Search

Bu çalışma, Amalia Levanoni tarafından kaleme alınan “The Mamluk Conception of the Sultanate” başlıklı makalenin (International Journal of Middle East Studies 26/3 (1994), 373-392) tercüme edilmiş hâlidir. Mısır ve Suriye’deki yönetimleri sırasında (1250-1517) Memlûklar, veraset kuralları ve hükümdarın güç dayanağını içeren hususlarda sultanlığa yönelik tutumlarında bir belirsizlik gösterdiler. Bu belirsizlik, Memlûk Tarihi üzerine yapılan ilmî çalışmalarda Memlûk Devleti’nin mahiyeti hususunda çeşitli fikirlere neden olmuştur. Genellikle veraset ilkesinin Memlûk Devleti’nde farklı derecelerde benimsendiği ancak bunun Bahrî dönemi esnasında zayıf olduğu, Çerkes dönemi esnasında ise tamamen terk edildiği ima edilmiştir. Bununla birlikte Memlûklar’ın veliahtlık sistemi kurmak istedikleri ifade edilmiş ancak bunun memlûk sistemi ile çatışması neticesinde çoğu defa akamete uğradığı belirtilmiştir. Bu çalışmada Memlûk Devleti’nde zaman zaman hanedanlık sistemi eğilimlerinin olduğuna işaret edilmekle birlikte, çoğunlukla veliahtlığın bir sistem olarak tatbik edilmediği, Memlûk sultanlarının mutlak bir hükümdardan ziyade seçkin emîrler yanında “eşitler arasında birinci” mesabesinde kaldığı vurgulanacaktır. Bu çalışmada sınırlı bir tarih aralığından ziyade, genel olarak Memlûk Devleti’nde nasıl bir sultanlık anlayışının benimsendiği tarihsel örnekler yoluyla gösterilerek genel bir çıkarım yapılmaya çalışılacaktır. During their rule in Egypt and Syria (1250-1517), the Mamluks showed ambiguity in their attitudes towards the sultanate regarding the rules of succession and the power base of the ruler. This uncertainty has led to various ideas about the nature of the Mamluk State in scientific studies on Mamluk History. It is generally implied that the principle of succession was adopted to varying degrees in the Mamluk State, but that it was weak during the Bahri period and completely abandoned during the Circassian period. However, it was stated that the Mamluks wanted to establish an inheritance system, but it was emphasized that it often failed as a result of its conflict with the Mamluk system. In this study, although it is pointed out that there are dynastic system tendencies in the Mamluk State from time to time, it will be emphasized that the heirship was not applied as a system mostly, and that the Mamluk sultans remained in the “primus inter pares” rank alongside distinguished emirs rather than an absolute ruler. In this study, it will be tried to make a general inference by showing what kind of sultanate understanding was adopted in the Mamluk State through historical examples rather than a limited date range.

Ahiretü’l Memâlîk Ev Vakıatü’s-Sultanü’l Gavrî Mea Selimü’l Osmanî İbn Zünbül’ün en önemli eserlerinden biridir. Müellif hem Memlûklar dönemine hem de Osmanlı devletinin Mısır’a hakimyeti dönemine tanıklık etmiş ve eserinde işlemiştir. İbn Zünbül’ün hayatı hakkında kısıtlı bilgilere sahip olsak da eserini halk ağzıyla yazdığı anlaşılmaktadır. Abdülmün’im Amr 1961 yılında eseri yeniden neşretmiştir. Eserde; Memûk Devletinin idari yapısından, onları Osmanlı Devleti ile savaşa götüren nedenlerden, sultanların birbirleriyle mektuplaşmalarından, aralarında cereyan eden savaşlardan, Memlûk emirlerinin destansı çarpışmalarından –özellikle Tuman Bay ve Şadi Beg-, dönemin askeri yapısından, kullanılan silahlardan ve Mısır’ın Osmanlı hâkimiyetine geçiş sürecinden bahsetmiştir. İbn Zünbül eserinde şiirlere de yer vermiştir. Ayrıca eserde destansı bir anlatım ön plana çıkmaktadır. Özellikle savaş sahnelerini tasvir ederek anlatmayı tercih etmiştir. Müellif bu anlatılan olaylara bizzat tanıklık etmiştir. Bu durum eserin ehemmiyetini daha da arttırmaktadır. Dolayısıyla eser, bu alanda araştırma yapanlar için önemli bir referans kaynaktır., Ahiretü'l Memâlîk Ev Vakıatü's-Sultanü'l Gavrî Mea Selimü'l Osmanî is one of the most important works of Ibn Zunbul. The author has witnessed both the Mamluks period and the period of the Ottoman domination in Egypt and has processed