Search

WOS:000787283000002 The dwarf lizard, Parvilacerta parva, is a characteristic member of the steppe biome in Irano-Anatolian biological hotspot. While this lizard has been included in local faunistic surveys and its morphological variation was addressed, no targeted study has been performed on the ecology and distribution of the species. Here we investigate the range dynamics of dwarf lizards during recent glacial and interglacial periods. We looked at the effects of climatic oscillations on species distribution at Present, Last Glacial Maximum (LGM), and Last Interglacial (LIG) periods using ecological niche modeling (ENM), based on our fieldwork and literature data. The model results suggest that the range of dwarf lizards contracted during the LIG and expanded during the LGM, opposite to the pattern observed in many other temperate reptiles. During the LIG, the distribution of the dwarf lizards had been restricted to the mountainous steppe habitats in Northeastern Anatolia, but during the LGM it expanded to the west by including the new steppe habitats in Sultan, Emir, and Murat mountains and adjacent areas. Climatic factors had a strong influence on shaping the spatiotemporal habitat. The Anatolian Biogeographic Region overlaps with Irano–anatolian biodiversity hotspot, reflecting remarkable species richness in this area. However, faunal elements of the hotspots are under threat due to not only global climate change, but also anthropogenic pressures, such as habitat loss and overgrazing. Our results suggest that the dwarf lizards have potential as indicators for tracking the local effects of global climate change as well as human-induced degradation of the steppe habitat.

Özellikle son yüzyılda enerjinin büyümenin ana parametrelerinden biri olduğu açıkça anlaşılmıştır. Bu nedenle bir uygarlık lokomotifi haline gelen enerji artan önemi ile birlikte üretimin ve toplumsal refahın kilit unsuru olmuştur. Sektörel ve toplam enerji tüketiminin büyüme üzerindeki etkisini araştıran bu çalışma kapsamında Türkiye için CO2 tüketimi, toplam nihai enerji tüketimi, sanayi, ulaştırma ve diğer sektörlerin enerji tüketimi ile kişi başı gayrisafi yurtiçi hâsıla değişkenlerine ait 1970-2019 dönemi verileri kullanılmıştır. Bu doğrultuda sırasıyla tanımlayıcı istatistikler, Genişletilmiş Dickey-Fuller (1981) ve Phillips-Perron (1988) tarafından geliştirilen birim kök, parametre tahmini için gecikmesi dağıtılmış otoregresif model (ARDL ve son olarak Hatemi-J Roca (2014) nedensellik testleri kullanılmıştır. Araştırma hipotezleri 3 farklı model kurularak test edilmiştir. Kurulan üç modelde göz önünde bulundurulduğunda sanayi sektöründe kullanılan enerji miktarının artması kişi başına düşen geliri artırırken, ulaştırma ve diğer sektörlerde kullanılan enerji miktarı kişi başına düşen geliri azaltmaktadır. Araştırmanın son aşamasında aralarında eşbütünleşme ilişkisi tespit edilen değişkenler arasındaki nedensellik ilişkisi, Hatemi J-Roca (2014) Asimetrik Nedensellik Testi ile incelenmiştir. Asimetrik Nedensellik Testi nedenselliğin yönüne göre; gelirden sektörlere ve sektörlerden gelire doğru olmak üzere iki ayrı grupta toplanmıştır. Sektörlerden gelire doğru nedenselliğin sınandığı test sonuçlarına göre sanayi sektörü enerji tüketiminden kişi başına düşen gelire doğru tek yönlü nedensellik ilişkisi bulunmuştur. Bu sonuçlar aynı zamanda ARDL sınır testi sonuçları ile paralellik göstermektedir. Öte yandan diğer sektörlerin enerji tüketim miktarının negatif bileşeninden kişi başına düşen gelirin hem pozitif hem de negatif bileşenine doğru nedenselliğin olduğu tespit edilmiştir. Son olarak toplam enerji tüketiminin negatif bileşeninden kişi başına düşen gelirin negatif bileşenine doğru nedenselliğin olduğu bulunmuştur., It has been clearly understood that energy is one of the main parameters of growth, especially in the last century, For this reason, energy, which has become a civilization locomotive, has become a key element of production and social welfare with its increasing importance. Within the scope of this study, which investigates the effect of sectoral and total energy consumption on growth, the 1970-2019 period data of the variables of CO2 consumption, total final energy consumption, energy consumption of industry, transportation and other sectors and gross domestic product per capita were used for Turkey. In this direction, respectively descriptive statistics, Extended Dickey-Fuller (1981) the unit root developed by and Phillips-Perron (1988), the distributed lag autoregressive model (ARDL) for parameter estimation, and finally the Hatemi-J Roca (2014) causality tests were used. The research hypotheses were tested by establishing 3 different models. Taking into consideration the three models established, the increase in the amount of energy used in the industrial sector increases the per capita income, while the amount of energy used in the transportation and other sectors decreases the per capita income. At the last stage of the study, the causality relationship between the variables, among which cointegration relationships were detected, was examined with the Hatemi J-Roca (2014) Asymmetric Causality Test. According to the direction of causality, Asymmetric Causality Test; It is divided into two separate groups, from income to sectors and from sectors to income. According to the test results in which the causality from the sectors to the income was tested, a one-way causality relationship was found from the energy consumption of the industrial sector to the per capita income. These results also show parallelism with ARDL limit test results. On the other hand, it has been determined that there is causality from the negative component of the energy consumption amount of other sectors to both the positive and negative components of the per capita income. Finally, it was found that there is causality from the negative component of total energy consumption to the negative component of per capita income.

