Search

Bu araştırmada, bireylerin daha çok kağıt geri dönüşümü yapması için bir oyunlaştırılmış ürün tasarımı geliştirilmiş ve ürünün etkililiğine yönelik konu alanı uzmanlarının görüşleri analiz edilmiştir. Tasarım geliştirilirken kuramsal çerçeveden özellikle Werbach'ın D6 Teorisi'nden yararlanılmıştır. Tasarlanan bu oyunlaştırılmış materyalde kullanıcılardan kullanılmış kağıtları buruşturup makineye entegre olan potalardan geçirmeleri ve puan toplamaları beklenmektedir. Çalışma tasarım ve geliştirme araştırması olarak yürütülmüştür. Çalışma grubu oyun ve oyunlaştırma alanlarında akademik ve sektörel çalışmalar yapmış uzman kişilerden oluşmaktadır. Belirtilen amaç doğrultusunda konu alanı uzmanlarıyla yarı yapılandırılmış formda sorulardan oluşan görüşmeler yapılmıştır. Toplanan veriler, nitel veri toplama yöntemine uygun olarak, belirlenen kodlar ve temalar altında toplanarak analiz edilmiştir.Araştırma sonucunda oyunlaştırma modeliyle hazırlanmış bu geri dönüşüm tasarımının bireylere çevre hakkında farkındalık kazandırdığı ortaya çıkmıştır. Konu alanı uzmanlarıyla yapılan görüşmelerde tasarlanan modelin bireylerde motivasyon yarattığı ve sunduğu eğlence ile bireyleri makineyi kullanmaya teşvik ettiği belirtilmiştir. Görüşmeler sonucunda tasarlanan bu makinenin çoğaltılıp kampüs ve geniş çaplı iş yerlerine yerleştirilmesi önerilmektedir. The aim of this research is to design and develop a gamified product design that supports paper recycling methodologies by encouraging individuals to do more paper-recycling. The second aim of this research is to understand the success of the product by analyzing its effectiveness based on the recommendations of subject area specialists in the field. Theoretical framework, especially D6 Theory of Werbach, is used while developing the design. The users are expected to crumple the used paper and to throw it through the baskets, which are integrated with the machine, and hence collect points within this gamified material. The study is conducted as a design and development research. The study committee consists of qualified people who have worked in the academical or sectoral parts of game and gamification. To reach the specified goal, the interviews, which consist of semi-structured questions, are made with the subject area specialists. The collected data is analyzed accordingly with the qualitative data collection method by being gathered under specified codes and themes. At the end of the research; it is concluded that this recycling design, which is prepared with the gamification model, raises environmental awareness among individuals. It is stated in the interviews with the subject area specialists that the designed model encourages and motivates individuals to use the machine through the entertainment it provides. It is recommended that this machine, which is designed as a result of these interviews, should be replicated and placed in various campuses and large-scale workplaces.It is stated that gamification creates motivation and triggers behavior change in individuals, therefore, it can be used as a new method in the education of children or adults. 90

This study provides a framework for acceptance and commitment therapy (ACT) and draws attention to the points that ACT shares with spiritual/religious traditions. The paper first presents the history of the theory, its view of human nature, its basic concepts, and the emergence of ACT while ACT’s theoretical foundations, functional analysis of behavior theory, relational framework theory, and functional contextualism theory are presented as tables. The paper then explains the shared points between ACT and spiritual/religious approaches and diScusses how basic processes of the two can be combined. It then considers the spiritual/religious-oriented methods and techniques that can be used in ACT. The conclusion highlights the differences between ACT and other therapy approaches and the themes it shares with spiritual/religious approaches. Drawing on this study and ACT philosophy, new models could be developed that take into account the Islamic belief system specific to Turkish culture.

The paper examines the ontological and normative origins of the "Two schools under one roof" phenomena (existing for decades but negligibly elaborated), particularly the broader multidisciplinary approach to the educational framework- legislative, future sociopolitical relations, critical peace, and the youth's psychosocial well-being. Finally, this paper determines these phenomena as a spectrum of sociopolitical coercion and competition affecting the peacebuilding and state-building process. The manuscript argues that segregation and discrimination in education are indisputable within the legislative democratic legitimacy of the ethnopolitical exploitation, designating individualism over the survival of shared collectivism, disregarding society's ethics and morality in the educational enlightenment process. It is objectionable that the temporary solutions - organizational units of the "two schools under one roof" model established in 1997, held in addition to the fulfillment of all until the present day, representing the potential and capacity to preserve the ethnopolitical power and reproduce destructive practices of ethnopolitics. The paradigm "Two schools under one roof" does not respect diversity and does not contribute to youth's individual development within critical judgment, attitudes, and multicultural/interreligious perceptions. Ethnoreligious collectivism rises above individualism and does not liberate the human capacity to build a democratic society. The inclusive education movement should build a democratic, inclusive, multiethnic, and multireligious society. Education has elevated strength and significant power and should be used for the good of society. Educational diversity inclusion is the intention for both a moral and ethical society. Educational segregation and discrimination create, intensify, and rationalize ethnoreligious disputes. The change of education from a cognitive segregated ethnopolitical matrix to a school organized according to the measure of "human enlightenment" is long-term and the most critical path in order not only to provide a good ground for educational inclusion satisfying the students' needs but the future of multicultural moral and ethical society. It reflects in brought up and educated non-ethnonationalism and non-xenophobes individuals- personalities in fragile post-conflict Balkan societies. Any form of segregation cannot be abolished without changing the Constitution, so every other form of solution will produce additional intricacies. Affirmative indications of the adverse effects of B&H educational policies, ethnopolitical ideologies, philosophies, and ethnopolitical nonobjective party interests are required. Those policies obstruct critical peace and conflict transformation processes and potential initiatives necessary to establish peace, conflict resolution, and nonviolence. Peace education and inter- ethnic communication can reduce disagreement sentiments ("enemy") between ethnoreligious groups, maintained by ethnopolitical separation propaganda.

Mental health problems represent a significant and growing challenge across the globe. Although progress has been made developing effective therapeutic interventions, this paper argues that a lack of metaphysical diversity hinders scientific advancement in this crucial area. Using the United States as an example, demographic data is reported illustrating the under-representation of theists in psychology and social work, the two largest providers of mental health services in America. Drawing from McIntosh’s theory of privilege, it is posited that secular perspectives enjoy an advantaged status in mental health discourse, a status that is reinforced by the dissemination of secular narratives in culture-shaping forums. To illustrate how limited diversity impacts service provision, cognitive-behavioral therapy (CBT) is used as a case example. While the secular values embedded in CBT suggest it is often a good fit with secular clients, these same values may limit its validity with committed theists, such as Muslims. The paper concludes by suggesting that increased metaphysical diversity will help advance scientific knowledge by fostering the creation of research agendas that reflect the values of the diverse demographic groups mental health professionals are called to serve.

Technology and its chief by-product, ‘the smartphone’, have presented human lives with ease and comfort. The smartphone, a revolutionary invention, has changed the playing field of the communications industry, taking the idea of virtual one-to-one communications to the next level. However, like all boons, this one too has its share of shortcomings and challenges that significantly affects the face of communication that it was supposed to enhance. One such challenge has provoked immense research on it; this challenge is the phenomenon of ‘Phubbing’. This decade-old term has evolved with the sporadic growth of the smartphone and its multifaceted use. This term was born as an ode to the peculiar 21st-century phenomenon of ignoring the person/people in front of you to pay attention to your smartphone. Phubbing involves three components: the phubber (the doer), the phubbee (the victim), and the social context in which phubbing takes place. This context can be a professional setting, within romantic relationships, or a public setting. The consequences of phubbing vary from strained relationships, broken trust, feelings of jealousy, anxiety, and depression among victims. Considering the novelty of the phenomenon and its consequences on human communication and relationship building, it becomes pertinent that further research is done in this area. A decade’s worth of research has done little in exploring the facets of the phubbing phenomenon. The prime purpose of this paper is to understand and analyze the last decade of literature regarding Phubbing and see how the term and the understanding of it have evolved over time. Literature findings suggest two broad understandings of Phubbing, one as a form of addiction and the other as a social phenomenon. The paper explores these two broad understandings of phubbing behaviors and also expands on the challenges faced in categorizing this new phenomenon. Additionally, the paper also focuses on different forms of phubbing such as boss phubbing, partner phubbing, classroom phubbing, etc. The paper also tries to explore phubbing between different genders and whether gender makes a difference in such scenarios.

