Search

Giriş ve Amaç: Renal transplantasyon diğer tedavi yöntemleri ile karşılaştırıldığında hem hasta surveyi hem de yaşam kalitesinde yaptığı iyileştirmeler nedeniyle bilinen en iyi renal replasman tedavisidir. Renal transplant alıcılarında % 50-80 oranında hipertansiyon görülmektedir ve bu hastaların yaklaşık %75'i non dipper hipertansif patterne sahiptir. Biz de çalışmamızda renal transplant alıcılarında dipper/non dipper hipertansif patternin hedef organ hasarı üzerindeki etkilerini araştırdık.Materyal ve Metod: Çalışmamız prospektif olarak dizayn edildi. Şubat 2018-Haziran 2018 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı'na bağlı Nefroloji Bilim Dalı ve Organ Nakli polikliniğine başvuran 20-70 yaş aralığında 87 renal transplant hastası çalışmaya alındı. Hastaların 24 saatlik ambulatuvar kan basıncı ölçümleri(ABPM) yapıldıktan sonra 2013 ESH/ESC kılavuzuna göre; 24 saatlik ortalama sistolik kan basıncı ≥ 130 mmHg ve/veya diyastolik kan basıncı ≥80 mmHg olan hastalar hipertansif kabul edildi. ABPM ile yapılan ölçümlerle, gece ölçülen kan basıncı değerinin gündüz değerine göre % 10 veya daha fazla düşme olmasıyla dipper hipertansiyon, %10'dan daha az düşme olması ile non-dipper hipertansiyon tanısı konuldu. Takiben hastaların 24 saatlik idrarda proteinüri ve kreatin klirensi hesaplandı. Tüm hastalardan ekokardiyografik ölçümler ile interventrikuler septum kalınlığı bakıldı. Ayrıca çalışmaya alınan hastaların göz dibi muayenesi yapılarak hipertansif retinopati açısından değerlendirildi.Bulgular: Çalışmamıza %50,6'sı erkek (n:44) ve %49,4'ü kadın (n:43) toplam 87 renal transplant hastası alındı. Hastaların yaş ortalaması 42 ± 14,04 idi. Hastalar, 30 normotansif/kontrol (Grup 1), 28 dipper hipertansif (Grup 2) ve 29 non dipper hipertansif (Grup 3) olmak üzere üç gruba ayrıldı. ABPM ile bakılan kan basınçlarında kontrol, dipper ve non dipper hipertansif gruplar arasında kan basınçları arasında kuvvetli istatistiksel anlamlılık görüldü (p=0,000). 24 saatlik idrarda proteinüri miktarı hem üç grup arasında (p=0,020) hem de dipper/non dipper gruplar arasında (p=0,043) istatistiksel olarak anlamlı idi. İVS kalınlığı hipertansif grupta kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı artmıştı (p=0,000). Bu fark dipper ve non dipper gruplar arasında da görüldü (p=0,001). Çalışmamızda hipertansif hasta grubunda kontrol grubuna göre hipertansif retinopati belirgindi (p=0,010). Ancak dipper/non dipper hipertansif gruplar arasında hipertansif retinopati açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark görülmedi (p=0,134). Sonuç: Hipertansif renal transplant alıcılarında kontrol grubuna göre artmış hedef organ hasarı vardır. Bununla birlikte non dipper hipertansif hastalarda dipper hipertansif hastalara göre IVS kalınlığı ve proteinüri daha belirgindi.Anahtar Kelimeler: Renal Transplantasyon, Dipper/Non Dipper Hipertansiyon, Hedef Organ Hasarı İntroduction and Objection: Renal replacment therapy is most-known therapy with both the improvement of life quality and better survey when compared with the other treatment. Hypertension is seen in %50-80 of renal transplant patients and %75 of this population has non-dipper pattern. In this study, effects of dipper and non-dipper pattern in renal transplant patients's been studied. Material and Method: This study's been desinged as prospective study. In this study, 87 renal transplant patient between 20-70 years who admitted to ambulatory service of nefrology and organ transplantation, which are connected with internal medicine department of Dicle university, has been studied. According to 2013 ESC/ESH guidelines, hypertensive