Detailed investigations carried out on Darevskia rudis (Bedriaga, 1886) populations from Northeastern Anatolia, Turkey to identify sexual dimorphism. 11 morphometric and 30 meristic features of 317 specimens were analyzed. Seven meristic (Ventral width, Dorsals attached ventrals at mid-trunk, Femoral pores, Subdigital lamellae left, Tibial scales, Dorsalia). and four metric (Pileus length, Pileus width, Head length, Head width) characters were significant in sexual dimorphism pattern (p

Türkiye, I. Dünya Savaşı sırasında Almanya ile yakınlaşan ilişkilerini devam ettirmiştir. Ekonomik alanda dış ticaretin en yoğun yapılan ülke olarak Almanya'ya karşı Türk dış politikasında II. Dünya Savaşının neredeyse sonuna kadar Almanya'ya sert politikalar uygulanmaktan kaçınılmıştır. Bununla birlikte İngiltere ile olan ilişkilerin devamına özen gösterilmiş ve en sonunda taraf olarak Demokratik Batı tercih edilmiştir. Alman Nazi iktidarı döneminde Türkiye ile ilişkilerde tedbirli olunmuş ve Türkiye kendini güvence altına alacak paktlarda yer almıştır. Türkiye bulunduğu coğrafi konumun getirdiği hassas durumu gözeterek dış politika belirlemiştir. Turkey had maintained her close relations with Germany during World War I. In Turkish foreign policy until almost the end of World War II, in the economic field, it had been abstained from implementing rigid policy against Germany which was the state that foreign trade sustained at the peak level. Nevertheless, it had been showed attention to the continuation of relations with UK and Democratic West had been selected as the side at the end. The relations with Turkey during Nazi Germany had been prudential and Turkey had been involved in pacts that provide the self-assurance. Turkey had determined the foreign policy targeting its sensitive situation derived from geographical position. 114

