Search

Yabancı cisim aspirasyonları hem çocuklarda, hem de erişkinlerde hayatı tehdit eden acil durumlardır. Klinikbulgular ve komplikasyonlar yabancı cismin yapısına, boyutuna, anatomik yerleşim yerine, tıkanmanınderecesine ve süresine göre değişiklik gösterir. Solunum sistemine aspire edilen yabancı cisimlerin zamanındabelirlenip, çıkarılması komplikasyonların önlenmesi açısından hayati önem taşır. Literatürde yayınlanmış çoksayıda ilginç aspirasyon olgusu olmasına rağmen, aspire edilen cisimler genellikle gıda maddeleri ve özelliklekuruyemiş gibi maddelerdir. Bu çalışmada çiğ nohut yeme sonrası aspirasyon öyküsüyle müracaat eden vebronkoskopiyle, çiğ nohutun çevresini saran zarın çıkartıldığı ilginç bir olgu sunulmuştur.

Kronik obstrüktif akciğer hastalığında komorbiditelerin hastalık üzerine etkileriKronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH), akciğer etkilenimi ve çeşitli komorbidetelerden kaynaklanan yıkıcı sonuçları olan kompleks bir hastalıktır. Komorbiditeler, semptomları, yaşam kalitesini, komplikasyonları, hastalığın yönetimini, ekonomik yükünü ve mortalitesini etkilemektedir. Komorbiditelerin önemi, KOAH'ın sonuçları üzerine olan etkilerinden kaynaklanmaktadır. KOAH'ta görülen en sık komorbiditeler, kardiyovasküler, endokrinolojik, müsküloskeletal ve psikolojik olanlar ve akciğer kanseridir. KOAH olgularının en az %50'sinde üç veya daha fazla komorbidite bulunmaktadır. Yeni GOLD kılavuzu komorbiditelerin proaktif olarak araştırılmasını ve tedavisini önermektedir. Ancak bu komorbiditelerin aktif tedavisinin, KOAH'ın sonuçlarını etkilediğine dair kesin bir kanıt yoktur. Öte yandan kardiyovasküler hastalıklar ve akciğer kanseri gibi komorbiditeler, KOAH mortalitesi üzerinde önemli etkiye sahiptir. Çeşitli çalışmalar, Charlson komorbidite indeksinin veya KAOH spesifik komorbidite indeksinin (COTE) KOAH mortalitesi ile ilişkili olduğunu göstermiştir. Bu kısa derleme, KOAH üzerindeki etkileri ile beraber en sık görülen komorbiditeleri özetlemeyi amaçlamıştır.

Giriş: Obstrüktif uyku apne sendromu (OUAS), kardiyovasküler ve serebrovasküler komplikasyonların yanı sıra nöropsikiyatrik bozukluklara da neden olabilir. Hastaların günlük yaşamları etkilenir ve yaşam kaliteleri düşer. Bu çalışmada OUAS\'lı hastaların anksiyete ve depresyon durumlarını belirlemeyi, stresle başa çıkma yetilerini değerlendirmeyi amaçladık. Materyal ve Metod: Uyku laboratuvarımıza OUAS şüphesiyle başvuran ve polisomnografileri (PSG) yapılan olgular apne-hipopne indeksi (AHİ) değerine göre; basit horlama, hafif, orta ve ağır OUAS olarak sınıflandırıldı. Çalışmaya katılmayı kabul edenlere, hastane anksiyete ve depresyon (HAD), stresle başa çıkma ve yeti yitimi değerlendirme ölçekleri uygulandı. Bulgular: Çalışmaya 54 hasta katıldı, 41 (%75.9) hastanın OUAS\'ı, 13 (%24.1) (kontrol grubu) hastanın da sadece basit horlaması vardı. OUAS\'lıların yaş ortalaması 52.3 ± 9.2 yıl, kontrol grubunun yaş ortalaması 50.5 ± 9.9 yıl idi. Her iki grubun tüm hastalarında horlama yakınması mevcuttu. OUAS\'lı hastaların 31 (%79.5)\'i tanıklı apne, 23 (%60.5)\'ü gündüz aşırı uyku halinden (GAUH) yakınıyordu. İki grup arasında yaş, beden kitle indeksi, uyku etkinliği, HAD anksiyete ve depresyon, yeti yitimi değerleri açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı. Stresle başa çıkma değerlendirmesinde içe kapanmanın OUAS\'lılarda daha fazla olduğu görüldü (p= 0.031). Ayrıca, orta ve ağır OUAS\'lılarda sosyal destek arama ihtiyacının artmış olduğu saptandı. Sonuç: Stresle başa çıkmada içe kapanma ve sosyal destek arama ihtiyacının daha fazla olması nedeniyle, özellikle orta ve ağır OUAS\'lı hastalarımızda psikiyatrik bozuklukların daha fazla olduğunu bulduk.