Kültürleşme, farklı kültürel özelliklere sahip bireyler arasında gerçekleşen etkileşimlere bağlı olarak ortaya çıkan, sosyal ve psikolojik dönüşüm sürecidir. Bu süreçte göçmen bireylerin yaşadıkları psikolojik ve sosyo-kültürel uyuma bağlı sorunlar, kültürleşme stresini doğurmaktadır. Kültürleşme stresi yaşayan bireylerin stresle başa çıkma becerileri yeterli değilse, psikolojik ve sosyolojik boyutlarda bireysel ve sosyal düzlemde farklı problemlerin doğması güçlü bir olasılık olarak karşımıza çıkmaktadır. Sağlıklı bir kültürleşme ve toplumsal bütünleşme için kültürleşme stresinin etkilerinin çeşitli stratejiler izlenerek azaltılması gerekmektedir. Kültürleşme stresi, göçmen öğrencilerin tek başına üstesinden gelebilecekleri bir durum değildir. Türkiye’de yaşayan Suriyeli öğrencilerin kültürleşme stresi yaşamaları riskinin yüksek olması olgusundan hareketle, bu kuramsal çalışmada kültürleşme stresi ve ilişkili faktörler açıklanmaktadır. Suriyeli öğrencileri ülkemize zorunlu göç etmeye neden olan koşullar, göç öncesinde, sürecinde ve sonrasında yeni kültürel çevreye uyum sağlamada karşı karşıya kaldıkları travmatik deneyimler onların kültürleşme stresini artırmaktadır. Bu noktada özellikle eğitim sürecinde başta öğretmenler ve okul yöneticileri olmak üzere diğer eğitim paydaşlarının Suriyeli öğrencilere kültürleşme sürecinde destek sağlanması ve kültürleşme stresinin olumsuz doğurgularının azaltılması için çaba sergilemesi gerekmektedir. Bununla birlikte, Suriyeli göçmen öğrencilerin yeni kültürel bağlama psikolojik ve sosyo-kültürel uyum sağlaması ve toplumsal huzurun güvence altına alınması adına ev sahibi kültür üyelerinden de göçmen kültürün değerlerini anlayabilmesi ve empati yapabilmesi, iletişime açık ve hoşgörülü olması beklenmektedir. Acculturation is a process of social and psychological transformation that occurs due to interactions between individuals with different cultural characteristics. In this process, problems related to the psychological and socio-cultural adaptation of immigrants lead to acculturation stress. If individuals are not able to cope with acculturation stress, it is a strong possibility that psychological and sociological problems will arise at the individual and societal levels. The negative effects of acculturation stress must be reduced to manageable level so that a healthy acculturation and social integration may become possible. Various strategies at the individual and societal levels are to be employed to achieve the goal. However, acculturation stress is not something that immigrant students can come through alone. The current paper is a theoretical study which draws attention to the fact that higher acculturation stress among Syrian students living in Turkey and describes the related factors that acculturation stress associated with. The traumatic experiences of Syrian students before and during the migration process, which pushed Syrian students to migrate to our country, and their experience of adapting to the new cultural environment after migration have increased the possibility of experiencing acculturation stress among this group. The point is made in the paper that starting from teachers and school administration, all stakeholders should provide support for Syrian students in their acculturation journey and strive to reduce the negative implications of acculturation stress. Moreover, in order to ensure that Syrian students psychologically and socio-culturally adapt to new cultural context and that social peace is assured, the members of the hosting culture are expected to be able to understand and appreciate the cultural values of immigrant culture as well as be open to communication.

This paper showcases an episode during which I embraced my inquirer selfas an attempt to confront my puzzle of practice that had long became the basisof my uncertainty towards my own teaching. Chronologically, the paper is ofseven parts. The first part depicts my initial intention of revisiting myteaching practice as means of unpacking my frames of reference that were thebasis of my puzzle of practice. Part two describes how I employed narrativeinquiry as my main research design, while incorporating the elements ofself-study and autoethnography that served as the powerful mechanism for myresearch. Two main field texts were gathered during this particular phase of myfieldwork: my teaching/research journal and my students’ learning journals thatwere analysed and transformed into research texts. The next three parts of thispaper illustrate how I re-story the time when I re-experienced my teaching andcritically re-examined my teaching approach and strategies with the help of mystudents’ feedback in seeing my practice through a different lens. These partsalso accentuate the struggle I faced with in my effort to transform my teachingpractice - from a “teacher-focusedstrategy” or a “teacher-directed”, into one that promoted“student-centred” learning approach.In part six of this paper, I attempt to answer the question of “Who am I in my story of teaching?”by reflecting on the three main lessons learned throughout my research journey.Finally, in hindsight, it came to my knowledge that in searching the possibleanswer to my puzzle of practice, what I needed most is to continuously make my frames of reference more open, reflective, and emotionally able tochange., Bu makale,öğretimime yönelik belirsizliğimin temeli haline gelen uygulamamla yüzleşmekiçin sürdürdüğüm bir iç sorgulamayı elealmaktadır. Kronolojik olarak, çalışma yedi bölümden oluşmaktadır. İlk bölüm,öğretme pratiğimi tekrar gözden geçirme niyetimi, uygulama bulmacamın temeliolan referans çerçevelerimi çözme aracı olarak ele alıyor. İkinci bölüm,araştırmalarım için güçlü bir mekanizma görevi gören kendi kendine çalışma veotoetnografi öğelerini birleştirirken, ana araştırma tasarımım olarak anlatıaraştırmasını nasıl kullandığımı açıklamaktadır. Çalışmanın bu aşamasında iki verikaynağı incelendi: öğretim / araştırma günlüğüm ve analiz edilen ve araştırmametinlerine dönüştürülen öğrencilerimin öğrenme günlükleri. Bu makaleninsonraki üç bölümü, öğretimimi yeniden deneyimlediğim, öğretim yaklaşımımı vestratejilerimi, öğrencilerimin uygulamamı farklı bir mercekten görmekonusundaki geri bildirimleriyle eleştirel olarak yeniden incelediğim zamanıgöstermektedir. Bu bölümler ayrıca öğretmenlik pratiğimi “öğretmen odaklı birstratejiden” ya da “öğretmen odaklı” bir yaklaşımdan “öğrenci merkezli” öğrenmeyaklaşımına dönüştürme çabamda karşılaştığım mücadeleyi ifade etmektedir. Bumakalenin altıncı bölümünde, araştırma yolculuğum boyunca öğrendiğim üç anadersi düşünerek “Öğretme hikayemde ben kimim?” sorusunu yanıtlamayaçalışıyorum. Son olarak, geçmişte, en çok ihtiyaç duyduğum şeyin, referansçerçevelerimi sürekli açık tutmam gerektiğini, uygulamalarıma yönelik sorgulamayapmam gerektiğini ve duygusal olarak değişim yapmayı öğrendiğimi elealmaktayım.