Türkiye'de hızlı gelişen türlerle 1940'lardan beri deneme çalışmaları yapılmaktadır. Üzerinde en yoğun çalışma yapılan türler Amerikan kökenli olanlardır. Bunlardan duglas göknarı (DG) yeteri kadar orijinle temsil edilmiş ve endüstriyel odun üretimi için en başarılı türlerden birisi olarak gösterilmektedir. Marmara ve Batı Karadeniz Bölgesi DG'nın doğal yayılış alanları olan Kuzey Amerikanın kıyı bölgeleriyle benzer büyüme koşullarına sahiptir. DG'nin farklı orijinleriyle Doğu- ve Batı Karadeniz bölgelerinde yapılan birçok deneme başarısız olmuştur. Elde edilen DG büyüme farklılıklarının seçilen sahalardan kaynaklandığı belirtilmiş olsa da başarılı olarak nitelendirilen sahalardan elde edilen veriler idare süresinin ilk yıllarındaki belirli bir dönemi kapsamaktadır. DG ağaçlandırma sahalarının en geniş alana sahip olanlarından birisi Düzce Orman İşletme Müdürlüğü'ne bağlı Melen İşletme Şefliği sınırları içerisinde kalan Yeşilyayla bölgesindedir. Bu çalışmanın amacı; hızlı gelişen tür olarak nitelendirilen DG ile aynı bölgede doğal olarak yetişen türleri 16 yıllık biyokütle birikimi ve toprak altı ve üstü bazı ekosistem değişkenlerine etkileri açısından karşılaştırılmaktır.Araştırma sahaları, Batı Karadeniz Bölgesinde 900 m yükseklikte olup, yaklaşık 1200 mm yıllık yağış ve 10 0C nin altında yıllık ortalama sıcaklığa sahiptir. Tanecik bileşimi balçık ve killi balçık arasında değişen topraklar kahverengi orman toprağı olarak sınıflandırılmaktadır. Araştırma sahaları 1988 yılında tıraşlama kesimi yapılarak boşaltılmış ve diri-örtü temizliği yapılmıştır. Sahalara, Washington, ABD orijinli tohumlardan yetiştirilmiş 2 + 0 yaşında, çıplak köklü duglas göknarı fidanları (Pseudotsuga menziesii (mirb.) Franco var. viridis) 2.5 x 2 m. aralıklarla dikilmiştir. Ayrıca 18.5 ha sahaya 2 + 0 sarıçam (Pinus sylvestris L.) fidanları 1.25 x 2.5 m aralığında dikilmiştir. Aynı yıl bitişik sahada yer alan 95 ha kayın (Fagus Orientalis, Lipsky) sahalarında doğal gençleştirme yapılmıştır. Gençleştirme sahalarında bozuk meşçere halinde doğal olarak bulunan gürgen (Carpinus betulus), kestane (Castane sativa), keçi söğüdü (Salix caprea) ve titrek kavak (Populus tremula) sahanın temizlenmesi sırasında tıraşlama olarak kesilmiştir. Kesilen kütüklerden sürgün yoluyla gelen bireyler kısa sürede gelişerek meşçere tipini bu türlerin çoğunlukta olduğu karışık meşçere olarak belirlemiştir.Gençliğin sahaya gelmesinden 16 yıl sonra (2004) biyokütle ve yapraktaki besin analizleri için her sahadan rastgele yöntemle belirlenen 4 noktadan 5 x 5 m büyüklüğünde deneme alanlarında bulunan ağaçların tamamı motorlu testerelerle kesilerek, dal, yaprak ve gövde olarak ayrılıp biyokütle hesaplamaları yapılmıştır. Yaprak ve ibrelerde toplam azot (N), fosfor (P), potasyum (K), kalsiyum (Ca), kükürt (S) ve magnezyum (Mg) yoğunlukları ve miktarları belirlenmiştir. Ayrıca her bir sahadan rasgele seçilen 5 noktadan 20 x 20 cm büyüklüğündeki alanlardan ölü-örtü örnekleri toplanarak ölü-örtü miktarı ve makro besin analizleri yapılmıştır. Toprağın hacim ağırlığı ve besin içeriğinin belirlenmesi için her örnek alandan rasgele belirlenen 5 noktadan 0-10 ve 10-20 cm derinliklerinden, toprak örneği alınmıştır. Topraklarda da toplam karbon (C), N, P, K, Ca, S, Mg, katyon değişim kapasitesi (KDK) ve asitliği (pH) belirlenmiştir. Veriler rasgele deneme desenine uygun olarak varyans analizi (ANOVA) kullanılarak analiz edilmiştir.Denemenin 16'ıncı yılında sarıçam ve duglas göknarının biyokütleri birbirlerinden farklı olmamakla birlikte kayın ağaçlarının toplam biyokütlesi her iki türün ortalama biyokütlesinden yaklaşık % 148 daha fazladır. Yine en fazla biyokütleye sahip kayın ağacı en az biyokütleye sahip karışık türlerin ortalama biyokütlesinden yaklaşık 10 kat daha fazla biyokütle biriktirmiştir. Kayın yaprakları da duglas ibrelerinden % 25, sarıçam ibrelerinde bulunandan yaklaşık % 45 daha fazla N içermektedir. Besin yoğunlukları ve biyokütle miktarları kullanılarak yapılan hesaplamalar sonucu kayın ağaçlarının duglastan yaklaşık 4.9, karışık türlerden yaklaşık 8.6, sarıçamdan da 2.6 kat fazla N içerdiği hesaplanmıştır. Kayın ağaçları duglas ve karışık türlerin içerikleri ortalamasının yaklaşık 5 kat fazlası fosfor içermektedir. Potasyum bakımından yapılan incelemede kayın ağaçlarının duglastan 5.2, karışık türlerin ortalamasından 10.6 ve sarıçamdan 2.3 kat daha fazla K içerdiği ortaya çıkmıştır. Kalsiyum bakımından da potasyuma benzer bir eğilim görülmekte olup kayının duglastan 4.5, karışık türlerin ortalamasından 8 ve sarıçamdan yaklaşık 3 kat daha fazla Ca içerdiği belirlenmiştir. Araştırma sahalarının toprak analizinde, toprağın hacim ağırlığı, toprak tepkimesi ve KDK değerleri bakımından istatistiki olarak önemli bir farklılık bulunmamıştır. Ekosistemdeki toplam besin miktarları karşılaştırıldığında En fazla azota sahip kayın sahalarının en az azota sahip karışık türlerin bulunduğu sahadan yaklaşık 1.9 kat sarıçam sahalarından da 1.6 kat daha fazla N içerdiği hesaplanmıştır. Kayın sahalarının duglas sahalarından 1.6, karışık türlerin bulunduğu sahalardan da 2.5 kat daha fazla toplam ekosistem fosforu içerdiği belirlenmiştir. Experiments have been conducting since 1940?s with fast growing species in Turkey. The most intensively studied species are from USA origins. Douglas-fir (DF) (Pseudotsuga menziesii (mirb.) Franco var. viridis ) represented with adequate origins and it is pronounced as one of the most promising species in terms of industrial wood production. Marmara and western Black sea regions have the similar growing conditions with the DF?s natural distribution regions in the coast of North American Pacific.Numerous experiments, conducted with different origins of DF in the eastern- and western black sea region, has failed. Researchers attributed these failures to the variations of the sites. Experiments which are named successful contain results obtained only several years after stand initiated. One of the biggest DF experimental sites in Turkey is located in Yesilyayla region in the Melen Forest Management Chiefship of the Düzce Forest Management Directorate in the western Black Sea region. Objectives of this study; to compare the tree biomass and some of the ecosystem properties of DF and the native species of the region 16th year after stands initiated.Experimental sites are located at 900 m elevation with 1200 mm annual precipitation and an average of 10 0C annual temperature. Soil is ranged between loam and clay-loam and classified as brown forest soil. In 1988 study sites were clear-cut and cleared from weeds. Bare-root DF seedlings (2 + 0) from Washington seed origins were planted with 2.5 x 2 m spacing. Bare-root (2 + 0 ) Scotch pine (SP) (Pinus sylvestris L.) seedling with 1.25 x 2.5 m space were planted in an adjacent 18.5 ha site. In the same year eastern beech (EB) (Fagus Orientalis, Lipsky) was naturally regenerated in 95 ha forest land in another adjacent area. In some part of the natural regeneration sites a mixture of hornbeam (Carpinus betulus), chestnuts (Castane sativa), willow (Salix caprea), and poplar (Populus tremula) stand was clear-cut. Saplings from these species has vigorously grown and dominated the site as a mixture stand (MS) in 16 year.In the 16th year after stands initiated (2004) trees were cut-down with a chain saw in 4 randomly located 5 x 5 m plots in each site. Trees were separated for leaf , branch and bole. Biomass for each species was calculated from the samples. Then leaf total nitrogen (N), phosphorus (P), potassium (K), calcium (Ca), sulfur (S) and magnesium (Mg) concentrations and their amounts in hectare bases were determined. Forest floor organic matter was sampled on 5 randomly located 20 x 20 cm areas on each plot. Amount of organic matter, nutrient concentrations and total amount of nutrient organic matter contains were calculated for each stand. Soil samples were collected from randomly located 5 points at 0-10 and 10-20 cm soil depth on each plot. Soil bulk density, pH, cation exchange capacity (CEC), total carbon (C), total N, total P and K, Ca, S, Mg concentrations and amounts were determined for each experimental units. To analyze the data ANOVA were run for randomized design.In the 16th year of the experiment SP and DF biomass were similar. However, biomass of EB was 148 % higher than the average of SP and DF biomass. EB also accumulated 10 times more biomass than MS did. EB leaf has 25 and 45 % higher N concentrations than those of DF and SP, respectively. Total amount of EB nitrogen was about 4.9, 8.6, 2.6 times higher than those of DF, MS and SP, respectively. P content of EB was 5 times higher than the average of DF and MS?P contents. EB stands have 5.2, 10.6 and 2.3 times more K content than those of DF, MS and SP, respectively. Calcium had the similar trend with K. Ca content of EB was 4.5, 8 and 3 times higher than those of DF, MS and SP, respectively. There were no statistical differences among the sites for soil bulk density, CEC, pH and soil nutrient concentrations. Total ecosystem (leaf + OM +soil) N content was 1.9 times higher for EB sites than that of MS. EB sites had 1.6 and 2.5 times more ecosystem P than those of DF and MS sites. 56

279

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Maliye Anabilim Dalı, Kayıt no: 102845, Bölgesel dengesizlikler piyasa süreci içinde kendiliğinden oluşmaktadır. Bunların giderilmesi görevi kamu sektörüne düşmektedir. Bu amaçla kullanılabilecek en etkili araç maliye politikasıdır. Ülke- mizde de mevcut bölgesel demgesizlikleri gidermek amacıyla çeşitli maliye politikaları uygulanmıştır. Fakat bunların yeterli ve başarılı olduğunu söylemek güçtür. Ülkemizin doğusu ile batısı arasındaki böl- gesel dengesizlikler günümüzde de bütün şiddeti ile kendisini hisset- tirmektedir. Bu dengesizliklerin giderilmesi amacı doğrultusunda uygulanan politikalar yeniden gözden geçirilmeli ve daha etkili yön- temler geliştirilmelidir.