it in his work. Although we have limited information about Ibn Zunbul's life, it is understood that he wrote his work in public. Abdulmun'im Amr republished the work in 1961. İn the work; He talked about the administrative structure of the Mamluk State, the reasons that led them to war with the Ottoman Empire, the correspondence of the sultans with each other, the wars between them, the epic clashes of the Mamluk emirs -especially Tuman Bay and Şadi Beg-, the military structure of the period, the weapons used and the transition process of Egypt to the Ottoman domination. Ibn Zunbul also included poems in his work. In addition, an epic narration comes to the fore in the work. He especially preferred to describe the war scenes by depicting them. The author personally witnessed these events. This situation increases the importance of the work even more. Therefore, the work is an important reference source for those who do research in this field.

İlhanlı hükümdarları, sınır komşuları olan Memlûk, Altın Orda ve Çağatay devletleri ile aralıksız devam eden çatışmalarının doğurduğu yalnızlık sonucunda hemen hemen her dönem Avrupa’nın ileri gelen ülke liderleri ve Papalıkla sıkı münasebetler kurmayı arzulamışlardır. Bu nedenle İlhanlı Devleti Papalık ve Avrupa ülkeleri ile kesintisiz olarak mektuplaşmak suretiyle bilgi alışverişinde bulunmuştur. İki taraf arasındaki haberleşmelerin ana konusunu ise Memlûklara karşı yapılması planlanan ortak askerî hareket ve papanın İlhanlı hükümdarlarını Hıristiyan âlemine çekebilme umutları oluşturmaktaydı. Ortak düşman olarak görülen Memlûk Devleti’nin mevcudiyeti gerek Avrupalı devletler gerek Papalık gerekse İlhanlılar için büyük bir tehdit oluşturmaktaydı. Fakat iki tarafın karşılıklı bütün görüşme, vaat ve çabaları hiçbir zaman Memlûklara karşı ortak bir harekâta dönüşmemiş ve İlhanlı-Avrupa ittifakı fiiliyata dökülememiştir. Buna karşılık Memlûklar Haçlıları Ortadoğu’dan tamamen atmayı başarmışlardır. Ebu Said Bahadır Han döneminden itibaren İlhanlılarda merkezi otorite zayıflamış ve Ebu Said Bahadır Han’ın ölümüyle birlikte İlhanlı Devleti yıkılmıştır. Memlûklar ise Ortadoğu’da tahakkümlerini uzun süre devam ettirmişlerdir. Bu çalışmada Olcâytû Han Döneminde İlhanlılar ile Hıristiyan Dünyası arasında gerçekleşen münasebetler incelendi. Bu kapsamda Olcâytû Han tarafından 1305 ve 1307 yılında Avrupa’ya gönderilen iki mektupta kullanılan üslup ve bu üslupla verilmek istenen mesajlar değerlendirildi., The Ilkhanid rulers wanted to establish close relations with prominent European leaders and the Papacy in almost every period as a result of the loneliness caused by the ongoing conflicts with the border neighbors, the Mamluk, the Golden Horde and the Chagatay States. For this reason, uninterrupted correspondence and exchange of information were made with the Pope and European countries. The main subject of the communication between the two sides was the formed joint military movement planned against the Mamluks and the hope of attracting the Ilkhanid rulers to the Christian world by Pope. The existence of the Mamluk State, seen as a common enemy, was seen as a major threat to both the European states and the Papacy and Ilkhanians. But all the mutual talks, promises and efforts of the two sides never turned into a joint operation against the Mamluks and the Ilkhanid-European alliance could not be put into action. On the other hand, the Crusaders during the Mamluk period were completely erased from the Middle East geography and since the time of Abu Said Bahadır Khan, the central authority of the Ilkhanians was weakened and upon the death of Abu Said Bahadır Khan, the Ilkhanid State was destroyed. The Mamluks continued their domination in the Middle East for a long time. In this study, the relations between the Ilkhanians and the Christian World during the Olcaytu Khan Period were examined. In this context, the style used in the two letters sent to Europe in 1305 and 1307 by Olcaytu Han and the messages to be given in this style were discussed.