patients with 24 h mean SBP ≥ 130 mmHg and/or DBP ≥ 80 mmHg was accepted after performing 24 H ABPM of patients. With ABPM measurement, Dipper hypertension was diagnosed with the %10 or more drop of hypertension at night as compared to daytime so is Non-dipper with lesser than %10 drop of hypertension. Then proteinuria in 24 h urine and CrCL was calculated. Interventricular septum thickness and echocardiographic measurement was checked. And also patients were evaluated with fundoscopic examination in terms of hypertensive retinopathy.Findings: In our study, 87 renal transplant patients with median age 42 ± 14,04 were included, %50,6 male (n:44), %49,4 female (n:43). Patients, 30 normotensive/control (group 1), 28 dipper hypertensive (group 2) and 29 non dipper hypertensive (group 3), were classified to 3 seperate groups. There was a strong statistical significance between blood pressures between control, dipper and non-dipper hypertensive groups in ABPM-monitored blood pressures. The amount of proteinuria in 24 h urine was significantly meaningful among both the three groups (p=0,020) and dipper/non dipper groups (p=0,043). IVS thickness in hypertensive group compared to control group significantly increased (p=0,000). And this difference was also seen between the dipper and non-dipper groups(p=0,001). In our study Hypertensive retinopaty was more significant in hypertensive patients compared to control groups. Nevertheless, In term of hypertensive retinopathy There was no significantly differences among the dipper and non dipper groups (p=0,134).Results: Hypertensive renal transplant patients compared to control group associated with increased target-organ damage. In addition to this IVS thickness and proteinuria was more significant in non-dipper hypertensive patients compared to dipper hypertensive patients.Key words: Renal Transplantation, Dipper/Non Dipper Hypertension, Target-Organ Damage 81

Giriş ve Amaç: Kronik Böbrek Hasarı'nda (KBH) enfeksiyonlar önemli bir mortalite vemorbidite nedenidir. KBH hastalarında kullanılan venöz kateterler, idrar kateterizasyonu,diyaliz tedavileri, transfüzyon, sık hastaneye yatış gibi sebepler nozokomiyal enfeksiyongelişmesine ve sıklığının artmasına neden olmaktadır. Nozokomiyal enfeksiyonlar sebepoldukları hastane maliyetlerinde artış, mortalite ve morbidite nedeni ile günümüzde önemli birsağlık problemidir. Çalışmadaki amacımız KBH hastalarında nozokomiyal enfeksiyonlar içinrisk faktörlerinin araştırılmasıdır.Gereç ve Yöntemler: Çalışmamıza 2014 – 2017 tarihleri arasında evre 3-4-5 KBH tanısı ileyatan ve nozokomiyal enfeksiyon tanısı konmuş 87 hasta (Grup 1) ve evre 3-4-5 KBHnedeniyle takip edilen ve herhangi bir enfeksiyon bulgusu olmayan (Grup 2) 81 kontrolhastası retrospektif olarak dâhil edildi. Çalışmaya alınan vakalar arasında laboratuvarparametreleri, kalıcı ve geçici santral venöz kateter(SVK) varlığı, idrar foley sonda varlığı,transfüzyon, hemodiyaliz(HD), diyabetes mellitus(DM), serebro vasküler olay(SVO),hipertansiyon(HT), kalp yetmezliği(KY), anemi, konfuzyon, H2 reseptör antagonistikullanımı gibi risk faktörleri değerlendirildi.Bulgular: Çalışmamızda nozokomiyal enfeksiyon gelişen hastalarda, enfeksiyon en sıkkateter ile ilişkili bakteriyemi (%40.2) şeklinde meydana gelmektedir. Çalışmamızdanozokomiyal enfeksiyon olarak ilk üç sırada kateter ilişkili bakteriyemiyi sırası ile idrar yoluenfeksiyonu (IYE) (%28.7) ve kan ile ilişkili bakteriyemi (%27.5) izledi. Kültür üremelerindeen sık izole edilen bakteri Stafilokokkus Aureus oldu. Nozokomiyal enfeksiyon gelişenhastalarda CRP, ferritin, lökosit, kreatin, LDH, RDW ve nötrofil düzeyleri ve hastanede yatışsüresi nozokomiyal enfeksiyon gelişmeyen kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde yüksekbulundu (p