ÖZET Bu çalışmada endüstriyel hammaddeler içinde önemli bir konuma sahip bulunan feldspatların tanımı, fiziksel ve kimyasal özellikleri, kullanım alanları ve ülke ekonomisindeki yeri ve önemi belirtilmeye çalışılmıştır. Ayrıca hızla gelişme sürecine giren ülkemiz için endüstriyel hammaddelerin ve bu arada feldspatların kaliteli mamullerin üretimi bakımından zenginleştirilmesinin ve safsızlıklarından arındırılmasının önemi belirtilmiş, uygulamadan örnekler verilerek başlıca zenginleştirme yöntemleri anlatılmıştır. Bu arada feldspatların madenciliği ile üretim ve tüketim durumu, önemli feldspat potansiyeline sahip ülkelerin mevcut durumlarıyla karşılaştırılarak alınması gereken önlemler belirtilmiş ve konuyla ilgili öneriler geliştirilmiştir. Bunlara ilâveten feldspatların ülkemiz ekonomisi bakımından optimal bir şekilde değerlendiri lebi İme gereği vurgulanarak çağımızın teknolojisi ne uygun maden üretim ve zenginleştirme işlemleri ülkemizde de uygulama zorunluluğu ortaya konmuştur. ABSTRACT In this study a survey of the related literature, regarding feldspar which has a unique place within the nonmetallic industrial minerals, has been attempted. Description of feldspar which is a general term for a group of aluminum silicates, its physical and chemical properti es, fields of application and the importance of feldspar production for Turkish economy are emphasized. The processing of feldspar ores and the importance of elimination of various impurities for the pro duction of high quality products is outlined and some examples of international feldspar recovery plants are presented. Apart from these technical information, an economical survey has been given by comparing the production-consumption relationship of Turkey with various large feldspar consuming countries and a result of this comparison, the measures which should be taken for the optimum benef i - ciation of Turkish feldspar potential are outlined. 80

This study presents a comprehensive and comparative analysis of weighting and multiple attribute decision-making (MADM) methods in the context of sustainable energy. As the selection problems of energy involve various conflicting attributes, MADM methods have been widely applied in addressing these issues. In this study, six weighting and seven MADM methods that constitute a total of 42 models are implemented to evaluate different weighting and multicriteria decision-making methods and determine the most efficient and sustainable energy option. To determine the weights of economic, environmental, socioeconomic, and technical attributes, two subjective methods—the analytic hierarchy process and best–worst method—and four objective methods—the criteria importance through intercriteria correlation, Shannon's entropy, standard deviation, and mean weight—are used. Thus, both expert evaluations and data-based assessments are considered. Using each attribute weight provided by the six methods, the ranking of electricity generation options for Turkey is obtained through seven MADM methods: the elimination and choice expressing the reality method, the weighted sum method, the weighted product method, the organization, rangement et synthese de donnes relationnelles (ORESTE) method, the technique for order performance by similarity to the ideal solution, the preference ranking organization method for the enrichment of evaluations, and the multiple criteria optimization compromise solution. Rankings obtained from all models are integrated through the Borda, Copeland, and grade average methods. The results indicate that hydro is the optimal electricity generation option, followed by onshore wind, solar PV, geothermal, natural gas, and coal.

Interactions between the internal regulation and the environment drive the biophysiological patterns of amphibians. It is well known phenomenon that newts in the northern hemisphere are tend to have hibernation strategies in winter seasons. However, the winter activity record for newts is quite rare. Therefore, we would like to report two winter activity cases from Anatolia, Turkey via two newt species: The northern banded newt (Ommatotriton ophryticus) from Ordu and Balkan crested newt (Triturus ivanbureschi) from Çanakkale. The striking outcomes of this study are that the Northern Banded Newt demonstrates winter activity from another locality apart from Trabzon, and the Balkan Crested Newt has been observed in winter for the first time in its natural habitat. However, it is more important that to document these winter activities are remarkable to provide valuable preliminary data for interpreting the global climate change dynamics in local cases. İç düzenleme ve çevre arasındaki etkileşimler, amfibilerin biyofizyolojik örüntülerini yönlendirir. Kuzey yarımküredeki semenderlerin kış uykusu stratejisine sahip oldukları iyi bilinen bir olgudur. Bununla birlikte, semenderler için kış dönemi aktivite kaydı oldukça nadirdir. Bu nedenle, bu çalışma ile Ordu’udan Şeritli Karadeniz Semenderi (Ommatotriton ophryticus) ve Çanakkale’den Balkan Pürtüklü Semenderi (Triturus ivanbureschi) ile Anadolu’dan (Türkiye) iki kış aktivitesi kaydı verilmiştir. Bu çalışmanın dikkat çekici çıktıları, Şeritli Karadeniz Semenderi'nin Trabzon dışında başka bir lokaliteden de kış aktivitesi göstermesi ve Pürtüklü Semender'in ise ilk kez doğal ortamlarında kış aktivitesi gözleminin verilmiş olmasıdır. Bununla birlikte, bu tarz kış aktivitelerini belgelemek, lokal vakalar ile küresel iklim değişikliği dinamiklerini yorumlamada değerli ön veriler sağlaması nedeniyle dikkate değerdir.

The coronavirus pandemic, which has numerous global implications, has led people to believe that nothing will be the same as before. The present day is dominated by studies on determining the factors that affect, taking preventive actions, and trying to find an effective treatment on top priority. Meteorological parameters are among the crucial factors affecting infectious diseases. The present study examines the correlation between weather and coronavirus disease 2019 (COVID-19) by considering nine cities in Turkey. In this regard, temperature (°C), dew point (°C), humidity (%), and wind speed (mph) are considered as parameters of weather. Research states that the incubation period of COVID-19 varies from 1 day to 14 days. Therefore, the effects of each parameter within 1, 3, 7, and 14 days are examined. In addition, the population is included as an effective parameter for evaluation. The analyses are conducted based on Spearman's correlation coefficients. The results showed that the highest correlations were observed for population, wind speed 14 days ago, and temperature on the day, respectively. The study results may guide authorities and decision-makers on taking specific measures for the cities. © 2020 Elsevier B.V.

