Search

Giriş ve Amaç: Bu çalışmanın amacı 7 yıl boyunca aynı merkezde karaciğer biyopsisi yapılan hastaların tanılarını ortaya koymak ve Fibroscan® kullanıma girdikten sonra karaciğer biyopsisi yapılma endikasyonlarında bir değişiklik olup olmadığını araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Haziran 2014 - Aralık 2020 tarihleri arasında tek bir merkezde perkütan olarak yapılmış olan karaciğer biyopsileri retrospektif olarak taranmıştır. Bulgular: Toplam 1783 hastaya karaciğer biyopsisi yapılmıştır. Bu hastaların yaş ortalaması 48.7 ± 14.4 olup ortanca yaş 50’dir. Hastaların 996’sı kadın (%55.9); 787’si erkektir (%44.1). En fazla karaciğer biyopsisi yapılan hastalık hepatit B virüs enfeksiyonu (n: 400) olurken bunu non-alkolik yağlı karaciğer hastalığı (n: 298) izlemektedir. Karaciğer biyopsisi yapılan tüm biyopsi hastalarının; 2014 yılında %31.8’ini hepatit B virüsü; %11.1’ini non-alkolik yağlı karaciğer hastalığı; %5’ini hepatit C virüsü; %18.4’ünü etiyolojisi net olarak ortaya konulamayan hastalıklar; %3.1’ini otoimmün hepatit oluştururken, 2020 yılında bu oranlar sırasıyla hepatit B virüsü için %17.1; non-alkolik yağlı karaciğer hastalığı için %23.7; hepatit C virüsü için %0; etiyolojisi bilinmeyen bilinmeyen hastalıklar için %6.6; otoimmün hepatit için %11.8 bulunmuştur. Sonuç: Tek bir merkezin 7 yıllık verisine göre, karaciğer biyopsisi yapılma endikasyonları ve histopatolojik tanılar içinde hepatit B virüsü ve hepatit C virüsü sayısal ve oransal giderek azalmakta, non-alkolik yağlı karaciğer hastalığı sayısal ve oransal olarak artmakta, bilinmeyen etiyolojiler sayısal ve oransal olarak azalmakta, otoimmün hepatit ise sayısal olarak artmayıp oransal olarak artmaktadır.

Amaç: Bu çalışmada mide kanserinin (MK) epidemiyolojik ve genel sağkalım (GSK) özelliklerininaraştırılması amaçlanmıştır.Gereç Yöntem: Ege Üniversitesi Kanserle Savaş Uygulama ve Araştırma Merkezine (EÜKAM) 1992-2017 yıllarında kayıtlı Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi kanser verileri retrospektif olaraktaranmıştır. CAN-REG-4 bilgisayar programına kayıtlı veriler, Dünya Sağlık Örgütü ve Surveillance,Epidemiology, and End Results sistemlerinde gruplanarak analizler yapılmıştır. İstatistik analizlerde ki-kare, General Linear Model (GLM), Kaplan Meier sağkalım analizleri uygulanmıştır. Etik kurul onayıalınmıştır.Bulgular: EÜKAM veri tabanına kayıtlı toplam 117.139 kanserden 4.212’si (%3,6) MK’dir.Gastrointestinal sistem kanserler içinde kolorektal kanserlerden sonra ikinci sıklıkta MK (%21,6) yeralmıştır. Olguların 2.692’si (%63,9) erkek, 1.520’si (%36,1) kadındır, arasındaki fark istatistiksel olarakanlamlıdır (p, Aim: The aim of this study was to determine the epidemiologic and survival characteristics of gastriccancer (GC) patients.Materials and Methods: Data of Ege University Cancer Control and Research Center (EÜKAM)between 1992-2017 were screened retrospectively. Data recorded in computer program CAN-REG-4were categorized according to the World Health Organisation and Surveillance, Epidemiology, andEnd Results systems and analyzed. Chi-square test, General Linear Model, and Kaplan-Meier survivalanalysis were used for statistical analysis. Ethical approval was obtained.Results: Out of a total of 117,139 cancers registered in the EÜKAM database, 4,212 (3.6%) were GC.Among the gastrointestinal cancers, GC (21.6%) was the second most frequent after colorectalcancers. 2,692 (63.9%) of the patients were male, 1,520 (36.1%) were female, the difference wasfound significant (p

