Search

54 p. -- Bibliogr.: p. 29-32 Marko teorikoa eta justifikazioa: Prostatektomia erradikala (RP), prostatako minbizi lokalizatuaren funtsezko tratamendua bada ere, honek gernu inkontinentzia (GI) bezalako konplikazioak ekar ditzake. Gernu inkontinentzia, nahigabeko edozein gernu isuriaren kexa, ebakuntza ondoren pazienteen %20-ak inguru pairatzen dute, hauek haien bizi kalitatean gora beherak jasan ditzakete, ongizate fisiko, psikologiko eta sozialaren pertzepzioa murriztuz eta beste ondorio batzuen artean, sufrimendua eta estigmatizazioa pairatuz. Hori dela eta, tratamendu kontserbatzailea den zoru pelbikoaren muskuluen entrenamendua (ZPME), muskulu hauen uzkurduraren bitartez hauek indartzea, populazio honek burutzea planteatzen da. Helburua: Prostatektomiaren ondoriozko GI pairatzen duten gizon helduetan, ZPME-ak GI-n eta bizi kalitatean dituen eraginak zehaztea. Metodologia: Literaturaren berrikusketa kritikoa egiteko, hainbat datu baseetan, ebidentzian oinarritutako 2 erakundeetan eta 3 aldizkari elektronikoetan bilaketak egin dira. Hautaketa prozesuaren ostean, barneratze eta kanporatze irizpideak aplikatuz eta ondoren hautatutako artikuluen irakurketa kritikoa eginez burutu dena, artikuluen analisia agin da. Honetan, ideiak ordenatzeko laburpen-taula bat sortu da eta ondoren ikerketen emaitzak egituratzeko zuhaitz-diagrama eraiki da. Emaitzak: Populazio zehatz honetan GI-an eta bizi kalitatean ZPME-ren eragin orokorrak aztertu dira lehenik eta behin. Ezer ez egitearekin alderatuz, ZPME-ak emaitza esanguratsuak lortu ditu GI-ri dagokionez, bizi kalitatean ordea, bariabilitatea egon da ikerketen emaitzen artean. Bestetik, ZPME-ren ezaugarri ezberdinak aztertu dira, bakoitzak GI-an eta bizi kalitatean dituzten eraginak zehaztuz. Entrenamendua ebakuntza ostean burutzea aurretik burutzearekin alderatuz, emaitza esanguratsuak lortu ditu. Entrenamendu gidatuak eta idatzizko azalpena emateak, ahoz azaltzea baino eraginkorragoa da. Hainbat ariketa mota kegel ariketak bezain eraginkorrak suertatu dira eta biofeedbackaren eta elektroestimulazioaren konbinaketak ariketa konbentzionalek baino emaitza hobeak lortu ditu. Ondorioak: Tratamendu hau bultzatzeko arrazoi anitz daude ZPME-ak populazio honetan GI-n zein bizi-kalitatean dakartzan onurez gain: bigarren mailako ondoriorik ez sortzea, kostuen aurreztea eta populazio diana biltzearen eta aplikagarritasunaren erraztasuna, besteak beste. Hortaz, ondoriozta dezakegu, erizainek paziente hauekin praktikara ekarri behar duten erizaintzaren interbentzio bat dela, beti ere ebidentzian oinarritutako zainketak emanez. Hala ere, ikerketa gehiago, lagin handiagoekin, burutzea beharrezkoa izango litzateke. Hitz-gakoak: Prostatektomia, zoru pelbikoaren muskuluen entrenamendua, kegel ariketak, gernu inkontinentzia, bizi kalitatea.

