüllerinin benign ve malign ayrımında histopatolojik tanı referans standart olarak belirlendi.Bulgular: Histopatolojik olarak 64 tiroid nodulü benign 29 tiroid nodülü malign olarak raporlandı. Benign tiroid nodüllerinde SWVortalama değerleri ortalama 2.14 ± 0,59 m/sn, malign tiroid nodüllerinde nodlarında SWVortalama değerleri ortalama 3,63 ± 0,66 ölçüldü. SWVortalama değerleri malign tiroid nodüllerinde benign tiroid nodüllerine göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek tespit edildi (p

EBUS mediastinal lenf nodlarından veya kitlelerinden iğne aspirasyonuyla materyalalınmasını sağlayarak granülomatöz hastalık, kitlelerin malign/bening ayrımı yapabilen, tanıoranı yüksek, komplikasyon oranı son derece düşük ve maliyeti diğer invaziv yöntemlere göreoldukça ucuz bir girişimsel tanı yöntemidir.Tümör ya da diğer akciğer hastalıkları her zaman hava yollarının içinde yanibronşlarda yer almazlar. Akciğer kökenli hastalıkların ilk habercisi bazen akciğerdeki lenfbezleridir. EBUS, lenf bezlerini tarayarak, şüpheli lenf bezlerinden biyopsi alınıp kansertanısının konmasında, yine kanserin evrelemesinde, yardımcı olur. EBUS yöntemi; kişiyi ilericerrahi girişimden kurtarabilen oldukça gelişmiş bir tanı yöntemidir.Materyal metodDicle Üniversitesi Göğüs Hastalıkları kliniğimize ocak 2016 - ocak 2018 tarihleriarasında başvuran, toraks bilgisayarlı tomografisinde veya PET BT'sinde patolojik boyuttalenf nodu saptanan 261 hastaya EBUS ile transbronşial iğne aspirasyonu işlemi yapıldı.Hastaların tamamı için konveks prob EBUS ve 22 G iğne kullanıldı.Bu hastaların radyolojiraporları, PET/BT raporları, EBUS notları, patoloji sonuçları retrospektif olarak incelendi.İstatistiksel olarak değerlendirildi. Dosya bilgilerinden EBUS endikasyonu, işlemin tekniközellikleri ile TBİA uygulanan lenf nodu veya kitlenin lokalizasyonu ile ilgili bilgilereulaşıldı. Hastalarda EBUS ile varılan tanıları, uygulanan tedavi ve klinik takiplerideğerlendirildi.BulgularEBUS eşliğinde iğne aspirasyon biopsisi yapılan 261 hastanın 170'i (%65.1) erkekolup; 91'si (%34.9) kadındı. Çalışmadaki hastalar 18 yaş ile 92 yaş arasındadır. Hastaların yaşortalaması 59.8'di. Hastaların sitopatolojik sonuçlarını inceledik. 26 non-diagnostik, 12normal doku, 45 non-spesifik inflamasyon, 28 granülomatöz inlamasyon, 52 antrakozis, 98malignite olarak patoloji tarafından raporlandı. EBUS yapılan 170 erkek hastanın 154'ünde(%90,0) tanıya ulaşılırken, 91 kadın hastanın ise 81'inde (%89,0) tanıya ulaşıldığı görüldü.Konveks prob EBUS ile 2R, 2L, 4R, 4L, 7, 10R, 10L, 11 nolu istasyonlardan kliniğimizdeaspirasyon yapılabildiği görüldü. 261 hastadan toplam 443 farklı istasyondan aspirasyonyapıldı. 261 hastadan toplam alınan aspirat sayısı ise 980 idi.SonuçEBUS minimal invaziv bir tanı yöntemi olup mediastinal lenf nodlarından biopsi alınmayöntemi akciğer mediastinal hastalıkların tanısında yardımcıdır. Malign hastalıkların tanısını koymadabaşarılı bir yöntem olduğu gibi sarkoidoz, tüberküloz, antrakozis gibi benign hastalıkların da tanısınıkoymada başarılı olduğu görüldü. Hastalarin önemli bir kısmının patoloji tarafından bening olarakraporlandı. EBUS mediastinal lymph nodes or masses by providing sufficient material granulomatousdisease, the masses, malign / bening differentiation, high rate of diagnosis, the rate of complications isextremely low and the cost of other invasive methods compared to other methods is an inexpensiveinterventional diagnostic method.Tumors or other lung diseases are not always present in the airways, and in the bronchies.Lymphocytes are often the first precursors of lung-derived diseases. EBUS can scan lymph nodes,biopsy suspicious lymph nodes and help in the diagnosis of cancer, staging of cancer. EBUS method; Itis a highly advanced diagnostic method that can save the person from further surgical intervention.Material Methods261 patients who presented to Dicle University Chest Diseases Clinic between January 2016 andJanuary 2018 were treated with EBUS and transbronchial needle aspiration. For all patients, convexprobe EBUS and 22 G needles were used. The radiology reports, PET / CT reports, EBUS notes,pathology results of these patients were retrospectively analyzed. Statistically evaluated. Informationabout the indication of EBUS, technical characteristics of the procedure, lymph node applied to TBNAor localization of mass were obtained from the file information. The diagnosis, treatment and clinicalfollow-up of patients with EBUS were evaluated.Results261 of the patients undergoing EBUS-guided needle aspiration biopsy, 170 (65.1%) were male;91 (34.9%) were women. Patients in the study were between 18 and 92 years of age. The mean age ofthe patients was 59.8 years. We examined the cytopathological results of the patients. 26 nondiagnostics,12 normal tissues, 45 non-specific inflammation, 28 granulomatous inlamation, 52anthracosis, 98 were reported by pathology as malignancy. The diagnosis was achieved in 154 (90.0%)of the 170 male patients who underwent EBUS and in 81 (89.0%) of the 91 female patients. Convexprobe EBUS with 2R, 2L, 4R, 4L, 7, 10R, 10L, 11 no. A total of 261 patients were aspirated from 443different stations. The total number of aspirates taken from 261 patients was 980.ConclusionEBUS is a minimally invasive diagnostic method and biopsy from mediastinal lymph nodes ishelpful in the diagnosis of pulmonary mediastinal diseases. It was found to be successful in diagnosingmalignant diseases, as well as in the diagnosis of benign diseases such as sarcoidosis, tuberculosis andanthracosis. A significant proportion of patients were reported to be bening by pathology. 68

Giriş: Genel cerrahinin klinik pratiğinde tiroid hastalıkları önemli yer tutmaktadır. Tiroid nodüllerinde malign-benign ayrımının yapılabilmesi için ince iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB) anahtar rol oynar. Ancak İİAB'lerin yaklaşık %2-16'sını Tanısal Olmayan (TO) sitoloji oluşturur.Amaç: Bu çalışmada TO sitolojili nodüllerdeki malignite sıklığı ve maligniteye etki eden bulguların belirlenmesi, tekrar İİAB yapılan hastalardaki yanlış negatiflik oranlarının değerlendirilmesi hedeflendi.Hastalar ve Yöntem: Çalışmamızda 1 Ocak 2011-31 Aralık 2017 tarihleri arasında Ondokuz Mayıs Üniversitesi Genel Cerrahi kliniğinde tiroid cerrahisi uygulanmis olan 1203 adet hasta, hastane otomasyon sisteminden retrospektif olarak tarandı. Bu hastalardan, tiroidektomi öncesi ilk İİAB'si Bethasda sistemine göre TO kategorisinde olan 154 hastaya ait toplamda 156 adet nodül çalışmaya dahil edildi.Bulgular: Solid nodül yapısı (p

Hastanemizde son 10 yılda transrektal ultrason eşliğinde prostat iğne biyopsisi yapılan hastalarda kategori IV prostatit sıklığını araştırıp bunun PSA, serbest/total PSA, PSA dansitesi ile ilişkisini ortaya koymayı amaçladık.06.03.2007 – 14.04.2017tarihleri arasında başvuran ve transrektal ultrason eşliğinde prostat iğne biyopsisi uygulanan 2605 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların prostat biyopsisi sonuçları, serum total ve serbest PSA değerleri, yaşları ve prostat volüm değerleri hastane yazılımından kaydedildi. Hastaların PSA dansiteleri, serbest/total PSA oranları hesaplandı. Prostat histolojisi 3 grupta kategorize edildi:1)Prostat kanseri, 2) Kronik histolojik prostatik enflamasyon (KHPE) ve 3) Benign prostatik doku.Hastaların ortanca yaşı 65, ortalama prostat volüm değeri 59,8, ortanca PSA değeri 8,9 ng/ml, ortanca s/t PSA oranı 0,17 idi. 830 (%31,9) biyopsi materyalinin histopatolojik incelemesinde prostat kanseri saptanırken, 1775 (%68,1) hastada prostat malignitesi saptanmadı. Biyopsisinde malignite saptanmayan 1775 hasta incelendiğinde kronik prostatik enflamasyon görülme oranı %71,15 olarak izlendi.Benign prostat patoloji saptanan grupta kronik histolojik prostatik enflamasyon saptanan ve saptanmayan hastaların yaşları ve serbest /total PSA oranları anlamlı olarak (p˃0.05) farklılık göstermemiştir. Kronik histolojik prostatik enflamasyon olan grupta total PSA değeri, PSA dansitesi ve prostat volüm değeri KHPE olmayan gruptan anlamlı (p˂0.05) olarak daha yüksektir.Sonuç olarak çalışmamızın verileri, PSA yüksekliği nedeniyle prostat kanseri araştırılması yapılan hastalarda NIH Kategori IV prostatit sıklığının oldukça yüksek (%71.15) olduğunu ortaya koymuştur. PSA yüksekliği nedeniyle üroloji poliklinik başvurusunda bulunan hastalara prostat biyopsisi yapılmadan önce PSA yüksekliği sebebinin asemptomatik seyreden NIH Kategori IV prostatit olabileceği akılda bulundurulmalıdır. We aimed to investigate the prevalence of category IV prostatitis in patients who underwent prostate needle biopsy under transrectal ultrasound guidance within the last 10 years in our hospital and to investigate its relation between PSA, free / total PSA and PSA Density.A total of 2605 patients who underwent transrectal ultrasound-guided prostate needle biopsy between 06.03.2007 and 14.04.2017 were included in the study.The prostate biopsy results, serum total and free PSA values, ages and prostate volume values of these patients were extracted from the hospitals database.PSA densities and free/total PSA ratios were calculated.Prostate histology was categorized in 3 groups:1)Prostate cancer, 2) Chronic histological prostatic inflammation, 3) Benign prostatic tissue.The median age of the patients was 65, the mean prostate volume was 59.8, the median PSA value was 8.9 ng / ml, and the median free / total PSA ratio was 0.17.Histopathological examination revealed prostate cancer in 830 (%31.9) patients while 1775 (%68.1) patients did not have malignancy.1775 biopsy specimens without malignancy were further evaluated and the incidence of chronic prostatic inflammation was found as %71.15. Between the patients with chronic histologic prostatic inflammation and those without, the age and free/total PSA ratios were not significantly different (p>0.05). Total PSA value, PSA density and prostate volume were significantly higher in the group with chronic histologic prostatic inflammation than the non-chronic histological prostatic inflammation group (p ˂ 0.05).In conclusion, our data suggest that the prevalence of NIH Category IV prostatitis is significantly higher (%71.15) in patients undergoing prostate cancer screening due to PSA elevation.Before considering a prostate biopsy in patients who applied urology clinics due to PSA elevation, it should be kept in mind that the cause of PSA elevation may be asymptomatic NIH Category IV prostatitis. 60

Giriş ve Amaç: Tiroid nodülleri erişkin toplumun yaklaşık %4-10'unu etkilemektedir. Tiroid ince iğne aspirasyon biyopsisi (TİİAB), tiroid nodüllerine tanı konulması sırasında sıklıkla kullanılan bir yöntemdir. Bu çalışmada, çeşitli klinik ve laboratuar parametrelerinin TİİAB sonuçlarına etkisi değerlendirilmiştir.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya ötiroid nodüler guatr tanısı konularak TİİAB yapılmış olan toplam 360 hasta (yaş ortalaması:40.92±12.08 yıl) dahil edildi. Hasta bilgileri retrospektif olarak değerlendirilerek; yaş, cinsiyet, biyopsi uygulanan nodülün ultrasonografik özellikleri ve serum Tiroid stimülan hormon (TSH), serbest T3 (sT3), serbest T4 (sT4), Tiroglobulin (Tg), anti tiroglobulin (Anti-Tg) ve anti tiroid peroksidaz (Anti-TPO) ölçümlerinin TİİAB sitolojisi sonuçları üzerine etkisi incelendi.Bulgular: Sitoloji sonuçları yetersiz olarak saptanan vakalarda; serum sT3 seviyelerinin daha düşük olduğu (p=0.034), sT4 seviyelerinin daha yüksek olduğu (p

Tiroid malignitelerinin genellikle yavaş seyirli olmaları ve tanı sonrası hastalarda yaşam sürelerinin uzun olmasından dolayı erken tanı önemlidir. Tiroid nodüllerine genel popülasyonda %4-7 oranında rastlanmaktadır. Bu nodüllerin %5-10'u malign karakter taşımaktadır. Toplumda bu sıklıkta saptanan tiroid nodüllerinin malign-benign ayrımı önem taşımaktadır. Tiroid nodüllerinin klinik ve tanısal yaklaşımında rutin kullanılan tiroid fonksiyon testleri ve ultrasonografi ile önemli bilgiler elde edilmekle birlikte, nodüllerin benign/malign ayrımında bu tetkikler kesin olarak bilgi verememektedir (1).Günümüzde tiroid lezyonlarına yaklaşımda, ilk basamak tanı yöntemi olarak kullanılan tiroid ince iğne aspirasyon biyopsisi (TİİAB), malignite/benignite ayırımında ve cerrahi gerekliliğinin tespitinde değerli bir yöntem olarak kabul edilmektedir (2). Bu çalışma ile TİİAB'ın sensivite ve spesifite düzeyi, ayrıca preoperatif dönemde yapılan, ultrasonografik incelemede görülen nodül özelliklerinin malignite tanısındaki yeri incelenmiştir.Çalışmamızda yapılan istatistiki değerlendirme sonrasında TİİAB'nin duyarlılığı %48, özgünlüğü %97 olarak bulunmuştur. Ultrasonografik olarak saptanan mikrokalsifikasyon varlığı, düzenli halo yokluğu, lenfadenopati varlığı ile malignite tanısı arasında anlamlı fark saptanmıştır. Tüm bu bilgilerin ışığında çalışmamızda TİİAB'ın sensivitesinin düşük olduğu sonucuna varılmıştır. TİİAB sonuçlarının diğer yöntemlerle birlikte değerlendirilmesinin tanı ve tedavi yönetimi konusunda daha doğru karar verilmesini sağlayabileceği kanısına varılmıştır. Early diagnosis is of important because thyroid malignancies are slowly progressive and their life expectancy after diagnosis is long. Thyroid nodules are commonly found in 4-7% of the general population. 5-10% of these nodules are malignant. The malignant-benign distinction of thyroid nodules is important in society. Although routine tests such as thyroid function tests and obtain important information, but these tests are not definitive enough for the benign / malign distinction.Today, thyroid fine needle aspiration biopsy (FNAB), which is used as the first step diagnostic method for approach to thyroid lesions, is accepted as a valuable method for malignant/benign distinction and surgical necessity determination. This study examined the sensitivity and specificity of FNAB and the value of preoperative USG for the detection malignancy of nodules. After the statistical evaluation of the data, sensivitiy of FNAB was 48% and specificity was 97%. There was a significant difference between malignancy and presence of microcalcifications detected by ultrasonography, absence of regular state, presence of lymphadenopathy. In the light of all this information, we concluded that the sensitivity of the FNAB was low and as a result, we can make a more accurate decision about the diagnosis and treatment management when the results of FNAB are evaluated together with other methods. 47