This paper examines the role of spirituality in a recovery context by drawing on qualitative research conducted at a residential recovery community in North Wales, United Kingdom. The study aimed to examine perceptions of spirituality among ex-prisoners and people identifying as in recovery from addiction. The researchers explored ideas of “spiritual coping” and “spiritual wellbeing” in terms of meaning, purpose, connectedness, forgiveness, and peace in addiction treatment programs influenced by 12-Step models, for instance, Alcoholics Anonymous (AA). Also, this paper focuses on both spiritual counseling services shaped by pre-determined meanings and values and secondly, on individuals’ perceptions about spirituality through the language of desires, needs, and expectations. The data for this research produced from five semi-structured interviews with male individuals who had recovered from their addiction and had practised some custodial life. To discover the common context of different perceptions of the language spirituality, the data was coded by the first and second loop encodings from the data analysis methods used. The central schemes that appear as “Spirituality in Experiences, Spirituality in Values, Spirituality as Meaning/Purpose of Life, Spirituality as Attachment, Spirituality as Coping Mechanism" have been evaluated within the framework of the concept of spirituality. In the conclusion of this study, it was observed that spirituality was used as a coping mechanism for buffering the sensation of hopelessness and powerlessness often experienced by people in active addiction., Bu çalışma, Birleşik Krallık sınırlarında bulunan Kuzey Galler'deki bağımlılık rehabilitasyon merkezinde yürütülen nitel araştırmalardan da yararlanılarak maneviyatın iyileşme sürecindeki rolünü incelemektedir. Çalışma, önceki yaşamında hüküm giymiş olup aktif olarak bağımlılık tedavisi gören bireyler arasındaki maneviyat algılarını incelemeyi amaçlamaktadır. Araştırmacılar, 12 adım geleneğini esas alan Adsız Alkolikler (AA) gibi bağımlılık tedavi programlarından etkilenen bireylerin anlam, amaç, bağlılık, affetme ve huzur gibi “dini/manevi başa çıkma” ve “manevi iyi oluş” ile ilgili fikirlerini araştırdılar. Ayrıca, bu makale hem önceden belirlenmiş, anlam ve değerlerle şekillendirilmiş manevi bakım hizmetlerine; hem de bireylerin istek, ihtiyaç ve beklentileri çerçevesinde kullandıkları dile ilişkin maneviyat algılarına odaklanmaktadır. Bu araştırmanın verileri, bağımlılıklarından kurtulmuş ve bazı gözaltı deneyimleri yaşamış erkek bireylerle yapılan yarı yapılandırılmış beş görüşmeden elde edilmiştir. Maneviyat diline ilişkin farklı algıların ortak bağlamını keşfetmek için veriler, veri analizi yöntemlerinden birinci ve ikinci döngü kodlamaları ile kodlanmıştır. “Deneyimlerdeki Maneviyat, Değerlerde Maneviyat, Yaşamın Anlamı / Amacı Olarak Maneviyat, Bağlanma Olarak Maneviyat, Başa Çıkma Mekanizması Olarak Maneviyat” olarak ortaya çıkan merkezi şemalar, maneviyat kavramı çerçevesinde yorumlanmıştır. Bu çalışmanın sonucunda, maneviyatın, aktif olarak bağımlı olan bireyler tarafından sıklıkla, yaşadığı umutsuzluk ve güçsüzlük hissini tamponlamak için bir baş etme mekanizması olarak kullanıldığı gözlenmiştir.

Buçalışmanın amacı, Bowen Aile Sistemleri Teorisi’nin kuramsal yapılanmasını,uygulamasını ve sonuçlarını göstermektir. Murray Bowen, aile sistemleriteorisinin kurucusu ve aile terapisindeki öncü isimlerden biridir. Bowen,“benliğin farklılaşması” terimini, füzyon olmadan duygusal ve entelektüelişleyiş arasında denge kurma kapasitesi olarak tanımlamıştır. Bowen bu terimiaile sistemi teorisi ışığında tanımlamış ve kendini farklılaştırmanın bireyinaile yaşamıyla yakından ilgili olduğuna inanmıştır. Bu terimle Bowen, duygusal olgunluğave duygusal ilişkilerde bağımsız düşünmeyi sürdürmeye işaret etmiştir. BowenTeorisi, aile terapisi dünyasını büyük ölçüde etkilemiş ve ayrıca yapılançalışmalar Bowen’ın teorisinin bireysel terapi uygulamaları üzerinde deetkinliğini göstermiştir. Bu çalışma, Bowen teorisinin formülasyonunu açıklamaktave farklılaşma ile ilgili sorun yaşayan bir danışana uygulanmasınıvurgulamaktadır. Öncelikle, bu çalışma Bowen’in teorisinin gelişimini gözdengeçirecek, daha sonra Bowen’in teorisindeki sekiz önemli terimi açıklayacaktır.Son olarak, bu makale farklılaşma ile mücadele eden bireye aile sistemleriterapisi uygulanması ile ilgili klinik bir örnek sunacak ve sonuçlarınıtartışacaktır., The major purpose of this paper is toillustrate the theory, practice, and outcome of Bowen’s Family Systems Theory. MurrayBowen is a founder of the family systems theory and one of the pioneers infamily therapy. Bowen defined the term “differentiation ofself” as a capacity to gain a balance between emotional andintellectual functioning without fusion. Bowen established this term in lightof the family system theory and he believed self-differentiation is closelyrelated to an individual’s family life. With this term, Bowen addressedemotional maturity and maintaining independent thinking during emotionalrelationships. Bowen Theory hasgreatly influenced the world of family therapy and also studies demonstrated itseffectiveness on individual therapy work. This article involves emphasizing theformulation of Bowen theory and application to a case example of an individualwho struggles with differentiation. First, this paper will review thedevelopment of Bowen’s theory, then, it will illustrate Bowen’s eightinterlocking terms. Finally, this paper will present a clinical example,applying family systems therapy to an individual who struggles withdifferentiation and discusses the outcomes.