50 p. -- Bibliogr.: p. 25-29 Minbizia osasun-publikoko arazo nagusietako bat izaten jarraitzen du. Hala ere, azken hamarkadetan biziraupen-tasa gero eta altuagoak lortu egin dira aurrerapen terapeutiko eta diagnostiko goiztiarrari esker. Horrela, gero eta gehiago dira minbiziari bizirautea lortzen duten pertsonak. Hala eta guztiz ere, fase honetan aurkezten diren behar fisiko eta psikosozial berriak asko dira; pertsona hauek aurre egin behar diote egoera berri bati asetu gabeko beharrez betea, eta honek beraien bizi-kalitatean eragin zuzena du. Egoera honen aurrean, ikusi egin da aurrerapen teknologikoei esker garatutako telemedikuntzak barneratzen dituen interbentzio digitalak bizi-kalitatea mantentzeko edo hobetzeko eraginkorrak izan daitezkeela. Lan honen helburua minbiziari bizirautea lortu duten pertsonengan interbentzio digital ezberdinek bizi-kalitatearen hobekuntzan edo mantentzean duten eraginkortasuna aztertzea da. (Euskera)

48 p.: il.-- Bibliogr.: p. 26-27 Marku eta justifikazioa: Dismenorrea primarioa (PD) hilerokoaren aurreko egunetan edo hilerokoan zehar ematen den eta ageriko arazorik ez duen umetokiko min bezala definitzen da. PDa gaixotasun ginekologiko ohikoena da menstruatzen duten emakumeen artean. Historikoki, hilekoa zikin, lizun, toxiko eta gaiztotzat jo izan da eta oraindik ere gai tabua da, mitoz eta sinesmenez blai jarraitzen duena. Azken urte hauetan, feminismoaren gorakada izan dela medio, emakume askok hilekoaren alterazioen, hilekoa bizitzeko modu berrien eta hilekoaren osasunaren garrantzia aldarrikatzen hasi dira. Hala eta guztiz ere, emakumeen ehuneko handi batek ez du osasun-arretarik bilatzen PDarekin erlazionatutako zeinu eta sintomak (z/s) dituztenean eta, orokorrean, automedikazioara jotzen dute. Helburu orokorra: Dismenorrea primarioak bizi-kalitatean duen eragina eta horrekin lotutako erizaintzako interbentzioak aztertzea. Metodologia: Literatura zientifikoaren berrikusketa kritikoa gauzatu da Medline, Cochrane, PsycInfo, Embase, Cuide eta Cinahl datu-baseetan zein Enfermería Clínica, American Journal of Obstetrics and Gynecology eta BMC aldizkarietan bilaketak eginez. Azkenean, Gradu Amaierako lan honetan 2011 urtetik aurrera, ingelesez zein gazteleraz argitaratutako 15 artikulu erabili dira: 7 ikerketa kuantitatibo transbertsalak, ikerketa kualitatibo bat, 5 entsegu kliniko eta 2 errebisio bibliografikoak. Erantzunak eta eztabaida: Emaitzak bi kategorietan banatu ziren; alde batetik PDak bizi- kalitatean dituen eraginak eta bestetik PDarekin erlazionatutako erizaintzako interbentzioak. PDak eragin biopsikosoziala dauka patologia hau pairatzen duten emakumeengan. Erizaintzako interbentzioei dagokionez bost dira aztertutakoak: osasunerako hezkuntza eta kirola izan dira onurarik handiena erakutsi duten esku-hartzeak; bestalde, nutrizio-ohiturek, bero-terapiak eta akupresioak onbide moderatuagoa erakutsi dute. Ondorioak eta limitazioak: Literaturaren berrikusketa honetan berretsi egin da, erizaintzaren garrantzia PDaren detekzioan, balorazioan eta tratamenduan, baita gizarte-mailan pairatzen duten pazienteengan dituen ondorio negatiboak ikusarazteko beharra ere. Terapia ez- farmakologikoen onurei buruz ikertzen jarraitu beharra dago, ez baitago horren inguruko ebidentzia sendorik egun.