Amaç: Ege Üniversitesi Hastanesinde 1992-2017 arası kanser tanı ve tedavisi yapılan 3791karaciğer, safra kesesi ve safra yolu kanseri hastasının epidemiyolojik ve sağ kalım özelliklerininkarşılaştırılmasıdır.Gereç ve Yöntem: Ege Üniversitesi Kanserle Savaş Araştırma ve Uygulama Merkezi tarafındantoplanan hepatosellüler kanser, intrahepatik ve ekstrahepatik kolanjiosellüler karsinom, safra kesesi veampulla Vater tümörleri verileri DSÖ ve SEER sistemleri temelinde gruplanarak analizler yapılmıştır.Tümörlerin yaşam süreleri, farklı evrelerdeki yaşam süreleri ve yaşam süresi farkları, cinsiyet, yaş veuygulanan tedavilerin yaşam süresi ile ilişkileri araştırılmıştır.Bulgular: 3791 hastadan 1832 hasta hepatosellüler kanser (HSK), 440 hasta intrahepatikkolanjiokarsinoma, 447 hasta ekstrahepatik kolanjiokarsinoma, 540 hasta safra kesesi kanseri ve 532hasta ampulla Vater kanseri tanısı almıştı. HSK, kolanjiokarsinomlar ve ampulla Vater kanserierkeklerde, safra kesesi kanseri ise kadın olgularda daha fazla idi. TNM sınıflanmasına göre tümgruplarda hastaların daha çok ileri evrede olduğu görülmüştür ve en fazla ileri evre hasta olan grupsafra kesesi kanserleriydi.Ortalama yaşam süreleri HSK için 15 ay, intrahepatik kolanjiokarsinom için sekiz ay, ekstrahepatikkolanjiokarsinom için 10 ay, safra kesesi kanseri için sekiz ay ve ampulla Vater kanseri için 19 aybulunmuştur. Tedavi modalitelerine göre yaşam süresine bakıldığında tüm kanser gruplarında cerrahitedavi uygulanan hastalarda yaşam süresi daha uzundu. Radyoterapi (RT) uygulamasının sadecesafra kesesi kanseri olan hastalarda hayatta kalma üzerine olumlu etkisi bulunmuştur. Kemoterapi(KT) verilmesi intra/ekstrahepatik kolanjiokarsinom ve safra kesesi kanserlerinde hayatta kalmadauzama ile ilişkili bulunurken, HSK ve ampulla Vater kanseri olan hastalarda KT verilen ve verilmeyenhastalar arasında yaşam süresi açısından fark bulunmamıştır.Sonuç: Bu seri 3791 hasta ile hepatobiliyer kanserlerle ilgili Türkiye’de yayınlanmış olan en genişseridir. Hastalar genelde ileri evrede tanı almaktadır. Cerrahi tedavi tüm gruplarda, RT ve KT ise bazıgruplarda yaşam süresinde uzama ile ilişkilidir., Aim: The aim of this study was to compare the epidemiological and survival features of 3791 liver,gallbladder, and biliary tract cancer patients who were diagnosed and treated between 1992 and 2017at Ege University Hospital.Materials and Methods: The database of Ege University Cancer Research for liver, gallbladder, andbiliary tract cancers were grouped and analyzed based on DSO and SEER systems. Survival time foreach tumor, survival times and survival differences for different stages of tumors, and the associationsbetween survival times and the sex, age, and treatment modalities were investigated.Results: Among 3791 cases, 1832 were hepatocellular carcinoma (HCC), 440 were intrahepaticcholangiocarcinoma, 447 were extrahepatic cholangiocarcinoma, 540 were gallbladder cancer, and532 were ampullary cancer. HCC, cholangiocarcinomas, and ampullary cancer were more common inmen; gallbladder cancers were more common in women. According to TNM classification, the patientswere in advanced stages in all groups and the most advanced stage patients were in gallbladdercancer group. Ortalama survival times were 15 months for HCC, 8 months for intrahepaticcholangiocarcinoma, 10 months for extrahepatic cholangiocarcinoma, 8 months for gallbladder cancer,and 19 months for ampullary cancer. When survival was evaluated according to treatment modalities,survival was longer in patients treated with surgery in all cancer groups. Radiotherapy (RT) had apositive effect on survival only in patients with gallbladder cancer. Whereas chemotherapy (CT) wasassociated with survival prolongation in intra/extrahepatic cholangiocarcinoma and gallbladdercancers, there was no survival difference favoring CT administration in patients with HCC andampullary cancer.Conclusion: This series is the largest of hepatobiliary cancers that was published in Turkey. Patientsare usually diagnosed at an advanced stage. Surgical treatment is associated with prolongation ofsurvival in all groups and RT and CT in some groups.