Finansal krizlerin küresel boyutlarda yaşanması, hükümetleri yeni kaynak arayışlarına ya da mevcut kaynaklarını daha etkin kullanabilme yolları aramalarına neden olmaktadır. 2000'li yıllarda ortaya çıkan mali alan kavramı da bu çözüm arayışlarının bir sonucudur. Binyıl Kalkınma Hedefleri ile gündeme gelen mali alan, belirli amaçlar için ek kaynak yaratmak olarak ifade edilebilmektedir. Mali alanın mantığı, uzun vadede kendi kendini finanse edecek projeler oluşturmak amacıyla, ihtiyaç duyulan kaynakların yaratılmasıdır. Bu bağlamda, mali alan ile hükümetin kamu harcamaları için ek kaynak yaratılması ve sunulan hizmetlerin kalitesinin de arttırılması amacı, mali alan ile özelleştirme uygulamaları arasında bağlantı kurulmasını sağlamaktadır.Özelleştirme uygulamalarının kamu otoritesi açısından en önemli amacı, satışlar yoluyla gelir elde etmektir. Fakat kamu otoritesinin sadece gelir sağlama amacıyla özelleştirmeye başvurması, kısa dönemde yararlı olsa da; uzun dönemde sakıncalarının ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Bu nedenle özelleştirme uygulamalarından elde edilen gelirlerin devletin cari harcamalarına değil de; yeni yatırımlara tahsis edilmesi mali alan yaratılmasını sağlayabilmektedir. Özelleştirme gelirlerinin iç/dış borç ödemelerinde kullanılmasıyla ve özelleştirilen işletmelere, hükümetlerin artık harcama yapmayarak bütçeden tasarruf sağlamasıyla da mali alan yaratılabilmektedir.Özelleştirmenin yasal ve kurumsal yapısı, bazı ülkelerde, mali alan yaratılmasını mümkün kılarken; bazı ülkelerde mali alan yaratılmasını mümkün kılmamaktadır. Türkiye'de mali alan yaratılması, son yıllarda Orta Vadeli Programlarda yer almaya başlamıştır. Özelleştirme uygulamaları ile mali alan yaratılması ise, ülkemizdeki yasal çerçeveye göre kısmen mümkün olmaktadır. The occurance of the financial crisis at global dimensions lead to the governments to look for new resources or ways to be able to use the current resources more efficiently. The term Fiscal Space which appeared in 2000s. is a result of these kind of quests for a solution. The fiscal space, that came to order with its millennium development goals, can be defined as to find extra resources for certain goals. The logic of the fiscal space is to create there sources needed to make projects that can finance themselves in the longterm. In this respect, the goal of creating extra resources for public expenditure and improving the quality of the services form a connection between fiscal space and privatization implementations. The most important goal of the privatization implementations in terms of public authority is to generate revenue through sales. However, though public authority's impementing privatization in order to make profits is useful in the short term, it leads to the emergence of draw backs in the long term. For this reason, spending the revenues gained from privatization implementations on new investment instead of spending it on the current expenditure of the government generates fiscal space. Fiscal space can also be generated by spending the privatization revenues on internal/external debt payments and the budget savings by governments' not spending on the privatized enterprises any more. While legal and institutional structure of privatization makes it possible to create fiscal space in some countries, it doesn't allow fiscal space in some countries. The generation of fiscal space in Turkey appears in medium-term programmes recently. On the other hand, the generation of fiscal space with privatization implementations is possible partly according to the legal framework in ourcountry. 112

Bu tezin amacı günümüzde önemli inceleme alanlarından olan kalkınma yardımlarının kavramsal boyutlarını ortaya koyarak yükselen donörler adı verilen ve örneklem için seçilen dokuz ülkenin karşılaştırmasını yapıp Türkiye'nin bu donörler arasında nasıl konumlandığını saptamaktır. Yükselen donörler ve geleneksel donörler tartışması çalışmanın ortaya çıkış noktasını oluşturmaktadır ve buradan hareketle yükselen donörler üzerine yoğunlaşılmıştır. Bu grupta bulunan ülkelere atfedilen özellikler örneklemin her bir üyesi için analiz edilmiştir. Analizlerden elde edilen veriler ile birlikte atfedilen özelliklerin çoğunlukla örneklemdeki ülkelerde uyuşmadığı saptanmıştır. Bununla birlikte ülkeler çoğunlukla farklı duruşlar sergilemektedirler. Çalışmada elde edilen veriler ışığında Türkiye'nin bütün benzerlikleri ve farklılıkları ile iki gruba da tam anlamıyla dahil olamadığı tespit edilmiştir. Türkiye'nin izlediği politikalar iki gruptan da bağımsız özellikler sergilemektedir. Türk kalkınma yardımlarının en önemli özelliklerinden biri yardım yapma sürecinin talep ile başlamasıdır. Örneklem ülkelerden farklı olarak Türkiye, sosyal ve kültürel miraslara sahip çıkmaya yönelik çalışmalar yapmaktadır. Türkiye'yi yükselen donörlere yakın tutan en belirgin özellik ise Güney- Güney İşbirliğinin bir parçası olmak ile de yakından ilgilenmesidir. Yardımların bağlayıcılığı konusunda Türkiye sıkı politikalar uygulamamaktadır; aksine verdiği yardımların çoğu insani yardımlardan oluşmaktadır. Çoğu geleneksel donör bağlayıcılığı azaltmak için çabalarken Türkiye bunu zaten başarmıştır. Bu bakımdan da geleneksel donörlerle aynı çabanın içerisindedir. Elde edilen verilerden de anlaşılacağı üzere kendine özgü bir yardım anlayışı benimseyen Türkiye günümüzde kalkınma yardımları konusunda olumlu adımlar attığı bir süreç içerisindedir. The aim of this thesis is to state where Turkey stands amongst eight other emerging donor countries by centering the conceptual extent of development aid which has high importance in academic research. The controversion between emerging donors and traditional donors is the starting point of this study. Starting from this, this study sticks to emerging donors in special. All the features attributed to emerging donors in frame of the systematic of this study have been analyzed. The data acquired from analysis and the features attributed to emerging donors are mostly not harmonised. Besides, emerging donors have different policies about general features, motivations of aid and the way how they deal with the process which includes also the process after aid is given. In the light of data in the research, Turkey is included in neither emerging donors nor traditional donors. However Turkey adopts an attitude which is different than both groups. The most significant feature is the starting point of aiding process. Turkey starts with the demands from needy countries. Differently from sample countries, Turkey has aid programs about conserving cultural, historical and social heritages. The most apparent feature which includes Turkey in emerging donor group is tendency to be a part of South-South Cooperation. On the other hand Turkey has not strict policies about tying aid. Since most part of aid given by Turkey is humanitarian aid, Turkey is in one step ahead of traditional donor in this sense. Because traditional donors have an effort to decline the proportion of tied aid. As it is seen on the data acquired from this thesis, Turkey is in a process in which it takes favourable steps in the field of development aid. 156