İlhanlı hükümdarları, sınır komşuları olan Memlûk, Altın Orda ve Çağatay devletleri ile aralıksız devam eden çatışmalarının doğurduğu yalnızlık sonucunda hemen hemen her dönem Avrupa’nın ileri gelen ülke liderleri ve Papalıkla sıkı münasebetler kurmayı arzulamışlardır. Bu nedenle İlhanlı Devleti Papalık ve Avrupa ülkeleri ile kesintisiz olarak mektuplaşmak suretiyle bilgi alışverişinde bulunmuştur. İki taraf arasındaki haberleşmelerin ana konusunu ise Memlûklara karşı yapılması planlanan ortak askerî hareket ve papanın İlhanlı hükümdarlarını Hıristiyan âlemine çekebilme umutları oluşturmaktaydı. Ortak düşman olarak görülen Memlûk Devleti’nin mevcudiyeti gerek Avrupalı devletler gerek Papalık gerekse İlhanlılar için büyük bir tehdit oluşturmaktaydı. Fakat iki tarafın karşılıklı bütün görüşme, vaat ve çabaları hiçbir zaman Memlûklara karşı ortak bir harekâta dönüşmemiş ve İlhanlı-Avrupa ittifakı fiiliyata dökülememiştir. Buna karşılık Memlûklar Haçlıları Ortadoğu’dan tamamen atmayı başarmışlardır. Ebu Said Bahadır Han döneminden itibaren İlhanlılarda merkezi otorite zayıflamış ve Ebu Said Bahadır Han’ın ölümüyle birlikte İlhanlı Devleti yıkılmıştır. Memlûklar ise Ortadoğu’da tahakkümlerini uzun süre devam ettirmişlerdir. Bu çalışmada Olcâytû Han Döneminde İlhanlılar ile Hıristiyan Dünyası arasında gerçekleşen münasebetler incelendi. Bu kapsamda Olcâytû Han tarafından 1305 ve 1307 yılında Avrupa’ya gönderilen iki mektupta kullanılan üslup ve bu üslupla verilmek istenen mesajlar değerlendirildi. The Ilkhanid rulers wanted to establish close relations with prominent European leaders and the Papacy in almost every period as a result of the loneliness caused by the ongoing conflicts with the border neighbors, the Mamluk, the Golden Horde and the Chagatay States. For this reason, uninterrupted correspondence and exchange of information were made with the Pope and European countries. The main subject of the communication between the two sides was the formed joint military movement planned against the Mamluks and the hope of attracting the Ilkhanid rulers to the Christian world by Pope. The existence of the Mamluk State, seen as a common enemy, was seen as a major threat to both the European states and the Papacy and Ilkhanians. But all the mutual talks, promises and efforts of the two sides never turned into a joint operation against the Mamluks and the Ilkhanid-European alliance could not be put into action. On the other hand, the Crusaders during the Mamluk period were completely erased from the Middle East geography and since the time of Abu Said Bahadır Khan, the central authority of the Ilkhanians was weakened and upon the death of Abu Said Bahadır Khan, the Ilkhanid State was destroyed. The Mamluks continued their domination in the Middle East for a long time. In this study, the relations between the Ilkhanians and the Christian World during the Olcaytu Khan Period were examined. In this context, the style used in the two letters sent to Europe in 1305 and 1307 by Olcaytu Han and the messages to be given in this style were discussed., Bu çalışma Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi'nde 2019 yılında tamamlanmış olan "Olcâytû Han ve Zamanı (1304- 1316)" adlı doktora tezimden türetilmiştir., {"references":["Aştiyani, A. İ. (1364/1996). Târîh-i Mogûl. (Ez–hamle-yi Çingîz tâ teşkil-i devlet-i Tîmûr). Tahran: Moesese-i İntişarat-ı Emîr-î Kebir.","Cüveynî, Ata Melik. (1988). Tarih-i Cihan Güşâ. (Çev. Mürsel Öztürk). