Search

In dit onderzoek worden de drijfveren, het sociaal kapitaal en de strategie van vier actiegroepen beschreven die in verweer zijn gekomen tegen grootschalige ingrepen in het landschap: Red ons bos, Werkgroep Zwartendijk, Bewonersvereniging Horstermeerpolder en Actiecomité Horstermeerpolder. Uit interviews met de actievoerders blijkt dat hun identificatie met het landschap en hun ideologie over natuur belangrijke drijfveren zijn. Uit deze drijfveren volgt een boosheid die de uiteindelijke ‘trigger’ is om in verzet te komen. Bij ingrepen in cultuurlandschappen is de collectieve identiteit van de groep grotendeels gebaseerd op de cultuur van de lokale gemeenschap en de historie van het landschap. Dit is vooral het geval bij de Horstermeerpolder omdat de burgers daar in het gebied wonen. De actiegroepen in de Horstermeerpolder en Werkgroep Zwartendijk komen voort uit een hechte gemeenschap en vinden informatie en aanhang vooral via sociale contacten. Red ons bos maakt hiervoor gebruik van internet. Alle actiegroepen benadrukken vooral objectiverende argumenten. Trefwoorden: actiegroep, drijfveren, sociaal kapitaal, strategie, burgerinitiatief

Veel Nederlanders voelen zich betrokken bij natuur en landschap. Zij zetten zich in voor het natuurbehoud door donaties of vrijwilligerswerk. De overheid stimuleert de betrokkenheid van burgers en het huidige kabinet benadrukt de behoefte aan bevlogen mensen die verantwoordelijkheid nemen voor het landschap. Maar wat als deze bevlogen mensen het niet eens zijn met het overheidsbeleid? De betrokkenheid bij natuur en landschap kan zich net zo goed tegen de overheid keren. Hoewel het meestal een kleine groep is die zich verzet, bepaalt deze vaak wel het beeld naar buiten toe van een bevolking die het ‘niet pikt’. WOt-paper 19 gaat over burgergroepen die in verzet komen tegen ingrepen in het landschap en wat hun invloed is op de beeldvorming en het planproces.

Veel Nederlanders voelen zich betrokken bij natuur en landschap. Zij zetten zich in voor het natuurbehoud door donaties of vrijwilligerswerk. De overheid stimuleert de betrokkenheid van burgers en het huidige kabinet benadrukt de behoefte aan bevlogen mensen die verantwoordelijkheid nemen voor het landschap. Maar wat als deze bevlogen mensen het niet eens zijn met het overheidsbeleid? De betrokkenheid bij natuur en landschap kan zich net zo goed tegen de overheid keren. Hoewel het meestal een kleine groep is die zich verzet, bepaalt deze vaak wel het beeld naar buiten toe van een bevolking die het ‘niet pikt’. WOt-paper 19 gaat over burgergroepen die in verzet komen tegen ingrepen in het landschap en wat hun invloed is op de beeldvorming en het planproces.

In dit onderzoek worden de drijfveren, het sociaal kapitaal en de strategie van vier actiegroepen beschreven die in verweer zijn gekomen tegen grootschalige ingrepen in het landschap: Red ons bos, Werkgroep Zwartendijk, Bewonersvereniging Horstermeerpolder en Actiecomité Horstermeerpolder. Uit interviews met de actievoerders blijkt dat hun identificatie met het landschap en hun ideologie over natuur belangrijke drijfveren zijn. Uit deze drijfveren volgt een boosheid die de uiteindelijke ‘trigger’ is om in verzet te komen. Bij ingrepen in cultuurlandschappen is de collectieve identiteit van de groep grotendeels gebaseerd op de cultuur van de lokale gemeenschap en de historie van het landschap. Dit is vooral het geval bij de Horstermeerpolder omdat de burgers daar in het gebied wonen. De actiegroepen in de Horstermeerpolder en Werkgroep Zwartendijk komen voort uit een hechte gemeenschap en vinden informatie en aanhang vooral via sociale contacten. Red ons bos maakt hiervoor gebruik van internet. Alle actiegroepen benadrukken vooral objectiverende argumenten. Trefwoorden: actiegroep, drijfveren, sociaal kapitaal, strategie, burgerinitiatief