Lenfanjioleimyomatozis (LAM) çoğunlukla genç kadınları etkileyen, genellikle solunum yetmezliği ve ölüme ilerleyebilen bir tablodur. 33 yaşında postpartum periyodda kadın hasta ilerleyici nefes darlığı ve yüksek CA-125 seviyeleri ile başvurdu. Hastada bilateral şilopnömotoraks, şilöz asit mevcut idi ve açık akciğer biyopsisi ile LAM tanısı aldı. Hastanın takibi oldukça karmaşıktı ve şilöz asit ve plevral efüzyonlar tedaviye çok dirençliydi. Betadin plörodezisi şilotoraksların tedavisinde oldukça başarılı oldu. Literatürde yüksek CA-125 seviyeleri ile başvuran LAM vakası sunulmamıştır. Takipte CA-125 seviyelerinin yararlı bir parametre olabileceğini düşünmekteyiz. (Tur Toraks Der 2011; 12: 127-30)

It is very important to decrease pulmonary artery pressure (PAP) in patients with chronic obstructive pulmonary disease (COPD) in order to prevent progression to right heart failure. We showed an acute improvement of PAP by non-invasive positive pressure ventilation (NPPV) treatment in patients with hypercapnic respiratory failure. In 26 patients with COPD (18 males and 8 females), physical examination, Doppler echocardiographic evaluation and arterial blood gases analysis were performed on admission and at discharge. PAP was measured by Doppler echocardiography. NPPV was used when 2 of the following were present without contraindications: 1. Respiratory distress with moderate to severe dyspnea, 2. Arterial pH less than 7.35 with PaCO2 above 45 mmHg, 3. Respiratory rate of 25/minute or greater. Mean age of the patients was 62.6 ± 10.8 year, and mean usage of the NPPV was 12.6 ± 5.5 day. Mean and systolic PAPs of the patients (43.8 ± 16.9 mmHg and 66.7 ± 23.3 mmHg) were significantly decreased with NPPV treatment (26.6 ± 8.4 mmHg, p< 0.0001 and 41.8 ± 14.6 mmHg, p< 0.0001). Also, each parameter of the arterial blood gases was improved significantly with NPPV usage. An echocardiographic assessment in the COPD patients having NPPV treatment due to acute respiratory failure, might be a useful and easy method to show an improvement of PAP as a supportive measure in the management of those patients, in addition to beneficial effects of that treatment on respiratory acidosis, hypercapnia and hypoxemia.

Pulmonary sarcomas constitute only 0.1-0.5% of all primary lung malignancies. These tumors may derive from the lung parenchyma, bronchial tree or pulmonary arteries. The most important entity in the differential diagnosis is metastatic synovial sarcoma. A 76-years-old woman was admitted for investigation of a fever, productive cough, dyspnea, weight loss and left-sided chest pain which had been present for one month. A chest computerised tomography showed enlarged mediastinal lymph nodes were observed, as well as a left-sided pleural effusion. Thoracentesis revealed hemorrhagic pleural effusion which was exudate and lymphocyte predominant, closed pleural biopsy showed chronic inflammation. Left sided thoracoscopy was performed under local anesthesia, total collapse of left lung and multiple pleural nodules were observed on the visceral pleura multiple biopsies were obtained from those nodules. Pathologic examinations revealed "synovial sarcoma". As skeleton single photon emission tomography was unremarkable, primary pleuropulmonary synovial sarcoma was decided as diagnosis and chemotheraphy was planned for the patient. Primary pleuropulmonary synovial sarcoma is a rare neoplasm of lung and pleura but it is rare entity.

