Search

Giriş: Doğuştan böbrek ve üriner sistem anomalileri (CAKUT) prenatal dönemde saptanan tüm anomalillerin yaklaşık %20-30'nu oluşturur. Bu patolojiler tek veya çift taraflı olabilir, her bir hastada farklı anomaliler eşlik edebilir (1,2).Doğuştan böbrek ve üriner sistem anomalileri, çocuklarda son dönem böbrek hastalığı nedenlerinin %30-50' sini oluşturur (2). Hastalığın prevalansı her 1000 doğumda 0,3-1,6 oranındadır (1). Böbrek ve üriner sistemin konjenitalanomalileriüriner sistem enfeksiyonları, hipertansiyon ve böbrek yetmezliğine yol açabilir.Amaç: Biz bu çalışmada Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk Nefroloji Polikliniğinde CAKUT grubuna dahil olan unilateral böbrek hipodispilazili veya unilateral skarı olan hastalarda ABPM ile kan basıncı yüksekliği ile böbrek volümü arasındaki ilişkiyi bulmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Çocuk Nefroloji Polikliniğinde izlenen 6-18 yaş aralığında 57 (32 kız, 25 erkek) tek taraflı küçük böbrekli hasta ile 30 gönüllü, sağlıklı çocuk (15 kız, 15 erkek) kontrol grubu olarak alındı. Hasta ve kontrol grubunun poliklinik ortamında kan basınçları ölçüldü ve 24 saatlik ayaktan kan basıncı monitorizasyonu (ABPM) yapıldı, serum Sistatin C ve kreatinin düzeyleri ölçülerek böbrek fonksiyonları belirlendi. Plazma renin ve anjiotensin 2 düzeyleri ölçüldü. Üriner sistem ultrasonografisi ve üst batın magnetik rezonans görüntüleme ile böbrek volümleri hesaplandı ve boya indekslendi. Ayrıca DMSA'da küçük böbrek aktivitesi hesaplandı.Bulgular: Bizim çalışmamızda polikilik kan basıncı ölçümlerinde hasta ve kontrol grubu arasında bir fark bulunmadı. ABPM ile kan basıncı ölçümlerinin karşılaştırılmasında ise iki grup arasında ''Düşüş''(Dipping) dışında anlamlı fark olmadığı görüldü. Çalışmamızda 57 hastanın 5'inde ambulatuar hipertansiyon saptandı, 2 hasta antihipertansif ilaç kullanmaktaydı. Toplam 7 hasta (%12,2) hipertansif olarak kabul edildi. Hipertansifgrupta renin anlamlı olarak yüksek bulundu (p=0,040). Ayrıca tüm hastalar ele alındığında hipertansiyon ile GFR arasında negatif bir korelasyon vardıHipertansiyonu olan hastaların DMSA da küçük böbrek fonk(%) düşüktü (p=0,015).Aynı zamanda kan basıncı ile DMSA'da küçük böbrek aktivitesi arasında da negatif korelasyon saptadık.Manyetik rezonans incelemesinde (cm3) hipertansif hastaların büyük böbrek volümü (BBV) hipertansif olmayanlara göre artmıştı (p=0,026).Hasta grubunda hemen hemen tüm kan basıncı parametreleri ile USG BBV ve BBVi, MR BBV ve BBVi arasında pozitif korelasyonlar saptandıSonuç: Doğuştan böbrek ve üriner sistem anomalili soliter böbrekli hastalarda hipertansiyon, kronik böbrek hastalığının gelişimi için önemli bir risk faktörüdür. Tek taraflı küçük böbreklerde hipertansiyon oranını normal populasyone göre yüksek bulundu.Bu bulgular bize tek taraflı küçük böbrekli hastalarda küçük böbreğin fonksiyonu ve GFR'un azalmasının kan basıncı üzerinde etkili olduğunu düşündürdü. İlginç olarak hipertrofiye uğramış böbreğin volümü ile de kan basıncı arasında pozitif korelasyon mevcuttu. Bu bize muhtemelen intrauterin dönemde kompensatuar hipertrofinin gelişmesinin postnatal dönemdeki kan basıncının yükselmesi üzerine etkilerinin olduğunu göstermektedir. Bu sonuç kompensatuar hipertrofinin gelişmesine yol açan hiperfiltrasyonun sağlam böbreğe zarar verebileceğini düşündürdü.Anahtar kelimeler:Çocukluk çağı hipertansiyonu, 24 saatlik ayaktan kan basıncı monitorizasyonu, böbrek volume, küçük böbrek, kompensatuar hipertrofi INTRODUCTION: Congenital kidney and urinary system anomalies (CAKUT) account for approximately 20-30% of the anomalies detected in the prenatal period. The prevalence of the disease is 0.3-1.6 per 1000 births. Anomalies of the congenital kidney and urinary tract can lead to urinary tract infections, hypertension and renal failure, accounting for 30-50% of end-stage renal failure in children.OBJECTIVE In this study, we aimed to investigate the relationship between blood pressure and volume in patients