Symbolic crusades in Lusatia and Brittany? An analysis of minority language movements from the perspective of status politics This paper proposes to analyse mobilizations for regional minority languages in Lusatia and Brittany from the perspective of “status politics”. In a post-modern context, where traditional speech communities are fragmented by territorial and social mobility, speaking a minority language seems to be a matter of personal choice, structured through engagement and activism. Assuming that languages are part of a linguistic economy shaped by power conflicts and struggle for classifications, this article approaches the promotion of regional and minority languages as a struggle for social recognition of particular cultures, styles of life and collective prestige. By using the tools of political sociology, our ambition is to examine actions for Upper and Lower Sorbian, Breton and Gallo as symbolic ones, aiming at influencing the distribution of social prestige in Lusatia and Brittany, thus exceeding mere language issues. Today, campaigners for minority languages of Lusatia and Brittany participate in “revitalization movements” which also assert visions of the social world. Drawing on semi-structured interviews with language activists and on participatory observations, the idea is to consider to what extent linguistic mobilizations can be qualified as symbolic crusades”, and in what ways this sociological notion could be useful to understand the mechanisms at work in linguistic collective action in general. Krucjaty symboliczne na Łużycach i w Bretanii? Próba spojrzenia na aktywizm mniejszości językowych poprzez analizę polityki statusu Artykuł proponuje spojrzenie na mobilizację użytkowników regionalnych języków mniejszościowych na Łużycach i w Bretanii z perspektywy polityki statusu. W ponowoczesnym kontekście, w którym tradycyjne wspólnoty komunikacyjne zostały rozbite przez wzrost mobilności terytorialnej i społecznej, używanie języka mniejszościowego wydaje się kwestią jednostkowego wyboru, realizowanego poprzez osobiste zaangażowanie i aktywizm. Przyjmując założenie, że języki stanowią element ekonomii lingwistycznej, kształtowanej przez konflikty władzy i potrzebę klasyfikacji, artykuł traktuje promowanie języków regionalnych i mniejszościowych jako walkę o akceptację konkretnych kultur i stylów życia oraz o prestiż społeczny. Korzystając z narzędzi socjologii politycznej, autorka stawia sobie za cel zbadanie działań na rzecz języków górnołużyckiego, dolnołużyckiego, bretońskiego i gallo jako działalności symbolicznej, mającej prowadzić do zmian w dystrybucji prestiżu społecznego na Łużycach i w Bretanii, a zatem wykraczającej poza kwestie czysto językowe. Obecnie działacze na rzecz języków mniejszościowych na Łużycach i w Bretanii biorą udział w „ruchu rewitalizacyjnym”, który przedstawia również własną wizję świata społecznego. Opierając się na częściowo ustrukturyzowanych wywiadach z aktywistami językowymi oraz na obserwacji uczestniczącej, autorka próbuje określić, do jakiego stopnia mobilizacja językowa może być uznana za „krucjatę symboliczną” i w jaki sposób ta wywodząca się z socjologii koncepcja może być przydatna dla zrozumienia mechanizmów funkcjonujących w szerszym kontekście działań zbiorowych o charakterze językowym.