Fevzi Çakmak, Türkiye’de daha çok askerî kişiliği ve faaliyetleriyle tanınmaktadır. Mareşal unvanına sahip az sayıdaki askerden birisi olması onun askerlik mesleğindeki başarısını göstermeye yetmektedir. Ankara Hükümeti’nde Milli Savunma Bakanlığı; İcra Vekilleri Heyeti Reisliği yapmıştır. Cumhuriyet döneminde 1924-1944 yılları arasında kesintisiz olarak Genelkurmay Başkanlığı yapmış olması onu ayrıca meşhur etmiştir. Ancak az bilinmekle birlikte Fevzi Paşanın çok partili dönemde siyasal hayatta da önemli bir yeri vardır. Bu çalışmada Fevzi Çakmak’ın 1946-1950 yılları arasında siyasal hayattaki faaliyetlerine ve rolüne yer verilecektir. Üzerinde durulan dönem ülkenin çok partili siyasal hayata geçiş yıllarıdır. 12 Ocak 1944 tarihinde, 68 yaşındayken isteği dışında Genelkurmay Başkanlığı’ndan emekliye sevk edilen Fevzi Çakmak büyük bir hayal kırıklığına düşmüş ve bir süre hayata karşı küskünlük içinde yaşamıştır. Makam sevgisi ve hırsına sahip olan Mareşal, o yıllarda kendisini bir köşeye atılmış ve önemsiz hissetmekteydi. Emekli edilişine karar veren Cumhurbaşkanı İsmet İnönü’ye dargınlık ve kırgınlık duyguları içinde günlerini geçirdiği bir sırada, 1946 seçimlerinde DP listesinden bağımsız milletvekili seçilme teklifi almış ve bunu kabul ederek siyasal hayata atılmıştır. Daha önce CHP’den gelen milletvekilliği tekliflerini kabul etmeyen Mareşal 1946 seçimleri sırasında ve Mecliste iken CHP’ye ve İnönü’ye karşı keskin ve sert bir muhalefet yürütmüştür. Çakmak’ın 20 yıldan daha uzun süredir bir parçası olduğu CHP iktidarına karşı muhalefete geçişi keskin bir dönüşü ifade etmektedir.Hayatınınson4yılı,önce CHP’ye, sonra CHP ve DP’ye muhalefetle geçmiştir. Askerî şöhreti ve halk tarafından sevilmesinin etkisiyle 1946’da girdiği siyasette büyük bir ihtiras geliştiren Fevzi Çakmak aslında siyasal hayatın işleyişine yabancıdır. Onun bu durumu ve İnönü ile CHP’ye olan sert muhalefeti bazı siyasal akımlar ve partilerce istismar edilmiş görünmektedir. Önce DP kendisinin toplumdaki prestijinden yararlanmış, ardından sol akıma mensup bazı çevreler ona adeta bir halk hareketi başlatma misyonu yüklemek istemişlerdir. Son olarak Mareşal Çakmak, DP içinde, lider kadronun CHP iktidarına karşı muhalefetini yeterli bulmayan müfrit grupla birlikte hareket etmiş ve buradan doğan Millet Partisi’ne fahrî genel başkan olmuştur. Hayatının son iki yılını MP’de geçiren Çakmak Paşa, çok dalgalı ve gelgitli bir 4 yıllık siyasal hayat yaşamıştır. Aslında mevcut otoriteye itaatkâr bir kişilik yapısında olan Fevzi Çakmak’ın emeklilik sonrası keskin bir siyasal muhalefete kayması kişiliğine ters düşmektedir. Onu bu duruma yönelten etkenler mevki hırsı ve kendini vazgeçilmez görme duygusu gibi kişisel etkenlerdir. Lider karakterli birisi olmayışı onun siyasette başarılı olmasına engel olmuştur. Fevzi Çakmak (1876-1950) is mainly known with his Military personality and activities in Turkey. The fact that he is one of the few soldiers with the title of Marshal is enough to show his success in the Military profession. He was also noted as; the Minister of Defence in the First cabinet of the executive ministers of Turkey in 1921,the Chairman of the second cabinet of the executive ministers of Turkey, and the Chief of General Staff from 1924 and 1944 without interruption. However it is little known, Fevzi Pasha has an important role in the political life in the multi-party period as well. In 1944, Fevzi Çakmak, who did not intend to retire from the Chief of General Staff except for his request, found himself in the middle of Politics after loneliness he had lived for a short time.The study discusses Fevzi Çakmak's activities and role in the political life between1946-1950. The process of rapprochement with the Democratic Party (DP) and becoming an independent member of parliament and even the desire for him to lead the DP will be examined in the paper. Then, the activities of the Marshal that heinitiated with some circles of left-wing and abandoned in a short time in the context of human rights will be evaluated. In the meantime, the debates on how the leftist circles wanted himto launch a public movement in the country getting ridof the oppressiveness will be included. Later, the process of becoming the honorary chairman of the Nation Party (MP) formed by the people most of whom left the DP following the Marshal’s separation from the DP afte the July 12 Declaration as a result of his worsening Relations with the party will be mentioned. Fevzi Çakmak ,like the other ones who setup the MP, thought that the DP did not have enough strong opposition against the Republican People’s Party(CHP). In the last part of the paper, the political activities of Marshal Çakmak who spent the last two years of his life in the MP will be examined within the framework of character analysis and leadership features. The paper not only discusses the four-year wavy political life of Fevzi Çakmak who was seized by great ambitions and entered politics in 1946 as a result of self- confidence based on Military Reputation and the love given by the people, but it also examines the case of his being manipulated by some political currents and parties because of his personality which is unfamiliar witht he functioning of political life. How and with which motives Fevzi Çakmak, an obedient person to the legitimate and existing authority pushed himself into a strong opponent against the political staff that he had been to gether with for nearly 25 years will be examined. In that, during the election in 1946 and his presence in the Assembly, the Marshal had strong opposition against the CHP and İnönü, which did not arise from policy differences.

Türkiye iş kazalarının meydana gelmesi bakımında günümüzde dünyada 3.sırada Avrupa'da ise 1.sırada yer almaktadır. İş kazalarının %98'inin önlenebilir iş kazaları olduğunun %2'lik kısmın ise doğal afetler sonucu meydana gelen iş kazalar olduğu yapılan araştırmalarda görülmektedir. Önlenebilir iş kaza oranının %88'inin tehlikeli hareket sonucu yani dolaylı olarak çalışanın kendi bilinci ve sorumluluğuyla meydana geldiğinin; geriye kalan %10'luk kısmın ise teknoloji kaynaklı nedenlerden meydana geldiği araştırmalarca belirtilmiştir. Bu çalışmada amaç, Türkiye Cumhuriyeti ve Çekya arasındaki kişilerin bireysel güvenlik olgusu, güvenli çalışma kültürü, güvenlik kültürü bilincine sahip olup olmadıkları ölçmek; güvenlik eğitiminin erken yaşlarda verilmesi ile iş kazalarının meydana gelmesi arasında anlamlı bir ilişkinin olup olmadığını ortaya çıkarmaktır. Çalışmanın örneklemi 18-25 yaş arasındaki lise mezunu, üniversitede okuyan, üniversiteden mezun ya da çalışan genç yetişkin olarak kabul edilen kişiler seçilmiştir. Çekya'daki durumu gözlemlemek ve katılımcılara ulaşabilmek adına Çekya'nın Ostrava şehrinde 2 ay vakit geçirilmiştir. Elde edilen bulgular sonucunda bazı veriler üzerinde anlamlı farklar bulunmuş olup Çekya'daki katılımcıların Türkiye Cumhuriyeti'ndeki katılımcılara oranla genel olarak daha fazla güvenlik kültürüne önem verdikleri ve çalışma içerisinde verilen diğer araştırmaların ışığında yapılan hipotezlerin(varsayımların) birçoğu kabul edilmiştir.Çekya'da erken yaşlarda verilen güvenlik kültürü eğitiminin iş kazalarının meydana gelme olasılığı üzerine olumlu yöndeki etkisinin olduğu yapılan anket çalışması ve verilen ILO (International Labour Organization) verileri ile desteklenmiştir. Ancak dış etmenler olan acil iş yapma duygusu ve alkol tüketimi gibi toplumsal yapı etmenleri olaya dahil olduğunda farklı sonuçlar ortaya çıkmıştır. Çalışma sonucunda, güvenlik kültürü eğitiminin bireylere daha erken yaşlarda nasıl ve ne zaman verilmesi gerektiğine dair öneriler sunmaktadır.Anahtar Kelimeler: Güvenlik Kültürü, Eğitim, Davranış, Tutum, İş Güvenliği In terms of occupational accidents which happen at work, Turkey is the 3rd country of the World and the 1st country of Europe nowadays. According to studies, it apparently seems that 98% of occupational accidents can be prevented and the rest of occupational accidents' rate is a result of natural disasters. It was stopped that %88 of prevented occupational accidents is caused by dangerous movement which is discursively concerning about workers' own consciousness and liable; and the rest of the accidents is caused by technologic-related reasons.It is intended in this paper that measuring of individual safety attitudes, safety work culture and having safety culture benefits between Turkish Republic and Czechia citizenships; and revealing whether there is a connection between two countries on giving safety education in early ages and happening safety accidents. To patterns of this study, persons who graduated from high school or college and still endure his college and seen as young adult workers who are between 18-25 ages has been preferred.To observing position about safety in Czechia and reaching participants, it has been in Ostrava, Czechia for 2 months. In conclusion of results, there has been found meaning difference and safety culture has been given more significance by participants in Czechia than participants in Turkish Republic and enlighten of other studies given in this paper, most of given hypothesis has been accepted. It has been backed that safety culture education given in early ages in Czechia has affected positively on possibility of work accidents by survey study and given ILO data.However, different factors have emerged when social factors such as external factors, the sense of urgent work and alcohol consumption are included in the event.In conclusion of the study, it has been given advices on how safety culture education should be given persons in early ages and when it should be given.Key Words: Safety Culture, Education, Behaviour, Attitudes, Occupational Safety 93