AMAÇ: Kronik böbrek yetmezliğinde ekstraselüler sıvının artması hipertansiyonun esas sebebidir. Kardiyovasküler hastalıkların 132 bu dönemde en önemli morbidite ve mortalite sebebi olduğu bilinmekteyken meydana gelen volüm yükünün erken dönemde tespiti hayati önem taşımaktadır. Volüm yükünün belirlenmesinde geleneksel tanı yöntemlerinin yanısıra biyoelektrik impedans analiz, VCI çapı ve pro- BNP kullanılabilir. Çalışmamızda yeni tanı almış evre 5 kronik böbrek hastalarında multifrekans BIS ile tespit edilen volüm fazlasının, volüm yükünü gösteren NT-proBNP,VCI çapı ve kan basıncı ile ilişkisini araştırdık. MATERYAL METOD: Çalışmamıza henüz renal replasman tedavisi almamış son dönem böbrek yetmezliği olan seksen beş hasta alındı. Hastaların multifrekans BIS cihazı kullanılarak OH ve ECW değerleri bulundu. OH/ECW oranı üzerinden rölatif doku sıvısı (RDS) tespit edildi. RDS?nın %15?in üzerinde olması mortalite ile ilişkilidir. Hastalarımızı RDS %15?in altında ve üstünde olmak üzere iki gruba ayırdık. Her iki grupta ECHO ile tüm hastaların vena cava inferior çapı hesaplandı ve immunoassay yöntemle NT-pro-BNP değerleri çalışıldı. Klinik takiplerinde kan basınçları alındı. Takiben gruplar arasında, artan volüm yüküyle beraber diğer belirteçlerin yanıtı araştırıldı. Çalışmada elde edilen sonuçların istatistiksel analizleri Statistical Package for Social Sciences 16 programı kullanılarak yapıldı. BULGULAR: Çalışmaya yaş ortalaması 51.99±16.80 yıl olan 49?u erkek 36?sı kadın 85 hasta alındı. RDS %15?in üzerinde olan grup 1?de 49, %15?in altında olan grup 2?de 36 hasta bulunuyordu. Gruplar arasında yaş (p=0.684), cinsiyet (p= 0.873), üre(p=0.52), kreatinin (p=0.143), GFR(p=0.56), TVS (p=0.710) ISS (p=0.052) açısından istatistiksel anlam taşıyan fark saptanmadı. Ancak gruplar arasında sistolik kan basıncı (p=0,004), diastolik kan basıncı (p=0,01), proteinüri (p=0,019), günlük idrar volümü (p=0,042), volüm fazlası (p

Giriş: Hipervolemi, akut böbrek hasarının(ABH) önemli komplikasyonlarından biridir. Erken dönemde tanı konulması ve tedavi edilmesi hayati önem taşır. Bu bağlamda son zamanlarda geliştirilen bioelektrik impedans cihazı ile vücut sıvı konfigürasyonu tespit edilebilmektedir. Bu çalışmada amacımız daha önce böbrek hasarı olmayan ABH‘lı hastalarda vücut sıvı statusunu bioelektrik impedans analiz ile tespit ederek, diğer volüm belirteçleri olan vena kava inferior (VCİ) çapı ve N-terminal brain natriüretik peptit(NT-proBNP) ile ilişkisini değerlendirmektir. Materyal – Metod: Bu çalışmaya 2011-2013 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi Nefroloji kliniği-Nefroloji Yoğun Bakım Ünitesi - Genel Dahiliye Yoğun Bakım Ünitesine yatırılan ve tedavileri yapılan Akut Böbrek Hasarına sahip olan 100 hasta dahil edildi. Bioelektrik impedans cihazının yaptığı ölçüm parametrelerinden rölatif hidrasyon statusu (RHS) volüm durumunun belirlenmesinde esas alındı. Rölatif hidrasyon statusu, volüm fazlası (VF)/ ekstraselüler sıvı (ESS) oranı ile cihaz tarafından belirlendi. Hastalar grup 1: RHS %15’in altında ve grup 2: RHS %15’in üzerinde olanlar şeklinde ikiye ayrıldı. Hastalardan biyokimyasal, hematolojik parametreler için kan örnekleri alındı. Tüm hastalarda NT-proBNP düzeyi ve Ekokardiyografi cihazı ile kardiyak fonksiyonlar ve VCİ çapı ölçüldü. Bulgular:Yaptığımız çalışmada hastaların % 47’si erkek ve %53’ü kadındı. Hastaların %57’si prerenal, %35’i renal, %8’i ise postrenal etyolojiye sahipti.Grup1:51, grup 2: 49 hastadan oluştu. İki grup