Çalışmamızda solid yada semisolid tiroid nodüllerinin ayırıcı tanısında sitoloji sonuçları ile Shear wave elastografi metodu bulguları arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlandı.Mart 2016-Temmuz 2016 tarihleri arasında Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi Endokrinoloji polikliniğine US eşliğinde İİAB işlemi yapılmadan önce başvuran nodüler guatr tanılı 94'ü kadın, 30'u erkek toplam 124 hasta dahil edildi. Hastaların yaşları 30-85 arasında idi.Tüm hastalara İİAB incelemesinden hemen önce gri skala US, RDUS ve sonoelastografi incelemeleri aynı kişi tarafından ve aynı seansta yapılarak histopatolojik sonuçlarla karşılaştırılmak üzere kaydedildi. Tiroid nodüllerine yönelik tüm olgular supin pozisyonda her iki tiroid lobu değerlendirildi. Çalışmaya alınan hastalara İİAB işlemi öncesinde Bülent Ecevit Üniversitesi, Radyoloji Anabilim Dalı USG ünitesinde, Siemens ACS3000 Virtual Touch Tissue İmaging Quantification(VTIQ) USG cihazı (Siemens Medical Solutions, Mountain View, CA, USA) ile 9 MHz lineer transduser kullanılarak B-mode tiroid ultrasonografisi yapıldı. Biyopsi alınacak nodülün tiroid glandının hangi lobunda yer aldığı (sağ, sol, isthmus) ve ölçülen maksimum çapı boyut olarak kaydedildi. Ayrıca nodül ekojenitesi (hipoekoik, izoekoik, hiperekoik), periferik halo varlığı (ince, kalın halo bulunması), kistik açıklık ve mikrokalsifikasyon içerip-içermemesi ile RDUS' ta vaskülarite (periferik, santral, heterojen) ve eşlik eden servikal lenfadenopati varlığı değerlendirildi ve tespit edilen nodül özellikleri kaydedildi. Tiroidin içindeki nodülü tamamen kapsayacak ve nodülü inceleme alanında tutacak şekilde sonoelastografik box yerleştirilerek proba çok baskı uygulamadan m/sn cinsinden nicel elastografi incelemesi yapıldı. Her bir tiroid nodülünün beş farklı bölgesine ROI (region of interest) ler yerleştirilerek SWV(Shear wave velocity) değerleri alındı. Araştırmadan elde edilen veriler kodlandıktan sonra SPSS 19.0 paket programında bilgisayara aktarıldı ve analiz edildi.Çalışmamızda sitoloji sonuçlarına göre 207 nodül benign, 45 nodül maligndi. SWV değerleri ile sitoloji sonuçlarının karşılaştırmasında malign nodüller benign nodüllerden daha yüksek SWV değerlerine sahiptir. Cinsiyet, nodüllerin glanddaki yerleşim yerleri, halo varlığı, vaskülarite paterni, servikal lenfadenopati varlığı ve laboratuvar verilerinden T3 değerleri ile sitoloji sonuçları arasında ilişki saptanmadı. Nodüllerde kistik açıklık içermesi, mikrokalsifikasyon, hipoekojenite varlığı ile yüksek TSH ve düşük T4 değerleri ile malignite arasında istatistiksel olarak ilişki bulundu. Sitoloji sonuçlarında istatiksel olarak anlamlı gelen bu parametreler arasında (kistik açıklık, ekojenite, mikroklasifikasyon varlığı, TSH ve T4 değeri) çok faktörlü varyans analizi testi yapılmış olup TSH değeri ile malignite arasında en güçlü ilişki saptandı.Ayrıca sonografik parametreler ile SWV değerlerinin karşılaştırılmasında sadece mikrokalsifikasyon varlığı ile Shear wave velocity değerleri arasında istatiksel olarak ilişki saptandı.Sonuç olarak malignite potansiyelini değerlendirerek nodüllere uygulanan gereksiz biyopsi ve cerrahiyi azaltması açısından US-elastografinin, B-mod ve renkli Doppler görüntüleme ile birlikte uygulanarak ayırıcı tanıya katkı sağlayacağı ve US-elastografinin shear wave tekniğinin nicel değerleri ile geleneksel yöntemler arasında yerini alacağı sonucuna varılmıştır. In our study we determined to state the relationship between fine needle aspiration biopsy (FNAB)and shear wave elastography (SWE) method results in differantiation of solid or semisolid thyroid nodules.The study included 124 patients having nodular goitre who applied to Bülent Ecevit University Hospital's Endocrinology Department between the dates of March 2016 and June 2016 and who never underwent fine needle aspiration biopsy before. 94 of the patients were female and 30 of them were male. The age range was between 30 and 85.Before FNAB all patients underwent gray scale ultrasound, color Doppler ultrasound and sonoelastography examinations. All sets of examinations were operated by the same radiologist at one session and recorded in order to be compared with the histopathological examination results. The patients' thyroid lobes were evaluated bilaterally in supine position by using Siemens ACS3000 Virtual Touch Tissue Imaging Quantification (VTIQ) Ultrasound System (Siemens Medical Solutions, Mountain View, CA, USA) with a 9 MHz transducer. First B-mode ultrasonography was applied. The nodule's maximum diameter and the part of the thyroid gland (right lobe, left lobe, isthmus) that the nodule was located were recorded. Also the nodule's echogenicity (hypoechoic, isoechoic, hyperechoic), presence of peripheric halo (thin, thick, none), presence of cystic component and microcalcifications, accompanying lymph nodes were evaluated. Then in color Doppler ultrasound examination the vascularity (peripheral, central, heterogenous) of the nodule was detected. All the properties of the nodule were recorded. Finally quantitative elastography examination was applied in terms of m/sn by placing the sonoelastographic box which covered the whole nodule and kept the nodule in the examination field without applying not much pressure. By placing regions of interest (ROI) on five different zones of each thyroid nodule, shear wave velocity (SWV) values were gained. The data obtained were encoded and computerized via SPSS 19.0 package programme and analyzed. In our study according to FNAB results 207 of the nodules were benign and 45 were malignant. Comparison of SWV values and cytology results showed that malignant nodules had higher SWV values than benign nodules. There were no significant correlation between the gender, nodules' location in the thyroid gland, presence of halo, vascularity pattern, accompaniance of cervical lymphadenopathy, levels of T3 hormone and the cytology results. Presence of cystic components, microcalcifications, hypoechogenicty and elevated TSH and T4 hormone levels were found to be significantly correlated to malignant cytology findings. Multifactorial variant analysis test was made for these parameters and it was found out that the strongest relationship between malignancy among these parameters was elevated TSH levels. Also, in comparison of sonographic parameters and SWV values, only the presence of microcalcification was found to be related with SWV values statistically. In conclusion, ultrasound elastography was found to be valuable when used with B-mode and color Doppler ultrasonography for decreasing the rates of unnecessary biopsies or surgeries of benign thyroid nodules, by predicting malignancy potential and also we concluded that ultrasound elastography shear wave technique with its quantitative values would take place in traditional methods. 100

Tiroid hastalıklarının bütün dünyada olduğu gibi ülkemizde de sıklığı yüksektir. Bu grup içinde yer alan tiroidin nodüler hastalığı sık görülen bir endokrin patolojidir. Tiroid nodülü görülme sıklığı batı toplumlarında %4-7 arasında değişmekte, otopsilerde bu oran %38-50‟ye kadar ulaşmaktadır. Tiroid nodülleri genellikle hastalar boyunlarında bir şişlik fark ettiklerinde veya rutin muayene sırasında ya da karotis ultrasonografisi, boyun bilgisayarlı tomografisi gibi radyolojik çalışmalar sırasında tesadüfen saptanır. Tiroid USG si ile tiroid nodülünün çapı, kenar özelliği, ekojenitesi, halo varlığı, homojenitesi, iç yapısı (kistik, solid veya kistik komponent içeren), mikro- ya da kabakalsifikasyonu hakkında bilgiler edinilinir. Tüm tiroid nodüllerinin yaklaşık olarak %5-6,5‟inin tiroid kanseri olması nedeni ile tiroid nodülü olan hastalar araştırılmalıdır. Bu kanserlerin çoğunlukla yavaş seyirli olmaları ve erken tedavilerinde yaşam sürelerinin uzun olması nedeniyle erken tanıları çok önemlidir.Biz bu çalışmamızda 2011-2014 yılları arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Endokrinoloji ve Metabolizma Kliniğinde takip edilen ve tiroid ince iğne aspirasyon biyopsisi yapılan 853 Tiroid nodüllü hastanın laboratuvar, ultrason bulguları, nodül özellikleri, ince iğne aspirasyon biyopsi sonuçları ve varsa cerrahi patoloji sonuçlarını değerlendirdik. Nodülün ultrason bulgularının malignite ile ilişkisi araştırıldı.Ultrason bulgularından nodül çapı ile malignite arasında anlamlı ilişki saptandı (p=0,048). Nodül ekojenitesi ile anlamlı ilişki saptanmadı (p=0,073). Nodül içinde mikrokalsifikasyon ile anlamlı ilişki saptandı (p=0,026). Nodül içinde kaba kalsifikasyon ile anlamlı ilişki saptanmadı (p=0,327). Nodülün pür kistik olması ile anlamlı ilişki saptanmadı (p=0,556). Nodülün kistik komponent içermesi ile anlamlı ilişki saptanmadı (p=0,891). Dominant nodülün lokalizasyonu ile anlamlı ilişki saptanmadı (p=0,880). Tiroidte soliter nodül yada multinodüler guatr bulunması ile anlamlı ilişki saptanmadı (p=0,816). Tiroidte ultrasonda eşlik eden otoimmünite ile anlamlı ilişki saptanmadı (p=0,274). Çalışmamın sonucunda ultrason bulguları ince iğne aspirasyon biyopsi sonucu ve cerrahi patoloji sonuçlarıyla birlikte değerlendirildiğinde nodülde mikrokalsifikasyon olması ve nodül çapının büyük olması nodülün malign özellik göstermesi açısından anlamlı olarak değerlendirildi. Çalışmamızda ultrasonda malignite düşündüren diğer bulgular olan kenar düzensizliği, hipoekoik olması ve nodül çapı ile malignite arasında anlamlı ilişki saptanmadı. SUMMARYPurpose: The frequency of thyroid diseases is high in Turkey as it is in all over the world. The nodular type of this disease group is a frequent endocrine pathology. The frequency of thyroid nodule disease might differ between %4-7 in western countries where this ratio might go up to %38-50 in autopsies. Generally thyroid nodules might show up when people notices swelling in their necks or during routine check-up or within karotis ultrasonography or during radiologic investigations e.g. neck computarized tomography. The information about diameter, edge properties, echogenity, existence of halo, inner structure (cystic, solid or including cystic component) and mikro-makro calcification of thyroid nodule is captured in thyroid ultrasonography. Since %5-6.5 of total thyroid nodules are thyroid cancer, the patients having thyroid nodules should be analyzed. The early diagnosis of this type of disease is quite important because mostly the progression of disease is slow and therefore lifetime of the patients increase considerably.Materials and Methods: In this thesis work, the laboratory test results, ultrasonography findings, nodule properties, fine-needle aspiration biopsy results and surgical pathology results of 853 thyroid nodule patients treated in Dokuz Eylül University Hospital Department of Endocrinology and Metabolic Diseases are examined. The relationship between ultrasonograpic findings and malignite is analyzed.Results: A relationship between nodule diameter and malignite is detected from ultrasonographic findings (p=0.048). No meaningful relationship is detected related with nodule ecogenity (p=0.073). In nodule a meaningful relationship is detected with micro calcification (p=0.327). No meaningful relationship is detected with nodule‟s being cystic (p=0.556). No meaningful relationship is detected with nodule‟s inclusion of cystic component (p=0.891). No meaningful relationship is detected with dominant nodule localization (p=0.880). No meaningful relationship is detected with existence of solitary nodule or multinodular goiter in thyroid (p=0.816). No meaningful relationship is detected with autoimmunity coming with ultrasonography in thyroid (p=0.274).Conclusion:As a result of this study, when ultrasonographic findings are evaluated with fine-needle aspiration biopsy results and surgical pathology results, the existence of mikro calcification in thyroid nodule and big size of the thyroid nodule diameter is interpreted as meaningful in terms of nodule‟s having malign properties. There is no meaningful3relationship is detected between the other malignite prone properties of ultrasonographic findings (edge instability, hypoechoic behavior, nodule diameter) and malignite.Keywords: FNA, ultrasonographic findings, Malignite 70

Amaç: Gastrointestinal submukozal tümörler(SMT), endoskopik işlemlerde %0,36 oranında saptanırlar. Endoskopik ultrasonografi eşliğinde ince iğne aspirasyonu(EUS-FNA), SMT'lerin ayırıcı tanısında kullanılan, güvenilir, minimal invaziv bir yöntemdir. Pass sayısı,iğne boyutu,lezyon boyutu, lezyon lokalizasyonu, endoskopistin tecrübesi, on-site sitopatolog bulunması gibi faktörlerin, EUS FNA işleminin tanısal başarısını etkilediği düşünülmektedir. Bu çalışma ile SMT'lerde EUS-FNA işleminin tanısal başarısını etkileyen faktörlerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Yöntem: Mayıs 2011 ve Nisan 2016 tarihleri arasında, SMT tanısıyla EUS-FNA işlem yapılan hastalar retrospektif olarak değerlendirildi. EUS-FNA sonuçları ile pass sayısı,iğne boyutu,lezyon boyutu, lezyon lokalizasyonu,endoskopistin tecrübesi ve on-site sitopatolog bulunması gibi faktörler arasındaki ilişki araştırıldı.Bulgular: 6 yıllık süreçte,79 hastaya toplamda 88 EUS-FNA işlemi yapıldı. EUS-FNA tanısalbaşarısı %62,5 olarak bulundu. Hücre bloğu elde edilebilen 33 işlemin 19'unda (%21,5) ise,immünhistokimyasal (IHK) inceleme sonucunda kesin tanıya ulaşıldı. Lezyon boyutunun artması,yüksek işlem başarısı ile ilişkili bulundu(p=0,022). pass sayısı, lezyon lokalizasyonu, köken aldığı tabaka, ekojenitesi ve iğne çapının tanı başarısı ile ilişkisi saptanmadı. İstatistiksel olarak anlamlı olmamakla birlikte, özefagus kaynaklı lezyonlarda işlem başarısı daha yüksek bulundu. Beklenenin aksine, aspirasyon biyopsisi sırasında on-site sitopatologun bulunması, daha düşük işlem başarısı ile ilişkili bulundu(p=0,04). Yıllar içinde, endokopistin tecrübesi arttıkça, tanısal başarının da arttığı görüldü(2014-2016 yılları arası tanı başarısı, 2011-2013 yılları arasında tanı başarısından yüksek bulundu)(p=0,04).Sonuç: EUS-FNA işlemi, SMT'lerin tanısında etkili bir yöntemdir. İşlemin başarısını etkileyen iki önemli faktör; lezyon boyutu ve işlemi yapan endoskopistin tecrübesidir. EUS-FNA başarısında etkili olan diğer faktörlerin belirlenmesi için, daha fazla hasta sayısına sahip çalışmalara ihtiyaç vardır. Aim: Gastrointestinal submucosal tumors (SMT) are encountered %0,36 in the endoscopic interventions. Endoscopic ultrasound guided fine needle aspiration(EUS-FNA) is a reliable, minimally invasive technique used in the diagnosis of SMT. A number of variables including number of pass, needle size, target lesion location, endoscopist's skill, presence of an onsite cytopathologist are thought to be associated with the diagnostic accuracy of EUS-FNA.In this study, it is aimed to evaluate the factors affecting diagnostic accuracy of EUS-FNA.Methods:Patients with SMT who underwent EUS-FNA between May 2011 and April 2016 were studied retrospectively. Association between EUS-FNA results and factors such as number of pass, needle size, mass size,mass location, experience of the endoscopist andpresence of onsite cytopathologist were analyzed.Results: A total of 88 EUS-FNA procedure were performed on 79 patients in six years. Diagnostic accuracy of EUS-FNA found %62,5. In 19(%21,5) of 33 procedure adequate to obtain cell block, immunohistochemistry interpretation resulted with definitive diagnosis. Larger lesion size was found associated with high diagnostic accuracy(p=0,022). There was no association between diagnostic accuracy and factors such as number of pass, needle size, mass size, mass location, layer of origin, mass echogenicity. Although it is not statistically significant, esophagus lesions tend to have higher diagnostic accuracy. Contrary to expectations, presence of onsite cytopatologist during procedure found to be associated with lower diagnostic accuracy(p=0,04)In years; as the experience of endoscopist increased, diagnostic accuracy also increased. Diagnostic accuracy of EUS-FNA in last three years found significantly higher than the first three years(p=0,04). Conclusion: EUS-FNA is effective in diagnosis of SMTs. Two important factor affecting diagnostic accuracy are; lesion size and experience of the performer endoscopist. Studies with more patient numbers are needed to identify other factors. 49