with renal hypodisplasia and unilateral renal scarring.MATERIALS AND METHODS: This study included 57 (32 female, 25 male) children with unilateral small kidney and age, gender and BMI similiar 30 healthy children (15 girls, 15 boys). All subjects were evaluated by casual and ambulatory BP measurements. Ambulatory BP findings were classified according to the updated American Heart Association recommendations in children. Plasma renin activity (PRA) and angiotensin 2 was measured in all patients and controls. Serum cystatin C, creatinine levels were measured and renal functions were determined. Renal US and MR examinations were performed in the patient and control group. Total renal volume was calculated and adjusted to height (defined as renal volume index). Small renal activity was also calculated in DMSA. RESULTS: In our study, no difference was found between the patient and the control group in the polyclinic blood pressure measurements. In comparison of ABPM and blood pressure measurements, there was no significant difference between the two groups (except Dipping). In our study, ambulatory hypertension was detected in 5 of 57 patients and 2 patients were using antihypertensive medication. A total of 7 patients (12.2%) were considered hypertensive. Renin was significantly higher in hypertensive group (p = 0.040). There was also a negative correlation between hypertension and GFR in all patientsPatients with hypertension had lower renal function in DMSA (p = 0.015). We also found a negative correlation between blood pressure and small renal activity in DMSA. Magnetic resonance imaging (cm3) showed that patients with hypertension had higher renal volume (BKV) than non-hypertensive patients (p = 0.026). There were positive correlations between USG BKV and BKVi, MR BKV and BKVi with almost all blood pressure parameters in the patient group.CONCLUSION: Hypertension is an important risk factor for the development of chronic kidney disease in patients with congenital renal and urinary tract anomalies. The rate of hypertension in unilateral small kidneys was higher than the normal population. These findings suggest that the function of small kidney and decreased GFR in patients with unilateral small kidneys are effective on blood pressure. Interestingly, there was a positive correlation between the volume of hypertrophed kidney and blood pressure. This suggests that the development of compensatory hypertrophy in the intrauterine period probably has an effect on the elevation of blood pressure in the postnatal period. This result suggested that hyperfiltration, which led to the development of compensatory hypertrophy, could damage the healthy kidney.Key Words: Childhood hypertension, ABPM, kidney volume, small kidney, compensatory hypertrophy 74

Hemodiyaliz yapılan hasta populasyonunda iki diyaliz arasındaki kilo alımının primer nedeni diyetle alınan tuz miktarıdır. Tuz alımına sekonder gelişen osmotik susama hissi, sıvı alımını beraberinde getirir. Hipervolemiye ikincil gelişen kan basıncı artışı kardiyovasküler mortalite ile ilişkilidir. Bu açıdan hemodiyaliz hastalarında diyetle alınan tuz miktarının bilinmesi önemlidir. Bu çalışmada beslenme anketi yöntemiyle hemodiyaliz hastalarında alınan sodyum miktarının hesaplanması hedeflenmiştir. Ayrıca hesaplanan sodyum miktarının geleneksel yöntemle hesaplanan sodyum miktarıyla karşılaştırması da yapılmıştır. Bu amaçla kronik hemodiyaliz programında olan ve haftada üç defa hemodiyalize giren anürik 20 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Serum sodyum düzeyine etki edebilecek komorbiditesi olan hastalar çalışma dışında bırakılmıştır. Hastaların diyaliz çıkışından bir sonraki diyaliz girişine kadarki diyetleri hastalar tarafından beslenme anketi formuna yazılmıştır. Hastaların diyaliz çıkışı ve bir sonraki diyaliz girişinde vücut ağırlıkları ölçülmüş, serum sodyum ölçümü için kan örnekleri alınmıştır. Hastalardan diyet anketi yöntemiyle elde edilen sodyum diyet sodyumu, serum sodyum