Obstrüktif uyku apne (OSA) genel popülasyonda yaklaşık olarak erişkin erkeklerin %4’ünü, kadınların %2’sini etkilemektedir. Öte yandan menopoz ile birlikte kadınlarda bu prevalans dramatik bir artış göstermektedir. Klinik pratikte kadınlarda OSA tanısı büyük ölçüde gözden kaçırılmaktadır, çünkü kadınlar erkeklere göre daha farklı klinik özelliklere sahiptir. Günümüzde, menopozun OSA için önemli bir risk faktörü olduğuna ve hormon replasman tedavisinin de OSA’ya karşı koruyucu bir rol üstlendiğine ilişkin çok sayıda epidemiyolojik çalışma yayınlanmıştır. Bu derlemede, menopozun OSA üzerine etkisinin gözden geçirilmesi amaçlanmıştır.

Obstructive sleep apnea (OSA) affects approximately 5% of women and 15% of men in the middle-aged adults, and associated with adverse health outcomes. Cardiovascular disturbances are the most serious complications of OSA. These complications include heart failure, left/right ventricular dysfunction, acute myocardial infarction, arrhythmias, stroke, systemic and pulmonary hypertension. All these cardiovascular complications increase morbidity and mortality of OSA. Several epidemiologic studies have demonstrated that sleep related breathing disorders are an independent risk factor for hypertension, probably resulting from a combination of intermittent hypoxia and hypercapnia, arousals, increased sympathetic activity, and altered baroreflex control during sleep. Arterial hypertension, obesity, diabetes mellitus and coronary artery disease (CAD) which are independent predictors of left ventricular dysfunction, often have co-existence with OSA. Especially severe OSA patients having diastolic dysfunction might have an increased risk of heart failure, since diastolic dysfunction might be combined with systolic dysfunction. Early recognition and appropriate therapy of ventricular dysfunction is advisable to prevent further progression to heart failure and death. Patients with acute myocardial infarction, especially if they had apneas and hypoxemia without evident heart failure should be evaluated for sleep disorders. So, patients with CAD should be evaluated for OSA and vice versa. Early recognition and treatment of OSA may improve cardiovascular functions. Continuous positive airway pressure (CPAP) applied by nasal mask, is still the gold standard method for treatment of the disease and prevention of complications.

This is a metastatic spread of squamous cell lung carcinoma to lungs, liver, lymph node, bone and subcutanous region as multiple abscess-like lesions. A fifty-five years old man admitted to the out-patient clinic with fever, cough, hemopthysis, night sweats, chest pain, abdominal pain and weight loss. In a short period of time abcess like lesions developed in his lungs, liver, lymph node, bone and subcutanous region. Though the clinical presentation is suggestive for an infectious condition, no success to antimicrobial treatment and negative results of microbiological studies have arised a need to further investigations. Histopathological studies of the abscess wall ultimately gave the definitive diagnosis as metastatic squamous cell carcinoma. We believe that case report is interesting because of the uncommon metastatic lesions masquerading the abscesses and also wide-spread multiple distant invasions of a squamous cell lung carcinoma in a short time period.