Giriş : Tiroid nodülleri toplumda yaygın olarak görülmektedir. Popülasyonun % 4' üpalpabl, %67 'si ultrasonografi (US) ile tespit edilen nodüle sahiptir. Yapılan otopsilerde tiroid nodül prevalansı %50 olarak bulunmuş olup % 5'i malign özelliktedir. İnce iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB) tiroid nodüllerinde tanımlanmış en iyi cerrahi dışı tanı metodudur. Güvenli, ucuz, minimal invazif ve sensitif olması avantajları olup yüksek oranda tanı koydurucudur.Amaç : US kılavuzluğunda İİAB ile benign sitolojik tanı almış tiroid nodüllerinin takibinde; malignite şüphesi ile tekrar İİAB gerektirecek anlamlı ultrasonografi (US) bulgularını belirlemektir. Bu sayede yalancı negatif İİAB sonucu ile kaçırılan malign olguların azaltılması, aynı zamanda malign potansiyeli düşük nodüllerde tekrar İİAB iletakibin azalmasının sağlanması amaçlanmaktadır.Gereç ve yöntem : Ocak 2009 – Şubat 2014 tarihleri arasında Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Ankara Hastanesinin çeşitli kliniklerinden yönlendirilen 513 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Çalışmaya ilk İİAB sonucu benign olan ve takipte 6-12 aylık aralıkta tekrar ultrasonografi (US) ve ardından İİAB yapılan hastalar dahil edildi. Ultrasonografi (US) özellikleri olarak boyut artışı, ekojenite , iç yapı (solid/kistik), nodül sayısı, kalsifikasyon varlığı,atipik lenfadenopati ve lenfadenopati boyutunda artış dikkate alındı. Multinodüler tiroid bezi olan hastalarda çalışmaya dahil edilen nodül ; girişimsel radyoloji raporunda İİAB yapıldığı belirtilen nodül şeklindedir. Girişimsel radyoloji raporunda aynı nodülden İİAB yapıldığı kesin olarak anlaşılamayan nodüller ve ilk İİAB işlemi sonrasında US'de iç yapısı bozulan nodüller, aynı nodülden tekrar İİAB yapıldığı kesin olmadığı için çalışma dışı bırakıldı.Bulgular : 513 benign nodülün ikinci sitolojik değerlendirilmesinde 498 'i benign , 15 'i malign özellikte izlendi. İstatiksel analizde malign nodüllerde mikrokalsifikasyon (duyarlılık % 60, özgüllük % 74,5 ), hipoekoik ve tek olmak (duyarlılık % 46,7, özgüllük % 91), hipoekoik tek ve boyut artışı olması (duyarlılık % 46,7, özgüllük %95,4) , atipik lenf nodu varlığı (duyarlılık % 33,3, özgüllük % 95) en sık bulunan ultrasonografi (US) özellikleri olarak izlendi (p

Amaç: Transrektal prostat iğne biyopsisi yapılan hastalarda povidon iyodinle perineal bölge temizliği yapılmasının enfeksiyon komplikasyonları üzerine olan etkisini değerlendirmek.Araç ve Yöntem: Serum PSA > 2.5 ng/dl veya parmakla rektal muayenede lezyon varlığı nedeniyle ilk kez transrektal prostat iğne biyopsisi yapılması planlanan hastalar, 01/07/2013 - 05/01/2014 tarihleri arasında prospektif olarak perineal temizliğin povidon iodine kullanılarak veya kullanılmayarak oluşturulan 60'ar kişilik 2 gruba randomize edildi. Tüm hastalar profilaktik olarak işlemden 1 gün önce ve 1 gün sonra fosfomisin 3 gr po ve işlemden yarım saat once 1 gr amikasin iv infüzyon aldılar. Çalışma grubu hastalara işlemin hemen öncesinde povidon iyodinle perineal saha temizliği yapılırken, kontrol grubuna bu işlem uygulanmadı. Çalışma ve kontrol grubundaki hastalar yaş, PSA, PSA dansitesi, serbest/total (s/t) serbest/total (s/t) PSA oranı, parmakla rektal muayene, PSA dansitesi (PSAD), transizyonel zon PSA dansitesi (TZPSAD), komorbiditeler, vücut kitle indeksi, hospitalizasyon ve komplikasyon oranları, önceden antibiyotik kullanımı açısından karşılaştırıldı.Bulgular: Prostat total hacmi çalışma grubunda kontrol grubuna göre daha büyük olarak bulundu (63.9 vs 52.8 cc, p=0.016). İki grup arasında temel değerlendirmede başka bir farklılık bulunmadı. Yüksek ateş nedeniyle çalışma grubunda 1 hasta (%1.7) ve kontrol grubunda 3 hasta (%5) hospitalize edildi (p=0.309). Hematüri, hematospermi ve rektal kanama oranları arasında fark görülmedi.Sonuç: Bu çalışmada prostat biyopsisi öncesi yapılan povidon iyodinle perineal bölge temizliğinin enfeksiyöz komplikasyonları azaltma eğilimi oluşturmasına rağmen aradaki farkın istatistiki olarak anlamlı düzeye erişmediği gösterilmiştir. Daha fazla hasta sayısı ile yapılacak olan çalışmalar daha net veriler ortaya koyabilir. Purpose: To analyze the effect of perineal region cleansing with povidone iodine (PI) before transrectal needle biopsy of the prostate on infectious complications.Material and Methods: From 01/07/2013 to 05/01/2014, 120 consecutive patients with a PSA > 2.5 ng/ml or abnormal digital rectal examination were prospectively randomized to perineal cleansing (60) with PI or no cleansing (60) before their first transrectal needle biopsy of the prostate. Patients in both groups received 3 gr fosfomycin po the day before and after the procedure and 1 gr amikacin iv infusion 30 minutes before the procedure. The patients characteristics, comorbidities, PSA, fPSA, f/t PSA ratio, total prostate and transitional zone volume and thus PSA dansity (PSAD) and transitional zone PSA dansity (TZPSAD), previous history of antibiotic usage in the last three months, previous history of transrectal needle biopsy of the prostate, hematuria, hematospermia, rectal bleeding, the pathological results and the primary end point which was infectious compilications were evaluated in both groups.Results: There was no difference in baseline evaluation between groups, except mean volume of the prostate was larger in PI group (63.9 vs 52.8 cc, p=0.016). Infectious complications were observed in 4 patients (3,3%); 1 (1.7%) in PI group and 3 (5%) in control group (p=0.309). Regarding the other parameters and pathological results, there was no significant difference between two groups.Conclusions: Although there was a trend for reducing infectious complications in patients with perineal cleansing with PI before ultrasound guided transrectal needle biopsy; this difference has not reached significant level in this study. Further studies with larger number of patients are needed to clarify the effect of perineal cleansing with PI. 74

Amaç: Memesinde lezyonu olan kesici iğne biyopsisi yaptığımız hastaların lezyonlarında, malign/benign ayrımını yapmada US BI-RADS (Breast Imaging Reporting and Data System) veri sözlüğünün, bu veri sözlüğünde kullanılan tanımlayıcı ultrasonografik bulguların ve BI-RADS kategorilerinin pozitif ve negatif öngörü değerlerinin araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya 2012-2013 yıllarında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Girişimsel Ünitesine başvurup, ultrasonda lezyon tespit edilen ve biyopsi uygulanan hastalar dahil edildi. Tüm hastalara Radyoloji Anabilim Dalında ultrason eşliğinde biyopsi yapıldı. Biyopsi işlemleri Toshiba Aplio XG ultrason cihazlarında, lineer prob eşliğinde, 18G/15 cm yarı otomatik biyopsi iğneleri kullanılarak serbest el tekniği ile yapıldı. Biyopsi yapılan 14-81 yaş grubundan 397 olgunun meme lezyonları, sonografik olarak BI-RADS veri sözlüğüne göre kategorilendirildi. Radyolojik bulgular ile biyopsi sonuçları istatistiksel veriler ile karşılaştırıldı. Yaş parametresi dışında bütün parametreler için tanımlayıcı istatistik olarak sayı ve yüzdeler, yaş parametresi için ise ortalama ve standart sapmalar verildi. Ayrıca bütün parametreler ile final sonucu olarak kabul edilen histopatolojik sonuç arasındaki ilişkilerin analizinde Ki-kare analizi kullanıldı.Bulgular: Kesici iğne biyopsisi uygulanan 397 hastaya ait 414 lezyonun 106'sı malign (%25,6), 308'i benign (%74,4) olarak histopatolojik tanı aldı. Toplam 414 lezyondan 246'sı (% 59,4) BI-RADS III, 93'ü (% 22,5) BI-RADS IV, 75'i (% 18,1) BI-RADS V olarak sınıflandırıldı ve her kategori için (pozitif öngörü değeri)PÖD'leri hesaplandı. BI-RADS III için PÖD % 0,8, BI-RADS IV için PÖD %35,5, BI-RADS V için PÖD %94,7 olarak hesaplandı. Sonuç: Ultrasonografide saptanan lezyonları BI-RADS kategorilerine göre sınıflandırmak malign lezyonların öngörülmesine yardımcıdır. Sonuçlarımız BI-RADS IV ve BI-RADS V olarak sınıflandırılan lezyonlara biyopsi yapılması gerekliliğini desteklemektedir. BI-RADS III olarak sınıflandırılan lezyonlarda büyük oranda benignite saptanması bu lezyonlara biyopsiye alternatif olarak kısa dönem takip yapılması benign lezyonlara uygulanan biyopsileri azaltacaktır. Anahtar kelimeler: Ultrasonografi, mamografi, BI-RADS, meme, biopsi. Purpose: The aim is to study; US BI-RADS for differentiate malign/benign in lesions of patients who have breast lesions and to whom we applied tru-cut biopsy and descriptive ultrasonographic findings used in this BI-RADS terminology and positive/negative predictive value of BI-RADS categories.Materials and methods: The patients who applied to Dicle University faculty of medicine in invasive department in 2012-2013 and then whom have been found lesion in ultrasonography and to whom biopsy was performed, included in the study. Biopsy was performed to all patients with ultrasonographic guidence in department of radiology. Biopsy was performed by freehand tecnique using lineer prob with 18G /15 cm semiautomatic biopsy needles in Toshiba Aplio XG ultrasound machines. Breast lesions of 397 cases, from 14-81 age group to whom biopsy was performed, were categorised according to BI-RADS terminology by sonography results were controlled retrospectively. Radiologic findings and biopsy results were compared with statistical data.For all parameters except age parameter ; percentage and numbers were given by descriptive statistic ,as for age parameter ; average and standard deviation were given.Also chi-square analysis was used for the analysis of relation between all parameters and histopathologic result which was accepted as final result.Results: Of 414 lesions which was taken from tru-cut biopsy performed 397 patients; 106(%25,6) malign and 308(%74,4) benign were diagnosed histopathologic. BI-RADS categories were 3 in 246, BI-RADS IV in 93 and BI-RADS in 75 of all 414 lesions and PPV (positive predictive value) was calculated for every category.PPV was calculated % 0,8 for BI-RADS III , %35,5 for BI-RADS IV and % 94,7 for BI-RADS V.Conclusion: In conclusion to categorise lesions seen on ultrasonography according to BI-RADS criteria helps to predict malign lesions.Our results support the need for biopsy in BI-RADS IV and BI-RADS V. BI-RADS III lession has high benignity and short time follow up will decrease benign biopsies.Key words: Ultrasonography, mammography, BI-RADS, breast, biopsy. 68

ÖZETFüzyon Görüntüleme Kılavuzluğunda Biyopsi: Deneysel Fantom ÇalışmasıDr. Sefa TIĞRAKBu deneysel fantom çalışmasında; rutin klinikte kılavuz yöntem olarak kullandığımız kognitif hedefleme tekniği ile füzyon görüntüleme yöntemlerinin performanslarının karşılaştırılması amaçlanmıştır.Kendi yaptığımız bir fantom içerisine, ultrasonografik görünümleri özdeş eko yapıda, 19 adet kontrastlı temsili malign kist, 21 adet kontrastsız temsili benign kist yerleştirildi. Girişimsel radyolojik deneyim düzeyleri farklı 2 ayrı araştırmacı tarafından, kılavuz yöntem olarak kognitif hedefleme ve beş farklı füzyon görüntüleme tekniği kullanılarak, her bir yöntem için 19 kez olmak üzere, toplamda 228 ince iğne aspirasyon biyopsisi alındı.Kognitif hedefleme yöntemi ile karşılaştırıldığında, füzyon görüntüleme yöntemlerinin kullanılması ile biyopsi doğruluk oranlarının arttığı (p = 0.008), temsili benign kistlerden yanlış biyopsi alınma oranlarının azaldığı (p = 0.005) ve biyopsi işlem sürelerinin de kısaldığı (p < 0.001) bulundu. Eşleştirilen imajların ekranda yansıma şekli (`yan-yana` veya `üst-üste`) karşılaştırıldığında, `üst-üste` füzyon yapılmasıyla biyopsi doğruluk oranlarının arttığı (p = 0.003), kontrastsız kistlerden hiç yanlış biyopsi alınmadığı (p = 0.008), ancak biyopsi işlem sürelerinin uzadığı (p < 0.001) bulundu. Radyologların performansları karşılaştırıldığında, perkütan girişim deneyimi daha fazla olan radyoloğun kontrastsız kistlerden yanlış biyopsi alma oranı daha az (p = 0.001) ve biyopsi işlem süreleri daha kısa (p < 0.001) bulundu.Sonuç olarak, füzyon görüntüleme ile, biyopsi işlemlerinin doğruluk oranlarında iyileşme, yanlış biyopsi oranlarında azalma ve biyopsi işlem sürelerinde kısalma sağlanabilmektedir. Füzyon görüntüleme ile biyopsi hedeflerinin seçilmesi, yalancı negatif biyopsi sonuçlarını ve tekrar biyopsi sayılarını azaltabilir. Anahtar kelimeler: füzyon görüntüleme, fantom, biyopsi, ultrasonografi SUMMARYBiopsy Guided by Fusion Imaging: Experimental Phantom StudyDr. Sefa TIĞRAKThe aim of this experimental phantom study was to compare the performances of cognitive targeting -which we use in daily practise- and fusion imaging as guidance techniques for percutaneous biopsies. 19 simulated malign cysts and 21 simulated benign cysts which were identical on US were placed in our hand-made phantom. Two radiologists with different intervention experiences took a total of 228 biopsies from 19 simulated malign cysts, using cognitive targeting and 5 different fusion imaging techniques for biopsy guidance.Compared with the cognitive targeting technique, use of fusion tecniques for guidance increased the accuracies of the biopsies (p = 0.008) and decreased the false negative biopsy results (p = 0.005) and the time spent on biopsies (p < 0.001). When we evaluated the split view and overlay appearances on screen; the accuracies of the biopsies and the time spent for biopsies with overlay fusion guidance were significantly higher (p = 0.003 and p < 0.001, respectively) than the split view fusion. We found that there were no false biopsies from benign lesions with the overlay fusion guidance (p = 0.008). In comparison with Radiologist B; more experienced radiologist A's false biopsies from benign lesions were signicantly lower (p < 0.001) and the time spent on biopsies were significantly shorter (p < 0.001).In conclusion, fusion imaging increases the accuracies of the percutaneous interventions and decreases the false negative biopsy results and time spent on biopsies. The selection of biopsy targets with fusion imaging can reduce the false negative results and the number of unnecessary biopsies.Keywords: fusion imaging, phantom, biopsy, ultrasonography 61