örnekleri ve diyaliz giriş ve çıkışındaki toplam vücut sıvısı kullanılarak elde edilen sodyum hesaplanan sodyum olarak isimlendirilmiştir. Çalışmanın sonunda hemodiyaliz hastalarında diyetle alınan sodyum miktarının hesaplanan sodyum miktarından daha yüksek olduğu ancak bu farkın istatistiksel olarak anlamlı olmadığı görülmüştür (p:0.804). Yapılan korelasyon analizinde diyet sodyumu ile hesaplanan sodyum arasında ve diyet sodyumu ile vücut ağırlığındaki değişim arasında korelasyon olmadığı gözlenmiştir. Ayrıca hesaplanan sodyum ile vücut ağırlığındaki değişim arasında kuvvetli korelasyon olduğu tespit edilmiştir. Yaptığımız çalışmada diyet sodyumu ile hesaplanan sodyum ve vücut ağırlığındaki değişimler arasında zayıf korelasyon olması nonosmotik sodyumla açıklanabilir. Ancak bunun için daha geniş hasta populasyonlarında ileri araştırmalara ihtiyaç vardır. Dietary salt intake is the primary reason of weight gain between two dialysis for the hemodialysed patient population. Osmotic polydipsia which develops secondarily to salt intake, is accompanied by fluid intake. Increase in blood pressure secondarily to hypervolemia, is associated with cardiovascular mortality. Thus it is important to know the amount of dietary salt intake of hemodialysis patients. In this study, it is intended to calculate amount of sodium intake in hemodialysis patients by means of nutrition survey method. Furthermore, this calculated sodium intake was compared with the sodium intake which was calculated by conventional methods. For this purpose 20 anuric patients, who take place in chronic hemodialysis program and undergo hemodialysis three times a week, were included in the study. The patients with a comorbidity which may affect the serum sodium level, were excluded from the study. Patients? dietary intake from the exit to the following entry of dialysis was self-written to nutrition survey form. Body weights of patients were measured and their blood samples were taken to measure serum sodium at the exit of and before the following entry into the dialysis. Sodium amount which is obtained by patient dietary survey method is called as ?dietary sodium?, while sodium amount which is calculated by serum sodium samples and total body fluid at entry and exit of dialysis is called as ?calculated sodium?. At the end of the study, it was found that dietary sodium amount is higher than the calculated sodium amount for hemodialysis patients, however this difference was not statistically significant (p=0.804). It was observed in correlation analysis that there isn?t a correlation between dietary sodium and calculated sodium and between dietary sodium and weight changes. In addition, it was found that there is a strong correlation between calculated sodium and weight changes. In our study, poor correlation of dietary sodium with calculated sodium and weight changes can be explained by non-osmotic sodium. However, further studies with larger patient populations are required. 42

Amaç: Çalışmamızda böbrek nakilli hastalarında ofis kan basıncı (OKB) ve ambulatuvar kan basıncı (AKB) ölçümleri arasındaki ilişkiyi ve kan basıncı kontrolü ile ekokardiografik bulgularla belirlenen kalp fonksiyonları arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçladık.Hastalar ve yöntem: Ocak 2010 ile Nisan 2011 tarihleri arasında Cerrahpaşa T.F. Transplantasyon Ünitesinde böbrek nakli sonrası takip edilen hastalar OKB ortalaması, AKB ölçümleri ve ekokardiyografi ile değerlendirilen sol ventrikül kitlesi, ejeksiyon fraksiyonu ve diyastolik disfonksiyon açısından incelendi.Bulgular: Çalışmamıza 87 hasta (38E/49K) alındı, hastaların yaş ortalaması 37.8 ± 11.6, ortalama ofis kan basıncı sistolik 123.8±13.1 mmHg, diyastolik 79.6±8.7 mmHg, ambulatuvar kan basıncı ortalama sistolik 117.1 ± 11.9 mmHg, diyastolik 74.7 ± 8.7 mmHg ve nondipper oranı % 67.8 bulundu. Dipper olan ve olmayanlarda kan basıncı parametreleri farklı bulunmadı. Ekokardiyografik parametrelerden ejeksiyon fraksiyonu nondipper