arasında üre, kreatinin, sodyum, potasyum, fosfor, intrasellüler sıvı, sistolik kan basıncı, diastolik kan basıncı, ejeksiyon fraksiyonu ve sol atrium çapı parametrelerinde anlamlı istatistiksel fark saptanmadı. Grup 2’de grup 1’e göre yaş, albumin, idrar volumü daha düşük, SVB, VF, RHS, TVS, ESS, VCI çapı ve LogNTproBNP düzeyleri yüksek saptandı. RHS ile SKB, TVS, ESS, LogNT-proBNP ve VCI arasında anlamlı pozitif korelasyon, yaş ve albumin arasında anlamlı negatif korelasyon tespit edildi. RHS ile en güçlü pozitif ilişki TBW (p=0,001) ile, negatif ilişki ise albumin (p=0,021) arasında olduğu tespit edildi. Sonuç: Akut böbrek hasarlı hastaların % 49’unda RHS ≥ %15 olduğu tespit edildi. RHS, VCI ve NT-proBNP ölçümleri ile pozitif korelasyon gösterdi. RHS’nin, en çok total vücut sıvısı ile pozitif ve serum albumin değeriyle negatif yönde etkileştiği saptandı. Bioelektrik impedans analiz ölçüm parametrelerinden olan RHS, vücut sıvı konfigürasyonunu göstermede etkili bir yöntem olarak görülmektedir. Introduction: Hypervolemia is one of the most important complications of acute kidney injury (AKI). Early diagnosis and treatment is vitally important because of morbidity and mortality associated with AKI. In this context, with bioelectric impedance device can be used to identify the body fluid configuration recently. The aim of this study is to detect body fluid status with bioelectrical impedance analysis in patients that renal damage hasn’t occurred previously and to evaluate correlation with the vena cava inferior(VCI) diameter and the other volume indicators such as N-terminal brain natriüezis peptit(NT-proBNP). Material – Method: Between 2011-2013 years, this study included 100 patients with Acute Kidney Injury who were hospitalized and treated in Dicle University Medical Faculty Nephrology Clinic and Intensive Care Unit of general internal medicine clinic. The study is based on relative hydration status (RHS) is one of measurement parameters of Bioelectric impedance device. Relative hydration status is overhydration (OH)/ extracellular water (ECW) with the rate as determined by the device. Patients were divided into two groups in group 1: RHS below 15 % , group 2: RHS more than 15 %. Patients biochemical, hematological parameters were taken. VCI diameter determined with ECO and NT-proBNP levels were measured in all patients. Findings: In our study, %47 patients were male and %53 are women and in those patients %57 prerenal, %35 renal , %8 postrenal AKI. The groups have occurred group 1: 51 ,group 2: 49 patients. Between the two groups in the parameters of the urea, creatinine, Na, K, P, ICW, SBP, DBP, EF, and LAD parameters was no significant difference as statistically. In group 2 according to the group 1 the age , albumin and urine volume were lower but CVP, OH, RHS, TBW, ECW, VCI diameter and LogNTproBNP levels were higher in this group. There were significant positive correlations between the RHS and SBP, TBW, ECW, LogNT-proBNP and VCI, significant negative correlation was found between age and albumin. In this study we were found the strongest positive correlation with RHS and TBW (p = 0.001), the strongest negative correlation (p = 0.021) was found with albumin . Conclusion: 49 % of patients with acute renal ınjury was found to be RHS≥15%. RHS showed a positive correlation with measurements of NT-proBNP and VCI. RHS positively correlated with total body water and negatively correlated with serum albumin value. RHS which is one of the measurement parameters of bioelectrical impedance analysis, is seen as an effective method of showing the configuration of the body fluids .