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.","Erdem, İ. (1997). \"Olcâytû Han devrinde Horasan'da İlhanlı-Çağataylı mücadeleleri\". Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. (3), 106-112","Erdem, İ. (2002). \"Olcâytû Han'ın ölümüne kadar İlhanlılarda yaşanan siyasal-kültürel gelişmeler ve Yakındoğu'ya etkileri\". Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Tarih Bölümü Tarih Araştırmaları Dergisi, 20(32), 1-35.","Erdem, İ. (2003). \"Türkiye Selçuklu-İlhanlı İktisadî, Ticarî İlişkileri ve Sonuçları\" Ankara: Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Tarih Bölümü Tarih Araştırmaları Dergisi, 21(33), 49-67.","Erdem, İ. (1995). Türkiye Selçukluları-İlhanlı İlişkileri (1258-1308). Basılmamış Doktora Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.","Fablori, M. İ. (1394) \"İlel a'dem muvafeket-i münasebat-ı İlhanan ve Orupaiyan\" Nimsalname-i Tarihi Nu, (5), 1-2.","Gördegir, E. (Ağustos 2019). \"Olcâytû Han'ın Gilan seferi (1306-1307)\" Tarih ve Gelecek Dergisi, 5(2), 334-342.","Gördegir, E. Özbek S. (Aralık 2018). \"Moğolların Mardin Kuşatması ve Hülagü'de Olcâytû'ya İlhanlı Artuklu Münasebetleri\" Tarih ve Gelecek Dergisi, 4(3), 106-118.","Haenisch, E. (1949). \"Zu den Brief'en der mongolischen Il-Khane Arġun und Öljeitü an den König Philipp den Schönen von Frankreich (1289 u. 1305)\", Oriens, Vol. II, No. 2, Dec. 31, 229-230.","Hafız Ebrû. (1317). Zeyl-i Camiü't-Tevarih-i Reşidî. (Nşr: Hanbaba Beyani). Tahran: Danişiyar-ı Tarih Danişgah-ı Tahran Şirket-i Tezamuniyi İlmi.","Hamdullah Müstevfî, Kazvinî. (2018). Târih-i Güzide. (Çev. Mürsel Öztürk). Ankara. Türk Tarih Kurumu.","Hatîbî. E.F. (1380 h.q.). \"Olcâytû\", DMBİ, Tahran: X, 447-450.","Howorth H. (1890). History of the Mongols (from the 9 the to the 19 the century) London: Part II. Longmans Gren and Co.","Kaşânî, Ebulkasım Abdullah bin Muhammed el. (1384). Tarih-e PadiŞah Said Gıyasedünya ve din Olcâytû. Tahran: Heftomin Nomayişgah Beynelmileli.","Kerimi, A. R., Çahiyân A. E. (1392 h.q.). \"Caygâh-ı Bizans der Siyaset-i Harici-yi İlhanan\". (665-746 h.Q.- 1258-1335 m.). Pejoheşha-ı Tarihi Dânişkede-yi Edebiyat ve Ulumu-ı İnsani Danişgâhı-ı İsfehan. 5(2), 53- 78.","Kirişoğlu A. (2018). İlhanlı-Avrupa ilişkileri. Isparta: Basılmamış Yüksek Lisans Tezi. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.","Lewis Bernard. (2003). Orta Doğu (İki Bin Yıllık Orta Doğu Tarihi). (Çev: Selen Y. Kolay). Ankara: Arkadaş Yayınları.","Morgan, D. O. (1995). \"Ölḏjeytü\". Leiden: El2, Vol. VIII, 168-169.","Ört D. (1992). Tarih-i Olcâytû. Ankara üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. (Yüksek Lisans Tezi)","Özbek, S. (2013). \"Memlûklerde Meşrûiyet Arayışları ve Saltanat İnşasına Yönelik Çabalar (Sultanı Öldüren Sultan Olur)\". Ankara Üniversitesi Tarih Araştırmaları Dergisi. Sayı. 32(53), 155-172.","Özbek, S. (2002). \"Yakın Doğu Türk-İslam tarihinin akışını değiştiren bir meydan savaşı: Ayn Calud\". Ankara: Türkler Ansiklopedisi, C. V, 127-133.","Özbek, S. (2018). Moğolları durduran Türk Sultan Baybars. Berikan Yayınevi.","Özgüdenli, O.G. (2007). \"Olcâytû Han\"İstanbul: DİA, c. XXXIII, 345-347.","Pachymérès, G. (2009). Bizanslı Gözüyle Türkler. (Çev. İlcan Bihter Barlas). İstanbul: İlgi Kültür Sanat Yayıncılık.","Roux, J.P. (2001). Moğol İmparatorluğu Tarihi. (Çev. Aykut Kazancigil, Ayşe Bereket). İstanbul: Kabalcı Yayınevi","Spuler, B. (2013). İran Moğolları (Siyaset, İdare ve Kültür İlhanlılar Devri, 1220-1350). (Çev. Cemal Köprülü). Ankara. 