Bu çalışmada 2003 sonrası Türk-İran arasındaki ilişkiler incelenmiştir. Tezin başlangıç bölümünde Osmanlı Hanedanından bahsedilmiş, ardından Mustafa Kemal Atatürk döneminden ve son olarak İran İslam Cumhuriyeti dönemi incelenmiştir. Gerçekte incelenen dönem 2003 sonrası Türk-İran ilişkilerinde yaşanan gelişmelerdir. Bu nedenle Türk- İran ilişkilerinin boyutları bu iki ülke arasındaki ilişkileri etkileyen faktörler açısından incelenmiştir.Tezin birinci bölümünde Osmanlılar döneminin hemen ardından Mustafa Kemal Atatürk ve İran İslam Cumhuriyeti dönemi incelenmiştir. İkinci bölümde 2003 sonrası dönemde Türk- İran ilişkilerinden bahsedilmiş, iki ülke arasındaki ilişkilerin boyutları değerlendirilmeye çalışılmıştır. Üçüncü ve son bölümde ise Türk- İran ilişkilerini etkileyen faktörler iç etkenler ve bölgesel etkenler olarak analiz edilmiştir. İç etkenlerde milliyetler meselesine değinilmiş özellikle Büyük Azerbaycan'ı kurma isteğinin İran üzerindeki tehdidine yer verilmiştir. Dini ideolojik etkeninde İran'ın Şii ve Türkiye'nin laik tanımlamaları üzerinde durulurken bölgesel etkenlerde Irak'ın işgalinin Türkiye'nin gözlerini Kerkük ve Musul'a çevirmesine bununla birlikte İran'ın ise %60'ı Şii olan Irak'ta Şii bir devlet kurma planlarına değinilmiştir.Anahtar Kelimeler: 1.ABD, 2.İran, 3.Irak, 4.Türkiye, 5.Ortadoğu. In this research the relationship of Iran-Turkey after 2003 is searched out. At the beginning part of the thesis, ıt ıs mention to Ottoman Dynasty, and then to the perıod of Mustafa Kemal Ataturk and finally the Republıc of Iran –Islam is studied. Basically the period which was searched out is process of Turkısh-Iran relatıonshıp after 2003. Therefore, the dimension of Turk-Iran bond is traced according to the facts that affect them.In the fırst part of the thesis, once after Ottoman time, the period of Mustafa Kemal Atatürk and the time of the republic of Iran- Islam is studied. In the second part, after 2003, ıt ıs mentioned to Turkısh-Iran affair and the dimension of the relationships of two countries are tried to be evaluated and in third and final part the elements which effect their bonds are analyzed as internal and vernacular factors. As internal factors, it is touched upon the idea of nationalization, especially the intimidation of the wish of founding Mega Azerbaijan on Iran is featured.While on the ecclesiastical and ideological factor it is emphasized about the description of Iran's Şii and Turkey's Liberalism, on the regional facts it is dealt with the invade of Irak, which caused Turkey to drop its gaze to Kerkük and Musul. Nonetheless, it is also touched on the Irak's plan of founding a new Şii state in İran of which population consisted %60 Şii.Key Words: 1.USA, 2.Iran, 3.Iraq, 4.Turkey, 5.Middle East. 210

Bu çalışmanın amacı Türk dış politikasını söylemsel düzeyde analiz etmektir. Bu çalışmada öncelikle post-modernizmin/post-yapısalcılığın üzerinde durulmakta ve ardından söylem, söylem analizi ve eleştirel söylem analizi incelenmektedir. Bu çalışmada Soğuk Savaş sonrası Türkiye-AB ilişkilerinde Türk dış politikası aktörlerinin söylemleri analiz edilerek bu söylemlerin kendi içindeki tutarlılığı/tutarsızlığı ve ardından söylem-eylem arasındaki ilişki sorgulanmaktadır. Bu noktada post-modernizmin/post-yapısalcılığın uluslararası ilişkiler disiplinine getirdiği farklı bakış açısı ve yaklaşım dikkate alınmaktadır. Kuramsal çerçevede post-modernizm/post-yapısalcılık, söylem, söylem analizi ve eleştirel söylem analizi ayrıntılı olarak incelendikten sonra söylem-eylem ilişkisi ve dış politika kavramı ele alınmaktadır. Bu çalışmada eylemden kastedilen dış politikanın uygulanması veya hayata geçirilmesidir. Yöntem olarak, eleştirel söylem analizinde kullanılan bazı söylemsel stratejilerden faydalanılarak söylemler analiz edilmektedir. Tezin ikinci bölümünde 1990'lı yıllarda, üçüncü bölümünde ise 2000'li yıllarda Türkiye-AB ilişkilerinde Türk dış politikası aktörlerinin söylemleri analiz edilmekte ve uygulanan dış politika üzerinden söylem-eylem analizi yapılmaktadır. Sonuçta Türk dış politikasında Türkiye-AB ilişkileri bağlamında 2000'li yıllarda hem söylem düzeyinde hem de söylem-eylem düzeyinde 1990'lı yıllarla karşılaştırıldığında daha tutarlı bir yapının ortaya çıktığı anlaşılmaktadır. Buna karşılık, her iki dönemdeki söylemlerin kendi içindeki tutarsızlıkları tespit edilmektedir. Ayrıca Soğuk Savaş'ın bitiminden günümüze Türkiye-AB ilişkileri hem metin içinde hem de dipnotlarda ortaya konmaktadır.Anahtar Kelimeler:1. Post-modernizm/Post-yapısalcılık2. Söylem3. Eylem4. Dış Politika5. Eleştirel Söylem Analizi The purpose of this study is to analyse Turkish foreign policy at the discursive context. In this study, first of all, post-modernism/post-structuralism is explained and then the concept of discourse, the discourse analysis and the critical discourse analysis are searched. In this study, when discourses of Turkish foreign policy actors in the relations between Turkey and the European Union after the Cold War are analysed, the consistency/inconsistency of these discourses in their own right and the relationship between discourse and action are investigated. At this point, the different point of view and approach of the post-modernism/post-structuralism in the discipline of international relations is evaluated. After the post-modernism/post-structuralism, the discourse, the discourse analysis and the critical discourse analysis; the relationship between the concept of discourse and action, and the notion of foreign policy are put emphasis on in the theoretical framework. In this study, the action means implementation of foreign policy. As the method of this study, some of discursive strategies are used in the critical discourse analysis to analyse the discourses. In the second part (in the 1990s) and the third part (in the 2000s) of this study, the discourse analysis of Turkish foreign policy actors and analysis of the discourse-action are done. Eventually, compare with the 1990s and the 2000s in the context of the relations between Turkey and the EU, in the 2000s both the level of the discourse and the level of the discourse-action have a more consistent structure than the 1990s. Furthermore, the inconsistency of the discourses is realized at both periods. Additionally, from the end of the Cold War period to today, the relations between Turkey and the EU is discussed both in text and annotations.Key Words:1. Post-modernism/Post-structuralism2. Discourse3. Action4. Foreign Policy5. Critical Discourse Analysis 201