grupta daha düşüktü (66.4±4.7 vs 66.3±6.1 p:0.020). Sistolik ölçümler açısından OKB AKB'den ortalama olarak 8,3 mmHg daha fazla idi ve ölçümlerin üçü hariç hepsi %95 güven aralığındaydı [38.1-(-21.5)] mmHg. Diyastolik ölçümler açısından ise OKB AKB den ortalama olarak 6,4 mmHg daha fazla idi ve iki ölçüm hariç hepsi %95 güven aralığına uyuyordu [27,2-(-14.2)]mmHg. Diyastolik disfonksiyon hastaların %32.2'sinde mevcuttu. Diyastolik disfonksiyon ileri yaş, kadaverik nakil, yüksek trigliserid seviyesi ve yüksek ofis kan basıncı ile ilişkiliydi.Sonuç: Korunmuş böbrek fonksiyonu ve iyi kan basıncı regülasyonuna rağmen böbrek nakli sonrası yüksek oranda nondipping paterne rastlanabilir, bunu belirlemek için AKB ölçümü yararlıdır. OKB ölçümleri ve AKB monitörizasyonunun birbirinin yerine değil birbirini tamamlayan yöntemler olarak kullanılmalıdır. Aim: We intended to analyze the difference between the office blood pressure (OBP) and ambulatory blood pressure (ABP) measurements and the association of blood pressure (BP) control with echocardiographic parameteres in renal transplant recipients.Methods: The posttransplant patients followed in Cerrahpaşa Medical Faculty Renal Transplant Unit between January 2010 - April 2011 are included in the study with the evaluation of mean OBP level, ABP measurements and echocariographic assessment of left ventricular mass, ejection fraction and diastolic dysfunction.Results: We included 87 (38M/49F) patients to the study, mean age 37.8 ± 11.6 years, mean ofice systolic BP 123.8 ± 13.1 mmHg, diastolic BP 74.7 ± 8.7 mmHg and nondipper rate %67.8. There were no different BP parameters between the dipping and nondipping individuals. Among echocardiographic findings, ejection fraction was lower in nondippers than that in dippers (66.4±4.7 vs 66.3±6.1 p:0.020). In the terms of systolic BP measurements, office readings were on average 8.3 mmHg higher than ambulatory reciprocal values and in stead of 3 measurements,the rest were in the %95 confidence interval,[38.1-(-21.5)]mmHg. In the terms of diastolic BP measurements, office readings were on average 6.4 mmHg higher than ambulatory reciprocal values and in stead of 2 measurements,the rest were in the %95 confidence interval,[27,2-(-14.2)]mmHg. Diastolic dysfunction is found with 32.2% of the patients and was related with advanced age, transplant from cadaveric donor, high plasma triglyceride levels and high OBP levels.Conclusion: In spite of preserved kidney function and good BP regulation, nondipping patern of BP is frequently encountered between posttransplant kidney recipients and to make diagnosis of this ABPM is beneficial. OBP measurements and ABPM should be used as substitutients. 51

İnflamasyon hipertansiyon hastalarında hipertansiyon patogenezinde ve hedef organ hasarı gelişiminde önemli rol oynamaktadır. Diyabetik olmayan hipertansif hastalarda mikroalbuminüri aşikar olamayan hedef organ hasarı için bir belirteçtir. Bununla birlikte hipertansif hastalarda idrarda albumin atılımının patogenezi tam olarak aydınlatılamamıştır. Son yıllarda literatürde diyette alınan tuzun bu hasta grubunda hedef organ hasarı ile ilişkili olabileceğini bildiren veriler artmaktadır. Bu çalışmanın amacı primer hipertansiyon hastalarında günlük tuz alımı ile albuminüri ve inflamasyon ilişkisini araştırmaktır. İkiyüz doksan primer hipertansiyon hastası (175 erkek, 115 kadın, ort yaş: 53±11 yıl) çalışma kapsamında değerlendirildi. Diyabeti, malingnansisi ve akut enfeksiyonu olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. Hasta dosyalarından 24 saatlik ambulatuvar kan basıncı ölçümleri, 24 saatlik idrarda sodyum atılımları, serum albumin, kreatinin, BUN, glukoz, elektrolit, hemoglobin, lipid ve inflamasyon belirteçleri (CRP,sedimentasyon) kaydedildi. Hastalar 24 saatlik idrardaki sodyum değerlerine göre iki gruba ayrıldı. Grup I; yüksek tuz alanlar (>120 mEq/gün, n=139) ve grup II; düşük tuz alanlar (?120 mEq/gün, n=151) olarak sınıflandırıldı. İki grup karşılaştırıldığında