3. Baskı, Türk Tarih Kurumu Basımevi.","Suyutî, Hafız Celaleddin. (2005). Tarih-i Hülefa. (Tah. Said Mahmud Akil). Beyrut.","Şebankarei, Muhammed bin Ali bin Muhamed Sebankarei. (1363). Mecma'ü'l-ensab. Tahran: Muessesei İntişarat-ı Emîr-i Kebir.","Yuvalı, A. (2000). \"İlhanlılar\". TDVİA, C.22.","Yuvalı, A. (2017). İlhanlı Tarihi. İstanbul: Bilge Kültür Sanat Yayınları."]}

Military organization has always been a notable issue for the Turkish states in which they care. Turks, who reigned at different territories and found various states, had always regular and disciplined armies that were ready to battle. To conduct this deed more systematically, it is known that some of the Turkish states had military schools and sultans would show them great interest. As the other Turkish states did, Mamlûks, which had a remarkable importance at the Middle East, also made a point of the military organization. Many talented troops and future-oriented sultans, amirs and bureaucrats grew from the military schools (tibak) that was one of the main institution of the state. Due to its original characteristic, Mamluk military organization and structure of the state system has always engaged in attention of the researchers and and various books and articles has been written at this study area. In this paper, we will try to introduce some of the considerable researchers and their studies which contributes to the area

Memlûk Devletinin merkez ve bazı vilayetlerinde isyanlar meydana gelmiştir. Bu isyanların merkezlerinden birisi olan Suriye, bu başkaldırıların başlangıç noktası olmuş bazen de sultana karşı olan ayaklananlar için sığınak görevi görmüştür. Bu isyanlardan birisi Halep Nâibi Emir Tagribermiş ve diğeri de Dımaşk Nâibi Aynal el-Cekemî’nin isyanlarıydı. Her iki vali de Sultan Barsbay’ın oğlu Aziz Yusuf adına isyan etmiş ve Yusuf, Sultan Çakmak tarafından tahttan indirilmiştir. Gerçekte bunların amacı, tahtı ele geçirmekti. Dahası, bu amaç doğrultusunda bunlar birbirleriyle de ittifak yapmadı. Buna ek olarak, bu Suriye valileri ne diğer bölgelerdeki valileri ne de Anadolu Türkmenlerini taraflarına çekmeyi başarabilmiştir., Many rebellion took place in the center and in the provinces of Mamluk Empire. One of the centers of rebellion was Syria had sometimes been a starting point and sometimes a shelter for rebels who were against the current Sultan. Two of these rebellions were Tagribermiş, Viceroy of Aleppo, and Aynal el-Cekemî, Viceroy of Damascus. Both of these viceroys rebelled on the pretext that Sultan Yusuf, the son of Sultan Barsbay, had been dethroned by Çakmak. In fact, their aim was to seize the throne. Moreover, they did not build an alliance among themselves for this reason. In addition, neither could these rebels get the other viceroys in Syria to their sides nor provide support of Anatolian Turcoman. In this case, they could not be successful.