All rights reserved. The right to publish this book belongs to KAPSOSBİL 2019. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording or otherwise, without permission. This Proceeding Book has been published as an electronic publication (e-book). Citation can not be shown without the source, reproduced in any way without permission. Authors are responsible for not only scientific contents but also format of their papers. The individual contributions in this publication and any liabilities arising from them remain the responsibility of the authors. The publisher is not responsible for possible damages, which could be a result of content derived from this publication. Kongre Onursal Başkanları Prof. Dr. Muhsin KAR (Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Rektörü) Prof. Dr. Mazhar BAĞLI (Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi Rektörü) Prof. Dr. Vatan KARAKAYA (Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi Rektörü) Prof. Dr. Yusuf ŞAHİN (Aksaray Üniversitesi Rektörü) Kongre Düzenleme Kurulu Doç. Dr. Emin Hüseyin ÇETENAK (Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi) Doç. Dr. Hüseyin ŞİMŞEK (Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi) Doç. Dr. Sevilay USLU DİVANOĞLU (Aksaray Üniversitesi) Doç. Dr. Vedat AKTEPE (Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi), Dear Students and Colleagues, Nigde Omer Halisdemir University Social Sciences Institute held the first International Cappadocia Social Sciences Student Congress between 7-9 November 2019. The first congress organized at Nigde Omer Halisdemir University this year in cooperation with Aksaray University, Kirsehir Ahi Evran University, and Nevsehir Haci Bektas Veli University. The aim of our first congress was to bring our students together in the field of social sciences, to mediate the sharing of experience, to prepare the subjects related to their fields of study in front of the students who participated in different universities under the moderation of experts and thus prepare them for academic life. There were 200 undergarduate and graduate students to our Congress from around 50 differrent universities in Turkey and nine different countries. Scientific papers are presented by students. The international congress helped graduate students to improve their thesis and developed new collaboration between students and academicians. On behalf of Organizing Comittee Associate Professor Dr. Emin Hüseyin ÇETENAK, 3K Kitap-Kırtasiye-Kopyalama Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Kampüs Çarşı Tel: 0 388-225-21-01

All rights reserved. The right to publish this book belongs to KAPSOSBİL 2019. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording or otherwise, without permission. This Proceeding Book has been published as an electronic publication (e-book). Citation can not be shown without the source, reproduced in any way without permission. Authors are responsible for not only scientific contents but also format of their papers. The individual contributions in this publication and any liabilities arising from them remain the responsibility of the authors. The publisher is not responsible for possible damages, which could be a result of content derived from this publication. Kongre Onursal Başkanları Prof. Dr. Muhsin KAR (Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Rektörü) Prof. Dr. Mazhar BAĞLI (Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi Rektörü) Prof. Dr. Vatan KARAKAYA (Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi Rektörü) Prof. Dr. Yusuf ŞAHİN (Aksaray Üniversitesi Rektörü) Kongre Düzenleme Kurulu Doç. Dr. Emin Hüseyin ÇETENAK (Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi) Doç. Dr. Hüseyin ŞİMŞEK (Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi) Doç. Dr. Sevilay USLU DİVANOĞLU (Aksaray Üniversitesi) Doç. Dr. Vedat AKTEPE (Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi), PREFACE Dear Students and Colleagues, Nigde Omer Halisdemir University Social Sciences Institute held the first International Cappadocia Social Sciences Student Congress between 7-9 November 2019. The first congress organized at Nigde Omer Halisdemir University this year in cooperation with Aksaray University, Kirsehir Ahi Evran University, and Nevsehir Haci Bektas Veli University. The aim of our first congress was to bring our students together in the field of social sciences, to mediate the sharing of experience, to prepare the subjects related to their fields of study in front of the students who participated in different universities under the moderation of experts and thus prepare them for academic life. There were 200 undergarduate and graduate students to our Congress from around 50 differrent universities in Turkey and nine different countries. Scientific papers are presented by students. The international congress helped graduate students to improve their thesis and developed new collaboration between students and academicians. On behalf of Organizing Comittee Associate Professor Dr. Emin Hüseyin ÇETENAK, 3K Kitap-Kırtasiye-Kopyalama Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Kampüs Çarşı Tel: 0 388-225-21-01

All rights reserved. The right to publish this book belongs to KAPSOSBİL 2019. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording or otherwise, without permission. This Proceeding Book has been published as an electronic publication (e-book). Citation can not be shown without the source, reproduced in any way without permission. Authors are responsible for not only scientific contents but also format of their papers. The individual contributions in this publication and any liabilities arising from them remain the responsibility of the authors. The publisher is not responsible for possible damages, which could be a result of content derived from this publication. Kongre Onursal Başkanları Prof. Dr. Muhsin KAR (Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Rektörü) Prof. Dr. Mazhar BAĞLI (Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi Rektörü) Prof. Dr. Vatan KARAKAYA (Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi Rektörü) Prof. Dr. Yusuf ŞAHİN (Aksaray Üniversitesi Rektörü) Kongre Düzenleme Kurulu Doç. Dr. Emin Hüseyin ÇETENAK (Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi) Doç. Dr. Hüseyin ŞİMŞEK (Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi) Doç. Dr. Sevilay USLU DİVANOĞLU (Aksaray Üniversitesi) Doç. Dr. Vedat AKTEPE (Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi), Dear Students and Colleagues, Nigde Omer Halisdemir University Social Sciences Institute held the first International Cappadocia Social Sciences Student Congress between 7-9 November 2019. The first congress organized at Nigde Omer Halisdemir University this year in cooperation with Aksaray University, Kirsehir Ahi Evran University, and Nevsehir Haci Bektas Veli University. The aim of our first congress was to bring our students together in the field of social sciences, to mediate the sharing of experience, to prepare the subjects related to their fields of study in front of the students who participated in different universities under the moderation of experts and thus prepare them for academic life. There were 200 undergarduate and graduate students to our Congress from around 50 differrent universities in Turkey and nine different countries. Scientific papers are presented by students. The international congress helped graduate students to improve their thesis and developed new collaboration between students and academicians. On behalf of Organizing Comittee Associate Professor Dr. Emin Hüseyin ÇETENAK, 3K Kitap-Kırtasiye-Kopyalama Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Kampüs Çarşı Tel: 0 388-225-21-01