gruplar arasında yaş, cinsiyet, diyet alışkanlıkları, benzeri demografik özellikler, hipertansiyon süreleri ve kullandıkları antihipertansif ilaçlar açısından fark tespit edilmedi. Düşük tuz alan grup II'deki hastalarla grup I'deki hastalar karşılaştırıldığında ortalama CRP düzeylerinin daha yüksek olduğu saptandı (sırası ile 0,60±0,33 vs. 0,44±0,21 mg/l, p=0.001). Yüksek tuz alımı ile 24 saatlik idrarda albumin atılımı arasında ilişki tespit edildi. Yüksek tuz alanlarda albumin atılımı, düşük tuz alanlara göre daha fazla bulundu (sırası ile 60,3±28 vs. 53,6±25 mg/gün, p=0.034). Her iki grup istatistiksel açıdan karşılaştırıldığında ambulatuvar sistolik ve diyastolik kan basınçları, glomerüler filtrasyon hızları, hemoglobin düzeyleri, sedimentasyon düzeyi ve lipid düzeyleri anlamlı bir fark tespit edilmedi. Bu çalışma primer hipertansiyon hastalarında yüksek tuz alımı ile inflamasyon ve albuminüri arasında ilişki olabilecğini göstermektedir.Anahtar Kelimeler: Hipertansiyon, Tuz, İnflamasyon, Albuminüri Inflammation may play a critical role in the pathogenesis of hypertension and cardiovascular disorders such as atherosclerosis. Microalbuminuria has been associated with subclinical organ damage in non-diabetic hypertensive patients. Recently it was proven as a predictor of cardiovascular mortality in long-term studies. Even though the pathogenesis of increased urinary, albumin excretion is at present still unclear. The aim of this study was to evaluate the relationship between salt intake and inflammation and albuminuria in nondiabetic patients with primary hypertension.Two hundred ninety hypertensive patients (175 male and 115 female, mean age; 53±11 years) without diabetes were recruited in the study. Ambulatory blood pressure measurements, 24-hour urinary excretion of sodium (24 h UNa+) and albumin, serum creatinin, BUN, glucose, electrolytes, albumin, hemoglobulin, lipid levels, inflammatory markers (C reactive protein (CRP), erythrocyte sedimentation rate (ESR)) were evaluated. Patients were stratified into two groups according to 24 h U UNa+: low sodium intake (?120 mEq/day; group I= 151 patients), high sodium intake (>120 mEq/day; group II=139 patients).No difference was observed demographic findings such as age, gender, dietary habits and number and class of anti-hypertensive agents. In group-II, the mean value of CRP was significantly higher than patients in group-I (0,60±0,33 vs. 0,44±0,21 mg/l, respectively p=0.001). High sodium intake showed also a positive relationship with urinary albumin excretion. Amount of albumin excretion in group-II was higher than in group-I (60,3±28 vs. 53,6±25 mg/gün, respectively p=0.034). Systolic and diastolic blood pressure, glomerular filtration rate, hemoglobin levels, ESR, and lipid levels did not show significant variation and difference between groups.The present study may support the hypothesis that high sodium intake are associated with inflammation and albuminuria in primary hypertensive patients. Our findings suggest that one mechanism underlying the relation systemic inflammation and albuminuria may be sodium intake.Key Words: Hypertension, Salt, Inflammation, Albuminuria 43

ÖZET Çalışmamızda sıçanlarda iki böbrek bir klip deneysel RVH modelini oluşturduk. Klipsiz böbrekler yüksek kan basıncı ve yüksek ANJ II etkisine maruz kalırken, klipli böbrekler yüksek kan basıncı etkisinden korunmuş olup yüksek ANJ II etkisine maruz kalmaktadır. Çalışmamızda yalnızca PRA ölçümü yapıldı ve ANJ II artışım dolaylı olarak düşündük- Yapılmış çalışmalarda invivo olarak ANJ H'nin sıçanlarda bir çok renal hücre popülasyonunda fenotipik ve proliferatif değişiklikler yaptığı görülmüştür. Ayrıca ANJ II kalpte miyositlerin hipertrofiye olmasına ve fibroblastlann proliferasyonuna katkıda bulunmaktadır. Fakat ANJ IFnin hemodinamik ve nonhemodinamik etküerini birbirinden ayırmak mümkün olmamıştır. Çalışmamızda sol böbrek ağırlıkları hipertansif gruplarda kontrol grubuna göre anlamlı olarak azalmıştı (p