Suriye'de Baas'ın etkinliği 1950'li yıllarda başlamış ancak yönetime gelmesi 1963 darbesi ile gerçekleşmiştir. Baas İktidarı; 1970 yılı Hafız Esad Darbesi, 2000 yılında Beşar Esad'ın yönetime geçmesi ile sürekliliğini korusa da zamanla liderlerin çıkarları doğrultusunda Baas ideolojisinin içi boşaltılmıştır.Suriye'nin yönetiminde yaşanan bu dönüşüm ? elbette uluslararası ortamın da etkisiyle- Türkiye ile ilişkilerine de yansımıştır. 1957 yılında tarafların içinde bulundukları karşıt Blokların etkisiyle yaşanan ilk buhran son olmamış, 1998 yılına dek süren, su anlaşmazlığı ve onunla bağlantılı terör meselesi iki ülke arasında sorunlu yıllar olarak adlandırılabilinecek dönemin yaşanmasına neden olmuştur.2000 yılı sonrası dönemde ise Suriye Yönetimi'nde Beşar Esad'ın başa gelmesiyle Suriye Dış Politikası'nda dışa açılım politikasının takip edilmesi ve Türkiye-Suriye çıkarlarının uyuşması ilişkilerdeki iyileşmeyi doruğa çıkarmıştır. Ancak 2011 Mart ayı itibariyle Suriye'nin azınlık iktidarını da vuran Arap Halk Hareketleri ile birlikte, Türkiye'nin Suriye halkından yana tavır takınması 10 yılda iyileştirilen ilişkilerin 10 ayda çökmesi ile sonuçlanmıştır.Anahtar Sözcükler:1.Baas2.Su Sorunu3.Terör Sorunu4.Stratejik İşbirliği5.Arap Halk Hareketleri The Ba?ath influence in Syrian politics started in the 1950s, but it seized the power with a coup d?etat in 1963. Although Syria has been under the Ba?ath rule since Hafez Al- Assad?s coup in 1970, the Ba?ath ideology has been departed from its essence in service of the leader?s interests.This transformation in Syrian domestic politics -together with the changes in the international conjucture- influenced Syria-Turkey relations. The first crisis between Syria and Turkey erupted in 1957 within the content of the bipolar international system. The period between 1957 and 1998 can be referred as troubled years characterized by water dispute and the issue of PKK terrorism.Improvement in Turkey-Syria relations reached its peak with Bashar Al-Assad?s coming to power in 2000 and his foreign policy initiatives, and the correspondence of two side?s interests. However, the relations between two countries have interrupted once again in March 2011 when Arab Uprisings made their impact felt on Syria and Turkey supported Syrian opposition groups at the expense of the Ba?ath regime.Key Words:1.The Ba?ath2.Water Dispute3.Terror Issue4.Strategic Cooperation5.Arab Uprising 118

16. asrın başlarında ilk resmi Şii devlet kimliği ile ortaya çıkan Safevi devleti ile Osmanlı devleti arasında ki ilişkiler daima çatışmaya sahne olmuştur. 1923 Türkiye cumhuriyeti ve İran'da Pehlevi rejimi kurulduğunda ilişkiler tamamen iyileşmeye başlamış ve tüm problemler ortadan kalkmıştır. Bu dönem mezhep faktörü ikili ilişkilerde önemini kaybetmiştir. İran'da İslami devrimiyle beraber iki ülkenin siyasi sistem farkından oluşan güvensizlik ilişkileri tekrar olumsuz etkilemiştir. Türkiye'de iktidara yükselen muhafazakâr İslami partilerle 1996'dan günümüze ilişkiler daima yükselme eğilimi göstermiştir. Bu dönem ilişkiler dinin, Osmanlı döneminin tersine yakınlaştırıcı bir faktör olduğuna delalet etmektedir. Osmanlı dönemi ve İran İslam devrimi sonrası ikili ilişkilerde din ve bölgesel etkenler ilişkileri bölge dışı etkenlere göre daha fazla etkilemiştir. Pehlevi döneminde iki devletin dış politikası Batı ekseninde ve küresel denge politikası çerçevesinde şekillenmişse günümüzde Türkiye ve İran'ın dış politikaları bölgeye dönük denge politikası izleme stratejisi esasında görünmektedir. İki devletin ikili ilişkilerinde din faktörü daima dolaylı veya dolaysız şekilde etkili olmuştur. The Safavid State, who had made its appearance as the first offical Shiite State at the beginning of 16th century, and its Relations with the Ottoman State had full of disputes. When the Turkish Republic and the Pehlevi regime in Iran has established in 1923, the Relations had begun to improve and all of the disputes had disappeared. During this period, the problems related with the sect factor had lost its importance. After the Islamic Revolution had occurred in Iran, good Relations between the two countries began to deteriorate due to the political system differences. The Relations after 1996 and afterwards had the tendency to improve while the conservative Islamic Parties in Turkey had risen to power. This period shows that the religion has a positive impact on the Relations unlike the Ottoman Period. After the Ottoman State and the Iran Islamic Revolution, religion and the regional factors had affected the Relations more than the factors which are outside the region. Although the foreign policies of the two countries seemed to be West oriented and the global balance politics in the Pehlevi period, the foreign policies of Iran and Turkey pursue nowadays involve strategies to follow balance politics that are related with the region. The religion factor has somehow, directly or indirectly, affected the Relations between Iran and Turkey. 147