Fibroepitelyal lezyonlar (FEL), memenin sık görülen, stromal ve glandüler elemanlarından oluşan lezyonlarıdır. Bu grup içerisinde benign özellikte fibroadenomlar (FA) olduğu gibi malignite potansiyeli taşıyan filloides tümörler de bulunmaktadır. Ultrasonografik görünümleri oldukça değişkenlik göstermektedir. Tanı amacıyla lezyonların çoğuna ultrasonografi (US) eşliğinde kesici iğne biyopsisi yapılmaktadır. Biyopsi ile benign karakterde olduğu düşünülen ancak sınıflandırma yapılamayan lezyonlar patolojik olarak FEL tanısı almakta ve eksizyonel biyopsi önerilmektedir. Histolojik sınıflandırmanın zor olduğu olgularda Ki-67 (immünhistokimyasal boya) proliferasyon indeksinin benign-malign tümör ayrımında yararlı olabileceği bildirilmiştir. Ki-67 proliferasyon indeksinin malign tümörlerde istatistiksel olarak anlamlı yüksek bulunmuştur. Retrospektif olarak yapılan çalışmamızda Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı Meme Kanseri Tarama Ünitesi'nde Ocak 2009- Kasım 2013 tarihleri arasında US eşliğinde kesici iğne biyopsisi yapılmış 50 olguda, sonucu FEL olan 53 lezyon değerlendirilmiştir. Lezyonların klinik ve US bulguları, Ki-67 proliferasyon indeksi eksizyon sonuçları ile karşılaştırılmıştır. Olguların klinik bulgularında ve lezyonların BIRADS sınıflamasına göre yapılan ultrasonografik değerlendirmelerinde, literatürle benzer şekilde hiçbir parametre fibroadenom ve filloides tümör ayrımında özgün değildir. Kesici iğne biyopsi preparatlarından yapılan Ki-67 proliferatif indeks değerleri de ayırıcı tanıya katkı sağlamamaktadır. Bu nedenle FEL'lerin cerrahi olarak çıkartılması uygun tedavi seçeneği olarak görülmektedir. Ancak meme radyolojisi konusunda uzman bir radyoloğun öngörüsünün cerrahi sonuçlarla istatistiksel olarak anlamlı bulunması seçilmiş olgularda yakın takibin de alternatif bir seçenek olarak değerlendirilmesini sağlayabilir. Fibroepithelial lesions (FEL) are frequently seen breast lesions and composed of stromal and glandular elements. Benign tumors like fibroadenoma (FA), as well as potentially malignant tumors like phylloides tumor are present in this group. Ultrasonographic appearances are variable. Ultrasound (US) guided tru-cut biopsy is done for most lesions in diagnosis. Lesions predicted to be benign and hard to classify with biopsy, are diagnosed pathologically as FEL and excisional biopsy is recommended. In cases which histologic classification is controversial, Ki-67 (immunohistochemical dye) proliferation index has been reported to be beneficial in benign-malignant tumor distinction. Ki-67 proliferation index was found statistically significantly high in malignant tumors. 50 cases with reported 53 FEL lesions, who undergone US guided tru-cut biopsy between January 2009 and November 2013 in Breast Cancer Screening Unit of Radiology Department of Uludag University Faculty of Medicine were evaluated retrospectively in our study. Clinical, US findings, and Ki-67 proliferation indexes of lesions were compared with excision results. When clinical and ultrasonographic findings (according to BIRADS classification) were evaluated, it was seen that none of the parameters was specific for fibroadenoma and phylloides tumor distinction, and this was compatible with literature data. Ki-67 proliferation index values acquired from tru-cut biopsy slides also didn't contributed to differantial diagnosis. For this reason, surgical excision of FEL's seems to be the appropriate traetment strategy. However, predictions of a radiologist specialized in breast radiology were found to be statistically consistent with surgical results, and so that close follow-up could be an alternative option in selected cases. 43

Tiroid nodülleri tüm dünyada ve ülkemizde yaygın olarak görülmektedir. Tiroid nodüllerinin büyük çoğunluğu benigndir, %5'inden azı ise maligndir. Tiroid nodüllerinde malignite riski düşük olmasına rağmen, tiroid kanserinin erken tanısı sağ kalım oranını artırabilir. Tiroid nodüllerine klinik yaklaşımda rutin olarak kullanılan tiroid fonksiyon testleri, ultrasonografi ve sintigrafi ile önemli bilgiler elde edilmekle birlikte; benign ve malign lezyonların ayrımı kesin olarak yapılamamaktadır. İnce iğne aspirasyon biopsisi (İİAB) diğer tanı yöntemleri ile birlikte değerlendirildiğinde; tiroid nodüllerinin patolojisi hakkında daha doğru bilgiler verdiği için tiroid nodüllerinin değerlendirilmesinde yaygın olarak kullanılmaktadır.Çalışmamızda Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı'nda Eylül 2012 ile Nisan 2014 tarihleri arasında, tiroid bezinde nodül olan ve ameliyat kararı alınan 100 hastanın dosyası retrospektif olarak değerlendirildi. Bu hastaların fizik muayene, laboratuvar, ultrasonografi bulguları ve İİAB sonuçları ile postoperatif patoloji sonuçları karşılaştırıldı. Bu yöntemlerin benign/malign ayırımındaki duyarlılığı ve özgüllüğünü değerlendirildi. Hastaların fizik muayenede saptanan nodül boyutlarıyla malignite arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptanmış olup nodül boyutu arttıkça malignite oranında azalma gözlendi (p=0.034). Ultrasonografi ile saptanan nodül boyutu ve malignite arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptanmış olup nodül boyutu arttıkça malignite oranında düşme görüldü (p=0.019). İİAB sonuçlarıyla postoperatif patoloji sonuçları arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptandı (p=0.001). Buna göre İİAB'nin spesifitesi (özgüllüğü) %82,8 olarak, İİAB'nin sensivitesi (duyarlılığı) ise %25,4 olarak tespit edildi. İİAB yüksek sensivite (%65-98) ve spesifiteye (%72-100) sahip olup, çalışmamızda İİAB'nin sensivitesinin düşük tespit edilmesi; İİAB sonuçlarının diğer yöntemlerle birlikte değerlendirildiğinde tanı ve tedavi yönetimi konusunda daha doğru karar verilmesini sağlayacağı sonucuna varıldı. Thyroid nodules are common around the world as well as in our country. The vast majority of the thyroid nodules are benign and less than 5% of clinically apperant nodules are malignant. Although the risk of malignancy in a thyroid nodule is low, early detection of the thyroid cancer may improve survival rates. Management of thyroid nodules includes thyroid function tests, ultrasound, thyroid scintigraphy and fine needle aspiration (FNA). FNA is commonly used for diagnosis of thyroid nodules. It yields more accurate results when combined with other tests.The study design involved reviewing medical records of the patients with thyroid nodule who had undergone thyroidectomy in Department of Otorhinolaryngology Gaziantep University Faculty of Medicine between 2012 and 2014. The collected data included the physical examination findings, blood tests, ultrasonographic findings and results of FNA. The correlation between physical examination findings, blood tests and ultrasonographic findings and FNA results of the patients and postoperative histopathologic findings were investigated. The sensitivity and specifity of these diagnostic tests for differentiating benign nodules from malignant nodules were calculated.We found a significant association between the nodule size and the malignancy rate (p=0.034). Malignancy significantly decreased with increasing nodule size. There was a significant association between the nodule size detected by ultrasound (p=0.019).Malignancy significantly decreased with increasing nodule size. We found a significant association between FNA results and final histopathologic examination (p=0.001). According to our results, the sensitivity and specifity of FNA for thyroid nodules were 25.4% and 82.8%, respectively. The sensitiviy of FNA calculated in our study was lower than reported in the literature. We concluded that FNA should be combined with other tests for accurate diagnosis of thyroid nodules. 79

Bu çalışmada Ondokuz Mayıs Üniversitesi Radyoloji Anabilimdalında Ocak 2009 ve Haziran 2013 tarihleri arasında yapılan pankreasın solid kitlelerine yönelik US eşliğinde perkütan kesici organ iğne biyopsisi uygulamalarının sonuçları ve komplikasyonları değerlendirilmiştir.Çalışmamızda 30?u erkek, 23?ü kadın, yaşları 36-87 arasında değişen yaş ortalaması 66 olan 53 hastaya toplamda 60 kesici organ iğne biyopsisi işlemi uygulanmıştır.Elde edilen histopatolojik sonuçlara göre 60 örnekten 11?i benign, 45?i malign olarak sonuçlandı. Bu sonuçlar kesin klinik tanılar ile karşılaştırıldığında duyarlılık 84.9%, özgüllük 100%, tanısal doğruluk oranımız 85.7%?dir.Çalışmamızda US eşliğinde yapılan perkütan kesici organ iğne biyopsilerinde, iğne giriş sayısından bağımsız olarak, alınan parça boyutu 1 cm ve üzerinde olanlarda, 1 cm?nin altında olanlara göre malign-benign lezyon ayırımında sensitivitesi ve tanısal doğruluk oranı daha yüksek olup istatiksel anlamlı farklılık elde edilmiştir.İşlem esnasında veya sonrasında hastalarımızda major yada minör herhangi bir komplikasyon saptanmamıştır.Sonuç olarak çalışmamız, anrezektabl solid pankreatik kitle lezyonu bulunan hastalarda US eşliğinde perkütanöz kesici organ iğne biyopsisi işlemi uygulamasının kolay, güvenilir, zaman ve maliyet yönünden tasarruf sağlayan, komplikasyon oranı oldukça düşük, tanısal doğruluk oranı ve duyarlılığı yüksek bir yöntem olduğunu ancak benign biyopsi bulgularının pankreas malignitesi varlığını dışlamak için kullanılmamasını ve malignite varlığı açısından yüksek klinik şüphe varsa biyopsi işleminin tekrarlanması gerekliliğini göstermektedir.Anahtar Kelimeler: US, pankreas solid kitle, Kesici iğne, biyopsi Conducted at the Department of Radiology, Ondokuz Mayıs University between January 2009 and June 2013, this study evaluates the results and complications of ultrasound-guided percutaneous core-needle biopsy procedures aimed at the solid masses of the pancreas.In this study, 60 core-needle biopsy procedures were performed on 53 patients, 30 male and 23 female, aged between 36-87 with a mean age of 66.Histopathological examinations revealed that 11 of the 60 specimens were benign, and 45 malign. Compared with final clinical diagnoses, these results suggest a sensitivity of 84.9%, specificity of 100%, and a diagnostic accuracy of 85.7%.In our study, in ultrasound-guided percutaneous core-needle biopsy procedures, irrespective of the number of needle passes, sensitivity in separating between benign-malignant lesions and diagnostic accuracy rate found to be higher in specimens ?1 cm in length compared with specimens < 1 cm in length, which suggests a statistically significant difference.No major or minor complications were observed in our patients during or after the procedure.As a result, our study shows that ultrasound-guided percutaneous core-needle biopsy procedure is an easy-to-apply, reliable, time and cost-effective method with relatively lower complication rates and a high diagnostic accuracy and sensitivity in patients with unresectable solid pancreatic mass lesion, but that the benign biopsy findings should not be used to exclude the presence of pancreas malignity and the biopsy procedure should be repeated in case of high clinical suspicion of malignancy.Keywords: US, pancreas solid mass, core-needle, biopsy 79

Amaç: Bu prospektif çalışmada, güvenli kabul edilen transrektal ultrasonografi (TRUS) eşliğinde prostat iğne biyopsisinin alt üriner sistem semptomlarına ve üroflowmetrik parametrelere etkisini araştırdık.Gereç ve yöntem: Nisan 2012 ile Ocak 2013 arasında prostat kanseri şüphesi olan 100 hasta çalışmaya alındı. Hastalara TRUS eşliğinde prostat iğne biyopsisi yapıldı. Biyopsi öncesi üroflowmetri, rezidüel idrar volumü, tam idrar analizi yapıldı, uluslar arası prostat semptom skoru (IPSS) formu dolduruldu. Biyopsi sonrası birinci ve yedinci günde üroflowmetri, rezidü idrar volumü, tam idrar analizi yapıldı. Yedinci günde IPSS tekrar değerlendirildi. İstatistiksel değerlendirme SPSS 14.0 programı kullanılarak Wilcoxon, Kruskal-Wallis ve Friedman testleri kullanılarak yapıldı.Bulgular : Biyopsi sonrasında tepe akım hızında ve IPSS de biyopsi öncesi değrelere göre istatistiksel anlamlı değişiklik izlenmedi. Yaş, prostat volumü, PSA değeri, PRİ bulgusu, histopatolojik tanıya göre oluşturulan alt gruplarda da biyopsi sonrası tepe akım hızı ve IPSS değerlendirmelerindeki değişiklik istatistiksel anlamlı bulunmadı. IPSS alt grupları içinde biyopsi sonrası tepe akım hızında ve tepe akım hızı alt grupları içinde biyopsi sonrası IPSS değerlerinde istatistiksel anlamlı bir değişiklik saptanmadı. Biyopsi sonrası yedinci günde rezidü idrar miktarında ve eritrositüride istatistiksel anlamlı artış gözlendi. Akut üriner retansiyon üç hastada (% 3) gözlendi, bu olguların prostat volümleri 50 cc üzerinde ve patolojileri benigndi. İki hastada (%2) hastaneye yatırılarak tedavi edilen idrar yolu enfeksiyonu gelişti.Sonuç: TRUS eşliğinde prostat iğne biyopsisinin alt üriner sistem semptomlarına ve üroflowmetrik parametrelerde istatistiksel anlamlı bir fark oluşturmadığı kanaatindeyiz. Prostat volümü büyük ve benign histopatolojik tanı saptanan olgular akut üriner retansiyon için riskli olabilir.Anahtar Kelimeler: Prostat biyopsisi, IPSS, AÜSS Introduction and Objective: In this prospective study, we investigated the effect of TRUSG (Transrectal ultrasonography) guided- prostate needle biopsy, which is considered safe, on lower urinary tract symptoms and uroflowmetric parameters. Materials and Methods: Between April 2012 and January 2013, one hundred patients with suspect of prostate cancer were enrolled. Transrectal ultrasound guided prostate biyopsy was performed. Before biyopsy, uroflowmetry, postvoiding residual urine volume and urine analysis were assessed. International Prostate Symptom Score (IPSS) chart was filled. At the first and seventh days, uroflowmetry, postvoiding residual urine volume and urine analysis were done. At the seventh day, IPSS were repeated. For Statistical analysis Wilcoxon, Kruskal-Wallis and Friedman tests on SPSS14.0 were utilized.Results: After biyopsy, compared with prebiopsy values, maximum peak flow and IPSS did not change statistically. Also in subgroups according to age, prostate volume, prostate specific antigen level, digital rectal examination findings and histopathologic diagnosis, the alteration in maximum peak flow and IPSS after biyopsy was not found statistically significant. In IPSS subgroups post-biopsy peak flow values and inversely, in peak flow subgroups post-biopsy IPSS values did not changed in a statistically significant fashion. . On the seventh day, postvoding residual urine volume and eritrosituria increased significantly. Acute urinary retention was observed in three patients (%3) with benign prostates of more than 50 cc. Two patients(%2) were hospitalized because of urinary tract infection. Conclusion: We considered that TRUSG guided prostate biyopsy did not cause a statistically significant difference in lower urinary tract symptoms and uroflowmetric parmeters. High prostate volume and bening histopathologic nature may be risk factors for acute urinary retention after biyopsy. Key Words: Prostate biyopsy, IPSS, LUTS 67