Bu doktora tezi, bir yetişkin tarafından verilen bir kurala iki çocuğun birlikte uymaları istendiğinde, çocukların nasıl davrandıklarını ve kuralı ihlal ederlerse bir aradayken bunu nasıl rapor ettiklerini incelemektedir. Katılımcı çocuklar, Çeldiriciye Direnç paradigması (Kochanska ve Aksan, 1995) kullanılarak, dokunmalarının yasak olduğu üzeri cezbedici birçok oyuncakla dolu masanın yer aldığı bir odada yalnız bırakılmışlardır. Ardından, çocuk çiftleri odanın kuralına uyup uymama davranışları hakkında birlikte mülakata (toplu mülakat) alınmışlardır. Bu tezde yer alan üç makale de bu prosedürü kullanmaktadır. İlk makale, çocukların yalnız kaldıkları bölümdeki davranışlarına odaklanırken, diğer iki makale çocukların toplu mülakat esnasındaki davranışlarına odaklanmaktadır. Çalışmada 4-6 yaş (Ort. = 64.18, SS = 9.32, Ranj = 48-83 ay) arasında birbirini tanıyan hemcins 90 çift çocuk yer almıştır. İlk makalede (Bölüm-2), olası bir kural ihlalini önlerken ve kural ihlali gerçekleştikten sonra duruma müdahale ederken çocukların arkadaşlarına uyguladıkları stratejilerdeki güç kullanım düzeyindeki farklılaşma incelenmiştir. Ayrıca, kural ihlalini önlerken kullanılan stratejilerden hangilerinin arkadaşının takip eden kurala uyma davranışını değiştirdiği ile arkadaşını önlemede başarısız olan bir strateji sonrası çocukların hangi stratejiyi kullandıkları da incelenmiştir. Çocuklar arkadaşlarının olası kural ihlalini önlerken hafif kontrol stratejileri (örn., kuralı hatırlatma veya dikkati başka yöne çekme) kullanırken, kural ihlali gerçekleştikten sonra müdahale stratejisi olarak geri çekilmeyi (örn., tepki vermeme) tercih etmişlerdir. Bu bağlamda, olumsuz kontrol stratejileri (örn., tehdit etme) önleme veya müdahale stratejisi olarak anlamlı bir şekilde daha fazla kullanılmamıştır. Hafif kontrol stratejisinden sonra kurala uyma davranışının arttığı, geri çekilme stratejisinden sonra ise kuralı ihlal etme davranışın arttığı gözlenmiştir. Çocuklar kural ihlalini önlemede başarısız olsa bile olumsuz kontrol ve geri çekilme stratejilerini kural ihlali öncesi ve sonrası kullanmaya devam etmişlerdir. İkinci makalede (Bölüm-3), toplu mülakat esnasında çocukların yalan söylemeyle alakalı cevaplarındaki çeşitlilik ve tutarlılık incelenmiştir. Ayrıca, farklı cevap gruplarının sosyo-bilişsel ve mizaç boyutlarındaki farklılaşmaları da araştırılmıştır. Toplu mülakat esnasında kendini korumak için yalan söyleme, itiraf etme, suskun kalma, doğruyu söyleme, sır tutma ve ispiyonlama olmak üzere 6 farklı cevap grubu gözlenmiştir. Yalan söyleyen çocukların büyük çoğunluğu yalanlarını toplu mülakat süresince devam ettirmişlerdir. Sır tutan çocuklar, kendi için yalan söyleyen ve itiraf eden çocuklara kıyasla, ters sayı dizisinde daha iyiyken; itiraf eden çocuklara kıyasla, düşük dürtüsellik ve yüksek azalan tepki/sakinleşmeye sahiptir. Toplu mülakat boyunca yalanını sürdürebilen çocuklar, sürdüremeyen çocuklara kıyasla, düşük dürtüselliğe ve yüksek zihin kuramı becerisine sahiptir. Üçüncü makalede (Bölüm-4), çocukların yalan ve doğru söyleme davranışlarına eşlik eden sözel olmayan göstergeler incelenmiştir. Yalan ve doğru söyleyen çocukların sözsüz davranışları iki farklı bölümde kodlamıştır: Kural ihlali davranışını gizleyip başlarından geçen başka olaylar hakkında konuşarak yalan söylemelerinin mümkün olduğu tüm mülakat boyunca (gerçeği gizleme) ve kurala uyma davranışlarının doğrudan sorgulanmasıyla kendiliğinden gelişen yalan veya doğru söylemeye karar verdikleri soru sonrası (yanıltıcı bilgi verme). Doğru ve yalan söyleyen çocukların doğrudan sorgulama sonrasında cevap verme süresi, arkadaşa bakma ve jest kullanımında farklılaştıkları gözlenmiştir. İki grup tüm mülakat boyunca gösterdikleri etkileşimsel davranışlarda (örn., konuşma geçişi, arkadaşa bakma, sözce oranı) ise birbirine benzemektedir. Bu tezin sonuçları (1) kurala uymada kullanılan önleme ve müdahale stratejilerinin güç düzeylerinde farklılıklar olduğunu, (2) toplu mülakat yapıldığında çocukların cevaplarının çeşitli olduğunu ve yalanlarını devam ettirebildiklerini, (3) sosyo-bilişsel ve mizaç boyutlarında farklı gruplar arasında büyük farklar olmadığını, (4) yalana eşlik eden sözel olmayan davranışların özellikle çocukların yalan söylemeye karar verdikleri anda ortaya çıktığını göstermiştir. This dissertation examined how preschool children behave when they are asked to follow rules by adults and how they report in conjunction with their friend when they violate a rule in a dyadic context. We used a modified version of the temptation resistance paradigm (Kochanska & Aksan, 1995), where two children were asked to follow a tempting rule (i.e., refraining from touching off-limit toys once the adult leaves) and then were later interviewed about how they handled this rule. The three papers of the current dissertation employed this procedure. The first paper focused on children's behaviors when they were alone in the room, while the other two papers examined children's behaviors during the collective interview phase. The sample consisted of 90 same-sex friend dyads, 47 male-male and 43 female-female pairs of children. The age range of the children was between 48 and 83 months of age (M = 64.18, SD = 9.32). In the first paper (Chapter II), we investigated whether preventive norm enforcement strategies (i.e., before a potential violation) differed from interventive ones (i.e., after an actual violation) in degree of power assertiveness. We further examined (a) which prevention strategies were more likely to change subsequent compliance behavior of the friend, and (b) which strategies were more likely to be used in the following turn when a previous strategy was not successful in attaining compliance. Children tended to prevent their friend from transgressing the rule by using gentle control strategies (e.g., reminding rule or distracting). However, when the rule was violated by the friend, children were more likely to disengage (i.e., no response). Children did not tend to use negative control (e.g., threats or criticism) as a prevention and intervention strategy in this context. Among prevention strategies, gentle control facilitated, whereas disengagement inhibited subsequent compliance. Children maintained the same behavioral strategy before and after a transgression for negative control and disengagement, even though their strategy was ineffective in preventing transgressions. In the second paper (Chapter III), we examined the diversity and consistency in children's lie-related responses during the collective interview, as well as socio-cognitive and temperamental differences between response groups. Children's responses were heterogeneous such as we found self-motivated liars, confessors, reticents, truthful deniers, secret-keepers as well as tattlers. The majority of the children retained their lies (dubbed lie maintainers) throughout the collective interview. Secret-keepers were better at backward digit span than self-motivated liars and confessors, while they were lower in impulsivity and higher in falling reactivity and soothability than confessors. On the other hand, lie maintainers were lower in impulsivity and higher in theory of mind than lie non-maintainers. Finally, in the third paper (Chapter IV), we investigated differences in nonverbal behaviors between lie- and truth-tellers. Nonverbal behaviors were coded during the entire interview phase where they could lie by withholding transgression (i.e., lying by omission) and right after a target question where children chose to lie or tell the truth (i.e., lying by commission). Truth-tellers and lie-tellers showed differences in response latency, looking at friend, and use of gestures right after the target question. However, both groups were similar in their interactive nonverbal behaviors during the entire interview (i.e., speech transition, looking at friend, and utterance rate). Overall, findings of this dissertation highlighted that (1) norm enforcement strategies that are preventive in nature differ qualitatively from intervention strategies in degree of power assertiveness, (2) children's responses are diverse and they can maintain their lies when interviewed collectively, (3) individual differences in socio-cognitive and temperamental domains are not as robust in dyadic as in individual contexts to differentiate different types of responses, (4) nonverbal cues to deception emerge right after when children decide to actively lie to an unanticipated question. 124