Çalışmamızın amacı işyeri hekimlerinin mesleksel solunum hastalıklarının tanı ve tedavisine yaklaşımlarını belirlemekti. Toplam 10 023 işçiden sorumlu olan 41 işyeri hekiminin mesleksel solunumsal hastalıklarına yaklaşımını değerlendiren anket formu yüz yüze görüşerek uygulandı. Çalışmaya 31 erkek (%75), 10 bayan (%25) yaş ortalaması ± SD:39.19±5.18 yıl olan işyeri hekimleri katıldı. Doktorların işyeri hekimi olarak bulundukları fabrikada ortalama çalışma süreleri ± SD:6.3±3.4 yıl idi. Çalışmaya dahil olan hekimler tekstil, mermer, kimya ve metal endüstrisi ile ilgili fabrikalarda görev yapmaktaydılar. Bir doktorun sorumlu olduğu işçi sayısının ortalaması ± SD:244.5±190.9 (50-750 işçi) idi. Anket verilerine göre 10 023 adet işçiden yılda 143 tanesine iş yeri hekimleri tarafından meslek hastalığı tanısı konulmaktaydı. Yıllık konulan meslek hastalığı prevelansı 14/1000 bulundu. Hekimlerin sadece %29.3 ü işyeri hekimliği yaptıkları süre içinde meslek hastalıkları ile ilgili bir kursa veya eğitim programına dahil olduklarını belirtmişlerdi. Solunumsal meslek hastalıkları ile karşılaştıklarını belirten işyeri hekimlerinin yüzdeleri ve bu hastalıkların tipleri sırasıyla; KOAH (%37), Astım (%12), Akut inhalasyon hasarı (%10), hipersensitivite pnömonisi (%5), bisinozis (%2) idi. Hekimlerimizin %54 ü hiç meslek hastalığı tanısı koymamıştı. Sadece %4.9 hekim Spirometri cihazı kullanmaktaydı. Hekimlerin solunumsal meslek hastalığından şüphelendiklerinde tercih ettikleri yöntemler ; aynı fabrikada çalıştığı bölümün değiştirilmesi (%58), işi bıraktırma (%37), medikal tedavi (%12). Çalışmamızdan elde ettiğimiz veriler bize işyeri hekimlerimizin mesleksel solunum hastalıkları tanı ve tedavisi konusunda yeterli bilgiye ve donanıma sahip olmadıklarını göstermektedir. İşyeri hekimlerine düzenlenecek ek mesleksel solunum hastalıkları eğitim toplantılarının, mesleki solunumsal hastalıkların tanısında ve kontrolünde yarar sağlayacağı görüşündeyiz.

The morbidity and mortality of obstructive sleep apnea (OSA) are related principally to its cardiovascular complications. Metabolic syndrome (MBS) is recognized as raising the risk of cardiovascular disease. In this study, we analysied the diagnostic value of MBS to predict the diagnosis of severe OSA. Eight-seven subjects (54 males and 33 females) without any cardiac or pulmonary disease referred for evaluation of OSA, had overnight polysomnography. MBS were diagnosed according to NCEP criteria. According to apnea-hypopnea index (AHI), subjects were divided into two groups: severe OSA (AHI ≥ 30, 26 males, 15 females) and non-severe OSA (AHI < 30, 28 males, 18 females). Ages were similar in both OSA groups for both genders. In the severe OSA group, number of patients with MBS was especially higher (in females n= 13, 86.6%; in males n= 19, 73%) than non-severe OSA (in females 6, 33%, in males 9, 32%). The mean values of the five diagnostic criteria of MBS were significantly higher in severe OSA than non-severe groups in both genders. Analysis of diagnostic value (criteria ≥ 3) of MBS for predicting the diagnosis of severe OSA in males and females revealed the sensitivity 73% and 86.6%, the specificity 67.8% and 94.4%, positive predictive value 67.9% and 86.7%, negative predictive value 73% and 85.7% respectively. Especially in female patients referred to the sleep clinics, evaluation of MBS criteria may play an important role in predicting severe OSA with high sensitivity and negative predictivity. Furthermore, the presence of MBS in OSA patients might increase cardiovascular complications.

Obstrüktif uyku apne sendromu (OUAS)’nda ardı sıra gelen apne atakları sempatik sistem aktivitesinde artışa, oksidatif strese, intratorasik basınç dalgalanmalarına, sistemik kan basıncında ani sıçramalara, hipoksi ve hiperkapniye yol açmaktadır. Hipertansiyon, diyabet, obezite, koroner arter hastalıkları, inme ve kalp yetersizliği gibi fizyopatolojisinde endotel disfonksiyonun önemli rol oynadığı hastalıklar ile OUAS’ın birlikteliği sıktır. OUAS’da hipoksi sonucu artmış sempatik sistem aktivitesinin yanı sıra, gelişen endotel disfonksiyonunun da vasküler komplikasyonlarda rol oynadığı düşünülmektedir. Sağlıklı kişilerle karşılaştırıldığında, OUAS’lı hastalarda endotel fonksiyonunun bozulduğu ve sendromun şiddeti ile endotel disfonksiyonu arasında anlamlı bir ilişkinin olduğu gösterilmiştir. Bu derlemede OUAS ile endotel disfonksiyonu ilişkisi gözden geçirilmiştir.