GirişKBH hastalarında KVH riski artmıştır. Ayrıca bu hastalarda artmış oksidatif stres mevcuttur. Yaptığmız çalışmada diyabetik olan ve olmayan evre 3-4 KBH hastalarında oksidatif stres durumu, ateroskleroz gelişimi, kardiyovasküler hastalık riskini ve oksidatif stres parametrelerinin ateroskleroz belirteçleri ve ekokardiyografik bulgularla ilişkisini değerlendirmeyi amaçladık.Materyal - MetodBu çalışmaya 2009-2010 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi Nefroloji, Endokrinoloji kliniklerinde tedavi gören veya Nefroloji polikliniğine başvuran, rutin takip ve tedavileri yapılan evre 3-4 kronik böbrek hastalığı olan 90 hasta dahil edildi. Hastaların 51'i diyabetik, 39'u non diyabetik idi. Hastalardan biyokimyasal, hormonal, hematolojik parametreler için kan örnekleri alındı. Hastaların 24 saatlik idrarlarında protein ve kreatinin çalışıldı. Oksidatif stresi değerlendirmek amacıyla hastalarda ADMA, MDA, SOD, GSHpx, katalaz, vitamin C veE, paroksanaz, aril esteraz çalışıldı. Elektrokardiyografileri çekildi, ekokardiyografileri yapıldı ve kan basınçları ölçüldü. Bütün hastalarda renal USG, sağ ve sol KİMK ölçümü bakıldı.BulgularDiyabetik (n=51) ve non diyabetik (n=39) hastalarda evre 3 ile 4 arasında oksidatif stres durumu karşılaştırıldığında anlamlı fark izlenmedi. Diyabetik hasta grubunda CrCl ile SOD arasında negatif korelasyon (r= -0.322, p=0.024) , vitamin C ile CrCl arasında pozitif korelasyon (r=0.305, p=0.029) izlendi. CrCl ile diğer parametrelerde istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptanmadı. Non diyabetik hasta grubunda CrCl ile prooksidan ve anti oksidan paramatreler arasında anlamlı ilişki saptanmadı. Diyabetik hasta grubunda CrCl ile LVDd (r= -0.305, p=0.030) ve LAD (r=0 -0.329, p=0.018) arasında negatif korelasyon saptandı. Diğer ekokardiyografik parametreler ile CrCl arasında anlamlı ilişki saptanmadı. Non diyabetik hasta grubunda CrCl ile ekokardiyografik bulgular arasında anlamlı ilişki izlenmedi. Diyabetik hasta grubunda vitamin E ile LVDd arasında pozitif korelasyon((r=0.340, p=0.015), SOD ile LVDs arasında pozitif korelasyon (r=0.309, p=0.032) saptandı. Non diyabetik hasta grubunda vitamin C ile EF arasında pozitif korelasyon(r=0.389, p=0.015), vitamin C ile LVDd arasında negatif korelasyon (r= -0.401, p=0.036), MDA ile LVDs arasında pozitif korelasyon (r=0.401, p=0.011) saptandı. Diğer oksidatif stres parametreleri ile ekokardiyografik bulgular arasında anlamlı ilişki saptanmadı. . Çalışmamızda diyabetik hasta grubunda hsCRP ile BMI arasında pozitif korelasyon (r=0.500, p