Psychotherapy has a scientific history of one hundred years. Thetherapies that have been prevalent through the history of psychotherapy havebeen focused on behavior, cognition, unconscious processes, or existentialissues. We can further categorize them as one-person vs. two-person theories.One-person approaches view one’s inner world and mental structure as static,permanent, and stable, and attempt to correct the psychopathology involved.One-person therapies involve the positions of repairer-repaired,observer-observed, and knowing-unknowing. Two-person therapies, on the otherhand, focus on mutual interaction.The subject and goal of this paper is to outlinethe progression of these schools of psychoanalytic psychotherapy fromtwo-person therapies towards systems theory and field theory, centered aroundinteractive systems, with a particular focus on their position vis-a-vis thecontemporary field theory. This paper sets aside the behavioral-cognitive andexistentialist therapies to primarily focus on the psychodynamic schoolsfollowing Freud, including dynamic psychotherapy approaches of Adler and Jung;ego psychology of Anna Freud, Eric Ericson, David Rapaport, H. Loewald, andHeinz Hartmann; object relations of Melanie Klein and W. R. D. Fairbairn, andlater representatives such as Otto Kernberg; developmental psychology emphasisof the so-called interim group of James Masterson’s abandonment depressiontheory; self psychology of Heinz Kohut as a break from classical psychoanalyticschool; relational psychoanalysis of Stephen Mitchell ve Jay Greenberg;relational-cyclical psychotherapy of Paul Watchel; intersubjective field theoryof Robert Stolorow, Bernard Brandchaftand George Atwood; and motivational systems theory of Joseph D. Lichtenberg,Frank M. Lachmann, and James L. Fosshage., Psikoterapi tarihiniyüz yıllık bir bilimsel sürece bağlayabiliriz. Bu süreçte, ana çizgiitibarıyla; davranışa odaklanan, bilişe odaklanan, bilinçdışı süreçlereodaklanan ve varoluşa odaklanan terapiler olarak kümeleştirebiliriz. Bunlarıkendi arasında kategorize ettiğimizde; bir kişinin iç dünyasını ve zihinselyapısını statik, kalıcı, kişiye ait ve değişmez bir yapı olarak bakan veoradaki psikopatolojiyi düzeltme iddiasında bulunan kuramlar bir taraftadurmaktadır. Tek kişilik terapiler olarak adlandırılan bu kuramlara, tamir edenve edilen, gözleyen ve gözlenen, bilen ve bilmeyen bağlamları perspektiflerindebakmak mümkündür. Tek kişilik terapilerin karşısına ise karşılıklı etkileşimedayalı iki kişilik terapiler olarak adlandırılan diğer terapi kuramlarınıkoymak mümkündür. Bu makalenin amacı vekonusu: iki kişilik terapilerden doğan ve daha sonra bir sistem teorisine vealan teorisine doğru genişleyen, karşılıklı etkileşimsel sistemleri merkezealan yaklaşım tarzıyla, bu psikoterapi ekollerini, özellikle psikanalitikbağlamda olan psikoterapi kuramlarını değerlendirmek ve alan kuramına karşıkonumlarını belirlemek ve tanımlamaktır. Freud’dan hemen sonra ortaya çıkandaha çok self üzerine odaklanmış Adler, Jung gibi dinamik psikoterapikuramcıları ve yaklaşım tarzları; Anna Freud, Eric Ericson, David Rapaport, H.Loewald ve Heinz Hartmann gibi ego psikolojisine ağırlık veren ego psikologları;nesne ilişkilerini gündeme getiren Melanie Klein ve W. R. D. Fairbairn’denortaya çıkan nesne ilişkileri ve Otto Kernberg gibi çağdaş temsilcileri; aragurup olarak nitelendirebileceğimiz gelişimsel psikolojiye öncelik vererekyaklaşan James Masterson’un terk depresyonu kuramı, klasik psikanalitik ekoldenbir kopma olduğu iddia edilen ve bir kopuş sağlayan Heinz Kohut’un KendilikPsikolojisi, kendilik psikolojisiyle aynı döneme denk düşen Stephan Mitchell veJay Greenberg’in ilişkisel psikanalizi, bunlarla karşılıklı etkileşimiçerisinde ortaya çıkan Paul Wachtel’in ilişkisel-döngüsel psikoterapisi,Robert Stolorow, Bernard Brandchaft veGeorge E. Atwood’un Öznelerarası Alan Kuramı, Joseph D. Lichtenberg, Frank M.Lachmann ve James L. Fosshage’ın geliştirdiği güdülenme sistemleri, güdülenmekuramları bu makalenin temel konusudur. Anahtarkelimeler: Alan Kuramı, Psikanalitik Kuramlar, Bütüncül Bakış Tarzı,Teknik Eklektizm, Teorik Entegrasyon, Ortak Faktörler Yaklaşımı, Asimilatif Bütüncül Psikoterapi.

Otizm Spektrum Bozukluğu (OSB) hafiften şiddetliyekadar karmaşık gelişimsel bozukluklar için kullanılan yelpaze terimidir. Bugelişimsel bozukluklar sosyal iletişimde yetersizlik, tekrarlayıcı vesterotipik davranışlara neden olmaktadır (APA, 2013). Alandaki araştırmalarOSB’li çocukların teknolojiye olan bu ilgisini ortaya koymuştur. Bu ilgigelecek vaat eden müdahale modellerinin oluşturulmasında imkan sağlayabilir(Annaz et al., 2012; Klin et al., 2009; Fong et al., 2003). Bu çalışma OSB’ninyol açtığı sınırlılıklara uygun ürün yaratmak için tasarımın nasıl yapılması veteknolojinin nasıl kullanılması gerektiği araştırmasını kapsamaktadır. OSB’ninyüksek yaygınlık oranları göz önüne alındığında, bu araştırma bir riskdeğerlendirme cihazının metodolojisini ve tasarımını sunmaktadır. Bu cihaz 3-4yaş aralığındaki çocukların ilgisini çekmeyi ve testlerde düşük puan alançocukları teşhise yönlendirmeyi hedeflemektedir. Cihazın içindeki testlerOSB’li çocuklarla tipik gelişim gösteren çocuklar arasındaki farklılıklarıZihin Kuramı testleriyle saptamaya yönelik tasarlanmıştır. Araştırma kapsamındacihazın prototipinin iki boyutlu illüstrasyonları, arayüz tasarımları ve dışkabuk tasarımı alandaki araştırma verilerine uygun olarak yapılmıştır., Autism Spectrum Disorder (ASD) is an umbrella term for a spectrum ofcomplex developmental disorders resulting in deficits in social communicationand repetitive and stereotyped behaviors (APA, 2013). Research in the arearevealed that young children with ASD are interested in technology. Thispreference for technology may lead to promising intervention models (Annaz etal., 2012; Klin et al., 2009; Fong et al., 2003). This paper includes researchinto how to design and use technology to create suitable products for deficitsof ASD. With all the concern over the high prevalence ratios of ASD, this studypresents the methodology and design of a risk assessment device, which aims tocapture the interest of children with ASD aged 3-4, and direct children who scorelow on the tests towards a diagnosis. The tests in the device are designed todetect differences with ToM tests between ASD and typically developing (TD)children. In the scope of the paper, 2D illustrations, interface design, andouter shell design of the device are created in compliance with the researchdata in the field.