Ordu teşkilatı Türk devletlerinin her zaman ihtimam gösterdikleri bir husus olmuştur. Çeşitli coğrafyalarda hüküm sürmüş ve muhtelif devletler kurmuş olan Türklerin, her zaman savaşmaya hazır, düzenli ve disiplinli askerleri mevcuttu. Bu işi daha sistemli yürütmek adına, bazı devletlerde askerî okulların bulunduğu ve sultanların bu kurumlara büyük ilgi gösterdikleri bilinmektedir. Diğer devletler gibi, Ortadoğu’da etkin bir ağırlığı bulunan Memlûk Türk Devleti de ordu teşkilatına büyük önem vermiştir. Devletin temel kurumlarından birisi olan tibâk askeri okullarından nice kabiliyetli askerler ile devletin istikbaline yön verecek olan sultanlar, emirler ve bürokratlar yetişmiştir. Memlûkların devlet sistemi ve askeri teşkilat yapısı, orijinal niteliğinden dolayı doğulu batılı birçok araştırmacının ilgisini çekmiş ve bu alanda çeşitli kitap ve makale çalışmaları yapılmıştır. Biz bu çalışmada alana katkı sağlayan dikkate değer bazı araştırmacı ve bunların eserlerini tanıtmaya çalışacağız, Military organization has always been a notable issue for the Turkish states in which they care. Turks, who reigned at different territories and found various states, had always regular and disciplined armies that were ready to battle. To conduct this deed more systematically, it is known that some of the Turkish states had military schools and sultans would show them great interest. As the other Turkish states did, Mamlûks, which had a remarkable importance at the Middle East, also made a point of the military organization. Many talented troops and future-oriented sultans, amirs and bureaucrats grew from the military schools (tibak) that was one of the main institution of the state. Due to its original characteristic, Mamluk military organization and structure of the state system has always engaged in attention of the researchers and and various books and articles has been written at this study area. In this paper, we will try to introduce some of the considerable researchers and their studies which contributes to the area.

Hazırlamış olduğumuz bu çalışmamızda konu olarak Abbasilerin yıkılmasından sonra Memlûklar tarafından Mısır'da yeniden kurulan İslam Halifeliğini yani Memlûklarda Hilafet kurumunu seçtik. Çalışmamızda Mısır'a taşındıktan sonra İslam halifelerinin otoritesinde yaşanan değişim incelenmiştir. Çalışmamızın içeriği hilafet kurumunun ortaya çıkışı, Dört Halife Dönemi, Emeviler, Abbasiler ve Memlûklar döneminde halifelerin durumu etrafında şekillenmiştir. Birinci bölümde hilafet kurumunun Hz. Peygamberin vefatından sonra ortaya çıkış süreci anlatılmış, Dört Halife Dönemi, Emeviler ve Abbasiler döneminde hilafetin genel durumu üzerinde durulmuştur. Halife otoritesinde ve Hilafet kurumunda meydana gelen değişimlerin anlatılmasına gayret edilmiştir. İkinci ve asıl bölümde ise Memlûk devletinin kuruluşu ve İslam halifeliğinin Mısır'a taşınması konularına yer verilmiştir. Mısır'da halifelik makamına geçen Abbasi halifeleri sırasıyla işlenmiş ve halifelerin Memlûk devletindeki durumu üzerinde durulmuştur. Ayrıca halifelerin görev süreleri boyunca Memlûk Sultanlarıyla olan ilişkileri ele alınmaya çalışılmıştır. Böylece Memlûk Sultanlarının halifelere olan bakış açıları incelenmiştir., In this study that we have prepared, we have chosen the following topic: The Islamic Caliphate re-establisjed by the Mamluks in Egypty or the Mamluks succession after the collapse of the Abbasid. It is investigated the changing the authority of the Muslim Caliphs after moving Egypt. The content of this study composes around the caliphs in Mamluks and Abbasid period, Omayyads, four caliphs period and the coming out of the association of Caliphate. It is emphassised that the general condition of the caliphates in Omayyads, Abbasid period and four Caliphate period, in the first chapter. It is also mentioned about the coming out of the endeavoured to tell the changing accoured in Caliphate association and caliphs authority. In the second and the main chapter of this study, ıt is given place to the foundation of Mamluks and movin of Muslim Caliphate to the Egypt. It is taught about the Abbasid Caliphs reigned to caliphate association in Egypt respectively. It is also endeavoured to tell again the relationshipps among the Sultans of Mamluks durin their duty. Thus,it is investigated that the viewpoint of the Sultans of Mamluks to the Caliphs.