Meme kitlelerinin tanısında, perkütan kesici iğne biyopsisi (KİB), güvenilir bir yöntem olmasına karşın, nadir görülen papiller lezyonlarında tanı değeri tartışmalıdır. Papiller lezyonlar, fokal atipi, in situ veya invaziv kanser odakları içerebildikleri ve KİB ile lezyonun tamamı örneklenemediği için, bu lezyonların total eksizyonu önerilmektedir. Ancak, KİB ile benign sonuca ulaşılan lezyonların takip edilebileceğine dair çalışmalar da vardır. Bu çalışmada, KİB ile papiller lezyon tanısı alan olguların eksizyon veya takiple ulaşılan kesin tanıları karşılaştırılarak, radyolojik bulguların tanıya olası katkıları araştırılmıştır.Retrospektif olarak yapılan çalışmamıza, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı Meme Kanseri Tarama Ünitesi'nde, Ağustos 2000-Mart 2012 tarihleri arasında KİB yapılan 2621 lezyondan, papiller lezyon tanısı alan ve cerrahi eksizyon veya takip ile kesin tanıya ulaşılan 66 lezyon alınmıştır. Olguların klinik, mamografi, ultrasonografi (US) bulguları incelenerek, biyopsi ve kesin tanıları arasındaki ilişki araştırılmıştır. US bulguları dört grup altında toplanarak tanıya katkıları araştırılmıştır.Ellidört lezyonda KİB ile kesin tanı uyumlu iken, 12 lezyonda sonuçlar uyumsuz bulunmuştur. US'de en sık rastlanan dilate duktus içerisindeki solid lezyona (grup 1) (n=30, %45) göre değerlendirme yapıldığında, KİB ile kesin tanı arasında %100 uyum bulunmuştur. Tüm olgular göz önüne alındığında ise, iki yöntem arasında orta derecede bir uyum bulunmuştur (?=0.479; p

ediastinal Lezyonlarda Endoskopik Ultrasonografi Eşliğinde İnce-İğne Aspirasyon Biyopsisinin Tanı BaşarısıGünümüzde EUS, trans-özefagial ve trans-gastrik yaklaşımla akciğer kanserlerinde, en uygun tedavi yaklaşımının ve prognozun belirlenmesinde, önemli parametrelerden olan, mediastinal lenf nodlarına ve bazı vakalarda da uzak organ metastazlarına ulaşarak, doku örneklerinin sağlanmasında en etkili ve minimal invaziv bir yöntem olarak kabul görmüştür. Bu çalışmada, endosonografi ünitesinde torasik lezyonlarda EUS endikasyonu konularak, İİAB planlanan olguların prospektif olarak oluşturulan dosyalarının retrospektif olarak değerlendirilerek EUS-İİAB'nin diagnostik başarısının araştırılması amaçlanmıştır.Materyal ve metodOcak 2008 ve Eylül 2010 tarihleri arasında, mediastinal kitle, mediastinal lenf nodu, mediastene invaze intrapulmoner kitle ve/veya primer akciğer kanserinin uzak organ metastazları nedeniyle tanı amaçlı EUS-İİAB planlanan 71 hastanın, dosyası retrospektif olarak değerlendirildi. Dosya bilgilerinden hastaların demografik verilerine ilaveten, endosonografi raporlarından EUS endikasyonu, işlemin teknik, sonografik ve ekografik özellikleri ile İİAB uygulanan lenf nodu veya kitlenin lokalizasyonu ile ilgili bilgilere ulaşıldı. İİAB uygulanan vakalarda, patoloji raporları incelendi. Hastalarda EUS ve/veya EUS İİAB ile varılan final tanıları, uygulanan tedavi ve klinik takipleri ile birlikte değerlendirildi.BulgularEUS/EUS-İİAB işlemi, 71 hastanın (51 erkek, 20 kadın; ortalama yaş: 62±10) 8'inde mediastinal kitle, 11'inde pulmoner kitle, 9 olguda pulmoner kitle ve eşlik eden lenf nodlarına, 34 olguda yalnızca mediastinal lenf nodlarına, 4 olguda sürrenal ve/veya karaciğer kitlelerine ve 7 olguda ise intraabdominal lenf nodları sebebiyle uygulanmıştı. İİAB uygulanan 60 (% 84) olgularda ortalama işlem süresi 33±12 dk idi.% 32,3 olguda 22G, % 38,8'inde 19G ve % 14 olguda ise her iki iğne kullanılmıştı. 66 lenf nodu ile 31 kitleye EUS-İİAB işlemi uygulanmış ve 60 vakadan toplam 97 biyopsi materyali alınmıştı. Biyopsi materyallerinin 72 (% 65,4)'si yeterli idi ve sonuçlar 44 (% 40)'ünde malign, 28 (% 25,5)'inde ise benign idi. Kitle ve lenf nodlarından alınan biyopsi materyallerindeki yeterlilik oranları istatistiksel olarak farklı değildi (p= 0,99). EUS-İİAB ile alınan 97 biyopsi materyalinin, 49'unda 22G ve 48'inde ise 19G iğne kullanılmıştı. 22G ile % 77,6 oranında, 19G ile % 70,8 oranlarında yeterli materyal alınmıştı ve fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0,49). İİAB uygulanan 60 (% 84) hastada final tanıya ulaşılmıştı. 1 olguda EUS-İİAB ile tanı yanlış negatif idi. EUS-İİAB'nin malign hastalık için spesifitesi % 100, sensitivitesi ise % 97 iken granülamatöz hastalık için hem spesifitesi hem de sensitivitesi % 100 idi.SonuçEUS, sistematik değerlendirme gücü ile aynı seansta mediastinal veya intraabdominal lenf nodlarından veya kitlelerinden yeterli materyal alınmasına imkan vererek malign/bening ayrımı yapabilen ve sitopatolojik tanıya ilaveten özellikle akciğer tümörlerinin evrelemesine imkan sağlayan tanı başarısı yüksek, komplikasyon oranı son derece düşük, maliyeti diğer invaziv yöntemlere göre oldukça ucuz ve daha invaziv girişimleri gereksiz kılan bir girişimsel tanı yöntemidir.Anahtar kelimeler: Endoskopik ultrason, ince iğne aspirasyonu, mediastinal, adenopati, akciğer kanseri, metastaz, mediasten. EUS has proven to be the most effective and minimally invasive technique for the collection of tissue samples by accessing mediastinal lymph nodes and, in some cases, distant organ metastases, which are among the most important parameters for the determination of the optimal treatment approach and the prognosis through transesophageal and transgastric approaches in lung cancer. In this study, we aimed to investigate the diagnostic yield of EUS-FNA based on a retrospective evaluation of medical records of patients who underwent FNAB after establishing the indication for EUS in thoracic lesions in the endosonography unit.Materials and MethodsWe retrospectively evaluated medical records of 71 patients in whom diagnostic EUS-FNA was planned due to mediastinal mass, mediastinal lymph node, intrapulmonary mass invading the mediastinum and/or distant organ metastasis from primary lung cancer. Data obtained from medical records included patient?s demographic data as well as indications for EUS from endosonography reports, technical, sonographic and echographic characteristics of the procedure and the location of the lymph node or mass in which FNA was performed. The pathology reports of the patients who underwent FNAB were reviewed. Final diagnosis of the patients confirmed by EUS and/or EUS FNAB results were assessed along with the treatment applied and clinical follow-up of patients.ResultsOf 71 patients (51 males, 20 females; mean age: 62±10), EUS/EUS-FNA was performed on mediastinal mass in 8 patients, pulmonary mass in 11, pulmonary mass and accompanying lymph nodes in 9, only mediastinal lymph nodes in 34, adrenal mass and/or liver mass in 4 and intraabdominal lymph nodes in 7. The mean operative time was 33±12 minute, in 60 patients (84 %) who underwent FNAB. A 22 gauge needle was used in 32,3 % of patients and a 19 gauge needle in 38,8 % of patients whereas both needles were used in 14 % of patients. EUS-FNA was performed on 66 lymph nodes and 31 masses and a total of 97 biopsy samples were collected from 60 patients. 72 % of the biopsy samples were deemed adequate and biopsy results were malignant in 44 patients (40 %) and benign in 28 patients ( 25,5 %). Adequacy of biopsy samples from masses and lymph nodes was not statistically significant (p= 0,99). Of 97 biopsy samples obtained by EUS-FNA, a 22 gauge needle was used in 49 and a 19 gauge needle in 48. The success rate in obtaining adequate biopsy samples was 77,6 % with the 22 gauge needle and 70,8% with the 19 gauge needle, however the difference did not reach statistical significance (p= 0,49). A final diagnosis was established in 60 patients (84 %) who underwent FNAB. One patient had a false negative result with EUS-FNA. The specificity and sensitivity of EUS-FNA were 100 % and 97 %, respectively, for malignant disease whereas both specificity and sensitivity were 100 % for granulomatous disease.ConclusionEUS is an interventional diagnostic method with a high diagnostic yield, low rate of complication and lower overall cost compared to other invasive methods. EUS, with its capability for systemic evaluation, enables obtaining adequate samples from mediastinal or intraabdominal lymph nodes or masses in the same session, thus allowing malignant/benign discrimination and particularly, staging of lung tumors as well as cytopathologic diagnosis and eliminates the need for more invasive procedures.Key words: Endoscopic ultrasound, fine-needle aspiration, mediastinal, adenopathy, lung cancer, metastasis, mediastinum. 110

FDG PET/BT görüntüleme yöntemi günümüzde birçok malign hastalığın değerlendirilmesinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Tiroid maligniteleri dışındaki endikasyonlarla FDG PET/BT çekilen ve daha önce bilinen tiroid lezyonu olmayan hastaların bir kısmında, insidental olarak tiroid bezinde fokal veya diffüz FDG tutulumu görülebilmektedir. Bu çalışmada PET/BT incelemelerinde tiroidde insidental olarak saptanan fokal ve diffüz FDG tutulumlarının klinik önemini araştırmak istedik. Bu amaçla Mart 2010- Şubat 2011 tarihleri arasında tiroid dışı malign hastalıkların değerlendirilmesi amacıyla 18-F-FDG PET/BT çekilen ve daha önceden primer tiroid patolojisi bilinmeyen ve tiroid glandında fokal/multifokal veya diffüz FDG tutulumu izlenen 52 hasta çalışmaya dahil edildi. Bu hastaların tümünde tiroid patolojilerini araştırmak amacıyla ileri incelemelere gidilebildi. Bu 52 hastanın tümüne tiroid USG yapıldı. 52 olgunun 39 tanesinde (% 75) tiroid glandında fokal/multifokal , 12 tanesinde (% 23.1) diffüz ve 1 hastada (% 1.9) hem diffüz hem fokal FDG tutulumu izlendi. Sonuç olarak, TİİAB uygulanan toplam 34 hastanın 11 tanesinde (% 32,3) primer (7 hasta) veya metastatik (4 hasta, 1 renal hücreli kanser metastazı, 3 akciğer ca metastazı) tiroid malignitesi saptandı. Tiroid sintigrafisinde hipoaktif nodül saptanan ve sitolojik inceleme yapılabilen 14 hastadaki malignite saptanma oranı ise % 42.8 olarak saptandı. Tiroid USG ile değerlendirilen toplam 52 hastada ise malignite oranı % 21.2 olarak hesaplandı. USG'de >1 cm nodül tespit edilen 30 hastada ise malignite oranı % 36.6 olarak hesaplandı. Hastalar, sitoloji sonucu malign gelenler ve benign olarak kabul edilenler olarak iki grup olarak ele alındı. Sitoloji sonucu benign gelen hastalardaki tiroid nodüllerinin USG'de ölçülen çapları 8 mm ile 37 mm (ortalama 16,0±7,36 ) arasında idi. Bu lezyonların FDG tutulum yoğunlukları (SUDmax değerleri) ise 2.0 ile 13.6 ( ortalama 4,3±3,04) arasında idi. Sitoloji sonucu malign gelen hastalardaki tiroid nodüllerinin USG'deki ölçülen çapları 8mm ile 35 mm (ortalama 20±7.32 ) arasında idi. Bu lezyonların FDG tutulum yoğunlukları (SUDmax değerleri) ise 3.9 ile 34.5 (ortalama 6.3 ±8.97) arasında idi. PET/BT çalışmasında tiroidde insidental olarak fokal FDG tutulumu izlenen lezyonların SUDmax değeri ile sitoloji sonucunun benign veya malign olması arasında anlamlı bir ilişki olduğu görüldü (p=0,026). Ayrıca USG'deki süpheli nodül özellikleri ile malign sitoloji ilişkisi de anlamlı bulundu (p=0,01). Diğer taraftan, USG'deki nodül boyutları ile sitoloji sonucunun benign veya malign olması arasındaki ilişki ise anlamlı bulunmadı. Yüksek TSH düzeyi ve tiroid otoantikor pozitifliği ile PET/BT'de diffüz tutulum ve benign sitoloji arasında anlamlı bir ilişki olduğu görüldü (p=0,03 ve 0,00). PET/BT'de saptanan fokal tutulum ile korelatif tiroid sintigrafisinde hipoaktif nodül saptanması arasındaki ilişkide anlamlı olarak sintigrafinin PET/BT'de saptanan fokal odakların % 48'ini saptayamadığı görüldü (p=0,022).Sonuç olarak tiroid insidentolamalarında malign lezyon saptanma olasılığı nispeten yüksektir. Her ne kadar FDG tutulumlarına göre bu lezyonlarda malign ve benign ayırıcı tanısını kesin olarak yapmak mümkün değilse de FDG PET/BT çalışmalarında saptanan yüksek SUDmax değerine sahip tiroid insidentalomalarının, USG ve sintigrafi ile korelâsyon yapılması, nodül saptanan olguların ve/veya USG'de malignite şüphesi taşıyan nodüllerin TİİAB ile verifiye edilmesi gerekmektedir. Bu hastalarda tiroid hastalığının hastanın tedavi planına etkisi ile primer hastalığından hayat beklentisi de göz önüne alınmalıdır. FDG PET/CT is now widely being used for the evaluation of malignant diseases. Incidental focal thyroid uptake is seen in some patients who don?t have a history of any thyroid disease, referred to FDG PET/CT for some other indication. In our study we aimed to investigate the clinical meaning of incidental focal or diffuse FDG uptake in the thyroid gland on PET/CT scan. The study included 52 patients with various malignancies other than known thyroid carcinoma and without any previous history of any thyroid disease and focal/multifocal or diffuse FDG uptake on PET/CT between March 2010 ?February 2011. All of the 52 patients could be investigated for the possible thyroid diseases with further examinations. USG examination was performed in all of the 52 patients. 39 of 52 patients (75%) showed focal uptake, 12 of 52 patients (23,1%) showed diffuse uptake and 1 patient (1,9%) showed both . As a result, FNAB was performed in 34 patients. In 11 (32,3%) primary (7 patients) or secondary (4 patients, 1 renal cell cancer metastase, 3 lung cancer metastases) thyroid malignancies were detected. The cythological examinations revealed a malignancy rate of 42,8% in 14 patients with hypofunctioning nodule on thyroid scans. Malignancy rate was 21.2% in all of the 52 patients which were examined by USG. Malignancy rate was 36,6% in 30 patients with the nodules 1cm in size. Patients were grouped as the malignant and the benign group referring to their FNAB results. The benign group?s thyroid nodule sizes ranged between 8.0 mm and 37mm (16,00mm average, SD ± 7.36) on USG examination. These nodules have SUVmax values between 2,0 and 13,6 (average 4,3, SD± 3,04). Malign group?s thyroid nodule sizes ranged between 8.0 mm and 35 mm (average 20.0 mm, SD ± 7.32) on USG examination. SUVmax values of these lesions were between 3.9 and 34.5 (average 6.3, SD ± 8.97). There was significant correlation between SUVmax of the incidental focal thyroid lesions seen on FDG PET/CT and FNAB results. In the focal FDG uptake pattern cases the mean max SUVof malignant cases was higher than that of benign cases (p=0,026). Also there was significant correlation between findings of suspicious USG features and malignant FNAB results (p=0,01). On the other hand no difference found between the nodule sizes of the malignant group and the benign group. In the diffuse uptake pattern cases, the mean serum TSH level was higher and positivity of thyroid autoantibody was significantly higher than that of focal cases (p=0,03 and p=0,00). 48% of the focal uptake pattern cases, Tc-99m scintigraphy was significantly showed no hypofunctioning (cold) nodule (p=0,022).As a conclusion there?s a relatively high possibility of a malignant lesion in thyroid incidentolamas. FDG uptake of these lesions is not a useful tool in absolute discrimination between malignancy and benignity. But, we suggest that the thyroid incidentalomas detected on FDG PET/CT should be further examined with USG andscintigraphy. If a nodule is detected, FNAB should be performed especially when the life expectation of the patient is long. 63