Bu çalışmanın amacı, Bağlanma kuramı çerçevesinde narsistik kişilik özellikleri gösteren bir vakayı, Bay R., detaylı bir şekilde ele alırken, alanda çalışan terapistlere bu kişilik özelliklerinin etiyolojisinin nasıl ele alınabileceği konusunda yol gösterici olmaktır. Narsisizm görkemlilik, onaylanma ve beğenilme ihtiyacı, başkalarına karşı ilgisizlik ve empati yoksunluğu ile karakterize bir psikolojik problemdir. Bu kişilik örgütlenmesinin bireylerin erken dönem yaşantılarında ebeveynleriyle olan ilişkilerinden kaynaklandığı ileri sürülmektedir. Kişilerin ebeveynleriyle olan ilişkilerinin niteliğinin onların kendilik ve başkalarına yönelik temsillerinin gelişmesine, temel inançlarının oluşumuna ve yaşamlarının ileri dönemlerindeki insan ilişkilerine etki ettiği bilinmektedir. Bu bağlamda eğer kişilerin erken dönem yaşantılarında ebeveynleriyle kurdukları ilişki yeterince iyi (good-enough) değilse, bu kişilerin yetişkinlikte sahip oldukları kişilik örüntülerinin veya bozukluklarının o dönemde geliştirdikleri güvensiz bağlanma stillerinden biriyle ilişkili olabileceği araştırmalarca bulunmuştur. Bağlanma Kuramı kişilerin duygusal bağlarının gelişimini anlamak için geliştirilmiş olsa da ilerleyen zamanlarda bozuklukların veya örüntülerin daha iyi anlaşılmasına olanak sağladığı için terapilerde de kullanılmaya başlanmıştır. Bu bilgiler ışığında, bu çalışmanın son bölümünde bağlanma kuramının narsistik danışanlarla çalışırken nasıl uygulanabileceği ele alınmıştır., In this paper, the focus was the relationship between narcissism and anxious attachment with the discussion of a case, Mr. R., who is believed to have anxious attachment style and show narcissistic features. Narcissism is characterized by grandiosity, need for approval and admiration, indifference to others and lack of empathy. It is believed that those features take their roots from the early relationships with caregivers. The relationship qualities of individuals with their parents affect their self and other representations, form their core beliefs, and affect their relationships later in their life. If the parental quality the individuals receive is not appropriate or good enough, those individuals most probably develop one of the insecure attachment styles that are found to be related to personality disorders. Although attachment theory is constructed for understanding the development of the emotional bonds of the individuals, it was later used in the therapeutic process. It is believed that understanding the attachment styles of the patients will give a better understanding to the therapists. Through the end of this paper, application of attachment theory to narcissistic individuals is addressed.

Buçalışmanın amacı insanlık tarihi boyunca insanların psişik sorunları veyapsişik sorunları saklayan organik görünümlü hadiselere yaklaşım tarzınınsürecini incelemek, bununla ilgili değerlendirmeleri ortaya koymaktır. Buçalışmamızda insanlık tarihi kadar eski olan insanın ruhsal problemlerine çözümbulma çabalarının geldiği noktada bilimsel verilerle incelenen bir psikoterapitarihi ve son noktada bütüncül psikoterapilerin oluşmasına yol açan süreçincelenmiştir. Modernanlamda, yazılı ve kayıtlı olarak incelenebilen, değerlendirilebilen,eleştirilebilen bir veri olarak psikoterapi tarihini başlatmak gerekirse; bunu Sigmund Freud'la başlatmak doğruolacaktır. Freud'un insanın ruhsal yapısını nörobiyolojik bir kaynakla başlayanaraştırma gayreti daha sonra ruhsalaygıtı sanal zihinsel bir tasarı olarak tanımlaması sonucuna ulaşmıştır.Süreç içerisinde kanıta dayalı tıbbın ve bilimsel paradigmanın zamanın ruhunauygun bir şekilde üniversitelerde yer almasıyla beraber psikoterapiler farklıiki kulvarda yol almıştır. Bunlardan birincisi Freud'un geliştirmiş olduğu Klasik Psikanalizdir. Psikanalitikgelişim hattına baktığımızda; bağımsız, kendi enstitülerinde kendiliteratürünü oluşturarak, vaka sunumlarıyla gelişen ve tartışmalarlazenginleşen bir psikanalitik kültür inşa edilmiştir. Diğer tarafta ise; kanıta dayalı tıbbın getirmiş olduğugözlenebilen, denenebilen, sınanabilen, ölçülebilen ve değerlendirilebilen biralan olarak davranışçılıklabaşlayan psikoterapi yaklaşımısöz konusudur.Davranışçılıkla başlayan bu psikoterapi yaklaşımı,süreç içerisinde istatistiki yöntemlerin gelişmesi, insan zihninin temelkaynağı olan beyinde olan bitenlerin daha objektif değerlendirilebilecek araçve gereçlerin gelişmesiyle beraber, bilişselbir paradigmaya evrilmiştir. Sonuçta üniversiteler davranışçılıktanbilişselciliğe atlayarak süreç içerisinde davranışçı-bilişsel yöntemlerin birleşik hale geldiği bir sistemedoğru dönüşmüştür. Bilişsel-davranışçısüreç bu şekilde devam ederken psikanalitikliteratür kendi içerisinde değişim ve dönüşüme uğramış; tek kişilik psikoterapilerden iki kişilik psikoterapilereulaşmıştır. Oradan da nörobiyolojininsağ beyin kaynaklarına doğru biraçılım sergilemiştir. İnsan beyninde olan biteni (her iki ekol için de) kanıta dayalı bir literatür halinegetirilebilmesi amaç haline gelmiştir. Bugün gelinennoktada ister birinci kaynaktan ister ikinci kaynaktan olsun tüm kuramlarınentegre edildiği tek kişilik terapileriniki kişilik terapilere, iki kişilikterapilerden sistem terapilerine,sistem terapilerinin aşkınlıkihtiyacı içinde ele alınmış olduğu kaosteorilerine kadar uzanan öznelliğinve bağlamın temel aracı olduğu bir süreçteki evrimleşmiş bütüncül psikoterapilere doğru biryaklaşım ortaya konmuştur. Çalışmamızdabu sürecin tarihsel kaynaklarından, bilimsel paradigmanın başladığı döneme,oradan da güncel nörobiyolojik gelişmeler ve öznelliğin ve kaos teorisininulaştığı noktaya kadar geçen süreç anlatılmaktadır., The objective of this paperis to explore the process and procedures of addressing human psychologicalproblems, or organic-looking issues concealing psychological problems,throughout the history. This paper examines the deep-rooted strivings toseek solutions to human psychological problems that culminated in scientificpsychotherapy and eventually in psychotherapy integration.It has been Sigmund Freudwho marked the beginning of the history of a scientific psychotherapy thatinvolved written and recorded data that can be examined, assessed, andcriticized. Freud’s search for the neurobiological roots of human psycheresulted in his definition of the psychic apparatus as a mental representation.The zeitgeist paved the way for evidence-based medicine and scientificparadigm to enter the universities, and psychotherapies began to move along twodifferent paths. Freud’s psychoanalytic method developed independently inpsychoanalytic institutes, creating its own literature enriched by casepresentations and discussions. The other path included the behavioralisticstart point that could be observed, experimented, tested, measured, andassessed as a result of evidence-based medicine.Along with the developmentof statistical methods and more sophisticated tools to assess the workings ofthe brain as the source of human mind, this psychotherapy approach that beganwith behavioralism evolved to a cognitive paradigm and began to examine theimpact of psychopathology and workings of the mind on information processingand assessment. As a result, universities shifted from behavioralism tocognitive perspective, integrating behavioral and cognitive methods in theprocess.As the cognitive-behavioralprocess moved along this path, psychoanalytic literature evolved from one-personpsychotherapies to two-person psychotherapies, and to right-brain emphasisindicated by neurobiology. Both schools aimed at forming an evidence-basedliterature of what is going on in human brain. The current point is integrationof psychotherapies that evolved from one-person therapies to two-persontherapies, system therapies, and chaos theories, on the basis of subjectivityand contextualism.This paper addresses thisprocess, beginning with the historical sources through the scientific paradigm,current neurobiological findings, and the final destination of chaos theory.