54 p. -- Bibliogr.: p. 16-20 Marco y justificación: El EPOC es una enfermedad frecuente, prevenible y tratable, que se caracteriza por unos síntomas respiratorios y una limitación del flujo aéreo persistentes. La prevalencia de esta enfermedad a nivel mundial es aproximadamente del 1%, pero se eleva a más del 10% en la población mayor de 40 años, incrementándose a medida que avanza la edad. Los programas de ejercicios en el tratamiento de esta enfermedad han demostrado que disminuyen los síntomas y la utilización de los recursos, aumentan la capacidad funcional y mejoran la calidad de vida. Objetivo: Esta revisión crítica de la literatura pretende identificar la efectividad del ejercicio en la disnea, la tolerancia al ejercicio y la calidad de vida en pacientes diagnosticados de EPOC. Metodología: Con las palabras clave “Pulmonary Disease, Chronic Obstructive”, “exercise”, “exercise therapy”, “physical activity”, “Dyspnea”, “Exercise tolerance” y “Quality of life” se revisaron las bases de datos de: Medline-Ovid, Cinhal, Pudmed, The Cochrane Library, Cuiden, y las revistas de Wiley, Science Direct, European clinical respiratory journal, Elsevier Clinicalkey, SAGE journals y la Iranian Journal of Nursing and Midwifery Research. Resultados: Se seleccionaron 15 estudios: 12 ECA´s, 2 ensayos clínicos y un meta-análisis. Los resultados de estos estudios se clasificaron en las siguientes categorías: ejercicios tipo aeróbico, ejercicios de las extremidades superiores e inferiores y ejercicios de los músculos inspiratorios (EMI). Conclusiones: Para los pacientes con EPOC el entrenamiento con ejercicios tipo aeróbico ha demostrado ser beneficioso para el tratamiento de la intolerancia al ejercicio y calidad de vida. Los ejercicios de extremidades demuestran mejora de la calidad de vida e intolerancia al ejercicio. Por último, el entrenamiento de los músculos inspiratorios favorece la disminución de la sensación de disnea. Idioma: Castellano

61 p.: il.-- Bibliogr.: p. 26-29 Zain ultzerak zain gutxiegitasunaren ondorioz beheko gorputz adarretan ematen diren azaleko lesio ohikoenak dira. %50 kronikoak dira eta errekurrentzia handiko zauriak dira. Haren agerpena pazienteei bizi-estilo aldaketa egitera bortxatzen ditu. Izan ere, horiek parairatzen dituzten pertsonek dependentzia maila handipena, isolamendu soziala, osasun mentalaren okertzea eta lan absentismoaren arazoak adierazten dituzte besteak beste. Honek ZUak pertsonen bizi-kalitatean eragin negatiboa izatea eragiten du. Horregatik, erizaina gaitz honetan aditua izatea berebizikoa da, tratamenduaren eraginkortasuna handitzeko, bizi-kalitatea hobetzeko, orbaintze denbora jaisteko eta osasungintzaren gastuen murrizketarako.

65 p. -- Bibliogr.: p. 33-35 Esparru kontzeptuala eta justifikazioa: Bular minbizia bularreko zeluletan ematen den hazkuntza anormala da. Minbizi mota honek herrialde guztietan intzidentzia tasa altua du emakumeen artean. Gaixo hauek tratatzeko, kirurgia da hautabide nagusia, askotan beste tratamenduekin konbinatuz. Kirurgia mota bular kontserbazio kirurgia edo mastektomia izan daiteke. Emakume hauentzat, bular berregitea aukera erabakigarria izan daiteke. Ikerketek erakutsi duten bezala, gorputz-irudia eta bizi-kalitatea agertzen dira kaltetuen. Horregatik, erizainaren zeregina alor honetan, pazientearen kezka emozional eta psikologikoak artatzea izango litzateke. Helburua: Mastektomizatutako emakumeetan bular berreraikuntza goiztiarrak edo berantiarrak, gorputz-irudian eta bizi-kalitatean duen eragina aztertzea.