İsrail-Filistin anlaşmazlığı, 20. yüzyıldan bugünlere miras kalan en önemli bölgesel ihtilaflar arasında yer almaktadır. Bu anlaşmazlığın temelinde, İsrail ve Filistin halklarının aynı toprak parçası ile tarihsel, kültürel ve dinsel bağlar taşımaları yatmaktadır. Kudüs'ün statüsü, Filistinli mülteciler, Yahudi yerleşimciler, sınırlar, güvenlik düzenlemeleri ve ekonomik kaynakların kullanım esasları, anlaşmazlığın başlıca unsurlarını oluşturmaktadır.1991 yılında Madrid Barış Konferansı ile başlayan ve Oslo Anlaşmaları ile ivme kazanan Orta Doğu Barış Süreci, İsrail-Filistin anlaşmazlığının çözülmesi yönündeki umutları artırmış olsa da, 2000 yılında gerçekleştirilen Camp David Zirvesi'nin başarısızlıkla sonuçlanması, barış çabalarını sekteye uğratmıştır. 2007 yılı sonunda başlatılan Annapolis süreci de, sözkonusu ihtilafın çözüme kavuşturulmasında somut bir ilerleme sağlayamamıştır.2010 Mayıs ayından itibaren, İsrail ve Filistin arasında, ABD'nin Orta Doğu Özel Temsilcisi George Mitchell'in aracılığında dolaylı görüşmeler gerçekleştirilmektedir. Ancak, bu görüşmelerde henüz kaydadeğer bir mesafe kat edilebilmiş değildir. Filistin'de Hamas ile Fetih grupları arasında yaşanan bölünmüşlük ve İsrail'in Gazze'ye yönelik ablukası da, görüşmelerin seyrini olumsuz etkilemektedir. Dolayısıyla, görüşmelerden olumlu bir netice alınabilmesi için öncelikle Filistin'deki iç bölünmenin giderilmesi, İsrail'in Gazze ablukasına son vermesi, yerleşim faaliyetlerini durdurması ve Hamas'ın barış sürecine dahil edilmesi önem taşımaktadır. Zira İsrail ile Filistin arasındaki mevcut durum sürdürülebilir değildir. Bu anlaşmazlığın devamının bölgedeki istikrarsızlığı artıracağı muhakkaktır. Bu nedenle,tarafların sorumluluk duygusuyla hareket ederek, karşılıklı güven tesis edici adımlara ağırlık vermeleri, kapsamlı bir çözüm zemininin oluşturulmasında kilit rol oynayacaktır.Türkiye, İsrail-Filistin anlaşmazlığının, güvenli ve tanınmış sınırlar içinde yan yana yaşayan iki devlet vizyonu temelinde, karşılıklı müzakereler yoluyla barışçı, adil ve kalıcı bir çözüme kavuşturulmasını arzu etmektedir. Türkiye, Orta Doğu'ya yönelik etkin dış politika anlayışı doğrultusunda, sözkonusu anlaşmazlığın nihai bir barış anlaşmasıyla sonlandırılması yönündeki çabalara katkı sağlamayı sürdürmelidir.Anahtar Sözcükler1. İsrail-Filistin Anlaşmazlığı2. Madrid Barış Konferansı3. Oslo Anlaşmaları4. Camp David Zirvesi5. Yol Haritası Israeli-Palestinian conflict is one of the regional controversies of utmost importance inherited from the 20th century. The historical, cultural as well as regional ties that the Israeli and Palestinian peoples have with the same lands lie at the core of the conflict. The status of Jerusalem, Palestinian refugees, Jewish settlers, borders, security arrangements and the utilization of economic resources are the main components of the conflict.Although the Middle East Peace Process, which started with the Madrid Peace Conference of 1991 and gained impetus by the Oslo Accords, raised hopes towards the settlement of this conflict, the failure of the Camp David Summit of 2000 brought the peace efforts to a standstill. The Annapolis process, which was initiated at the end of November 2007, did also fall short of providing any concrete progress in terms of the resolution of the conflict.Since May of 2010, indirect negotiations are being carried out by Israel and Palestine under the mediation of George Mitchell, Special Envoy of the US President for the Middle East. However, these proximity talks have yet to yield promising outcomes. The disunity between Hamas and Fatah on the Palestinian side as well as the blockade implemented by Israel against Gaza pose a negative impact on the proximity talks. Therefore, in order to obtain favorable results out of the negotiations, it is of primary significance to end the duality on the Palestinian front, cease the Israeli blockade of Gaza, stop the Israeli settlement activities and engage Hamas in the peace process. Because, the existing situation between Israel and Palestine is far from being sustainable. Thecontinuation of this conflict will no doubt increase the level of instability throughout the region. Hence, the parties should act responsibly and step up efforts on taking mutually confidence-building measures which will play a key role in creating the foundation for a comprehensive settlement.Turkey desires a peaceful, just and lasting settlement to the Israel-Palestine conflict, through mutual negotiations on the basis of a vision of two states living side by side within secure and recognized borders. Turkey, in line with its pro-active foreign policy understanding vis-a-vis the Middle East, should carry on providing its contributions to the efforts geared towards ending this conflict within the framework of a final peace agreement.Key Words1. Israeli-Palestinian Conflict2. Madrid Peace Conference3. Oslo Accords4. Camp David Summit5. Road Map 206

111

153