Çalışmamızın amacı ultrason eşliğinde tiroid ince iğne aspirasyon biyopsilerinde, radyolog tarafından sitopatolog olmaksızın gerçekleştirilen biyopsilerin spesimen yeterliliği, biyopsi süresi, girişim sayısı, sitolojik tanı koyma süresi ve sitolojik toplam harcanan süre yönünden sitopatolog eşlikli yönteme göre farkını araştırmaktır. On milimetre ve daha büyük boyutlu nodülü olan 203 hasta prospektif randomize çalışmamıza dahil edildi. Hastalara ultrason eşliğinde tiroid İİAB'si girişimsel radyolog tarafından gerçekleştirildi. Ultrason cihazı olarak SİEMENS ACUSON ANTARES ULTRASON sistemi ve buna bağlı 10Mhz yüzeyel prob kullanıldı. Yüz iki hasta patolog eşlikli (kontrol grubu), 101 hastaya ise patolog eşliksiz (çalışma grubu) İİAB'si uygulandı. Çalışma grubunda her nodülden 4 örnek alındı. Bu grupta sitolojik yayma ve preparat hazırlanması radyolog tarafından gerçekleştirildi. Kontrol grubunda İİAB'sine sitopatolog sitolojik materyeli yeterli görene kadar devam edildi ve toplam girişim sayısı not edildi. Her iki gruptada toplam biyopsi süresi not edildi. Her iki gruptaki spesimenler sitolojik tanısal yeterlilik süresi, sitolojik harcanan toplam süre, sitolojik yeterlilik ve tanı açısından tek bir sitopatolog tarafından kör olarak değerlendirildi. Biyopsi girişim sayıları, patoloji laboratuarundaki sitolojik harcanan toplam süre student t-test (bağımsız değişkenler t testi), biyopsi süreleri ve patoloji laboratuarındaki sitolojik tanısal yeterlilik süreleri Mann-Whitney U testi, elde edilen sitolojik materyel yeterliliği Pearson Chi-Kare testi kullanılarak analiz edildi. Çalışmamız sonucunda sitopatolog eşliksiz İİAB'lerinde biyopsi süresinin belirgin olarak azaldığı, sitolojik spesimen yeterliliği, patoloji laboratuarında sitolojik tanı koyma süresi ve sitolojik harcanan toplam sürelerde anlamlı fark olmadığı ancak toplam biyopsi aspirasyon sayısının daha fazla olduğu sonucuna vardık. Sitopatoloğun bulunmadığı merkezlerde tiroid İİAB ve yayma işlemi eğitimli bir radyolog tarafından yalnız başına gerçekleştirilebileceğini düşünüyoruz. The aim of our study was to evaluate the average difference in biopsy time, specimen adequacy ratio, total aspiration number, cytopathologist?s cytological diagnosis time between thyroid fine needle aspiration biopsies (FNAB) performed by a radiologist accompanied by a cytopathologist and biopsies performed by the radiologist alone without the cytopathologist. Two hundres three patients with nodules of 10 mm and larger were included in our prospective randomized study. Ultrasound guided thyroid FNAB were performed by an interventional radiologist. SİEMENS ACUSON ANTARES ULTRASOUND machine with a 10Mhz superficial probe was used. One hundred two patients underwent FNAB performed by the radiologist accompanied by a cytopatologist (control group), and 101 patients underwent FNAB in the absence of the cytopathologist (study group). Four samples per patient were taken from the nodule in the study group. Cytologic slides were prepared by the radiologist. In the control group FNAB was continued until the cytopatologist decided that the cytological material was adequate and the number of the aspirations was noted. As the specimens were analysed for adequacy and diagnosis by the same blind cytopathologist, cytological diagnosis time and the cytopathologist?s total time consumption in the pathology laboratory were noted. Total aspiration numbers, the cytopathologist?s total time consumption in the lab were analysed with the student t-test. Biopsy times and cytological diagnosis time were analysed with Mann-Whitney U test.The specimen adequacy ratio was analysed with Pearson Chi-Square test. Our results showed that when thyroid FNABs are performed in the absence of the cytopathologist, biopsy times are reduced and there?s no significant difference in specimen adequacy ratio, cytopathologist?s cytological diagnosis time and and the cytopathologist?s total time consumption in the pathology laboratory. But we found that the total number of aspirations were high during the FNABs without the cytopathologist. In centers where a cytopatologist isn?t present, thyroid FNAB and slide preparation can be done alone by an educated radiologist. 47

Giriş ve Amaç: Servikal lenf nodları birçok patolojik süreç tarafından etkilenmektedir. Lenfoma, metastaz ve tüberküloz gibi hastalıklara bağlı sık tutulan bir bölgedir. Boyun da tespit edilen malign kitlelerin %80'i metastatik karakterdedir. Klinik olarak malign lenf nodlarında, primere yönelik ayırıcı tanısının yapılması güçtür. Primer lezyonların tedavi seçenekleri farklı olduğu için tanısal yöntemler çok önemlidir. İzlenecek yol, öncelikle iyi bir fizik muayene ve anamnez sonrasında radyolojik tetkikler ve ince iğne aspirasyon biopsisi olmalıdır. Ultrasonografi, servikal lenf nodlarının saptanmasında, değerlendirilmesinde ve takip aşamasında radyolojik tetkikler arasında seçilecek ilk görüntüleme yöntemidir. Bu çalışmada malign lenf nodlarının ayırıcı tanısına ve primer tümörü saptamaya yardımcı olabilecek sonografik kriterleri tespit etmek amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya ultrasonografi de malign servikal lenf nodu özelliği gösteren ve histopatolojik korelesyonu yapılan 119 olgu alınmıştır. Lenf nodlarını değerlendirirken gri skala ultrasonografi ile boyut, şekil, eko paterni, ekojenik hilus, intranodal sınır, kistik nekroz, koagülasyon nekrozu, kalsifikasyon, renkli Doppler ultrasonografi ile vasküler dağılım, spektral Doppler ultrasonografi ile vasküler direnç (rezistivite indeks, pulsatilite indeks) kriter olarak kullanılmıştır.Bulgular: Her bir kriterin çalışmaya dahil edilen gruplarda görülme sıklığı belirlendi ve karşılaştırılması yapıldı. Hiperekoik eko paterni tiroid karsinom metastaz kaynaklı lenf nodlarında %39, retiküler eko paterni lenfoma olgularında %26, kalsifikasyon %33 tiroid karsinom kaynaklı lenf nodlarında, rezistivite ve pulsatilite indeks parametreleri lenfoma olgularında düşük değerde saptanıp istatistiksel olarak malign lenf nodlarının ayırıcı tanısında anlamlı kabul edildi (p

54

Amaç: Mamografi tarama programlarının yaygınlaşması ile birlikte mamografik olarak saptanan ele gelmeyen meme lezyonlarının sayısı sürekli olarak artmaktadır. Stereotaktik vakumlu kor iğne biyopsi, mamografide saptanan ele gelmeyen meme lezyonlarının doku tanısının elde edilmesinde kullanılan efektif, güvenilir ve az invaziv bir tanısal işlemdir. Son zamanlarda, stereotaktik meme biyopsileri pron masa ve dijital mamografi ünitesinden oluşan sistemlerde yapılmaktadır. Bu çalışmanın amacı pron masada yapılan stereotaktik vakumlu kor meme biyopsi işleminin, tanısal değerini, başarı oranını, güvenilirliğini ve komplikasyonlarını değerlendirmektir.Gereç-yöntem: Mart 2007 ile Haziran 2010 tarihleri arasında bölümümüz mamografi ünitesinde, 137 hastaya ve 138 lezyona (134 (%97) mikrokalsifikasyon kümesi, 4'ü (%3) asimetrik fokal dansite) pron masada (Multicare, Hologic) stereotaktik vakumlu kor iğne biyopsi işlemi planlandı. Biyopsi için endikasyonlar ele gelmeyen ve ultrasonografide görülmeyen şüpheli mamografik anormalliklerdi. 137 hastadan 3'üne teknik nedenlerle, 1'ine işlem sırasında olan kanama nedeniyle biyopsi yapılamamıştır. Stereotaktik vakumlu kor iğne biyopsi 133 hastada (39?78 yaş, ortalama:53 yaş) ve 134 lezyona (ortalama boyut:15,6 mm) uygulanmıştır. Tüm biyopsiler tek bir radyolog tarafından gerçekleştirilmiştir.Vakum biyopsi sonuçları ile cerrahi çıkartılma sonrası patoloji raporları arasındaki uyum değerlendirilmiştir. Histopatoloji sonuçları, biyopsi işleminin hasta tarafından katlanılabilirliği ve işlem boyunca ortaya çıkan erken geç komplikasyonlar kaydedilmiştir. Biyopsi sırasında alınan parçaların ortalama sayıları ve radyolojik olarak tam çıkartılan hedef lezyonların yüzdesi analiz edilmiştir. Stereotaktik biyopsi sonrasında mamografik olarak tamamen çıkarıldığı düşünülen lezyon yerleşimlerine klips yerleştirilmiştir.Bulgular: Stereotaktik meme biyopsi 107 hastada ?Vacora? (10G) vakumlu kor biyopsi iğnesi ile, 27 hastada ?ATEC? sistemi (9G) ile yapılmıştır. Her biyopside elde edilen parça sayısı ortalama 12 (7-28) idi. İşlem süresi ortalama 26,5 dakika (15-53) idi. 88 lezyona stereotaktik vakumlu biyopsi sonrası klips yerleştirildi. 42 lezyona teknik nedenlerle, 4 lezyona ise kanama nedeni ile klips yerleştirilemedi. 3 lezyon BI-RADS 3, 89 lezyon BI-RADS 4A, 16 lezyon BI-RADS 4B, 16 lezyon BI-RADS 4C ve 10 lezyon BI-RADS 5 olarak sınıflandı. 134 lezyonun 31'inde (%23) karsinom saptandı. Benign lezyonların sayısı 90 (%67) ve atipik lezyonların sayısı 13 (%10) idi. Tüm malign lezyonlara mastektomi uygulanmıştır. Histolojik sonucu atipik gelen ve mamografik ve patolojik bulgular arasında uyumsuzluk olan hastalara cerrahi biyopsi uygulandı. Vakum destekli biyopsi sonuçları ile cerrahi biyopsi sonrası elde edilen patoloji raporları arasında uyum saptanmıştır.Hedef lezyonun radyolojik olarak tamamen çıkarılması lezyonların % 60'ında (80/134) elde edilirken, bu lezyonların %55'inin boyutları 5 mm'den küçüktü.İzlem mamografisi, kor biyopsi sonucu benign gelen (90, %67) ve cerrahi biyopsi sonucu atipi gelen tüm hastalara önerildi. 2 yıllık izlemlerde malign değişiklik saptanmadı.Çalışmamızda 1 tane yanlış negatif sonucumuz vardı. Yanlış negatiflik oranımız (1/134) % 0, 7. Yanlış pozitif sonuç ise saptanmamıştır.Komplikasyonlar hafif kanama ve gecikmiş hafif hematomlardan oluşuyordu. Biyopsi yapılan 6 (% 14) hastada işlem sırasında şiddetli kanama oldu.Sonuç: Bu çalışma, ele gelmeyen meme lezyonlarının tanısında vakum destekli biyopsi yönteminin etkinliğini doğrulamakta ve cerrahi tedaviyi planlamadaki yararını göstermektedir. Vakum biyopsi işlemi, meme lezyonlarının tanısı ve tedavisi için gerekli olan cerrahi müdahale sayısında azalma sağlamaktadır.Pron masada stereotaktik vakum destekli kor biyopsi, mamografide saptanan ele gelmeyen lezyonların örneklemesinde cerrahiye seçenek olabilecek doğru, güvenli ve hasta toleransı yüksek bir tekniktir. Purpose: The number of non-palpable breast lesions is constantly increasing due to expanding screening mammography programs. Stereotactic vacuum-assisted core-needle biopsy, is an effective, reliable and minimally invasive diagnostic procedure. Recently, stereotactic breast biopsies have been performed at dedicated systems containing a separate digital mammography unit and a prone table. The aim of this study is to evaluate the diagnostic value, success rate, safety and complications of the stereotactic vacuum-assisted core-needle breast biopsies performed on a prone table system.Materials and methods : From March 2007 to June 2010, stereotactic vacuum-assisted core-needle biopsies were planned on 137 patient and at 138 lesions (134; microcalcifications, 4; asymmetric focal densities) in our department on a mammography unit with pron table (Multicare, Hologic) stereotactic equipment. The indications for biopsy were mammographic abnormalities considered suspicious that were not palpable or not visible on ultrasound. Biopsy could not be finished because of technical reasons in 3 of 137 lesions, and because of massive bleeding during the procedure in 1 lesion. Stereotactic vacuum-assisted core-needle biopsies were performed in 133 patient (39-78 year, mean: 53 year) and at 134 lesions (mean size :15,6 mm). All biopsies were carried out by a single radiologist.The concordance between VAB results and surgical pathology reports was evaluated. The results including the final pathology, scarring, tolerability by patients and immediate and delayed complications due to the procedure were recorded. The mean number of core specimens and the percentage of complete radiological removal of the target lesion were analysed. The clip was placed when images obtained after stereotactic biopsy suggested that the lesion seen at mammography was removed.Results: Stereotactic breast biopsies were perfomed with 10-gauge ?Vacora? (10G) vacuum-core needle biopsy systems in 107 patients, and with `ATEC` (9G) systems in 27 patinets. The mean number of core specimens obtained per procedure was 12 (range 7?28). The mean procedure time is 26,5 (15?53) minute. The Clips were placed in 88 (%66) patient after stereotactic vacuum-assisted biopsies. Three lesions were classified as BI-RADS 3 category, 89 lesions were classified as BI-RADS 4A category, 16 lesions were classified as BI-RADS 4B category, 16 lesions were as BI-RADS 4C, and 10 lesions were classified as BI-RADS 5 category. Carcinoma was detected in 31 of the 134 lesions (%23). The number of benign lesions were 90 (%67) and atypical lesions were 13 (%10). All patients with malign lesions had undergone mastectomy. Surgical biopsy was recommended for the patients with atypical histologic results or for the patients with discordant results between mammographic and pathologic findings. There was an excellent concordance between VAB results and surgical pathology reports.Complete radiological excision of the target lesion was achieved in %80 (80/134 ) with 55% of these lesions smaller than 5 mm.Follow-up mammography was advised for all patients whose core biopsy results were benign (90, % 67) and atypical diagnosed after surgical biopsy. There has been no malign changes within a 2-year follow-up so far.There was one false negative result in our study. The false negative rate (1/134) % 0,7. We did not observe any false positive results.Complications were mild and consisted of immediate bleeding and delayed haematomas. Of those who underwent biopsy using the vacuum-assisted device, 7 (%5) had moderate to severe bleeding during the procedure.Conclusion: This study confirms the efficacy of the VAB procedure in the diagnosis of non-palpable breast lesions and demonstrates its usefulness in therapeutic surgical planning. VAB procedure allows for the reduction of the number of surgical procedures required to diagnose and treat non-palpable breast lesions. Stereotactic vacuum-assisted core biopsy on pron table is an accurate, safe technique for sampling of non-palpable lesions detected on mammography. This technique seems a reasonable alternative for surgery. 159

Çalışmamızın amacı, ultrasonografi eşliğinde yapılan tiroid biyopsilerinde, farklı iğne kalınlıkları, farklı teknik ve işlem sırasında sitolojik yeterlilik değerlendirme uygulamasının tanısal yeterlilik açısından katkısını karşılaştırmaktır.Çalışmamıza, Ocak-Aralık 2009 tarihleri arasında tiroid ince iğne biyopsisi için başvuran, rastgele seçilmiş 400 olgu(343 kadın, 57 erkek, yaş aralığı=18-65 ortalama yaş=48) dahil edildi. Olgular, iğne kalınlığı(22 ve 27 gauge), hasta başı sitopatolojik değerlendirmenin yapılıp yapılmaması ve biyopsi tekniğine(aspirasyon ve kapiller) göre, rastgele seçilmiş 50'şer kişilik 8 gruba ayrılarak yeterlilik oranları karşılaştırıldı.Grupların sitopatolojik yeterlilikleri sırasıyla; grup I % 88, grup II % 88, grup III % 94, grup IV % 96 , grup V % 96, grup VI % 94, grup VII % 100 ve grup VIII % 98 olarak belirlendi. Gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı(p=0.054). Hasta başında sitopatolojik değerlendirme yapılan ve yapılmayan gruplar karşılaştırıldığında, yetersiz tanı alan 23 olgunun 17'sinin hasta başı sitopatolojik değerlendirme yapılmayan dört grupta olduğu dikkati çekmiş olup gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmıştır (p=0.032). İğne kalınlıklarına göre gruplar değerlendirildiğinde ise yetersiz tanı alan 23 olgunun 11'inde(% 5,5) 22G, 12'sinde(% 6) 27G iğne kullanıldığı saptanmış olup gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır(p=1,000). Tekniğe göre gruplar değerlendirildiğinde, yetersiz tanı alan 23 olgunun 17'sinde(% 8,5) aspirasyon, 6'sında(% 3) kapiller teknik uygulandığı saptanmıştır. Bu yönden gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmıştır(p=0,032).Kapiller tekniğin uygulandığı, hasta başında sitopatolojik değerlendirme yapılan olgularda, yeterlilik oranlarının en yüksek olduğu saptandı. Bununla birlikte 22G iğne kullanılan gruplarda komplikasyon riski ve ağrı daha fazla olduğundan, hasta konforu ile tanısal duyarlılığın yüksekliği beraber düşünüldüğünde, ince iğne kullanılan, hasta başında sitopatolojik değerlendirme yapılan, kapiller tekniğin uygulandığı biyopsilerin tercih edilebilir olduğu kanısına varıldı. The aim of this study was to compare the adequacy of samples obtained with different sized needles, different sampling technics and with/without onsite cytologic analysis.Four hundred patients (343 women, 57 men) with solitary(n=96) or multiple (n=304) thyroid nodules underwent ultrasound (US) guided fine-needle aspiration biopsies (FNAB). Patients were randomly divided to eight groups according to needle size (NS), biopsy technic and whether onsite cytologic analysis(OCA) was performed or not. Group I: NS=22G, aspiration technic, OCA(-), Group II: NS=27G, aspiration technic, OCA(-), Group III: NS=22G, capillary technic, OCA(-), Group IV: NS=27G, capillary technic, OCA(-), Group V: NS=22G, aspiration technic, OCA(+), Group VI: NS=27G, aspiration technic, OCA(+), Group VII: NS=22G, capillary technic, OCA(+), Group VIII: NS=27G, capillary technic, OCA(+). All procedures were performed with Hitachi EUB 8500 ultrasonography system and 10 MHz linear probe. Freehand biopsy technique was used.Sample adequacy rates were calculated for each group and compared with chi-square test. The adequacy rate were 88% in group I, 88% in group II, 94% in group III , 96% in group IV, 96% in group V, 94% in group VI, 100% in group VII and 98% in group VIII. There was no significant statistical difference between groups(p=0.054). In groups I, III, V and VII hematomas were developed after the procedures in five cases. The adequacy rate was 97% with the capillary action technic versus 91,5% with the aspiration technic(p=0,032). The adequacy rate was 94.5% with 22G needle versus 94% with 27G needle size(p>0,05). There was no statistical difference adequacy rates between 22G and 27G. However statistical difference was found between groups onsite cytologic analysis(OCA) was performed or not(p=0,032).Best results were obtained with capillary technic and onsite cytologic evaluation. However, the use of 22 gauge needles carries higher risk for complications. Our experience shows that, for high adequacy rates and patient comfort at the same time, thinner needles, capillary technic and onsite cytologic analysis should be the preferred approach. 139