1250-1517 let sistemi bakımından dünya çapında yılları arasında Mısır ve Suriye'de hükmeden ve devlet sistemi bakımından dünya çapında bir orijinaliteye sahip olan Memluk Devleti, Ortaçağ Türk-İslam devletleri arasında müstesna bir öneme sahiptir. Ayrıca hükümdarlıklarını neredeyse yarım asır sürdürmeleri de Memluk'u tarihte önemli kılmaktadır. Böyle güçlü ve uzun dönemli bir devletin, elbette sanat alanında bıraktığı eserleri de çeşitlidir ve kaçınılmaz şekilde şahsına münhasırdır. Memlukların el yazmaları, günlük kullanılan eşya üretimi, mimari alan ve süsleme tekniklerine kendi karakterlerini yansıttıkları bilinmektedir. Özellikle mimari alanda hem yapım hem de bezeme tekniklerinde Memluk imzası sayılan birçok özellik bulunmaktadır. Memluklar'ın en ihtişamlı eseleri başkentlerinde yani Kahire'dedir. Ancak sınırlarını genişlettikçe ulaşılan şehirlerde de mimari doku üzerine varlıklarını nakletmeyi başardıkları görülmektedir. Sultan Melik ez-Zahir Rükneddin Baybars el-Bundukdari döneminde Memluk bugün ki Kayseri sınırlarına kadar ulaşmayı başardı. Bugün ki Güneydoğu Anadolu, parçalanmaya başlayana ve nihayetinde Osmanlı Devleti tarafından kendi topraklarına dahil edilene kadar Memluk Devleti'ne aitti. Tahta geçen sultanlar, Memluk Devleti sınırları içindeki her şehirde olduğu gibi Güneydoğu Anadolu'daki şehirlerde de tahrip olan kale, cami, medrese gibi mimari yapıları onardı veya kendi isimlerine ait yeni yapılar inşa etti veya kullanım eksiklerine göre bazı kalelere ekleme yaptı. İşte mimarideki tüm bu gelişmeler esasında Memluklar kendilerinden bir izi bu yapılarda bırakmayı başardı. Güneydoğu Anadolu'da Memluk Devletine ait üç şehirde; Gaziantep, Şanlıurfa ve Adıyaman, mimari eserler bulunmaktadır. Bu yapılara ait özelliklerin Memluklara ait olup olmadığı mimari yapı ve bezemelerden anlaşılmaktadır., Mamluk State, which governed Egypt and Syria between the years 1250-1517 and had a worldwide governing system originality, is very important between middle age Turkish- Islam states. Besides,Mamluk state had almost a half century sovereignty. Because of these reasons, the state became important in the history. The powerful and long lasting Mamluk state left various specific and artistic pieces behind. Manuscript,daily used good, architecture and ornament technic of Mamluks reflected its own specific character. Especially, Mamluks affected architectural decorations and constructions. The most glorious Mamluk constructions were in its capitol, Cairo. After the state broadened its borders, it affected architectural structure of other cities. During the reign of the Sultan El MELIKEZ ZAHIR RUKNEDDIN BIBERS EL BUNDUCDARI, Mamlukstate expanded its borders near Kayseri.Mamluk state ruled over South-east Anatolia until the territory was governed by the sovereignty of the Ottoman Empire. The Sultans who reigned the Mamluk state contributed the renovation of destroyed castles, mosques and madrasahs. Furthermore, they made a profound contribution to the construction of buildings which was called their names. Besides, they renovated and constructed castles. Mamluk state managed to leave their cultural heritage on these buildings. Various architectural buildings exist in Gaziantep, Sanlıurfa and Adıyaman which belonged toMamluk state. Mamluk architectural structure and decorations can be seen on these buildings.