Search

Behaviour change can be described as a process in which people progress through several qualitatively different stages. Stage models predict that people in different stages need different types of information to progress to subsequent stages. In a field experiment we tested this assumption using the Social Cognitive Stage Model (SCSM). Smokers and ex-smokers in five stages received information in three information conditions: information developed to increase positive outcome expectations of quitting or information developed to decrease the positive outcome expectations of smoking or information developed to increase self-efficacy expectations. Two months after participants were provided with the information, the interaction between stage and information condition was significant. In addition, the match-mismatch test in which the matched conditions are compared with the mismatched conditions was also significant. After eight month, the overall match-mismatch test was still significant, although the expected effects within stages were present only in the precontemplation and in the action stage. Gender interacted significantly with matching: especially after eight months the matching effects were present only in men. The results provide scarce evidence on the validity of stage models in general and more specifically on the validity of the SCSM. In a sample that was very similar to staged samples studied before, we showed that people in different stages benefited from different types of information. This implicates that the stages differ qualitatively. In addition, while most descriptions of people in different stages are based on cross-sectional findings, these experimental data give a new perspective on the psychological characteristics of people in different stages. (PsycINFO Database Record (c) 2016 APA, all rights reserved)

Inleiding: Aan de Rijksuniversiteit Groningen worden trainingen in basisgespreksvaardig- heden gegeven volgens de cumulatieve microtrainingsmethode. Hierbij wordt eerst een vaar- digheid geleerd en in elke volgende training wordt een vaardigheid aan de reeds geleerde vaar- digheden toegevoegd. Omdat het steeds moeilijker werd voldoende begeleiding te bieden is nagegaan of een zelfinstructietraining (ZI-training) met veel minder begeleiding even effec- tief is als een training die voornamelijk onder begeleiding plaatsvindt. Ontwikkeling van de ZI-training: Bij de zelfinstructievorm werkten studenten zelfstandig met behulp van een werkboek. De begeleidingstijd werd zo met ongeveer 50% gereduceerd. Methode: Het onderzoek werd uitgevoerd bij 193 tweedejaars studenten psychologie. In 1998 doorliepen 97 studenten de ZI-training en volgden 96 studenten de begeleide training. Het effect van de trainingen werd gemeten met behulp van twee soorten gedragstoetsen, na- melijk rollenspeltoetsen en videotoetsen. Resultaten: Uit de resultaten bleek dat beide trainingsvormen effectief waren. Bij de videotoets werden effectgroottes behaald van respectievelijk 1.44 en 1.63 voor begeleide training en ZI- training met werkboek en bij de rollenspeltoets effectgroottes van respectievelijk 2.11 en 2.30. Discussie: Het bleek mogelijk de begeleidingstijd bij een training in gespreksvaardigheden aanzienlijk te reduceren met behoud van leereffect. Hoewel de ZI-training minstens even ef- fectief was als de begeleide training is het de vraag of beide trainingsvormen even effectief zijn voor iedere persoon. In vervolgonderzoek zou kunnen worden onderzocht of persoon- lijkheid en leerstijl van invloed zijn op de effectiviteit van de trainingsvormen. (Schonrock- Adema J, Oudenhoven-van der Zee KI van. De effectiviteit van training in gespreksvaardig- heden: zelfinstructie versus begeleide training. Tijdschrift voor Medisch Onderwijs 2002;21(4):146-153.)

In dit experiment stond de relatie tussen rechtvaardigheid en verbale agressie jegens voetbalscheidsrechters centraal (Luinge is een Nederlandse voetbalscheidsrechter). De respondenten (n= 148 mannen; allen in meer of mindere mate supporter vanscHeerenveen) kregen een digitaal videofragment uit een wedstrijd vanscHeerenveen te zien waarbij sprake was van een voor sc Heerenveen nadelige beslissing die correct (distributieve rechtvaardigheid) of incorrect (distributieve onrechtvaardigheid) was. Het effect van distributieve (on)rechtvaardigheid op verbale agressie werd onder drie verschillende condities van procedurele rechtvaardigheid onderzocht: het thans vigerende arbitragesysteem, het thans vigerende arbitragesysteem met een herhaling, en een nieuw, procedureel rechtvaardiger arbitragesysteem waarin de scheidsrechter gebruik maakte van videobeelden voordat hij een definitieve beslissing nam. Overeenkomstig de verwachtingen lieten de resultaten zien dat in het huidige systeem, een correcte maar voor sc Heerenveen nadelige arbitrale beslissing relatief veel verbale agressie opriep, maar alleen bij toeschouwers die zich sterk identificeerden met sc Heerenveen. Dit resultaat suggereert dat verbale agressie in voetbalstadions kan worden beteugeld door invoering van het nieuwe, procedureel rechtvaardiger arbitragesysteem.

AIDS-prevention: the effectiveness of theatre for and by asylum seekers In the current explorative field research, the effect of an HIV/AIDSprevention project for asylum seekers in the North of the Netherlands was evaluated. The intervention was presented in the form of a theatre play in an African setting, devised and performed by asylum seekers. Knowledge, attitude, social norms, self-efficacy and the intention towards AIDS-preventive behaviour appeared to change in the group that had received the intervention. The results suggest that the theatre play may fulfil a positive role in AIDS-prevention among asylum seekers.