Çalışmamızın amacı, iki farklı iğne kalınlığının sitolojik materyal sağlamadaki etkinliklerini ve hasta başında (on-site) sitopatolojik değerlendirmenin tanıya katkısını araştırmaktırÇalışmamıza, tiroid bezinde nodül saptanan, rastgele seçilmiş, 65'inde soliter, 135'inde multipl nodül bulunan, 200 olgu (169 kadın, 31 erkek) dahil edildi. Olgular, biyopsi iğnesinin kalınlığına (21 ve 27 gauge) ve hasta başı sitopatolojik değerlendirmenin yapılıp yapılmamasına göre, 50'şer kişilik 4 gruba ayrıldı. Grup 1= iğne kalınlığı 21 gauge, on-site(-), grup 2= iğne kalınlığı 27 gauge, on-site(-), grup 3= iğne kalınlığı 21 gauge, on-site(+), grup 4= iğne kalınlığı 27 gauge, on-site(+), olarak belirlendi. Uygulamalar Hitachi EUB 8500 ultrasonografi sistemi ve 10 MHz lineer prob kullanılarak yapıldı. Biyopsi işleminde serbest el tekniği kullanıldı. Tüm grupların yeterlilik oranları ve girişim sayıları hesaplandıktan sonra istatistiksel analiz ki-kare testi kullanılarak yapıldıGirişim sayısı grup 1'de 1-4 arasında (ortalama 2), grup 2'de 1-4 arasında (ortalama 3), grup 3'de 1-4 arasında (ortalama 2), grup 4'de 1-5 arasında (ortalama 3) bulundu. Grup 3'de girişim sayısı daha azdı. Grupların yeterlilik oranları sırasıyla; %96, %90, %100, %98 olarak elde edildi. Grupların yeterlilikleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Grup 1 ve 3'de biyopsi sonrası 3 olguda hematom tespit edildiKalın iğne kullanılan ve hasta başında değerlendirme yapılan grupta, sitopatolojik tanısal sonuçlar en yüksek oranda saptandı. Bununla birlikte kalın iğne kullanılan grupta komplikasyon riski daha yüksekti. Hasta konforu ile tanısal duyarlılık beraber düşünüldüğünde, ince iğne kullanılan ve hasta başında değerlendirilen biyopsilerinin tercih edilebilir olduğu kanısına varıldı.Anahtar KelimelerUltrasonografiTiroid beziİnce iğne aspirasyon biyopsisi The aim of this study was to compare the adequacy of samples obtained with different sized needles and with/without onsite cytologic analysis.Two hundred patients(169 women, 31 men) with solitary(n=65) or multiple(n=135) thyroid nodules underwent ultrasound(US) guided fine-needle aspiration biopsies(FNAB). Patients were randomly divided to four groups according to needle size(NS) and whether onsite cytologic analysis(OCA) was performed or not. Group I: NS=21 gauge, OCA(-), Group II: NS=27 gauge, OCA(-), Group III: NS=21 gauge, OCA(+), Group IV: NS=27 gauge, OCA(+). All procedures were performed with Hitachi EUB 8500 ultrasonography system and 10 MHz linear probe. Freehand biopsy technique was used.Sample adequacy rates, number of needle passes were calculated for each group and compared with chi-square test.The number of needle passes were 1-4(mean: 2)in group I, 1-4(mean: 3)in group II, 1-4(mean 2)in group III and 1-5(mean 3)in group IV. In group III, significantly less passes were performed. Sample adequacy rates for different groups were 96%, 90%, 100% and 98% respectively. There was no significant statistical difference between groups. In groups I and III, hematomas were developed after the procedures in three cases.Best results were obtained with thicker needles and onsite cytologic evaluation. However, the use of 21 gauge needles carries higher risk for complications. Our experience shows that, for high adequacy rates and patient comfort at the same time, thinner needles and onsite cytologic analysis should be the preferred approach.KeywordsUltrasonographyThyroid GlandFine-Needle Aspiration Biopsy 106

Amaç: Süperior tiroidal arter akım parametreleri (Vmax, Vmin, PI, RI) ve nodüllerin akım tiplendirmeleri ile elde edilen verilerin İİAB sonucunda elde olunan materyalin patolojik değerlendirme için yeterliliği ve patolojik değerlendirme sonuçları ile karşılaştırması; ayrıca, materyal yetersiz grupta, hemorajik olan ve olmayan olguların, STA bulguları ile nodüllerin kanlanma tiplerini de değerlendirmesiGereç ve Yöntem: Bu çalışmada, Afyon Kocatepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyodiagnostik Anabilim Dalı ultrasonografi ünitesinde 2.6.2008-10.10.2008 tarihleri arasında incelemeye alınan tiroid nodülü olan 59 hastada RDUS kullanılarak STA akım parametreleri ve nodüllerin akım tiplendirmeleri yapıldı. Olgulara US eşliğinde 22 GA iğne ile biyopsi yapıldı. İİAB sonucuna göre, materyal yeterli-yetersiz gruplar oluşturuldu. Yeterli grup benign-malign, yetersiz grup hemorajik-nonhemorajik olarak gruplara ayrıldı. Her bir grubun STA Doppler ölçümleri RDUS tipleri, US özellikleri kayıt edildi ve gruplar arasında istatistiksel analiz Varyans Analizi (ANOVA) ile yapıldıBulgular: Materyal yetersiz gelen grup ile, yeterli gelen grup arasında STA akım hız ve parametreleri arasında istatistiksel farklılık saptanmadı. Çalışmamızda Tip 1 kanlanma paterni olup yetersiz materyal gelenlerde STA'da ortalama Vmax değeri 26.4 cm/s, Tip 2 olanlarda ortalama 30.7 cm/s, Tip 3 olanlarda ortalama 30.9 cm/s olup; Tip 2 ve Tip 3 kanlanma paterni olanlarda STA ortalama Vmax değerleri istatistiksel anlamlı olmasa da Tip 1 olgulara göre yüksek bulunmuşturHemoraji nedeniyle patolojik değerlendirme için uygun olmayan grupta nodüllerin kanlanma paternleri arasında yeterli gelen veya yetersiz olup nonhemorajik olan gruba göre farklılık izlenmemiştir. STA akım hız ve paternleri açısından da hemorajik olan grupla diğer gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmamıştırSonuç: Çalışmamızın sonucunda tiroid nodül İİAB'lerinde materyalin patolojik değerlendirme için yetersiz olmasının ve bunun en önemli nedenlerinden birisi olan, alınan materyalin hemorajik olmasının STA akım hızları, tiroid bezi parankimal kanlanması ve nodül kanlanma paterni ile ilişkili olmadığı görülmüştür. Purpose: To compare the data obtained by using color Doppler ultrasonography about the flow parameters (Vmax, Vmin, PI, RI) of superior thyroidal artery (STA) and vascularity/flow patterns of the thyroid nodules, with the sufficiency/adequacy of the material obtained by FNA biopsy for the cytologic diagnosis and with the results of the cytologic examination; to evaluate the vascularization patterns of the nodules by using the findings of the STA, in cases of ?unsatisfactory/inconclusive aspirate? group, either hemorrhagic or nonhemorrhagicMaterial and methods: Fiftynine patients who were referred for ultrasonographic examination to the Radiology department of Afyon Kocatepe University, School of Medicine, between 02.06.2008 and 10.10.2008, and who had thyroid nodules, were included in this study. The data obtained by using color Doppler ultrasonography about flow parameters (Vmax, Vmin, PI, RI) of the superior thyroidal artery and the vascularity/flow patterns of the nodules, were compared with the adequacy of the material obtained by FNA biopsy for cytological diagnosis and also with the final cytological diagnosis. For evaluation of the relationship between the ?adequate material? cases and ?unsatisfactory/inconclusive aspirate? cases, between the hemorrhagic aspirates and nonhemorrhagic ones among the ?unsatisfactory/inconclusive aspirate? group, and between the benign cases and malignant cases among the ?adequate material? group, for Vmax, Vmin, PI, RI parameters of the superior thyroidal artery, variance analysis (ANOVA) test has been performedResults: It was found that mean Vmax value for STA was 26.4 cm/s, 30.7 cm/s and 30.9 cm/s in cases with Type I, Type II and Type III vascularity, respectively, in ?unsatisfactory/inconclusive aspirate? group. Although mean Vmax values of STA in nodules with Type II and Type III vascularity were not statistically significant, they were found to be higher than that of Type I casesIn the group defined as inappropriate for cytopathologic evaluation because of hemorrhage, the vascularity types of the nodules were not significantly different from those of ?adequate material? group or nonhemorrhagic but ?unsatisfactory/inconclusive aspirate? group. There was not any statistically significant difference for STA flow velocity and patterns between the hemorrhagic material group and other groupsConclusion: It has been revealed that, in FNA biopsy of thyroid nodules, neither the obtained material?s having insufficient cellular yield for cytopathologic diagnosis nor its being hemorrhagic, which is one of the important reasons of unsatisfactory/inconclusive aspirate, has any correlation with STA flow velocity, parenchymal vascularity of the thyroid gland or internal vascularity of the relevant nodule. 52

ÖZET Biz bu çalışmamızda İnce İğne Aspirasyon ve Kesici İğne Biopsileri yaptığımız palpabl ve non- palpabl meme lezyonlarında bu iki tekniği uygulama kolaylığı, komplikasyonları ve sonuçlan açısından karşılaştırmayı amaç edindik. Ekim 1995-Ocak 1997 tarihleri arasında 109 hastada saptanan toplam 118 solid lezyona US eşliğinde biyopsi yapıldı. Radyolojik ön tanılan ile biyopsi sonuçlan karşılaştırıldığında hafif derecede kuşkulu lezyonların hiç birinde malignite saptanmadı. Orta derecede kuşkulu 22 lezyonun 21'i benign olarak değerlendirildi. İleri derecede kuşkulu 23 lezyonu hepsinde malignite eksizyonel biyopsi ile doğrulandı. Hem İ.İAB hem K.İ.B uygulanan 51 lezyondan 30'u benign, 12'si malign olmak üzere 32 olguda her iki biyopsi sonucu uyumlu bulundu. Aspirasyon materyali yetersiz bulunan beş olgunun KJ.B'de ikisinde malign, üçünde benign sonuç elde edildi. 97 İ.İAB'nın sekizinde yeterli materyal elde edilemezken, K.I.B spesimenlerinde bir yetersiz sonuç vardı. İ.İAB sonuçları beş lezyonda şüpheli idi. Bu olgulardan ikisinde K.İ.B ile kesin malign sonuç elde edildi. İ.İAB sırasında hiç bir olguda komplikasyon olmazken, Kİ.B'inde beş lezyonda (%7) komplikasyon görüldü. İ.İ AB.'de atipi yönünde sonuçlar ve tanı koydurucu yeterli materyali elde edilemeyen olgular Kİ.B'ine göre daha yüksek oranda saptandı. Buna karşılık Kİ.B'lerinin daha travmatik, komplikasyon riski daha yüksek ve hasta tarafından tolere edilmesi daha güç bir teknik olduğu belirlendi. Radyolojik olarak benign-malign ayırımı yapılamayan meme lezyonlarında ilk aşamada sitopatolog eşliğinde İ.İAB uygulanması, eğer sitopatolog gelen materyali yeterli bulmazsa işleme K.İ.B. eklenmesi histopatolojik tanıya ulaşmada en uygun yaklaşım olduğu sonucuna varıldı. 73

ÖZET Erkeklerde en sık görülen ve ölüm nedeni olarak kanserlerde ikinci sırayı alan prostat kanserleri günümüzde transrektal ultrasonografi (TRUS) ile daha erken tanınmakta, daha doğru evrelendirilebilmekte, böylece tedavi protokolleri daha etkili ve duyarlı olarak hazırlanmaktadır. Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Üroloji Anabilim Dalında Kasım 1994 ile Kasım 1996 tarihleri arasında, prostat kanseri şüphesi olan 150 hastaya transrektal ultrasonografi (TRUS) eşliğinde prostat biyopsisi uygulandı. Hastaların yaş ortalaması 58'di (42-76). Biyopsi uygulanan hastaların 59'unda (%39) prostatik karsinom tesbit edildi. Prostat kanseri tesbit oranları, 60 yaşın altında %3 1, 60- 70 yaş arasında %38 ve 70 yaşın üzerinde ise %51 olarak bulundu. PSA'sı 4 ng/ml altında olan 29 hastanın sadece %17'sinde pozitif biyopsi elde edilirken, 4 ile 10 ng/ml arasındaki 76 hastada bu oran %72, 10 ng/ml'nin üzerindeki 45 hastada ise %74 olarak tesbit edildi. Dijital rektal muayenesi normal olan hastalarda pozitif biyopsi oranı %9 iken, bu oran prostatı sert olarak palpe edilen hastalarda %34, nodülarite olan hastalarda ise %63'e yükselmekteydi. TRUS 'de prostat kanseri tanısı alan 59 hastadan 46'sında (%78) lezyon hipoekoik iken, 13' ünde (%22) ise izoekoik olarak izlenmekteydi. Prostatın anormalitesi arttıkça (normal, sert, nodüler) ve ekojenite azaldıkça kanser insidansı artmaktaydı. Biyopsiye bağlı hematüri veya rektal kanama minimaldi ve hiçbir zaman cerrahi müdahale gerektirecek ciddi kanama olmadı. İnfeksiyon oram oldukça düşüktü (% 1.3). 37Sonuç olarak transrektal ultrasonografi rehberliğindeki sistematik sextant prostat biyopsisinin, klinik olarak sedasyon veya anestezi gerektirmeden, minimal morbidite ile kolay uygulanabilen, dijital rektal muayene ve PSA'ya ilave olarak prostat kanseri tanısında önemli yere sahip bir yöntem olduğunu düşünmekteyiz. 38 44

47 ÖZET Perkütan transhepatik iğne biyopsileri iyi bilinen ve batın içi kitle lezyonlarında başarıyla uygulanan bir yöntemdir. Önceleri kesici iğnelerle klavuz yöntemsiz yapılan biyopsi işleminden komplikasyonlann fazla olması nedeniyle vazgeçilmiştir. Ultrasonografi ve özellikle de Bilgisayarlı Tomografi gibi görüntüleme yöntemlerinin gelişimi ile kesici iğnelerin güvenle kullanılabileceği lezyonlar belirlenmiştir. Ancak yine de kesici iğnelerle yapılan komplikasyon oranlan İnce İğne Aspirasyon Biyopsisinden yaklaşık iki kat fazladır. Komplikasyon riskinin yok denecek kadar az olması, batın içi yer kaplayan kitlelerde güvenle kullanılabilmesi İnce İğne Aspirasyon Biyopsisinin üstünlüğüdür.Biyopsi sırasında uzman bir sitopatoloğun bulunması bu üstünlüğü daha da artırmaktadır. US/BT'nin klavuz yöntem olarak kullanılmaya başlanması ile 10 mm'den küçük lezyonlara başarılı şekilde ulaşılmaktadır. Çalışmamızda batın içi kitle lezyonlarında perkütan transhepatik iğne biyopsilerinin gerekliliğini göz önüne alarak yöntemi US/BT eşliğinde uygulamayı, kliniğimizdeki doğru tam ve komplikasyon oranlarını bulmayı amaçladık. Sonuçları literatür verileri ışığında tartıştık. Çalışmamızda 15-83 yaş arasında 11 kadın 26 erkek 37 hastaya US/BT rehberliğinde perkütan transabdominal iğne biyopsisi uyguladık. Çalışmamızdaki doğru tanı oranımız %9Q dir. Yöntemlerimiz tek başına değerlendirildiğinde İnce İğne Aspirasyon Biyopsisinin doğru tanı oram %90 iken kesici iğne biyopsisinin doğru tam oram %8g' dir. Bu sonuçlar literatürdeki diğer çalışma sonuçları ile uyumludur. US/BT eşliğinde yaptığımız İnce İğne Aspirasyon Biyopsilerinde literatürle uyumlu olarak fazla komplikasyon saptanmamıştır. Ancak kesici iğne biyopsi yöntemi ile yapılan 7 olgumuzdan birinde karaciğerde subkapsüler hematom gelişmiştir. Sonuç olarak baün içi yer kaplayan kitle lezyonlarının tanısında US/BT öncülüğünde yapılan perkütan transabdominal iğne biyopsisinin; doğruluk oram yüksek, komplikasyon oram çok düşük, güvenilir, kolay, çabuk ve ucuz bir invaziv yöntem olduğu söylenebilir. 54

1.1.1989 ile 1.5.1995 yılları arasında kliniğimizde memede kitle nedeniyle 84 hasta yatırılıp, öpere edildi. Bunların 29 tanesine İÎAB ve diğer tanı yöntemleri,29 ta nesine mammografi ve diğer tanı yöntemleri, 29 tanesine ultrasonograf i ve diğer tanı yöntemleri uygulandı. Bunlar doku biopsi sonuçlarıyla karşılaştırıldı. Doku biopsi sonucu 84 hastanın 36 tanesi (ÎS42.4) malign, 48 tanesi (Îİ57.2) benign alarak tespit edildi. ii AB sonucu hiç yalancı pozitif sonuç elde edilmedi. 2 adet yalancı negatif, 7 adet şüpheli, 4 adet yetersiz materyal, 11 adet malign ve 7 adet benign olarak tespit edildi. ÎÎAB sensi- tivitesi X61.1, spesif itesi X42.0 olarak bulundu. Mammo- grafinin sensitivitesi Î569.2, spesifite Îİ77.B; ultraso nograf inin sensi tivitesi ÎS77.8, spesif itesi %88.8;fizik muayenenin sensitivitesi X87.8, spesif itesi M91.6; üçlü testin sensitivitesi ve spesifitesi %İOO olarak bulundu. Sonuç alarak meme lezyonlarında ÎÎAB, fizik muayene ve mammografi birlikte uygulanmalıdır. Sonuç malign ise açık biopsiye gerek duyulmadan definitif cerrahi tedavi uygulanmalıdır. Sonuç benign ise açık biopsiye gerek duyulmadan hasta izlenmelidir. 24 A total of 84 patients was applied and operated of out clinic between the period i. 1. 1989 and 1.5.1995. The fine needle biopsy and other diagnostic methods were used at the diagnosis of 29 patients while the other 29 patients were diagnosed by the ultrasonography combined with the other diagnostic methods. The last group consist of 29 patients was diagnosed by mammography and the other diagnostic methods. These were compared with the results of tissue biopsies. The results of tissue biopsies were as malign in 36 patients (42.4%) t benign in 48 patients (57.2%). There were no false positive results with the fine needle biopsies. Of 29 patients there were 2 false negative, 7 suspicious, 4 inadequate, 11 malign, 7 benign fine needle biopsies results sensitivity and specificity of the fine needle biopsy were 61.1% and 42. 0%, respectively. The sensitivity and specificity of mammography were 69.2% and 77.8%, respectively sensitivity of ultrasonography was 77.8%, while the specif i ty was 88.8% sensitivity of physical examination was 87.8% and specif icty was 91.6% sensitivity and spesicifity of the triple test was 100%. Finally the fine needle biopsy, physical examination and mammography must be combined at the diagnosis of breast lesions. Surgery fhould be performed without the need of other diagnostic methods. If the result of triple test is malign but if it is benign than the patient must be observed. 25 29

AÜTF Genel Cerrahi ABD Polikliniği'ne Kasım 1993-Nisan 1995 tarihleri arasında başvuran 68 olguyu kapsayan bu prospektif çalışmada, benign meme kitlelerinde MG-USG-İIAB diagnostik yöntemlerinin güvenilirliğini araştırdık. Olgulara sırasıyla MG, USG, İİAB uygulayıp, sonuçlan aldıktan sonra dominant kistik kitlelerde kesin tanıyı USG eşliğinde karakteristik san-yeşil kist sıvısı aspire etmek, kitlenin tama yalan kaybolduğunu saptamak, sitolojik tanıyı FKH olarak saptayıp, USG kontrollerde nüks saptamamak yoluyla koyduk; diğer lezyonlarda ise kesin tanıyı cerrahi biopsi materyalinin histopatolojik incelemesiyle koyduk. Veriler değerlendirildiğinde, sensitivite MG - USG - İIAB için sırasıyla %60.00 - %92.31 - %87.69, spesifite MG - USG - İİAB için sırasıyla %33.33 - %66.67 - %66.67 olarak bulunurken benignite açısından, (+) prediktiviteyi MG - USG - İİAB için sırasıyla %95.12 - %98.36 - %98.28 olarak hesapladık. Bu bulgularla MG, USG ve İIAB ile elde edilen sonuçların benign olması durumunda olguların cerrahi biopsi uygulanmaksızın uygun bir takip protokolüne alınmasının güvenli bir yol olacağım saptadık. 30 35

47

Tiroid nodüllerin değerlendirilmesinde en önemli sorun nodülde benign-malign ayırımını yapabilmektedir. Bunun için sintigrafi, ultrasonografi, bilgisayarlı tomografi, manyetik rezonans görüntüleme ve İİAB kullanılmaktadır. Bunlar içerisinde US eşliğinde uygulanan İİAB en önemli olanıdır. Eylül 1991, Eylül 1992 tarihleri arasında 120 olguya İİAB uygulandı. Bunlardan 34 tanesi öpere edildi. Öpere olgulardaki İİAB sonuçları cerrahi sonuçlan ile uyumlu bulundu. İİAB nin tiroid nodüllerin değerlendirilmesinde ucuz, tolere edilebilen, güvenilir ve komplikasyonları nadir olan bir yöntem olduğu sonucuna varıldı. The most important matter in the evaluation of thyroid nodules is to be able to differ malign and benign nodules. For this purpose, syntigraphy, ultrasonography, computerized tomography, magnetic resonans imaging and fine needle aspiration biopsy are used. The most effective one among those is fine needle aspiration biopsy guided ultrasonography. The fine needle aspiration biopsy was performed on 120 patients from September 1991 to September 1992. Of all these patients, 34 cases were operated. The results of fine needle aspiration biopsy were compared to the results of operation and they were found to be similar. İn the evaluation of thyroid nodules by fine needle aspiration biopsy, it was concluded to be cost effective, tolerable reliable and to have rare complications. 41

ÖZET Perkütan transhepatik iğne biyopsileri iyi bilinen ve karaciğerin kitle lezyonlarında başarıyla uygulanan bir yöntemdir. önceleri kesici iğnelerle yapılan biyopsi işleminden komplikasyonlarının fazla olması nedeniyle vazgeçilmiştir. US ve özelliklede BT gibi görüntüleme yöntemlerinin gelişimi ile kesici iğnelerin güvenle kullanılabileceği lezyonlar belirlenmiş olmasına rağmen komplikasyon oranları yine de ince iğne aspirasyon biyopsisinden yaklaşık iki kat fazladır. Komplikasyon riskinin yok denecek kadar az olması, karaciğerde yer işgal eden kitlelerde güvenle kullanılabilmesi ince iğne aspirasyon biyopsisinin üstünlüğüdür. Tek dezavantajı uzman bir sitopatoloğa ihtiyaç göstermesidir. US nin kılavuz yöntem olarak kullanılmaya başlanması ile 10 mm den küçük lezyonlara başarılı şekilde ulaşılmaktadır Çalışmamızda karaciğer kitle lezyonlarında ince iğne aspirasyon biyopsisinin gerekliliğini göz önüne alarak yöntemi US eşliğinde uygulamayı, kliniğimizdeki doğru tanı ve komplikasyon oranlarını bulmayı amaçladık. Sonuçları literatür verileri ışığında tartıştık.51 Çalışmamızda 43-70 yaş arasında 9'u kadın 13'ü erkek 22 hastaya US rehberliğinde ince iğne aspirasyon biyopsisi uyguladık. Çalışmamızdaki doğru tanı oranımız %82 dir. Bu sonuç literatürdeki diğer çalışma sonuçları ile uyumludur. US eşliğinde yaptığımız ince iğne aspirasyon biyopsilerinde literatürdeki çalışmalara uygun olarak komplikasyon saptanmamıştır. Sonuç olarak, karaciğerde yer kaplayan solid oluşumların tanısında US öncülüğünde yapılan ince iğne aspirasyon biyopsisinin, doğruluk oranı yüksek, komplikasyon oranı çok düşük, güvenilir, kolay, çabuk ve ucuz bir invaziv yöntem olduğu söylenebilir. 60

44 - ÖZET Palpasyonla tiroid nodülü saptanması nedeniyle sintig- rafi, ultrasonografi ve ince iğne aspirasyon biopsisi uygula nan toplam 196 hastadan, tiroidektomi sonrası his topatolo jik sonuçları da elde edilen, 90 tanesi bu çalışmamızda incelen di. Tiroid sintigraf isinde nonf onksiyonel olarak değerlen dirilen nodüllerin % 30'unda, hipoaktif olarak değerlendiri len nodüllerin % 12.5 'inde malinite saptanırken normoaktif ve hiperaktif nodüllerde maliniteye rastlanmadı. Ultrasonograf ik olarak solid yapıda olan nodüllerin % 25.39'unda, kompleks yapıdaki nodüllerin % 6.66'smda mali nite saptandı. Kistik yapıda olan nodüllerin hepsi selimdi. Malinite saptanan solid nodüllerin % 93.75'i hipoekojen, % 6.25'i ise izoekojen iç yankı ekosuna sahipti. İnce iğne aspirasyon biopsisinde atipik tirositler gö rülen vakaların % 88.23'ünde, diskaryotik tirositler görülen vakaların % 25'inde ve atipik olmayan tirositler saptanan vakaların ise % 3.96'smda maliniteye rastlandı. Elde edilen bu sonuçlarla, tiroid nodüllerinin araştı rılmasında, bu üç yöntemin birlikte uygulanmasının uygun ola cağı sonucuna varıldı. 48

ÖZET Perkütan transtorasik iğne biyopsisi iyi bilinen ve toraksın kitle lezyonlannda uygulanan bir yöntemdir. Fluoroskopi önderliğinde eskiden beri başarıyla uygulanan bu yöntemde kullanılan iğneler kesici ve aspirasyon iğnesi olmak üzere iki çeşittir. Fluoroskopi eşliğinde yapılan PTİB lerde komplikasyonları nedeniyle kesici iğneler tercih edilmemiş genellikle aspirasyon iğneleri kullanıl mıştır. BT ve US nin PTÎB kılavuz yöntem olarak kullanılmaya başlanması ile eskiden fluoroskopide görülemeyen bazı küçük lez- y onlar dan, biyopsi yapılabilmiş ve seçilmiş olgularda kesici iğneler komplikasyon çıkmadan kullamlabilmiştir. Çalışmamızda toraks kitle lezyonlannda PTIB nin gerekliliğini gözönüne alarak yöntemi US ve BT eşliğinde uygulamayı, kliniğimizdeki doğru tanı ve komplikasyon oranlarını bulmayı amaçladık. Sonuçları literatür verileri ışığında tartıştık. Çalışmamız 16-81 yaş arasındaki üçü kadın 30 u erkek 34 has tayı kapsamaktadır. Ondokuz hastaya US, 15 hastaya BT eşliğinde PTIB yaptık. BT de yalnız aspirasyon biyopsisi yaptık. US deki 19 hastanın üçünde aspirasyon biyopsisi, 16 sında aspirasyon ve kesici iğne biyopsilerinin herikisini de uyguladık. BT önderliğinde yaptığımız aspirasyon biyopsisinin doğru tam oram % 86.7 dır. Olguların % 26.6 (4/15) sında pnömotoraks, %6.6-55- (1/15) sında hemoptizi oldu. US önderliğinde yaptığımız kesici iğne biyopsisinin doğru tanı oranı % 88.2, aspirasyon biyopsisinin ki % 78.9 dir. US de girişim yaptığımız lezyonlan malign ve benign olarak ayırdığımızda kesici iğne biyopsisinin doğruluk oranı malign lezyonlarda % 86.6, benign lezyonlarda % İOO dür. Aspirasyon biyopsisinin doğru tanı o- ranı malign lezyonlarda % 82.3, benign lezyonlarda % 50 dir. So nuçların incelenmesinde kesici iğnelerdeki doğru tanı oranının özellikle benign lezyonlarda, aspirasyondan daha yüksek olduğu saptanmıştır. US eşliğindeki kesici iğne ve aspirasyon biyopsilerimizin hiçbi risinde komplikasyon olmadı. Çalışmamızın sonuçları literatür bilgileri ile uyumludur. Buna dayanarak toraks kitle lezyonlarındaki PTÎB uygulanırken aşağıdaki algoritmin izlenmesinin doğru tanı oranını yükselttiği, komplikasyon oranını azalttığı kanısındayız. 1. Toraks duvarında veya duvara bitişik tüm lezyonlarda görüntülenebilirse US eşliğinde girişim yapılmalıdır. 2. US eşliğinde girişim yapılacak olgularda lezyon, iki cm den büyükse kesici iğne, küçükse aspirasyon iğnesi kuDanılmalıdır. 67

118

özet; Üçüncü Jenerasyon BT cihazları ile komplike olmuş, veya olmamış 27 soliter veya multipl kist hidatik olgusunun incelenmesinde, bu lezyonlar için ince duvarlı kistik yapıda olması, parankimal reaksiyona açmaması, membran ayrılması, nilüfer, erken menisküs ve menisküs bulgusu gibi görünümler vermesi halinde tipik teri minin kullanılabileceği belirtilmiştir» BT literatürün de henüz tanımlanmamış ve tarafımızdan katlanmış batta niye bulgusu adı verilmiş görünümün kist hidatik tanısında spesifik olduğu düşünülmektedir, Tüberküloz, bronşiektazi kaviteleri, kavite içi fungal enfeksiyon, apse, sekestre akciğer s kistik dejenerasyon gösteren Hodgkin tipi hiler lenfoma, tromboze pulmoner arter anevrizması, bronkojenik» enterik» perikardial kist, ankiste plevral sıvı gibi patolojilerde ortaya çıkabilecek görüntülerin kist hidatiği taklit edebileceği ve bu görünümlerin varlığında atipik kist hidatiklerin söz konusu olduğu kanısına varılmıştır* Komplike olmuş kist. hidatiklerde BT bulgularının komplike olmamış kist hi--56- datiklerinkiyle karşılaştırıldığmda daha sensitif olduğu görülmüştür. BT görünümün kist hidatik lezyonlarının ayrıcı tanısında öykü, klinik ve diğer laboratuvar bulgularla birleştirildiğinde daha spesifik sonuçlara ulaştıracağı da anlaşılmaktadır,, 56